ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΗ ΑΛΛΑ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΦΟΡΑΕΙ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ!! Πολλοί ήταν εκείνοι  που πίστευαν πως μετά το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, από το οποίο ο Νίκος Φίλης βγήκε ενισχυμένος, με τα στελέχη του κόμματος να επιβραβεύουν ουσιαστικά τους χειρισμούς τους στο θέμα της κόντρας με την Εκκλησία, δεν θα ήταν εκτός κυβέρνησης.

Η ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης από την απερχόμενη κυβερνητική εκπρόσωπο, όμως, ήρθε να τους διαψεύδει. Ο Νίκος Φίλης όχι απλά δεν μένει στο υπουργείο Παιδείας, αλλά είναι εκτός κυβερνητικού σχήματος. Σύμφωνα μάλιστα με τον ΣΚΑΙ, ο απερχόμενος υπουργός είναι έντονο διάλογο με τον πρωθυπουργό λίγη ώρα πριν ανακοινωθεί η νέα κυβέρνηση.

Όπως μετέδωσε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του καναλιού, ο Νίκος Φίλης, που βρισκόταν στο... δρόμο της επιστροφής στην Αθήνα από τα Χανιά, δέχτηκε το τηλεφώνημα από το Μαξίμου, για να ενημερωθεί από τον πρωθυπουργό πως θα αλλάξει υπουργείο. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο διάλογος των δυο ανδρών ήταν "εκρηκτικός", με τον Νίκο Φίλη να προτείνει μια εναλλακτική στον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά ο πρωθυπουργός δεν την έκανε δεκτή και έτσι ο Νίκος Φίλης μένει εκτός κυβέρνησης.

Την επομένη ο στρατός του Αλέξανδρου ξεκίνησε την πορεία του. Διαβαίνοντας τις Αμανίδες πύλες, η ελληνική στρατιά έφθασε στην Ισσό. Εκεί ο Αλέξανδρος άφησε τους ασθενείς και τους τραυματίες και συνέχισε νότια, στρατοπεδεύοντας κοντά στην πόλη Μυρίανδρο. Την ίδια ώρα ο περσικός στρατός μέσω των Αμανιδών πυλών κατόρθωσε να φθάσει στην Ισσό χωρίς να γίνει αντιληπτός. Οι Πέρσες εισήλθαν στην πόλη και εξολόθρευσαν όλους τους ασθενείς και τραυματίες Έλληνες που βρίσκονταν εκεί. Με αυτόν τον τρόπο διαμόρφωσαν και την ανάγκη διαφορετικής στρατηγικής αντιμετώπισής τους, καθώς αν γινόταν μάχη, οι Πέρσες θα ήταν αναγκασμένοι να πολεμήσουν στη στενή πεδιάδα της Ισσού, ανάμεσα στη θάλασσα και τα Αμανικά όρη^[7].

Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Αλέξανδρος θεώρησε την πληροφορία λανθασμένη. Για να την εξακριβώσει, έστειλε μια τριακόντορο να πλεύσει βόρεια προς την Ισσό. Οι αξιωματικοί που επέβαιναν είδαν με τα μάτια τους τα πλήθη της περσικής στρατιάς στρατοπεδευμένα κοντά στη θάλασσα, βόρεια του ποταμού Πίναρου. Μετά από την εκτέλεση της αποστολής του το πλοίο επέστρεψε και οι άνδρες του ανέφεραν στον Αλέξανδρο ό,τι είχαν δει. Βέβαιος πλέον για την ακριβή θέση στην οποία βρισκόταν ο εχθρός, ο Αλέξανδρος, συγκαλώντας τους στρατηγούς, τους ιλάρχους και τους ηγέτες των συμμάχων, τους ανήγγειλε την επερχόμενη μάχη, εξήγησε το λάθος του Δαρείου, που καθήλωσε τις δυνάμεις του από την ευρυχωρία της πεδιάδας των Σώχων στη στενή διάβαση, θύμισε ιδιαίτερα στους Έλληνες ότι πολεμούν για το κοινό συμφέρον της Ελλάδας ενώ οι μισθοφόροι ομογενείς τους με τον Δαρείο δόλια αγωνίζονταν, έφερε στη μνήμη όλων το κατόρθωμα των μυρίων με ηγέτη τον Ξενοφώντα,, παρόλο που δε διέθετε ιππικό, ενώ τώρα ο στρατός τόσους διέθετε ιππείς Θεσσαλούς και Βοιωτούς και Πελοποννήσιους και Μακεδόνες και Θράκες. Πάνω από όλα παρουσίασε τη νίκη ως αναμφισβήτητη και όλοι επικρότησαν όσα είπε. Σφίγγοντάς του το χέρι, τον παρακάλεσαν να τους οδηγήσει αμέσως εναντίον των εχθρών. Εκείνος τους άφησε ελεύθερους, ζητώντας καλό φαγητό για τους στρατιώτες και προφυλακή ιππέων και στρατιωτών στις πύλες. Πριν αναχωρήσει από τη Μυρίανδρο οδήγησε τέθριππο στη θάλασσα ως προσφορά στον Ποσειδώνα, πιθανώς για να αποτραπεί μια άκαιρη επέμβαση του φοινικικού στόλου..

Αντιπαράταξη πριν τη μάχη

Ο Αλέξανδρος φέρεται πως απείχε από τους Πέρσες πάνω από εκατό στάδια. Αναχωρώντας βράδυ, έφθασε κατά τα μεσάνυχτα στη διάβαση μεταξύ Αμανού και θάλασσας, στις ονομαζόμενες Κιλίκιες πύλες -ή Σύριες-^[11], από τις οποίες είχε διαβεί προ δύο ημερών. Γενόμενος και πάλι κύριος αυτής της αξιόλογης τοποθεσίας, ανάπαυσε εδώ τον στρατό του την υπόλοιπη νύχτα και κατά την αυγή προχώρησε βόρεια, εναντίον του Δαρείου. Στην αρχή η διάβαση ήταν τόσο στενή, ώστε ο στρατός υποχρεωνόταν να προχωρεί σε κέρας. Το ιππικό ακολουθούσε το πεζικό. Λίγο αργότερα, όμως, όταν η διάβαση έγινε ευρύτερη, ο Αλέξανδρος ανέπτυξε το μέτωπο του στρατού του, μεταφέροντας προς τα εμπρός τις διάφορες τάξεις των οπλιτών. Πλησιάζοντας στον ποταμό Πίναρο, παρέταξε τον στρατό για μάχη. Το δεξιό άκρο το κατέλαβαν οι υπασπιστές, και μετά από αυτούς από δεξιά προς τα αριστερά πέντε τάξεις της φάλαγγας υπό τους Κοίνο, Περδίκκα, Μελέαγρο, Πτολεμαίο και Αμύντα. Ο Κρατερός ήταν επικεφαλής στις τρεις τελευταίες αριστερές τάξεις και ο Παρμενίων σε ολόκληρη την αριστερή πτέρυγα. To πλάτος της πεδιάδας μεταξύ του όρους δεξιά και της θάλασσας αριστερά δεν ξεπερνούσε τα 14 στάδια. Παρόλα αυτά ο Αλέξανδρος, φοβούμενος μην κυκλωθεί από την υπεράριθμη περσική στρατιά, έδωσε εντολή στον Παρμενίωνα να μην απομακρυνθεί από τη θάλασσα και τού έστειλε όλο το συμμαχικό ιππικό, καθώς και τους ελαφρά οπλισμένους Θράκες και Κρήτες πεζούς.

Με αυτόν τον τρόπο διευθέτησε το στράτευμά του ο Αλέξανδρος. Ο Δαρείος, από την πλευρά του, μαθαίνοντας ότι ο Αλέξανδρος ερχόταν εναντίον του, αποφάσισε να πολεμήσει εκεί που ήταν στρατοπεδευμένος, κοντά στον ποταμό Πίναρο, του οποίου οι όχθες ήταν σε ορισμένα σημεία απόκρημνες και είχαν γίνει με τα χαρακώματα ακόμα πιο δυσπρόσιτες3 επιπλέον, για να παραταχθεί αφαλέστερα, ο μεγάλος βασιλέας έστειλε πριν από όλα πέρα από τον ποταμό 30.000 ιππείς και 20.000 ψιλούς, δηλαδή ελαφρά οπλισμένους. Κατόπιν γέμισε όλον τον χώρο μεταξύ του όρους και της θάλασσας κοντά στον Πίναρο με 90.000 οπλίτες, από τους οποίους οι 30.000 Έλληνες κατέλαβαν το κέντρο, και ανά 30.000 Ασιάτες οπλίτες, οι Κάρδακες, κατέλαβαν τις δύο πλευρές. Στα υψώματα αριστερά στάθηκαν 20.000 άνδρες, για να χτυπήσουν την πίσω και τη δεξιά πλευρά του Αλέξανδρου. Ο υπόλοιπος αναρίθμητος όχλος παρέμεινε αχρησιμοποίητος, επειδή ήταν στενός ο τόπος και, το χειρότερο, δε διευθετήθηκε έτσι ώστε να συνδράμει όπου πιθανώς χρειαζόταν, αλλά εγκλωβίστηκε άτακτα στο πίσω μέρος των Ελλήνων μισθοφόρων και των Ασιατών οπλιτών. Πάντως, αφού παρατάχθηκε με αυτόν τον τρόπο ο στρατός, ανακλήθηκαν οι 30.000 ιππείς και οι 20.000 πεζοί που είχαν περάσει τον Πίναρο3 και ένα μέρος μεν εκείνου του ιππικού στάλθηκε καταρχήν στην άκρα αριστερή πτέρυγα, αλλά επειδή η περιοχή ήταν ορεινή και δεν μπορούσε να κινηθεί, έλαβε εντολή να πάει στη δεξιά πτέρυγα, όπου ήδη βρισκόταν και το άριστο τμήμα του περσικού ιππικού. Ο ίδιος ο Δαρείος κατά το περσικό έθος κατέλαβε το κέντρο όλης της παράταξης, με πολλούς ευγενείς ιππείς γύρω του, πίσω από το πεζικό των Ελλήνων οπλιτών.

Η αποφασιστική στιγμή της επίθεσης του Αλέξανδρου

Καθώς, όμως, συγκεντρώθηκε κοντά στον ποταμό αυτή η σημαντική περσική δύναμη, αξιόλογο τμήμα της οποίας συγκροτούσαν 30.000 Έλληνες οπλίτες, η μάχη προαναγγελόταν πεισματική, αν και παραδόξως τελείωσε εύκολα και γρήγορα. Αναπαύοντας για λίγο τα στρατεύματά του, ο Αλέξανδρος άρχισε να προχωρεί βάδην προς τα εμπρός, υποθέτοντας ότι οι εχθροί θα περνούσαν τον ποταμό, για να επιτεθούν πρώτοι. Βλέποντάς τους, όμως, να παραμένουν ακίνητοι πίσω από τον ρηχό ποταμό, εξακολούθησε να προχωρά. Φθάνοντας σε απόσταση βέλους παρέλαβε το ιππικό υπό τους Περοίδα και Παντόρδανο, τους υπασπιστές και τις τάξεις του στρατού στα δεξιά της φάλαγγας, επιτάχυνε τον βηματισμό, πέρασε τον ποταμό και χτύπησε αιφνιδιαστικά τους Κάρδακες της αριστερής πτέρυγας των Περσών. Εκείνοι, αντιστεκόμενοι για λίγο μόνο, έστρεψαν σχεδόν αμέσως τα νώτα και το χειρότερο, όταν αντιλήφθηκε ο Δαρείος την τροπή που πήραν τα πράγματα, πίστεψε πως διέτρεχε και ο ίδιος τον έσχατο κίνδυνο και έτρεξε γεμάτος πανικό με το άρμα του πίσω από τους φυγάδες. Μόλις είχε αρχίσει η μάχη και το μεγαλύτερο τμήμα του στρατού ήταν ακέραιο3 60.000 οπλίτες, 100.000 ιππείς και δεκάδες χιλιάδες πεζοί, όταν οι αντίπαλοι συνολικά δεν ξεπερνούσαν τους 30.000 άνδρες, ενώ εκείνοι που καταδίωκαν τους Πέρσες ήταν λιγότεροι από τους μισούς. Όμως ο Δαρείος καταλήφθηκε από τέτοιο τρόμο, ώστε έφευγε ασταμάτητα3 συναντώντας δε μερικά φαράγγια και ανώμαλα εδάφη, πήδηξε από το άρμα και συνέχισε τη φυγή έφιππος, πετώντας συγχρόνως την ασπίδα, το τόξο και την κάνδυ, δηλαδή τον βασιλικό μανδύα.

To αποτέλεσμα αυτής της οπισθοχώρησης ήταν προφανές. Στο μέσο και τη δεξιά πλευρά των Περσών όπου βρίσκονταν οι Έλληνες μισθοφόροι και οι άριστοι από τους ιππείς Πέρσες, αγωνίστηκαν μεν γενναία κατά των τάξεων της φάλαγγας υπό τον Κρατερό και τον Παρμενίωνα, και κατά των Θεσσαλών ιππέων, όσο υπέθεταν ότι ο Δαρείος ήταν παρών. Οι Έλληνες μάλιστα μισθοφόροι αντιλαμβανόμενοι κάποιες ρωγμές στη μακεδονική φάλαγγα αντιστάθηκαν τόσο πεισματικά, ώστε εδώ έπεσαν και ο ταξιάρχης Πτολεμαίος του Σελεύκου και 120 πεζέταιροι.. Αλλά και στο άκρο αριστερό πλευρό οι Θεσσαλοί και οι Πελοποννήσιοι δέχθηκαν μεγάλη πίεση από τη μάζα του περσικού ιππικού. Παρόλα αυτά οι ιππείς διατήρησαν τις θέσεις τους, αν και οι αντίπαλοι υπερτερούσαν αριθμητικά. Ωστόσο, η κατάρρευση της αριστερής πλευράς του περσικού στρατού επέτρεψε στον Αλέξανδρο να στρέψει τη σφήνα του ιππικού προς το κέντρο κατά των Περσών και ιδιαίτερα κατά του Δαρείου αναζητώντας να θέσει ένα τέλος σε οποιαδήποτε μελλοντική ανασυγκρότηση των περσικών δυνάμεων με εστία τον μεγάλο βασιλέα. Όμως, ο Δαρείος είχε ήδη τραπεί σε φυγή, εγκαταλείποντας πίσω του την οικογένεια, τους θησαυρούς και τους στρατιώτες του. Τη γενική φυγή του περσικού στρατού ακολούθησε άγρια καταδίωξη του από τους νικητές.

Η καταδίωξη δε συνεχίστηκε για πολύ και το σκοτάδι, που έπεφτε γοργά, ανάγκασε τον Αλέξανδρο να επιστρέψει στο στρατόπεδο. Η λεία από τούτη τη νίκη ήταν μεγάλη. Όλο το στρατόπεδο του Δαρείου, η μητέρα του, η σύζυγος, η αδελφή, ο γιος και οι δυο κόρες του έπεσαν στα χέρια των νικητών, όπως και το άρμα, η ασπίδα και το τόξο του, επιπλέον 3.000 αργυρά τάλαντακαι πολλά άλλα πολύτιμα πράγματα, σκεύη και αιχμάλωτοι. Οι κυρίες της περσικής αυλής που είχαν κατά το έθος συνοδέψει τον Δαρείο υπέστησαν δεινή κακοποίηση από τους στρατιώτες του Αλέξανδρου, απογυμνωμένες από τα υπάρχοντά τους, αντίθετα από τους στενούς συγγενείς του μεγάλου βασιλέα που ανήκαν αποκλειστικά στον Αλέξανδρο.

Παραδίδεται ότι σκοτώθηκαν 110.000 Πέρσες, από τους οποίους οι ιππείς ήταν περισσότεροι από 10.000, καθώς και πολλοί αξιωματούχοι. Γενικά από όλο εκείνο το στράτευμα δε διατήρησαν την παράταξή τους παρά μόνο 4.000 άνδρες, εκείνοι που πέρασαν τον Ευφράτη με τον Δαρείο και 8.000 Έλληνες μισθοφόροι οι οποίοι, κατόρθωσαν να διασωθούν στην Αίγυπτο με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Για να πετύχει αυτή τη νίκη, ο ελληνικός στρατός είχε απώλειες περί τους 450 νεκρούς από τo πεζικό και τους ιππείς και περίπου 4.500 τραυματίες. Έτσι έγινε η μάχη στην Ισσό, για την ακρίβεια η μάχη στον Πίναρο ποταμό. Μία τακτική εντέλει νίκη του Αλέξανδρου και όχι στρατηγική, καθώς δεν επιτεύχθηκε η βασική του επιδίωξη να κυριαρχήσει δια μιας σε ολόκληρη την Ασία. Ο Δαρείος διέφυγε και προσπαθούσε ήδη να οργανώσει μια δεύτερη γραμμή άμυνας. Συνεπώς, το έπαθλο της νίκης δεν ήταν η Βαβυλώνα και τα Σούσα επί του παρόντος, αλλά η παραλία της Μεσογείου και ιδιαίτερα η Φοινίκη.

Ο Αλέξανδρος παραδίδεται αξιοθαύμαστος και μετά το τέλος της μάχης, για τη φιλόξενη και χρηστή στάση του απέναντι στη μητέρα, τη σύζυγο και τα παιδιά του αντιπάλου. Όταν επέστρεψε από την καταδίωξη, βρήκε τη σκηνή του μεγάλου βασιλέα έτοιμη να τον υποδεχτεί. Πριν δειπνήσει, όμως, ακούγοντας θρήνους και κλάματα γυναικών και μαθαίνοντας πως η σύζυγος και η μητέρα του Δαρείου θρηνούσαν, γιατί τον θεωρούσαν νεκρό, έστειλε τον Λεοννάτο, έναν από τους εταίρους, για να τις βεβαιώσει πως ο Δαρείος ζει και να προσθέσει ότι επιθυμία του Αλέξανδρου ήταν να κρατήσουν όλη τη βασιλική τους ακολουθία, και να αποκαλούνται πάντα βασίλισσες. Τέτοια ήταν η σωφροσύνη που φέρεται ότι έδειξε, ώστε, όπως βεβαιώνεται από δική του προς τον Παρμενίωνα επιστολή, περικοπή της οποίας διέσωσε ο Πλούταρχος, δε θέλησε ούτε να δει τη γυναίκα του Δαρείου μήτε ευχαριστείτο να ακούει όσους μιλούσαν για την ομορφιά της^[21]. Τούτη η περιγραφή βέβαια έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την σκηνή που παραδίδουν άλλοι αρχαίοι συγγραφείς και δη ο Αρριανός για τη συνάντηση του Αλέξανδρου και του Ηφαιστίωνα με τη γυναίκα του Δαρείου

Την επομένη της μάχης ο Αλέξανδρος, τραυματισμένος ο ίδιος στον μηρό, επισκέφθηκε τους τραυματίες. Στη συνέχεια έθαψε με τιμές τους νεκρούς με το σύνολο της στρατιάς παρατεταγμένο. Επιθεωρώντας τους άνδρες του τίμησε δημόσια με λόγους και δωρεές όσους διακρίθηκαν στη μάχη στη συνέχεια αντικατέστησε τον νεκρό ταξίαρχο Πτολεμαίο με τον Πολυσπέρχοντα, διορίζοντας σατράπη της Κιλικίας τον Βάλακρο, έναν από τους σωματοφύλακές του. Κατόπιν προχώρησε μέσω της κοίλης Συρίας προς τη φοινικική παραλία, στέλνοντας παράλληλα τον Παρμενίωνα κατά της Δαμασκού, την οποία εύκολα κυρίευσε ο στρατηγός, λαμβάνοντας από την πόλη και πολλούς θησαυρούς και πολλούς αιχμαλώτους.

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.

Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα Ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ. 

"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!" 

"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!

ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,

Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ

ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,

Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),

ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ

ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,

ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,

Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)".

Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.

Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής: 

Φά-ος = το φώς.

Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).

Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.

Γα = Γή (δωρικός τύπος).

Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.

Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.

Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.

Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.

Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.

Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζη = προστ. ρημ. ζώ.

Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.

Θη = προστ. ρημ. θέτω.

Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).

Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).

Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)

Νύξ = (ουσ.) νύχτα.

Ο = (αναφ.) το οποίο, που.

Φύ(οι) = ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Απόδοση:

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται

(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)

για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν

και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,

και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)

το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,

και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,

το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται..

Διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ελληνικής ψυχής τους...

Παρακλητικός κανόνας Αρχαγγέλου Μιχαήλ-Μανταμάδου!!Το έχουμε γράψει πολλές φορές εδώ ο Χριστιανισμός είναι μια Εβραϊκή αίρεση με ψευτοθεό το Εβραίο Γιαχβέ!!Μέσω της απάτης με τον Ιησού τον Ναζωραίο κατάφεραν οι Εβραίοι Σιωνιστές να εξαπλώσουν την Θρησκεία τους σε όλη την ανθρωπότητα,διότι Παλαιά Διαθήκη και Καινή πάνε πακέτο!!

392μετά αποφράδα ημέρα για τον Ελληνισμό!!

ο αλητήριος αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδόσιος καταργεί με διάταγμά του την Ελληνική και απαγορεύει την προσέλευση σε Ελληνικους ναούς!!Ετσι για να μάθουν οι Ρωμιοί πως επιβλήθηκε στους Έλληνες η Εβραϊκη αίρεση!!

Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός κατά του Ελληνισμου"...!!Αυτον τον αλητήριο τιμά η Εβραιορθοδοξία!!  ΘΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ .....................ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΕΣ!! 

"Αλλ' επανέλθωμεν εις τα γεγονότα του πραγματικού βίου.Είδομεν πως ο Θεοδόσιος ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ εξετέλεσεν εν Κωνσταντινουπόλει το κατά των αιρετικών διάταγμα αυτού. Τα αυτά ενηργήθησαν δι' επιτρόπων του βασιλέως εις όλας τας πόλεις της ανατολής όπου ιδίως ήκμαζεν ο αρειανισμός. Ουδέ περιωρίσθη ο βασιλεύς εις το να αποδώση τοις ορθοδόξοις όλας τας εκκλησίας και όλα τα ιερά ιδρύματα και κτήματα,αλλά,δια πολλών ετέρων θεσπισμάτων,οσημέραι αυστηρότερος προς τους αιρετικούς δεικνύμενος,πρώτον μεν αφήρεσεν από αυτών άπαντα τα πολιτικά δικαιώματα,έπειτα απεστέρησεν αυτούς του δικαιώματος του διαθέτειν,τελευταίον κατεδίκασε πολλούς εις εξορίαν,επιβαλών κατά τινων μάλιστα και την του θανάτου ποινήν. Συγχρόνως εξέδωκε νόμους αυστηρούς,δι' ών αφηρείτο εκ μέσου νυν μεν τούτο,νυν δ' εκείνο του αρχαίου ελληνικού βίου και ιδίως του αρχαίου ελληνικού θρησκεύματος. Ο Θεοδόσιος κατήργησεν εν έτει 394,δια νόμου,τον μέγαν ολυμπιακόν αγώνα,κατά την 293 Ολυμπιάδα αφ' ής ενίκησεν ο Κόροιβος' και εξέλιπεν ούτω τότε δια παντός η επιφανεστάτη εκείνη των αρχαίων ελληνικών πανηγύρεων. Ωσαύτως,επί βαρυτάταις χρηματικαίς ζημίαις και ύστερον επί ποινή θανάτου,απηγορεύθησαν αλληλοδιαδόχως αι εν ημέρα και εν νυκτί θυσίαι,αι ιεροσκοπίαι,η των ειδώλων λατρεία,η εις τους ναούς είσοδος και εν γένει πάσα δημοσία και απόρρητος τελετή του αρχαίου θρησκεύματος. Καθώς δε συνήθως συνέβαινε περί τα τοιαύτα η εκτέλεσις των νόμων τούτων υπερέβαλε πολλάκις και αυτήν αυτών την δεινήν αυστηρότητα. Οι κατά τας επαρχίας εξηγριωμένοι όχλοι,μη αρκούμενοι εις την κατάργησιν της λατρείας,ήθελον να καταστρέψωσι και αυτά τα οικοδομήματα εντός των οποίων αύτη ετελείτο. Αι πολιτικαί αρχαί ηναγκάζοντο να ενδώσωσιν ή έβλεπον αδιαφόρως την τοιαύτην των μνημείων εκείνων κατεδάφισιν. Τινές δε των επισκόπων και οι πλείστοι των μοναχών συνετέλουν προθυμότατα εις τον όλεθρον τούτον. Εις μάτην διεμαρτύροντο οι εθνικοί' εις μάτην ο περιώνυμος σοφιστής Λιβάνιος,επ' ελπίδι του να συγκινήση την ψυχήν του Θεοδοσίου,περιέγραφεν υπερβολικώτερον ίσως της αληθείας τα παθηματα του αρχαίου θρησκεύματος,λέγων προς τοις άλλοις' <οι δε μελανειμονούντες ούτοι...θέουσιν εφ' ιερά,ξύλα φέροντες και λίθους και σίδηρον,οι δε,και άνευ τούτων,χείρας και πόδας...των πρώτων δε κειμένων,δρόμος επί τα δεύτερα και τρίτα' τολμάται μεν ούν καν ταις πόλεσι' το πολύ δε εν τοις αγροίς...χωρούσι τοίνυν δια των αγρών ώσπερ χείμαρροι κατασύροντες δια των ιερών τους αγρούς.> Η φωνή αυτού δεν εισηκούσθη και το έργον της καταστροφής εκηκολούθησε. Τότε ανετράπη εκ βάθρων ο εν Αλεξανδρεία περίφημος ναός του Σεράπιδος,πάλαι ποτέ οικητήριον των επιστημών,και σώζων έτι κατά τους χρόνους τούτους τινά της αρχαίας σοφίας ίχνη. Τότε κατηδαφίσθη ο εν Απαμεία περικαλλής του Διός ναός. Τότε ηφανίσθησαν πλείστα άλλα της τέχνης αριστουργήματα ιδίως εν Συρία και εν Αιγύπτω' εις την ενταύθα Ελλάδα κατ' ευτυχίαν δεν φαίνονται τα τοιαύτα γενόμενα,ίσως διότι οι εθνικοί ήσαν ενταύθα πολλοί έτι και ισχυροί,ώστε οι του νέου δόγματος οπαδοί δεν ετόλμων να επιτεθώσι κατ' αυτών τοσούτον απροκαλύπτως..

Βρέθηκε ο ομαδικός τάφος των 17.000 Ελλήνων που δολοφονήθηκαν από τον Θεοδόσιο Α΄ υπερασπίζοντας  την  Ελληνική Θρησκεία.  Έπεσαν ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ.

Στον ανασκαφικό χώρο της Μοναστηρίου στην Θεσσαλονίκη ανακαλύφθηκε τμήμα του ομαδικού τάφου των 17.000 δολοφονημένων από τον Θεοδόσιο Α". Πρόκειται περί κοινοταφίου και όχι περί κανονικών ταφών δεδομένης της πλήρους απουσίας κτερισμάτων. 

Σχετικά με το θέμα αυτό είναι χρήσιμο να δούμε τα Ιστορικά γεγονότα:

Τον Δεκέμβριο του 390 μ.χ. ο χριστιανός Γότθος στρατηγός Βοθέριχος αρχηγός της Ρωμαϊκής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να επιβάλλει με την βία τον Χριστιανισμό στους Έλληνες κατοίκους της πόλεως, βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξέγερση του λαού που προσπαθούσε απεγνωσμένα να διατηρήσει την Εθνική του ταυτότητά του υπερασπίζοντας την ΠΑΤΡΩΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Η Ρωμαϊκή φρουρά της πόλεως, που αποτελείτο από μισθοφόρους Γότθους Χριστιανούς,  στην αρχή αιφνιδιάστηκε και πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες σκοτώθηκαν.   «Οι Έλληνες εξεγείρονταί και σκοτώνουν πολλούς αξιωματικούς και στρατιώτες της φρουράς (εξ αυτών και τον Βοδέριχο) γράφουν οι ιστορικοί.

Ο Θεοδόσιος πληροφορείται το συμβάν και με δόλιο τρόπο, τάχα για να εξευμενίσει τα οξυμένα πνεύματα, καλεί τον λαό της πόλεως στον Ιππόδρομο, για να παρακολουθήσουν την ιπποδρομία.  Όταν έκλεισαν ερμητικά οι πύλες και ξεχύθηκαν πάνοπλοι στις κερκίδες του σταδίου οι Γότθοι μισθοφόροι του αυτοκράτορα, ήταν αργά για οποιαδήποτε διαφυγή.

Ο πανικός, οι αγωνιώδεις οιμωγές, το αίμα χιλιάδων άοπλων πολιτών που έρεε σαν ποτάμι στις κερκίδες, ήταν τα μόνα που επικρατούσαν.  Εκεί μέσα, μόνο σε τρεις ώρες, κατασφάζει με την βοήθεια των Γότθων 7.000 Έλληνες , σύμφωνα με τον ιστορικό Θεοδώρητο, ενώ κατά τον Κεδρηνό, τον Θεοφάνη και άλλους, ο αριθμός των θυμάτων ξεπερνά τις 15.000. «Τους θέρισαν όλους», γράφει ο Θεοδώρητος, «σαν καλαμιές στον θερισμό».

Λίγες τέτοιες θηριώδεις σφαγές, κατευθυνόμενες υπό οργανωμένης και θεσμοθετημένης εξουσίας κατά των ιδίων των πολιτών της, έχουν καταγραφεί στην διάρκεια της ιστορίας. Μία απ' αυτές είχαν την οδυνηρή ατυχία να βιώσουν με το αίμα τους οι Θεσσαλονικείς.

Η σφαγή της Θεσσαλονίκης θεωρείται από τους ιστορικούς το πιο αποτρόπαιο, εν ψυχρώ έγκλημα, ενός μονάρχη της αρχαιότητας. Πραγματική θηριωδία. Το πιο βδελυρό της ιστορίας. Ξεπέρασε σε αγριότητα και διαστροφή και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα.

Ο Θεοδόσιος ενώ θα έπρεπε να κατατάσσεται στον εφιαλτικό πίνακα των πλέον κατάπτυστων αιμοβόρων μοναρχών, αναβιβάζεται από την Εκκλησία, χωρίς αιδώ, στο βάθρο του «αγίου» και «μέγα». Ο «άγιος» Αυγουστίνος τον αποκαλεί «τέλειο χριστιανό μονάρχη», ενώ ο Θεοδώρητος «Πανεύφημο βασιλέα και θεοφιλέστατο».

«Τους θέρισαν όλους! Σαν καλαμιές στον θερισμό. Μέσα σε λίγες ώρες έσφαξαν 15.000 άνδρες. γυναίκες, παιδιά γέροντες ....» γράφει ο Θεοδώρητος Κύρου στην «Εκκλησιαστική Ιστορία». 

"Ιερέας" «συνελήφθη» να θωπεύει ανήλικη τσιγγάνα Ο κληρικός πρέπει να είχε καταναλώσει και μεγάλες ποσότητες οινοπνεύματος!! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ!!

Δεν πίστευε στα μάτια της μια παρέα γυναικών από την περιοχή των Βραχναιίκων η οποία τις απογευματινές ώρες της περασμένης Δευτέρας ώρες είχε βγει για να μαζέψει χόρτα σε αγροτική έκταση η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε Βραχναίικα και Τσουκαλαίϊκα.

Οι γυναίκες αμέριμνες πραγματοποιούσαν το μάζεμα των χόρτων όταν ξαφνικά ήρθαν αντιμέτωπες με ένα απίστευτο θέαμα.

Ένας παπάς ο οποίος υπηρετεί σε ενορία που βρίσκεται κοντά στη Βιομηχανική περιοχή, εντοπίσθηκε ανάμεσα σε συστάδα από χόρτα να θωπεύει μια νεαρή τσιγγάνα.

Την αρχική σαστιμάρα διαδέχθηκαν οι αντιδράσεις με τις γυναίκες να του επιτίθενται φραστικά και να τον ρωτάνε με τι ψυχή θα κάνει μετά από τέτοιες πράξεις τη θεία λειτουργία και την Κυριακή θα κοινωνήσει κόσμο στην εκκλησία όπου ψέλνει.

Η νεαρή στην προσπάθειας να ξεφύγει από τα ...αδιάκριτα βλέμματα των γυναικών, ξέχασε ένα από τα εσώρουχά της στο τόπο του ... εγκλήματος, καθώς τράπηκε σε φυγή κακήν κακώς . Όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια - από τα όσα έλεγε ή για την ακρίβεια όσα προσπαθούσε να αρθρώσει , αλλά και τις ...αναθυμιάσεις - ο κληρικός πρέπει να είχε καταναλώσει και μεγάλες ποσότητες οινοπνεύματος.

Να σημειωθεί πως ο εν λόγω ρασοφόρος δεν είναι η πρώτη φορά που συλλαμβάνεται να έχει ιδιαίτερες επιδόσεις στη θωπεία γυναικών ενώ παλαιότερα η περιοχή που υπηρετεί είχε βουίξει από τη φήμη πως είχε πιαστεί να θωπεύει μια 15χρονη τσιγγάνα, στην οποία προηγουμένως είχε καταβάλει χρηματικό ποσό.

Η συμπεριφορά του ιερέα πάντως για πολλούς και διάφορους λόγους δεν έχει περάσει απαρατήρητη από την εκκλησία της Πάτρας, με τα καμώματά του να έχουν προβληματίσει ιδιαίτερα τους υπεύθυνους της επισκοπής.

Πηγή: patrastimes.gr

  ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΨΑΞΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ!!  Εις την Σύναξιν των εννέα Ταγμάτων, Θρόνων, Χερουβίμ, και Σεραφίμ, Κυριοτήτων, Δυνάμεων, και Εξουσιών, Αρχών, Αρχαγγέλων, και Αγγέλων.  Επάξιόν τι Ταγμάτων των εννέα,  Τίς αν γόνος φθέγξαιτο μηνών εννέα;  Μιχαήλ ο ενδοξότατος και λαμπρότατος ταξιάρχης των ασωμάτων Δυνάμεων, πολλάς ευεργεσίας και χάριτας φαίνεται ότι έδειξεν εις το γένος των ανθρώπων, τόσον εν τη Παλαιά Διαθήκη, όσον και εν τη Νέα, χάριτι του Ευαγγελίου. Σημείωσαι, ότι Μιχαήλ θέλει να ειπή, δύναμις Θεού, ή αρχιστράτηγος δυνάμεως Kυρίου. Διότι αυτός εφάνη πρώτον εις τον Πατριάρχην Αβραάμ. Έπειτα εις τον Λώτ, όταν ελύτρωσεν αυτόν με τας θυγατέρας του από το θεόπεμπτον πύρ, και από την καταστροφήν των Σοδόμων. Μετά ταύτα εφάνη εις τον Πατριάρχην Ιακώβ, όταν ελύτρωσεν αυτόν από τας φονικάς χείρας του αδελφού του Ησαύ. Αυτός επροπορεύετο έμπροσθεν της παρεμβολής των υιών Ισραήλ, όταν ελευθερώθησαν από την σκλαβίαν των Αιγυπτίων, και με τον στύλον του πυρός και της νεφέλης, ευκόλυνεν εις εκείνους την δυσκολίαν της οδοιπορίας. Αυτός εφάνη εις τον μάντιν Βαλαάμ, όταν εκείνος επήγαινε διά να καταρασθή τον Ισραηλιτικόν λαόν, φοβερίζωντας αυτόν, και φανερά εμποδίζωντας από το τοιούτον κίνημα. Αυτός και προς τον Ιησούν του Ναυή ερωτήσαντα, απεκρίθη. «Εγώ αρχιστράτηγος Κυρίου νυνί παραγέγονα». Ούτος και εν τη νέα χάριτι εχώνευσε τους ποταμούς, τους οποίους μίαν φοράν απέλυσαν οι δυσσεβείς εναντίον του εν Χώναις αγιάσματός του, και εναντίον του θείου Ναού του. Και άλλα δε πολλά ιστορούνται δι' αυτόν εν ταίς θεοπνεύστοις Γραφαίς. Διά τούτο και ημείς προστάτην αυτόν και φύλακα της ζωής ημών προβαλλόμενοι, την πάνσεπτον αυτού πανήγυριν εορτάζομεν σήμερον, η οποία και Σύναξις ονομάζεται δι' αιτίαν τοιαύτην.    Ο διά υπερβολήν υπερηφανίας επαρθείς κατά του πάντων Ποιητού και Δεσπότου Διάβολος, και καυχησάμενος να βάλη τον θρόνον του επί των νεφελών του ουρανού, και να γένη όμοιος τω Υψίστω, καθώς περί αυτού γράφει ο Ησαΐας (Ησ. ιδ΄, 14), ούτος, λέγω, επειδή ευθύς οπού ενόησε ταύτα και εβουλήθη, εξέπεσεν από την ουράνιον δόξαν και από το αρχαγγελικόν αυτού αξίωμα. Καθώς είπεν εν Ευαγγελίοις ο Κύριος. «Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα» (Λουκ. ι΄, 18). Ομοίως δε και το υποτασσόμενον εις αυτόν τάγμα των Αγγέλων, απεσκίρτησεν από Θεού διά υπερηφάνειαν, διά τούτο εξέπεσε και αυτό μαζί με τον αρχηγόν του Διάβολον. Και έγιναν όλοι ομού σκοτεινοί αντί φωτεινοί. Και δαίμονες, αντί Άγγελοι.  Τότε λοιπόν λέγεται, ότι ο μέγας ούτος αρχιστράτηγος Μιχαήλ, βλέπωντας την ελεεινήν των Αγγέλων έκπτωσιν, εκατάλαβε την αιτίαν της τοιαύτης εκείνων πτώσεως. Και δια τούτο με την υποταγήν και ταπείνωσιν, την οποίαν έδειξεν ως δούλος ευχάριστος και οικέτης πιστός προς τον εδικόν του Δεσπότην Θεόν, διεφύλαξε, τόσον την εδικήν του δόξαν και λαμπρότητα, την παρά Θεού χαρισθείσαν, όσον και την δόξαν των άλλων Αγγελικών ταγμάτων. Όθεν δια την υποταγήν και ευγνωμοσύνην του ταύτην, εδιωρίσθη παρά του Θεού Παντοκράτορος, να ήναι πρώτος των Αγγελικών τάξεων. Συνάξας γαρ και ενώσας εις εν τους χορούς των Αγγέλων, εφώναξεν εις αυτούς το «Πρόσχωμεν». Ήτοι ας προσέξωμεν και ας εννοήσωμεν, τί έπαθον ούτοι οι εκπεσόντες δαίμονες δια την υπερηφανίαν τους, οίτινες προ ολίγου ήτον μαζί με ημάς Άγγελοι. Και ας στοχασθώμεν τί μεν είναι ο Θεός, τί δε είναι ο Άγγελος. Ο μεν γαρ Θεός, είναι Δεσπότης και Δημιουργός ημών των Αγγέλων. Ημείς δε οι Άγγελοι, είμεθα δούλοι και κτίσματα του Θεού. Και έτζι ανύμνησε και εδόξασε τον των απάντων Θεόν, αναβοήσας εκείνον βέβαια τον θείον και αγγελικόν ύμνον με όλους τους Αγγέλους, «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης αυτού».  Σημείωσαι, ότι μερικοί Διδάσκαλοι προσαρμόζουσιν εις την πτώσιν ταύτην του εωσφόρου, και των δαιμόνων και εις την ανδραγαθίαν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, τα ρητά εκείνα της Αποκαλύψεως τα λέγοντα· «Kαι εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ, ο Μιχαήλ και οι Άγγελοι αυτού, επολέμησαν μετά του δράκοντος. Kαι ο δράκων επολέμησε και οι Άγγελοι αυτού και ουκ ίσχυσαν. Ούτε τόπος ευρέθη αυτών έτι εν τω ουρανώ. Kαι εβλήθη ο δράκων ο μέγας. Ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος. Kαι ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην εβλήθη εις την γην. Kαι οι Άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν» (Αποκάλ. ιβ΄, 7). Λέγει δε και ο Kορυφαίος Πέτρος· «Ει γαρ ο Θεός Αγγέλων αμαρτησάντων ουκ εφείσατο, αλλά σειραίς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εις κρίσιν τετηρημένους» (Β΄ Πέτ. β΄, 4).  Αλλά και ο Απόστολος Ιούδας ούτω φησίν· «Αγγέλους τε τους μη τηρήσαντας την εαυτών αρχήν, αλλά απολιπόντας το ίδιον οικητήριον, εις κρίσιν μεγάλης ημέρας, δεσμοίς αϊδίοις υπό ζόφον τετήρηκεν» (6).  Έφη δε και ο θεολόγος Γρηγόριος· «Πρώτον μεν εννοεί ο Θεός τας αγγελικάς δυνάμεις και ουρανίους. Kαι το εννόημα έργον ήν, Λόγω συμπληρούμενον και Πνεύματι τελειούμενον. Kαι ούτως υπέστησαν λαμπρότητες δεύτεραι, λειτουργοί της πρώτης λαμπρότητος ... Βούλομαι μεν ειπείν, ότι ακινήτους (υποληπτέον ταύτας) προς το κακόν, και μόνην εχούσας την του καλού κίνησιν. Άτε περί Θεόν ούσας, και τα πρώτα εκ Θεού λαμπομένας. (Τα γαρ ενταύθα, δευτέρας ελλάμψεως.) Πείθει δε με μη ακινήτους, αλλά δυσκινήτους και υπολαμβάνειν ταύτας και λέγειν, ο διά την λαμπρότητα εωσφόρος, σκότος διά την έπαρσιν και γενόμενος και λεγόμενος. Αί τε υπ' αυτόν αποστατικαί δυνάμεις, δημιουργοί της κακίας τη του καλού φυγή, και ημίν πρόξενοι» (Λόγ. εις την Χριστού Γέννησιν).  Και τούτο δε ενταύθα σημείωσαι, ότι ο Θεοδώρητος λέγει, πως εξέπεσαν από όλας τας τάξεις των Αγγέλων, συμπεραίνωντας τούτο από το λόγιον του Αποστόλου Παύλου το λέγον· «Ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα· αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας». Ούτω γαρ επί λέξεως λέγει· «Εκ των αγίων ήσαν ταγμάτων οι πονηροί δαίμονες. Αλλά και διά πονηρίαν, της τάξεως εκείνης εξέπεσαν. Έχουσι δε και νυν τας προσηγορίας εις έλεγχον της βδελυρίας». Συμφωνεί εις τούτο και ο θείος Ιερώνυμος, ότι δηλαδή οι εκπεσόντες Άγγελοι, εξέπεσον, όχι από ένα τάγμα, αλλά από πολλά. Βεβαιοί δε τον λόγον του από το αυτό ρητόν του μεγάλου Παύλου.  Αγκαλά και ο θεοφόρος Μάξιμος, και ο Δαμασκηνός Ιωάννης, θέλουσιν ότι από την ενάτην μόνην τάξιν των Αγγέλων, να έπεσον όσοι Άγγελοι έπεσον. Τον δε εωσφόρον, ο μεν Χρυσόστομος, πρώτον των Αγγέλων λέγει και ότι αυτός εξετραχηλίσθη από τον αγγελικόν κολοφώνα. Τω δε Χρυσοστόμω, συμφωνεί ο ιερός Αυγουστίνος και ο Διάλογος. Kαι ο Ιερώνυμος δε ανώτατον αυτόν πάντων των Αγγέλων υπέλαβε. Ο δε Τερτυλλιανός, εξέχοντα και σοφώτατον αυτόν πάντων είπε, και απλώς, ο εωσφόρος από το τάγμα των Σεραφίμ εξέπεσε· καν και ο ανωτέρω Δαμασκηνός και ο θείος Μάξιμος, πρώτον αυτόν είπον της ενάτης τάξεως των Αγγέλων.  Περί δε του πλήθους των Αγγέλων λέγει ο Χρυσορρήμων· «Ότι γαρ άπας ο αήρ, Αγγέλων εμπέπλησται, άκουσον τί φησιν ο Παύλος. "Οφείλουσιν αι γυναίκες εξουσίαν έχειν επί της κεφαλής διά τους Αγγέλους"» (Λόγ. εις την Ανάληψιν, τόμω ε΄ της εν Ετόνη εκδόσεως).  Σημειούμεν ενταύθα, ότι επειδή το Μυστήριον τούτο της των Αγγέλων Συνάξεως παρελάβομεν εξ αρχαίας παραδόσεως, καθώς γράφεται παρά πολλοίς χειρογράφοις Συναξαρισταίς, θαυμάζω, πως τινες καίτοι σοφοί όντες, εμοί γούν τω ασόφω ουκ έδωκαν νοήσαι, πως εθάρσησαν να ειπούν, ότι αυτό είναι μύθος  [Α447]  και μυθάριον! αποστολικόν γαρ παράγγελμα είναι, κατά τον Μέγαν Βασίλειον, το να κρατώμεν τας παραδόσεις, ας παρελάβομεν. Kαι αυτοί δε οι τούτο λέγοντες, πολλά λέγουσιν αλλαχού περί φυλακής των εκκλησιαστικών παραδόσεων, όπου γε την αρχαίαν παράδοσιν ταύτην βεβαιούσι και άλλοι, ων είς εστι και ο Φιλαδελφείας Μακάριος ο Χρυσοκέφαλος, έν τε τω εις τους Ταξιάρχας λόγω, και εν τω εις τα εννέα τάγματα. Ει δε και προβάλλουσιν, ότι εν τη ουρανίω Ιεραρχία τάξις απαράβατός εστι, φωτίζεσθαι και τελειούσθαι τας κατωτέρω τάξεις των Αγγέλων υπό των ανωτέρω, αποκρινόμεθα ότι ναί. Τούτο αληθεύει εν όσω ασύγχυτος μένει η τάξις εκάστης χοροστασίας. Τότε δε εν τη πτώσει του εωσφόρου πόλεμος εγένετο εν τω ουρανώ, κατά την ιεράν Αποκάλυψιν. Όθεν πάσα η τάξις και αρμονία των υπερκοσμίων ουσιών συνεχύθη και ανεστράφη, καθότι έπεσον και από τα ανώτερα του αρχαγγελικού τάγματος, εκ του οποίου ήτον ο Μιχαήλ. Kαι τούτο βεβαιούται από τα λόγια του Αποστόλου. «Ουκ έστιν ημίν, λέγοντος, η πάλη προς αίμα και σάρκα. Αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας». Δείκνυται γαρ εκ του ρητού τούτου, ότι κατά τον θείον Ιερώνυμον και τον Θεοδώρητον τους ερμηνεύοντας το ρητόν αυτό, οι εκπεσόντες Άγγελοι, δεν έπεσον από ένα μόνον τάγμα, αλλά από πολλά και ανώτερα του τάγματος των Αρχαγγέλων, οποίαι είναι αι Αρχαί και αι Εξουσίαι. Kαι αφίνω να λέγω, ότι, κατά τον Χρυσόστομον, και Αυγουστίνον, και Διάλογον, και Ιερώνυμον, ο εωσφόρος ήτον ανώτατος πάντων των Αγγέλων, και εξέπεσεν εκ του αγγελικού κολοφώνος. Επειδή λοιπόν αύται αντιστρέψασαι την τάξιν, αντί να μυήσουν και να φωτίσουν τα κατώτερα τάγματα εις το αγαθόν, εμύησαν αυτά εις το κακόν και εσκότισαν, τούτου χάριν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σταθείς εν τη οικεία τάξει του αγαθού, εμύησε τας ανωτέρω Αρχάς και Εξουσίας να μένουν εν τη τάξει του αγαθού καθ' ην εκτίσθησαν. Τί λοιπόν άτακτον, ή άτοπον ακολουθεί, ανίσως ο κατώτερος Μιχαήλ και μείνας εν τω αγαθώ, βλέπων τας ανωτέρω Αρχάς και Εξουσίας να εκπίπτουν του αγαθού, εμύησεν αυτάς και εδίδαξε να μένουν εν τω αγαθώ; Βέβαια ουδέν.  Kαι εν τη καθ' ημάς γαρ ιεραρχία, του Ιερέως και Ιεράρχου ατακτούντων και κακώς φρονούντων, και Διάκονος και Μοναχός ευτακτούντες και ορθώς φρονούντες, δύνανται νουθετήσαι και ευτακτήσαι αυτούς, καθώς τα παραδείγματά εισι πάμπολλα. Σημείωσαι όμως ότι η ανωτέρω περικοπή, η κατά το τέλος του Συναξαρίου γραφομένη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ήτοι η λέγουσα αυτολεξεί· «Το τοιούτον ουν μυστήριον εξ αρχαίας παραδόσεως παραλαβόντες την παρούσαν εορτήν εορτάζομεν, Σύναξιν αυτήν ονομάζοντες, ως είρηται». Αύτη, λέγω, κακώς παρελείφθη από τους τετυπωμένους Συναξαριστάς. Ει γαρ προσέκειτο, ουκ άν, οίμαι, μύθον το Συναξάριον τούτο οι ανωτέρω ωνόμασαν, ως φύλακες των εκκλησιαστικών παραδόσεων.  Το τοιούτον λοιπόν μυστήριον εξ αρχαίας παραδόσεως παραλαβόντες ημείς, την παρούσαν εορτήν εορτάζομεν. Σύναξιν αυτήν ονομάζοντες των Αγγέλων: τουτέστι προσοχήν, ομόνοιαν και ένωσιν.  Μαζί δε με τον Αρχάγγελον Μιχαήλ εορτάζομεν σήμερον και τον ωραιότατον και χαριέστατον Αρχάγγελον Γαβριήλ. Διατί και αυτός πολλάς ευεργεσίας εποίησεν εις το ανθρώπινον γένος, τόσον εν τη Παλαιά, όσον και εν τη Νέα Διαθήκη. Γαβριήλ δε θέλει να ειπή, Θεός και άνθρωπος, κατά τον Πρόκλον Kωνσταντινουπόλεως. Δια τούτο και αυτός υπηρέτησεν εξαιρέτως εις το μυστήριον της ενσάρκου οικονομίας του Θεανθρώπου Λόγου. Το περί του Αρχαγγέλου Γαβριήλ τούτο Συναξάριον ημείς προσεθήκαμεν.  Επειδή πάντη ανάρμοστον και ανακόλουθον είναι, να λέγεται μεν η εορτή αύτη των δύω Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ, και πάντα τα τροπάρια και οι Kανόνες να αναφέρωσι περί των δύω Αρχαγγέλων. Έπειτα δε εν τω Συναξαρίω, να αναφέρεται μόνος ο Μιχαήλ.  Εν μεν γαρ τη προφητεία του Δανιήλ φέρεται αυτολεξεί το όνομά του, όταν εξήγησεν εις τον Δανιήλ την όρασιν, οπού είδε περί των βασιλέων Μήδων και Περσών και Ελλήνων. «Γαβριήλ, γαρ φησι, συνέτισον εκείνον (τόν Δανιήλ δηλ.) την όρασιν» (Δαν. η΄, 16). Και πάλιν ο αυτός Γαβριήλ εφανέρωσεν εις τον αυτόν Δανιήλ, ότι μετά εβδομήκοντα εβδομάδας χρόνων, ήγουν μετά τετρακοσίους εννενήντα επτά χρόνους, έχει να έλθη ο Χριστός. «Και ιδού, φησιν, ανήρ Γαβριήλ, Νν είδον εν τη οράσει εν τη αρχή πετόμενος, και ήψατό μου ωσεί ώραν θυσίας εσπερινής, και συνέτισέ με», και τα εξής (Δαν. θ΄, 21). Αυτός είναι οπού ευηγγέλισε και την γυναίκα του Μανωέ, ότι έχει να γεννήση τον Σαμψών. Αυτός είναι οπού ευηγγέλισε τον Ιωακείμ και την Άνναν, ότι μέλλουν να γεννήσουν την κυρίαν και Δέσποιναν Θεοτόκον.  Εν δε τη Νέα Διαθήκη, αυτός είναι οπού ευηγγέλισε τον Ζαχαρίαν, εστώς εκ δεξιών επί του θυσιαστηρίου του θυμιάματος, ότι έχει να γεννήση τον μέγαν Ιωάννην τον Πρόδρομον. Αυτός έτρεφε και την Αειπάρθενον Μαριάμ δώδεκα χρόνους μέσα εις τα Άγια των Αγίων με τροφήν ουράνιον. Αυτός δή αυτός, και ποίος αμφιβάλλει, ευηγγέλισε την αυτήν Θεοτόκον, ότι μέλλει να γεννήση εκ Πνεύματος Αγίου τον Υιόν και Λόγον του Θεού. Αυτός εφάνη εις το όραμα του Ιωσήφ, ως θέλουσι πολλοί, και είπεν εις αυτόν να μη φοβηθή, αλλά να παραλάβη Μαριάμ την γυναίκά του, επειδή το εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου. Αυτός εφάνη και εις τους ποιμένας και ευηγγέλισεν αυτούς, ότι ετέχθη ο Σωτήρ του κόσμου Χριστός. Και αυτός εν οράματι είπεν εις τον Ιωσήφ να πάρη το Παιδίον και την Μητέρα αυτού και να φύγη εις Αίγυπτον. Και πάλιν αυτός ο ίδιος είπεν αυτώ να επιστρέψη εις την γην Ισραήλ. Πολλοί δε των ιερών διδασκάλων και ασματογράφων γνωματεύουσιν, ότι ο θείος Γαβριήλ ήτον ο λευχειμονών εκείνος Άγγελος, όστις κατελθών από τον Ουρανόν, απεκύλισε τον λίθον από της θύρας του μνημείου του ζωοδότου Ιησού, και εκάθητο επάνω αυτού. Και αυτός ήτον ο ευαγγελίσας τας Μυροφόρους περί της αναστάσεως του Κυρίου. Και διά να ειπούμεν καθολικώς, ο θειότατος Γαβριήλ υπηρέτησεν εις το Μυστήριον της ενσάρκου οικονομίας του Θεού Λόγου απ' αρχής έως τέλους. Δια τούτο και η Εκκλησία του Χριστού παρέλαβε να συνεορτάζη αυτόν μαζί με τον Αρχάγγελον Μιχαήλ, και να επικαλήται την παρ' αυτού χάριν και βοήθειαν.  (Την κατά πλάτος διήγησιν περί των Αρχαγγέλων όρα εις τον Θησαυρόν του Δαμασκηνού.)

ΤΣΙΠΡΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΤΑ!! Τι αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο Γ.Γ. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διαμαρτυρόμενος για «θεσμική υποχώρηση» στις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας Παραιτήθηκε μια ημέρα  μετά την ανάληψη των καθηκόντων του νέου υπουργού Δικαιοσύνης ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Κωστής Παπαϊωάννου, στο ...  «πνεύμα Φίλη», όπως καθίσταται σαφές από την ανακοίνωση που εξέδωσε και διαμαρτυρόμενος για «θεσμική υποχώρηση» στις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας. 

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης  «ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Σταύρος Κοντονής έκανε αποδεκτή την παραίτηση που υπέβαλε σήμερα ο Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Κωστής Παπαϊωάννου.  Ο Υπουργός ευχαρίστησε θερμά τον κ. Παπαϊωάννου για τις υπηρεσίες που προσέφερε στο Υπουργείο κατά τη διάρκεια της θητείας του και ευχήθηκε καλή συνέχεια στο έργο του». Όμως,  στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο  κ. Παπαϊωάννου  μιλάει για ανάγκη να μην  υπάρξει καμία θεσμική υποχώρηση στο θέμα  των σχέσεων κράτους - Εκκλησίας ( λίγες ημέρες μετά το θέμα που ανέκυψε με την μη παραμονή στην κυβέρνηση του Νίκου Φίλη)  καθώς και των δικαιωμάτων των προσφύγων. Αναφέρει συγκεκριμένα ο πρώην  Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Υπέβαλα την παραίτησή μου από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κλείνει ένας κύκλος 20 μηνών. Με τους συνεργάτες μου αναλάβαμε νομοθετικές πρωτοβουλίες και δράσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εξάλειψη των διακρίσεων: νομοθετήσαμε την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης σε όλα τα ζευγάρια, ενισχύσαμε την αντιρατσιστική νομοθεσία, αναλάβαμε πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση των εγκλημάτων μίσους και του ρατσισμού.

Η θέσπιση ανεξάρτητου μηχανισμού διερεύνησης περιστατικών αυθαιρεσίας στα σώματα ασφαλείας και τους υπαλλήλους των φυλακών και η επέκταση της αρχής της ίσης μεταχείρισης βρίσκονται στη Βουλή για ψήφιση. Δουλέψαμε για μια Δικαιοσύνη φιλική προς τα παιδιά. Το νομοσχέδιο για την αναγνώριση ταυτότητας φύλου είναι σχεδόν έτοιμο για δημόσια διαβούλευση. Ευχαριστώ τον Νίκο Παρασκευόπουλο γιατί με τίμησε με την εμπιστοσύνη και την υποστήριξή του. 

Ευχαριστώ ολόψυχα τους συνεργάτες μου, ήταν τιμή μου που δούλεψα μαζί τους. Εύχομαι ολόψυχα στον νέο Υπουργό καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο του. Κλείνω αυτόν τον κύκλο με τη βεβαιότητα πως στη σημερινή συγκυρία κάθε θεσμική υποχώρηση κοστίζει πολύ ακριβά, είτε αφορά στις σχέσεις κράτους και Εκκλησίας είτε στα θεμελιώδη δικαιώματα των προσφύγων. Όμως η προσπάθεια για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι διαρκής. Στην προσπάθεια αυτή θα είμαι παρών».

Οι Άγιοι Δέκα είναι χωριό της επαρχίας Καινουργίου του Νομού Ηρακλείου Κρήτης, με 796 κατοίκους το 2001. Βρίσκεται στο 44ο χιλιόμετρο του οδικού άξονα Ηρακλείου-Μοιρών και αποτελεί την έδρα του Δήμου Γόρτυνας.

Το χωριό είναι χτισμένο σε κατάφυτο ύψωμα με θαυμάσια θέα ανάμεσα σε ελαιώνες, στη βόρεια πλευρά της πεδιάδας της Μεσσαράς, πάνω σε ερείπια της αρχαίας Γόρτυνας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 170 μέτρων. Πιθανολογείται μάλιστα ότι εκεί βρισκόταν το νεκροταφείο της Γόρτυνας. Άλλωστε πολλά από τα σπίτια του χωριού έχουν χτιστεί με οικοδομικό υλικό από τα ερείπια της αρχαίας πόλης. Στο Μικρό Μουσείο της Γόρτυνας εκθέτονται ευρήματα της περιοχής.^[1]

Στον οικισμό βρίσκονται οι ναοί των Αγίων Δέκα και του Αγίου Νεκταρίου.Το χωριό οφείλει το όνομά του στους δέκα κρητικούς χριστιανούς, που μαρτύρησαν εκεί κατά τη διάρκεια των διωγμών που πραγματοποίησε ο Δέκιος το 250 μ.Χ. Στο σημείο όπου μαρτύρησαν,στη θέση "λώνιον", βρίσκεται σήμερα η κεντρική εκκλησία του χωριού η οποία κτίστηκε τον 12ο αιώνα. Λίγα μέτρα πιο πέρα,στο σημείο όπου ετάφησαν υπάρχουν σήμερα οι τάφοι των Αγίων Δέκα και ο ναός της Αγίας Λίμνης.Οι Άγιοι Δέκα ήταν αλφαβητικά οι: Αγαθόπους, Βασιλείδης, Γελάσιος, Ευάρεστος, Ευνικιανός, Εύπορος, Ζωτικός, Θεόδουλος, Πόμπιος και Σατουρνίνος. Το μάρμαρο που γονάτισαν οι Άγιοι Δέκα για να αποκεφαλιστούν, φυλάσσεται σε ειδική προθήκη στο Μητροπολιτικό Ναό του χωριού. Πάνω στο μάρμαρο είναι αποτυπωμένες οι γονατιές όλων των Αγίων. Το χωριό πανηγυρίζει στις 23 Δεκεμβρίου. Κατα την ημέρα αυτή κάθε χρόνο τελείται πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία με την παρουσία Μητροπολιτών από όλη την Κρήτη και ιερέων της γύρω περιοχής.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΟΥΣ 10 ΑΘΛΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!! ΜΑ ΚΑΛΑ ΕΣΕΙΣ ΕΧΕΤΕ ΤΑΪΣΕΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΑΟΥΛ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥ?? Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΣΦΑΓΗΣ ΤΩΝ ΨΕΥΤΟΑΓΙΩΝ ΣΑΣ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ!!ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΡΩΜΙΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕ ΣΦΑΓΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ??ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ?? ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ!! http://apollonios.pblogs.gr/2014/07/orthodoxa-hristianika-egklhmata-ths-ekklhsias-kata-twn-ellhnwn-p.html

Συνελήφθη νωρίτερα σήμερα το πρωί, στην Ν. Χιλή, από την Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Αλεξανδρούπολης, κατόπιν εντάλματος το οποίο εξέδωσε ο εισαγγελέας Ξάνθης, ο  αρχιμανδρίτης Ι. Καρασακαλίδης.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο λόγος που συνελήφθη και κρατείται αυτήν την στιγμή στην Ασφάλεια Αλεξανδρούπολης μέχρις ότου να μεταφερθεί στον Εισαγγελέα για να απολογηθεί είναι η μη καταβολή των εξαγοράσιμων ποινών που είχε καταδικαστεί, πόσο το οποίο αγγίζει τα 50.000 ευρώ.

Να θυμίσουμε πως ο  Αρχιμαδρίτης είχε κριθεί ένοχος, τον περασμένο Ιούλιο, από το Δικαστήριο, χωρίς ελαφρυντικά, για τις κατ' εξακολούθηση παράνομες πράξεις και καταδικάστηκε με ποινή φυλάκισης 4,5 ετών χωρίς αναστολή, εξαγοράσιμη, και επιπλέον με διετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων καθώς και με διετή απαγόρευση εξόδου από την χώρα.

Τέλος να σημειωθεί πως το ένταλμα σύλληψης του εξέδωσε ο εισαγγελέας Ξάνθης μιας και εκεί είναι δηλωμένη η μόνιμη κατοικία του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΝΑ ΦΡΙΞΕΤΕ!!ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ! Ένας χριστιανός  "ιερέας" και ένας νεκροθάφτης δημιούργησαν ένα διαφορετικό παρεκκλήσι, το παρεκκλήσι των κρανίων. 

Το παρεκκλήσι των κρανίων δημιουργήθηκε για να τιμηθούν οι νεκροί των πολέμων. Ο "ιερέας" και ο νεκροθάφτης που το δημιούργησαν, έβρισκαν τους σκελετούς, ακολουθώντας σκυλιά που έψαχναν για κόκαλα.

Το 1776, όταν χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν από πολέμους και ασθένειες, ένας Τσέχος ιερέας αποφάσισε να τιμήσει τους νεκρούς με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το όνομα του ιερέα ήταν Βακλάβ Τόμασεκ και συνεργασία με τον νεκροθάφτη Τζ. Λάνγκερ, συγκέντρωσε τους σκελετούς χιλιάδων νεκρών και τους τοποθέτησε στο εσωτερικό μίας μικρής εκκλησίας στην Πολωνία. Για 18 χρόνια, από το 1776 μέχρι και το 1794, οι δύο άντρες έψαχναν για πρόχειρους μαζικούς τάφους και αφαιρούσαν τους σκελετούς. Συγκέντρωσαν περισσότερους από 24 χιλιάδες σκελετούς, τους οποίους έβρισκαν ακολουθώντας σκυλιά, τα οποία έψαχναν κόκαλα για να φάνε. Είχαν προηγηθεί δύο θανατηφόροι πόλεμοι οι οποίοι αποδεκάτισαν την Ευρώπη.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!!ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ!!

Ο πρώτος ήταν γνωστός ως ο Τριακονταετής πόλεμος, στον οποίο συμμετείχαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και υπολογίζεται πως έχασαν τη ζωή τους 8 εκατομμύρια άνθρωποι. Ο δεύτερος ήταν γνωστός ως Επταετής πόλεμος, ο οποίος επεκτάθηκε μέχρι και τη βόρεια Αμερική. Παράλληλα, θρησκευτικές διαμάχες και ασθένειες προκάλεσαν τον θάνατο κι άλλων ανθρώπων, οι οποίοι κατέληξαν σε μαζικούς τάφους. Αυτούς τους νεκρούς άρχισαν να ξεθάβουν οι Τόμασεκ και Λάνγκερ το 1776 για να "διακοσμήσουν" το παρεκκλήσι τους.

Βρίσκεται στην μικρή πόλη, Czermna, στα νοτιοδυτικά της Πολωνίας, κοντά στα σύνορα με την Τσεχία. Είναι αφιερωμένο στον Άγιο Βαρθολομαίο και στα πολωνικά είναι γνωστό ως "Kaplica Czaszek", δηλαδή «Το παρεκκλήσι των κρανίων».

Οι τοίχοι του διακοσμούνται από 3 χιλιάδες ανθρώπινα κρανία και οστά, ενώ στην υπόγεια κρύπτη φυλάσσονται ακόμα 21 χιλιάδες σκελετοί. Μερικά κρανία έχουν ξεχωριστή θέση, είτε επειδή ήθελαν να τιμήσουν το πρόσωπο στο οποίο ανήκε είτε επειδή θεώρησαν ότι παρουσίαζαν ανθρωπολογικό ενδιαφέρον. Το ένα από αυτά ανήκε σε έναν Τάταρο πολεμιστή, τα άλλα δύο στον δήμαρχο της πόλης Czermna και στη σύζυγό του, το τέταρτο ήταν διάτρητο από σφαίρες, το πέμπτο είχε διαβρωθεί από τη σύφιλη και το έκτο λέγεται πως ανήκε σε κάποιον γίγαντα. Δίπλα σε αυτά τα κρανία βρίσκονται και τα κρανία των δημιουργών του παρεκκλησιού, του ιερέα και του νεκροθάφτη που δημιούργησαν αυτή την περίεργη διακόσμηση.

Στόχος του ιερέα  ήταν να τρομοκρατήσει τους ντόπιους, αλλά να τιμήσει τη μνήμη των νεκρών και να υπενθυμίσει στον κόσμο πόσο σύντομη και εύθραυστη είναι η ανθρώπινη ζωή.

Ο  αρχιμανδρίτης είχε κατηγορηθεί για σεξουαλικές παρενοχλήσεις γυναικών!! Περίεργο αυτοί πάνε μόνο με αγοράκια!!  Στις φυλακές Κομοτηνής οδηγήθηκε ένας  αρχιμανδρίτης που είχε αναστατώσει πριν από τρία χρόνια την Αλεξανδρούπολη με ερωτικά σκάνδαλα και είχε τιμωρηθεί με έκπτωση και αργία. Τον περασμένο Ιούλιο είχε καταδικαστεί από ποινικό δικαστήριο για συκοφαντία και εξύβριση του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου και αφέθηκε ελεύθερος για να εξαγοράσει την ποινή, πράγμα που δεν έκανε ποτέ κι έτσι συνελήφθη βάσει εντάλματος!Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Καρασακαλίδης είχε κατηγορηθεί από τον Μητροπολίτη για «εναγκαλισμούς, θωπείες και ασπασμούς θηλέων κατά συρροήν επί σκοπώ γενετησίου ικανοποιήσεώς του, κατάχρηση της πνευματικής του πατρότητος κατά συρροήν σε υπεξούσιά του πνευματικώς θήλεα πρόσωπα επί σκοπώ γενετησίου ικανοποιήσεώς του, παράβαση κατά συρροήν της δοθείσης υπ' αυτού μοναχικής ομολογίας περί παρθενίας και δεινότατο σκανδαλισμό της συνειδήσεως των πιστών».Το Πρωτοβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο στο οποίο είχε παραπεμφθεί, τον είχε κρίνει ένοχο για όλες τις κατηγορίες και του είχε επιβάλλει αργία 7,5 ετών από πάσης ιεροπραξίας, έκπτωση από το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου και στέρηση της πνευματικής πατρότητος. Ένα χρόνο μετά, το Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο στην Αθήνα υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών είχε επιβεβαιώσει την καταδίκη και είχε μειώσει την ποινή σε 5,5 χρόνια. Ο Καρασακαλίδης προσέφυγε και στο ΣτΕ, χωρίς όμως να δικαιωθεί.Την έκπτωσή του ακολούθησαν διάφορα περιστατικά στην Αλεξανδρούπολη, όπου κυκλοφόρησαν συκοφαντικά και υβριστικά φυλλάδια με περιεχόμενο σε βάρος του Μητροπολίτη Άνθιμου, των συνεργατών και μελών της οικογένειάς του. Η κατ' οίκον έρευνα στα σπίτια του πρώην Αρχιμανδρίτη στην Ξάνθη και τη Νέα Χιλή αποκάλυψε ότι εκείνος ήταν ο συντάκτης, οργανωτής και αποστολέας των φυλλαδίων τα οποία διένειμαν «πνευματικά του παιδιά», δυο από τα οποία είχαν συλληφθεί να γράφουν υβριστικά συνθήματα σε τοίχους σε βάρος του Μητροπολίτη και καταδικάστηκαν.Στην ποινική δίκη που έγινε φέτος στις 12 Ιουλίου στην Αλεξανδρούπολη, ο  "ιερωμένος" είχε κριθεί ένοχος χωρίς ελαφρυντικά και καταδικάστηκε σε εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης 4,5 ετών χωρίς αναστολή, διετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και διετή απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Ωστόσο, δεν κατέβαλε ποτέ το πόσο των 50.000 ευρώ για την εξαγορά. Έτσι, ο ανακριτής Πλημμελειοδικών Ξάνθης (όπου έχει δηλώσει μόνιμη κατοικία) εξέδωσε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του. Ο Ιωάννης  Καρασακαλίδης συνελήφθη το πρωί της Τετάρτης στη Νέα Χιλή από άνδρες της Ασφαλείας και θα προσαχθεί στον εισαγγελέα κατηγορούμενος για παραβίαση των όρων με τους οποίους είχε αφεθεί ελεύθερος. Στη συνέχεια, θα απολογηθεί στον ανακριτή.

(επιτέλους) Ποινή φυλάκισης σε ιερέα για θόρυβο καμπάνας!!!Οι ρασοφοροι λειτουργούν ως κατακτητές δεν σέβονται τους νόμους του Κράτους και κάνουν αλόγιστη χρήση των μεγαφώνων και των καμπαναριων των Εβραιοχριστιανικών εκκλησιών!!

Από τη Romfea.gr&nbsp;;μάθαμε ότι: Το Ειρηνοδικείο Μηλέων επέβαλε σε ιερέα ποινή φυλάκισης 70 ημερών, με την κατηγορία πως το κωδωνοστάσιο του Ιερού Ναού προκαλούσε ηχορύπανση. Ο ιερέας είναι εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου του Δήμου Μηλέων στα Καλά Νερά, και καιρό τώρα δεχόταν πολλές αντιδράσεις από τους κατοίκους για ηχορρύπανση του κωδωνοστασίου. Οι κάτοικοι της περιοχής όμως δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, έτσι με έγγραφες καταγγελίες προσέφυγαν στην Εισαγγελία Βόλου και ζητούσαν την άμεση επέμβαση του Εισαγγελέα για τον θόρυβο του καμπαναριού. Η Εισαγγελία Βόλου αμέσως διέταξε έρευνα και αντιπροσωπεία μετέβη στον Ιερό Ναό, όπου εκεί με ειδικό μηχάνημα έγινε ηχομέτρηση του κωδωνοστασίου, το οποίο κατέγραψε ήχους πάνω από το όριο (δηλ. ηχορύπανση). Τέλος ο ιερέας κατέληξε στο δικαστήριο όπου εκεί το Ειρηνοδικείο Μηλέων, του επέβαλε ποινή φυλάκισης 70 ημερών με τριετή αναστολή. Ο ιερέας είναι εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου του Δήμου Μηλέων στα Καλά Νερά, και καιρό τώρα δεχόταν πολλές αντιδράσεις από τους κατοίκους για ηχορρύπανση του κωδωνοστασίου. Οι κάτοικοι της περιοχής όμως δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, έτσι με έγγραφες καταγγελίες προσέφυγαν στην Εισαγγελία Βόλου και ζητούσαν την άμεση επέμβαση του Εισαγγελέα για τον θόρυβο του καμπαναριού. Η Εισαγγελία Βόλου αμέσως διέταξε έρευνα και αντιπροσωπεία μετέβη στον Ιερό Ναό, όπου εκεί με ειδικό μηχάνημα έγινε ηχομέτρηση του κωδωνοστασίου, το οποίο κατέγραψε ήχους πάνω από το όριο (δηλ. ηχορύπανση). Τέλος ο ιερέας κατέληξε στο δικαστήριο όπου εκεί το Ειρηνοδικείο Μηλέων, του επέβαλε ποινή φυλάκισης 70 ημερών με τριετή αναστολή. Πολλοί εργαζόμενοι θέλουν το σαββατοκύριακο να ξεκουραστούν. Ανάμεσά τους υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μόνο την Κυριακή γιατί δουλεύουν μέχρι και το Σάββατο Βράδυ. Υπάρχουν οι ώρες του δειλινού, στο μπαλκόνι σου, ή ακόμα στις διακοπές, τις ώρες αυτές που ρεμβάζεις, σκέφτεσαι ή απλά κοιτάς ήρεμα τον ορίζοντα, ώσπου ξάφνου σε τινάζουν συθέμελα φοβερές εκκωφαντικές ψαλμωδίες που μετατρέπονται σε άναρθρες κραυγές, παραμορφωμένες λόγω της χαμηλής (συνήθως) ποιότητας των μεγαφώνων ... η αιτία είναι συνήθως μια βάφτιση, ένας γάμος ή απλά ο εσπερινός, έτσι αυθαίρετα, σου επιβάλουν γίνεται ένα κακόφωνο νταβαντούρι που σε παίρνει και σε σηκώνει. Επανέρχομαι στις Κυριακές. Το πρωί, όπου σε αστικούς πυκνοκατοικημένους αστικούς χώρους φίσκα στη πολυκατοικία η ενορία σου πετά τα σκεπάσματα από το ωστικό κύμα του ήχου μιας θεόρατης καμπάνας μερικών τόνων, πετά και σένα από το κρεβάτι, ξυπνάς στο πάτωμα προσπαθώντας να καταλάβεις τι σε βρήκε πρωινιάτικα! Πιστεύεις δεν πιστεύεις, εκκλησιάζεσαι δεν εκκλησιάζεσαι ποιος σε ρωτά και ποιος σου δίνει λογαριασμό. Η Θεία Λειτουργία άρχισε. Το πρόβλημα των κωδωνοκρουσιών, έχει απασχολήσει ήδη και τα δικαστήρια χωρίς μέχρι τώρα αποτέλεσμα, ο κυριότερο λόγο είναι ότι ο ήχος της καμπάνας αποτελεί σημαντικό στοιχείο της φυσιογνωμίας ενός τόπου και κατ' επέκταση μέρος του πολιτιστικού περιβάλλοντος. Συμφωνώ και εγώ, αλλά διάολε ήρεμα, ποιο διακριτικά, έλεος! Ένα μεγαλοκατασκευαστής καμπανών είναι ο Βαγγέλης Τσιτούρας, με παραδοσιακή οικογενειακή επιχείρηση από τον πατέρα του και εργοστάσιο σήμερα στην Ελευσίνα. Ελέγχει το 75% της αγοράς. Διαβάστε τι λέει στην «Ελευθεροτυπία»: «Το πρόβλημα είναι οι φάλτσες, οι παράφωνες καμπάνες», μας λέει. «Εχουμε ντεσιμπελόμετρο και μπορούμε να φέρουμε τον ήχο στα επιτρεπτά όρια παρ' ότι οι ιερείς μάς ζητούν πιο δυνατές καμπάνες. Προτείνω να μειωθεί ο θόρυβος 10% με 12% σε περιοχές όπου εκκλησίες είναι δίπλα σε σπίτια και πολυκατοικίες. Να γίνεται μελέτη για να μη στριγγλίζει η καμπάνα. Ανάλογα με αυτήν πρέπει να τοποθετείται και ο μηχανισμός για να είναι καλόηχη. Όταν σε ένα καμπαναριό έχουμε 3-8 καμπάνες, πρέπει να γίνει μελέτη για να έχει η μια νότα σχέση με την άλλη. Η κωδωνοκρουσία αλλάζει από περιοχή σε περιοχή· έχουμε πάνω από 200 κωδωνοκρουσίες σε όλη την Ελλάδα. Αυτή εξαρτάται από τη μελωδικότητα των καμπανών και την έμπνευση του κωδωνοκρούστη. Ακούμε για μοναστήρια με τετρακόσια σήμαντρα και εξήντα οκτώ καμπάνες. Εκεί να δείτε ντεσιμπέλ. Άμα δεν υπάρχει μελέτη της εκκλησιαστικής ακουστικής, είναι να φεύγεις τρέχοντας». Ευχαριστώ τον Αναγνώστη Λασκάρατο που μου επεσήμανε τη δημοσίευση της romfeas.gr

Επιτέλους να και μια απόφαση -σεβασμός προς τον πολίτη!

Στην απόφαση 8915/2003 του Εφετείου Αθηνών (Δ/ΝΗ 2005/876) κρίθηκε ότι το κτύπημα της ώρας από την καμπάνα της εκκλησίας ενοχλούσε σημαντικά τη χρήση του όμορου ακινήτου και των άλλων γειτονικών ακινήτων, καθώς η ηχορύπανση που προκαλούνταν ήταν ασυνήθιστη για την περιοχή και υποχρεώθηκε ο ναός να παύσει τη λειτουργία της καμπάνας σε συνδυασμό με το ρολόϊ. Στην απόφαση αυτή καταγράφηκαν, βασικά, τα ακόλουθα:

«Στη σημερινή εποχή δεν χρειάζεται κανείς να είναι πλούσιος για να αποκτήσει ένα ρολόι, όλοι δε σχεδόν έχουν ένα ρολόι χεριού και τα νοικοκυριά διαθέτουν ρολόι τοίχου στα σπίτια τους. Έτσι, το χτύπημα της ώρας από την καμπάνα της εκκλησίας ενώ δεν παρέχει ουσιαστική εξυπηρέτηση στον κόσμο γίνεται πρόξενος παραπόνων των εφεσιβλήτων, αλλά και των περιοίκων, που ενοχλούνται σημαντικά.

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ "ΑΓΙΟΥ" ΜΗΝΑ

ΛΑΘΟΣ  ΑΡΧΗ !! ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ..ΜΙΑ ΦΟΡΑ  ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ......'Η ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ 'Η ΑΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ..ΟΙ "ΑΝΘΡΩΠΟΙ" ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΦΝΙ!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ  «τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος» (Ψλμ. 15,3)  Ένας από τους ασκητές της εποχής μας, ο γέρων Πορφύριος, είχε πει στα πνευματικά του τέκνα ότι μετά την κοίμησή του θα είναι πιο κοντά τους απΆ όσο ήταν εν ζωή, διότι πλέον δεν θα υπάγεται στους βιολογικούς νόμους του ανθρωπίνου σώματος. Έτσι και ο Άγιος Μηνάς, επί χίλια επτακόσια χρόνια τώρα μετά την εκδημία του, δεν έχει πάψει να βρίσκεται κοντά στους πιστούς, βοηθώντας όσους με πίστη και ελπίδα στον Θεό τον επικαλούνται.

Από τα πολλά θαύματα του Αγίου που διασώζει η παράδοση θα αναφερθούν στη συνέχεια λίγα και χαρακτηριστικά.

Κάποιος χριστιανός από την Κωνσταντινούπολη, οδεύοντας για το πανηγύρι του Αγίου Μηνά και έχοντας μαζί του αρκετά χρήματα, κατέλυσε σε ένα ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος είδε τα ξένα χρήματα και, κυριευμένος από απληστία, σκότωσε τον προσκυνητή, τον διεμέλισε και έβαλε τα κομμάτια  του σε μία σπυρίδα (ζεμπίλι). Ενώ σκεφτόταν πού να θάψει τα μέλη του θύματός του για να μην αποκαλυφθεί το έγκλημα, καταφθάνει στο ξενοδοχείο ένας έφιππος στρατιώτης, ο Άγιος Μηνάς, και τον ρωτάει επίμονα πού βρίσκεται ο προσκυνητής. Ο ξενοδόχος τον διαβεβαιώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτε αλλά ο Άγιος ξεπεζεύει, εισέρχεται στα ενδότερα του ξενώνα, βρίσκει την σπυρίδα, την φέρνει μπροστά του και τον ρωτάει με φοβερό και άγριο βλέμμα να του πει ποιος είναι ο νεκρός.

Τότε ο φονιάς έφριξε, πέφτοντας άφωνος και τρέμων στα πόδια του άγνωστου ιππέα. Ο Άγιος συνάρμοσε τα μέλη του  θύματος, προσευχήθηκε και ανέστησε το νεκρό προσκυνητή παραγγέλνοντάς του να δοξάζει τον Θεό. Ο αναστημένος, σαν να είχε εγερθεί από τον ύπνο, κατάλαβε όσα έπαθε, εδόξασε τον Θεό και προσκύνησε τον Άγιο.

Μόλις ο φονιάς συνήλθε από τον τρόμο του και σηκώθηκε, του πήρε ο Άγιος τα κλεμμένα χρήματα και τα επέστρεψε στον προσκυνητή λέγοντάς του να συνεχίσει τον δρόμο του.

Έπειτα, για να ολοκληρώσει την ευεργεσία του Θεού, στράφηκε προς τον ξενοδόχο, τον έδειρε όπως του άξιζε, τον ενουθέτησε, του έδωσε συγχώρηση για το έγκλημά του προσευχόμενος γιΆ αυτόν, καβάλησε το άλογό του και έγινε άφαντος. Τότε μόνο κατάλαβε ο ξενοδόχος ότι ο στρατιώτης αυτός ήταν ο Άγιος Μηνάς, γεγονός που θυμίζει την εμπειρία των δύο Αποστόλων κατά την πορεία τους προς Εμμαούς, με την συντροφιά του αναστημένου Χριστού. (Λουκ. 24,31).

Ευρύτατη δημοσιότητα έχει δοθεί σε περιστατικό όμοιο με το παραπάνω, δηλαδή ανάσταση διαμελισμένου νεκρού, το οποίο, σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε εφημερίδες, περιοδικά και στο διαδίκτυο, συνέβη πολύ πρόσφατα, το έτος 2004, με θαυματουργό επέμβαση της Παναγίας η οποία ανέστησε δολοφονημένο Σαουδάραβα Μουσουλμάνο που πήγαινε στο Ορθόδοξο Μοναστήρι της Παναγίας Σαϊντανάγια στον Λίβανο. (περιοδικό  «Ελληνορθόδοξη  οικογένεια», τ. 108, σελ. 5-7, 10-11-12/2005, έκδοση Πανελλήνιας ΈνωσηςΦίλων των Πολυτέκνων, Αθήνα).

Κάποιος πλούσιος χριστιανός έταξε στον Άγιο Μηνά να προσφέρει έναν ασημένιο δίσκο στο ναό του. Παρήγγειλε λοιπόν στον αργυροχόο δύο δίσκους και του ζήτησε στον μεν ένα να γράψει το όνομα του Αγίου στον δε άλλον το όνομα το δικό του. Επειδή όμως ο δίσκος ο προορισμένος για τον Άγιο έγινε λαμπρότερος και ωραιότερος, ο χριστιανός, από απληστία κινούμενος, δίχως να ντραπεί τον κράτησε για τον εαυτό του.

Ταξιδεύοντας λοιπόν στη θάλασσα, δείπνησε στο πλοίο χρησιμοποιώντας ασυλλόγιστα και χωρίς ευλάβεια τον δίσκο του Αγίου. Μετά το δείπνο ο υπηρέτης του ανευλαβούς χριστιανού προσπάθησε να πλύνει τον δίσκο στη θάλασσα με αποτέλεσμα να του πέσει στο νερό και να βυθισθεί. Τότε ο νεαρός υπηρέτης φοβήθηκε  πολύ, σάστισε και, προσπαθώντας να πιάσει τον δίσκο, έπεσε κι αυτός στη θάλασσα.

Όταν ο κύριός του αντελήφθη το συμβάν, συναισθάνθηκε ότι πλήρωνε τα επίχειρα της απληστίας του και τυπτόμενος από την συνείδησή του, παρακαλούσε τον Θεό να βρει έστω το λείψανο του μικρού υπηρέτη του, τάζοντας να δώσει στο ναό του Αγίου Μηνά και τον δεύτερο δίσκο, και τα χρήματα που άξιζε ο χαμένος στη θάλασσα δίσκος. Αφού βγήκε στη στεριά περίμενε με αγωνία στην ακρογιαλιά μήπως και εκβρασθεί το πτώμα του υπηρέτη. Και ενώ παρατηρούσε τη θάλασσα, βλέπει τον μικρό να βγαίνει ζωντανός από το νερό κρατώντας στα χέρια του και τον ασημένιο δίσκο του Αγίου!

Ο πλούσιος έφριξε από το θαύμα και έβγαλε φωνή μεγάλη την οποία ακούγοντας οι επιβάτες του πλοίου βγήκαν όλοι έξω και, βλέποντας το συμβάν, ρωτούσαν τον υπηρέτη, που τους διηγήθηκε τα εξής: «Μόλις έπεσα στη θάλασσα, παρουσιάσθηκαν μπροστά μου τρεις άνθρωποι. Ο μεγαλύτερος  από αυτούς φορούσε στρατιωτική στολή, ο άλλος ήταν νεαρός και ο τρίτος ήταν Διάκονος. Αυτοί οι τρεις με πήραν μαζί τους από τον βυθό και  περπατώντας χθες και σήμερα, με έφεραν μέχρι εδώ».

Ο κύριος του παιδιού και οι επιβάτες του πλοίου ακούγοντας το εξαίσιο θαύμα, εδόξαζαν τον Θεό και εθαύμαζαν για τους τρόπους που χρησιμοποιεί προκειμένου οι άνθρωποι  «εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (2 Τιμόθ. 3,7).

Οι τρεις που έσωσαν τον υπηρέτη ήταν ο Άγιος Μηνάς (ο στρατιωτικός), ο Άγιος Βίκτωρ (ο νεαρός) και ο Άγιος Βικέντιος (ο Διάκονος).

Οι δύο τελευταίοι Άγιοι εμαρτύρησαν την ίδια ημέρα με τον Άγιο Μηνά. Τον 2ο αι. μ.Χ.. ο Άγιος Βίκτωρ γδάρθηκε ζωντανός από τους ειδωλολάτρες και τον 3ο αι. μ. Χ. ο Άγιος Βικέντιος πέθανε έπειτα από σταύρωση και εξάρθρωση των μελών στην οποία τον υπέβαλαν οι βασανιστές του. Τιμώνται μαζί με τον Άγιο Μηνά την 11η  Νοεμβρίου.

Ακόμη ένα θαύμα του Αγίου Μηνά έλαβε χώρα το 1826 στο Ηράκλειο της Κρήτης, πόλη στην οποία ιδιαιτέρως τιμάται ο Άγιος. Το 1821, μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολλές περιοχές. Από τους πρώτους που πλήρωσαν με το αίμα τους την επανάσταση ήταν και οι κάτοικοι της Κρήτης. Μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων ήταν ο Μητροπολίτης Κρήτης, οι Επίσκοποι Χανίων, Κνωσού, Χεροννήσου, Λάμπης, Σητείας κ.α. οι οποίοι εσφάγησαν, την 24η Ιουνίου 1821, στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού του Ηρακλείου. Μάλιστα ο ιερουργών ιερέας εσφάγη πάνω στην Αγία Τράπεζα!

Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826, οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα  απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή.

Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο.

Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του. 

Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι Mουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του. Το θαύμα αυτό του  Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου.

ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΡΟΥΦΑ ΚΑΘΟΤΙ ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΞΑΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ,ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΓΚΡΕΜΙΣΑΝ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ,ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΝΑ ΚΤΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ!!Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΟΘΩΜΑΝΙΚΑ ΧΡΥΣΟΒΟΥΛΑ!!ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΑΘΛΙΟΥ ΜΗΝΑ!!

Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Μηνά είναι Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός, ο οποίος βρίσκεται στο Ηράκλειο και είναι η έδρα του Αρχιεπίσκοπου Κρήτης. Ξεκίνησε να χτίζεται στις 25 Μαρτίου 1862 και η κατασκευή του διακόπηκε κατά την Κρητική Επανάσταση του 1866. Ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1895. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν στις 16 Απριλίου 1895 από το Μητροπολίτη Κρήτης Τιμόθεο Α΄.

Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Μηνά, πολιούχο της πόλης του Ηρακλείου.

Ο χώρος στο οποίο χτίστηκε ο ναός ήταν κήπος που ανήκε σε τούρκικη οικογένεια. Στον Κώδικα του Ναού αναφέρεται ότι ο κήπος αγοράστηκε από την επιτροπή ανέγερσης του ναού. Επιπλέον χώρος αγοράστηκε από τον Αλή Βαϊράμογλου έναντι 60.000 γροσίων.

Η δαπάνη για την ανέγερση καλύφθηκε από άτακτες συνδρομές χριστιανών ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ της πόλης και της υπαίθρου καθώς και από τακτικές εισφορές από διάφορα μοναστήρια. Ποσό 112.000 γροσίων αναλήφθηκε το 1864 από δάνειο της Χριστιανικής Ορφανικής Τράπεζας Ηρακλείου. Το ίδιο έτος κυκλοφόρησε ειδικό λαχείο για τη συγκέντρωση ποσού 2.000.000 γροσίων.

Αξιοσημείωτο είναι ότι το έργο έθεσε υπό την αιγίδα του ο Σουλτάνος Αμπντούλ Αζίζ Χαν χορηγώντας 40.000 γρόσια.

Η κάτοψη του ναού, καθώς και η στέγαση του, παραπέμπουν στο σταυροειδή εγγεγραμμένο με τρούλλο και με υψηλό τύμπανο. Εσωτερικά συνδυάζει και στοιχεία τρίκλιτης βασιλικής, με υπερώα στη βόρεια, τη νότια και τη δυτική πλευρά σε σχήμα Π.

Αν εξαιρέσουμε την, σχετικά γνωστή, μεγάλη Ελληνίδα φιλόσοφο Υπατία , δύσκολα οι πιο πολλοί θα μπορούσαμε να ονοματίσουμε κάποια άλλη. Όμως υπήρχαν σημαντικές και πολυγραφότατες γυναίκες φιλόσοφοι, που συνέβαλαν τα μέγιστα στο θαύμα της αρχαίας Ελλάδας.

Μερικές από αυτές σύμφωνα με το Αντικλείδι ήταν οι εξής: Αρήτη της Κυρήνειας - 5ος αιώνας π.Χ. Η Αρήτη ήταν σύγχρονη του Σωκράτη. ίδασκε φιλοσοφία στη σχολή της Αττικής. Ήτανε κόρη του Αριστίππου, του ιδρυτή της Κυρηναϊκής Σχολής της φιλοσοφίας. Ακό΅η και την εποχή του Βοκάκιου (1313-1375 ΅.Χ.) χίλια χρόνια αργότερα ΅νη΅ονευόταν ως πολύτι΅η πηγή γνώσεων, συγγραφέας 40 βιβλίων, και δασκάλα περισσοτέρων από 110 φιλοσόφων. Ο γιος της Αρίστιππος επίσης φιλόσοφος, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση ως διευθυντής της Κυρηναϊκής Σχολής. Ονο΅άστηκε «Μητροδίδακτος», επειδή διδάχτηκε τη φιλοσοφία από τη ΅ητέρα του, πράγ΅α σπάνιο για την εποχή εκείνη (Πηγή) Διοτίμα από τη Μαντινεία - φιλόσοφος Ο Πλάτωνας έγραψε ότι τι΅ήθηκε από τον Σωκράτη (469-399 π.Χ.) ως δασκάλα του. Ο Πλάτωνας δίδαξε δύο γυναίκες στο σχολείο του: τη Λασθένια και Αξιόθεα του Φύλου (350 π.Χ). Υπήρξε επίσης ιέρεια στην Μαντινεία της Αρκαδίας. Σή΅ερα, κέντρα ΅ελετών και ιδρύ΅ατα φέρουν το όνο΅ά της (Πηγή) Περικτιώνη - Φυσική φιλόσοφος Υπήρξε ΅αθήτρια του Πυθαγόρα (569 - 475 π.Χ.) και πιθανόν δίδασκε στη σχολή του. ύο από τα έργα της που έχουν διασωθεί ΅έχρι σή΅ερα και αποδίδονται σ' αυτήν είναι η «Σοφία» και «Αρ΅ονία της Γυναίκας» (Πηγή) Θυ΅ίστα - φυσική φιλόσοφος Ήταν σύζυγος του Λέοντος, και επιστολογράφος του Επίκουρου (371 - 271 π.Χ.). Ονο΅αζόταν "η θηλυκή Σόλων" και ήταν γνωστή ως φιλόσοφος. (Ο Σόλων ήταν ο ΅εγάλος νο΅οθέτης της Αρχαίας Αθήνας) (Πηγή)Υππαρχία του Κυνικών - 360 - 280 π.Χ. Υπήρξε ΅έλος της ΅η δη΅οφιλούς σχολής των κυνικών. H Υππαρχία παντρεύτηκε έναν άλλο κυνικό φιλόσοφο που λεγόταν Κράτης και επέλεξαν τον τρόπο ζωής των κυνικών. Έτσι διάλεξε ΅ια ζωή χωρίς ανέσεις, ιδιοκτησία και τεχνητούς συ΅βατικούς κανόνες, συ΅περιλα΅βανο΅ένου και του γά΅ου. Οι κυνικοί πίστευαν ότι για να γίνουν πολίτες του σύ΅παντος πρέπει να απορρίψουν την ισχύουσα κοινωνική και πολιτική τάξη πραγ΅άτων (Πηγή)Λασθινία - Φυσική φιλόσοφος Ο Πλάτωνας αναφέρει αρκετές γυναίκες οι οποίες ήτανε αναγνωρισ΅ένες φιλόσοφοι στην αρχαία Ελλάδα. Η Λασθινία ήτανε ΅ία από αυτές (Πηγή) Θεανώ η Θουρία Ήταν αρχαία Ελληνίδα μαθηματικός και αστρονόμος. Καταγόταν από τους Θούριους της Κάτω Ιταλίας και άκμασε περί τον 6ο αιώνα π.Χ.. Η Θεανώ ήταν κόρη του ιατρού Βροντίνου. Υπήρξε αρχικά μαθήτρια και στη συνέχεια σύζυγός του κατά 30 χρόνια μεγαλύτερού της Πυθαγόρα. Δίδαξε αστρονομία και μαθηματικά στις Σχολές του Πυθαγόρα στον Κρότωνα και μετά το θάνατο του συζύγου στη Σάμο. Επιμελήθηκε τη διάδοση της διδασκαλίας και του έργο του, τόσο στον κυρίως Ελλαδικό χώρο, όσο και στην Αίγυπτο, σε συνεργασία με τα παιδιά της την Δαμώ, την Μύια, την Αριγνώτη τον Μνήσαρχο και τον Τηλαύγη που ανέλαβαν με τη σειρά τους και τη διοίκηση των Πυθαγορείων σχολών (Πηγή) Πηγές : pi.ac.cy (αρχείο pdf Έρευνα-επιλογή: Μ. ΛΟΟΣ , Μετάφραση: Μ. ΣΚΟΜΠΑ ,  Επι΅έλεια: Β. ΚΑΝΤΖΑΡΑ) , astr.ua.edu, wikipedia, φωτογραφίες από το διαδίκτυο