ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ!!!! ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ Ο ΓΕΣΟΥΑ,ΓΙΑΧΒΕ,ΙΗΣΟΥΣ!!

Οι τελευταίες επιθέσεις στο Παρίσι με τα εκατοντάδες θύματα έκαναν ακόμα και τον αρχιεπίσκοπο του Κάντενμπερι να αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού

Ο επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας σε τηλεοπτική του συνέντευξη που παρουσιάστηκε την Κυριακή αποκάλυψε πως βρίσκεται σε μια αναζήτηση απαντήσεων, στον απόηχο του μακελειού της 13ης Νοεμβρίου.Κατέληξα πως μπορεί να λέμε ψέματα στους πιστούς και πιθανόν να μην υπάρχει Θεός!!

«Το Σάββατο το πρωί, ήμουν έξω και, καθώς περπατούσα, προσευχόμουν και έλεγα: "Θεέ μου γιατί, γιατί συμβαίνει αυτό;"» είπε στο BBC.

«Που είσαι σε όλο αυτό; Ναι αμφιβάλλω» ήταν τα λόγια του σε μια, όπως την αποκάλεσε, «εσωτερική συζήτηση με το Θεό».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τζάστιν Γουέλμπι παραδέχεται ότι έχει αμφιβολίες για την ύπαρξη του Θεού, σε «πολλούς διαφορετικούς τομείς», όπως είχε δηλώσει παλιότερα.

Πριν από ένα χρόνο, είχε πει πως ζητούσε θεϊκή παρέμβαση για την τραγωδία και την αδικία. «Κατέληξα να λέω στο Θεό: "Κοίτα, αυτά είναι όλα πολύ καλά, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις κάτι; Αν είσαι εδώ..."».

Αναφερόμενος στο Παρίσι, ο αρχιεπίσκοπος Γουέλμπι είπε πως η χρήση της θρησκείας από κάποιους, για να χειραγωγήσουν κάποιους άλλους, είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του κόσμου αυτή την περίοδο. Η πίστη υφίσταται διαστροφή, είπε.

Σε άλλο σημείο, ανέφερε πως το Παρίσι ήταν ένα από τα πιο χαρούμενα μερη που είχε βρεθεί με τη σύζυγό του, και τα τελευταία γεγονότα ήταν τέτοια που «πραγματικά ραγίζουν την καρδιά» κάποιου.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ... Εσταυρωμένος Χριστός Αιμορραγεί Ακατάσχετα! (Βίντεο) ΜΕ ΑΠΑΤΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ!!Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ  ΙΗΣΟΥ!!!10εκ.ΕΥΡΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ!!ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΜΑΡΑΓΚΟΥ "ΘΕΟΥ" ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΑΚΡΙΒΑ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ!!ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ  ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΌ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ!!

Στο σπίτι της κ. Χάλα Aσκίβ 52 ετών στο Χαλέπι το 2015 συνέβησαν υπεφυσικά σημεία.Ένας εσταυρωμένος Χριστός αιμορραγεί ρέει άφθoνο αίμα και λάδι μαζί.Η κ. Χάλα Aσκίβ ζει στο Χαλέπι μια ζωή αφιερωμένη στον Κύριο και πάντα προσευχόταν με απλότητα και θέρμη για την αποκατάσταση της ειρήνης για τη νίκη και την κατατρόπωση των τζιχαντιστών.Ζούσε με την αδερφή της μια κανονική ζωή ώσπου .... ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΠΟΣΑ ΕΒΓΑΛΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ!!ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΕΥΡΩ??

Το αίμα τρέχει ακατάσχετα από το αγκάθινο στεφάνι από τα χέρια και τα πόδια του Ιησού. Η γεύση του αίματος πικρή. Θεραπείες συνέβησαν. Την Μεγάλη Παρασκευή του 2015 το φαινόμενο ήταν πιο έντονο.ΚΑΛΑ ΡΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΛΗΚΤΟΙ ΠΙΝΕΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΑΣ??ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΡΑΚΟΥΛΙΣΜΟΣ!!ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΑΙΜΟΠΟΣΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ!!

Το Χαλέπι μάτωσε ο Εσταυρωμένος του Χαλεπίου μάτωσε ....η Ανάσταση είναι « επί θύραις » ... .... ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΝΑΖΩΡΑΙΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΙΜΑ!!ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΒΡΗΚΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΑΤΑ!!

ΔΕΙΤΕ 

ΕΔΩ

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ

dimpenews

ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΣ ΣΚΥΛΩΝ!!

Πηγη...https://roides.wordpress.com/2015/11/21/21nov15/Αναγνώστη Λασκαράτου

Αυτήείναι μια ιστορία που ξεπερνάει τις συνήθεις διαστροφές και ατιμίες κληρικών. Ο δεσπότης που πρωταγωνιστεί ήταν ένα πραγματικό θηρίο. Θα μπορούσε κάποιος υπερβολικά καλοπροαίρετος να ξεπεράσει την περίπτωσή του ως μια ατυχή μονάδα, αν η Εκκλησία δεν τον τιμούσε μέχρι σήμερα, αν δεν χρησιμοποιούσε τους παρακρατικούς μηχανισμούς της για να εξοντώσει αυτούς που τον κατήγγειλαν, αν είχε ζητήσει συγνώμη από τα θύματά του. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη κι έτσι η ενοχή είναι συλλογική, αφού φτάνει μέχρι του σημείου να παρουσιάζεται ως «άγιος» ένας από τους ρασοφόρους διαστροφικούς συνεργάτες του.

Τον άγιο Ιερόθεο Β΄ (Παρασκευόπουλο) της Αιτωλοακαρνανίας, τον από Παροναξίας (φωτ 2 και 1), διώκτη έντιμων κληρικών, ιερόσυλο κλέφτη και άρπαγα ακόμη και του ψωμιού των πεινασμένων φτωχών, φασίστα, συνεργάτη των κατακτητών, σαδιστή βασανιστή ζώων, που ευλόγησε τον στρατό Κατοχής στις 10 Οκτώβρη του 1943 στην πλατεία του Αγρινίου, τον ξεσκέπασε ο αντιστασιακός κομμουνιστής συγγραφέας Θέμος Κορνάρος. Ο Ιερόθεος, όχι μόνο δεν λογοδότησε, αλλά καταδίκασε τον συγγραφέα σε δυο χρόνια φυλακή για δυσφήμηση με μια κλασσική δίκη-παρωδία, στα μετεμφυλιοπολεμικά δικαστήρια. Όμως την ευχή του «να είναι πάντα νικηφόρα τα γερμανικά στρατεύματα» την είχαν μεταφέρει το 1943 οι Ναζίδες σε όλα τα ορεινά χωριά με προκηρύξεις, που έριξαν από τα αεροπλάνα τους, όλοι την ήξεραν μαζί με το διαβόητο βίο του, αλλά το στημένο δικαστήριο δεν κράτησε κανένα πρόσχημα. Λένε πως η εικόνα του Χριστού έπεσε κάτω όταν ο Ιερόθεος κατέθεσε στο δικαστήριο, δεν ξέρω αν αληθεύει, αλλά έτσι έχει ειπωθεί. Ο Κορνάρος, που οι Ναζί τον είχαν βασανίσει στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και το ελληνικό Κράτος στον Αη Στράτη, παραθέτει μια σειρά ονομάτων από κληρικούς και λαϊκούς, πολλούς έμμισθους πράκτορες της Γκεστάπο, με τους οποίους ο δεσπότης επάνδρωσε την φασιστική του οργάνωση με σκοπό να εξουδετερώσει την τοπική Εθνική Αντίσταση, με επικεφαλής τον πρωτοσύγκελο Πούλο (Kωνσταντίνο, μετέπειτα φιλοχουντικό μητροπολίτη Διδυμοτείχου, που εκθρονίστηκε χωρίς δίκη από τον χουντικό αρχ.Σεραφείμ), τον άγιο βιαστή αρχιμανδρίτη Βενέδικτο και τον ερωτύλο διαφθορέα ηγούμενο Θεόφιλο. Τα στοιχεία είναι πολύ συγκεκριμένα και σαφή, έχουν ονοματεπώνυμο και είναι συντριπτικά. Από όλους τους θιγόμενους, μόνο ο δεσπότης τόλμησε να πάει στη Δικαιοσύνη, γιατί ήταν και ο μόνος που κατείχε τα εργαλεία της χειραγώγησής της. Οι υπόλοιποι κατάπιαν τις βαριές κατηγορίες αδιαμαρτύρητα.

Ο Κορνάρος περιγράφει αναλυτικά τις αθλιότητες του μητροπολίτη που το 1934 μετατέθηκε αντικανονικά στο Μεσολόγγι από την Παροναξία, ο λαός της οποίας ανακουφίστηκε και ευχαρίστησε το Θεό, στο βιβλίο του «Αγύρτες και κλέφτες στην εξουσία», που εκδόθηκε στα 1946 και νομίζω πως ο τίτλος του έχει διαχρονική αξία η οποία φτάνει ως τις μέρες μας. Το 1944 παρά την κατακραυγή ανοίγει τον τάφο του προκατόχου του Κωνσταντίνου (Κωνσταντινίδη) και με όχημα των Ναζίδων μεταφέρει τα κόκαλά του σε άλλο τάφο αφού πρώτα έκλεψε την πατερίτσα του και το εγκόλπιό του. Ο δημοσιογράφος Θέμος Κορνάρος, που θα φέρει το θέμα στην δημοσιότητα, βρίσκεται με τις δολοπλοκίες των ακροδεξιών και εκκλησιαστικών μηχανισμών κατηγορούμενος. Ο Ιερόθεος στο δικαστήριο ισχυρίζεται ότι τον τάφο τον άνοιξε γιατί ο προκάτοχός του τον επισκέπτονταν στον ύπνο του και του έλεγε ότι θα έπρεπε τα κειμήλια αυτά να επιστραφούν στην Εκκλησία.

Την ίδια χρονιά της τυμβωρυχίας, ο Ιερόθεος, όπως περιγράφει ο Κορνάρος, είχε πουλήσει τα άλευρα που προορίζονταν για το χωριό Ζευγαράκι και στους 500 πεινασμένους χωρικούς, κυρίως γυναικόπαιδα που ξεσηκώνονται και φωνάζουν έξω από την Επισκοπή, δηλώνει ότι τα έκλεψαν από το δεσποτικό μέγαρο. Όμως καμία καταγγελία κλοπής δεν είχε γίνει και κανείς δεν ήταν τόσο τρελός για να κλέψει το δεσπότη στο πολυτελές κονάκι του (φωτ. στην παλιά πόλη), που το είχε χτίσει με εράνους και με τα σχετικά τερτίπια ο προκάτοχός του, όπου ξημεροβραδιαζόταν ο Ιταλός στρατηγός της Μεραρχίας Καζάλε, κάποιος Μάριο Ματζάνι και το οποίο φρουρείτο συνεχώς από Γερμανούς και Ιταλούς σκοπούς. Το πράγμα εξόργισε τον κόσμο και πηγαίνοντας ο Ιερόθεος για λειτουργία στο Αιτωλικό λιθοβολείται από το λαό και εξαπολύει την γερμανική του φρουρά να διαλύσει το πλήθος. Το σκηνικό της πάνδημης αποδοκιμασίας επαναλήφθηκε και στην έδρα του, όπου το πλήθος τον εμποδίζει να λειτουργήσει πετώντας του ψόφιες γάτες. Ιστορικά έμειναν τα γλέντια του με τον Ματζάνι στα οποία έπαιρναν μέρος και γυναίκες, ενώ δίπλα στην Επισκοπή βρίσκονταν οι φυλακές των πατριωτών, εξ αιτίας των οποίων ο Ιερόθεος κρατούσε τα παράθυρά του σφαλιστά για να μην τον ενοχλούν οι ικεσίες τους και οι κραυγές τους. Ο Κορνάρος περιγράφει τα σκελετωμένα παιδάκια που συνωστίζονταν στα πρόθυρα και στις σκάλες του επισκοπικού μεγάρου, περιμένοντας με λαχτάρα πότε θα τους πετάξουν τα ψίχουλα και τα αποφάγια του γλεντιού. Η λίστα εγκλημάτων του είναι ατελείωτη. Η μητρόπολη Μεσολογγίου συντάσσει καταλόγους προγραμμένων πατριωτών που τους δίνει στους Ναζίδες. Ο μητροπολίτης στήνει την οργάνωση «Εθνικός Συναγερμός» που στελεχώνεται με κατακάθια, ληστές μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας και έχει ως κύριο στόχο της την υπονόμευση του ΕΛΑΣ. Η οργάνωση αυτή επιβιώνει και στον εμφύλιο οπότε δρα ως παρακρατικό αντικομουνιστικό απόσπασμα.

Παλιό Μεσολόγγι-το Μητροπολιτικό Μέγαρο (μερική άποψη)

Εκλεκτά μέλη της και ιερείς του περιβάλλοντος του δεσπότη, όπως ο παπα-Σπύρος Παπαθανασίου, λοχαγός των Ταγμάτων με το γιό του Γιώργο εθελοντή στο ναζιστικό στρατό και τον παπα-Γιάννη Παπαποστόλου, οργανωτή γερμανικής επίθεσης στο Παναιτωλικό με θύματα 28 Έλληνες αιχμαλώτους και αγνοούμενους και με οδηγό το γιό του Απόστολο. Ο δεσπότης τον προβίβασε σε εφημέριο της Μητρόπολης. Ο Κορνάρος δεν φείδεται απαξιωτικών χαρακτηρισμών για τον αποκτηνωμένο Αρχιερέα του Αντίχριστου, παραθέτοντας πολλά περιστατικά και επώνυμες καταγγελίες δεσποτικών απειλών, εκβιασμών, οικονομικής εκμετάλλευσης, ακόμη και σε βάρος των ιερέων της Μητρόπολης, οι οποίοι υποχρεώνονται να κουβαλάνε πεσκέσια στον επίσκοπο, σε βάρος των ενοριτών τους. Ο μητροπολίτης είναι ένας αδίστακτος σιμωνιακός που πουλάει τις ενορίες σε κληρικούς, όπως αναφέρει τα συμβάντα ο Κορνάρος με ονόματα. Τον ηγούμενο της μονής Αρέθα του Βάλτου, Ιάκωβο Σούγια, που αρνήθηκε να υποκύψει στις παράλογες οικονομικές απαιτήσεις του μητροπολίτη τον απολύει και τον αναγκάζει να γίνει περιπλανώμενος ζητιάνος. Ο ανιψιός του δεσπότη, Αντρέας Παρασκευόπουλος, δικηγόρος, ληστεύει το 1937 όλο το λάδι, 2.700 οκάδες, της μονής Παναγίας της Κατερινούς και το κουβαλάει στην Αθήνα. Ο παιδεραστής Σπύρος Καραβιάς, έμμισθος γκεσταπίτης και μέλος του προειρημένου 'Εθνικού Συναγερμού', χειροτονείται παπάς, παρά την απόλυτη αντίδραση των ενοριτών του στο χωριό Σπολάιτα, οι οποίοι δεν παρακολουθούν τις λειτουργίες του. Ανάλογα συμβαίνουν και με τη χειροθεσία μιας μοναχής, για την οποία αναγκάζεται ο Φθιώτιδος Αμβρόσιος να τον μηνύσει στην Ι.Σύνοδο, χωρίς αποτέλεσμα. Όμοιος ομοίω πελάζει στη Σύνοδο, ποιος να τον δικάσει; Στον Άγιο Δημήτριο Αιτωλικού χειροτονεί και διορίζει εφημέριο τον Χρήστο Μπουρδούνη, που αποπλανεί ως ιερέας μια κοπέλα, την αφήνει έγκυο και την αναγκάζει να κάνει έκτρωση. Παραβιάζοντας προκλητικά τους Ι.Κανόνες διορίζει ηγούμενο έναν 24χρονο, τον Θεόφιλο Ζησόπουλο (απλή συνωνυμία με τον επικεφαλής της «Λυδίας»), παρά την αντίδραση των μοναχών. Ο νεαρός πιάνει ερωτικές σχέσεις με μια Βλαχοπούλα και χαρίζει στον πατέρα της τα 160 πρόβατα του μοναστηριού για να του κλείσει το στόμα. Ο ερωτύλος διορίζεται από τον Ιερόθεο αρχιερατικός επίτροπος και καταληστεύει τους παπάδες με τους φόρους και τα πεσκέσια που απαιτεί. Ο Κορνάρος παραθέτει ολόκληρο κατάλογο με τα ονόματα των ιερέων που έπεσαν θύματά του, αναλυτικά με το τι δωρεές τους ζητούσε. Ο δεσπότης, που έχει μεγάλη αδυναμία στο νεαρό, τον στέλνει να σπουδάσει Θεολογία στην Αθήνα, όπου αυτός διαφθείρει μια 17χρονη με την υπόθεση να διαρρέει στις τοπικές εφημερίδες χωρίς όμως καμία συνέπεια. Άλλη μια αδυναμία του Ιερόθεου ήταν ο αρχιμανδρίτης Βενέδικτος Πετράκης, κυνηγημενος από τα Γιάννενα για διάφορες βρωμοδουλειές, που ο δεσπότης τον μαζεύει και του δίνει τον τίτλο του ιεροκήρυκα στο Αγρίνιο. Εκεί το Νοέμβρη του 1942 αποπειράται να βιάσει μια κοπέλα, ο κόσμος ξεσηκώνεται, ο παπάς αποσύρεται και κρύβεται στη Μητρόπολη, η υπόθεση κουκουλώνεται. Τον Μάρτη του '44 επιτίθεται σε ένα μικρό κοριτσάκι, τον Απρίλη τρίτο κρούσμα, τρώει άγριο ξύλο από τον κόσμο και τις δυο φορές. Δικαιολογείται πως δοκίμαζε την αρετή τους, ο δεσπότης τον επαινεί στον κηροπλάστη Κ.Φαφούτη, που φτάνει απεσταλμένος του κόσμου από το Αγρίνιο για να διαμαρτυρηθεί και να απειλήσει πως θα σκοτώσουν τον τράγο. Η Εκκλησία παρουσιάζει σήμερα με επιμονή τον όσιο Βενέδικτο ως «σύγχρονο άγιο!».

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος της υποκρισίας αλλά και της παραχάραξης που μηχανουργείται χάρις στην αδιαφορία της κοινωνίας. Ο κομμουνιστής συγγραφέας απευθύνει εύλογα αναπάντητα ερωτήματα στην Ι.Σύνοδο που καταδίωξε τους κληρικούς που αντιστάθηκαν στο δεσπότη με γελοίες κατηγορίες για σκανδαλισμό των πιστών λόγω αριστερής τοποθέτησης και επιτέλεσαν το ιερατικό και πατριωτικό τους καθήκον ως μέλη της ανθρωπιστικής οργάνωσης «Εθνική Αλληλεγγύη», καταλήγοντας για τους Συνοδικούς στο συμπέρασμα: «Ίδιοι είναι ...». Μνημονεύει και τον ιερέα Κωνσταντίνο Τσιβελέκα που δολοφονήθηκε από τους ταγματασφαλίτες.

Ο Θέμος Κορνάρος ψυχαναλύει τον δεσπότη, ψάχνει απεγνωσμένα να του βρει λίγη ανθρωπιά και καταλήγει πως είναι νοσηρά σκληρόκαρδος, ανίκανος να αγαπήσει. Παραθέτει το βασανιστήριο ενός σκύλου, το οποίο υπεραρκεί κατά τη γνώμη μου για να σκιαγραφήσει την αρρωστημένη προσωπικότητα του μητροπολίτη: «Στην περίπτωση του Ιερόθεου, ένα σκυλί κρεμασμένο στη σκάλα της Αρχιεπισκοπής, ουρλιάζει και λέει πως άδικα ψάχνουμε. Ο ίδιος το κρέμασε με σπάγκο στη σκάλα γιατί υποψιάστηκε λέει πως του έπνιξε ένα κουνέλι. Ο κόσμος μαζεύτηκε, ζητούσε να γλυτώσει το ζώο κι αυτός γελούσε ....: «Εδώ κρεμούνε ανθρώπους και δε λυπόμαστε και θα κλάψουμε για ένα σκύλο;».

Ο Κορνάρος δεν είναι παθιασμένος αντικληρικαλιστής κι ας αποκάλυψε πολλά σε βάρος του ράσου με αποκορύφωμα το ξεγύμνωμα του Αγίου Όρους (Οι άγιοι χωρίς μάσκα»). Υπερασπίζεται τους καλούς τοπικούς ιερείς που καταδίωξε η Ιεραρχία, στέκεται με ιδιαίτερη στοργή, διεκτραγωδεί τα βάσανα και προβάλει το πρόσωπο του τίμιου παπά-Κωνσταντίνου Βαλή, που πολέμησε μέσα από ηρωικές επικίνδυνες αποστολές τον κατακτητή διακινδυνεύοντας τα πάντα, στήριξε την Αντίσταση και κυνηγήθηκε από το δεσπότη και από την κρατική Εκκλησία, η οποία δεν του συγχώρησε το αριστερό, πατριωτικό, δημοκρατικό, και ιερατικό του φρόνημα. Ο ίδιος κάνει αναφορά στον ιερομόναχο Νασόπουλο (Βασίλειο που μόνασε στην Αγία Λαύρα Καλαβρύτων), που εκτελέστηκε από τους Ναζί, χωρίς ο παιδικός του φίλος Ιερόθεος να μετριάσει το ζήλο των φιλικών του δοσοληψιών με τους Γερμανούς στρατιωτικούς που του χάρισαν και ένα σελωμένο άλογο. Η κτηνωδία του ήταν τέτοια που στο μνημόσυνο των 120 πατριωτών που εκτελέστηκαν τη Μ.Παρασκευή του '44 στην πλατεία του Αγρινίου από τους Ναζίδες και τους ταγματασφαλίτες του ταγματάρχη Γ. Τολιόπουλου, (στην φωτ. ο Αβραάμ Αναστασιάδης που άφησαν το πτώμα του κρεμασμένο ολονυχτίς, κάτω από τη δυνατή βροχή), δήλωσε: «Ομολογώ όμως ότι καλώς έπαθον διότι ήσαν προπαγανδισταί του κομμουνισμού».

Έσπασε ο διάβολος το ποδάρι του και μια πτυχή της χυδαιότητας του δεσπότη αλλά και του αρχιερατικού συναφιού, αποκαλύφθηκε επίσημα από ατύχημα. Ο διάδοχός (1965) του Ιερόθεου στη Μητρόπολη Μεσολογγίου Θεόκλητος, απειλούμενος το 2003 από το Χουντόδουλο με υποχρεωτική συνταξιοδότηση για λόγους υγείας, μέσα στην απελπισία του που θα έχανε το ζηλευτό χαλιφάτο της λιμνοθάλασσας που το πολιορκούσαν πολλοί ανυπόμονοι ρασοφόροι μνηστήρες, για να ξεμπροστιάσει τους συναδέλφους του και για να εκδικηθεί, αποκάλυψε το μέγεθος και την έκταση της διαφθοράς της Ιεραρχίας, αλλά το έκανε με τόσο αισχρό τρόπο, επαινώντας χυδαία τον αποθηριωμένο Ιερόθεο, που έδειξε έτσι και τη δική του ηθική κατάπτωση. Η Ιεραρχία «αποστράτευσε» το Θεόκλητο, αυτός δεν το άντεξε και πέθανε πάρα πολύ πικραμένος, τότε τον κήδεψαν με μεγάλες τιμές και τον τιμούν με ύμνους της αρετής του μέχρι σήμερα, έχοντας θάψει το τελευταίο γράμμα του προς τον Αρχιεπίσκοπο: «Αυτήν τη στιγμή έρχεται εις τον νούν μου κάποιο περιστατικό που έχει σχέσιν με τον αείμνηστον προκάτοχόν μου Κυρόν Ιερόθεον, ... άνδρα και λεβέντη συνάμα. Εγένετο λοιπόν συνεδρία της Ιεράς Συνόδου. Αρχικά εξεφωνούντο τα ονόματα των συνέδρων. Όταν λοιπόν εξεφωνήθη το όνομα μακαριστού αδελφού, ο αείμνηστος Ιερόθεος φώναξε «Παρούσα». Αναστάτωση εις την αίθουσαν. Φωνές, διαμαρτυρίες, σάλος, σχόλια ... Το συμβάν όμως απεσιωπήθη εντός της αιθούσης. Κανείς δεν εκινήθη εναντίον του Ιεροθέου. Όλοι δάγκωσαν τη γλώσσα τους, ένοχοι και συνένοχοι» («Η διαφθορά ενδημεί στην Ιερά Σύνοδο»- Θ.Τσάτσης, 'Ελευθεροτυπία'-17.3.2003). Αυτή είναι η κατάσταση λοιπόν, όπως περιγράφεται αδιάψευστα από αρχιερατικά χείλη.

Αυτή η κρατική Εκκλησία τιμά ξεδιάντροπα τον Ιερόθεο, παρουσιάζοντάς τον παντού, όπως από την ιστοσελίδα της Μητρόπολης Παροναξίας, αυτής της 'πνευματικής εστίας', που στέγαζε έως πρόσφατα τον παιδεραστή αρχιμανδρίτη όσιο Θεόκλητο Ρενέση (2013, 25 χρόνια κάθειρξη), που φαίνεται πως τον έκρυβαν και τον φυγάδευαν οι μητροπολίτες από επισκοπή σε επισκοπή κάθε που μαθευόταν το ποιόν του: « ... Υπήρξε εις εκ των δυναμικότερων Ιεραρχών της εποχής του».

Ανακάλυψαν γιγάντιες απολιθωμένες χελώνες τριών εκατ. ετών στην Πιερία!!Τώρα εσύ που βλέπεις την είδηση θα συνεχίζεις να πιστεύεις την Εβραιοχριστιανική Βίβλο που υποστηρίζει ότι η γη είναι επίπεδη ,ακίνητη και έχει ζωή πέντε χιλιάδων χρόνων??

Ένα από τα απολιθώματα ξεθάφτηκε από την άμμο και μεταφέρθηκε στο δημαρχείο της περιοχής - Ζυγίζει 800 κιλά - Ακόμα δύο παρόμοια απολιθώματα βρίσκονται στην περιοχή - Γιγάντιες χελώνες ζούσαν την εποχή εκείνη σε όλη την περιοχή γύρω από τον Θερμαϊκό Μια πολύ σπουδαία ανακάλυψη ήρθε στο φως στον Μακρύγιαλο Πιερίας, από ομάδα επιστημόνων του ΑΠΘ. Εντόπισαν στην παραλία τρεις απολιθωμένες χελώνες ηλικίας 2,5 - 3 εκατομμυρίων χρόνων.  Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015 ομάδα από το ΑΠΘ αποτελούμενη από τους Νίκο Μπαχαρίδη, εξωτερικό επιστημονικό συνεργάτη, Νίκο Βασιλειάδη, μεταπτυχιακό φοιτητή και Άννα Κυριακίδου, προπτυχιακή φοιτήτρια, πήγαν στο Μακρύγιαλο με σκοπό την επιβεβαίωση της ύπαρξης απολιθωμένης χελώνας και την μετακίνηση της από την παραλία, μεγάλο τμήμα της οποίας ήταν καλυμμένο από άμμο.  Το γιγάντιο απολίθωμα της χελώνας χρειάστηκε να ξεθαφτεί από την άμμο Αφού ξεθάφτηκε αυτό το τμήμα, η χελώνα δέθηκε με ιμάντες και μεταφέρθηκε με καΐκι μέχρι το λιμάνι των Αλυκών. Από τον Δήμο Πύδνας-Κολινδρού κατέφτασαν ένα JCB κι ένα φορτηγό, τα οποία την μετέφεραν στην είσοδο του Δημαρχείου Μακρυγιάλου όπου και βρίσκεται σήμερα τοποθετημένη. Υπό την παρούσα μορφή η χελώνα ζυγίζει περίπου 800 κιλά. «Πρόκειται πραγματικά για ένα πολύ σημαντικό εύρημα, το οποίο βέβαια διαβρώθηκε σε μεγάλο βαθμό, γι' αυτό και απαιτείται πολύ προσεκτική και επίπονη συντήρηση για να αναδειχθεί», σημειώνει η Ευαγγελία Τσουκαλά, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αυτές οι τιτανοχελώνες ξεπερνούσαν το ένα μέτρο σε μήκος, ζούσαν σε ένα περιβάλλον ελαφρώς πιο υγρό και θερμό από το σημερινό, πεδινό, με λίμνες, ποτάμια και χαμηλή βλάστηση, που προσδιορίζεται πριν από 3 με 5 εκατομμύρια χρόνια. Η καθηγήτρια υπογραμμίζει πως τόσο τα παράλια της Χαλκιδικής όσο και της Θεσσαλονίκης είναι γεμάτα από γιγαντιαίες χελώνες, όπως είναι γνωστό από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.  Τουλάχιστον δύο ακόμα απολιθώματα βρίσκονται στην περιοχή Στόχος τώρα είναι η χελώνα να συντηρηθεί και να προστατευθεί, ενώ με την απαραίτητη οικονομική συνδρομή θα προχωρήσει η μεταφορά και των άλλων δύο χελωνών που έχουν εντοπιστεί. «Εφόσον ξεκινήσει μια συστηματική έρευνα με τη βοήθεια μιας επιχορήγησης από την πλευρά του Δήμου, μπορεί να δημιουργηθεί μια έκθεση, ένα "Πάρκο Τιτανοχελώνων", που θα ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους και θα λειτουργήσει σαν πόλος έλξης και των μαθητών της περιοχής, αλλά και των τουριστών. Υπάρχει πάντως ενθουσιασμός από την τοπική κοινωνία, η οποία ευαισθητοποιήθηκε ιδιαίτερα» προσθέτει η κυρία Τσουκαλά και συμπληρώνει πως η Ελλάδα κατέχει πρωτεύουσα θέση στο θέμα της Παλαιοντολογίας. Το απολίθωμα ζυγίζει 800 κιλά και μεταφέρθηκε με γερανό  Πηγή: Ολύμπιο Βήμα 

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΤΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ

Ο γεωλόγος Aryeh Shimron με τις αποκαλύψεις που ισχυρίζεται ότι έκανε αλλάζει το ρου του χριστιανισμού, όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα.

Ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζει ότι βρέθηκε ένα οστεοφυλάκιο - με την επιγραφή: "Τζέιμς, ο γιος του Ιωσήφ, αδελφός του Ιησού".

Η ανακάλυψη σχετίζεται με τον περίφημο "χαμένο τάφο του Ιησού»", ή αλλιώς τοντάφο Talpiot, που βρέθηκε το 1980 στην ανατολική Ιερουσαλήμ.

Σύμφωνα με τη θεωρία εκείνος ο θάλαμος του ταφικού μνημείου περιείχε εννέα οστεοφυλάκια. Σε ένα από αυτά ήταν χαραγμένη στα αραμαϊκά η επιγραφή "Ιησούς ο γιος του Ιωσήφ". Σε άλλα δύο υπήρχαν οι επιγραφές "Μαρία" και "Ιούδας, ο γιος του Ιησού".

Ο τάφος Talpiot, πυροδότησε συζητήσεις,το 2007,με την ταινία του James Cameron με τίτλο "Χαμένος τάφος του Ιησού".

Σήμερα μετά από οκτώ χρόνια ο Ισραηλινός αρχαιολόγος υποστηρίζει ότι άλλο ένα οστεοφυλάκιο - με την επιγραφή "Τζέιμς, ο γιος του Ιωσήφ, αδελφός του Ιησού" - που βρέθηκε κάποια χρόνια αργότερα εκτός του ταφικού μνημείου είχε στην πραγματικότητα μετακινηθεί από τον τάφο Talpiot.

"Οι γεωχημικές αναλύσεις δεν αφήνουν αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο οστεοφυλάκιο αποτελεί το χαμένο κομμάτι των ταφικών κιβωτίων που βρέθηκαν στον τάφο Talpiot. Κάθε τάφος εκείνης της εποχής, που χρονολογείται από το 30 π.Χ. έως το 70 μ.Χ, έχει ένα μοναδικό χημικό - χαρακτηριστικό - προφίλ. Με τις νέες εξελιγμένες δυνατότητες πάνω στη γεωχημική μελέτη μπορούμε να πούμε ότι το 10ο οστεοφυλάκιο που αναζητούσαμε είναι αυτό", δήλωσε ο Aryeh Shimron, στους New York Times.

Τα γεωχημικά τεστ διενεργήθηκαν από τις αρχαιολογικές αρχές του Ισραήλ υπό την επίβλεψη του Shimron. Και τα εννέα οστεοφυλάκια του τάφου Τάλπιοτ, όπως και το επίμαχο που θεωρείται ως το κομμάτι που συμπληρώνει το παζλ, καλύπτονται από τον ίδιο πηλό και έχουν το ίδιο - διακριτικό - μεταλλικό μακιγιάζ.

Οι αρχαιολόγοι ήξεραν από την αρχή ότι ένα οστεοφυλάκιο λείπει, καθώς βρέθηκαν εννέα, ενώ η επιγραφή "Ιησούς ο γιος του Ιωσήφ" βρίσκεται στο υπ' αριθμόν 10ό.

Φυσικά, καμία ιερατική αρχή στον κόσμο όλο δεν θα μπορούσε ποτέ να παραδεχτεί ότι ο Ιησούς είχε αδελφό, πολύ δε περισσότερο ότι ενταφιάστηκε σε οικογενειακό τάφο. Για τους ... θερμόαιμους χριστιανούς άλλωστε, το γεγονός ότι τα ονόματα Ιησούς, Ιωσήφ και Μαρία ήταν από τα πιο διαδεδομένα τον καιρό εκείνο στην Ιουδαία παραπέμπει σε θεωρίες ... συνομωσίας κάθε συζήτηση που θα παρέπεμπε στον - κατά Καζαντζάκη - τελευταίο πειρασμό του εσταυρωμένου.

ΠΗΓΗ: nytimes

   Η ανύπαρκτη πόλη Ναζαρέτ Ένα άλλο μυστήριο αποτελεί η πόλη Ναζαρέτ, από την οποία λέγεται ότι καταγόταν ο Ιησούς. Η προσαγόρευση Ναζωραίος για τον Ιησού αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη δώδεκα φορές. Για παράδειγμα, στο Ματθαίος 2,23 αναγράφεται: ...και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγόμενην Ναζαρέτ, όπως πληρωθεί το ρηθέν δια των προφητών, ότι Ναζωραίος κληθήσεται. Επίσης, στο σταυρό που θανατώθηκε υπήρχε η επιγραφή «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων» (Ιωάννης 19,19)! Πέρα απ' αυτό, ως Ναζωραίος αναφέρεται και ο ληξιαρχικός πατέρας του Ιησού, ο Ιωσήφ. Όμως μια πόλη της Παλαιστίνης και συγκεκριμένα της Γαλιλαίας με το όνομα Ναζαρέτ δεν υπήρξε ποτέ πριν και κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού και παρουσιάζεται για πρώτη φορά μέσα από τα ευαγγέλια. Η πόλη αυτή φαίνεται να «ιδρύθηκε» από τους χριστιανούς θεολόγους.

Σύγχρονοί μας ιστορικοί συμφωνούν ότι η έλλειψη αναφοράς σε πόλη με όνομα Ναζαρέτ στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, στο Ταλμούδ, όπως επίσης και στα έργα του Ιώσηπου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατά την εποχή του Ιησού δεν υπήρχε πόλη με όνομα Ναζαρέτ! Στα ιστορικά έργα του Ιώσηπου Φλάβιου, ο οποίος ήταν αρχιστράτηγος των γαλιλαιϊκών στρατευμάτων στην εξέγερση κατά της Ρώμης και ο οποίος, όπως προαναφέρθηκε, συνελήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος από το έτος 67 μ.Χ., δεν αναφέρεται πουθενά αυτή η πόλη, αν και τα στρατεύματά του στρατοπέδευαν στην περιοχή της σημερινής Ναζαρέτ. Κατά τις συγκρούσεις για την κατάληψη της γειτονικής πόλης Sepphoris, η οποία απείχε μερικά χιλιόμετρα από τον οικισμό που ονομαζόταν αργότερα Ναζαρέτ, έπρεπε να αποτελεί αυτή η Ναζαρέτ από στρατηγικής σκοπιάς σημείο οπισθοχώρησης ή στρατοπέδευσης των στρατευμάτων του. Μία πόλη Garis, 5 χλμ. νοτιοανατολικά της Sepphoris, που δεν υπάρχει πια και αναφέρεται πράγματι από τον Ιώσηπο (Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 6,3) ως τοποθεσία του στρατοπέδου του, βρίσκεται ακριβώς στη θέση που υπάρχει η μεταγενέστερα αναφερόμενη Ναζαρέτ. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι μέχρι το 70 μ.Χ. δεν φαίνεται να υπήρχε κατ' όνομα μια πόλη Ναζαρέτ. Αλλά και στους προηγούμενους αιώνες, στην π.Χ. εποχή, πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στην πόλη Ναζαρέτ. Στην Παλαιά Διαθήκη, η οποία αποτελεί την πολιτική και θρησκευτική ιστορία του ιουδαϊκού λαού, γίνεται αναφορά σε χιλιάδες πόλεις, χωριά και οικισμούς, πολλά ονόματα που έπαψαν να αναφέρονται κατά τη μεταγενέστερη εποχή. Όμως, σε κανένα σημείο της Π.Δ. δεν αναφέρεται κάποιος οικισμός που θα μπορούσε να ταυτιστεί κατ' όνομα ή λόγω ιστορικών γεγονότων με την πόλη που ονομάστηκε Ναζαρέτ. Άρα τυχόν εικασίες ότι μπορεί να υπήρχε παλαιότερα το όνομα Ναζαρέτ, να περιέπεσε για δεκαετίες ή και αιώνες στη λήθη και να επανήλθε αργότερα, δεν ευσταθούν. Το Ταλμούδ, μια συλλογή ιουδαϊκών νόμων που γράφτηκε μετά τα χριστιανικά ευαγγέλια (3ος αι.), αναφέρει πολλούς μικρούς και μεγάλους γαλιλαιϊκούς οικισμούς, αλλά ούτε μία φορά τη Ναζαρέτ. Γενικότερα, ουδείς ιστορικός ή άλλος συγγραφέας, πριν ή λίγο μετά τον Ιησού, αναφέρει ποτέ το όνομα αυτής της πόλης. Η μόνη «πηγή» που «ιδρύει» και περιγράφει τη Ναζαρέτ, είναι η χριστιανική παράδοση, στην οποία αναφέρεται ακόμα ότι εκεί υπήρχε και συναγωγή, άρα θα έπρεπε να είναι ένας μεγαλύτερος οικισμός και όχι μια μικρή ομάδα κατοικιών ή ένας σταθμός αγροτικής παραγωγής. Παραμένει λοιπόν ανεξήγητο, πώς είναι δυνατόν να υπήρχε στο σταυρό του Ιησού επιγραφή που αναφερόταν σε μια πόλη, η οποία δεν υπήρχε καν εκείνη την εποχή ή πριν από αυτήν. Και πώς αναφέρεται αυτή η πόλη στα ευαγγέλια που λέγεται ότι γράφτηκαν μέσα στον 1ο αιώνα αλλά δεν αναφέρεται στο Ταλμούδ που γράφτηκε δύο αιώνες αργότερα ...

Από πού λοιπόν προέκυψε ο όρος «Ναζωραίος»; Κατά μία «αιρετική» εκδοχή ο χαρακτηρισμός Ναζωραίος (ή αλλιώς Ναζιραίς ή Ναζιραίος) σήμαινε στα εβραϊκά ο «κεχρισμένος». Επειδή όμως οι θεόπνευστοι πατέρες του χριστιανισμού δεν κατανοούσαν αυτή τη σημασία, νόμισαν ότι ήταν προσδιορισμός με τοπική-εθνική σημασία και «κατασκεύασαν» μια πόλη Ναζαρέτ. Τότε όμως, πώς αναφέρεται ο Ματθαίος στην πόλη Ναζαρέτ που κατοίκησε ο Ιησούς; Μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία μας δίνει ο ίδιος ο Ευσέβιος Καισαρείας. Ο Ευσέβιος (256-340 μ.Χ) γράφει ότι: ...το ναζέρ, έλαιον αλείματος είναι ... το ναζέρ κατά τους Εβδομήκοντα «άγιον» σημαίνει ... το Ναζιραίων δε όνομα τον άγιο σημαίνει. Οι παλαιοί ιερείς (προφανώς Εβραίοι) δι ελαίου, ναζέρ καλουμένου χριώμενοι, εκ του ναζέρ παραγόμενο, εκαλούντο Ναζιραίοι. ...Ο δε Κύριος ημών (ο Ιησούς δηλαδή) του Ναζιραίου τον τίτλο έλαβε όχι εκ του ναζέρ ελαίου, αλλά ως τη φύσει τοιούτος ονομάσθηκε Ναζωραίος απ' τη Ναζαρά όπου ανετράφη. Όπως λέει και ο Ματθαίος ελθών κατώκοισεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρά, διά να εκπληρώση το ρηθέν Ναζωραίος κληθήσεται. (Ευσέβιος, Ευαγγελικής αποδείξεως 7.2.48-50) Αυτό που καταλαβαίνει κανείς απ' όλα αυτά, είναι ότι, ο Ευσέβιος, που μοιάζει να ξέρει καλά τα εβραϊκά (σήμερα θεωρείται αγνώστου καταγωγής) τα έχει μπερδέψει τελείως, αφού από τη μια κάνει πλήρη ανάλυση του «ναζέρ» και των «Ναζιραίων» και λέει ότι ο Ιησούς ήταν εκ του φυσικού του Ναζιραίος (χρισμένος) και μετά προσθέτει και την ανύπαρκτη Ναζαρά για να δικαιολογήσει προφανώς τις ανοησίες του Ματθαίου ... Ο Ιησούς ως μέλος της τριαδικής θεότητας Ένα άλλο ζήτημα προβληματισμού είναι, πως προέκυψε η «κατασκευή» για τον τριαδικό θεό, με τον Ιησού στη θέση του γιου, η οποία πουθενά δεν αναφέρεται ρητά, ούτε στην Παλαιά Διαθήκη ούτε στα Ευαγγέλια, αλλά συνάγεται από διάφορες διατυπώσεις, οι οποίες με την προσφιλή στους θεολόγους μέθοδο της ερμηνευτικής μπορούν να πάρουν και την ακριβώς αντίθετη σημασία. Γεγονός είναι ότι τα περί τριαδικότητας αποτελούν μεταγενέστερη επινόηση των εκκλησιαστικών «πατέρων», αρχικά του Αθηναγόρα και του Τερτυλλιανού. Η μόνη λογική εξήγηση για τη δημιουργία του «τριαδικού» θεού που είναι μεν ένας, αλλά έχει τρεις υποστάσεις, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, πρέπει να οφείλεται σε αντιγραφή από ανταγωνιστικές θρησκείες των πρώτων χριστιανικών αιώνων, οι οποίες είχαν επικεφαλής επίσης πλειάδα θεϊκών μορφών. Με αυτό τον τρόπο, ο χριστιανισμός παρουσιαζόταν προς τους Ιουδαίους ως μονοθεϊστική θρησκεία, αλλά προς τους εθνικούς ως πολυθεϊστική και γινόταν έτσι ελκυστική και πολυσυλλεκτική. Για παράδειγμα, στο αρχαιοελληνικό δωδεκάθεο παρουσιάζεται η τριάδα Δίας, Ήρα και θυγατέρα Αθηνά. Στην κέλτικη θρησκεία η θεά Morrigan έχει τρεις μορφές: αγάπη, γονιμότητα και θάνατος. Στον ινδουισμό εκφράζεται μια τριαδικότητα με την Trimurti, την ενότητα των τριών υποστάσεων του δημιουργού (βράχμα), προστάτη (βίσνου) και καταστροφέα (σίβα). Τέλος, στην επίσης πολύ παλαιότερη από το χριστιανισμό αιγυπτιακή θρησκεία υπήρχε ο θεός πατέρας Όσιρις, η θεά μητέρα Ίσις, σύζυγος του Όσιρι και το παιδί τους, ο Ώρος, ο οποίος ήταν πτηνό, όπως το χριστιανικό «άγιο πνεύμα». Στην αιγυπτιακή θρησκεία το πτηνό ήταν, όμως, γεράκι, το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στη μυθολογία και την κοινωνική ζωή των λαών της βόρειας Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής. Απουσία θηλυκής θεότητας και η δημιουργία της Παναγίας Αυτή η εισαγωγή της τριαδικότητας από τους εκκλησιαστικούς πατέρες δημιούργησε όμως, πέρα από τις πολλαπλές αιρέσεις και συγκρούσεις, ακόμα μέχρι το 19ο αιώνα και σήμερα ίσως, συμπληρωματικά προβλήματα: Οι εθνικές θρησκείες είχαν πάντα και μια θηλυκή θεότητα, η οποία «φρόντιζε» για τα θέματα της γυναικείας απασχόλησης στις αρχαίες κοινωνίες και μέχρι σήμερα, τη μητρότητα, την οικογένεια, την υγεία κ.ά. Τέτοιες θεότητες ήταν η περσική Εκάτη, η αιγυπτιακή Ίσις, οι ελληνικές θεότητες Ήρα, Αθηνά, Αφροδίτη κ.ο.κ., των οποίων η λατρεία ήταν πολύ διαδεδομένη στις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου και στις οποίες είχαν αφιερωθεί εντυπωσιακοί ναοί. Η χριστιανική θρησκεία είχε ένα θεό απροσδιόριστου φύλου, ο οποίος όμως εκδηλώνεται κατά γενική αντίληψη ως άντρας, ένα υιό αρσενικό και το πνεύμα που είναι ουδέτερο. Τίποτα θηλυκό, ίσως και λόγω του παραδοσιακού μισογυνισμού των «πατέρων». Όποτε είχε τεθεί το πρόβλημα της απουσίας θηλυκής θεότητας, κάθε πρόταση είχε απορριφθεί από τους μεγάλους εκκλησιαστικούς «πατέρες», για διάφορους λόγους. Τελικά, στην Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου (431 μ.Χ.) αποφασίστηκε να ανακηρυχθεί η μητέρα του Ιησού, Μαρία, ως «παναγία και υπεραγία θεοτόκος», την οποία όμως ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) μόνο ως «χριστοτόκο» δεχόταν να αναγνωρίσει. Αυτή η επιλογή με την εισαγωγή θηλυκής θεότητας προκάλεσε νέες αντιδικίες, συγκρούσεις και αιρέσεις, πολλές από τις οποίες διαρκούν μέχρι των ημερών μας! Σταδιακά αποδόθηκαν δε όλες οι υπερφυσικές ικανότητες των προχριστιανικών θηλυκών θεοτήτων στη μητέρα του Ιησού. Για παράδειγμα, κοντά στο ιερό της Αφροδίτης στη Βραυρώνα Αττικής, η οποία Αφροδίτη «γιάτρευε» τα ασθενή παιδιά, δημιουργήθηκε εδώ και πολλούς αιώνες και υπάρχει μέχρι σήμερα ανακαινισμένη μια εκκλησία της «Παναγίας γιάτρισσας». Αντίστοιχα έχουν γίνει κοντά ή πάνω σε όλα τα αρχαία ιερά. Η Αγία Γραφή και τα «θεόπνευστα ιερά κείμενα» Η Αγία Γραφή, αποτελείται από 2 συλλογές βιβλίων. Την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Ο όρος Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται στην αποκάλυψη του Θεού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, τη συνδιαλλαγή του με το έθνος του Ισραήλ, με σκοπό να ευλογηθεί όλη η ανθρωπότητα. Τα βιβλία της, γράφτηκαν από πολλούς συγγραφείς σε διάστημα αρκετών εκατονταετηρίδων. Συνώνυμες ονομασίες είναι επίσης οι όροι Εβραϊκές Γραφές, Εβραϊκή Βίβλος με βάση την προέλευση των συγγραφέων και Δεύτερη Διαθήκη. Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης αποτέλεσαν τις μοναδικές Ιερές Γραφές που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιησού Χριστό, τους αποστόλους και την πρωτοχριστιανική κοινότητα. Σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, η σύναψη της Καινής Διαθήκης προφητεύεται ήδη μέσα στην Παλαιά Διαθήκη. Το σύνολο των βιβλίων που θεωρούνται «κανονικά» ποικίλει μεταξύ των χριστιανικών δογμάτων. Έτσι, η Ορθόδοξη Εκκλησία περιλαμβάνει στον κανόνα της 49 βιβλία, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία 46 βιβλία και οι Εκκλησίες της Μεταρρύθμισης 39 βιβλία. Πάντως, όλες οι χριστιανικές εκκλησίες εμπεριέχουν στην Παλαιά Διαθήκη τους τα 39 βιβλία που αναγνωρίζονται από τον Ιουδαϊσμό ως η Βίβλος, η αλλιώς Τανάκ. Η αρχαιότερη μετάφραση του εβραϊκού κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης έγινε στην ελληνική γλώσσα και έχει επικρατήσει να ονομάζεται Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Η Καινή Διαθήκη αποτελεί το δεύτερο μέρος της ιερής γραμματείας ή ιερών κειμένων των Χριστιανών. Η Καινή Διαθήκη γράφτηκε από πολλούς συντάκτες μέσα σε μια χρονική περίοδο 50 περίπου ετών. Οι Χριστιανοί συγκέντρωσαν σταδιακά τα κείμενα αυτά σε ένα σώμα, μετά το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, ώστε να ενισχυθεί το έργο της διάδοσης του μηνύματός του στον κόσμο. Επίσης, με το έργο αυτό θέλησαν να μεταδώσουν στις επόμενες γενιές χωρίς αλλοιώσεις, τις πληροφορίες για όσα είδαν και άκουσαν. Η πλειονότητα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν εξ αρχής στα ελληνικά. Από ευαισθησία προς τους Εβραίους συγγραφείς της Ιουδαϊκής Βίβλου, κάποιοι επιλέγουν να χρησιμοποιούν τους όρους «Εβραϊκές Γραφές» ή «Εβραϊκή Βίβλος» και Χριστιανικές (Ελληνικές) Γραφές αντί της παραδοσιακής χριστιανικής ονοματοδοσίας «Παλαιά Διαθήκη» και «Καινή Διαθήκη» αντίστοιχα. Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από τέσσερα διαφορετικά είδη βιβλίων: Τα τέσσερα Ευαγγέλια: 1. κατά Ματθαίον, 2. κατά Μάρκον, 3. κατά Λουκάν, 4. κατά Ιωάννην (τα τρία πρώτα ονομάζονται και Συνοπτικά). Τα τέσσερα Ευαγγέλια δίνουν πληροφορίες για τη διδασκαλία του Ιησού και λίγες πληροφορίες για τη ζωή του, όσες ήταν απαραίτητες ώστε να γίνει πιο κατανοητό το μήνυμα της διδασκαλίας του. Πιστεύεται ότι έχουν γραφτεί από τέσσερις πιστούς χριστιανούς: Τους αυτόπτες μάρτυρες της επίγειας ζωής του Ιησού, Ματθαίο και Ιωάννη και τους αυτήκοους μάρτυρες των μαθητών του, Μάρκο και Λουκά. Τα βιβλία αυτά καταγράφηκαν μεταξύ του 60 και του 120 μ.Χ. Το πρώτο από όλα, που γράφτηκε από τον Μάρκο γύρω στο 60 μ.Χ., αναφέρεται στη ζωή του Χριστού, και κυρίως στην τελευταία του εβδομάδα, αλλά δεν αναφέρεται καθόλου στην ανάσταση. Η διήγησή του τελειώνει με τις γυναίκες που φτάνουν στον τάφο του και τον βρίσκουν άδειο, και ένας άντρας τους λέει «Ο Ιησούς δεν είναι εδώ». Και μετά οι γυναίκες φεύγουν και δεν το λένε σε κανένα (πράγμα που δημιουργεί εύλογες απορίες για το πώς τα έμαθε όλα αυτά ο Μάρκος), και το Ευαγγέλιο τελειώνει. Αυτό είναι αρκετά περίεργο, δεδομένου ότι η Ανάσταση είναι ο θρίαμβος του Ιησού, η τελευταία και σημαντικότερη απόδειξη της θείας του υπόστασης. Τα επόμενα Ευαγγέλια, του Ματθαίου και του Λουκά, μας λένε όσα ξέρουμε για το τι έγινε μετά την Ανάσταση, αλλά το καθένα τα λέει λίγο διαφορετικά. Τα περισσότερα τα μαθαίνουμε από το τελευταίο Ευαγγέλιο, του Ιωάννη, που πιθανότατα γράφτηκε γύρω στο 120 μ.Χ. Τα Ευαγγέλια, μια καλή πηγή πληροφοριών, δεν είναι γραμμένα με τη μορφή βιογραφίας. Ο Ματθαίος και ο Ιωάννης ήταν δύο από τους αρχικούς μαθητές. Ο Μάρκος ήταν ακόλουθος του Πέτρου, ο δε Λουκάς είχε προσηλυτιστεί από τον Παύλο. Δεν γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος ότι είναι συγγραφείς των Ευαγγελίων, τα οποία ως το τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνα ήταν χωρίς τίτλο. Τα ονόματα των Ευαγγελιστών εμφανίζονται περίπου το 180 μ.Χ. Μέχρι τότε, υπήρχαν πολλά Ευαγγέλια. Έπειτα από διαμάχες και συζητήσεις κατέληξαν οι πρώτοι χριστιανοί στα τέσσερα. Τα περισσότερα από τα λεγόμενα «Απόκρυφα» Ευαγγέλια έχουν χαθεί. Όπως για παράδειγμα το «Κατ' Αιγυπτίους Ευαγγέλιο», ενώ άλλα είναι γνωστά από αναφορές και αποσπάσματα που περιελήφθησαν σε άλλα έργα. Σήμερα πλέον τα γνωστά είναι αυτά που γράφτηκαν μετά το 180, όπως τα «Παιδιά του Κυρίου» που θεωρείται ότι ανήκει στον Ιάκωβο και το «Ευαγγέλιο του Θωμά». Όμως η άποψη που επικρατεί γι' αυτό είναι ότι πρόκειται για περιγραφή θρύλων και μύθων. Οι Πράξεις των αποστόλων: Μετά από το θάνατο του Ιησού, οι πιστοί ενώθηκαν και δημιούργησαν την «εκκλησία», μια οργανωμένη κοινωνία πιστών με σκοπό να συνεχιστεί το έργο του Ιησού στη γη. Η πρώιμη ιστορία της εκκλησίας και των αποστόλων της περιγράφεται στο βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων» που έγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε δύο κύριες ενότητες: * Τις Πράξεις του Πέτρου * Τις Πράξεις του Παύλου Ο Πέτρος ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιησού ενώ ο Παύλος ήταν απόστολος στον μη εβραϊκό κόσμο, της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι Επιστολές: Απο τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, τα 21 έχουν την μορφή των επιστολών. Οι 14 από αυτές γράφτηκαν από τον Απόστολο Παύλο. Μέσω αυτών απευθύνθηκε στους πιστούς διδάσκοντας το λόγο του Ιησού, δίνοντας λύσεις στα τοπικά προβλήματα των εκκλησιών και συμβουλές για το πως να ζήσουν μια χριστιανική ζωή. * Οι επιστολές του Απ. Παύλου: 6. προς Ρωμαίους, 7. προς Κορινθίους Α, 8. προς Κορινθίους Β, 9. προς Γαλατάς, 10. προς Εφεσίους, 11. προς Φιλιππησίους, 12. προς Κολοσσαείς, 13. προς Θεσσαλονικείς Α, 14. προς Θεσσαλονικείς Β, 15. προς Τιμόθεον Α, 16. προς Τιμόθεον Β, 17. προς Τίτον, 18. προς Φιλήμονα, 19. προς Εβραίους * Οι Καθολικές επιστολές: 20. Ιακώβου, 21. Πέτρου Α, 22. Πέτρου Β, 23. Ιωάννου Α, 24. Ιωάννου Β, 25. Ιωάννου Γ, 26. Ιούδα Η Αποκάλυψη: Το βιβλίο αυτό είναι γνωστό ως «Αποκάλυψη του Ιωάννη», εξαιτίας της πίστης ότι γράφτηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Το περιεχόμενό του ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να κρατήσουν την πίστη τους παρ' όλες τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, δίνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα ελπίδας. Κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα, ο κανόνας ιερών συγγραμμάτων της χριστιανικής εκκλησίας αποτελούνταν αποκλειστικά από τις εβραϊκές «Γραφές» (Παλαιά Διαθήκη), οι οποίες θεωρούνταν θεόπνευστες. (2 Τιμ. 3:16· 2 Πέτρ. 1:20). Μόνο κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα τα Ευαγγέλια και οι επιστολές του αποστόλου Παύλου αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο του «κανόνα». Καθώς η εκκλησία θεωρούσε ότι ήταν ο «νέος Ισραήλ», παρέμενε προσκολλημένη στον κανόνα βιβλίων που χρησιμοποιούνταν από τους Ιουδαίους, με μια νέα όμως αντίληψη περί αυτού. Η Παλαιά Διαθήκη μπορούσε να θεωρηθεί χριστιανική μόνο εφόσον ήταν κατανοητό ότι έδινε μαρτυρία στο σύνολό της για τον Ιησού Χριστό. Δεν μπορεί να λεχθεί με σαφήνεια πότε ακριβώς άρχισε η μακρόχρονη και αδιάκοπη διαμόρφωση του κανόνα της Καινής Διαθήκης καθώς η Iστορία ουσιαστικά σιωπά για αυτή τη σπουδαιότατη εξέλιξη της πρώιμης χριστιανικής εκκλησίας. Αντί να αποτελεί αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου διατάγματος από ένα άτομο ή μια σύνοδο κατά την έναρξη της χριστιανικής εποχής, η συλλογή των βιβλίων της Καινής Διαθήκης έλαβε χώρα σταδιακά και επηρεάστηκε από διάφορους παράγοντες εντός και εκτός της εκκλησίας. Οι πρώτες ενδείξεις εμφανίζονται στο πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα και εντατικοποιούνται ως τα μέσα του ίδιου αιώνα, καθώς αυξανόταν σημαντικά ο όγκος της χριστιανικής φιλολογίας που κυκλοφορούσε μεταξύ των εκκλησιών. Πρώτος που χρησιμοποιεί τον όρο «καινή» διαθήκη φέρεται να είναι ο επίσκοπος Ειρηναίος της Λυών (Λουγδούνου) στις αρχές του 3ου αιώνα, αν και δεν αντιμετωπίζει όλα τα «κανονικά» συγγράμματα της Καινής Διαθήκης με τον ίδιο τρόπο. Παρ' όλα αυτά, τα όρια του κανόνα είχαν ουσιαστικά παγιωθεί ως το έτος 200. Βέβαια, η κανονικότητα κάποιων από τις Καθολικές Επιστολές και το βιβλίο της Αποκάλυψης παρέμεινε ζήτημα αντιλογίας για κάποιο διάστημα. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα, ο κανόνας της Καινής Διαθήκης καθορίστηκε τελειωτικά και επακριβώς σε μια σειρά εκκλησιαστικών συνόδων. Πρώτος ο Μ. Αθανάσιος χρησιμοποιεί τον όρο κανών προς δήλωση του σώματος των βιβλίων της Αγίας Γραφής ή κατ' άλλους, για να δηλώσει τα έγκυρα βιβλία της Αγίας Γραφής σε αντίθεση με τα «απόκρυφα» ή «ακανόνιστα»: Τοσαύτα και τα της Καινής Διαθήκης βιβλία τα γε κανονιζόμενα, και της πίστεως ημών οιονεί ακροθίνια ή άγκυραι και ερείσματα. Βεβαίως, ενώ οι εκκλησιαστικοί πατέρες και οι τοπικές σύνοδοι αποφαίνονταν για την εγκυρότητα των Χριστιανικών συγγραμμάτων, η χρήση από τις Χριστιανικές κοινότητες παρείχε την πραγματική αξιολόγηση του τι θα περιλάμβανε ο κανόνας. Η Καινή Διαθήκη βασίστηκε τελικά στα συγγράμματα που είχαν ευρεία αποδοχή και ήταν χρήσιμα για την ανάγνωση στις κατά τόπους εκκλησίες. Βέβαια, ακόμη και σήμερα, για παράδειγμα, η Αιθιοπική (Αβυσσινιακή) Εκκλησία περιλαμβάνει στον κανόνα της 35 (ή 38) βιβλία αντί των 27. Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει συνοπτικά την διακύμανση ως προς την αναγνώριση της κανονικότητας των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=536#ixzz0m6lBHjtJ

Nyx: Η γλώσσα του Ιησού και των πρώτων Αποστόλων δεν ήταν η ελληνική. Το ευαγγέλιο κηρύχθηκε αρχικά στην αραμαϊκή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ελληνική γλώσσα δεν ήταν αρκετά γνωστή στην Παλαιστίνη κατά την εποχή του Ιησού. Στα Ιεροσόλυμα λειτουργούσαν τουλάχιστον πέντε συναγωγές Ελληνιστών Ιουδαίων, οι οποίοι, πρέπει να χρησιμοποιούσαν το ίδιο καλά την αραμαϊκή και την ελληνική. Πάντως το ευαγγέλιο κηρύχθηκε επί Παλαιστινιακού εδάφους στην αραμαϊκή, και σε αυτήν καταγράφτηκαν τα πρώτα «Λόγια του Ιησού» και οι πρώτες περί αυτού διηγήσεις. Όμως πολύ σύντομα, με την έξοδο των πρώτων ιεραποστόλων από το Παλαιστινιακό έδαφος, παρουσιάστηκε η ανάγκη ώστε το κήρυγμα της νέας θρησκείας να γίνεται στην ελληνική και λόγια του Ιησού ή παραδόσεις που είχαν γραφτεί στην αραμαϊκή, να μεταφρασθούν στην ελληνική. Οι ελληνιστές Ιουδαίοι ιεραπόστολοι και ειδικά εκείνοι που είχαν ως κέντρο την Αντιόχεια, φαίνεται ότι υπήρξαν οι πρωτοπόροι προς την κατεύθυνση αυτή και η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στην ελληνική από τους «Εβδομήκοντα» αποτέλεσε γι' αυτούς σημαντική κληρονομιά. Τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι είτε από την αρχή είτε τουλάχιστον στην παρούσα μορφή τους, γραμμένα στην ελληνική γλώσσα, επειδή άσχετα προς την αρχική καταγωγή του ιστορικού υλικού ή των αρχικών γραπτών πηγών, τα κείμενα αυτά προέρχονται όλα από Εκκλησίες που χρησιμοποιούσαν τα ελληνικά ως μέσο επικοινωνίας. Μάλιστα, αν εξαιρεθούν ελάχιστα χωρία, στα βιβλία της Καινής Διαθήκης, χρησιμοποιείται παντού και η ελληνική Παλαιά Διαθήκη των «Εβδομήκοντα». Κατ' αυτό τον τρόπο, είναι φανερό πως η Καινή Διαθήκη αποτελεί μέρος της ελληνικής γραμματολογίας. Το γραπτό μήνυμα που διασώθηκε από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, εξαφανίστηκε στην αρχική του μορφή. Δεν έχουμε στη διάθεση μας ούτε ένα απλό σπάραγμα παπύρου, της γραφικής ύλης των πρώτων αιώνων, που να περιέχει κείμενο της Καινής Διαθήκης όπως βγήκε από το χέρι του αρχικού συγγραφέα. Αυτό οφείλεται σε χιλιάδες αντιγραφείς, που από γενιά σε γενιά διέσωσαν και μετέδωσαν τα κείμενα αυτά. Είτε δεν διάβασαν σωστά κάποιες λέξεις, είτε εσφαλμένα αντέγραψαν άλλες, μετέθεσαν ολόκληρες προτάσεις, παρέλειψαν ολόκληρες φράσεις καθώς ήταν δυνατό από κάποια φυσική φθορά στο κείμενο του υποδείγματος να είχαν σβηστεί λίγα ή πολλά γράμματα και αυτά να παραλείπονται στο αντίγραφο, διάφορες προσθήκες παρουσιάζονταν και γενικά έκαναν όλα τα λάθη που η μελέτη της παλαιογραφίας και της κριτικής κειμένων έχει εντοπίσει σε κάθε ανθρώπινη προσπάθεια αντιγραφής. Υπήρχαν επίσης πολλοί άλλοι αντιγραφείς που αναλάμβαναν να βελτιώσουν την ατελή γραμματική μερικών συγγραφέων της Καινής Διαθήκης, να προσθέσουν επεξηγήσεις όταν κάτι φαινόταν πως απαιτούσε αποσαφήνιση ή να εισαγάγουν κάποιες αλλαγές έτσι ώστε να κερδίσουν κάποια μάχη που δινόταν στα χρόνια τους. Πολλοί αντιγραφείς εμπιστεύονταν, περιστασιακά, περισσότερο τη μνήμη τους παρά την όραση τους, γράφοντας αυτό που θυμόντουσαν και όχι αυτό που έβλεπαν μπροστά τους. Παρόλο λοιπόν που οι αντιγραφείς αυτοί πίστευαν πως τα κείμενα που αντέγραφαν ήταν ο λόγος του Θεού, μας κληροδότησαν ένα πλήθος από παραλλαγές και παραφθορές του κειμένου της Καινής Διαθήκης. Την σύγκριση και αποκατάσταση των αρχαίων χειρογράφων ώστε να φτάσουμε όσο είναι ανθρώπινα δυνατό στο αρχικό κείμενο των ευαγγελιστών και επιστολογράφων, ανέλαβαν ερευνητές, που η ειδικότητα τους είναι γνωστή ως «Κριτική του κειμένου». Οι ερευνητές αυτοί, κατά τη διάρκεια του έργου τους, έπρεπε να μελετήσουν μαρτυρίες χιλιάδων χειρογράφων από τον δεύτερο ως τον δέκατο πέμπτο αιώνα, να αξιολογήσουν το υλικό, να ταχθούν υπέρ ή ενάντια αυτής ή της άλλης λέξης, υπέρ της μιας ή της άλλης φράσης, υπέρ της κρίσης μιας περικοπής ως αυθεντικής ή ως μεταγενέστερης προσθήκης. Το σημερινό κείμενο της Καινής Διαθήκης, είναι προϊόν όλων αυτών των συντονισμένων προσπαθειών. Σήμερα σώζονται πάνω από 2.500 ελληνικά χειρόγραφα που περιέχουν είτε πλήρη, είτε αποσπάσματα του κειμένου. Ο συνολικός αριθμός παραλλαγών, θελητών και αθέλητων, των ιερών κειμένων, κυμαίνεται γύρω στις 200.000(!), στο μεγαλύτερο μέρος τους όμως πρόκειται για παραλλαγές ασήμαντες όσον αφορά το νόημα και την ουσία του κειμένου. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τεράστιος αριθμός χειρογράφων και παραθέσεων χωρίων από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, μας επιτρέπει να έχουμε ένα κείμενο κατά πολύ ανώτερο απέναντι στις περισσότερες σχεδόν νεώτερες φιλολογικές συνθέσεις. Το κείμενο της 27ης έκδ. «Nestle-Aland» και 4ης έκδ. της «Greek New Testament», θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα οικουμενικά αποδεκτό κείμενο, αφού απ' αυτό διδάσκονται οι φοιτητές την ερμηνεία στα Πανεπιστήμια του κόσμου και απ' αυτό γίνονται οι μεταφράσεις στις διάφορες γλώσσες και διαλέκτους. Ο Τίμιος Σταυρός και η Αγία Ελένη Τη θέση της στην Ιστορία, η Ελένη, μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, την οφείλει στο ταξίδι της στην Παλαιστίνη και τις υπόλοιπες ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια της Α' Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.) πληροφορήθηκε για την κατάσταση που επικρατούσε στους Αγίους Τόπους και προς το τέλος του 326 μ.Χ. αναχώρησε για την Ιερουσαλήμ. Ο Ευσέβιος περιγράφει με λεπτομέρειες το ταξίδι της 78χρονης τότε Ελένης (VC, 3.42-47). Το παρουσιάζει ως ένα ευλαβέστατο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, κατά το οποίο η Ελένη επιδιδόταν σε πράξεις φιλανθρωπίας συντηρώντας ολόκληρες κοινότητες, ανεγείροντας ιδρύματα κοινής ωφελείας με αυτοκρατορικές επιχορηγήσεις και ιδρύοντας μονές. Κάποιοι σύγχρονοι ιστορικοί όμως εκφράζουν ορισμένες επιφυλάξεις για το κατά πόσο τα κίνητρα της Ελένης πήγαζαν αποκλειστικά από τη θερμή χριστιανική της πίστη. Είναι πιθανόν, το κύρος του μεγάλου Κωνσταντίνου να είχε κλονιστεί μετά από την υιοκτονία και συζυγοκτονία που είχε διαπράξει. Έτσι, σκοπός της Ελένης ίσως ήταν να κατευνάσει τη δυσαρέσκεια των κατοίκων στις ανατολικές περιοχές της αυτοκρατορίας. Στη Βηθλεέμ και το Γολγοθά διεξήγαγε μεγάλες ανασκαφές, κατά τις οποίες βρέθηκαν οι τόποι της Γέννησης, της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού. Εκεί, αφού έδωσε εντολή να κατεδαφιστεί ο ναός της Αφροδίτης από το Γολγοθά, η Ελένη ανέγειρε με αυτοκρατορικές χορηγίες τους μεγαλοπρεπείς ναούς της Γέννησης (στη Βηθλεέμ) και της Ανάστασης (στο λόφο του Γολγοθά), που μέχρι σήμερα αποτελούν τα σημαντικότερα μνημεία του Χριστιανισμού. Η μεγάλη δόξα της Ελένης, μεταξύ προπάντων των χριστιανικών πληθυσμών, οφείλεται στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Οι ιστορικοί διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις για το κατά πόσο η παράδοση αυτή αποτελεί ιστορικό γεγονός. Ο Ευσέβιος, παρόλο που δίνει λεπτομερείς πληροφορίες για τα έργα της Ελένης στα Ιεροσόλυμα, δεν αναφέρει την ανακάλυψη του Τιμίου Σταυρού. Ο Ρουφίνος είναι εκείνος, που στη δική του «Εκκλησιαστική Ιστορία», συνδέει την Ελένη με την εύρεση του Τιμίου Σταυρού (Hist. Eccl 10, 7-8). Όπως επισημαίνει και ο γνωστός αρχαιολόγος και άριστος γνώστης του χώρου τής Ορθόδοξης Λατρείας, καθηγητής και ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Καλοκύρης στο βιβλίο του «Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα τού Ναού τής Αναστάσεως Ιεροσολύμων και το θέμα τού Αγίου Φωτός», «η εύρεση τού Σταυρού (ή -κατά τους επιφυλακτικούς κριτικούς- τού ξύλου που ταυτίστηκε με τον Σταυρό) βεβαιώνεται από τις πηγές ότι έγινε επί της βασιλείας τού Μ. Κωνσταντίνου, όμως δεν αναφέρεται ως ευρέτρια η αγία Ελένη μέχρι το τέλος τού 4ου αιώνος». Οι εκδοχές βέβαια για το πώς ακριβώς συνέβη αυτό, ποικίλλουν, κοινός όμως παρονομαστής είναι ότι τόσο ο καθορισμός τού ακριβούς σημείου ανασκαφής όσο και η επιλογή τού σωστού σταυρού ανάμεσα στους συνολικά τρεις που βρέθηκαν, κατέστη δυνατός μέσω μιας σειράς θαυμάτων: λουλούδια κατεύθυναν με την ευωδιά τους, νεκροί αναστήθηκαν, μυαλά φωτίστηκαν ... Κατά μία εκδοχή, όταν η Αγία Ελένη με τους συνοδούς της άρχισε τις έρευνες, μια νεαρή Εβραιοπούλα οδήγησε την Βασιλομήτορα στον Ιούδα, πού έμενε στα Ιεροσόλυμα, διότι εκείνος εγνώριζε από τους παλαιοτέρους την τοποθεσία, όπου είχαν ρίξει τους τρεις σταυρούς. Εκεί μάλιστα φύτρωνε κάθε χρόνον μόνο του και το ευωδιαστό «βασιλικό χόρτο», αυτό, που λέγεται και σήμερα βασιλικός. Πήγε, λοιπόν, η Αγ. Ελένη στην τοποθεσία αυτή και πριν δώσει εντολή να αρχίσουν οι ανασκαφές, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά στον Χριστό. Μόλις όμως σηκώθηκε στα πόδια της και πριν να πει μια λέξη, έγινε μέγας σεισμός, μόνον στο σημείον αυτό, και το έδαφος σχίστηκε σε μεγάλο βάθος. Τότε άρχισαν αμέσως οι ανασκαφές και σε λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις σταυροί, προς γενική κατάπληξη όλων των παρισταμένων. Όλοι έκλαιγαν από χαρά και άλλοι δόξαζαν τον Θεόν και προσεύχονταν. Η στιγμή ήταν μοναδική και πανίερη. Καθάρισαν τους τρεις σταυρούς από τα χώματα, μολονότι, βρέθηκαν σε ένα κοίλωμα της γης και ήταν καλά προστατευμένοι. Δεν ήξεραν όμως ποιος από τους τρεις ήταν ο Σταυρός επάνω στον όποιον σταυρώθηκε ο Χριστός. Εκεί κοντά βρισκόταν σε μια καλύβα μια ετοιμοθάνατη γυναίκα, που έπασχε από χρόνια ασθένεια. Η Αγ. Ελένη σκέφθηκε αμέσως ότι ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός θα θεράπευε αμέσως την γυναίκα, εάν της έβαζαν πάνω της τον Σταυρόν του Κυρίου. Έτσι έβαλαν διαδοχικά τους δύο πρώτους σταυρούς, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μόλις όμως έβαλαν στο σώμα της τον τρίτον Σταυρόν, η ετοιμοθάνατη γυναίκα έγινε αμέσως καλά και σηκώθηκε στα πόδια της. Έτσι αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός. Και όπως γράφει και ο Ευθύμιος Ζυγαβηνός στον Σταυρόν του Κυρίου υπήρχε και η μικρή σανίδα με την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πού είχε βάλει ο Πόντιος Πιλάτος. Βέβαια, στην παραπάνω εκδοχή υπάρχει η αντίφαση. Απ' την στιγμή που υπήρχε η επιγραφή Ι.Ν.Β.Ι., πως μπερδεύτηκαν ανάμεσα στους τρεις σταυρούς; Ας παραβλέψουμε το ότι μέχρι να γίνει η ταυτοποίηση του «πραγματικού» σταυρού προηγήθηκε η κινηματογραφικά τυποποιημένη σκηνή των δυο «τζούφιων» σταυρών, που εμπεριέχει όλα τα στοιχεία του «θρίλερ», μέχρι επιτέλους να γίνει το θαύμα. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει τον Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο θείος ζήλος, όμως, έκανε την αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Έτσι ξάφνου διέκρινε δια της «Θείας Φώτισης» τρεις σταυρούς ανάμεσα σε εκατοντάδες που υπήρχαν εκεί, γιατί ο Γολογοθάς ήταν μέρος όπου επί πολλά έτη σταύρωναν κόσμο, ο τόπος έβριθε από ξύλινα κομμάτια σταυρών. Δεν είναι επομένως εύκολο να βρεις τον συγκεκριμένο σταυρό του Κυρίου. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς ιερείς, αφού έκαναν δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβεστάτης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. Επειδή όμως συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι. Κατά μια άλλη εκδοχή, πήγε στα Ιεροσόλυμα και ζήτησε να μάθει σε ποιο μέρος ήταν θαμμένος ο Σταυρός. Όμως κανένας Χριστιανός δεν ήξερε να της πει. Εκείνοι που πριν από πολλά χρόνια τον είχαν θάψει βαθιά στο χώμα, είχαν πια πεθάνει. Έβαλε λοιπόν η Αγία Ελένη χιλιάδες εργάτες κι άρχισαν να σκάβουν όλα τα χωράφια εκεί γύρω. Είχε ακλόνητη πίστη πως κάπου θα τον έβρισκε. Πολλούς μήνες δούλευαν οι εργάτες χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια μέρα, καθώς η Αγία Ελένη βάδιζε μέσα σ' ένα χωράφι, πάτησε ένα χορτάρι και αμέσως μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα. Καθώς κοίταξε γύρω της έσκυψε κι έκοψε ένα κλαδάκι απ' το φυτό που πάτησε, το μύρισε και τότε κατάλαβε πως το χορτάρι εκείνο ήταν που σκορπούσε την γλυκιά ευωδιά. Με μιας ο νους της «φωτίστηκε», φώναξε έναν εργάτη και του είπε να σκάψει σ' εκείνο το μέρος. Σε λίγο, τι θαύμα! Ο εργάτης βρήκε εκεί τον Τίμιο Σταυρό. Από εκείνη τη στιγμή, το μυρωδάτο αυτό φυτό λέγεται βασιλικός, γιατί φύτρωσε στο σημείο που ήταν θαμμένος ο Σταυρός, όπου είχε σταυρωθεί ο βασιλιάς του κόσμου. Η επιγραφή Ι.Ν.Β.Ι. του Τιμίου Σταυρού Την 1η Φεβρουαρίου του 1492 έγινε μια ανακάλυψη στην αρχαία πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια αποκατάστασης μίας τοιχογραφίας, στην οποία εικονίζεται η εύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη, βρέθηκε πίσω από αυτήν μία πέτρινη πλάκα, στην οποία ήταν χαραγμένη η επιγραφή «TITULUS CRUCIS». http://i44.tinypic.com/9i4qb8.jpg

Nyx: Οι εργάτες αφαίρεσαν την πλάκα και ανακάλυψαν μία κόγχη, εντός της οποίας υπήρχε ένα μολύβδινο κιβώτιο, σφραγισμένο από τον Αρχιεπίσκοπο της Μπολόνια καρδινάλιο Γεράρδο, τον μετέπειτα Πάπα Φωτεινό Β΄ (1144-1145), πάνω στο οποίο υπήρχε μία επιγραφή, η οποία πιστοποιούσε το περιεχόμενο του. Μέσα σε αυτό υπήρχε ένα τεμάχιο της εγχάρακτης πινακίδας από το Σταυρό του Ιησού. Το τεμάχιο ήταν από ξύλο καρυδιάς, είχε πλάτος 25,3 εκατοστά, ύψος 14, πάχος 2,6 και ζύγιζε 687 γραμμάρια, που σημαίνει ότι οι διαστάσεις ολόκληρης της πινακίδας πρέπει να ήταν περίπου 60 εκατοστά πλάτος και 21 ύψος. Αρχικά ήταν βαμμένη άσπρη και το χρώμα των γραμμάτων ήταν μάλλον βαθύ κόκκινο, με τα γράμματα χαραγμένα από τα δεξιά προς τα αριστερά, σύμφωνα με τον εβραϊκό τρόπο γραφής. Παρ' όλη τη μεγάλη φθορά, την οποίαν είχε υποστεί προϊόντος του χρόνου, ήταν δυνατόν να διαβαστούν η δεύτερη και η τρίτη λέξη, ενώ η πρώτη σχεδόν αδύνατον. Ωστόσο, αυτή η, εκ πρώτης όψεως, εκπληκτική ανακάλυψη, έγειρε κάποια σοβαρά ερωτήματα, όσον αφορά στη γνησιότητα της εν λόγω επιγραφής. Υπάρχουν μαρτυρίες για την ύπαρξη τέτοιας επιγραφής; Εκτός από τις αναφορές των προαναφερθέντων εκκλησιαστικών συγγραφέων για την ανακάλυψη, μαζί με το Σταυρό του Ιησού, της επιγραφής με την αιτία της θανατικής Του καταδίκης, υπάρχουν και δύο μαρτυρίες για την ύπαρξη της τον 4ο αιώνα μ.Χ. Η πρώτη προέρχεται από τον ανώνυμο «προσκυνητή του Μπορντώ», ένα Χριστιανό από τη Γαλλία, ο οποίος επισκέφτηκε την Ιερουσαλήμ το 333 μ.Χ. και η δεύτερη από την Αιθέρια, μία Χριστιανή από την Ισπανία, η οποία επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους το 382 μ.Χ. Στην επιγραφή υπάρχουν τρεις σειρές από γράμματα, η μία κάτω από την άλλη. Η πρώτη είναι τόσο πολύ κατεστραμμένη, που μόνο έξι, ίσως επτά, απολήξεις γραμμάτων έχουν διασωθεί. Αν και έχουν προταθεί κατά καιρούς διάφορες θεωρίες, όπως των καθηγητών Γκέρχαρντ Κρολλ (Αραμαϊκή), Σαλόμ Μπεν Χορίν (Εβραϊκή) και Κάρστεν Πίτερ Τίεντε (Εβραϊκή), η γλώσσα και το περιεχόμενο της πρώτης γραμμής καλύπτονται μέχρι σήμερα από ένα πέπλο αβεβαιότητας. Συνεχίζοντας στη δεύτερη (Ελληνική) και την τρίτη (Λατινική) γραμμή παρατηρούμε ότι και αυτές είναι γραμμένες από δεξιά προς τ' αριστερά, κάτι εντελώς φυσιολογικό για την πρώτη γραμμή, όχι όμως γι' αυτές τις δύο. Όπως και για την προηγούμενη, έτσι και γι' αυτήν δεν υπάρχει μία πειστική απάντηση. Ο καθηγητής Κ. Π. Τίεντε ερμήνευσε το γεγονός αυτό ως ένα λάθος του Εβραίου γραφέα, ο οποίος δεν ήξερε Ελληνικά και Λατινικά, αλλά γνωρίζοντας το ελληνικό και λατινικό αλφάβητο, έγραψε με τον εβραϊκό τρόπο (από δεξιά προς τ' αριστερά) αυτά που του υπαγόρευσαν στις δύο προαναφερθείσες γλώσσες. Στη δεύτερη σειρά διαβάζουμε «ΝΑΖΑΡΕΝΟΥΣ Β[ΑΣΙΛΕΥΣ]», το οποίο έρχεται σε συμφωνία με τη μαρτυρία του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (κεφ. 19, στιχ. 19) «ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ». Σ' αυτό όμως διασώζεται ο λεκτικός τύπος «ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ» και όχι ο προαναφερθείς. Η λύση γι' αυτό το πρόβλημα, βρίσκεται στην επόμενη σειρά, η οποία είναι γραμμένη στα Λατινικά και έχει ως εξής: «ΝΑΖΑRINUS RΕ[Χ]». Σύμφωνα με τον καθηγητή Κ. Π. Τίεντε πρόκειται για κλασική περίπτωση μεταγραφής, δηλαδή ο γραφέας δεν μετέφρασε αλλά μετέγραφε στα Ελληνικά από τα Λατινικά το επίθετο, το οποίο δήλωνε τον τόπο καταγωγής του Ιησού. Το εν λόγω εύρημα όμως όπως έδειξε η ραδιοχρονολόγηση που έγινε το 2002, προέρχεται από μια πολύ μεταγενέστερη εποχή και συνεπώς ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να είναι η αυθεντική πινακίδα που κατά την Αγία Γραφή χρησιμοποιήθηκε στη Σταύρωση. Κατόπιν εμπεριστατωμένων φιλολογικών και παλαιογραφικών αναλύσεων ωστόσο, θεωρήθηκε δυνατόν -για την ακρίβεια, προτάθηκε η πιθανότητα-, η ανευρεθείσα πινακίδα να αποτελεί το ακριβές αντίγραφο της αυθεντικής. Εδώ όμως θα πρέπει να επισημανθεί ότι παρόμοια έλεγαν και πριν από μερικά χρόνια για το περιβόητο «οστεοφυλάκιο του Ιακώβου». Κατά τον πατέρα Φίτσμαγιερ, έναν από τους μεγαλύτερους ειδικούς παγκοσμίως στην αραμαϊκή, η εγχάρακτη επιγραφή της οστεοθήκης δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν αυθεντική και ως εκ τούτου αποτελούσε την αρχαιότερη απόδειξη τής ιστορικότητας του Ιησού. Κι όμως η αυθεντία, με την οποία «κανείς δεν θέλει να αναμετρηθεί όταν έχουμε να κάνουμε με Αραμαϊκά», τελικά έσφαλε. Διότι όπως αργότερα αποδείχθηκε, το υποτιθέμενο αρχαιολογικό εύρημα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια καλοστημένη απάτη. Έτσι λοιπόν, η σιγουριά του καθηγητή Τίεντε ότι η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι. δεν μπορεί να είναι προϊόν νοθείας, δεν λέει και πολλά. Άλλωστε ήδη έπεσε μια φορά έξω στις εκτιμήσεις του και μάλιστα δραματικά: Ενώ αρχικά δεν απέκλειε τον 1ο μεταχριστιανικό αιώνα, η ραδιοχρονολόγηση έβγαλε τελικά 980 - 1146 μ. Χ.! Ούτως ή άλλως τα ερωτήματα που αναζητούν απάντηση δεν είναι και λίγα. Κατ' αρχάς το κείμενο της ελληνικής φράσης δεν συμφωνεί με κανένα από τα Ευαγγέλια, όπως ούτε κι αυτά μεταξύ τους. Οι εκδοχές των Συνοπτικών απέχουν παρασάγγας από αυτό που (έστω και αποσπασματικά) αναγράφεται στον Titulus, ενώ και με την εκδοχή του Κατά Ιωάννην υπάρχει πρόβλημα: Πρώτον το όνομα «Ιησούς» δεν είναι γραμμένο ολόκληρο, αλλά με τα αρχικά του (ΙC), ενώ λείπουν και τα δύο από την Αγία Γραφή παραδεδομένα οριστικά άρθρα («Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς ...»).

Nyx: Οι μαθητές του Χριστού Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ιησούς φέρεται ότι επέλεξε δώδεκα μαθητές ερμηνεύεται από μελετητές της ιστορικότητας του προσώπου ότι είναι συμβολισμός. Ήθελε με αυτό τον τρόπο να δείξει ότι η διδασκαλία και το μήνυμά του αγκαλιάζει ολόκληρο το Ισραήλ. Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν πως υπάρχουν 12 μαθητές, δεν συμφωνούν όμως στα ονόματά τους. Ένα παράδειγμα: Ο 12ος μαθητής, σύμφωνα με τον Ματθαίο και τον Μάρκο, ονομαζόταν Θαδδαίος. Σύμφωνα με τον Λουκά ήταν ο Ιούδας ο υιός του Ιακώβου, ενώ ο Ιωάννης τον αναφέρει ως ο «Ιούδας, ουχί ο Ισκαριώτης». Μια άλλη εξήγηση που έχει δοθεί είναι ότι ορισμένοι μαθητές ίσως είχαν δύο ονόματα. Για παράδειγμα, πιθανόν το Λευί να είναι το δεύτερο όνομα του Ματθαίου. Ενώ ο Θαδδαίος που αναφέρεται στον Ματθαίο και τον Μάρκο να είναι το ίδιο πρόσωπο με το «γιο του Ιακώβου» που αναφέρεται στον Λουκά, και με τον Ιούδα (όχι τον Ισκαριώτη) που αναφέρεται στον Ιωάννη. Ο Χριστός όμως φαίνεται είχε έναν κύκλο με σταθερούς μαθητές, έναν άλλο με «οπαδούς» στον οποίο πρέπει να συμπεριληφθούν οι γυναίκες (Μαγδαληνή, Μάρθα, Μαρία κ.ά.) και έναν τρίτο με «συμπαθούντες». Αξίζει να σημειωθεί ότι η οικογένεια του Ιησού δεν συμπεριλαμβανόταν στους οπαδούς Του. Ο «πατέρας» Ιωσήφ δεν ξαναεμφανίζεται στα Ευαγγέλια μετά τη γέννηση. Μάλιστα, ο Χριστός φαίνεται να διάκειται αρνητικά απέναντι στην οικογένειά Του. Αναφέρει ο Μάρκος ότι η μητέρα και τ' αδέλφια Του βρίσκονταν έξω από έναν χώρο που δίδασκε και του έστειλαν μήνυμα. Κι η απάντησή Του ήταν: «Τις είναι η μήτηρ μου ή οι αδελφοί μου;» Και κοιτάζοντας γύρω τους οπαδούς του πρόσθεσε: «Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου, διότι όστις κάμη το θέλημα του Θεού, ούτος είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ μου». Παρ' όλ' αυτά μετά το θάνατό Του, ο αδελφός του ο Ιάκωβος είναι ένας από τους ηγέτες της πρώτης Εκκλησίας. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι και ο καθορισμός των ...προδιαγραφών της θρησκείας και της πίστης Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος διήρκεσε δύο μήνες και δώδεκα ημέρες και πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας. Συγκλήθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο στις 20 Μαΐου του 325 και έλαβαν μέρος 318 επίσκοποι. Η Σύνοδος μεταξύ άλλων αποφάσεων, διακήρυξε την ομοουσιότητα του Υιού με τον Πατέρα. Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α' τον Μέγα στην Κωνσταντινούπολη το 381 και συμμετείχαν 150 ορθόδοξοι επίσκοποι και 36 Μακεδονιανοί. Η Σύνοδος μεταξύ άλλων αποφάσεων, συμπλήρωσε το Σύμβολο της Πίστεως (Σύμβολο Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως). Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στην Έφεσο, στη βασιλική της Θεοτόκου, το 431 από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β'. Συμμετείχαν 200 επίσκοποι, ανάμεσα στους οποίους ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας ως προεδρεύων. Η Σύνοδος μεταξύ άλλων αποφάσεων, διακήρυξε ότι ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με πλήρη ένωση των δύο φύσεων και απέδωσε επίσημα στην Παρθένο Μαρία τον τίτλο «Θεοτόκος». Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Μαρκιανό και τη σύζυγό του, Αυγούστα Πουλχερία το 451 στη Χαλκηδόνα. Αποτελούνταν από 650 επισκόπους και καταπολέμησε τη διδασκαλία του Μονοφυσιτισμού, η οποία, με πρωτεργάτη τον αρχιμανδρίτη Ευτυχή, δίδασκε ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε πλήρως την ανθρώπινη. Η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος έλαβε χώρα από τις 5 Μαΐου έως τις 21 Ιουνίου του 553 στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 165 επισκόπων, υπό την προεδρία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ευτυχίου. Την συγκάλεσαν ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ και η σύζυγός του, Αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Επαναβεβαίωσε τα ορθόδοξα δόγματα περί της Αγίας Τριάδας και του Ιησού Χριστού και καταδίκασε πλήθος μη ορθοδόξων συγγραμμάτων καθώς και ορισμένους συγγραφείς (Ευάγριο, Δίδυμο, Ωριγένη κ.α.). Η ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 680 από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ΄ Πωγωνάτο και παραβρέθηκαν από 150 έως 289 επίσκοποι. Η Σύνοδος αυτή διατύπωσε ότι ο Χριστός έχει Θεία και Ανθρώπινη θέληση, η οποία υποτάσσεται στη Θεία. Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ και τη μητέρα του, Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία στη Νίκαια της Βιθυνίας, στο Ναό της Αγίας Σοφίας, το 787 κατόπιν αίτησης του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου. Εκεί εκφράσθηκε το δόγμα ότι η εικονογράφηση του Χριστού και των Αγίων εδράζεται στην ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας και διευκρινίστηκε ότι η τιμή προς τις εικόνες αναφέρεται στο πρόσωπο που αυτή απεικονίζει και όχι στο υλικό από το οποίο είναι αυτή φτιαγμένη. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, οι κανόνες που εξέδωσαν «αι επτά θεόπνευστοι Οικουμενικαί Σύνοδοι», υποδεικνύουν το ορθό επειδή: * Στηρίζονται στη θεόπνευστη Αγία Γραφή και την αυθεντική αποστολική και εκκλησιαστική παράδοση. * Θεσπίσθηκαν ή επικυρώθηκαν (εγκρίθηκαν) από την Εκκλησία με Οικουμενικές Συνόδους που εκφράζουν το αλάθητο της Εκκλησίας. * Η έγκριση από Οικουμενική Σύνοδο δίνει στον Κανόνα οικουμενικότητα, διαχρονικότητα, διατοπικότητα και αυθεντικότητα. http://i40.tinypic.com/axgnjl.jpg Η Ιερά Σινδόνη του Τορίνο Η Ιερά Σινδόνη του ΤορίνοΗ Σινδόνη του Τορίνο ή Ιερά Σινδόνη είναι ένα κομμάτι ύφασμα πάνω στο οποίο είναι αποτυπωμένη η εικόνα ενός γενειοφόρου άνδρα, και η τοποθέτηση του πάνω στο ύφασμα πιστεύεται ότι ταιριάζει σε σώμα που έχει σταυρωθεί και τραυματιστεί. Η Σινδόνη φέρει την εικόνα του γενειοφόρου άνδρα, εμπρός και πίσω, ηλικίας περίπου 33 ετών, με ύψος περίπου 1,80 μ. και βάρος 77 κιλά. Σε όλο το μήκος του υφάσματος υπάρχουν κηλίδες αίματος που αποδίδονται σε θάνατο από σταύρωση. Είναι εμφανείς τρύπες από καψίματα και μερικές σταγόνες νερού από την πυρκαγιά του 1532. Ο άνθρωπος της Σινδόνης φέρει στους καρπούς των χεριών και στα πόδια σημάδια από αίμα που σημαίνει ότι σταυρώθηκε και επίσης στην πλάτη σημάδια από μαστίγωση. Στο πρόσωπο, υπάρχουν διογκώσεις που είναι αιματώματα, τα οποία είναι ιδιαίτερα ορατά στο δεξί μάγουλο. Σε όλο το σώμα υπάρχουν σημάδια από μώλωπες και πληγές. Στο μέτωπο, στον αυχένα και στα μαλλιά που είναι μακριά, υπάρχει αίμα, ενώ πληγές καλύπτουν την περιφέρεια του κεφαλιού, που μάλλον έχουν προκληθεί από στεφάνι φτιαγμένο από μυτερά αγκάθια. Στο στήθος και στην πλάτη φαίνονται γδαρσίματα, που πιθανώς έγιναν από μαστίγιο, όργανο βασανισμού των ρωμαϊκών χρόνων. Στη δεξιά ωμοπλάτη, υπάρχουν τετραγωνικές εκχυμώσεις που αποδίδονται σε βαρύ αντικείμενο, που μπορεί να ήταν ο οριζόντιος δοκός του σταυρού που ο καταδικασμένος κουβαλούσε μέχρι τον τόπο της εκτέλεσης. Στη δεξιά θωρακική περιοχή βρέθηκαν σημάδια αίματος, που έχουν τα χαρακτηριστικά εκείνα πτωτικού αίματος. Πριν το Μεσαίωνα η ιστορία της Σινδόνης του Τορίνο είναι σκοτεινή και καλύπτεται από μυστήριο. Ιστορικές αναφορές στη Σινδόνη του Τορίνο χρονολογούνται από το 1354. Νωρίτερα, υπάρχουν υπόνοιες πως ανήκε στο Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών, για τους οποίους υποστηρίζεται πως την είχαν στην κατοχή τους για 200 χρόνια περίπου. Οι τελευταίοι Ναΐτες που εικάζεται ότι κατείχαν τη σινδόνη ήταν ο Ζακ Ντε Μολέ και ο Ζοφρέ Ντε Σαρνέ, οι οποίοι κάηκαν στην πυρά το 1314, μετά την διάλυση του Τάγματος. Ως πρώτος κάτοχός της αναγνωρίζεται με ασφάλεια ο Γάλλος ιππότης Ζοφρέ Ντε Σαρνέ, ο οποίος δίσταζε να δημοσιοποιήσει το γεγονός της ύπαρξής της, πιθανώς λόγω των μυστηριωδών συνθηκών με τις οποίες είχε έρθει στα χέρια του, μάλλον λόγω συγγένειας με τον Ναΐτη Ντε Σαρνέ. Ο ίδιος είχε χτίσει μία φτωχική εκκλησία στο Λιρέ της Γαλλίας, και ενώ η οικογένειά του ήταν σε οικονομικό αδιέξοδο, αποφάσισε να εκθέσει εκεί τη Σινδόνη. Ο επίσκοπος της περιοχής Ερρίκος του Πουατιέ, αντέδρασε για την αυθεντικότητα της και υπέβαλλε μνημόνιο, το οποίο ανέφερε πως μετά από εξετάσεις που έκανε στη Σινδόνη, την βρήκε πλαστή, αναφέροντας επίσης πως είχε ανακαλύψει και τον καλλιτέχνη που τη φιλοτέχνησε. Η Σινδόνη αμέσως αποσύρθηκε, για να εκτεθεί εκ νέου το 1389. Ο γιος του Ντε Σαρνέ, αγνοώντας τον τοπικό επίσκοπο, πήρε άδεια από τον Πάπα, παραδεχόμενος εξ αρχής πως δεν ήταν γνήσια, αλλά αντίγραφο. O επίσκοπος της περιοχής Πιέρ Ντ΄Αρσί, σε μνημόνιο προς τον Πάπα Κλημέντιο Ζ', χαρακτήριζε τη Σινδόνη ως απάτη, αναφερόμενος στις προγενέστερες έρευνες του Ερρίκου του Πουατιέ. Το 1452, το ύφασμα πωλήθηκε στον Δούκα του Σαβόϋ, ο οποίος ανέγειρε ειδικό παρεκκλήσι και τοποθέτησε τη Σινδόνη στο Σαμπερύ της Γαλλίας το 1464. Το 1532, προκλήθηκε πυρκαγιά στο παρεκκλήσι, που προκάλεσε φθορές στη Σινδόνη, με αποτέλεσμα η οικογένεια του Σαβόϋ να τη μεταφέρει στο Τορίνο της Ιταλίας, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Η μοναδική φορά που μεταφέρθηκε από το Τορίνο ήταν τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τοποθετήθηκε στο μοναστήρι του Μοντεβεγκίνε, στο Αβελίνο της νότιας Ιταλίας, για να παραμείνει αργότερα οριστικά στο Τορίνο. Η Ιερά Σινδόνη του Τορίνο έχει αποτελέσει πηγή διαμάχης μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας για αιώνες, καθώς υποστηρίζεται ότι πρόκειται για το σάβανο στο οποίο εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού, μετά την αποκαθήλωσή του από τον Σταυρό, ενώ σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες αποτελεί ανθρώπινο δημιούργημα. Η Σινδόνη είναι ένα λινό ύφασμα κιτρινωπού χρώματος, διαστάσεων 4,30 μέτρων μάκρος και 1,10 μέτρων φάρδος, που φυλάσσεται από το 1578 στον καθεδρικό ναό του Τορίνο. Η ύφανση του είναι από ψαροκόκκαλο από ίνες λιναριού, υλικά που χρησιμοποιούνταν την εποχή του Ιησού Χριστού. Για την αυθεντικότητα και την προέλευσή της έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις. Επιστημονικές αναλύσεις και χρονολογήσεις του υφάσματος χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν παρατηρήθηκε πως οι χρωματικοί τόνοι των εικόνων της Σινδόνης είχαν μάλλον το χαρακτήρα φωτογραφικών αρνητικών. Το 1988, τρεις ανεξάρτητες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, της Αριζόνας και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ελβετίας αντίστοιχα, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως πρόκειται για δημιούργημα που χρονολογείται την περίοδο 1290-1390. Με βάση τα αποτελέσματα των ερευνών, η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία αποδέχτηκε τη Σινδόνη ως μη αυθεντική. Απολλώνιος ο Τυανέας και Ιησούς Χριστός. Η μεγάλη «κλοπή»; Γνωρίζουμε όλοι μας ότι η ιστορία, ως συνήθως, γράφεται από τον νικητή. Επίσης γνωρίζουμε ότι η παραχάραξη της ιστορίας, με όποια «υλικά» απαιτούνται, αποτέλεσε εργαλείο προσπορισμού των νικητών Χριστιανών. Και ιδιαίτερα από την έναρξη (Α' Οικουμ. Σύνοδος) της νεοτέρας «Χριστολογίας». Μία τέτοια περίπτωση «καραμπινάτης» παραχάραξης είναι και αυτή του μεγάλου Έλληνα σοφού Απολλώνιου Τυανέα. Γεννήθηκε το έτος 4 π.χ. και πέθανε σε βαθιά γεράματα το 100 μ.χ. περίπου. Υπήρξε ανθρωπιστής μέγας διδάσκαλος και κατά την διάρκεια της ζωής του θαυμάζονταν σε τέτοιο βαθμό, ώστε παντού (Ρωμαϊκή επικράτεια) υπήρχαν εικόνες του, αγάλματα, ναοί αφιερωμένοι στο όνομα του, αλλά και νομίσματα. Ήτανε γιος πάμπλουτου Καππαδόκη με βαθιά Ελληνική παιδεία, και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ταρσό της Κιλικίας η οποία φημίζονταν ως μέγιστη εστία της ελληνικής φιλοσοφίας. Χάρισε από νωρίς τα πλούτη του σε «αυτούς που νομίζουν ότι τα έχουν ανάγκη», και ξεκίνησε τον αγώνα του για πνευματικές κατακτήσεις. Ο Τυανέας υπήρξε ένα ειρηνικός επαναστάτης, ένας αναθεωρητής της θρησκείας, ένας άνθρωπος που, μεταξύ των άλλων, επιτέθηκε στην «τάση» της εποχής να αλλάζουνε οι Έλληνες τα παραδοσιακά τους ονόματα με ΛατινοεβραΙκά. Υπήρξε μέγας μύστης, και παρ' όλες τις ικανότητες του και τις βαθιές του γνώσεις, έζησε ως ένα απόλυτο υπόδειγμα ηθικής και απλότητας, με βασικό του σκοπό την αποκατάσταση του Ελληνικού τρόπου σκέψης και ζωής στον τότε Ελλαδικό χώρο. Την περίοδο που έζησε, δίδαξε αλλά και λατρεύτηκε από άκρη σε άκρη της Ρωμαϊκής επικράτειας, είναι συνάμα και η περίοδο που τοποθετείται .....η αρχή του Χριστιανισμού. Είναι η εποχή όπου στις περιοχές που ζουν Εβραίοι κυριαρχεί το μεσσιανιστικό δόγμα (σύμφωνα και με την τοπική τους παράδοση) καθώς και ακούγονται πολλά περί του ερχομού του Μεσσία. Έζησε ζωή ενάρετη, λιτή, αποποιούμενος τα υλικά αγαθά και καταδικάζοντας αυστηρά τις καταχρήσεις και την αμαρτία. Γι' αυτό τον αποκάλεσαν «θείον άνδρα». Την ζωή του Απολλώνιου συνόδευσαν και αρκετοί θρύλοι και μύθοι (περισσότερες πληροφορίες παρακάτω) περί ...θαυμάτων που έκανε (όπως η ανάσταση μιας νεκρής κοπέλας), που φυσικά σήμερα κανένας ορθολογιστής δεν δύναται ν' αποδεχθεί. Όταν πολύ αργότερα, περί τα τέλη του τρίτου αιώνα, η διαμάχη ανάμεσα στους εθνικούς και τους χριστιανούς είχε φουντώσει για τα καλά, πολλοί πολέμιοι της «φρέσκιας» θρησκείας αντιπαρέβαλλαν τον Απολλώνιο και την ιδιαίτερα διαδεδομένη διδασκαλία του στην χριστιανική διδαχή! Με λίγα λόγια: O Απολλώνιος Τυανέας ήτανε κάτι σαν τον Χριστό για τους Εθνικούς. Σε όλα του τα θαύματα υπάρχουνε «ομοιότητες» με τα θαύματα που έκανε ο Χριστός. Έτσι το 325 μ.χ. ο ηλιολάτρης (αλλά και θαυμαστής του Απολλώνιου) Κωνσταντίνος μέσω της Α' Οικ. Συνόδου αφομοίωσε την διδασκαλία και την μεγάλη φήμη του Τυανέα, και παραχαράσσοντας την διδασκαλία του μαζί με τον Πυθαγορισμό, με κάποιες δήθεν Θεϊκές διδασκαλίες ενός υπερφυσικού Μεσσία (οι οποίες θα ήτανε όμως πιο συμφέρουσες για την Αυτοκρατορία από τις ριζοσπαστικές απόψεις του Τυανέα) δημιούργησε τον μύθο του «Μεσσία Χριστού»!. Οι δε γραφιάδες εκείνου του ανοσιουργήματος που βαπτίστηκε Α' Σύνοδος, ονομάστηκαν αργότερα ...ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ! Κάπως έτσι αυτοχρίστηκαν όλοι τους, και ο αρχιμάγειρας της υπόθεσης ανακηρύχθηκε ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ... Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, σχεδόν όλοι οι αρχαιογνώστες πίστευαν εσφαλμένα ότι ο Απολλώνιος από τα Τύανα της Μ. Ασίας ήταν πλάσμα της φαντασίας του Φλάβιου Φιλόστρατου (3ος αι. μ.Χ.). Αποκορύφωμα της πλάνης αποτελεί το έργο του U. Weisser (στα γερμανικά) «Το Βιβλίο για το μυστικό της δημιουργίας του Ψευδο-Απολλώνιου από τα Τύανα, Βερολίνο - Ν. Υόρκη, 1980. Και όμως. Από το 1942 έχει ανακοινωθεί σε ινδικό ερευνητικό περιοδικό ότι βρέθηκε χειρόγραφο στα σανσκριτικά, που αποκάλυψε τη δράση και την παρουσία ενός «Απαλούνα» και του συνοδού και συνεργάτη του «Νταμίζε» ανάμεσα στους Ινδούς γιόγκι σε εποχή που ταυτίζεται με τα χρόνια του Χριστού. Φυσικά, πρόκειται για τον Απολλώνιο και τον Δάμιν, για τους οποίους ο Φιλόστρατος μαρτυρεί ότι έφτασαν μέχρι την Ινδία. Κάτι τέτοιο φαίνεται να το αγνοεί η Μ.D., που το βιβλίο της πρωτοκυκλοφόρησε το 1984. Πηγή: pare dose

Διεθνείς οργανώσεις-καρτέλ εκκλησιαστικές οργανώσεις , με πρόσχημα τη φιλανθρωπίαΚαθημερινά ακούμε και διαβάζουμε στα Μ.Μ.Ε. για τις γνωστές σε όλους μας «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις». Πρόκειται για «φιλανθρωπικές» εταιρείες, που σκοπό έχουν τη βοήθεια των επί γης συνανθρώπων μας. Τα έργα τους περιλαμβάνουν εράνους, δωρεές, χορηγίες, συνδρομές κ.ά ... Σ΄ αυτά συμμετέχουν διάφοροι κυρίως επώνυμοι της show-biz, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, πολιτικοί, πλούσιοι κ.ά.. Οι «φιλανθρωπικοί» αυτοί οργανισμοί είναι πολλοί ανά τον κόσμο. Αναφέρονται ως Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί και Μη Κερδοσκοπικοί (σύμφωνα με τα όσα πάντοτε δηλώνουν οι ίδιοι). Κάποιοι απ' αυτούς τους οργανισμούς, ξένοι και εγχώριοι, είναι οι Γιατροί του Κόσμου (MDM), η UNICEF, οι LIONS, η Παγκόσμια Αποστολή Βοήθειας (ΜΑΜ), οι περιβόητοι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF), η Oxfam, η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία, η εκκλησιαστική οργάνωση «Αλληλεγγύη» κ.ά. Το «φιλανθρωπικό» έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας είναι ήδη γνωστό εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια περίπου. Αμύθητη περιουσία, ατελείωτα σκάνδαλα, αγυρτείες, τραπεζικές καταθέσεις, δημόσιες καταπατήσεις, χρηματισμοί, παγκάρια, ιερές μίζες, αποπερατώσεις ναών, ιεροί πλειστηριασμοί και άλλα παρόμοια. Όλα βέβαια γίνονται στο όνομα της αγάπης και της φιλανθρωπίας.«Αλληλεγγύη»: Ένα κλασικό παράδειγμα της ορθόδοξης «φιλανθρωπίας» στη χώρα μας, μιά Μη Κυβερνητική Οργάνωση της Εκκλησίας, που χρηματοδοτείται απ' τα δημόσια ταμεία, κάτι, που μόνο απ' τις Ρωμαίικες κυβερνήσεις μας μπορεί ν' απαντηθεί ... Η αλλοτινή κορωνίδα της δήθεν εκκλησιαστικής «φιλανθρωπίας», αφού καταχράστηκε εκατομμύρια ευρώ, αναζητεί νέο όνομα, για να αποσυνδεθεί από το παρελθόν των σκανδάλων των «σάπιων πουλερικών» και των «οικονομικών αλχημειών».Υπεράνω πάσης υποψίας Ξετυλίγοντας όμως το υπόλοιπο κουβάρι της «φιλανθρωπίας» θα δούμε την διαπλοκή, τα στοιχεία και τα γεγονότα απ΄ την πραγματική δράση μερικών εκ των οργανώσεων αυτών, που κυριολεκτικά αλωνίζουν τον κόσμο και αγωνίζονται κυρίως για τα συμφέροντα κάποιων πανίσχυρων οίκων, πολυεθνικών εταιρειών, ακόμα και ολόκληρων κρατών. Και για μπαίνουμε στο κυρίως θέμα, το πρώτο πράγμα, που επεδίωξαν απ' τη στιγμή της δημιουργίας τους οι οργανώσεις αυτές, ήταν η αποδοχή τους απ' τον κόσμο ως «φιλανθρωπικές οργανώσεις» ...«Εφ' όσον γνωρίζουμε τους μηχανισμούς και τα κίνητρα του κόσμου, γιατί να μήν μπορούμε να τον ελέγχουμε και να τον κατευθύνουμε, όπως και όπου εμείς θέλουμε και μάλιστα χωρίς να το αντιληφθεί; Οι πρόσφατες εφαρμογές της προπαγάνδας έδειξαν, ότι αυτό μπορεί να συμβεί αρκετά ως ένα σημείο και εντός κάποιων ορίων» (Edward Bernays, Propaganda).Ο Edward Bernays, Εβραίος στην καταγωγή, ήταν ανιψιός του ιδρυτή της Ψυχανάλυσης, Ζίγκμουντ Φρόιντ. Υπήρξε πατέρας της προπαγάνδας και της σύγχρονης ψευδοεπιστήμης «των δημοσίων σχέσεων». Δούλεψε για τις Αμερικανικές υπηρεσίες της CIA λίγο πριν απ΄ τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Bernays έγινε ο διασημότερος πρωτοπόρος της σύγχρονης προπαγάνδας, την οποία εξάσκησε τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο, εφαρμόζοντας τις θεωρίες χειραγώγησης των μαζών (ψυχολογία της μάζας), για λογαριασμό μεγάλων Πολυεθνικών Εταιρειών και πολιτικών κομμάτων. Το βιβλίο του Propaganda και γενικότερα οι μέθοδοί του, απετέλεσαν τα σύγχρονα εργαλεία προπαγάνδας, που χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα τα εξουσιαστικά κέντρα του πλανήτη μας.Και η «φιλανθρωπική» προπαγάνδα ξεκινά: Οι άνθρωποι αρχικά πείθονται για την ανάγκη της φιλανθρωπίας σε όλους τους τομείς. Στον φαρμακευτικό τομέα ο φόβος των επικείμενων ασθενειών, που απειλεί τα παιδιά του κόσμου και ειδικά τα «κοκκαλιασμένα» παιδιά της Αφρικανικής Ηπείρου «πουλάει» και είναι ο καλύτερος φαρμακέμπορος: «Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η UNICEF ανακοίνωσαν σήμερα ένα σχέδιο παγκόσμιας δράσης για την καταπολέμηση της πνευμονίας. Η πνευμονία είναι η πρώτη αιτία θανάτου των παιδιών κάτω των πέντε ετών. Αν δεν γίνει τίποτε, η πνευμονία θα συνεχίσει να σκοτώνει κάθε χρόνο 1,8 εκατομμύριο παιδιά κάτω των πέντε ετών, δηλαδή το 20% των εννέα εκατομμυρίων παιδιών κάτω των πέντε ετών που πεθαίνουν κάθε χρόνο στον κόσμο, προειδοποιούν ο Π.Ο.Υ. και η UNICEF. Στόχος είναι μέχρι το 2015 να σωθούν 5,3 εκατομμύρια παιδικές ζωές.» (Από τον τύπο, 17/12/09). Φυσικά κανείς δεν θα κάτσει να ελέγξει τα προτεινόμενα νούμερα ασθενών και νεκρών, που δίνει η UNICEF στον τύπο, για το άν είναι αληθινά ή ψεύτικα, για το άν οι προφητείες της θα πραγματοποιηθούν ή όχι.  Ακολουθεί πακέτο η λύση μονόδρομος, ως σανίδα σωτηρίας: «Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, δύο σημαντικά μέτρα πρέπει να υιοθετηθούν από τις χώρες, σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. και τη UNICEF. Ο εμβολιασμός κατά της πνευμονίας και ο αποκλειστικός θηλασμός στη διάρκεια των έξι πρώτων μηνών της ζωής των παιδιών». Για να πειστεί κι ο κάθε δύσπιστος για την καλή πρόθεση της UNICEF και τους εμβολιασμούς που προτείνει, μπαίνει σφήνα και ο θηλασμός (χωρίς όμως να λέει ότι ο θηλασμός πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνο μητρικός και όχι μειωμένος, όπως τον παρουσιάζει, αφού πρέπει να γίνεται για τουλάχιστον ενάμιση έτος! Αλλιώς, πώς θα πουληθούν και τα χημικά βρεφικά γάλατα;).

Φυσικά οι μάζες θα πειστούν για του λόγου τ' αληθή, μέσα απ' τα δήθεν πραγματικά στοιχεία που μας δίνουν ο Π.Ο.Υ. και η UNICEF, δηλαδή οι θύτες! «Πάνω από το 98% των θανάτων, που συνδέονται με την πνευμονία καταγράφονται στις 68 χώρες που καταγράφουν τη μεγαλύτερη μητρική και παιδική θνησιμότητα, δηλαδή στις πιο φτωχές, σύμφωνα με τους αριθμούς που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τον Π.Ο.Υ. και τη UNICEF, που υπολογίζουν το κόστος των μέτρων σε 39 δισεκατομμύρια δολάρια (26,31 δισεκατομμύρια ευρώ). Το μισό του ποσού αυτού θα διατεθεί στην Κίνα (13 δισ. δολάρια) και την Ινδία (7 δισ. δολάρια), που είναι οι χώρες οι οποίες πλήττονται περισσότερο από την πνευμονία». (Από τον τύπο 17/12/09). «Φιλανθρωπία» ανακατεμένη με άφθονη προφητική τρομολαγνεία ...UNICEF συνέχεια ... Μέσα απ' την ιστοσελίδα της για την εκστρατεία κατά του τετάνου: «Παγκόσμια εκστρατεία για την εξάλειψη του νεογνικού τετάνου, που σκοτώνει ένα νεογέννητο μωρό κάθε 3 λεπτά στις φτωχές χώρες (ούτε πόλεμος να γινόταν!), άρχισε η UNICEF, επιστρατεύοντας για τον σκοπό αυτό την διάσημη Μεξικανή ηθοποιό Σάλμα Χάγιεκ». Εδώ μπαίνει στην «μάχη της φιλανθρωπίας» η όμορφη και διάσημη ηθοποιός. Για να ακολουθήσει η προστασία απ' την φανταστική αρρώστεια-απειλή ...«Υπολογίζεται ότι 170 εκατομμύρια γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας σε όλο τον κόσμο δεν είναι προστατευμένες εναντίον του τετάνου. Οι γυναίκες αυτές κατοικούν σε 27 χώρες, κυρίως στην Αφρική και στην Ασία.  Στόχος της UNICEF είναι έως το 2012 να είναι όλες εμβολιασμένες, είτε πριν είτε στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους. Το κόστος για να κάνει κάθε γυναίκα τις τρεις δόσεις του εμβολίου που χρειάζεται είναι περίπου 2,5 ευρώ και ο εμβολιασμός μπορεί να σώσει τη ζωή των 140.000 νεογέννητων μωρών και των 30.000 νέων μητέρων που πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας του τετάνου.  Στόχος είναι να συγκεντρωθούν έως τα τέλη του 2011, 200 εκατομμύρια εμβόλια και να εμβολιαστούν όλες οι μητέρες». Εδώ χρειάζεται καλή πίστη, όπως και με την θρησκεία ... «πίστευε και μη ερεύνα» ... «Η UNICEF πρωτοστατεί παγκόσμια στην παροχή εμβολίων και τους εμβολιασμούς, προμηθεύοντας εμβόλια και σχετικό εξοπλισμό και εφόδια για το 55% των παιδιών σε σχεδόν 100 χώρες. Το 2007 η UNICEF προμήθευσε εμβόλια αξίας 635 εκατομμυρίων δολαρίων». «Μπορείτε να καταστήσετε αποδεκτή από τις μάζες οποιαδήποτε θεωρία ή ιδέα, αν οι γιατροί μιας κοινωνίας την υποστηρίζουν σθεναρά και είναι υπέρ της» (Edward Bernays, Propaganda). Όσο και αν φανεί περίεργο, στις αφρικανικές κοινότητες δεν υπήρχαν ποτέ ζητιάνοι. Ζητιάνοι υπήρχαν πάντοτε και υπάρχουν μέχρι σήμερα στις δικές μας απάνθρωπες «πολιτισμένες» Δυτικές κοινωνίες. Η τηλεοπτική προπαγάνδα έχει καταστήσει τα παιδιά της Αφρικής ζητιάνους της ανθρωπιστικής βοήθειας και μαζικά προϊόντα φιλανθρωπίας. Ουσιαστικά σε κάθε ευρώ ή άλλο είδος βοηθείας που συγκεντρώνεται για τα παιδιά της Αφρικής, ένα σημαντικό μέρος του καταπολεμά την ανεργία στις δικές μας καταναλωτικές κοινωνίες, δίνοντας εργασία, μισθούς και πλούτη, σε πολλούς δικούς μας επιστήμονες, εργάτες και μεσάζοντες.Ορθόδοξη φιλανθρωπική βοήθεια με φάρμακα και εμβόλια... Οι ιεραπόστολοι αποτελούν τους πιο αξιόπιστους  εμπόρους των Φαρμακοβιομηχανιών.Η διεθνής βοήθεια της Δύσης με τη μορφή της φιλανθρωπίας έχει αποτύχει παταγωδώς στην Αφρική. Ενώ τρία τρισεκατομμύρια δολάρια δόθηκαν τα τελευταία πενήντα χρόνια, οι περιβόητες «φιλανθρωπικές» οργανώσεις δεν κατάφεραν να εφοδιάσουν ούτε με κουνουπιέρες των τεσσάρων δολαρίων τα παιδιά της κεντρικής Αφρικής, όπως λέει ο William Esterli (καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης). Σε άρθρο του γράφει, ότι «τόση πολλή καλοπροαίρετη συμπόνια και φιλανθρωπία, δεν έφεραν αποτελέσματα για τους απόρους της Αφρικής».Όλοι θυμόμαστε τον ροκ σταρ Bob Geldof και τη μεγάλη συναυλία του 2005. Εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια συγκεντρώθηκαν για την Αφρική χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. O Ιρλανδός ρόκερ γνωρίζοντας το ψεύδος της φιλανθρωπίας, ανοίγοντας τη μεγάλη συναυλία του είπε: «Κάτι πρέπει να γίνει, ο,τιδήποτε κι αν είναι αυτό, είτε έχει αποτέλεσμα είτε όχι». Αυτή η «αφελής» δήλωση δεν προβλημάτισε σχεδόν κανέναν. Όπως σχολιάζει ο William Esterli, τελικά «τα αναποτελεσματικά μεγαλεπήβολα σχέδια φιλανθρωπίας ανακουφίζουν τους πλούσιους, από την ανάγκη να βοηθήσουν τους φτωχούς». Την ίδια χρονιά στο πλαίσιο του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ στο Νταβός η Sharon Stone συγκέντρωσε μέσω της τηλεόρασης ένα εκατομμύριο δολάρια σε ένα λεπτό (!) για να αγοραστούν κουνουπιέρες στην Τανζανία. Τα χρήματα λοξοδρόμησαν και το επόμενο καλοκαίρι δεν υπήρχαν στα νοσοκομεία κουνουπιέρες ούτε για δείγμα. Ας δούμε όμως μία απ' τις πραγματικές αιτίες θανάτων των παιδιών της Αφρικής και της Ασίας, την πείνα: «Από τα 13.000.000 παιδιά, που πεθαίνουν ετησίως υπολογίζεται, ότι τα 4.000.000 πεθαίνουν από την πείνα, καθώς σχεδόν το 1/3 των παιδιών κάτω των 5 ετών, δηλαδή περίπου 165 εκατομμύρια παιδιά, υποσιτίζονται. Η αβιταμίνωση Α προσβάλλει 40 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως και τυφλώνει 250.000 απ' αυτά ετησίως» (Ριζοσπάστης, 4/1/07). Κι αυτά συμβαίνουν λόγω των άμεσων πολιτικών παρεμβάσεων (εμφύλιοι, ταραχές, γενοκτονίες, πραξικοπήματα) και της οικονομικής αφαίμαξης, που έχουν επιβάλλει οι Η.Π.Α. και τα άλλα δυτικά κράτη σύμμαχοί τους, καθώς και οι διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, που οργώνουν την αφρικανική Ήπειρο. Αυτά αποτελούν και τη σημαντικότερη αιτία της διάλυσης και της παρακμής των αφρικανικών κρατών.  Έτσι το μήνυμα προς τις Μη Κυβερνητικές-Κερδοσκοπικές και φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι το εξής: Τα παιδιά του Τρίτου Κόσμου δεν θέλουν αντιβιοτικά, φάρμακα και εμβόλια, θέλουν κουνουπιέρες, τροφή, καθαρό νερό, αποχετευτικό σύστημα και στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής ...Τα χημικά φάρμακα και τα εμβόλια αποδεκατίζουν στην κυριολεξία τα ήδη άρρωστα και εξασθενημένα παιδιά του Τρίτου Κόσμου μας. Οι βαθιά κοιμώμενοι και κατευθυνόμενοι καταναλωτές, με το να συμμετέχουν συνεισφέροντας σε οργανισμούς, όπως η UNICEF μέσω pampers ή άλλων καταναλωτικών προϊόντων, που δήθεν βοηθούν στην εξάλειψη της φτώχειας και της αρρώστειας, ουσιαστικά συμβάλλουν στην γενοκτονία και στην οικονομική αφαίμαξη, που γίνεται στην Αφρική και στις άλλες υποανάπτυκτες χώρες!Κυβερνητικές και κερδοσκοπικές οργανώσεις Ας κάνουμε μια περιήγηση ανά τον κόσμο να δούμε τη δράση των άλλων «φιλανθρωπικών» οργανώσεων: «Έρευνες διεξάγει η εισαγγελία του Παρισιού για τη δράση 17 φιλανθρωπικών οργανώσεων, ανάμεσά τους πολλές απ' τις οποίες συγκεντρώνουν χρήματα για την καταπολέμηση του καρκίνου και του A.I.D.S., καθώς υπάρχουν υποψίες για απάτη και παραβίαση εμπιστοσύνης, αναφέρει πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας "Le Parisien". Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων δραστηριοποιούνται εκτός Η.Π.Α., θεωρούνται ύποπτες για κακοδιαχείριση εκατομμυρίων ευρώ, που είχαν λάβει ως δωρεά για τους σκοπούς τους ... Σύμφωνα με την έκθεση, οι οργανώσεις αυτές φέρεται, ότι χρησιμοποιούν επωνυμίες, που μοιάζουν με εκείνες μεγάλων οργανώσεων: παράδειγμα η (ΜΑΜ) (Παγκόσμια Αποστολή Βοήθειας), ένα ακρωνύμιο που μοιάζει με το διεθνούς κύρους (MDM) (Γιατροί του Κόσμου)». (εφημ. Έθνος, 14/10/09). Ας δούμε όμως και το «φιλανθρωπικό» έργο των περιβόητων σε όλους μας Γιατρών Χωρίς Σύνορα: «Το νέο βιβλίο του Γάλλου δημοσιογράφου Πιερ Πεάν κατηγορεί τον ιδρυτή της οργάνωσης "Γιατροί Χωρίς Σύνορα" και Υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας, Μπερνάρ Κουσνέρ, για διαπλοκή συμφερόντων με Αφρικανικά καθεστώτα προς όφελος φαρμακοβιομηχανιών ... Χάρη στις προσωπικές ικανότητες του Κουσνέρ, (γιατρού και συμβούλου ιατρικών επιχειρήσεων), οι συγκεκριμένες εταιρείες κατάφεραν να συνάψουν με τις κυβερνήσεις της Γκαμπόν και του Κονγκό συμβόλαια αξίας 4,6 εκατομμυρίων ευρώ ... Ο Πεάν κατηγορεί επίσης τον Κουσνέρ για διαπλοκή ιδιωτικών συμφερόντων με την άσκηση δημόσιας εξουσίας και για ανήθικη διαχείριση της θέσης πολιτικής επιρροής. Επιπλέον, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σοβαρά, διότι οι κατηγορίες αυτές στρέφονται κατά ενός ανθρώπου, που έχει επανειλημμένα καταγραφεί ως ο "πιο δημοφιλής Γάλλος πολιτικός" και είναι διάσημος παγκοσμίως για το φιλανθρωπικό του έργο και ειδικότερα για την ίδρυση των οργανώσεων "Γιατροί Χωρίς Σύνορα" και "Γιατροί του Κόσμου"». (Tvxs, 5/2/09).Στη φωτογραφία ο διεθνής «ανθρωπιστής» Bernard Kouchner σε εναγκαλισμό του με τονGeorge Bush: Ξεκίνησε σαν κομμουνιστής θαυμαστής του Φιντέλ Κάστρο και πρωτοστάτης του φοιτητικού κινήματος του Μάη του 1968. Αργότερα μαζί με άλλους ίδρυσε τους «Γιατρούς χωρίς σύνορα» και μετά τους «Γιατρούς τού Κόσμου», όταν η πρώτη οργάνωση διασπάστηκε. Την δεκαετία του 1990 υπηρέτησε ως υπουργός Υγείας στις γαλλικές σοσιαλιστικές κυβερνήσεις. Το 1999 διορίστηκε από τον Ο.Η.Ε. (άλλος ένας οργανισμός φερέφωνο) διοικητής του προτεκτοράτου του Κοσσόβου μετά τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς, τους οποίους υποστήριξε με ζήλο. Το 2003 υποστήριξε ανοιχτά την αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ και τον πόλεμο κατά της δήθεν τρομοκρατίας του προέδρου Bush. Το 2007 ο Γάλλος πρόεδρος Sarkozi τού προτείνει την θέση του υπουργού Εξωτερικών και εκείνος την αποδέχεται. Λίγο μετά θα απειλήσει το Ιράν με πόλεμο για το πυρηνικό του πρόγραμμα ... «Διακεκριμένοι γιατροί και ειδικοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία, τον Καναδά και άλλες χώρες διεξήγαγαν έρευνες προσπαθώντας να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα. Τα συμπεράσματά τους, τα οποία δημοσιεύονται σε ειδικό τεύχος της επιθεώρησης «Public Library of Science Medicine», είναι παραπάνω από κατηγορηματικά. Μιλούν για πλήρως οργανωμένες εκστρατείες εκ μέρους των φαρμακευτικών εταιρειών, οι οποίες, με στόχο να διογκώσουν τα ήδη υπέρογκα κέρδη τους, δημιουργούν νέες αγορές επινοώντας νέες ασθένειες και προωθώντας τα ανάλογα φάρμακα στο ανήσυχο για την υγεία του κοινό. Το φαινόμενο ονομάζεται «ασθενειοκαπηλεία» και την περασμένη εβδομάδα αποτέλεσε για πρώτη φορά το θέμα ενός παγκόσμιου συνεδρίου στην Αυστραλία» (Λαλίνα Φαφούτη, εφημ. Το Βήμα, 16/04/2006). «Οι μάζες είναι διατεθειμένες να αποδεχθούν την άποψη ενός γιατρού, διότι ο γιατρός αποτελεί μια "αρχή" της ζωής και του θανάτου γι' αυτούς, ανεξάρτητα από το πόσο αυτός γνωρίζει ή δεν γνωρίζει το θέμα, το οποίο προωθεί» (Edward Bernays, Propaganda).Έτσι, ως απλό συμπέρασμα θα μπορούσαμε να πούμε, ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί για την ανθρώπινη υγεία δεν είναι τα μικρόβια, το A.I.D.S., οι ιοί ή ο καρκίνος, ή η φτώχεια, αλλά η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Οι «φιλανθρωπικές» οργανώσεις Γιατροί Χωρίς Σύνορα και Γιατροί του Κόσμου, είναι ουσιαστικά οργανώσεις τύπου καρτέλ, που χρησιμοποιούν την ανθρωπιστική βοήθεια σαν πρόσχημα, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των Φαρμακοβιομηχανιών, της οικονομικής εκμετάλλευσης και της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο που επικεντρώνουν την δράση τους σε περιοχές που ενδιαφέρουν πολιτικά και οικονομικά τους Αμερικανούς όπως το Ιράκ, το Σουδάν, η Τσετσενία, το Αφγανιστάν κ.λπ.. Το ενδιαφέρον των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (MSF) για το Σουδάν συγκεκριμένα εξηγείται από το γεγονός, ότι η χώρα είναι στόχος εξωτερικής επέμβασης, αλλά και αποσταθεροποίησης εδώ και πολλά χρόνια. Τα διάφορα αντάρτικα κινήματα, που πολεμούν την Ισλαμική κυβέρνηση χρηματοδοτούνται από τις Η.Π.Α. και το Ισραήλ. Η λεγόμενη «γενοκτονία», που δήθεν συντελείται στο Νταρφούρ, χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα πίεσης και τελικά εξωτερικής επέμβασης, ενώ πιστοποιείται από οργανώσεις όπως η (MSF), παρ' ότι δεν υπάρχει σοβαρή αντικειμενική απόδειξη, για το άν κάτι τέτοιο πράγματι συμβαίνει και για το ποιός σκοτώνει ή γενοκτονεί, ποιόν και γιατί.«Όπως υπενθυμίζουν τα διεθνή ΜΜΕ, η Pfizer - διάσημη για την εφεύρεση του Βιάγκρα - είχε εμφανιστεί στη Νιγηρία εν μέσω της ανθρωπιστικής κρίσης του 1996 στήνοντας ένα επιχειρησιακό κέντρο δίπλα στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Αμέσως μετά τα μέλη της αποστολής της φαρμακοβιομηχανίας επέλεξαν 200 παιδιά για τη χορήγηση του πειραματικού φαρμάκου υποσχόμενοι στους γονείς τους, ότι θα τα γιατρέψουν. Ωστόσο, έντεκα από αυτά απεβίωσαν λίγες ημέρες μετά, ενώ σε πολλά άλλα διαπιστώθηκαν σοβαρές παρενέργειες μεταξύ των οποίων και εγκεφαλικές βλάβες ... Μία δεκαετία μετά, ο δικαστικός αγώνας των γονέων εν μέρει δικαιώθηκε, καθώς η Pfizer επέλεξε να "συμβιβαστεί" αποζημιώνοντας τους συγγενείς των παιδιών με 55 εκατ. Ευρώ». (Εφημ. Έθνος, 7/4/09).Εκτός από τις πολιτικές παρεμβάσεις στις κυβερνήσεις ξένων κρατών που εμπλέκονται οι περιβόητοι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα», πίσω τους κρύβεται η προώθηση και η δημιουργία πελατολογίου νέων αρρώστων-πελατών στις πολυπληθείς αυτές αγορές, αλλά και οι πειραματικές δοκιμές νέων φαρμάκων στους φτωχούς πολίτες τρίτης κατηγορίας, Αφρικανούς και Ασιάτες. Αυτοί είναι κάποιοι απ' τους πραγματικούς «ανθρωπιστικούς» ρόλους τους ... Οι  Έλληνες (καλύτερα Ρωμιοί) Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) κατάφεραν να κάνουν το ακατόρθωτο. Αντί να βρίσκονται εκτός συνόρων, εκεί όπου δήθεν υπάρχει το πραγματικό πρόβλημα της ανθρώπινης δυστυχίας, στις χώρες δηλαδή του Τρίτου Κόσμου και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, αυτοί εγκαταστάθηκαν εδώ σε νησιά του Αιγαίου κυρίως, δηλαδή εντός συνόρων,  όπου υποδέχονται ως αμειβόμενα επαγγελματικά στελέχη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, αυτούς που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να περιθάλπουν στις χώρες τους. Οι δικοί μας Ρωμιοί Γιατροί Χωρίς Σύνορα ...Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας Στις 14 Ιουνίου του 2003 στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, που δικάζει εγκλήματα πολέμου, ένας Γερμανός διδάκτωρ ιατρός, ο Matthias Rath, και πολλοί ακόμα έκαναν μήνυση στις εξής οκτώ Φαρμακοβιομηχανίες: Pfizer, Merck, Glaxo Smith Kline, Novartis, Amgen και Astra Zeneca. Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν ήταν για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Συνυπεύθυνοι και συγκατηγορούμενοι για τα εγκλήματα αυτά είναι η απελθούσα κυβέρνηση του George Bush πρόεδρου των Η.Π.Α., ο αντιπρόεδρος Dick Cheney, η υπουργός εξωτερικών Condoleezza Rice, ο υπουργός άμυνας Donald Rumsfeld, ο Tony Blair πρωθυπουργός της Μ. Βρεταννίας, ο Jacob Zouma αναπληρωτής πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής και κάποιοι άλλοι πολιτικοί.Επίσης κατηγορούνται η Rockefeller Financial Group και η οικογένεια Rockefeller, η Rothschild Group, η JP Morgan Group, η μη κερδοσκοπικές οργανώσεις «Γιατροί του Κόσμου» και «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» και ο επικεφαλής των τελευταίων Rowan Gillies... Ο κατάλογος συμπεριλαμβάνει καναλάρχες, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες και διάφορους άλλους, που διαπλέκονται σε αυτό το σκοτεινό κουβάρι.Ένας ακόμη μεγάλος dealer χημικών φαρμάκων και εμβολίων στην Αφρικανική ήπειρο που θα έπρεπε να κατηγορηθούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, είναι τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία με τις δήθεν «φιλανθρωπικές» ιεραποστολές τους. Ας μην ξεχνούμε τις «δωρεές» των εμβολίων και των φαρμάκων που κατά καιρούς κάνει η Ελλαδική Εκκλησία, προς τις φτωχές αφρικανικές χώρες. (Βλ. Φαρμακοβιομηχανίες: Η παγκόσμια απειλή).Η (ευτραφής) Α.Θ. Μακαριότης, ο Πάπας και Πατριάρχης της Μεγάλης Πόλεως Αλεξανδρείας, Λιβύης, Πενταπόλεως Αιθιοπίας, πάσης γης Αιγύπτου και πάσης Αφρικής, Πατήρ Πατέρων, Ποιμήν Ποιμένων, Αρχιερεύς Αρχιερέων, τρίτος και δέκατος των Αποστόλων και Κριτής της Οικουμένης (ωραίος φιλανθρωπικός τίτλος!), κ. Θεόδωρος Β΄, προσηλυτίζει αδύνατα πεινασμένα αφρικανόπουλα για το ποίμνιόν του. Η υποκρισία της φιλανθρωπίας εν τη γενέσει της... H διαφορά ανθρωπισμού - φιλανθρωπίας:  Σύμφωνα με την έννοια του ανθρωπισμού -που μπορεί να γεννηθεί μόνον σε έλλογες, μακρυά από θρησκευτικές επιρροές κοινωνίες- κάθε άτομο απολαμβάνει συνθήκες ελευθερίας, ευνομίας, αξιοκρατίας, με παιδεία, αθλητισμό, κοινωνική πρόνοια κ.τ.λ..  Η φιλανθρωπία αναπτύσσεται κυρίως σε θεοκρατούμενες κοινωνίες, όπου κυριαρχεί η διαφθορά και η υπανάπτυξη (βλ. Χωρίς θεό). Αφού τα άτομα τέτοιων κοινωνιών αφεθούν να εξαθλιωθούν τελείως, τότε τους παρέχεται η φιλανθρωπία, ένα «ξεροκόμματο» δηλαδή, για το οποίο θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι και να εκλιπαρούν και για το επόμενο. Αυτό δημιουργεί αισθήματα ικανοποίησης στον φιλάνθρωπο, ο οποίος νοιώθει ευτυχής, που δεν είναι κι αυτός τόσο εξαθλιωμένος κι ευχαριστεί το θεό του. Με τη φιλανθρωπία  ενισχύεται η σχέση εξάρτησης εξαθλιωμένου ποιμνίου - πολιτικού ή/και θρησκευτικού εξουσιαστή. Αποτελεί ένα από τα χειρότερα συναισθήματα, που μπορεί να νοιώσει ο άνθρωπος, το οποίο βέβαια καλλιεργούν κι έχουν εκμεταλλευτεί δεόντως όλες οι  θρησκείες. «Φιλανθρωπικές» κινήσεις διαμαρτυρίας Για την μάστιγα της φτώχειας και των ασθενειών, που πλήττουν τον Τρίτο Κόσμο, δραστηριοποιούνται το Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ με το κοινωνικό σύνθημα «Κάντε την Φτώχεια Παρελθόν», που είδαμε και πρόσφατα να σέρνει χιλιάδες νέους ανθρώπους στην σύνοδο των G8, που έγινε στην Κοπεγχάγη. Τα Κοινωνικά Φόρουμ έχουν κι αυτά αλωθεί από τις «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις». Κάτω από αυτή την ομηρία, το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ (ένα από τα πολλά), που έγινε στο Porto Allegre τον Ιανουάριο του 2003, έλαβε μήνυμα συμπαράστασης από τον γενικό γραμματέα του Ο.Η.Ε. Kofi Annan ... Ένας ακόμη σπόνσορας των «Μη Κυβερνητικών Οργανισμών» ανά τον κόσμο είναι τα Ηνωμένα Έθνη, άλλος ένας οργανισμός φερέφωνο της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α.Η Oxfam είναι μία ακόμα επώνυμη «φιλανθρωπική» οργάνωση, η οποία διαπλέκεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με την Κυβέρνηση των Η.Π.Α.: «Η Ε.Ε. χαιρετίζει την εκστρατεία της Oxfam υπέρ του θεμιτού εμπορίου, ενώ τονίζει τις προσπάθειες που καταβάλλει για να μεγιστοποιήσει τα οφέλη του εμπορίου για τις φτωχές χώρες».«Ο έξυπνος και συνειδητός χειρισμός της οργανωμένης γνώμης των μαζών είναι σημαντικό στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτός που είναι σε θέση να καθοδηγεί αυτό τον αθέατο μηχανισμό της κοινωνίας συνιστά μια αόρατη κυβέρνηση, που αποτελεί την πραγματική δύναμη που κυβερνά» (Edward Bernays, Propaganda, 1928). Ουσιαστικά οι «φιλανθρωπίες» αποτελούν σε παγκόσμιο επίπεδο τον Δούρειο Ίππο των διαφόρων εξουσιαστών. Πίσω απ' την κουρτίνα κρύβονται θρησκευτικά κέντρα, κυβερνήσεις κρατών, πολυεθνικές εταιρείες και διάφοροι άλλοι, που λειτουργούν ως καρτέλ. Ιδιαίτερη μνεία θα κάνουμε εδώ στην εμπλοκή του ιδρύματος Ford και φυσικά στους τόσο γνωστούς και «αγαπημένους» μας οίκους Rockefeller's και Rothschild's ... Μέσα στο ίδιο καζάνι βράζουν με το ίδιο ζουμί και άλλες «Μη» οργανώσεις, όπως οικολογικές, πολιτιστικές, ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.ά.. Και βέβαια όλες μαζί μάχονται ... για το καλό και την πρόοδο των συνανθρώπων μας ...*   *   * Ζούμε σ' ένα κόσμο βιτρίνα, βουτηγμένο μέσα στα ψέματα και την υποκρισία. Τα πάντα γύρω μας στροβιλίζονται ασταμάτητα γύρω απ' το χρήμα, τον μοναδικό θεό του αφύσικου κόσμου μας. Η διαπλοκή, η διαφθορά, η εκμετάλλευση, ο πλουτισμός, η υποκρισία, το ψέμα, ο εξουσιασμός και πολλά άλλα άχραντα πάθη κρύβονται πίσω σχεδόν από κάθε «Μη» Κυβερνητικό Κερδοσκοπικό οργανισμό και κάθε «φιλανθρωπική» εταιρεία. Η αφύπνιση των κοιμώμενων συνανθρώπων μας, είναι το μοναδικό ξεκίνημα για ένα καλύτερο κόσμο ... http://mdj.gr/site/index.php/arthra/4-diaforaepilegmenaarthra/490-diethneis-organoseis-kartel-me-prosxima-ti-filanthropia

Ο "Άγιος" Ιάκωβος, έζησε τον 4ο μ.Χ. αι. επί βασιλέως Αρκαδίου (περί το 395 μ.Χ.). Ζούσε στη Βηθλαδά της Περσίας και καταγόταν από επίσημο γένος. Ήταν φίλος με το βασιλιά των Περσών, Ισδιγέρδη.  Ο Ιάκωβος ο Πέρσης έζησε περί τα τέλη του 4ου αιώνα στη πόλη Βηθλαβά, υπήρξε δε στενός φίλος του Πέρση Βασιλέα Ισδιγέρδη προς χάριν του οποίου και απαρνήθηκε τον Χριστιανισμό.  Αργότερα όμως μετανόησε και επανήλθε στην αρχική του θρησκεία. Για τον λόγο αυτόν και παρά τη προηγούμενη φιλία ο Ισδιγέρδης, πιθανώς εκλαμβάνοντας το γεγονός ως διακοπή της αφοσίωσης προς το πρόσωπό του, διέταξε το θάνατό του διά τεμαχισμού.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ  Ο Άγιος Ιάκωβος, έζησε τον 4ο μ.Χ. αι. επί βασιλέως Αρκαδίου (περί το 395 μ.Χ.).  Ζούσε στη Βηθλαδά της Περσίας και καταγόταν από επίσημο γένος. Ήταν φίλος με το βασιλιά των Περσών, Ισδιγέρδη. Παρασυρμένος από αυτή τη φιλία του, ο Ιάκωβος απαρνήθηκε την πίστη του στο Χριστό. Για να ευχαριστήσει τον Ισδιγέρδη, άφησε τον εαυτό του να χαθεί μέσα στην ψευδαίσθηση του πλούτου των ανακτόρων.Ο Ισδιγέρδης Α΄ της Περσίας ήταν ο 13ος βασιλιάς της Περσίας απο την δυναστεία των Σασσανιδών μεταξύ 399 και 421 γιος και διάδοχος πιθανότατα του βασιλιά της Περσίας Βαράμη Δ' σύμφωνα με μερικούς ήταν ο μικρότερος γιος του βασιλιά Σαπώρη Γ'. Διαδέχθηκε τον Βαράμη μετά τη δολοφονία του (399) και κυβέρνησε 21 χρόνια, κράτησε σταθερές αποστάσεις ανάμεσα στον χριστιανισμό και τον Ζωροαστρισμό, δεν καταδίωξε ποτέ τους χριστιανούς για τη θρησκεία τους παρά μονάχα για πολιτικούς λόγους. Την εποχή που ανέλαβε, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν υπερβολικά εξασθενημένη τόσο στο δυτικό τμήμα της όσο και στο ανατολικό (Βυζάντιο). Πλήθος ταραχές, επαναστάσεις αλλά ο Ισδιγέρδης αρνήθηκε να εισβάλει και να κατακτήσει τις περιοχές αν και όπως φαίνεται η δουλειά του θα ήταν πολύ εύκολη γι΄αυτό του έδωσαν το επίθετο ήσυχος. Στάθηκε πιστός στον Αρκάδιο (378 - 409) αυτοκράτορα του Βυζαντίου (395 - 409) γι΄αυτό του ανέθεσε την φροντίδα του διαδόχου του, του μικρού Θεοδοσίου. Ο αυτοκράτορας Αρκάδιος είχε τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στον Ισδιγέρδη ώστε τον προτίμησε ακόμα και από τον μικρότερο αδελφό του Ονώριο. Ο Ισδιγέρδης έστειλε τον ευνούχο Αντίοχο ο οποίος αργότερα δολοφονήθηκε από την Πουλχερία μεγαλύτερη αδελφή του μικρού Θεοδόσιου αλλά ο Πέρσης βασιλιάς εξακολούθησε να βοηθάει με όλα τα μέσα τον νεαρό αυτοκράτορα. Στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του ήταν τόσο φιλικός με τους χριστιανούς ώστε κατηγορήθηκε από τους Ζωροάστρες ότι έγινε και ο ίδιος χριστιανός. Είχε προσωπικά φιλικές σχέσεις με δύο χριστιανούς επισκόπους : τον Μαρούθα επίσκοπο της Μεσοποταμίας, και τον Άβδα επίσκοπο της Κτησιφώντας. Η μεγάλη μισαλλοδοξία του επισκόπου Άβδα τον οδήγησε να κάψει τον Ζωροαστρικό ναό της φωτιάς στην Κτησιφώντα (420) ενώ αρνήθηκε να τον αποκαταστήσει. Οι Ζωροάστρες ιερείς εξοργίστηκαν σκληρά με αποτέλεσμα ο Ισδιγέρδης να υποχρεωθεί να επιτρέψει τους διωγμούς των χριστιανών από τους Ζωροάστρες ιερείς.  Όλοι βέβαια γνωρίζουν ότι οι Πέρσες ήταν εχθροί των Ελλήνων ,αυτό δεν εμπόδισε την ανθελληνική Ορθοδοξία να αγιοποιήσει τον Πέρση Ιάκωβο!!Όσο για το παραμύθι  με τον δήθεν διωγμό του από τον Ισδιγέρδη  καταρρίπτεται καθότι αυτός ήταν φιλοχριστιανός!!

Ιησούς:Όποιος δεν πιστέψει σ'εμένα φέρτε τον μπροστά μου και ΣΦΑΧΤΕ  τον!!Αυτά τα λόγια αγάπης είπε στους οπαδούς του ο Ιησούς και αυτοί εκτέλεσαν τις εντολές του!!Στο όνομα του Ιησού έγιναν οι μεγαλύτερες ανθρωποκτονίες στην ιστορία της ανθρωπότητας!!Τι να γράψει κανείς για την "ιερά" εξέταση που έστειλε στην πυρά εκατομμύρια ανθρώπους,για τον μεσαίωνα που όποιος ψιθύριζε κάτι ενάντια στον   ιουδαιοχριστιανισμο  τον έστελναν στην κρεμάλα!!Στη σφαγή εκατομμυρίων Ελλήνων και την καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού!!Αυτά τα βασανιστήρια που υποτίθεται ότι πέρασε ο μυθικός Ιησούς δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έκαναν οι οπαδοί του στους ανθρώπους που αντιστεκόντουσαν στην  ιουδαιοχριστιανικη   αιμοσταγή αίρεση.Αν υπήρχε έστω ένα ίχνος αλήθειας στα μυθεύματα των  ιουδαιοχριστιανικων   γραφών περί του Ιησού θα έπρεπε αυτός να είχε παρέμβει για να σταματήσει την αιματοχυσία στο όνομά του!!Στην αντίθετη περίπτωση είναι και αυτός ένοχος για τα εκατομμύρια  ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ  της   ιουδαιοχριστιανικης   αίρεσης  και πρέπει να καταδικαστεί ως ο μεγαλύτερος ηθικός εγκληματίας στην ιστορία της ανθρωπότητας!!

Γιατί η λέξη Έλλην στο βυζάντιο ήταν υβριστική; ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΣΩΖΟΜΕΝΟΣ!! Γιατί επί βυζαντίου συναίβησαν οι χειρότερες καταστροφές του Ελληνικού Πολιτισμού και πληθυσμού;  Τι ήταν λοιπόν η Σκυθόπολις; Το περιγράφει ο Εμμανουήλ Ροϊδης στην Πάπισα Ιωάννα...<<Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραύσται, αλλά και κατά των δυστυχών εκείνων, όσους υπωπτεύοντο εμμένοντας εις των πατέρων των την θρησκείαν. Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ο προσφέρων άνθη εις του πατρός του τον τάφον, ο συλλέγων χαμαίμηλα εις το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του ή φέρων ανηρτημένον περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού κατεμηνύετο υπό κουκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος ή ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι αλύσεων και εστέλλετο εις Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθεί το χριστιανικόν κρεουργείον. Εκεί συνεδρίαζον ευσεβείς δικασταί, αμιλλώμενοι τις πλείονας ειδωλολάτρας να οπτήσει επί εσχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου ή να κατακόψη μεληδόν. Μυριάδες μαρτυρολογίων διηγούνται τας αθλήσεις των χριστιανών ομολογητών, εκ των πληγών των οποίων έσταζε γάλα, και τους εδρόσιζον αι φλόγες, αλλ' ουδείς έγραψεν ακόμη το αψευδές συναξάριον των μαρτύρων εκείνων, οίτινες αντί μυθώδους γάλακτος έχυσαν αίμα αληθές και αντί να δροσίσει κατέκαυσε το πυρ της χριστιανικής ανεπιεικίας, καυστικότερον όν, φαίνεται, του πυρός της πολυθεϊκής ωμότητος>>.  Σε εκτενέστερη περικοπή Ροϊδης επισημάνει: «Κατά τας αρχάς του Μεσαίωνος επί Ουάλεντος, Ουαλεντινιανού και Θεοδοσίου συνεστήθη εν Ανατολή αληθής «Ιερά Εξέτασις», ής αι θηριωδίαι, αι καταπιέσεις και αι σφαγαί δεν έχουσι τι να φθονήσωσιν εις τους Ιεροδικαστάς της Ισπανίας, οίτινες άτομα μόνον κατεδίωκον επί κακοδοξία, ενώ οι Ορθόδοξοι «σωφρονισταί» της Ανατολής προυτίθεντο να εξαλείψωσιν αθρόους από του προσώπου της γης πάντας τους ελληνίζοντας ή φιλοσοφούντας. Τα περί τούτων χωρία των συγχρόνων ιστορικών εξαλείφουσι παν ίχνος αμφιβολίας, διεγείροντα αγανάκτησιν και φρίκην κατά των ελθόντων «βαλείν μάχαιραν και ουχί ειρήνην»  Παρά του χριστιανού χρονογράφου Σωζομένου, ον ουδείς βεβαίως θέλει κατηγορήσει ως συκοφαντούντα τους ομοθρήσκους του, μανθάνομεν ότι «των ελληνιστών μικρού πάντες κατ' εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος' ως μηδέ τους τα' άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Ερμ. Σωζομένου, «Εκκλ. Ιστορ.», βιβλ. Στ', κεφ. 35).  Αντιλαμβάνεσαι τι λέει ο χριστιανός Σωζόμενος; Η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα που οι άνθρωποι φοβόντουσαν τι ρούχα θα φορέσουν για να μην τους περάσουν για φιλόσοφους!!!

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ,ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ,ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΨΕΥΤΟΘΕΟ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΟΥΣ ΨΕΥΤΟΠΡΟΦΗΤΕΣ!!

ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο "ΚΑΛΟΣ" ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΙΧΕΙΑ!! ΜΑΤΘΑΙΟ ΚΕΦ. 5

H μοιχεία

27"Aκούσατε πως δόθηκε στους αρχαίους η εντολή: Mη μοιχέψεις. 28Eγώ όμως σας λέω πως, όποιος κοιτάει γυναίκα παρακινούμενος από σαρκική επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μοιχεία μαζί της μέσα στην καρδιά του. 29Γι' αυτό, αν σε σκανδαλίζει το δεξί σου μάτι, βγάλε το και πέταξέ το από πάνω σου, γιατί σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου, παρά να πεταχτεί ολόκληρο το σώμα σου στη γέεννα. 30Kι αν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζει, κόψε το και πέταξέ το από πάνω σου, γιατί σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου, παρά να πεταχτεί ολόκληρο το σώμα σου στη γέεννα!!ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ!!ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!!!

Το γύρο του κόσμου κάνει το βίντεο που ήρθε στο φως της δημοσιότητας και δείχνει την εν ψυχρώ εκτέλεση μιας γυναίκας από Ταλιμπάν. Την άτυχη γυναίκα την εκτέλεσαν επειδή υπήρχαν υποψίες ότι είχε απατήσει τον σύζυγο της.

Το αποτρόπαιο περιστατικό συνέβη σε ένα μικρό χωριό 100 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ.

Πολλοί άνδρες κάθονται στο πάτωμα, και βλέπουν το περίγραμμα μιας γυναίκας που καλύπτεται με ένα γκρι πέπλο και η οποία έχει γυρισμένη την πλάτη της. Η κατηγορούμενη, κάθεται στις φτέρνες της, ακούγοντας την ετυμηγορία, χωρίς να κινείται ή να προσπαθεί να ξεφύγει. «Αυτή η γυναίκα, κόρη του Σαρ Γκιουλ, αδελφή και σύζυγος του Μουσταφά Τζούμα Χαν, διέφυγε με τον Ζεμεράι. Δεν έχει εμφανιστεί στο χωριό για ένα περίπου μήνα», ακούγεται να λέει ο «δικαστής». Στη συνέχεια ένας άνδρας με καλάσνικοφ την πλησιάζει και αναλαμβάνει να τελειώσει το έργο του «δικαστή». Με κραυγές «Αλλάχ Ακμπάρ» (Ο Θεός είναι μεγάλος), ρίχνει δύο βολές προς την γυναίκα. Μια τρίτη σφαίρα την χτυπά στο κεφάλι. Το θύμα πέφτει κάτω. Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει όμως το δήμιο να ρίξει άλλες δέκα σφαίρες στο σώμα της γυναίκας. Εκείνη τη στιγμή οι άνδρες που έχουν μαζευτεί για να δουν το απαράδεκτο «θέαμα» ζητωκραυγάζουν. Την ίδια ώρα μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο φουντώνει η διαμάχη για την πρόοδο των δικαιωμάτων των γυναικών στο Αφγανιστάν, ενώ το αφγανικό υπουργείο Εσωτερικών καταδίκασε έντονα την πράξη αυτή, χαρακτηρίζοντάς την απάνθρωπη και τονίζοντας ότι διαπράχθηκε από «επαγγελματίες δολοφόνους». ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:

Τηρούν τις εντολές του Θεού, όσες έλαβαν δια του Μωυσέως και των προφητών. Ιδού μερικές:

· Θα δανείζεις πολλά έθνη, εσύ όμως δεν θα δανειστείς από κανένα. Έτσι θα εξουσιάσεις πολλά έθνη, ενώ εσένα δεν θα σε εξουσιάσει κανείς (Δευτ. 15, 8). Και συναφώς: θα δανείσεις τον αδελφό σου (τον ομοεθνή), αλλά δεν θα λάβεις τόκο. Από τον αλλοεθνή θα λαβαίνεις τόκο, για να σε ευλογήσει κύριος ο Θεός σου (Δευτ. 23, 20). Αρνείται κανείς την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία τους με δανεισμούς και τοκογλυφίες; Εμείς είμαστε πνιγμένοι στα δημόσια και ιδιωτικά χρέη.

· Ακόμη, από τους αδελφούς σου θα αναδείξεις άρχοντα στη χώρα σου. Δεν θα βάλεις πάνω από το κεφάλι σου άνθρωπο αλλότριο, γιατί δεν είναι αδελφός σου (Δευτ. 17, 14). Εμείς θεωρούμε την ξενική καταγωγή μέγα προσόν για την ανάδειξη αρχόντων.

Για την πορεία προς τη γη Χαναάν, οι «θεϊκές» εντολές είναι:

· Σε όποια πόλη συναντήσεις, πρώτα να κάνεις προτάσεις ειρηνικής υποταγής. Οι κάτοικοί της να γίνουν εκουσίως «φορολογητοί και υπήκοοι». Εάν αρνηθούν, να πολιορκήσεις την πόλη και «κύριος ο Θεός σου» θα σου την παραδώσει. Τότε θα σκοτώσεις κάθε αρσενικό «εν φόνω μαχαίρας». Τις γυναίκες, τα ζώα, τα λάφυρα, όλα θα τα πάρεις δικά σου και θα φας τα πάντα («και φάγη πάσαν την προνομήν των εχθρών σου»). Έτσι θα κάνεις με όλες τις μακρινές πόλεις. Στις πόλεις όμως των εθνών, που ο κύριος σου δίδει για εγκατάσταση, κανένα άνθρωπο δεν θα αφήσετε ζωντανό («ου ζωγρήσετε απ' αυτών παν εμπνέον»). Θα τους εξοντώσετε τελείως όλους. Και βεβαίως, θα καταστρέψετε τα ιερά τους. Θα γκρεμίσετε τους βωμούς, θα συντρίψετε τις στήλες, θα κατακόψετε τα ιερά άλση και τα γλυπτά των θεών θα τα κατακαύσετε.

Είναι γνωστό ότι μέσα στους λαούς που είχαν να αφανίσουν δια πλήρους γενοκτονίας ήταν και οι Φιλισταίοι. Ελληνικής καταγωγής, αφορμώμενοι από την Κρήτη, είχαν αποικίσει την νότια παραλιακή λωρίδα της Χαναάν όπου ίδρυσαν τη Γάζα και άλλες πόλεις. Από αυτούς (Πελεστίμ) ονομάστηκε η χώρα Παλαιστίνη.

«Αλίμονό σας, Φιλισταίοι -γράφει ο προφήτης Σοφονίας-, εσείς που προέρχεστε από την Κρήτη και κατοικείτε κάτω στα παράλια! Ο Κύριος λέει εναντίον σας: Θα σε ερημώσω, Χαναάν, χώρα των Φιλισταίων! Δεν θα σου μείνει ούτε ένας κάτοικος. Και θα γίνει η Κρήτη βοσκοτόπι για ποίμνια και μάνδρα προβάτων» (2,5).

«Θα εκτείνω το χέρι μου -γράφει ο προφήτης Ιεζεκιήλ- εναντίον των Φιλισταίων και θα εξολοθρεύσω τους Κρήτες και θα αφανίσω τους υπολοίπους, όσοι κατοικούν την παραλία» (25,16).

«Θα εξεγείρω, Ιερουσαλήμ, τα τέκνα σου εναντίον των τέκνων των Ελλήνων» (Ζαχαρίας, 9,13).

Και κάτι που διαπίστωσα τούτες τις μέρες, συντάσσοντας το παρόν σημείωμα. Η μετάφραση των εβδομήκοντα, σε ορισμένα εδάφια όπου το εβραϊκό πρωτότυπο χρησιμοποιεί τον όρο «Φιλισταίοι» αποδίδει με τους όρους «πάροικοι Κρητών» (το ανωτέρω απόσπασμα του προφ. Σοφονία) ή «Έλληνες» (προφ. Ησαΐας 9,11) κλπ.

Να πούμε ακόμη ότι οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν ένα είδος βιολογικού πολέμου (ο Θεός, λέει, έστελνε πριν από αυτούς σφήκες που εξαντλούσαν τους εχθρούς), ενώ πρώτος στην Ιστορία «καμικάζι» υπήρξεν ο Σαμψών («αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» Κριταί 16,30 -το εβρ. πρωτότυπο έχει «μετά των Φιλισταίων»). Αυτός είναι άρχων και ήρωας των Εβραίων. Οι Παλαιστίνιοι είναι τρομοκράτες.

Αυτά είναι μερικά από τα καταγωγικά κείμενα των Εβραίων, τα οποία μάλλον δεν τα έγραψε ο Αριέλ Σαρόν. Και αυτά είναι τα προαιώνια οράματά τους, όσα κατά δύναμιν εκάστοτε πραγματοποιούν. Κι αυτοί δεν είναι «προοδευτικοί» να ακυρώνουν την Ιστορία και τα οράματα της φυλής τους. Δεν λέω να κηρύξομε κανένα πόλεμο. Φιλία και ειρήνη. Μάλιστα. Με ανοιχτά όμως τα μάτια. Όχι επιμόνως κλειστά απέναντι στην Ιστορία. Όχι από ένα λαό να βλέπομε ένα και μόνο άνθρωπο. Αλίμονό μας, Φιλισταίοι.

ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ !! αδελφάκι της βίβλου ο ίδιος ο Θεός (Αλλάχ) η θρησκεία που κήρυξε ο Αβραάμ.

Το Ισλάμ είναι μονοθεϊστική θρησκεία, η οποία διαμορφώθηκε με το κήρυγμα και τη δράση του ΠροφήτηΜωάμεθ (Μουχάμαντ) στις αρχές του 7ου αιώνα.Το Ισλάμ έχει λάβει επιδράσεις από τρεις βασικές ρίζες: την προϊσλαμική αραβική θρησκεία, τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Σε νομικά θέματα, εκτός από την αραβική κληρονομιά, δέχθηκε επιδράσεις και από την ρωμαϊκή και βυζαντινή παράδοση.

Η πίστη στα βιβλία που αποκάλυψε ο Θεός στην ανθρωπότητα, ορισμένα από τα οποία είναι ο Νόμος, ή αλλιώς Τορά, οι Ψαλμοί και τα Ευαγγέλια. Τελευταίο βιβλίο που αποκαλύφθηκε είναι το Ιερό Κοράνιο. Γενικά οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι τα αρχικά βιβλία που αποκάλυψε ο Θεός αλλοιώθηκαν με την πάροδο των χρόνων. Μόνο το Κοράνιο έμεινε αναλλοίωτο. Η πίστη στους προφήτες. Στο Κοράνιο αναφέρονται 26 ονόματα προφητών. Στη Χαντίθ αναφέρεται ότι ο αριθμός των προφητών είναι περίπου 124.000. Σαν προφήτες αναφέρονται ο Νώε, ο Αβραάμ που σημαίνει «φίλος του Θεού», ο Μωυσής, ο Μεσσίας Ιησούς, «απόστολος του Θεού και λόγος αυτού (4:169) και τέλος ο Μωάμεθ, «απόστολος του Θεού και η σφραγίς πάντων των προφητών» (33:40). Σαν προφήτης επίσης θεωρείται από ορισμένους και ο Δούλ Καρνέιν (στο Κοράνιο δεν γίνεται ξεκάθαρη αναφορά αν πρόκειται για προφήτη), ο οποίος κατά την επικρατέστερη άποψη είναι ο Μέγας Αλέξανδρος (18:82) Τα βιβλία των προφητών. Ανάμεσα στα βιβλία των προφητών αναγνωρίζονται η Πεντάτευχος η οποία αποκαλύφθηκε στον Μωυσή, οι Ψαλμοί στον Δαυίδ και τα Ευαγγέλια στον Ιησού (5:50). Η Αγία Γραφή θεωρείται αλλοιωμένη. Η πίστη στην ανάσταση των νεκρών. Είναι η τελική, η έσχατη κρίση, όπου οι δίκαιοι θα κριθούν και θα ανταμειφθούν με τον αιώνιο παράδεισο και οι άδικοι θα σταλούν στην κόλαση. Να αντιγραφούν κείμενα από (47:16-17), (37:47, 78:33), (52:24). Η πίστη στο πεπρωμένο (qadar), το οποίο μόνο ο Θεός γνωρίζει. Στο Κοράνιο γίνεται λόγος για τον Ιησού, (4:154-156), (5:79), (111) αλλά απορρίπτεται η Θεότητά του (4:169), (5:19), (9:30).Αποκαλείται «Μεσσίας» και «λόγος Θεού» και θεωρείται δεύτερος Αδάμ. Σύμφωνα με το Κοράνιο, ήρθε στον κόσμο με τρόπο υπερφυσικό από την «παρθένο Μαρία», προφήτεψε από την βρεφική ηλικία (19:31-34) και έκανε πολλά θαύματα (3:43), (5:109-115). Σύμφωνα με το Ισλάμ, ο Ιησούς δεν σταυρώθηκε και δεν αναστήθηκε, αλλά οι αντίπαλοί του σκότωσαν τον Ιούδα τον οποίο ο Θεός έκανε να μοιάζει στον Ιησού ενώ ο Ιησούς επέστρεψε στον Θεό. Το Κοράνιο αναφέρεται με σεβασμό στην παρθένο Μαρία (21:91), (5:99), (3:37). Δεν την δέχονται όμως ως Θεοτόκο, αλλά ως μητέρα του Μεσσία. Την προσφωνούν «Δέσποινά μας, κυρία μας Μαριάμ». . ΙΗΣΟΥΣ,ΜΩΑΜΕΘ,ΓΙΑΧΒΕ,ΚΑΙ ΑΛΛΑΧ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ!

Σε ένα πρόσφατο πανοικουμενιστικσό ρεσιτάλ του ο Πάπας της Ρώμης Φραγκίσκος, μιλώντας στις 3 Ιουνίου από τον κλασικό εξώστη του Βατικανού στο κοινό που βρίσκονταν στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, δήλωσε με ξεκάθαρο τρόπο πως θεωρεί ότι η Αγία Βίβλος είναι το ... ίδιο πράγμα με το Κοράνι των μουσουλμάνων.

ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΠΕΙ ΟΤΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ!!

Ο αρχηγός των παπικών και αρχήαιρεσιάρχης του χριστιανισμού όμως δεν αρκέστηκε σε αυτή την δήλωση.

Προχώρησε ακόμα περισσότερο ισχυριζόμενος πως ο Ιησούς Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ, είναι το ... ίδιο πράγμα δηλαδή διαφορετικά ονόματα του ίδιου Θεού. Φυσικά υπήρξε και η οικουμενιστική στήριξη αυτών των πρωτοφανών αναφορών, πως επί χρόνια ο πόλεμος χώρισε τους ανθρώπους διαφόρων θρησκειών και τώρα ήρθε η ώρα της ... «ενότητας» και της σύγκλισης των θρησκευτικών δογμάτων.

Ο καρδινάλιος της πόλης Λιόν καθαίρεσε την Παρασκευή έναν ιερέα γιατί συνέκρινε τους τρομοκράτες του Παρισιού με τα θύματά τους σε ένα άρθρο που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία.

Ο εν λόγω ιερέας Ερβέ Μπενουά λειτουργούσε στην καθολική εκκλησία προαστίου της Λιόν, στην κεντρική Γαλλία και δημοσίευσε άρθρο σε καθολικό σάιτ, μετά τις δολοφονικές επιθέσεις στο Παρίσι που ονομάζεται «Η απάντηση των καθολικών». Το άρθρο είχε τίτλο «Οι αετοί (χωρίς φτερά) του θανάτου αγαπούν τον διάβολο» και αναφερόταν στο ροκ συγκρότημα Eagles of Death Metal που έπαιζε μουσική το μοιραίο βράδυ στο Μπατακλάν και σε ένα από τα τραγούδια τους που λέγεται «Kiss the Devil».

«Κοιτάξτε τις φωτογραφίες των θεατών μερικά λεπτά πριν από το δράμα στο Μπατακλάν. Αυτά τα καημένα παιδιά της γενιάς των καλομαθημένων, παραληρούν εκστασιασμένα...Είναι ζωντανοί-νεκροί. Οι δολοφόνοι τους, αυτά τα χασισωμένα ζόμπι, είναι τα σιαμαία αδέλφια τους. Χωρίς ρίζες, χωρίς μνήμη, παιδαριώδεις, χωρίς κουλτούρα», έγραφε στο κείμενο-φωτιά.

Το άρθρο αυτό προκάλεσε σεισμό στη Γαλλία, δημιούργησε σάλο και πολεμική ενώ ένα κείμενο με υπογραφές εναντίον του εστάλη στον Πάπα. Ο καρδινάλιος εξήγησε την απόφασή του να τον καθαιρέσει με μια ανακοίνωση που είχε τίτλο «Κλάψτε με όσους κλαίνε». «Αφού τον συνάντησα και τον άκουσα αποφάσισα, από κοινού με τον αρχιεπίσκοπό του να τον καθαιρέσει από την εκκλησία της Λιόν», έγραψε ενώ ζήτησε από τον εν λόγω ιερέα να αποσυρθεί αμέσως σε ένα μοναστήρι «για ένα διάστημα σκέψης και προσευχής». «Σε ένα πλαίσιο όπως το δικό μας, δεν είναι αποδεκτό, χριστιανοί και μάλιστα ιερείς να μην προσπαθούν να διατηρούν την ειρήνη και την ομόνοια στους ανθρώπους», συμπλήρωσε ο καρδινάλιος.

ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΑΥΤΑ ΤΩΡΑ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΣΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΔΙΝΕ ΕΝΤΟΛΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!!

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Με τον Τσίπρα έχουμε συμφωνήσει οι αποφάσεις να λαμβάνονται με συνεννόηση» !! ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΜΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΕ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ!!

Αναφερόμενος στο ζήτημα της σχέσης Κράτους-Εκκλησίας, ο κ. Ιερώνυμος εξήγησε ότι ο ίδιος επιθυμεί τον διάλογο, τονίζοντας ότι «πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα». «Θέλω μια Εκκλησία ελεύθερη, που δεν υποτάσσεται, οικονομικά ανεξάρτητη, με έλεγχο της περιουσίας της και ελευθερία στην στελέχωσή της και στην λειτουργία της εκκλησιαστικής και της θεολογικής εκπαίδευσης», δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος και πρόσθεσε ότι το μέλλον της σχέσης Κράτους-Εκκλησίας θα πρέπει να το αποφασίσει ο ελληνικός λαός.

Σε ό,τι αφορά τις σημερινές σχέσεις της Εκκλησίας με την Πολιτεία, ο κ. Ιερώνυμος εξήγησε ότι γνωρίζει τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα εδώ και χρόνια και διαβεβαίωσε ότι οι δυο τους έχουν συμφωνήσει οι αποφάσεις να λαμβάνονται με συνεννόηση.

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ!!ΕΙΠΕ ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΕΙΠΕ ΘΑ ΣΧΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΜΦΙΑ ΘΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΒΑΡΗ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΘΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!ΦΥΣΙΚΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΑΠ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ!! https://www.youtube.com/watch?v=s2fYN0gB9VA

Τη συμβολή του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στον διαθρησκευτικό διάλογο, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την περιοχή, εξήρε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την συνάντηση που είχε το απόγευμα της Πέμπτης με τον Πατριάρχη Θεόφιλο Γ΄.

Ο κ.Τσίπρας καταδίκασε για μια ακόμη φορά τις εκδηλώσεις θρησκευτικού μίσους και βίας και κάλεσε τον Πατριάρχη να συνεχίσει την προσπάθεια για την ενίσχυση του διαλόγου και την ειρηνική συνύπαρξη τωντριών διαφορετικών, μονοθεϊστικών θρησκειών, των Χριστιανών, των Μουσουλμάνων και των Ιουδαίων.

Ο Πρωθυπουργός δεσμεύθηκε επίσης ότι η κυβέρνηση θα στηρίξει τα έργα αναστήλωσης του Πατριαρχείου.

Υποδεχόμενος τον κ.Τσίπρα, ο Πατριάρχης τόνισε ότι η επίσκεψή του στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς πραγματοποιείται σε μια περίοδο που δοκιμάζονται οι χριστιανοί στην περιοχή.

Ο κ.Θεόφιλος αναφέρθηκε στον ιστορικό ρόλο του Πατριαρχείου και στις προσπάθειες που έχει καταβάλλει διαχρονικά για την διαφύλαξη της ορθοδοξίας και την αρμονική συμβίωση διαφορετικών θρησκειών στην ιστορική πόλη.

Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων απένειμε στον Πρωθυπουργό τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Παναγίου Τάφου και στη συνέχεια ο κ.Τσίπρας ξεναγήθηκε στο Πατριαρχείο, ενώ επισκέφθηκε και τον Πανάγιο Τάφο.!!

Με την επίσκεψη αυτή, ο κ.Τσίπρας ολοκλήρωσε το ταξίδι του στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη και επέστρεψε το βράδυ της Πέμπτης στην Αθήνα. ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ!!ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ!!ΟΥΤΕ Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ "ΑΓΙΟΥΣ" ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΙΣ ΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ!!

[Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, Υπουργός, πολύ περισσότερο των Εξωτερικών, που είχε δηλώσει ψευδώς ότι είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης, Χάρβαρντ, Μαρβούργου θα είχε αποπεμφθεί αμέσως από την κυβέρνηση]

Ο κατά δήλωσή του απόγονος του Παλαιών Πατρών (Ανατολικού; Δυτικού;) Γερμανού Ν. Κοτζιάς με τους θυρεούς-λάβαρα των Πανεπιστημίων Οξφόρδης, Χάρβαρντ, Μαρβούργου που διαδίδει ότι τον διεκδικούσαν και κάποτε τον κέρδισαν ως Καθηγητή! Δεκάδες πανεπιστήμια μάρνανται ... Αριστερά ο θυρεός του Καίμπριτζ, που και αυτό τον διεκδικεί (ή το διεκδικεί). [Σχέδιο: Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος]

Δελτίο Τύπου

Αθήνα 24 Νοεμβρίου 2015

Η εκδότρια και ο διευθυντής της Athens Review of Books υφίστανται επί πέντε χρόνια την πιο παράλογη για δημοκρατική χώρα δίωξη από τον νυν Υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά, ο οποίος συνεχίζει την εκστρατεία κατασυκοφάντησης τόσο ημών ως ατόμων όσο και του έγκριτου περιοδικού το οποίο εκδίδουμε και διευθύνουμε. Μάλιστα προκειμένου να υποστηρίξει τα απίθανα αιτήματα της αγωγής του ισχυρίστηκε στο Δικαστήριο ότι τάχα υπήρξε Καθηγητής των Πανεπιστημίων Οξφόρδης, Χάρβαρντ και Μαρβούργου.

Μιλώντας στην Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στις 23.11.2015, ο Πολυκαθηγητής Κοτζιάς προέβαλε το «επιχείρημα» ότι η Athens Review of Books έχει καταδικαστεί τελεσιδίκως «γι' αυτή τη συκοφαντία» (ότι δηλαδή γράψαμε πως δεν είναι καθηγητής στα εν λόγω πανεπιστήμια και καταδικαστήκαμε ακριβώς γι' αυτό)!

Στην πραγματικότητα, καταδικαστήκαμε σε χρηματική αποζημίωση του κ. Υπουργού μετά από υιοθέτηση εκ μέρους του Δικαστηρίου παράλογων και εντελώς αβάσιμων ισχυρισμών του αντιδίκου μας και κατά παράβαση των διδαγμάτων της κοινής πείρας. Συγκεκριμένα διότι τάχα η φράση «γκαουλάιτερ του σταλινισμού» τον χαρακτήριζε ως ...χιτλερικό! (Κατά της αποφάσεως αυτής έχουμε ασκήσει αναίρεση στον Άρειο Πάγο ως αναγκαίο στάδιο προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο). Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η απόφαση που δέχτηκε τα παραπάνω, δέχτηκε επίσης ότι ο Ν. Κοτζιάς υπήρξε συνιδρυτής του ΚΚΕ, το οποίο όπως οι πάντες -πλην ίσως των συγκεκριμένων δικαστών- γνωρίζουν ότι ιδρύθηκε το 1924.

Η απόφαση αυτή, πέρα από τα αυταπόδεικτα σφάλματά της, οφείλεται και στην απατηλή συμπεριφορά του αντιδίκου μας, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλους απίθανους ισχυρισμούς του προέβαλε ότι τυγχάνει και καθηγητής των ανωτέρω Πανεπιστημίων Οξφόρδης, Χάρβαρντ, Μαρβούργου, τα οποία όμως δεν το γνωρίζουν ... (Τους ισχυρισμούς του μαζί με τις απαντήσεις των εν λόγω πανεπιστημίων που τον διαψεύδουν στείλαμε στους ηγέτες της ΕΕ και στους 27 Υπουργούς Εξωτερικών - βλ. συνημμένη επιστολή). Αυτό σε απλά ελληνικά και σε απλούστερα νομικά λέγεται απάτη επί Δικαστηρίω, λόγο για τον οποίο ο Ν. Κοτζιάς θα μηνυθεί. Επιπλέον, ας θεωρεί αυτονόητο ότι θα προσφύγουμε εναντίον του χωρίς χρονοτριβή εκτός των ποινικών και στα αρμόδια αστικά δικαστήρια (όχι φυσικά με τον νόμο περί Τύπου) για τις αχαρακτήριστες εις βάρος μας αδικοπραξίες.

Τέλος, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, Υπουργός, πολύ περισσότερο των Εξωτερικών, που είχε δηλώσει ψευδώς ότι είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης, Χάρβαρντ, Μαρβούργου θα είχε αποπεμφθεί αμέσως από την κυβέρνηση.

ΜαρίαΒασιλάκη Εκδότρια της Athens Review of Books

*

YΓ. Την ώρα που είχαμε έτοιμο για αποστολή το παρόν Δελτίο Τύπου εξέδωσε ανακοίνωση το Πανεπιστήμιο Πειραιά υπέρ του Υπουργού Εξωτερικών, ενώ ουδείς ασχολήθηκε με την εκλογή του εκεί. Με αυτήν γίνεται προσπάθεια αποπροσανατολισμού της συζήτησης από την απάτη επί δικαστηρίω του Κοτζιά και τους ισχυρισμούς του ότι: « ...εξελέγην αναπληρωτής Καθηγητής στο εν λόγω Πανεπιστήμιο [Μαρβούργου], ... Συν τοις άλλοις, το θέρος του 2001, λόγω της θέσης Καθηγητού που κατείχα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο και πριν από την ανάληψη καθηκόντων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στις ΗΠΑ ...». Βιάστηκαν και εκτίθενται. Τις απαντήσεις των Πανεπιστημίων Οξφόρδης, Χάρβαρντ και Μαρβούργου θα τις δίνουμε μία μία στη δημοσιότητα ώστε να έχουν τον χρόνο να τις εμπεδώσουν.

ΠΗΓΗ