[ο ηγούμενος μετέφερε στον Ρώσο ηγέτη την τραγική κατάσταση της Ελλάδας, την αλλαγή της πολιτικής ρότας, ενώ είναι βέβαιο πως τον προετοίμασε για τη σύλληψή του εξηγώντας του πως αυτή θα οφείλεται στα φιλορωσικά του αισθήματα!!!]

B5F D@5<, >AA8O A B>1>9! -«Πατέρα Εφραίμ, η Ρωσία μαζί σας!» φωτο ©rusimperia.tv

Μια από τιςαγαπημένες φράσεις που έχουν χρησι­μοποιήσει άπειρες φορές δημοσίως τόσο ο Βλαντίμιρ Πούτιν όσο και ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ είναι πως η «Ελλάδα αποτελεί τον στενότερο ιστορικά στρατηγικό εταίρο της Ρωσίας στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ».

Η φράση αυτή, πάνω στην οποία περ­πάτησαν επί αιώνες οι διμερείς σχέσεις των δυο κρατών, ασχέτως πόσο φιλορωσική ή αντιρωσική υπήρξε η εκάστοτε κυβέρνηση στη χώρα μας, το τελευταίο δεκαπενθήμερο άρχισε να θαμπώνει επικίνδυνα εξαιτίας της προφυλάκισης του ηγουμένου Εφραίμ.

Ρωσική δυσφορία Το εύρος αλλά και το μέγεθος της αντίδρασης της Μόσχας μόλις πληρο­φορήθηκε πως ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου θα οδηγηθεί στις φυλακές υπήρξε μια εξέλιξη την οποία δεν μπο­ρούσαν να φανταστούν ακόμα και οι εμπειρότεροι Ρώσοι διπλωμάτες, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν καλά ότι στους στρατηγικούς στόχους της Εκκλησίας - αλλά και της πολιτείας της Ρωσίας - εί­ναι τόσο η αύξηση της επιρροής της στο Άγιον Όρος όσο και το προβάδισμα του Πατριαρχείου Μόσχας έναντι του Οικου­μενικού Πατριαρχείου.

Η αρχή έγινε πολλά χρόνια πριν, όταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν επί κυβερνήσεως του Κώστα Καραμανλή επισκεπτόταν το Πε­ριβόλι της Παναγίας. Πέραν του πρωτοφανούς δέους που ένιωσε από το Άγιον Όρος, όπως όλοι οι Ρώσοι Ορθόδοξοι, το οποίο μέχρι σήμερα διηγείται, γνώρι­σε και φιλοξενήθηκε από τον ηγούμενο Εφραίμ στη Μονή του Βατοπεδίου.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν - όπως λένε εκ­κλησιαστικοί κύκλοι στη Μόσχα - πο­λύ δύσκολα εντυπωσιάζεται από άλλες προσωπικότητες. Μια από τις ελάχιστες φορές που αυτό συνέβη ήταν όταν συνάντησε τον ηγούμενο του Βατοπεδίου.

Γνωρίζοντας καλά ο Βλαντίμιρ Πούτιν την αγάπη των Ρώσων για τον Άθω, πολύ γρήγορα κατάλαβε πως ο Εφραίμ είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να φέρει στο «πιάτο των Ρώσων» το Άγιον Όρος και να αυξηθεί η επιρροή της ρωσικής Εκκλη­σίας, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να γίνει άνοιγμα προς τα εκατομμύρια πι­στών με τη μεταφορά ιερών κειμηλίων προσκυνηματικού χαρακτήρα, κινήσεις οι οποίες θα έφερναν και στον ηγέτη της Ρωσίας ψήφους με τη σέσουλα.

Και βεβαίως πέραν αυτών των σοβα­ρών λόγων, καλό είναι να γνωρίζουμε πως στην κυριότητα του Βατοπεδίου ανήκει η Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιον Όρος (σχετικό και το Ίδρυμα Αγίου Ανδρέου στη Μόσχα), γεγονός που σημαίνει πως η καλή σχέση με τον Εφραίμ θα βοηθούσε τη Μόσχα σε περίπτωση που θα προσπα­θούσε να αποκτήσει τη σκήτη.

Μάλιστα θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ηθελημένα ή αθέλητα ο Εφραίμ φαί­νεται να εξυπηρετούσε τους στόχους της ρωσικής διπλωματίας και Εκκλησίας, που ήταν, όπως σημειώσαμε, η αύξηση της επιρροής της Ρωσίας στο Άγιον Όρος και η ανάδειξη της οικουμενικότητας της Μόσχας έναντι του Φαναρίου.

Την περίοδο της πρώτης τους γνωρι­μίας έπεσε στο τραπέζι η ιδέα της δημι­ουργίας ενός ορθόδοξου τόξου (Ρωσία, Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία, Λευκο­ρωσία, Σερβία, Μολδαβία, Ουκρανία, Γεωργία) με πολιτικούς συνδετικούς κρί­κους (Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη) και με το Άγιον Όρος σε περίπτωση που προχωρούσε το σχέδιο να μεταμορφω­νόταν σε ένα είδος ορθόδοξου Βατικα­νού, που θα διεμβόλιζε, θα περικύκλω­νε και θα εκτόπιζε από τα «πρωτεία» της Ορθοδοξίας το Οικουμενικό Πατριαρ­χείο Κωνσταντινουπόλεως.

Εκείνη η ιδέα κατά πολλούς παρατη­ρητές δεν προχώρησε, καθώς εντελώς συμπτωματικά η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, καθώς και εκείνη της Βουλ­γαρίας, που τότε ήταν φιλορωσική, έπε­σαν ξαφνικά την ίδια περίοδο ...

Τι είπαν Πούτιν - Εφραίμ Στη διάρκεια των δυο συναντήσεων που πρόσφατα είχε ο γέροντας Εφραίμ με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, στο περιθώριο της πρόσφατης επίσκεψης του πρώτου στη Μόσχα, η δεύτερη μάλιστα ξεπέρα­σε τις 3,5 ώρες, ο ηγούμενος μετέφερε στον Ρώσο ηγέτη την τραγική κατάσταση της Ελλάδας, την αλλαγή της πολιτικής ρότας, ενώ είναι βέβαιο πως τον προε­τοίμασε για τη σύλληψή του εξηγώντας του πως αυτή θα οφείλεται στα φιλορωσικά του αισθήματα!!!

Από εκείνο το απόγευμα του Σαββά­του που αποχαιρέτησε ο Εφραίμ τον Πούτιν ξεκίνησε από την πλευρά τού ηγουμένου μια άριστη χρονολογική από­πειρα να χρησιμοποιήσει την προστασία του Κρεμλίνου προκειμένου να αποφύ­γει την προφυλάκισή του.

Από τον Πούτιν στην Καλού Έχοντας πάρει δυο αναβολές, η απο­λογία του ηγουμένου στην ανακρίτρια Ει­ρήνη Καλού συνέπεσε 48 ώρες μετά τη συνάντησή του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Προφανώς ο ηγούμενος πίστεψε πως με την εικόνα του δίπλα από τον Βλαντίμιρ Πούτιν στην οικία του τελευταίου να προβάλλεται από όλα τα ρωσικά και ελληνικά ΜΜΕ θα θάμπωνε την ανακρίτρια, με αποτέλεσμα αυτή να τον αντιμετώπιζε και διαφορετικά.

Με εντολή του Βλαντίμιρ Πούτιν ζη­τήθηκε σε όλες τις επίσημες ανακοινώ­σεις να φωτογραφίζονται «άλλοι λόγοι» πίσω από την προφυλάκιση του Εφραίμ. Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι που υπονοεί ο «τσάρος»; Τα φιλορωσικά αισθήμα­τα του ηγουμένου σε συνδυασμό με το πραγματικό γεγονός πως από την ημέρα που ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία η Μόσχα είδε όλο το οικοδόμημα των δι­μερών σχέσεων που είχε κτιστεί να κατε­δαφίζεται σε μια νύχτα.

Οι Ρώσοι πιστοί και ο Πούτιν Το μένος των ανακοινώσεων της Μό­σχας ύστερα από την προφυλάκιση του Εφραίμ δεν αφορούν αποκλειστικά την απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά προορίζονται και για το εσωτερικό.

Ύστερα από την απίστευτή προβολή που έτυχε η επίσκεψη του Εφραίμ στη Ρωσία, ο οποίος συνόδεψε την Αγία Ζώ­νη, την οποία προσκύνησαν 3,5 εκατομ­μύρια πιστοί, και η οποία εντελώς συ­μπτωματικά πραγματοποιήθηκε στη δι­άρκεια της προεκλογικής καμπάνιας, η εικόνα του να περνάει το κατώφλι των φυλακών είναι βέβαιο πως, παρά τις φι­λότιμες προσπάθειες της Μόσχας, απο­τέλεσαν ένα μεγάλο πλήγμα για τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Τα ιδρύματα, ο Εφραίμ, ο Πούτιν και η ελληνική διαπλοκή Μια διαφορετική διάσταση της σχέσης του Εφραίμ με το Κρεμλίνο δίνει η μηνιαία ρωσική εφημερίδα «Σο-βερσένο Σεκρέτνο», η οποία με τίτλο «Πάθη γύρω από τον Άθω» και επικεφαλίδα«Μετά τη Ζώνη της Θεο­τόκου θα μας φέρουν από την Ελλάδα ... εργοστάσια ανακύκλωσης απορριμμάτων», σε δεκασέλιδο άρθρο της εμφανίζει ως συγκοινωνούντα δοχεία τις σχέσεις του Κρεμλίνου με τον γέροντα Εφραίμ, με τη δραστη­ριότητα των «καγκεμπίτικων» οργανισμών, όπως απο­καλεί η εφημερίδα το Ίδρυμα Ανδρέα του Πρωτοκλή­του που έφερε την Αγία Ζώνη στη Ρωσία και τη Ρωσική Αθωνική Εταιρεία, η οποία, σύμφωνα με τους συντά­κτες, συνδέεται με την κατασκευή βιομηχανίας ανα­κύκλωσης απορριμμάτων στα περίχωρα της Αγίας Πε­τρούπολης από την οικογένεια Μπόμπολα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο νέος κυβερνήτης της Αγίας Πετρούπολης Γκεόργκι Πολτάφτσενκο - τον οποίον στον Άθω αποκαλούν «κύριο Γιώργο» -, που είναι πρόεδρος τηςΡωσικής Αθωνικής Εταιρείας, δι­ατηρεί στενές σχέσεις με τον ηγούμενο Εφραίμ - τον υποδέχτηκε μάλιστα στο αεροδρόμιο της Αγίας Πε­τρούπολης μαζί με τον Πούτιν, παρότι η Ζώνη της Θε­οτόκου μεταφέρθηκε στη Ρωσία με πρωτοβουλία του «ανταγωνιστικού» Ιδρύματος Ανδρέα του Πρωτοκλή­του.

Το ρεπορτάζ ισχυρίζεται πως ο γιος του Γκεόργκι Πολτάφτσενκο, Αλεξέι, εργάζεται στην εταιρεία του Λεωνίδα Μπόμπολα, η οποία κατασκευάζει τη βιο­μηχανία ανακύκλωσης έξω από την Αγία Πετρούπο­λη.

Η εφημερίδα με πωλήσεις 650.000 αντιτύπων χλευ­άζει τις διδαχές του αρχιμανδρίτη Εφραίμ για πνευμα­τική εργασία, καθώς δεν αμφισβητεί την ανάμειξή του στις αμφιλεγόμενες ανταλλαγές ακινήτων και τη συμμετοχή του σε διάφορες κερδοσκοπικές επιχειρή­σεις, χαρακτηρίζοντάς τον ως επιχειρηματία με πείρα, που πουλάει και παραποιημένα κειμήλια.

Το Ίδρυμα του Ανδρέα του Πρωτοκλήτου Εστιάζοντας στη δομή των δύο Ιδρυμάτων στη Ρω­σία που προβάλλουν το Άγιον Όρος, του Ιδρύματος του Ανδρέα του Πρωτοκλήτου και της Ρωσικής Αθω­νικής Εταιρείας, το ρεπορτάζ διατείνεται πως ο πρώ­τος οργανισμός συστάθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '90 με συμμετοχή του τότε υπουργού Άμυνας και πρώην αξιωματικού της FSB Σεργκέι Ιβανόφ και νυν αντιπροέδρου της ρωσικής κυβέρνησης, από τον δια­χειριστή της περιουσίας του ΚρεμλίνουΒλαντίμιρ Κόζιν και από δύο εκπροσώπους του προέδρου της Ρω­σίας Βίκτορ Τσερκέσοφ καιΓκεόργκι Πολτάφτσενκο.

Σήμερα, πρόεδρος του ιδρύματος είναι ο πρόεδρος της ΔΕ «Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι» Βλαντίμιρ Γιακούνιν και στενός φίλος του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Όπως επισημαίνει το ρεπορτάζ, ο Γκεόργκι Πολτά-φτσενκο, ο οποίος πρόσφατα διορίστηκε κυβερνήτης της Αγίας Πετρούπολης, «έκτισε» τη Ρωσική Αθωνική Εταιρεία.

Οι σχέσεις με τον Ακτωρα Οι σχέσεις του κυβερνήτη Γκεόργκι Πολτάφτσενκο με το Άγιον Όρος και την Ελλάδα, σύμφωνα πά­ντοτε με την εφημερίδα, είναι πολύ στενές, την ίδια στιγμή που ο 26χρονος γιος του, Αλεξέι, εργάζεται ως διευθυντής ανάπτυξης της ελληνικής κατασκευαστι­κής εταιρείας Aktor CA, υπό τον Λεωνίδα Μπόμπολα, η οποία φέτος κέρδισε τον διαγωνισμό για την κατα­σκευή μεγάλης βιομηχανίας ανακύκλωσης απορριμ­μάτων στην Αγία Πετρούπολη.

Σύμφωνα τους συντάκτες της «Σοβερσένο Σεκρέτνο», οι οποίοι επικαλούνται την τουρκική «Turkish Daily News», ο ηγούμενος Εφραίμ επιδιώκει να μετα­τρέψει τη μονή του σ' ένα Ορθόδοξο Βατικανό και μ' αυτό το σκεπτικό προσελκύει τον πρίγκιπα Τσαρλς και τον Ρώσο πρόεδρο.

Το ρεπορτάζ αναφέρεται διεξοδικά στην επίσκεψη του Βλαντίμιρ Πούτιν στο Άγιον Όρος και αναδημοσι­εύει εκτιμήσεις του ανταποκριτή του ρωσικού πρα­κτορείου ειδήσεων ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ στην Ουάσιγκτον Αντρέι Σίτοφ, ο οποίος έκανε λόγο για έντονο και αβάσιμο αντιαμερικανισμό, που επικρατεί στο Άγιον Όρος.

Τέλος, ειρωνεύεται τον ηγούμενο Εφραίμ, τον οποίο αποκαλεί «άριστο επιχειρηματία» που «πουλά­ει μαϊμούδες χάρτινες ζώνες», σημειώνοντας ότι στον αγώνα αυτοπροβολής «τρώει λάχανο» τόσο τον Πα­πανδρέου όσο και τον Σαμαρά. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

[Α'Δημοσίευση ©Το Ποντίκι]

ΠΗΓΗ

Γενοκτονία Ελλήνων της Ρωσίας από τον Στάλιν!!Τι λένε γι' αυτό τα  ανθελληνικά κόμματα της αριστεράς ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ?Τι λεει η Εβραιορθόδοξη εκκλησία??Να ζητήσουν από τον Μεσσία τους Πουτιν να αναγνωριστεί η μεγάλη αυτή Γενοκτονία Ελλήνων από τον κομμουνιστή και αλητήριο Στάλιν!! 

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!!  Δολοφόνησε την γυναίκα του, τον γιο του και τον γαμπρό του με προτροπή της μητρός "Αγίας" Ελένης

ΣΤΥΓΕΡΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ   Παρα το ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ανακηρυχθηκε Μεγας, Αγιος και Ισαποστολος ΙΛΛΥΡΙΚΗ Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΓΩΓΗ   Constantine the Great&amp;;nbsp;;  THE abominable EMPEROR-murderer WHO exterminateD his family&amp;;nbsp;;  Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος Α΄ (273-337 μΧ), βασίλεψε την περίοδο 324-337 μΧ. Μετά τον θάνατό του έλαβε την προσωνυμία Μέγας και ανακηρύχθηκε από την παγκόσμια Χριστιανοσύνη Αγιος και Ισαπόστολος, αν και βαρύνεται με αποτρόπαια εγκλήματα εναντίον της ίδιας της οικογένειάς του. Σύμφωνα με το βιογραφικό του δολοφόνησε με φρικιαστικό τρόπο την γυναίκα του Φαουστα που ήταν Σύρια, τον γυιό του Πρίσκο και τον γαμπρό του Μάξιμο.   Ο Πρίσκος στραγγαλίσθηκε ενώ πλενόταν στα δημόσια λουτρά, η Φάουστα ζεματίσθηκε με καυτό λάδι στην μπανιέρα της και ο Μάξιμος αποκεφαλίσθηκε. Τα αποτρόπαια αυτά εγκλήματα που έγιναν με κίνητρο την ζηλοτυπία και υποψίες γιά εξυφαινόμενη συνομωσία, μαρτυρούν τον σχιζοφρενικό χαρακτήρα του Κωνσταντίνου.    Η αγιοποίηση του Κωνσταντίνου και της μητέρας του Ελένης, αποτελεί στίγμα γιά τον Χριστιανισμό   Η δολοφονία της γυναίκας του έγινε με προτροπή της μητέρας του Ελένης που ανακηρύχθηκε Αγία από την Εκκλησία επειδή φέρεται να "ανακάλυψε" τον τίμιο σταυρό στην Ιερουσαλήμ. Η δήθεν εύρεση του Σταυρού αποτελεί επικοινωνιακό εφεύρημα του τότε χριστιανικού κλήρου αφού ήταν αποδεδειγμένο πως στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι σταυροί καίγοντο ως μολυσμένοι λίγες ημέρες μετά την σταύρωση των θανατοποινιτών.   Ο Κωνσταντίνος, γεννημένος το 273 μΧ στην Ναϊσσό (Νις) της σημερινής Σερβίας, είχε Ιλλυρική καταγωγή (περισσότερα). Πατέρας του ήταν ο Αύγουστος Κωνστάντιος ο Χλωρός. Εξελέγη πραξικοπηματικά αυτοκράτορας το 306 μΧ από τον στρατό διά βοής και βασίλεψε 13 χρόνια στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Υπήρξε νικητής σε όλους τους πολέμους που διεξήγαγε επι κεφαλής λεγεώνων αποτελούμενων από Γαλάτες.   Σύντομα πέρασε στο πάνθεο των μεγάλων αυτοκρατόρων με την ανακήρυξη του Χριστιανισμού ως ισότιμης θρησκείας (313 μΧ) και την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης - Nova Roma (Νέας Ρώμης) ως νέας πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (330 μΧ) στην θέση του αρχαίου Βυζαντίου.   Ο σχιζοειδής χαρακτήρας του Κωνσταντίνου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι αν και υποστήριξε τον Χριστιανισμό, υπήρξε σε ολόκληρη του την ζωή ηλιολάτρης και παγανιστής. Οι πηγές αναφέρουν πως βαπτίσθηκε ακούσια χριστιανός λίγο πρωτού ξεψυχίσει. Ο θάνατός του το 337 μΧ σε ηλικία 64 ετών προκάλεσε παγκόσμιο θρήνο στην αχανή εδάφη της αυτοκρατορίας. Υμνήθηκε σαν επίγειος Θεός από τους οπαδούς του και μισήθηκε θανάσιμα από τους αντιπάλους του.   http://hereticafilisofia.blogspot.com/2011/01/blog-post_1194.html  Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΤΟΝΟΥ ΣΑΒΒΑ!!ΛΕΤΕ ΝΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ?? ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ 

Ο ΑΘΛΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ!!ΚΛΑΙΕΙ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΣΥΚΛΟΝΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΤΟΝΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΚΟΠΙΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΤΥΓΕΡΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΘΛΙΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΣΣΑΣ ΕΛΕΝΗ!!

 Η απόλυτη φρίκη: Ο πα-«τέρας» τεμάχισε και έβρασε την 4χρονη Άννυ

Κωνσταντίνου και Ελένης («άγιοι» άνθρωποι) - Εννέα ειδεχθή εγκλήματα του Μεγάλου Αγίου Ισαποστόλου Κωνσταντίνου Διαβάστε περισσότερα: Κωνσταντίνου και Ελένης («άγιοι» άνθρωποι) - Εννέα ειδεχθή εγκλήματα του Μεγάλου Αγίου Ισαποστόλου Κωνσταντίνου!! 2. Ρασσιάς Βλάσσης, «Μια ιστορία αγάπης της χριστιανικής επικρατήσεως», Ανοικτή πόλις.  3. Joseph Wheless, «Forgery in Christianity», Kessinger Publishing.  4. Robert Taylor, Rev., «The Diegesis», Kessinger Publishing, or Health Research.  5. Christopher Bush Coleman, Ph. D., «Constantine the Great and Christianity», Columbia University Press 1914.  6. Karlheinz Deschner, Η Εγκληματική Ιστορία του Χριστιανισμού, Μετάφραση Ρουμπινή Ζαρκάδη, Δέσποινας Βλασσοπούλου, Μ. Αργυροηλιοπούλου, Τ. Φατσέα, Ξ. Αλμυρού από τα Γερμανικά, με τίτλο πρωτοτύπου: «Kriminalgeschichte des Christentums». 10 Τόμοι, Εκδόσεις Κάκτος, 2004-2006. 2. Μαξέντιος. Κουνιάδος του. Γιος του προηγουμένου. Αυτοκράτωρ. Τον εσκότωσε διά πολέμου που εκήρυξε ο ίδιος χωρίς λόγο, στην Μιλβία Γέφυρα του ποταμού Τίβερη. +312.  3. Ρέμος. Γιος του Μαξεντίου και της Γαλερίας. Βρέφος στην κούνια. Έβαλε δικούς του ανθρώπους να το στραγγαλίσουν με κορδόνια την ώρα που κοιμόταν δίπλα στη μάνα του. +312.  4. Βασσιανός. Γαμπρός του. Άνδρας της αδελφής του Αναστασίας. Καίσαρ. Τον δολοφόνησε. +314-315.  5. Φαύστα. Δεύτερη γυναίκα του. Κόρη του Μαξιμιανού. Την εζεμάτιξε μέσα σε καζάνι με καυτό νερό ή λάδι. +320. (Για τον θάνατό της ενέχεται και η μάνα του, Αγία Ελένη!).  6. Σώπατρος. Διδάσκαλος, σύμβουλος και στενός φίλος του. Φιλόσοφος. Τον εφόνευσε αφού επενόησε και προφασίστηκε ψευδείς κατηγορίες. +321.  7. Λικίνιος. Γαμπρός του. Άνδρας της αδελφής του Κωνσταντίνας. Συναυτοκράτωρ. Κατόπιν πολέμου τον εκρέμασε, +325-326.  8. Λικινιανός. Ανιψιός του. Γιος της αδελφής του Κωνσταντίνας. Δεκατετράχρονο αγόρι που δεν έφταιξε σε τίποτα. Το σκότωσε μπροστά στα μάτια, τα παρακάλια και τους απαρηγόρητους σπαραγμούς της μάνας του, και αδελφής του απτοήτου «Μεγάλου». +326.  9. Κρίσπος. Πρώτος του γιος από την πρώτη του γυναίκα, Μινερβίνα. Ναύαρχος και Καίσαρ. Τον αποκεφάλισε (ή έπνιξε, ή δηλητηρίασε κατ' άλλους). +326. Η μαμά του Κωνσταντίνου, Ελένη πρώην εταίρα στο πανδοχείο του πατέρα της στην Μυσία, βρήκε τον σταυρό τού μαρτυρίου. Οι Ρωμαίοι έκαιγαν όλους τους σταυρούς μετά τις εκτελέσεις γιατί ήταν εστίες μόλυνσης αλλά αυτή τον βρήκε! Για τα φυλαχτά που έχουν φτιαχτεί από το «Τίμιο Ξύλο», είναι ξυλεία πέντε δασών. - Το γάλα τής Παναγίας.  - Τα μαλλιά τού μικρού Ιησού.  - Το αίμα τού Ιησού από τη σταύρωσή του.  - Το πιάτο, στο οποίο φέρανε το κεφάλι τού Ιωάννη τού Πρόδρομου.  - Τα σκεύη από το Μυστικό Δείπνο.  - Τα δάκρυα τού Ιησού.  - Ο σανός από τη φάτνη.  - Το νύχι τού Απ. Παύλου.  - Κομμάτια από το σάβανο τού Ιησού.  - Κομμάτι δέρματος, που αφαιρέθηκε κατά την περιτομή (πόσθη).  - Κομμάτια από τα ρούχα των Απόστολων.  - Πέτρα, στην οποία καθόταν ο Ιησούς.  - Αγκάθι απ' το στεφάνι τού Ιησού.  - Τα ρούχα τού Ιησού από τη βόλτα στον Γολγοθά.  - Το κερί, που φώτισε τη γέννηση τού Ιησού.  - Το δοχείο με τον ιδρώτα τού Αρχάγγελου Μιχαήλ μετά την μάχη με τον Διάβολο.  - Το δάκτυλο τού Αγίου Πνεύματος!  - Ένα κομμάτι από το παράθυρο, από το οποίο μπήκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και παρουσιάστηκε στην Παναγία.  - Τα κόκαλα τού γαϊδουριού, πάνω στο οποίο ο Ιησούς μπήκε στα Ιεροσόλυμα.  - Τα κουρέλια με τα αίματα τής Παναγίας.  - Τα λείψανα τού κόκορα, που λάλησε στον Πέτρο.  - Σάλια από το φτέρνισμα τού Αγίου Πνεύματος.  - Το κουτί με την τελευταία πνοή τού Ιησού.  - Τα πέδιλα τού Ιησού.

Ο Κωνσταντίνος έκαψε τη γυναίκα του Φαύστα με καυτό λάδι, έπνιξε τον γιο του Κρίσπο στα δημόσια λουτρά και καρατόμησε τους μισούς συγγενείς του φοβούμενος μην του πάρουν τον θρόνο του. Διά την ενημέρωση τού αναγνώστη σημειώνομε εννέα ειδεχθή εγκλήματα τού Μεγάλου Αγίου Ισαποστόλου Κωνσταντίνου που αφορούν τον άμεσο πολιτικό και συγγενικό περίγυρό του.

Όλα τα εγκλήματά του είναι πάρα πολλά για να τεθούν σε καταλόγους. Η βαρβαρότητά των ήταν μάλλον πρωτοφανής και άκρως ανατριχιαστική. Για ατιμίες, πολέμους, φόνους, δολοφονίες, φρικαλεότητές, αυθαιρεσίες, απάτες, κ.λπ., του ιδίου και της μάνας του Ελένης αναφερθείτε τουλάχιστον στα σχετικά κεφάλαια τών εξής έξι βιβλίων:

1. Σιμόπουλος Κυριάκος, «Ο Μύθος των "Μεγάλων" της Ιστορίας», Τρίτη Έκδοση, Εκδόσεις Στάχυ, 2000. 

Έχομε και λέμε περιληπτικώς:

1. Μαξιμιανός. Πενθερός του και πενθερός του πατέρα του. Πατέρας της δεύτερης γυναίκας του, Φαύστας. Αυτοκράτωρ. Τον συνέλαβε στην Μασσαλία διά δόλου και τον εκρέμασε. +309-310. 

Για λεπτομέρειες, αίτια, αφορμές, τοποθεσίες, τρόπους εκτελέσεων, κ.λπ., εκτός της δικής μας βιβλιογραφίας, μπορείτε να αναφερθείτε και σε μεγάλες έγκυρες διεθνείς εγκυκλοπαίδειες.

Πρέπει να πούμε ότι οι διάδοχοι αυτοκράτορες και πολιτικοί του Μεγάλου Αγίου Ισαποστόλου Κωνσταντίνου, αρχίζοντας από τους γιους και ανιψιούς του, με μόνη εξαίρεση τον Μεγάλο Ιουλιανόν που ήταν αυτοκράτωρ μόνο 20 μήνες, +362-363, τον μιμήθηκαν και τον συναγωνίστηκαν πολύ κοντά στο έγκλημα, την δολοφονία, την μηχανορραφία και την καταστροφή.

Μπορεί να λένε ότι οι ιδρυτές του Χριστιανισμού ήταν ο μυθικός Ιησούς, οι μυθικοί απόστολοι και ο ημιμυθικός Παύλος, αλλά οι δημιουργοί του επισήμου, καθολικού και ορθοδόξου Χριστιανισμού ως έχει από τον τέταρτο αιώνα μέχρι σήμερα, ήταν: Ο Μέγας Άγιος Ισαπόστολος Κωνσταντίνος, η μάνα του Αγία Ελένη, οι απατεώνες και γλοιώδεις αυλοκόλακες που τους περιστοίχιζαν, τύπου Ευσεβίου Καισαρείας, Λακταντίου, Ευσεβίου Νικομήδειας, και αγριανθρώπων τύπου Αθανασίου Αλεξανδρείας, κ.λπ. Λόγω αυτών υπάρχει ως έχει και επιβιώνει! Ο Παύλος έπεισε ελάχιστους! Το πυρ και ο σίδηρος από τον Κωνσταντίνο και εφεξής έπεισε όσους έπεισε και τους υπολοίπους τους εθανάτωσε! Έτσι φτάσαμε μέχρι και σήμερα!

Το μόνο ζεύγος «ανδρός-γυναικός» αγίων που έχει να παρουσιάσει ο Χριστιανισμός είναι: «Υιός και μήτηρ», Κωνσταντίνος και Ελένη. Τους συνεορτάζει την 21η Μαΐου κάθε έτους. Εκτός από κάτι απόκρυφα ονόματα τύπου «Ζηνοβίου και Ζηνοβίας», κ.λπ., που κανείς δεν ξέρει τίποτα έξω από τις απόκρυφες χριστιανικές μικροαφηγήσεις και συναξαριστές, δεν έχει να παρουσιάζει κανένα γνωστό, ιστορικό και διάσημο κανονικό ζεύγος «ανδρός-γυναικός» συζύγων. Χριστιανοί και συνοδοιπόροι σκεφτείτε και αποφασίσετε ειλικρινά!

Λείψανα και κειμήλια 

Ας δούμε όμως τι άλλο έχει βρεθεί σύμφωνα με τον πίνακα κειμηλίων της εκκλησίας:

- Τα δάκρυα τής Παναγίας. 

ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. Φ. Μ. ΡΟΥΣΣΟΣ & Δ. ΕΠΙΚΟΥΡΗΣ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΑΤΕΡ ΣΩΤΗΡ ΔΙΑ-ΖΕΥΣ ΕΛΘΕ!! ΠΑΤΕΡ ΣΩΤΗΡ ΔΙΑ-ΖΕΥΣ ΕΛΘΕ, ΥΠΕΡΤΑΤΕ ΙΕΡΕ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ, ΑΦΘΑΡΤΟΝ, ΑΕΝΑΟΝ ΠΥΡ, ΚΙΚΛΗΣΚΩ ΠΡΟΣ ΕΣΕ ΑΝΩΤΑΤΗ ΚΟΣΜΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΑΝΟΙΞΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕ ΜΕ ΣΕ ΥΠΕΡ-ΛΑΜΠΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, ΕΚ ΤΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΑΣΤΗΡ ΕΙΜΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΝ ΑΝΑΛΛΑΜΠΩΝ ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΕΛΛΗΝ ΚΑΛΟΥΜΑΙ, ΠΕΡΙΦΩΤΕ ΜΕΓΙΣΤΕ ΘΕΕ ΑΝΔΡΩΝ ΤΕ ΘΕΩΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΚΡΑΤΩΡ ΣΕΒΑΣΜΙΕ ΟΛΩΝ, ΔΙΑ-ΝΟΙΞΕ ΜΟΥ ΤΑ ΠΥΡΙΝΑΣ ΘΥΡΑΣ ΚΑΙ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΑ ΠΥΡΙΝΑ ΚΛΕΙΘΡΑ, ΦΑΝΕΡΩΣΕ ΜΟΥ ΤΑ ΑΡΡΗΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΟΥ ΙΝΑ ΚΑΤΑΣΤΩ ΑΞΙΟ ΤΕΚΝΟ ΣΟΥ, ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΝΑ ΑΝΕΛΘΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.  ΑΦΥΠΝΙΣΕ ΜΕ, ΕΝΘΥΜΗΣΕ ΜΕ, ΜΥΗΣΕ ΜΕ, ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕ ΜΕ  ΕΤΟΙΜΟΣ ΕΙΜΙ.  ΦΟΙΒΕ ΠΑΙΑΝ ΦΑΕΘΩΝ ΑΠΟΛΛΩΝ, ΑΙΩΝΙΕ ΠΕΡΙΦΩΤΕ ΑΣΤΕΡΑ, ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ, ΠΥΡΙΠΟΛΕ ΚΑΙ ΠΥΡΙΘΥΜΕ ΘΕΕ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΠΥΡΣΩΜΑΤΕ, ΠΥΡΦΕΑ, ΦΩΤΟΚΡΑΤΩΡ, ΦΩΤΟΔΟΤΑ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡ ΖΗΝΟΣ, ΥΠΕΡΤΑΤΕ ΟΔΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΑΕΝΑΟΥ ΑΔΑΜΑΣΤΟΥ ΑΕΙΖΩΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΘΑΝΑΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ, ΠΟΡΕΥΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΑΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΟΔΟ ΣΟΥ, ΑΝΟΙΞΟΝ ΤΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΜΕ ΝΕΜΕΤΩΡ ΕΛΛΗΝ, ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΟΝ ΠΑΝΑΓΝΟΝ ΠΑΝΙΕΡΟΝ ΦΩΣ ΔΩΣΜΟΥ, ΒΓΑΛΕ ΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ, ΜΕ ΘΕΙΑ ΦΡΟΝΗΣΗ, ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΙΜΗΣΕ ΜΕ.  ΑΦΥΠΝΙΣΕ ΜΕ, ΕΝΘΥΜΗΣΕ ΜΕ, ΜΥΗΣΕ ΜΕ, ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕ ΜΕ  ΕΤΟΙΜΟΣ ΕΙΜΙ.  ΑΘΗΝΑ ΠΑΛΛΑΔΑ, ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ, ΓΟΡΓΟΦΕΡΟΥΣΑ, ΑΙΓΙΔΟΚΡΑΤΟΥΣΑ, ΠΑΝΣΕΠΤΗ ΚΟΡΗ ΔΙΟΣ, ΣΤΡΑΤΗΓΕ, ΠΑΝΣΕΡΜΙΖΟΥΣΑ ΠΝΟΗ, ΥΨΗΛΟ-ΔΟΝΟΥΜΕΝΟ ΦΩΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΜΕ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕ ΜΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΟΠΛΗ ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ, ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕ ΜΕ ΣΕ ΔΙΚΑΙΕΣ ΜΑΧΕΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΡΟΜΦΑΙΑ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΝΑ ΠΟΛΕΜΙΣΩ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ, ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΩ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΟΥ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΠΕΥΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΧΘΟΝΙΑ ΓΑΙΑ.   ΑΦΥΠΝΙΣΕ ΜΕ, ΕΝΘΥΜΗΣΕ ΜΕ, ΜΥΗΣΕ ΜΕ, ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕ ΜΕ  ΕΤΟΙΜΟΣ ΕΙΜΙ.  ΥΨΗΛΟΔΟΝΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ,Η ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ!!ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!!ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΕ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΝΥΣ ΑΛΛΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΕΛΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΜΕ ΑΠΕΧΘΗ ΤΡΟΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥΣ!!

Δολοφόνησε την γυναίκα του, τον γιο του και τον γαμπρό του με προτροπή της μητρός "Αγίας" Ελένης

Ανατριχίλα και αποτροπιασμό προκαλεί η κατάθεση 5χρονου αγοριού σε πταισματοδίκη για τη σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε από αρχιμανδρίτη μέσα στο μοναστήρι.

Το έγγραφο που φέρνει στο φως στη δημοσιότητας η Φωνή της Ροδόπης περιγράφει τρομακτικές καταγγελίες για Αρχιμανδρίτη της Βορείου Ελλάδας, ο οποίος μαζί με έναν ακόμη άντρα παρενόχλησε σεξουαλικά το ανήλικο αγόρι. Μάλιστα η εφημερίδα δημοσιεύει αντίγραφο της κατάθεσης του παιδιού, το οποίο όταν το διαβάζει κανείς μόνο αποτροπιασμό μπορεί να νιώσει. Μέχρι στιγμής για την υπόθεση έχουν υποβληθεί δύο μηνύσεις, μία τον Σεπτέμβριο του 2014 και μία συμπληρωματική τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.

Η υπόθεση

Τα γεγονότα, σύμφωνα με τα όσα καταθέτουν οι μάρτυρες, ξεδιπλώνονται ως εξής:

10 Ιουλίου 2014: Η Άννα Σ., αλβανικής καταγωγής, μητέρα τριών παιδιών, παίρνει τα δύο από αυτά, 4,5 και 3 ετών, και με τη συνοδεία ενός φιλικού ζευγαριού κατευθύνεται προς την Ιερά Μονή ..., η οποία απέχει περίπου μιάμιση ώρα από το σπίτι της, προκειμένου να συναντήσει τον ηγούμενο αυτής Αρχιμανδρίτη ... Η μητέρα επιστρέφει με τα παιδιά στη 01.00 τα ξημερώματα. Την επόμενη ημέρα, η γιαγιά των παιδιών παρατηρεί ότι ο 4χρονος δείχνει πολύ στενοχωρημένος και είναι σιωπηλός.

Όταν η γυναίκα τον ρωτάει τι έχει, εκείνος, όπως ισχυρίζεται η ίδια και ο πατέρας του παιδιού, της απαντά ότι «πήγαν στον γέροντα, ότι δεν πέρασαν καλά και ότι δεν του αρέσουν αυτοί», ενώ στη συνέχεια, αναφερόμενος στο ζευγάρι που τους συνόδευσε, λέει ότι ο άνδρας συνέχεια τον έπιανε στα απόκρυφα σημεία του και επειδή δεν ήθελε, τον χτύπησε και τον κλείδωσε στο αμάξι, χωρίς η μητέρα του που ήταν παρούσα να κάνει κάτι.

14 Ιουλίου 2014: Τέσσερις ημέρες μετά το περιστατικό και ενώ η γιαγιά και ο πατέρας των παιδιών ρωτούν τη μητέρα επίμονα να τους πει τι έχει συμβεί, εκείνη φεύγει για τέσσερις ημέρες από το σπίτι και, όπως ισχυρίζεται ο πατέρας, πηγαίνει στην Αλβανία.

Επιστρέφει στις 18 Ιουλίου και, σύμφωνα με τη σχετική μήνυση, μερικές ημέρες αργότερα και κάτω από την πίεση των συνεχών ερωτήσεων για τα όσα συνέβησαν το βράδυ της 10ης Ιουλίου, η Άννα Σ. του επιτίθεται την ώρα που κοιμάται και τον χτυπά στο πρόσωπο. Αργότερα φεύγει και έκτοτε δεν επιστρέφει ποτέ. Μετά το περιστατικό, ο Νίκος Γ. καταθέτει μήνυση κατά της συζύγου του για εγκατάλειψη τέκνων και συζυγικής στέγης.

26 Ιουλίου 2014: Μερικές ημέρες αργότερα, η Άννα Σ. καταθέτει και εκείνη μήνυση κατά του συζύγου της και ισχυρίζεται ότι εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη γιατί την είχε χτυπήσει. Την ίδια μέρα, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Γιαννιτσών, στο οποίο παρίσταται ως βασικός μάρτυρας ο ιδιώτης που καταγγέλλεται από τον 4χρονο για ασέλγεια, βγάζει απόφαση με την οποία διατάζει τη μετοίκιση της μητέρας (η οποία ήδη έχει φύγει από το σπίτι) και των παιδιών, και την παραμονή αυτών στο σπίτι του φιλικού ζευγαριού (!) που την 10η Ιουλίου τούς είχε συνοδεύσει στο μοναστήρι.

28 Αυγούστου 2014: Το δικαστήριο βγάζει προσωρινή διαταγή, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά θα πρέπει να μείνουν στο σπίτι του φιλικού ζευγαριού μαζί με τη μητέρα τους. Ο πατέρας ζητεί από το δικαστήριο να εξεταστεί ο 4χρονος, καθώς υποστηρίζει ότι από εκείνη την ημέρα είναι μονίμως σκυθρωπός και δεν θέλει να πλησιάσει τη μητέρα του. Το αίτημά του όμως δεν γίνεται δεκτό, με αποτέλεσμα να πάρει την απόφαση να μην επιτρέψει στα παιδιά να φύγουν από το πατρικό τους σπίτι.

Για αυτόν τον λόγο τού ασκήθηκε δίωξη για παραβίαση δικαστικής απόφασης και αρπαγή ανηλίκου. Εκείνος, από τη μεριά του, λέει ότι αρνείται να επιτρέψει στα παιδιά του να μείνουν στο σπίτι του ανθρώπου που ο μεγαλύτερος γιος καταγγέλλει για σεξουαλική παρενόχληση.

Τον Σεπτέμβριο του 2014 και ενώ η μητέρα λείπει από το σπίτι περίπου έναν μήνα, τόσο η θεία όσο και η γιαγιά, αλλά και ο πατέρας των παιδιών, υποστηρίζουν ότι ο μεγαλύτερος γιος 4,5 ετών αρχίζει να νιώθει πιο άνετα και να ανοίγεται περισσότερο. Τα όσα κατέθεσε ο ανήλικος στην Εισαγγελία προκαλούν σοκ ...:

«Το καλοκαίρι που μας πήγανε στον γέροντα, ο γέροντας με φίλησε στο στόμα και εγώ τον κλότσησα και η μαμά με μάλωσε και με χτύπησε. Μετά με κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο με παιχνίδια πρώτα με την Ε. (η σύντροφος του άνδρα που καταγγέλλεται για ασέλγεια) και μετά μόνο μου, και ήρθε ο γέροντας και μου έβγαζε τη γλώσσα και μου έπιανε το πουλάκι και μου βάζε το δάχτυλό του στον ποπό μου και εγώ φώναξα βοήθεια και ήρθε ο ψηλός με το μουστάκι (ο άνδρας που καταγγέλλεται για ασέλγεια), με κοπάνησε στο κεφάλι και με κλείδωσε στο αμάξι. Μετά από ώρα ήρθε πάλι ο ψηλός με το μουστάκι στο αμάξι και εγώ ... και μου έπιανε το πουλάκι και έβγαλε το δικό του πουλί έξω να μου το βάλει στο στόμα και εγώ φώναξα βοήθεια και βγήκα από το αμάξι και κρύφτηκα από κάτω και μετά ήρθε η μαμά με μάλωσε να βγω από το αμάξι και μετά με μάλωσε η μαμά να μην τα πω αυτά σε κανέναν, γιατί θα με σκοτώσουν στο ξύλο».

Δείτε στη φωτογραφία την κατάθεση του ανήλικου, που δημοσιεύεται στη Φωνή της Ροδόπης

Η συστατική επιστολή του Αρεοπαγίτη

Ένας πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου -ο γιος του οποίου μάλιστα είναι ο νομικός παραστάτης του Αρχιμανδρίτη-, δύο Μητροπολίτες, ένας Αρχιμανδρίτης, ένας Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, ένας ιεροδιάκονος, ένας διάκονος, ένας ιερομόναχος, μία μοναχή και ένας συνταξιούχος εκπαιδευτικός βεβαιώνουν και -κάποιοι εξ αυτών- καταθέτουν ότι οι καταγγελίες κατά του Αρχιμανδρίτη είναι ψευδείς και συκοφαντικές, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι θα καταπέσουν. Μάλιστα, ο πρώην Αρεοπαγίτης με συστατική του επιστολή διαβεβαίωνε για το ήθος του Αρχιμανδρίτη, τονίζοντας σε αυτήν ότι ο καταγγελλόμενος ήταν επί πολλά έτη πνευματικός τόσο του ιδίου όσο και των παιδιών του, τον φιλοξενούσε σπίτι του και ποτέ δεν υπέπεσε στην αντίληψη του κάτι το μεμπτό.

Αξίζει να σημειωθεί επιπλέον ότι μετά τις βεβαιώσεις των παραπάνω προσώπων, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο (!!!) καθώς φαίνεται να «εξαφανίστηκαν» από τον φάκελο της δικογραφίας σημαντικά έγγραφα όπως αυτό που παρουσιάζει σήμερα η ΦΩΝΗ αλλά και βεβαιώσεις παιδοψυχολόγων.

Η εξέλιξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα την παρέμβαση του πατέρα του ανήλικου ο οποίος προσέφυγε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου με αποτέλεσμα να δοθεί εκ νέου εντολή προκειμένου να διερευνηθεί η υπόθεση.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι αρμόδια για να κρίνει την αλήθεια είναι η Δικαιοσύνη και μόνο, τα αντανακλαστικά όμως της οποίας θα πρέπει να είναι ταχύτερα σε τέτοιου είδους περιπτώσεων. Ο φάκελος με όλα τα έγγραφα και τις καταγγελίες που έχει συλλέξει η ΦΩΝΗ παραμένουν στη διάθεση των δικαστικών Αρχών.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΓΛΕΡΙΔΗΣ

Μες την ... «Τρελή Χαρά» ο Αρχιμανδρίτης που μηνύθηκε για «παιδεραστία»!!!

Δείτε τι λέει ο πιστός μεταξύ άλλων!!Ήταν η πρώτη φορά, το λέω και ανατριχιάζω, που αισθάνθηκα και σωματικά κάψιμο. Στο τέλος γύρισα και είπα «Παΐ., Παΐ.». Με ρώτησε η Ηγουμένη : «Παΐσιος;» και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Τότε αγρίεψα πάρα πολύ, άρχισα να τσιρίζω, με πήγαν στον τάφο, και εκεί φώναξα τρεις φορές «Άγιος».

Ενώ ήθελα και προσπαθούσα να φύγω με πιάσανε και ... με το ζόρι με ξαπλώσανε στον τάφο του Γέροντα ανάσκελα.Τότε αισθάνθηκα φούσκωμα στο στομάχι μου και χωρίς να το  θέλω εκλα@@!! Είδα τότε τον γέροντα να ανασηκώνεται από τη μέση και πάνω σαν να ξυπνά από ύπνο, όχι σαν νεκρός. Ήταν ακριβώς ο ίδιος με τα γένια και τα ράσα του. Ήταν θέμα δευτερολέπτου. Με ακούμπησε με το χέρι του στο μέτωπο και την ίδια στιγμή είδα να βγαίνει μαύρος καπνός από το στόμα μου. Ηρέμησα παντελώς, αλλά ο σωματικός πόνος δεν έφυγε αμέσως. Κοιμήθηκα και από τον πόνο ξυπνούσα λέγοντας «Πονάω πολύ» .

Η Ελένη γεννήθηκε το 248 ή το 249 μ.Χ. στο Δρέπανο (σημερινή Γιάλοβα) της Βιθυνίας. Αργότερα, ο Μέγας Κωνσταντίνος μετονόμασε το Δρέπανο σε Ελενόπολις (ή Ελενούπολις), για να τιμήσει τη μητέρα του. Τη χρονολογία γέννησης τη συμπεραίνουμε από την πληροφορία που μας δίνει ο Ευσέβιος (VC., 3.46) ότι η Ελένη πέθανε σε ηλικία 80 χρονών, σε συνδυασμό με άλλα ιστορικά στοιχεία. Ήταν οπωσδήποτε ταπεινής καταγωγής και ο πατέρας της ήταν ξενοδόχος. Ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων (De obit. Theod.,42) την αποκαλεί «stabularia», γυναίκα δηλαδή η οποία εργαζόταν σε πανδοχείο (χαρακτηρισμός μάλλον με αρνητική απόχρωση τη μακρινή εκείνη εποχή), ενώ ο Φιλοστόργιος στην Εκκλησιαστική του Ιστορία (Hist. Eccl., 2.16) την κατηγορεί ότι ήταν «κοινή γυναίκα», όχι πολύ διαφορετική από τις πόρνες. ΠΗΓΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ!!

Ελένη (μετέπειτα "αγία Ελένη", η ισαπόστολος), κόρη ξενοδόχου από το Δρέπανο της Βιθυνίας. Φημολογείται οτι η όμορφη γκαρσόνα προσφερόταν ως «δώρο» στους πλούσιους πελάτες από του ξενοδόχου πατέρα της και έτσι έμεινε έγκυος από τον Κωνστάντιο, αναγκάζοντάς τον να την παντρευτεί.

Ο Άγιος Αμβρόσιος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ο Χριστός την περιμάζεψε από την κοπριά». Χαρακτηριστικά την αποκαλεί «stabularia», γυναίκα δηλαδή η οποία εργαζόταν σε πανδοχείο (χαρακτηρισμός μάλλον με αρνητική απόχρωση τη μακρινή εκείνη εποχή), ενώ ο Φιλοστόργιος στην Εκκλησιαστική του Ιστορία (Hist. Eccl., 2.16) την κατηγορεί ότι ήταν «κοινή γυναίκα» (πόρνη), όχι πολύ διαφορετική από τις πόρνες. Ο Ευτρόπιος (Breviarium 10.2) αναφέρει ότι γεννήθηκε «ex obscuriore matrimonio», δηλαδή είναι εντελώς άγνωστες οι μητρικές της καταβολές. (πηγή). Αντίθετα ο χαμερπής χριστιανικός ιστορικός Ευσέβιος (Eusebius Pamphili), στο αισχρό έργο του «Η ζωή του Κωνσταντίνου» αφήνει να εννοηθεί πως ήταν Βρετανίδα πριγκίπισσα. Ότι θέλετε παίρνετε

Ο Κωνστάντιος Χλωρός, πατέρας του Κωνσταντίνου, χώρισε την Ελένη όταν διορίστηκε απο τον αυτοκράτορα της Ρωμαικής αυτοκρατορίας Διοκλητιανό καίσαρας των δυτικών επαρχιών της αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος και η Ελένη παρέμειναν στη Νικομήδεια, όμηροι του Διοκλητιανού και του Καίσαρα της Ανατολής, Γαλέριου.!!

Η μήτηρ του Ιδρυτού του Χριστιανισμού Κωνσταντίνου, η Αγία Ελένη, παρίσταται υπό των Ορθοδόξων Χρονογράφων ως «ΕΥΤΕΛΗΣ ΕΤΑΙΡΑ»

Κατόπιν προτροπής του δημοφιλέστερου αυτή την στιγμή Ελληνορθόδοξου Κληρι­κού, δηλαδή του καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών πρωτοπρεσβυτέρου ΓΕΩΡΠΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, θα αποκαλύψω την βιβλιογραφία στην οποία στηρίζομαι όταν γράφω ότι η Αγία Ελένη υπήρξε στα νιάτα της πόρνη (πριν γνω­ρίσει τον Χριστιανισμό, εννοείται) και ότι ο Στρατη­γός Κωνστάντιος ο Χλωρός την εγνώρισε μέσα σε ένα χαμαιτυπείο. Πριν δώσω την πολυπόθητη βιβλιο­γραφία, πρέπει να πω ότι μου την έδωσε ο κατ" εξο­χήν ειδικός της Ιστορίας του Μεσαιωνικού Ελληνι­σμού, δηλαδή ο πολύ αγαπητός σε όλους τους ανα­γνώστες της κ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΙΣΥΡΗΣ, τον οποί­ον ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας ...;

   Έχουμε και λέμε: Παραπέμπουμε τον πατέρα Μεταλληνό στην Εισαγωγή του 7 Τόμου της «Μεσαιωνικής Βιβλιοθήκης» του κορυφαίου Γαλαξειδιώτη Ιστοριοδίφη του 18ου Αιώνος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΑΘΑ (1842-1914), ο οποί­ος θεωρείται γενικώς ισάξιος του Κ. Παπαρρηγόπουλου, αν και υπήρξε ουσιαστικά αντίπαλος του. Ας διαβάσει ο αγαπητός μας παπα-Γιώργης την σελίδα ρλς" (136). Γράφει επί λέξει στο σημείο αυτό ο αεί­μνηστος Κωνσταντίνος Σάθας, τον οποίον δεν φαντάζομαι να τολμήσει να αμφισβητήσει ο πατήρ -Μεταλληνός:  « ...;Και η Ιστορία οφείλει να αναζητήσει την εξήγησιν του Μυστηρίου, αφού μάλιστα οι τας σεπτάς γυναίκας εκφαυλίζοντες επί πορνεία, ήσαν σύγχρονοι, φίλοι και μάλιστα συγγενείς αυτών και άγιοι άνθρωποι. Αυτή η μήτηρ του Ιδρυτού του Χρι­στιανισμού Κωνσταντίνου, η Αγία Ελένη, παρίσταται υπό των Ορθοδόξων Χρονογράφων και αυτού μάλι­στα του συγγενούς της Αγίου Ευσυγνίου «ΕΥΤΕΛΗΣ ΕΤΑΙΡΑ», κόρη ταπεινού πανδοχέως εν Δρεπάνη της Βιθυνίας, ένθα διανυκτερεύσας εγνώρισε αυτήν ο Κωνστάντιος ο Χλωρός» ...;  Βεβαίως, λίγο πριν, ο Κωνσταντίνος Σάθας προσπαθεί να δικαιολογήσει τις Βυζαντινές Αυτοκράτειρες που κατηγορή­θηκαν ως πόρνες, λέγοντας ότι αυτό οφείλεται στην θρησκοληψία των Χριστιανών. Γράφει ο Κ. Σάθας: «Αυτή η σεμνή Αριάδνη (σσ: σύζυγος του Αναστα­σίου γύρω στο 490 μ.Χ.) αποκαλείται ακόλαστος γυνή, διωχθείσα διά τούτο υπό του Ζήνωνος, νυμφευθέντος ετέραν γυναίκα. Και ύστερον αύτη συνά­πτει ερωτικάς σχέσεις προς τον Αναστάσιον, ζώντος έτι του πρώην συζύγου. Αν το γεγονός τούτο ήτο μεμονωμένον, ευκόλως θα επιστεύετο ότι η ωραία Αμαζών δεν διέπρεψε επί χρηστότητι ηθών. Αλλά η ακολασία των πρώτων Βασιλισσών και ιδίως των Ατθίδων (σ.σ: Αθηναίων) είναι - ούτως ειπείν - Ιστο­ρικός Κανών. Και η Ιστορία οφείλει.να- αναζητήσει την εξήγησιν του Μυστηρίου, αφού μάλιστα ...;»" κ.λ.π. Και συνεχίζει με την αναφορά για την Αγία Ελένη που διαβάσατε λίγο πριν.  ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Ο Κ. ΣΑΘΑΣ: « ...;Εταίρα ομοίως η σύζυγος του Αρκαδίου Ευδοξία, συλλαβούσα μετ αυτού του Αγίου Ιωάν­νου του Χρυσοστόμου, τον μέλλοντα Βασιλέα Θεοδόσιον τον Β', ως λέγει ο Ζώσιμος ...;..Εταίρα και η σύζυγος του Θεοδοσίοτ τούτου, η_Αθηναΐς , λαβούσα μάλιστα εν αυτώ τω βαπτισματι το όνομα μιας Εβραίας παλλακιδος του Δαυίδ, Ευδοκία. Εταίρα η σύζυγος του Λέοντος του Α και η προμνημονευθείσα θυγάτηρ αυτής Αριάδνη. Αλλά πάσας τας εστεμμένας εταίρας υπερηκόντισε η Θεοδώρα (σ.σ: η σύζυγος του Ιουστινιανού!), της οποίας ο φίλος Προ­κόπιος συνέγραψε τον σκανδαλώδη βίον.

Εδώ, τί μας αποκαλύπτει ο Κωνσταντίνος Σάθας; Ότι ο ανθέλλην Αυτοκράτωρ Θεο­δόσιος Β', που μαζί με τον πατέρα του Αρκάδιο ισοπέδωσαν με την θρυλική διαταγή τους «ΕΣ ΕΔΑΦΟΣ ΦΕΡΕΙΝ» όλα τα αθάνατα μνημεία της Ελλάδος, ήτο υιός του Ιωάννου του Χρυσοστόμου! ...; Θα μου απαντήσει ο πατήρ Μεταλληνός ότι αυτό το γράφει ο Ζώσιμος, ο οποίος ήτο Εθνικός Ιστορικός, άρα είναι συκοφαντία. Εν τοιαύτη περιπτώσει, δημιουργείτε Εμφύλιο Πόλεμο στην Επιστήμη της Ιστο­ρίας, αιδεσιμολογιώτατε ...; Οι Χριστιανοί Έλληνες πιστεύουν μόνο τους Χριστιανούς Ιστορικούς της Δύσκολης αυτής Περιόδου (300-1000 μ.Χ.) και οι άλλοι τους Εθνικούς. Έτσι, όμως, δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ εμείς οι Ελληνες. Όταν ο Εθνι­κός Ζώσιμος γράφει ότι ο Αλάριχος κατέβηκε να καταστρέψει τα Ελληνικά Μνημεία εξαιτίας της αδυναμίας του Κράτους να τον σταματήσει και όχι επει­δή των παρεκίνησαν οι Χριστιανοί Μοναχοί (Αρειανοί), το δέχεστε εσείς οι εκκλησιαστικοί. Οταν γρά­φει για τον πραγματικό πατέρα του Θεοδοσίου του Β', τον αποκαλείτε συκοφάντη και αναξιόπιστο.  Αν ο πατήρ Μεταλληνός μου ζητήσει περισσότερα στοιχεία για την Αγία Ελένη, είμαι έτοιμος να του τα δώσω. Δεν τα δίνω τώρα, για να μη σοκάρω τους αναγνώστες της Στή­λης. Αν πάλι ο αγαπητός μου παπα-Γιώργης αμφι­σβητήσει την εγκυρότητα του Κωνσταντίνου Σάθα, γιατί να μην αμφισβητήσουμε και τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, ο οποίος αποκρύπτει τις πηγές του και την βιβλιογραφία του πολύ περισσότερο από τον Σάθα; Όσο για το αν ο Σάθας ήταν ή δεν ήταν χριστιανός, ας φρόντιζε η Ελλαδική Εκκλησία να τον αφορίσει όσο ζούσε, όπως είχε αφορίσει τόσους και τόσους άλλους.

Επίσης: Αν ο Σάθας είναι αναξιόπι­στος, γιατί του έχουν κάνει άγαλμα στην πατρίδα του το Γαλαξείδι κι όλοι οι Γαλαξειδιώτες υπερηφανεύο­νται για τον δοξασμένο συμπατριώτη τους;  Με την ευκαιρία, επιτρέψτε μου να ανα­φερθώ στον Μέγα Αθανάσιο, τον οποίον τόσο πολύ υπολήπτεται ο πατήρ Γεώρ­γιος Μεταλληνός.

Οπως γράφει ο Σάθας και συμ­φωνούν πολλοί ιστορικοί, μετά την Α" Οικουμενική Σύνοδο (325 μ.Χ.) ο Μέγας Κωνσταντίνος εξόρισε τον Μέγα Αθανάσιο, όταν διαπίστωσε ότι τον ξεγέ­λασε σχετικά με τον Αρειανισμό. Σύμφωνα με τον κορυφαίο Βυζαντινολόγο Βασίλιεφ (του οποίου το έργο εκτιμούν βαθύτατα όλοι οι Ορθόδοξοι Θεολό­γοι), αν ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε γνωρίσει τον Ευσέβιο Καισαρείας νωρίτερα δεν θα συγκαλούσε ποτέ την Α" Οικουμενική Σύνοδο και επομένως άλλη θα ήταν η Ιστορία του Χριστιανισμού. Κι αυτό διότι -ως γνωστόν - ο Ευσέβιος Καισαρείας ήταν Αρειανός αποδεδειγμένα ...;

Με μεγάλη μου χαρά θα δημοσιεύσω οποιαδήποτε απάντηση μου στείλει ο πατήρ Μεταλληνός, εφ" όσον βεβαίως, το θεωρεί σκόπιμο. Αν το επιθυμεί, θα δημοσιεύσω λεπτομέρειες για τον άστατο βίο της Αγίας Ελένης, όπως επίσης για τον τρόπο με τον οποίον επέλεξε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του Κράτους ...;

Θεόδωρου Ν. Χατζηγώγου

Πηγή: ΑΦΑΙΑ

ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥΘΕΝΑ??ΜΗΠΩΣ ΣΤΑ ΜΜΕ??ΜΗΠΩΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ??ΡΩΜΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΣΤΕ!! ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΛΛΩΣΤΕ ΧΘΕΣ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ   ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟ!!ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΙΜΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ ΤΥΠΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟ!!

Ως μάχη του Γρανικού εννοείται η πρώτη σύγκρουση του εκστρατευτικού σώματος του Αλέξανδρου Γ' Μακεδόνα (του Μεγάλου Αλεξάνδρου) που δόθηκε παρά τον Γρανικό ποταμό το 334 π.Χ. με συγκεντρωμένη στρατιωτική δύναμη της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών (των Περσών) γύρω από τη Ζέλεια της Φρυγίας στον Ελλήσποντο, με στρατηγό τον Αρσίτη, τον σατράπη της Φρυγίας και πολλούς επιφανείς Πέρσες, όπως ο Σπιθριδάτης, ο σατράπης της Λυδίας και της Ιωνίας, ο Φαρνάκης, ο αδελφός της γυναίκας του Δαρείου, ο Ατιζύης, ο Μιθριδάτης, και άλλοι. Η τελική έκβαση της μάχης αυτής και η νίκη του Αλέξανδρου παρείχε στρατηγικής σημασίας πλεονέκτημα για την προέλαση του μακεδονικού σώματος και των Ελλήνων συμμάχων του στη Μικρά Ασία.

Αν οι Πέρσες έστελναν έγκαιρα τον στόλο τους στον Ελλήσποντο, θα μπορούσαν πιθανώς εξαρχής να αποτρέψουν τον επερχόμενο κίνδυνο. Ωστόσο, φαίνεται πως στα πρώτα βήματα της μακεδονικής εκστρατείας οι Πέρσες έκαναν κάποια σφάλματα στρατηγικής. Όταν ο Αλέξανδρος αποβιβάστηκε στην Ασία, υπήρχε ήδη εκεί συγκεντρωμένη αξιόλογη περσική δύναμη. Επιπλέον ο Ρόδιος Μέμνων προσπάθησε να αποτρέψει τους Πέρσες ηγεμόνες από οποιαδήποτε μάχη, συμβουλεύοντάς τους να περιοριστούν στην Ασία σε απλή άμυνα και να ακολουθήσουν την τακτική της καμένης γης, καταστρέφοντας όσο είναι δυνατόν την περιοχή, παρεμβάλλοντας εμπόδια στην προέλαση του εχθρού. Τους συμβούλευσε, επίσης, να μεταφέρουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, στέλνοντας με τον στόλο ισχυρή πεζική δύναμη αφενός για να προσβάλλουν τον Αλέξανδρο στην ίδια του τη χώρα, στηρίζοντας αφετέρου επανάσταση των Ελλήνων στην Ελλάδα κάτω από τις Θερμοπύλες. Ο Μέμνων, ωστόσο, δεν εισακούστηκε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας^[2] και οι Πέρσες αποφάσισαν να περιμένουν τον Αλέξανδρο κοντά στις όχθες του Γρανικού ποταμού.

Όταν πληροφορήθηκε ο Αλέξανδρος ότι οι Πέρσες είχαν παραταχθεί, διέταξε τον στρατό του να προετοιμαστεί για μάχη εκ παρατάξεως με τον εχθρό. Φθάνοντας στον ποταμό, διαπίστωσε ότι ο περσικός στρατός κατείχε την απόκρημνη ανατολική του όχθη. Ο Γρανικός, μικρός ποταμός που πήγαζε στα όρη της Μικρής Φρυγίας, είχε πλάτος στο σημείο της μάχης από 20 έως 40 μέτρα. Τα λιωμένα χιόνια του Μαΐου έκαναν μεν το ρεύμα του ορμητικό αλλά το βάθος του ήταν μικρό και δε χρειαζόταν γεφύρωση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η απόκρημνη ανατολική όχθη του ποταμού, αυτή που κατείχαν οι Πέρσες, που δεν επέτρεπε την εύκολη πρόσβαση στους επιτιθέμενους.

Η παράταξη των αντίπαλων στρατευμάτων

Η παράταξη των αντίπαλων στρατευμάτων στη μάχη του Γρανικού

Ο Παρμενίων συμβούλευσε τον Αλέξανδρο να αναβληθεί η μάχη. Ο Αλέξανδρος, θεώρησε, παρατηρώντας την περσική παράταξη ότι με μάχη εκ παρατάξεως είχε υπέρ του όλες τις πιθανότητες και αποφάσισε να μη δώσει οποιαδήποτε ευκαιρία οπισθοχώρησης στους Πέρσες για κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σύμφωνα με τις εντολές του στο κέντρο της δύναμης βρίσκονταν οι έξι τάξεις της φάλαγγας με στρατηγούς τον Περδίκκα, τον Κοίνο, τον Αμύντα, τον Φίλιππο, τον Μελέαγρο και τον Κρατερό. Δεξιά της φάλαγγας ήταν παρατεταγμένοι οι υπασπιστές υπό τον Νικάνορα του Παρμενίωνα. Κατόπιν έρχονταν οι σαρισοφόροι, οι Παίονες και η ίλη των συμμάχων από την Απολλωνία υπό τον Σωκράτη, και όλων αυτών στρατηγός ο Αμύντας του Αρραβαiου. Μαζί τους ήταν συνταγμένοι οι υπόλοιποι σύμμαχοι, οι τοξότες και οι Αγριάνες ακοντιστές, όλοι υπό τον Φιλώτα, διαμορφώνοντας το δεξιό κέρας της παράταξης. Οι αριστερές πλευρές της φάλαγγας προστατεύονταν από τρεις διαφορετικές μοίρες του ιππικού. Πρώτοι συντάχθηκαν οι Θράκες υπό τον Αγάθωνα, κατόπιν οι σύμμαχοι ιππείς υπό τον Φίλιππο του Μενέλαου και τέλος οι Θεσσαλοί ιππείς υπό τον Κάλλα του Αρπάλου, διαμορφώνοντας το αριστερό κέρας. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος ανέλαβε τη στρατηγία της δεξιάς πτέρυγας, και έδωσε την αριστερή στον Παρμενίωνα.

Στην αντίπερα όχθη παρατάχθηκε κατά μήκος του ποταμού το περσικό ιππικό δεξιά οι Μήδοι και οι Βακτριανοί υπό τον Ρεομίθρη, αριστερά ο Μέμνων και οι γιοι του, μαζί με τον Αρσαμένη και τους ιππείς τους και στο μέσο οι Παφλαγόνες και οι Υρκανοί, υπό την αρχηγία του Αρσίτη και του Σπιθριδάτη. To περσικό, το ασιατικό και το ελληνικό πεζικό παρατάχθηκαν λίγο πιο πίσω, ως επιφυλακή, γιατί οι εχθροί ήθελαν κυρίως με το ιππικό να αντιταχθούν στη διάβαση του Αλέξανδρου. Η τακτική δύναμη των Περσών 20.000, περίπου, συγκροτείτο από ιππείς Μήδους, Βακτριανούς, Υρκανούς, Καππαδόκες και Παφλαγόνες ιππείς και άλλους τόσους έλληνες μισθοφόρους. Ως προς το πλήθος βέβαια το ιππικό ήταν υπέρτερο του ελληνικού, ενώ αντίθετα το πεζικό, συγκροτημένο κυρίως από έλληνες μισθοφόρους, ήταν κατώτερο του ελληνικού, τουλάχιστον κατά τον Αρριανό, σύμφωνα με τον οποίο το μεν ιππικό έφθανε συνολικά στους 20.000, το δε πεζικό άλλες 20.0003 γιατί άλλοι, αναφέροντας απίθανα πράγματα, ανεβάζουν τους εχθρούς γύρω στους 110.000, ο δε Ιουστίνος και στους 600.000.

Η μάχη 

Για κάμποση ώρα, σύμφωνα με την αφήγηση του Αρριανούτα αντίπαλα στρατεύματα στέκονταν σιωπηλά και αντιμέτωπα στις όχθες του ποταμού, γεμάτα αγωνία για το μέλλον. Οι Πέρσες περίμεναν να μπουν οι Μακεδόνες στο νερό, για να τους επιτεθούν καθώς θα προσπαθούσαν. Ο Αλέξανδρος πήδησε πάνω στ' άλογο, κάλεσε τους άνδρες του να τον ακολουθήσουν και να δείξουν την παλικαριά τους και διέταξε να μπουν πρώτοι στο ποτάμι οι πρόδρομοι ιππείς, οι Παίονες υπό την ηγεσία του Αμύντα, του γιου του Αρραβαίου, ένα τάγμα πεζικού και πριν απ' όλους η ίλη του Σωκράτη, που κατά τύχη οδηγούσε εκείνη την ημέρα ολόκληρο το ιππικό, υπό την ηγεσία του Πτολεμαίου, του γιου του Φίλιππου. Ο ίδιος μπήκε στο ποτάμι οδηγώντας τη δεξιά παράταξη κάτω από τους ήχους των σαλπίγγων και τις ιαχές προς τον Ενυάλιο Άρη. Προχωρούσαν λοξά, όπως τους τραβούσε το ρεύμα, για να μην πέσουν πάνω τους οι Πέρσες παραταγμένοι σε σειρά, καθώς θα έβγαιναν, αλλά να τους χτυπήσει ο ίδιος όσο γινόταν κατά μέτωπο.

Οι Πέρσες άρχισαν να ρίχνουν ακόντια στο σημείο όπου βγήκαν οι πρώτοι στρατιώτες του Αμύντα και του Σωκράτη. Εκείνοι που βρίσκονταν στο ψηλό σημείο της όχθης έριχναν μέσα στο ποτάμι κι όσοι βρίσκονταν χαμηλότερα κατέβαιναν μέσα στο νερό. Οι ιππείς συγκρούονταν, καθώς οι Μακεδόνες έβγαιναν από το ποτάμι και οι Πέρσες τους εμπόδιζαν. Οι πρώτοι πολεμούσαν με τα δόρατα και οι δεύτεροι έριχναν ακόντια. Οι Μακεδόνες σε τούτη την πρώτη επίθεση έχαναν χρόνο και είχαν αρκετές απώλειες, καθώς αμύνονταν από αβέβαιο σημείο στο ποτάμι και οι Πέρσες βρίσκονταν ψηλότερα. Σε αυτό το σημείο είχε παραταχθεί άλλωστε και το πλέον αξιόμαχο τμήμα του περσικού ιππικού. Μαζί του πολεμούσαν ο Μέμνων και τα παιδιά του. Οι πρώτοι Μακεδόνες που συγκρούστηκαν με τους Πέρσες πολέμησαν θαρραλέα, σώζοντας και τους υπόλοιπους που στράφηκαν προς τον επερχόμενο Αλέξανδρο. Εκείνος, οδηγώντας τη δεξιά παράταξη, επιτέθηκε πρώτος στους Πέρσες, στο σημείο που το ιππικό τους ήταν πυκνότερο και βρίσκονταν οι ηγεμόνες τους. Στο μεταξύ, οι μακεδονικές φάλαγγες περνούσαν σχετικά εύκολα πια, η μια μετά την άλλη. Παρά το γεγονός ότι η μάχη διεξαγόταν πάνω στα άλογα, έμοιαζε περισσότερο με μάχη πεζικού. Τα άλογα συμπλέκονταν, οι στρατιώτες πολεμούσαν σώμα με σώμα, οι Μακεδόνες προσπαθούσαν να σπρώξουν τους Πέρσες από την όχθη στην πεδιάδα, οι Πέρσες προσπαθούσαν να εμποδίσουν τους Μακεδόνες να βγουν και να τους ρίξουν πάλι στο ποτάμι.

Έσπασε πάνω στη μάχη το δόρυ του Αλέξανδρου. Ζήτησε άλλο από τον Αρέτη, ένα νεαρό της βασιλικής ακολουθίας. Σε δύσκολη θέση εκείνος, γιατί είχε σπάσει και το δικό του δόρυ και πολεμούσε σκληρά με το σπασμένο, το έδειξε στον Αλέξανδρο και του φώναξε να ζητήσει άλλο. Τελικά κάποιος από τους συμμάχους, ο Κορίνθιος Δημάρατος του έδωσε το δικό του. Εκείνος το πήρε και μόλις είδε τον γαμπρό του Δαρείου, τον Μιθριδάτη, να προσπαθεί να τους εμβολίσει με ένα τμήμα ιππικού, έτρεξε ο ίδιος μπροστά από τους άλλους και τον διαπέρασε με το δόρυ του. Τότε ο Ροισάκης επιτέθηκε στον Αλέξανδρο και τον χτύπησε με την πάλα στο κεφάλι, σχίζοντας το κράνος του. Ο Αλέξανδρος τον σκότωσε, χτυπώντας τον στο στέρνο και διαπερνώντας με το δόρυ τον θώρακα του. Ο Σπιθριδάτης στο μεταξύ πλησίαζε τον Αλέξανδρο από πίσω κρατώντας υψωμένη την πάλα. Τον πρόλαβε, όμως, ο Κλείτος, ο επονομαζόμενος Μέλας και τον χτύπησε στον ώμο, κόβοντάς του το χέρι.

Οι Πέρσες και τα άλογά τους βάλλονταν από παντού. Τους χτυπούσαν τα δόρατα, τους έσπρωχναν οι ιππείς ανακατεμένοι με τους ψιλούς. Έτσι τράπηκαν σε φυγή, πρώτα στο σημείο όπου πολεμούσε ο Αλέξανδρος. Μόλις έσπασε το κέντρο, παρέλυσαν και οι δύο πτέρυγες και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. Σκοτώθηκαν περίπου χίλιοι Πέρσες ιππείς. Η καταδίωξη δεν κράτησε πολύ, γιατί ο Αλέξανδρος στράφηκε εναντίον των μισθοφόρων. Το πυκνότερο τμήμα τους είχε κρατήσει την αρχική του θέση, γιατί η απρόσμενη εξέλιξη της μάχης τους έκανε να τα χάσουν. Ο Αλέξανδρος οδήγησε εναντίον τους τη φάλαγγα και διέταξε τους ιππείς να τους περικυκλώσουν. Τους κατέσφαξε μέσα σε λίγη ώρα. Δε σώθηκε κανένας, εκτός αν κάποιος τρύπωσε ανάμεσα στους νεκρούς. Περίπου δύο χιλιάδες πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Σκοτώθηκαν πολλοί ηγεμόνες των Περσών, ο Νιφάτης, ο Πετήνης, ο σατράπης της Λυδίας Σπιθριδάτης, ο ύπαρχος της Καππαδοκίας Μιθροβουζάνης, ο γαμπρός του Δαρείου Μιθριδάτης, ο γιος του άλλου Δαρείου (του γιου του Αρταξέρξη) Αρβουπάλης, ο κουνιάδος του Δαρείου Φαρνάκης, ο αρχηγός των μισθοφόρων Ωμάρης. Ο Αρσίτης κατέφυγε μετά τη μάχη στη Φρυγία, όπου αυτοκτόνησε θεωρώντας τον εαυτό του υπαίτιο της συμφοράς των Περσών.

Μετά τη μάχη [Επεξεργασία]

Από τους Μακεδόνες κατά την πρώτη επίθεση σκοτώθηκαν είκοσι πέντε σύμμαχοι. Ο Αλέξανδρος ανέθεσε στον Λύσιππο, τον μόνο γλύπτη που είχε το δικαίωμα να κάνει και τη δική του προτομή, να τους φτιάξει χάλκινες προτομές, οι οποίες στήθηκαν στο Δίο. Σκοτώθηκαν ακόμη περίπου εξήντα ιππείς και τριάντα πεζοί. Ο Αλέξανδρος τους έθαψε την επόμενη μέρα με τα όπλα τους και άλλα κτερίσματα. Απάλλαξε ακόμη τους γονείς και τα παιδιά τους, που βρίσκονταν στην πατρίδα, από τους φόρους για τη γη και την περιουσία τους, καθώς και από άλλες προσωπικές υπηρεσίες. Φρόντισε ιδιαίτερα τους πληγωμένους3 τους επισκέφτηκε όλους, εξέτασε τα τραύματά τους, τούς ρώτησε πού πληγώθηκαν και τους άφησε να διηγηθούν τα κατορθώματά τους και να περηφανευτούν για αυτά. Έθαψε ακόμα τους αρχηγούς των Περσών και τους έλληνες μισθοφόρους, που πολέμησαν στο πλευρό των βαρβάρων. Όσους απ' αυτούς έπιασε αιχμαλώτους τους έστειλε αλυσοδεμένους στη Μακεδονία σε καταναγκαστικά έργα, γιατί όντας Έλληνες και παραβιάζοντας τις κοινές αποφάσεις των Ελλήνων πολέμησαν στο πλευρό των βαρβάρων. Ακόμη, έστειλε στην Αθήνα τριακόσιες περσικές πανοπλίες ως αφιέρωμα στην Ακρόπολη. Διέταξε μάλιστα να γραφεί το παρακάτω επίγραμμα:

«Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασία κατοικούντων

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ...!!! ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΝΙΚΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΑΡΓΙΑ!

Το επεισόδιο τους οδήγησε στο Αστυνομικό Τμήμα και στο νοσοκομείο!!!

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, το επεισόδιο έλαβε χώρα ανάμεσα σε δύο καλόγερους και δύο καλόγριες στην Μονή Αγίου Παντελεήμονα κοντά στο Κωνσταντοπούλειο Ευγηρείο και οφείλεται σε οικονομικές διαφορές!!Τα χάλασαν στη μοιρασιά οι απατεώνες με τα μαύρα!!

Στο σημείο κλήθηκε η Αστυνομία, ενώ σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες οι δύο καλόγριες μεταφέρθηκαν με σταθμό του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο.

Όπως αναφέρει το tempo24.gr οι δύο καλόγεροι έχουν προσαχθεί στο Τρίτο Αστυνομικό Τμήμα, αλλά δεν έχουν συλληφθεί, αφού το αδίκημα το οποίο φέρεται να έχουν διαπράξει διώκεται μόνο αν κατατεθούν μηνύσεις.

Αυτό θα συμβεί μόνο στην περίπτωση που οι δύο καλόγριες τους μηνύσουν.Λέτε να μηνύσουν τους καλόγερους οι καλόγριες για σεξουαλική παρενόχληση χαχααααα ενα τσίρκο είναι η Εβραϊκή αίρεση!! ΕΛΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!!

ΓΙΑΤΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΘΕΣΗ??ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΗΣ??ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ??ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ 'Η ΤΟ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΙΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ??

Φρίκη. Απέχθεια. Θυμός. Συναισθήματα που έχουν πνίξει τον πατέρα του μικρού παιδιού το οποίο σύμφωνα με όσα το ίδιο κατέθεσε βίωσε το πιο φρικτό σενάριο ζωής σε μία τρυφερή ηλικία όντας το ίδιο ανυπεράσπιστο στις ανώμαλες ορέξεις ενός ιερωμένου.Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά από ρεπορτάζ της εφημερίδας «Φωνή της Ροδόπης»,αρχιμανδρίτης από τη Βόρεια Ελλάδα παρενοχλούσε 5χρονο αγοράκι μέσα στο μοναστήρι του.H κατάθεση του παιδιού που έγινε παρουσία παιδοψυχολόγου συγκλονίζει καθώς τα όσα περιγράφει είναι ανατριχιαστικά και αποτυπώνουν τις φριχτές στιγμές που βίωσε.Ο πατέρας του εδώ και δύο χρόνια δίνει έναν αγώνα ζωής προκειμένου να καταφέρει να βρει τρόπο για να κινητοποιήσει αυτή τη φρικτή υπόθεση που όπως ισχυρίζεται συνετέλεσε στον ανεπανόρθωτο τραυματισμό της ψυχής και του σώματος του παιδιού του.     «Μου κατέστρεψε το παιδί μου, εδώ και δύο χρόνια παλεύω να βρω το δίκιο μου και κανείς δε με άκουγε, επιτέλους ελπίζω η Δικαιοσύνη να κάνει αυτό που πρέπει και να τιμωρήσει αυτόν τον άνθρωπο. Το μόνο που ζητάω είναι να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να δικαιωθεί το παιδί μου και μαζί με αυτό και όλα τα παιδιά που έχουν βρεθεί στη θέση του και φοβούνται να μιλήσουν. Είναι φρικτό αυτό που μας συνέβη εύχομαι να μη το ζήσει άλλος άνθρωπος στην οικογένειά του», λέει ο πατέρας του μικρού στο protothema.gr.«Η υπόθεση είναι ακόμη σε εξέλιξη. Το θετικό είναι ότι επιτέλους μετά από έναν αγώνα που κάνει ο πατέρας του μικρού εδώ και δύο χρόνια βρίσκει βήμα και δημοσιοποιείται η υπόθεση αυτή. Δημοσιοποιήθηκε η κατάθεση του μικρού μετά από αδικαιολόγητη καθυστέρηση της προκαταρκτικής εξέτασης αφού η υπόθεση έλαβε χώρα δύο χρόνια πριν, τον Ιούλιο του 2014. Ο πατέρας κάνει αγώνα δρόμου να τον ακούσουν οι αρχές και οι δικαστικοί φορείς, καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, τόσο καιρό, εκείνος έκανε αγώνα με πολλά εμπόδια. Η υπόθεση είναι σε εξέλιξη δε μπορούμε να δώσουμε ακόμη περισσότερα στοιχεία από εδώ και πέρα, στο μυαλό μας πρέπει να έχουμε πολύ καλά ότι πρέπει να προστατευθεί αυτό το παιδί που έπαθε όλα όσα έπαθε και να τιμωρηθεί αυτός που τα έκανε. Όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο και κανείς δεν είναι υπεράνω αυτού δε μπορεί κανείς να κρύβεται πίσω από τα ράσα και να εκμεταλλεύεται τη θέση του και την εμπιστοσύνη που απορρέει από αυτήν για να κάνει παράνομες πράξεις ιδίως σε βάρος ανυπεράσπιστων παιδιών", λέει η δικηγόρος του πατέρα του μικρού αγοριού κ. Ζαχαρούλα Γκριέλα στο protothema.gr.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ??ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ 'Η ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΑΛΛΑ ΕΘΝΗ??ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΟΙΝΟ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ?? 

Ζητούνται απαντήσεις οι Έλληνες διώκονται μέσα στην ίδια τους την  πατρίδα ,ο αγώνας για την απελευθέρωση της πατρίδας μας συνεχίζεται!!

Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου (1809-1898) - Η Γυναίκα που κλόνισε τον θρόνο του Όθωνα, είναι ο τίτλος του βιβλίου της Κούλας Ξηραδάκη που επανεκδόθηκε για τρίτη φορά πριν μερικά χρόνια στην Αθήνα.  Πρόκειται για τη μυθιστορηματική βιογραφία της Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου, μιας από τις αξιολογότερες γυναικείες φυσιογνωμίες της νεότερης Ελλάδας.

Στον πρόλογο του βιβλίου η συγγραφέας σημειώνει:

Όταν το 1925 η Αθηνά Γαϊτάνου-Γιαννιού έκανε στην Αθήνα μια διάλεξη με θέμα «Γυναίκα και πολιτική», προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Άλλοι την ειρωνεύτη­καν κι άλλοι κούνησαν μελαγχολικά το κεφάλι λέγοντας, πάει ο κόσμος χάλασε! Λίγοι ήταν αυτοί που κατάλαβαν τι εννοούσε η Γιαννιού λέγοντας: πολιτική εννοώ, να μορ­φωθεί η γυναίκα και να φτάσει στο σημείο να καταλάβει τι είναι ΠΟΛΙΤΕΙΑ.

Έπρεπε να περάσουν πάνω από πενήντα κοσμογονικά χρόνια, για να ωριμάσουν οι συνθήκες και να μπουν οι γυ­ναίκες στην πολιτική κονίστρα. Η Γκόλντα Μέιρ έγινε πρωθυπουργός του Ισραήλ, η Σιριμάβο Μπανταρανάικε πρωθυπουργός της Κεϋλάνης, η Ίντιρα Γκάντι πρωθυπουρ­γός της Ινδίας, η Μάργκαρετ Θάτσερ πρωθυπουργός της Μ. Βρεττανίας, η Γκρό Χάρλεμ Μπρούντλαντ πρωθυπουρ­γός της Νορβηγίας, η Μπεναζίρ Μπούτο πρωθυπουργός του Πακιστάν, η Μαίρη Ρόμπινσον και η Μαίρη Μάκ Άλις πρόεδροι της Ιρλανδίας. Η Μπιλιάνα Πλάβστς πρόεδρος των Σερβοβόσνιων. Η Μπριγκίτα Ντάλ πρόεδρος της Σου­ηδικής Βουλής. Υπουργός Εξωτερικών δεν είναι μόνο η Μαντλίν Ομπράιτ, η Σουηδία, η Φινλανδία, η Βουλγαρία, το Μεξικό έχουν γυναίκες υπουργούς Εξωτερικών, για να περιοριστούμε σ' αυτές μόνο, γιατί γυναίκες υπουργοί, υφυ­πουργοί, πρέσβειρες, αντιπρόσωποι σε Διεθνείς οργανι­σμούς κ.λ.π. υπάρχουν πολλές. Ε, λοιπόν, έναν αιώνα πριν, όταν το πλείστον των γυ­ναικών μας ήταν αγράμματες, μια γυναίκα στοΝαύπλιο, ήξερε τι είναι «Πολιτεία». Ήξερε τι θα πει δεσποτισμός και τι συνταγματικές ελευθερίες, τι θα πει αυθαιρεσία και τι έννομος τάξη. Κι αυτή ήταν η Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου.

Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου (1809-1898)

Γεννημένη σ' επαναστατικό περιβάλλον, γαλουχημένη με τις πιο επαναστατικές ιδέες του 19ου αι. ευφυέστατη, μορφωμένη και γλωσσομαθής, γίνεται στην αρχή ευθύς μετά την επανάσταση το δεξί χέρι του πολιτευτή άντρα της Σπύρου Παπαλεξοπούλου. Μετά τον πρόωρο θάνατό του αναμειγνύεται στην πολιτική και γίνεται η ψυχή της αντιπολιτευόμενης τον Όθωνα μερίδας. Μετά το συνταγ­ματικό κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και την παραχώ­ρηση Συντάγματος, το αντιοθωνικό ρεύμα για λίγο κοπά­ζει, μα η συνέχιση της αυταρχικής πολιτικής του Όθωνα, δίνει αφορμή να δημιουργηθούν νέες εστίες αναταραχών σ' όλο την Ελλάδα. Και τον Φλεβάρη του 1862 έρχεται το Ναύπλιο να δώσει τη μεγάλη μάχη εναντίον του Όθωνα για την κατάλυση του δεσποτισμού και τον σεβασμό των συνταγματικών ελευθεριών.

Σ' αυτή την μάχη η Παπαλεξοπούλου βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και γίνεται «η τρομερή συνωμότις», «η φλο­γερή επαναστάτις», η «Ιεροφάντης των επαναστατικών ιδεών», ο «ιθύνων νους» και «παίζει τον ρόλο της Ζάν ντ' Άρκ και της μαντάμ Ρολλάν». Το παιγνίδι στο Ναύπλιο για μία στιγμή χάνεται, η Παπαλεξοπούλου υποχωρεί, μα ο θρόνος έχει σειστεί τόσο που είναι ετοιμόρροπος. Και δεν αργεί να έρθει ο Οκτώβρης του 1862, η εκθρόνιση του Όθωνα και η νίκη των συνταγματικών για να δικαιω­θεί η Παπαλεξοπούλου και το έργο της.

Το επίσημο κράτος αναγνώρισε τους αγώνες της και την ετίμησε ισάξια. Καμιά Ελληνίδα δεν δοξάστηκε τόσο και καμιά δεν εγνώρισε τον θρίαμβο που γνώρισε η Καλ­λιόπη Παπαλεξοπούλου. Οι δρόμοι της Αθήνας μία φορά στρώθηκαν με δάφνες για να περάσει μια θνητή κι οι Αθηναίοι μια φορά έκοψαν τριαντάφυλλα για να ράνουν το πέρασμα της ηρωίδας. Κι αυτή ήταν η Καλλιόπη Παπα­λεξοπούλου.

Ο χρόνος πέρασε. Τα γεγονότα πάλιωσαν. Η λήθη έσβησε τις ζωηρές αναμνήσεις των ημερών που συγκλονίσανε την Ελλάδα κι η ηρωίδα μας για τους πολλούς ξε­χάστηκε. Όμως η Ιστορία ποτέ δεν θα πάψει να θυμίζει στον μελετητή, ότι η εκθρόνιση του πρώτου βασιλιά της νεώτερης Ελλάδας, του μοιραίου Όθωνα, είναι στενά συνδεδεμένη με το όνομα της Καλλιόπης Παπαλεξοπού­λου.!!

Στο Ναύπλιο βέβαια, σημαντική ήταν η συμβολή και της Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου στη διάδοση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης. Με τα διαβάσματά της, αλλά και με τη λειτουργία του σαλονιού της, όπου δεχόταν όλους τους παρεπιδημούντες ξένους αξιωματικούς και φυσικά με την πειθώ και το λόγο της συντέλεσε όσο λίγοι στη διάδοση αυτών των ιδεών στην παλιά πρωτεύουσα.

1. Πολλοί απ' αυτούς ήταν στρατιωτικοί, που είχαν περάσει από τη Σχολή Ευελπίδων ή χαμηλόβαθμοι Αξιωματικοί. Ας εξετάσουμε τη διαδρομή ορισμένων και στη Ναυπλιακή Επανάσταση και τη μετέπειτα καριέρα τους. Μπορούμε ακόμα να συγκρίνουμε τη δράση τους με εκείνη των γονέων τους, που είχαν συνήθως συμμετάσχει στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ιδιαίτερη αξία έχει να υπογραμμίσουμε τους εξ' αυτών Ναυπλιείς, που ήταν πολυάριθμοι, δείγμα της σημασίας της πόλης σαν αντιπολιτευτικό και αστικό κέντρο , άλλα και ως κέντρο διακίνησης ιδεών και ήταν στρατιωτικοί αλλά και πολίτες.

Βασανιστήρια στο Βυζάντιο   ΟΙ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΝΟΥΣτο Βυζάντιο άναψαν οι πρώτες πυρές για την θανάτωση αιρετικών και μάγων. Στο Βυζάντιο η πρώτη Ιερά Εξέταση. Καινούργιες μέθοδοι βασανισμού και εκτελέσεων εφαρμόζονται για κατάδικους και εχθρούς της εξουσίας. Όλα αυτά μαζί με τη διαφθορά του συστήματος, συνθέτουν μια τοιχογραφία φρίκης και τρόμου. Η κατάκτηση και η διατήρηση της αυτοκρατορικής ηγεμονίας, γράφει ο Μιχαήλ Ψελλός, γινόταν «φόνοις και αίμασιν»...   Βασάνιζε η αυτοκρατορική εξουσία, βασάνιζε και η πατριαρχική. Με την ίδια αγριότητα. Οι βασανιστές του πατριαρχείου συναγωνίζονταν τους βασανιστές του παλατιού σε σκληρότητα και εφευρετικότητα. Η αγριότητα των βυζαντινών ηθών, ο σαδισμός και οι εκδικητικές επινοήσεις στους βασανισμούς εξεικονίζονται στα κείμενα των χρονογράφων. Αναρωτιέται ο Νικήτας Χωνιάτης ποιός από τους πασίγνωστους τύραννους της αρχαιότητας υπήρξε τόσο θηριώδης όσο οι σύγχρονοί του ηγεμόνες. Μήπως ο Καμβύσης ή ο Ταρκύνιος, μήπως ο Έχετος ή ο Φάλαρις;   Δεν είναι επομένως περίεργο που πολλοί αυτοκράτορες χαρακτηρίζονται από Βυζαντινούς συγγραφείς αίσχιστοι, παμμίαροι, δυσεβείς, θεοβδέλυκτοι, ωμότατοι, ανόσιοι, τρισάθλιοι, θηριώδεις, αιμοχαρείς, θεομισείς, αλιτήριοι, παλαμναίοι (δηλ. δολοφόνοι, βδελυροί).   Οι ποινές στους Βυζαντινούς χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες. Σα κείνες που συνεπάγονταν θάνατο, στις σωματικές ποινές και σε κείνες που όριζαν χρηματική αποζημίωση. Στις κεφαλικές ανήκαν αρχικά ο αποκεφαλισμός, η πυρά, η κρεμάλα, ο απαγχονισμός, ο καταποντισμός, ο λιθοβολισμός κι ακόμα η εξορία, ο περιορισμός και η δουλεία. Αργότερα θα προστεθούν στις θανατικές ποινές η εκτύφλωση, ο ακρωτηριασμός και το μεταλλισθήναι - ισόβια καταναγκαστικά έργα στα μεταλλεία.   Απέραντη ποικιλία αυθαίρετων βασανισμών και μαρτυρικών θανατώσεων. Ψήσιμο στη θράκα, εκδορά, θανάτωση σε κοχλαστό νερό, βραστό λάδι ή αναλειωτή πίσσα, ανασταύρωση, παλούκωμα, κατόρυξη, πυρωμένα σίδερα, φαρμάκωμα, ακόμα και ευνουχισμός.   Ο τεράστιος αριθμός των ακρωτηριασμών στο Βυζάντιο φαίνεται και από τα παρωνύμια που δίνονταν σε όσους είχαν υποστεί ρινοτομία, αποκοπή αφτιών, χεριών κλπ, Κοψόρρινος, Αργυρομύτης, Ασημομύτης, Χαλκομύτης - επειδή τα θύματα αντικαθιστούσαν την κομμένη ή πλαγιασμένη μύτη με ομοίωμα, ένα είδος θήκης από μέταλλο - Κουτσομύτης, Κουτσοχέρας, Κουτζοδάκτυλος, Δερμοκαΐτης. Κι ακόμα το όνομα Γάλλος που σημαίνει τον «αποτετμημένον τα αιδοία», τον ευνούχο.   Οι Βυζαντινοί αναζητούσαν και θεωρητική κάλυψη των ακρωτηριασμών και των εκτυφλώσεων, που κυριαρχούσαν στον κολασμό των πολιτικών, κυρίως, εγκλημάτων, με θεολογικά επιχειρήματα και αναγωγές στα ιερά κείμενα. Επιστράτευαν λ.χ. την ίδια τη διδασκαλία του Χριστού, τα ευαγγελικά ρήματα.   Βγάλε το μάτι σου, κόψε το χέρι σου ή το πόδι σου αν σε σκανδαλίζει. Καλύτερα κουτσός ή κουλός παρά αρτιμελής και κολασμένος - «και εάν σκανδαλίζει σε η χειρ σου, απόκοψον αυτήν. καλόν σοι εστί κυλλόν εις την ζωήν εισελθείν, ή τας δύο χείρας έχοντα απελθείν εις την γέενναν, εις το πυρ το άσβεστον... και εάν ο πούς σου σκανδαλίζει σε, απόκοψον αυτόν. καλόν εστί σοι εισελθείν εις την ζωήν χωλόν, ή τους δύο πόδας έχοντα βληθήναι εις την γέενναν... και εάν ο οφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, έκβαλε αυτόν. Καλον σοι κλπ.». (Μαρκος, θ΄, 43-47).   Αλλά και στον Ματθαίο ε΄, 29: «ει δε ο οθφαλμός σου ο δεξιός σκανδαλίζει σε, έξελε αυτόν και βάλε από σου. Συμφέρει γαρ ίνα απόληται εν των μελών σου, και μη όλον το σώμα σου βληθή εις γέενναν. Και ει η δεξιά σου χειρ σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτήν και βάλε από σου».   Και μιά άλλη, νομικοθεολογική αυτή τη φορά, θεμελίωση. Η εκτύφλωση και οι ακρωτηριασμοί αντικαθιστούν τη θανατική ποινή δίνοντας στον δράστη του εγκλήματος την ευκαιρία να μετανοήσει... πρόκειται φυσικά για σοφιστικές προφάσεις και υποκριτικές δικαιολογίες. Οι ακρωτηριασμοί και οι εκτυφλώσεις είναι η φρικαλεότερη μορφή βασανισμού, χειρότερη ποινή κι από τον θάνατο γιατί καταδικάζει το θύμα σε ισόβια δυστυχία.   Με τη συχνότητα, πολλαπλότητα και έκταση που παρουσιάζονται στο Βυζάντιο οι αποτρόπαιες αυτές τιμωρίες, δημιουργούν τη εντύπωση πνεύματος διαστροφής και κύματος βαρβαρότητας...ΧΕΙΡΟΚΟΠΙΑΉταν η πιο συνηθισμένη ποινή, για όποιους έγδυναν νεκρούς, παραχάραζαν νομίσματα, έκοβαν ξένο αμπέλι, πυρπολούσαν αποθήκες, γκρέμιζαν φράχτες, όποιος ξέκοβε κοπάδι από βοσκοτόπι ή μαντρί, προκαλούσαν βαρύ τραύμα με γροθιά, έπαιζαν ζάρια κ.ά. Από τις αρχές του Η΄ αιώνα οι ακρωτηριασμοί, με την ένταξή τους στην ποινική νομοθεσία, κατάντησαν ένα οικτρό φαινόμενο του βυζαντινού καθημερινού βίου. Σε ορισμένες περιόδους έπαιρναν διαστάσεις τρομακτικές. Σε κάθε βήμα συναντούσε κανείς ανθρώπους με κλαδεμένα μέλη.ΡΙΝΟΤΟΜΙΑΉταν ο ποιο συνηθισμένος ακρωτηριασμός. Θύματα ακόμα και αυτοκράτορες. Επιβαλλόταν για πολλά και ποικίλα εγκλήματα, πολιτικά και του κοινού δικαίου, και έπληττε άτομα όλων των τάξεων, κρατικούς αξιωματούχους, κληρικούς και απλούς πολίτες. Αποτελούσε είδος βασανιστηρίου αλλά και ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής εξόντωσης σε περιόδους εσωτερικών αναστατώσεων ή θρησκευτικής διαμάχης, όπως στα χρόνια της εικονομαχίας. Επιβαλλόταν συνήθως στους δίγαμους, αιμομίκτες, πορνεύοντες σε μοναστήρι, βιαστές, απαγωγείς κοριτσιού κ.ά.   Επιβαλλόταν και στους μοιχούς μαζί με ξυλοδαρμό δημόσιο και κούρεμα ατιμωτικό. Σε περίπτωση μοιχείας ελεύθερης με δούλο η γυναίκα μαστιγωνόταν, κουρεύονταν και έχανε τη μύτη της ενώ ο δούλος καιγόταν ζωντανός ή θανατώνονταν με ξίφος.   Ρινοτομία στους Βυζαντινούς δεν σήμαινε πάντοτε αποκοπή της μύτης με μαχαίρι, κλάδεμα από τη ρίζα, όπως γινόταν επί τουρκοκρατίας. Έκοβαν με μια κοφτερή λαβίδα, ψαλίδιζαν δηλαδή, μόνο τον χόνδρο που χωρίζει τους δύο ρώθωνες. Έτσι η μύτη, χωρίς το εσωτερικό υποστήριγμα, έγερνε στο πλάι. Η αποκοπή του χόνδρου γινόταν από χειρουργό.ΓΛΩΣΣΟΤΟΜΙΑΠοινή επί ψευδορκία.ΤΑΥΤΟΠΑΘΕΙΑΠολλές φορές, έκοβαν το μέλος του σώματος που είχε προκαλέσει την εγκληματική πράξη ή επέβαλλαν την ταυτοπάθεια. Έκοβαν την γλώσσα του ψεύδορκου, έρριχναν στην πυρά τον εμπρηστή και φούρκιζαν τον φονιά ληστή στο σημείο ακριβώς που έγινε η ανθρωποκτονία.   0 χρονογράφος Γεώργιος Κεδρηνός αναφέρεται στον βαρύ κολασμό με τη μέθοδο της ταυτοπάθειας μιας ομάδας αρρενοφθόρων (παιδεραστών) στον δεύτερο χρόνο της βασιλείας του Ιουστινιανού. Ανάμεσά τους και δύο επίσκοποι, ο Ησαΐας ο Ρόδιος και ο Αλέξανδρος Διοσπόλεως Θράκης. Ακρωτηριασμός των γεννητικών μορίων, έμπηξη μυτερών καλαμιών στην ουρήθρα, γύμνωση, περιαγωγή στους δρόμους, θάνατος.ΚΑΥΛΟΚΟΠΙΑΉταν θανατηφόρα εξαιτίας της αιμορραγίας που προκαλούσε. Με αποκοπή των γεννητικών οργάνων κολάζονταν και οι κτηνοβασία. Βλ. ταυτοπάθεια. Ο Ιουστινιανός και η Θεοδώρα χρησιμοποιούσαν την απειλή αποκοπής των γεννητικών μορίων ως όπλο τρομοκρατίας ή εκδικητικό μέσο εναντίον των αντιφρονούντων και μη υπάκουων. Για να εξοντώσει έναν επίφοβο εχθρό το αυτοκρατορικό ζεύγος έδινε εντολή να χαλκευθεί κατηγορία για παιδεραστία, με συνέπεια τον άμεσο ακρωτηριασμό του. Αυτή την τύχη είχε κάποιος Βασιανός που τόλμησε να μιλήσει σαρκαστικά για την Θεοδώρα.ΕΚΤΥΦΛΩΣΗΣτο Βυζάντιο τους ακρωτηριασμούς ακολουθεί σε συχνότητα η εκτύφλωση. Ως ποινή, βασανιστήριο, ανταπόδοση, ως προληπτικό ή κατασταλτικό μέτρο η εκτύφλωση κυριαρχεί στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο επί αιώνες με την τραγικότητα και τη φρίκη που προκαλεί. Η ευκολία προσφυγής σ' αυτή την αποτρόπαιη τιμωρία ή εκδίκηση εξεικονίζει, περισσότερο από κάθε άλλο κοινωνικό χαρακτηριστικό βίας και ανομίας, τα ήθη του Βυζαντίου.   Κολασμός για τα εγκλήματα κατά της εξουσίας η εκτύφλωση είχε καταντήσει καθημερινό φαινόμενο εξαιτίας των μόνιμων εσωτερικών αναστατώσεων και των αδιάκοπων πολέμων, εξωτερικών και εμφύλιων, της πολιτικής διαφθοράς, των αναρίθμητων ανταρσιών, στάσεων και στρατιωτικών κινημάτων, των πραξικοπηματικών ανατροπών, της εξοντωτικής θρησκευτικής διαμάχης, του ανταγωνισμού των φατριών και της αρχομανίας... Θύματα αυτοκράτορες, πατριάρχες, στρατηγοί, βασιλόπαιδες, αξιωματούχοι. Αλλά και ιερόσυλοι, αιρετικοί και μάγοι...   Η εκτύφλωση προβλεπόταν αρχικά από την νομοθεσία αλλά μόνο για τους ιερόσυλους. Με αυτοκρατορική, ωστόσο, εντολή ή συγκατάθεση θα επεκταθεί αυθαίρετα και στα εγκλήματα καθοσιώσεως, για κάθε δηλαδή επιβουλή κατά της εξουσίας και του βασιλικού οίκου... Ο αυτοκράτορας, επίγειος εκπρόσωπος του θεού, ενσαρκώνει το ιερό και όσιο, όποιος επιβουλεύεται τον μονάρχη και την εξουσία προσβάλλει τα ιερά και τα όσια, ασεβεί στο θείο, είναι επομένως ιερόσυλος...   Δεν περνούσε μέρα στην Κωνσταντινούπολη χωρίς εξομματισμούς και φονικά, γράφει ο Νικήτας Χωνιάτης. ... η βασανιστική αυτή ποινή εφαρμοζόταν με δύο τρόπους. Ο πρώτος, με πυρωμένο σίδερο που κρατούσε ο δήμιος μπροστά στα μάτια του θύματος. Ο δεύτερος, με τη χρησιμοποίηση αιχμηρών αντικειμένων ή με κάποιο καυτό ή κοχλαστό υγρό.   Οι Βυζαντινοί συνήθιζαν και τις ομαδικές τυφλώσεις αιχμαλώτων. Κορυφαίο παράδειγμα, ίσως το πιο μαζικό και βάρβαρο της ιστορίας, η εκτύφλωση 15.000 Βουλγάρων στρατιωτών του Σαμουήλ, ύστερα από την μάχη του Μελένικου, το 1014.ΚΑΨΙΜΟ «ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ» ΚΑΙ «ΜΑΓΩΝ».Συχνότατες ήταν και οι θανατώσεις στην πυρά. Φαίνεται μάλιστα πως το Βυζάντιο έχει το προβάδισμα στο κάψιμο των «αιρετικών» και «μάγων». Στη Δύση οι φωτιές άρχισαν να φουντώνουν ύστερα από την περίφημη βούλα του πάπα Ιννοκέντιου Δ΄ «ad extirpanda», - για το «ξερίζωμα των αιρέσεων - μόλις το 1252. Αλλά αιώνες πριν, στο Βυζάντιο, είχε οργανωθεί - επί Ιουστινιανού - ειδική κρατική υπηρεσία με αποστολή την ανακάλυψη και εξόντωση αιρετικών. Ο επικεφαλής αυτής της υπηρεσίας - της πρώτης στον χριστιανικό κόσμο - που υπήρξε εγκληματική όσο και η μεσαιωνική Ιερά Εξέταση, ονομαζόταν κοιαίστωρ - από το λατινικό quaestor - εξεταστής, ανακριτής.   Όπως αργότερα οι ιεροεξεταστές στη Δύση, οι Βυζαντινοί κοιαίστορες φυλάκιζαν, βασάνιζαν και θανάτωναν υπόπτους χωρίς διατύπωση κατηγορίας, χωρίς μάρτυρες, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία και, φυσικά, χωρίς δίκη. Τα πάντα ήταν σκότος. Ήταν μια μέθοδος αφανισμού των ανυπάκουων και συγχρόνως επιχείρηση κερδοσκοπίας. Γιατί η καταδίκη αιρετικού συνεπαγόταν δήμευση της περιουσίας του. (Στη συνέχεια αναφέρονται συγκεκριμένες περιπτώσεις από συγγραφείς και χρονογράφους της εποχής) .ΚΑΨΙΜΟ ΒΙΒΛΙΩΝΤο Βυζάντιο έχει και ένα άλλο θλιβερό προβάδισμα. Τη δημόσια ρίψη στην πυρά ανεπιθύμητων βιβλίων. Διαπομπεύονταν - «περιβωμίζονταν» - μάλιστα και οι κάτοχοί τους στους δρόμους της «βασιλεύουσας». Ήταν η εποχή που απαγορεύτηκε η διδασκαλία της φιλοσοφίας και έκλεισαν - το 529 με εντολή του Ιουστινιανού - οι αθηναϊκές σχολές. Όπως μας πληροφορεί ο χρονογράφος Ιωάννης Μαλαλάς ρίχτηκαν στην πυρά ελληνικά βιβλία των κλασσικών και μετακλασσικών χρόνων και έργα τέχνης πολυμίσητα για τη νέα θρησκεία.   Δεν είναι το μοναδικό περιστατικό. Το 724 ο εικονομάχος αυτοκράτορας Λέων Γ΄ πρόσταξε να πυρποληθεί η περίφημη Οικουμενική Σχολή, το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της εποχής, όπου στεγαζόταν η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του Βυζαντίου, επειδή οι δάσκαλοι του εκπαιδευτηρίου αρνήθηκαν να γνωματεύσουν εναντίον της λατρείας των εικόνων.   Οι χρονογράφοι Κεδρηνός, Ζωναράς, Γλυκάς και Μανασσής βεβαιώνουν ότι ο αυτοκράτορας έδωσε εντολή να κυκλωθεί από ένοπλους στρατιώτες το κτίριο κατά την διάρκεια της πυρκαγιάς και να απαγορευθεί η έξοδος του προσωπικού από τη Σχολή, με αποτέλεσμα να καούν όχι μόνο οι θησαυροί της βιβλιοθήκης αλλά και οι διδάσκαλοι.   Εφτά περίπου αιώνες αργότερα, το 1463, δέκα χρόνια μετά την άλωση, ο πατριάρχης Γεννάδιος (Γεώργιος Σχολάριος) έκαψε το βιβλίο του Πλήθωνος (Γεμιστού) «Νόμοι», εξαιτίας εισηγήσεών του για πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Έτσι εγκαινίασε η Εκκλησία τη δράση της μετά τον σκλαβωμό του Γένους...ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΩΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑΟι Βυζαντινοί είναι οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν κρατουμένους ως πειραματόζωα για ιατρική έρευνα. Έχουν, δηλαδή, τα πρωτεία στα λεγόμενα επιστημονικά βασανιστήρια. Ο Θεοφάνης μας πληροφορεί ότι επί Βασιλείου Β΄ Βυζαντινοί πράκτορες πήγαν στη Βουλγαρία με αποστολή την απαγωγή ενός χριστιανού εξωμότη. Οι πράκτορες κατόρθωσαν να τον αρπάξουν και να τον μεταφέρουν δέσμιο στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, αφού του έκοψαν χέρια και πόδια, κάλεσαν τους γιατρούς. Κι εκείνοι τον άνοιξαν ζωντανό με τα νυστέρια τους από τα γεννητικά όργανα ως το στέρνο για να μάθουν τα μυστικά του ανθρώπινου σώματος.ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗΗ διαπόμπευση, η ατιμωτική δηλαδή περιαγωγή καταδίκου στους δρόμους και η παράδοσή του στη χλεύη, στους ονειδισμούς αλλά και στις βάναυσες επιθέσεις του όχλου ήταν το κατ' εξοχήν βυζαντινό βασανιστήριο. Άγριος βασανισμός ψυχικός και σωματικός γιατί η περιφορά των θυμάτων στην Αγορά συνοδευόταν όχι μόνο από τον ηθικό εκμηδενισμό τους, με τις λοιδορίες και τις προσβολές αλλά και από βιαιοπραγίες και κάθε λογής κακώσεις.   Δεν ήταν «ιδία ποινή», αποκλειστική δηλαδή η διαπόμπευση, αλλά προσθετική, συμπληρωματική και εφαρμοζόταν πριν από την τελική τιμωρία - πριν από τη φυλάκιση, τον ακρωτηριασμό, την εκτύφλωση ή τη θανάτωση...   Πριν από την διαπόμπευση, τον «θρίαμβο» όπως την αποκαλούσαν χλευαστικά, μαστίγωναν σκληρά τον κατάδικο, τον κούρευαν «εν χρω», τον ξούριζαν (μαλλιά, γένεια, μουστάκι, φρύδια), μουτζούρωναν το πρόσωπό του με καπνιά ή το άλειφαν με πίσσα, τον στεφάνωναν με μια πλεξάνα σκόρδα, τον τύλιγαν με βρωμερά άντερα από το χασαπιό, κρεμούσαν στο λαιμό του σαπιοκοιλιές και στους ώμους του κουδούνια.   Κατά την πάνδημη περιαγωγή του στους δρόμους και στην αγορά ή στον Ιππόδρομο κάθιζαν το θύμα γυμνό ή ημίγυμνο σε γάιδαρο, παλιομούλαρο, ψωριασμένη καμήλα, ακόμα και σε γελάδα ανάστροφα και το υποχρέωναν να κρατάει την ουρά του υποζυγίου.   Στην πομπή που σχηματιζόταν προπορεύονταν σαλπιγκτές και διαλαλητές. Και το πλήθος των συγκεντρωμένων περίεργων του πετούσαν στο πρόσωπο λάσπες και ανθρώπινες ακαθαρσίες, άδειαζαν πάνω του δοχεία με ούρα, τον χτυπούσαν στο στόμα με βορβορώδη εντόσθια σφαγίων. Μουτζούρωναν παλάμες και δάκτυλα με την καπνιά και τη γάνα των τσουκαλιών και των τζακιών, ζύγωναν τον «γαϊδουροκαθισμένο» και τον πασάλειβαν. Τον έφτυναν, τον πετροβολούσαν, τον χτυπούσαν με ραβδιά και μαστίγια, τον έβριζαν, τον λοιδορούσαν.   Διαπομπεύονταν γιατροί που δεν εφάρμοζαν καλή θεραπεία με αποτέλεσμα να πεθάνει ο ασθενής. Ανάγκαζαν, μάλιστα, τον άτυχο Ασκληπιάδη να κρατάει κατά την περιαγωγή δοχείο νυκτός....   Ακόμα και εκταφές και διαπομπεύσεις νεκρών γίνονταν στην Κωνσταντινούπολη. Όπως το πτώμα του αυτοκράτορα Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου που ύστερα από τη δολοφονία στο ναό σύρθηκε - το 820 - στους δρόμους και ρίχτηκε στον Ιππόδρομο. Ξέθαψαν τον πατριάρχη Ιωάννη «μετά του ωμοφορίου» και έφεραν τα λείψανά του στον Ιππόδρομο σε ήμέρα αγώνων. Εκεί, μπροστά στο πλήθος, αφού αποκάλυψαν και μαστίγωσαν τον σκελετό - «έτυψε μαγκλάβια» - τον έκαψαν.ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΕΣΜετά το πραξικόπημα και τον αποκεφαλισμό του στρατηγού Αλέξιου Βρανά ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Άγγελος πρόσταξε να περιαχθούν στους δρόμους της Πόλης το κεφάλι του κι ένα πόδι καρφωμένα σε παλούκια. Αλλά δεν αρκούσε η εκπόμπευση των λειψάνων του στασιαστή. Κατά την διάρκεια του επινίκιου γεύματος στο παλάτι ο αυτοκράτορας ζήτησε το κεφάλι του Βρανά και το κύλησε στο πάτωμα ανάμεσα στους συνδαιτημόνες. Άρχισαν τότε όλοι να το λακτίζουν πέρα - δώθε, «δίκην σφαίρας», όπως γράφει ο Ν. Χωνιάτης, που περιορίζεται να χαρακτηρίσει την πράξη του αυτοκράτορα «επεισόδιον ουκ ευπρεπές».   Ο Αλέξιος Κομνηνός έβρασε κάποιον σε καζάνι και έστειλε ύστερα το πτώμα του στους οικείους του μέσα σε μεγάλο κοφίνι. Άλλον έκλεισε σε σακί και τον πέταξε στη θάλασσα. Για τον αρχηγό όμως των στασιαστών ήταν πιο εφευρετικός. Πρόσταξε να ετοιμάσουν ένα χαλκωματένιο στέμμα, άνοιξε τέσσερες τρύπες γύρω - γύρω, στερέωσε το «διάδημα» στο κεφάλι του θύματος και έμπηξε με σφυρί τέσσερα σιδεροκάρφια από τις τρύπες στο κρανίο...   Οι αυτοκρατορικοί δήμιοι άλειφαν τα γένια και τα μουστάκια του δεμένου χεροπόδορα θύματος με κηρέλαιο και έβαζαν φωτιά με αποτέλεσμα να καίγεται το κεφάλι σαν αλειμματοκέρι. Άλλοτε, αντί κηρέλαιο, χρησιμοποιούσαν πίσσα και ελαιόλαδο.   Κατά την περίοδο των ενδοχριστιανικών διενέξεων οι αντιμαχόμενες μερίδες συναγωνίζονταν σε βασανισμούς και κακουργίες, απαράλλαχτα όπως κατά τους θρησκευτικούς πολέμους στη Δύση. Έγδαραν λ.χ. το γενειοφόρο τμήμα του προσώπου ενός μοναχού βγάζοντας το δέρμα μαζί με τα γένεια (υπενθυμίζουμε ότι όλες οι πληροφορίες στο βιβλίο του Σιμόπουλου είναι τεκμηριωμένες και ότι από τις αποτρόπαιες αυτές πράξεις που αναφέρει μόνο ένα μέρος αντιγράφουμε εδώ).   Η Θεοδώρα βασάνιζε τους εχθρούς της τυλίγοντας και σφίγγοντας με βούνευρο το κεφάλι τους τόσο πολύ που έβγαιναν τα μάτια από τις κόχες.ΓΔΑΡΣΙΜΟ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝΟ δρουγγάριος των βυζαντινών πλωίμων (στόλαρχος) Νικήτας Ωορύφας (Θ΄ αιώνας), που διακρίθηκε στις εκστρατείες κατά των Αράβων πειρατών, όταν αιχμαλώτιζε χριστιανούς εξωμότες στα εχθρικά καράβια, τους έγδερνε ζωντανούς. Χάραζε το δέρμα στον αυχένα και τραβούσε με δύναμη λωρίδες ως τις φτέρνες.ΒΡΑΣΙΜΟ ΣΕ ΚΟΧΛΑΣΤΗ ΠΙΣΣΑΟ προηγούμενος Ωορύφας άλλους εξωμότες κρεμούσε με τροχαλία πάνω σε καζάνια με κοχλαστή πίσσα και τους άφηνε, χαλαρώνοντας τα σχοινιά, να βυθιστούν λέγοντας πως τους βαφτίζει στη νέα θρησκεία τους.ΑΝΑΣΚΟΛΟΠΙΣΜΟΣ - ΠΑΛΟΥΚΩΜΑΗ περιγραφή που ακολουθεί είναι από τον Σερραίο συγγραφέα Γιώργο Καφταντζή και αναφέρεται στο βιβλίο του «Η ΣΕΡΡΑΪΚΗ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΥΝΑΔΙΝΟΥ», έκδ. της Μητροπόλεως Σερρών 1989.   «Το παλούκωμα (φούρκισμα, ανασκολοπισμός) γίνονταν δημόσια και σε θέση περίοπτη με τον εξής τρόπο. Έπαιρναν μια μακριά ως 3 μέτρα σούβλα σιδερένια ή ξύλινη με σιδερένια μύτη, την οποία κουβαλούσε ο κατάδικος στον ώμο ως τον τόπο του απαίσιου μαρτυρίου. Εκεί τον ξάπλωναν καταγής μπρούμυτα γυμνό μέχρι τη μέση και χειροπόδαρα με ανοιγμένα σκέλια. Ύστερα ο μπόγιας αφού ξέσχιζε το πανταλόνι και φάρδαινε με το μαχαίρι την τρύπα του απευθυσμένου, έχωνε τη σούβλα αλοιμένη λίπος για να γλιστρά και χτυπώντας σιγανά προσέχοντας να μη βλάψει βασικά όργανα όπως τα έντερα, καρδιά, πλεμόνια, την έβγαζε από το πίσω μέρος της δεξιάς πλάτης..»ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ ΑΠΟΚΟΠΗ ΤΩΝ ΤΕΝΟΝΤΩΝ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΠροκαλούσε παράλυση.ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣΜια από τις πολυδοκιμασμένες μεθόδους για οριστικό παραμερισμό, για αχρήστευση και στιγματισμό εχθρών, αντιπάλων αντιφρονούντων και κυρίως νεαρών διεκδικητών ή κληρονόμων του θρόνου ήταν ο ευνουχισμός... Αναρίθμητα τα περιστατικά βίαιου ευνουχισμού για πολιτικούς λόγους.Όλα τα στοιχεία που παραθέτουμε είναι από το βιβλίο του Κυριάκου Σιμόπουλου «ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ»

 Ο αρχιεπίσκοποςτης Ρωμιοσυνης Ιερώνυμος εξαπέλυσε βολές κατά όσων μιλούν για την περιουσία της εκκλησίας και της ζητούν να την χαρίσει στο Δια το Η περιουσία είναι δική μας, δεν ανήκει στο Κράτος, δεν πωλείται, δεν υποθηκεύεται. Η ίδια η Εκκλησία θα την διαχειριστεί...» τόνισε χαρακτηριστικά μιλώντας σε κληρικούς των Μητροπόλεων της Θεσσαλίας από τον Βόλο κατά την έναρξη των εργασιών της 1ης Πανθεσσαλικής Ιερατικής Σύναξης Όπως τονίζεται στην ιστοσελίδα της Μητρόπολης Δημητριάδος, ο Αρχιεπίσκοπος «μίλησε για όσα προγραμματίζεται να υλοποιηθούν στο μέλλον, όπως η απώλεια του Δημοσίου χαρακτήρα της Εκκλησίας μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως η διακοπή της μισθοδοσίας του Κλήρου, ενώ αναφέρθηκε στο σύνολο της περιουσίας που διέθεσε η Εκκλησία στο Κράτος από την παλιγγενεσία και μετά.Όπως σημειώνεται ο κ. Ιερώνυμος δήλωσε: «υπάρχουν πολλοί σ' αυτόν τον τόπο που κινούνται επιπόλαια», επεσήμανε ο κ. Ιερώνυμος και πρόσθεσε: «αλλά εμείς θα τολμήσουμε και είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσουμε. Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ ΞΕΧΑΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΤΟ ΠΩΣ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!ΜΕ ΟΘΩΜΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΥΣΟΒΟΥΛΑ ΚΑΙ ΦΙΡΜΑΝΙΑ!!ΤΟ. ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ!!