ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΕΦ: 13
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΕΜΑΣΤΕΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ ΛΕΕΙ Ο "ΘΕΟΣ"ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ!
ΕΚΤΑΚΤΟ!!!ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΟ ΕΣΚΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ!!ΠΗΡΕ ΜΕΤΡΗΤΑ ΚΑΙ ΛΕΙΨΑΝΟ "ΑΓΙΟΥ"!!
ΧΑΧΑΑΑΑΑΑ!!ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ ΡΕ ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΕΨΕΣ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΤΕΡΓΑΡΕΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ??
Λυτούς και δεμένους έχει βάλει ο ηγούμενος της μονής του Αγίου Παντελεήμονα στην Αγιά της Λάρισας, για να ανακαλύψουν τα ίχνη ενός δόκιμου μοναχού που έγινε καπνός έχοντας κρυμμένα στις αποσκευές του πολύτιμα θρησκευτικά κειμήλια και στις τσέπες του το περιεχόμενο του ταμείου του μοναστηριού!
Ο 45χρονος Ρουμάνος, που είχε εμφανιστεί τον περασμένο Φεβρουάριο στο μοναστήρι ζητώντας να γίνει δόκιμος καλόγερος, εκμεταλλεύτηκε την απουσία του ηγούμενου και άλλων μοναχών στη Θεσσαλονίκη για υπόθεση του μοναστηριού και έδρασε ανενόχλητος. Σύμφωνα με όσα έχει καταγγείλει στο αστυνομικό τμήμα Αγιάς ο ηγούμενος, άρπαξε μια ασημένια λειψανοθήκη στην οποία φυλάσσονταν εδώ και 30 χρόνια λείψανα του "Αγίου" Αιμιλιανού, δύο εικόνες αρχαιολογικής αξίας του 18ου αιώνα, μία της Παναγίας και μία των Εισοδίων της Θεοτόκου, δύο βενετικά Ευαγγέλια του 19ου αιώνα, ένα laptop και περίπου 4.000 ευρώ που φυλάσσονταν για τις ανάγκες της μονής!!!Καλά το λείψανο του Αιμιλιανού δεν αντέδρασε??Δεν έβαλε τις φωνές??
Στους εργάτες που εκτελούσαν εργασίες στο μοναστήρι και τον είδαν να φεύγει με ταξί που είχε καλέσει, ο 45χρονος ισχυρίστηκε ότι θα πήγαινε στον Τύρναβο για να πάρει ένα αρνί και θα επέστρεφε. Ωστόσο, από τότε χάθηκαν τα ίχνη του και οι μοναχοί ζήτησαν τη βοήθεια των αστυνομικών που τον αναζητούν, αλλά δεν έχουν καταφέρει να τον εντοπίσουν.Χαχααααα!!!Τους την έφερε ο Ρουμάνος στους καλόγερους!!Τι νομίζατε ρε ρεμάλια ότι ο Ρουμάνος θα προσέφερε τις υπηρεσίες του δωρεάν???Το πιάσατε το υπονοούμενο??
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΙΗΣΟΥ!!
Το μυστικό της Παρασκευής ...;
σκοτώνει οριστικά τον μύθο της ανάστασης! «Χρόνος και καιρός για κάθε πράγμα καιρός της γέννας και καιρός του θανάτου καιρός να φυτέψεις και καιρός να ξεριζώσεις καιρός να σκοτώσεις και καιρός να θεραπεύσεις καιρός να κλάψεις και καιρός να γελάσεις» Σολομών Εκκλησιαστής 3.1-4. Στην περίπτωση του Ιησού, οι σοβαρές ενδείξεις μιας προσχεδιασμέ-νης "ανάστασης" κάθε άλλο παρά τελειώνουν εδώ! Όμως για να δρομο-λογηθεί μια τέτοια πετυχημένη κοινωνική παράσταση, έπρεπε να βρεθεί όχι μόνο ο τρόπος και ο τόπος, αλλά και ο κατάλληλος χρόνος! Και βέβαια όπως θα δούμε και θα βεβαιωθούμε, η μοναδική κατάλ-ληλη ημέρα του έτους, για την επιχειρούμενη εικονική ανάσταση, όχι μόνο βρέθηκε αλλά διέθετε και όλα τα αναγκαία πλεονεκτήματα! Προσέξτε και αποφασίστε μόνοι σας, αν ο χρόνος και ο εκπληκτικός συντονισμός που συνέχει την περίπτωση του Ιησού, είναι πράγματι α-τράνταχτα πλέον στοιχεία προσχεδιασμού και σεναριοποίησης! Παρακαλώ, εντείνετε την προσοχή σας!Όλα είχαν εξελιχθεί κατά τον αρχικό σχεδιασμό, όμως, τίποτε δεν είχε τελειώσει ακόμα και όλα παρέμεναν σε αγωνιώδη εξέλιξη! Στο κλείσι-μο της ημέρας, ο Ιησούς βρισκόταν πράγματι ως έπρεπε, σε κατάσταση βαθιάς νάρκης, αλλά ακόμα πάνω στον σταυρό. Όμως, η βαθιά νάρκω-ση μπορεί να κάνει δυσδιάκριτη την αναπνευστική λειτουργία, δίνοντας την ψευδαίσθηση του θανάτου, αλλά χαμηλώνει επικίνδυνα και τον α-ναπνευστικό τόνο! Αν παρέμενε σ' αυτήν την άβολη θέση για πολύ, το πιθανότερο ήταν ότι δεν επρόκειτο να επιζήσει. Η κρεμασμένη πια κεφαλή του καρωθέντος Ιησού, θα δημιουργούσε αναπνευστικό πρόβλημα και αν ο Ιησούς δεν κατέβαινε εγκαίρως από τον σταυρό, κινδύνευε ανάλογα με την θέση της κεφαλής να αποβιώσει πραγματικά αυτή τη φορά, από παρατεταμένη δύσπνοια! Ποιός όμως και με ποιά αιτία, θα μπορούσε να κατεβάσει άμεσα έναν "νεκρό" από τον σταυρό του; Η σταύρωση δεν αποσκοπούσε στην απλή θανάτωση του κατάδικου, αλλά στην όσο το δυνατόν μακροχρόνια έκθεσή του σε κοινή θέα, προς παραδειγματισμό, σωφρονισμό και εκφοβισμό. Ας ακούσουμε ποιά πράγματα επιβεβαιώνει συνολικά για την σταύρωση ένας ειδικός του θέματος: «ο κύριος στόχος αυτής της βάρβαρης μεθόδου εκτέλεσης, ήταν ο αποτρεπτικός χαρακτήρας της τιμωρίας. Για τον σκοπό αυτό οι Ρωμαϊκές αρχές εφηύραν διάφορες μεθόδους και παραλλαγές σταύρωσης που επέτρεπαν την παραμονή του θύματος στο σταυρό για ολόκληρες ημέρες πριν τελικά το θύμα να εκπνεύσει. Ο τρόπος της σταύρωσης (κάρφωμα ή δέσιμο) δεν ήταν θεσμοθετημένος με αυστηρά καθορισμένο τρόπο, αλλά φαίνεται εξαρτώμενος από το είδος των κακουργημάτων και τον αριθμό των θυμάτων (εγκλημά-των) του καταδικασμένου σε σταύρωση. Ανάλογη των εγκλημάτων του ήταν και η σαδιστική ευρεσιτεχνία των δημίων του, ώστε να παρατείνεται ο χρόνος της σταυρικής ταλαιπωρίας και το θέαμα να έχει τον απαιτούμενο αποτρεπτικό χαρακτήρα. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, η ταφή μετά τον σταυρικό θάνατο του θύματος ήταν σπάνια και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν επι-τρέπονταν, με σκοπό να παραταθεί ο εξευτελισμός του θύματος. Έ-τσι το νεκρό θύμα, στις περισσότερες περιπτώσεις ριχνόταν στον σκουπιδότοπο της πόλης ή αφηνόταν επά-νω στο σταυρό για να γίνει τροφή στα όρνια και τα άγρια θηρία. Για αποτρεπτικούς λόγους, συχνά η σταύρωση γινόταν στον τόπο του εγκλήματος. Η καλύτερη σύνοψη της φιλοσοφίας της σταυρι-κής τιμωρίας, έγινε ίσως από τον Κουϊντιλιανό (35-95 μ.Χ.) που έγρα-ψε ότι: «Όποτε σταυρώνουμε τους ενόχους, επιλέγονται οι πιο πολυ-σύχναστοι δρόμοι, όπου ο περισσότερος κόσμος μπορεί να παρακο-λουθήσει και να φοβηθεί από το θέαμα. Γιατί η τιμωρία δεν έχει στόχο την ανταπόδοση του κακού (δηλαδή τον απλό θάνατο του ε-γκληματία) αλλά τον παραδειγματικό εκφοβισμό». Qyintilian 35-95 μ.X. Decl 274 & Joe E. Zias Science and Archaeology Group the Hebrew University. Ανάλογη είναι και η θέση του Δρ. θεολογίας Δ. Μπαλάνου που έγρα-ψε: «τα πτώματα των θανόντων επί του σταυρού, αφήνοντο επ' αυ-τού και εγένοντο βορά ορνέων και θηρίων. Υπήρχε μάλιστα και σχε-τική παροιμία: τρέφειν τους κόρακας επί του σταυρού» Η μεγάλη εβδο-μάς και το Πάσχα. σελ.25-26. Κανείς λοιπόν και ποτέ δεν έσπευδε να αποκαθηλώσει τους νεκρούς εσταυρωμένους, αφού κυρίως η παραμονή των νεκρών σωμάτων πάνω στον σταυρό, ήταν η βασική επιδίωξη αυτής της εκτέλεσης! Η πολυή-μερη έκθεση των νεκρών σωμάτων στον σταυρό, ήταν ο ιδιαίτερος τρό-πος εκφοβισμού των υποταγμένων λαών, από την ολιγάριθμη φρουρά των Ρωμαίων, σε κάθε τόπο που είχαν καθυποτάξει! Αν λοιπόν η πο-λυήμερη έκθεση των νεκρών σωμάτων επί του σταυρού ήταν καθιερω-μένη πρακτική και επιβεβλημένη απαίτηση των Ρωμαίων τότε ...; με ποιά σωτήρια αφορμή θα μπορούσε να αποκαθηλωθεί πάραυτα ο Ιησούς; Και εδώ είναι που και ο τελευταίος σκεπτόμενος θα καταλάβει αμέ-σως και χωρίς την παραμικρή πλέον αμφιβολία, ότι οι σεναριογράφοι του δημόσιου αυτού καλοπαιγμένου δράματος, δεν άφησαν τίποτε στην τύχη! Το φαρισαϊκό δαιμόνιο, έγραψε χρυσές σελίδες πανουργίας και τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες του καλομελετημένου αυτού κοινωνι-κού δόλου, τις άφησε γραμμένες κάτω απ' τη μύτη μας ...; χωρίς δυστυ-χώς ποτέ κανείς από μας να αντιληφθεί το παραμικρό! Το συγκλονιστικότερο πραγματικά θέατρο ανάστασης, που παίχτηκε ποτέ εις βάρος της ανθρωπότητας, με στόχο την σκόπιμη και δόλια α-ποθέωση ενός ανθρώπου, συνεχίστηκε με τους κατάλληλους πρωταγω-νιστές να εναλ¬λάσσονται στην κοινωνική σκηνή, την σωστή κάθε φορά στιγμή, για να σπρώξουν με την σειρά τους το σενάριο της ανάστασης του στρατευμένου Ναζιραίου, μέχρι την τελική θεοποίησή του! Αμέσως μετά τον επί του σταυρού "θάνατο" του Ιησού, είναι οι δήθεν εχθροί του Ιησού, οι αξιωματούχοι Φαρισαίοι, που εμφανίζονται στον ίδιο τον Πιλάτο και με αφορμή την τήρηση ενός μοναδικού ετήσιου εθίμου, που ίσχυε μόνο την συγκεκριμένη αυτή ημέρα, ζητούν την άμε-ση αποκαθήλωση των εσταυρωμένων! Διαβάζουμε: «ήταν Παρασκευή του Πάσχα και οι Ιουδαίοι (ιερείς) δεν ήθελαν να μείνουν τα σώματα των εσταυρωμένων πάνω στον σταυρό την (επόμενη) ημέρα του Σαββάτου (δηλαδή την ημέρα του Πάσχα) γιατί ήταν μεγάλη γιορτή η ημέρα εκείνη (η μεγαλύτερη του Ιουδαϊσμού). Γι' αυτό παρακάλεσαν (οι Ιουδαίοι ιερείς!) τον Πιλάτο να διατάξει να σπάσουν τα σκέλη τους και να τους πάρουν από 'κει. Έτσι οι στρατιώτες ήρθαν και έσπασαν τα σκέλη του πρώτου, έπει-τα του άλλου (των δύο παρακείμενων ληστών) που είχαν σταυρωθεί μαζί με τον Ιησού. Όταν όμως ήρθαν στον Ιησού, δεν του έσπασαν τα σκέλη, διότι τον βρήκαν ήδη νεκρό» Β.Β. Ιωάνν.19.31-33. Παρά τους αρχικούς φόβους του αιματίδρωτου Ιησού (παραμονές της σύλληψής του), όλα κυλούσαν ακριβώς πάνω στις καλά προσχε¬διασμένες, σιδερένιες θα λέγαμε ράγιες του σεναρίου! Οι Φαρισαίοι ιερείς, οι υποτιθέμενοι θανάσιμοι αντίπαλοί του, εμφανίζονται ακριβώς την στιγμή που πρέπει και διεκδικούν το εθιμικό δικαίωμα της αποκα-θήλωσης των εσταυρωμένων, λόγω εορτής, εξασφαλίζοντας και προσ¬φέροντας έτσι στον Ιησού την έγκαιρη αποκαθήλωσή του απ' τον σταυ-ρό, σώζοντάς τον από τους σοβαρούς κινδύνους άπνοιας, που εγκυμο-νούσε η παρατεταμένη άβολη στάση του, σε κατάσταση βαθιάς νάρκω-σης! Πώς όμως ήταν σίγουροι, ότι έστω χάριν της τελετής, θα τους δοθεί η σωτήρια αυτή άδεια αποκαθήλωσης του Ιησού; Τα του συγκεκριμένου εθίμου, μας διευκρινίζει ο Φίλων ο Ιουδαίος (25 π.Χ.- 40 μ.Χ.) γράφο-ντας λίγα μόνο χρόνια πριν από τις περιπέτειες του Ιησού: «οι ορθά πολιτευόμενοι (Ρωμαίοι) άρχοντες ...; έθος είχαν κανέναν να μην τι-μωρούν μέχρις οι επιφανείς τελετές και πανηγύρεις να διεξαχθούν με σεβασμό ...; είδα μάλιστα κάποιους (λόγω εορτής) να αξιώνουν την ταφή των σταυρωμένων συγγενών τους και να τους αποδίδονται ...; και για να φυλαχτεί το ιεροπρεπές της εορτής, διέταζαν ακόμα και ο μη αποθανών επί του σταυρού, ζωντανός να ανασκολοπίζεται ...; ώστε να αποκρύπτονται στη γη και να μη δύει ο ήλιος επί των ε-σταυρωμένων». Φίλων ο Ιουδαίος: Εις Φλάκκον 81.4 & Περί διαταγμάτων 3.152.3. Το σκηνικό λοιπόν της σταύρωσης του Ιησού, δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, που απλώς προέκυψε, αλλά ένα προσχεδιασμένο μοντέλο επιβίωσης, άψογα τοποθετημένο πάνω στον ετήσιο νομικό καμβά των Ρωμαίων. Υπήρχε λοιπόν και λειτουργούσε ήδη από πολλών ετών, δι-ευθέτηση της ρωμαϊκής εξουσίας, που προέβλεπε την παραμονή της μεγάλης τελετής, δηλαδή το απόγευμα της Παρασκευής του Πάσχα, οι νεκροί εσταυρωμένοι, να αποκαθηλώνονται και όσοι δεν είχαν πεθάνει να θανατώνονται με ανασκολοπισμό, ώστε να μη δύσει ο ήλιος πάνω τους, διότι με την δύση του ηλίου, άρχιζε η επόμενη μέρα, δηλαδή το Σάββατο της μεγάλης ιουδαϊκής εορτής του Πάσχα! Για φαντάσου ...; έχουμε λοιπόν μπροστά μας την εξής σειρά εκπλη-κτικών συμπτώσεων! Ο Ιησούς, οδηγείται στον σταυρό την μοναδική ημέρα του έτους, που (λόγω εορτής) ίσχυαν τα εντελώς ιδιαίτερα αυτά μέτρα των Ρωμαίων για τους εσταυρωμένους! Και όχι μόνο αυτό, αλλά ελάχιστα πριν από την οδυνηρή θανάτωσή του απ' τους στρατιώτες του και ενώ βρισκόταν μόνο δύο ώρες στον σταυρό, αυτός γλιτώνει τον φρικτό δι' ανασκολοπισμού θάνατο ...; πίνοντας στον σωστό χρόνο το κατάλληλο "όξος"! Ελάχιστο δηλαδή χρόνο πριν ενεργοποιηθεί, το μο-ναδικό αυτό ετήσιο έθιμο αποκαθήλωσης νεκρών ή βίαιης θανάτωσης των επιζώντων στον σταυρό ...; στο στόμα του Ιησού ...; βρέθηκε το μο-ναδικό γνωστό μέσο νάρκωσης της αρχαιότητας ...; ο υπνοφόρος σπόγ-γος με το καρωτικό "όξος"! Εξαιρετικές απανωτές συμπτώσεις που ...; νομίζω κανένας θεός δεν θα τις χρειαζόταν! Το σίγουρο είναι πως αν εκείνη ακριβώς την απογευμα-τινή ώρα, ο Ιησούς δεν προλάβαινε να παραδώσει μόνος του το πνεύ-μα ...; σε λίγο θα του το παρέδιδαν με φρικτό ανασκολοπισμό οι Ρωμαίοι οπλίτες, όπως έκαναν άλλωστε στους δύο εκατέρωθεν σταυρωμένους ληστές, ανασκολοπίζοντάς τους μέχρι θανάτου! Αξίζει ταυτόχρονα να επισημάνουμε, ότι οι δύο εκείνοι άνθρωποι καταδικασμένοι ως πραγματικοί ληστές, δεν μπορούσαν να διεκδική-σουν την συμπάθεια και την επιείκεια κανενός, κι όμως, θνητοί, ταλαι-πωρημένοι και προφανώς καρφωμένοι, ζούσαν ακόμα, σε αντίθεση με τον Ιησού που πρόλαβε εγκαίρως να παραδώσει το πνεύμα! Τους δύο ληστές βέβαια, δεν τους έσπασαν μόνο τα σκέλη, όπως θέ-λει η βιβλική αφήγηση, γιατί με σπασμένα τα σκέλη θα ζούσαν αρκετά ακόμα για να δύσει ο ήλιος πάνω τους, που έτσι κι αλλιώς σε λίγο έδυε, αλλά όπως κατ' ουσίαν η διαδικασία του ανασκολοπισμού απαιτούσε, τους παλούκωσαν (ανασκολόπισαν) μέχρι θανάτου, μπήγοντας κατ' επανάληψη αιχμηρά ξύλα, σε διάφορα "ευαίσθητα" σημεία του σώμα-τός τους! Επρόκειτο για ένα πραγματικό δεύτερο «Πάσχα» (παράτρεξη)! Οι στρατιώτες παράτρεξαν τον Ιησού και σκότωσαν μόνο τους εκα-τέρωθέν του εσταυρωμένους! Και όπως τότε, στην Αίγυπτο, το Πάσχα του Μωυσή και η εξόντωση των Αιγυπτίων εκμεταλλεύθηκαν μια ετή-σια εορτή των Αιγυπτίων, έτσι και στο δεύτερο Πάσχα, αυτό του Ιησού, η παράτρεξη του θανάτου, ήταν λόγω της συγκεκριμένης ημέ-ρας, μόνο γι αυτόν προεξασφαλισμένη! Αν όλες μαζί αυτές οι συμπτώσεις, συνθέτουν ένα θεϊκό σενάριο, α-ναρωτιέμαι ...; ένα καλοστημένο ανθρώπινο σενάριο, τι παραπάνω θα έπρεπε να έχει;! Δυστυχώς για μας και την δακρύβρεχτη θρησκευτική μας ιστορία ...; τα "θαύματα", ο "θάνατος" και η "ανάσταση" του Ιησού, υπήρξαν ε-ντελώς ανθρώπινες θεουργίες ...; τέτοιες που μόνο ένα ον διαχρονικής πανουργίας, όπως το ιουδαϊκό ιερατείο θα μπορούσε να οραματιστεί αλλά και να εκτελέσει! Πώς αλλιώς θα χαρακτηρίζατε εσείς, το προ-σχεδιασμένο αυτό παιγνίδι με την μοναδική ευκαιρία ετήσιας διαφυγής από τον σταυρικό θάνατο, παρά μόνο σαν προμελετημένο σενάριο α-κριβείας; Ήταν ολοφάνερα ένα "παιχνίδι" ακριβείας, με τις ρωμαϊκές αρχές παγιδευμένες στις ίδιες τις νομικές τους δεσμεύσεις! Ήταν ένας προ-σχεδιασμένος άθλος, με αμετακίνητη στόχευση ετήσιας ακριβείας! Ένα θέατρο εικονικού θανάτου, με έπαθλο μια εμπορεύσιμη εικονική ανά-σταση, που όμως είχε την δική της τεράστια αχίλλειο πτέρνα ...; το δικό της αποκαλυπτικό μυστικό ...; το μυστικό της "μεγάλης" Παρασκευής! Ναι, το ψυχόδραμα της ανάστασης μπορούσε να παιχθεί μόνο την συγκεκριμένη παραμονή της μεγάλης γιορτής του Πάσχα! Οποιαδήπο-τε άλλη μέρα του έτους, ο Ιησούς θα κατέληγε να παραμείνει ζωντανός ή νεκρός για μέρες πάνω στον σταυρό, χωρίς κανένα δικαίωμα αποκα-θήλωσης! Οποιαδήποτε άλλη μέρα, σαν φυσιολογικός εσταυρωμένος θα έπρεπε να υποστεί την προβλεπόμενη φοβερή εκείνη διαδικασία της δημόσιας σήψης και αποστέωσης επί του σταυρού, χωρίς κανένα δι-καίωμα έγκαιρης αποκαθήλωσης! Κάποιος Αρτεμίδωρος (2ος μ.Χ.αι.) έγραφε σχετικά για την φοβερή κα-τάληξη των νεκρών σωμάτων επί του σταυρού: «γυμνοί δε σταυρού-νται και τας σάρκας αυτών απολλύουσιν οι σταυρωθέντες» Artemi-dorus Onir.: 2.53.6. Θλιβερό συμπέρασμα: Ήρθε λοιπόν ο θεός στη γη, σταυρώθηκε και αναστήθηκε την μοναδική ημέρα του έτους, που αυτό ήταν και ανθρω-πίνως εφικτό! Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε όλα τα ενδεδειγμένα ανθρώπινα μέσα της εποχής εκείνης και μάλιστα ...; μέχρι το τέλος, με όλες τους τις δυνάμεις, τον βοήθησαν ακόμα και οι δεδηλωμένοι εχθροί του ...; οι διασημότεροι δάσκαλοι της υποκρισίας, οι Φαρισαίοι! Μ. Καλόπουλος Πηγή: απόπασμα από το βιβλίο το "θέατρο της σωτηρίας του" Μ. Καλόπουλου.
ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ!!ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΤΟ ΚΛΕΦΤΟΦΑΝΑΡΟ!!!
Ποιοι θα το συνοδεύσουν από τον Ανύπαρκτο Τάφο στα Ιεροσόλυμα. Με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, το Embraer-209 της Πολεμικής Αεροπορίας θα γίνει η μεταφορά του ψευτικου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα.Το αεροσκάφος θα αναχωρήσει από την Ελευσίνα όπου και η 112 Πτέρυγα Μάχης το Σάββατο στις 7 το πρωί. Σε αυτό θα επιβαίνουν πέραν της θρησκευτικής ηγεσίας και του εκπροσώπου του Ανύπαρκτου Τάφου στην Αθήνα, η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη και ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης.Η .....Άθεη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!!ΧΑΧΑΑΑΑΑΑ!!! Αμέσως μετά την τελετή αφής του Ανύπαρκτου Φωτός στον Ανύπαρκτο Τάφο, το αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας που θα το μεταφέρει θα απογειωθεί περίπου στις 4 το απόγευμα από το Ισραήλ για να φτάσει το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Γιατί αυτή η πολυδάπανη ταλαιπωρία ρε παιδιά γιατί δεν πάνε οι Εβραιοχριστιανοι στην πατρίδα τους στο Ισραήλ να γιορτάσουν τον Εβραίο??Εκεί μετά την καθιερωμένη υποδοχή του Ανύπαρκτου Φωτός με τιμές ......αρχηγού κράτους, αυτό θα μεταφερθεί στο Μετόχι του Τάφου στην Αθήνα και στις κατά τόπους Μητροπόλεις για την ψευτοΑνάσταση. Και τέλος τον πανάκριβο λογαριασμό της όλης απάτης με το Φως θα τον πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος!!"Σε κανένα άλλο κράτος με μεγάλο ποσοστό ορθοδόξων δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πρακτική που θα ταίριαζε μόνο σε θεοκρατικά κράτη. Στείλαμε επιστολές σαν ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ και φέτος και πέρυσι και ζητάμε από τα αρμόδια υπουργεία να ενημερώσουν τους φορολογούμενους για το κόστος μετάβασης, διαμονής και διαβίωσης της επίσημης ελληνικής αντιπροσωπείας προς την Ιερουσαλήμ και πίσω, για το κόστος μεταφοράς αγημάτων και των διαφόρων τελετών, για το κόστος των πτήσεων κ.λπ. Πέρυσι υπήρξε και σχετική ερώτηση στη Βουλή, όμως οι απαντήσεις που δόθηκαν δεν ήταν ικανοποιητικές, ενώ ούτε λόγος βέβαια για το σύνολο της επιβάρυνσης του πτωχευμένου ελληνικού δημοσίου για πέρυσι και από το 2002 που ανέλαβε αυτήν τη μεταφορά από το τουριστικό γραφείο που την ξεκίνησε.
Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ!!!!ΑΥΤΟΜΑΣΤΙΓΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ!!!
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΒΡΑΪΚΗ ΦΙΕΣΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ!!
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ!!
Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο αναβιώνουν με τον δικό τους τρόπο τα πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας. Ασυνήθιστες τελετές και παραδόσεις υπαγορεύουν αυτομαστιγώματα, αληθινές σταυρώσεις, πομπές μετάνοιας ακόμη και Ανάσταση ενός ...πλαστικού Ιησού κάθε 60 λεπτά .
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΦΙΔΙΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ!!ΕΦΥΓΑΝ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΦΟΒΟ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ!!!
Σε μια όμως εκκλησία της Φλώρινας, στο χωριό Βιτάνι, έγινε κάτι απρόοπτο! Την ώρα που οι πιστοί πήγαν να προσκυνήσουν εμφανίστηκε πάνω στον Επιτάφιο ένα φίδι! Ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Παπαδόπουλος ήταν και εκεί και μετέδωσε άμεσα την είδηση. Όπως αποκλειστικά είπε στο pasmina.gr οι γυναίκες έτρεχαν από το φόβο και ούρλιαζαν!!!Τι φοβάστε Εβραιοχριστιανοί δεν πιστεύετε ότι θα σας προστατέψει ο Ιησούς??
Το φίδι ήταν οχιά που μάλλον βρισκόταν ακόμα σε χειμερία νάρκη και είχε μέγεθος περίπου ενός μέτρου!!!Προτείνω να συλληφθεί το φίδι για ασέβεια στα θεία!!
ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΑΔΗ!ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ ΡΕ
ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!
Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωί και βράδυ): Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ γιορτάζουμε: α) την Ταφή Του Κυρίου και β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.
ΕΝΑ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ!! ΜΕΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑ???Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΤΗ ΠΑΤΡΩΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ?? Αλίμονο σε σένα Χαραζιν,και αλίμονο σε σένα Βησθαϊδα διότι αν στη Τυρο και στη Σιδώνα είχαν γίνει τα θαύματα που έγιναν σε σας προ πολλού με σακο και στάχτη θα κατανοούσαν.Και συ Καπερναούμ που υψώθηκε μέχρι τον ουρανό θα γκρεμιστείς στον Άδη!!(Ειδωλολάτρης και ο Χριστός πίστευε στο θεό Άδη!! Ματ.ια-20-24) Γιατί δεν χρησιμοποιεί τον Εβραϊκό όρο Σιεόλ??ΜΕ ΤΟΣΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΨΕΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΣΤΗ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΦΡΙΚΗ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΜΠΑΛΑ!!!
Στην Ελληνική μυθολογία ο Άδης, θεός του κάτω κόσμου, ήταν γιος των Τιτάνων Κρόνου και Ρέας. Είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές, την Εστία, την Δήμητρα και την Ήρα, όπως επίσης δύο νεώτερους αδελφούς, τον Ποσειδώνα και τον Δία. Μετά τη γέννησή του τον "κατάπιε" ο πατέρας του Κρόνος όπως και τ΄ αδέλφια του σε μια αλληγορική απόδοση της υπεροχής της ακολουθούμενης τότε "Κρόνιας θρησκείας", που τα πάντα σκίαζε η καταστροφή του χρόνου-Κρόνου.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ"ΑΓΑΠΗ":ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΣΕ ΦΙΛΗ-ΑΘΕΟΥΣ!!ΝΑ ΤΟΥ ΣΑΠΙΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΙΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ!!!ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ....."ΑΓΑΠΗΣ"!! ΕΧΕΙΣ ΑΡΧΙΔ@@ ΤΣΙΠΡΑ??ΔΙΩΞΕ ΤΟ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΡΑ!! ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΛΗΚΤΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟ??Κατάρες Αμβρόσιου σε Φίλη & άθεους: Να σαπίσει το χέρι του-Να γίνει το κρέας δηλητήριο Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος μιλώντας στους πιστούς το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής άφησε άναυδους όσους τον άκουσαν λέγοντας χαρακτηριστικά: «Να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση των θρησκευτικών».
Όπως μετέφεραν αναγνώστες του enikos.gr, που ήταν αυτήκοοι μάρτυρες στο κήρυγμα Αμβρόσιου, συνέχισε με την κατάρα στους άθεους, λέγοντας: «Όσον αφορά στο κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν»
"Ενώπιόν σας, παρακαλώ τον Εσταυρωμένο Χριστό να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση των θρησκευτικών. Όσον αφορά στο κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν.
Δείτε το βίντεο με το πρωτοφανές παραλήρημα σαλεμένου νου:
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!!!ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΤΡΩΓΑΝ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ!!
Το ''Ολοκαύτωμα'' σύμφωνα με τις εβραικές θυσίες!! Ακόμα μια αρχαία αναφορά έχουμε από τον Φλάβιο Ιώσηπο στο έργο του Κατά Απίωνος. Σύμφωνα με τον Απίωνα, όταν ο βασιλιάς Αντίοχος ο Επιφανής μπήκε στο ναό της Ιερουσαλήμ βρήκε έναν Έλληνα δεμένο σε ένα κρεβάτι ενώ γύρω του υπήρχαν κάθε είδους λαχταριστά εδέσματα και πλούσια πιάτα. Ο άνδρας απεκάλυψε πως οι Εβραίοι τον αιχμαλώτισαν, τον κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο στο ναό και καθημερινά τον τάιζαν με τη βία κάθε είδους φαγητό. Αρχικά η κατάσταση αυτή δεν τον δυσαρέστησε παρά μόνο τον παραξένεψε, μέχρι που οι υπηρέτες του ναού του αποκάλυψαν τη μοίρα που τον περίμενε: ήταν προορισμένος να πεθάνει σε θυσία την οποία οι Εβραίοι τελούν κάθε χρόνο σε προκαθορισμένη μέρα. "Οι Εβραίοι αιχμαλωτίζουν έναν Έλληνα έμπορο" είπαν οι υπηρέτες, "και τον ταΐζουν για έναν ολόκληρο χρόνο. Μετά τον πάνε στο δάσος, όπου τον θυσιάζουν σύμφωνα με το τελετουργικό της θρησκείας τους. Τότε τρώνε τα εντόσθια, ενώ τη στιγμή της θυσίας του Έλληνα ορκίζονται μίσος για όλους τους Έλληνες. Το τεμαχισμένο πτώμα το εγκαταλείπουν σε ένα χαντάκι". Κατά τον Ιώσηπο, πηγή αυτής της ιστορίας δεν είναι ο Απίωνας, ο οποίος την αντέγραψε από παλαιότερες πηγές, κάτι που δείχνει πως παρόμοιες ιστορίες πρέπει να είχαν καταγραφεί και σε παλαιότερες εποχές. Ο ιστορικός Δίων Κάσσιος περιγράφοντας την Ιουδαϊκή επανάσταση της Κυρήνης το 115, αναφέρει με αηδία πως οι Εβραίοι έτρωγαν τα πτώματα των Ελλήνων και Ρωμαίων που είχαν πεθάνει στη μάχη, άλειφαν το πρόσωπο και το σώμα τους με το αίμα των νεκρών και χρησιμοποιούσαν τα εντόσθια για ζώνες.
ΕΡΩΤΗΜΑ?Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ? Ασφαλώς αυτή η πρακτική από κάπου πρέπει να ξεκινάει και δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουν διαβάσει την Παλαιά Διαθήκη πως η ρίζα του κακού βρίσκεται ακριβώς εκεί. Στο βιβλίο "Κριταί" της Παλαιάς Διαθήκης, κεφάλαιο11, έκπληκτοι παρακολουθούμε τον Ιεφθάε να προσφέρει ανθρωποθυσία στο θεό της Βίβλου την ίδια του την κόρη. Ο βιβλικός θεός όχι μόνο δεν τιμωρεί τον σφαγέα πατέρα, αλλά δεν γίνεται καν αναφορά ή προτροπή προς τους πιστούς να μην ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα! Αντιθέτως, ο Ιεφθάε θεωρείται ήρωας και άξιος να αναφέρεται η ιστορία του στο "ιερό" βιβλίο.
Το Tophet, ένα είδος πιθαριού φούρνου για να κατευνάσουν τον Μολώχ
Στο επόμενο βίντεο που είναι συγκλονιστικό θα δείτε τι εστί Ιουδαιοχριστιανική θρησκεία και εβραϊκές συνήθειες. Ίσως κάποτε ο δυτικός κόσμος των επιστημών και της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης κατανοήσει έστω για μερικά λεπτά, γιατί αυτός ο λαός χιλιάδες χρόνια έχει τις δικές του συνήθειες. Συνήθειες που εμείς, οι πιο πολλοί από εμάς, δεν κατανοούμε.Αυτές τις αθλιότητες ο Ναζωραίος τις έκανε γαργάρα!!
Οι Εβραίοι θυσίαζαν τα παιδιά τους ζωντανά, σαν ιερά ολοκαυτώματα, εφόσον τα θύματα παραδίδονταν ολοσχερώς στη φωτιά . Τα έριχναν μέσα στα Τόφετ (Tophet), ένα είδος πιθαριού φούρνου για να κατευνάσουν τον Μολώχ. Για χάριν της συλλογικής ευημερίας της κοινότητας είτε χάριν της συντήρησης ενός ταμπού, είτε χάριν απόδειξης της αφοσίωσης προς τη θεότητα που απαιτεί τη θυσία.
Η έννοια ''Ολοκαύτωμα'' είναι η θυσία των παιδιών τους στην πυρά κατά την αρχαιότητα που αργότερα πολύ πονηρά, οι Εβραίοι άλλαξαν στο ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί. Η εγκληματική παραποίηση της πραγματικότητας και από θύτες να βγαίνουν πάντα θύματα, είναι η ιδιότητά τους. Τις δικές τους τελετουργικές αρχαίες ανθρωποθυσίες τις εφαρμόζουν σε όλη την υφήλιο, για αυτό άλλωστε χρειάζονται την δημιουργία της Νέας τάξης. Η εβραϊκή σάρκα δεν τους φτάνει για να θρέψουν το θεριό "ΘΕΟ" Γιαχβέ που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν και διατηρούν προς όφελός τους.
Ο Λούθηρος έγραψε στο βιβλίο του, "Από τους Εβραίους και τα ψέματά τους:" "Αυτοί μαχαίρωσαν και διαπέρασαν το σώμα του νεαρού αγοριού, Simon του Trent. Έχουν επίσης δολοφονήσει και άλλα παιδιά ... Ο ήλιος ποτέ δεν θα λάμψει για τους πιο αιμοδιψής και εκδικητικούς ανθρώπους, αλλά αυτοί φαντάζονται ότι είναι οι άνθρωποι του Θεού, και οι οποίοι επιθυμούν και πιστεύουν ότι πρέπει να δολοφονήσουν και να συντρίψουν τα έθνη.
Στο βίντεο ο ερευνητής Χάρελ Ρομ αναφέρεται σε μια περίπτωση αιχμαλωσίας ενός Έλληνα από τους Εβραίους γύρω στο 168 πριν και στον τρόπο θυσίας του σύμφωνα με την αρχαία εβραϊκή συνήθεια. Ετησίως και σε καθορισμένο χρόνο, με το Πάσχα τους, αφού τον είχαν απαγάγει, τον σκότωσαν, τον έκοψαν σε κομμάτια, και έφαγαν από την σάρκα του. Στη συνέχεια ορκίστηκαν την αιώνια εχθρότητα εναντίον των Ελλήνων.Αργότερα αυτός ο κανιβαλισμός καθιερώθηκε ως Εβραϊκό έθιμο!!Όλα αυτά βέβαια η Εβραιορθοδοξία τα κάνει γαργάρα!!
Δείτε το βίντεο:
σιωνισμοςΤα Ελληνόπουλα που αργότερα ο περιούσιος λαός με τελετουργικό τρόπο θυσίασε στο όνομα του Ιησού πρέπει να είναι χιλιάδες.
Πρέπει να κατανοήσουμε ένα πράγμα, η θυσία των λαών στο όνομα του εκλεκτού λαού του «θεού τους» είναι τελετουργική συνήθεια χιλιάδων χρόνων, το DNA τους κουβαλάει την ανθρωποθυσία. Είναι το αίτημα για κάποιο αντάλλαγμα, « σου δίνω, για να μου δώσεις» ή «δώσε, για να σου δώσω».
Μήπως η ανοικτή φάρμα στη Γαζα είναι γι αυτό το λόγο; Γιατί στόχοι τους ειναι τα παιδάκια; Γιατί σκοτώνουν συνέχεια εκατοντάδες παιδιά και δεν μιλάει κανείς; Σχολεία, και παιδάκια που παίζουν μπάλα στην παραλία, τα θύματα. Ο αντι-Παλαιστινιασμός γιατί δεν είναι αντι-Σιμιτισμός; Δεν υσχύει η ίδια λογική για όλους τους λαούς; Ααα, όχι για τον εκλεκτό...
Οι εβραίοι προτιμούν τα παιδιά κάτω των επτά χρονών. Βέβαια δεν γνωρίζουν όλοι οι Εβραίοι την τελετουργική προέλευση των ανθρωποθυσιών για χάριν του Γιαχβέ (Μολώχ). Και αυτοί κοπάδι είναι που το οδηγούν οι λύκοι.
Η αιμοσταγή φύση τους, η ελεεινή παραφροσύνη που τους χαρακτηρίζει, η ολική έλλειψη συνείδησης, η ευκολία παραποίησης και κατασκευής της πραγματικότητας μέσω των εβραϊκών ΜΜΕ σε παγκόσμια κλίμακα, και μέσα στην Ελλάδα που εμείς οι ίδιοι αφήνουμε ειναι η παράδοση άνευ όρων στους ψυχοπαθείς ιδιοκτήτες της φάρμας.
Οι ανθρωπότητα βρίσκεται στα χέρια τους. Είδατε κάποιον πολιτικό να βγάλει λέξη μετά απο τόσες ημέρες δολοφονίας παιδιών και άλλων αμάχων;;; Ειδατε κανένα κόμμα να κ΄νει κριτική στην Ορθοδοξία??
Οι Σαμαράδες, Σιμίτες και Τσίπρες βρίσκονται παντού γιατί εμείς «Τα Θύματα» τους αφήνουν να μας θυσιάζουν.
Ναι, μπορούμε να αλλάξουμε τον αιμοσταγή πολιτισμό της χέστρας (όπως τον ονομάζει ο Στρέιντζερ) άλλα ο χρόνος λειτουργεί εναντίον μας.
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για το μέλλον μας!!!!
ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΗ ΣΥΚΙΑ:ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΡΩΜΙΟΙ?
H άκαρπη συκιά:(Mκ 11:12-14, 20-24)
18Kαι το πρωί επιστρέφοντας στην πόλη πείνασε. 19Bλέποντας, λοιπόν, μια συκιά στο δρόμο την πλησίασε αλλά δε βρήκε τίποτε σ' αυτήν παρά μονάχα φύλλα, και της λέει: "Ποτέ πια να μην παραχθεί καρπός από σένα". Kαι στη στιγμή ξεράθηκε η συκιά! 20Kαι σαν το είδαν αυτό οι μαθητές, θαύμασαν και είπαν: "Πώς ξεράθηκε έτσι η συκιά από τη μια στιγμή στην άλλη;" 21Aποκρίθηκε τότε ο Iησούς και τους είπε: "Πραγματικά, σας λέω, αν έχετε πίστη και δεν ταλαντευτείτε, όχι μόνο αυτό που συνέβη με τη συκιά θα κάνετε, αλλά κι αν ακόμα πείτε σε τούτο το βουνό: Σήκω και ρίξου στη θάλασσα, θα γίνει. 22Kαι όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή έχοντας πίστη, θα τα λάβετε". Ναι ο Χριστούλης πείνασε (πεινάνε οι Θεοί??) και καταράστηκε τη συκιά γιατί δεν είχε σύκα ανοιξιάτικα...Που ακούστηκε αυτό; Το δέντρο διέπραξε βλασφημία που δεν είχε καρπούς εκτός εποχής του και έτσι πλήρωσε με κατάρα!!!Οι μαθητές του τον θαύμασαν για την παρανοϊκή του πράξη!!Γιατί ο Ιησούς δεν έκανε τα μαγικά του να εμφανιστούν σύκα στην άκαρπη συκιά τι του έφταιξε η δύσμοιρη συκία δεν ήξερες Ναζωραίε ότι η συκιές δεν βγάζουν σύκα την άνοιξη????Ιστορίες χριστιανικής τρέλας και μίσος για την φύση και την Θεά Για!!Έχουν ένα θέμα με την φύση πατέρας και γιος ο πατέρας με τα μήλα και ο γιος με τις συκιές!!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΟΥΣ ΡΩΜΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΒΑΒΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΘΕΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ!!ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΧΕΤΕ ΡΩΜΙΟΙ!! ΣΕ ΤΙ ΔΙΑΦΕΡΕΙ Ο ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΤΟΝ ΝΑΖΩΡΑΙΟ???
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΙΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ!!!ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ....."ΑΓΑΠΗΣ"!! ΕΧΕΙΣ ΑΡΧΙΔ@@ ΤΣΙΠΡΑ??ΔΙΩΞΕ ΤΟ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΡΑ!! ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΛΗΚΤΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟ??Κατάρες Αμβρόσιου σε Φίλη & άθεους: Να σαπίσει το χέρι του-Να γίνει το κρέας δηλητήριο Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος μιλώντας στους πιστούς το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής άφησε άναυδους όσους τον άκουσαν λέγοντας χαρακτηριστικά: «Να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση των θρησκευτικών».
Όπως μετέφεραν αναγνώστες του enikos.gr, που ήταν αυτήκοοι μάρτυρες στο κήρυγμα Αμβρόσιου, συνέχισε με την κατάρα στους άθεους, λέγοντας: «Όσον αφορά στο κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν»
"Ενώπιόν σας, παρακαλώ τον Εσταυρωμένο Χριστό να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση των θρησκευτικών. Όσον αφορά στο κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν.
Δείτε το βίντεο με το πρωτοφανές παραλήρημα σαλεμένου νου:
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!!ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΠΟΥ ΑΠΕΚΡΥΨΑΝ ΤΑ ΜΜΕ
Ο ΘΩΜΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!!ΓΙ ΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ!!
Μέσα στο Ευαγγέλιο του Θωμά αποκαλύπτεται ότι ο Ιησούς ήταν δίδυμος αδελφός με τον Θωμά και ότι όλα τα παιδιά είχαν πάτερα τον Ιωσήφ 'η κάποιον Ιούδα!!ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΝΑΖΩΡΑΙΟ!!
Δεσπόζουσα θέση που τον θέλει «δίδυμο» αδελφό του Ιησού έχει στο Ευαγγέλιο του Θωμά (Τεομά στην εβραϊκή σημαίνει «δίδυμος») και όπως σημειώνει ο καθηγητής του τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ιωάννης Καραβιδόπουλος (στα σχόλιά του στα «Απόκρυφα Χριστιανικά Κείμενα, τόμος Β΄σελ. 233, εκδόσεις Π. Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη, 2004) «θεωρείται δίδυμος αδελφός του Ιησού και ως εκ τούτου αποδέκτης ορισμένων ιδιαίτερων αποκαλύψεων προς αυτόν ...» καθώς και στον Ιωάννη (Ιω 11, 16. 20, 24. 21, 2) ονομάζεται «Δίδυμος» ενώ ο ίδιος παρουσιάζεται ως ο μαθητής του Ιησού Θωμάς ή Ιούδας Θωμάς (δηλαδή Ιούδας ο «δίδυμος»). Η ονομασία «Δίδυμος» έχει προκαλέσει ατέλειωτες συζητήσεις, φιλοσοφικές, θεολογικές, κ.λπ. καθώς έχει γίνει λόγος ακόμη και για φαινόμενο «Διοσκουρισμού» κατά τα ελληνικά πρότυπα (δύο δίδυμοι αδελφοί, εκ των οποίων ο ένας θεός και ο άλλος ημίθεος ή θνητός, όπως λ.χ. Κάστωρ και Πολυδεύκης, Αμφίων και Ζήθος, Ηρακλής και Ιφικλής, κ.λπ.). Και έχει σημασία εν προκειμένω, πως στο κεφάλαιο 11 των «Πράξεων Θωμά», ο Ιησούς παίρνει τη μορφή του Θωμά μπροστά στον Ινδό βασιλιά Γουνδαφόρο λέγοντάς του: -«εγώ δεν είμαι ο Ιούδας, ο καλούμενος και Θωμάς, αλλά είμαι αδελφός του» (Πράξεις Θωμά, 11, μτφ. Αθανάσιος Τσακνάκης - Ιωάννης Καραβιδόπουλος).Υπάρχει και το Ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου στο οποίο υπάρχει το εξής απόσπασμα:Εκείνη την στιγμή μεταμορφώθηκε εμπρός τους και αποκαλύφθηκε σ' αυτούς , και τους είπε στα Εβραϊκά ,Χαίρε Πέτρε,Χαίρε Θωμά δεύτερε Χριστέ μου!!Το παρακάτω απόσπασμα είναι καταπληκτικό ο Ιησούς αποκαλεί τον Θωμά δεύτερο Χριστό!!Στο απόκρυφο Ευαγγέλιο του Θωμά θα συναντήσει ο αναγνώστης το εξής: Ο Ιησούς φανερώθηκε με την μορφή του Θωμά και κάθισε στο κρεβάτι!!Πάμε τώρα να αποκαλύψουμε τον ρόλο του δίδυμου αδελφού Ιησού Θωμά στην υποτιθέμενη ανάστασή του, οπου εκεί δεν αναγνωρίζει κανείς τον αναστημένο Ιησού!!Η Μαγδαληνή νομίζει ότι είναι ο ....κηπουρός και τότε αυτός εξαφανίζεται διότι φοβάται κάποιαν κίνδυνο,πράγμα περίεργο για εξαϋλωμένο πνεύμα!!Στο κατά Μαρκον 16..12 παρουσιάζεται σε δυο άλλους οπου ούτε και αυτοί τον αναγνώρισαν!!Τέλος οι εμφανίσεις του έχουν όλα τα στοιχεία μιας συνηθισμένης υλικής κατάστασης!!Ο Ιησούς τρώει ,πίνει και κατά συνέπεια χωνεύει την τροφή πράγμα που μια θεία οπτασία δεν θα μπορούσε να κάνει!!Το συμπέρασμα είναι ότι αναστηθείς Ιησούς είναι ο δίδυμος αδελφός του Θωμάς, ο οποίος επωλήθη αργότερα ως σκλάβος και τον εξαφάνισαν!!Πράξεις του Θωμά:39..Δίδυμε του Χριστού εσύ έχεις πάρει μυστικές εντολές!!Εάν ο Ιησούς είχε πράγματι αναστηθεί τι τον εμπόδισε να παρουσιαστεί στον Πιλάτο και στους αξιωματικούς του??Τι τον εμπόδισε να εμφανιστεί στον Ηρώδη τον Καΐάφα και στον Αντίπα??Τι μεγαλύτερος θρίαμβος να αποδείξει με τον τρόπο αυτόν την παντοδυναμία του??Ακόμη καλύτερα να φανερωθεί στους "ιερείς" μέσα στον ναό ,αλλά περιορίστηκε μόνο σε βραδυνές εμφανίσεις στην γνωστή παρέα?? ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΩΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
2. Αποστολή στα έθνη
Ύστερα από την Ανάληψη του Κυρίου, την ημέρα της Πεντηκοστής, έλαβε κι αυτός μαζί με τους άλλους την χάρη του Παναγίου Πνεύματος και το πρόσταγμα: - Αφού πορευθείτε σε όλο τον κόσμο κηρύξτε το Ευαγγέλιο σ' όλη τη Κτίση. (Μαρκ. 16,15)
Κάθε απόστολος κληρώθηκε να πάει σε ορισμένη χώρα της Οικουμένης. Ο Θωμάς κληρώθηκε να πάει στους Πάρθους, Πέρσες, Μήδους και Ινδούς. Οι Ινδοί ήταν οι πιό ωμοί και βάρβαροι τότε άνθρωποι.
Βλέποντας ο Θωμάς οτι έπρεπε να πάει σε τέτοιο άγριο έθνος στεναχωρήθηκε. Ενώ σκεφτόταν τι να κάνει, εμφανίζεται σ' αυτόν μιά νύχτα ο Κύριος και του λέει: - Μη φοβάσαι Θωμά, αλλά πήγαινε στις Ινδίες, κήρυξε το Ευαγγέλιο κι η χάρις μου θα είναι μαζί σου.
Εκείνες τις μέρες έτυχε να είναι στα Ιεροσόλυμα κάποιος έμπορος από μιά πόλη της Ινδίας, Αμβανής στο όνομα. Αυτόν είχε στείλει ο βασιλιάς Γουνδιαφόρος για να βρει κτίστη επιδέξιο επειδή ήθελε να οικοδομήσει ανάκτορο.
3. Δούλος Χριστού
Ο Κύριος γνωρίζοντας, τι επρόκειτο να κάμει ο Θωμάς στην Ινδία, φάνηκε σαν άνθρωπος μιά μέρα στην αγορά και λέει στον Αμβάνη: - Θέλεις ν' αγοράσεις ένα αιχμάλωτο, κτίστη, που έχω;
- Ναι, του αποκρίθηκε ο Αμβανής.
Τότε έδειξε το Θωμά και συμφώνησαν την αγορά για τρείς λίτρες αργυρίου. Έγραψε δε ο Ιησούς στο απαραίτητο χαρτί: " Εγώ Ιησούς ο Υιός Ιωσήφ, του τέκτονος, επώλησα σε εσένα τον Αμβάνη, τον δούλο μου Θωμά".
Ο αγωραστής ρώτησε τον Θωμά αν ήταν αιχμάλωτος του Ιησού. Ο Θωμάς απάντησε: - Ναι, αυτός είναι ο Κύριος μου, που μ' αγόρασε με μεγάλη τιμή.
Ακολούθησε λοιπόν, ο Θωμάς τον Αμβάνη και τον υπηρετούσε σαν δούλος. Την άλλη νύχτα φάνηκε πάλι ο Κύριος σε όραμα και του δίνει τα αργύρια, που πήρε λέγοντας: - Πάρε την αξία της αγοράς σου και τη χάρη μου.
Την άλλη μέρα έφυγε ο έμπορος με το Θωμά για την Ινδία. Μετά από πολυήμερο ταξίδι έφθασε στην Ανδράπολη που είχε μεγάλο πανηγύρι εκείνη την μέρα, γιατί ο ηγέμονας πάντρευε την κόρη του. Οι κήρυκες καλούσαν όλους στους γάμους. Πήγαν κι ο Αμβάνης με το Θωμά. Ενώ όλοι έτρωγαν από τα φαγητά, μόνο ο Θωμάς δεν έτρωγε, αλλά καθόταν σκεφτικός προσέχοντας τον εαυτό του. ΔΗΛΑΔΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟΝ ΘΩΜΑ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΧΡΗΜΑΤΑ!!!ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΣΤΕΛΝΕ ΘΕΪΚΑ??
4. Τιμωρία του υπηρέτη
Βλέποντας τον Θωμά ένας από τους υπηρέτες, τον κτύπησε στο πρόσωπο λέγοντας: - Αφού είσαι καλεσμένος σε γάμο πρέπει να χαίρεσαι και να γιορτάζεις.
Ο Απόστολος του αποκρίθηκε: - Το σφάλμα σου μακάρι να στο συγχωρήσει ο Κύριος στον μέλλοντα αιώνα. Το χέρι σου θα το κατασπαράξουν τα θηρία στον παρόντα αιώνα, για να σωφρονισθούν και να παραδειγματισθούν κι άλλοι.
Πράγματικά, καθώς εκείνος ο υπηρέτης πήγε να φέρει νερό, τον καταξέσχισε ένα θηρίο, που παραμόνευε ( ήταν κοντά ) στο πηγάδι και έτσι ο υπηρέτης πέθανε. Το χέρι του το πήρε ένας σκύλλος και το έφερε στο συμπόσιο. Οι καλεσμένοι που το είδαν απορούσαν ποιού ήταν το χέρι. Τότε μιά Εβραία, που έπαιζε στον γάμο, είπε: - Φοβερό μυστήριο έγινε σήμερα ανάμεσα μας. Ακούστε όλοι, διότι σήμερα ο Θεός ή Απόστολος του Θεού καταδέχτηκε να καθίσει μαζί μας. Γιατί εγώ ενώ έπαιζα, άκουσα ένα άνθρωπο πατριώτη μου να λέει στα εβραϊκά σ' ένα υπηρέτη που τον κτύπησε: " Το χέρι σου θα το κατασπαράξουν τα θηρία για να σωφρονισθούν οι άλλοι". Και να ο λόγος του έγινε πραγματικότητα.
Αυτό το θαύμα το πληροφορήθηκε ο ηγέμονας της πόλεως. Κάλεσε, λοιπόν τον Απόστολο και του είπε: - Αν εσύ με την κατάρα σου μπορείς να προκαλέσεις θάνατο, δειξε και τη δύναμη, που έχει η ευχή σου στην κόρη μου που παντρεύθηκε σήμερα.
5. Εγκράτεια και παρθενία
Ο Θωμάς με χαρά πήγε στο δωμάτιο των νεόνυμφων και τους στήριξε στη σωφροσύνη. Τους έπεισε δε να φυλάξουν παρθενία και αφού τους αφιέρωσε στο Θεό, έφυγε.
Μετά από λίγη ώρα βλέπει ο γαμπρός κάποιον άνθρωπο, που έμοιαζε με το Θωμά, να συνομιλεί με τη νύφη. Επειδή νόμισε οτι είναι ο Θωμάς του είπε: - Εσύ δεν έφυγες; Πως ήλθες πάλι εδώ ξαφνικά;
Τότε ο άλλος αποκρίθηκε: - Δεν είμαι ο Θωμάς, αλλά αδελφός του Θωμά κατά χάρη. Όποιος με ακολουθήσει και αρνηθεί τον κόσμο, όπως ο Θωμάς, θα γίνει όχι μόνο αδελφός μου, αλλά και κληρονόμος της βασιλείας του Πατέρα μου. ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΙΗΣΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΟΤΙ Ο ΘΩΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ!!
Λέγοντας αυτά εξαφανίσθηκε. Οι νεόνυμφοι έκλεισαν στην καρδιά τους αυτά τα λόγια κι όλη τη νύχτα προσεύχονταν στον Κύριο.
Το πρωί πήγε ο πατέρας της κόρης στο δωμάτιο και βλέποντας τους νεόνυμφους να κάθονται ο ένας απέναντι στον άλλο ταράχθηκε και τους ρώτησε τι συμβαίνει.
Εκείνοι αποκρίθηκαν: - Εμείς ευχόμαστε αυτός ο χωρισμός να φυλαχθεί, μεταξύ μας μέχρι το τέλος, για να μείνουμε αχώριστοι στον ουρανό, σύμφωνα με την υπόσχεση που μας έδωσε ο ξένος.
Μόλις άκουσε αυτά ο πατέρας στεναχωρήθηκε και υποσχέθηκε οτι θα δώσει πολλά δώρα, αν βρεθεί αυτός που τους είπε τέτοια λόγια.
Έψαχναν λοιπόν και ζητούσαν τον ξένο, αλλά "σταμάτησαν ερευνόντας τις έρευνες" ( Ψαλμ. 63,7). Ο Απόστολος σ' εκείνους, που τον ζητούσαν με κακό σκοπό δεν φανερωνόταν, αλλά παρουσιαζόταν στους νέους μαθητές του Χριστού, χωρίς να τον βλέπουν οι άλλοι, και τους στήριζε.
Οι νεόνυμφοι παρακαλούσαν τον Κύριο, να καταπραΰνη την οργή του πατέρα τους και να τον αξιώσει να μάθει την αλήθεια. Ο Θεός άκουσε την προσευχή τους και έφερε έτσι τα πράγματα, ώστε να γίνει χριστιανός. Διδάχθηκε δηλαδή από τους νέους την πίστη και πίστεψε ολόψυχα στο Χριστό.
Ο Θωμάς τους βάπτισε κι έγιναν κι αυτοί κήρυκες του Ευαγγελίου.
http://www.psathades.gr/library/BioiAgiwn/ApostolosThomas.htm
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΙΗΣΟΥ!!ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!!
Eμφάνιση του αναστημένου Iησού στους μαθητές Tου ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
(Mτ 28:16-20, Mκ 16:14-18, Πράξ 1:6-8)
36Στο μεταξύ, την ώρα που τα έλεγαν αυτά, ο ίδιος ο Iησούς στάθηκε ανάμεσά τους και τους λέει: "Eιρήνη σε σας"! 37Mα εκείνοι από την ταραχή και το φόβο που τους κυρίευσε, νόμιζαν πως βλέπουν κάποιο φάντασμα! 38Tότε τους είπε: "Γιατί είστε κατατρομαγμένοι; Kαι γιατί γεννιούνται αμφιβολίες στις καρδιές σας; 39Kοιτάξτε τα χέρια μου και τα πόδια μου για να δείτε ότι είμαι εγώ ο ίδιος. Ψηλαφίστε με και δείτε, γιατί ένα φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε να έχω εγώ". 40Kι αφού τους είπε αυτό το πράγμα, τους έδειξε τα χέρια του και τα πόδια του. 41Kι επειδή ακόμα δυσπιστούσαν από τη χαρά τους και συνέχιζαν ν' απορούν, τους είπε: "Έχετε τίποτε φαγώσιμο εδώ;" 42Tότε εκείνοι του έδωσαν ένα κομμάτι ψητό ψάρι και μέλι κηρύθρας. 43Tα πήρε, λοιπόν, εκείνος και τα έφαγε μπροστά τους.
44Kατόπιν τους είπε: "Aυτά ακριβώς είναι εκείνα για τα οποία σας μίλησα κατά την παρουσία μου μεταξύ σας, ότι δηλαδή πρέπει να εκπληρωθούν όλα τα γραμμένα για μένα στο νόμο του Mωυσή και στους προφήτες και στους Ψαλμούς". 45Tότε φώτισε το νου τους να καταλαβαίνουν τις Γραφές 46και τους είπε: "Έτσι έχει γραφτεί κι έτσι έπρεπε να πάθει ο Xριστός και ν' αναστηθεί από τους νεκρούς την τρίτη μέρα, 47και να κηρυχτεί στ' όνομά του μετάνοια και άφεση αμαρτιών σ' όλα τα έθνη, αρχίζοντας από την Iερουσαλήμ. 48Kαι μάρτυρες όλων αυτών είστε εσείς. 49Kαι τώρα πλέον θα σας στείλω εγώ αυτό που σας υποσχέθηκε ο Πατέρας μου. Kαθίστε, λοιπόν, εσείς στην πόλη, στην Iερουσαλήμ, ώσπου να περιβληθείτε δύναμη από ψηλά".
O Iησούς εμφανίζεται στους μαθητές ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ
(Mτ 28:16-20, Mκ 16:14-18, Λκ 24:36-49)
19Kι ενώ το σούρουπο είχε φτάσει πια την ημέρα εκείνη, δηλαδή την Kυριακή, κι ήταν κλειδωμένες οι πόρτες του χώρου που ήταν συγκεντρωμένοι οι μαθητές, γιατί φοβόνταν τους Iουδαίους, ήρθε ο Iησούς και στάθηκε στη μέση, και τους λέει: "Eιρήνη σε σας"! 20Kι αφού το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια του και το πλευρό του. Xάρηκαν τότε οι μαθητές, που είδαν τον Kύριο. 21Tους ξανάπε τότε ο Iησούς: "Eιρήνη σε σας! Όπως με έχει αποστείλει ο Πατέρας, το ίδιο κι εγώ αποστέλλω εσάς". 22Kι αφού το είπε αυτό, φύσηξε πάνω τους και τους λέει: "Πάρτε Πνεύμα 'γιο. 23Σε όσους συγχωρείτε τις αμαρτίες τους, θα τους συγχωρεθούν. Σε όσους τις αφήσετε ασυγχώρητες, θα τους μείνουν ασυγχώρητες".
H δυσπιστία του Θωμά
24O Θωμάς, όμως, ένας από τους δώδεκα μαθητές, που λεγόταν Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Iησούς. 25Tου έλεγαν, λοιπόν, οι άλλοι μαθητές: "Eίδαμε τον Kύριο"! Mα εκείνος τους είπε: "Aν δε δω τα σημάδια των καρφιών στα χέρια του και δε βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια αυτά των καρφιών και δεν βάλω το χέρι μου στο πλευρό του, όχι, δε θα πιστέψω"! 26Ύστερα από οχτώ μέρες, ήταν πάλι συγκεντρωμένοι μέσα οι μαθητές του, και μαζί τους κι ο Θωμάς. Ήρθε ο Xριστός, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, και στάθηκε στη μέση και είπε: "Eιρήνη σε σας"! 27Έπειτα λέει στο Θωμά: "Φέρε το δάχτυλό σου εδώ, και κοίτα τα χέρια μου. Kαι φέρε το χέρι σου και βάλε το στο πλευρό μου, και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός". 28Tότε ο Θωμάς είπε: "Kύριέ μου! και Θεέ μου!" 29Tου λέει ο Iησούς: "Eπειδή με είδες με τα μάτια σου, πίστεψες. Mακάριοι όσοι πίστεψαν χωρίς να με δουν".ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ Μέσα από την καινή διαθήκη αποδεικνύεται η απάτη της ανάστασης του Ιησού!!Ποιοι το αποκαλύπτουν ?? Ο ίδιος ο Ιησούς και οι μαθητές του!!!Διαβάστε τι λέει ο Ιησούς και οι μαθητές του στο κατά Λουκάν και στο κατά Ιωάννην "ευαγγέλιο" και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας!!Στον Ματθαίο και στον Μάρκο απουσιάζει παντελώς η εμφάνιση του Ιησού και τα γεγονότα που αναφέρουν ο Ιωάννης και ο Λουκάς!!Γεννάται το μεγάλο ερώτημα πως είναι δυνατόν ένα πνεύμα όπως ήταν ο Ιησούς μετά την ανάσταση του να έχει τα σημάδια από τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια του ??Άλλο ένα μεγάλο ερώτημα είναι πως είναι δυνατόν να είσαι πνεύμα και να χρειάζεσαι....τροφή!!!Μας το εξηγεί ο ίδιος ο Ιησούς που λέει δεν είμαι φάντασμα είμαι άνθρωπος με σάρκα και οστά!!!!Και τέλος ο Θωμάς ο δίδυμος αδελφός του Ιησού τόσο καιρό μαζί του είδε τόσα "θαύματα" άνοιξε ο ουρανός μίλησε ο ψευτοθεός των Εβραίων και έπρεπε να δει τις πληγές του Ιησού για να πιστέψει??? ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ!!
ΘΑΥΜΑ ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!!ΝΕΚΡΟΚΕΦΑΛΕΣ ΨΑΛΛΟΥΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΦΝΙ!!
«Συνέβη το Πάσχα του 1935, στο αγιορείτικο μοναστήρι του Αγίου Παύλου. Μετά τον εσπερινό της Αγάπης συνηθίζεται να συνάζονται όλοι οι πατέρες στο αρχονταρίκι και να ανταλλάσσουν ευχές με τον ηγούμενο και μεταξύ τους. Ο νεόκουρος μοναχός π.Θωμάς μη γνωρίζοντας την τάξη ,πήγε με τους γεροντότερους μοναχούς μπροστά μπροστά.Ο ηγούμενος τον είδε και τον παρατήρησε.Ο π.Θωμάς είπε το «ευλόγησον».
Τότε ο καθηγούμενος π. Σεραφείμ γύρισε και είπε στον π. Θωμά: «Πάτερ Θωμά, πήγαινε, σε παρακαλώ, κάτω στο οστεοφυλάκιο να πείς στα οστά των κεκοιμημένων πατέρων το «Xριστός Aνέστη» και έλα μετά πάλι εδώ»
O π. Θωμάς, ο απλός, ο ταπεινός, ο πρόθυμος εργάτης της υπακοής, χωρίς να σκεφτεί καθόλου, έτρεξε στο οστεοφυλάκιο και είπε μεγαλόφωνα: «Πατέρες και αδελφοί, ο ηγούμενος με έστειλε να σας πω το «XριστόςAνέστη». Και τότε συνέβη το υπέρλογο γεγονός. Όλα τα οστά σκίρτησαν, έτριξαν, χόρεψαν, αναπήδησαν! Ένα κρανίο, μάλιστα, σηκώθηκε έως ένα μέτρο ψηλά και απάντησε στον χαιρετισμό του γέροντα: «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος». Αμέσως έγινε και πάλι νεκρική σιγή. Ο π. Θωμάς επέστρεψε πίσω σε περίπου δέκα λεπτά,καθώς το κοιμητήριο και το οστεοφυλάκιο της Μονής βρίσκεται κοντά στο αρχονταρίκι.
Μόλις τον είδες ηγούμενος τον ρώτησε αν είπε το «Χριστός Ανέστη» στους κεκοιμημένους.Εκείνος απάντησε καταφατικά.Τότε ο ηγούμενος ξαναρώτησε «Και σού απάντησαν?»Χαρούμενος ο απλούστατος π.Θωμάς είπε ότι του απάντησαν οι νεκροί το «Αληθώς Ανέστη» ,διηγήθηκε όλο το συμβάν στον ηγούμενο και εκείνος έκπληκτος τον ρώτησε ξανά και ξανά για να επιβεβαιώσει ότι δεν άκουσε λάθος.
Ο ευλογημένος π.Θωμάς νόμιζε πως αυτό ήταν το τυπικό που συμβαίνει κάθε χρόνο στο μοναστήρι και δε τού φάνηκε κάτι ιδιαίτερο!»
Το περιστατικό έχει καταγράψει ο παλιός και σεβαστός αγιορείτης, επίσκοπος Ροδοστόλουπ.Χρυσόστομος,από παλαιούς αγιοπαυλίτες οι οποίοι ήσαν παρόντες στο συμβάν.!!
Τελικά η παράνοια στον Ιουδαιοχριστιανισμό έχει σπάσει όλα τα κοντέρ!!Αυτοί οι καλόγεροι κάτι πρέπει να πίνουν δεν εξηγείται φίλοι μου!!Πάντως η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, η ασθένεια τηςΧριστιανοκατάθλιψης είναι αθεράπευτη!!Διαβάστε το παρανοϊκό κείμενο να σκάσετε από τα γέλια!! Οι άνθρωποι? είναι για το Δαφνί!!Σε λίγο θα μας πουν ότι και το έκαναν οι νεκροκεφαλές μεταξύ τους!!Απίστευτη παράνοια!!Απολλώνιος ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!!ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ-ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ:ΕΤΣΙ ΓΟΡΤΑΖΑΝ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ!!
Καλό μήνα - Η Πρωτομαγιά των προγόνων μας!! Πρωτομαγιά (Διονύσιος Σολωμός) Του Μαΐου ροδοφαίνεται η μέρα που ωραιότερη φύση ξυπνάει και την κάνουν λαμπρά και γελάει πρασινάδες, αχτίδες, νερά. Άνθη κι άνθη βαστούνε στο χέρι παιδιά κι άντρες, γυναίκες και γέροι ασπροεντύματα, γέλια και κρότοι, όλοι οι δρόμοι γιομάτοι χαρά. Γνωστός στους διάφορους πολιτισμούς με διαφορετικά ονόματα, ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια) της οποίας το όνομα προήλθε με τη σειρά του από την ελληνική λέξη Μαία, τροφός και μητέρα. Η Μάγια ταυτίστηκε και με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, μητέρα του Ερμή στον οποίο και αφιερώθηκε ο μήνας. Σύμφωνα με τον τρόπο διαίρεσης του χρόνου των αρχαίων Ελλήνων, ο Μάιος αντιστοιχούσε σε μέρος του Μουνιχιώνα και του Θαργηλιώνα που σημαίνει το μήνα που ο ήλιος καίει, θερμαίνει τη γη. Ήδη από τους Ρωμαίους, η αρχή του μήνα σηματοδοτούνταν από τον εορτασμό της Αγαθής Θεάς ενώ σε όλη τη διάρκειά του τελούνταν γιορτές συνδεδεμένες με την ευφορία των αγρών. Η φυσιογνωμία του Μαΐου στη λαϊκή αντίληψη είναι δίσημη: συνυπάρχει σ αυτήν το καλό και το κακό, η αναγέννηση και ο θάνατος. Όλες αυτές οι ιδιότητες συγκλίνουν και συγκεντρώνονται στην πρώτη του μέρα, την Πρωτομαγιά. Ο εθιμικός εορτασμός της ως της τελικής νίκης του καλοκαιριού κατά του χειμώνα και της κατίσχυσης της ζωής επί του θανάτου έχει μακρότατη παράδοση με ρίζες που ανάγονται σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές που αποσκοπούσαν στη γονιμότητα των αγρών και, κατ επέκταση, και των ζώων και των ανθρώπων. Οι προγονοί Έλληνες, ως φλογεροί φυσιολάτρες, γιόρταζαν το άνοιγμα των λουλουδιών και το φτάσιμο της άνοιξης. Aπό τα αρχαιότερα χρόνια του πολιτισμού τους, που έφθασε στην Eλλάδα από τη Θράκη το ρόδο, μαζί με τις Oρφικές διδασκαλίες, το άνθος αυτό έγινε σύμβολο και υμνήθηκε ως η νύμφη των ανθέων. Ο Aνακρέων ύμνησε έτσι το άνθος αυτό του Mαγιού: «Pόδον, άνθος των ερώτων αναμίξωμεν τω Bάκχω ρόδον, ω+ ωραίον άνθος ενθέντες τοις κροτάφοις ευθυμήσωμεν εν τούτοις». Η γιορτή, όμως, της άνοιξης, η Πρωτομαγιά, πήρε σιγά-σιγά κι επίσημη μορφή. Από τις παλαιότερες γιορτές, δημιουργήθηκαν τα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών. Αυτή ήταν η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων. Ιδρύθηκε πρώτα στην Αθήνα, όπου με μεγαλοπρέπεια βάδιζαν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που έφερναν άνθη. Έπειτα τα Ανθεστήρια διαδόθηκαν και σ άλλες πόλεις της Ελλάδος και πήραν πανελλήνια μορφή.
Στα Ανθεστήρια της Ελλάδας «ανασταινόταν» ο ...; σκοτωμένος Ευάνθης θεός, επίθετο του Διόνυσου, που από το χυμένο αίμα του φύτρωσε, σύμφωνα με το μύθο, η άμπελος. Δρώμενο της Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα κατά τα νεότερα χρόνια ήταν η ανάσταση του Μαγιόπουλου. Ένας έφηβος εμιμείτο στα ξέφωτα του δάσους τον πεθαμένο, τάχατες, Διόνυσο. Κοπέλες τον στόλιζαν με άνθη και του τραγουδούσαν τον «κομμό, το θρήνο και τον οδυρμό, μέχρι που να «αναστηθεί» και μαζί με αυτόν όλη η φύση. Όταν η ειδωλολατρία προσωποποίησε τις ιδιότητες της Φύσης και τις προσκύνησε σαν συγκεκριμένους θεούς, τότε τις αρχικές εκείνες γιορτές της Άνοιξης μοιράστηκαν μεταξύ τους η Ίσιδα, ο Διόνυσος, η Δήμητρα, ο Απόλλωνας, η Χλωρίδα (Flora) και αν κάποιος άλλος θεός θεωρήθηκε επόπτης της φυσικής παραγωγής ή αίτιος της βλάστησης των φυτών. Και λοιπόν αντί για την αρχική και ενστικτώδη εκείνη χαρά των ανθρώπων από τη θέα της ζωής που ξαναγεννιέται στη φύση, γιόρταζαν οι δικοί μας πρόγονοι , από υποχρέωση πια, γιορτές, σαν τα Ανθεσφόρια περίπου, τα Ηροσάνθεια, τα Χλόεια, τα Θαλήσια και τέλος τα περίφημα Διονύσια για των οποίων την εξύμνηση συναγωνίζονται οι μεγαλύτεροι λυρικοί ποιητές της Ελλάδας που για την ανοιξιάτικη λαμπρότητά τους ψάλλει ο ουράνιος Πίνδαρος ότι: Φοίνικος έρνος οπότ΄οιχθέντος Ωράν θαλάμου. Εύοδμον επαιωσιν έαρ, φυτά νεκτάρεα. Τότε βάλλεται , τότ΄επ΄αμβρόταν χέρσον εραταί ίων φόβαι ρόδα τε κόμαισι μίγνυται, αχεί τ΄ομφαί μελέων συν αυλοίς, αχεί τε Σεμέλαν ελικάμπυκα χοροί. (Το βλαστάρι του φοίνικα, των Ωρών σαν ανοίξει ο θάλαμος και τα μυρωδάτα φυτά μυριστούν την εύοσμη άνοιξη, τότε πετιέται, τότε στη γη των αθανάτων σωρός χαριτωμένοι μενεξέδες και τριαντάφυλλα με τα μαλλιά ανακατεύεται και ηχεί γλυκιά φωνή με λυρικούς αυλούς και σέρνουνε χορούς για την ανθοστεφάνωτη Σεμέλη). Αργότερα, με το πέρασμα των αιώνων, η αρχική έννοια της Πρωτομαγιάς χάθηκε και τα έθιμα επιβίωσαν απλώς ως λαϊκές γιορτές στις οποίες συμπεριλαμβάνονται περιφορά δέντρων, πράσινων κλαδιών ή στεφάνων με λουλούδια, ανακήρυξη του βασιλιά ή της βασίλισσας του Μάη, χορός γύρω από ένα δέντρο ή ένα στολισμένο κοντάρι-γαϊτανάκι. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες γιορτές χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο που έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών.
ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΓΑΙAΣ
Ο ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΡΩΜΙΟΙ!!!
«Ιστορικά είναι αμφίβολο ότι ο Ιησούς υπήρξε. Αλλά και να υπήρξε, το σίγουρο είναι ότι δεν ξέρουμε τίποτα γι' αυτόν» Μπέρτραντ Ράσελ (Βρετανός φιλόσοφος)
«Το να δεχόμαστε άκριτα την ιστορικότητα του Ιησού είναι σα να διυλίζουμε κώνωπες και να καταπίνουμε καμήλους» Ηω Αναγνώστου (συγγραφέας)
Όσο κι αν φαίνεται απίθανο στον αδαή, το σύμβολο Χριστός, κατά τον πρώτο αιώνα, δε συνδέθηκε ποτέ με το όνομα Ιησούς. Δεκάδες προσωπικότητες που έγραφαν την περίοδο εκείνη και διαβάζονταν μανιωδώς, σε ολόκληρη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δεν αναφέρουν κουβέντα για τον Ιησού! Φιλόσοφοι σαν τον Πλούταρχο, το Σενέκα και τον Επίκτητο που παραπέμπουν σε ιδεαλιστικές φιλοσοφίες και ποιητές σαν το Γιουβενάλη και τον Πετρώνιο που με τα ποιήματά τους τόσο πιστά προσεγγίζουν την ηθική παρακμή, τον εκφυλισμό και την καθημερινότητα της ρωμαϊκής κοινωνίας, αγνοούν το όνομα αυτό, γιατί σε καμιά κίνηση δεν πρωτοστατεί κανένας Ιησούς και πουθενά δεν αναφέρεται. Ο τελευταίος, μάλιστα, υπηρετώντας επί Νέρωνα κυβερνήτης της Βιθυνίας, είχε την ευκαιρία από πρώτο χέρι, όχι μόνον να αναφέρει, αλλά και να καυτηριάσει σατιρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις προκειμένου να παρουσιάσει ρεαλιστικότερα την καθημερινή ζωή της εποχής του.
Θεωρώντας ότι στο θέμα αυτό, τίποτα ουσιωδέστερο δε θα μπορούσε να ειπωθεί, ακόμα κι αν αναφέραμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα, θα αναφερθώ απλά σε τρία ονόματα Λατίνων. Ενός πολιτικού συγγραφέα και δυο ιστορικών (α) που περισώζουν ψήγματα σχετικών μαρτυριών, για δεοντολογικούς και μόνο λόγους.
Ο Πλίνιος ο νεότερος (61-113) θετός γιος του Πλίνιου του πρεσβύτερου, ήταν Ρωμαίος συγγραφέας και συγκλητικός που έκανε χρέη αποικιακού κυβερνήτη, διοικώντας τη Βιθυνία του Πόντου, από το 111 μέχρι το 113. Σε μία επιστολή του, το 112, προς τον αυτοκράτορα Τραϊανό ζητά οδηγίες μεταχείρισης για μία νεοεμφανιζόμενη ομάδα δεισιδαιμόνων. Η λέξη «Χριστιανοί» για πρώτη φορά στην ιστορία λανσάρεται! Μετά από τις ανακρίσεις που διενεργεί ο Πλίνιος, να τι γράφει ξανά στο Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
«Με διαβεβαίωσαν ότι το μόνο παράπτωμά τους ήταν αυτό. Οι Χριστιανοί συνήθιζαν να μαζεύονται μία ορισμένη μέρα πριν βγει ο ήλιος ψάλλοντας ο ένας μετά τον άλλον ύμνο στο Χριστό, σαν να είναι θεός. Μετά ορκίζονταν, όχι να κάνουν έγκλημα, αλλά ότι δε θα κλέψουν, δε θα ληστέψουν και δε θα μοιχεύσουν. Δεν απέμεινε πόλη ή κόμη ή ακόμα και αγρός, που να μην εισέδυσε το μόλυσμά της. Οι ναοί των θεών μας ερημώθηκαν και εδώ και καιρό δεν προσφέρονται θυσίες σε αυτούς». (β) Αν κι ο λόγος φαίνεται πολύ εγκωμιαστικός ενώ θα έπρεπε να δείχνει την ταραχή του ρωμαίου διοικητή, ζητώντας οδηγίες αντιμετώπισης από τον αυτοκράτορα, δε θα σταθούμε στις όποιες επεμβάσεις που μάλλον και εδώ έκανε κάποιος χριστιανός αργότερα. Προφανώς όπως αναφέρει και ο Τερτυλλιανός η σύγχυση του Ρωμαίου διοικητή οφειλόταν στην ταραχή του από το μεγάλο αριθμό των οπαδών, που θεωρήθηκε ανησυχητικός. (β)
Η απάντηση του Τραϊανού ήταν, αν και χωρίς να αναζητούνται (οι ένοχοι χριστιανοί) όταν συναντιούνται να τιμωρούνται αναλόγως! (γ) Η απάντηση αυτή, όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ο αναγνώστης, δε συνάδει με την ερώτηση του Πλίνιου. Αν έτσι απάντησε ο Τραϊανός κάτι περισσότερο επιλήψιμο πρέπει αρχικά να έγραφε, ο διοικητής του Πόντου, που το χέρι του παραχαράκτη, φαίνεται, δεν ήθελε να μάθουμε. Επειδή όμως, ελλείψει άλλων στοιχείων, τίποτε άλλο δεν μπορούμε να εικάσουμε, σε γενικές γραμμές, ίσως θα μπορούσαμε να δεχτούμε τη μαρτυρία αυτή σχεδόν γνήσια. Όμως ακόμα κι αν θεωρηθεί γνήσια εξ ολοκλήρου η επιστολή αυτή, δεν αναιρεί τίποτα απ' ό,τι μέχρι στιγμής κάναμε δεκτό. Το όνομα Ιησούς, η ιστορία, ακόμα και το 112, φαίνεται να το αγνοεί.Την εποχή αυτή, μάλλον, εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομα Χριστός, ονομάζοντας τους οπαδούς της κίνησης αυτής, Χριστιανούς. Η ιδιότητα του Μεσσία φαίνεται να βγήκε από την Παλαιστίνη μέσω της διασποράς των Εβραίων και ταυτίστηκε με τη λέξη Χριστός σαν προσιτή «εθνική» έκφραση.
Την εποχή εκείνη περίπου γράφουν δύο ακόμα Λατίνοι ιστορικοί, ο Τάκιτος και ο Σουητώνιος. Και οι δυο τους αναφέρονται στην πιο πάνω δεισιδαιμονία. Ο Τάκιτος (56-120) σπουδαίος ρήτορας και ιστορικός, φίλος και συμμαθητής του Πλίνιου του νεότερου, φέρεται να γράφει στα «Χρονικά» του μεταξύ άλλων και για το Νέρωνα τα εξής. «Η κοινή γνώμη κατηγορεί το Νέρωνα σαν αυτουργό της πυρκαγιάς. Για να κατασιγαστούν οι θρύλοι αυτοί ο Νέρων υπέδειξε άλλους σαν ενόχους επιβάλλοντας πρωτοφανείς ποινές σε εκείνους για τους οποίους η κοινή γνώμη μισούσε για τα βδελυρά τους έργα και τους ονόμαζε Χριστιανούς. Ο Χριστός από τον οποίο πήραν το όνομα τους, είχε εκτελεστεί από τον procuratorem (επίτροπο) Πόντιο Πιλάτο επί αυτοκρατορίας Τιβέριου. Η βδελυρή αυτή δεισιδαιμονία αρχικά ελεγχόταν στην Ιουδαία, αλλά ξέσπασε τώρα και στη Ρώμη, στην πόλη που όλα τα τρομερά και αισχρά πράγματα βρίσκουν πατρίδα. Άρχισε λοιπόν να συλλαμβάνει εκείνους που ομολογούσαν ένοχοι (χριστιανοί) και μετά με την υπόδειξη του πλήθους καταδικάζονταν όχι τόσο με την κατηγορία του εμπρησμού της πόλης, όσο με την κατηγορία του μίσους κατά της ανθρωπότητας.
Ο εμπαιγμός προστέθηκε στους θανάτους τους. Καλυμμένοι με τομάρια ζώων ξεσκίζονταν από τα σκυλιά ή καρφωμένοι σε σταυρούς ή καταδικασμένοι στην πυρά, καίγονταν σαν νυχτερινός φωτισμός όταν έφευγε το φως της ημέρας. Ο Νέρων πρόσφερε τους κήπους του για θέαμα παρουσιάζοντας αγώνα στον Ιππόδρομο ενώ ο ίδιος χάνονταν μέσα στο πλήθος ντυμένος Ηνίοχος ή κορδώνονταν πάνω σε άρμα. Γι αυτό ακόμα και για εγκληματίες που άξιζαν μία υποδειγματική τιμωρία τους έπρεπε κάποια συμπόνια, γιατί όπως φαίνεται δεν καταδικάζονταν εκείνοι για το κοινό καλό αλλά για να πληρωθεί η κακία ενός ανθρώπου». (δ)
Δεν είναι περίεργο, ο Τάκιτος, να πληροφορήθηκε από το φίλο του τον Πλίνιο γύρω από την κίνηση των νεοεμφανιζόμενων χριστιανών. Άλλωστε κι ο ίδιος το 112 ήταν ανθύπατος στη Μικρά Ασία. Όμως να συνδέει τους χριστιανούς με την εποχή του Νέρωνα, πρώτα-πρώτα δε θα τον τιμούσε σαν ιστορικό, τη στιγμή που κανένας ιστορικός δεν αναφέρει αυτό το γεγονός. Έπειτα, μία τέτοια πληροφορία, θα αντέφασκε φανερά με την πληροφορία του Πλίνιου, που γράφει για νεοεμφανιζόμενους χριστιανούς του δεύτερου αιώνα στην Μικρά Ασία. Πόσο μάλλον στη Ρώμη, μισό αιώνα νωρίτερα!
Ο Σουητώνιος ο έτερος ιστορικός, που φέρεται να έγραψε κι αυτός για τους Χριστιανούς, όπως επίσης και λίβελο ενάντια στο Νέρωνα, κάνοντας λόγο για την πυρκαγιά της Ρώμης, δεν την συνδέει με αυτούς. Επιχειρώντας μία αντιπαράθεση στοιχείων μεταξύ των Λατίνων ιστορικών, όπως κάναμε και μεταξύ του Ιώσηπου, του Ωριγένη και του Ευσέβιου, θα επιχειρήσουμε να βρούμε τη χρυσή τομή της αλήθειας. Ο Σουητώνιος που έγραψε το 122 τη «Ζωή των Καισάρων» (De Vita Caesarum) γράφει συγκεκριμένα. «Επειδή οι Ιουδαίοι δημιουργούσαν συνεχώς ταραχές, με την υποκίνηση του Χρήστου, τους έδιωξε από τη Ρώμη». (ε) Επίσης. « ...ένας άλλος νόμος προέβλεπε ποινές για τους χριστιανούς, μια παράνομη, θρησκευτικά και νομικά, θρησκευτική λατρεία». (στ) Συνηθίζοντας ο Σουητώνιος να αναμειγνύει παράλληλα με την ιστορική του διήγηση φήμες και διαδόσεις, δε φαίνεται να συνδέει την πυρκαγιά της Ρώμης με τους χριστιανούς.
Αν ο Τάκιτος πραγματικά είχε γράψει όλο εκείνο τον οχετό για το Νέρωνα, σίγουρα ο Σουητώνιος θα το είχε υπ' όψιν του και σαν υλικό θα το αξιοποιούσε κατάλληλα. Άρα λοιπόν η νοθεία στον Τάκιτο έγινε μετά το 120, όταν ο ίδιος είχε πεθάνει και οι βιογραφίες των Καισάρων από το Σουητώνιο είχαν γραφτεί. Όμως το κείμενο εκείνο μας βάζει σε σοβαρές υποψίες. Ποιος θα μπορούσε να είχε κάνει μία τέτοια νοθεία γράφοντας για παράνομες και βδελυρές πράξεις χριστιανών; Σίγουρα ο παρεμβολέας δεν πρέπε να ήταν χριστιανός. Αυτός που ήταν ικανός για κάτι τέτοιο έπρεπε να είχε μεγάλο μίσος, όχι μόνο για τους χριστιανούς αλλά και για το Νέρωνα και τέτοιος δεν μπορεί να ανήκε πουθενά αλλού παρά μονάχα στους Ιουδαίους! Γράφοντας, ο Τάκιτος, για την ενοχή τους, μετά την έρευνα που διενήργησε ο αυτοκράτορας, κάποιος ιουδαίος νόθευσε την πληροφορία, βάζοντας στη θέση των Ιουδαίων το όνομα των Χριστιανών, τη μισητή τους αίρεση, έτσι απλά και γρήγορα, όπως σπρώχνουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Έτσι απλά, σαν προβοκάτσια!
Συνηθισμένη συμπεριφορά και προσφιλής ιουδαϊκή τακτική η παραχάραξη της ιστορίας από τη φυλή αυτή. Όμως σαν βιβλιοθηκονόμος του Αδριανού, ο Σουητώνιος, έχοντας υπ' όψιν τους διωγμούς των Εβραίων από τη Ρωμαϊκή πρωτεύουσα, προφανώς έτσι ξερά αναφέρει το γεγονός, πράγμα που έκανε πολλούς χριστιανούς αργότερα να μπερδεύουν το όνομα των Ιουδαίων με τη δική τους θρησκεία. Χριστιανοί (ιουδαιοχριστιανοί τότε) και Ιουδαίοι πολλές φορές συγχέονταν, αφού αμφότεροι Εβραίοι ήταν, πιστεύοντας μάλιστα στον ίδιο Θεό. Η αναφορά του Σουητώνιου στο βιβλίο του Νέρωνα, κάνοντας λόγο για βδελυρές πράξεις, φαίνεται προκλητικά να αντλείται από την επιστολή του Πλίνιου, αφού για τους Έλληνες και Ρωμαίους η πίστη στο χριστιανισμό ήταν μια παράνομη ενέργεια (βδελυρή πράξη) και γι αυτό μάλιστα αποκαλούσαν τους χριστιανούς άθεους. (ζ)
Όσο για την αναφορά στον «Κλαύδιο» αν δεν αναφέρεται σε κάποιο ντόπιο, ονόματι Χρήστο, (η) που υποκινούσε ταραχές, τότε όπως είπαμε αναφέρεται απλά και μόνο στους Ιουδαίους ταραξίες. Όπως και να έχει όμως, το όνομα Ιησούς ήταν ανύπαρκτο ακόμα το 122 ή έστω η διάδοση του τόσο περιορισμένη που παραμένει ακόμα φωλιασμένη μέσα στα όρια της Ιουδαίας ή πέριξ αυτής. Αν όμως, ούτε σε γενικές γραμμές, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε γνήσια την επιστολή του Πλίνιου, τότε ίσως ακόμα αργότερα, ο Χριστός σαν σύμβολο ταυτίζεται με τον ιουδαϊκό Μεσσία και μέσω αυτού ο Ιησούς με το Χριστό. Η μεγάλη διασπορά άλλωστε θα πραγματοποιηθεί μετά την ήττα του Μπαρ Κεχομπά το 135/136, σταθμό στην ιστορία του εβραϊκού έθνους, όταν ανάμεσα στους διεσπαρμένους ιουδαίους αναζητείται ο αποδιοπομπαίος τράγος για τον εξοβελισμό του από την Ιουδαία. Αναζητείται δηλαδή ο αμαρτωλός που σαν υπεύθυνος των γεγονότων, Ιουδαίοι και αιρετικοί (ιουδαιοχριστιανοί), εξορίστηκαν από την πατρίδα.
Πριν ακόμα χρισθεί Μεσσίας και «Γιος του άστρου» ο Μπαρ Κεχομπά από τους Ιουδαίους δεν υπήρχαν αντιζηλίες ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους Ιουδαιοχριστιανούς, πέρα από τις διαφορές που έχουν δυο αντίθετα πολιτικά κόμματα. Όταν όμως η διασπορά πήρε διαστάσεις και οι Ιουδαίοι διώχτηκαν μακριά από την Ιουδαία αμφότεροι μπήκαν στη διαδικασία να αποδείξουν του λόγου το αληθές. Αληθές για τους Ιουδαιοχριστιανούς ήταν ότι ο Ιησούς ήταν ο πραγματικός Μεσσίας (Χριστός) που σταυρώθηκε από τους Ιουδαίους. Για τους Ιουδαίους όμως, που ο δικός τους Μεσσίας μπροστά στην ανωτερότητα των Ρωμαίων, φαινόταν τόσο μικρός και ψεύτικος, που πολεμώντας τους τα έχασε όλα και ο ίδιος σαν ποντικός πιάστηκε, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να συκοφαντήσουν τους ιουδαιοχριστιανούς που τους χρέωναν την τιμωρία της διασποράς.
Οι χριστιανοί οπαδοί, πρόβατα του Ιησού της αγάπης και τα έργα τους
Ο εσωτερικός εχθρός συνήθως είναι αισχρότερος από το βάρβαρο (εθνικό) γιατί συν τοις άλλοις, αποδεικνύεται και προδότης. Έτσι φάνηκαν οι Χριστιανοί στα μάτια των Ιουδαίων που ο πόλεμος εναντίον τους στην ουσία μόλις τότε άρχιζε. Για τους χριστιανούς, ο Μπαρ Κεχομπά πήρε τον τίτλο Μπαρ Κοζίμπα (Γιος του Ψεύδους) και για τους Ιουδαίους, ο Ιησούς ήταν ο νόθος γιος μιας πόρνης, που την έδιωξε ο άνδρα της, ένας μαραγκός, σαν αντελήφθη ότι τον απατούσε με ένα στρατιώτη ονόματι Πάνθηρα! (θ) Οι Μεσσιανιστές, αυτοί δηλαδή που αργότερα ονομάστηκαν Χριστιανοί, έπρεπε τάχιστα να βρουν ένα ιστορικό άλλοθι για το δικό τους Μεσσία. Τότε ξεθάφτηκε ο ξεχασμένος Ιησούς, εκείνος ο επαναστάτης ζηλωτής που ξεσήκωνε τον κόσμο και διέδιδε πως ήταν απεσταλμένος του θεού. Μα ποιος απ' όλους; Τι σημασία έχει!!! Ο μύθος που κτίστηκε γύρω του, τον έκανε αγνώριστο! Είχε ζήσει πριν από έναν αιώνα σχεδόν, (ι) χρόνος προσιτός και ομιχλώδης, όπως πρέπει να είναι για κάθε μυθικό ήρωα, που αργότερα θα λαμπρύνουν οι επιτήδειοι και πλαστογράφοι της ιστορίας.
Αν οι χριστιανοί δε χρειάζονται κανένα στοιχείο για να αποδείξουν την ιστορικότητα του Ιησού, επειδή τους αρκεί η πίστη, σε μας δεν αρκεί τέτοια παραλογική. Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, πιστεύουμε ότι η ιστορία είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητας πραγματικών γεγονότων και όχι εγκεφαλική δραστηριότητα που παράγει μυθικά και σκόπιμα επινοήματα. Την ιστορία με τον Ιησού δεν μπορούμε να την κατατάξουμε παρά μονάχα στην ιστορική μυθιστοριογραφία του παραδόξου και ίσως, ελλείψει ιστορικών στοιχείων, ούτε εκεί. Ο Ιησούς των ευαγγελίων βρίσκεται στην κυριολεξία μέσα στο θρύλο. Εμπνέεται από κάποιο ιστορικό γεγονός αλλά καταλήγει ένα μυθικό πρόσωπο ή επειδή οι υπέρζηλοι πιστοί του ήταν τόσο αφελείς ή επειδή η προφορική διάδοση και οι γραφτές διηγήσεις που ανεξέλεγκτα και με μυστικότητα διακινούνταν μεταξύ των οπαδών τους, δημιούργησαν αυτόν τον πραγματικό κυκεώνα! Ο Ιησούς των ευαγγελίων έκτοτε πλάθεται κατά τις επιταγές της επικρατούσας ανάμεσα στους οπαδούς του φιλοσοφίας, όπου τα αιώνια σύμβολα παίρνουν σάρκα και οστά.
Η τόσο αναμφισβήτητα διαδομένη προσωπικότητα του Ιησού των ευαγγελίων μπορεί να εκτυφλώνει με τη λάμψη της τους χριστιανούς μέσα από τα χιλιάδες συγγράμματα που γράφτηκαν γι αυτόν, στη διάρκεια 19 σχεδόν αιώνων, όμως στην ιστορία των πραγματικών γεγονότων τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Ο χριστιανισμός δε λάμπει από κάποια εξαίσια πνευματική προσωπικότητα, ας πούμε του Ιησού, αλλά από την εξαίσια Ελληνική Φιλοσοφία που εκλεκτικά υιοθέτησαν οι επινοητές του. Αυτοί, με περίσσιο εγωισμό, σύμφωνα με την ιουδαϊκή συνήθεια, απέδωσαν τη σύλληψη της ιδέας σε κάποιο Ιησού, ιδέα που καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με αυτό που θα δημιουργούσε αργότερα το χριστιανισμό. Όπως λέει και ο Κάουτσκυ «τον χριστιανισμό μπορούμε να τον εξηγήσουμε χωρίς να αναφερθούμε στο πρόσωπο αυτό».[1] Πριν φτάσουμε όμως να συζητήσουμε ακριβώς αυτήν τη διάσταση προσώπων και πραγμάτων ας ανιχνεύσουμε την εποχή του Ιησού μέσα από τα ιστορικά δρώμενά της.
Μαρτυρεί άραγε κάποιο ιστορικό άτομο την ύπαρξή του;
Ένα πρόσωπο που ενσαρκώνεται τον Υιό του Θεού δε θα πέρναγε απαρατήρητο από κανέναν κάτοικο της γης, όσο και απομακρυσμένος κι αν ήταν από τον τόπο της ιεροφάνειας. Τα παράδοξα φυσικά γεγονότα και τα απίστευτα θαυματουργικά συμβάντα που λέγεται πως συνόδεψαν ολόκληρη τη διαδρομή της ζωής του, χωρίς να καταγραφούν από κανένα ιστορικό, ακόμα και από τους σύγχρονους Ιουδαίους, μας βάζουν σε σοβαρές υποψίες.
Ο «συμπαντικός συναγερμός» κατά το Ματθαίο, με την εμφάνιση του άστρου πάνω από τη Βηθλεέμ κατά τη διάρκεια της γέννησής του, η συσκότιση του ήλιου, κατά το Μάρκο, σε ολόκληρη τη γη, στη διάρκεια του θανάτου του. Η Ανάσταση, κατά το Λουκά και η εμφάνισή του στους αγαπημένους του μαθητές, παρά την υπερβολή τους, συνοψίζουν με θαυμαστά γεγονότα τη ζωή του «θεανθρώπου», έτσι όπως αξίζει στον Υιό του Υψίστου να μνημονευτεί από τους ανθρώπους που τον πίστεψαν. Όμως όλα αυτά βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας και του παραλόγου, για λόγους που δεν άπτονται, για την ώρα, με το θέμα μας.
Από την εποχή εκείνη περισσότερο αρμόδιος να καταγράψει τέτοια γεγονότα ήταν ο Αλέξανδρος ο Μύνδιος (2) που σαν σύγχρονος Charles Fort, σε ολόκληρη τη ζωή του τα κυνηγούσε. Τα βιβλία του είναι γεμάτα παράξενα φυσικά φαινόμενα και μυστήρια συμβάντα. Οι αναγνώστες των συνοπτικών ευαγγελίων θα απογοητευτούν, διαβάζοντας τον Αλέξανδρο Μύνδιο, γιατί στα γραφτά του δε θα βρουν τίποτα απ' όσα «μνημονεύονται» στην Καινή Διαθήκη. Όπως θα απογοητευθούν και όσοι αναζητήσουν οτιδήποτε σχετικό στην πλούσια «Φυσική Iστορία» (Naturalis Historia) του Πλίνιου του πρεσβύτερου, που έζησε από το 23 μέχρι το 79 όπου πέθανε από τις αναθυμιάσεις της έκρηξης του Βεζούβιου που παρακολουθούσε καταγράφοντας το συγκλονιστικό γεγονός.
Αλλά αν τέτοια συμπαντικά και παγκόσμια φαινόμενα του παραλόγου πέρασαν απαρατήρητα από τους ειδικούς συγγραφείς, τους κυνηγούς του παράδοξου που μια ζωή τα αναζητούσαν, διανοούμενοι Ιουδαίοι, φιλόσοφοι, κυνηγοί της ιεροφάνειας, όπως ήταν ο Φίλων της Αλεξάνδρειας που έζησε ακριβώς εκείνη την εποχή στη μεγαλύτερη Ιουδαϊκή κοινότητα της διασποράς, θα έπρεπε κάτι να έχει ακούσει για τον Ιησού.
Ζώντας μία δωδεκάδα χρόνια πριν τη υποτιθέμενη γέννηση του Ιησού και πεθαίνοντας άλλα τόσα μετά από αυτόν, ο Φίλων ήταν ο πιο κατάλληλος για να επιβεβαίωνε την ύπαρξη του περιβόητου Ιησού. Όμως κι αυτός την αγνοεί.Το ότι ζει στην Αλεξάνδρεια δε δικαιολογείται με κανένα τρόπο η άγνοιά του. Ο ίδιος άλλωστε θεωρεί την πόλη αυτή, με τον πολυάριθμο Εβραϊκό πληθυσμό πόλη εβραϊκή. Ο ίδιος ταξίδεψε στην Ιουδαία και αντιστρόφως ο Ιησούς, υποτίθεται, επισκέφτηκε την Αίγυπτο.(3) Στα τρία χρόνια που λέγεται ότι έμεινε εκεί, το νήπιο Ιησούς, έκανε σπουδαία θαύματα, αποκτώντας σύμφωνα με το απόκρυφο «Ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας»(4) τους πρώτους πιστούς στην αλλοδαπή!
Αν ακόμα και ο ανεψιός του Φίλωνα, ο Αλέξανδρος Τιβέριος(5) ανθύπατος του Ρωμαϊκού στρατού, που τον καιρό εκείνο πολεμούσε τα αντάρτικα κινήματα της Ιουδαίας(!) δεν είπε τίποτα στο θείο του για τον περιβόητο Ιησού, που υποτίθεται έπρεπε να συγκλονίζει την κοινή γνώμη στους κύκλους της Ιουδαίας μετά την «ανάστασή» του, τότε ίσως πουθενά αλλού δε θα έπρεπε να αναζητήσουμε ιστορικά στοιχεία για την ύπαρξή του, παρά μονάχα στον κατ εξοχήν ιστορικό των Εβραίων Ιώσηπο και πουθενά αλλού.
Οι σημερινοί προστάτες του χθεσινού εγκλήματος της ιστορίας ας μην ξεσχίζουν τα ενδύματά τους, σαν τους παραδοσιακούς Ιουδαίους, ρίχνοντας στάχτη στα κεφάλια τους από τη οργή, αναζητώντας αποδείξεις στις πλάνες και νοθείες που η ιστορία ύπουλα διέσωσε μέχρι σήμερα. Οι «αποδείξεις» που πασχίζουν να μας μεταδώσουν από τις τάχα ιστορικές μαρτυρίες, ακόμα πιο πολύ ενοχοποιούν, σαν κάλπικες λίρες στο πουγκί του απατεώνα, τονίζοντας το δόλο και την απάτη.
Έτσι ακριβώς «λάμπει» η περίφημη «Μαρτυρία του Φλάβιου»(6) που μέσα από τα είκοσι βιβλία των Αρχαιοτήτων του αφιερώνει μόλις δέκα γραμμές για να περιγράψει ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, όταν για άλλα και μάλιστα ασήμαντα θέματα, αφιερώνει σελίδες ολόκληρες. Πριν περάσουμε όμως στον Ιώσηπο, που στην κυριολεξία θα μονοπωλήσει την έρευνα μας, πρέπει να κάνουμε μία παρένθεση. Σαν τους μυθιστοριογράφους που ανακοινώνουν το θάνατο του ήρωα τους από την αρχή του βιβλίου και κατόπιν εξιστορούν τη ζωή και την κατάληξή του, έτσι κι εγώ από την αρχή θα ανακοινώσω το τελικό συμπέρασμα της έρευνας. Μετά, αναπτύσσοντας το θέμα και ερευνώντας τις βασικές μαρτυρίες, πρέπει να αποδείξω του λόγου το αληθές.
Θεωρώ ότι ο Ιησούς αν δεν ήταν πραγματικά, όπως φαίνεται, ένα ανύπαρκτο πρόσωπο, ήταν τόσο ασήμαντο που κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί σαν να μην υπήρξε ποτέ! Πρέπει όμως πάντα να έχουμε κατά νου ότι Χριστός και Ιησούς δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Το πρώτο (Χριστός) είναι σύμβολο κι όχι πρόσωπο. Πρόσωπο γίνεται μόνον όταν ταυτίζεται με τον Ιησού, έναν Εβραίο επαναστάτη, αλλά αυτό γίνεται πολύ αργότερα, όπως θα δούμε πιο κάτω, τουλάχιστον ενάμιση αιώνα αργότερα από την υποτιθέμενη γέννησή του. Μετά από αυτές τις διευκρινήσεις, ας επιστρέψουμε στη μαρτυρία του Ιουδαίου ιστορικού, ζώντας ηδονικά την πλοκή της έρευνας και την πλοκή της ιστορικής πλαστογραφίας.
Η μαρτυρία αυτή που κατέστη τόσο δημοφιλής, εδώ και αιώνες που συζητείται, καθιστώντας τον Ιουδαϊκό ιστορικό έναν από τους βασικότερους μάρτυρες στην «υπόθεση αντιδικίας για την ύπαρξη του Ιησού», δεν ήταν δυνατόν να απουσιάζει από την έρευνα αυτή. Ας ξετυλίξουμε μαζί το νήμα του μυστηρίου, κάνοντας αρχή από την περιβόητη T.F. Να τι γράφει, κατά λέξη, ο Ιουδαίος ιστορικός. «Εκείνη την περίοδο περίπου, έζησε ο Ιησούς, ο σοφός άνθρωπος, αν βέβαια μπορεί κανείς να τον αποκαλέσει άνθρωπο. Ήταν εκείνος που έκανε απίστευτα πράγματα και ήταν ο δάσκαλος ανθρώπων που δέχονται την αλήθεια ευχαρίστως. Προσέλκυσε πολλούς Ιουδαίους αλλά και πολλούς Έλληνες. Ήταν ο Χριστός. Όταν ο Πιλάτος, αφού άκουσε να τον κατηγορούν άνθρωποι που είναι επιφανέστεροι ανάμεσα μας, τον καταδίκασε να σταυρωθεί, εκείνοι που από την αρχή τον αγάπησαν δεν έπαψαν να τον αγαπούν. Διότι εμφανίστηκε σε αυτούς την τρίτη ημέρα αναστημένος, όπως οι προφητείες του Θεού το είχαν προφητέψει μαζί με πολλά άλλα θαυμαστά πράγματα γι αυτόν. Ενώ οι Χριστιανοί, όπως ονομάστηκαν από αυτόν, δεν έχουν εξαφανισθεί μέχρι σήμερα».(7)
Η παρεμβολή(8) αυτή είναι τουλάχιστον αφελής. Ανόητη, ακόμα κι αν δεν είχαμε εκείνη την ατυχή για τους χριστιανούς αναφορά του Ωριγένη. Πρώτα-πρώτα γιατί ο Ιουδαίος ιστορικός, που ήταν κι ιερέας, δε θα ανέφερε ποτέ τον Ιησού σαν Χριστό, πράγμα που προδίδει και την ταυτότητα του επίδοξου παρεμβολέα! Κάθε φορά που μιλά γι αυτούς τους επαναστάτες, ακόμα και αν οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Μεσσίες, ο Ιουδαίος ιστορικός τους αποκαλεί, αν όχι με το όνομά τους, τουλάχιστον με την ιδιότητά τους, όπως για παράδειγμα ληστές κι απατεώνες.Άλλους αποκαλεί επίδοξους προφήτες κι αναφερόμενος στο λαό που ακολουθεί έναν τέτοιο «προφήτη» γράφει«εκείνων που είχαν εξαπατηθεί από κάποιον που υποσχόταν σωτηρία». Ποτέ λοιπόν δε χαρακτηρίζει κάποιο Μεσσία ή Χριστό, έστω κι ειρωνικά! Αλλά ακόμα κι αν μπορούσε στο πρόσωπο του Ιησού να δει ένα Μεσσία, δε θα του αφιέρωνε μόνο δέκα γραμμές, πράγμα που θα τον έκθετε όχι μόνο σαν ιερέα κι ιστορικό αλλά και σαν μάρτυρα.
Επίσης, η τελευταία πρόταση της T.F. προδίδει τη μεγάλη χρονική διαφορά που καλύπτει το χρόνο της παρεμβολής από το χρόνο που ο Ιώσηπος έγραψε την ιστορία του (93-94). Αν η μαρτυρία ήταν αληθής, ακόμα κι ο πιο αφελής χριστιανός, πριν τη Δύση του πρώτου αιώνα, δε θα έγραφε ότι «οι Χριστιανοί δεν έχουν εξαφανιστεί μέχρι σήμερα». Προφανώς η προσβολή του κειμένου έγινε πολύ αργότερα!
Πολλές παρατηρήσεις ακόμα θα μπορούσε να κάνει ο σχολαστικός ερευνητής, όπως λόγου χάριν ότι, ζώντας στη Ρώμη, σαν Ρωμαίος πολίτης ο Ιώσηπος, δεν ήταν δυνατόν να απευθύνει κατηγορία σε Ρωμαίο επίτροπο (procurator), τον Πιλάτο δηλαδή, για άδικη καταδίκη ενός τόσο σημαντικού ανθρώπου χωρίς αιτιολογία, έστω για τους τύπους. Ο Ιώσηπος όμως και σε ένα σημείο ακόμα της «Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας» αναφέρει τον Ιησού, αν και το θέμα του ήταν άλλο. Η πλάγια αναφορά, φαινομενικά δείχνει πιο ισχυρή, γιατί είναι φυσική. Γράφοντας λοιπόν για το γιο του Άνανου που λεγόταν κι αυτός Άνανος, σαν αρχιερέας συγκάλεσε δικαστήριο των Σανχεντρίν «και έφερε ενώπιόν του τον αδελφό του Ιησού του λεγόμενου Χριστού, Ιάκωβο και μερικούς άλλους. Τους κατηγόρησε ότι είχαν παραβιάσει το νόμο και τους παρέδωσε για λιθοβολισμό» (ο.π. Κ΄ IX 1).
Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι κι εδώ, αν δεν έχουμε μία παρεμβολή, έχουμε σίγουρα μια νοθεία με τη φράση «αδελφό του Ιησού του λεγόμενου Χριστού». Πολλοί ερευνητές θεωρούν τη φράση αυτή γνήσια, αναφέροντας ότι ο Ωριγένης(9) τη γνώριζε, δηλαδή στην εποχή του στα γραπτά του Ιώσηπου ήταν γραμμένη έτσι, αλλά αποκαλώντας τον αδερφό του Ιάκωβου Ιησού «του λεγόμενου Χριστού» (δηλαδή αυτόν που κάποιοι τον έλεγαν Χριστό) θεωρούσε το χαρακτηρισμό ειρωνικό και γι αυτό λένε ότι ο Ιώσηπος δεν πίστευε. Αυτό είναι λάθος!
Ο Ωριγένης αγνοεί αυτή την περικοπή γιατί απλούστατα δεν υπήρχε στα γραπτά του Ιώσηπου έτσι όπως την αποδίδει ο Ευσέβιος στην Εκκλησιαστική Ιστορία (Β΄ 23,20) όταν καταπιάνεται να μας πει για την άλωση της Ιερουσαλήμ. Στον αντιρρητικό του «Κατά Κέλσου» γράφει «αυτά συνέβησαν στους Ιουδαίους κατ' εκδίκηση του Ιάκωβου του δικαίου, ο οποίος ήταν ο αδελφός του Ιησού του λεγόμενου Χριστού επειδή αν και ήταν δικαιότατος τον σκότωσαν» (Ι 47). Όταν όμως ο Ευσέβιος μας λέει ότι γράφει ο Ιώσηπος, φράσεις που εμείς δεν γνωρίζουμε, σημαίνει ότι το γραφτό του ήταν έρμαιο των πλαστογράφων της εποχής. Πρόσθεταν, παρέμβαλλαν, έκοβαν κι έραβαν, νοθεύοντας τα κείμενα κατά το πως βόλευε τον καθένα.
Όμως, αυτό που έχει σημασία εδώ είναι ότι όταν ο Ωριγένης γράφει «Ηπίστει ο Ιώσηπος τω Ιησού Χριστώ»(10) ενώ είχε υπόψη του την πιο πάνω περικοπή του Ιώσηπου δεν σημαίνει πως κατάλαβε ότι o τελευταίος ειρωνεύεται αλλά ότι η εντύπωση της δυσπιστίας του για τον Ιουδαίο ιστορικό πρέπει να πήγασε από κάποια άλλη περικοπή, που έκδηλα φανερώνει και την απιστία του ιουδαίου ιστορικού. Ποια όμως; Η «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» όπως μας διασώθηκε μετά την Ευσεβίου εποχή μόνο την T.F. περιέχει. Αν η περικοπή αυτή υπήρχε στην «Αρχαιολογία» που διάβαζε ο Ωριγένης δε θα είχε αυτήν την εντύπωση για το συγγραφέα της! Αυτός που έγραψε την T.F. φαίνεται να πιστεύει πολύ. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι, όχι μόνο το σύγγραμμα νοθεύτηκε, άλλα η νοθεία έγινε μετά το θάνατο του Ωριγένη.
Κανένας σοβαρός ερευνητής δεν παραδέχεται την T.F. σαν γνήσια μαρτυρία. Ηλίου φαεινότερον είναι ότι η περικοπή εκείνη νοθεύτηκε από χέρι χριστιανού, που δεν άντεχε στην ιδέα, ο Ιώσηπος να μαρτυρά για τον Ιησού αρνητικά. Γκρεμίζονταν ο κόσμος του συθέμελα. Έτσι αποφάσισε να επέμβει για να ... αποκαταστήσει την «αλήθεια».(11) Τι μπορούσε όμως να έγραφε εκείνη η περικοπή που δημιούργησε τόσο κακή εντύπωση στον Ωριγένη; Μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα μόνον από υπαινιγμούς της Καινής Διαθήκης και απολογητικών κειμένων του πρώιμου χριστιανισμού, βγάζαμε το συμπέρασμα ότι ο Ιησούς ήταν ένας από εκείνους τους επαναστάτες που ο Ιώσηπος αναφέρει σαν απατεώνες ή επίδοξους προφήτες. Δεν είχαν και άδικο όσοι το πίστευαν. Όμως στις αρχές του 20ου αιώνα μια αναπάντεχη ανακάλυψη έγινε.
Το 1906 ο καθηγητής θεολογίας A. Berednts στο Ντόρπατ της Ρωσίας καταπιάστηκε με τη μετάφραση ενός νεοανακαλυφθέντος χειρογράφου, γραμμένο σε παλαιοσλαβική γλώσσα, που έφερε τον τίτλο «Περί Αλώσεως Ιερουσαλήμ». Ο καθηγητής αναγνώρισε ότι το χειρόγραφο εκείνο πρέπει να ήταν αντίγραφο κάποιου συγγράμματος γραμμένου αρχικά σε αραμαϊκή γλώσσα. Μάλιστα διαπίστωσε ότι αναμφισβήτητα είχε το ύφος του Ιώσηπου. Ένα τέτοιο κείμενο πρώτη φορά είδε το φως της δημοσιότητας, μετά από δέκα εννέα αιώνες, δεδομένου ότι τα αντίγραφα που μέχρι τότε είχαμε στη διάθεσή μας, ήταν γραμμένα στα Ελληνικά. Ο Ιώσηπος, αρχικά είχε γράψει το έργο του στα αραμαϊκά, για να τον διαβάσουν οι Εβραίοι και γι αυτό οι ερευνητές είναι πεπεισμένοι ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα παλαιότατο κείμενο σχεδόν δέκα εννέα αιώνων! Φυσικά και αυτό υπέστη τη μαρτυρική χριστιανική επέμβαση, όμως η εποχή εκείνη δεν απαιτούσε ριζοσπαστική νόθευση. Έτσι μπορούμε να διακρίνουμε το αρχαϊκό του νόημα, αντιλαμβανόμενοι ακόμα και την επεμβατική γραφίδα του πλαστογράφου που το νόθευσε. Να τι έγραφε το περιβόητο εκείνο κείμενο.
«Ζούσε εκείνο τον καιρό ένας άνδρας, αν μπορούμε να τον πούμε άνδρα, που το σώμα και η μορφή του ήταν ανθρώπινα, αλλά το παρουσιαστικό του είχε κάτι παραπάνω από ανθρώπου. Βλέποντας τη μορφή του βέβαια δεν μπορώ να πω πως ήταν άγγελος. Όλα όσα έκανε τα έκανε με το λόγο και την προσταγή αόρατων δυνάμεων. Πολλοί δε έλεγαν ότι ήταν ο πρώτος νομοθέτης (ο Μωυσής δηλαδή) που αναστήθηκε και έτσι γιατρεύει αρρώστιες και κάνει θαύματα. Άλλοι πάλι πίστευαν πως είναι απεσταλμένος από το Θεό. Αν και πολλές φορές δεν τηρούσε τις πατροπαράδοτες διατάξεις του Σαββάτου και του Μωσαϊκού Νόμου. Τίποτα όμως αξιοκατάκριτο και παράνομο δεν έκανε, κι όλα όσα έκανε τα έκανε με τον προφορικό λόγο και μόνο. Πολλοί από το λαό που τον ακολούθησαν δέχτηκαν τη διδασκαλία του. Και ακόμα πιο πολλοί εκείνοι που ενθουσιάστηκαν πιστεύοντας ότι αυτός θα τους ελευθέρωνε από τα Ρωμαϊκά χέρια. Είχε δε τη συνήθεια να συχνάζει μπροστά από την πολιτεία, στο όρος των Ελαιών. Εκεί έκανε το θεραπευτή και από το λαό μαζεύτηκε γύρω του πολύς κόσμος.
Ακόμα κοντά του μαζεύτηκαν και εκατόν πενήντα δούλοι. Επειδή είδαν ότι είχε δύναμη και πως ό,τι ήθελε με το λόγο του το έκανε, τον προσκάλεσαν να μπει στην πόλη να σφάξει τους Ρωμαίους στρατιώτες και τον Πιλάτο και να γίνει βασιλιάς τους. Ύστερα, όταν το έμαθαν οι άρχοντες, έκαναν Συμβούλιο οι αρχιερείς και αποφάνθηκαν. Εμείς δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους Ρωμαίους. Επειδή ωστόσο και εμείς κινδυνεύουμε, ας το αναφέρουμε στον Πιλάτο. Έτσι κανένας δε θα μπορεί να μας κατηγορήσει. Γιατί αν ο Πιλάτος μάθει από άλλους τη συνωμοσία και το Θεό μας θα χάσουμε και το κεφάλι μας και ο λαός του Ισραήλ θα εκπατριστεί. Έτσι πήγαν και τα είπαν όλα στον Πιλάτο. Αυτός έστειλε στρατό και σκότωσε πολλούς από τους επαναστάτες και το θαυματοποιό τον έπιασαν και τον έφεραν μπροστά του. Αφού δε τον ανέκρινε τον πήραν οι Ρωμαίοι και σύμφωνα με το νόμο τους, τον σταύρωσαν».(12)
Τώρα ξέρουμε περίπου τι θα μπορούσε να έγραφε εκείνη η αρχική μαρτυρία του Φλάβιου, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση στον Ωριγένη ότι «ο Ιώσηπος δεν πίστευε στον Ιησού». Η μαρτυρία αυτή μπορεί αρχικά να περιείχε το όνομα του Ιησού και απλά ο αντιγραφέας της, επιχειρώντας τη νοθεία, να το έκρυψε πίσω από την ανωνυμία κι αυτό γιατί είναι λίγο περίεργο ένας ιστορικός να κρύβει ένα όνομα από την ιστορία που γράφει, για οποιοδήποτε λόγο, προσωπικό ή μη. Ανωνυμίες αυτού του είδους μυρίζουν έντονα νοθεία, ιδιαίτερα αν το χέρι που με δόλο επεμβαίνει στο κείμενο, επιδιώκει να κρύψει ένα όνομα, όπως στο ΙΗ΄ IV 1 των «Ιουδαϊκών Αρχαιοτήτων».(13)
Το σλαβενικό χειρόγραφο φαίνεται να απαντά σε μία σειρά ερωτημάτων που αρχικά θόλωναν την εικόνα, και να γιατί. Ο ιουδαίος ιστορικός, πραγματικά, δεν αναφέρεται στον Ιησού με την ιδιότητα του Χριστού (Μεσσία). Του αφιερώνει, εξαιρουμένης της σλαβενικής νοθείας, τόσο χώρο όσο αναλογεί σε έναν επαναστάτη ζηλωτή, χωρίς να εκθέτει ούτε την ιεροσύνη του, ούτε τη συνέπεια που τον διακρίνει σαν ιστορικό. Σαν χειρόγραφο φαίνεται αξιόπιστο για το χρόνο που φέρεται πως γράφτηκε. Αιτιολογεί κάλλιστα το λόγο για τον οποίο ο Πιλάτος καταδίκασε τον Ιησού και τέλος όχι μόνο δείχνει αλλά και πείθει για το λόγο που ο Ωριγένης δυσανασχετεί για την απιστία του Ιώσηπου. Δε χρειάζεται να απορεί κανείς, γιατί ο απολογητής δε σχολίασε τη μαρτυρία αυτή, έτσι όπως την διάβασε τότε. Το να σχολιάσει ένα σαθρό για εκείνον επιχείρημα, όπως ήταν η επαναστατική ιδιότητα του Ιησού, που σαφώς απέδιδε στο φαρισαϊσμό του Ιώσηπου, δε θα ωφελούσε σε τίποτα. Αρκούσε το σχόλιο στον Ιάκωβο που τον ανέφερε ειρωνικά για τη δήθεν χριστότητα του Ιησού. Αλλά κι αν τελικά κάτι έγραψε, ποιος πιστεύει, μετά απ όλες αυτές τις νοθείες ότι και ο Ωριγένης θα έμενε αλώβητος από τη γραφίδα κάποιου ελεεινού παραχαράκτη;
Γιατί όμως, εύγλωττα θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς, η αναφορά στον αδερφό του Ιάκωβου, τον Ιησού το λεγόμενο Χριστό, έτσι όπως την διάβασε ο Ωριγένης ή ο Ευσέβιος ή ακόμα κι εμείς θα μπορούσε να την εκλάβει κανείς σαν ανόθευτη και όχι σαν παρεμβολή όπου θα αποδείκνυε ότι, ιστορικά, ο Ιησούς ήταν ένα ανύπαρκτο πρόσωπο; Η εκδοχή αυτή είναι πολύ πιθανή και τη δέχονται αρκετοί ερευνητές όπως ο Bruno Bauer, Albert Kalthoff, John Robertson, Arthur Drews και πολλοί άλλοι.
Όμως η εκδοχή του ιστορικά υπαρκτού προσώπου, παρά την ασημαντότητά του, γίνεται αποδεκτή γιατί απαντά και σε μία σειρά άλλων ερωτημάτων που λογικά εμφανίζονται στο δρόμο της έρευνας. Θεωρώντας ότι μικρή μόνο διαφορά μπορεί να έχει η μία εκδοχή από την άλλη, αφού ακόμα κι αν δεν υπήρξε ποτέ ένα τέτοιο πρόσωπο, εκείνοι οι Εβραίοι που σκέφτηκαν να χαλκεύσουν την ιστορία, κατά τη συνήθεια που τους διακρίνει,επιδεικνύοντας ένα δικό τους άνθρωπο, από τη δική τους φυλή, σαν Χριστό (Μεσσία) που ανέμεναν όλοι οι λαοί, πάλι έναν «Ιησού» θα διάλεγαν, Ζηλωτή, με επαναστατική ιδεολογία και ήρωα σαν το γιο του Ναυή, κτυπώντας το ιουδαϊκό κατεστημένο και καινοτομώντας στα έθνη, ανοίγοντας νέους δρόμους για την ανάδειξη της «εκλεκτής φυλής».
Αποσπάσματα από το βιβλίο "Χαλκεύοντας την Ιστορία" του Απόστολου Λυμπερίδη εκδόσεις Ενάλιος
«Η ιστορική πορεία του ανθρώπου, προς τη γνώση και την επιστήμη, μετά τη βίαιη αποκαθήλωση της Ελληνικής Φιλοσοφίας κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους υπήρξε μαρτυρική και επώδυνη. Η βία της εξουσίας (πολιτική και θρησκευτική) τα βασανιστήρια και οι θανατικές καταδίκες, για τη δόξα του Θεού, εκμηδένισαν και εξευτέλισαν τον άνθρωπο. Ο Ανθρωπισμός, η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός είναι το τρίπτυχο της νέας εποχής, που ανασύροντας από το μεσαιωνικό χρονοντούλαπο τις χαμένες ανθρώπινες αξίες, οδήγησε την ανθρωπότητα και πάλι στην κατάκτηση της φύσης και στην κοινωνική πρόοδο» από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Παραπομπές
[α] Ο Ιούστος του πρώτου αιώνα αν και ιουδαίος ιστορικός που έγραψε «Το Χρονικό των Ιουδαίων Βασιλέων» αρχίζοντας από το Μωυσή και φθάνοντας μέχρι τον Αγρίππα το Β' τίποτα απολύτως δεν έγραψε κι αυτός, για τον περιβόητο Ιησού της εποχής του!
β. Πλίνιος «Epistulae» (Επιστολές) Χ 96. 7.
γ. «Tertullian Apologeticum» (Απολογητικός Τερτυλλιανού) ΙΙ 6-7.
δ. Πλίνιος «Epistulae» (Χ 97. 2).
ε. Τάκιτος «Annales» (Χρονικά) XV 44.
στ. «Κλαύδιος» 25.
ζ. «Νέρων» 16.
η. Ιουστίνος «Α΄ Απολογία 6.1.
θ. Το κείμενο γράφει «impulsore Chresto» που κακώς πολλοί το ερμηνεύουν «με αφορμή στο Χριστό». Το σωστό είναι με την «υποκίνηση του Χρήστου» υπονοώντας ότι κάποιος Χρήστος, που βρίσκεται εκεί, ξεσηκώνει τους Ιουδαίους. «Χρηστός» είναι ο έντιμος, ο ηθικός ή και ο χρήσιμος, όπως ένας δούλος και όχι ο Χριστός, αυτός δηλαδή που έχει χρισθεί. Το όνομα άλλωστε αυτό (Χρήστος) συνηθιζόταν την εποχή εκείνη ανάμεσα στους δούλους της Ρώμης που ήταν χρήσιμοι!
ι. Την πληροφορία αυτή χρησιμοποιεί και ο Κέλσος στο βιβλίο του «Αληθής Λόγος» που γράφτηκε το 178. Να τι γράφει «Η γέννηση του Ιησού από μία παρθένο είναι δική του επινόηση, για να συγκαλύψει την πραγματική του καταγωγή: γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ιουδαίας από μία ντόπια, άπορη χειρώνακτα που ο άντρας της, ένας μαραγκός, την έδιωξε από το σπίτι σαν έμαθε ότι τον απατούσε μ' ένα στρατιώτη που τον έλεγαν Πάνθηρα, αυτή διωγμένη και ταπεινωμένη περιπλανήθηκε και γέννησε κρυφά. Ο ίδιος επειδή ήταν φτωχός, πήγε να δουλέψει στην Αίγυπτο όπου έμαθε μερικά από τα τεχνάσματα για τα οποία περηφανεύονται οι Αιγύπτιοι και με τη βοήθεια αυτών των τεχνασμάτων, όταν ξαναγύρισε ανακήρυξε τον εαυτό του θεό»! (Α΄ 37) Απόδοση Π. Οικονόμου και Γ. Χριστοδούλου. Εκδόσεις Θύραθεν Επιλογή σελ. 33.
κ. Δεν είναι αναγκαίο ο επαναστάτης εκείνος να λεγόταν Ιησούς. Το όνομα αυτό τότε το πήρε για να εκφράσει συμβολικά το «Θεραπευτή» της Εσαιικής κοινότητας και όχι μόνον.
[1] Καρλ Κάουτσκυ «Η καταγωγή του χριστιανισμού» εκδόσεις Γερ. Αναγνωστίδη σελ. 7.
2 Η ακμή του γεωγράφου, ιστορικού και συγγραφέα τοποθετείται το 25 μετά τη νέα μας χρονολόγηση. Μνημονεύεται από τον Φώτιο με καλά σχόλια για το έργο του. Έγραψε «Μυθικά» σε εννέα βιβλία, «Θαυμάσιων συναγωγή» με απίστευτα πράγματα από την ιστόρηση επιφανών προσώπων και την προσωπική του εμπειρία. Ίσως είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Αλέξανδρο τον Πολυίστορα που οι πραγματείες του, μάλιστα, αναφέρονται κατά το πλείστον γύρω από τους Εβραίους!
3 Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος προκειμένου να εκπληρώσει «προφητείες» της Παλιάς Διαθήκης για την κλήση του Υιού από την Αίγυπτο (Ωσ. 11.1) δημιούργησε το μύθο του Ηρώδη που αναζητά να σκοτώσει τον Ιησού, φυγαδεύοντάς τον στην Αίγυπτο (2.15).
4 Το απόκρυφο αυτό ευαγγέλιο αναφέρεται από πολλούς πατέρες της Εκκλησίας, όπως από τον Ευσέβιο, τον Αθανάσιο, τον Επιφάνειο, το Χρυσόστομο και άλλους. Για την υπερβολή των θαυμάτων που εξιστορεί θα επανέλθουμε σε άλλο σχετικό κεφάλαιο.
5 Ανιψιός του Φίλωνα, γιος του αδερφού του Αλεξάνδρου. Ήταν ανώτερος άρχοντας των Ιουδαίων στην Αίγυπτο. Ο Τιβέριος Αλέξανδρος, επίσης, διαδέχθηκε τον Φάδο, διοικώντας την Ιουδαία από το 46 μέχρι το 48 («Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» Κ΄ V 2).
6 Βρίσκεται σε όλα τα διασωσμένα χειρόγραφα των «Ιουδαϊκών Αρχαιοτήτων» (Αμβροσιανό, Βατικανό και Μαρκιανό κώδικα, του 11ου , 14ου και 15ου αιώνα αντίστοιχα). Χάρη συντομίας η «Μαρτυρία του Φλάβιου» είναι γνωστή και σαν T.F. (Testimonium Flavianum).
7 «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» ΙΗ΄ III 3 Η απόδοση του κειμένου έγινε από τις εκδόσεις του Κάκτου.
8 Προς στιγμής δεχόμαστε την T.F. σαν παρεμβολή, χωρίς να αποκλείουμε και την περίπτωση της νοθείας του κειμένου, που θα συζητήσουμε πιο κάτω. Η υπόθεση είναι το εναρκτήριο βήμα της έρευνας.
9 Ο Ωριγένης, γνήσιος χριστιανός απολογητής της Αλεξανδρινής σχολής, γεννήθηκε το 185 και πέθανε το 254.
10 Ο Ιώσηπος δηλαδή δεν πίστευε (απιστούσε). Βλέπε «Υπόμνημα στο Ματθαίο» X 17 και «Κατά Κέλσου» Ι 47 και ΙΙ 13.
11 Η επέμβαση έγινε μετά το θάνατο του Ωριγένη και μέχρι την καταγραφή της ιστορίας του Ευσέβιου. Πιθανότατα όμως να έγινε και από τον ίδιο τον Ευσέβιο.
12 Στο συνέδριο Ιστορικών και Φιλολόγων που έγινε το 1925 στο Ερλάγκεν της Γερμανίας, οι ειδικοί αποφάνθηκαν ότι το σλαβενικό χειρόγραφο είναι παραποιημένη αντιγραφή από τον «Ιουδαϊκό Πόλεμο» του Ιώσηπου. Ο Γιάννης Κορδάτος (1891-1962) εκτός των άλλων ένας από τους καλύτερους ιστορικούς της Ελλάδας, όχι μόνο σχολίασε τα αποτελέσματα του συνεδρίου εκείνου, αλλά έχοντας ζήσει προσωπικά τη διάδοση και τον αντίκτυπο από τη δημοσίευση του σλαβενικού χειρόγραφου στον έντυπο τύπο, μπορεί καλύτερα από τον οιονδήποτε να μεταδώσει τα σχόλια της εποχής. Βλέπε «Αρχαίες Θρησκείες και Χριστιανισμός» σελ. 227-229 και «Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός» σελ. 47-51 εκδόσεις Μπουκουμάνη αμφότερα.
13 «Ούτε το έθνος των Σαμαρειτών εξαιρέθηκε από τις ταραχές, γιατί τους συσπείρωσε ένας άνθρωπος, που ευχαριστεί τον όχλο, και ... ;» Η ανωνυμία εδώ είναι αρκετά ύποπτη, ακριβώς ένα κεφάλαιο μετά την επίμαχη T.F. που μυρίζει έντονα νοθεία!
ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ: ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΓΝΑΝΤΙΟ!!
Το ΚΙΣΕ απεφάσισε να τιμήσει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο,
σε ειδική τελετή που θα πραγματοποιηθεί στο Βόλο, σε συνεργασία με την Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου.
Η εκδήλωση αποτελεί έκφραση αναγνώρισης του έργου του Μητροπολίτη Δημητριάδος
υπέρ του διαθρησκειακού διαλόγου, της αντιρατσιστικής του δράσης και του αγώνα του
κατά του αντισημιτισμού.
Η εκδήλωση θα γίνει τη Δευτέρα 9 Μαΐου 2016, στις 7 το απόγευμα, στο αμφιθέατρο
«Γιάννης Κορδάτος» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Δείτε ΕΔΩ την ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ και ΕΔΩ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ της εκδήλωσης, που περιλαμβάνει ομιλίες
επισήμων φορέων και έγκριτων πανεπιστημιακών, απονομή της τιμητικής διάκρισης
και αντιφώνηση του Μητροπολίτη Δημητριάδος. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με μουσικό πρόγραμμα
Πηγη..http://www.kis.gr/index.php?option=com_content&view=frontpage&Itemid=26
ΤΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ!!
Ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα έχουν δημοσιεύματα ενημερωτικών Εβραιοχριστιανικών και όχι μόνο ιστοσελίδων, σύμφωνα με τα οποία σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής προσπάθησε να εμποδίσει τη τέλεση της Εβραϊκης Λειτουργίας στη νήσο Παναγιά Οινουσσών, ανέφερε το Λιμενικό Σώμα - Ελληνική Ακτοφυλακή.
Σύμφωνα με τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα, οι Τούρκοι επιχείρησαν να ματαιώσουν τη λειτουργία «με απειλές από μεγάφωνα και προσεγγίζοντας τη νήσο».
Χθες, Μεγάλο Σάββατο, είχε δημοσιευθεί ότι σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής προσπάθησε να εμποδίσει την τέλεση της Εβραιοχριστιανικής Λειτουργίας που γινόταν στο νησάκι με απειλές από μεγάφωνα και προσεγγίζοντας παράλληλα το λιμάνι.
Όπως ανέφεραν τα δημοσιεύματα, «ο Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Μάρκος μαζί με τον Δήμαρχο Οινουσσών Στέφανο Βογιατζή, τον λιμενάρχη Χρήστο Φραγκιά και τον Διοικητή της 96ΑΔΤΕ ταξίαρχο Γ. Μπικάτου νησιού αλλά και ομάδα κατοίκων τέλεσε τη λειτουργία της ΨευτοΑνάστασης στο φυλάκιο του νησιού της Εβραίας.Άλλη μια ψεύτικη είδηση με σκοπό να φανατίσουν και να κρατήσουν τα Ορθόδοξα πρόβατα στο Χριστιανικό μαντρί!!Ψεύτικος ο "Θεός" των Εβραιοχριστιανών ψεύτικη και η ιστορία του Μαραγκου-Θεου μέσα στο ψέμα ζούνε οι Εβραιοχριστιανοί!!
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ ΑΘΛΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΝΩΝΕΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ!!!
Ο Άγιος Γεώργιος Ενώνει ΕβραιοΧριστιανούς και Εβραιομουσουλμάνους -!!!! ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!! Το ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ επιλέγει να ευχηθεί σε όσους γιορτάζουν παρουσιάζοντας ένα «σύγχρονο θαύμα» που συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, ανήμερα της γιορτής του Ανθέλληνα Αθλίου Γεωργίου, στην Τουρκία.
Στη Προποντίδα, γνωστή και ως θάλασσα του Μαρμαρά, βρίσκονται τα πανέμορφα Πριγκηπόνησα. Το μεγαλύτερο και ίσως ωραιότερο.. από όλα τα νησιά θεωρείται η Πρίγκηπος. Στην κορυφή του νότιου λόφου της δεσπόζει επιβλητικά η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά. 100.000 Τούρκοι συνωστίζονται κάθε χρόνο και περιμένουν υπομονετικά ατελείωτες ώρες προκειμένου να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα του Αθλίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο ζητώντάς του να εισακούσει τις παρακλήσεις τους.
Γεννήθηκε στη Συρία!!. Υπηρέτησε στο στρατό μίας ιταλικής πόλης-κράτους και τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Τουρκία!!
Οι γονείς του είχαν γεννηθεί στην Καππαδοκία της κεντρικής Τουρκίας και στην Παλαιστίνη.
Ηταν μετανάστης
Κάτι που επίσης πολύς κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι ο Αθλιος Γεώργιος ήταν μετανάστης, με τη σύγχρονη έννοια του όρου: Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο ψάχνοντας για δουλειά και τελικά πήγε από τη Συρία στη σημερινή Τουρκία!!!
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!!
Ο πρώτος που τίμησε τον Άγιο Κοσμά σαν Άγιο ήταν ο Αλης Πασάς στα Γιάννενα . Οι μουσουλμάνοι όταν τα βρουν σκούρα ζητάνε την βοήθεια των Αγίων , του Σταυρού , του Χριστού και της Παναγιάς . Και επειδή την παίρνουν ευλαβουνται ...... Υπάρχουν εκκλησάκια σε μουσουλμανικά μέρη καλοδιατηρημένα και με αναμενα καντήλια αν και δεν έχει πατήσει σε αυτά δεκαετίες χριστιανός ..... Η μητρόπολη στα Χανιά κτίστηκε από ενα Πασά .... Και οι υβριστές των Θείων τιμωρούνται .... Είναι θαυμαστό ότι στη βουλή της Τουρκιάς έγινε μέγα θέμα όταν ένας βουλευτής " μίλησε ανευλαβώς " για τον Χριστό.
Μουσουλμάνοι προσκυνούν τον Άγιο Γεώργιο!
Εκπληκτικό θέαμα σε μοναστήρι!!!
Η πίστη σπρώχνει δεκάδες Τούρκους στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά. ΕΥΧΕΣ «Ό,τι ζητήσαμε από τον Άγιο, μας το έδωσε»
H κυρία που βρισκόταν στο ίδιο φαιτόν (αλογάμαξα) με εμάς ήταν μουσουλμάνα. Γιατί όμως πήγαινε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και μάλιστα ανήμερα του ορθόδοξου Πάσχα; Το πρώτο σχόλιό μας ήταν για την κακή κατάσταση του δρόμου. Στην Πρίγκηπο, όλοι οι δρόμοι είναι σκαμμένοι! Τελικά τη ρώτησα, «δεν είστε μουσουλμάνα;». - Είμαι. - Τότε γιατί πηγαίνετε σε ελληνορθόδοξο μοναστήρι; - Ορθόδοξος, μουσουλμάνος, δεν έχει σημασία. - Γιατί πηγαίνετε; Επιμένω εγώ... - Πίστη! Έμεινα άφωνη με την απάντηση! Μια μουσουλμάνα πιστεύει στον Άγιο Γεώργιο..! Μου εξήγησε πως πάει για να κάνει ευχή. Είναι η 4η ή η 5η φορά που πηγαίνει, ενώ ο γιος της δεύτερη. «Πραγματοποιήθηκαν οι ευχές σας;», τη ρωτάω. «Ναι», μου λέει, ενώ ο γιος της, αν και απογοητευμένος, επιμένει πιστεύοντας πως ίσως αυτήν -την 3η φορά- και η δική του ευχή πραγματοποιηθεί. Φτάνοντας στους πρόποδες του λόφου που βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, το θέαμα είναι εκπληκτικό!!! Χιλιάδες άνθρωποι ανεβαίνουν την ανηφόρα που οδηγεί στο μοναστήρι! Είναι κυρίως μουσουλμάνοι! Οι Έλληνες είναι ελάχιστοι. Μου το είχαν επισημάνει και το προηγούμενο βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία του Πατριαρχείου, «φέτος δεν ήρθαν τόσοι πολλοί από Ελλάδα». Άνδρες, γυναίκες, παιδιά ανηφορίζουν κρατώντας στα χέρια τους μια... κουβαρίστρα! Πολύχρωμες κλωστές κατά μήκος του δρόμου δίνουν χρώμα στο ήδη ανοιξιάτικο περιβάλλον. Οι άνθρωποι δένουν μικρές κορδέλες ή μαντιλάκια στα κλαδιά των δέντρων, αφήνουν σημειώματα ή ζωγραφιές, για να τους προστατεύει ο Άγιος από κάθε κακό, να αγοράσουν ένα σπίτι, να βρουν καλύτερη δουλειά, να τους αγαπήσει αυτός που θέλουν. «Το όνομα του Βεντούτ, στην καρδιά του, πρόσθεσε την αγάπη μου γι' αυτόν, ας με αγαπήσει σε παρακαλώ!..»
Με τη φίλη μου τη Γιασεμίν διασχίζουμε δύσκολα τον πετρόχτιστο δρόμο. Είχε επισκεφθεί το μοναστήρι μικρή, όταν είχε έρθει με τους γονείς της από το Βέλγιο, αλλά δεν θυμάται και πολλά... Η ανηφόρα γίνεται πιο απότομη και κουραστική, και ο κόσμος περισσότερος. Αριστερά η θέα της θάλασσας του Μαρμαρά και η Πόλη από μακριά είναι μαγευτική. Μια κοπέλα μας προσφέρει κύβους ζάχαρης. «Τι είναι αυτό;», τη ρωτάμε. Έκανε ευχή, λέει, και πραγματοποιήθηκε. Η φίλη της μας εξηγεί πως όταν η ευχή σου πραγματοποιηθεί, την επόμενη χρονιά πρέπει να επιστρέψεις στην εκκλησία και να μοιραστείς τη... γλύκα της ευχής σου με όλους! «Τι ευχήθηκες;» ρώτησα τη νεαρή, γύρω στα 23-24 φαινόταν. «Να βρώ δουλειά σε σχολείο». «Και βρήκες;». «Ναι», απαντά με ένα διάπλατο χαμόγελο ευτυχίας. «Ε, συγχαρητήρια τότε». Ανεβαίνοντας παρατηρώ πως υπάρχουν και άλλοι που κρατούν στα χέρια τους κουτιά με ζάχαρη. Μεγάλη επιτυχία ο Άγιος στους μουσουλμάνους, μονολογώ. Αρκετά μέτρα πριν από την εκκλησία ξεκινά η ουρά για να εισέλθεις. Την προσπερνάμε με τη Γιασεμίν (ένεκα της δημοσιογραφικής ταυτότητας) και πάμε στην είσοδο του ναού. Απίστευτο! Μοναχοί πουλούν κεριά και μικρά κουδουνάκια (Άγιος Γεώργιος Κουδουνάς) στους μουσουλμάνους, που συνωστίζονται για να... ανάψουν το κερί και να φιλήσουν την εικόνα της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου. Μια γυναίκα με μαντίλα, υψώνοντας τα χέρια προς τα πάνω, όπως προσεύχονται δηλαδή οι μουσουλμάνοι, επαναλαμβάνει μάλλον ψιθυριστά την ευχή της μπροστά από την εικόνα της Παναγίας. Μια γυναίκα... μαντιλοφορούσα!
Γιορτή του παιδιού και γιορτή Αγίου Γεωργίου
Η ΗΜΕΡΑ της ονομαστικής εορτής του Αγίου Γεωργίου ταυτίστηκε φέτος με τη γιορτή του παιδιού στην Τουρκία. Για τους ορθόδοξους μπορεί η γιορτή να μεταφέρθηκε, όμως οι μουσουλμάνοι είναι... τυπικοί, όπως εδώ και πολλά χρόνια. «Στις 23 Απριλίου και στις 24 Σεπτεμβρίου ερχόμαστε», μου είχε είπε η συμπαθητική κυρία στο φαιτόνι. Το βλέμμα μου πέφτει στη Χάλκη. Η Θεολογική Σχολή δεν φαινόταν από το σημείο που βρισκόμουνα, όμως την είχαμε δει όταν περνούσαμε με το βαπόρι, βουβή ανάμεσα στα δέντρα. Αν και απόγευμα ο ήλιος καίει... Ο κόσμος συνεχίζει να έρχεται, ενώ κάποιοι φαίνεται να έχουν προετοιμαστεί να περάσουν τη νύχτα τους εκεί, δίπλα στο μοναστήρι. Τελικά, τα θαύματα δεν έχουν θρησκεία και η πίστη είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει πως μπορεί να τα καταφέρει! Κατηφορίζοντας μαζέψαμε πολλούς κύβους ζάχαρης με τη Γιασεμίν. «Έκανες ευχή;» τη ρωτάω. «Ναι» μου απαντά, «εσύ;». Κι εγώ, να δούμε λοιπόν...
Γράφουν στον τοίχο ευχές
ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ του ναού κάποιες νεαρές κοπέλες έγραφαν σε ένα αλουμινιένο τμήμα του τοίχου την ευχή τους. Οι Τούρκοι αστυνομικοί επιτηρούν τη γραμμή που υπάρχει ακόμα και μέσα στην εκκλησία. Δεν φαίνεται να τους ενοχλεί, ούτε να ξαφνιάζονται. Μάλλον η πιο ξαφνιασμένη ήμουν εγώ. Μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, όλοι... προσκυνούν! Η εικόνα είναι γεμάτη τάματα και πολλά ρολόγια! Δεν κατάλαβα για ποιο λόγο υπάρχουν τα ρολόγια, αλλά δεν πειράζει... Ούτε χρόνος υπήρχε, ούτε κάποιος διαθέσιμος να ρωτήσω. Όλοι ήταν είτε απασχολημένοι, είτε απορροφημένοι. Στο πίσω μέρος της εκκλησίας, πάνω στο βράχο, ορισμένες γυναίκες λιώνουν τους κύβους της ζάχαρης, κολλάνε τα κεριά και επαναλαμβάνουν ψιθυριστά την ευχή τους. Είναι 4 το απόγευμα και στην ουρά περιμένουν τουλάχιστον 1.000 άτομα. Ακόμη ανεβαίνουν
ΘΑΥΜΑ?ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΧΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ!!
Τεράστια πυρκαγιά κατέστρεψε Εβραιορθόδοξο ναό στο Μανχάταν (VIDEO)!!!ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ?????ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΠΙΑΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ Ο ΘΕΟΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΤΡΕΞΤΕ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΤΕ
Στάχτη έγινε μια σερβική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Σάββα στο Μανχάταν το απόγευμα του Πάσχα.
Η εκκλησία που μετρά 160 χρόνια στο σημείο τυλίχθηκε στις φλόγες, οι οποίες κατέστρεψαν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Προς το παρόν δεν είναι γνωστός ο λόγος που ξέσπασε η πυρκαγιά, αν και σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις η φωτιά ξεκίνησε από τον πρώτο όροφο του κτηρίου πριν να επεκταθεί στο εσωτερικό και την οροφή.
Σύμφωνα με εκπρόσωπο της πυροσβεστικής υπηρεσίας της Νέας Υόρκης κανείς, ευτυχώς, δεν βρισκόταν στο εσωτερικό του ναού όταν εκδηλώθηκε η πυρκαγιά καθώς νωρίτερα στον ίδιο χώρο είχε πραγματοποιηθεί εκδήλωση για την ημέρα του Πάσχα.
Ενδεικτικό του μεγέθους της φωτιάς ήταν το γεγονός ότι μάχη με τις φλόγες έδωσαν δεκάδες πυροσβεστικά οχήματα και τουλάχιστον 170 πυροσβέστες.