«Δεν είναι αμαρτία να πείτε ότι μια μέρα δεν θα ξεκινάτε με προσευχή στο σχολείο. Δεν θέλουμε φετφάδες» σχολίασε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης στο ζήτημα της πρωινής προσευχής στα σχολεία, ενώ και στο θέμα των παρελάσεων εξέφρασε την άποψη ότι «μια ωραία εκδήλωση, είναι πιο ωραία από μια παρέλαση στρατιωτικού χαρακτήρα». Στο ζήτημα της πρωινής προσευχής στα σχολεία είπε ότι «δεν είναι αμαρτία να πείτε ότι μια μέρα δεν θα ξεκινάτε με προσευχή στο σχολείο. Υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι, γνωστοί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπου ξεκινά το σχολείο με τις ανακοινώσεις, με μια αναφορά σε μια επέτειο της ημέρας και με άλλα πράγματα».Πρόσθεσε πως «δεν θέλουμε φετφάδες (η γνωμοδότηση του μουφτή, θρησκευτικού δικαστή των μουσουλμάνων, ή και μη θεολόγων ισλαμιστών δικηγόρων, όταν ο πολιτικός δικαστής, ο καδής, αδυνατεί να καταλήξει σε απόφαση επί ενός ζητήματος)». «Όχι ομοιομορφία στα ζητήματα αυτά. Και εμπιστοσύνη στον εκπαιδευτικό» είπε.Για τις παρελάσειςΑναφορικά με το θέμα των παρελάσεων, ο υπουργός επεσήμανε χαρακτηριστικά, «εγώ καταλαβαίνω ότι ο γονιός κι εγώ γονιός είμαι, μπορεί να θέλει να καμαρώσει το παιδί του σε μια παρέλαση. Βεβαίως. Άλλο είναι αυτό».Υποστήριξε ότι «μια ωραία εκδήλωση στην πλατεία του χωριού ή της πόλης, με χορούς παραδοσιακούς, μ' ένα λόγο, μ' ένα θεατρικό σκετς, είναι πιο ωραία από μια παρέλαση στρατιωτικού χαρακτήρα. Δεν ξέρω τι προσφέρει ο στρατιωτικός σχηματισμός της παρέλασης».Επιπλέον, υπογράμμισε ότι, «αυτό να το κρίνετε εσείς (ο σύλλογος διδασκόντων) κι ο Δήμος. Οποιαδήποτε απόφαση θα είναι σωστή. Δεν υπάρχουν δόγματα. Κι ας είναι διαφορετικές οι αποφάσεις από σχολείο σε σχολείο».ΟλοήμεραΛήξη των μαθημάτων στις 13.15 προβλέπεται για τη νέα σχολική χρονιά ενώ τα παιδιά, οι γονείς των οποίων το επιθυμούν, θα μπορούν να παραμένουν στο ολοήμερο σχολείο μέχρι τις 16.00 ανέφερε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης που επισκέφθηκε το νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο στην Ξυλοκέριζα Κορινθίας.Λαμβάνοντας τον λόγο ο δήμαρχος Κορινθίων Αλέξανδρος Πνευματικός, σημείωσε ότι αυτό μπορεί να δημιουργήσει προστριβές και αντιπαραθέσεις σε μια τοπική κοινωνία, αν για παράδειγμα ο σύλλογος των εκπαιδευτικών αποφασίσει να μην γίνεται προσευχή ή να μην κάνουν παρέλαση, επισημαίνοντας ότι υπάρχει κίνδυνος να οδηγηθεί μια τοπική κοινωνία σε διχασμό.Στον δήμαρχο απάντησε ένας δάσκαλος λέγοντας ότι την απόφαση δεν θα την λάβει ο σύλλογος διδασκόντων αλλά το σχολικό συμβούλιο, προφανώς το σχολείο είπε δεν θα είναι αποκομμένο από την τοπική κοινωνία και ο υπουργός ανέφερε ότι, «σε όλα τα θέματα δημιουργούνται πάθη πρέπει να αποφύγουμε αυτό το πράγμα και πιστεύω ότι εμείς που εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας στους εκπαιδευτικούς τόσες ώρες την ημέρα και σε τόσο κρίσιμη ηλικία των παιδιών είναι λάθος να τους βλέπουμε καχύποπτα αν πάρουν τη μία ή την άλλη απόφαση».Συμπληρώνοντας ότι, «εγώ θα σεβαστώ όποια απόφαση πάρει το ένα ή το άλλο σχολείο και δεν θεωρώ ότι υπάρχει πρόβλημα αν είναι διαφορετικές οι αποφάσεις. Σε δημοκρατία ζούμε η ποικιλία καλό πράγμα είναι».

Μ ε τ α ν ο ε ί τ ε [ από το Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσ/νίκης!] Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ!!

Τιμητική διάκριση από το ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης απονεμήθηκε στις 30 Μαΐου '16 στον Μητροπολίτη Άνθιμο.

Ο πρόεδρος του Ιδρύματος, Κωνσταντίνος Βαρσαμίδης απένειμε στον Μητροπολίτη Άνθιμο την τιμητική διάκριση του ΑΤΕΙ-Θ.

Πρόκειται για το Μετάλλιο Α΄ Τάξεως «ΧΡΥΣΟΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ», (ΘΑ ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ!!) που απονέμεται σε άτομα υψηλού κύρους, που διακρίθηκαν για το ξεχωριστό έργο τους και την ιδιαίτερη συνεισφορά τους στην προαγωγή και προώθηση των Εκπαιδευτικών Ερευνητικών και Τεχνολογικών θεμάτων σε διεθνές επίπεδο, σε αναγνώριση της πολυσχιδούς παρουσίας του καθώς και του πολυτίμου και σημαντικού έργου του σε στιγμές ιδιαίτερα κρίσιμες για τη χώρα.

Στην εκδήλωση που έλαβε χώρα στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, βρέθηκαν εκπρόσωποι της πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας, ο δήμαρχος Δέλτα, Ευθύμιος Φωτόπουλος. εκπρόσωποι της ακαδημαϊκής κοινότητας, των κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων, διπλωματικών αποστολών και πλήθος πολιτών.

[romfea.gr 30.06.2016]

ΠΗΓΗ

«Δυστυχώς οι δυο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές».

(Η φιλοτουρκική δήλωση του Πατριάρχη, έγινε μια μόλις βδομάδα πριν την ενθρόνισή του σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στις 2 Νοεμβρίου του 1991 και δημοσιεύτηκε από τις εφημερίδες Αυριανή και Ελεύθερη ώρα - 30 Οκτωβρίου 1991).

Λόγια του Βαρθολομαίου υπέρ Τούρκων: «Δυστυχώς οι 2 λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων. Ξεσηκώθηκαν το 1821 κάτι ξεβράκωτοι και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές.» . Οι Τούρκοι δεν δίδουν εύκολα τα στρατιωτικά αξιώματα εάν δεν είναι βέβαιο ότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους! Εάν δεν είναι Τούρκος υπήκοος, διερωτώμεθα: είναι Έλληνας ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ή Τούρκος;

Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα της Μυκηναϊκής Εποχής, τον «Θρόνο του Αγαμέμνονα» παρουσίασε την Τρίτη το μεσημέρι, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, ο καθηγητής αρχαιολογίας και πρόεδρος του Μυκηναϊκού Ιδρύματος, υπεύθυνος ανασκαφής Κάτω Πόλης των Μυκηνών, Χριστοφίλης Μαγγίδης.

Το λίθινο εύρημα, εντοπίστηκε σε απόσταση 80 μέτρων από την Ακρόπολη των Μυκηνών, ακριβώς κάτω από το μυκηναϊκό ανάκτορο, στην ίδια περιοχή που είχε βρεθεί τη δεκαετία του 50, λίθινη βάση κίονα του μυκηναϊκού μεγάρου, από τον φημισμένο αρχαιολόγο Ορλάνδο. Σύμφωνα με τον Χριστοφίλη Μαγγίδη «Το εύρημα είναι μόνο θρόνος που μοιάζει με τον «θρόνο της Κνωσσού». Η σπουδαία αυτή αρχαιολογική ανακάλυψη, έρχεται για ακόμα μια φορά  να αποδείξει πως η πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μας είναι ανεκτίμητη. Υπενθυμίζεται πως οι ισχυρισμοί του καθηγητή πως ανακάλυψε τον θρόνο του Αγαμέμνονα, είχαν προκαλέσει τη δυσαρέσκεια αλλά και την αμφισβήτηση πολλών αρχαιολόγων, τον Νοέμβριο του 2015, μετά από σχετικά δημοσιεύματα του Τύπου. Παρουσιάζεται ένα απόσπασμα από τις ανακοινώσεις του καθηγητή:  B. Ο «ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ» Η αρχαιολογική ανακάλυψη και η διεπιστημονική τεκμηρίωση αναγνώρισης και ταύτισης του ανακτορικού θρόνου των Μυκηνών Το χρονικό της αρχαιολογικής ανακάλυψης Στις 12 Ιουνίου 2014, κατά τη διάρκεια παλαιο-υδρολογικών μετρήσεων στην κοίτη και τις όχθες του Χάβου στα πλαίσια της συστηματικής γεωφυσικής έρευνας στην Κάτω Πόλη των Μυκηνών, εντοπίσθηκε από μέλη της επιστημονικής ομάδος του καθηγητή Χριστοφίλη Μαγγίδη (συγκεκριμένα από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές αρχαιολογίας Erik DeMarche και Dan Fallu) μεγάλο θραύσμα ογκώδους λίθινου καθίσματος που, αφού φωτογραφήθηκε και μετρήθηκε επί τόπου, μεταφέρθηκε αμέσως στο Μουσείο Μυκηνών για να περισωθεί και να μελετηθεί, όπου και εισήχθη στον κατάλογο της ανασκαφής της Κάτω Πόλης ως επιφανειακό εύρημα (με τον αύξοντα αριθμό 2014/001 και αριθμό καταλόγου υλικών ΑΜ 657). Κατά τη διάρκεια της μελέτης (Αύγουστος 2015) ενημερώθηκε με σύντομη έγγραφη αναφορά μου ο γ.γ. της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, η έφορος αρχαιοτήτων Αργολίδας, η ηγεσία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, η γ.γ. του ΥΠΠΟ και ο υπουργός πολιτισμού. Το σημαντικό αυτό εύρημα εξετάσθηκε από διεπιστημονική ομάδα μελετητών επί δύο χρόνια, αναγνωρίσθηκε και τεκμηριώθηκε ως τμήμα του θρόνου του ανακτόρου των Μυκηνών. Το εύρημα παρουσιάζεται επίσημα πρώτα στην Αθήνα, κατόπιν δε θα παρουσιασθεί σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και διεξοδικά σε εκτενές επιστημονικό άρθρο σε διεθνές αρχαιολογικό περιοδικό (2017). Διεπιστημονική έρευνα και τεκμηρίωση Ι. Τόπος εύρεσης και τοπογραφικές/αρχαιολογικές ενδείξεις Ο θρόνος του ανακτόρου των Μυκηνών κατακρημνίσθηκε στον Χάβο (μαζί με μικρό τμήμα της κεντρικής κυκλικής εστίας και της μίας, της νοτιοανατολικής, εκ των τεσσάρων λίθινων βάσεων κιόνων που την περιέβαλαν), όταν κατέρρευσε το νοτιοανατολικό τμήμα του δαπέδου του μεγάρου, θεμελιωμένου επί τεχνητού ανδήρου σε προεξοχή του οχυρωματικού κυκλώπειου τείχους, εξ αιτίας του καταστροφικού σεισμού που έπληξε τις Μυκήνες στα τέλη του 13ου αιώνα, περί το 1200 πΧ (ΥΕ ΙΙΙΒ2). Το τμήμα του λίθινου θρόνου εντοπίσθηκε (out of context) στην κοίτη του ρέματος του Χάβου (37°43'44 North, 22°45'28 East), περί τα 80 μέτρα νοτίως του μυχού της ακροπόλεως των Μυκηνών που βρίσκεται κάτω ακριβώς από το μυκηναϊκό ανάκτορο. Το σημείο ανεύρεσης του σε συνδυασμό με ποικίλα, αλληλένδετα τεκμήρια (που συμπεριλαμβάνουν τη μορφή του, τις μεγάλες διαστάσεις του, τις αναλογίες του, τεχνικά στοιχεία και το υλικό κατασκευής του) συνηγορούν πως πρόκειται πιθανότατα για τον θρόνο (to-no στην Γραμμική Β) της τελευταίας φάσης του μυκηναϊκού ανακτόρου των Μυκηνών. Πράγματι, στην ίδια περιοχή που ανακαλύφθηκε το λίθινο θραύσμα του θρόνου το 2014, δηλ. μέσα στην κοίτη του Χάβου και ακριβώς κάτω από το ανάκτορο, είχε εντοπισθεί και περισυλλεγεί η απωλεσθείσα λίθινη βάση κίονα του μεγάρου στα πλαίσια των εργασιών στερέωσης και αναστύλωσης του ανακτόρου το 1950-1955 από τον τότε γ.γ. της Αρχαιολογικής Εταιρείας Α. Ορλάνδο.  II. Ταφονομία και μελέτη ιχνών πρόσκρουσης Η μελέτη των ιχνών πρόσκρουσης, ρηγμάτων θραύσης, φθορών και διάβρωσης στο σωζόμενο τμήμα του λίθινου θρόνου καταδεικνύει πως ο θρόνος κατακρημνίσθηκε από μεγάλο ύψος (περ. 70 μ) και θρυμματίσθηκε με βίαιη πρόσκρουση στο έδαφος στην κοίτη του άνω Χάβου, ενώ, στη συνέχεια, το συγκεκριμένο θραύσμα του θρόνου παρασύρθηκε από τα υδατορρεύματα εντός της κοίτης του χειμάρρου περί τα 35 μ έως τον δεύτερο καταρράκτη, απ' όπου κατέπεσε στην κοίτη του κάτω Χάβου και μετακυλίσθηκε για άλλα 50 μ μέχρι την τελική του εναπόθεση επάνω σε στρώση χαλικιών και βοτσάλων, μέσα σε φυσικό βύθισμα υδρολογικής λεκάνης απορροής στο βόρειο πρανές της κοίτης. Εκεί επιχώσθηκε σχετικά σύντομα από φυσικές προσχώσεις, γεγονός το οποίο προστάτευσε το θραύσμα από περαιτέρω φθορές και διαβρώσεις. Συγκεκριμένα: (1) Το έντονο, επικλινές ρήγμα θραύσης στη σωζόμενη κάτω επιφάνεια του λίθινου τμήματος και η οξεία γωνία απόκλισης του ρήγματος από τον ορίζοντα της λειασμένης άνω επιφάνειας (έδρας) υποδηλώνουν πτώση από μεγάλο ύψος (free fall) και βίαιη πρόσκρουση κατά την οποία αποκρούσθηκε και αποκολλήθηκε το σωζόμενο θραύσμα από το άνω τμήμα του ογκώδους λίθινου θρόνου. (2) Οι αποστρογγυλευμένες γωνίες και η καμπυλόκυρτη διατομή του θραύσματος είναι αποτέλεσμα τριβής κατά το σύρσιμο και την μετακύλιση του θραύσματος από τα υδατορρεύματα εντός της κοίτης του χειμάρρου (rolling damage). (3) Μικρότερα παράλληλα ή εγκάρσια ρήγματα θραύσης με οδοντωτές ακμές οφείλονται σε επάλληλες αποκρούσεις κατά την μετατόπιση του θραύσματος ή προσκρούσεις με άλλα φερτά υλικά εντός της κοίτης του χειμάρρου (high energy transport). (4) Η πολύ καλή διατήρηση της λειασμένης άνω επιφάνειας του θραύσματος (έδρας) υποδηλώνει πως το θραύσμα, σύντομα μετά την πτώση και μετακύλισή του, επιχώσθηκε στο λεπτόκοκκο κιτρινόφαιο ίζημα που εντοπίζεται στα πρανή της κοίτης του χειμάρρου, όπου το θραύσμα εναποτέθηκε και επιχώσθηκε στην τελική του θέση, γεγονός που μείωσε σημαντικά την έκθεσή του στις καιρικές συνθήκες, περιόρισε την διάβρωσή του από τα όμβρια ύδατα και υδατορρεύματα και συνετέλεσε στην καλή διατήρησή του. III. Μορφολογικά στοιχεία (σχήμα, τύπος, μορφή) Πρόκειται για τμήμα μεγάλου λιθίνου καθίσματος, η έδρα του οποίου αποτελείται από ρηχό, λειασμένο βύθισμα πλαισιωμένο από ελαφρώς υπερυψωμένο, πλατύ περιχείλωμα στις τρείς παρυφές του (η συμβολή δύο εκ των οποίων σώζεται αποσπασματικά). Η εσωτερική παρειά του περιχειλώματος είναι ομαλά επικλινής προς το βύθισμα της έδρας και σχηματίζει ελαφρώς αποστρογγυλευμένη γωνία στο περίγραμμά της. Στην άνω επιφάνεια του σωζόμενου περιχειλώματος σώζονται ζώνη διαφοροποιημένης φθοράς και διάβρωσης με ευθύγραμμα ίχνη αποκεκρουσμένης πρόσφυσης λεπτής, επίπεδης λίθινης πλάκας που προφανώς αποτελούσε το ερεισίνωτο του καθίσματος. Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνιστούν ασφαλή διαγνωστικά χαρακτηριστικά καθίσματος και συνδυαστικά συνηγορούν πως πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μεγάλο λίθινο θρόνο (και βεβαίως απορρίπτουν κατηγορηματικά την εκδοχή «λεκάνης», όπως εσφαλμένα και πρόχειρα ερμηνεύθηκε από την επιτροπή Πετράκου), πιο συγκεκριμένα (1) το σχήμα του περιχειλώματος (τυπικό για λίθινα μινωικά καθίσματα και πανομοιότυπο μ' αυτό του θρόνου της Κνωσσού), (2) τα ίχνη πρόσφυσης του ερεισίνωτου (πλάτης), (3) το πολύ ρηχό βύθισμα της έδρας (βάθους 3 εκ. - μόνον 0,5 εκ. ρηχότερο του αντίστοιχου βυθίσματος της έδρας του θρόνου της Κνωσού), το οποίο βεβαίως είναι πρακτικά ακατάλληλο για «λεκάνη» (4) η μικρή κλίση του βυθίσματος που βαθαίνει ελαφρά προς την πίσω πλευρά, δηλ. προς την πλάτη (ακριβώς όπως του θρόνου της Κνωσού), κλίση η οποία παραπέμπει μόνον σε κάθισμα (κι όχι σε «λεκάνη» που συνήθως βαθαίνει προς το κέντρο). Τρία ακόμη τμήματα που ανευρέθησαν σε διάφορα σημεία των Μυκηνών ίσως αποτελούσαν τμήμα της διακόσμησης της βάσης του θρόνου.[1] Πρόκειται για δύο συνανήκοντα και συνενούμενα τμήματα δόμου από πρασινωπό σερπεντίνη με ημιτελή ανάγλυφη διακόσμηση τρέχουσας σπείρας (Μουσείο Μυκηνών ΜΜ 2274), προερχόμενα το ένα εξ αυτών από ΥΕΙΙΙΒ2 στρώμα καταστροφής (Υπόγειο II κάτω από το Δωμάτιο 2 ή «μέγαρον» στον ανατολικό τομέα του Θρησκευτικού Κέντρου των Μυκηνών), ενώ το άλλο ως επιφανειακό εύρημα από την περιοχή βορείως ή βορειοανατολικώς της Πύλης των Λεόντων, τα οποία πιθανώς προορίζονταν ως διακόσμηση της βάσης του θρόνου των Μυκηνών, όπως ίσως και ένα παρόμοιο θραύσμα από πράσινο σερπεντίνη προερχόμενο από τον Θολωτό της Κλυταιμνήστρας (Μουσείο Μυκηνών ΜΜ 2373). Συνεπώς, η υπερυψωμένη βάση του θρόνου ήταν πιθανώς διαμορφωμένη και διακοσμημένη με σπείρες, όπως η σωζόμενη βάση του θρόνου της γειτονικής Τίρυνθας (εκτεθειμένη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).[2] IV. Υλικό κατασκευής και η σημειολογία του Ο θρόνος είναι κατασκευασμένος από ντόπιο, φαιόχρωμο, ποτάμιο κροκαλοπαγές ολιγομικτικό πέτρωμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβεστολιθικό υλικό και χαμηλή περιεκτικότητα σε πυριτόλιθο και φλύσχη (<5%). Αυτός ο κροκαλοπαγής φαιόχρωμος ασβεστόλιθος προσιδιάζει στο τοπικό πέτρωμα της γειτονικής Ζάρας (Σκίαθις) που ορθώνεται ανατολικά της ακρόπολης (προέκταση του Αραχναίου), ενώ είναι διαφορετικός σε σύσταση και χρώμα από τον φερτό κιτρινωπό αμυγδαλίτη λίθο (με εγκλείσματα λατερίτη και μη ανθρακικές προσμείξεις) που χρησιμοποιήθηκε ευρέως στην ακρόπολη και πέριξ αυτής για την επένδυση και διακόσμηση προσόψεων βασιλικών θολωτών τάφων, τειχών, εισόδων και πυλών. Στο σωζόμενο λίθινο θραύσμα του θρόνου διακρίνεται επιφάνεια επαφής (κλίσης 60°) ανάμεσα σε ανώτερη ιζηματογενή στρώση χονδρόκοκκης άμμου και ομοιόμορφων μικρών βοτσάλων και σε κατώτερη στρώση ανομοιόμορφων αποστρογγυλευμένων, ελλειψοειδών ή πεπλατυσμένων, ποτάμιων εγκλεισμάτων. Η απόκλιση της επιφάνειας επαφής των δύο ιζηματογενών στρώσεων από τους βασικούς άξονες του αντικειμένου υποδηλώνει πως ο θρόνος λαξεύθηκε πιθανώς από ογκόλιθο αποκολλημένο από τον φυσικό βράχο, και μάλλον όχι από πέτρωμα λατομείου (όπου η λατόμηση του λίθου συνήθως παρακολουθεί τις φλέβες και ρωγμές του πετρώματος και παράγει λαξεύσεις σχεδόν παράλληλες προς τις ιζηματογενείς στρώσεις και δομές του πετρώματος). Η χρήση ντόπιου πετρώματος για τον θρόνο δημιουργεί σημειολογικούς συνειρμούς και συμβολισμούς αυτοχθονίας και αρχαιότητας, καθώς ο ογκώδης λίθινος θρόνος θα έδινε την εντύπωση της φυσικής προέκτασης του βράχου των Μυκηνών μέσα στην αίθουσα του ανακτόρου.[3] Εάν, μάλιστα, ο θρόνος λαξεύθηκε από βράχο αποκολλημένο εξ αιτίας φυσικής καταστροφής (κατολίσθησης ή σεισμού, όπως του τρομερού σεισμού του 1250 πΧ που κατέστρεψε το ανάκτορο και μεγάλο τμήμα της ακρόπολης και της πόλης των Μυκηνών), τότε υπεισέρχεται και ο υπερβατικός συμβολισμός του 'θεϊκού σημείου' ή 'άνωθεν υπόδειξης' στην επιλογή του συγκεκριμένου υλικού για τον θρόνο του άνακτα. Η χρήση λαξευμένων κροκαλοπαγών πετρωμάτων αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της μυκηναϊκής ανακτορικής αρχιτεκτονικής του 14ου/13ου αιώνα πΧ. (και όχι υλικό για «βιοτεχνικά σκεύη» και «λεκάνες», όπως θεωρήθηκε εσφαλμένα από την επιτροπή Πετράκου, τα οποία, ως γνωστόν, κατασκευάζονταν από σκληρότερα, υδατοστεγή, μη πορώδη πετρώματα). Κροκαλοπαγή πετρώματα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως για την επένδυση και διακόσμηση προσόψεων βασιλικών θολωτών τάφων, τειχών, εισόδων και πυλών κυρίως στις Μυκήνες (π.χ. Πύλη Λεόντων), στην Τίρυνθα και την Κνωσό. Εκτός από τα εμφανή πρακτικά πλεονεκτήματα της χρήσης τους σε σχέση με τον σκληρότερο ασβεστόλιθο (ευκολία λάξευσης και δυνατότητα λατόμευσης μεγάλων δόμων σε κανονικότερα σχήματα), η χωροταξική διασπορά τους και η επικέντρωσή τους σε συγκεκριμένα κτίσματα υποδηλώνουν πως η επιλεκτική χρήση κροκαλοπαγών πετρωμάτων ίσως σημασιοδοτεί ορισμένα αρχιτεκτονικά μνημεία με συμβολισμούς πολιτικο-οικονομικής δύναμης και εικόνα μεγαλοπρέπειας.[4]  Τέλος, ο ίδιος συνδυασμός κροκαλοπαγούς ασβεστόλιθου ή αμυγδαλίτη λίθου με πρασινωπό μάρμαρο ή σερπεντίνη λίθο χρησιμοποιήθηκε κατά την ίδια περίοδο (μέσα 13ου αιώνα πΧ) όχι μόνον για τον βασιλικό θρόνο των Μυκηνών (εφόσον η διακοσμημένη βάση από πρασινωπό σερπεντίνη όντως συνδέεται με τον θρόνο), αλλά και για τη διακόσμηση προσόψεων βασιλικών θολωτών τάφων στις Μυκήνες (π.χ. Θολωτός Ατρέως) και τη βάση του θρόνου του ανακτόρου της Τίρυνθας. V. Διαστάσεις/αναλογίες Διαστάσεις του σωζόμενου λίθινου τμήματος του θρόνου: 23 εκ. (μέγιστο σωζόμενο ύψος), 54 εκ. (μέγιστο σωζόμενο μήκος), 30-35 εκ. (μέγιστο σωζόμενο πλάτος), περιχείλωμα (πάχους 9-10 εκ.), και βάρος περίπου 70-80 κιλών. Ο λίθινος θρόνος, συνεπώς, στην αρχική του μορφή υπολογίζεται πως είχε διαστάσεις 50 εκ. (ύψος χωρίς το ερεισίνωτο), περίπου 50 εκ (μήκος), 70 εκ (πλάτος), με βύθισμα έδρας μεγίστου βάθους 3 εκ., και είχε συνολικό βάρος άνω των 250 κιλών. Η μελέτη των διαστάσεων και των αναλογιών του θρόνου των Μυκηνών κατέδειξε μεγάλες ομοιότητες με τον θρόνο της Κνωσού. Η αναγνώριση και ταυτοποίηση διαγνωστικών χαρακτηριστικών καθίσματος στο σωζόμενο θραύσμα του θρόνου (επικλινές βύθισμα έδρας, πλατύ περιχείλωμα έδρας, ίχνη ερεισίνωτου) αποτέλεσε τη βάση για τη συγκριτική ψηφιακή φωτογραμμετρική απεικόνιση και μέτρηση των θρόνων των Μυκηνών και της Κνωσού με χρήση των λογισμικών JMicrovision Image Analysis Suite (Roduit 2007), GIMP 2.0 (Gnu Image Manipulation Program), και τρισδιάστατη ψηφιακή σάρωση. Συγκεκριμένα, (1) Ο θρόνος των Μυκηνών (50 εκ Χ 70 εκ) είναι πιο ογκώδης απ' αυτόν της Κνωσού (32,2 εκ Χ 45,1 εκ), όμως η αναλογία μήκους/πλάτους είναι ακριβώς η ίδια (0,71) και για τους δύο θρόνους. (2) Το βύθισμα της έδρας του θρόνου των Μυκηνών παρουσιάζει μικρή κλίση που βαθαίνει ελαφρά προς την πίσω πλευρά της πλάτης (ακριβώς όπως του θρόνου της Κνωσού), όπου και έχει μέγιστο βάθος 3 εκ. (μόνον 0,5 εκ. ρηχότερο του αντίστοιχου βυθίσματος της έδρας του θρόνου της Κνωσού). (3) Το μέγιστο σωζόμενο μήκος του λειασμένου βυθίσματος της έδρας του θραύσματος είναι 40,1 εκ, με το αρχικό μήκος του βυθίσματος της έδρας του θρόνου να υπολογίζεται σε 44.8 εκ (μετρώντας μέχρι το σημείο σύγκλισης των νοητών προεκτάσεων της επικλινούς επιφάνειας του βυθίσματος και του ορίζοντα της επίπεδης επιφάνειας του περιχειλώματος). Το μήκος του βυθίσματος του θρόνου των Μυκηνών (44,8 εκ) είναι είναι μεγαλύτερο του αντίστοιχου του θρόνου της Κνωσού (30,2 εκ), αλλά είναι απολύτως συμβατό με τον μέσο όρο μήκους των μηριαίων οστών των βασιλικών ταφών στους λακκοειδείς τάφους του Ταφικού Κύκλου Α των Μυκηνών,[5] έχοντας προφανώς κατασκευασθεί για άτομα μεγαλύτερου σωματότυπου (το οποίο συμφωνεί με τα πορίσματα συγκριτικών ανθρωπομετρικών ερευνών για τους Μινωίτες και τους Μυκηναίους). (4) Η ζώνη πρόσφυσης του ερεισίνωτου (5,8-6,2 εκ) καταλαμβάνει περίπου το 63% του συνολικού πλάτος του πίσω περιχειλώματος (8,9-10 εκ) (με την αντίστοιχη αναλογία στο θρόνο της Κνωσού στο 65%). (5) Η αναλογία μήκους βυθίσματος έδρας (44,8 εκ) προς την απόσταση από το περιχείλωμα έως το μέγιστο βύθισμα/nadir (10,6 εκ) είναι 4,23 (με την αντίστοιχη αναλογία στο θρόνο της Κνωσού στο 3,23). (6) Τέλος, το βάθρο της υπερυψωμένης βάσης του θρόνου των Μυκηνών (η οποία ήταν πιθανώς διαμορφωμένη και διακοσμημένη με σπείρες, όπως η σωζόμενη βάση του θρόνου της γειτονικής Τίρυνθας) έχει ακριβώς τις ίδιες αναλογίες με τη βάση του θρόνου της Τίρυνθας (αναλογία μήκους/πλάτους = 1.32) και ελαφρώς μεγαλύτερες των αναλογιών της βάσης της Πύλου (1.19) και της Κνωσού (1.24). VI. Τεχνικές κατεργασίας Ο θρόνος λαξεύθηκε από δύο διαφορετικούς ογκόλιθους, έναν μονόλιθο για το κάθισμα και άλλον για την πλάκα του ερεισίνωτου (πλάτης), ενώ τα δύο μονολιθικά τμήματα συνδέθηκαν με αρμό. Η λεπτή πλάκα του ερεισίνωτου είχε προφανώς σφηνωθεί ανάμεσα στην οπίσθια όψη του καθίσματος και τον τοίχο του ανακτόρου (όπως ακριβώς στον θρόνο της Κνωσού) με μία οριζόντα προεξοχή της (ledge) να επικάθηται στην άνω επιφάνεια του πίσω περιχειλώματος του καθίσματος, όπου και δημιούργησε εμφανή ζώνη διαφοροποιημένης λείανσης και φθοράς. Η λάξευση των ογκόλιθων πρέπει να έγινε με λίθινα εργαλεία σε πρώτη φάση (λίθινα σφυριά και καλέμια), ενώ η λεπτομερής κατεργασία του σε δεύτερη φάση έγινε με μπρούτζινα και λίθινα εργαλεία (καλέμια, σμίλες, λίμες, ξέστρα). Τέτοια εργαλεία έχουν έλθει στο φως από τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην ακρόπολη και την Κάτω Πόλη των Μυκηνών. Για τη λείανση των ορατών επιφανειών πρέπει να χρησιμοποιήθηκε σμυρίδα ή άλλα λειαντικά υλικά (βασάλτης, χαλαζίας, ή αμμόλιθος) με επαναλαμβανόμενες κυκλικές κινήσεις.  Η εξαιρετική κατεργασία (λάξευση και λείανση) της σωζόμενης επιφάνειας του θρόνου συνιστά διαγνωστικό γνώρισμα μυκηναϊκής ανακτορικής τέχνης και τεχνικής. Η λείανση της έδρας του θρόνου είναι τόσο καλή που δεν έχει αφήσει ευδιάκριτα ίχνη κατεργασίας. VII. Συγκριτικά παράλληλα Ο συγκεκριμένος τύπος καθίσματος βρίσκει ακριβές παράλληλο στον αλαβάστρινο θρόνο της Κνωσσού αλλά και μεγάλες ομοιότητες με σπάνια λίθινα καθίσματα της μινωικής και μυκηναϊκής εποχής. Άλλα εικονογραφικά παράλληλα περιλαμβάνουν γραπτές, ανάγλυφες και ολόγλυφες παραστάσεις θρόνων (παραστάσεις σε τοιχογραφίες, αγγειογραφία και σφραγιδόλιθους, μικρά πήλινα ομοιώματα, αγάλματα διαφόρων μεγεθών) από τη μινωική Κρήτη και τη μυκηναϊκή Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Εγγύς Ανατολή (Sumer, Babylon, Assyria, Mittani, Canaan, Levant) κατά τη διάρκεια της 3ης και 2ης χιλιετίας πΧ. VIII. Ιστορικές και λογοτεχνικές πηγές Η λέξη «to-no» (θρόνος) αναφέρεται στις πινακίδες της Γραμμικής Β με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη σειρά πινακίδων Ta από την Πύλο (Tablets 707, 708, 714, 721) όπου σε κατάλογο απογραφής κινητών επίπλων του ανακτόρου, αγγείων και σκευών για συμπόσια και ιεροτελεστίες συμπεριλαμβάνονται 11 τράπεζες, 6 θρόνους ή πολυτελή καθίσματα («to-no») και 16 υποπόδια («ta-ra-nu-we», «θρήνυς»), με περιληπτική περιγραφή των υλικών κατασκευής και πολυτελούς διακόσμησης (ξύλο με ένθετη διακόσμηση από ορεία κρύσταλλο, χρυσό, ασήμι, ημιπολύτιμους λίθους και κυανή υαλόμαζα). Στην Ιλιάδα η λέξη «θρόνος» χρησιμοποιείται 14 φορές ως όρος για πολυτελές κάθισμα θεών (Ζεύς, Ήρα, Αθηνά, Άρης, Θέτις, και Αιδωνεύς ή Άδης), ενώ 4 φορές εμφανίζεται ο όρος «κλισμός». Στην Οδύσσεια η λέξη «θρόνος» χρησιμοποιείται 39 φορές, ενώ 12 φορές, εναλλακτικά ή ενίοτε συνδυαστικά, εμφανίζεται ο όρος «κλισμός» (κάθισμα), τόσο για θρόνους θεών αλλά και για ανακτορικούς θρόνους (Μενέλαος, Νέστωρ, Οδυσσεύς) ή πολυτελή καθίσματα ευγενών (μνηστήρες στην Ιθάκη). Τόσο οι πινακίδες Γραμμικής Β όσο και τα ομηρικά έπη παρουσιάζουν τον πολυτελή, διακοσμημένο ξύλινο «θρόνο» ως σύμβολο δύναμης, πλούτου και εξουσίας, συνδεδεμένο με το θείον, τον άνακτα και την αριστοκρατία. Ένας μόνιμος, μνημειώδης, λίθινος θρόνος, όπως αυτός των Μυκηνών ή της Κνωσού, αποτελεί ένα πολύ πιο αποελεσματικό και εμφατικό σύμβολο αρχαιότητας, διαχρονικότητας, σταθερότητας και δύναμης.  Σπουδαιότητα ευρήματος Η επιστημονική αξία του ευρήματος (ο μοναδικός έως τώρα ανακαλυφθείς θρόνος μυκηναϊκού ανακτόρου στην ηπειρωτική Ελλάδα) και η σημειολογική του βαρύτητα ως συμβόλου συνδεδεμένου με τον μύθο και την αρχαία λογοτεχνική παράδοση (ο «θρόνος του Αγαμέμνονα», του τελευταίου μυθικού βασιλέα των Μυκηνών) είναι προφανώς μεγάλη. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά και εμβληματικά ευρήματα της μυκηναϊκής εποχής.

Ιούνιος: Θέρος, τρύγος, πόλεμος και στ' αλώνισμα χαρές!

«Γεια σου θεριστή, λεβέντη, που θερίζεις τα σπαρτά κι ωριμάζεις και τα σύκα, Ορνιαστή μου απ' τη συκιά»

Ο Ιούνιος πήρε το όνομά του από την Θεά Ήρα την σύζυγο του Θεού Δία, η οποία στα λατινικά ονομάζονταν Juno.Είναι ο δέκατος μήνας κατά το εκκλησιαστικό ημερολόγιο που αρχίζει τον Σεπτέμβριο κι ο τέταρτος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο. Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο δωδέκατος μήνας και ονομάζονταν Σκιροφοριών διάρκειας 29 ημερών και αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Μαΐου έως 22 Ιουνίου. Σε άλλες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας τελευταίος μήνας του χρόνου θεωρούνταν ο Ποσειδών ο οποίος στην Αθήνα λογίζονταν ως ο έκτος μήνας του έτους.

Στην ελληνική μυθολογία η Ήρα ήταν σύζυγος του Δία, κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η Θεά του γάμου . Ζήλευε τον άνδρα της Δία για τις απιστίες του προς αυτήν και πολλές φορές εκδικήθηκε τις γυναίκες με τις οποίες την απατούσε ο Δίας. Ταυτιζόταν κατά την Ρωμαϊκή Μυθολογία με τη Θεότητα Γιούνο ενώ στην Ετρουσκική με την Θεότητα Ούνι. Η γέννηση της βασίλισσας των Θεών τοποθετείται σε σημεία. Μερικά από αυτά είναι η Σάμος ή η Στυμφαλία ή η Εύβοια. Ο Κρόνος την κατάπιε, προσπαθώντας να πολεμήσει τη μοίρα του, καθώς η Γαία και ο Ουρανός του είχαν προφητεύσει πως ένας απόγονός του θα διεκδικούσε την εξουσία. Μόνο όταν η Ρέα κατόρθωσε να ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα ξαναείδε το φως. Προς τιμήν της Ήρας γίνονταν γιορτές σε πολλές πόλεις της αρχαίας Ελλάδας και ονομάζονταν Ηραία. Τα λαμπρότερα Ηραία γίνονταν στο Άργος, τη Σάμο και την Ολυμπία. Οι ναοί προς τιμήν της Ήρας είχαν το όνομα Ηραίον. Το πιο σημαντικό Ηραίον στον Ελλαδικό χώρο είναι το Ηραίον της Σάμου.

Απόγονοι της Θεάς Ήρας ήταν οι Κάδμειοι (ανάμεσά τους κι ο Θεός Διόνυσος) οι Πελοπίδες (ο Αγαμέμνονας, ο Μενέλαος, ο Θησέας, ο Αίγισθος, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα, η Ιφιγένεια, ο Αμφιτρύωνας, η Αλκμήνη, ο Ευρυσθέας, ο Ιόλαος, ο Ηρακλής) οι Θεστιάδες (η Αλθαία, η Λήδα, ο Μελέαγρος, η Δηιάνειρα, οι Διόσκουροι, η Ωραία Ελένη, ο Αμφιάραος) ο Ασκληπιός, οι Παλικοί, ο Αιγέας κι ο ληστής Περιφήτης.

Ο Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος, ήταν ο πρώτος Ύπατος που θεμελίωσε την Δημοκρατία στην Ρώμη, τον 5ο αιώνα π.κ.ε. και με την αναμόρφωση του Ρωμαϊκού Ημερολογίου από τον Νουμά Πομπίλιο έλαβε ο μήνας Ιούνιος την έκτη θέση στο δωδεκάμηνο Ρωμαϊκό Ημερολόγιο, θέση που διατηρεί μέχρι σήμερα.

Τον Ιούνιο έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο με τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το Βόρειο Ημισφαίριο, που πρακτικά σημαίνει την έναρξη του καλοκαιριού.

Στο διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα: Βενδίδεια, προς τιμή της Θρακικής Θεότητας Βενδίδας (Αρτέμιδας), από τους εμπόρους μέτοικους από τη Θράκη, που κατοικούσαν στον Πειραιά. Το επίκεντρο των εκδηλώσεων ήταν στον Λόφο της Μουνιχίας (σημερινή Καστέλα) κι αυτό που εντυπωσίαζε τους γηγενείς Αθηναίους ήταν η έφιππη λαμπαδηδρομία και η ολονύκτια διασκέδαση των συμμετεχόντων. Η γιορτή των Βενδιδείων αποτελεί το εναρκτήριο θέμα της «Πολιτείας» του Πλάτωνος.

Καλλυντήρια και Πλυντήρια, γιορτές που σχετίζονταν με τον καθαρισμό του ναού της θεάς Αθηνάς.

Σκιροφόρια, γυναικεία γιορτή προς τιμή τηςΔήμητρας και της Περσεφόνης.

Διιπόλια ή Διπολίεια, εορτή αφιερωμένη στον Δία με θυσία βοδιού.

Τον Ιούνιο ξεκινούν οι μεγάλες δουλειές των γεωργών, θέρος, τρύγος, πόλεμος!

Στη νεώτερη Ελλάδα, ο Ιούνιος έχει πολλές λαϊκές ονομασίες: Θεριστής, λόγω του ότι είναι ο κατεξοχήν μήνας του θερισμού των δημητριακών. Αλυθτσατσής, Ρινιαστής, Ορνιαστής και Απαρνιαστής, ονομασίες που προέρχονται από την τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων σύκων, με καρπούς αγριοσυκιάς. Κερασάρης και Κερασινός, λόγω της ωρίμανσης των κερασιών. Τζιτζικάρης, λόγω της δυναμικής παρουσίας των τζιτζικιών.

Σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδος ο Ιούνιος έχει την δική του ξεχωριστή ονομασία: Στα Γρεβενά αναφέρεται ως Κερασάρης και στον Πόντο Κερασινός επειδή ωριμάζουν τα κεράσια, ενώ λόγω του «ερινασμού» ή «ορνιασμού» (τεχνητή γονιμοποίηση με ορνούς ή καρπούς άγριας συκιάς) των ήμερων σύκων ονομάζεται Ορνιαστής στην Άνδρο, Ρινιστής στην Πάρο και Απαρνιαστής σε διάφορα άλλα μέρη.

Στο Μανιάκι Πυλίας αφήνουν ένα κομμάτι αθέριστο και λένε ότι είναι τα γένια του νοικοκύρη, τον οποίο σηκώνουν στα χέρια ψηλά & τον αφήνουν να πατήσει στη γη, μόνο αν τάξει στους θεριστές κρασί και κότα.

Στη Σκύρο σαν αποθερίσουν, αφήνουν δύο λημάρια αποθέρι στο χωράφι άθερα, για χαρά του χωραφιού και για να φάνε τα πουλιά και τα αγρίμια.

Στην Κάρπαθο χαράσσουν με το δρεπάνι ένα κύκλο, που περιλαμβάνει τα τελευταία στάχυα. Στον κύκλο μπαίνει η νεαρότερη θερίστρια, σταυροκοπιέται και πετάει επάνω το δρεπάνι της φωνάζοντας: «Και του χρόνου, καλαλωνεμένα, καλοφαωμένα, καλοπρουκισμένα!»

Είναι όμως κυρίως γνωστός ως Θεριστής: «αρχές του Θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή» αφού συνδέεται άμεσα με την ωρίμανση και τον θερισμό των δημητριακών. Το θέρισμα γίνεται με το δρεπάνι αρχίζοντας από το μέρος που έχει λυγίσει τα στάχυα ο αέρας. Αυτόν το μήνα ξεκινούσε στο χωριό ο Θέρος και κράταγε όλο το χωριό στο πόδι μέρα - νύχτα. Tο χωριό κατά βάση φτωχό είχε πρώτο μέλημα να εξασφαλιστεί το «σόδιμα», για να μπει στ' αμπάρι να θρέψει τη φαμελιά. Δεν υπήρχε πεζούλα ή άκρη που να μην σπείρουν οι χωριανοί.

Μερικές παροιμίες για τον Ιούνιο είναι οι εξής:

«Αρχές του θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή»

«Ο Μάης θέλει το νερό κι ο θεριστής (=Ιούνιος) το ξύδι»

«Όποιος έχει την κατάρα του παππού, πάει τον Μάη εργάτης κι όποιος έχει του πρωτόπαππου πάει τον Ιούνιο»

«Από το θέρος ως τις ελιές δεν απολείπουν οι δουλειές»

«Θέρος, τρύγος, πόλεμος και στ' αλώνισμα χαρές!»

«Πρωτόλη (Ιούνιε), Δευτερόλη (Ιούλιε) μου, φτωχολογιάς ελπίδα»

«Το τραγούδι του Θεριστή, η χαρά του Αλωνιστή»

«Τον Ιούνιο αφήνουν το δρεπάνι και σπέρνουν το ρεπάνι»

Θερινό ηλιοστάσιο

Στις 21-22 Ιουνίου ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής και αρχίζει να κατέρχεται και πάλι «τρεπόμενος» προς τον ουράνιο ισημερινό. Το σημείο αυτό, ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι. Επειδή, μάλιστα, για μερικές ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο Ήλιος φαίνεται να αργοστέκει πάνω στην εκλειπτική, σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.

Πριν από 2.000 χρόνια το σημείο του θερινού ηλιοστάσιου βρίσκονταν στον αστερισμό του Καρκίνου γι' αυτό και ο Βόρειος Τροπικός Κύκλος ο οποίος διέρχεται από το σημείο αυτό ονομάστηκε «Τροπικός του Καρκίνου». Μετά τη θερινή τροπή, ο Ήλιος αρχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, άρα «καρκινοβατεί» κάνει δηλαδή μια οπισθοδρομική κίνηση σαν τον κάβουρα. Φυσικά, σήμερα, λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, το σημείο του θερινού ηλιοστάσιου βρίσκεται στον αστερισμό των Διδύμων, ενώ ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερισμό του Καρκίνου στις 21 Ιουλίου και παραμένει εκεί επί 21 ημέρες μέχρι τις 11 Αυγούστου.

Ιστορική αναδρομή του εθίμου

Ο Κλήδονας είναι ένα  έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα

Στην επoχή του Ομήρου, χρησιμοποιούσαν τη μαγεία του Κλήδονα για να μαντέψουν τα μελλούμενα.  Ο Παυσανίας (Βοιωτικά), σχετικά με τον κλήδονα,  αναφέρει τα εξής: «Στη συνέχεια του Ηρακλείου (της Θήβας) υπάρχει γυμνάσιο και στάδιο, που και τα δυο έχουν το όνομα του Θεού. Πέρα από το Σωφρονιστήρα λίθο υπάρχει βωμός του Απόλλωνα του επονομαζόμενου Σποδίου. Ο Βωμός του Απόλλωνα σχηματίστηκε από τη στάχτη των σφαγίων. Εδώ συνηθίζεται μαντική από κληδόνων την οποία ξέρω ότι τη χρησιμοποιούν οι Σμυρνιοί περισσότερο απ' όλους τους Έλληνες και οι Σμυρνιοί έχουν πάνω από τη πόλη, έξω από το τείχος, ιερό των κληδόνων («κληδόνων ιερόν»).

Οι Θηβαίοι θυσίαζαν ταύρους στον «Σπόδιο Απόλλωνα»

Ο Απόλλωνας ήταν ένας από τους 12 θεούς του Ολύμπου, ο σπουδαιότερος μετά τον Δία. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, η λατρεία του εισήλθε στον ελλαδικό χώρο από την Ανατολή. Άλλες θεωρίες φέρουν τους Δωριείς ως κομιστές της λατρείας του αλλά και την ως τόπο εμφάνισης του, την Κρήτη, μέσω της οποίας η λατρεία του μεταλαμπαδεύτηκε στην Μικρά Ασία. Διέθετε γύρω στις 350 επικλήσεις, προσωνύμια και τοπικές λατρείες του, θεραπευτής, μάντης και ηλιακός «Φοίβος» Πιθανότατα να αποτέλεσε έμπνευση για τον Θεό Απλού στην ετρουσκική μυθολογία.

Με την επίδραση του Νίτσε και την διάδοση της φιλοσοφίας του και των βιβλίων του στα νεότερα χρόνια, ο άνθρωπος άρχισε να βλέπει ως βασική στην ελληνική θρησκεία την ΔΙΑΚΡΙΣΗ κι αντίθεση ανάμεσα στον φωτεινό, λογικό, τακτικό, συνετό Απόλλωνα Θεό της αρμονίας και της τάξης και στον συναισθηματικό, μυστικιστή και παράφορο Διόνυσο, Θεό της μέθης, των ενστίκτων και του παρορμητισμού. Ο αντιθετικός αυτός διαχωρισμός σε Απολλώνιο και Διονυσιακό στοιχείο επικράτησε, παρόλο που η σύνδεση του Απόλλωνα με το μαντείο των Δελφών δεν έγινε μόνο βάσει ορθολογιστικών παραγόντων, αλλά κυρίως λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων της εποχής. Επιπρόσθετα η τάση του για εξιλασμούς είναι πλησιέστερη στο συναισθηματικό παρά στο λογικό πεδίο. Ωστόσο, με την ανοικοδόμηση του Ναού του Απόλλωνα και την αναπαράσταση σε αυτόν και των δύο αντίθετων Θεοτήτων, γίνεται εμφανής μια απόπειρα συγκερασμού των στοιχείων και γεφύρωσης των διαφορών των δύο Θεών και η παγίωση μιας νέας εποχής για τη θρησκευτική λατρεία.

Στα χρόνια του Βυζαντίου συναντάμε το έθιμο σαν λατρεία του Ήλιου του Θεού Απόλλωνα.

Φωτιές ανάβονται και ο λαός πηδά πάνω από αυτές για να εξαγνίσει το κακό, όπως και σήμερα. Με τα χρόνια ο Κλήδονας χάνει το χαρακτήρα της γενικής μαντικής και περιορίζεται στους ερωτικούς χρησμούς. Η θεά Κλήδονα αποσύρεται σιωπηλά και δίνει τη θέση της στον Αϊ Γιάννη, του οποίου τη χάρη επικαλείται ο λαός.

Στους βυζαντινούς χρόνους, την παραμονή του Αγίου Ιωάννη, οι άνθρωποι συναθροίζονταν σε κάποιο σπίτι ή στη γειτονιά, όπου γινόταν τραπέζι σαν να επρόκειτο για γαμήλιο δείπνο. Εκεί παρευρισκόταν κάποιο νεαρό κορίτσι ντυμένο νύφη. Στο τέλος της βραδιάς, ο κάθε παριστάμενος έριχνε ένα αντικείμενο σε ειδικό αγγείο με νερό, από όπου το ανέσυρε στη συνέχεια η «νύφη» υπό μορφήν κλήρου ως απάντηση στην ερώτηση του καθένα για το τι επιφύλασσε το μέλλον.

Ο Πατριάρχης Αντιοχείας Θεόδωρος Βαλσαμών κατά το Β' μισό του 12ου αιώνα, σχολιάζοντας τους Κανόνων της Πενθέκτης Συνόδου (691-2) σχετικά με τις νουμηνίες, τις φωτιές και τον κλήδονα, παραθέτει περιγραφή του εθίμου το οποίο προσομοιάζει με βακχική τελετή συνδεδεμένη με το Σατανά και για το λόγο αυτό το θεωρεί καταδικαστέο, Ωστόσο, παρ' όλη την αρνητική στάση της Εκκλησίας, το έθιμο του κλήδονα επιβίωσε μέχρι σήμερα,  όμως με κάποιες παραλλαγές σε σχέση με τα βυζαντινά δρώμενα. Συγχρόνως, η έκφραση «αυτά τα λεν στον κλήδονα» με την έννοια ότι αυτά που λέγονται δεν είναι σοβαρά, πιθανόν να εκφράζει την εκκλησιαστική άποψη ως προς τη μαντική πρακτική ή απλώς μια λαϊκή δυσπιστία.

Ετυμολογία της λέξης  «ΚΛΗΔΟΝΑΣ»

Καταρχήν η ονομασία κλήδονας προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα «κλήω» που σημαίνει «καλώ κάποιον με ευχάριστους ήχους». Η λέξη «ο κλήδονας» παράγεται από την αρχαία λέξη «η κληδών», η οποία αναφέρεται στον Παυσανία (Βοιωτικά), Όμηρο κ.α.

Κληδών ονομαζόταν ο προγνωστικός ήχος, το μαντικό σημάδι και κατ' επέκταση το άκουσμα του οιωνισμού ή προφητείας, ο συνδυασμός τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων ή πράξεων κατά τη διάρκεια μαντικής τελετής στον οποίο αποδιδόταν προφητική σημασία.

Ωστόσο η σωστή προέλευση της είναι από την αρχαία λέξη «κλήδων» που στον Όμηρο σημαίνει μαντικό σημάδι, προφητεία. Άλλο οι λέξεις «κλειδί, κλειδώνω κ.α.» και άλλο οι λέξεις «κληδών, κλήδονας κ.α.» Απλώς και οι δυο ομάδες αυτές  των λέξεων έχουν πρόγονο την αυτή ρίζα.

Η αναβίωση του εθίμου του «Κλήδονα»

Την παραμονή τ' Αγιαννιού, οι ανύπανδρες κοπέλες μαζεύονται σε ένα από τα σπίτια του χωριού, όπου αναθέτουν σε κάποιο μέλος της συντροφιάς, συνήθως σε μια «Μαρία» στην Θράκη ο ρόλος αυτός δίνεται στην ονομαζόμενη «Καλλινίτσα» της οποίας και οι δύο γονείς είναι εν ζωή, να φέρει από το πηγάδι ή την πηγή το «αμίλητο νερό».

Η ονομασία αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η εν λόγω κοπέλα και η συνοδεία της πρέπει να ολοκληρώσουν την αποστολή αυτή, τηρώντας απόλυτη σιωπή. Επιστρέφοντας στο σπίτι όπου τελείται ο κλήδονας, αδειάζουν το νερό σε πήλινο -ως επί το πλείστον- δοχείο, στο οποίο η κάθε κοπέλα ρίχνει ένα αντικείμενο, το λεγόμενο ριζικάρι. Συνήθως, πρόκειται για κάποιο προσωπικό αντικείμενο, συχνά μάλιστα πολύτιμο. Στη συνέχεια, το δοχείο σκεπάζεται με κόκκινο ύφασμα «κλειδώνεται» και τοποθετείται σε ανοιχτό χώρο. «Κλειδώνουμε τον κλήδονα με τ' Αγιαννιού τη χάρη, κι όποια 'χει καλό ριζικό να δώσει να τον πάρει». Εκεί παραμένει όλη τη νύχτα υπό το φως των άστρων, για να «ξαστριστεί». Οι κοπέλες επιστρέφουν ύστερα στα σπίτια τους.

Λέγεται ότι τη νύχτα αυτή θα δουν στα όνειρα τους το μελλοντικό τους σύζυγο. Την παραμονή της γιορτής των γενεθλίων του Αγιαννιού εκτός από την τέλεση του κλήδονα, οι κάτοικοι του χωριού ανάβουν φωτιές, τις λεγόμενες «μπουμπούνες». Μια μεγάλη φωτιά στήνεται στην πλατεία του χωριού ή σ' ένα μέρος ανοιχτό, ώστε να φαίνεται από παντού. Άλλες μικρότερες φωτιές ανάβουν σε όλους τους μαχαλάδες προσπαθώντας ο κάθε ένας να ανάψει την μεγαλύτερη φωτιά, πάνω από τις οποίες πηδάνε όλοι οι κάτοικοι του χωριού. Έλεγαν ότι αν πηδούσαν 3 φορές θα έφευγαν οι ψύλλοι και οι κοριοί.

Ανήμερα του Αϊ-Γιαννιού, αλλά πριν βγει ο ήλιος -ώστε να μην εξουδετερωθεί η μαγική επιρροή των άστρων- η υδροφόρος νεαρή της προηγουμένης φέρνει μέσα στο σπίτι το αγγείο. Το μεσημέρι, ή το απόγευμα, συναθροίζονται πάλι οι ανύπανδρες κοπέλες. Αυτήν τη φορά όμως στην ομήγυρη μπορούν να συμμετέχουν και παντρεμένες γυναίκες, συγγενείς και γείτονες και των δύο φύλων, καλεσμένοι για να παίξουν το ρόλο μαρτύρων της μαντικής διαδικασίας.

Καθισμένη στο κέντρο της συντροφιάς, η «Μαρία» ανοίγει τον κλήδονα. «Ανοίγουμε τον κλήδονα με τ' Αγιαννιού την χάρη κι όποια έχει καλό ριζικό σήμερα ναν το πάρει» κι ανασύρει ένα-ένα από το αγγείο τ' αντικείμενα, που αντιστοιχούν στο «ριζικό» κάθε κοπέλας, απαγγέλλοντας ταυτόχρονα δίστιχα, είτε όπως τα θυμάται, είτε από συλλογή τραγουδιών ή ακόμη από ημεροδείκτες.

Το δίστιχο που αντιστοιχεί στο αντικείμενο της κάθε κοπέλας θεωρείται ότι προμηνύει το μέλλον της και σχολιάζεται από τους υπόλοιπους, που προτείνουν τη δική τους ερμηνεία σε σχέση με την ενδιαφερόμενη. Προς το σούρουπο, όταν τελειώσει η μαντική διαδικασία, η κάθε κοπέλα γεμίζει το στόμα της με μια γουλιά αμίλητο νερό και στέκεται μπροστά σε ανοιχτό παράθυρο, έως ότου ακούσει το πρώτο ανδρικό όνομα. Αυτό θα είναι και το όνομα του άνδρα που θα παντρευτεί. Μετά το τέλος όλης αυτής της διαδικασίας στήνεται μεγάλο γλέντι στο οποίο συμμετέχει όλο το χωριό.

Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι αντλούν έμπνευση από τον Ιούνιο και τον Θερισμό.

@ Polixeni Deli/ edwhellas 2014

http://terrapapers.com/?p=39143

«Ο σουλτάνος διώρισε έναν αντιβασιλέα κι έναν πατριάρχη και τους έδωσε την εξουσία. Αυτός και οι χριστιανοί παπάδες έκαναν ότι τους έλεγε ο σουλτάνος». Ένας-ένας οι Μεγάλοι Πολεμιστές, μαγαρίστηκαν και θάφτηκαν κάτω από το χριστιανικό...τάφο!!

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, πολιτικός, πληρεξούσιος, σύμβουλος της Επικράτειας. Έμεινε γνωστός και ως ο Γέρος του Μοριά. Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης. Αργότερα, ο παππούς του, Γιάννης Μπότσικας (Τσεργίνης), υιοθέτησε το «Κολοκοτρώνης» ως οικογενειακό όνομα, σαν μετάφραση του αρβανίτικου παρωνυμίου «Μπιθεκούρας» που του αποδόθηκε από κάποιον Αρβανίτη.

Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας, καταγόταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας του, Ζαμπίας Κωτσάκη. Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση η οποία υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β' της Ρωσίας το 1770 και σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους. Από μικρός, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ακολούθησε τον πατέρα του στις διάφορες περιπέτειές του. Σε ηλικία μόλις 15 ετών έγινε πολεμιστής εναντίον των τούρκων κι αρματολών που λυμαίνονταν την περιφέρεια του Λεονταρίου.

(Κλέφτες, ονομάζονταν τα μέλη ένοπλων παράνομων ομάδων του βουνού, την περίοδο της Τουρκοκρατίας.  Σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι κλέφτες ήταν μόνιμη πηγή αταξίας και ανησυχίας καθώς, οργανωμένοι σε ολιγο- ή πολυμελείς ομάδες, προκαλούσαν τον τρόμο στους χωρικούς και τους διαβάτες. Το οθωμανικό κράτος, αδυνατώντας να επιβάλει το ίδιο την τάξη, ιδιαίτερα στις ορεινές επαρχίες του, χρησιμοποίησε ένοπλες ομάδες πρώην κλεφτών ή άλλων οπλαρχηγών, προκειμένου να περιορίσει τη δράση των κλεφτών. Οι ένοπλες αυτές ομάδες ονομάζονταν αρματολοί.

Από τον 18ο αιώνα οι κλέφτες άρχισαν να δείχνουν πως είναι ικανοί να δημιουργήσουν προβλήματα στην οθωμανική κυριαρχία, με αποτέλεσμα να γίνονται υπολογίσιμοι κι από τις ξένες δυνάμεις που απέβλεπαν σε εξέγερση των χριστιανικών λαών των Βαλκανίων αλλά και από τους Έλληνες που απέβλεπαν στην αποτίναξη της τουρκικής κυριαρχίας. Οι τελευταίοι είδαν στους κλέφτες, τους ηρωικούς εκδικητές του Ελληνισμού κι έδωσαν ρομαντικό πνεύμα στη λέξη κλέφτης, με πρώτο παράδειγμα το συγγραφέα της Ελληνικής Νομαρχίας η οποία δημοσιεύτηκε το 1806 στην Ιταλία. Αυτός αποκαλεί τους κλέφτες ανθρώπους, οι οποίοι, μη υποφέροντας τη φοβερή τυραννία των Οθωμανών, φεύγουν στα δάση για να διαφυλάξουν την ελευθερία τους και δεν ενοχλούν καθόλου τους χωρικούς. Γνωστοί κλέφτες: Κατσαντώνης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Αθανάσιος Διάκος, Ζαχαριάς. Αυτοί έδωσαν το όνομά τους στα φημισμένα κλέφτικα δημοτικά τραγούδια.)

Η πολεμική δράση του Κολοκοτρώνη σιγά-σιγά απλώθηκε, μαζί με τη φήμη του σ' όλη την Πελοπόννησο.

Το 1802 είχε γίνει τόσο επικίνδυνος στους κατακτητές, ώστε ο βοεβόδας της Πάτρας πέτυχε να εκδοθεί σουλτανικό φιρμάνι που τον καταδίκαζε σε θάνατο και ανάθετε την εκτέλεση στους προεστούς, οι οποίοι αν δεν κατόρθωναν να τον σκοτώσουν θα εκτελούνταν οι ίδιοι. Τον Ιανουάριο του 1806, δεκαπέντε χρόνια πριν την επανάσταση, οι Τούρκοι αποφάσισαν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με τους κλέφτες της Πελοποννήσου, οι οποίοι είχαν γίνει κράτος εν κράτει. Μεγαλύτερος όλων και πιο ενοχλητικός για την Υψηλή Πύλη, ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Τον μήνα εκείνο έφθασε στην Τριπολιτσά ο αφορισμός των κλεφτών από το χριστιανικό  Πατριαρχείο (εικ. κάτω) μαζί με ένα σουλτανικό διάταγμα, που διέταζε τον τοπικό πληθυσμό, να μη προσφέρει καταφύγιο στους κλέφτες, να μην τους χορηγεί τρόφιμα, να διακόψει κάθε σχέση μαζί τους, να τους καταδίδει στις τουρκικές αρχές και να ενισχύει τον στρατό, κάθε φορά που θα οργάνωνε επιχειρήσεις εναντίον τους.

Έτσι, με τη συνδρομή της χριστιανικής ορθόδοξης εκκλησίας κι όλων των προκρίτων του Μοριά, ο κατατρεγμός εναντίον των κλεφτών έλαβε την αγριότερη μορφή του. Ο Κολοκοτρώνης συγκέντρωσε τους περίπου 150 άνδρες του και τους πρότεινε να καταφύγουν στη Ζάκυνθο. Μετά την επίμονη άρνησή τους, τους συμβούλευσε να σχηματίσουν πέντε ή έξι μπουλούκια, να κρυφτούν, να περιμένουν έως τον Μάρτιο να λιώσουν τα χιόνια και τότε να συγκεντρωθούν εκ νέου. Ωστόσο, δεν εισακούσθηκε. Οι άνδρες του ήθελαν να αντισταθούν ενωμένοι σε ολόκληρη τη στρατιωτική δύναμη του Μοριά, τουρκική και ελληνική.

Οι Τούρκοι συνέλαβαν πολλούς Έλληνες, υπόπτους για υπόθαλψη των κλεφτών και τους υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια. Με αυτήν τη μέθοδο τρομοκρατίας, κατάφεραν να εξαναγκάσουν τους ντόπιους πληθυσμούς, να καταδιώξουν τους Κολοκοτρωναίους και τους άλλους πολεμιστές. Κάθε χωριό έγινε και μια θανάσιμη παγίδα. Τούρκοι κι Έλληνες που συνεργάζονταν μαζί τους, έστηναν ενέδρες, τους συλλάμβαναν και τους οδηγούσαν σιδηροδέσμιους στην Τριπολιτσά. Η απομόνωση των πολεμιστών στέφθηκε προσωρινά από επιτυχία. Η οριστική εξολόθρευσή τους ήταν πλέον θέμα χρόνου.

Οι αφορισμένοι (από τους χριστιανούς παπάδες) Κολοκοτρωναίοι δεν μπορούσαν να βρουν άσυλο πουθενά. Το σώμα τους έπρεπε να αυτοδιαλυθεί. Χωρίσθηκαν με δάκρυα στα μάτια και με αυτά τα λόγια: «Καλή αντάμωση στον άλλο κόσμο». Λίγο καιρό μετά τον χωρισμό, ο δρόμος, ο χαραγμένος με αίμα για την κλεφτουριά, έφθασε στο τέλος του. Όλοι όσοι χωρίσθηκαν από τον Κολοκοτρώνη, σκοτώθηκαν. Η εξόντωση των πολεμιστών του Μοριά υπήρξε ολοκληρωτική. Οι δυστυχισμένοι ραγιάδες έχαναν τους μοναδικούς φυσικούς τους προστάτες, απέναντι στις αυθαιρεσίες της τουρκικής και χριστιανικής εξουσίας.

Τελικά ο Κολοκοτρώνης, κάτω από μυθιστορηματικές συνθήκες κατάφερε να περάσει στη Ζάκυνθο. Η φήμη του όμως, παρέμεινε στην Πελοπόννησο. Ο θρύλος του φοβερού κλέφτη, τον οποίο τόσο αποτελεσματικά συντηρούσε η λαϊκή φαντασία, προκαλούσε υστερία στις τουρκικές Αρχές. Στην Τριπολιτσά, σχεδόν καθημερινά, έφθαναν οι πιο παράξενες και αντιφατικές πληροφορίες για τον Κολοκοτρώνη. Άλλοι τον έβλεπαν να λεηλατεί, με δεκάδες κλέφτες, τα τουρκικά τσιφλίκια και άλλοι διέδιδαν ότι σκοτώθηκε. Ο Σουλτάνος τον επικήρυξε και πολλοί εμφανίσθηκαν στις αρχές με κομμένα κεφάλια, που υποστήριζαν ότι ήταν του τρομερού αρματολού.

Άλλωστε, οι Τούρκοι στο διοικητικό κέντρο της Τρίπολης, δεν γνώριζαν πως ήταν το πρόσωπό του. Γνώριζαν όμως, πως είχε «κεντήσει» στο χέρι του, με στίγμα πυρίτιδας, τη χρονολογία γέννησής του. Για να σταματήσει η προσπάθεια εξαπάτησης, που μεγέθυνε και τον θρύλο του Κολοκοτρώνη, έκοψαν μερικά κεφάλια απατεώνων, που έλεγαν ψέματα ότι σκότωσαν τον Θόδωρο Κολοκοτρώνη. Άλλοι, κάθε τόσο, παρουσίαζαν στον διοικητή του Μοριά κάποιο κομμένο χέρι με το συγκεκριμένο σημάδι. Οι Τούρκοι έδιναν υπέρογκη αμοιβή και το κρεμούσαν επιδεικτικά στην αγορά, σύντομα όμως μάθαιναν πως ο Κολοκοτρώνης ζούσε. Τότε, για έναν ολόκληρο χρόνο, πήγαιναν στον διοικητή άλλα κομμένα χέρια. Τελικά απελπίστηκαν. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ο Γέρος επέστρεψε στον Μοριά, κρατώντας στο κεντημένο χέρι του το φλάμπουρο της Επανάστασης.

Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, το 1805 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Τον Ιανουάριο του 1806 και ενώ βρισκόταν στην Πελοπόννησο βγήκε διάταγμα δίωξής του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ακολουθήσει πολύμηνη περιπετειώδης και δραματική καταδίωξή του από τους Τούρκους σε πολλά χωριά και πόλεις της Πελοποννήσου. Κατάφερε τελικά, μαχόμενος, να διαφύγει με πλοιάριο, φεύγοντας από περιοχή στα δυτικά του Λακωνικού κόλπου και περνώντας στα ρωσοκρατούμενα Κύθηρα με ενδιάμεση στάση στην Ελαφόνησο λόγω κακοκαιρίας. Από το 1810 υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού στη Ζάκυνθο, όπου γρήγορα διακρίθηκε για τη δράση του εναντίον των Γάλλων και έφτασε στο βαθμό του ταγματάρχη.

Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και τον Ιανουάριο του 1821 ξαναγύρισε στη Μάνη όπου άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο γνωρίζοντας ότι η ημέρα έναρξης ήταν η 25 Μαρτίου. Βρέθηκε στην Καλαμάτα κατά την αναίμακτη κατάληψη της πόλης στις 23 Μαρτίου 1821 υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και την πομπώδη δοξολογία. Την επομένη κινήθηκε προς την Μεγαλόπολη με τον Νικηταρά και την 25η Μαρτίου το πρωί βρίσκονταν στον Κάμπο της Καρύταινας ή της Μεγαλόπολης. Ο Κολοκοτρώνης έμεινε στο χωριό Τετέμπεη ενώ ο Νικηταράς στα «πίσω χωριά» ή Σιαμπάζικα. Είχε οριστεί στις 25 Μαρτίου να βρίσκονται όλοι οι οπλαρχηγοί στις επαρχίες τους ώστε να κηρυχθεί η Επανάσταση, όπως κι έγινε.

Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (14 Μαΐου 1821) στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822) όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο, αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου. Οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε Αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου. Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά παρ' όλα αυτά δεν απέφυγε τη ρήξη. Μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος κι ο γιος του συνελήφθησαν από Έλληνες και φυλακίστηκαν στο Ναύπλιο.

Εικ. κάτω: Ο Θ. Κολοκοτρώνης, σύμφωνα με σχέδιο που δημοσιεύθηκε το 1827 στο Παρίσι από τον A. Friedel και θεωρείται από τις πιο πιστές απεικονίσεις του ήρωα. 2. Η στολή, τα όπλα και προσωπικά αντικείμενα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

Η επανάσταση βάφτηκε στο αίμα των Τούρκων, όταν το εξαγριωμένο πλήθος μπήκε στην Τριπολιτσά;

Τι είπαν οι φιλότουρκοι της Ευρώπης και γιατί μετά την Τριπολιτσά δεν υπήρχε περίπτωση συνθηκολόγησης;

Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του σχετικά με την κατάληψη της Τριπολιτσάς: «Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί και διέταξα και το έκοψαν»

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 οι Έλληνες επαναστάτες αλώνουν την πόλη της Τριπολιτσάς, το κέντρο της τουρκικής κι εβραϊκής εξουσίας στην Πελοπόννησο. Η είσοδος των ελληνικών στρατευμάτων στην πόλη σηματοδοτεί την έναρξη μιας άνευ προηγουμένου σφαγής του τουρκικού κι εβραϊκού πληθυσμού. Στην πραγματικότητα γύρω από την Τριπολιτσά δεν υπήρχε στρατός που διεξήγαγε πόλεμο. Φλεγόταν μια επανάσταση οργισμένου λαού, εξαγριωμένου από την αβάστακτη τυραννία. Οι άνθρωποι αυτοί εννοούσαν να φερθούν στους Τούρκους κι Εβραίους όπως σε τυράννους που είχε έλθει η ώρα να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους. Η Τριπολιτσά ήταν το σύμβολο της Οθωμανικής εξουσίας επί έναν αιώνα. Από εκεί είχαν περάσει τόσοι φοβεροί πασάδες κι από εκεί εξακοντίζονταν διατάγματα καταπιέσεων και απερίγραπτων καταδιώξεων, θανατικών εκτελέσεων και εξοντώσεων ολόκληρων πληθυσμών. Ήταν η «Βαβυλώνα» του Μοριά, όπου οι μπέηδες και οι αγάδες οργίαζαν με το αίμα και τον ιδρώτα του λαού ολόκληρης της χώρας.

Οι χειρότερες αναμνήσεις της σκλαβιάς του πελοποννησιακού λαού συνδέθηκαν με την Τριπολιτσά. Από εκεί αναχωρούσαν οι εισπράκτορες των τουρκικών φόρων. Εκεί υπήρχε ο πλάτανος από τον οποίο είχαν κρεμαστεί τόσοι δυστυχείς άνθρωποι. Πολλοί από τους πολιορκητές της πόλης είχαν τους προσωπικούς τους λογαριασμούς με τους Τούρκους και τους Εβραίους πλιατσικολόγους. Οι νικητές δεν έδειξαν έλεος για κανέναν. Θρήνοι και σπαρακτικές κραυγές ακούγονταν απ' όλες τις τουρκικοεβραϊκές συνοικίες, όπου συντελείτο άγρια σφαγή. Δεν γινόταν διάκριση φύλου ή ηλικίας. Πολλοί προσέφεραν στους νικητές χρήματα και πολύτιμα είδη για να εξαγοράσουν τη ζωή τους, αλλά ούτε αυτό τους ωφέλησε. Οι εξαγριωμένοι επαναστάτες πρώτα απ' όλα ζητούσαν εκδίκηση. Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του έγραψε: «Από τα τείχη ίσαμε το σεράι το άλογό μου δεν επάτησε στο χώμα. Το ασκέρι οπού ήτον μέσα, το ελληνικό, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, τριάντα δύο χιλιάδες, μια ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς. Ένας Υδραίος έσφαξε ενενήντα».

Η σφοδρή αντίδραση των φιλότουρκων ευρωπαίων. Από τις 34.000 του οθωμανικού πληθυσμού και στρατού σώθηκαν μόνον 8.000 και έμειναν αιχμάλωτοι των νικητών. Επί χρόνια οι αντιπολιτευόμενοι στα φιλελληνικά κομιτάτα της Ευρώπης ανέφεραν, σε άρθρα και σε διαλέξεις τους, ότι οι σφαγές εκείνες ήταν απόδειξη πως οι Έλληνες είχαν αποβάλει τα χαρακτηριστικά της φυλής που έδωσε στην ανθρωπότητα τα έξοχα διδάγματα ευγένειας και ανθρωπισμού και είχαν μετατραπεί σε έναν λαό θηριώδη και ημιάγριο, ξένο προς κάθε ανθρώπινο αίσθημα και ανάξιο ελευθερίας.

Οι τουρκόφιλοι βρήκαν επιτέλους ένα γεγονός που προκαλούσε τη φρίκη των ανθρωπιστών, αυτών που συνήθως κρίνουν τη ζωή και τους φοβερούς αγώνες ατόμων και λαών μέσα από τα γραφεία και τα σαλόνια τους, σύμφωνα με «ωραίες» θεωρίες. Η άλωση της Τριπολιτσάς συγκρίθηκε με τις πιο αποτρόπαιες πράξεις βάρβαρων λαών όχι όμως και η σφαγή της Χίου που έγινε στις 30 Μαρτίου 1822. Απέναντι σε αυτές τις άτοπες συγκρίσεις ο Σπυρίδων Τρικούπης υπενθύμισε την άλωση της Ιόππης από τους Γάλλους του Ναπολέοντα. Όλοι οι κάτοικοί της είχαν κατακρεουργηθεί. Και η σφαγή δεν είχε γίνει από σκλάβους εναντίον τυράννων, αλλά από τακτικό ευρωπαϊκό στρατό με διαταγή του ίδιου του στρατηγού του.

Οι Γάλλοι φιλέλληνες αξιωματικοί Μάξιμος Ραιμπώ και Μωρίς Περσά εκδήλωσαν και αυτοί προς τους Έλληνες φοιτητές που είχαν έλθει από το Παρίσι τον αποτροπιασμό τους για τα γεγονότα της Τριπολιτσάς. «Αλλ' οι νέοι αυτοί», έγραψε ο Ραιμπώ, «είχαν ταξιδέψει, είχαν διαβάσει και για να υπερασπισθούν τους συμπατριώτας των ανεζήτησαν εις τας κατηγόρους σελίδας της ιστορίας πράξεις αναλόγους προς εκείνας». Ο Περσά μας αποκάλυψε τις «κατηγόρους σελίδας» που ανέφεραν οι, ευρισκόμενοι στην Τριπολιτσά, Έλληνες σπουδαστές του εξωτερικού.

Του υπενθύμισαν τα γεγονότα της Γαλλίας του 1793. Τι ήταν πράγματι η άλωση της Τριπολιτσάς απέναντι στις σφαγές του Σεπτεμβρίου, στην τραγωδία της Ναντ και στις άλλες αγριότητες της γαλλικής τρομοκρατίας; Γιατί δεν εμποδίστηκε η σφαγή; Οι σφαγές της Τριπολιτσάς ήταν η έκφραση οργής ενός λαού τυραννισμένου επί αιώνες, οργής που κορυφώθηκε από τη δολοφονία του πατριάρχη Γρηγορίου E' από τις σφαγές της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης, του Αϊβαλιού και της Κύπρου, από τη λεηλασία των ελληνικών επαρχιών από τις οποίες πέρασε ο Μουσταφάμπεης, από τους βιασμούς των νεαρών γυναικών του Άργους και από τη φονική συμπεριφορά των Τούρκων απέναντι στους φυλακισμένους αρχιερείς και προκρίτους.

Στο ελληνικό στρατόπεδο βρίσκονταν αρκετοί Αϊβαλιώτες που διψούσαν για εκδίκηση, αφού από την άδικη επιδρομή των Τούρκων κι Εβραίων εναντίον τους είχαν χάσει τις οικογένειές τους. Οι Έλληνες ήταν οι άνθρωποι για τους οποίους το τουρκικό κράτος είχε καταργήσει τη δικαιοσύνη και για τις καταδίκες των οποίων οι δικαστές ανέφεραν ως επιχειρήματα τη φυλετική τους υπόσταση και τη θρησκεία τους. Επρόκειτο για μια επανάσταση που βάφτηκε με το αίμα των εχθρών της, αποδεικνύοντας μια ζωτικότητα άγρια, αλλά αναπόφευκτη ώστε να μην υποστεί την τύχη που η ίδια επέβαλε στον αντίπαλο. Οι σφαγές δεν πραγματοποιήθηκαν από τακτικό στρατό, αλλά από επαναστατημένο πλήθος.

Η έφοδος έγινε χωρίς διαταγή των οπλαρχηγών. Όμως πολλοί από αυτούς μάντεψαν τις σφαγές και εν μέρει τις θέλησαν. Γι' αυτό απομάκρυναν από το στρατόπεδο τον Δημήτριο Υψηλάντη, που επιθυμούσε υπογραφή συνθήκης και είσοδο των Ελλήνων πολεμιστών στην πόλη με πλήρη τάξη. Το συμπέρασμα ότι οι οπλαρχηγοί θέλησαν τις σφαγές εξάγεται από το ότι δεν πραγματοποίησαν τίποτα σοβαρό για τον περιορισμό της επίθεσης, μόνο εναντίον των τουρκικών στρατιωτικών μονάδων και των προμαχώνων. Τις πρώτες ώρες της εφόδου, βέβαια, η διοίκηση των σωμάτων είχε ξεφύγει από τον έλεγχό τους. Όμως όταν νύχτωσε ήταν δυνατό να σχηματίσουν περιπόλους και να περιορίσουν το κακό.

Το μόνο για το οποίο φρόντισαν ήταν η αιχμαλωσία και η ασφάλεια των συγκεντρωμένων στο σεράι επίσημων Τούρκων και των χαρεμιών, λόγω της χρησιμότητάς τους. Οι Έλληνες οπλαρχηγοί θεώρησαν τις σφαγές ως αναγκαιότητα για την Επανάσταση. Έπρεπε να ανοιχτεί μεταξύ των επαναστατών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αγεφύρωτο χάσμα. Έπρεπε να αποκλεισθεί ο δρόμος μιας πιθανής αμνηστίας ή συνθηκολόγησης (συνηθισμένη κατάληξη σε προηγούμενες εξεγέρσεις). Το μέσο ήταν φρικτό, αλλά μοναδικό. Οι επιλογές για τους επαναστάτες ήταν πλέον δύο: Ελευθερία ή Θάνατος.

Πόλεμος της Τριπολιτζάς και των πέριξ αυτής χωρίων.  Πίνακας του Παναγιώτη Ζωγράφου με την καθοδήγηση του Μακρυγιάννη

Ο Σουλτάνος ζήτησε τη βοήθεια της Αιγύπτου για να σταματήσει την Επανάσταση, οπότε ο γιος του Μεχμέτ Αλή και διάδοχος του αιγυπτιακού θρόνου Ιμπραήμ αποβιβάστηκε το 1825 στην Πελοπόννησο. Η Σφακτηρία και το Ναυαρίνο έπεσαν στα χέρια των Αιγυπτίων και τότε ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Χωρίς πολυάριθμο στρατό ξεκίνησε και πάλι τον κλεφτοπόλεμο, που διήρκεσε ως το 1828, όταν στην Ελλάδα έφτασε το στράτευμα του στρατηγού Μεζόν με εντολή του Καρόλου Ι΄ της Γαλλίας για να διασώσει την Ελλάδα από τα αιγυπτιακά στρατεύματα (η Γαλλική Εκστρατεία του Μωριά).

Αξίζει να τονιστεί η στρατηγική φυσιογνωμία του Κολοκοτρώνη, καθώς διοικούσε τα στρατεύματα με ιδιοφυή τρόπο, χρησιμοποιώντας τις τακτικές του κλεφτοπολέμου, ώστε να μπορεί να αντεπεξέρχεται το στράτευμα στην αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου. Ενδεικτικό της δυσκολίας του αγώνα του '21 είναι το παρακάτω απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του: «O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη πεντακόσιους, χίλιους και παίρνω και εγώ άλλους τόσους και τότε πολεμούμε, ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα κι αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου»

Επίσης μεγάλη σημασία έδινε στην καταστροφή των πόρων (τροφές/ζωοτροφές) του αντιπάλου, καθώς και στην εξασφάλιση τροφής για το στράτευμα του. Αναγνώρισε πολλές φορές το έργο και τη σημασία των Ελλήνων κτηνοτρόφων, οι οποίοι εξασφάλιζαν με τα χιλιάδες ζώα τους τροφή για την υποστήριξη των μαχητών και γενικά της Επανάστασης. Ως το τέλος της Επανάστασης, ο Κολοκοτρώνης συνέχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα της εποχής.

Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής του Καποδίστρια και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την ενθρόνιση του Όθωνα. Το 1833, όμως, οι διαφωνίες του με την Αντιβασιλεία τον οδήγησαν, μαζί με άλλους αγωνιστές, πάλι στις φυλακές του Ιτς-Καλέ στο Ναύπλιο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Έτσι, στις 25 Μαΐου 1834, μαζί με τον Πλαπούτα, καταδικάστηκε σε θάνατο. Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835, οπότε και ονομάστηκε στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του «Συμβούλου της Επικρατείας». Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο "Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836" και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843 το πρωί, από εγκεφαλικό επεισόδιο, έχοντας επιστρέψει από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα.

Σημείο αναφοράς της ομιλίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στη Πνύκα (1838) αποτελεί το παρακάτω απόσπασμα «Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα, αλλά, ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας κι όλοι, κι οι προεστοί, κι οι καπεταναίοι, κι οι πεπαιδευμένοι, κι οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό κι εκάμαμε την Επανάσταση»

Ο πρώτος αναγκαστικός εσωτερικός δανεισμός από τους πλούσιους για τη χρηματοδότηση της επανάστασης.

Η «λίστα» του Κολοκοτρώνη που αναγκάστηκε να γίνει φοροεισπράκτορας.

Το 1821 είναι ημερομηνία-σταθμός για την απαρχή της Ελληνικής Επανάστασης. Ύστερα από 4 αιώνες σκλαβιάς κάτω από τον τουρκικό ζυγό, ο αγώνας για την απελευθέρωση ξεκίνησε από την Πελοπόννησο, από την πόλη της Καλαμάτας. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το ελληνικό έθνος αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα και μια άμεση λύση έπρεπε να βρεθεί από την Κυβέρνηση για να αποφευχθεί η χρεοκοπία.

Ο Δημήτριος Υψηλάντης, τότε, πρότεινε ένα ποσοστό από τα κοσμήματα και τα πολύτιμα αντικείμενα να διατίθεται στο έθνος, σε κοινό ταμείο για τη στήριξη της επανάστασης και τη βιώσιμη λειτουργία της κυβέρνησης. Αναμενόμενα, η μακροχρόνια έλλειψη αγαθών έφερε την διχόνοια ανάμεσα σε λαφυραγωγούς και κυβερνητικούς κι έτσι από το πλιάτσικο που ακολούθησε η Ελληνική Κυβέρνηση δεν εισέπραξε σχεδόν τίποτα! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι μετά την άλωση της Τριπολιτσάς, μόνο ο αγωνιστής Κεφάλας, παρέδωσε στον Υψηλάντη δέκα χάλκινα κουταλάκια για τη σωτηρία της πατρίδας του.

Η απόφαση της «Προσωρινής Διοικήσεως» και η «χρηματολογία»

Το ύψος των εσόδων από τη λαφυραγωγία ήταν ελάχιστα έως μηδαμινά. Το 1822, η «Προσωρινή Διοίκηση» στην Πελοπόννησο προσπάθησε να βρει άλλη πηγή εσόδων. Τον Ιανουάριο του ίδιου έτους αποφάσισε την αναγκαστική φορολόγηση ενός γροσιού ανά άτομο. Αν και βολικό, μια τέτοια απόφαση ήταν αδύνατο να υλοποιηθεί, καθώς στην ερειπωμένη σχεδόν Πελοπόννησο, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της ζούσε μέσα στην ένδεια και την ανασφάλεια.

Λίγους μήνες αργότερα, η Πελοποννησιακή Γερουσία επέβαλε το πρώτο αναγκαστικό δάνειο. Αυτή η «χρηματολογία», θα επιβάρυνε τους ευκατάστατους και εκείνους που είχαν ένα περίσσευμα να προσφέρουν. «Η κινδυνεύουσα πατρίς προσκαλεί τους ευκαταστάστους να την βοηθήσουν εις τον ιερόν αγώνα τον υπέρ της φυσικής, ηθικής και πολιτικής υπάρξεώς της». Με αυτόν τον τρόπο καλούσε η κυβέρνηση τους έχοντες να συνεισφέρουν στην ανοικοδόμηση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και στην συνέχιση του απελευθερωτικού αγώνα.

Ο «Γέρος του Μοριά» βοήθησε στην επίτευξη της απόφασης της Πελοποννησιακής Γερουσίας. Οι αντιδράσεις για την «ακούσια εισφορά» δεν ήταν καθόλου ευοίωνες. Πολλοί ευκατάστατοι, δυσφόρησαν με το «εσωτερικό δάνειο» κι αποφάσισαν να μείνουν άπραγοι. Υπήρχε βέβαια και τεράστια αμφιβολία για το αν και πότε τα χρήματα που θα έδιναν για το καλό της πατρίδας, θα τους επιστρέφονταν ποτέ. Για να δημιουργήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τους εσωτερικούς δανειστές, η Κυβέρνηση πρότεινε στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη να αποτελέσει χρέη εισπράκτορα του αναγκαστικού φόρου. Την απόφαση λοιπόν υπέγραψε κι ο «Γέρος του Μοριά».

Μαζί με τους γερουσιαστές Ανδρέα Καλαμογδάρτη, Ηλία Καράπαυλο, Χριστόδουλο Άχολο και Παναγιώτη Σοφιανόπουλο, ο στρατηγός είχε το ελεύθερο να επισκέπτεται τα σπίτια των οικονομικά εύρωστων και να εισπράττει το ανάλογο ποσό που είχε επιβάλλει η Γερουσία. Ένας σημαντικός αριθμός στρατιωτών και μια λίστα με τα ονόματα των ευκατάστατων διευκόλυνε την εργασία της πενταμελούς επιτροπής.

Πέρα από τα ονόματα που υπήρχαν στην λίστα, η επιτροπή είχε την δυνατότητα να εισπράξει τον φόρο και από άλλους τυχόν ευκατάστατους της επαρχίας. Τελειωτικό χαρτί της όλης επιχείρησης ήταν η διανομή ομολόγων, αμέσως μετά την είσπραξη, τα οποία βέβαια δεν είχαν καμία αξία. Το ποσό που μαζεύτηκε ήταν 1.066.000 γρόσια. Οι Πελοποννήσιοι, τελικά, εκούσια ή ακούσια συμμορφώθηκαν με την εντολή της Πελοποννησιακής Γερουσίας.Μακροχρόνιο «εσωτερικό δάνειο» Πριν η Ελλάδα φτάσει στη λήψη επίσημης χρηματικής βοήθειας, με τη μορφή δανεισμού, από τους Άγγλους η Κυβέρνηση πραγματοποίησε κι άλλες «ακούσιες εισφορές». Το 1823, επιβλήθηκε πάλι αναγκαστικός φόρος. Αυτή τη φορά, η είσπραξη αναφερόταν σε κτήματα και περιουσίες, ενώ λίγο αργότερα ζητήθηκαν πέρα από χρήματα και ζώα για τις ανάγκες που είχαν τα στρατεύματα του Καραϊσκάκη. Αυτό το μέτρο λίγο αργότερα θα έδειχνε ότι δεν αρκούσε για την χρηματοδότηση του Επαναστατικού Αγώνα κι έτσι η Ελλάδα στράφηκε στο εξωτερικό για οικονομική βοήθεια. Κι έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια της Ελλάδας με το πρώτο δάνειο που έφερε διχόνοια, εμφύλιο, χρέη και καθόλου ελευθερία!

Όταν ο Θ. Κολοκοτρώνης κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία

Θανατική ποινή μαζί με τον Πλαπούτα ήταν η αρχική ετυμηγορία

Στις 20 Μαρτίου του 1834 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας παραπέμπονται σε δίκη με τις κατηγορίες της συνωμοσίας και της εσχάτης προδοσίας. Η δίκη των Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και Δημήτριου Πλαπούτα για συνωμοσία εναντίον του βασιλιά Όθωνα ξεκίνησε στις 16 Απριλίου. Ο «Γέρος του Μοριά» αν και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την εκλογή του Όθωνα, με την έλευση του τελευταίου το 1832, έγινε στόχος συκοφαντιών εκ μέρους των πολιτικών του αντιπάλων. Η βαυαρική αντιβασιλεία δυσανασχετούσε έντονα εξαιτίας της φιλοκαποδιστριακής και φιλορωσικής του τοποθέτησης. Ο Κολοκοτρώνης κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία και συνελήφθη μαζί με τους Πλαπούτα, Τζαβέλα, Νικηταρά και άλλους στρατιωτικούς με την κατηγορία ότι ετοίμαζαν συνωμοσία για την ανατροπή του ανήλικου βασιλιά. Ήθελαν, λέει, να ανατρέψουν τον ανήλικο Όθωνα, και να επιβάλουν τη δική τους «καταστροφική» τάξη πραγμάτων.

Η ποινή για τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα ήταν θανατική εκτέλεση στη λαιμητόμο, εντός 24 ωρών. Στο άκουσμά της ποινής το ακροατήριο έμεινε άναυδο. Η απόφαση προκάλεσε μεγάλο σάλο. Λίγες ώρες αργότερα η βαυαρική αντιβασιλεία υποχρεώθηκε να μετατρέψει την ποινή σε κάθειρξη. Με την ενηλικίωσή του ο Όθων έδωσε χάρη. Στο μεταξύ, ο Κολοκοτρώνης είχε περάσει στις φυλακές μεταχείριση που δεν του είχαν επιφυλάξει ούτε οι Οθωμανοί διώκτες του. Έζησε για εφτά μήνες στα μπουντρούμια των μεσαιωνικών φυλακών στο Παλαμήδι και την Ακροναυπλία.

Το σκοτεινό μπουντρούμι, που έχει ταυτιστεί στη συνείδησή μας ως φυλακή του Κολοκοτρώνη στο Παλαμήδι, φαίνεται πως δεν ήταν ο χώρος που έμεινε έγκλειστος ο θρυλικός Γέρος του Μοριά μετά την καταδίκη του σε θάνατο στις 26 Μαΐου 1834 από το καθεστώς της Αντιβασιλείας του Όθωνα. Η φυλακή του ήταν όντως στο Παλαμήδι, όχι όμως στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα. Ήταν σε ένα μικρό ισόγειο κτίσμα με παράθυρο και μικρή αυλή στον προμαχώνα του Μιλτιάδη. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Θ. Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του αναφέρεται συνοπτικά στη φυλάκισή του στο Παλαμήδι μετά την καταδίκη του χωρίς καμιά περιγραφή της φυλακής.

«Μ' έβαλαν έξι μήνες μυστική φυλακή, χωρίς να δω άνθρωπο εκτός του δεσμοφύλακα. Δεν ήξερα τι γίνεται για έξι μήνες, ούτε ποιος ζει, ούτε ποιος πέθανε, ούτε ποιόν [άλλον] έχουν στη φυλακή. Για τρεις μέρες δεν ήξερα πως υπάρχω, μου φαινόταν σαν όνειρο. Ρωτούσα τον εαυτό μου αν ήμουν εγώ ο ίδιος ή άλλος κανένας. Δεν ήξερα γιατί μ' έχουν κλεισμένο. Με τον καιρό μου πέρασε απ' το νου, πως ίσως η Κυβέρνηση, βλέποντας την υπόληψη που 'χε ο λαός προς εμένα, με φυλάκισε για να μου κόψει την επιρροή. Ποτέ δεν πίστεψα πως θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο να φτιάξουν ψευδομάρτυρες».

Τυχάρπαστοι δυτικοί ασήμαντοι τυχοδιώκτες, αποτυχημένοι πολιτικά στις χώρες τους, μέλη της επιβληθείσας Αντιβασιλείας, (Άρμανσμπεργκ, Μάουερ, Έιντεκ, Άμπελ, Κράινερ) υποβοηθούμενοι  από γραικύλους αυλοκόλακες, που πάντοτε περίσσευαν στην πορεία της Ελληνικής Ιστορίας, (Κωλέττης, Μαυροκορδάτος κ.α.) αλληλοϋπονομευόμενοι μεταξύ τους ως προς την αύξηση της επιρροής για λογαριασμό του καθενός στα ελληνικά τεκταινόμενα, αποφάσισαν να  επιβάλλουν «δικαιοσύνη» στους αλληλοσπαρασσόμενους Έλληνες και να διδάξουν δήθεν «πολιτισμό»

Ο Μάουρερ κηρύσσει στρατιωτικό νόμο σ' όλη την χώρα με αφορμή, την μη καταβολή φόρων από τους κατοίκους της Τήνου, διατάσσοντας τον Άγγλο Μάσον να συλλάβει τον Κολοκοτρώνη, τον Πλαπούτα και άλλους αγωνιστές, με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Με το υπ΄αριθμ. 1841 (Απρίλιος 1834) κατηγορητήριο, ο Κολοκοτρώνης κι ο Πλαπούτας παραπέμπονται στο Κακουργιοδικείο Ναυπλίου, ενώ σχετικά με το θόρυβο που δημιούργησε η φυλάκιση των δύο μορφών του Αγώνα, ο τότε υπουργός Εσωτερικών Κωλέττης, είχε πει χαρακτηριστικά: «Αν τον σκότωναν (τον Κολοκοτρώνη) στην Ύδρα δε θα τον είχαμε να μας τα κάνει αυτά σήμερα» Εννοεί στην αρχική του φυλάκιση του, στην Ύδρα, το 1825.

Από τη αρχική σύνθεση του δικαστηρίου, στην οποία μετείχαν οι α) Πολυζωίδης ως Πρόεδρος β) Πάικος ως Δικαστής γ) Λουκόπουλος ως Δικαστής, δ) Σούτσος ως Δικαστής, ε) Τερτσέτης ως Δικαστής και στ) Ζώτος ως Γραμματέας, αντικαταστάθηκαν ως φιλοκολοκοτρωνιστές και για λόγους δικαστικής σκοπιμότητας,  από κάποιον Βούλγαρη (από την Κέρκυρα) και Φραγκούλη (από τη Θεσσαλία). Μάλιστα ο Μάουρερ, είχε προσπαθήσει να προκαταλάβει την ετυμηγορία των μελών της αρχικής σύνθεσης του δικαστηρίου και προφανώς προέβη σε αντικαταστάσεις όταν διέγνωσε την απροθυμία κάποιων μελών «να συνεργαστούν».

Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, που άρχισε τον Απρίλιο του 1834, καθήκοντα Υπουργού Δικαιοσύνης εκτελούσε ο  Κ. Σχινάς, που ανησυχούσε ιδιαίτερα για την καταδίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα (καθημερινή παρουσία στη δίκη και πολλές φορές αυθαίρετη και αναρμόδια επέμβαση στη διαδικασία), ενώ επιπρόσθετα, όπως προαναφέρθηκε ένας και των δικαστών ήταν ο Δ. Σούτσος,  σύζυγος της αδελφής του Σχινά.

Σε αυτή τη δίκη πολιτικών και προδοτικών σκοπιμοτήτων, μεταξύ των υπολοίπων -προς τεκμηρίωση κατηγορίας- εγγράφων,  χρησιμοποιήθηκε και μια επιστολή του Γέρου προ του Τσάρο της Ρωσίας, που αφορούσε όμως την επίλυση του Μοναστηριακού θέματος. Ήταν η αφορμή να αποδοθεί η κατηγορία της εσχάτης προδοσίας περί συνεργασίας με τους Ρώσους. Από το ακροατήριο, προσήλθαν για κατάθεση, δεκάδες μάρτυρες. Άλλοι προς υπεράσπιση (Νομάρχης Τρίπολη, προεστοί , Διευθυντής Αστυνομίας Τρίπολης) αλλά και πολλοί προς κατηγορία, κατά κανόνα πολιτικοί οπαδοί του Κωλέττη.

Στην εκτέλεση της ετυμηγορίας με την οποία καταδικάστηκαν ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας οι δύο κατηγορούμενοι, μειοψήφησαν ο Πρόεδρος Πολυζωίδης και ο δικαστής Τερτσέτης, αρνούμενοι να προσυπογράψουν κάτι που ήταν αντίθετο με τη δικαστική τους συνείδηση. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, αφού πρώτα διέταξε την άσκηση σωματικής βίας κατά των μειοψηφούντων προκειμένου να επιτύχει την αλλαγή της γνώμης τους, τους έθεσε σε εξάμηνη διαθεσιμότητα και τους παρέπεμψε σε δίκη. Μετά την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης, ξεκίνησε ένας νέος κύκλος φαυλοτήτων και υπονομεύσεων  και αφορούσε την επιθυμία του Όθωνα να μετατραπεί η θανατική ποινή σε ποινή φυλάκισης είκοσι (20) ετών.

Αίσθηση προκάλεσε η επιμονή του Κωλέττη για άμεση εκτέλεση, η άρνηση του Υπουργού Δικαιοσύνης Σχινά για υποβολή πρότασης μετατροπής της ποινής, ενώ αντίθετα ο απλός λαός, αγανακτισμένος, διαμαρτυρόταν για την απόφαση του δικαστηρίου. Παροιμιώδης θα μείνει η στωικότητα του Γέρου, όταν κάποιος από τον όχλο, ενώ μεταφερόταν από σιδηροδέσμιος από του πραιτωριανούς φρουρούς της αντιβασιλείας, έλεγε «Στρατηγέ, κάνε κάτι, θα σε σκοτώσουν άδικα» κι ο Κολοκοτρώνης του απάντησε «Είναι καλύτερο αυτό, από το να με σκότωναν δίκαια» Τελικά με την παρέμβαση του  Όθωνα, λίγες μέρες πριν τη εκτέλεση της καταδίκης, η ποινή μετατράπηκε σε 20ετή κάθειρξη. Κάποιος υπασπιστής του Όθωνα μετέδωσε το νέο στον Κολοκοτρώνη μέσα στη φυλακή, αλλά αυτός και πάλι ατάραχος του είπε «Θα τον γελάσω το Βασιλέα, δεν θα ζήσω τόσα χρόνια» Με την ενηλικίωση του Όθωνα, (Μάιος 1835) χορηγήθηκε αμνηστία στον Γέρο και στο Πλαπούτα.

Τέτοιου είδους μικροπρεπείς σκοπιμότητες και δολοπλοκίες από τους Έλληνες υποτελείς εκείνης της περιόδου, παρατηρούνται σε πολλές διαδρομές της Ελληνικής Ιστορίας. Δυστυχώς τέτοιου είδους μορφές τα μεταγενέστερα χρόνια, έδωσαν τα ονόματα τους σε πολλές οδούς σε όλη την επικράτεια και αναπαραστάθηκαν σε αγάλματα, σε ένδειξη ανταπόδοσης των υπηρεσιών τους. Ο Λαός της Αρκαδίας, όμως  μέσα από τη λαϊκή του παράδοση, δε φάνηκε αγνώμων. Έδειξε συμπαράσταση και συντρόφεψε με στίχους και δημοτικά τραγούδια τόσο στους έγκλειστους Αγωνιστές όσο και τους ακατάβλητους δικαστές που, με την γενναιότητα και την πίστη τους στη δικαιοσύνη προτίμησαν να μείνουν να μην αμαυρώσουν την συνείδηση τους. Οι φιγούρες τους απεικονίζονται σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ως πρότυπα δικαστικής ηθικής, έξω από το δικαστικό μέγαρο της Τρίπολης.

Η περικεφαλαία και το σελαχλίκι (ζώνη) του Κολοκοτρώνη

Ο Κολοκοτρώνης δεν ήταν χριστιανός

Η γενιά του «1821» ταύτιζε το βυζάντιο με την οθωμανική αυτοκρατορία

Τα επίσημα έγγραφα του Επαναστατικού Στόλου ονομάζουν τον τουρκικό στόλο ως βυζαντινό. Από τα 144 Ελληνικά καράβια που ναυμαχούσαν τους τούρκους, τα 142 είχαν ονόματα Ελλήνων Ηρώων και Θεών. Τα επαναστατικά κείμενα μνημονεύουν αδιάκοπα τις Θερμοπύλες, την Σαλαμίνα, τον Μαραθώνα και τις Πλαταιές. Ουδεμία μνεία γίνεται στο καταραμένο βυζάντιο.

Για τους επαναστατημένους Έλληνες η οθωμανική αυτοκρατορία είναι συνέχεια του βυζαντίου.

Διακήρυξη της β' Εθνικής Συνελεύσεως του Άστρους, 18 Απριλίου «1823»

«Ο κρότος των ημετέρων όπλων συνετάραξε το βυζάντιο».

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεν ήταν χριστιανός και ότι κείμενο δικό του υπάρχει φιλοχριστιανικο είναι πλαστό, όπως και τα λεγόμενα «κρυφά σχολειά» που ουδέποτε υπήρξαν. Μην ξεχνάμε ότι οι χριστιανοί παπάδες αφόρισαν την Ελληνική επανάσταση του 1821, μιας και οι παπάδες μια χαρά τα 'χαν βρει με τους Οθωμανούς.

Το 1821 ήταν η τελευταία μιας σειράς επαναστάσεων που διεξήγαγαν οι Έλληνες πρόγονοί μας κατά των βυζαντινοχριστιανών και των τούρκων συνεργατών τους. Το 1821 οι Έλληνες, πιστοί στο Αρχαίο Έθνος κατάφεραν με το αίμα τους να αποτινάξουν τον χριστιανοτουρκικό ζυγό, να καταδιώξουν τον χριστιανικό κλήρο και να επαναφέρουν την αρχαία Ελληνική θρησκεία. Οι υπόδουλοι Έλληνες αποκήρυσσαν τα χριστιανικά ονόματα και ελάμβαναν Ελληνικά. Το πατριαρχείο των ναζωραίων με εγκύκλιό του απαγόρευσε την Ελληνική ονοματοθεσία. Ο Αλή πασάς έλεγε: «Εσείς οι Έλληνες κάτι μεγάλο έχετε βάλει στο μυαλό σας. Δεν βαπτίζετε πια τα παιδιά σας χριστιανικά αλλά Ελληνικά. Σίγουρα κάτι μεγάλο ετοιμάζετε».

Ο ιστορικός Φωτιάδης γράφει: «Ούτε ο διαφωτισμός της αστικής τάξεως ούτε και αυτοί οι αγωνιστές του 1821 θα θυμηθούν το βυζάντιο. Δεν θα ανατρέξουν ούτε μια φορά σε αυτό, δεν θα αναφέρουν ούτε έναν στρατηγό ούτε έναν αυτοκράτορα. Τα πνευματικά, τα ιδεολογικά και πατριωτικά τους ιδανικά θα τα αναζητήσουν στο αίμα τους, στην Αρχαία Ελλάδα».

Ο ιστορικός Γ. Τενεκίδης αποκαλύπτει με μια μόνο ρήση: «Η φλόγα της Αρχαιολατρίας τρέφει το πατριωτικό αίσθημα της πνευματικής ηγεσίας του ταλαιπωρημένου έθνους»

Οι εβραιοναζωραίοι καταστροφείς του Ελληνικού Πολιτισμού βλέποντας ότι οι Έλληνες επαναστατούσαν κατά του χριστιανισμού και διαβλέποντες ότι το τέλος τους πλησιάζει, παρέδωσαν την βυζαντινή εξουσία στους οθωμανούς. Παρέδωσαν τον επαναστατημένο Ελληνικό Λαό στην τουρκική χαντζάρα. Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων των ναζωραίων κατακτητών γράφει στην «πατρική διδασκαλία»: «Εδώ όμως πάλι αγαπητοί χριστιανοί πρέπει να ιδώμεν και να θαυμάσουμεν την άπειρον του θεού προς ημάς αγάπην. Ιδέτε λαμπρότατα τι οικονόμησεν ο άπειρος και εν ελέει και πάνσοφος ημών κύριος για να φυλάξη αλώβητον την αγία και ορθόδοξον πίστη ημών και να σώση τους πάντας. Ήγειρεν εκ του μηδενός την ισχυράν αυτή βασιλεία των οθωμανών αντί της των βυζαντινών ημών βασιλείας, η οποίαν είχεν αρχίσει να χωλαίνει εις τα της ορθοδόξου πίστεως φρονήματα».

Ο Κοραής στην «Αδελφική Διδασκαλία» αποκαλύπτει και επιβεβαιώνει ότι «ο Λαός προδόθηκε από τον χριστιανικό κλήρο στους τούρκους για να αναχαιτιστεί το κίνημα του Πλήθωνος Γεμιστού στον Μυστρά που απαιτούσε επιστροφή στους Ελληνικούς τρόπους και ήθη για να σωθεί η Ελλάδα».

Ο ναζωραίος Γεννάδιος Σχολάριος συνεργάστηκε με τους οθωμανούς με αντάλλαγμα τον πατριαρχικό θρόνο και το χρίσμα του αρχιερέως. Η πρώτη του φροντίδα μετά την παράδοση της νέας ρώμης ήταν να κάψει τα έργα του Πλήθωνος. Η πρώτη του φροντίδα ήταν να καταδιώξει τους Έλληνες.

Η Ελληνική Νομαρχία, το ιδεολογικό μανιφέστο της Επαναστάσεως» γράφει ότι «Αφού λέγω το χριστιανικό ιερατείο ηθέλησε να ενώσει τα εκκλησιαστικά εντάλματα με τους τουρκικούς νόμους δια να τιμάται δια αυτών και να ορίζει χωρίς δυσκολία κατάλαβε ότι αναγκαίο πρότερο να τυφλώσει τον Λαό με την αμάθεια δια να στεριώσει καλύτερα τον σκοπό του».

Το 1797 με την συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο, η Γαλλία και η Αυστρία διεμοίρασαν την Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου, όπως ονομαζόταν τότε η Βενετία ως ανεξάρτητο κράτος. Η Γαλλία ανάμεσα σε άλλα εδάφη κατέλαβε και τα Επτάνησα. Εκεί δημιουργήθηκε παράρτημα των δημοκρατικών, στο οποίο οι δημοκράτες και οι φίλα προσκείμενοι σε αυτούς Επτανήσιοι συζητούσαν την κατάργηση της χριστιανικής θρησκείας και την επικράτηση της Ελληνικής Θρησκείας και των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο στρατιωτικός αρχηγός της Επαναστάσεως Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, θύμα της ναζωραϊκής θηριωδίας, δεν αγνοούσε τίποτε απ' όλα αυτά. Η οικογένειά του σφαγιάστηκε, μετά από προδοσία των ναζωραίων, από τους τούρκους. Τον Νοέμβριο του «1838» στην Αθήνα μιλώντας σε παιδιά του Γυμνασίου απεκάλυψε με δύο λόγια την χριστιανική συνομωσία. «Ο σουλτάνος διώρισε έναν αντιβασιλέα κι έναν πατριάρχη και τους έδωσε την εξουσία. Αυτός και οι χριστιανοί παπάδες έκαναν ότι τους έλεγε ο σουλτάνος».

Το μεγάλο έργο της Επαναστάσεως δεν ολοκληρώθηκε. Έμεινε ημιτελές. Η Ελληνική Επανάσταση προδόθηκε από το μίσος των κατακτητών ναζωραίων και την βοήθεια των ντόπιων συνεργατών τους. Οι μεγάλες δυνάμεις με πρωτοστάτη την Ρωσία διατήρησαν τους ναζωραίους κατακτητές, εδραίωσαν τα συμφέροντά τους και θανάτωσαν τους Πολεμιστές. Οι απελευθερωτές στραγγαλίστηκαν σε σκοτεινά χριστιανικά μπουντρούμια, εκτελέστηκαν ή πέθαναν από την πείνα. Ένας-ένας οι Μεγάλοι Πολεμιστές, μαγαρίστηκαν και θάφτηκαν κάτω από το χριστιανικό ψεύδος, την δόλια προπαγάνδα του χριστιανισμού.

Το χάρισμα του στρατιωτικού ηγέτη δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα σύγχρονο του Κολοκοτρώνη. Ο Κολοκοτρώνης κατάφερε να συντονίζει του άτακτους πολεμιστές του, να δημιουργήσει ένα στρατόπεδο στα Τρίκορφα, κάτι πολύ δύσκολο και να εισάγει νέα μέσα διαβιβάσεων (σήματα, δίπλωμα ή ξεδίπλωμα σημαιών και φωτιές).

Μονάχα ο Σκοτσέζος φιλέλληνας και πολεμιστής Τζόρτζ Φίνλευ, παρά το γεγονός ότι κάνει λόγο για τη στρατιωτική ιδιοφυΐα του, την οποία και ήθελαν να εκμεταλλευτούν οι Ρώσοι ή οι Άγγλοι, χαρακτηρίζει έμμεσα τον Κολοκοτρώνη ως αναπείδεκτο μαθήσεως. Χαρακτηριστικά, αναφέρει ότι παρά τη θητεία του ως ταγματάρχη στο πλευρό των Άγγλων συνέχιζε να αγνοεί στρατιωτικές τακτικές και την αξία της πειθαρχίας. Βέβαια, κάτι τέτοιο φανερώνει τον χαρακτήρα του γέρου, καθώς μαθημένος όπως ήταν στη ληστεία δεν μπορούσε να καταλάβει τη σημασία της πειθαρχίας σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε, ακόμη και απέναντι στους νόμους και την τάξη, κάτι που καταλαβαίνει κανείς κατά τη διάρκεια του στασιασμού του.

Αναμφίβολα, η φυσιογνωμία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ξεχωρίζει ανάμεσα στις υπόλοιπες των οπλαρχηγών ή των πολεμιστών. Ο στρατηγός ήταν το στήριγμα της επανάστασης στο Μοριά. Ανύψωνε με κάθε τρόπο το ηθικό των υπόδουλων Ελλήνων, η άλωση της Τριπολιτσάς, ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα του Αγώνα, ήταν έργο του, καθώς αυτή σήμανε την εδραίωση των ελληνικών θέσεων στην Πελοπόννησο. Εδώ, δεν πρέπει να λησμονηθεί η τακτική του δίζυγου πυρ που εφαρμόσθηκε σε άτακτους και ήταν εκτός σχεδίου κατά τη διάρκεια της μάχης της γράνας. Έπειτα, έρχεται η μάχη στα Δερβενάκια. Η τακτική της καμένης γης και το τέχνασμα με τα ζώα και τις σημαίες υποδεικνύουν τη στρατηγική ικανότητα του Κολοκοτρώνη. Τέλος, η περίοδος της εκστρατείας του Ιμπραήμ ίσως δεν είναι τόσο ένδοξη στη στρατιωτική σταδιοδρομία του Κολοκοτρώνη, πάντως ήταν εκείνος που κράτησε ζωντανό τον Αγώνα, σε μία δύσκολη στιγμή, ενώ η Στερεά Ελλάδα είχε προσκυνήσει και οι πολεμιστές είχαν αποσυρθεί ή είχαν κάνει συμφωνίες με τους Τούρκους.

Το τέλος της Επανάστασης των Ελλήνων του 1821 δεν γράφτηκε ακόμη!

@Πολυξένη Δελλή /miastala.com 2009

Ο Σουλτάνος όταν έμαθε για την επανάσταση των Ελλήνων έγινε εξαλλος και υπέγραψε διάταγμα εξοντωτικό για τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το μόνο που έμενε ήταν να το προσυπογράψει και ο θρησκευτικός Τούρκος ηγέτης Χατζή Χαλίλ Εφέντης. Ο Σεϊχουλισλάμης όμως αρνήθηκε να εκδώσει φετφά για την σφαγή και εξόντωση των Ρωμιών, με το επιχείρημα ότι το Κοράνι δεν επέτρεπε τη σφαγή αθώων. Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος. Ο Σουλτάνος τα έβαζε με τους βεζίρηδές του για επιεική στάση εναντίον των Ελλήνων.

Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε' καταλάβαινε ότι θα ακολουθούσαν θηριωδίες που θα ισοδυναμούσαν με γενοκτονία και δεχόταν μεγάλες πιέσεις από την Υψηλή Πύλη. Παρά τη συμμετοχή του στην προετοιμασία του Αγώνα και τις σχέσεις του με τη Φιλική Εταιρεία, έπρεπε να διαχωρίσει τη θέση της Εκκλησίας από την Επανάσταση. Έτσι προχώρησε στον αφορισμό του Πατριαρχείου κατά της Φιλικής Εταιρείας και του κινήματος Αλέξανδρου Υψηλάντου και Μιχαήλ Σούτσου. Την απόφαση για αφορισμό την έλαβε σώμα 72 εκπροσώπων της Ρωμιοσύνης της Κωνσταντινούπολης μεταξύ των οποίων ιερείς και πολιτικοί. Η στάση αυτή αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο τριβής μεταξύ των μελετητών της ιστορίας.

Το κείμενο του αφορισμού 9εικ. κάτω) αρχικά αναφέρεται στη βάση της ηθικής και της ευγνωμοσύνης που «κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτητα και αλαζονεία, ότε προσδιορισθείς της Μολδαβίας ηγεμών ως μη όφειλε Μιχαήλ Σούτσος και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδας Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλεξάντρος Υψηλάντης». Οι δύο αγωνιστές αποκαλούνται επίσης απονενοημένοι, αλαζόνες, δοξομανείς, ματαιόφρονες, ψευδολόγοι», που προσέλκυσαν «κακοήθεις και ανοήτους», που διέσπειραν και αποστόλους «δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας».

Ο αφορισμός περιλαμβάνει και αναφορά για τη ρωσική βοήθεια στην οποία υπολόγιζαν οι επαναστάτες. «Πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα. Επειδή, εν ω το τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν Αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος Πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την υπόθεσιν», αναφερόταν χαρακτηριστικά στον αφορισμό. Το κείμενο επιχειρούσε να δείξει ως «έργον μιαρόν» την επανάσταση που απειλούσε τα προνόμια που απολάμβαναν το υποτελές Έθνος.

«Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ' εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία»

Ο αφορισμός

Σημαία με τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας και το σύνθημα της Επανάστασης, του '21 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ "Η ΘΑΝΑΤΟΣ. Η συγκεκριμένη σημαία προέρχεται από το Θωρηκτό Ψαρά (1890-1932). Ο σταυρός συμβολίζει την πίστη στον αγώνα και η άγκυρα τη σταθερή βούληση για την επίτευξη του σκοπού. Η γλαύκα και ο όφις δηλώνουν τη φρόνηση με την οποία έπρεπε να διεξαχθεί ο αγώνας και το δίκαιο του αγώνα. Υπάρχει και μια άλλη ερμηνεία για τα σύμβολα: Δεν πρόκειται για άγκυρα αλλά για την ημισέληνο της τουρκικής σημαίας που επάνω της κάθεται ο Σταυρός. Αντίστοιχο συμβολισμό έχει και το πουλί που τρώει το φίδι. Φωτο: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

ΤΜΗΜΑ Β': Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας

Άρθρο 3 ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ!! ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΒΡΑΪΚΗ ΑΙΡΕΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑ !!

Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού· τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ' (29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.

Το εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Κράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.

Το κείμενο της Αγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. Η επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδας και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη.ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ1ον):Το άρθρο του συντάγματος περί της θρησκείας των Ελλήνων είναι ενα  κείμενο αοριστολογίας και έρχεται σε αντίθεση με  άλλα άρθρα του συντάγματος αυτά τα περί ανεξιθρησκίας και της λογοκρισίας!!Αναφέρει την  ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ θρησκεία ως επικρατούσα αλλά  δεν αναφέρει τις συνθήκες επικράτησή της !!Πως επικράτησε δια σφαγών των προγόνων μας 'η έγινε κανένα δημοψήφισμα και δεν το ξέρω!!2ον)Στην αρχή το άρθρο μιλάει για σχέσεις πολιτείας εκκλησίας και όχι για σχέσεις εκκλησίας και Έλληνα πολίτη  πράγμα που το  κάνει στο άρθρο για τα δικαιώματα του, προστατεύοντας του τις όποιες θρησκευτικές του πεποιθήσεις!!3ον)Ασκεί φασιστική λογοκρισία στα κείμενα της βίβλου και δεν αφήνει τον Έλληνα πολίτη να διαβάσει την βίβλο στην γλώσσα που κατανοεί!!4ον) Πλαστογραφεί την ιστορία των Ελλήνων και τη καταγωγή τους αφού θεωρεί  ως αρχή γενεαλογίας του Έλληνα  την μεταχριστιανική περίοδο και αφαιρεί τελείως την προχριστιανική!!Και αυτό γίνεται δολίως γιατί θα όφειλε το σύνταγμα να αναγνωρίσει την Ελληνική θρησκεία  ως επικρατούσα  και όχι τον χριστιανισμό!!Όπως ξέρετε και όπως αναφέρουν όλες οι ιστορικές μαρτυρίες η ελληνική θρησκεία ήταν η ελεύθερη επιλογή των προγόνων μας πολλά χρόνια πριν την αιματηρή επιβολή του χριστιανισμού στην Ελλάδα!!

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ!!ΠΟΣΑ ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΣΕΙ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ?ΠΟΣΟ ΘΑ ΚΟΣΤΙΣΕΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ Η ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ??Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΕ  ΦΙΛΙΠΙΝΕΖΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!!ΑΙΣΧΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΠΕΙΝΑΕΙ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΠΑΤΑΛΑΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ ΓΙΑ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΦΙΕΣΤΕΣ!!

«Φρούριο» η Κρήτη για τη Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας -Εχουν επιστρατευθεί ακόμη και ελεύθεροι σκοπευτές!!!

Σε φρούριο έχει μετατραπεί η Κρήτη ενόψει της Πανορθόδοξης Συνόδου των Εκκλησιών και τα μέτρα ασφαλείας είναι δρακόντεια.

Μεγάλος ο σχεδιασμός από την Ελληνική Αστυνομία, προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία της Συνόδου, με τις αστυνομικές πηγές να τονίζουν πως τα μέτρα ασφαλείας και τάξης είναι τα υψηλότερα που έχουν γίνει ποτέ σε τοπικό επίπεδο. Μάλιστα την προσπάθεια του όλου εγχειρήματος ενισχύει η παρουσία ιδιωτικών αστυνομικών αμερικανικής υπηκοότητας που έχουν εγκατασταθεί στο νησί.

Η δυσκολία του όλου εγχειρήματος έγκειται στον μεγάλο αριθμό των Προκαθημένων και των αντιπροσωπειών τους καθώς θα βρίσκονται για αρκετές ημέρες στο νησί, στις μετακινήσεις τους και στις συναντήσεις που θα έχουν σε εξωτερικούς χώρους και φυσικά υπό του κλίματος που διακατέχει ολόκληρη την Ευρώπη σε επίπεδο τρομοκρατίας.

Για την Ελληνική Αστυνομία, η διεξαγωγή της Πανορθόδοξης Συνόδου αποτελεί ένα στοίχημα το οποίο και θα πρέπει να στεφθεί από επιτυχία.

Σύμφωνα με πληροφορίες του cretalive, ο σχεδιασμός της επιχείρησης περιλαμβάνει μέχρι και ελεύθερους σκοπευτές ακροβολισμένους στους εξωτερικούς χώρους όπου θα συγκεντρωθούν οι Προκαθήμενοι των Εκκλησιών.

Οπως είναι φυσικό,την ασφάλεια από πλευράς θαλάσσης έχει αναλάβει το Λιμενικό Σώμα όπου επίσης βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση, προκειμένου να στεφθεί με επιτυχία η Σύνοδος αλλά και η ασφάλεια των συμμετεχόντων σ' αυτήν, όσον αφορά τη δική τους συνδρομή.

Επίσημο δείπνο στον Οικουμενικό Πατριάρχη

Επίσημο δείπνο προς τιμήν των ορθοδόξων προκαθημένων παρέθεσε το βράδυ της Τετάρτης, η Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου.

Το μενού περιελάμβανε παραδοσιακές νοστιμιές της Κρήτης, όπως αγριόχορτα, μυζήθρα, κρητικά πιτάκια αλλά και άφθονο ρακόμελο.

Στο δείπνο στο Τσατσαρωνάκειο Πολιτιστικό Κέντρο παρευρέθηκαν εκτός του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο αρχιεπίσκοπος  Αμερικής Δημήτριος, ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος, ο Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος,  ο υφυπουργός εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης, ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, οι δημοτικές αρχές καθώς και επιχειρηματίες του νησιού.

Συνεχίζονται οι αφίξεις ιεραρχών

Στα Χανιά αναμένεται σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος στις 9 το βράδυ θα παραθέσει εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης επίσημο δείπνο προς τιμήν των Προκαθήμενων των εκκλησιών που βρίσκονται στην Κρήτη για τις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου

Όπως ανακοινώθηκε από το γραφείο τύπου της Συνόδου στην Κρήτη, κατέφθασαν χθες ο αρχιεπίσκοπος Τσεχίας και Σλοβακίας Ραστίσλαβ, o πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος και ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος. Σήμερα, αναμένονται ο πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ο αρχιεπίσκοπος Πολωνίας Σάβα, ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος καθώς και ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος.

O οικουμενικός πατριάρχης επισκέφθηκε και τον χώρο της Ορθόδοξης Ακαδημίας όπου θα τελεστούν οι εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου συνομίλησε με το προσωπικό και για μια ακόμα φορά εξέφρασε την ευχή στη Σύνοδο να προσέλθουν όλοι οι ορθόδοξοι ιεράρχες.

Πηγή πληροφοριών & Φωτό: cretalive, zarpanews, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πηγή: «Φρούριο» η Κρήτη για τη Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας -Εχουν επιστρατευθεί ακόμη και ελεύθεροι σκοπευτές | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/272650/froyrio-i-kriti-gia-ti-megali-synodo-tis-orthodoxias-ehoyn-epistrateythei-akomi-kai#ixzz4BjCaCfWl

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΓΚΑΡΙΑ!!ΕΡΩΤΗΣΗ??ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΜΕΛΛΙΣΕΣ???

ΔΗΛΑΔΗ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΝΑΙ "ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ"???ΧΑΧΑΑ!!ΕΝΑ ΤΣΙΡΚΟ ΕΙΣΤΕ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!! 

Πρόσφατα, στην Μεσσήνη της Σικελίας ένας Ιερέας αρνήθηκε να δώσει την Εβραιοχριστιανική Κοινωνία σε ένα αυτιστικό κοριτσάκι 10 ετών.

Όταν η μητέρα της μικρής Rometta, που πάσχει από σοβαρή μορφή αυτισμού, θέλησε να λάβει η κόρη της την Κοινωνία, εκείνος, όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά είπε στους γονείς του παιδιού ότι «το παιδί δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την σπουδαιότητα του μυστηρίου και θα πρέπει οι γονείς να περιμένουν μέχρι το παιδί τους να μπορεί να καταλάβει περισσότερα».!!Καλά και εσύ   δεν ήξερες δεν ρώταγες που πας το παιδί σου δεν έχεις ακούσει τίποτα για τον Μισανθρωπισμό στον Εβραοχριστιανισμό??

Μέχρις ότου γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο και τον ονόμασε ... από τρία και μόνο πρόσωπα, ήτοι την Μαριάμ, τον Ιωσήφ και τον Ιησού (Λουκ.Γι' αυτό και πήγαν τον Ιησού στον Εβραϊκό ναό ,σύμφωνα με τους εβραϊκούς κανόνες οι γονείς πήγαιναν τον πρωτότοκο γιο!! 

Προκειμένου να υποστηρίξουν την άποψη ότι η Μαρία ήταν αειπάρθενος, δηλαδή ότι παρέμεινε παρθένα σε όλη της τη ζωή, μερικοί εξηγούν με διάφορους τρόπους τη λέξη «αδελφοί». Για παράδειγμα, κάποιοι πιστεύουν ότι οι αδελφοί του Ιησού ήταν στην πραγματικότητα γιοι του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο. Ωστόσο, η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που κληρονόμησε το νόμιμο δικαίωμα να γίνει βασιλιάς σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δοθεί στον Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 7:12, 13‡ Λουκάς 1:32) 

Αν ο Ιωσήφ είχε γιους μεγαλύτερους από τον Ιησού, νόμιμος κληρονόμος του θα ήταν ο πρώτος από εκείνους τους γιους.

Θα μπορούσε η λέξη «αδελφοί» να εννοεί τους μαθητές του Ιησού, δηλαδή τους πνευματικούς αδελφούς του; Όχι, επειδή η Αγία Γραφή λέει ότι για κάποιο διάστημα "οι αδελφοί του δεν ασκούσαν πίστη σε αυτόν". (Ιωάννης 7:5) Η Γραφή κάνει διάκριση ανάμεσα στους αδελφούς του Ιησού και στους μαθητές του.Ιωάννης 2:12.

Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, οι αδελφοί του Ιησού ήταν ξαδέλφια του. Ωστόσο, οι Ελληνικές Γραφές χρησιμοποιούν διαφορετικές λέξεις για να προσδιορίσουν τον «αδελφό», τον «εξάδελφο» και το «συγγενή». (Λουκάς 21:16‡ Κολοσσαείς 4:10) Πολλοί λόγιοι της Αγίας Γραφής αναγνωρίζουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές του Ιησού ήταν όντως αδέλφια του. Για παράδειγμα, Το Σχολιολόγιο της Βίβλου του Ερμηνευτή(The Expositor's Bible Commentary) λέει τα εξής: «Ο πιο φυσιολογικός τρόπος για να κατανοήσουμε τη λέξη "αδελφοί" . . . είναι ότι αυτή αναφέρεται σε γιους της Μαρίας και του Ιωσήφ και, ως εκ τούτου, αδελφούς του Ιησού από την πλευρά της μητέρας του».

 «Η Καινή Διαθήκη δεν λέει ότι η Μαρία είναι μια αέναη παρθένα, αναφέρει ότι ήταν παρθένα όταν συνέλαβε τον Ιησού και αυτό σίγουρα συνεπάγεται ότι μετά τον Ιησού απέκτησε και άλλα παιδιά, έτσι τα «αδέλφια» και οι «αδελφές» του είναι πράγματι αδέλφια και αδελφές του».Επίσης, ο ίδιος κάνει λόγο για την «Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Γαλάτες», στην οποία ο Απόστολος Παύλος κάνει λόγο για τον Ιάκωβο και τον προσφωνεί «αδελφό του Ιησού».

Με την απόδοση των προβλεπόμενων τιμών από αγήματα του στρατού ολοκληρώθηκε στις 6:30 το απόγευμα η άφιξη τεσσάρων υψηλών ακόμη αφίξεων στο αεροδρόμιο "Ι. Δασκαλογιάννης" των Χανίων, διαδικασία με την οποία ολοκληρώθηκε το πάνελ των αφίξεων.Τα παιδιά μας τα στέλνουμε να υπηρετήσουν την πατρίδα και όχι να τιμούν ανθέλληνες ρασοφόρους!! Θα τρίζουν τα κόκαλα του Λεωνίδα ,με αυτόν τον προσκυνημένο στρατό δεν πας πουθενά!! ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ!!ΦΤΟΥ ΣΑΣ ΡΕ!! Ο ΞΕΦΤΙΛΑΣ  ΥΠΟΥΡΓΟΣ  ΤΟΥ .....ΑΘΕΟΥ  ΣΥΡΙΖΑ!!

«Έφυγε» από τη ζωή η ηθοποιός, Γεωργία Αποστόλου, στην ηλικία των 43 ετών βυθίζοντας την οικογένεια της στο πένθος.Ο Εβραιοχριστιανισμός είναι ασθένεια προσβάλει τον εγκέφαλο του πιστού και τον καθιστά έρμαιο της Χριστιανικής παράνοιας!!Ηθικός αυτουργός ο Ιησούς που με τα παρανοϊκά του κείμενα της Καινής προτρέπει τους πιστούς σε παρανοϊκές πράξεις!!

Η ηθοποιός, σύμφωνα με τον πατέρα της, Νίκο Αποστόλου, πέθανε την Κυριακή το απόγευμα, από ανακοπή καρδιάς στο σπίτι της, στην Αθήνα και η κηδεία της έγινε την επόμενη μέρα στο νεκροταφείο Σχιστού.  Σύμφωνα, με τον πατέρα της ηθοποιού τον τελευταίο καιρό είχε αδυνατίσει υπερβολικά πολύ, υποσιτιζόταν, και το μόνο που την ενδιέφερε ήταν η ενασχόληση της με την εκκλησία. 

«Για μένα δεν πέθανε.Έκανε φτερά και έγινε άγγελος, ψηλά στον ουρανό. Η Γεωργία ήταν η μεγάλη μου αδυναμία, δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω αυτό που συνέβη. Δεν της άρεσε αυτός ο κόσμος», είπε στο protothema.gr ο πατέρας της Γεωργίας. «Η κόρη μου ήταν πολύ της θρησκείας, αυτή η εμμονή της την έφαγε.Τον τελευταίο καιρό είχε μείνει μισή. Υποσιτιζόταν. Δεν έτρωγε καθόλου .Είχε αφιερώσει τα τελευταία χρόνια τη ζωή της στο να βοηθά τους αδύναμους. Είχε ρίξει όλη της την προσοχή εκεί», λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Αποστόλου. 

Η ηθοποιός έγινε ευρέως γνωστή το 1995 από τη σειρά του ΑΝΤ1 «Το μονοπάτι της αγάπης» και πρωταγωνίστησε στη συνέχεια σε πολλά ακόμη πετυχημένα σίριαλ όπως η «Καραμπόλα» στο πλευρό του Σπύρου Παπαδόπουλου, «Το πιο γλυκό μου ψέμα» δίπλα στον Σταμάτη Γαρδέλη και το 2005, στην καθημερινή σειρά «Έρωτας», πάλι στον ΑΝΤ1. Η εμφάνισή της στην εν λόγω δουλειά ήταν και η τελευταία που έκανε στην τηλεόραση. 

Για μια περίοδο κυκλοφορούσαν φήμες ότι εγκατέλειψε τα εγκόσμια προκειμένου να κλειστεί σε μοναστήρι, ενώ είχαν δει το φως της δημοσιότητας φωτογραφίες της με εντελώς αλλαγμένη εμφάνιση, να πηγαίνει σε κηρύγματα και στις λειτουργίες ενός ιερέα. Να συλληφθεί ο "ιερέας" ως ηθικός αυτουργός!!

 ΠΗΓΗ

Μέλος και μάλιστα αφοσιωμένο της  νεοναζιστικής αμερικάνικης οργάνωσης «Εθνικής Συμμαχία» φέρεται να είναι ο  Τόμας Μέιρ, ο άντρας που σκότωσε χθες την Βρετανίδα βουλευτή των Εργατικών Τζο Κοξ.Με τη βρετανική κοινή γνώμη αλλά και την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή να είναι σε κατάσταση σοκ από την εν ψυχρώ δολοφονία της Βρετανίδας βουλευτού στο Μπίρστολ νέες αποκαλύψεις έρχονται στο φως της δημοσιότητας.

Όπως ανέφερε η οργάνωση Southern Poverty Law Center, ο δράστης της επίθεσης, που φώναζε «πρώτα η Βρετανία», έχει «μακρά ιστορία» ανάμιξης στον «λευκό  εθνικισμό».

«Σύμφωνα με αρχεία που περιήλθαν στην κατοχή του Southern Poverty Law Center, ο Μέιρ ήταν αφοσιωμένος υποστηρικτής της Εθνικής Συμμαχίας, που ήταν επί δεκαετίες η σημαντικότερη χριστιανική νεοναζιστική οργάνωση των ΗΠΑ», αποκαλύπτει στον ιστότοπό της η ΜΚΟ.

Η οργάνωση διευκρίνισε πως ο Μέιρ δαπάνησε πάνω από 620 δολάρια (550 ευρώ) για να αποκτήσει κείμενα της Εθνικής Συμμαχίας, μιας οργάνωσης που καλεί να εγκαθιδρυθεί ένα κράτος αποκλειστικά για λευκούς, αλλά και να εξαλειφθούν οι Εβραίοι.

Τα κίνητρα Μέιρ παραμένουν άγνωστα, αλλά σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα που επικαλέστηκαν βρετανικά ΜΜΕ, ούρλιαζε «πρώτα η Βρετανία» στην βουλεύτρια, άλλοτε εργαζόμενη στην Oxfam, η οποία εξάλλου υπερασπιζόταν δυναμικά τους Σύρους πρόσφυγες.

Το ακροδεξιό βρετανικό κόμμα «Πρώτα η Βρετανία» αρνήθηκε ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με το δράστη και καταδίκασε τη δολοφονία.

Σύμφωνα με τον αδελφό του δράστη, τον Σκοτ Μέιρ, ο 52χρονος έπασχε από ψυχική ασθένεια και ακολουθούσε αγωγή.

«Ακόμα δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Ο αδελφός μου δεν είναι βίαιος και δεν είναι και τόσο πολιτικοποιημένος», δήλωσε ο Σκοτ Μέιρ στην εφημερίδα Daily Telegraph. «Έχει ιστορικό ψυχικής ασθένειας, αλλά δεχόταν βοήθεια», πρόσθεσε.

Το χρονικό της δολοφονικής επίθεσης 

Το περιστατικό συνέβη στο Μπίρστολ στη δημοτική βιβλιοθήκη όπου η Κοξ είχε προγραμματίσει να συναντήσει ψηφοφόρους της.

Οι αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι στο συμβάν ενεπλάκησαν δυο άντρες. Ωστόσο, ο ένας φέρεται να προσπαθούσε να αφοπλίσει το δράστη και να βοηθήσει την Κοξ. 

Ο ένοπλος φέρεται αρχικά να επιτέθηκε στην Κοξ -φωνάζοντας «πρώτα η Βρετανία» κατά πληροφορίες - με μαχαίρι. Τη χτυπούσε, της τράβαγε τα μαλλιά και της κατάφερε χτυπήματα με το μαχαίρι. 

Κατόπιν τράβηξε όπλο και πυροβόλησε τρεις φορές. Η τελευταία βολή ήταν σχεδόν εξ επαφής και κοντά στο κεφάλι της.

Το θύμα

Η Τζο Κοξ, δεν είχε κλείσει ακόμη έναν χρόνο ως μέλος του Κοινοβουλίου - είχε όμως ήδη εξαιρετικά έντονη πολιτική παρουσία ενώ στο παρελθόν είχε πλούσια ακτιβιστική δράση. Θεωρούνταν ανερχόμενο αστέρι και το όνομά της συμπεριλαμβανόταν, σύμφωνα με τα βρετανικά ΜΜΕ, σε μια μελλοντική κυβέρνηση των εργατικών. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ 

" Ποια τα μέλη της πιστεύουν

" Τι θέλουν να επιτύχουν

" Πώς σκοπεύουν να το κάνουν

Η οικοδόμηση ενός νέου White World

εκπονήθηκε από το Εθνικό Γραφείο της Εθνικής Συμμαχίας

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ Εθνική Συμμαχία

Η Εθνική Συμμαχία δεν είναι μόνο εργάζεται για την επίτευξη ορισμένων στόχων? στέκεται, επίσης, για μια συνολική θεώρηση της ζωής, ή κοσμοθεωρία. Οι στόχοι της δεν έχουν επιλεγεί αυθαίρετα σε αντίδραση στην τρέχουσα κοινωνική, φυλετική, ή οικονομικά προβλήματα, ο τρόπος που οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι βάλει μαζί μια πλατφόρμα πάρτι για τους σκοπούς των εκλογών? αντί να ακολουθήσει φυσικά από Alliance ιδεολογία.

ΓΕΝΙΚΈΣ ΑΡΧΈΣ

A Natural Παραγγελία

Βλέπουμε τους εαυτούς μας ως αναπόσπαστο με ένα ενιαίο κόσμο γύρω μας, το οποίο εξελίσσεται σύμφωνα με το φυσικό νόμο. Στην απλούστερη λόγια: Υπάρχει μόνο μια πραγματικότητα, την οποία ονομάζουμε Φύση: δεν είναι η «πραγματικότητά μου" και "σας πραγματικότητα" των subjectivists και όχι τα ξεχωριστά πνευματική και σωματική σφαίρες των υπερφυσικοί. Είμαστε μέρος της φύσης και υπόκειται στους νόμους της φύσης. Εντός του πεδίου εφαρμογής των νόμων αυτών είμαστε σε θέση να καθορίσει τη μοίρα μας. Αν υπέπεσε σε πλάνη προσπάθειές μας δεν υπάρχει κανείς για να μας προστατεύσει από τις συνέπειες της τρέλας μας ή την αδυναμία μας. Με άλλα λόγια, εμείς οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για ό, τι επί του οποίου έχουμε τη δύναμη της επιλογής: ειδικότερα, για την κατάσταση του περιβάλλοντός μας και για το πεπρωμένο της φυλής μας.

Αυτή η άποψη μπορεί να αντιπαραβληθεί με τη σημιτική άποψη, η οποία χωρίζει τον άνθρωπο από τον υπόλοιπο κόσμο και αξιώνει μια θεία, αλλά παρ 'όλα αυτά ανθρωπόμορφα πλάσματα είναι που κυβερνά τον άνθρωπο και τον κόσμο από το υπερφυσικό νόμο. Εκείνοι που έχουν αυτή την άποψη απαλλάσσει από την ευθύνη για την τύχη τους. Όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ανεπιθύμητη έκβαση των γεγονότων που λένε, «Είναι ο Θεός (ή Γιαχβέ ή του Αλλάχ) θα το κάνει." Πιστεύουν ότι δεν είναι απαραίτητο για τους άνδρες να ασχοληθούν με το μέλλον πέρα από τον προγραμματισμό για τις δικές τους ανάγκες, επειδή ο Θεός τους έχει τα πάντα υπό έλεγχο.

Κατά τη διάρκεια του χρόνου, όταν η Ευρώπη ήταν πιο έντονα κάτω από την επιρροή των σημιτικών ιδεολογίας (και σήμερα σε ορισμένες χώρες, σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο, καθώς και μεταξύ ορισμένων φονταμενταλιστικές εβραϊκές και χριστιανικές αιρέσεις στην Αμερική και αλλού), θεωρήθηκε ασεβής για έναν άνδρα να παραβιάζει κατά τα προνόμια της θεότητας: συγκεκριμένα, για να προσπαθήσει να κατανοήσει ή να επηρεάσουν τα φαινόμενα της φύσης, ή για να αλλάξετε σεβάσμια κοινωνικών θεσμών.

Ο νόμος της ανισότητας

Αυτές οι φυλές που εξελίχθηκαν σε πιο απαιτητικά περιβάλλοντα προχωρήσει πιο γρήγορα.

Ο κόσμος μας είναι ιεραρχική. Κάθε ένας από εμάς είναι ένα μέλος της φυλής Άρια (ή ευρωπαϊκές), η οποία, όπως και οι άλλες φυλές, που αναπτύχθηκε ειδικά χαρακτηριστικά του επί πολλές χιλιάδες χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων δεν φυσική επιλογή είναι προσαρμοσμένο μόνο στο περιβάλλον της, αλλά προχώρησε και κατά μήκος εξελικτική πορεία της . Αυτοί οι αγώνες που εξελίχθηκε στο πιο απαιτητικό περιβάλλον του Βορρά, όπου επιζών ένα χειμώνα που απαιτούνται σχεδιασμό και την αυτοπειθαρχία, προχώρησε ταχύτερα στην ανάπτυξη των ανώτερων διανοητικών ικανοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των δυνατοτήτων να αντιλαμβάνονται, να λύσει τα προβλήματα, να προγραμματίσουν για το μέλλον, και να αναβάλει την ικανοποίηση-από εκείνους που παρέμειναν στη σχετικά αναλλοίωτων κλίμα των τροπικών. Κατά συνέπεια, οι αγώνες ποικίλλουν σήμερα στις δυνατότητές τους να χτίσουν και να διατηρήσουν μια πολιτισμένη κοινωνία και, γενικότερα, στις ικανότητές τους να δανείσουν μια συνειδητή χέρι στη Φύση στο έργο της εξέλιξης.

Επιπλέον, όπως ακριβώς οι αγώνες μπορεί να διαταχθεί σύμφωνα με το επίπεδο ανάπτυξής τους, έτσι μπορούν τα άτομα μέσα σε έναν αγώνα. Μερικά είναι καλύτερα σε θέση να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους από τους άλλους? μερικά είναι πιο δημιουργική? μερικά έχουν την καλύτερη αυτοπειθαρχία ή ισχυρότερη βούληση? μερικά έχουν μια πιο ανεπτυγμένη αίσθηση ευθύνης. Σε μια καλά οργανωμένη κοινωνία οι διαφορές αυτές θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται και διάφορα μέλη έχουν διαφορετικούς βαθμούς επιρροής ή ελέγχου κατά τη διάρκεια της κοινωνίας, σύμφωνα με τις επιμέρους ιδιότητες του κάθε μέλους.

Σε αντίθεση με την άποψή μας είναι ότι τα egalitarians, που πιστεύουν ότι οι διαφορές στα επίπεδα του πολιτισμού των διαφόρων φυλών και οι διαφορές στις κοινωνικές θέσεις των ατόμων στην κοινωνία μας είναι καθαρά περιστασιακές και μπορεί εύκολα να αλλάξει με την αλλαγή των περιστάσεων: π.χ., το επίπεδο του πολιτισμού στη Μαύρη Αφρική μπορεί να ασκηθεί μέχρι το ευρωπαϊκό επίπεδο και να φυλάσσονται εκεί με την παροχή οικονομικής και τεχνικής βοήθειας για να αναπληρώσετε το παρελθόν "αδικίες", όπως αποικιοκρατίας? και κάθε άτομο μπορεί να γεμίσει οποιαδήποτε θέση στην κοινωνία αν έχει δοθεί ορισμένα "πλεονεκτήματα", όπως καλά σχολεία και ένα καλό οικογενειακό περιβάλλον. Διαφορές στην επίτευξη, το βιοτικό επίπεδο και το βαθμό της κοινωνικής επιρροής, μεταξύ των φυλών και μεταξύ των ατόμων, είναι ως εκ τούτου αφύσικη και άδικη και πρέπει να γίνει μακριά με, σύμφωνα με τις egalitarians.

Μια Ιεραρχία της Αρμοδιότητες

Νίτσε

Ως άτομα που έχουν επίγνωση της δικής μας φύσης και της σχέσης μας με τον υπόλοιπο κόσμο, έχουμε μια αναπόφευκτη ιεραρχία του υποχρεώσεις ή ευθύνες.

Πρώτον, έχουμε την υποχρέωση με τη φύση του οποίου είμαστε μέρος να συμμετέχει όσο πιο αποτελεσματικά μπορούμε στην αιώνια αναζήτηση του για υψηλότερα επίπεδα ανάπτυξης, ανώτερες μορφές ζωής.

Η υποχρέωση αυτή έχει αναγνωριστεί και εκφράζεται από τους ποιητές και τους φιλοσόφους μας σε όλη την ιστορία μας. Friedrich Nietzsche μας είπε ότι η πρώτη μας ευθύνη είναι να συμβάλει στην προετοιμασία του κόσμου για τον ερχομό του υψηλότερου τύπου του ανθρώπου. George Bernard Shaw έγραψε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να εξυπηρετήσει η δύναμη της ζωής του στην όλη προσπάθεια της να γνωρίζουν πληρέστερα: δηλαδή, να επιτύχουν υψηλότερα επίπεδα της συνείδησης.

Shaw

Δεύτερον, έχουμε υποχρέωση να τη φυλή μας, ως συλλογική παράγοντα προόδου. Η φύση έχει τελειοποιηθεί και διευκρινίστηκαν τα ειδικά χαρακτηριστικά που ενσωματώνονται στο Άριας φυλής, έτσι ώστε να είμαστε σε καλύτερη θέση να εκπληρώσει την αποστολή που μας παραχώρησε. Ακόμα κι αν Φύση επίσης έχει αναπτύξει και άλλες μορφές ζωής, συμπεριλαμβανομένων και των άλλων φυλών του ανθρώπου, έχουμε μια ιδιαίτερη υποχρέωση να το δικό μας αγώνα: να εξασφαλίσει την επιβίωσή της, να διασφαλίσει τα μοναδικά χαρακτηριστικά του, να βελτιώσει την ποιότητα της.

Τρίτον, έχουμε την υποχρέωση για τα μέλη της φυλής μας, οι οποίοι είναι πιο συνειδητή από τις δικές τους υποχρεώσεις και πιο ενεργά στην επίτευξή τους. Έτσι, υπάρχει ένας δεσμός της συντροφικότητας ανάμεσα σε εμάς και αυτούς που επίσης εργάζονται για την ίδια αιτία.

Τέλος, έχουμε την ευθύνη να τους εαυτούς μας να είναι το καλύτερο και ισχυρότερο άτομα που μπορούμε να είμαστε.

Αποδοχή μας αυτή την ιεράρχηση των ευθυνών είναι σε αντίθεση με τη στάση των ατομικιστές, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν την ευθύνη σε κανέναν, αλλά τον εαυτό τους? και με εκείνη των ανθρωπιστές, οι οποίοι αποφεύγουν τη φυλετική τους ευθύνη.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ δήλωση της πίστης

Μπορούμε να συνοψίσουμε στην ακόλουθη δήλωση η ιδεολογία που περιγράφονται ανωτέρω:

Βλέπουμε τους εαυτούς μας ως μέρος της Φύσης, υπόκεινται στο δίκαιο της Φύσης. Αναγνωρίζουμε τις ανισότητες που προκύπτουν ως φυσικές συνέπειες της εξελικτικής διαδικασίας και ότι είναι απαραίτητα για την πρόοδο σε όλους τους τομείς της ζωής. Δεχόμαστε τις ευθύνες μας ως Άρια άνδρες και τις γυναίκες να αγωνιστούν για την προώθηση της φυλής μας στην υπηρεσία της ζωής, και να είναι ο ισχυρότερος μέσα για το σκοπό αυτό που μπορούμε να είμαστε.

ΣΤΟΧΟΙ Εθνική Συμμαχία

Οι στόχοι μας ακολουθούν από αυτή την κοσμοθεωρία, και σαν να είναι εξελικτική. Δηλαδή, οι στόχοι μας για την επόμενη δεκαετία είναι βήματα στο δρόμο προς τους στόχους μας για το επόμενο τέταρτο του αιώνα, οι οποίες με τη σειρά τους βήματα στο δρόμο για τα πράγματα που θέλουμε να επιτύχουμε έναν αιώνα από τώρα, και ούτω καθεξής. Μπορεί να φαίνεται ρεαλιστικό για μας να περιγράψουν με λεπτομέρεια το είδος του κόσμου που στοχεύουμε σε μια χιλιετία ή ακόμα και έναν αιώνα, ως εκ τούτου, επειδή, αν και γνωρίζουμε ποιες αρχές πρέπει να διέπουν αυτόν τον κόσμο, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πώς ακριβώς θα υλοποιηθούν. Όχι μόνο υπάρχουν οι αβεβαιότητες της τύχης, αλλά περιμένουμε να μάθουμε από τις εμπειρίες μας και να τροποποιήσουν αναλόγως τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εφαρμόσουν τις αρχές μας.

Παρ 'όλα αυτά, είναι χρήσιμο να έχουμε μια συγκεκριμένη εικόνα τώρα από τον κόσμο για τον οποίο αγωνιζόμαστε, έστω και αν αντιλαμβανόμαστε ότι η εικόνα αυτή θα εξελιχθεί, και τα στοιχεία του θα αλλάξει.Αν σκεφτόμαστε τον κόσμο που θέλουμε να σφυρηλατήσει από τα ερείπια του παρόντος κόσμου, θα μπορούσαμε να καθορίσει τις θέες μας για τα πράγματα όπως εμείς θα τους το ένα τέταρτο του αιώνα, ως εκ τούτου, μετά τους εχθρούς μας ηττηθεί, η σύγκρουση της επανάστασης έχει υποχωρήσει κάνουν , και η πνευματική και σωματική συντρίμμια της εποχής αυτής έχει καθαριστεί μακριά. Στη συνέχεια μπορεί να περιγράψει, τουλάχιστον σε γενικές γραμμές, ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά που τον νέο κόσμο πρέπει να έχει.

Είναι, εν συντομία:

Λευκό Εμβαδόν

Σε πνευματικά υγιέστερο φορές οι πρόγονοί μας πήραν με τη δική τους εκείνα τα μέρη του κόσμου ταιριάζει με το κλίμα και το έδαφος για την φυλή μας: συγκεκριμένα, όλη την Ευρώπη και τις εύκρατες ζώνες της Αμερικής, για να μην αναφέρουμε την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, και το νότιο άκρο της Αφρική. Αυτό ήταν το σαλόνι μας και την περιοχή εκτροφής μας, και πρέπει να είναι έτσι και πάλι. Μετά την ασθένεια της "πολυπολιτισμικότητας", το οποίο καταστρέφει την Αμερική, τη Βρετανία, και κάθε άλλο Άρια έθνος στο οποίο προωθείται, έχει παρασυρθεί, θα πρέπει να έχουμε και πάλι μια φυλετικά καθαρό χώρο της γης για την περαιτέρω ανάπτυξη των ανθρώπων μας . Πρέπει να έχουμε Λευκό σχολεία, Λευκό κατοικημένες γειτονιές και χώρους αναψυχής, Λευκό χώρους εργασίας, Λευκό αγροκτήματα και την ύπαιθρο. Πρέπει να έχουμε κανένα μη-λευκά στο ζωτικό χώρο μας, και πρέπει να έχουμε ανοιχτό χώρο γύρω μας για επέκταση.

Εμείς θα κάνουμε ό, τι είναι αναγκαίο για την επίτευξη αυτού του Λευκού χώρο και να το κρατήσει λευκό.Εμείς δεν θα αποθαρρύνονται από τη δυσκολία ή την προσωρινή δυσαρέσκεια που εμπλέκονται, επειδή συνειδητοποιούμε ότι είναι απολύτως απαραίτητο για τη φυλετική την επιβίωσή μας. Η μακροπρόθεσμη δημογραφική τάση προς ένα πιο σκούρο κόσμο, το οποίο οι καταστροφικές πολιτικές του περασμένου αιώνα έχουν προκαλέσει, δεν πρέπει να σταματήσει μόνο? θα πρέπει να αντιστραφεί.

Μια Aryan Κοινωνία

Πρέπει να έχουμε νέες κοινωνίες σε ολόκληρο τον Λευκό κόσμο που βασίζονται σε Άρια αξίες και είναι συμβατά με την άρια φύση. Εμείς δεν χρειάζεται να ομογενοποιηθεί το Λευκό κόσμο: θα υπάρχει χώρος για γερμανικές κοινωνίες, Σέλτικ κοινωνίες, τη Λατινική κοινωνίες, Σλαβικών κοινωνίες, της Βαλτικής κοινωνίες, και ούτω καθεξής, το καθένα με τις δικές του ρίζες, τις παραδόσεις και τη γλώσσα. Τι πρέπει να έχουμε, όμως, είναι μια διεξοδική ξερίζωμα των σημιτικών και άλλων μη-Αρίων αξίες και τα έθιμα παντού. Πρέπει και πάλι να παρέχει το είδος της κοινωνικής και πνευματικό περιβάλλον στο οποίο δική μας φύση μπορεί να εκφραστεί στη μουσική, στην τέχνη και την αρχιτεκτονική, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την υποτροφία, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς και στον τρόπο ζωής των ανθρώπων.

Πιο συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει μια κοινωνία στην οποία οι νέοι άνδρες και γυναίκες συγκεντρώνονται για να διασκεδάζω με τη μουσική που δημιουργήθηκε από White καλλιτέχνες και συνθέτες, αλλά ποτέ για να κυματίζω ή τράνταγμα να νεγροειδούς ρυθμούς του κάθε είδους. Αυτό σημαίνει ότι η ποπ μουσική, χωρίς αποχρώσεις ραπ και γκαλερί τέχνης χωρίς εβραϊκή-εμπνευσμένο ασχήμια και την ασθένεια. Σημαίνει ταινίες στις οποίες η εμφάνιση οποιουδήποτε μη-λευκό πρόσωπο στην οθόνη είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι αυτό είναι που παρουσιάζεται είναι είτε αρχειακό επίκαιρα, ξένες ειδήσεις, ή επιστημονικό υλικό - ή ένα ιστορικό δράμα για τα κακά, παλιές ημέρες. Σημαίνει γειτονιές, σχολεία, ομάδες εργασίας, και τα πανεπιστήμια στα οποία υπάρχει η αίσθηση της οικογένειας και συντροφικότητας, της κοινής κληρονομιάς και μια κοινή μοίρα.Σημαίνει μια αίσθηση rootedness, το οποίο με τη σειρά του δημιουργεί ένα αίσθημα ευθύνης και ενεργοποιεί μια ηθική πυξίδα, έτσι ώστε οι άνθρωποι γνωρίζουν και πάλι ενστικτωδώς τι είναι υγιεινό και φυσικό και τι είναι εκφυλισμένη και ξένα. Αυτό σημαίνει πνευματική αίσθηση έρχεται από την ψυχή και απαλλαγμένο από προλήψεις ή δόγμα, στα ύψη δωρεάν και φτάνοντας πολύ πάνω από τα σημερινά ιερέα-κλυδωνίζονται, η εκκλησία-δεσμεύεται πνευματικότητα.

Μια υπεύθυνη κυβέρνηση

Το μέγεθος μιας κυβέρνησης είναι λιγότερο σημαντική από ό, τι η κυβέρνηση του οποίουείναι.

Πρέπει να έχουμε μια κυβέρνηση απόλυτα προσηλωμένη στην υπηρεσία της φυλής μας και να μην υπόκεινται σε μη Aryan επιρροή. Πρέπει να είναι μια κυβέρνηση καθοδηγούμενη από σταθερό αρχές, είναι ακόμη σε θέση να ανταποκριθεί με ευέλικτο τρόπο στις προκλήσεις και τις ευκαιρίες. Θα πρέπει να είναι δομημένη και οργανωμένη με τρόπο κατάλληλο για το σκοπό της διαφύλαξης και την προώθηση του αγώνα, και αυτό πρέπει να είναι όσο το ανοσοποιητικό με τη διαφθορά και την ανατροπή ως ανθρώπινη μεγαλοφυΐα μπορεί να το κάνει.

Στην Αμερική είχαμε άφθονη εμπειρία με δύο τάσεις στην κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνα ή έτσι της αμερικανικής δημοκρατίας, είχαμε μια κυβέρνηση που σε μεγάλο βαθμό ενσωματωμένη την αρχή ότι η καλύτερη κυβέρνηση είναι το λιγότερο κυβέρνηση, γεγονός που αντικατοπτρίζει τη γενική δυσπιστία των κυβερνήσεων που συμμερίζονται πολλοί από τους συντάκτες του Συντάγματος των ΗΠΑ . Αυτή η κυβέρνηση προέβλεπε την εθνική άμυνα, για τα μηνύματα, καθώς και για μια σειρά άλλων λειτουργιών περισσότερο ή λιγότερο χρήσιμο ή αναγκαίο για την εύρυθμη ύπαρξη του έθνους, αλλά παρενέβαινε σχετικά λίγο στις ζωές των πολιτών της και άφησε τα περισσότερα από αυτά να αναλάβει τη φροντίδα των προσωπικών τους αναγκών με τον τρόπο που το δοκούν.

Με την ανάπτυξη της μαζικής δημοκρατίας (με την κατάργηση των κεφαλικούς φόρους και άλλα προσόντα για τους ψηφοφόρους, και τη χειραφέτηση των μη-λευκά), η αύξηση της επιρροής των μέσων μαζικής ενημέρωσης σχετικά με την κοινή γνώμη, και την υπαινιγμό των Εβραίων στη θέση του έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η κυβέρνηση των ΗΠΑ σταδιακά μετατραπεί σε κακοήθη τέρας που είναι σήμερα: η πιο επικίνδυνη και καταστροφική εχθρός φυλή μας έχει γνωρίσει ποτέ.

Πολλοί πατριώτες κοιτάξουμε πίσω στοργικά στην κυβέρνηση, όπως ήταν στην πρώτη του φάση, όταν ήταν λιγότερο δημοκρατική και λιγότερο παρεμβατική στις ζωές των πολιτών. Ίσως ο χρόνος θα έρθει όταν έχουμε την πολυτέλεια να έχει ελάχιστη κυβέρνηση για άλλη μια φορά, αλλά εκείνη τη στιγμή βρίσκεται στο μακρινό μέλλον. Το γεγονός είναι ότι χρειαζόμαστε μια ισχυρή, κεντρική κυβέρνηση που εκτείνονται σε πολλές ηπείρους να συντονίσει πολλές σημαντικές εργασίες κατά τις πρώτες δεκαετίες του Λευκού κόσμου: τη δημιουργία της Λευκής ζωτικού χώρου, το ξερίζωμα των φυλετικά καταστροφική θεσμών, και την αναδιοργάνωση της κοινωνίας σε μια νέα βάση.

Το κεντρικό καθήκον της νέας κυβέρνησης θα είναι να αντιστραφεί η φυλετικά αποκέντρωσης των εξουσιών πορεία των τελευταίων χιλιετιών και να κρατήσει αντιστραφεί: ένα πρόγραμμα μακροπρόθεσμης ευγονική συμμετέχουν τουλάχιστον το σύνολο των πληθυσμών της Ευρώπης και της Αμερικής. Ένα τέτοιο έργο είναι κατ 'ανάγκη παρεμβατική, και θα απαιτήσει οργάνωση μεγάλης κλίμακας.

Οι δομικές λεπτομέρειες της νέας κυβέρνησης είναι σημαντικές, αλλά δεν είναι θέμα αρχής. Κάποιος θα μπορούσε ακόμη και να πάρει τη δουλειά, συνεχίζοντας με τη μαζική δημοκρατία, απλώς και μόνο με την αντικατάσταση των ανθρώπων που ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τα μέλη της Συμμαχίας, και ίσως αυτός είναι ένας λογικός τρόπος για να προχωρήσει κατά τη διάρκεια μιας μεταβατικής περιόδου.Μακροπρόθεσμα, όμως, θέλουμε μια έντιμη κυβέρνηση, όχι αυτό που κρύβεται πίσω από την προσεκτική διαχείριση ψευδαίσθηση ότι δεκάδες εκατομμύρια των ψηφοφόρων είναι πραγματικά κυβερνήτες του. Μια κυβέρνηση και από τους πολιτικούς δεν είναι μόνο κατάφωρα αναποτελεσματική, παραμένει πολύ ευαίσθητα στη διαφθορά και την ανατροπή, ανεξάρτητα από το ποιος ελέγχει τα όργανα της κοινής γνώμης.

Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση κάθε υποκατάστημα των οποίων στελεχώνεται από άτομα που επιλέγονται προσεκτικά και εκπαιδεύονται για τις ευθύνες τους, όχι από τους ανθρώπους που είναι απλώς ψεύτες με το χάρισμα. Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση των ανδρών και των γυναικών που σέβονται πραγματικά ότι η κυβέρνηση, και του οποίου η στάση απέναντι αποστολή του είναι κατ 'ουσίαν θρησκευτικό : μια κυβέρνηση περισσότερο σαν ένα ιερό σκοπό παρά σαν οποιαδήποτε υπάρχουσα κοσμική κυβέρνηση σήμερα. Μπορεί να μην είναι πάρα πολύ να πω ότι το πιο σημαντικό μόνο ίδρυμα στην κυβέρνηση θέλουμε θα είναι αυτός που επιλέγει, εκπαιδεύει και ελέγχει τους ανθρώπους που θα είναι οι δικαστές και νομοθέτες και τα στελέχη αυτής της κυβέρνησης: οι άνθρωποι που θα είναι περισσότερο σαν κοσμικούς ιερείς στη συμπεριφορά τους και τη στάση τους απέναντι στη δουλειά τους, παρά σαν τη σημερινή πολιτικοί και οι γραφειοκράτες. Το θεσμικό όργανο που προετοιμάζει αυτούς τους ανθρώπους για το έργο τους θα πρέπει να είναι άφθαρτη και single-minded, με τις αρχές μας χαραγμένα στις ψυχές των δασκάλων του.

Ένα νέο Εκπαιδευτικό Σύστημα

Ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να διαθέτει μια σαφή κατανόηση του σκοπού.

Μια σωστή εκπαιδευτικό σύστημα εξυπηρετεί τρεις σκοπούς: περνά μια λαϊκή πολιτιστική, πνευματική και πνευματική κληρονομιά από γενιά σε γενιά? διδάσκει τις δεξιότητες και τις τεχνικές? και καθοδηγεί την ανάπτυξη του χαρακτήρα του ατόμου από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση. Ο πρώτος στόχος εξυπηρετείται από τη διδασκαλία γεγονότα και ιδέες: τη γλώσσα, την ιστορία, την επιστήμη, την ηθική, και ούτω καθεξής.

Ο δεύτερος σκοπός εξυπηρετείται με τη διδασκαλία του παιδιού ή του νεαρού ενήλικα πώς να κάνουμε τα πράγματα που θα είναι χρήσιμες για τον εαυτό του ή / και την κοινωνία: πώς να παίξει ένα μουσικό όργανο, πώς να συγκόλλησης, πώς να διαχειριστεί μια επιχείρηση, πώς να πληκτρολογήσετε, πώς να επισκευάσει ένα όχημα με κινητήρα, πώς να αγωνιστεί με και χωρίς όπλα, πώς να ζωγραφίζει, πώς να κολυμπήσουν, πώς να ανατρέφουν τα παιδιά, πώς να μεγαλώνουν τα τρόφιμα, πώς να χτίσεις ένα σπίτι.

Ο τρίτος σκοπός εξυπηρετείται από προκλητική, δοκιμές, κλιματισμού: αναγκάζοντας το παιδί να ασκήσει τη θέλησή του, να πειθαρχήσει τον εαυτό του, να υπομείνει δυσφορία, να κάνουν σχέδια και να τους έξω, να ξεπεράσουν τους φόβους, να αναλάβει την ευθύνη, να είναι ειλικρινείς, και γενικά να αναπτύξει και να ενισχύσει εκείνα τα γνωρίσματα του χαρακτήρα εκτιμώνται από ένα υγιές Άρια κοινωνία.

Το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα στην Αμερική αγνοεί εντελώς την τρίτη σκοπό και το κάνει καλά με τα δύο πρώτα, ακόμη και σε εκείνες τις περιοχές τυχεροί που δεν έχουν ακόμη επιβαρύνονται με ένα σημαντικό «πολυπολιτισμική» αίρεση. Ο πιο σημαντικός λόγος για τις χαμηλές επιδόσεις της είναι ότι έχει χάσει καμία σαφή κατανόηση του σκοπού. Για να περάσει στην πολιτιστική, πνευματική και πνευματική κληρονομιά ενός λαού, θα πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε την απάντηση στο ερώτημα: Ποιο ανθρώπων κληρονομιάς; Σήμερα μια τέτοια ερώτηση είναι πολιτικά ορθό και ως εκ τούτου δεν παραδεκτή.

Ακόμα και πριν από πολλές δεκαετίες, πριν γίνει πολιτικά ορθό να κατανοήσουμε ότι η κληρονομιά που πρέπει να περάσει για είναι ευρωπαϊκή, δεν υπήρχε βάθος του σκοπού. Ο λόγος για τη διοχέτευση στην ευρωπαϊκή κληρονομιά δεν είναι μόνο για να βοηθήσει τους νέους να πληρούν τις προϋποθέσεις για υψηλότερες-μισθωτή απασχόληση ή να γίνουν καλύτεροι δείπνο τραπέζι conversationalists. Είναι να ενσταλάξει μέσα τους μια συνείδηση του τι σημαίνει να είσαι Ευρωπαίος, ένας αγώνας συνείδηση-και ως εκ τούτου να κάνει φυλετικές πατριώτες από αυτούς. Τα πραγματικά περιστατικά και οι ιδέες έχουν ένα πνευματικό στοιχείο, και αυτό το στοιχείο πρέπει να τονιστεί στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Σίγουρα θα υπάρξει σεξουαλική και επαγγελματική εξειδίκευση στο δεύτερο τομέα της εκπαιδευτικής δραστηριότητας, και η σεξουαλική εξειδίκευση στο τρίτο. Ακόμη και στην πρώτη περιοχή, τα παιδιά σίγουρα θα διαχωρίζονται ανάλογα με την ικανότητα: δεν είναι κάθε παιδί πρέπει να μάθει ελληνικά και λατινικά και την απειροελάχιστη λογισμός να αποκτήσουν μια αίσθηση για τη φυλή του και τους τρόπους του. Παρ 'όλα αυτά, μια σωστή εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να παρέχει ένα κοινό σώμα των γνώσεων και της κατανόησης από κοινού από όλους, έτσι ώστε κάθε μέλος της κοινωνίας έχει μια πλήρως ανεπτυγμένη την αίσθηση της ανθρώπινης ποιότητας. Το αγόρι που στοχεύει στο να γίνει ένα μηχανικός θα πρέπει να διαβάσει Όμηρο, τουλάχιστον στη μετάφραση, και το αγόρι που σχεδιάζει να διδάξουν λογοτεχνία θα πρέπει να καταλάβουν τι σημαίνει να είναι μια καλή οξυγονοκολλητής, τουλάχιστον στο βαθμό που προσπαθεί το χέρι του σε αυτό.

Είναι επιδιώκοντας την τρίτη σκοπό, ωστόσο, ότι ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα θα κάνει την πιο ριζοσπαστική συμβολή στην Άρια κοινωνία. Εκπαίδευσης που ασχολείται με την ανάπτυξη του ατόμου στο σύνολό του και επικεντρώνεται τόσο έντονα για το σχηματισμό του χαρακτήρα και για τη μετάδοση γνώσεων ή δεξιοτήτων διδασκαλίας χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα, και το απόλαυσα ένα όλος-επίσης-σύντομη ανάκαμψη στα μέσα του 20ου αιώνα στο Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανία, πριν να τεθεί εκτός νόμου από τους υποστηρικτές της ανεκτικότητας. Σήμερα ανεκτικότητα κανόνων σε όλη την Άρια κόσμο."Εκπαίδευση" είναι κάτι που γίνεται μόνο σε καθορισμένους κτίρια για λίγες ώρες στον ειδικό ημέρες, κάτω από συνθήκες που πλησιάζει το χάος. Μέσα ή έξω από αυτά τα κτίρια, η πειθαρχία είναι ελάχιστη. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε έναν κόσμο χωρίς πρότυπα απόδοσης, χωρίς σαφείς κατευθυντήριες γραμμές για τη συμπεριφορά, χωρίς καμία ισχυρή πηγή της εξουσίας. Βλέπουμε τα προϊόντα αυτού του συστήματος παντού γύρω μας: πάρα πολλά αδύναμο, αναποφάσιστος άνδρες και πάρα πολλά unfeminine γυναίκες? μια γενική έλλειψη σημαντικών στόχων και αυτοπεποίθηση? ένας μαλθακός πληθυσμού χωρίς αυτοπειθαρχία ή την εσωτερική δύναμη, ανήσυχα αναζητούν "ευτυχία".

Με την εξασφάλιση ότι κάθε παιδί που γεννιέται με τη φυλή μας μεγαλώνει στην ισχυρότερη, πιο ικανοί, πιο υπεύθυνη και πιο συνειδητό μελλοντικό πολίτη που καθιστούν δυνατή γονίδιά του, θα κερδίσει ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με οποιαδήποτε φυλή, χωρίς ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα.

Μια οικονομική πολιτική που βασίζεται σε φυλετική Αρχές

Το προσωπικό κέρδος δεν πρέπει να είναι το κύριο κίνητρο για τους πολίτες στη νέα μας κοινωνία, και το κεφάλαιο δεν πρέπει ποτέ να είναι σε θέση να αγοράσουν νομοθεσία.

Υπάρχουν δύο βασικά κριτήρια που πρέπει να χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση κάθε κυβερνητική παρέμβαση σε οικονομικά θέματα. Πρόκειται, πρώτον, την ευημερία μεγάλου βεληνεκούς και την πρόοδο του αγώνα?και δεύτερον, την ανθρώπινη φύση. Ποια είναι να πούμε ότι στην αξιολόγηση κάθε οικονομικής πολιτικής πρέπει να αναρωτηθούμε δύο ερωτήματα: Θα η πολιτική αυτή τελικά είναι επωφελής ή επιζήμια για την ποιότητα της φυλής μας;Και είναι σε συμφωνία με την ανθρώπινη φύση;

Εξετάζουμε πρώτα τις φυλετικές επιπτώσεις μιας πολιτικής και επιμένουν ότι πρέπει να είναι θετική, ή τουλάχιστον όχι αρνητικά, και στη συνέχεια να επιμένουμε ότι η πολιτική πρέπει να βασίζεται σε μια σαφή και ρεαλιστική κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, έτσι ώστε να είναι εφικτή.

Μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία των δύο αυτών αρχών, αν αναλογιστούμε εν συντομία δύο εντελώς διαφορετικά οικονομικά συστήματα, Μαρξισμός και laissez-δίκαιη e καπιταλισμού.

Μαρξιστική οικονομία έχει ανθρώπινη ευτυχία και όχι τη φυλετική πρόοδο, όπως προφανή σκοπό του, και βασίζεται σε παραδοχές που έρχονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα και με την ανθρώπινη φύση.Στοχεύει στην παροχή υλικής άνεσης για όλους, περισσότερο ή λιγότερο το ίδιο. Δεν μπορεί να παραδέχονται ακόμα και το ενδεχόμενο της φυλετικής προόδου, διότι αυτό σημαίνει ότι ορισμένοι τύποι των ανδρών είναι εγγενώς ανώτερη από τους άλλους και ότι ορισμένες κατευθύνσεις της ανάπτυξης είναι πιο επιθυμητή από άλλες κατευθύνσεις.

Είτε κάποιος προτιμά τη μαρξιστική στόχος του μεγαλύτερη ευτυχία για τον μεγαλύτερο αριθμό ή το στόχο των ισχυρότερη, σοφότεροι και πιο όμορφη άνδρες και γυναίκες Εθνική Συμμαχία είναι ένα θέμα των αξιών του. Δεν ήταν για την επιλογή των αξιών που ο μαρξισμός απέτυχε, ωστόσο, αλλά και για την άρνησή της να αναγνωρίσει το γεγονός της ανθρώπινης ανισότητας και τη φύση της ανθρώπινης κίνητρο. Όταν οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να εργαστούν για το δικό τους κέρδος και την πρόοδο, δεν λειτουργούν καλά? και όταν οι ηγέτες μιας κοινωνίας δεν επιτυγχάνουν τις θέσεις τους μέσα από τη δική τους αξία, ότι η κοινωνία είναι πιθανό να οδηγήσει κακώς.

Σε αντίθεση με τη μαρξιστική σύστημα, αναγνωρίζουμε την ανάγκη να επιτρέψει στους ανθρώπους να ανταγωνίζονται, να δρέψει τους καρπούς της εργασίας τους, και να ασκούν την ηγεσία σύμφωνα με την αποδεδειγμένη ικανότητά τους. Θα εργαστούμε σκληρότερα και πιο αποτελεσματικά και θα τους καταδικάσει σε μια ιεραρχία της ικανότητας. Το αποτέλεσμα θα είναι μια ισχυρότερη, καλύτερη ηγεσία, και πιο ευημερούσα κοινωνία. Βεβαίως, θα συνεχίσουν να υπάρχουν τα άτομα που δεν θα λειτουργήσει ή των οποίων φυσικές ικανότητες είναι τέτοιες ώστε δεν μπορούν να ανταγωνιστούν αποτελεσματικά. Αντί μετά τη μαρξιστική πορεία της αποστερεί την επιτυχή προκειμένου να επιβραβεύσει την ανεπιτυχή, πρέπει να λάβουμε μέτρα για να εξασφαλίσει χαμηλότερες στοιχεία που κοινωνίας δεν πολλαπλασιάζονται και γίνονται πιο πολλά σε μεταγενέστερες γενιές.

Το καπιταλιστικό σύστημα laissez-faire παρέχει ένα άλλο ενδεικτικό αντίθεση. Στο πλαίσιο ενός τέτοιου συστήματος, η κοινωνία στο σύνολό της δεν έχει στόχους: υπάρχουν μόνο οι στόχοι των επιμέρους ανδρών και γυναικών. Το καπιταλιστικό σύστημα, όπως η δική μας, παρέχει ισχυρά κίνητρα για τους ιδιώτες: η έντονη, επιθετική και έξυπνη αύξηση και να ευημερήσουν, και το αδύναμο, αναποφάσιστος, και ηλίθιο να παραμείνει στο κάτω μέρος. Οι ηγέτες τείνουν να είναι ικανό-τουλάχιστον, στον καπιταλιστικό οικονομικό περιβάλλον, με ειδικούς όρους της.

Χωρίς μια ενοποιητική αρχή, ωστόσο, μια καπιταλιστική κοινωνία εύκολα να πέσει θύμα σε ορισμένες εγγενείς αδυναμίες. Μία από αυτές τις αδυναμίες είναι η αστάθεια που οδηγεί τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι, όχι μόνο λόγω των διαφορών όσον αφορά την ικανότητα, αλλά επειδή η κατοχή του κεφαλαίου δίνει στον κάτοχό ένα τεράστιο πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό για περισσότερα κεφάλαια. Όταν το προσωπικό κέρδος είναι το μόνο κίνητρο σε μια κοινωνία, όσοι είναι ήδη πλούσιοι μπορεί να κανονίσει τα πράγματα για να ευνοήσει τους εαυτούς τους: μπορούν να αγοράσουν τη νομοθεσία που θέλουν και μπορούν να μπλοκάρουν τις απειλές για την εξουσία τους με τρόπους που μπορεί να είναι καταστροφικό για την ευημερία των κοινωνία στο σύνολό της. Μπορούν να κρατήσετε πατημένο το τιμή της εργασίας, περιορίζουν τον υγιή ανταγωνισμό μέσα στην κοινωνία, και να αξιοποιήσουν το περιβάλλον αδιαφορώντας για τις συνέπειες μεγάλου βεληνεκούς.

Η υπερβολικά άκαμπτη κοινωνική διαστρωμάτωση που προκύπτουν από την απεριόριστη καπιταλισμό μπορεί να οδηγήσει σε ενδημικές τάξη εχθρότητα, ακόμη και να ταξικού πολέμου. Μπορεί να επιβραδύνει τη φυλετική πρόοδο, κάνοντας τη δυνατότητα να αποκτούν και να διατηρούν κεφάλαια την υπέρτατη γνώρισμα επιβίωσης.

Χρειαζόμαστε ένα οικονομικό σύστημα που, σε αντίθεση με τον μαρξισμό, επιτρέπει στα άτομα να επιτύχουν ανάλογα με την ικανότητα και την ενέργειά τους, αλλά και ότι, σε αντίθεση με τον καπιταλισμό, δεν τους επιτρέπει να συμμετέχουν σε κοινωνικά ή φυλετικά επιβλαβείς δραστηριότητες, όπως η φίμωση του ανταγωνισμού ή εισαγωγής μη-Άσπρο εργασίας. Πρέπει να δομήσει το οικονομικό μας σύστημα, έτσι ώστε να μην μπορούν να πέσουν θύματα της αστάθειας του καπιταλισμού. Πρέπει να διατηρήσουμε την κοινωνική ευελιξία, έτσι ώστε ικανά και δραστήρια άτομα έχουν πάντα τη δυνατότητα της αύξησης. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το κεφάλαιο δεν έχει τη δυνατότητα αλλαγής των κανόνων της κοινωνίας για να ταιριάζει η ίδια. Ο τρόπος για να επιτευχθεί και να διατηρηθεί ένα οικονομικό σύστημα που πληροί αυτά τα κριτήρια είναι να σχεδιάσει και να διέπουν το σύστημα, ανάλογα με την υπέρτατη αρχή: ο απώτερος στόχος όλων των οικονομικών πολιτικών είναι φυλετική πρόοδο.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ALLIANCE

Οι ίδιοι μια φθίνουσα μειονότητα στον κόσμο λευκούς άνδρες και γυναίκες βρίσκουν? ενώ Μαύρο και Καφέ πληθυσμοί αυξάνονται με αυξανόμενο ρυθμό, λευκής φυλής σχεδόν παντού είναι στην καλύτερη στατική.Επιπλέον, υπάρχει μια αυξανόμενη μετανάστευση των μη λευκών στο πρώην Λευκό περιοχές, συνοδευόμενη από επιμιξία σε μαζική κλίμακα.

Αν είχαμε μόνο αυτό το δημογραφικό πρόβλημα να αντιμετωπίσει, το έργο μας θα είναι εύκολη. Λευκό κυβερνήσεις διαθέτουν τα απαραίτητα για την ανάσχεση της μη-λευκό μετανάστευσης και για την απέλαση μη-λευκό πληθυσμούς μέσα. Τέτοιου είδους μέτρα, σε συνδυασμό με την απόσυρση της οικονομικής και τεχνικής βοήθειας προς τις υπανάπτυκτες περιοχές του μη-λευκό κόσμο, θα επιτρέψει φυσικές δυνάμεις για να αντιστρέψουν μη Λευκό αύξηση του πληθυσμού γρήγορα. Μη-λευκοί δεν έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσει τέτοια μέτρα, στρατιωτικά ή με άλλο τρόπο.

Πιο εκφυλισμένα αστικών πληθυσμών της Αμερικής έχουν γίνει τόσο υποβαθμισμένη ηθικά και ιδεολογικά τόσο εγκλιματισθεί στις ισονομία και «πολυπολιτισμικότητα» -που μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε να διασώσουν από αυτούς είναι μια επιλεγμένη λευκή μειοψηφία, ενώ η πλειοψηφία χάνεται στο χάος που προηγείται της τελικής σύγκρουσης. Μπορούν να προσφέρουν καμία αποτελεσματική αντίσταση για να καθοριστεί κυβερνητική δράση.

Δυστυχώς, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν Λευκό κυβέρνηση έχει υπό τον έλεγχο του Λευκού άνδρες με τις αξίες μας και την ιδεολογία μας. Λευκό κυβερνήσεις παντού είναι τελικά διεφθαρμένη, με επικεφαλής τον συνεργάτες με τους Εβραίους. Δεν υπάρχει λύση για την δημογραφική μας πρόβλημα μπορεί να εφαρμοστεί, και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει μέλλον για τον αγώνα μας μπορεί να εξασφαλιστεί, μέχρι να ανακτήσει τον έλεγχο των κυβερνήσεών μας. Το πρόγραμμά μας, ως εκ τούτου, πρέπει να έχει ως έναν από τους στόχους της την επίτευξη της κυβερνητικής εξουσίας. Τίποτα λιγότερο από αυτό μπορεί να έχει νόημα σε μακροπρόθεσμη βάση.

Με την κυβερνητική εξουσία, εννοούμε, βέβαια, η δύναμη να κάνει και να εκτελέσει όλες τις κυβερνητική πολιτική. Αυτό συνεπάγεται μια μαζική αντικατάσταση των υφισταμένων δομών εξουσίας: νομοθετικά σώματα, τα δικαστήρια, στρατιωτικά και εντολή της αστυνομίας στελεχών, και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Όπως έχουμε χτίσει επαναστατικές υποδομές μας και να αυξήσουμε την ικανότητά μας να φθάσει το κοινό με το μήνυμά μας, οι αδυναμίες στην υποδομή των αντιπάλων μας θα γίνονται όλο και πιο εμφανείς. Ταυτόχρονα επιδείνωση των συνθηκών στην Αμερική θα κάνει το κοινό πιο δεκτικοί σε εμάς.

Όχι απλή εκλογή του αρχηγού του κράτους μπορεί να μας δώσει αυτή τη δύναμη? δεν πρόεδρος ή ο πρωθυπουργός, ακόμη και αν έχει εγκατασταθεί από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και έχει την υποστήριξη από τους κορυφαίους στρατιωτικούς ηγέτες, μπορεί να σταθεί μόνη της απέναντι στα άλλα στοιχεία της δομής της εξουσίας σε ένα σύγχρονο, λευκό state-ειδικά όχι ενάντια στην εξουσία του μέσα μαζικής ενημέρωσης. Για οποιαδήποτε δύναμη που αποκτούμε για να έχει νόημα πρέπει να είναι συνολική: Δηλαδή, θα πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα σημαντικά στοιχεία της δομής της εξουσίας.

Δεν μη βίαιη εξέγερση από μια μαχητική Λευκό στοιχείο του πληθυσμού μπορεί να πετύχει από μόνη της, ούτε μπορεί μια βίαιη εξέγερση, στην οποία βαδίζει και οι διαδηλώσεις συνοδεύεται από την άμεση δράση και οδομαχίες, την επιτυχία, εφ 'όσον τα σημαντικότερα στοιχεία της δύναμης δομή παραμένει στα χέρια των εχθρών μας. Όχι σύγχρονο, λευκό κατάσταση μπορεί να ανατραπεί από έναν όχλο ουρλιάζοντας έξω από την ακρόπολη? οι επαναστάτες πρέπει να έχουν ήδη δημιουργήσει μια αρκετά ισχυρή θέση μέσα στην ακρόπολη πριν από ομάδες τους εκτός αρχίσει να ουρλιάζει. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί την λεγόμενη «πολιτικά δικαιώματα» επανάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τις δεκαετίες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στο οποίο οι Μαύροι έκαψαν τις πόλεις και βάδισε σε τεράστιες, συχνά βίαιες διαδηλώσεις και τελικά πήρε το δρόμο τους. Η καύση και πορείας θα τους ωφεληθεί τίποτα, όμως, είχε τους υποστηρικτές τους να μην ήδη γερά εδραιωμένη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τις χριστιανικές εκκλησίες, την κυβερνητική γραφειοκρατία, και τις νομοθετικές αρχές και τα δικαστήρια της γης. Στην περίπτωσή μας, η κατάσταση έχει αντιστραφεί, με αυτές τις επάλξεις της δομής της εξουσίας στα χέρια εκείνων που μας μισούν πιο έντονα.

Η δύναμη που επιδιώκουμε δεν μπορεί να επιτευχθεί με οποιοδήποτε τέχνασμα ή τεχνάσματα, από οποιοδήποτε σύστημα της σταδιακής διείσδυσης και ανατροπής, από οποιαδήποτε ξαφνική πραξικόπημα, ή με οποιοδήποτε άλλο επιφανειακό ή επουσιώδη μέσα. Μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την πρώτη οικοδόμηση μια σταθερή επαναστατική υποδομή ικανή να υποστηρίξει την επαναστατική δράση σε πολλά μέτωπα για μια περίοδο ετών και, στη συνέχεια, την ανέγερση στην υποδομή αυτή δομή δύναμη της δικής μας, στην οποία κάθε βασικό στοιχείο της δομής της εξουσίας σε αντίθεση με εμάς έχει ανάλογό της.

Δομή της εξουσίας μας δεν επιδιώκει να μιμηθούν το ένα που θέλετε να αντικαταστήσετε, ή ακόμα και να ανταγωνιστεί με την κατά τη συνήθη έννοια. Για παράδειγμα, θα ήταν ανόητο να φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε επαναστατική αστυνομία ή οι στρατιωτικές δομές που θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν αποτελεσματικά με εκείνα της κυβέρνησης. Αλλά μπορούμε να οικοδομήσουμε δομές, με ορισμένες στρατιωτικές και αστυνομικές λειτουργίες που έχουν ως άμεσο καθήκον τους τον συντονισμό της πρόσληψης μέσα στρατιωτικές και αστυνομικές υπηρεσίες της κυβέρνησης. Αργότερα καθήκοντά τους μπορεί να είναι να χρησιμεύσει ως πλήρως διακλαδώσεις στελέχη για την ενσωμάτωση και την οργάνωση το καλύτερο ανθρώπινο υλικό από τις αποσύνθεσης κυβερνητικές στρατιωτικές και αστυνομικές δομές.

Ακόμα μαζικής επικοινωνίας μας δεν προσπαθούν να ανταγωνιστούν με αυτές του εχθρού με τη νίκη μεγαλύτερα ακροατήρια. Το δικό μας απλώς ως στόχο την επίτευξη ολόκληρο το Λευκό πληθυσμού με το μήνυμά μας και καθιστώντας συνεχώς προσβάσιμη σε όσους ανταποκρίνονται. Αντιλαμβανόμαστε ότι μακράν το μεγαλύτερο μέρος του λευκού πληθυσμού έχει και θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται περισσότερο για θεατή σπορ ή ταινιών του Χόλιγουντ σε σχέση με το μήνυμά μας, και δεν θα προσπαθήσουμε να τους απογαλακτιστεί από διασκεδάσεις τους. Μόνο στα τελευταία στάδια της επαναστατικής ανάπτυξης θα πρέπει να ανταγωνίζονται με τους Εβραίους για την προσοχή της μάζας στοιχείο, αλλά από τότε ο ανταγωνισμός θα είναι σύμφωνα με τους όρους μας. Μαζικής επικοινωνίας μας, όμως, τελικά θα αποτελέσει το απαραίτητο εργαλείο για την επικοινωνία με όλα τα στοιχεία του λευκού πληθυσμού κατά τη διάρκεια μιας κρίσιμης μεταβατικής περιόδου μεταξύ της κατάρρευσης ενός τρόπου ζωής και τη δημιουργία μιας άλλης.Μια επιτυχημένη υλοποίηση της κυβερνητικής εξουσίας, δεν θα είναι δυνατή χωρίς αυτό το εργαλείο.

Ο σκεπτικιστής, ή το πρόσωπο που δεν μπορώ να φανταστώ μια κατάσταση πολύ διαφορετική από αυτή που έχει συνηθίσει να, θα δούμε την τεράστια διαφορά σε κάθε στοιχείο της δομής της εξουσίας ανάμεσα σε εμάς και τους εχθρούς μας, και αυτός θα σκεφτεί ότι ο στόχος της μας κερδίζοντας κυβερνητική εξουσία δεν είναι εφικτή, και ότι αν ήταν δυνατόν, αυτό θα γίνει μόνο μέσα από την οικοδόμηση μιας δομής εξουσίας μεγαλύτερη και ισχυρότερη από εκείνη των αντιπάλων μας: την οικοδόμηση ενός επαναστατικού στρατού με περισσότερους στρατιώτες από το στρατό των ΗΠΑ? οικοδόμηση τηλεοπτικά δίκτυα με περισσότερους θεατές από το ABC, CBS και NBC? οικοδόμηση πολιτικών οργανώσεων σε θέση να πάρετε περισσότερες ψηφοφόρων στις κάλπες από τους Δημοκρατικούς ή τους Ρεπουμπλικάνους. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο.

Δεν είναι απαραίτητο για δύο λόγους: Πρώτον, η δομή της εξουσίας από τους αντιπάλους μας είναι ραγδαίες, εκφυλιστική αλλαγή. Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό να πούμε ότι η κυβερνητική δομή της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αυτοκαταστραφεί μπροστά στα μάτια μας, αλλά και την παθολογία του γίνεται πιο εμφανής από μήνα σε μήνα με πολλούς τρόπους: με την όλο και πιο φανταχτερός, "show business" ύφος των πολιτικών εκστρατειών ? στις όλο και πιο συχνές αποκαλύψεις της διαφθοράς των νομοθετών, προσωπική διαφθορά, και περιφρόνηση για τους νόμους που κάνουν? σε όλο και πιο εμφανής ο φόβος των ίδιων της των πολιτών της κυβέρνησης? πάνω απ 'όλα, στην απώλεια της κυβερνητικής βούλησης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απαιτούν ισχυρή, αποφασιστική, και ίσως αντιλαϊκά μέτρα. Χάνει το ηθικό κύρος και την αξιοπιστία του με τους ανθρώπους που διέπει? όλο και λιγότεροι από αυτούς θεωρούν την κυβέρνησή τους ως κάτι περισσότερο από ένα ακριβό ενόχληση, όπως αποδεικνύεται από τον αυξανόμενο αριθμό εκείνων που έχουν απλώς σταματήσει ψήφου.

Οι αστυνομικές και στρατιωτικές δομές εξακολουθούν να ασκούν ένα σημαντικό ποσό της σωματικής δύναμης, η οποία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη σύγχρονη τεχνολογία: μηχανογραφημένα αρχεία της αστυνομίας των αντιφρονούντων, εξελιγμένα παρακολούθησης και υποκλοπών εξοπλισμού, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, λέιζερ-κατευθυνόμενα βλήματα, «έξυπνες» βόμβες, και τα παρόμοια . Η ποιότητα του ανθρώπινου παράγοντα στην εξουσία τους μειώνεται ταχύτατα, όμως. Δεν είναι μόνο τα δεινά των προγραμμάτων "Καταφατική δράση" για το μέσο όρο αρμοδιότητα της κυβέρνησης εργαζομένων ή την απώλεια της esprit de corps στις υπόλοιπες Λευκό προσωπικού: πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις της κυβέρνησης έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό χάσει την αίσθηση της ηθικής αιτιολόγησης. Εξακολουθούν να μπορεί να πειστεί ότι είναι αρκετά ισχυρή για να επιβάλουν τη θέλησή τους στους αντιπάλους τους, αλλά δεν έχουν πλέον την ακλόνητη πεποίθηση ότι αντιπροσωπεύουν την πλευρά του δικαιώματος και της δικαιοσύνης? ιδεαλισμός έδωσε τη θέση της σε καριερισμός και τον κυνισμό. Μακροπρόθεσμα αυτό θα είναι ένα θανάσιμο αδυναμία.

Ακόμη και οι ειδήσεις και την ψυχαγωγία μέσα ενημέρωσης, παρά την συντριπτική επιρροή τους σε κάθε άλλο στοιχείο της δομής της εξουσίας και για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, οι ολοένα και πιο ευάλωτοι. Ένας αυξανόμενος στοιχείο της δημόσιας αφορά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με καχυποψία, αναγνωρίζοντας αντι-Λευκό προκαταλήψεις τους και τις επιπτώσεις τους καταστροφικές για το ήθος και τον πολιτισμό. Μεγάλος αριθμός των ατόμων που έχουν ήδη έσκαψε τις εκπομπές βραδινό δελτίο ειδήσεων από την εβραϊκή-ελεγχόμενα δίκτυα και να πάρετε τα νέα τους από τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, μεταξύ των οποίων εκπομπές και οι δημοσιεύσεις μας είναι ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή και γνωστά.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο δεν έχουμε να οικοδομήσουμε μια δομή εξουσίας τόσο μεγάλο όσο εκείνο αντίθεση με εμάς είναι ότι όλα τα στοιχεία στον πληθυσμό θέλουμε να φτάσουμε με το μήνυμά μας γίνονται όλο και ανταποκρίνεται σε αυτό το μήνυμα. Ταυτόχρονα, ο ανακόπτων δομή της εξουσίας είναι να χάσει τη δική αντάρτες του. Η κυβέρνηση και οι Εβραίοι media θα συνεχίσουν να έχουν σκληρό πυρήνα τους για στήριξη-Εβραίων, φεμινίστριες, ορισμένες ομοφυλόφιλοι, ορισμένες χριστιανοί, οι ριζοσπαστικές-φιλελεύθερη λάτρεις της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, οι περισσότεροι από τους πολιτειακούς και ομοσπονδιακούς γραφειοκράτες, και άλλοι για την κυβέρνηση ή τα μέσα ενημέρωσης μισθοδοσίες -αλλά εκτός αυτών των ειδικών εκλογικών εχθροί μας έχουν πολύ λίγους πραγματικούς φίλους αριστερά, ακόμη και μεταξύ των δικαιούχων τους. Μαύροι και Μεστίτζος φυλή στο σύνολό της, για παράδειγμα, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως ένθερμος προπύργιο της κυβέρνησης, παρά την ευνοιοκρατία που τους έχει δείξει.Ο αμερικανικού πληθυσμού έχει γίνει πολύ όπως και το ρωμαϊκό όχλο των παλαιών, έτοιμοι να πανηγυρίσουν για κάθε κυβέρνηση που θα μπορεί να παρέχει άρτο και θεάματα, αλλά εξίσου έτοιμοι να στραφούν εναντίον της κυβέρνησης την στιγμή που η παράδοση αυτών των αγαθών διακόπτεται-και ποτέ έτοιμοι να υπερασπιστούν την κυβέρνηση, αν απαιτείται οποιαδήποτε προσωπική θυσία.

Για να συνοψίσουμε τις προηγούμενες παραγράφους: Η κατάσταση στην Αμερική είναι πλέον οιονεί-στατική, όπως ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1970 και του 1980. Κατά τη διάρκεια της εκείνη την προγενέστερη περίοδο οι Εβραίοι μέσα ενημέρωσης ήταν σε θέση να κρατήσει σχεδόν το σύνολο της δημόσιας υπνωτισμένοι, να παρέχουν ψευδή πραγματικότητα για αυτούς στη θέση του πραγματικού κόσμου γύρω τους. Κάποιος θα διαμαρτύρονται ότι η Αμερική είχε γίνει πιο σκούρα, φτωχότερες και πιο βρώμικα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα τον πνίξει με μια χορωδία για την αξία της «διαφορετικότητας», για τα κακά του "ρατσισμού", για τα θαύματα της επερχόμενης εξισωτική παράδεισο, και η καταγγελία θα πρέπει να αγνοηθεί και ξεχαστεί από σχεδόν όλους.

Μαύροι κάψει Ferguson, Μισούρι: Τώρα η ύπνωση έχει αρχίσει να φορέσει μακριά, καθώς η πραγματικότητα γίνεται πάρα πολύ σκληρή για να αγνοήσει.

Τώρα, η διαδικασία της φθοράς και αποσύνθεσης έχει επιταχυνθεί? τώρα η ύπνωση έχει αρχίσει να φορέσει μακριά, καθώς η πραγματικότητα γίνεται πάρα πολύ σκληρή για να αγνοήσει. Η διαδικασία θα συνεχίσει να επιταχύνει στο μέλλον. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα παρατηρήσετε ότι, πράγματι, ο αυτοκράτορας είναι σκληρή, κοιτάζοντας γυμνή, ακόμα και οι Εβραίοι μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να εκθειάζουν την ομορφιά και το μεγαλείο της νέας ιμάτιά του και να καταγγείλει αυτές τις αμαθής ψυχές που αρνούνται να το αναγνωρίσουν.

Η διαδικασία είναι εγγενώς ασταθές, και τίποτα που οι εχθροί του λαού μας μπορούμε να κάνουμε θα αντιστραφεί.Δομή της εξουσίας τους θα συνεχίσει να γίνεται πιο παθολογικό, αν όχι σωματικά ασθενέστερων, με όλα τα στοιχεία της, και όλο και περισσότερα μέλη του Λευκού κοινό θα λάβουν το μήνυμά μας συμπάθεια. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με λεπτομέρεια την έκβαση αυτής της ασταθούς διαδικασία αφού φθάνει στο σημείο όπου είμαστε σε θέση να ασκεί σημαντική επιρροή στην περαιτέρω ανάπτυξή της. Είναι σαφές, ωστόσο, ότι η ευθύνη μας τώρα είναι να συνεχίσουμε να οικοδομούμε μια επαναστατική υποδομή είναι σε θέση να υποστηρίξει μια αντιτιθέμενη δομή εξουσίας που μπορούν να αντιμετωπίσουν επωφελώς για όλες τις εξελίξεις.

Μια επαναστατική υποδομή είναι η δομημένη συλλογή των ανθρώπων και των άλλων πόρων που έχουν οργανωθεί για το σκοπό διεξαγωγής, για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, το πλήρες φάσμα των ενεργειών που απαιτούνται για το σκοπό που περιγράφεται παραπάνω. Μεταξύ των αναγκαίων δραστηριότητες είναι η παραγωγή και η διάδοση της προπαγάνδας, την πρόσληψη, τη συγκέντρωση κεφαλαίων, την αυτοάμυνα και την εσωτερική πειθαρχία, τη συλλογή πληροφοριών και την αξιολόγηση, το σχεδιασμό και την καθοδήγηση. Είναι η συνεχής βελτίωση, την ανάπτυξη και την επέκταση των δραστηριοτήτων αυτών που από μόνο του μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη του τελικού στόχου επαναστατική.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ALLIANCE ΜΕΛΗ

Τα μέλη της Εθνικής Συμμαχίας συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες που αναφέρονται παραπάνω, ειδικά στην πρόσληψη και στη διάδοση του μηνύματος Εθνικής Συμμαχίας για το κοινό. Αυτή η τελευταία δραστηριότητα γίνεται δυνατή με την ανάπτυξη της Εθνικής Συμμαχίας των διαφόρων μέσων: ένα εβδομαδιαίο ραδιοφωνικό πρόγραμμα, μια ποικιλία καταγράφονται υλικών, και ένα ευρύ φάσμα των εκδόσεων.

Ραδιοφωνική μετάδοση: εβδομαδιαίο πρόγραμμα της Εθνικής Συμμαχίας, η αμερικανική φωνέςδιαφωνούντων, φτάνει Λευκό ανθρώπους σε όλο τον κόσμο μέσω του Διαδικτύου. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε ένα πιο ευρύ κοινό από ό, τι τα περισσότερα από τα άλλα μέσα της Εθνικής Συμμαχίας.Φτάνει πολλές χιλιάδες άνθρωποι κάθε εβδομάδα οι οποίοι γνωρίζουν ότι κάτι είναι σοβαρό λάθος με τον τρόπο που ο κόσμος τους είναι να τρέχει, αλλά που χρειάζονται βοήθεια στην κατανόηση των λεπτομερειών και στην κατανόηση της συνολικής εικόνας, έτσι ώστε να μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη τους να εργαστούν για ένα καλύτερο μέλλον.

Διανομή έντυπου υλικού: Μέλη χρησιμοποιούν Εθνική Συμμαχία έντυπο υλικό-single-issue αυτοκόλλητα και φυλλάδια, έντυπες εκδόσεις των online εκδόσεων μας, και άλλοι, για να φτάσει στο κοινό. Με τη διανομή αυτών των υλικών στις κοινότητές τους, ευαισθητοποίηση της κοινής συνείδησης των σημαντικών θεμάτων, παρέχουν την απαραίτητη όχι τις πληροφορίες εύκολα διαθέσιμες και αλλού, και να δώσει ενδιαφερόμενοι έναν τρόπο για να επικοινωνήσετε με την Εθνική Συμμαχία. Ορισμένα μέλη διανέμουν αυτά τα υλικά απρόσωπα και ανώνυμα, και άλλοι διανομή τους με έναν τρόπο που παρέχει μια ευκαιρία να συναντήσουν τους παραλήπτες πρόσωπο με πρόσωπο και συμμετοχή τους στη συνομιλία.

Δραστηριότητα στο διαδίκτυο: Η Εθνική Συμμαχία υποστηρίζει τρεις ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο. Οι διευθύνσεις είναι natall.com (κύρια οργανωτικά σελίδα μας, όπου οι αναγνώστες για πρώτη φορά μπορούν να ανακαλύψουν ποιοι είμαστε και τι πρεσβεύουμε-και ελάτε μαζί μας)? Nationalvanguard.org (online περιοδικό μας, με εκατοντάδες κειμένου, εικόνων και αρχείων ήχου στη διάθεση του κοινού, συμπεριλαμβανομένων των άρθρων από το περιοδικό National Vanguard, το κείμενο των άλλων εκδόσεώνμας, και μια σειρά από αρχεία ήχου που επιτρέπουν στους επισκέπτες να ακούσετε πραγματικά να ραδιοφωνικές εκπομπές μας με την άνεσή τους)? και whitebiocentrism.com (μια online κοινότητα που επιτρέπει ομοϊδεάτες άτομα που είναι σοβαροί για την προώθηση σκοπό μας να αλληλεπιδρούν, να εκπαιδεύσει και να βοηθήσει ο ένας τον άλλον). Όπως έχουμε εισέλθει εκ νέου το πεδίο της έντυπες εκδόσεις, βιβλία, φυλλάδια, και άλλα έργα θα είναι επίσης διαθέσιμη σε αυτούς τους ιστότοπους.

Επιστολές, συναντήσεις και άλλες δραστηριότητες: Πολλά μέλη κάνουν τηλεφωνικές κλήσεις σε εκπομπές ραδιοφώνου μιλήσει ή γράψει επιστολές προς τους συντάκτες των εφημερίδων ή περιοδικών ως έναν τρόπο για τη διάδοση του μηνύματος Εθνική Συμμαχία. Ορισμένα μέλη καλούν τους ενδιαφερόμενους να ακούτε μέρη στα σπίτια τους και στη συνέχεια να παίξει ένα αμερικανικό πρόγραμμα φωνές διαφωνούντωνή ομιλίας Εθνική Συμμαχία ως ένας τρόπος εισαγωγής τους επισκέπτες τους στη Συμμαχία.

Την πρόσληψη και την οικοδόμηση στελέχη: Πολλά μέλη συμμετέχουν στην διαδικασία οικοδόμησης της Εθνικής Συμμαχίας συμμετέχοντας σε one-on-one πρόσληψη σε επιλεγμένα άτομα, των οποίων η εκπαίδευση, τις δεξιότητες, ή τα ταλέντα καταστεί δυνατό για να αυξήσουν τις δυνατότητες της Συμμαχίας.Έτσι, ένα κράτος που βρίσκεται στην σχολή του πανεπιστημίου αναζητά άλλα πρόσωπα σχολή ή για την εξαιρετική τους φοιτητές οι οποίοι είναι δεκτικοί στο μήνυμα Εθνική Συμμαχία? ένα μέλος που είναι ένας επιχειρηματίας επιδιώκει ευκαιρίες για να βολιδοσκοπήσει και να προσλάβει άλλους ανθρώπους των επιχειρήσεων με τους οποίους έρχεται σε επαφή? ένα μέλος που υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις ή σε ένα αστυνομικό γραφείο χρησιμοποιεί καθημερινά τις αλληλεπιδράσεις του με το προσωπικό καριέρα για να επιλέξετε εξαιρετικό άτομα που είναι δεκτικοί, και στη συνέχεια να τους δίνει την ευκαιρία να υπηρετήσω τη φυλή τους, όταν πρόκειται για στρατιωτικές ή αστυνομικές λειτουργίες τους.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ALLIANCE

William Pierce

Η Εθνική Συμμαχία επίσημα οργανώθηκε το Φεβρουάριο του 1974. Πολλά από τα πρώτα μέλη του προήλθε από μια άλλη οργάνωση, η Εθνική Νέων Συμμαχία, η οποία είχε ιδρυθεί το 1970 στη Βιρτζίνια από τον Dr. William Pierce, ένας νεαρός καθηγητής φυσικής που άφησε μια καριέρα της διδασκαλίας και της έρευνα στο Oregon State University για να αφιερώσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του λαού του. Ο Δρ Pierce συνεργάστηκε με τον περίφημο συγγραφέα και κλασικιστής Καθηγητής Revilo P. Oliver στην ίδρυση και τα πρώτα χρόνια της Εθνικής Συμμαχίας Νέων.

Αν και οι ιδεολογίες των δύο οργανισμών ήταν ταυτόσημα, μέλος της Εθνικής Συμμαχίας Νέων είχε περιοριστεί σε άτομα κάτω των 30 ετών, και ότι η ομάδα επικέντρωσε τις δραστηριότητές της σε κολλέγιο και πανεπιστημιουπόλεις. Έτσι, ο σχηματισμός της Εθνικής Συμμαχίας πραγματοποιείται μια διεύρυνση της προσφυγής της Εθνικής Συμμαχίας Νέων να συμπεριλάβει Λευκό άτομα όλων των ηλικιών και επαγγελμάτων.

Revilo Oliver

Επειδή οι αρχές του 1970 ήταν μια πολιτικά και κοινωνικά ταραγμένη περίοδος, κατά την οποία οι Εβραίοι και άλλοι, μερικές φορές υπό το πρόσχημα της αντιπολίτευσης στις Βιετνάμ πόλεμος-οργάνωναν βίαιες διαδηλώσεις στους δρόμους των πόλεων της Αμερικής και ζητά την καταστροφή του Λευκού κοινωνία, η Εθνική Νεολαία Συμμαχία πήρε μια μαχητική, συγκρουσιακή στάση σε αντίθεση με αυτή την καταστροφική δραστηριότητα. Το όνομα της πρώτης περιοδικής της ομάδας, η ταμπλόιντ ΕΠΙΘΕΣΗ!, Αντικατοπτρίζεται αυτή τη στάση. Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώιμης περιόδου, η Εθνική Νέων Συμμαχία οργάνωσε πολλές δημόσιες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων διαδηλώσεις με πλακάτ και πανό καταγγέλλοντας όχι μόνο τους κομμουνιστές, τους Εβραίους, και άλλα δεδηλωμένη εχθρούς της Λευκής Αμερικής αλλά και την κυβέρνηση που ανεκτή ακόμα και τους ενθάρρυναν.

Δυστυχώς, η κλίμακα των δημόσιων δραστηριοτήτων της Εθνικής Συμμαχίας Νέων ήταν πολύ μικρή για να κάνει μια σημαντική επίδραση στην τρέχουσα γεγονότα, τις κυβερνητικές πολιτικές, ή συνείδηση του κοινού. Οι δραστηριότητες αυτές, επίσης, δεν οδήγησε σε σημαντική αύξηση της οργανωτική δύναμη: πολλοί από τους ανθρώπους που έλκονται από την Εθνική Συμμαχία Νέων από τη δημοσιότητα ότι οι δραστηριότητές του που δημιουργείται είχε μόνο ρηχά, βραχυπρόθεσμα κίνητρα.

Όπως ο Δρ Pierce και τους συναδέλφους του ήρθε να εκτιμήσουν πληρέστερα το μέγεθος και την χρονική κλίμακα του έργου που αντιμετωπίζει τους, η προσέγγισή τους έγινε πιο θεμελιώδες. Μέχρι τη στιγμή που η Εθνική Συμμαχία ιδρύθηκε το 1974, η προγραμματική έμφαση είχε μετατοπιστεί από μια επιφανειακή αντιπαράθεση με τους εχθρούς του λαού μας στην οικοδόμηση της αναγκαίας οργανωτικής θεμέλια για την τελική νίκη επί αυτών των εχθρών. Ταυτόχρονα η έμφαση στην πρόσληψη μετατοπίστηκε από την ποσότητα στην ποιότητα. Τον Απρίλιο του 1978, το όνομα του περιοδικού της Εθνικής Συμμαχίας αλλάξει από την επίθεση! Στην Εθνική Vanguard. Τα κόκκινα πρωτοσέλιδα και παραινέσεις για δράση στη δημοσίευση αντικαταστάθηκαν από νηφάλια ανάλυση της πολιτικής, κοινωνικής και φυλετικής κατάστασης και του έργου που αντιμετωπίζει ο λαός μας.

Αυτό δεν είναι να πούμε ότι η Εθνική Συμμαχία μαλάκωσε ή μετριάστηκε προσέγγιση του στον αγώνα?Πράγματι, Μάιος 1978 είδε τη δημοσίευση της πρώτης έκδοσης του πρώτου μυθιστορήματος Δρ Pierce, ο Turner Diaries, η οποία είχε προηγουμένως συνέχειες στην επίθεση! και το οποίο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από την κυβέρνηση και τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το πρόγραμμα πιο θεμελιώδη και μεγαλύτερου βεληνεκούς μετά από αυτή τη φορά, ωστόσο, έφερε μαζί της μια πιο ώριμη και σοβαρή δημόσια εικόνα για την Εθνική Συμμαχία.

Το 1978 μια ομάδα από μέλη που ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρονται για την θρησκευτική ή πνευματική βάση του έργου της Εθνικής Συμμαχίας διοργάνωσε το Cosmotheist Κοινότητα Εκκλησίας , μέλη της οποίας αποτέλεσαν τον πυρήνα ηγεσία της Συμμαχίας.

William Simpson

Από το 1978 ο ρυθμός αύξησης των μελών αυξήθηκε επίσης σημαντικά για αρκετά χρόνια. Μέχρι το 1983, ωστόσο, η στάση της εποχής Ρέιγκαν είχε θέσει σε, και την πρόσληψη επιβραδύνθηκε. Σε όλο το υπόλοιπο της δεκαετίας του 1980 υπήρξε μια σταδιακή μείωση του αριθμού των μελών, και το Εθνικό Γραφείο γνώρισε μεγάλη δυσκολία στην πρόσληψη μελών του προσωπικού του διαμετρήματος που απαιτούνται για να φέρει το έργο της προς τα εμπρός. Τον Αύγουστο του 1985, η Εθνική Υπηρεσία μετακινηθεί από την Ουάσιγκτον, DC, περιοχή σε μια αγροτική, ορεινή περιοχή στη Δυτική Βιρτζίνια.

Η Εθνική Συμμαχία δημοσίευσε το δεύτερο βιβλίο της, το 1980, μέλος του William Simpson, η οποία Way Δυτική άνθρωπος; Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε την δεύτερη έκδοση του Turner Diaries. Το 1984 δημοσίευσε την ένταση ανάτυπο, το καλύτερο της ATTACK! και το Εθνικό Vanguard ταμπλόιντ, που εκδίδεται από μέλος Kevin Alfred Strom, μια συγγενή της, τόσο Δρ Pierce και ο Δρ Revilo Oliver.

Kevin Strom

I n 1987 εκδοτική βραχίονα της Εθνικής Συμμαχίας, National Vanguard Βιβλία, αναδιοργανώθηκε ως χωριστή οντότητα. Το 1989 δεύτερο μυθιστόρημα Dr. του Pierce, Hunter, δόθηκε στη δημοσιότητα. Στο νέο μέλος 1991 Randolph Calverhall, σε απόσταση φιδιού, δόθηκε στη δημοσιότητα.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980 το κλίμα για την πρόσληψη άρχισε να αλλάζει. Σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς από ό, τι πριν, Λευκή Αμερικανοί άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η χώρα τους ήταν επικεφαλής πάνω από το χείλος του γκρεμού σε διάλυση και την καταστροφή και ότι οι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον ήταν απρόθυμη και ανίκανη να αποτρέψουν την καταστροφή. Οι άνθρωποι έγιναν πολύ πιο ανταποκρίνεται στο μήνυμα της Εθνικής Συμμαχίας. Η ιδιότητα του μέλους διπλασιάστηκαν το 1990-1991 και ξανά το 1992.

Το 1991 Εθνικό Vanguard Βιβλία άρχισε να δημοσιεύει ηχογραφήσεις και τον Δεκέμβριο του 1991, η Εθνική Συμμαχία άρχισε να εκπέμπει το μήνυμά της σε όλο τον κόσμο μέσω βραχέων κυμάτων ραδιοφώνου με το εβδομαδιαίο πρόγραμμα αμερικανικές φωνές διαφωνούντων, που ιδρύθηκε και φιλοξενείται από το μέλος Kevin Alfred Strom. Πριν από την έλευση του Διαδικτύου, το πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε επίσης από έναν αριθμό ΑΜ και FM ραδιοφωνικούς σταθμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το 1993, υπό τη διεύθυνση του πρώτου Συντονιστής Μέλους πλήρους απασχόλησης της Συμμαχίας, βετεράνος Πράσινο Beret William White Williams, ένα κωμικό βιβλίο δημοσιεύθηκε ως εκπαίδευση των νέων και εργαλείο προβολής.

Το πρώτο τεύχος του Ελεύθερου Λόγου, ένα μηνιαίο περιοδικό εκτύπωσης που περιέχει τα κείμενα των ραδιοφωνικών εκπομπών μας, εμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 1995? οι εκπομπές δημοσιεύονται τώρα στο nationalvanguard.org.

Εθνική Vanguard Βιβλία που δημοσιεύθηκε τον μπολσεβικισμό από τον Μωυσή να Λένιν το 1999, Τελετουργικά αίματος το 2001, και το The Lightning και ο ήλιος το 2002. Η δεύτερη έκδοση του οποίου Way Δυτικής άνθρωπος,με επιμέλεια του Jerry Abbott με τις αναθεωρήσεις του αρχικού συγγραφέα, δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές του 2003. Η πρώτη έκδοση της Εθνικής Συμμαχίας Μέλους Εγχειρίδιο εκδόθηκε στη δεκαετία του 1970, και σημαντικά ενισχυμένη έκδοση δημοσιεύθηκε το 1992.

Κατασκευή εγκαταστάσεων στο Εθνικό Γραφείο υπήρξε συνεχής. Δύο παλαιότερα αγροτόσπιτα ανακαινίστηκαν, το κεντρικό κτίριο γραφείων ανεγέρθηκε το 1985, και επιπλέον μεταλλικά κτίρια κατασκευάστηκαν το 1997, το 1999 και το 2002. Η τελευταία από αυτές, το κτίριο ηγεσία, μπορεί να έχει συναντήσεις με έως 300 συμμετέχοντες.

Στις 23 Ιουλίου 2002, η Εθνική Συμμαχία υπέστη ένα μεγάλο πλήγμα. Ο Δρ William L. Pierce, ο ιδρυτής και ηγέτης της Εθνικής Συμμαχίας, έχασαν τη ζωή τους, και, στο κενό ηγεσίας, άτομα που δεν γνωρίζουν, ή σε αντίθεση προς τις θεμελιώδεις αρχές της Συμμαχίας, τόσο οργανωτικά και πνευματικές, ανέλαβε την εξουσία. Μια προσέγγιση «μεγάλη σκηνή» δικάστηκε, και ήταν χωρίς εντόσθια τα τμήματα του Εγχειριδίου Μέλους λίστα το Χριστιανισμό ως αντίθετη ιδεολογία. Οι ιδιότητες που είχε θέσει η Εθνική Συμμαχία, εκτός από άλλα φιλο-Άσπρο ομάδες-της πνευματική βάση, τα υψηλά πρότυπα, χωρίς συμβιβασμούς ιδεολογία-απορρίφθηκαν του. Η Συμμαχία μετατράπηκε σε μια ακόμη ανταγωνιστικά οργάνωση «White δικαιώματα», κάτι για το οποίο δεν υπήρχε ουσιαστικά καμία ανάγκη ή ζήτηση. Η ποιότητα των δημοσιεύσεων Συμμαχία άρχισε να υποφέρει, όπως είχαν προσληφθεί λιγότερο ικανό προσωπικό. Με την πάροδο του χρόνου, το ραδιοφωνικό πρόγραμμα, έντυπες εκδόσεις και δημοσιεύσεις Web σταμάτησε. Η ιδιότητα του μέλους και υποστηρικτής τους αριθμούς-και ποιότητα έπεσε κατακόρυφα.

Πολλοί από τους υποστηρικτές παλληκάρι Δρ Pierce και επιτελικά στελέχη, συμπεριλαμβανομένου του Fred Streed, ο Δρ Robert de Marais, Γουίλ Williams, ο Kevin Alfred Strom, Τζέρι Abbott, και άλλοι, εκδιώχθηκαν ή παραιτήθηκαν πάνω από αυτά τα ζητήματα. Ανεξάρτητες εκδόσεις και ομάδες υποστήριξης συστάθηκαν για τη διατήρηση της κληρονομιάς Εθνική Συμμαχία και William Pierce κατά τη διάρκεια αυτών των σκοτεινών χρόνων, ιδίως μέσω Will Williams »οργανωτική και εκδοτική προσπάθεια, Incuding την τοποθεσία WebWilliam Pierce Legacy? και οι προσπάθειες του Kevin Alfred Strom στην ιστοσελίδα του National Vanguard.

William White Williams

Κατά τη διάρκεια των ετών από το 2002, έγιναν αρκετές προσπάθειες για την αποκατάσταση της Συμμαχίας. Η επιτυχία ήρθε επιτέλους το 2013 και το 2014. Στα τέλη του 2013, στον απόηχο του ανακοίνωσε τη διάλυση της Συμμαχίας ως οργάνωση ιδιότητας μέλους από το διάδοχό του προέδρου της, Erich Gliebe, William White Williams και ο Kevin Alfred Strom ανακοίνωσε την εκ νέου διαμόρφωση της Συμμαχίας στο πλαίσιο οι αρχικές αρχές που ορίζονται από τον Δρ Pierce. Ένα γραφείο και τα μέσα ενημέρωσης συγκρότημα χτίστηκε για τη Συμμαχία στα βουνά της ανατολικής Τενεσί. Αμερικής φωνές διαφωνούντων εκπομπές επανελήφθησαν τον Δεκέμβριο του 2013 στο πλαίσιο ιδρυτής του προγράμματος, Kevin Alfred Strom, και η τοποθεσία Web Εθνικό Vanguardάλλη μια φορά έγινε το επίσημο ηλεκτρονικό δημοσίευση της Συμμαχίας .Μέσα από την ηγεσία και την προσωπική θυσία του Will Williams, το 2014 οι βιβλιοθήκες Εθνική Συμμαχία, συμπεριλαμβανομένης της ανεκτίμητη προσωπική βιβλιοθήκη της έρευνας του Δρ Pierce και πολλά ανεκτίμητα ιστορικά αντικείμενα, επιστολές και προσωπικά αντικείμενα του Δρ Pierce, σώθηκαν από την απώλεια ή το διοργανωτή της δημοπρασίας φραγμός. Στα τέλη του 2014, ο Erich Gliebe τελικά συμφώνησε να παραιτηθεί και να παραδώσει τον έλεγχο της Εθνικής Συμμαχίας, National Vanguard Βιβλία, την Cosmotheist Κοινότητα Εκκλησίας, και όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία σε ένα νέο διοικητικό συμβούλιο υπό την προεδρία του Will Williams, σημείο στο οποίο η Εθνική Συμμαχία και το ανασυσταθέν Συμμαχία έγινε ένα. Η Συμμαχία έχει επαναληφθεί χωρίς συμβιβασμούς, τα θεμελιώδη και επαναστατική προσέγγιση της.

Γιατί να συμμετάσχω Εθνικής Συμμαχίας

Ισχύς εν τη ενώσει: Ως μέλος της Εθνικής Συμμαχίας θα πρέπει να κάνει κάτι για το τι συμβαίνει στον κόσμο σας, και όχι μόνο διαμαρτύρονται για αυτό. Θα πρέπει να ενώνει τη δύναμή σας με εκείνη πολλών άλλων άνδρες και γυναίκες με τις ίδιες πεποιθήσεις και στόχους. Εργάζονται μόνοι μπορείτε να πετύχετε σχετικά μικρή? εργάζεται σε συντονισμό με άλλους μπορείτε να έχετε μια πολύ μεγαλύτερη επίδραση στην πορεία των γεγονότων γύρω σας.

Καθοδήγηση για τα μέλη: Με Ενημέρωση των μέσω της εσωτερικής δημοσιεύσεις Εθνική Συμμαχία των δραστηριοτήτων άλλων μελών και των εν εξελίξει προγραμμάτων Εθνικής Συμμαχίας, θα έχετε τόσο καθοδήγηση και ένα ευρύτερο πεδίο για τη δική σας δραστηριότητα. Θα είναι σε θέση να αξιοποιήσει την πείρα και τις ειδικές γνώσεις των άλλων μελών, αντί να βασίζεται αποκλειστικά στις δικές σας υποθέσεις.

Κάνοντας μετράνε τη ζωή σας: Τίποτα στη ζωή δεν είναι πιο ικανοποιητική και την εκπλήρωση ό, τι κάνει μια δέσμευση για μια μεγάλη και απρόσωπη στόχο και, στη συνέχεια, αφιερώνοντας τα ταλέντα και τις ενέργειες ενός ατόμου στην επίτευξή του. Ως μέλος της Εθνικής Συμμαχίας θα πάρετε ένα χέρι στη διαμόρφωση του μέλλοντος και για τον καθορισμό του πεπρωμένου της φυλής σας. Με αυτόν τον τρόπο θα μοιραστούν στην αθανασία του.

Απαραίτητη εργασία: Εκτός από την προσωπική ικανοποίηση και την εκπλήρωση της να κάνει κάτι που πραγματικά έχει σημασία και που κάνει καταμέτρηση ζωή σας, θα πρέπει να ενταχθεί στην Εθνική Συμμαχία,επειδή είναι το σωστό πράγμα που κάνει κάθε Λευκό πρόσωπο που μπορεί να δει την απειλή για το. το μέλλον του αγώνα σήμερα και που αρνείται, είτε από δειλία ή εγωισμό, να αγωνιστούμε για τον λαό του δεν αξίζει να συγκαταλέγονται μεταξύ τους. Η αποστολή της Εθνικής Συμμαχίας είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά είναι απαραίτητο, και ότι θα πρέπει να είναι η μόνη εξέταση για κάθε άνδρα ή γυναίκα με ένα πλήρως ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης.

ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ

Επιλεξιμότητα: Κάθε λευκό πρόσωπο (μη-Εβραίος εξ ολοκλήρου ευρωπαϊκής καταγωγής) του ήθους και τουλάχιστον 18 ετών, ο οποίος δέχεται ως δική του τους στόχους της Εθνικής Συμμαχίας και ο οποίος είναι πρόθυμος να υποστηρίξει το πρόγραμμα που περιγράφεται στο παρόν μπορεί να υποβάλει αίτηση για ιδιότητα του μέλους.

Μη επιλέξιμες ατόμων: Δεν ομοφυλόφιλος ή αμφιφυλόφιλος πρόσωπο, κανένα πρόσωπο εθισμένοι ενεργά στο αλκοόλ ή σε ένα παράνομο ναρκωτικό, κανένα πρόσωπο με ένα μη-Άσπρο σύζυγο ή ένα μη-Λευκό εξαρτάται, και, εκτός από έκτακτες περιστάσεις, κανένα πρόσωπο δεν περιορίζεται επί του παρόντος σε μια ποινική ίδρυμα μπορεί να γίνει μέλος. (Η Εθνική Συμμαχία δεν υποστηρίζουμε οποιαδήποτε παράνομη δραστηριότητα και αναμένει τα μέλη της να συμπεριφέρονται αναλόγως.)

Διαδικασία υποβολής αίτησης: Κάθε επιλέξιμο πρόσωπο που επιθυμεί να γίνει μέλος της Εθνικής Συμμαχίας θα πρέπει να συμπληρώσει πλήρως την αίτηση και το ταχυδρομείο, μαζί με την αμοιβή $ 25 εφαρμογή και τέλη πρώτο μήνα του, στην διεύθυνση που αναγράφεται στο έντυπο. Ένα νέο μέλος θα λάβει μια καρφίτσα μέλους, ένα εγχειρίδιο Μέλους, και κάθε θέμα, όταν δημοσιεύθηκε των εσωτερικών ενημερωτικό δελτίο των μελών της Εθνικής Συμμαχίας. (Πληρωμές τέλη είναι εθελοντική αιμοδοσία για τη στήριξη του έργου της Εθνικής Συμμαχίας. Δεν είναι πληρωμές για αγαθά ή υπηρεσίες που παρασχέθηκαν προς το μέλος.)

Ανωνυμία: Η ανωνυμία των μελών προστατεύεται αυστηρά? ως γενική πολιτική, όνομα κανενός μέλους θα δημοσιοποιούνται ή αποκαλύπτονται σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, χωρίς τη ρητή συγκατάθεσή του μέλους. Πέρα από αυτό, ένας αιτών μέλους ο οποίος εκφράζει την ανησυχία ότι του ή της κοινωνικής πρόνοιας, την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα ως μέλος θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο εάν υπήρχε οποιαδήποτε πιθανότητα καθόλου ότι η συμμετοχή του στο Εθνικό Συμμαχία αποκαλύφθηκαν μπορεί, εάν το επιθυμεί, κρατήστε μελών κάτω από ένα nom de guerre. μια τέτοια αιτών θα πρέπει να αποστείλει επιστολή στον Πρόεδρο δηλώνοντας την πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει το nom de guerre στο έντυπο της αίτησης του και για όλη την αλληλογραφία του για θέματα Εθνικής Συμμαχίας. Κάρτα μέλους του θα εκδοθεί με αυτό το όνομα σε αυτό, και θα λάβει όλα τα αποστολές του από την Εθνική Συμμαχία απευθύνεται σε αυτό το όνομα. Δεν υπάρχουν εγγραφές με το αληθινό όνομά του θα πρέπει να διατηρηθούν. Θα είναι η ευθύνη του αιτούντος για να εξασφαλιστεί ότι η αλληλογραφία που απευθύνεται στο nom de guerre του θα πρέπει να παραδοθεί σε αυτόν από την ταχυδρομική υπηρεσία και να λάβουν όλα τα υπόλοιπα μέτρα που απαιτούνται για την προστασία της ανωνυμίας του, όπως η καταβολή τελών του με μετρητά ή χρήματα εντολές, αντί των προσωπικών επιταγών. Η Εθνική Συμμαχία δεν συνιστά ότι ο αιτών χρησιμοποιεί ένα nom de guerre χωρίς ήχο λόγος για κάτι τέτοιο. Δεν θα εξετάσει ευνοϊκά σε κάθε αιτούντα, ο οποίος επιλέγει μια επιπόλαιη nom de guerre.

Κατηγορία Υποστηρικτής: Εκείνοι που, λόγω προσωπικών περιστάσεων, επιθυμεί να υποστηρίξει τις προσπάθειες της Συμμαχίας, χωρίς ενώνει μπορούν να το πράξουν ακολουθώντας την παρακάτω διαδικασία. Υποστηρικτές θα λάβουν, επίσης, εσωτερικό ενημερωτικό δελτίο μας.

Γίνομαι μέλος:

Κατεβάσετε και να εκτυπώσετε μια αίτηση προσχώρησης , συμπληρώστε έξω, και στη συνέχεια mail στο:

Εθνική Συμμαχία, Box 172, Δάφνη Φρεατώδης κάμινος TN 37680 ΗΠΑ. (Ηλεκτρονικό έντυπο αίτησης προσεχώς)

Γίνε υποστηρικτής:

Απλά συμπληρώστε την online φόρμα δωρεάς μας - ή, για όσους προτιμούν να χρησιμοποιούν μετρητά μέσω της ταχυδρομικής υπηρεσίας, μόλις κατεβάσετε και να εκτυπώσετε φόρμα υποστηρικτής μας , συμπληρώστε τα έξω, και στη συνέχεια ταχυδρομικά στην ανωτέρω διεύθυνση.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ  

(Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΝΗΜΑΤΩΝ

Ή ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ)

(Έξοδος 23,16. 23,19. 34,26. Λευιτικόν 23,15-21. Αριθμοί 28,26-31. Δευτερονόμιο 16,9-12)

- Η γιορτή της Πεντηκοστής εορταζόταν εφτά εβδομάδες μετά το Πάσχα, εφτά δηλαδή εβδομάδες μετά από την επομένη του Σαββάτου εκείνου, όπου προσφέρθηκε το δεμάτι με τα σιτηρά στον Κύριο (Λευιτικόν 23,15-16. Δευτερονόμιο 16,9-10).

Κατά την Πεντηκοστή ημέρα θα έπρεπε να προσφέρουν νέα αναίμακτη θυσία στον Κύριο. Κάθε οικογένεια θα έπρεπε να προσφέρει με ειδική τελετουργία στον Κύριο δύο ψωμιά, ζυμωμένα με δύο δέκατα του εφά (7,5 κιλά περίπου) σιμιγδάλι και ψημένα, ως προσφορά πρωτογεννημάτων στον Κύριο. Μαζί με τα ψωμιά θα έπρεπε να προσφέρουν και εφτά αρνιά ενός έτους χωρίς κανένα ελάττωμα, ένα μοσχάρι και δύο κριάρια χωρίς κανένα ελάττωμα (στο βιβλίο των Αριθμών γίνεται λόγος για 2 μοσχάρια, για 1 κριάρι και 7 αρνιά). Αυτά θα προσφερθούν ως θυσία ολοκαυτώματος στον Κύριο, μαζί με την αναίμακτη θυσία των σιτηρών και τις σπονδές, ως θυσία που η ευωδιά της ευχαριστεί τον Κύριο.  Ακόμη θα έπρεπε να προσφέρουν ένα τράγο, ως θυσία εξιλέωσης για τις αμαρτίες τους και δυο αρνιά ενός έτους, ως θυσία για τη σωτηρία τους. Αυτά τα πρόσφερε ο ιερέας, με ειδική τελετουργία στον Κύριο, και τα δύο αρνιά μαζί με τα ψωμιά ανήκαν στους ιερείς. Η ημέρα αυτή ήταν ημέρα άγια και αφιερωμένη στον Κύριο και δεν έπρεπε να κάνουν καμία χειρωνακτική εργασία. Αυτός ήταν νόμος παντοτινός για όλες τις επερχόμενες γενιές, όπου κι αν κατοικούσαν(Λευιτικόν 23,17-21. Αριθμοί 28,26-31).

- Η γιορτή του θερισμού των πρωτογεννημάτων από τα σιτηρά που έχουν σπείρει οι Ισραηλίτες, είναι μια από τις τρεις γιορτές που ζήτησε ο Κύριος για να τον τιμούν κάθε χρόνο (Έξοδος 23,16).

- Τα καλύτερα από τα πρωτογεννήματα της γης, οι Ισραηλίτες έπρεπε να τα φέρνουν ως αφιέρωμα στον οίκο του Κυρίου, πρώτα στη Σκηνή του Μαρτυρίου και αργότερα στο Ναό. Εκεί τα τρώγανε ενώπιον του Κυρίου. 

- Δεν πρέπει να βράζετε το αρνί μέσα στο γάλα της μάνας του (Έξοδος 23,19. 34,26. Δευτερονόμιο 16,11-12). ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΔΟΓΜΑ!!

Τί γιορτάζουμε την Πεντηκοστή;

Η εορτή αυτή αντιστοιχεί με την επίσης μεγάλη ετήσια εορτή των Ιουδαίων η οποία στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη) αποκαλείται Γιορτή του Θερισμού ή Γιορτή των Εβδομάδων. (Έξοδος 23:16· 34:22) η οποία ήταν καθαρά γεωργική εορτή με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο. Η τήρηση της λάβαινε χώρα την πεντηκοστή ημέρα μετά τις 16 Νισάν του Ιουδαϊκού ημερολογίου, την ημέρα κατά την οποία η κεφαλή κάθε οικογένειας προσέφερε στον Θεό ένα δεμάτι κριθάρι, που υποδήλωνε την επιθυμία για ειρηνική σχέση μαζί Του. (Λευιτικό 23:15, 16) Οι προσφορές για αυτή τη γεωργική γιορτή γίνονταν μέσω του ιερατείου αρχικά στην Σκηνή της Μαρτυρίας, ενώ αργότερα στον Ναό στην Ιερουσαλήμ. ΟΠΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΤΕ Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΒΡΑΪΚΗ ΓΙΟΡΤΗ!!ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΩΜΙΟΙ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΒΡΑΪΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΓΙΝΕΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!!ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΨΑΛΛΟΥΝ ΕΒΡΑΪΚΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ!! ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΥΜΝΟΥΝ ΤΟΝ ΨΕΥΤΟΘΕΟ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ??

Είναι γνωστό, για όποιον ασχολείται με το φαινόμενο Εκκλησία και Θρησκεία, ότι για το ποίμνιο και τους "βοσκούς" του φαινομένου, οτιδήποτε δεν είναι αρεστό στην συγκεκριμένη θεώρησή τους, λογίζεται από αυτούς εκ προοιμίου αιρετικό, επιβλαβές, δαιμονικό και γενικά ασυμβίβαστο με αυτούς.

Θα μου πείτε, τί ενδιαφέρει την κοινωνία για το τι λένε όσοι είναι ιδεοληπτικοί; Το θέμα είναι, ότι τις στρεβλές τους απόψεις τις προβάλλουν ιδιαίτερα με την εξουσία που έχουν και προσπαθούν να τις επιβάλουν σε όλη την κοινωνία και το κράτος μας, ως την μόνη ορθή θεώρηση. Αυτό εκτός του ότι είναι επικίνδυνο, δεν δίνει στην κοινωνία και την επιστήμη την δυνατότητα να ελέγξουν με ορθολογικά κριτήρια κάτι, αν αυτό μπαίνει εκ προοιμίου σε μια μανιχαϊστική διάσταση καλού/κακού και αυτό είναι που προσπαθεί η Εκκλησία να κάνει σε πολλά θέματα. Πριν λίγο καιρό είδαμε τις πολεμικές τέχνες και το judo ότι είναι...δαιμονικά, εδώ όμως θα μας απασχολήσει το θέμα της ψυχοθεραπείας, της ψυχανάλυσης και γενικά την θεραπεία των ψυχικών προβλημάτων, που και αυτές σε αυτή την κατηγορία λίγο πολύ μπαίνουν από τους χριστιανούς.

Ψυχολογία-Ψυχοθεραπεία  Η ψυχοθεραπεία είναι ή συμπληρωματική λύση στην ψυχιατρική και την αντίστοιχη φαρμακοθεραπεία, την ηλεκτροθεραπεία και την στα σπάργανα ακόμα αντίστοιχη χειρουργική, για τις λεγόμενες ψυχικές/ψυχολογικές ασθένειες. Μάλιστα πολλές φορές συνεργάζονται ακόμα και από τους ίδιους επιστήμονες με την ψυχιατρική ή την βιολογία και συχνά παραπέμπει η μία στην άλλη. Ο ενδιαφερόμενος για ψυχοθεραπεία, δεν είναι πάντα "ασθενής" με την απλή έννοια του όρου· είναι οποιοσδήποτε αισθάνεται ο ίδιος ή κάποιος κοντινός του, ότι υπάρχει κάτι στις σκέψεις του, στις πράξεις του και στην κατανόηση την δική του ή των άλλων, που είναι εμπόδιο στη ζωή του και δεν σημαίνει ότι είναι η φαίνεται διαφορετικός από έναν μέσο άνθρωπο.

Η ίδια η ψυχοθεραπεία, είναι αλήθεια ότι μπαίνει κατ΄ ευθείαν μέσα στα πόδια των παπάδων, αφού μέχρι τώρα, μόνο αυτοί είχαν de facto την "δικαιοδοσία" να την εξασκούν σε κάποια μορφή της και να την λένε "εξομολόγηση" ή "εξορκισμό". Βέβαια, αν ρωτήσετε έναν παπά, θα σας πει ότι η εξομολόγηση είναι άλλο πράγμα, ενώ η ψυχοθεραπεία είναι μάλλον κάτι κακό όπως μας λέει ησυλλογή κειμένων κατά της ψυχολογίας από την Μητρόπολη Γλυφάδας.

Στην ουσία και μόνο που κάποιος αναφέρει το πρόβλημά του σε έναν τρίτο, είτε παπά είτε φίλο, είναι από μόνο του θετικό, αν μάλιστα δει το πρόβλημα έξω από τον εαυτό του, όπως το βλέπει ένας τρίτος, μπορεί ίσως και να βοηθηθεί. Το θέμα είναι ότι ο εξομολόγος δεν γνωρίζει την επιστημονικότητα του θέματος, αλλά την εμπειρία της ποσότητας και μάλιστα συγκεκριμένης ποσότητας, ποιμνίου δηλαδή, και εκτός αυτού, υποβάλλεται στον ενδιαφερόμενο, ότι το μεν πρόβλημα είναι σίγουρα κάτι δαιμονικό-αμαρτωλό και προερχόμενο από την "ελεύθερή του βούληση" που δημιουργεί εκ των πραγμάτων ενοχές ή ακόμα σαν θεϊκής προέλευσης για λόγους "δοκιμασίας", ενώ την λύση, θα την πάρει από τον Θεό μέσω του παπά φυσικά. Έτσι, πείθεται για την χρησιμότητα του εξομολόγου και ενισχύει με τον άλφα ή βήτα τρόπο την παράνοια του ανορθολογισμού. Από την άλλη επειδή θέλουν να ελέγχουν και τον "Διάβολο", τελευταία έχουνε εμφανιστεί πολλοί παπάδες ή "θεολόγοι" που φέρνουν και τον τίτλο του "ψυχολόγου" ή "ψυχίατρου". Η γνωστή διπλή γλώσσα της Εκκλησίας.

Γιατί όμως η ονομασία "ψυχο-θεραπεία"; Την ονομασία την πήρε από την αρχαία εποχή που ήταν γενικά πιστευτό ότι υπάρχει η "ψυχή", κάτι μη υλικό δηλαδή, κάτι άλλο έξω από το σώμα του ανθρώπου, μάλλον ημιαυτόνομο από αυτό, που ευθύνεται (από μόνο του η σε συνδυασμό με θεϊκές δυνάμεις), για ότι ζει, δημιουργεί ή παθαίνει ο άνθρωπος, για το οποίο δεν υπάρχει προφανής εξωτερική αιτία.

Φυσικά, υπάρχει και διάσταση στο τι συμβαίνει στην ψυχή μετά τον θάνατο· οι πλατωνιστές μιλάνε για αθανασία (μάλιστα, θεωρούν ότι ήδη η ψυχή προϋπήρχε της γέννησης είναι δηλαδή αιώνια), οι αριστοτελικοί ότι πεθαίνει μαζί με το σώμα, οι χριστιανοί ότι δημιουργείται από τον θεό τους και δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά θα ενωθεί με το "αναστημένο" σώμα κάποτε και φυσικά κάθε θεϊστική και φιλοσοφική θεώρηση διαφέρει στο πως φαντάζεται την ύπαρξη και εξέλιξη της ψυχής.

Περιττόν να πούμε ότι σύμφωνα με την επιστήμη, όχι μόνο δεν έχει φανεί κάτι τέτοιο, δηλαδή η ύπαρξη της ψυχής όπως την φαντάζονται οι θιασώτες της ως κάτι το μη υλικό, αλλά όλες οι πνευματικές δράσεις του ανθρώπου, όσο και τα προβλήματα στον "ψυχισμό" του, δεν φαίνεται να έχουν αιτία ή επηρεασμό σε κάτι πέρα από την ίδια την βιοχημεία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, ή εμμέσως του ίδιου του άμεσου περιβάλλοντος ή τέλος της κληρονομικότητας του.

Η ψυχή για την ιατρική και κατ' επέκταση για την ιατρική ψυχολογία, λόγω ακριβώς της προϊστορίας του όρου και της φόρτισης της από θεολογικές και φιλοσοφικές θεωρήσεις, δεν έχει επακριβή ορισμό, αναφέρεται όμως σε ότι έχει να κάνει με ανώτερες πνευματικές λειτουργίες του ανθρώπου, όπως η προσοχή, η συγκέντρωση, η αντίληψη, η μνήμη, η νόηση, η σκέψη, η βούληση και η συνείδηση. Το ότι η ορολογία παρέμεινε ως ψυχο-κάτι, δεν δηλώνει πλέον ότι υπάρχει η ψυχή όπως την ορίζουν δηλαδή οι θεϊστές, αλλά καθορίζει λόγω ιστορικών όπως είδαμε αιτιών, το συγκεκριμένο είδος θεμάτων που δεν δείχνουν να έχουν άμεσα απτή υλική αιτία. Η ψυχολογία λοιπόν αν και κάποτε εθεωρείτο τμήμα της φιλοσοφίας, σήμερα θεωρείται αναπόσπαστο τμήμα της ιατρικής, αφού γίνεται όλο και περισσότερο προφανές, ότι η μελέτη των ψυχικών φαινομένων, χωρίς την πλήρη διερεύνηση του ανθρώπινου νευρικού, του βιορυθμικού, του ορμονικού και του ανοσιακού συστήματος, είναι πλέον αδιανόητη. Το αντικείμενό της τελικά είναι η μελέτη τής συνείδησης και της συμπεριφοράς του ανθρώπου, σε συνδυασμό με τα συνειδητά ή ασυνείδητα κίνητρα του (Νικηφόρος Αγγελόπουλος, Ιατρική Ψυχολογία Α΄, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα, 2012, εισαγωγή).

Εκεί που εστιάζουν τα κείμενα των φορέων της Εκκλησίας ιδιαίτερα, είναι στο "γεγονός", για αυτούς, ότι η ψυχοθεραπεία δεν είναι επιστήμη και φέρνουν κάποιες βιβλιογραφίες κάποιων που έχουν ενδοιασμούς ή την αρνούνται όπως και την κατηγορούν για τις πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις ή μεθόδους που χρησιμοποιεί, ισχυριζόμενοι ότι αυτό και μόνο δείχνει ότι δεν είναι επιστήμη ή ότι έχει δημιουργήσει θρησκεία, είναι επικίνδυνη και άλλα ενδιαφέροντα. Διαβάστε αυτήν την επιλογή της κας Ελένης Ανδρουλάκη από τους σχετικούς συνδέσμους που έβαλα πάρα πάνω, για να πάρετε ιδέα την γνώμη της Εκκλησίας για το θέμα, που είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα πουν ότι δεν είναι η επίσημη γνώμη της.

Φυσικά, αυτό δεν είναι που κάνει κάτι επιστήμη ή όχι. Το να αρνείται κάποιος βιολόγος την Βιολογία δεν σημαίνει ότι δεν είναι επιστήμη. Με την ίδια έννοια που κάποιος ψυχολόγος αρνείται την Ψυχολογία, όπως δείξαμε στα "Σχόλια στην «Ψυχολογία του Αθεϊσμού»". Το να έχει κάποιος ενδοιασμούς ας πούμε για κάποιες θεωρίες της Εξέλιξης, δεν έχει να κάνει με την επιστημονικότητά της. Στο θέμα της Κοσμολογίας, σήμερα υπάρχουν πάρα πολλές θεωρίες και μέθοδοι έρευνας, το ίδιο στην Κβαντομηχανική, όλες θεμιτές άλλες με περισσότερα ή λιγότερα προβλήματα· αυτό δεν κάνει την Κοσμολογία ή την Κβαντομηχανική μη επιστήμη, στον βαθμό που η θεωρία γνωρίζει ότι είναι ΘΕΩΡΙΑ και όχι "μη επιδεχόμενη αμφισβήτησης" πραγματικότητα όπως για παράδειγμα η ΘΕΩΡΙΑ του "Bing Bang" που για τους χριστιανούς ως γνωστόν είναι δεδομένη.

Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιστορία. Η ιστορία δεν ξέρει τα πάντα για την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου για παράδειγμα. Αλλά τα στοιχεία που μαζεύει και ταξινομεί, ακόμα και αυτά που δεν μεταφέρουν ακριβείς ή αληθείς πληροφορίες σε συνδυασμό, μας δίνουν μια καλύτερη γνώση της εποχής από το να μην υπήρχε. Η μέθοδος λοιπόν έχει σημασία να είναι επιστημονική, δηλαδή να ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες ελέγχου, σύγκρισης, διασταύρωσης, στατιστικής, καταγραφής και να διαλέγεται μεταξύ της στις ανακοινώσεις και τα συνέδρια. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και πολλές σχολές στην ιστορική επιστήμη, στο πως μπορεί να διαβάζεται δηλαδή, ούτε αυτό αφαιρεί την επιστημονικότητά της, στον βαθμό που δεν γίνεται στρατευμένη σε κάτι, συνήθως σε εθνικο-πολιτικές ή θρησκευτικές ιδεοληψίες, πού όλες αυτές καθαρίζουν με την πάροδο του χρόνου.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι η Επιστήμη δεν είναι μόνο τα Μαθηματικά και ότι ένα και ένα ίσον δύο, είναι πολύ περισσότερα θέματα που μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να μην είναι ξεκάθαρα όπως στις ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά η ανάλυσή τους και η ταξινόμησή τους, μας έχουν ήδη διευρύνει την γνώση μας, όπως για παράδειγμα η Θεολογία και όταν λέω Θεολογία δεν μιλάω για συγκεκριμένη κατήχηση στην πίστη συγκεκριμένου θεού, όπως την φαντάζονται στο Ελλαδιστάν, αλλά για μελέτη του συγκεκριμένου φαινομένου, της ιδεοληψίας δηλαδή των θεϊστών, στο σύνολό τους.

Τα ψυχικά φαινόμενα τώρα όπως ξέρουμε ήδη σε κάποιο βαθμό, δεν έρχονται από κάποια άγνωστη ή θεϊκή πηγή αλλά από την ίδια την κληρονομικότητα ή την βιοχημεία μας που επηρεάζεται ιδιαίτερα από τις σκέψεις δηλαδή από το πως μεγαλώσαμε και το άμεσο περιβάλλον μας, τόσο σαν τροφή, όσο και σαν συναισθήματα-καταστάσεις που βλέπουμε ή αντιμετωπίζουμε ή ακόμα αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν αλλά με συγκεκριμένο έναυσμα επανέρχονται.

Στις δημοσιεύσεις "Θρησκεία ή βίωμα" και "Θρησκεία Θαυμάτων - Τα θαύματα στην Καινής Διαθήκης", ειπώθηκαν αρκετά για το πως ο άνθρωπος ο οποίος πιστεύει ακράδαντα σε κάτι, αν προγραμματιστεί εξωτερικά ή από μόνος του για κάτι, ή τέλος αν τύχουν οι κατάλληλες στρεσογόνες συνθήκες, μπορεί όχι μόνο να δει και να ακούσει πολλά "θαυμαστά", αλλά κάποια από τα φαινόμενα αυτά έχει η επιστήμη την ικανότητα να τα επαναλάβει στο εργαστήριο, δείχνοντάς μας κατευθείαν στη βιοχημεία μας και όχι σε επικοινωνία με άλλες οντότητες όπως πιστεύεται από τους θρήσκους.

Βέβαια η ανάλυση στον σύνδεσμο που σας έδωσα πριν, φθάνει και σε άλλα συμπεράσματα που τα θέτει με μορφή μύθων:

Πρώτος μύθος: «Επιστημονική η ψυχοθεραπευτική».  Δεύτερος μύθος: «Αναγκαία η ψυχοθεραπευτική».  Τρίτος μύθος: «Αποτελεσματική η ψυχοθεραπευτική».  Τέταρτος μύθος: «Ακίνδυνη η ψυχοθεραπευτική».  Πέμπτος μύθος: «Η Εκκλησία χρειάζεται την ψυχοθεραπεία και τους Χριστιανούς ψυχοθεραπευτές».  Έκτος μύθος: «Η Εκκλησία μπορεί να προσλάβει τις ψυχοθεραπευτικές θεωρίες και μεθοδολογίες».

Για να καταλάβει ο καθείς σε τι Μεσαίωνα ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Διαβάστε το συμπέρασμα: Χριστιανός που μετανοεί δε χρειάζεται ψυχο-φιλοσοφικά υποστηρίγματα.

Να σημειώσω ότι εκτός από άχρηστες τις μεθόδους αυτές στο ίδιο το κείμενο, τις έβγαλε και επικίνδυνες στον 4ο μύθο. Φαντάζομαι ότι οι καλόγεροι του Μεσαίωνα που γυρνούσαν με μαντζούνια και "θεράπευαν" με αυτά και με εξορκισμούς το πόπολο, τα ίδια θα έλεγαν τότε για τους ιατρούς που ήταν στο περιβάλλον του αυτοκράτορα το πόσο επικίνδυνη δηλαδή ήταν η Ιατρική, γιατί η αντιστοιχία είναι παρόμοια.

Αυτό που φοβούνται οι "εν Χριστώ αδελφοί", εν προκειμένω η μητρόπολη Γλυφάδας, και όσοι ζουν από αυτές τις ιδεοληψίες, είναι ότι η κατανόηση από τον άνθρωπο της αιτίας και της λύσης αυτών των φαινομένων που παλαιότερα ήταν ανεξήγητα και τα απέδιδαν σε θεϊκές ή δαιμονικές επιδράσεις, καταργούν στην κοινωνική συνείδηση την ίδια την υπόσταση της Εκκλησίας που είναι η εξομολόγηση και η ισχύς και εξουσία που έχει πάρει από αυτήν. Καταργεί τέλος την "δράση" και "επίδραση" ενός θεωρούμενου εξωκοσμικού παράγοντα ή οντότητας ή σύνολο οντοτήτων, που τον λένε συνοπτικά επίσης "θεό", από τον οποίο ισχυρίζονται ότι εκπορεύονται όλα, τα πάντα, εκτός φυσικά από, όπως λένε, τα "κακά".

Στην ελληνική σελίδα της Wikipedia θα βρείτε μια καλή ανάλυση του πλήθους και της ονοματολογίας των προβλημάτων αυτών που λέμε ψυχικά ή ψυχολογικά, για να καταλάβουμε ότι πράγματι δεν θα μπορούσε να υπάρχει μια ή κάποιες λίγες μέθοδοι θεραπείας τους. Τόσο στην ψυχοθεραπευτική όσο και στην φαρμακολογία υπάρχουν σωρεία φαρμάκων και περιπτώσεων και μεθόδων και θεωριών που πληθύνουν συνέχεια, η δε ηλεκτροθεραπεία αφορά συγκεκριμένες λίγες περιπτώσεις.

Το ίδιο συμβαίνει με τα υπόλοιπα ψυχικά προβλήματα. Και μόνο το γεγονός ότι σε περιόδους κρίσεως αυτά πληθαίνουν, δείχνει την εξάρτησή τους ήδη από το περιβάλλον και το στρες. Αν διαβάσετε τις αναλύσεις για το θέμα της αύξησης των αυτοκτονιών την περίοδο της κρίσης, θα διαπιστώσετε ότι κοινή πεποίθηση των ειδικών είναι ότι τα προβλήματα αυτά προϋπάρχουν λόγω παρελθόντος, και απλά περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες να εμφανιστούν και η κρίση ευνοεί την εμφάνιση τους. Το παρελθόν υποδεικνύει κληρονομικότητα και προγενέστερο περιβάλλον, ή αύξησή τους έντονο περιβάλλον και πίεση.

Η στατιστική είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο στα χέρια της επιστήμης. Όταν για παράδειγμα βλέπεις ότι ένα κοινό στοιχείο πολλών περιπτώσεων κατάθλιψης ή αντικοινωνικής συμπεριφοράς, είναι η προβληματική παιδική ηλικία ή η κακοποίηση σε αυτή την ηλικία, δεν μπορείς να αγνοήσεις την σημασία των συμβάντων σε αυτή, για την σωστή ψυχική εξέλιξη του ανθρώπου. Το γεγονός ότι όλοι όσοι έχουν κατάθλιψη δεν ήταν κακοποιημένοι δεν αφαιρεί την δύναμη της διαπίστωσης και της γνώσης που μας έδωσε η πληθώρα τέτοιων συμβάντων. Η συνειδητοποίηση της πιθανής αιτίας πέρα από το ίδιο το αποτέλεσμα, έχει λοιπόν μεγάλη σημασία τόσο για τον θεραπευτή όσο περισσότερο τον ενδιαφερόμενο, που έτσι μπορεί να καταλάβει τον εαυτό του και τις πράξεις του καλύτερα.

Η χρήση αρχετυπικών συμβόλων σαν μέθοδο κατανόησης, η ομαδική θεραπεία που ο κάθε ένας βλέπει ότι το πρόβλημα του δεν είναι μοναδικό και η λύτρωση της κατανόησης και δήλωσης του μπροστά σε μια ομάδα, ή η κίνηση, ο χορός, η μουσική, η γλώσσα, η ζωγραφική που έχουν φανεί ήδη να βοηθούν συγκεκριμένες περιπτώσεις ψυχικών προβλημάτων, δεν μπορούν να θεωρούνται σαν κάτι αρνητικό, από τη στιγμή που σε αρκετές περιπτώσεις δουλεύουν οι αντίστοιχες μέθοδοι που έχουν και αντίστοιχες ονομασίες, χορο- μουσικο- γλωσσο- τεχνο-θεραπείες.

Η επιστήμη είπαμε ήδη προχωράει με την μέθοδο του ελέγχου και του σφάλματος. Το ότι ακόμα δεν έχει ξεκαθαρισθεί τελείως ποια μέθοδος ή προσέγγιση είναι η καλύτερη για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση ή για κάθε ανθρώπινο χαρακτήρα, δεν αφαιρεί ούτε την επιστημονικότητά της, ούτε τα αποτελέσματά της. Άλλωστε, το κάθε ψυχολογικό πρόβλημα δεν είναι κάτι προφανές, προφανή ίσως να είναι τα αποτελέσματα του χωρίς να το δηλώνουν. Η διάγνωση είναι συχνά μια χρονοβόρα διαδικασία, στην οποία πρέπει να συμμετάσχει και να το θέλει αυτό και ο ενδιαφερόμενος.

Ας πούμε στην ανάλυση, ο θεραπευτής δεν δίνει μαγικές λύσεις, προσπαθεί να κατανοήσει από τη συζήτηση και λέξεις κλειδιά το είδος του προβλήματος και να υποδείξει στον ενδιαφερόμενο την καλύτερη μέθοδο. Έπειτα προσπαθεί να κάνει τον ασθενή να συνειδητοποιήσει από μόνος του το είδος του προβλήματος, να εκφράσει μόνος του αυτή τη συνειδητοποίηση, αυτό είναι το πρώτο στάδιο που σε άλλες μεθόδους έχει πολλή κουβέντα, σε άλλες λιγότερη.

Το δεύτερο είναι να καταλάβει τις αιτίες του, πάλι μόνος του ή με την βοήθεια των ερωτήσεων της ανάλυσης και το τρίτο με την βοήθεια της μεθόδου να προσπαθήσει να ανατρέψει τις συνθήκες που το δημιούργησαν ή να περιορίσει τη δράση τους.

Θα μπορούσε η ανάλυση να γίνει χωρίς βοηθό; Ίσως αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι πάντα ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον χρειάζεται βοήθεια για αυτό, και χωρίς την βοήθεια ενός ειδικού επιστήμονα δεν θα φθάσει εύκολα στο πλήρες βάθος του προβλήματος και όλων των συνιστωσών του. Άλλωστε η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει και φαρμακολογία ή άλλου είδους θεραπείες που κάνει την επίλυση πλέον σύνθετη.

Πέρα από την ανάλυση όπως είδαμε υπάρχουν και άλλες μορφές ψυχοθεραπείας που όλες έχουν τον ίδιο μέσες άκρες σκοπό: τον αναπρογραμματισμό του ανθρώπινου ψυχισμού-χαρακτήρα για να αισθανθεί ο άνθρωπος καλύτερα και να είναι χρήσιμος στην κοινωνία και η κοινωνία χρήσιμη σε αυτόν.

Παράδειγμα  Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα από προσωπική μου γνώση. Γνωστός, με έντονη αντικοινωνική συμπεριφορά, που ο ίδιος δεν την έβλεπε έτσι, αλλά σαν πρόβλημα κατανόησης από τους φίλους ή τους συναδέλφους του, δέχεται να ζητήσει την βοήθεια ενός ειδικού. Και στην συζήτηση που μάλλον πήρε αρκετές συνεδρίες, διαπιστώνει ότι έχει προβλήματα ζήλιας και ανταγωνισμού. Η κατανόηση είναι το πρώτο βήμα όπως είδαμε. Αλλά πρέπει να βρεθούν οι αιτίες. Στην περαιτέρω ανάλυση κατανοεί ότι γεγονότα της συμπεριφοράς των γονιών του, όπως το πως ο αυστηρός πατέρας του κορόιδευε ή υποτιμούσε την μητέρα του και το πως εκείνη αντιδρούσε λεκτικά ή "υπόγεια" κάνοντάς τον να γίνεται περισσότερο έξαλλος, ήταν πράγματα που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα του, αφού και μόνο η ανάμνηση τους, με χαρακτηριστικές ατάκες, εκφράσεις ή και βλέμματα που ανταλλασσόντουσαν μπροστά του, είναι ιδιαίτερα έντονη και επίπονη.

Αυτό ήταν το δεύτερο στάδιο. Σε αυτό ο θεραπευτής ρωτάει και όπου βλέπει ότι υπάρχει περισσότερο ενδιαφέρον για την περίπτωση, επιμένει με περισσότερες διευκρινιστικές ερωτήσεις μέχρι να φθάσει στο κρίσιμο σημείο και το θέμα να γίνει προφανές· σε κάποιες περιπτώσεις λέει και τη γνώμη του ή την συζητάει. Το θέμα είναι ο ενδιαφερόμενος να αντιληφθεί την σημασία των αντίστοιχων περιπτώσεων που τόσο τον σημάδεψαν και να εκφράσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του για αυτές, να κατανοήσει την σημασία τους για τον ψυχισμό του. Κατανοώντας ότι οι συγκεκριμένες λάθος ενέργειες δούλεψαν σαν λάθος πρότυπα-οδηγίες πάνω του, προσπαθεί να επανατοποθετήσει μέσα του το πρότυπο του σωστού πατέρα και της σωστής μητέρας και στο βαθμό που το θέλει και το κατανοεί, αυτόματα αλλάζει και ο τρόπος συμπεριφοράς του στην κοινωνία.

Τέτοιες απλές καταστάσεις έχουμε δει και τα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ θετικά. Μιλάμε για πραγματική μεταμόρφωση. Για άνθρωπο που έπρεπε να του μιλήσεις προσεκτικά και να δικαιολογήσεις τους άλλους της παρέας για να μην παρεξηγηθεί για οτιδήποτε του φάνηκε στραβό, και που τον ξαναβλέπεις κοινωνικό, πραγματιστή, να συμμετέχει ισότιμα σε μια συζήτηση, χωρίς τάσεις επιβολής ή ευθιξίας, που παλιά ήταν κοινός τόπος στη συμπεριφορά του, χωρίς να συζητήσω για μια πλέον ομαλή συζυγική ζωή που πριν δεν υπήρχε όπως και την βελτίωση της επαφής με τους γονείς του η οποία πριν από την ανάλυση ήταν προβληματική, χωρίς να γνωρίζει καν γιατί.

Στα βιβλία ψυχανάλυσης υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν και την λογική της ψυχανάλυσης και πως μπορεί πραγματικά να δουλέψει, αν ο άνθρωπος θέλει πράγματι να βοηθηθεί από την Γνώση που έχουμε πλέον και να βελτιώσει τον εαυτό του. Ας έρθουμε τώρα στο συμπέρασμα της κας Ανδρουλάκη από το κείμενο της Μητρόπολης Γλυφάδας, σε τί θα ωφελούσε αυτόν τον άνθρωπο η...μετάνοια; Γιατί ακριβώς θα έπρεπε να μετανοήσει;

Το αν η ορολογία που συνηθίζεται είναι "συμβάντα καταγεγραμμένα στο ασυνείδητο", δεν αλλάζει τίποτα από αυτή τη γνώση που σαν εργαλείο στα χέρια του ειδικού ή σαν γνώση ακόμα και του ίδιου του ασθενή, μπορεί να γίνει εργαλείο καλύτερης κατανόησης του εαυτού του. Η ορολογία της ψυχανάλυσης δεν παύει να μιλάει για ανθρώπινες καταστάσεις που επηρεάζουν συναισθηματικά και ψυχολογικά με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο τον ανθρώπινο ψυχισμό, σε μια φάση της ζωής του και φαίνονται να δρουν σε άλλη, δηλαδή ένα γεγονός που δεν έχει σημασία ούτε η ορολογία που είναι διευκρινιστική (και όχι διαστρεβλωτική όπως η θεολογική), ούτε η πληθώρα μεθόδων, εφόσον υπάρχουν πλέον τα εργαλεία για την κατανόηση και την θεραπεία και δεν προέρχονται από καμιά μαγική ή θεϊκή διαδικασία.

Βιολογία-Βιοχημεία  Η εξέλιξη της βιολογίας, τελευταία έχει φέρει τεράστιες γνώσεις στο πως δουλεύει και επηρεάζεται η βιοχημεία του εγκεφάλου, του νευρικού μας συστήματος και όλου του οργανισμού μας, τόσο από σκέψεις ή προσλαμβάνουσες εμπειρίες, όσο και από τροφές ή φάρμακα και πως οι στρεβλώσεις δημιουργούν ψυχολογικές καταστάσεις. Ενώ αντίστοιχα το αποτέλεσμα σαν ψυχικό φαινόμενο, δημιουργεί νέα ηλεκτροχημικά φαινόμενα και σωματικοποιείται. Μπορεί δηλαδή ένα έντονο και χρόνιο ψυχολογικό πρόβλημα να δημιουργεί κανονικές σωματικές πλέον ασθένειες, ο αριθμός των οποίων (αναφέρονται σαν αυτές που έχουν ψυχολογικά ή ψυχοσωματικά αίτια) όλο και μεγαλώνει, στην κατανόηση της ιατρικής.

Για παράδειγμα, είναι σχεδόν εκλαϊκευμένη γνώση (θα τη δείτε σε περιοδικά και ιστοσελίδες που αναφέρονται σε θέματα ιατρικής, άθλησης, ευζωίας) ότι η μείωση ή η έλλειψη της σεροτονίνης (ορμόνη που παίζει τον ρόλο νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο), δημιουργεί την κατάθλιψη ή την απώλεια μνήμης, και ότι παράλληλα ή ίδια ορμόνη σε έλλειψη, αυξάνει το αίσθημα της διάθεσης για υδατάνθρακες. Να ένα απλό δείγμα σχέσης του πάχους με την κατάθλιψη. Τί είναι αυτό που ρίχνει άμεσα την σεροτονίνη; Τα σκοτεινά περιβάλλοντα και η έλλειψη ήλιου, ή μη άθληση-κίνηση, η απαισιοδοξία και η κακή διατροφή.

Άλλο παράδειγμα: Οι στρεσογόνες καταστάσεις δημιουργούν ποσότητες κορτιζόλης και επινεφρίνης. Όμως η κορτιζόλη απελευθερώνει ινσουλίνη στο αίμα ανεβάζοντας ψηλά τα επίπεδα γλυκόζης (για να αντεπεξέλθει στο στρες) και αν οι καταστάσεις επιμείνουν χρονίως, η έκχυσή τους απορυθμίζεται και η απορύθμιση δηλαδή το ακατάστατο πλεόνασμα ινσουλίνης από το συνεχές στρες, οδηγεί στην αίσθηση πείνας· δηλαδή μπορεί εύκολα να οδηγήσει, πάλι στο πάχος και τελικά στην κατάθλιψη.

Βλέπουμε λοιπόν, πως πολύ απλά το περιβάλλον επηρεάζει άμεσα και έμμεσα την βιοχημεία και πως η βιοχημεία δημιουργεί ψυχικές διαθέσεις και αυτές συχνά σωματικές καταστάσεις ή ασθένειες στον άνθρωπο, χωρίς να μεσολαβεί ή να επεμβαίνει κανένας θεϊκός παράγοντας, όπως φανταζόταν και φαντάζεται ακόμα η άγνοια των ιδεοληπτικών της "μετάνοιας" που ζουν και θέλουν να παρατείνουν τον Μεσαίωνά τους.

Η αλήθεια είναι ότι ο τομέας αυτός αν και δείχνει δύσκολος, έχει τεράστιο μέλλον και είμαστε σε αρχικό στάδιο της πλήρους κατανόησης όλων των φαινομένων που είναι πολλά. Αλλά, και τα αποτελέσματα ήδη είναι πολλά και οι γνώσεις πολλές και διευρύνονται και αυτό φαίνεται από το πλήθος των σχετικών δημοσιεύσεων που είναι σε άνθηση και πολλές πλέον εκλαϊκεύονται στον τύπο όπως ήδη φάνηκε.

Επίλογος   Δεν υπάρχουν λοιπόν εξωγήινοι ή μεταφυσικοί παράγοντες για τα πνευματικά και ψυχικά φαινόμενα, μπορεί η γνώση τους να είναι ακόμα στην αρχή και σε εξέλιξη, αλλά το ότι υπάρχουν υλικά, φυσικά αίτια που μπορούν να καταγραφούν, να αναλυθούν και να βοηθήσουν την ανθρωπότητα είναι γεγονός. Αυτός είναι και ο ρόλος της Επιστήμης να βοηθάει τον άνθρωπο στα προβλήματα που έχει.

Καταλαβαίνω, ότι η επιστημονική προσέγγιση στο να ξεκαθαρίσουν οι αιτίες για το κάθε ψυχικό αποτέλεσμα, κάνει πολύ κακό στην "δαιμονικής προέλευσης" θεώρηση της Εκκλησίας και των "βοσκών" της. Λασπώνοντας λοιπόν την ψυχοθεραπευτική και την ψυχολογία, και συνεχίζοντας να ξεχωρίζουν τα ψυχικά φαινόμενα σαν θεϊκής ή δαιμονικής προέλευσης, χρήζοντα συγχώρεσης, νομίζουν ότι θα επιβιώσει περισσότερο ο ανορθολογισμός τους άρα και η εξουσία τους.

Φιλίστωρ

Διαβάστε περισσότερα: Ψυχικές καταστάσεις και Εκκλησία | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/5159#ixzz42V1PjfOb

ΙΗΣΟΥΣ:ΟΠΟΙΟΣ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΟ "ΑΓΙΟ" ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ!!ΤΟ ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑΖΩΡΑΙΕ!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ