Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΡΑΒΙΝΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΑΝΤΑΛΛΑΞΕ ΕΥΧΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΧΑΝΟΥΚΑ!! ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΟΝ ΨΕΥΤΟΜΕΣΣΙΑ ΣΑΣ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΑΜΕ ΕΔΩ ΟΤΙ Ο ΠΟΥΤΙΝ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΟΦΙΛΟΣ ΣΚΟΥΖΑΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ!!

Ακούστε τι είπε αυτός ο «κύριος» Λαζάρ το Δεκ. του 2014 για την Ελλάδα μπροστά στον Πούτιν:

«Λαζάρ: Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι σας συναντάμε την περίοδο που εορτάζουμε τη Χανουκά. Η γιορτή αυτή συμβολίζει τη νίκη της πίστης επί του αθεϊσμού, του φωτός επί του σκότους. Το Ελληνιστικό βασίλειο ήθελε να καταστρέψει ό, τι είναι σημαντικό για εμάς: όχι μόνο τη θρησκεία, αλλά τις αξίες και το ήθος. Και τότε υπήρχαν μερικοί άνθρωποι που ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν. Ο Θεός αποκάλυψε ένα θαύμα, που αποδεικνύει ότι η πίστη και το πνεύμα είναι ισχυρότερα από οποιοδήποτε στρατό: Σήμερα, ανάψαμε το καντήλι με λάδι το οποίο θα καίει για 8 ημέρες εις ανάμνησιν του θαύματος.»

Και η απάντηση του Πούτιν ....ΜΟΎΓΚΑ!  Γι½αυτό, «ευχαριστούμε» τον Βλαντίμιρ για την μεγάλη «αγάπη» που τρέφει για την Ελλάδα ...

Διαβάστε περισσότερα: http://antipliroforisi.blogspot.com/2014/12/blog-post_22.html

Επίσης, στο άρθρο μου «ΈΦΤΑΣΕ Η «ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» ΓΙΑ ΤΗΝ ...ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;;;», γράφω τα εξής για τις σχέσεις Πούτιν και της περιβόητης οργάνωσης Ραβίνων CHABAD LUBAVITCH:

Αλλά δεν μένουμε εδώ, γιατί άμα ψάξουμε στα Αγγλικά στη Google με τον εξής τίτλο «Putin_Chabad Lubavitch (δηλ., Πούτιν, Χαμπάντ Λουμπαβίτς)», θα δούμε πάρα πολλά άρθρα που εγράφησαν απο τις πιο γνωστές ιστοσελίδες ειδήσεων απο την Αμερική, και σε όλο τον κόσμο εδώ που τα λέμε, όπου μιλάνε σαφέστατα για τις άριστες σχέσεις του κ. Πούτιν με την πιο ...ΠΕΡΙΒΌΗΤΗ ΡΑΒΙΝΙΚΉ ΟΡΓΆΝΩΣΗ ΣΕ ΌΛΟ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ: CHABAD LUBAVITCH! Σε ένα άρθρο [7] του «Putin's Chosen People (δηλ., ο Εκλεκτός Λαός του Πούτιν)», το slate.com γράφει τα εξης «Τι κρύβεται πίσω από στενή σχέση του Ρώσου Προέδρου με ένα ορθόδοξο εβραϊκό σέκτο;»

Λινκ: https://greeknewsondemand.com/2016/02/14/έφτασε-η-συντελεια-του-κοσμου-για-τη/ ΔΕΣ ΕΔΩ ΤΗΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΧΑΝΟΥΚΑ!! ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΒΟΜΒΑ!ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΦΩΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΒΡΑΪΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΧΑΝΟΥΚΑ!! ΓΙΟΡΤΗ ΧΑΝΟΥΚΑ!!!ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ!!!!

ΑΝ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ 

ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΒΡΑΪΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ!!

Πέρασαν 20 χρόνια, αλλά η εκκρεμότητα δεν έχει τακτοποιηθεί. Τώρα ήρθε η ώρα.  

Θυμάστε τότε, πριν τον Μπουτάρη, που η Θεσσαλονίκη ψήφιζε ό,τι πιο συντηρητικό και θρησκόληπτο (και ενίοτε εγκληματικό); Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ο Ψωμιάδης έκαιγε βιβλία στην Πλατεία Αριστοτέλους, οι παπάδες και οι παραθρησκευτικές οργανώσεις έριχναν αμπούλες βρώμας στο Gay Film Festival, ο Παπαγεωργόπουλος έλυνε κι έδενε.   

Όμως η πιο εμβληματική, ντροπιαστική στιγμή ήταν η επίθεση μαχαιροβγαλτων πιστών εναντίον του φύλακα της Ροτόντας και κοινού που θα άκουγε συναυλία πιάνου. Το δε πιάνο πλήρωσε όλη την θεία οργή.   

20 χρόνια μετά, ο Μητροπολίτης της πόλης, αποδυναμωμένος, απαξιωμένος και χωρίς ιδιαίτερο λαϊκό έρεισμα, φωνάζει και απειλεί, θέλει σταυρούς και λειτουργίες στο Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, στο οποίο ακόμα απαγορεύεται να γίνουν μη θρησκευτικές εκδηλώσεις, παρότι ούτε φτιάχτηκε από Χριστιανούς, ούτε φτιάχτηκε για χριστιανική χρήση. (Ο Υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς και οι συνεργάτες του στο Υπουργείο μέχρι στιγμής αρνούνται να ενδώσουν στις πιέσεις της Εκκλησίας και έχουν τα δικά τους σχέδια. Μακάρι να μην κάνουν πίσω).  

Την ιστορία της ματ(αι)ωμένης συναυλίας μας θυμίζουν δύο άνθρωποι που την έζησαν από κοντά, ο Τέλλος Φίλης και η Γεωργία Συλλαίου. Είναι μια ιστορία που δεν είχε το αίσιο τέλος που της άξιζε, παρότι πέρασαν 20 χρόνια. Τώρα πιστεύω ότι ήρθε η ώρα...      

Μια εκκρεμότητα 20 ετών ενός μαχαιρωμένου πιάνου  

Του Τέλλου Φίλη*   Έξω από τη Ροτόντα αντί του φιλόμουσου κοινού, είχαν συγκεντρωθεί εξαγριωμένοι «πιστοί» που έβριζαν , προπηλάκιζαν, ασχημονούσαν κάθε έναν που τολμούμε να διαβεί την εξωτερική πόρτα. Από τον πρωτοετή φοιτητή μέχρι τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου. «Αντίχριστε», «Ανθέλληνα», « Σατανιστή», «Πόρνοι», «Τι θα διδάσκεις στα παιδιά μας» , «θέλετε να κάνετε την εκκλησία πορνείο», «θέλετε να κάνετε την εκκλησία τζαμί»   Για την αποκατάσταση του ο Σάκης Παπαδημητρίου και η Γεωργία Συλλαίου αναγκάστηκαν να κάνουν συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να συγκεντρώσουν το ποσόν που θα το γιάτρευε. Δεν αποζημιώθηκαν ποτέ. Όλη αυτή η εμπειρία μαζί με την προετοιμασία ενός ρεσιτάλ πού ήθελε να δείξει τι είδους πολιτισμό πρότεινε η Ένωση Πολιτών και τι είδους χρήση πρότεινε να έχουν τα μνημεία της πόλης, για να αγαπηθούν από μια νέα γενιά που πιθανά αγνοεί την σημασία και την ιστορία τους, ήταν η αφορμή για έναν μεγάλο έρωτα μεταξύ τους και μια αγάπη που κρατάει ακόμη, 20 τόσα χρόνια μετά, χαρίζοντας και σε μας μοναδικές δημιουργικές στιγμές ενός ζευγαριού που δεν εξαργύρωσε την δημόσια διαπόμπευση του με άστοχη δημοσιότητα.   Όμως το πιάνο, αποκατεστημένο πια, ζητά τη δικαίωση του. Το πιάνο σαν σύμβολο αντίστασης του Πολιτισμού στην βαρβαρότητα. Όσο αποφεύγουμε να απαντήσουμε στην Ιστορία με καθαρότητα και νηφαλιότητα, η Ιστορία θα μας εκδικείται, όπως η σκόνη που κρύβουμε κάτω από το χαλί.   Τώρα που οι εργασίες στην Ροτόντα έχουν αποκατασταθεί, ας αποκατασταθεί κι αυτή η εκκρεμότητα , ας γίνει αυτή η ματαιωμένη συναυλία, ας μπει το πιάνο στη θέση του. Ας αποδείξει η πόλη ότι ο Πολιτισμός νίκησε.   Χωρίς καμιά αμφιβολία, καμιά επιφύλαξη καμιά ένσταση, από κανέναν πια, με τη σιγουριά ότι οι ορδές των νέων φονταμεταλιστών που μας περικυκλώνουν σιγά σιγά -κι όλοι ξέρουμε ποιοι τις εξέθρεψαν- , μόνο με τον Πολιτισμό θα αντιμετωπιστούν.   Η Τέχνη ας νικήσει τους φανατικούς. Έστω και με καθυστέρηση 20 ετών.    

Σε αυτή την πόλη υπάρχει μια εκκρεμότητα 20 ετών. Ένα σπασμένο πιάνο. Για την ακρίβεια ένα πιάνο που έσπασε μετά από απανωτές μαχαιριές, περιμένει να δικαιωθεί. Και στα απομεινάρια του, περιμένει να δικαιωθεί ο Πολιτισμός που φέρει η πόλη αυτή, απέναντι στην βαρβαρότητα ενός φανατισμού που εξακολουθεί να καλλιεργείται από ανθρώπους που αρνούνται να σεβαστούν τον θεσμικό τους ρόλο, έναν ρόλο που τους έχει παραχωρηθεί από την Πολιτεία.  

Ηταν Δεύτερα 30 Οκτωβρίου του 1995 που η Ένωση Πολιτών Θεσσαλονίκης είχε προγραμματίσει μια συναυλία αυτοσχεδιαζόμενης τζαζ με έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της στην Ελλάδα, γέννημα θρέμμα της πόλης, τον Σάκη Παπαδημητρίου και μια νέα εκπληκτικής καθαρότητας και μεγέθους φωνή, την Γεωργία Συλλαίου. Οι αφίσες της εκδήλωσης ήταν από μόνες τους μια ένδειξη της πολυπολιτισμικότητας που διεκδικούσε η πόλη εν όψει του πολυαναμενόμενου πολιτιστικού γεγονότος της, «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997».  

Όμως αυτή η συναυλία δεν έγινε ποτέ.  

Ο τότε τηλεοπτικός σταθμός της εκκλησίας, από την παραμονή καλούσε τους πιστούς σε αγρυπνία στη Ροτόντα με στόχο να μη πραγματοποιηθεί το ρεσιτάλ, το ότι υπήρχε άδεια του αρμόδιου υπουργού Πολιτισμού τους ήταν αδιάφορο. Το πώς η τότε εκκλησιαστική αρχή αντιμετώπισε τον Υπουργό από τους άμβωνες των εκκλησιών είναι ενδεικτικό. « Ο υπουργός Πολιτισμού απέδειξε πως είναι αντάξιος του ονόματός του, Μικρούτσικος»      

Αφήγηση ενός αυτόπτη μάρτυρα: «Από μακριά ακούγεται ο τρανταγμός της σιδερένιας εξώπορτας. Σείεται από τους πιστούς. Τελικά δεν αντέχει. Το πλήθος ορμάει με αλαλαγμούς στο προαύλιο προς την είσοδο του μνημείου. Συνωθείται εκεί και σπρώχνει. Μέσα ο Σάκης Παπαδημητρίου, δοκιμάζει την ακουστική, τα πλήκτρα του πιάνου του, που ο ίδιος έχει μεταφέρει, δοκιμάζει τον ήχο των πλήκτρων του, ένα προς ένα. Βρίσκομαι μέσα μαζι με την υπεύθυνη για το μνημείο αρχαιολόγο, και δυο φύλακες του χώρου. Ένας καλόγερος με ξέπλεκα μαλλιά την απειλεί ότι θα βγάλει μαχαίρι. Τον ακούμε να το λέει ξανά και ξανά. Ένας από τους φύλακες πέφτει χτυπημένος από το πλήθος. Το πλήθος εισβάλει στο μνημείο. Καθίσματα ανατρέπονται, περικυκλώνουν το πιάνο.  

Και αρχίζει ο τελετουργικός χορός της βίας. Χοροπηδούν γύρω του και το κλωτσούν. Το χτυπούν με γροθιές στα πλήκτρα και στις χορδές. Ιερωμένοι και λαϊκοί. Ο ήχος του ακούγεται σαν βογκητό πληγωμένου. Το σπρώχνουν κακήν κακώς προς την έξοδο. «Μίασμα.» «Βέβηλο και σατανικό όργανο.» «Πιάνο μέσα στην εκκλησία, οι αντίχριστοι.»  

Μάταια προσπαθούμε να προστατεύσουμε το πιάνο και τους εαυτούς μας. Ο «λαός του Θεού» θριάμβευσε. Ανάβουν κεριά. Άλλοι αρχίζουν να ψέλνουν, άλλοι εξακολουθούν να προπηλακίζουν, όσους απέμειναν. Ο πρωτοσύγκελος παίρνει το μικρόφωνο: « Ο λαός του Θεού νίκησε! Μας λένε ότι η Θεσσαλονίκη είναι πολυιστορική, θέλει να πει πολυπολιτισμική, αν εννοούν ότι πέρασαν πολλοί κατακτητές συμφωνώ. Ποτέ όμως δεν αλλοιώθηκε το ορθόδοξο πρόσωπο της πόλης». Οι απειλές συνεχίζονται. Φεύγω. Το ανυπεράσπιστο πιάνο, δίπλα στην πόρτα, ανάμεσα στις σκαλωσιές.»  

Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. Τα κανάλια απ' έξω μεταδίδουν τις βρισιές του πλήθους σε όσους κατάφεραν να βγουν, κάποιοι έχουν χτυπηθεί, γυναίκες έχουν ξεμαλιστεί από πιστούς, οι αρχές διακριτικές σε απόσταση, η πολιτική ηγεσία απούσα, το πιάνο μαχαιρωμένο, συρμένο με βία ως την είσοδο, με τα σημάδια από τις μαχαιριές πάνω στο σπάνιο ξύλο του, σχεδόν κατεστραμμένο με κομμένες χορδές, ανίκανο να υπερασπιστεί από μόνο του τον Πολιτισμό, μπροστά στις ορδές των ταλιμπάν.      

*O Τέλλος Φίλης είναι blogger. Το άρθρο του γράφτηκε στο Alter Thess 

Πηγή: lifo.gr

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΒΡΑΪΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΠΟΛΛΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ!!

Τρία πράγματα φοβούμαι: τον φθόνο των δαιμόνων‡ την δυσωδία των λογισμών‡ την αποστροφή του προσώπου του Θεού, και το τέταρτο: την αισχύνη της ψυχής μου, κατά την ημέρα της κρίσεως. Φόβος Θεού Ο φόβος του Θεού είναι η ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας. Σαν το κερί ν' ανάβη και να φωτίζη όλους τους λογισμούς, όλες τις εσωτερικές κινήσεις της καρδιάς σας.  Αυτός θα σας διδάξη να βαδίζετε σωστά, να εργάζεσθε το κάθε τι σαν έργο του Θεού. Αυτός θα σας διδάξη να στέκεσθε, όπως εκείνοι που βρίσκονται μπροστά στον βασιλέα. Αυτός θα σας δείξη να προχωρήτε , όπως προχωρούν εκείνοι που κρατούν ένα ποτήρι γεμάτο νερό, από το οποίο δεν πρέπει να στάξη ούτε μια σταγόνα.  Όταν η εσωτερική ζωή πάρη αυτά τα χαρακτηριστικά, τότε θα συνειδητοποιήται κάθε απρεπής κίνησις του νου και της καρδιάς. Αμέσως τότε θ' ανακρίνεται ενώπιον του Θεού και θ' απομακρύνεται με την μετάνοια και τον αποφασιστικό αγώνα για την κάθαρσι»......ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΑΣ ΤΟΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!

ΡΩΜΙΕ ΕΧΕΙΣ ΟΤΙ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!!ΕΝΑ ΕΒΡΑΪΚΟ ΤΣΙΡΚΟ ΕΙΣΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΤΕ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!! Μοναχοί της  Μονής Μεγίστης Λαύρας στον Αη Στράτη για τις ακρίδες!!!

ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΑ ΙΔΙΑ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΕΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΑΠΤΟΗΤΟΙ ΝΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ!!ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ

Ομάδα πιστών Χριστιανών έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Θεός θα εξαφανίσει τον κόσμο μια και καλή στις 7 Οκτωβρίου, παραδίδοντάς τον στις φλόγες!!Σας το έχουμε πει ο Χριστιανισμός καταστρέφει τον εγκέφαλο!! 

   Ραβί Γιεσούα: Ένας ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ "ΜΕΣΣΙΑΣ" που ξεκίνησε (και τελείωσε) την «σταδιοδρομία» του με μια αποτυχημένη πρόβλεψη

Μπορεί οι Κασσάνδρες για το κόκκινο φεγγάρι να διαψεύστηκαν και ο κόσμος να στέκει - με τα στραβά και ανάποδά του - όπως ήταν και πριν, όμως μια ομάδα Χριστιανών από την Αμερική προετοιμάζεται για το οριστικό τέλος του κόσμου. Το γκρουπ χριστιανών eBible Fellowship, με έδρα τη Φιλαδέλφεια της Αμερικής, είχε ποντάρει τα "ρέστα του" για αυτό το τέλος του κόσμου και στις 21 Μαΐου του 2011, κάτι που δεν συνέβη φυσικά ποτέ.

Ο Κρις Μακ Καν όμως, επικεφαλής και ιδρυτής της οργάνωσης,  πιστεύει πως αυτή τη φορά έχουν υπολογίσει σωστά το τέλος του κόσμου αυτή τη φορά. Για την ακρίβεια έχουν υπολογίσει πως ο Θεός που υπολόγιζε να τελειώσει τον κόσμο το 2011, αποφάσισε να αφιερώσει χρόνο ώστε να αποφασίσει ποιους από τους άπιστους θα σώσει και συγκεκριμένα 1600 μέρες. Η διορία αυτή τελειώνει στις 7 Οκτώβρη.

ΠΗΓΗ  ΠΑΡΕ  ΔΩΣΕ

Πως θα βγούμε από την κρίση (Ορθόδοξη ΑΛΗΘΕΙΑ) Την Τετάρτη (18.5) με την Ορθόδοξη ΑΛΗΘΕΙΑ: «Πως θα βγούμε από την κρίση». Ενας Ορθόδοξος οδηγός για την εποχή των Μνημονίων 3 Τι είπαν ο Χριστός και οι Άγιοι για τον πλούτο, τους δανειστές, την εκμετάλλευση και τους τόκους. ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ!! ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ!! ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ!! Ο Ιησούς Χριστός και άλλοι άγιοι βοηθούν την Ελλάδα να ξεπεράσει την κρίση.

Έντονες αψιμαχίες μεταξύ αναγνωστών και πιστών, κύμα αμφισβήτησης αλλά και πολλά μειδιάματα έχει προκαλέσει η είδηση ότι εκπρόσωπος του Βατικανού ανακοίνωσε ότι το Βατικανό δεν περιμένει πλέον την Δευτέρα παρουσία!!!  Ας δούμε την είδηση περαιτέρω.  Όπως έγραψε η ιστοσελίδα http://waterfordwhispersnews.com/2014/04/18/jesus-not-coming-back-by-the-looks-of-it-admits-vatican/  Ένας εκπρόσωπος του Βατικανού ανακοίνωσε επίσημα στις 18/04/2014 ότι o δεύτερος ερχομός του Ιησού, του μονογενή υιού του Θεού, δεν μπορεί να συμβεί τώρα τελικά, αλλά προέτρεψε τους πιστούς να συνεχίσουν να πιστεύουν, ανεξάρτητα από την ανακοίνωση.  Ο Καρδινάλιος Giorgio Salvadore είπε στο WWN ότι αυτή η χρόνια που αποτελεί την 1.981στή επέτειο, θα είναι η τελευταία που το Βατικανό θα περιμένει τον Κύριο να επιστρέψει στη γη.  "Εμείς απλά αισθανόμαστε ότι ο Ιησούς δεν έρχεται όπως φαίνεται", είπε ο Καρδινάλιος. "Έχουν περάσει αιώνες τώρα. Ίσως κάνει εξαντλητικά άλλα, πραγματικά, καλά πράγματα για τους ανθρώπους κάπου αλλού".«Ας μην ταράζεται η καρδιά σας. Να ασκείτε πίστη στον Θεό, να ασκείτε πίστη και σε εμένα. 2 Στο σπίτι του Πατέρα μου υπάρχουν πολλές κατοικίες. Αλλιώς θα σας το έλεγα, επειδή πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. 3 Επίσης, αν πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι ξανά και θα σας πάρω κοντά μου, ώστε εκεί που είμαι εγώ να είστε και εσείς» .     Το Βατικανό υπεραμύνθηκε το σπάσιμο της υπόσχεσης του Ιησού, υποστηρίζοντας ότι "πιθανόν να έπινε κρασί" κατά τη στιγμή που έκανε τα σχόλια.  "Έχοντας τη δυνατότητα να μετατρέψει το νερό σε κρασί είχε τα υπέρ και τα κατά του", πρόσθεσε ο Καρδινάλιος Salvadore. "Όλοι κάνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν να κρατήσουν, όταν έχουν πιεί. Ο Ιησούς δεν είναι διαφορετική".  Η εκκλησία είπε ότι θα επικεντρώσει τώρα την προσοχή της στην ανοικοδόμηση της φήμη της σε όλο τον κόσμο, αλλά θα κρατήσει μια αισιοδοξία για το δεύτερο ερχομό του σωτήρα.  πηγη   - See more at: http://www.hellas-now.com/2014/04/blog-post_1976.html#more   ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΟΤΙ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΗΤΑΝ ΑΝ ΥΠΗΡΞΕ ΜΕΘΥΣΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΒΛΕΠΕ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΑ!!!!   Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΗΤΑΝ ΠΑΜΦΑΓΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΟΙΝΟΠΟΤΗΣ!!   ΠΗΓΗ   ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΗΤΑΝ ... ΗΓΕΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΣΕ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΚΙ ...ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΙ ΟΤΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ... ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ... ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΣΕ ΣΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ... ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ [ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ..] ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΝΟΗΜΑ ΜΟΝΟ ΥΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ... ΖΗΤΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ ΚΙ ΦΡΟΝΙΜΟΙ ΩΣ ΟΙ ΟΦΕΙΣ ... ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ...ΟΠΩΣ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΣΙΩΠΗΛΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ!!,ΤΟ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ ΤΟ ΡΟΥΧΟ ΣΟΥ ΚΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΜΑΧΑΙΡΙ .. ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΑΣ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΟΥ ΚΛΠ ΜΟΝΟ ΥΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ .. ΑΛΛΙΩΣ .... ΟΣΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΕΣ ΚΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΔΩΣΕΙΣ ..... ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ.... Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΗΤΑΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ....ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΑΣ ... ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΔΙΩΧΝΑΝ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ... ΚΙ Ο ΚΛΑΥΘΜΟΣ ΚΙ ΟΔΥΡΜΟΣ ΤΩΝ ΟΔΟΝΤΩΝ .... ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ.. [ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΙ Η ΚΟΛΑΣΗ = ΤΙΜΩΡΙΑ Η ΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ] ΕΤΣΙ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ''ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΣΩ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΚΙ ΣΦΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ'' ΚΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ .... ΑΠΛΑ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ .... ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑ-ΟΔΗΓΗΣΕΙ ..ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 150  ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ!!      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟΔΩΣΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΟΙΝΟΠΟΤΗΣ ΣΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΛΕΞΗ POTATOR ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΠΕΚΡΗΣ!!ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΪ!!ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΥΑΓΓΕ-ΛΗΣΤΕΣ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΦΑΓΟ ΚΑΙ ΟΙΝΟΠΟΤΗ ΤΟΤΕ ΤΙ ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ??ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΟΣ ΙΗΣΟΥ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΕ ΚΑΙ ΕΠΙΝΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ,ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 20 ΑΙΩΝΕΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΟΙΜΝΙΟ!!!    ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΕΣ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΑΖΩΡΑΙΟ??

ΠΑΡΑΜΥΘΙ Η ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ ΕΒΡΑΙΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!!ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝΟΥΝ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΘΕΩΝΟΥΝ!!ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ!!ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΤΙΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΩΡΑ??ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ!!

Μέσω του Ιησού είπε ο Δήμαρχος καταφέραμε πολλά πράγματα στην πολιτική σκακιέρα!!Διαδώσαμε τον Ιουδαϊσμό μέσω της παλαιάς Διαθήκης που είναι ανυπόστατο κομμάτι της Καινής!!Γίναμε γνωστοί σε όλο τον πλανήτη και περάσαμε τις θέσεις μας, του οφείλουμε πολλά είπε τελειώνοντας!! 

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΒΡΑΪΚΗ ΑΙΡΕΣΗ!!ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΤΟΥΣ ΙΗΣΟΥ!!       Πού είναι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων;      Αυτό είναι ένα καίριο ερώτημα που απεθύνεται προς στην εκκλησία του 21ου αιώνα.[1] Συμβαίνει συχνά, όταν προκύπτει το θέμα «Εβραίοι και Ισραήλ», πολλοί να νιώθουν κάποια δυσφορία. Διαφορετικές απόψεις ή πλήρης αδιαφορία, δηκτικά σχόλια ή και λογομαχία, είναι ένα σύνηθες επακόλουθο, και ακόμα η αίσθηση ότι τελικά δεν ξέρει κανείς όσα νόμιζε ή θα έπρεπε να γνωρίζει σχετικά με το θέμα αυτό. Πάνω απ' όλα όμως νιώθει κανείς ότι αγγίζει ένα θέμα πόνου, ένα σημείο ενοχής, μιας ενοχής που αφορά το λαό του, την οικογένειά του, τον ίδιο προσωπικά. Και βρίσκεται ο καθένας μπροστά σε μια εκλογή, καθώς στέκεται μπροστά στον αιώνιο Θεό, μπροστά στα ασύλληπτα σχέδιά Του.      Πολλοί προσπαθούν με πρόχειρες απαντήσεις κι απόψεις να ξεφύγουν από αυτό το αδιέξοδο, να μην αναγκαστούν να σκεφτούν βαθύτερα. Πάνω σ' αυτό, εμείς οι Χριστιανοί κινδυνεύουμε να γίνουμε εύλογα σαν τους φίλους του Ιώβ: Τα λόγια τους ήταν σωστά (βρίσκουμε κι εμείς περικοπές από τη Γραφή), κι όμως στα μάτια του Θεού ήταν άδικοι. Το καλύτερο είναι να πάψουμε με τα δικά μας λόγια και να ακούσουμε τι ο Θεός λέει.      Η 9η Νοεμβρίου,[2] σαν ημέρα ανάμνησης του φοβερού ξεσπάσματος του διωγμού κατά των Εβραίων το βράδυ εκείνο του 1938, χάνει όλο και περισσότερο το νόημά της, καθώς χρονικά απομακρυνόμαστε από εκείνα τα γεγονότα. Μετά από 70 χρόνια μπορεί ήδη πολλοί να αναρωτιούνται: «Πόσο ακόμα θα πρέπει αυτό να συνεχιστεί;» Όσο καλό κι αν προσφέρει κάθε μνημείο, κάθε αναμνηστική πλάκα, κάθε λόγος που εκφωνείται και κάθε προσπάθεια για να μην εξαλειφθούν από τη μνήμη μας αυτά που δεν πρέπει να ξεχαστούν, ποτέ δε θα τα καταφέρουν να είναι επαρκή. Κι αυτό γιατί η θύμηση δε φτάνει ως τη ρίζα.      Ο καθένας ξέρει ότι για να απαλλαγεί από τα αγριόχορτα πρέπει να τα βγάλει από τη ρίζα. Ένα επιφανειακό καθάρισμα δε διαρκεί πολύ. Η ρίζα του αντισημιτισμού θα πετάξει καινούργιους βλαστούς, παρ' όλες τις καλύτερες προθέσεις μας. Ήδη σε παγκόσμια κλίμακα αυτή η ρίζα απλώνεται κι αυξάνεται, ακόμα και στην πατρίδα μας. Γι' αυτό ας προσπαθήσουμε αυτή την ώρα να φτάσουμε στη ρίζα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στο παρελθόν.      Από τις πρώτες σελίδες της Κ. Διαθήκης συναντάμε συχνά την ερώτηση: «Πού είναι ο γεννηθείς βασιλιάς των Ιουδαίων;» (Ματθαίος 2:2). Με την ερώτηση αυτή, μας δίνεται από την αρχή η ταυτότητα του Ιησού. Πρόκειται για ένα βασιλιά και για ένα συγκεκριμένο λαό του. Η πρώτη αυτή ερώτηση, σχετικά με τον Βασιλιά, απαντήθηκε με τη φονική εντολή εναντίον Του. Και για να είναι σίγουρος ο Ηρώδης, ότι αυτός ο Βασιλιάς θα έφευγε οπωσδήποτε από τη μέση, έσφαξε τα παιδιά του λαού του Βασιλιά, στον τόπο που γεννήθηκε.      Η στάση αυτή απέναντι στο Βασιλιά των βασιλέων και Κύριο των κυρίων παραμένει η ίδια μέχρι σήμερα. Για να χτυπήσουν το Βασιλιά Ιησού και να Τον βγάλουν από τη μέση, στρέφονται ενάντια στο λαό Του. Το παράλογο μίσος ενάντια στο λαό αυτό, πηγάζει από το μίσος ενάντια στον μεγαλύτερο και ισχυρότερο, Εκείνον που Τον βλέπουν, όπως τον είδε ο Ηρώδης, να απειλεί τη δική τους αυτονομία και εξουσία. Είναι το μίσος ενάντια στον Θεό.      Μετά από 30 χρόνια, όπου έζησε σε ταπεινή αφάνεια, ο Ιησούς άρχισε να κηρύττει δημόσια και να ενεργεί θαύματα για 3 χρόνια. Το έργο Του ολοκληρώθηκε με το πάθος του σταυρού. Όλη η διαδικασία της δίκης Του κορυφώθηκε με την αποφασιστική ερώτηση: «Συ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» (Ματθαίος 27:11). Λίγο αργότερα, οι στρατιώτες που Τον χλεύαζαν, Τον έστεψαν με αγκάθια, Τον έφτυναν, Τον χτυπούσαν και Τον προσκυνούσαν κοροϊδευτικά: «Χαίρε, ο βασιλιάς των Ιουδαίων» (Ματθαίος 27:29). Και επάνω στο σταυρό Του τοποθέτησαν μια επιγραφή με την αιτία της καταδίκης Του: «ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ» (Ματθαίος 27:37). Και δεν την έγραψαν μόνο στα εβραϊκά, αλλά και στα λατινικά και στα ελληνικά, για να πάρει η καταδίκη αυτού του Βασιλιά και του λαού Του μια παγκόσμια μορφή.      Από τη γέννηση μέχρι το θάνατό Του, ο Ιησούς δεν ξεχωρίστηκε από το λαό Του. Κάθε καταδίκη και απόρριψη του Ιησού πλήττει ταυτόχρονα και το λαό Του, και κάθε διωγμός και απόρριψη του λαού Του, πλήττει τον Ιησού. Κι εμείς, που για όλη την αιωνιότητα οφείλουμε στον Βασιλιά των Ιουδαίων τη σωτηρία μας, βάλαμε στόχο από πολύ νωρίς να Τον χωρίσουμε από το λαό Του. Διαλέξαμε για τον εαυτό μας τη χάρη και τις ευλογίες Του, και θεωρήσαμε φυσικό το να μείνουν για το λαό Του η κρίση και η κατάρα.      Για 2.000 χρόνια χριστιανικής ιστορίας, αφήσαμε για το λαό αυτόν, τον πρωτότοκο του Θεού (Έξοδος 4:22), τον μεγαλύτερο αδελφό μας, την τελευταία θέση στη χριστιανική μας αξιολόγηση. Στη μεγάλη κρίση των εθνών, που περιγράφεται στον Ματθαίο (κεφάλαιο 25), το κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι σ' αυτόν τον περιφρονημένο, ελάχιστο αδελφό του Ιησού. Δε θα αξιολογηθούμε σύμφωνα με την κοινωνική μας δραστηριότητα, αλλά για το πώς σταθήκαμε απέναντι σ' αυτούς, που ο Κύριός μας λογαριάζει πρώτους κι εμείς τους είχαμε για τελευταίους.      Ο Κύριος ταυτίζεται απόλυτα μ' αυτούς τους ελάχιστους, λέγοντας πως ό,τι κάναμε σ' αυτούς το κάναμε σ' Εκείνον κι ό,τι δεν κάναμε γι' αυτούς, δεν το κάναμε ούτε γι' Αυτόν (Ματθαίος 25:31-46). Κατόπιν ακολουθεί μια «επιλογή», μια διαδικασία, που σ' εμάς τους Γερμανούς έχει πολλά να πει. Γιατί εδώ στη χώρα μας, ο λαός του Θεού αντιμετωπίστηκε σαν ό,τι πιο περιφρονημένο, ό,τι πιο κατώτερο μπορούσε να θεωρηθεί. Κι αυτό εκφράστηκε με κάθε είδους ταπεινώσεις, εξευτελισμό και βαρβαρότητα, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο βαθμό.      Πρόσφατα, μια Εβραία μάς διηγιόταν αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία. Σαν μικρή μαθήτρια στο σχολείο, αγαπούσε ιδιαίτερα το μάθημα των Θρησκευτικών. Όταν μοίραζαν τους ρόλους για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, ζήτησε με λαχτάρα να γίνει αυτή η Μαρία στη φάτνη. «Αυτό ούτε να το σκέφτεσαι», της απάντησαν, «εσύ είσαι Εβραία!» Τότε ζήτησε να την κάνουν αγγελάκι ή έστω ένα βοσκόπουλο, αλλά για τίποτα απολύτως δεν την έκριναν άξια. Σε σύγκριση με άλλες ιστορίες, το γεγονός αυτό μοιάζει πολύ ασήμαντο, ωστόσο εκφράζει τόσο καθαρά τη χριστιανική μας υπεροψία και τύφλωση.     Μπορεί να πει κανείς, και δικαιολογημένα, ότι σήμερα κάτι τέτοιο δε συμβαίνει πια, και μάλιστα τώρα που πρόσφατα ψηφίστηκε κι ο νόμος της ίσης μεταχείρισης για όλους. Τώρα την ανεκτικότητα την έχουμε κάνει σημαία μας, έστω κι αν κάτω από αυτή τη σημαία ξεπουλάμε ταχύτατα τις χριστιανικές μας αξίες. Κι όμως, όποιος παρακολουθεί από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί και να εξετάσει πώς έχουν τα πράγματα, διαπιστώνει ότι και σήμερα το ίδιο συμβαίνει, ότι ακόμα ισχύουν δύο μέτρα και δυο σταθμά. Την υποσυνείδητη επίδραση που έχει αυτού του είδους η πληροφόρηση, δύσκολα μπορεί κανείς να την ελέγξει και να την αποβάλλει. Δουλεύει συστηματικά, ναι, και στις συνειδήσεις των Χριστιανών.      Δε θέλουμε μ' αυτό να εξιδανικεύσουμε τον εβραϊκό λαό, που δεν είναι ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από μας κι όλους τους άλλους λαούς. Ακριβώς γι' αυτό οι πληροφορίες και οι εξιστορήσεις της Γραφής είναι ξεκάθαρες και απόλυτα αντικειμενικές. Και οι Εβραίοι χρειάζονται σωτηρία, όπως και όλοι εμείς. Εδώ θέλουμε μόνο να τονίσουμε το ψεύτικο και απατηλό μέτρημα και στάθμιση με δυο μέτρα και δυο σταθμά, στο οποίο έχουμε τόσο κι εμείς συνηθίσει.      Συνειδητά ή ασυνείδητα ξεγλιστράμε πολύ εύκολα στην παλιά χαρακτηριστική υπεροψία, με άλλες τώρα δικαιολογίες. Έχει μείνει, θαρρείς, στο αίμα μας το να πιστεύουμε ότι εμείς, οι Χριστιανοί, η εκκλησία, είμαστε ο εκλεκτός λαός της Κ. Διαθήκης στη θέση του παλιού και ξεπεσμένου Ισραήλ, παίρνοντας έτσι το δικαίωμα να τον οριοθετούμε και να τον επαναφέρουμε στην τάξη. Θα έπρεπε όμως να ξέρουμε ότι και η Κ. Διαθήκη, που σφραγίστηκε με το αίμα του Μεσσία, είναι μια διαθήκη που έγινε αρχικά με τους Ιουδαίους και μετά με τους Εθνικούς. Μετά την Πεντηκοστή μπήκαν στη χάρη του Θεού και τα έθνη. Ωστόσο, παραμείναμε αρκετά τυφλοί για να καταδικάζουμε και να πληγώνουμε βαθιά το λαό της Διαθήκης, πληγώνοντας μαζί του και τον Ιησού. Για αιώνες, συνεχίζουμε τη διαδικασία του πάθους Του. Θέλουμε τον Βασιλιά, όχι όμως και το λαό Του.      Ο μόνος αξιόλογος προσανατολισμός στην ταραγμένη εποχή μας είναι η Αγία Γραφή. Για πολλούς αυτό ηχεί σαν παλαιομοδίτικος φανατισμός. Αυτή την κατηγορία θα την αφήσουμε στην άκρη. Ο εχθρός του Θεού, ο πατέρας του ψεύδους (Ιωάννης 8:44) και άρχοντας τούτου του κόσμου (Ιωάννης 12:31), όπως τον ονόμασε ο Ιησούς, έχει μεγάλο ενδιαφέρον στο να προωθεί μια επιλεκτική χρήση της Γραφής, κρατώντας κλειστά τα μάτια των ανθρώπων στα πιο σημαντικά σημεία. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το καταλάβουμε. Γνωρίζει, ότι αν καταφέρει να μας κρατήσει σε μια τέτοιου είδους Γραφική γνώση, θα μπορεί να εμποδίζει την εκπλήρωση των σχεδίων του Θεού.      Το θαυμαστό σωτηριακό σχέδιο του Θεού για τον Ισραήλ και την εκκλησία, έτσι όπως το περιγράφει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους (κεφάλαια 9-11), αγνοείται από πολλούς ή διαβάζεται από Χριστιανούς που έχουν κλειστά τα μάτια τους. Πόσο πραγματικά χρειάζεται να μάθουμε να λέμε: «Έλα Άγιο Πνεύμα, Συ, το Πνεύμα της Αλήθειας που μας οδηγείς σε κάθε αλήθεια, άνοιξε τα μάτια μας για να μπορούμε πράγματι να καταλάβουμε τη Γραφή!».      Αν και πολλές προφητείες της Γραφής ταιριάζουν σε διάφορες περιπτώσεις, και αρκετές από αυτές εκπληρώνονται όχι μόνο σ' ένα, αλλά σε περισσότερα επίπεδα, την ώρα αυτή ας αφήσουμε μερικές από αυτές να ενεργήσουν στο πνεύμα μας, ώστε να πάρουμε το ουσιαστικό μήνυμά τους.      Θυμόμαστε το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου 1938:      «Οι εχθροί σου βρυχώνται στη μέση των συναγωγών σου. Έβαλαν σημαίες τις δικές τους σημαίες... Σαν κάποιον που, σηκώνοντας τσεκούρι, κτυπάει επάνω σε πυκνά δέντρα, έτσι, τώρα, αυτοί σύντριψαν με μιας, με τσεκούρια και σφυριά, τα πελεκητά του έργα. Κατέκαψαν με φωτιά το αγιαστήριό σου μέχρι το έδαφος, βεβήλωσαν το κατοικητήριο του ονόματός σου. Είπαν στην καρδιά τους: Ας τους εξολοθρεύσουμε μαζί. Κατέκαψαν όλες τις συναγωγές του Θεού στη γη» (Ψαλμός 74:4-8).      Ας θυμηθούμε και τι έγινε το 1948:      «Γι' αυτό, να, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και δεν θα πουν πια: Ζει ο Κύριος που ανέβασε τους γιους Ισραήλ από τη γη της Αιγύπτου. Αλλά: Ζει ο Κύριος, που ανέβασε τους γιους Ισραήλ από τη γη του βορρά, και από όλους τους τόπους, όπου τους είχε διώξει. Και θα τους επαναφέρω πάλι στη γη τους, που είχα δώσει στους πατέρες τους» (Ιερεμίας 16:14-15).      Και όποιος έχει παρακολουθήσει και μελετήσει, απ' όλες τις πλευρές, το τι συνέβη εκείνη την ιστορική μέρα της ανακήρυξης του κράτους του Ισραήλ, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει και να πει κι αυτός:      «Ποιος άκουσε τέτοιο πράγμα; Ποιος είδε τέτοια; Θα γεννούσε η γη μέσα σε μια μέρα; Ή, ένα έθνος θα γεννιόταν μονομιάς; Αλλά η Σιών μόλις κοιλοπόνεσε, γέννησε τα παιδιά της» (Ησαΐας 66:8).      Τα παρακάτω εδάφια μάς φέρνουν στη σημερινή κατάσταση. Όπως ακούμε από τα Μέσα Ενημέρωσης, τώρα ένα σύνολο κρατών στη Μέση Ανατολή, όχι μόνον ένα έθνος, όπως πριν, σχεδιάζουν την πλήρη εξόντωση του Ισραήλ. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ξέρει τίποτε γι' αυτό:      «...αυτοί που σε μισούν σήκωσαν ψηλά το κεφάλι. Πήραν κακή βουλή ενάντια στο λαό σου, και συμβουλεύτηκαν ενάντια στους εκλεκτούς σου. Είπαν: Ελάτε, κι ας τους εξολοθρεύσουμε από το να είναι έθνος και το όνομα του Ισραήλ ας μην αναφέρεται πια» (Ψαλμός 83:2-4).      Ακολουθεί μια απαρίθμηση λαών που μας είναι όλοι γνωστοί, αν αντικαταστήσουμε τα αρχαία ονόματά τους με τα σημερινά. Όλα αυτά πραγματοποιούνται και εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας. Και εφόσον ο Λόγος του Θεού είναι αληθινός κι εκπληρώνεται, θα έρθει και η ώρα που ο Κύριος θα λογαριαστεί με όλα τα έθνη. Γιατί Αυτός, που δε φείστηκε τα φυσικά κλαδιά (Ρωμαίους 11:21), δε θα φειστεί ούτε τα άγρια κλαδιά που μπολιάστηκαν στον κορμό του Ισραήλ.      «...Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Είμαι ζηλότυπος για την Ιερουσαλήμ και για τη Σιών με μεγάλη ζηλοτυπία και είμαι υπερβολικά οργισμένος ενάντια στα έθνη που ζουν αμέριμνα. Επειδή, ενώ εγώ οργίστηκα λίγο, αυτά βοήθησαν επιπρόσθετα το κακό» (Ζαχαρίας 1:14-15).      «...και κατά τον καιρό εκείνο, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, θα συγκεντρώσω όλα τα έθνη και θα τα κατεβάσω στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ, και θα κριθώ μαζί τους εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομιάς μου, του Ισραήλ, που τον διέσπειραν ανάμεσα στα έθνη και διαμοιράστηκαν τη γη μου» (Ιωήλ 3:1-2).      Υπάρχει ένα μοναδικό γεωγραφικό σημείο πάνω στη γη, με το οποίο ο Θεός έχει δεσμευτεί. Ο Μεσσίας θα ξανάρθει στην Ιερουσαλήμ και τα πόδια Του θα πατήσουν πάνω στο Όρος των Ελαιών (Ζαχαρίας 14:4). Στην ουράνια πόλη του Θεού είναι γραμμένα τα ονόματα των 12 φυλών του Ισραήλ πάνω στους πυλώνες της (Αποκάλυψη 12:14). Και ο ίδιος ο Ιησούς είπε ότι η σωτηρία είναι από τους Ιουδαίους (Ιωάννης 4:22), γιατί κατά σάρκα ήταν Ιουδαίος, από τη φυλή του Ιούδα, και από την οικογένεια του Δαβίδ.      Για 12 ολόκληρα χρόνια ο λαός μας ζητωκραύγαζε «Heil Hitler» εξυψώνοντας για σωτήρα[3] ένα φονιά των Εβραίων, παρόλο που όλοι γνωρίζουμε και ομολογούμε ότι σε κανένα άλλο όνομα δεν υπάρχει σωτηρία παρά μόνο στον Ιησού τον Μεσσία (Πράξεις 4:12). Τι ήταν αυτό που κάναμε!... Όσοι από μας απόψε δεν είναι παραδοσιακά συνηθισμένοι να υψώνουν τα χέρια στην προσευχή τους και δυσκολεύονται να κάνουν κάτι τέτοιο, ίσως βοηθηθούν αν αναλογιστούν όλο εκείνο το πλήθος των εκατομμυρίων χεριών που υψώνονταν στο χαιρετισμό του Hitler. Πόσο καλύτερα ταιριάζει, να υψώνονται κάπου-κάπου τα χέρια μας σε δοξολογία και εξύψωση Εκείνου, στον οποίον πραγματικά χρωστάμε τη σωτηρία μας! Είμαι απόλυτα σίγουρη, ότι αν κι έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από εκείνα τα γεγονότα, ο Θεός ακόμα περιμένει τη μετάνοια πολλών Χριστιανών στη Γερμανία.      Είναι επώδυνο και μας προκαλεί ντροπή, το ότι η έρευνα στο παρελθόν μας αυτό γίνεται από πρωτοβουλίες που δεν προέρχονται από τον εκκλησιαστικό χώρο. Κανονικά θα έπρεπε να συνέβαινε το αντίθετο. Γιατί επάνω στους Χριστιανούς το παρελθόν αυτό βαραίνει περισσότερο και πιο υπεύθυνα, απ' ό,τι στον υπόλοιπο λαό μας. Αναρωτιόσαστε το γιατί; Επειδή με βάση την Αγία Γραφή μπορούσαμε να γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε άλλον τι ακριβώς συνέβαινε. Εδώ ισχύει η περικοπή: «...σε όποιον δόθηκε πολύ, πολύ θα του ζητηθεί από αυτόν...» (Λουκάς 12:48). Ο Ιησούς επιπλέον διαβεβαιώνει ότι αυτός που γνωρίζει πολλά, αν η θέση του στη ζωή δεν είναι ανάλογη των γνώσεών του, θα δαρθεί περισσότερο από αυτόν που δε γνωρίζει τι κάνει.      Στις 27 Ιανουαρίου του 2006, ο Dr Ernst Kramer, ένας από αυτούς που επέζησαν από το Ολοκαύτωμα, σε μια ομιλία που έκανε μπροστά στο γερμανικό Κοινοβούλιο, διατύπωσε ένα θλιβερό συμπέρασμα που έβγαλε μέσα απ' όλα τα φοβερά γεγονότα, που είχε ζήσει στο Γ' Ράιχ: «Εκείνο που τότε με κατέπληξε και με πόνεσε πάνω από όλα, ήταν η συνεχής σιωπή της χριστιανικής εκκλησίας».      Αυτή η σιωπή έχει την εξήγησή της. Αρκεί να θυμηθούμε ότι τότε, με τη συμμετοχή πολλών εκκλησιών, τυπώθηκε στη Γερμανία μια (νέα) Κ. Διαθήκη για το λαό, χωρίς κανένα στοιχείο-λέξη, που να έχει σχέση ή ρίζα με τις λέξεις Ιουδαίος, Εβραίος, Ισραήλ, κλπ., καθώς και ανάλογο Υμνολόγιο και Κατήχηση. Με αυτό έγινε προσπάθεια να χωρίσουν τον Βασιλιά των Ιουδαίων και θεολογικό-επιστημονικά από το λαό Του. Μόλις στα τελευταία χρόνια μπορέσαμε να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το έργο του «Ινστιτούτου Εξάλειψης της Εβραϊκής Επιρροής στη Γερμανική Εκκλησία», που είχε την έδρα της στο Eisenach.      Και σήμερα βρισκόμαστε ξανά σε μια παρόμοια τάση παρέκκλισης. Αν θέλουμε να εμποδίσουμε μια επανάληψη αυτών που έγιναν στο παρελθόν, δεν πρέπει πια να χωρίζουμε τον Βασιλιά από το λαό Του. Ωστόσο, η δύναμη του χαρακτήρα μας δεν επαρκεί για τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Είναι πολύ πιθανόν ότι σαν 2η και 3η γενιά θα αποτύχουμε, όπως οι γονείς μας και οι παππούδες μας, αν δε γνωρίσουμε και δεν αγαπήσουμε Εκείνον, από τον Οποίον και μόνον μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια. Όποιος όμως νομίζει ότι χωρίς Αυτόν, χωρίς προσευχή, χωρίς αλλαγή και διόρθωση πορείας, μπορεί να τα βγάλει πέρα, διατρέχει κίνδυνο να βρεθεί μπροστά σε μια πολύ σκληρή πραγματικότητα.      Πού μπορούμε να συναντήσουμε τον Βασιλιά των Ιουδαίων; Πού αλλού, παρά στο λαό Του. Στο λαό Του, που βρίσκεται ανάμεσα σε πόλεμο, σε τρομοκρατία και καταστροφές, ανάμεσα σε αδικία και αμαρτία, στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, στο επίκεντρο του μίσους, της δυσφήμισης και της περιφρόνησης, εκεί θα βρούμε τον Βασιλιά. Το διογκούμενο παγκόσμιο μίσος ενάντια στο Θεό, θα αρχίσει να στρέφεται όλο και πιο έντονα σε όσους έχουν μια ζωντανή σχέση μαζί Του και μένουν πιστοί σ' Αυτόν και στο Λόγο Του. Έτσι το μίσος, στην τελευταία αυτή φάση της ανθρώπινης ιστορίας, θα χτυπήσει μαζί Ιουδαίους και Χριστιανούς. Ας δώσουμε σήμερα στον Κύριο και Βασιλιά μας Ιησού την ανταπόκριση της αγάπης μας, λέγοντάς Του αυτά τα λόγια:      Ο λαός Σου είναι λαός μου! (Ρουθ 1:16)      Μετάφραση:      Δ. Καπελούζου      Η αγάπη προς τον Ισραήλ      μπορεί μόνο τότε να είναι γνήσια,      αν πηγάζει από την καρδιά του Θεού,      από την αγάπη, με την οποία      Αυτός αγάπησε το λαό Του -      και από τη βαθιά μετάνοια      για την τεράστια ενοχή μας.      Άλλος δρόμος,      για να υπηρετήσει κανείς τον Ισραήλ,      δεν υπάρχει...      Μόνο μια τέτοια αγάπη μπορεί      να μας οδηγήσει σε εγγύτητα      και αμοιβαία ευλογία,      και τότε τα μάτια του Ισραήλ      θα ανοίξουν για να γνωρίσουν Εκείνον      που είναι η αγάπη -      τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό.      M. Basilea Schlink       Ομιλία της αδελφής Joela, από την αδελφότητα των «Αδελφών της Μαρίας», στο συνέδριο με τίτλο «Εκκλησία - Ισραήλ» στις 9 Νοεμβρίου του 2006, στο Βερολίνο.       Την 9η Νοεμβρίου 1938, που έμεινε γνωστή ως η «Νύχτα των Κρυστάλλων» από τα πολλά τζάμια που έσπασαν, δόθηκε το σύνθημα στο Βερολίνο να λεηλατηθούν Συναγωγές, σπίτια και μαγαζιά Εβραίων. Η νύχτα αυτή σηματοδότησε την επίσημη έναρξη του διωγμού κατά των Εβραίων από τις Χριστιανικές Ναζιστικές λαϊκές ομάδες.      [3] Στα γερμανικά, «Heil» θα πει «σωτηρία».      ΠΗΓΗ

ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΤΗΝ "ΑΓΙΑ"ΣΟΦΙΑ!!!ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΜΑΣ!! ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΑΣΟΣ ΣΚΟΥΖΟΥΝ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΤΗΝ "ΑΓΙΑ" ΣΟΦΙΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ,ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΕΚΤΙΣΑΝ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ??ΝΑ ΠΛΗΡΩΦΟΡΗΣΩ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΤΙ Η "ΑΓΙΑ" ΣΟΦΙΑ ΚΤΙΣΤΗΚΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΜΑΡΜΑΡΑ!!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ!!

  

Εκατοντάδες ΕΒΡΑΙΟ-χριστιανικές εκκλησίες  πάνω σε αρχαίους ναούς Η διαταγή των χριστιανών βυζαντινών αυτοκρατόρων ήταν ρητή: «ες έδαφος φέρειν» κι από τότε (δ΄αι. μ.Χ.) και για πολλούς αιώνες μανιασμένα πλήθη ρασοφόρων ισοπέδωναν ο,τιδήποτε θύμιζε τον ωραιότερο πολιτισμό, που γεννήθηκε ποτέ στη Γη.   Γκρέμισαν κι ισοπέδωσαν όσους αρχαίους ναούς τούς επέτρεπαν οι ελάχιστες μεσαιωνικές τεχνικές τους γνώσεις και στη θέση τους έκτισαν χριστιανικούς.  Ολόκληρες πόλεις έχασαν τη φυσιογνωμία τους κι απέκτησαν μορφή βυζαντινότροπη.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επί χιλιετίες κατοικούμενη Θεσσαλονίκη, στην οποία δέν υπάρχει ούτε για δείγμα κατάλοιπο κάποιου αρχαίου ναού αντίθετα όμως, υπάρχουν πάμπολλοι χριστιανικοί. 

Για όσους ναούς δέν είχαν τις δυνατότητες να γκρεμίσουν, τούς κατέστρεφαν μερικώς -όσο μπορούσαν- και τούς μετέτρεπαν σε χριστιανικούς. Ούτε ο Παρθενώνας διέφυγε του μίσους τους, ο οποίος μετατράπηκε σε... Παναγιά Αθηνιώτισσα.       

Το βιβλίο αυτό, που περιέχει εκατοντάδες έγχρωμες φωτογραφίες από ένα μεγάλο μέρος τής Ελλάδας, αποτελεί ένα φωτογραφικό οδοιπορικό των θλιβερών καταστροφών των αρχαίων ναών από τους χριστιανούς.     200 σελίδες, 355 έγχρωμες φωτογραφίες,  αρχείο μορφής pdf (60 ΜΒ). 

ΘΑΜΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΟΤΑΝ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΦΙΑ ΛΕΕΙ ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΕΝΝΟΕΙ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΚΑΝΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ!!ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΕΔΑΦΙΟ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ!!

  Και πως ξαφνικα "τρελαθηκε" ο Νερων? 10 χρονια τον διεκρινε η φιλολαικη του πολιτικη? 10 χρονια. Μηπως και αυτα ηταν μερος της τρελας του? Εδω ομως, θα μου πειτε οτι σκοτωσε την μανα του. Και ρωταω ξανα ο βλακξ, Do you know anything about the Roman Empire?      "... όποτε δέν μπορούσε νά ακυρώση μιά θανατική καταδίκη, παραχωρούσε μιά τόσο μεγάλη αναβολή στήν εκτέλεση τής ποινής, πού ο καταδικασμένος είχε όλο τό χρονικό περιθώριο νά πεθάνη από γεράματα"{Τακίτου Χρονικά (13.33)  "Ο αυτοκράτορας, γιά νά πάρη εκδίκηση γιά τήν καταστροφή, διέταξε νά τιμωρηθούν εκείνοι, τούς οποίους ο λαός μισούσε γιά τήν αισχρότητα καί τά εγκλήματά τους, τούς χριστιανούς, όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται. Τό όνομά τους τό πήραν από κάποιον Χριστό, πού σταυρώθηκε στήν Ιουδαία τήν εποχή τού Πόντιου Πιλάτου, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Τιβέριος. Η αiρεση αυτή, άν καί είχε εξαφανισθή γιά κάποιο διάστημα, ύστερα από τόν θάνατο τού αρχηγού της, επανεμφανίσθηκε μέ εντονώτερη μορφή, όχι μόνο στήν Ιουδαία, όπου καί γεννήθηκε, μά σ' ολόκληρη τήν αυτοκρατορία, ακόμα καί μέσα στήν ίδια τήν Ρώμη, όπου βρίσκει πάντοτε θερμούς υποστηρικτές σέ ό,τι πιό πρόστυχο καί άθλιο υπάρχει...Έπιασαν όλους τούς φανερούς οπαδούς τής αιρέσεως καί ύστερα, χάρη στίς πληροφορίες τους, συνέλαβαν κι όλους εκείνους, πού ως κύριο χαρακτηριστικό τους είχαν τό μίσος ενάντια στό ανθρώπινο γένος, χωρίς νά εξετασθή άν είχαν συμμετοχή ή όχι στόν εμπρησμό τής Ρώμης..."Τακίτου "Χρονικά" 15.38-42

Μηπως ο Τακιτος ανερει τις κατηγοριες που προσδιδουν στον Νερων? Απο που φαινεται η κακια του? Το ξαναλεω, ολοκληρα φιλολαικα διαταγματα εβγαλε πηγαινοντας κοντρα στην Συγκλητο. Η αγαπη του για τις λαικες μαζες ειναι ολοφανερη. Μας λενε οτι βρηκε εξαλιστηρια θυματα τους Χριστιανους για να αποδειξει την αθωοτητα του. Γιατι να το κανει αυτο? Ηδη ηταν αθωος. Τι επρεπε να "αποδειξει" στην κοινη γνωμη? Αφου τον λατρευαν τον ανθρωπο. Δικες εγιναν και δικαστηκαν οι ενοχοι.

Και το παω λιγο πιο περα. Ο Ιδιος ο Σενεκας για τους χριστιανους πατερες ειναι κρυπτοχριστιανος. Ενω και ο χριστιανος Τερτυλιανος τον αποκαλει "Σενεκας ο δικος μας". Εδω βαζω και ενα λινκ (http://wesley.nnu.edu/biblical_studies/noncanon/writing/plnsenca.htm)                                                                                     με καποιες "αποκρυφες" επιστολες μεταξυ Σενεκα και Παυλου. Περισσοτερη σημασια δωστε στην 12η και την ημερομηνια αποστολης της (η φωτια ξεσπασε τον Ιουλιο). Δεν τιθεται θεμα μη συμμετοχης του Παυλου.

O Τακιτος λεει:

"...κανείς δέν τολμούσε νά παλέψη ενάντια στήν φωτιά. Υπήρχαν πολλοί, πού απαγόρευαν μιά τέτοια ενέργεια. Κι ακόμα, υπήρχαν μερικοί άλλοι, πού φανερά έριχναν δαυλούς στά σπίτια εκείνα, πού δέν είχαν αγγίξει οι φλόγες, λέγοντας πώς πρόσωπα υψηλά είχαν διατάξει τήν καταστροφή"Τακίτου "Χρονικά" 15.38

Ακομα και ο εβραιος ιστορικος Ιωσυπος ειπε:

Αρχίζω με δεδομένο ότι ο Νέρων ήταν αγαπητός στον λαό. Όλα τα αρχαία ιστορικά κείμενα συμφωνούν σε αυτό. Ακόμα και ο Σουετώνιος αγανακτει με τις "σπατάλες" του Νέρωνα. Υπάρχουν πάρα πολλά διατάγματα του Νέρων που το δείχνουν αυτό. Το μεγαλύτερο όμως "λάθος" του Νέρων ήταν που κοντραριστηκε με την Σύγκλητο. Πάρα πολλές υπόδουλες περιοχές απόκτησαν την αυτοτέλειά τους και οι υπήκοοι των περιοχών, το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη, με αποτέλεσμα την δυσφορία των ηγεμόνων. Δεν δίστασε κιόλας να αυξήσει την φορολογία των ηγεμόνων. Καταλαβαίνουμε ότι οι δουλοκτητικές σχέσεις ηγεμόνα-δούλου έχασαν την δύναμή τους. Και ο Νέρων δεν σταμάτησε εκεί. Με νόμο του, οι δούλοι είχαν το δικαίωμα να μηνύσουν τους "κυρίους" τους ενώ από τους δεύτερους αφαιρέθηκε το προνόμιο ζωής και θανάτου πάνω στους πρώτους. Θα μπορούσα να πω και άλλα αλλά δυστυχώς αυτά θυμάμαι μόνο. Πηγές θα βρείτε παντού στο inernet ευτυχώς. Όλα αυτά εξόργισαν τους συγκλητικούς οι οποίοι είχαν κάθε "δικαίωμα" να συνωμοτήσουν εναντίον του και να τον εκθρονίσουν. Έτσι και αλλιώς συνηθίζονταν σε τέτοιες πράξεις. Αξίζει να τονισθεί ότι ύπατος της Ρώμης ήταν ο Σενέκας (ανώτατος συγκλητικός).

Μετά την μικρή εισαγωγή, φτάνουμε στο 64 μ.χ και στον εμπρησμό της Ρώμης. Ποιος λογικός αυτοκράτορας θα έκαιγε την ίδια του την πρωτεύουσα? Ποιος λογικός αυτοκράτορας θα έκαιγε το ίδιο το παλάτι του? Κανείς. Και όμως κάποιοι βρήκαν την απάντηση. Ηταν παράφρων και πυρομανής ο Νέρων. Και ρωτάω ο βλακξ, από που το συμπέραναν αυτό? Και πρέπει να ήταν τόσο "τρελός" ο άνθρωπος που μετά την φωτιά, με δικά του χρήματα ξαναεφτιαξε την πόλη. 

"Μετά τήν καταστροφή, ο Νέρων έδωσε εντολή νά ξαναχτισθή η πόλη. Ο ίδιος ανέλαβε νά ξαναχτίση τούς ναούς καί τά μεγάλα κτίρια... Έδωσε περισσότερη προσοχή στούς ανοικτούς χώρους, στίς πλατείες, στήν κυκλοφορία τών υδάτων, στά άλση καί στήν διαμόρφωση τής φύσεως... Ο Νέρων ανέλαβε νά πληρώση ο ίδιος τά έξοδα γιά τήν κατασκευή τους. Απέδωσε στούς ιδιοκτήτες τά οικόπεδα πού είχαν πρίν από τήν καταστροφή καί έδωσε δάνεια γιά τήν ανακατασκευή... Καθόρισε επακριβώς τόν τρόπο κατασκευής τών νέων κτιρίων. Οι εξωτερικοί τοίχοι καί οι χώροι, όπου οι κάτοικοι άναβαν τήν φωτιά, έπρεπε νά γίνουν μέ πέτρα γιά νά μή καίγωνται... Επί πλέον, απαγορεύθηκε η μεσοτοιχία. Όλα τά σπίτια έπρεπε νά είναι ανεξάρτητα καί νά μεσολαβή ανάμεσά τους αρκετός χώρος, ώστε νά εμποδίζεται η διάδοση τής φωτιάς..." Τακίτου "Χρονικά" 15.38-44

Λιγο πιο πριν ο Τακιτος λεει: 

"...τήν ημέρα εκείνη ο Νέρων ήταν στό Άντιουμ. Γύρισε αμέσως, μόλις πληροφορήθηκε γιά τήν φωτιά κι έφθασε τήν στιγμή πού καιγόταν τό κτίριο πού έκτισε ο ίδιος, γιά νά ενώση τό Παλατίνο μέ τούς κήπους τού Μαικήνα καί διέταξε αμέσως νά σβησθή η πυρκαγιά... Γιά νά ανακουφίση τόν κόσμο πού τριγύριζε άστεγος καί πεινασμένος στούς δρόμους, άνοιξε αμέσως τό Πεδίο τού Άρεως, τά μνημεία τού Αγρίππα καί τούς αυτοκρατορικούς κήπους. Διέταξε νά χτιστούν γρήγορα πρόχειρα καταλύματα καί παράγκες γιά νά στεγασθούν οι πρόσφυγες καί πρόσταξε νά φέρουν τρόφιμα από τήν Όστια καί τίς γειτονικές πόλεις καί νά τά μοιράσουν στόν λαό..."Τακίτου "Χρονικά" (15.38)

"Είναι πολλοί εκείνοι πού έγραψαν τήν ιστορία τού Νέρωνος. Άλλοι έγραψαν τήν αλήθεια γιά νά τόν ευχαριστήσουν, επειδή καλοπερνούσαν κοντά του, κι άλλοι εξ αιτίας τού μίσους καί τής μισαλλοδοξίας τους εναντίον του, κάλυψαν τό πρόσωπό του μέ ξεδιάντροπα καί κακόβουλα ψεύδη"{Ιωσήπου "Ιουδαϊκή Αρχαιολογία" (20.8.3)

Συμπερασμα: Δεν εκαψε την Ρωμη ο Νερων. Δεν ειχε τον λογο να το κανει. Καποιοι αλλοι ομως ειχαν πολλους λογους και εξηγουμαι.

Αρα μιλαμε για τεραστια συνωμωσια εναντιον του Νερων. Απο ποιον? Μα φυσικα απο μια μεριδα των συγκλιτικων με αρχηγο τον Σενεκα. Τυχαια δικαστηκε και υποχρεωθηκε να αυτοκτονησει μετα το περιστατικο αυτο? Ετσι τους ηρθε να τον δικασουν? Φυσικα και οχι. Ηταν αυτος που το οργανωσε εξαρχης. Και απετυχε.

Ο Διων Κασσιος αναφερεται σε στρατιωτες που δεν εσβησαν την φωτια αλλα μαλιστα, εμποδιζαν τους υπολοιπους να την σβησουν. Απο που επαιραν εντολες αν οχι απο τον Σενεκα, τον υπατο της Ρωμης? 

Θα αναρωτηθειτε, μηπως ειναι χαζα αυτα που λεω? Δηλαδη ειναι χαζο ενας συγκλιτικος να θελει να εκθρονισει τον αυτοκρατορα (οταν ειχε καθε λογο να το κανει) και δεν ειναι χαζο να λεμε οτι ο αυτοκρατορας τρελαθηκε και εκαψε την πολη του?

Και φτανω εδω σε ενα καιριο σημειο. Ο Σουετωνιος λεει:

"Πολλοί αξιωματικοί συνέλαβαν στά σπίτια τούς ανθρώπους εκείνους, πού κρατούσαν στά χέρια τούς δαυλούς, αλλά ωστόσο, δέν τόλμησαν νά τούς πειράξουν, γιατί είδαν πώς ήσαν δούλοι τού αυτοκράτορα"{Σουετωνίου "Βίοι τών δώδεκα Καισάρων" (Νέρων, 38)

θα μπορουσα να πω οτι αφου οι δουλοι του Νερων ηταν στο "κολπο", ο ιδιος ο Νερων τους εβαλε. Ελα μου ντε που ο Παυλος ειχε αλλες αποψεις πανω σε αυτο. Γιατι λεει:

"Ασπάζονται υμάς πάντες οι άγιοι, μάλιστα δέ οι εκ τής Καίσαρος οικίας" ("Πρός Φιλιππησίους" 4.22)

Οι δουλοι του Νερωνα ηταν χριστιανοι. Βεβαια εδω θα πρεπει να αναφερω και τον ιδιο τον Παυλο που απο το 62 μεχρι το 64 ηταν στην Ρωμη ενω μετα εφυγε για Ισπανια. Μετα το φιασκο της συνωμωσιας, οπου πιαστηκε ο Σενεκας και ολοι εμπλεκομενοι (κυριως χριστιανοι), κυνηγαγαν τον Παυλο 2 χρονια μεχρι που τον βρηκαν στην Τροια και τον μετεφεραν στην Ρωμη οπου δικαστηκε και εκτελεστηκε. Ο Παυλος κατηγορήθηκε οτι αυτος οργάνωσε ολο  το σχέδιο καταστροφής τησ Ρώμης!! Και θα ρωτησω εδω, τοσο κακος ηταν ο Νερων? Αδικα τιμωρησε του χριστιανους? Δειτε τι γραφει ο Τακιτος:

{Ακομα και αλλιως να ειχαν τα πραγματα, βασει αλληλουχιας των ιστορικων δεδομενων και της λογικης, Ο Νερων ειχε δικιο που τιμωρησε (σιγουρα απανθρωπα) τους χριστιανους και τους εμπλεκομενους συγκλιτικους}

Και εδω κανω μια επισημανση. Τους πρωτους αιωνες (ποσο μαλλον τον πρωτο) χριστιανοι ηταν μονο οι εβραιοι της διασπορας. Δεν εχω προβλημα με κανεναν λαο αλλα ως ενα σημειο. Διαβαστε ιουδαικα κειμενα οπως π.χ το Ταλμουδ να δειτε τι πιστευουν οι εβραιοι για εμας. Δεν ειμαι ρατσιστης, αυτοι ειναι Εβραιοι. 

Περα απο την πλακα ομως, το μισος σε αυτα τα κειμενα ειναι φανερο.

Και εδω ξανααναφερω τον Τακιτο και κατι που ειπε:

Τακίτου "Χρονικά" 15.43

Θα μπορουσα να χαρακτηρισω το Τακιτο και γενικα τους Ρωμαιους λιγο υπερβολικους. Αλλα μηπως αυτα ηταν τα γνωρισματα των Εβραιων τοτε? Ετσι τους εβλεπαν, τι να κανουμε. Εδω σημερα τους βλεπουμε καποιοι ετσι. :group:

Επισης ειναι ξεκαθαρο οτι οι χριστιανοι που καψαν την Ρωμη ηταν Εβραιοι. Για να παρει εκδικηση ο Νερων εστειλε τον Βεσπεριανο να καψει την Ιουδαια. Ολοι ξερουμε για τον Τιτο (γιος του Βεσπεριανου) και τον διωγμο των Εβραιων. Θα μου πειτε οτι ο στρατος που εστειλε ο Νερων ηταν για να καταστειλει την εξεργεση των Εβραιων. Ποτε ομως ηταν ησυχα εκει? Και παλιοτερα υπηρχαν τετοια περιστατικα. Ποτε ομως ρωμαικος στρατος δεν εκαψε μια πολη. Ποτε δεν εδιωξε τους υπηκοους μιας πολης. Ο Νερων το εκανε. Μηπως για να παρει εκδικηση επειδη του καψαν την Ρωμη? Η πυρπόληση της «αιώνιας πόλης» - Ποιος έκαψε την Ρώμη; Ο Νέρωνας ή ο Παύλος;

Φίλτατοι Συνέλληνες,

Το θέμα που θα διαπραγματευτώ είναι καρπός μακροχρονίου έρευνας και μελέτης και, αισθάνομαι την ανάγκη να την κοινωνήσω μαζί σας. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και ακριβολόγος, τα στοιχεία που θα παρουσιάσω έχουν ιστορικές βάσεις και αποδείξεις και δεν αποτελούν καρπόν αυθαιρεσίας, ούτε και εμπάθειας, αλλά είναι παρμένα από τα ίδια τα αντικρουόμενα και ασύγχρονα έργα των ίδιων των πρωταγωνιστών.

Ο κάθε σοβαρός ερευνητής οφείλει εάν σέβεται τον εαυτόν του, αλλά και το ακροατήριο του να φέρει καθαρούς λευκούς κρυστάλλινους και όχι παραμορφωτικούς φακούς, να εξιστορεί τα αληθή γεγονότα και τα συμπεράσματα να εξάγονται στο τέλος κατόπιν γονίμου διαλόγου. Προς άρσην κάθε παρανοήσεως και συμπληρώσεων, τονίζω κανείς δεν διδάσκει κανέναν, ο μόνος διδασκόμενος είναι πάντοτε ο εκάστοτε ομιλητής, διότι εντρυφεί και εμβαθύνει στο εξεταζόμενο θέμα αρκετό καιρό, εάν φυσικά σέβεται το ακροατήριό του και δεν ενεργεί σκόπιμα και κακόβουλα.

Το σημερινό μας θέμα είναι από τα πλέον δύσκολα, διότι είναι ταμπού και έχει εδραιωθεί επί 1900 και πλέον χρόνια, με μία παραπληροφόρηση και με έναν θρησκευτικό φανατισμό και μίσος που δύσκολα ανατρέπονται, αλλά θα πρέπει σαν τέκνα του ελληνικού φωτός να μην μας πτοεί τίποτα. Διότι Θείον, Φως και Αλήθεια είναι έννοιες συγκλίνουσες και ταυτόσημες, που μόνον με τον ελληνικό λόγο είναι δυνατόν να τις προσεγγίσουμε και να τις κατανοήσουμε εν μέρει και όχι με την άκρατο, άλογο και στείρα πίστη και την κατ' αποκάλυψιν αλήθεια, που επινόησαν διάφοροι για τους δικούς τους σκοπούς ανά τους αιώνες, οδηγώντας έτσι την ανθρωπότητα σε ποταμούς αίματος, στον σκοταδισμό και στην σημερινή επάρατο νεοβάρβαρη παγκοσμιοποίηση.

Αλλά ας εισέλθουμε στο θέμα, διότι η κλεψύδρα είναι αμείλικτη, που δεν είναι άλλο από το ερώτημα των σκεπτομένων ανθρώπων για δύο χιλιετίες.: «Ποιός έκαψε την Ρώμη και γιατί παραποίησαν την ιστορική αλήθεια;»...

Ας εξετάσουμε εν συντομία τον βίο και την πολιτεία του πρωταγωνιστή Σαούλ, που δεν είναι αντίστοιχα Παύλος στα λατινικά, όπως ψέματα μας έχουν μάθει. Το Paulus στα λατινικά σημαίνει ο «κοντός», ο «κουτσός» και ο «δύσμορφος» και δεν έχει καμία σχέση το πραγματικό του όνομα, Saul το οποίο στα εβραϊκά σημαίνει «κυνηγός». Αυτοί που τον χαρακτήρισαν έτσι, ήταν γιατί τον γνώρισαν από κοντά και τον χρησιμοποίησαν για τους δικούς σκοπούς και επιδιώξεις.

Φέρεται ότι γεννήθηκε στην Ταρσώ της Κιλικίας, άρα ήταν Ιουδαίος της διασποράς, δηλαδή μιλούσε και έγραφε την ελληνική γλώσσα και όπως ο ίδιος δηλώνει κατ' επανάληψιν ήταν φανατικός Ιουδαίος της αυστηράς πατρώας θρησκείας: «Περιτομή οκταήμερος εκ γένους Ισραήλ πεπαιδευμένος κατ' ακρίβειαν του πατρώου νόμου, εκ της φυλής Βενιαμίν, Εβραίος εξ Εβραίων κατά νόμον Φαρισαίος» (Φιλιπ. γ ΄ 5).

Από τον πατέρα του είχε κληρονομήσει την ρωμαϊκή ιθαγένεια (Πράξεις κβ΄ 25-28). Η ρωμαϊκή ιθαγένεια πολύ σπάνια, μπορούσε να αποκτηθεί με μεγάλη δωροδοκία ή την απένειμαν για τις εξαιρετικές υπηρεσίες του προς το ρωμαϊκό κράτος. Αλήθεια, τι υπηρεσίες είχε προσφέρει η οικογένειά του; Δεν είναι πουθενά καταχωρημένη, από 3000 σελίδες των συγχρόνων του ιστορικών Σουητόνιου, Φλάβιου Ιώσηπου, Τάκιτου και Πετρώνιου έχουν διασωθεί μόλις 250.

Σε νεαρά ηλικία πήγε στην Ιερουσαλήμ και σπούδασε κοντά στον φανατικό Γαμαλιήλ, έτσι έγινε ορθόδοξος Εβραίος που υπηρετούσε με απόλυτο φανατισμό τον μωσαϊκό νόμο. Έγινε τυφλό όργανο του Σανχεδρίν και με απειλές, διώξεις και φόνους κατά των χριστιανών, πάντοτε επ' αμοιβή προσπαθούσε να σταματήσει το έργο τους (Πράξεις θ΄1 & κβ΄4-5).

Πήγαινε ως κυνηγός κεφαλών στην Δαμασκό για να οδηγήσει μία ομάδα χριστιανών στην Ιερουσαλήμ για να δικαστούν, όπως αναφέρεται τρεις φορές στις Πράξεις (θ΄1 -19, κβ΄ 5-16, κστ΄ 11-20). Η αφήγηση είναι διαφορετική και στις τρεις αναφορές, γιατί έχει γραφεί σε τρεις διαφορετικές περιόδους και από διαφορετικούς συγγραφείς, όπως όλα σχεδόν τα ιερά κείμενά τους. Άκουσε την φωνή Σαούλ, Σαούλ γιατί με διώκεις, τυφλώθηκε, σε τρεις μέρες βρήκε το φως του κ.τ.λ. τα γνωστά και από τρομερός διώκτης έγινε ο πλέον θερμός υποστηρικτής των διωκομένων του, κατά τον Λουκά, που όπως γνωρίζεται είναι ο κύριος συντάκτης των Πράξεων που τις έγραψε 40 χρόνια αργότερα, με τις πολυάριθμες αντιφάσεις και επεμβάσεις όπως θα δούμε στην συνέχεια.

Μία λεπτομέρεια που πιθανόν δεν την γνωρίζετε. Έπεσε λιμός, μόλις άρχισε την νέα του καριέρα όταν βρισκόταν στην Αντιόχεια, και ανέλαβε αυτός με τον μαθητή του τον Βαρνάβα να κάνουν έναν μεγάλο έρανο για την ανακούφιση των χριστιανών της Ιερουσαλήμ, και μετά επέστρεψε στην Συρία (Πράξεις ι γ΄ 1 & προς Γαλάτ. Α΄ 18-21). Μετά άρχισε να ταξιδεύει πάντοτε με τον Βαρνάβα, (που τον αποκαλούσε Δία και τον εαυτόν του Ερμή [Πράξεις Παύλου και Θέκλης]).

Επισκέφθηκαν με τον Ιωάννη Μάρκο την Κύπρο και την Πέργη της Παμφιλίας όπου κήρυτταν σε συναγωγές, εκεί ο Μάρκος και ο Βαρνάβας διαφώνησαν μαζί του και τον εγκατέλειψαν, επειδή ξεκίνησε να κηρύττει στους εθνικούς, κατά παράβαση των συμφωνιών και των υποσχέσεών του, διότι οι Ιουδαίοι διαφωνούσαν ισχυρά με αυτό το σχέδιό του. Εκεί βρίσκεται η μεγάλη απόκρυψη και συσκότιση, από ποιους πήρε την εντολή να δημιουργήσει την εκκλησία μεταξύ των εθνικών-Ελλήνων; Μόλις αυτά έγιναν γνωστά στην Ιερουσαλήμ επήλθε μεγάλη αναταραχή μεταξύ των απλών Ιουδαίων, πως ήταν δυνατόν ο εθνικός να αποδεχθεί τον μεσσία και όχι τον Ισραήλ; Άρα οι εξ εθνικών προσήλυτοι έπρεπε να κάνουν την περιτομή και να τηρούν τον Μωσαϊκό νόμο.

Πως ο Σαούλ από κυνηγός κεφαλών προσχώρησε πρόσφατα στην μικρή ομάδα των Ιουδαίων οπαδών του Χριστού, να κηρύττει και να πράττει του κεφαλιού του; Έτσι άρχισε μία φαινομενική ψυχρότητα με τους απλούς Ιουδαίους και ακολούθησαν και κάποιες διώξεις γι' αυτό και τον αποκάλεσαν εξωμότη (Πράξεις κεφ. Θ, ιγ, ιδ, ιζ, ιη, ιθ, κ, & κη). Διότι πολλοί εύρισκαν την προσωπικότητά του και την ρητορική του απεχθή. Τότε ο Σαούλ αναθεώρησε σε αρκετά σημεία τον μωσαϊκό νόμο και κυρίως εμπνεύσθηκε την μετά θάνατο δικαίωση για τους προσχωρώντας και ας παρέβαιναν τον νόμο, ήταν μία πρωτότυπη πατέντα που είχε μεγάλη ανταπόκριση στο αμαθές πλήθος, «την διακήρυξη της Δικαιώσεως και την μετά θάνατον ανάσταση», όσων συλλήβδην προσχωρούσαν. Εδώ κακογράφει και αλλοιώνει τα αρχαία μυστήρια, διότι κατ' αυτόν όποιος είναι εν Χριστώ έχει εκπληρώσει τα πάντα και μετά θάνατον δικαιούται τα πάντα. Επίσης εκείνος επέτρεψε στους εθνικούς να παρευρίσκονται στις συναγωγές, αλλά να μην έχουν επαφή με τους «ειδωλολατρικούς ναούς των» (Προς Γαλάτ. β΄ 10).

Ένεκα αυτού διαφώνησε για δεύτερη φορά με τον Βαρνάβα και τον αντικατέστησε με τον Σίλα και άρχισε να περιοδεύει τον ελλαδικό χώρο Τρωάδα, Μακεδονία, Θράκη, Αθήνα και επί 18 μήνες προσπαθούσε να ιδρύσει εκκλησία στην ελευθεριάζουσα Κόρινθο (Πράξεις ιζ΄ 22-31). Τότε τον κατήγγειλαν οι ίδιοι οι Ιουδαίοι στον Ανθύπατο της Αχαΐας (Πελοποννήσου) Γαλλίωνα + 52 και ο Ρωμαίος ανώτατος διοικητής και δικαστής τον απήλλαξε από κάθε κατηγορία, και εκείνος συνέχισε ανενόχλητα το ανθελληνικό του έργο.

Είναι η δεύτερη επίσημη εκδήλωση της ανοχής και της στηρίξεώς του από το επίσημο ρωμαϊκό κράτος η πρώτη ήταν όταν του παραχώρησαν διεθνές ρωμαϊκό διαβατήριο, ακολούθησαν και άλλες πολλές, διότι έπρεπε να ολοκληρώσει το ειδεχθές έργο του, δηλαδή την διάλυση του ανεπανάληπτου ελληνικού οικουμενικού πολιτισμού, και την επικράτηση του διεθνούς Σιωνισμού.

Αυτά τα λίγα για τον Σαούλ από τα ίδια τους τα κείμενα, που βρίθουν από ανακρίβειες και αυτοαναιρέσεις, γιατί τονίζω γράφτηκαν από διαφορετικούς, ως επί το πλείστον φανατικούς και αμαθείς ρασοφόρους και σε μεγάλες χρονικές περιόδους, εκτός και των εκατοντάδων επεμβάσεων που υπέστησαν με παπικές και αυτοκρατορικές εντολές. Τα της ζωής και το έργο του λαμπρού και μεγάλου φιλέλληνα αυτοκράτορα Νέρωνα θα αναφερθούν στο κυρίως θέμα μας.

Είναι γνωστό στους αδέσμευτους ερευνητές-μελετητές της ιστορίας, ότι δια μέσου των αιώνων, έχουν επέλθει απαλοιφές, αλλοιώσεις, προσθήκες και επεμβάσεις σε ιστορικά και χριστιανικά κυρίως κείμενα, διότι ενοχλούσαν με τις αποκαλυπτόμενες αλήθειες και τα πραγματικά γεγονότα, που είχαν λάβει χώρα, τις διάφορες ηγεσίες των εκκλησιών και των διαφόρων δογμάτων ανά τους αιώνες.

Είναι καιρός πλέον να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια και η πραγματικότητα, για να μπορέσουμε να πάρουμε την οδόν της αληθείας, που οδηγεί στο φως, την γνώση και την θέωση.

Ο μυστηριώδης, ο γνωστός άγνωστος, ο παράξενος ταξιδευτής Σαούλ -κυνηγός- Παύλος πέθανε κατά τας γραφάς το + 64, σαν Ρωμαίος πολίτης με αποκεφαλισμό. Δύο όμως σημαντικοί εκκλησιαστικοί συγγραφείς, ο Ευσέβιος Καισαρείας (άγιος) και ο Ιερώνυμος (άγιος και αυτός), που πρώτος μετέφρασε στα λατινικά από τα ελληνικά την Αγία τους Γραφή, η οποία ονομάσθηκε VULGATA-ΛΑΪΚΗ και που μέχρι σήμερα είναι η επίσημη αναγνωριζομένη μετάφραση από το Βατικανό, μας βεβαιώνουν ότι πέθανε το 67 μ.Χ. Όμως είχε συλληφθεί το 64 μ.Χ. λίγες ημέρες μετά τον εμπρησμό της Ρώμης, κατά τον οποίον μεταξύ των τεραστίων καταστροφών, κάηκαν σπουδαία και σημαντικά πολιτιστικά και θρησκευτικά μνημεία των «ειδωλολατρών» στην Ρώμη, όπως ο Ιππόδρομος, το Παλατίνο (από τον ιδρυτή της Ρώμης τον Αρκάδα Πάλλαντα), οι ναοί της Εκάτης, του Διός, του Ηρακλέους, το Πάνθεον και πολλά άλλα.

Έντεχνα τότε κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο ίδιος ο Νέρων είχε βάλει την φωτιά, αλλά σε κάθε σοβαρό μελετητή μόνο ένα πικρό χαμόγελο προκαλεί αυτή η επικρατήσασα ψευδής φήμη.

Τουλάχιστον από αυτά που μας αφηγούνται οι αξιόλογοι ιστορικοί εκείνης της περιόδου Τάκιτος και Σουητώνιος, αποκλείεται ο Νέρων να γνώριζε ή να συμμετείχε σε αυτό το μεγάλο έγκλημα. Ο Νέρων ήταν μία λεπτή και καλλιτεχνική προσωπικότητα. Εκτιμούσε τα ιερά όλων των θρησκειών που υπήρχαν στην Ρώμη. Ήταν ο πρώτος μη χριστιανός αυτοκράτωρ που νομοθέτησε υπέρ των πτωχών και των σκλάβων. Είχε απαγορεύσει τις μονομαχίες γιατί απεχθανόταν τις αιματοχυσίες. Ανέβαλλε συνεχώς την υπογραφή της εκτελέσεως των καταδικαστικών αποφάσεων, έτσι έδινε χρόνο στους καταδικασθέντες να πεθαίνουν από φυσικά αίτια. Είχε σταματήσει όλες τις πολεμικές εχθροπραξίες για να σταματήσει το εμπόριο των σκλάβων που πλούτιζε τους συγκλητικούς. Υπήρξε πάντοτε φιλέλληνας, είχε επισκεφθεί δύο φορές την Ελλάδα όπου συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ελευθέρωσε την Πελοπόννησο και απήλλαξε για πέντε χρόνια την Ελλάδα από την φορολογία. Αυτή η φιλολαϊκή και φιλελληνική του πολιτική είχε εξοργίσει την αδίστακτη πλουτοκρατία της Ρώμης και τους φανατικούς οπαδούς της νέας αιρέσεως του Εβραιοχριστιανισμού. Αυτές οι δύο τάξεις από κοινού προετοίμαζαν την δολοφονία του, με επικεφαλής σύνδεσμό τους, τον προσωπικό του δάσκαλο Σενέκα.

Την ημέρα του εμπρησμού της Ρώμης, ο Νέρων την αναγόρευσε σε ημέρα πένθους και έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να ανακουφίση, να βοηθήση τα θύματα και να αποκαταστήση τις τεράστιες ζημιές. Επομένως για έναν σοβαρό ερευνητή της εποχής εκείνης, είναι αδύνατον να δεχθή ότι ο Νέρων διέπραξε ένα τόσο βαρύ έγκλημα, με τέτοια διαγωγή και τόσο ευγενική ψυχή.

Ο Τάκιτος μας πληροφορή ότι την ημέρα της μεγάλης συμφοράς, συναντούσες στους δρόμους περίεργους ανθρώπους με αναμμένους δαυλούς στα χέρια, που τους πετούσαν μέσα στα σπίτια για να δυναμώνουν και επεκτείνουν την πυρπόληση.

Ποιοί ήταν όμως αυτοί που έσκαβαν κρυφά και άτιμα τον λάκκο του Νέρωνος; Πρώτος απ΄ όλους ο δάσκαλός του ο Σενέκας, ο πρώην στωικός φιλόσοφος και κρυπτοχριστιανός που σκεπτόταν με τον ίδιο τρόπο όπως ο Γάλβας και ο Πισόνε και τόσοι άλλοι από τον «οίκο του Καίσαρος» (Φιλιππησίους 4, 22).

Ποιός ήταν ο αδελφός του Σενέκα; Ο Γαλλίων, ανθύπατος της Αχαίας που δεν ανέκρινε και δεν πήρε ποτέ απολογία του Παύλου. Δεν είναι όντως παράξενο, που ενώ ο Παύλος είχε συλληφθή στην Κόρινθο, ελευθερώθηκε από τον ίδιο τον Γαλλίωνα (Πράξεις 18, 12-17), δίχως τουλάχιστον να απολογηθή, με την μεσολάβηση του ελληνίζοντος Εβραίου αρχισυνάγου Σωσθένη. Δεν είναι επίσης παράξενο που ο Παύλος αλληλογραφούσε με τον Σενέκα ; Ποιοί ήταν αυτοί από τον «οίκο του Καίσαρος» που από την καρδιά της Ρώμης έστελναν τους αδελφικούς χαιρετισμούς στους αδελφούς των στους Φιλίππους ; Είναι οι Σενέκας, Πισόνε και Βούρος ; Και ο Επαφρόδιτος ; Δεν είναι παράξενο ο συνεργάτης και συνεταίρος στην εργασία και στον αγώνα με τον Παύλο (Φιλιππησίους 2, 25 και 4, 18) να είναι το ίδιο πρόσωπο που έχωσε το μαχαίρι στον λαιμό του Νέρωνος, γιατί ο ίδιος δεν είχε το κουράγιο να αυτοκτονήσει ;

Αλλά υπάρχει ακόμη κάτι παράξενο στην «Αποκάλυψη» του Ιωάννη: Η γυναίκα που είχε δει την μεγάλη πόλη (Ρώμη) η οποία έχει υπό την εξουσίαν της όλους τους Βασιλείς της γης...μία ημέρα θα γεμίση πληγές και θα καή από την φωτιά και κάθε καπετάνιος, οι ναύτες και όσοι εργάζονται στην θάλασσα θα δούνε τον καπνό από μακριά ενώ αυτή θα καίγεται (Κεφ. 17 και 18). Δεν προαναγγέλεται ο εμπρησμός ; Δεν πρέπει να μας διαφεύγη ότι η Αποκάλυψη είναι ένα αποκρυφιστικό βιβλίο. Διαβάζουμε στην αρχή του 13ου των Πράξεων ακόμη ένα παράξενο. «Ήσαν στην κοινότητα της Αντιοχείας προφήτες και διδάσκαλοι δηλαδή ο Βαρνάβας, ο Συμεών ο αποκλεισθείς Νίγερ, ο Λούκιος ο Κυρηναίος, ο Μαναήν παιδικός σύντροφος του Τετράρχη Ηρώδη Αγρίππα και ο Παύλος». Ο Μαναήν ήταν εκείνος που κατά τον εμπρησμό της Ρώμης το 64, ξεσήκωσε τους εθνικιστές-ζηλωτές Εβραίους της Παλαιστίνης σε εξέγερση.

Συνδέοντας όλα αυτά τα ονόματα με τα γεγονότα, οδηγούμεθα στο παράξενο συμπέρασμα ότι η σύλληψη του Παύλου και η μεταφορά του στην Ρώμη, ήταν μέρος ενός καλά οργανωμένου σχεδίου που σκοπό είχε την ανατροπή του φιλέλληνα Νέρωνα δια της πυρπολήσεως της Ρώμης και την ανόρθωση των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ. Τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους. Ενώ τον συνέλαβαν στον ναό του Σολομώντος και κινδύνευε η ζωή του (Πράξεις 21, 22-23), ο Ρωμαίος χιλίαρχος δήμαρχος της πόσεως Κλαύδιος Λυσίας με όλη του την στρατιωτική δύναμη, επενέβη για να τον πάρη από τα χέρια των Εβραίων.

Τώρα αυτός ήταν ελεύθερος μέσα στην «φυλακή». Ενώ απ' έξω ο λαός κραύγαζε εναντίον του, ο δήμαρχος Λυσίας του επιτρέπει να ομιλή με στρατιωτική προστασία. Τώρα ο Παύλος αν και ήταν φυλακισμένος, αισθάνεται άνετα. Ο ανιψιός του Περσίνος, γιος τής αδελφής του, τον επισκέπτεται δίχως καμία δυσκολία στην φυλακή και τον πληροφορεί ότι οι Ιουδαίοι ορκίσθηκαν να τον σκοτώσουν (Πράξεις 13 - 14). Ο Παύλος κάλεσε τον εκατόνταρχο και του είπε να οδηγήση τον ανιψιό του στον χιλίαρχο για να τον πληροφορήση κάτι σημαντικό.

Αφού τον άκουσε ο χιλίαρχος, είπε στον νεαρό να μην πη σε κανέναν άλλον την πληροφορία του. Κατόπιν κάλεσε δύο εκατόνταρχους και τους διέταξε να σχηματίσουν ένα σώμα από 200 στρατιώτες, 70 ιππείς και 200 τοξότες για να μεταφέρουν τον Παύλο στις εννέα το βράδυ, ώστε να μη το καταλάβουν οι κατήγοροί του, από την Ιερουσαλήμ στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, που απέχουν περίπου 200 χιλιόμετρα, και αυτό για να φθάση σώος και ασφαλής και να τεθή υπό την κρίση του Ρωμαίου κρατίστου ηγεμόνα Φήλικα. Ο Κλαύδιος Λυσίας συνέταξε επιστολή με όλο το ιστορικό του Παύλου προς τον Φήλικα (Πράξεις 13, 23 - 27). Επίσης είναι παράξενο ότι ο φυλακισμένος Παύλος γνώριζε με λεπτομέρειες το περιεχόμενο του εμπιστευτικού φακέλου που μετέφεραν οι εκατόνταρχοι στον ηγεμόνα.

Μετά από πέντε ημέρες έφθασε ο αρχιερέας Ανανίας με τους προύχοντες στην Καισάρεια, ο Παύλος εν τω μεταξύ διέμενε στο Πραιτώρειο. Συνάντησαν τον Φήλικα και ο ρήτωρ Τερτύλλος ιστόρησε το κατηγορητήριο παρόντος του Παύλου, ειπών μεταξύ των άλλων ότι «ο άνθρωπος αυτός είναι λοιμός που κινεί σε στάση τους Ιουδαίους σε όλον τον κόσμο, αφού προσπάθησε να βεβηλώση και το ιερόν του Ναού, και σύμφωνα με τον νόμο μας τον κρίναμε. Αλλά επενέβη ο Λυσίας με πολύ βία και μας τον πήρε από τα χέρια μας» (Πράξεις 24, 1-9) .

Στην απολογία του ο Παύλος, σαν καλός Φαρισαίος, τονίζει ότι λατρεύει τον Θεό των πατέρων του, κατά την κατήχηση που έχει πάρει, που αυτοί ονομάζουν πίστη και ότι αυτή είναι σύμφωνα με τον νόμο και έχει αποκαλυφθεί από τους προφήτες, δηλώνει ότι έχει την ελπίδα του στον Θεό των προφητών και ότι θα υπάρξη μία ανάσταση δικαίων και αδίκων (Πράξεις 24, 14-15).

Γιατί στην επίσημη απολογία του δεν κάνει καμία αναφορά ότι είναι οπαδός και κήρυκας της τριαδικότητας του Θεού; Γιατί δεν αναφέρεται στον μονογενή Υιό και στο Άγιο Πνεύμα;

Ο Φήλικας δεν τον ελευθέρωσε αμέσως, λέγοντας ότι ήθελε να μάθη περισσότερα από τον χιλίαρχο όταν αυτός θα πήγαινε στην Καισάρεια. Δίνει όμως εντολή στον εκατόνταρχο να παραμείνη υπό κράτηση ο Παύλος και να τυγχάνη «διευκολύνσεων» για να μπορούν οι φίλοι του να του συμπαρίστανται και να τον συντρέχουν (Πράξεις 24, 23-24). Το πιο παράδοξο είναι ότι ο Φήλικας συνοδευόμενος από την σύζυγό του, τον επισκεπτόταν συχνά. Ο παράξενος περιορισμός διήρκεσε δύο χρόνια, διέδωσαν ότι τάχα ο Φήλικας ήθελε χρήματα για να τον ελευθερώση.

Αλλά από που ο Παύλος μπορούσε να έχη χρήματα; Μήπως από το εμπόριο των σκηνών, που χρόνια το είχε σταματήσει; Ποιοί ήταν αυτοί που τον υπηρετούσαν και με τι χρήματα τους πλήρωνε για δύο και πλέον χρόνια;

Εν τω μεταξύ ο Φήλικας αντικαταστάθηκε από τον Πόρκιο Φέστο και οι Ιουδαίοι όμως δεν είχαν ξεχάσει τον Παύλο. Παρά την περίεργη «απολογία» του, δεν είχαν ικανοποιηθεί, παρουσιάσθηκαν στον νέο κράτιστο ηγεμόνα Φέστο και του ζήτησαν να τον στείλη πίσω στην Ιερουσαλήμ για να δικαστή. Αυτή την φορά επικεφαλής των Ιουδαίων προυχόντων είναι ο αρχιερέας Ανανίας. Τι συμβαίνει όμως εδώ; Μέχρι χθες ο Παύλος, ο φανατικός Φαρισαίος Σαούλ=διώκτης στην εβραϊκή, ήταν το καταδιωκτικό και εκτελεστικό τους όργανο ....

Η κράτησή του ήταν φαινομενική και ενορχηστρωμένη όπως φαίνεται, γιατί μέχρι χθες ήταν ένα πιόνι τους. Ο νέος ηγεμόνας πληροφορήθηκε και καθοδηγήθηκε από τον απερχόμενο, έτσι απέρριψε το αίτημα των Ιουδαίων και επέτρεψε στον Παύλο να συναντηθή και να μιλήση ελεύθερα με αυτούς. Το πλέον περίεργο στην υπόθεση αυτή είναι ότι το βασιλικό ζεύγος Ηρώδη Αγρίππα και Βερνίκης, βρέθηκαν τυχαία ίσως, στην Καισάρεια και παρεχώρησαν μία επίσημο ακρόαση στον Παύλο. Την επομένη, ο Αγρίππας και η Βερνίκη με μεγάλη συνοδεία, πήγαν στην αίθουσα ακροάσεων, συνοδευόμενοι από όλες τις αρχές (Πράξεις 25 -23).

Προς τι τέτοια μεγαλοπρέπεια και τιμή για μία «κοινωνική» πληγή που παρακινεί τους Ιουδαίους σε όλον τον κόσμο να εξεγερθούν; Είναι μήπως ο Σενέκας ανακατεμένος σ' αύτήν την υπόθεση; Δεν είναι παράξενο ένας βασιλιάς να συνδιαλέγεται κατ' επανάληψη με τον «οικουμενικό ανατροπέα του» και να του λέει «αστειευόμενος», για «λίγο ακόμη και θα με έπειθες να με κάνεις χριστιανό» (Πράξεις 26, 28). Ενώ η όλη δικαστική ατμόσφαιρα ήταν υπέρ του Παύλου, εκείνος έριξε το γάντι. Ζήτησε να δικασθή από το αυτοκρατορικό δικαστήριο στην Ρώμη γιατί ήταν Ρωμαίος πολίτης. Τίτλος πολύ τιμητικός που τον είχαν απονήμει στον πατέρα του ή σε αυτόν; Για εξαίρετες υπηρεσίες στην Ρώμη.

Το ζήτησε αυτό γιατί είχε καταλάβει ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να ελευθερωθή από ένα ανώτερο δικαστήριο και να βρεθή στην καρδιά της αυτοκρατορίας και να εφαρμόση τα σχέδιά του. Ο Αγρίππας είπε στον Φαίστο: «Αυτός θα μπορούσε να ελευθερωθή εάν δεν είχε προσφύγει με την έφεσή του στον Καίσαρα» (Πράξεις 26, 32).

Δηλαδή η έφεση του απέκλεισε την απελευθέρωσή του... Στην Ρώμη δεν γνώριζε μόνο τους Σενέκα, Πισόνε, Βούρο, Γάλβα, Επαφρόδιτο και τόσους άλλους από τον οίκο του Καίσαρος, ήταν σε επαφή επίσης και με άλλες σημαίνουσες προσωπικότητες που τους μνημονεύει στις επιστολές του: «Χαιρετίστε τους οικείους του Αριστόβουλου, χαιρετίστε τον συγγενή μου Ηρωδίωνα, και εκείνους του οίκου του Ναρκίσσου» (Ρωμαίους 16, 10-12).

Με αυτές τις προϋποθέσεις ο Παύλος μεταφέρθηκε στην Ρώμη. Το ταξίδι του ήταν μακρύ, περιπετειώδες και ναυάγησε αρκετές φορές (Πράξεις 27-28). Όταν το πλοίο προσάραξε σε μία νησίδα της Μάλτας, η φρουρά του φοβούμενη να μη δραπετεύσουν οι μεταγόμενοι, σκέφθηκε να τους σκοτώση όλους. Αλλά ο εκατόνταρχος είχε οδηγίες να τον προστατεύη και να τον πάη οπωσδήποτε στην Ρώμη, δεν τους το επέτρεψε. Τρεις μήνες αργότερα ο Παύλος ήταν στην Ρώμη.

Και στην Ρώμη αρχίζει μία νέα σειρά παραδοξοτήτων που αφορούν την εκεί παραμονή του, περιορισμένος και σε αναμονή της κρίσεως του δικαστηρίου, περνάει τρία ολόκληρα χρόνια σε σπίτι που είχε ενοικιάσει, δέχεται όλους όσους ήθελε δίχως καμία απαγόρευση ή περιορισμό (Πράξεις 28, 30). Μέχρι σήμερα δεν έχει αποκαλυφθεί ποιός πλήρωνε το ενοίκιο και όλες τις δαπάνες διαβιώσεώς του. Με πλήρη ελευθερία προσκαλεί στο σπίτι του τους εξέχοντας Ιουδαίους που κατοικούσαν στην Ρώμη (Πράξεις 28, 17-20). Αλλά οι Ιουδαίοι είχαν μεταφερθεί βιαίως στην Ρώμη, ήσαν μήπως οι σκλάβοι της «οικίας του Καίσαρος »; Ποιός είχε φροντίσει να τοποθετηθούν εκεί και τι εντολές είχαν πάρει; Γιατί ένας υπόδικος να θέλη να συναντά ειδικά αυτούς; Οι Πράξεις αναφέρουν ότι στούς προσκεκλημένους του είπε ότι εκείνη την περίοδο ήταν αλυσσοδεμένος εξ αιτίας «της ελπίδος του Ισραήλ». Τι ακριβώς σήμαινε αυτή «η ελπίδα» ειδικά για τους συνομιλητές του, μήπως την ανάσταση των νεκρών ή την ανάσταση του λαού και του έθνους από τον ρωμαϊκό ζυγό; Δηλαδή όταν οι ταξιδιώτες προς τους Εμμαούς με επικεφαλής τον Παύλο, ομιλούν για τον Ιησού ότι αυτός ήταν το πεπρωμένο της απελευθερώσεως του Ισραήλ, εννοούσαν ότι θα κληρονομούσαν τον παράδεισο;

Όταν ο Παύλος λέει στους Ιουδαίους ότι πάει να δικαστή εξ αιτίας της «ελπίδος του Ισραήλ» δεν είναι σαν να τους έλεγε ότι είναι ένας Ζηλωτής κρατούμενος ; Ένα ακόμη παράξενο στοιχείο, όταν οι προύχοντες των Ιεροσολύμων εξοργισμένοι από όσα τους έλεγε τον καταδίκασαν με την ποινή του θανάτου, γιατί δεν τον λιθοβόλησαν όπως έκαναν με τον Στέφανο; Τι είδους καταδίκη ήταν αυτή που δεν εκτελέστηκε; Οι Πράξεις αναφέρουν ότι οι Εβραίοι της Ρώμης δεν γνώριζαν τίποτε για την άφιξή του στην πόλη (28, 21) αγνοώντας ότι προηγουμένως αναφέρουν ότι τον περίμεναν στην είσοδο της Ρώμης με τιμές (28, 15). Επίσης αναφέρουν ότι έμεινε «φυλακισμένος» για δύο χρόνια.

Η αυτοκρατορική δικαιοσύνη ήταν τόσο αργή; Και γιατί η περιγραφή διακόπτεται τόσο απότομα; Ο κραταιότατος Θεόφιλος δεν είχε την περιέργεια ή και την αγωνία να μάθη τι τέλος είχε ο Παύλος; (Ο Λουκάς ήταν μαθητής του Παύλου και τον ακολούθησε στο ταξίδι του από την Καισάρεια στην Ρώμη. Ο Θεόφιλος ήταν από την ανωτάτη κοινωνική τάξη και πολύ πλούσιος. Προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό από τον Λουκά και χάριν αυτού ο Λουκάς έγραψε το Ευαγγέλιό του και τις Πράξεις των Αποστόλων. Ο Θεόφιλος ήταν προστάτης του Παύλου και του Λουκά. Γιατί όμως απότομα αποσιωπάται από τα κείμενα και δεν ξαναβρίσκομε το όνομά του πουθενά;).

Όλες αυτές οι παράξενες συμπτώσεις μας οδηγούν να κάνουμε την «αμαρτωλή» σκέψη ότι ο Παύλος είχε σχέση με τον εμπρησμό της Ρώμης και γι' αυτό φρόντισε να πάη στην Ρώμη, ενώ μπορούσε όπως είδαμε να ελευθερωθή αφού η διεθνικότητά του ήταν το άλλοθί του. Μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποί του που κατοικούσαν στην Ρώμη, τον είχαν «ελευθερώσει».

Γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι υπήρξε ένα προκαθορισμένο σχέδιο και θα ήταν εύκολο να οργανωθή μία «φυγή» του μετά από τον πανικό που θα επακολουθούσε από τον εμπρησμό. Αλλά οι αλήθειες βγαίνουν δύσκολα και με το σταγονόμετρο, λόγω του γεγονότος ότι τα κείμενα της Καινής Διαθήκης έχουν αλλοιωθεί κατ' επανάληψη για να εξυπηρετήσουν άνομους και δογματικούς σκοπούς των φανατικών. Ο Παύλος δραπέτευσε και αναχώρησε εσπευσμένα για να κρυφτή στην Τροία, όπου και συνελήφθη σαν συνεργός και συνένοχος των εμπρηστών και μεταφέρθηκε κατεπειγόντως στην Ρώμη. Ο χρόνος της παρουσίας του Παύλου στην Ρώμη και ο εμπρησμός της συμπίπτουν και με την σιγή - απόκρυψη αυτού του τρομερού συμβάντος εκ μέρους των Πράξεων, είναι τυχαίο ή παράξενο και τι σημαίνει;

Διαβάζομε ένα μέρος από την τελευταία επιστολή του, που έστειλε από την Ρώμη στον φίλο του Τιμόθεο που βρισκόταν στην Έφεσο. (Δευτέρα προς Τιμόθεο 1, 3-8): «Δοξάζω τον Θεό γιατί τον υπηρέτησα πάντοτε με αγνή συνείδηση όπως οι πρόγονοί μου... Δεν ντρέπομαι για το μαρτύριο του Κυρίου μας ούτε και για μένα που είμαι αλυσσοδεμένος για εκείνον».

Εδώ διασαφηνίζει ότι η πίστη του στον Θεό είναι αυτή που διδάχτηκε από τους προγόνους του και ότι ο Θεός είναι ο προστάτης και ελευθερωτής του εβραϊκού λαού. Από τον Τιμόθεο ζητεί να μη ντρέπεται για τον Ιησού που καταδικάσθηκε σαν πολιτικός εγκληματίας και να μην ντρέπεται ούτε και για εκείνον που βρίσκεται «αλυσσοδεμένος» στην Ρώμη. Γιατί μπορεί ένας πιστός μαθητής να ντρέπεται για τον δυστυχούντα μεγάλο διδάσκαλό του;

Ποιά υπήρξε η πραγματική κατηγορία που του απαγγέλθηκε κατά την δευτέρα σύλληψή του στην Ρώμη, που έκανε τους μαθητές και τους συνεργάτες του να ντρέπονται; Αποκαλύπτεται δια βραχέων. Πρέπει αυτός να ήταν ο λόγος για τον οποίον τον εγκατέλειψαν ο Φίγγελος, ο Ερμογένης, όλοι της Ασίας, ο Δήμος, ο Κρεσσέντε και άλλοι ενώ ο Αλέξανδρος ο Χαλκουργός, του προξένησε πολλά δεινά (1, 15-4, 9-16). Όμως ποιά δεινά ; Λέει ότι τον εγκατέλειψαν μετά την πρώτη απολογία του. Δηλαδή τα άτομα που τον εγκατέλειψαν ήσαν και οι μάρτυρες υπερασπίσεώς του, που τους είχε πάρει μαζί του από την Καισάρεια στην Ρώμη. Πως λοιπόν δεν αναφέρονται στις πράξεις κατά την περιγραφή του ναυαγίου;

Η φράση «η πρώτη μου απολογία» έχει προστεθεί (ως συνήθως) από κάποιον μεταγενέστερα. Όταν για τον Παύλο όλα πήγαιναν καλά, δηλαδή του είχαν επιτρέψει να ενοικιάση σπίτι, να δέχεται ελεύθερα όποιον ήθελε και να απολαμβάνη μία ελευθερία πρωτόγνωρη για έναν υπόδικο, πως και αλλάζουν έτσι απρόοπτα τα πράγματα και σώζεται από το στόμα του λέοντος; (4 - 17). Εφ' όσον ήταν Ρωμαίος υπήκοος δεν μπορούσε να γίνη βορά των λεόντων, γιατί όμως κάνει μνεία μία τέτοια ανακρίβεια; Ενώ ο συντάκτης-τες των πράξεων είναι τόσο ακριβολόγοι, για όλες τις συλλήψεις του Παύλου, γιατί το αποσιωπούν αυτό; Μετά τον εμπρησμό εγκατέλειψε τον περιορισμό και έφυγε αμέσως κρυφά για την Τροία, εκεί κρύφτηκε στο σπίτι του Κάρπου.

Ότι τις φωτιές τις έβαλαν οι χριστιανοί και ότι αρχηγός τους ήταν ο Παύλος, έγινε δεκτό από την διοίκηση αμέσως. Έτσι ενήργησαν κεραυνοβόλα και με βίαιο τρόπο τον συνέλαβαν και τον μετέφεραν στην Ρώμη. Να γιατί εγκαταλείφτηκε από φίλους και συντρόφους.

Ο Παύλος παρακαλεί να έλθη στην Ρώμη ο Τιμόθεος, και να του φέρη και τον χιτώνα του (4 - 13). Κατά τις πράξεις και τις επιστολές του, έχουν περάσει τουλάχιστον δέκα χρόνια από την διαμονήν του στην Έφεσο με τον Τιμόθεο. Πως δικαιολογείται και τι συμβαίνει και μετά τόσα χρόνια θυμάται τα έντυπά του και τον χιτώνα που ήταν παρατημένα τόσον καιρό;

Ας θυμηθούμε για λίγο, τον Σουητώνιο που αναφέρει ότι πολλοί και αξιόλογοι άνθρωποι έβλεπαν διάφορα άτομα να κρατούν αναμμένους δαυλούς, δεν επενέβησαν όμως, γιατί όλοι αυτοί ήσαν σκλάβοι του αυτοκράτορος. Κατά τύχη ίσως ήταν «οι άγιοι του Αυτοκρατορικού οίκου» (Φιλιππησίους 4, 22). Μέχρι σήμερα έχουν καταφέρει να πείσουν την πλειοψηφία του κόσμου ότι την φωτιά την έβαλε ο «παράφρων» Νέρων που ήταν παθιασμένος με την ποίηση. Διέδωσαν με επιτυχία ότι έκαψε την Ρώμη για να δη πως τάχα καιγόταν η Τροία και να εμπνευσθή και εκείνος ένα ποίημα αριστούργημα, όπως ο Όμηρος την Ιλιάδα (Άρα ο Όμηρος, κατά τους χριστιανούς του 64 μ.Χ., είχε παραστεί αυτόπτης μάρτυς του εμπρησμού της Τροίας. Πόσα στοιχεία μας έχουν στερήσει ...).

Όμως είναι γνωστό ότι οι πρώτοι που έσκαβαν τον λάκκο του Νέρωνος ήταν η ίδια του η μάνα και ο πλέον έμπιστος, ο δάσκαλός του ο Σενέκας. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι χριστιανοί έκαψαν κατ' επανάληψη την Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, δύο φορές την Αγία Σοφία, ότι σκότωσαν με τον πλέον βάρβαρο και ειδεχθή τρόπο και έκαψαν το σώμα της μεγάλης Αλεξανδρινής φιλοσόφου και μαθηματικού Υπατίας.

Και τέλος ότι επί αιώνες, μαυροφορεμένες φιγούρες (στην αρχή ήσαν Εβραίοι, που με την πάροδο του χρόνου είχαν μετεξελιχθεί με τον προσυλητισμό σε όργανά τους οι Χριστιανοί, γιατί διατηρούσαν ένα βαθύ μίσος κατά των Ελλήνων, των Ρωμαίων και των έργων του πολιτισμού των), περιφερόταν στον ευρύ ελληνικό χώρο, έχοντας στο ένα χέρι δαυλούς και στο άλλο σφυριά, έκαιγαν και έσπαζαν κάθε τι το ελληνικό -ειδωλολατρικό κατ' αυτούς.

Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος αναφέρει ότι ο εμπρησμός της Ρώμης έγινε τον Ιούλιο του 64 και ότι την ημέρα αυτή ο Νέρων απουσίαζε γιατί ήταν στην γενέτειρά του, το Άντζιο. Αλλά από τις μυστικές επιστολές του Σενέκα διαβάζουμε ότι η πυρπόληση ξέσπασε τον Μάρτιο του 64.

Το ποιός λέει την αλήθεια, συμπεράνετέ το εσείς αγαπητοί αναγνώστες. Γνωρίζομε ότι τον Μάρτιο του 64, ο φίλος και συνεργάτης του Παύλου Μαναήν ο οποίος ήταν σύντροφος του Ηρώδου του Τετράρχου ( Πράξεις 13, 1-2) κήρυξε την επανάσταση κατά των Ρωμαίων. Λοιπόν πότε κάψανε την Ρώμη; Ασφαλώς τον Μάρτιο του 64. Μπορούμε να δεχθούμε ότι ο Τάκιτος το λησμόνησε; Όχι μετ' επιτάσεως, γιατί κάποιο χέρι (όπως τόσες άλλες φορές) διόρθωσε το κείμενο του Τάκιτου, ούτως ώστε η εβραϊκή εξέγερση να μη συμπέση με τον εμπρησμό της Ρώμης. Γιατί αρχηγός της εξέγερσης ήταν ο Μαναήν. Όταν όμως «διόρθωναν» τον Τάκιτο, οι πλαστογράφοι αγνοούσαν τα γραπτά του Σουητώνιου, κατά τα οποία ο Νέρων τον Ιούλιο του 64 βρισκόταν στην Ολυμπία για να συμμετάσχη στους Ολυμπιακούς αγώνες. Είναι γνωστό ότι ετελούντο ανά τετραετία και κατά τον μήνα Ιούλιο.

Τέλος δε, από τα πλέον παράδοξα είναι ότι ο φίλος του Παύλου Λουκάς, που τον συνόδευσε από την Καισάρεια έως την Ρώμη και παρέμεινε μαζί του όλον τον χρόνο, δεν αυτοαναφέρεται στις Πράξεις, που είναι δικό του έργο, αλλά ούτε πουθενά αλλού, γιατί όλα αυτά αποσιωπούνται; Η μήπως αφαιρέθηκαν;

Κλείνοντας αυτήν την έρευνα-μελέτη των αναμφισβήτητων στοιχείων, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Παύλος είχε γαλουχηθεί από το «μεσσιανικό κίνημα», δηλαδή αυτό που οι Σικάριοι (μαχαιροβγάλτες-ζηλωτές) δεν κατόρθωσαν πριν κάποια χρόνια να επιτύχουν, ο Παύλος το εκτέλεσε με δογματικό - θρησκευτικό - φιλοσοφικό τρόπο και με αλληγορική μέθοδο και επιτηδειότητα, εμβολιάζοντας την Εβραϊκή χίμαιρα στην ελληνολατινική πραγματικότητα.

Ο Παύλος είναι ο φανατικός μεσσιανικός ζηλωτής που αγωνίστηκε για το εβραϊκό όραμα που συνίστατο στην απελευθέρωση του λαού του και την υποταγή όλου του κόσμου σ' αυτόν διά του Γιαχβέ.

Ο Παύλος σαν καλός Φαρισαίος, ήταν ο εκφραστής, με κάθε μέσον, του καθαρού Εβραϊσμού. Ο Εβραϊσμός με τον Παύλο εκδικείται τον Ελληνισμό, εξ αιτίας της ανωτερότητός του σε όλους τους τομείς. Ο Εβραϊσμός πάντοτε μισούσε και υπολόγιζε σαν μεγαλύτερο εχθρό του τον ελληνικό πολιτισμό και τις επιτεύξεις του, αυτό αποδεικνύεται από τα επίσημα γραπτά τους, τουλάχιστον από τον 7ο αιώνα π.Χ. Γιατί η δύναμη του Ελληνισμού βασίζεται στην γνώση, στην ελευθερία του πνεύματος και της συνειδήσεως και όχι σε μία τυφλή πίστη. Όταν οι Εβραίοι μιλούσαν για παγανιστές και ειδωλολάτρες, εννοούσαν τους Φιλισταίους-Έλληνες, τον πολιτισμό τους και τις φιλοσοφικο-θρησκευτικές αντιλήψεις των.

Ο Παυλισμός δεν είναι ο πρώτος ιδεαλιστικός Χριστιανισμός. Ο Παύλος πρόδωσε, πλαστογράφησε και αλλοίωσε τον Χριστό και δεν θα είχε επιβληθεί στον ελλαδικό τουλάχιστον χώρο, εάν οι Ρωμαίοι δεν είχαν υποδουλώσει, μόνον διά των όπλων, τους Έλληνες.

Η εβραϊκή επικράτηση ήταν τηλε-εντελόμενη, ο Παύλος έπαιξε τον ρόλο της ωρολογιακής βόμβας στα θεμέλια του Ελληνισμού και του πολιτισμού των. Αυτόν τον ελληνικό πολιτισμό και το αδάμαστο πνεύμα του, που ελεύθερο και άσπιλο θαυμάστηκε, όπως αναφέρουν, από τον Ιησού, ο Παύλος τον ρύπανε.

Ο Χριστιανισμός του Ιησού και ο «Χριστιανισμός» του Παύλου είναι δύο λέξεις που ηχούν το ίδιο, αλλά είναι εντελώς διαφορετικού περιεχομένου και ουσίας.

Και κάτι σημαντικό, ο Ιησούς δεν εξήγγειλε και ούτε δημιούργησε καμία θρησκεία, ο Παύλος λανσάρισε και δημιούργησε την νέα εβραϊκή αίρεση, η οποία πρέπει να ονομάζεται Παυλισμός και όχι Χριστιανισμός.

Ελευθέριος Διαμαντάρας Ερευνητής - Μελετητής Ιστορίας - Φιλοσοφίας

Διαβάστε περισσότερα: Η πυρπόληση της «αιώνιας πόλης» - Ποιος έκαψε την Ρώμη; Ο Νέρωνας ή ο Παύλος; | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/4040#ixzz4B3kyCqF0

Ξεκλείδωσαν τον μηχανισμό των Αντικυθήρων -Ειδικός τομογράφος «διαβάζει» τις επιγραφές του!!!   

Διαβάζουμε τις επιγραφές στο εσωτερικό του μηχανισμού των Αντικυθήρων και μαθαίνουμε πληροφορίες για πλανήτες και αστρονομικά φαινόμενα.

Στο φως, νέα στοιχεία για τον τόπο κατασκευής και χρήσης του μοναδικού μηχανήματος. 

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ένας αρχαίος αναλογοκός μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων, που παρουσιάζει ομοιότητες με πολύπλοκο ωρολογιακό μηχανισμό. 

Σε ειδική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί σήμερα στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη στον Πειραιά, θα έχουμε, για πρώτη φορά, την ευκαιρία να μάθουμε τι λένε οι επιγραφές στο εσωτερικό του μηχανισμού των Αντικυθήρων, οι οποίες αποτελούν το εγχειρίδιο λειτουργίας του και ταυτόχρονα αποκαλύπτουν τις αστρονομικές γνώσεις που εμπεριέχει.

Η ομάδα μελέτης του μηχανισμού των Αντικυθήρων θα παρουσιάσει τη συνολική ανάγνωση των επιγραφών του μηχανισμού που είναι αποτέλεσμα διεθνούς ερευνητικής προσπάθειας κατά τα δέκα τελευταία χρόνια.  Με αυτή την εξέλιξη μπορούμε να έχουμε νεα στοιχεία για τα μηχανικά τμήματα του Μηχανισμού και για τις επιγραφές που δεν έχουν βρεθεί ακόμη αλλά παραμένουν εδώ και πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια στον βυθό της θάλασσας των Αντικυθήρων.

Πρώτο το ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να μάθει, με τον ειδικό τομογράφο που χρησιμοποιήθηκε, για το αστρονομικό ημερολόγιο του Μηχανισμού και για το πώς αυτό συνδέεται με τους τόπους καταγραφής των αστρονομικών φαινομένων, για το πρωτότυπο και ανερμήνευτο έως σήμερα σύστημα πρόγνωσης εκλείψεων, για το πλήρες πλανητάριο που έδειχνε τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, αλλά και για τα αποκρυπτογραφημένα ημερολόγια που ίσως μας δώσουν νέα στοιχεία για τον τόπο κατασκευής και χρήσης του μοναδικού αυτού μηχανήματος.

Το κύριο θραύσμα του μηχανισμού

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του ΑΠΕ, ήδη από την ανακάλυψη των θραυσμάτων του Μηχανισμού το 1902, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, οι πρώτες λέξεις που διαβάστηκαν -«Αφροδίτη» και «Ηλίου ακτίνα»- ανέδειξαν την αστρονομική χρήση του αντικειμένου.  Στην πρώτη αρχαιολογική δημοσίευση είχαν αποκρυπτογραφηθεί περίπου 600 χαρακτήρες. Μέχρι τη δεκαετία του 1970 είχαν διαβαστεί περίπου 923 χαρακτήρες, ενώ η πρώτη δημοσίευση της Ομάδας Μελέτης του Μηχανισμού, το 2006, υπερδιπλασίασε το πλήθος των χαρακτήρων, ανεβάζοντάς το στους 2.160. Σταδιακά αποκαλυπτόταν έτσι ο ρόλος των επιγραφών ως ενός είδους συνοδευτικού εγχειριδίου που σχετίζεται με τη λειτουργία του οργάνου και με τις αστρονομικές γνώσεις που αυτό εμπεριέχει.  Η νέα και ολοκληρωμένη ανάγνωση των σωζόμενων θραυσμάτων του μηχανισμού ανέβασε τον αριθμό των χαρακτήρων στους 3.400, προσφέροντας επίσης καλύτερη ποιότητα ανάγνωσης.

Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ!!

Λόγια του Βαρθολομαίου υπέρ Τούρκων:  «Δυστυχώς οι 2 λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων. Ξεσηκώθηκαν το 1821 κάτι ξεβράκωτοι και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές.»  Επιβεβαιώνονται οι αφορισμοί της εκκλησίας κατά των Ελλήνων επαναστατών και συνεργασία 400 ετών εκκλησίας και Τούρκων.

ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 21!!Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ΑΠΟΘΕΩΝΕΙ ΤΟΝ ΥΒΡΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 21 !!ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ!! ΣΤΗΝ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΤΙΜΟΥΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!!

Τα "Ελληνικά" Ταχυδρομεία, με αφορμή την συμπλήρωση 25 χρόνων από την ανάρρηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό Θρόνο της Κωνσταντινούπολης, τιμούν τον Προκαθήμενο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Και κυκλοφορούν την Αναμνηστική Σειρά Γραμματοσήμων - Φεγιέ «Βαρθολομαίος - 25 χρόνια Οικουμενικός Πατριάρχης».