Του Αλέξανδρου Ασωνίτη
Συγγραφέα, συντονιστή της σχολής: «Ανοιχτή Τέχνη»
«Προκήρυξη του ISIS: Σκοτώσαμε τους ειδωλολάτρες στο πάρτι της διαστροφής ...»
«Ο παράδεισος των τζιχαντιστών αποδεικνύεται μια από τις χειρότερες επινοήσεις στην ιστορία του ανθρώπου: να σφάζεις και να καις σ' αυτή τη ζωή, να αναπαύεσαι μες στο κιτς στην άλλη».
Είναι τρομακτικό κι απογοητευτικό. Άνθρωποι, όπως ο αξιοπρεπής Άγγλος συγγραφέας Ίαν Μάκ Γιούαν με την προηγούμενη δήλωση, συνάδελφοι συγγραφείς, δημοσιογράφοι, εικαστικοί κ.α, να αγνοούν, όπως φάνηκε από συζητήσεις, τα θεμέλια του σημερινού κόσμου. Παράδεισο, όπως περιγράφει ο Μακ Γιούαν, έχουν και οι χριστιανοί. Αμνηστία τάζει πρώτος ο Παύλος. Κόλαση, δηλαδή τρομοκρατία, όπως η διαβόητη Αποκάλυψη Ιωάννου, η πρώτη τρομοκρατική προκήρυξη, αν και είχαν γράψει κι άλλες ανάλογες «αποκαλύψεις», τάζουν κι οι δύο.
Αφού όμως αγνοούν τα θεμέλια, πώς οι απόψεις τους σε άλλα θέματα θα έχουν την οφειλόμενη ευρύτητα και βάθος; Άλλα πάλι δημόσια πρόσωπα επικαλούνται ξένες σχετικές πηγές και βιβλία, γιατί όταν τα γράφουμε εμείς, σε μυθιστορήματα και άρθρα, δεν πιάνεται, πρέπει να το γράψουν στο Παρίσι ή στην Νέα Υόρκη για να ανακράξουν: «ώστε έτσι έχουν τα πράγματα!».
Έτσι και χειρότερα έχουν. Η άγνοια επεκτείνεται και σε συγγραφείς που επιτίθενται στον ισλαμισμό, όπως ο Ουλμπέκ, ευαίσθητος ως προς την επίδραση του Ισλάμ, ανίδεος (εκτός αν υποκρίνεται) ως προς το τι είναι το ισλάμ και ποιες οι σχέσεις του με τον χριστιανισμό, τον εβραϊσμό, την Δύση.
Με τόσους νεκρούς και τρόμο στην Ευρώπη, αλλά και στην Βηρυττό και στην Νιγηρία από ισλαμικές επιθέσεις, με αθώους νεκρούς εκατομμύρια απ' τον διαχρονικό χριστιανικό ιμπεριαλισμό των Δυτικών, πρέπει να ξέρουμε πού ζούμε.
Λοιπόν: Ο χριστιανισμός και ο μουσουλμανισμός είναι αιρέσεις του ιουδαϊκού μονοθεϊσμού. Ο προφήτης μεσάζων Γαβριήλ-Τζαμπρίλ έδωσε τον κρίνο στην Παναγία, υπαγόρευσε το Κοράνι στον Προφήτη Μωάμεθ. Αμφότερες οι αιρέσεις προσδιορίζονται με βάση την σχέση τους με τον μητρικό μονοθεϊσμό: Οι χριστιανοί αναγνώρισαν τον Μεσσία που περίμεναν μεν οι Ιουδαίοι αλλά δεν αναγνώρισαν στο πρόσωπο του Χριστού, κι αυτό συνιστά την κύρια αιτία απογαλακτισμού και αιώνιας μομφής προς τους Ιουδαίους. Που σταύρωσαν κιόλας τον Μεσσία των Χριστιανών. Όσο υπάρχει χριστιανισμός, η κατηγορία θα αποδίδεται πάντα, δίκην φυσικού φαινομένου, στους Εβραίους σπέρνοντας μίσος, απέχθεια και διώξεις εναντίον τους. Στον προχριστιανικό κόσμο δεν διώκονταν, δεν κατηγορούνταν.
Διώξεις στους Εβραίους γίνονταν πολύ πριν τους Ροθ-τσάϊλντ, τον Σαίξπηρ και τον Σάϋλωκ: άρχισαν από την επιβολή του χριστιανισμού (με κρατικά-αυτοκρατορικά διατάγματα, διώξεις, δολοφονίες), πριν οι Εβραίοι αποκτήσουν (νομοτελειακά, ως διωκόμενοι σ' όλη την Ευρώπη) την οποιαδήποτε οικονομική δύναμη. Οι βασικοί κώδικες Θεοδοσιανός και Ιουστινιάνειος περιέχουν τους σχετικούς νόμους για διώξεις εβραίων και ειδωλολατρών (αλλά δεν έχουν ποτέ αποδοθεί-μεταφραστεί πλήρως στα νέα ελληνικά).
Οι αιρετικοί Μουσουλμάνοι (έτσι τους θεωρούσαν οι χριστιανοί στην αρχή, ο Δαμασκηνός τους περιλαμβάνει στο «Πηγή Γνώσεως» βιβλίο του) μισούν κι αυτοί τους Εβραίους, επειδή δεν τηρούν τα προστάγματα των τριών πρώτων Εβραίων πατριαρχών που τηρούν και εφαρμάζουν οι μουσουλμάνοι! Διαιρούνται στις υποαιρέσεις σουνίτες/σουίτες και αλληλοσκοτώνονται επειδή οι σιΐτες αναγνωρίζουν τον γαμπρό του Μωάμεθ ως διάδοχό του, οι σουνίτες όχι. Πριν χασκογελάσετε, θυμηθείτε πως οι χριστιανοί διαιρέθηκαν στις υποαιρέσεις ορθοδοξία/καθολικισμός διαφωνώντας για τον ένζυμο και άζυμο (όστια) άρτο και την εκπόρευση του άγιου πνεύματος. Υψηλές πνευματικές, θεωρητικές αναζητήσεις αμφότεροι.
Ισλάμ σημαίνει υποταγή (την υποταγή εκθειάζει και απαιτεί σε πολλά σημεία ο Παύλος). Αλλάχ είναι όνομα αρχαίου Άραβα θεού και με αυτό απέδωσαν οι Μουσουλμάνοι τον Εβραίο θεό Ιεχωβά. Οι χριστιανοί το απέδωσαν με το ουδέτερο όνομα Θεός. Το Ισλάμ αποδέχεται ως μεγάλους προφήτες τους Ιησού, Αβραάμ, Μωυσή, και την Παναγία. Το Κοράνι δεν είναι αφήγηση, όπως οι διαθήκες, αλλά σειρά από εντολές.
Οι τάλανες Άραβες ήταν, όπως η πλειοψηφία της ανθρωπότητας, πολυθεϊστές. Τώρα η πλειοψηφία είναι μονοθειστές. Πώς συνέβη αυτή η συνταρακτική μεταστροφή;
Με επιθέσεις, όπως αυτές στο Παρίσι, στην Μαδρίτη, στο Λονδίνο, στην Νέα Υόρκη. Αλλά σε ασύγκριτα μεγαλύτερη κλίμακα. Γιατί όταν επιχειρούσαν χριστιανοί και μουσουλμάνοι, επιχειρούσε το κράτος με όλες του τις δυνάμεις, όχι τρομοκρατικές ομάδες.
Ο χριστιανισμός και ο μουσουλμανισμός επιβλήθηκαν με τυφλή βία, καταστρέφοντας τους προχριστιανικούς πολιτισμούς, τον ελληνικό πρώτο και καλύτερο: οι χριστιανοί τον στόχευσαν ως πρώτιστο εχθρό τους. Δολοφονώντας, βάσει νόμων που εξέδιδαν οι αυτοκράτορες, επί 210 χρόνια τους ειδωλολάτρες στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Με μη καταμετρημένα θύματα: είναι σαν να περιμέναμε απο τους ναζί να μας πούνε πόσους δολοφόνησαν με την πείνα τον χειμώνα '41-'42.
Αμφότερες οι αιρέσεις/θρησκείες βασίζονται στο μίσος κατά του Άλλου, δεν δέχονται και πολεμούν το Άλλο, που αμφότεροι αποκαλούν «ειδωλολάτρες/εία.» Εϊναι ο μέγιστος εχθρός τους. Στο Βυζάντιο Έλληνας σήμαινε ειδωλολάτρης. Μέχρι να επιβληθούν, με τους αυτοκράτορες οι χριστιανοί, με φύλαρχους και χαλίφες οι ισλαμιστές, ουδείς στον αρχαίο κόσμο, που δεν άμωμος, ήταν ανθρώπινος, διενοείτο να επιτεθεί σε τρίτο για θρησκευτική αιτία. Ουδείς διενοείτο να προσηλυτίσει ή να λοιδορήσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις άλλου. Δεν έγινε ποτέ θρησκευτικός πόλεμος, ποτέ νύχτα «Αγίου Βαρθολομαίου» και χιλιάδες άλλα.
Οι δύο σημιτικές αιρέσεις έστρωσαν και στρώνουν το έδαφος με ανεξάντλητο θρησκευτικό/ιδεολογικό μίσος και πάνω σ' αυτό το έδαφος, όταν πέσουν κι άλλοι σπόροι (φτώχεια, αποκλεισμός, αμάθεια, δυτικές επεμβάσεις, οικονομικά συμφέροντα, αγωγοί, πετρέλαια), το μίγμα εκρήγνυται. Αυτό συμβαίνει με τις επιθέσεις στην Δύση, που από θύτης γίνεται θύμα, όπως έγινε με τον ναζισμό, που ήταν επίσης δημιούργημά της, όπως οι τζιχαντιστές.
Η Δύση έχει δυο θεμέλια: τον ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό, αλλά έχουν εξ αίματος και πνεύματος συγγένεια μόνο με τον δεύτερο (βλ. Νίτσε, Λάφκραφτ κα) και τον χριστιανισμό. Από ό,τι τους κληροδότησε η Ελλάδα, μέσω της ολετείρας Ρώμης, απ' ό,τι κατάλαβαν, ανέτειλε η κριτική, η αυτοκριτική, η αμφισβήτηση στην Δύση, που φυσικά δεν άλλαξε τον ιμπεριαλιστικό προσανατολισμό της και χαρακτήρα. Επομένως, η κριτική είναι μεν το «βαρύ προνόμιο της δύσης», κατά τον Καστοριάδη, αλλά δανεικό, δανεικότατο.
Ο μονοθεϊσμός, αφ' ότου απέκτησε τις αιρέσεις, είναι ο μέγας τρομοκράτης των αιώνων. Κι εκτός που αλλοιώνει, υποτάσσει, τρομοκρατεί τον άνθρωπο, δίνει άλλοθι και θεωρητικό μανδύα σε κάθε είδους επιδιώξεις. Είναι το ψυχικό, νοητικό, ιδιοσυγκρασιακό, πνευματικό υπόβαθρο χριστιανών και μουσουλμάνων. Οι αιρέσεις αυτές (αίρεσεις ονόμαζαν τις φιλοσοφικές σχολές στην αρχαιότητα) είναι ο πρώτος, πνευματικός ιμπεριαλισμός, η πρώτη παγκοσμιοποίηση. Αυτές διαμόρφωσαν τον σύγχρονο άνθρωπο, όχι οι οικονομικές σχέσεις κι οι τάξεις. Όπως κρέμασαν οι τζιχαντιστές τον σύρο αρχαιολόγο Χάλεντ Άσαντ, το ίδια έκαναν κι οι χριστιανοί επί χίλια πεντακόσια χρόνια στους ειδωλολάτρες όλων των ηπείρων. Τώρα τους συναγωνίζονται οι μουσουλμάνοι (παρ' ότι διέσωσαν ελληνικούς παπύρους και είχαν αξιόλογη πνευματική ζωή σε κάποιες φάσεις). Αμφότεροι προσηλυτίζουν σήμερα σε Αφρική κι Ασία (στην προ ετών επίσκεψη του Πολωνού πάπα Ιωάννη στην Κίνα, με αντάλλαγμα την μη αναγνώριση της Ταϊβάν, οι Κινέζοι επέτρεψαν τον χριστιανικό/καθολικό προσηλυτισμό στην Κίνα).
Ας θέσουμε λοιπόν το μέγιστο πρωταρχικό θέμα: Ένας ή πολλοί θεοί; Η απάντηση καθορίζει την ζωή και την ζωή μας. Οι λέξεις μιλάνε από μόνες τους. Μονοκομματισμός ή πολυκομματισμός; Πολυφωνία ή μονοφωνία; Πολυσήμαντο ή μονοσήμαντο; Πολυθεϊσμός ή μονοθεϊσμός; (Τα αναλύω όλα αυτά στο υπό έκδοση δοκίμιό μου: «Οι Έλληνες και ο πλαστογράφος ελληνιστής Ε.Ρ Ντοντς».)
Τι θέλει η πολιτισμένη ανθρωπότητα: έναν θεό που διακωμωθούν οι ίδιοι οι λατρευτές του, όπως τον Δία ο Αριστοφάνης, ή έναν θεό που θα γίνονται πόλεμοι αν κάποιος τον «θίξει» με κάποιο σχόλιο ή γελοιογραφία;
Αλλοιώς διαμορφώνει τον άνθρωπο η γνώση ότι τον κόσμο δεν τον έφτιαξε κανένας θεός ή άνθρωπος (Ηράκλειτος, Δημόκριτος) κι αλλοιώς η αντιεπιστημονική πίστη ότι τον κόσμο (και τον άνθρωπο) τον έφτιαξε ένας συγκεκριμενός θεός, αυτός που πιστεύουμε ΜΟΝΟ εμείς.
Αλλ' αν ο θεός των μονοθεϊστικών αιρέσεων είναι ο μόνος αληθινός «θεός», τότε δεν θα έπρεπε να τον αναγνωρίσουν αυτομάτως οι άνθρωποι χωρίς αυτός ο θεός να ανοίξει καν το στόμα του; Δίνουμε υπόσταση στις παράλογες θεωρίες τους, βέβαια, όταν εντοπίζουμε τα λογικά κενά τους.
Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός είναι δημιούργημα των χριστιανών τζιχαντιστών. Αυτή είναι η Δύση. Ό,τι καλό το χρωστάει στην Ελλάδα και στην Ρώμη, ό,τι βλαβερό στον χριστιανισμό και στον εαυτό της. Ο χριστιανός είναι «ο εχθρός του ποιητή», κατά τον Γιώργο Χειμωνά. Κι ο μουσουλμάνος. Παιδιά δίδυμα του μονοθεϊσμού, του μεγαλύτερου δολοφόνου, καταστροφέα και σκοταδιστή της ανθρώπινης ιστορίας.
Επειδή Ελλάδα δεν είναι τα καταστροφικά κομματόσκυλα, τα γκρουπούσκουλα και τα πρωτοσέλιδα, ηλεκτρονικά και έντυπα. Επειδή η Ελλάδα μας, της δημιουργίας και των δημιουργών, βρίσκεται πίσω, μακρυά και χωρίς καμμία σχέση με αυτά: Μια από τις πιο αξιόλογες εικαστικές παρουσίες των τελευταίων δεκαετιών, η ζωγράφος Ντίνα Μπαλονά, έφυγε την Δευτέρα σε ηλικία 59 ετών. Μόνο το 902 το ανέφερε. Μαθήτρια του Μόραλη, δίδασκε χρόνια ζωγραφική στον δήμο Νικαίας. Συνεργαζόταν με την γκαλερί 24, στην Σπευσίππου. Έργο της είχε χρησιμοποιήσει σε εξώφυλλο βιβλίου του ο Σωτήρης Δημητρίου. Την αποχαιρετήσαμε στο Σχιστό. Ο Δήμος Νικαίας ας φροντίσει για μόνιμη έκθεση των έργων της. Το χρειάζεται η Κοκκινιά. Η «Ανοιχτή Τέχνη» είναι στην διάθεση των φίλων και συναδέλφων της για μια τιμητική βραδυά στην Ντίνα.
Πανικόβλητοι οι Ρωμιοι ζητούν απεγνωσμένα από τους ξένους τοκογλύφους νέα μνημόνια δεν τους ενδιαφέρουν οι όροι είναι έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα!!Ρωμιοι πότε θα καταλάβετε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ξένοι αλλά εσύ που επιλέγεις να σε κυβερνούν άχρηστοι και ασήμαντοι "ηγέτες" οι οποίοι εκτελούν εντολές ανθελληνικών οργανώσεων!!Ρωμιε τίποτα δεν θα αλλάξει καμία κυβέρνηση δεν νοιάζεται για σένα στο τέλος πάντα εσύ θα καλείσαι να πληρώσεις τον λογαριασμό όλων των Θρησκευτικών και Πολιτικών ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ!!
Το σίγουρο είναι ότι θα τα βρουν οι δανειστές με την κυβέρνηση αυτό το υπογράφω ΕΓΩ!!Ε και τι θα αλλάξει??Θα σταματήσουν τις χορηγίες στα κόμματα στις εκκλησίες και στα μοναστήρια??Θ φορολογησουν την εκκλησία??Θα φορολογήσουν την ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ??ΤΑ ΜΜΕ??ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ??Θα σταματήσουν τις πολυδάπανες χριστιανικές φιέστες!!
Θα καταργήσουν τις Θρησκευτικές και πολιτικές ΜΚΟ στις οποίες χορηγούν απίστευτα ποσά??Θα ζητήσουν από τους πολιτικούς απατεώνες πίσω τα κλεμμένα!!Θα γίνει έλεγχος στους Δήμους και στις δημόσιες επιχειρήσεις για την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος??Θα σταματήσει ο διωγμός της οικοδομικής δραστηριότητας??Θα ΕΠΕΝΔΥΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ??Θα βοηθήσει το κράτος να δημιουργηθούν νέοι κτηνοτροφικοί και γεωργικοί συνεταιρισμοί!!Είναι ανεπίτρεπτο ΤΟ να μην παράγουμε τίποτα και να εισάγουμε τα πάντα από άλλες χώρες!!Με την άγρια φορολογία δεν υπάρχει ανάπτυξη και αποτρέπει τους επενδυτές να επενδύσουν στην Ελλάδα!!
Η φοροδιαφυγή δεν πρόκειται να χτυπηθεί αν δεν υπάρχει ενα δίκαιο και συγχρόνως αυστηρό φορολογικό σύστημα!!Πρέπει να περιοριστεί το κράτος και να σταματήσουν οι διορισμοί ΤΩΝ κομματόσκυλων!!Δεν νοείται να υπάρχουν κρατικοδίαιτοι αυτοί αιμορραγούν την Ελληνική οικονομία!!Δεν νοείται να πληρώνουμε στρατιές ανέργων όταν αυτοί μπορούν να απασχοληθούν σε ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις!!Να πληρώνονται αλλά να προσφέρουν!!!Αν δεν συμμαζέψουμε το σημερινό κράτος μπουρδέλο σε τρία χρόνια που θα λήξει το μνημόνιο θα έχουμε μια από τα ίδια!!
:
ΜΑΡΑΓΚΟΣ , ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ 'Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ??ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ!!!
Ηταν ξυλουργός ή μήπως αρχιτέκτονας ο «πατέρας» του Ιησού;
Ενα λάθος «άλλαξε» το επάγγελμα του Ιωσήφ!!!
ΒΑΣΙΚΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ!!
Ο Ιωάννης ήταν γιος του Ραβίνου "ιερέα" Ζαχαρία..Γνωρίζουμε ότι το κίνημα των Ζηλωτών αναγνώριζε μια δυαδική εξουσία!!Ο Φλάβιος Ιώσηπος μας πληροφορεί ότι μαζί με τον Ιούδα από τα Γαμαλα ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ήταν και ένας Φαρισαίος ονόματι Σαδδόκ΄΄Και μαζί με τον Ιησού ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής!!
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε την πνευματική εξουσία των Ζηλωτών!!Αυτή την "Βάπτιση" έκανε ο Ιωάννης στον Ιησού!!Τον έχρισε ηγέτη του τάγματος των Ζηλωτών!!Η αλήθεια είναι ότι τόσο ο Ιησούς όσο και ο συνεργάτης του Ιωάννης ήταν δυο βίαιοι επαναστάτες με κοινό πάθος τους την ελευθερία των Ιουδαίων και την ανεξαρτησία του Ισραήλ!!Ο Ιωάννης οργάνωνε την επαναστατική δράση της οργάνωσης και είχε εξοργίσει τον Ηρώδη που έβλεπε ότι κινδύνευε η εξουσία του!!!Ο Ιησούς την εποχή εκείνη είχε αποσυρθεί στην Γαλιλαία για να καταστρώσει τα επαναστατικά του σχέδια κατά των Ρωμαίων!!Ο Ηρώδης ο Αντίπας, γιος του Μέγα Ηρώδη αποκεφάλισε τον Ιωάννη ως έναν από τους δυο αρχηγούς της ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης των Ζηλωτών!!Ο Ηρώδης ο Μέγας σκότωσε τον πατέρα του Ιωάννη Ζαχαρία..Δείτε τι λέει ο Λουκάς στην Καινή Διαθήκη!!
ΛΟΥΚΑΣ:Κεφ.1
67
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΙΑΣΕ ΞΑΦΝΙΚΟΣ "ΕΡΩΤΑΣ" ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!!!!ΠΟΥΛΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΩΣ ....ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ!!!ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!
Μια ακόμα εκκλησία - φρανκεστάιν, κατασκευασμένη από πολλά κι ετετόκλητα υλικά, συμπεριλαμβανομένων σπασμένων αρχαίων τεμαχίων μαρμάρων.
Αρχαίοι κίονες απ΄ εδώ κι από 'κει...
ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΔΡΑΚΟΥΣ!!
Είναι έθιμο αφιερωμένο στη γονιμότητα της γυναίκας, με επίκεντρο τη μαία του χωριού και τις παντρεμένες γυναίκες, όσες δηλαδή έγιναν ή πρόκειται να γίνουν μητέρες
Κωνσταντίνος Κουκίδης, Μανώλης Γλέζος - Τι συνέβη στην πραγματικότητα, με την ελληνική και την γερμανική σημαία, στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, τις πρώτες ημέρες της γερμανικής Κατοχής, το 1941;
Στις αρχές της γερμανικής Κατοχής, στην Ελλάδα, το 1941, δύο γεγονότα που φέρονται να συνέβησαν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, σκόρπισαν ρίγη εθνικής υπερηφάνειας στους Έλληνες, ενώ έγιναν αντικείμενο διεθνούς θαυμασμού απ' όσους μάχονταν τον Άξονα. Το πρώτο γεγονός που αναφέρεται, είναι η πτώση από την Ακρόπολη, στις 27 Απριλίου 1941, κάποιου ονόματι Κωνσταντίνου Κουκίδη (γράφεται και Κουκκίδης), ο οποίος εκτελώντας χρέη φρουρού της ελληνικής σημαίας, αρνήθηκε να την υποστείλει και να αναρτήσει στην θέση της την γερμανική με την σβάστικα. Ο Κώστας Κουκίδης φέρεται να τυλίχτηκε με την ελληνική σημαία και να πήδηξε από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Το δεύτερο γεγονός, αφορά την υποστολή της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη, έναν περίπου μήνα αργότερα, στις 30 Μαΐου 1941, από τους Μανώλη Γλέζο και Απόστολο Σάντα.
Και οι δυο αυτές περιπτώσεις τόλμης, θάρρους και αυτοθυσίας, παρ' ότι φαίνεται να έχουν ίχνη αληθείας, εν τούτοις, είναι αμφίβολο αν ανταποκρίνονται 100% στην πραγματικότητα, καθώς υπάρχουν (ή δεν υπάρχουν) στοιχεία που δημιουργούν πολλά ερωτηματικά.
Κωνσταντίνος Κουκίδης
Σχετικά με την περίπτωση του Κωνσταντίνου Κουκίδη, υπάρχουν 2-3 εκδοχές. Η πιο διαδεδομένη, είναι ότι ήταν εύζωνος, ο οποίος ήταν φρουρός στην Ακρόπολη, στις 27 Απριλίου 1941, την πρώτη ημέρα παρουσίας δηλαδή των Γερμανών στην Αθήνα. Όταν ένα γερμανικό απόσπασμα με επικεφαλείς τον λοχαγό Γιάκομπι (Peter Jacoby) και τον υπολοχαγό Έλσνιτς (Georg Elsnits), ανέβηκαν στην Ακρόπολη για να αναρτήσουν την γερμανική σημαία, ζήτησαν από τον Κουκίδη να υποστείλει την ελληνική. Σ' αυτό το σημείο, σύμφωνα με μια εκδοχή, ο Κουκίδης βουβός και βουρκωμένος κατέβασε την ελληνική σημαία, τύλιξε το κορμί του μ' αυτή και πήδηξε από την Ακρόπολη. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Κουκίδης αρνήθηκε να την υποστείλει και το χρέος αυτό ανέλαβε ένας Γερμανός στρατιώτης, ο οποίος αφού υπέστειλε την ελληνική σημαία, την δίπλωσε και την παρέδωσε στον Κουκίδη που στην συνέχεια πήδηξε μαζί μ' αυτήν απ' την Ακρόπολη.
Οι έρευνες που έχουν γίνει έκτοτε, δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν κανέναν στρατιώτη ή εύζωνο στα στρατιωτικά αρχεία, με το όνομα Κωνσταντίνος Κουκίδης, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά. Ως απάντηση σ' αυτή την αδυναμία έρχεται μια άλλη εκδοχή που λέει ότι ο Κουκίδης δεν ήταν στρατιώτης και δεν βρισκόταν μ' αυτή την ιδιότητα στην Ακρόπολη (κάτι τέτοιο δεν προβλέπονταν ούτως ή άλλως όμως, καθώς είχε ήδη συναφθεί συνθήκη ανακωχής-παράδοσης με την Γερμανία). Ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, σύμφωνα με τον συγγραφέα Ιωάννη Γιαννόπουλο (βιβλίο «Μυστική Ακρόπολη»),«Είναι μόλις 17 χρονών και μέλος της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ). Μόλις χθες (σ.σ: 26 Απριλίου 1941), η τοπική επιτροπή της Νεολαίας του Θησείου απεφάσισε όπως τα νεαρά της μέλη εκτελούν τα καθήκοντα του φρουρού της σημαίας μέχρις ότου το κατοχικό κράτος θα απεφάσιζε -με την συνεργασία των κατοχικών δυνάμεων- το τι θα έμελλε να γίνει».
Πάντως, αργότερα ο Γερμανός στρατηγός φον Στούμε έδωσε διαταγή και στις 3 το μεσημέρι της ίδιας μέρας, της πρώτης μέρας της Κατοχής, υψώθηκε στην Ακρόπολη και το Δημαρχείο και η ελληνική σημαία, δίπλα από τη γερμανική. Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι προαναφερθέντες Γερμανοί αξιωματικοί, Γιάκομπι και Έλσνιτς, αναγνωρίζοντας το ηρωικό της πράξεως του Κουκίδη, ζήτησαν άδεια και την έλαβαν από την γερμανική διοίκηση (Βέρμαχτ) να αναρτείται και η ελληνική σημαία στην Ακρόπολη, όπως κι έγινε. Αυτή η εκδοχή όμως δεν φαίνεται να συμφωνεί με το γεγονός (που εμμέσως πάντως, επιβεβαιώνει το συμβάν) ότι γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.
Κάποια άλλα στοιχεία που φαίνεται να συνηγορούν υπέρ τού ανωτέρω ηρωικού γεγονότος και των οποίων γίνεται επίκληση, είναι τα εξής:
1. Η δήλωση τού επί κεφαλής τής Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού (Δ.Ι.Σ.), ότι πράγματι εκ των ιστορικών αρχείων, εμφαίνεται ότι «ο φρουρός στρατιώτης τής σημαίας ηυτοκτόνησεν περιβληθείς ταύτην».
2. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, στα απομνημονεύματά του, αναφέρει ότι: «Ο Έλλην φρουρός τής Ελληνικής σημαίας επί τής Ακροπόλεως, μή θελήσας νά παραστή μάρτυς τού θλιβερού θεάματος τής αναρτήσεως τής εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ τής Ακροπόλεως κρημνισθείς καί εφονεύθη. Εκάθησα στό γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτου καί δακρύων ...;».
3. Η εφημερίδα Daily Mail δημοσίευσε στις 9 Ιουνίου 1941, σε δημοσίευμα με τίτλο «A Greek carries his flag to the death» (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο) γράφει: «Ο Κώστας Κουκίδης, Έλληνας στρατιώτης ο οποίος φρουρούσε το εθνικό σύμβολο των Ελλήνων πάνω στην Ακρόπολη, τυλιγμένος με την Γαλανόλευκη, εφόρμησε στο κενό και αυτοκτόνησε (27/4/1941)».
4. Ο Νίκολας Χάμοντ (Nicolas Hammond), καθηγητής τού Πανεπιστημίου τού Κέμπριτζ, αξιωματικός Ειδικών Επιχειρήσεων Καΐρου στην Ελλάδα κατά την Κατοχή, γράφει: «Την 27ην Απριλίου 1941, λίγο προτού χαράξει, όλα ήσαν κλειστά. Τότε έμαθα ότι οι Γερμανοί διέταξαν τον φρουρό τής Ακροπόλεως να κατεβάσει το ελληνικό σύμβολο. Πράγματι, εκείνος την υπέστειλε. Τυλίχθηκε με αυτήν και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον βράχο ...;».
5. Μια αναφορά του λογοτέχνη Μενέλαου Λουντέμη στο διήγημά του «Τα άλογα του Κουπύλ», που γράφτηκε τον Οκτώβριο του 1944: « ...;την κατέβασε, τυλίχθηκε μέσα κι έπεσε χωρίς ηρωισμούς απ' το βράχο».
6. Το Λεύκωμα «Έπεσαν για τη ζωή», του ΚΚΕ: «Τη στιγμή που άλλοι έδιναν γη και ύδωρ στους χιτλερικούς, ο Έλληνας στρατιώτης, πιστός στα πατριωτικά ιδανικά, προτίμησε να αυτοκτονήσει τυλιγμένος με τη γαλανόλευκη, πέφτοντας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, παρά ν' ανεβάσει στον ιστό τη σβάστικα».
7. Σύμφωνα με την ιστορική έρευνα τού αντιστασιακού ερευνητή Κώστα Γ. Κωστοπούλου: «Ο Ήρωας Στρατιώτης, χτυπώντας πάνω στα βράχια, στην διαδρομή τής πτώσεώς του στον γκρεμό από τον βράχο τής Ακροπόλεως, όταν τελικά κατατρακυλώντας, έπεσε στην οδό Θρασύλλου στήν Πλάκα, είχε πολτοποιηθεί και η στολή του ήταν καταξεσκισμένη. Όταν τον περιμάζεψαν δύο-τρεις κάτοικοι τής Πλάκας, δεν βρήκαν τίποτε επάνω του εκτός από ένα τσαλακωμένο ταχυδρομικό δελτάριο στο οποίο έγραφε πολύ κακογραμμένα το όνομα τού παραλήπτη: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ. Αυτά τα στοιχεία είχαν καταθέσει δύο γέροντες (επιζώντες ακόμη) σχετικά με το ανωτέρω περιστατικό».
8. Μια προσωπική έρευνα του αντιστασιακού Χαράλαμπου Ρούπα, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα της Αιγιαλείας» (12 Μαΐου 2006):
«Εγώ και οι φίλοι μου, περίεργοι και αργόσχολοι συνταξιούχοι, αρχίσαμε νά ψάχνουμε στήν Πλάκα μέσα στα παραδοσιακά ταβερνάκια και καφενεία, μήπως βρούμε κάποιο γεροντάκι που να μάς έλεγε κάτι το σχετικό. Όλοι γνώριζαν το περιστατικό, αλλά μάς έλεγαν, "άκουσα ...; μού είπαν ...;", δηλαδή αυτά πού γνωρίζαμε κι εμείς. Τελικά, ψάχνοντας καί κάνοντας με υπομονή την έρευνά μας, βρήκαμε μία γριούλα που μάς είπε: "Πηγαίνετε κάτω στού Μακρυγιάννη (μάς είπε περίπου την διεύθυνση), κι εκεί ζει ένας πρώην τσαγκάρης. Αυτός είναι ο γιος τού παγοπώλη ο οποίος μέ τό καροτσάκι του πήρε τον νεκρό στρατιώτη, και τον επήγε στο Α' Νεκροταφείο καί τόν έθαψε".
Τελικά, συναντήσαμε τον γερο-τσαγκάρη. Δυσκολευθήκαμε όμως να τού δώσουμε να καταλάβει το τι θέλαμε να μας πει, διότι ούτε άκουγε, κι ούτε έβλεπε καλά. Στο τέλος, συγκινημένος, μάς είπε: "Εκείνη την ημέρα είχαμε κλεισθεί στα σπίτια μας, όπως κι όλη η Αθήνα. Εγώ τότε ήμουν 16 χρονών. Ακούσαμε στον δρόμο μία γριά που στρίγκλιζε. Πεταχθήκαμε τότε στον δρόμο δύο-τρεις, για να δούμε το τι συμβαίνει, και τότε είδαμε το τραγικό αυτό θέαμα: Ένα χιλιοστραπατσαρισμένο πτώμα ντυμένο στο χακί και μία σημαία γύρω του ματωμένη. Χαρτιά, πορτοφόλι κλπ. δεν βρέθηκαν επάνω του, εκτός από ένα δελτάριο που έγραφε το όνομά του. Τό δελτάριο το κράτησε ένας φίλος τού πατέρα μου. Επειδή ο πατέρας μου κι εγώ μοιράζαμε κολώνες πάγου στα σπίτια, είχαμε ένα καρότσι. Το έβαλαν το παλληκάρι μέσα μαζί με την σημαία, το σκέπασαν με μία κουβέρτα και το πήγαν μαζί με τον φίλο του στο Α΄ Νεκροταφείου και το έθαψαν.
Εκεί βρήκαν έναν παπά και του είπαν τι είχε συμβεί. Αυτός τούς πήγε σε έναν ανοικτό τάφο, τύλιξαν το παλληκάρι με ό,τι είχε μείνει από την σημαία, είπε και δύο-τρία λόγια ο παπάς και το παράχωσαν. Εκείνο όμως που πρέπει να σας τονίσω, αυτό το τραγικό περιστατικό από στόμα σέ στόμα το είχε μάθει όλη η Αθήνα. Ο πατέρας μου φοβήθηκε και δεν με πήρε μαζί του. Εάν πήγαινα κι εγώ, τότε θα σας υπέδειχνα που ακριβώς είναι παραχωμένο το παλληκάρι. Τον πατέρα μου, τον έχασα τον Ιανουάριο τού 1942 στην μεγάλη πείνα."».
9. Από το βιβλίο «Μυστική Ακρόπολη» του Ιωάννη Γιαννόπουλου, παρατίθενται δύο ακόμα μαρτυρίες. Ο Κυριάκος Γιαννακόπουλος, παιδί ακόμη, πουλούσε τσιγάρα στην Πλάκα, γεννημένος πριν ένδεκα χρόνια στο Θησείο. Έτυχε την στιγμή της θυσίας να στρέψει το βλέμμα του προς την Ακρόπολη: «Την ώρα ακριβώς που έπεφτε το παιδί με την σημαία τυλιγμένο και κτυπούσε στους βράχους. Έκανα να τρέξω προς τα εκεί και δεν μπορούσα. Ναι προσπάθησα, να πάω και εγώ εκεί ...; Το παιδί ...; τρέξανε, χάλασε ο κόσμος, έγινε σεισμός εκείνη την ώρα που είδαν το παιδί, όλος ο κόσμος αναστατώθηκε. Πού να πάω εγώ παιδάκι τότε, να χωθώ, εκεί μέσα στην στοά της Ακροπόλεως, να μαζέψω ...; να προσφέρω τι; Απλώς πήρα τα πράγματά μου και έφυγα. Σκοτώθηκε εκείνη την ώρα. Κτύπησε στους βράχους και εκτινάχθηκε. Το θυμάμαι, το βλέπω σαν να το βλέπω τώρα. Αυτό το πράγμα δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από τα μάτια μου, μόνο όταν πεθάνω!».
Ο Στάθης Αρβανίτης, μικρό παιδί κι αυτός, θυμάται: «Ήμουνα τότε επτά χρονών. Μέναμε ακριβώς κάτω απ' την Ακρόπολη. Εκείνη την ημέρα στις 27 Απριλίου -μια ημέρα ηλιόλουστη με καθαρότατο ουρανό- ο πατέρας μου είχε απαγορέψει και στον αδελφό μου και στην μητέρα μου να βγούνε απ' το σπίτι. Εγώ ήμουνα στην ταράτσα και έπαιζα με το αυτοκινητάκι μου. Ξαφνικά βλέπω ένα σώμα, μάλλον πρέπει να 'τανε τσολιάς, να πέφτει από την Ακρόπολη και να χτυπιέται στους βράχους. Κατέβηκα κάτω και το ανέφερα στον πατέρα μου, ο οποίος μέσα στην σύγχυση την στιγμή που έμπαιναν οι Γερμανοί, κάπως δεν με πίστεψε. Μετά 15 ημέρες έρχεται και μου λέει: "Μικρέ είχες δίκιο. Το είπε το BBC."».
10. Το γεγονός φέρεται να μνημονεύτηκε σε εφημερίδες του τότε αθηναϊκού Τύπου.
Ανεξαρτήτως πάντως, από τα παραπάνω, επισήμως και βάσει ερευνών (του Γ.Ε.Σ. και του Υπουργείου Πολιτισμού), ο Κωνσταντίνος Κουκίδης θεωρείται ανύπαρκτο πρόσωπο, καθώς αυτές οι μαρτυρίες δεν αποτελούν (για τους επίσημους φορείς) ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, παρ' ότι στο σημείο που εικάζεται ότι έπεσε ο Κουκίδης, ο Δήμος Αθηναίων συμβολικά έχει αναγείρει αναθηματική στήλη που μνημονεύει το όνομά του. Αποτελεί μυστήριο και ερωτηματικό επίσης, το ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, είτε γι' αυτόν είτε για την οικογένεια του, που λογικά θα έπρεπε να τον αναζητήσει και να τον «διεκδικήσει». Η μοναδική μαρτυρία που επιβεβαιώνει την ύπαρξη του Κουκίδη, είναι του αντιστασιακού Σπύρου Μήλα (περιοδικό Ελλοπία, Μάιος 1998), ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τον γνώριζε προσωπικά (τον περιγράφει, ως έναν 20χρονο νέο, μάλλον κοντό κι αδύνατο, ακομμάτιστο, οικοδόμο στο επάγγελμα και κάτοικο Περάματος ή Κερατσινίου) κι ότι έμαθε για τον τραγικό του θάνατο, 2-3 ημέρες μετά το συμβάν. Λίγα χρόνια όμως αργότερα, ο 84χρονος -τότε- Μήλας σε τηλεοπτική εκπομπή (Τηλετώρα 21.4.2000), αντιφάσκει, καθώς ισχυρίστηκε πως είδε με τα μάτια του την πτώση του Κουκίδη. Λέγεται πάντως, χωρίς να επιβεβαιώνεται και να εξακριβώνεται, ότι στα αρχεία κάποιου νεκροταφείου των Αθηνών, υπάρχουν η ημερομηνία θανάτου και η ηλικία του Κωνσταντίνου Κουκίδη.
Κλείνοντας την περίπτωση Κουκίδη, θα πρέπει να αναφερθεί και η άποψη που λέει, πως η δυστοκία και αναποτελεσματικότητα ως προς την εύρεση στοιχείων επιπλέον αποδεικτικών στοιχείων ή και αποδοχή των ήδη υπαρχόντων, οφείλεται εν πολλοίς στο ότι ο Κουκίδης εμφανίζεται να ήταν μέλος της νεολαίας (ΕΟΝ) του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, στοιχείο μάλλον «επιβαρυντικό» γι' αυτόν.
Μανώλης Γλέζος
Όπως όλοι γνωρίζουμε σήμερα, τη νύχτα μεταξύ 30 και 31 Μαΐου 1941, οι 19χρονοι Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας υπέστειλαν τη πολεμική σημαία του γερμανικού στρατού κατοχής από το βράχο της Ακρόπολης.
Το γεγονός της κλοπής της γερμανικής σημαίας είναι αδιαμφισβήτητο, διότι την επομένη οι ίδιοι οι Γερμανοί εξέδωσαν ανακοίνωση όπου ανέφεραν το γεγονός και τις κυρώσεις για τους υπευθύνους, προέβησαν σε συλλήψεις υπαλλήλων του αρχαιολογικού χώρου και κάποιοι ανέφεραν ότι εκτέλεσαν μια ολόκληρη διμοιρία που εκείνη τη νύχτα ήταν φρουρά στην Ακρόπολη (το γεγονός αυτό δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται).
Φυσικά και μόνο το γεγονός ότι κατέβηκε από «αγνώστους» η σημαία των Ναζί, είναι σπουδαίο και αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη αντιστασιακή πράξη που συνέβη στην Ελλάδα κατά τη «Κατοχή». Όμως το θέμα είναι ότι τα άτομα τα οποία «χρεώθηκαν» την υποστολή, εάν δούμε ψύχραιμα και χωρίς εθνικιστική ή κομματική έξαρση τα γεγονότα, θα διαπιστώσουμε ότι έγιναν ήρωες κατά δήλωση τους και χωρίς καμία, μα απολύτως καμία απόδειξη.
Οποιοδήποτε Αρχή (Αστυνομία, δικαστήρια κ.λπ.) εάν σήμερα είχαν τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν τότε (τα μοναδικά στοιχεία ήταν οι συνεντεύξεις του μεν Γλέζου στον Ριζοσπάστη στις 25/03/45 [η εφημερίδα έσπευσε να διευκρινίσει ότι είναι και οι δυο μέλη του ΚΚΕ, παρ' ότι την χρονική περίοδο που έλαβε χώρα το συμβάν, ο Γλέζος ήταν μέλος της ΕΟΝ του Μεταξά
] και του δε Σάντα στην Ελευθερία την ίδια μέρα [τι διαβολική σύμπτωσις...]), απ' ευθείας θα έβγαζαν πόρισμα, ότι δεν μπορούν να στηριχθούν σε δηλώσεις, αντί στοιχείων (το καλύτερο στοιχείο, θα ήταν φυσικά η ίδια η σημαία
Ένα παντρεμένο ζευγάρι από το Μινσκ της Λευκορωσίας μαρτυρεί το θαύμα από τις προσευχές των μοναχών του Αγίου Όρους...
.
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς την στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ότι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού».
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί».
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα, αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
.jpg)
.jpg)
Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΙΧΕ ΣΤΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΘΛΙΟΥ ΟΡΟΥΣ!!
ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΠΑΝΕ ΠΑΚΕΤΟ!!!
