ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ.........ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!

Εβραϊκά έθιμα και παραδόσεις

Οι παραδόσεις του εβραϊκού λαού επανασυνδέθηκαν, με ένα άλμα 1.000 ετών, με εκείνες που υπήρχαν πριν από το 70 μ.Χ., την εποχή δηλαδή της καταστροφής του Ναού της Ιερουσαλήμ από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο και της γκαλάχ, της διασποράς, όταν το εβραϊκό έθνος έπαψε να υπάρχει πλέον. Και αυτό είναι που κάνει ιδιότυπη την κατάσταση του σύγχρονου Ισραήλ.  Η ιδέα που ενώνει τόσους ανθρώπους διασκορπισμένους σε κάθε μέρος της Γης είναι προπάντων η ιδέα της επιστροφής στην πατρίδα, της αποκατάστασης του Ισραήλ, έστω και σε τόπους διαφορετικούς από τους αρχαίους. Από την ιδέα αυτή γεννήθηκε το μεγάλο σιωνιστικό κίνημα, το οποίο, χωρίς αντιδράσεις, έθεσε σκοπό του μια αποστολή, να δώσει δηλαδή μια πατρίδα στους Εβραίους της διασποράς. Πέρα όμως από κάθε πολιτιστική συνεισφορά στους διάφορους τόπους όπου βρέθηκαν, στους Εβραίους επέδρασε ιδιαίτερα η θρησκευτική τους συνείδηση, το αίσθημα της αποστολής που είχαν να επιτελέσουν ως περιούσιος λαός του Θεού, όπως αναφέρεται στη Γένεση.  Η ορθόδοξη εβραϊκή παράδοση  Τόσο ο γραπτός νόμος όσο και ο παράδοση τοποθετούν σε πρώτη μοίρα την τήρηση της Διαθήκης και διαμορφώνουν έτσι κάθε σκέψη, πράξη, περίσταση ή αντικείμενο, ώστε να τα καταστήσουν θρησκευτικό γεγονός. Κάθε πλευρά της ζωής ρυθμίζεται με λεπτομέρεια από μια ατέρμονη σειρά μιτσβόθ (εντολών), οι οποίες με τη σειρά τους προέρχονται από τον θείο Νόμο, την Τορά, με την οποία γαλουχήθηκαν οι Εβραίοι σε ορισμένες μεγάλες περιόδους: της αρχικής αποκάλυψης, της προφητικής διδασκαλίας, της εξηγητικής και της ραβινικής μεταβίβασης και συζήτησης, της ερμηνείας, της κωδικοποίησης και, τέλος, της πειθαρχίας. Η κυρίως Τορά απαρτίζεται από 613 εντολές (248 θετικές και 365 αρνητικές) των πρώτων πέντε βιβλίων (Πεντάτευχος). Οι ραβίνοι συνεχίζουν τη διδασκαλία των προφητών, μεταβιβάζουν και εξηγούν το Νόμο. Η Μισνά και το Ταλμούδ αποτελούν τα θεμέλια του ραβινικού αυτού έργου, της παράδοσης δηλαδή του χαλακά λε Μοσέ μις-Σιναΐ (κανόνας που δόθηκε από το Μωυσή στο Σινά) και της ερμηνείας των διαφορών γύρω από τα ιερά κείμενα.  Παραδόσεις που διατηρήθηκαν αλλά διαφοροποιήθηκαν από τις επιμέρους κοινότητες είναι προπάντων οι θρησκευτικές. Η ζωή του ορθόδοξου Εβραίου ρυθμίζεται με λεπτομέρεια από τον Σουλχάν Αρούκ (προετοιμασμένο πίνακα), στον οποίο βρίσκεται καθετί που είναι αναγκαίο για να ρυθμίσει τη ζωή σύμφωνα με τις απαιτήσεις της θρησκείας. Ο θρήσκος Εβραίος (που τηρεί τις εντολές) φέρει ήδη τα ίχνη μιας παράδοσης που ανάγεται στη Βίβλο: τη γενειάδα και τα μαλλιά που κατεβαίνουν σε πλεξίδες από τους κροτάφους. Μόνο, όμως, οι πιο συντηρητικοί τηρούν τις παραδόσεις αυτές κι όλο και περισσότεροι θρήσκοι Εβραίοι ξυρίζονται. Ωστόσο, για όλους τους Εβραίους που τηρούν τον θρησκευτικό νόμο διατηρείται η υποχρέωση να έχουν καλυμμένο το κεφάλι. Έτσι, υπάρχουνΕβραίοι που φορούν μεγάλο καπέλο με στρογγυλό μπορ και από κάτω ένα κάλυμμα ή μόνο ένα μικρό καρφιτσωμένο κάλυμμα. Μια άλλη βιβλική εντολή που σέβονται αυστηρά όλοι οι Εβραίοι και η οποία με την πάροδο του χρόνου έγινε σημαία εθνικής ταυτότητας, περισσότερο ακόμα και από θρησκευτικό σύμβολο, είναι η περιτομή, που εφαρμόζεται σε όλα τα αρσενικά παιδιά την 8η ημέρα της ζωής τους. Ωστόσο δεν υπάρχουν ενιαίες παραδοσιακές εβραϊκές ενδυμασίες. Κάθε κοινότητα προσαρμόζεται στις παραδόσεις της προέλευσής της.  Οι γιορτές του εβραϊκού ημερολογίου  Οι περισσότερες από τις γιορτές, εξαιτίας του καθαρά εθνικού χαρακτήρα της εβραίκής θρησκείας, είναι ταυτόχρονα θρησκευτικές και εθνικές, θρησκευτικές και ποιμενικές, θρησκευτικές και λαϊκές. Γιορτάζονται σύμφωνα με τις ημερομηνίες του σεληνιακού ηλιακού εβραϊκού ημερολογίου, το οποίο χωρίζει το έτος σε 12 (ή 13) σεληνιακούς μήνες: το πρώτο σεληνιακό-ηλιακό έτος αντιστοιχεί με το έτος 3760 π.Χ. (ισραηλιτική χρονολογία της δημιουργίας του κόσμου). Για να συμπίπτουν οι γιορτές με τη σωστή ημερομηνία, προστίθεται επτά φορές ανά 19 χρόνια ένας συμπληρωματικός μήνας.  Η πρώτη γιορτή του ημερολογίου είναι το Πάσχα, κατά το οποίο γιορτάζεται η Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο. Γιορτάζεται με την αφήγηση της Εξόδου από την Αίγυπτο (Σέντερ), που γίνεται σε οικογενειακό κύκλο την πρώτη βραδιά της γιορτής. Επί οκτώ μέρες οι πιστοί τρώνε άζυμο ψωμί. Η γιορτή του Πάσχα είναι ταυτόχρονα η γιορτή της άνοιξης και της προσκύνησης στο Ναό. Στα κιμπούτς, ταυτόχρονα με το Πάσχα εορτάζονται η επέτειος της εξέγερσης του γκέτο της Βαρσοβίας και ο πόλεμος της ανεξαρτησίας του Ισραήλ, ενώ με την προσφορά των πρώτων σταχυών αντικαθίσταται το προσκύνημα στο Ναό και η προσφορά των πρωτότοκων ζώων των ποιμνίων.  Οι άλλες γιορτές, του προσκυνήματος στην Ιερουσαλήμ, η γιορτή της Πεντηκοστής κι εκείνη της Σκηνοπηγίας (το φθινόπωρο, στο τέλος της συγκομιδής των γεωργικών προϊόντων) γιορτάζονται και αυτές είτε παραδοσιακά, με προσευχές στις συναγωγές, είτε με πιο σύγχρονο πνεύμα, με την κατασκευή σκηνών (που θυμίζουν τις περιπλανήσεις του εβραϊκού λαού στην έρημο) στα μπαλκόνια των σπιτιών ή στις αυλές και με χορούς και αγροτικές γιορτές στα κιμπούτς. Μετά την ενοποίηση της Ιερουσαλήμ, η προσκύνηση στο τείχος του Ναού (το αποκαλούμενο Τείχος των Δακρύων) συνδέθηκε με την πορεία προς την Ιερουσαλήμ. Επί τέσσερις ημέρες Ισραηλινοί και Ισραηλίτες από όλον τον κόσμο διατρέχουν περίπου 40 χιλιόμετρα στα περίχωρα της πόλης για να βρεθούν ξανά στους δρόμους του κέντρου, στον χορό και στη διασκέδαση που κλείνει την πορεία.  Η πιο επιβλητική γιορτή του εβραϊκού ημερολογίου είναι η Ημέρα του Εξιλασμού(Γιομ Κιππούρ), ημέρα απόλυτης νηστείας και θρησκευτικής περισυλλογής. Η καθημερινή ροή της ζωής σταματάει και ακόμα και εκείνοι που δεν μετέχουν στις θρησκευτικές γιορτές πηγαίνουν στις συναγωγές, τουλάχιστον την παραμονή, για να ακούσουν την Κολ Νιδρέ, την επίσημη προσευχή που ανοίγει τη γιορτή. Ο ήχος τουσοφάρ (κέρατο κριαριού) σημειώνει το τέλος της. Ακόμα και η γιορτή της Χανουκά, της γιορτής των φώτων, που υπενθυμίζει την ιστορική νίκη του Ιούδα του Μακκαβαίου και των Ασμοναίων επί των Ελλήνων και των Σύρων, έχει τη θρησκευτική της όψη: πραγματικά, ο θρύλος διηγείται το θαύμα ενός φιαλιδίου με ιερό λάδι που βράθηκε στο Ναό και έκαιγε συνεχώς επί 8 ημέρες, ωσότου οι ιερείς μπόρεσαν να ετοιμάσουν νέα δόση λαδιού. Γι' αυτό και κατά τη γιορτή καίνε επί 8 ημέρες κεριά. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται λυχνίες ή κηροπήγια με 8 βραχίονες και δεν χρησιμοποιείται η μενορά, δηλαδή η πατροπαράδοτη επτάφωτη λυχνία του Ναού, που αποτελεί σήμερα και το έμβλημα του κράτους του Ισραήλ.  Έναν μήνα πριν από το Πάσχα είναι η γιορτή των Πουρίμ, σε ανάμνηση της βασίλισσας Εσθήρ, που έπεισε τον βασιλιά Ασσουήρη (τον Ξέρξη Α') να μην εξοντώσει τους Εβραίους. Είναι επίσης γιορτή διασκεδάσεων και του τέλους του χειμώνα. Ο μεγάλος σεβασμός των παραδόσεων τηρείται και το Σάββατο (Σαμπάτ), το οποίο είναι ημέρα ειρήνης, περισυλλογής και μελέτης.  Οι νέες παραδόσεις  Στις κληρονομημένες αυτές γιορτές έχουν προστεθεί νέες που σχετίζονται με την πρόσφατη ιστορία του Ισραήλ. Η σπουδαιότερη από αυτές είναι η ημέρα τηςανεξαρτησίας (γιομ ατσμαούτ). Από τον Ιούνιο του 1967 εισήχθη και νέα παράδοση: στον ανοικτό χώρο του τείχους του Ναού οι ευέλπιδες του ισραηλινού στρατού δίνουν τον καθιερωμένο όρκο κατά την προαγωγή τους. Έτσι, και ο στρατός ακόμα συμβάλλει στη δημιουργία νέων παραδόσεων: παραχωρεί μια Βίβλο σε κάθε στρατιώτη στο τέλος της περιόδου της εκπαίδευσής του, οργανώνει εσπερίδες το Πάσχα στα στρατόπεδα με Σέντερ (δηλαδή την αφήγηση της Εξόδου από την Αίγυπτο, προσαρμοσμένη στη σύγχρονη ιστορία) και παρελάσεις στις οποίες οι στρατιώτες βαδίζουν κρατώντας την Τορά.  Και τα κιμπούτς, όμως, είναι πηγές παράδοσης. Κάθε αγόρι που συμπληρώνει το 13ο έτος της ηλικίας του εορτάζει στο Ισραήλ, όπως και σε όλες τις εβραϊκές κοινότητες, τη θρησκευτική ενηλικίωσή του (Μπαρ Μιτζβά). Δίνεται τότε στο παιδί μια Βίβλος - και στα κιμπούτς των συνόρων και ένα τουφέκι, για να υποδείξουν την ευθύνη του για την άμυνα του χωριού.Κοινό στοιχείο σε όλες τις γιορτές είναι οι παραδόσεις που αφορούν τη διατροφή. Τα πατροπαράδοτα φαγητά, που φυσικά διαφέρουν ανάλογα με την προέλευση της κοινότητας, ετοιμάζονται σύμφωνα με τις βιβλικές επιταγές: δεν τρώγονται ορισμένα ζώα που θεωρούνται ακάθαρτα (άλογα, γάτες, χοίροι, καμήλες), τα θαλασσινά και το αίμα, δεν αναμειγνύονται κρέατα με γαλακτερά («δεν θα ψήσεις ερίφιο εν τω γάλακτι της μητρός αυτού»), ενώ την εβδομάδα που προηγείται του Πάσχα καταναλώνεται άζυμο ψωμί. Και επειδή η παράδοση καθορίζει ότι καθετί που εξέρχεται από ακάθαρτο ζώο είναι ακάθαρτο, ούτε τα αυγά ούτε το γάλα των απαγορευμένων ζώων τρώγονται. Το μέλι, που θεωρείται φυτική ουσία την οποία απλώς μετατρέπουν οι μέλισσες, επιτρέπεται, παρόλο που οι μέλισσες είναι ακάθαρτες όπως και όλα τα έντομα. 

Tα μπαμπάρια

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΘΑΡΜΑ??

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ ΑΛΛΟ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!!

«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν κατα-βροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων.» - Βασίλειος Καισαρείας, εις Προφήτην Ησαϊα 9.230.8

«Προσταγή: Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν.» - Βασίλειος ο Μέγας, (330-379 μ.Χ.) εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3

https://www.youtube.com/watch?v=zPpCVEDGaz8

Το Ιουδαϊκό τελετουργικό 'Metzitzah b'peh' ΠΕΡΙΤΟΜΗ (ρούφηγμα αίματος), έχει προκαλέσει έρπητα και θάνατο σε βρέφη

H περιτομή του Iησού και η παρουσίασή Tου στο ναό  ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ 21

Kι όταν συμπληρώθηκαν οι οχτώ μέρες που απαιτούνταν για να περιτμηθεί το παιδί, τον ονόμασαν Iησού, όπως είχε ονομαστεί από τον άγγελο προτού συλληφθεί στη μήτρα.  ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΣΑΝ???????

22Όταν, επίσης, συμπληρώθηκαν οι μέρες για τον καθαρισμό τους - σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο - τον πήγαν στα Iεροσόλυμα για να τον αφιερώσουν στον Kύριο, 23(όπως είναι γραμμένο στο νόμο του Kυρίου, ότι "κάθε αρσενικό που πρωτοανοίγει μήτρα, άγιο θα θεωρηθεί για τον Kύριο") 24και για να προσφέρουν θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο νεογέννητα περιστέρια όπως απαιτεί ο νόμος του Kυρίου.!!Όπως βλέπετε εδώ ο Ναζωραίος των Ρωμιών ήταν ένας Εβραίοςπιστός στον Ιουδαϊσμό !!Ποιος είναι ο Κύριος αυτός που πρέπει να υπακούει ο Ιησούς??ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ Ο ΨΕΥΤΟΘΕΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΓΙΑΧΒΕ!!Σύμφωνα με τουςΕβραϊκούς νόμους αυτός που κάνει περιτομή οφείλει να πίνει το αίμα από την επέμβαση, λέτε ο Ραβίνος Ιησούς να μην συμμορφώθηκε με τον νόμο αυτόν?? 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ!!

Το Ιουδαϊκό τελετουργικό 'Metzitzah b'peh' (ρούφηγμα αίματος), έχει προκαλέσει έρπητα και θάνατο σε βρέφη!!Ειναι η περιτομή που εκανε ο Ιησούς ο Ναζωραίος!!Εμεις εδώ σας το είχαμε πεί!!

 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!

Η αναζήτηση για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων ημών προγόνων, προς τους θεούς, κατά τη διάρκεια εορτών!!Το κόψιμο της βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν.

Οι Λαογράφοι αναζητούν τη ρίζα του εθίμου στην αρχαιοελληνική παράδοση. Οι Αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν στους θεούς σε κάθε μεγάλη καμπή του χρόνου ή της ζωής τους «εορταστικούς άρτους». ..

Κάθε Αθηναίος στρατιώτης, πριν ξεκινήσει για τον πόλεμο, αφιέρωνε στον Άρη, το θεό του πολέμου, τρία ψωμάκια. Ένα για να πάει καλά, ένα για να νικήσει και το τρίτο για να γυρίσει γερός και αρτιμελής.

Οι κυνηγοί, για να έχουν πλούσιο κυνήγι αφιέρωναν παρόμοια ψωμάκια στη θεά Άρτεμη, την προστάτιδα του κυνηγιού.

Οι θεριστάδες της γης αφιέρωναν αρτίδια στη θεά Δήμητρα, που τα ονόμαζαν «θαλύσια αρτίδια» στη γιορτή της συγκομιδής και απλώς «άρτους» ή «πλακούντες» στη γιορτή των Θεσμοφορίων.

Ο λαογράφος Φίλιππος Βρεττάκος στο βιβλίο του "Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των" αναφέρει:

Τα Θαργήλια γιορτάζονταν την 16η και την 7η ημέρα του μηνός Θαργηλιώνος προς τιμή του Απόλλωνος Δηλίου στην Αθήνα, τη Μίλητο, τη Δήλο και πολλές άλλες Ιωνικές πόλεις.

Η γιορτή άρχιζε με θυσία μιας άμναδος και ενός κριού. Ακολουθούσε πομπή και μετά μουσικοί αγώνες από κυκλικό χορό, όπου ο νικητής έπαιρνε ως βραβείο τρίποδα, τον οποίο αφιέρωνε στο «Πύθιον» Ιερό του Θεού που είχε ιδρυθεί από τον Πεισίστρατο.

Στη συνέχεια τα παιδιά τοποθετούσαν στις εξώθυρες των οικιών τους την «ειρεσιώνη» δηλαδή κλαδί ελιάς παγκάρπου. Προσφέρονταν θυσίες και καρποί, ενώ από τους πρώτους ώριμους σπόρους ζύμωναν τον άρτο «Θάργηλο».

Επίσης υπάρχουν αναφορές ότι παρόμοιοι άρτοι δίνονταν και κατά την διάρκεια της Αρχαιοελληνικής εορτής των «Κρονίων» και αργότερα των ρωμαϊκών «Σατουρναλίων».Οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν τις συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων.

Στα Σατουρνάλια, γιορτή των Ρωμαίων αφιερωμένη στο θεό Σατούρνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον ελληνικό θεό Κρόνο και τον θεωρούσαν θεό της γονιμότητας, καθιέρωσαν τυπικές θυσίες και διάφορα έθιμα, όπως την ανταλλαγή μικρών δώρων, υπαίθριες αγορές και τυχερά παιχνίδια ακόμα και για τους δούλους.

Ανάμεσα στα έθιμα της γιορτής ήταν και η συνήθεια να ζυμώνουν πλακούντες, που στη συνέχεια τους έτρωγαν, για να πάρουν δύναμη.

Οι πλακούντες ήταν οι μακρινοί πρόγονοι των πιτών και των κέικ. Η ζύμη τους ήταν παρόμοια με τη ζύμη των ψωμιών, αλλά ήταν εμπλουτισμένη με γάλα, λίπος, μυρωδικά, μπαχαρικά κ.α.

Οι Ρωμαίοι είναι οι πρώτοι που καθιέρωσαν στους πλακούντες εκείνους το μεταλλικό νόμισμα για υγεία και καλή χρονιά.

Πρόσθεταν μάλιστα και μικρό κομμάτι πάπυρο, που αν τύχαινε σε δούλο του σπιτιού, του χάριζαν την ελευθερία. Τα επόμενα χρόνια παρέλαβαν οι Φράγκοι το έθιμο, οι οποίοι το διέδωσαν, αν και υπάρχει η αναφορά ότι για πολλούς αιώνες δεν τοποθετούνταν νόμισμα αλλά ένα φασόλι μέσα στη πίτα και αυτός που το έβρισκε, ανακηρυσσόταν ο «Βασιλιά της βραδιάς» ή «Φασουλοβασιλιάς».

pronews.gr

Μια υπεραιωνόβια ελιά βρήκε τη θέση της δίπλα στον περίφημο «Δρομέα» του Χίλτον. Είναι ηλικίας 1.500 ετών και ταξίδεψε από το Αίγιο, όπου ο κορμός και τα κλαδιά της εμπόδιζαν τη σιδηροδρομική γραμμή. Για τη μεταφορά της στήθηκε επιχείρηση με την βοήθεια του Στρατού που συνέβαλε στο έργο της μεταφύτευσης. Η ελιά βρισκόταν σε κτήμα στην περιοχή της Αιγιαλείας, αλλά η μεγάλη ανάπτυξή της προβλημάτισε τους υπεύθυνους του σιδηροδρομικού δικτύου.  Έτσι η γέρικη ελιά έγινε κάτοικος Αθηνών και μάλιστα στην μεγαλοαστική γειτονιά του Χίλτον. Ο δήμος Αθηναίων συνολικά υποδέχθηκε τέσσερα  υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα και δύο από αυτά τα μεταφύτευσε στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα δέντρα που είναι δωρεά της ΕΡΓΟΣΕ, προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή του Αιγίου και χρονολογούνται μεταξύ 700 και 1.500 ετών. Άλλα δυο ελαιόδεντρα ηλικίας 800 ετών μεταφυτεύτηκαν  στην συμβολή των Οδών Διάκου και Συγγρού και στην πλατεία της Μεγάλης του Γένους Σχολής, στη συμβολή των οδών Βασ. Σοφίας και Βασ. Κων/νου. Το πέμπτο δέντρο θα φυτευτεί σε κεντρικό σημείο εντός του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Με πληροφορίες από protionline, Φωτό: Μάνθος Σπετσαριάς...  Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-ipereonovia-elia-tou-chilton-ine-ilikias-1500-eton-pos-vrethike-apo-to-egio-dipla-sto-dromea/

ΠΡΟΣΟΧΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!!

ΕΔΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ Η ΕΞΗΣ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!!!ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΤΟΣΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ??ΕΔΩ ΑΝΟΙΞΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΕΙΠΕ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΟΣ??ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ???ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΦΤΙΑΝΟΥΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!!

(Mκ 14:43-52, Λκ 22:47-53, Iω 18:1-11)ΚΕΦ.26

47Kι ενώ αυτός μιλούσε ακόμα, εμφανίστηκε ο Iούδας, ένας από τους δώδεκα, και μαζί του όχλος πολύς με μαχαίρια και ρόπαλα, σταλμένος από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του λαού. 48Kι ο προδότης του, τους είχε δώσει σύνθημα λέγοντας: "Όποιον φιλήσω, αυτός είναι, πιάστε τον". 49Πήγε, λοιπόν, κατευθείαν στον Iησού και είπε: "Xαίρε, Δάσκαλε", και τον φίλησε επανειλημμένα. 50Kι ο Iησούς του είπε: "Σύντροφε, για ποιο λόγο βρίσκεσαι εδώ;" Tότε, αφού πλησίασαν, άπλωσαν με βιαιότητα τα χέρια τους στον Iησού και τον έπιασαν. 51Kαι ξαφνικά ένας απ' αυτούς που ήταν με τον Iησού, απλώνοντας το χέρι του, έσυρε το μαχαίρι και χτυπώντας το δούλο του αρχιερέα τού έκοψε το αφτί. 52Tου λέει τότε ο Iησούς: "Bάλε το μαχαίρι σου πίσω στη θέση του, γιατί όλοι όσοι κάνουν χρήση μαχαιριού, από μαχαίρι θα πεθάνουν. 53Ή θαρρείς πως δεν μπορώ τώρα να παρακαλέσω τον Πατέρα μου και να μου παρατάξει περισσότερους από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων; 54Aλλά, πώς αλλιώς θα εκπληρωθούν οι προφητείες της Γραφής, που λένε ότι έτσι πρέπει να γίνει;" 55Aκριβώς εκείνη την ώρα είπε ο Iησούς στους όχλους: "Ληστή θαρρείτε πως κυνηγάτε, και βγήκατε με μαχαίρια και ρόπαλα να με συλλάβετε; Kάθε μέρα μαζί σας καθόμουν στο ναό διδάσκοντάς σας, και δε με συλλάβατε. 56Όμως όλο αυτό έγινε για να εκπληρωθούν τα όσα έγραψαν οι προφήτες". Tότε οι μαθητές του τον εγκατέλειψαν κι έφυγαν.

  Ο Άγιος Πορφύριος και οι Καταστροφές των Ελληνικών Μνημείων της Γάζας  Το βιβλίο "Βίος Αγίου Πορφυρίου Επισκόπου Γάζης", το οποίο εκδίδεται από τις εκδόσεις Ζήτρος και έχει γραφεί κατά το πρώτο μισό του 5ου μχ αιώνα από τον Μάρκο Διάκονο, καλλιγράφο στο επάγγελμα, ο οποίος έγινε, από κάποια στιγμή και μετά, ακόλουθος και βοηθός του "αγίου" (ως διάκονος του επισκόπου) στο θεάρεστο έργο του.  Πρέπει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο οτι, όπως μας πληροφορεί στον πρόλογό του και ο διευθυντής της σειράς Βασίλης Κατσαρός, το αντίγραφο του συγγράμματος που σώζεται στην Ελληνική γλώσσα είναι "μια μεταγενέστερη διασκευή (6ου-7ου μχ αιώνα) του Βίου του αρχικού βιογράφου του Πορφυρίου, του διακόνου του Μάρκου".  Ποιό ήταν το θεάρεστο έργο αυτού του "αγίου"; Όπως θα φανεί στη συνέχεια, το μεγαλύτερο μέρος του βίου του περιγράφει τις προσπάθειες του αγίου να πετύχει την καταστροφή κάθε Ελληνικής δημιουργίας στην περιοχή της Γάζας, όπου από αρχαιοτάτων χρόνων κατοικούσαν Έλληνες, όπως και στη συνέχεια κατά τα Ελληνιστικά χρόνια και στη διάρκεια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας.  Έτσι εξηγείται εύκολα το γεγονός οτι, ενώ μέχρι εκείνα τα χρόνια οι Χριστιανοί - έχοντας ήδη αλώσει την Ρωμαϊκή εξουσία - είχαν καταστρέψει αμέτρητους "Παρθενώνες" και γλυπτά ανάλογα με τα απομεινάρια, χάρη στα οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα κάποια μνήμη του τότε Ελληνικού πολιτισμού (πχ Αφροδίτη της Μήλου, Ερμής του Πραξιτέλη κλπ), στη Γάζα δεν είχαν ακόμα μπορέσει να κατεδαφίσουν κανέναν Ελληνικό ναό, ούτε να κατακομματιάσουν τα Ελληνικά έργα τέχνης, που τόσο πολύ μισούσαν. Σωστά επισημαίνει ο συγγράψας την Εισαγωγή του βιβλίου (φέρεται ως "Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας") οτι "Η περίπτωση της Γάζας σίγουρα παρουσιάζει ένα μοναδικό φαινόμενο, διατηρώντας όρθια τα ειδωλεία της μέχρι τις αρχές του πέμπτου αιώνα". Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε και να ξεχνάμε τι πραγματικά είναι αυτά τα "ειδωλεία".  Πρέπει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο οτι, όπως μας πληροφορεί στον πρόλογό του και ο διευθυντής της σειράς Βασίλης Κατσαρός, το αντίγραφο του συγγράμματος που σώζεται στην Ελληνική γλώσσα είναι "μια μεταγενέστερη διασκευή (6ου-7ου μχ αιώνα) του Βίου του αρχικού βιογράφου του Πορφυρίου, του διακόνου του Μάρκου". Ποιό ήταν το θεάρεστο έργο αυτού του "αγίου"; Όπως θα φανεί στη συνέχεια, το μεγαλύτερο μέρος του βίου του περιγράφει τις προσπάθειες του αγίου να πετύχει την καταστροφή κάθε Ελληνικής δημιουργίας στην περιοχή της Γάζας, όπου από αρχαιοτάτων χρόνων κατοικούσαν Έλληνες, όπως και στη συνέχεια κατά τα Ελληνιστικά χρόνια και στη διάρκεια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας.  Έτσι εξηγείται εύκολα το γεγονός οτι, ενώ μέχρι εκείνα τα χρόνια οι Χριστιανοί - έχοντας ήδη αλώσει την Ρωμαϊκή εξουσία - είχαν καταστρέψει αμέτρητους "Παρθενώνες" και γλυπτά ανάλογα με τα απομεινάρια, χάρη στα οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα κάποια μνήμη του τότε Ελληνικού πολιτισμού (πχ Αφροδίτη της Μήλου, Ερμής του Πραξιτέλη κλπ), στη Γάζα δεν είχαν ακόμα μπορέσει να κατεδαφίσουν κανέναν Ελληνικό ναό, ούτε να κατακομματιάσουν τα Ελληνικά έργα τέχνης, που τόσο πολύ μισούσαν. Σωστά επισημαίνει ο συγγράψας την Εισαγωγή του βιβλίου (φέρεται ως "Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας") οτι "Η περίπτωση της Γάζας σίγουρα παρουσιάζει ένα μοναδικό φαινόμενο, διατηρώντας όρθια τα ειδωλεία της μέχρι τις αρχές του πέμπτου αιώνα". Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε και να ξεχνάμε τι πραγματικά είναι αυτά τα "ειδωλεία". Εικόνα από τα απομεινάρια γνωστού "ειδωλείου" Ξέρουν πολύ καλά τι λένε οι καλόγεροι της Σίμωνος Πέτρας, διότι γνωρίζουν από πρώτο χέρι, με τα έγγραφα - βίους αγίων και όσα ανάλογα αναγνώσματα διαθέτουν - ποιοί ήταν εκείνοι που κατέστρεψαν τα έργα του Ελληνικού πολιτισμού. Ξέρουν πολύ καλά οτι, όταν τα Χριστιανικά κείμενα μιλούν για "ναούς των ειδώλων", τους οποίους γκρεμίζανε μέχρις εδάφους οι "άγιοί" τους, πρόκειται για αρχιτεκτονήματα σαν τον Παρθενώνα και όταν μιλούν για είδωλα, εννοούν αριστουργήματα της Ελληνικής γλυπτικής τέχνης. Σύμφωνα με τον βιογράφο του Μάρκο, ο "άγιος" Πορφύριος γεννήθηκε στην πόλη της Θεσσαλονίκης και το γένος του ήταν "επίσημο". Πλούσια προφανώς οικογένεια, που κατοικούσαν στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη. Βέβαια για την καταγωγή του "επίσημου" γένους του Πορφυρίου δεν κάνει κουβέντα ο Μάρκος: ούτε η λέξη Έλλην, ούτε Μακεδών εμφανίζεται στο κείμενο. Αν όμως κρίνουμε από τον "θείο έρωτα" που κυρίευσε τον "άγιο", ώστε να αφήσει την οικογένειά του για να καταλήξει πρώτα στην Αίγυπτο - προκειμένου να γίνει μοναχός - κατόπιν σε σπήλαιο στον Ιορδάνη ποταμό και μετά, λόγω ασθενείας (σύμφωνα με τον Μάρκο), να μεταφερθεί στα Ιεροσόλυμα και τελικά να καταλήξει επίσκοπος Γάζας, αγωνιζόμενος με κάθε μέσο για την καταστροφή των Ελληνικών ναών, μπορούμε να υποθέσουμε οτι σωστά δεν εμφανίζονται λέξεις όπως Έλλην ή Μακεδών στην περιγραφή της καταγωγής του από τον Μάρκο. Από τη στιγμή που ο Πορφύριος γίνεται επίσκοπος της Γάζας, ένα πράγμα έχει στο μυαλό του: Πώς θα πάρει την αυτοκρατορική έγκριση για να καταστρέψει τους εκεί Ελληνικούς ναούς. Πρόφαση, οι υποτιθέμενες αδικίες κατά των χριστιανών: "Ορών δε ο εν αγίοις Πορφύριος τα αθέμιτα καθ' εκάστην γινόμενα υπό των ειδωλολατρών (υποθέτω οτι το αρχικό κείμενο μπορεί αντί "ειδωλολατρών" να έγραφε Ελλήνων, ακριβώς όπως συμβαίνει με άλλα αντίστοιχα χριστιανικά κείμενα), βουλεύεται αποστείλαι με εις το Βυζάντιον αιτήσαι τους βασιλείς περιαιρεθήναι τους ναούς των ειδώλων· έτι γαρ εχρημάτιζον εν Γάζη, μάλιστα το καλούμενον Μαρνείον""Ήσαν δε εν τη πόλει ναοί ειδώλων δημόσιοι οκτώ, του τε Ηλίου και της Αφροδίτης και του Απόλλωνος και της Κόρης και της Εκάτης και το λεγόμενον Ηρωείον και της Τύχης της πόλεως, ό εκάλουν Τυχαίον, και το Μαρνείον, ό έλεγον είναι του Κρηταγενούς Διός, ό ενόμιζον είναι ενδοξότερον πάντων των ιερών των απανταχού. Ήσαν δε και άλλα πλείστα είδωλα εν ταις οικείαις και εν ταις κώμαις, άτινα ουδείς ηδύνατο καθυποβαλείν αριθμώ..." Σήμερα, έχοντας υπόψη τα απομεινάρια αντίστοιχων "ειδωλολατρικών" ναών, μπορούμε σε κάποιο βαθμό να φανταστούμε την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια του Μαρνείου, ναού του Κρηταγενούς Διός, όταν, σύμφωνα με τον Μάρκο, αυτός ο ναός θεωρούνταν "ενδοξότερος πάντων των ιερών των απανταχού". Σε αυτό το σημείο καλή θα ήταν η υπενθύμιση οτι, σύμφωνα με την ίδια την "αγία γραφή", Κρηταγενείς ήταν οι κάτοικοι της περιοχής της Παλαιστίνης, όταν ο "Κύριος", θεός του "περιούσιου λαού" και ταυτόσημος με τον θεό των χριστιανών, έταξε την γή αυτή στον "περιούσιο" λαό του. Την Ελληνικότητα των παλαιών κατοίκων της Παλαιστίνης αποδεικνύει σήμερα και η αρχαιολογική σκαπάνη. Ο Μάρκος πήγε στην Κωνσταντινούπολη και παρέδωσε τις επιστολές του επισκόπου του Πορφυρίου σε ποιόν άλλον; στον τότε επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη (αυτόν τον μισέλληνα, που χωρίς αιδώ κάποιοι αποκαλούν "Χρυσόστομο" και υποχρεώνουν τους Έλληνες μαθητές να τον γιορτάζουν σαν προστάτη των Ελληνικών γραμμάτων). Το αποτέλεσμα ήταν να εκδοθεί αυτοκρατορική απόφαση ("Θείον γράμμα"), σύμφωνα με την οποία έπρεπε να κλείσουν όλοι οι "ειδωλολατρικοί" ναοί της Γάζας. Για την εκτέλεση της εντολής στάλθηκε κάποιος Ιλάριος, ο οποίος διάβασε στους ανώτερους άρχοντες της Γάζας το "Θείον γράμμα", που πρόσταζε το κλείσιμο των ναών με κίνδυνο της ... κεφαλής τους! Έτσι, "καταστρέψας πάντα τα εν αυτοίς είδωλα, έκλεισεν αυτά (τα "ειδωλεία", δηλαδή τους ναούς)". Τώρα, για να καταλάβουν και οι άσχετοι ποιά είναι τα "είδωλα", παράδειγμα ειδώλου είναι και ο Ερμής του Πραξιτέλη. Παρ' όλα αυτά το Μαρνείο δεν πειράχτηκε, διότι ο Ιλάριος έτυχε "λαβών υπέρ τούτου πάμπολλα χρήματα". Για να μη νομίζουμε οτι μόνο σήμερα υπάρχουν κάποιοι που "τα πιάνουν". Βέβαια η καταστροφή των αγαλμάτων και το κλείσιμο των ναών δεν ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν τον "άγιο". Εξ άλλου, η μόνιμη αγωνία του ήταν πώς θα αφανίσει κάθε ίχνος Ελληνισμού από τη Γάζα. Οπότε, με πρόφαση τις τάχα νέες αδικίες των "ειδωλολατρών" κατά των χριστιανών, μάλλον όμως "βλέπων δε αυτούς (τους χριστιανούς) επηρεαζομένους", πείθει ο Πορφύριος τον επίσκοπο Καισσαρείας Ιωάννη να τον συνοδέψει στην Κωνσταντινούπολη για να επιδιώξουν και να πετύχουν αυτή την φορά την πλήρη καταστροφή των Ελληνικών ναών στην πόλη της Γάζας. Ιδού τα επιχειρήματα του "αγίου": "Μαρτύρομαί σε ενώπιον του αοράτου θεού και της ελπίδος ημών Ιησού Χριστού του κυρίου πάσης κτίσεως και του προσκυνητού και ζωοποιού αγίου πνεύματος μη παριδείν την αίτησίν μου, ίνα μη εκζητηθή παρ' ημών απώλεια ψυχών απαριθμήτων. Αλλ' αιτώ σε, πάτερ, συμπλεύσαί μοι επί την βασιλίδα πόλιν, ίνα δεηθώμεν των βασιλέων του ουρανίου βασιλέως επινεύοντος καταστρέψαι τους ναούς των ειδώλων" Με απλά λόγια, το πρόβλημα του Πορφυρίου ήταν οτι κινδύνευε να χάσει το "επηρεαζόμενο" ποίμνιο (τις αναρίθμητες ψυχές), παρά τα απίστευτα "θαύματά" του στην πόλη της Γάζας. Το ταξίδι στέφθηκε από επιτυχία: Οι δολοπλοκίες των "αγίων", οι σωστές επαφές και η κατάλληλη συνεννόηση με την αυτοκράτειρα Ευδοξία έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα: Την μέρα της βάφτισης του γιού της, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής των "αγίων πατέρων" στην πρωτεύουσα, η Ευδοξία χρησιμοποίησε το βρέφος προκειμένου να πειθαναγκάσει τον αυτοκράτορα να δεχτεί το αίτημα του Πορφυρίου. Ο αυτοκράτορας είχε αρχικά αντιρρήσεις, διότι δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους κατοίκους της Γάζας, μια που η συμβολή της πόλης τους στα δημόσια έσοδα, με την πληρωμή από αυτούς μεγάλων φόρων, ήταν σημαντική και δεν ήθελε να τους κάνει να φύγουν από τον τόπο τους και να ζημιωθεί έτσι το δημόσιο ταμείο. Η άποψή του ήταν οτι θα έπρεπε να τους περιορίσουν σιγά - σιγά, χωρίς αιφνίδιες υπερβολές. Χάρη στην παρέμβαση της συζύγου του, οι αντιστάσεις του Αρκαδίου κάμφθηκαν και οι "άγιοι" πήραν το πολυπόθητο "Θείον γράμμα".  Η υλοποίηση της αυτοκρατορικής εντολής ανατέθηκε σε "άνδρα ζηλωτήν Χριστιανόν", σε κάποιον Κυνήγιο και "Προσκαλεσαμένη αυτόν η Αυγούστα, παρήγγειλεν αυτώ πάντα τα ειδωλεία έως εδάφους καταστρέψαι και πυρί παραδούναι". Επίσης του έδωσε τα απαραίτητα χρήματα, για να φέρει εις πέρας το θεάρεστο έργο του. Χρύσωσε και τους "άγιους πατέρες", τους οποίους στη συνέχεια χρύσωσε και ο σύζυγός της, Αυτοκράτορας Αρκάδιος και τότε αυτοί πήραν το δρόμο της επιστροφής. Για να δούμε τι πήραν από την Ευδοξία: "Ευθέως δε εκέλευσεν χρήματα ενεχθήναι, και ενεχθέντων, είπεν τω κυρίω μου τω επισκόπω Πορφυρίω· Λάβε, πάτερ, ταύτα τα δύο κεντηνάρια (μονάδα βάρους κατά την εποχή εκείνη, που αντιστοιχεί με 1000 λίτρες, δηλαδή 32,5 χιλιόγραμμα), και κτίσον ήν συνεταξάμην κτίζειν αγίαν εκκλησίαν εν τω μέσω Γάζης, και δήλωσόν μοι εάν έτι δεηθής χρημάτων, και ευθέως αποστέλλω. Κτίσον δε και ξενώνα, ίνα υποδέχη τους αδελφούς τους ενδημούντας τη ση πόλει και χορηγής αυτοίς επί τρείς ημέρας αναλώματα. Δέδωκεν δε και τω οσιωτάτω Ιωάννη (της Καισσαρείας) χρυσούς χιλίους και τίμια σκεύη αμφοτέροις, εις δε αναλώματα δέδωκεν αυτοίς ανά εκατόν χρυσούς. Ήνυσεν δε και ο προειρημένος οσιώτατος Ιωάννης ο επίσκοπος Καισσαρείας όσα ηβουλήθη προνόμια εις λόγον της αυτού εκκλησίας." Όσο για τον βασιλιά, "εκέλευσεν τοις επάρχοις ληγατεύσαι αυτοίς από δημοσίων Παλαιστίνης ανά χρυσού λίτρας είκοσι. Δέδωκεν δε και αυτός εις λόγον δαπανημάτων ανά δράκαν μιαν, άπερ ευρέθησαν ανά νομισμάτων πεντήκοντα" δηλαδή με τη χούφτα τους τα έδινε τα χρήματα, χώρια οι είκοσι λίτρες χρυσού στον καθένα από τα δημόσια έσοδα της Παλαιστίνης, δηλαδή, από τα χρήματα των φορολογουμένων "ειδωλολατρών". Ακολουθούν σκηνές καταστροφής, παράνοιας και απίστευτου χριστιανικού ψεύδους και συκοφαντίας. Σύμφωνα με τον Μάρκο, ένα άγαλμα της Αφροδίτης και η στήλη του γκρεμίστηκαν μόνα τους ή, ακριβέστερα, ο δαίμονας που κατοικούσε στο γλυπτό, τόσο τρόμαξε στη θέα του σταυρού που κρατούσαν οι Χριστιανοί, ώστε βγαίνοντας από αυτό το έσπασε σε πολλά κομάτια. Ένα από τα κομάτια αυτά, έσπασε το κεφάλι κάποιου "ειδωλολάτρη" ο οποίος ήταν κοντά στον βωμό και ενός άλλου του συνέτριψε τον ώμο μας λέει ο Μάρκος που έμαθε καλά το μάθημα της μεταποίησης των χριστιανικών εγκλημάτων σε θαύματα "Κυρίου" ( δες υπόθεση Ανανία και Σαπφείρας).  Χάρηκαν πολύ οι Χριστιανοί εκείνη την ημέρα, μας πληροφορεί ο Μάρκος, "οτι συνετρίβησαν οι θεοί των εθνών και εγένοντο ωσεί κονιορτός διασκορπιζόμενος από άλωνος θερινής", και όπως μας πληροφορούν οι Σιμωνοπετρίτες μεταφραστές και σχολιαστές, η έκφραση του Μάρκου προέρχεται από εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης, και συγκεκριμένα από το βιβλίο του Δανιήλ. Αντίστοιχες παραπομπές στην Παλαιά διαθήκη υπάρχουν πολλές στις σημειώσεις του βιβλίου.  Και τώρα καλούμαστε να χαρούμε και εμείς, Έλληνες όντες, γιατί τα αγάλματα των δικών μας θεών συνετρίβησαν και έγιναν σαν κουρνιαχτός που διασκορπίζεται σε θερινό αλώνι. Καλούμαστε να γιορτάζουμε και να τιμούμε την μνήμη του εν λόγω "αγίου" Πορφυρίου. Αυτή είναι η παράνοια της Ρωμιοσύνης και της Ελληνορθοδοξίας, δυστυχώς.Χάρηκαν πολύ οι Χριστιανοί εκείνη την ημέρα, μας πληροφορεί ο Μάρκος, "οτι συνετρίβησαν οι θεοί των εθνών και εγένοντο ωσεί κονιορτός διασκορπιζόμενος από άλωνος θερινής", και όπως μας πληροφορούν οι Σιμωνοπετρίτες μεταφραστές και σχολιαστές, η έκφραση του Μάρκου προέρχεται από εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης, και συγκεκριμένα από το βιβλίο του Δανιήλ. Αντίστοιχες παραπομπές στην Παλαιά διαθήκη υπάρχουν πολλές στις σημειώσεις του βιβλίου.  Και τώρα καλούμαστε να χαρούμε και εμείς, Έλληνες όντες, γιατί τα αγάλματα των δικών μας θεών συνετρίβησαν και έγιναν σαν κουρνιαχτός που διασκορπίζεται σε θερινό αλώνι. Καλούμαστε να γιορτάζουμε και να τιμούμε την μνήμη του εν λόγω "αγίου" Πορφυρίου. Αυτή είναι η παράνοια της Ρωμιοσύνης και της Ελληνορθοδοξίας, δυστυχώς. Η στήλη και το άγαλμα της Αφροδίτης ήταν μόνο η αρχή. Δέκα μέρες μετά καταφθάνει ο "θαυμάσιος" Κυνήγιος έχοντας μαζί του τον υπατικό και τον δούκα και πολλή στρατιωτική και πολιτική δύναμη. Στους θρήνους των "ειδωλολατρών", όταν ανακοινώνεται σε αυτούς η αυτοκρατορική εντολή απαντά η εξουσία στέλνοντας τους στρατιώτες να τους χτυπήσουν με ραβδιά και με ρόπαλα. Γνωστό και σήμερα το σκηνικό, αλλά πολλοί δεν γνωρίζουν ίσως, οτι έτσι, με τόση αγάπη δέχτηκαν την "θρησκεία της αγάπης" οι πρόγονοί μας!  Οι στρατιώτες μαζί με τον χριστιανικό όχλο, αφού συνάντησαν δυσκολίες πρόσβασης στο Μαρνείο (οι ιερείς του το κλείδωσαν και έφραξαν τις πόρτες με μεγάλους λίθους) όρμησαν στους άλλους ναούς. Σύμφωνα με τον Μάρκο: "... ετράπησαν επί τα άλλα ειδωλεία και τα μεν κατέστρεψαν, τα δε πυρί παρέδωκαν, αρπάσαντες πάντα τα εν αυτοίς σκεύη τίμια..." Και βέβαια κατέστρεψαν στη συνέχεια και το Μαρνείο. Θα ήταν φαιδρό το ανάγνωσμα στο σημείο αυτό, αν δεν περιέγραφε τόσο τραγικά γεγονότα, για όσους από εμάς είμαστε Έλληνες. Σύμφωνα με την διήγηση, ένα παιδί επτά ετών έδωσε τη λύση για την καταστροφή του ναού αυτού, που ήταν το καμάρι των κατοίκων της Γάζας, ρίχνοντας συνάμα και την συκοφαντία - μιλώντας περί ανθρωποθυσιών - σε αυτούς που τιμούσαν τον Κρηταγενή Δία στο Μαρνείο. Τι μπορεί να είπε ο επτάχρονος; Ας τα διαβάσουμε προσεκτικά: "Καύσατε τον ναόν τον ένδον έως εδάφους· πολλά γαρ δεινά γέγονεν εν αυτώ, μάλιστα αι ανθρώπων θυσίαι. Τοιούτω δε τρόπω καύσατε αυτόν. Αγάγετε υγράν πίσσαν θείον τε και στέαρ χοίρεον και μίξατε τα τρία και χρίσατε τας χαλκάς θύρας και επ' αυτάς το πύρ επιβάλετε, και ούτως πάς ο ναός καίεται· άλλως γαρ ούκ έστιν δυνατόν. Τον δε εξώτερον εάσατε συν τω περιβόλω. Και μετά το καήναι, καθάραντες τον τόπον, εκεί κτίσατε αγίαν εκκλησίαν. Μαρτύρομαι υμάς ενώπιον του θεού, άλλως μη γέννηται· ούτε γαρ εγώ ειμί ο λαλών, αλλ' ο Χριστός ο εν εμοί λαλών" Ιδού λοιπόν και μια περίπτωση δαιμονισμένου παιδιού, που ο δαίμων ο οποίος το κυρίευσε και μιλάει μέσα από αυτό είναι ο ... γλυκύτατος Ιησούς! Και για τι θέμα μιλάει ο Ιησούς; Μα φυσικά το αγαπημένο του θέμα, το οποίο, όπως σε πολλές περιπτώσεις έχουμε διαπιστώσει μέχρι τώρα, είναι το πύρ! Έτσι καταστράφηκε και το Μαρνείο της Γάζας και δεν έμεινε εκεί τίποτα που να θυμίζει οτι κάποτε την κατοικούσαν κάποιοι Έλληνες. Βέβαια κατά την καύση του Μαρνείου είχαμε και τον ... τυχαίο θάνατο ενός "ειδωλολάτρη": ένα φλεγόμενο ξύλο, λέει ο Μάρκος, έπεσε πάνω του (τυχαία) και του έσχισε το κεφάλι, ενώ το υπόλοιπο σώμα του ατυχούς ανθρώπου κάηκε. Ακολούθησαν καταστροφές και στα σπίτια και όπου έβρισκαν οι πράοι, μειλίχιοι και αγαπησιάρηδες χριστιανοί "είδωλα", δηλαδή έργα τέχνης, άλλα τα έκαιγαν και άλλα τα έριχναν στον βόρβορο. Την ίδια μοίρα επιφύλαξαν και στα βιβλία των "ειδωλολατρών" οι καλοκάγαθοι πιστοί της "θρησκείας της αγάπης". Κλείνοντας την παρουσίαση του βίου του Αγίου Πορφυρίου θα πρέπει να δώσω μια άποψη για τους υποψήφιους αγοραστές του βιβλίου. Λοιπόν, νομίζω οτι, για όσους θέλουν να μάθουν με κάθε λεπτομέρεια τα ανδραγαθήματα του αγίου της Ελληνορθοδοξίας Πορφυρίου, όπως και για αυτούς που θέλουν να ερευνήσουν την ψυχοσύνθεση, το πνευματικό επίπεδο και τον χαρακτήρα των ανθρώπων οι οποίοι ριζικά και αμετάκλητα κατέστρεψαν τα έργα του Ελληνικού πολιτισμού και μετέτρεψαν τους πολίτες σε πρόβατα μέσω του Χριστιανισμού, το βιβλίο αυτό είναι ανεκτίμητο βοήθημα. ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ  "ΑΓΑΠΗ" ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ                                                                                                                                                                                                                1650 Χρόνια κατοχής του ελληνικού λαού  από τούς  Βυζαντινοχριστιανούς  κατακτητές είναι πολλά!!1650 Χρόνια απαξίωσις του Ελληνισμού είναι πολλά!!1650 Χρόνια  απαξίωσις  της  Ελληνικής φιλοσοφίας είναι πολλά!!!1650  Χρόνια διώξεων των Ελλήνων μέσα στην ίδια την πατρίδα τους είναι πολλά!!!ΕΩΣ  ΕΔΩ ΦΤΑΝΕΙ!!!Θέλουμε πίσω τους προγόνους μας..Όλοι εμείς οι αδούλωτοι Έλληνες φωνάζουμε δυνατά ότι δεν είμαστε απόγονοι του Αβραάμ και  του Μωυσή αλλά είμαστε απόγονοι του Δευκαλίωνα και του Ορφέα!!Όλοι εμείς οι αδούλωτοι Έλληνες πρέπει να ενωθούμε πέρα από προσωπικές φιλοδοξίες και τυχόν διαφορές με ένα και μοναδικό όραμα τον επανελληνισμο τής πατρίδας μας ..Είναι ιερό καθήκον όλων μας  να αφήσουμε τις καρέκλες και να κατέβουμε όλοι μαζί ενωμένοι στον ελληνικό  λαό να του δείξουμε το αληθινό πρόσωπο του χριστιανισμού και τις συνθήκες επικράτησης του στην χώρα μας!!Είμαστε πάρα πολλοί όσο δεν μπορεί να φανταστεί ο καθένας από εμάς..Ο Έλληνας βαρέθηκε την ανθελληνική χριστιανική εξουσία και ειναι έτοιμος περισσότερο από κάθε φορά για την επιστροφή στις ρίζες του που είναι και ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας του..Ο Έλληνας πρέπει να αισθάνεται  περήφανος που είναι απόγονος  του Σωκράτη του Πυθαγόρα του Πλάτωνα  και τόσων άλλων μεγάλων Ελλήνων και ντροπή για τους ξενόφερτους Εβραίους Ιησού και Αβραάμ!!Τα  παιδιά μας πρέπει να μεγαλώνουν με τις διδαχες της Ελληνικής γραμματείας  και όχι της εβραϊκής!!Πρέπει η πνευματική ηγεσία του τόπου  να αναλάβει τις ευθύνες της και να συμμετάσχει στον αγώνα μας για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους βυζαντινούς κατακτητές!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ!!

**Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, επιδιώκοντας να αξιοποιήσει το καλό κλίμα στις σχέσεις με την κυβέρνηση, είχε από διετίας δώσει ρητές εντολές στην ΣΥΜΕΑΝ, την αναπτυξιακή εταιρεία που συστήθηκε ειδικά γι' αυτό το σκοπό, να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς στο σχεδιασμό των έργων που θα μπορούσαν να ενταχθούν στο Δ' ΚΠΣ. Το σχέδιο για τον Καρέα * Το πολυσυζητημένο συνοδικό μέγαρο στον Καρέα, προϋπολογισμού 17,7 εκατ. ευρώ, που περιλαμβάνει βιβλιοθήκη της Εκκλησίας (προϋπολογισμού 6,5 εκατ. ευρώ), κέντρο διάδοσης-προβολής της πληροφόρησης της Εκκλησίας (επίσης 6,5 εκατ. ευρώ) και κέντρο πληροφορικής της Εκκλησίας (4,7 εκατ. ευρώ). Βέβαια η υλοποίηση της επένδυσης αυτής είναι πολύπλοκη, καθώς υπάρχουν αντιδράσεις από το ΥΠΕΧΩΔΕ αλλά και από το δήμο Βύρωνα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, εάν η επένδυση «κολλήσει» η Εκκλησία θα χάσει τα συγκεκριμένα κονδύλια. * Εντυπωσιακά είναι επίσης τα ποσά που ζητεί η Εκκλησία για την αποκατάσταση ναών, όπως της Παναγίας στη Γαστούνη Ηλείας, προϋπολογισμού 3 εκατομμυρίων ευρώ. * Για την κατασκευή 21 βρεφονηπιακών σταθμών σε ολόκληρη τη χώρα, η Εκκλησία ζητεί 7,6 εκατ. ευρώ. Για την ανάπτυξη υποδομών κέντρων κακοποιημένων γυναικών στην Αθήνα και το Σιδηρόκαστρο 7,5 εκατ. ευρώ. Για τον εκσυγχρονισμό 42 γηροκομείων 30,3 εκατ. ευρώ και για την αποπεράτωση κέντρων ατόμων με ειδικές ανάγκες σε όλη την Ελλάδα, ζητεί 10 εκατ. ευρώ.  **Ο διευθύνων σύμβουλος της Αναπτυξιακής Εταιρείας της Εκκλησίας, Κώστας Σκαρίπας, τόνισε στην «Κ.Ε.»: «Εχουμε πάνω από 10 έργα, συνολικού προϋπολογισμού 50 εκατ. ευρώ, έτοιμα προς δημοπράτηση εντός του 2008. Εχουμε δημιουργήσει έναν αξιόπιστο φορέα διαχείρισης των κονδυλίων και υποσχόμαστε ότι δεν θα χάσουμε ούτε ένα ευρώ». **Αξιοσημείωτη όμως είναι η ταχύτητα που απορροφά κονδύλια η Εκκλησία της Ελλάδος, αφού μέσω της ΣΥΜΕΑΝ ήδη είχε εξασφαλίσει από το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 55 εκατ. ευρώ, με τα οποία χρηματοδοτούνται 14 έργα. Μέσα σε διάστημα λίγων μηνών τα έργα αυτά όχι μόνο έχουν δημοπρατηθεί, αλλά οι εργασίες ολοκληρώνονται το αργότερο στις αρχές του 2009. Τα έργα αυτά είναι τα πρώτα που εντάσσονται στα κοινοτικά προγράμματα με χρηματοδότηση εξ ολοκλήρου από την Κοινότητα και το κράτος, σε ποσοστό 75% από κοινοτικούς πόρους και 25% από πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, όπως προβλέπει και η νομοθεσία για τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όπως είναι η Εκκλησία.  Η Εκκλησία, δηλαδή, χωρίς να συνεισφέρει ούτε ένα ευρώ, θα αξιοποιήσει την, ούτως ή άλλως παραμελημένη, ιδιοκτησία της. **Αύξηση των εσόδων από την ακίνητη περιουσία προβλέπεται και στον προϋπολογισμό της Εκκλησίας για το 2008. Γύρω στα 12 εκατ. ευρώ εκτιμάται ότι θα μπουν στα ταμεία της τον επόμενο χρόνο από την εκμετάλλευση κατοικιών, γραφείων, καταστημάτων, χώρων στάθμευσης κ.λπ. σε όλη την Ελλάδα.  Είναι φανερό ότι υπάρχει πλέον στροφή προς μια πιο προσοδοφόρα διαχείριση των ακινήτων, από τα οποία πολλά ήταν κλειστά τα τελευταία χρόνια, άλλα κατέρρεαν λόγω παλαιότητας και άλλα είχαν εκμισθωθεί με πολύ χαμηλά ενοίκια. Τώρα, σε αρκετά κτίρια -κυρίως σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη- αρχίζουν εργασίες ανακαίνισης ώστε να αυξηθεί η απόδοσή τους, ενώ προβλέπεται και η ανέγερση νέων οικοδομών σε προνομιακά οικόπεδα που διαθέτει η Εκκλησία. Αυξημένες αναμένονται και οι αποδόσεις των μετοχών που κατέχει η Εκκλησία (Τράπεζα της Ελλάδος, Εθνική, Πειραιώς), αφού τα μερίσματα που θα εισπράξει το 2008 θα φθάσουν στα 6,3 εκατ. ευρώ. **Στον τομέα των δαπανών του προϋπολογισμού, αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι για τον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας θα διατεθούν τον επόμενο χρόνο 700.000 ευρώ, ενώ για το Ιντερνετ 150.000. Για τα έξοδα της αρχιγραμματείας υπολογίζονται 2,2 εκατομμύρια ευρώ , από 1,6 εκατ. που ήταν το 2007.  * Για την επιτροπή Διορθοδόξων Σχέσεων (ταξίδια, αποστολές στο εξωτερικό), υπολογίζεται το ποσό του 1,7 εκατ. ευρώ.  * Για την επιτροπή Δημοσίων Σχέσεων 213.850, ενώ για την αγορά... εγκολπίων, σταυρών, μεταλλίων και τη διοργάνωση δεξιώσεων εντός του 2008 υπολογίζεται να διατεθούν 135.000 ευρώ.  **Ωστόσο η «πολιτική» που επιδιώκει να εφαρμόσει πλέον η Εκκλησία είναι η εξεύρεση χορηγών που θα την απαλλάξουν από έξοδα διοργάνωσης συνεδρίων, ημερίδων κ.λπ.  Στα έκτακτα έξοδα περιλαμβάνονται και ποσά για τους πυρόπληκτους των νομών Ηλείας, Λακωνίας, Μεσσηνίας και Εύβοιας, που ανέρχονται σε 1 εκατ. ευρώ.

Η χερσόνησος του Άθω στην αρχαία Ελλάδα και η λατρεία της θεάς Άρτεμης

Αναπαράσταση του αγάλματος του "Αθώου Δία" στην κορυφή του όρους Άθω

Η Ελληνική ΅υθολογία αναφέρεται συχνά στη Χαλκιδική:  Το αρχαίο όνο΅α της Κασσάνδρας ήταν Φέγρα, δηλαδή τόπος της φωτιάς. Πιστεύεται ότι ήταν η γη των Γιγάντων και το πεδίο ΅άχης του πολέ΅ου ΅εταξύ των Θεών του Ολύ΅που και των Γιγάντων, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν να εκδιώξουν τους Θεούς από τον Όλυ΅πο. Σύ΅φωνα ΅ε ένα ΅ύθο, ο Εγκέλαδος, ένας από τους Γίγαντες, καταπλακώθηκε από βράχο που πέταξαν εναντίον του οι Θεοί του Ολύ΅που. Έτσι, ο "Εγκέλαδος-Σεισ΅ός" γίγαντας, είναι θα΅΅ένος στην Κασσάνδρα, αλλά ΅η έχοντας πεθάνει, από καιρό σε καιρό προσπαθεί να ελευθερωθεί από το βράχο που τον έχει καταπλακώσει και οι προσπάθειές του αποτελούν το φαινό΅ενο του σεισ΅ού.

Στο άλλο άκρο της Χαλκιδικής η χερσόνησος του Aθω πάλι σχη΅ατίστηκε και πήρε το όνο΅α της από το βράχο που έριξε εναντίον των θεών ο Γίγαντας Άθως. Η Σιθωνία οφείλει το όνο΅ά της στο Σίθωνα, το γιο του Ποσειδώνα.

Η Θεά Άρτεμις, ρωμαϊκό αντίγραφο ελληνικού πρωτοτύπου, τέλη 4ου αρχές 3ου αι. π.Χ.

Τα απολιθω΅ένα λείψανα ελεφαντοειδών και άλλων εξαφανισ΅ένων ειδών που βρέθηκαν στη Νικήτη και έχουν εντοπιστεί στα Βραστά, στην Τρίγλια κ.α. αποτελούν ΅άρτυρες ΅ιας άλλης εποχής, που ΅άλλον δεν είδε ποτέ ανθρώπινο γένος. Επίσης τα ευρή΅ατα στο Σπήλαιο των Πετραλώνων απέδειξαν ότι η παρουσία του ανθρώπου εδώ ξεπερνά τις 700.000 χρόνια, ενώ το κρανίο του αρχανθρώπου υπολογίζεται πως έχει ηλικία 200.000 ετών περίπου. Εγκαταστάσεις οργανω΅ένης κοινωνίας έχου΅ε στη Χαλκιδική από το 4.000 π.Χ. και οι παλαιότεροι κάτοικοί της ήταν Θράκες και Πελασγοί.

Τον 8ο αι. π.Χ. πλήθος κατοίκων καταφθάνει στην περιοχή, προερχό΅ενο κυρίως από την Χαλκίδα (εξ ού και η ονομασία "Χαλκιδική") και την Ερέτρια. Στο τέλος του 5ου αι. π.Χ. οι 32 σπουδαιότερες πόλεις ιδρύουν υπό την ηγεσία της Ολύνθου, το "κοινόν των Χαλκιδέων", το οποίο θα διαλυθεί το 379 π.Χ. από τους Σπαρτιάτες. Το 348 π.Χ. ο Φίλιππος ενσω΅ατώνει την περιοχή στο Μακεδονικό Βασίλειο. Στα Ελληνιστικά χρόνια ιδρύονται τρεις ΅εγάλες πόλεις: Κασσανδρεία (315), Ουρανούπολις (315) και Αντιγόνεια (στη ΅έση της Καλα΅αριάς το 280 π.Χ.). Το 168 π.Χ. περνά στα χέρια των Ρω΅αίων και παρακ΅άζει καθώς οι πόλεις της περιήλθαν υπό τον έλεγχο Ρω΅αίων ε΅πόρων κυρίως.

Ναός της Άρτεμης στην Έφεσο

Οι αρχαίοι Έλληνες αποίκησαν την χερσόνησο του Αγίου Όρους πολύ πριν εγκατασταθούν εκεί οι καλόγεροι, η οποία κατά τους αρχαίους χρόνους ονομάζονταν Ακτή. Ξέρουμε πως υπήρχαν  οκτώ πόλεις στην Ακτή: το Δίον, η Ολόφυξος,ο Άθως οι Ακροθώοι (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η Μονή Μεγίστης Λαύρας), οι Κλεωνές,η Απολλωνία,η Ουρανούπολη, το Παλαιώριο και η Θυσσός. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε την ακριβή θέση των οικισμών αυτών. Εικάζεται πως οι πρώτες τρεις βρισκόντουσαν στην ανατολική πλευρά και οι άλλες δύο στην δυτική.

Ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζει τη θάλασσα του Aθω «θηριωδεστάτη», μιας και το 492π.Χ. εκεί καταποντίστηκε ολόκληρος ο περσικός στόλος που είχε βάλει πλώρη για την Αθήνα υπό τον στρατηγό Μαρδόνιο. Χάθηκαν είκοσι χιλιάδες άνδρες και τριακόσια πλοία. Την εποχή των περσικών πολέμων η χερσόνησος αριθμούσε περί τις δέκα χιλιάδες κατοίκους. Πρέπει να έκαναν πολύ υγιεινή ζωή, μιας και σύμφωνα με τον Λουκιανό, ζούσαν εκατόν τριάντα χρόνια! Πολλοί από αυτούς ήταν Πελασγοί και Ετρούσκοι.

Αν και ήξεραν ελληνικά, μιλούσαν κι άλλες γλώσσες, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη. Οι πλυθησμοί που ζούσαν στην Ακτή τιμούσαν τους ίδιους θεούς με την λοιπή Ελλάδα. Στο υψηλότερο σημείο του Aθω ορθώνονταν ένα άγαλμα που ονομαζόταν ο "Αθώος Δίας" (εξ ου και η ονομασία Άθως), του οποίου η σκιά όταν έγερνε ο ήλιος λέγεται ότι άγγιζε τη Λήμνο. Οι πρώτοι κάτοικοι του Aθω λάτρευαν επίσης τη Δήμητρα, την Αφροδίτη, την Αρτέμιδα, τον Απόλλωνα και τον Ασκληπιό.

Κατά τον 4^ο αιώνα π.Χ. οι Αθηναίοι χάνουν τον έλεγχο της Χαλκιδικής, η οποία εντάσσεται στο βασίλειο της Μακεδονίας. Αργότερα, κατά τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής εποχής, επιδεινώνεται συνεχώς η παρακμή της Χαλκιδικής: πέραν του ζυγού των Ρωμαίων δέχεται μαζικές εισβολές Σλάβων και Βουλγάρων. Οι επιπλέον ταλαιπωρίες από τους πειρατές εξηγούν γιατί εγκαταλείπεται σταδιακά ο πληθυσμός της χερσονήσου. Έτσι, κατά τον 5^ο αιώνα μ.Χ. δεν κατοικεί πλέον κανείς στις πόλεις της Ακτής. Υπάρχουν μόνον αγάλματα ...;

Αντιθέτως κατά τα αρχαία χρόνια υπήρχε αυστηρό Άβατον για τους άντρες. Εκεί υπήρχαν ιερά της θεάς Αρτέμιδος, στα οποία βρίσκονταν οι ιέρειες της, νέες αγνές κοπέλες, και θεραπαίνιδες της θεάς.

Στη Μονή Μεγίστης Λαύρας υπάρχει μία μαρμάρινη αναθηματική ανάγλυφη πλάκα,στην οποία απεικονίζεται ένα τεράστιο αυτί εντός πλαισίου, πάνω από το οποίο υπάρχει εγχάρακτη η επιγραφή: ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ ΕΠΙΤΑΓΗΝ / ΑΝΕΘΗΚΕΝ. Από τους χαρακτήρες εξάγεται το συμπέρασμα ότι η πλάκα ανήκει στην κλασική ελληνική περίοδο και χρονολογείται στον Ε΄ - Δ΄ π.Χ. αιώνα. Η τοποθέτηση της αναθηματικής πλάκας στο συγκεκριμένο σημείο είναι αφιέρωμα κάποιας Νεβρίδος στην θεά Αρτέμιδα και αποτελεί απόδειξη πως υπήρχαν ελληνικοί ναοί οι οποίοι κατεστράφησαν από τους χριστιανούς μοναχούς.

Κατά την ομηρική εποχή, η θεά «ρυθμίζει την αγνότητα του πρωτόγονου βίου, όπου η μητρότητα συνδυάζεται με τη γονιμότητα αλλά όχι και με τον έρωτα».

Παραπέμπει στον Γάλλο φιλόσοφο και ιστορικό Πιέρ Γκριμάλ, ο οποίος παρατηρεί «μια ιδιοτυπία στη λατρεία της Αρτέμιδος: στην παρθένο θεά απευθύνονταν για να ζητήσουν βοήθεια κατά τον τοκετό», αφού μπορούσε να φανεί και κακότροπη, οπότε «οπλισμένη με τόξο, έριχνε ένα βέλος στην ετοιμόγεννη, δίνοντάς της αιφνίδιο θάνατο».

Αυτό συνδέει την Αρτέμιδα με την πρωιμότερη Ειλείθυια, η οποία, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Παυσανία, «λατρεύτηκε στη Δήλο ως εύλινος (αυτή που κλώθει καλά) και ταυτιζόταν φανερά με τη μοίρα. Η Ειλείθυια», προσθέτει ο Γκριμάλ, «είναι η θεά του τοκετού, δηλαδή της στιγμής κατά την οποία αρχίζει να ξετυλίγεται το νήμα της ζωής.

"Μήπως, λοιπόν, η Aρτεμις, η θεά του αιφνίδιου θανάτου, ήταν εκείνη που στην προομηρική ποίηση σπάει αυτό το νήμα;" Aλλωστε σ'; αυτήν μόνο αποδίδει ο Oμηρος το επίθετο «χρυσήλακτος», αυτή που κρατάει τη χρυσή ηλακάτη, τη χρυσή ρόκα.

Η θεά Άρτεμη

H Άρτεμη είναι μια από τις παλαιότερες, πιο περίπλοκες αλλά και πιο ενδιαφέρουσες μορφές του ελληνικού πανθέου. Κόρη του Δία και της Λητώς, δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων.

Η γέννηση της ιδιόρρυθμης θεάς τοποθετείται στο νησί Ορτυγία. Σ'; αυτό το άγονο πετρονήσι και μετά από φοβερές ταλαιπωρίες και περιπλανήσεις είχε καταφύγει η έγκυος Λητώ προκειμένου να κρυφτεί και να προφυλαχτεί από την καταδιωκτική μανία της νόμιμης συζύγου του Δία, της Ήρας. Εκεί και με τη βοήθεια όλων των γυναικείων θεοτήτων (εκτός της Ήρας) ήρθε στο φως η Άρτεμη και λίγο αργότερα ο αδερφός της ο Απόλλωνας.

Από τις πρώτες κιόλας ώρες της γέννησής της η Άρτεμη παίρνει πρωτοβουλίες. Αν και νεογέννητο βρέφος, βοηθά την εξουθενωμένη μητέρα της να ξεγεννήσει και το δεύτερο της παιδί και ταυτίζεται με τον τρόπο αυτόν με την Ειλείθυια, τη θεά του τοκετού. Πανέμορφη και πανέξυπνη η Άρτεμη, είχε από πολύ νωρίς κερδίσει την εκτίμηση των άλλων θεών. Ήδη από τα τρία της χρόνια είχε συγκεκριμένες απαιτήσεις, που αφορούσαν την ενδυμασία της, τον εξοπλισμό της και την ακολουθία της στην πιο αγαπημένη της ενασχόληση, το κυνήγι. Ήταν παιδί που ήξερε τι ήθελε και πραγματικά σταθερό και άκαμπτο στις αποφάσεις του.

Ο Δίας τη θαύμαζε για την επιμονή της και, λόγω της ευστροφίας της, της έτρεφε πολύ μεγάλη αγάπη και ικανοποιούσε όλες της τις επιθυμίες. Ένα από τα πρώτα πράγματα που ζήτησε η Άρτεμη σαν δώρο από τον πατέρα της ήταν η αιώνια αγνότητα και παρθενία. Πιστή και σταθερή σ'; ό,τι ζητούσε και τη δέσμευε, η παρθενική θεά δε σπίλωσε ποτέ ούτε το ήθος της, ούτε και το χαρακτήρα της. Σοβαρή και περήφανη, διατήρησε την αγνότητά της περιφρονώντας ερωτικές πολιορκίες κι επιθέσεις. Αφοσιωμένη στο κυνήγι και τη φύση, αδιαφόρησε για τις χαρές του γάμου και τις απολαύσεις του έρωτα. Με επιβολή και αυστηρότητα απαίτησε την αθωότητα και την παρθενικότητα όχι μόνο του εαυτού της, αλλά και των Νυμφών που την περιστοίχιζαν κι επίσης αυτών που με τις υπηρεσίες τους την τιμούσαν.

Ο ναός της Άρτεμης στην Έφεσο

Η Άρτεμη ήταν μια θεά αμείλικτη που ποτέ σχεδόν δε συγχωρούσε. Οποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα πιστεύω της και τις αρχές της άξιζε την τιμωρία της. Η αδυσώπητη οργή της ήταν έτοιμη να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή απέναντι στον παραβάτη των αυστηρών της κανόνων. Τα θανατηφόρα της βέλη στόχευαν διαρκώς θνητούς, θεούς και ήρωες που παρέβλεπαν την ύπαρξή της ή αμελούσαν τις αρχές και τη λατρεία της.

Διακρίνετε κάποιες ομοιότητες με την "αγία" των ιουδαιοχριστιανών Παναγία? Οι  ιουδαιοχριστιανοι κατέστρεψαν και βεβήλωσαν τον ιερό αυτό χώρο και στην θέση των Ελληνικών ναών έκτισαν εβραϊκές εκκλησίες.Ο αιμοσταγής και ανθέλληνας Κωνσταντίνος δώρισε τον ιερό χώρο του Άθω στους ιουδαιοχριστιανους προς ένδειξη ευγνωμοσύνης που τον συγχώρησαν για τα εγκλήματα του!!

ΤΑ ΦΩΤΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΒΡΑΪΚΗ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΧΑΝΟΥΚΑ!!                                          Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ  ΧΑΝΟΥΚΑ  ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ:ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΕΧΕΤΕ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΙΣΤΕ ΕΒΡΑΙΟΙ!!!ΕΔΩ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΦΩΤΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΧΑΝΟΥΚΑ!!ΨΕΥΤΟΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΤΕ ΑΝΤΙΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΕΙΣΤΕ Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!!ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΚΡΙΔΑ!!ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ!!!  

Το Χανουκά, η Γιορτή των Φώτων (Χάγκ Αουρίμ) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 του Εβραϊκού μήνα Κισλέβ και διαρκεί οκτώ ημέρες (φέτος από το βράδυ της Τετάρτης 1 Δεκεμβρίου 2010 έως και το Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010 - τελευταίο άναμμα της Χανουκιγιά το απόγευμα της Τετάρτης 8 Δεκεμβρίου). Στην Συναγωγή εισάγουμε το "Αλ Ανισίμ" στην Αμιντά και των τριών καθημερινών προσευχών (Σσαχαρίτ, Μινχά & Αρβίτ) ευχαριστώντας τον Θεό για το θαύμα που πραγματοποίησε ενώ μετα την Αμιντά του Σσαχαρίτ και πριν το Καντίς Τιτκαμπάλ τραγουδάμε τον ευχαριστήριο ύμνο Αλέλ που αποτελείται από συγκεκριμένους ψαλμούς του Δαυϊδ.   Στο σπίτι, ανάβουμε την Χανουκιγιά μόνον όταν πέσει η νύχτα και χρησιμοποιούμε ελαιόλαδο ή κεριά από παραφίνη αρκετά μεγάλα ώστε να μένουν αναμμένα τουλάχιστον μισή ώρα μετά το άναμμά τους. Αυτό συμβολίζει την θέλησή μας να φωτίσουμε το σκοτάδι που υπάρχει στον κόσμο μέχρις ότου, όπως λέει και ο Προφήτης Ησαϊας "ο κόσμος γεμίσει από την γνώση του Θεού". Ολα τα μέλη κάθε Εβραϊκής οικογένειας πρέπει να είναι παρόντα στο άναμμα της Χανουκιγιά, η οποία πρέπει να τοποθετείται ή μπροστά από ένα παράθυρο ή δίπλα στην είσοδο του σπιτιού έτσι ώστε να είναι ορατή από το δρόμο. Αυτό συμβολίζει ότι δεν πρέπει  να  "κρατάμε" το φώς μόνο για μάς αλλά πρέπει να το διαδίδουμε όσο πιο μακριά μπορούμε.Την Παρασκευή το βράδυ (φέτος 3/12/10) πρέπει να ανάψουμε τα κεράκια του Χανουκά  πριν τα κεριά του Σσαμπάτ. Από την ώρα που θα ανάψουμε τα κεριά του Σσαμπάτ και μέχρι να τελειώσει η τελετή της Αβνταλά, που σηματοδοτεί το τέλος του Σσαμπάτ και το ξεκίνημα μίας νέας εβδομάδας, δεν πρέπει ούτε να ξανανάψουμε την Χανουκιγιά, ούτε να την μετατοπίσουμε και ούτε να την "ετοιμάσουμε" με νέα κεριά για το άναμμα του Σαββατόβραδου. Η ίδια τελετουργία συνεχίζεται έως και το όγδοο βράδυ (ανάβουμε με τον Σσαμάσς το πρώτο κεράκι από τα αριστερά, ύστερα το διπλανό του και συνεχίζουμε έως ότου ανάψουμε τελευταίο το κεράκι που βρίσκεται στην δεξιότερη θέση της Χανουκιγιά). Ο τρόπος ανάμματος της Χανουκιγιά με την προσθήκη ενός επί πλέον κεριού καθημερινά, συμβολίζει ότι πρέπει πάντα να αυξάνουμε συνεχώς τις γνώσεις μας και τις καλές μας πράξεις (Μιτσβότ), να εμβαθύνουμε την πίστη μας στις αξίες και τις παραδόσεις της θρησκείας μας.  Η ίδια τελετουργία συνεχίζεται έως και το όγδοο βράδυ (ανάβουμε με τον Σσαμάσς το πρώτο κεράκι από τα αριστερά, ύστερα το διπλανό του και συνεχίζουμε έως ότου ανάψουμε τελευταίο το κεράκι που βρίσκεται στην δεξιότερη θέση της Χανουκιγιά). Ο τρόπος ανάμματος της Χανουκιγιά με την προσθήκη ενός επί πλέον κεριού καθημερινά, συμβολίζει ότι πρέπει πάντα να αυξάνουμε συνεχώς τις γνώσεις μας και τις καλές μας πράξεις (Μιτσβότ), να εμβαθύνουμε την πίστη μας στις αξίες και τις παραδόσεις της θρησκείας μας.

Για το άναμμα της Χανουκιγιά, ανάβουμε πρώτα το ειδικό κερί που ονομάζεται Σσαμάσς και το χρησιμοποιούμε για ν' ανάψουμε τα υπόλοιπα κεράκια ώς εξής: το πρώτο βράδυ (φέτος, Τετάρτη 1/12/10), θα ανάψουμε με τον Σσαμάσς ένα κεράκι που θα τοποθετήσουμε στο δεξιότερο σημείο της Χανουκιγιά όπως την βλέπουμε. Το επόμενο βράδυ (Πέμπτη 2/12/10), θα τοποθετήσουμε δύο κεράκια στις δύο δεξιές θέσεις της Χανουκιγιά και θα ανάψουμε με τον Σσαμάσς πρώτα το κεράκι που βρίσκεται στα αριστερά και ύστερα το κεράκι που βρίσκεται δίπλα του στην δεξιότερη θέση (βλ. τρόπος ανάμματος της Χανουκιγιά). 

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 του Εβραϊκού μήνα Κισλέβ και διαρκεί οκτώ ημέρες, εορτάζεται (σύμφωνα με τα βιβλία των Μακκαβαίων) η νίκη των εβραίων επί των στρατευμάτων του επίγονου του Μεγάλου Αλεξάν δρου, Αντίοχου του Επιφανούς (και η σφαγή των Ελλήνων που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη).

Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του ραβίνου Ahron Lopiansky, με τον τίτλο «Timepieces». Αναφέρεται στην μάχη Ελληνισμού-ιουδαϊσμού, υπό την οπτική ενός ραβίνου. Βρίσκεται γραμμένο στα αγγλικά στην εβραϊκή ιστοσελίδα Aish.com (και συγκεκριμένα στην σελίδα http://www.aish.com/h/c/b/48970041.html) όπου ταξινομούταν στην κατηγορία «Εορτολόγιο» (Holidays) και συγκεκριμένα στην ιουδαϊκή εορτή Χανουκά, κατά την οποία οι εβραίοι σύμφωνα με το βιβλίο των Μακκαβαίων, νίκησαν τα στρατεύματα του Επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς και κατέσφαξαν τους Έλληνες που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη.

Στην ίδια κατηγορία, βρίσκονται και κείμενα με τίτλο «Ελλάς, η Σκοτεινή Πλευρά», «Βλέποντας μέσα από το Σκότος», «Φωτίζοντας τις Ημέρες του Σκότους», «Η Δόξα του Ισραήλ εναντίον του Ελληνικού Κάλλους» κλπ ...; όπου παρουσιάζεται η «ένδοξη» κι «ανεπανάληπτη νίκη», του ιουδαϊσμού επί του Ελληνισμού, η οποία παρουσιάζεται θρησκευτικά από τους εβραίους σαν την επικράτηση του «φωτός σοφίας» από τον «εκλεκτό λαό»-Ισραήλ επί των «ανόητων», «βλαβερών» κι «άχρηστων» Ελλήνων, οι οποίοι σε κάθε τομέα (το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρεται στην φιλοσοφία ως τρόπος ζωής), αντιπροσωπεύουν το ...;«σκότος».  Πέραν του γνωστού και διάχυτου φαρισαϊσμού που εξέρχεται από τα γραμμένα ενός ραβίνου το κείμενο αυτό είναι ενδιαφέρον, κυρίως διότι αποτυπώνει την θεμελιακή αντίληψη ενός εβραίου έναντι της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Ως εκ τούτου, το κείμενο αυτό είναι απλά αντιπροσωπευτικό των όσων κατ' ουσίαν ένας ραβίνος κηρύττει σε μια συναγωγή την ημέρα που οι εβραίοι εορτάζουν την Χανουκά. 

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ  1. Την Χανουκά φροντίζουν να τιμούν δια κομματικού αντιπροσώπου οι κοινοβουλευτικοί μας «εθνοπατέρες» (περιλαμβανομένου και του ΛΑ.Ο.Σ - δείτε επισυναπτόμενο)  2.  Η Ορθοδοξία και η ελληνική Εκκλησία, εορτάζει κι αυτή το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός την 1η Αυγούστου, τιμώντας, όχι βέβαια τον Έλληνα Αντίοχο, αλλά τους Εβραίους « Αγίους Μακκαβαίους» καθώς και την μητέρα τους Σολομονή, ακόμα και τον διδάσκαλό τους Ελεάζαρο  [σύμφωνα με επίσημες διαδικτυακές χριστιανικές σελίδες (οι οποίες όμως πέφτουν σε αντιφάσεις), οι 7 αδελφοί Μακκαβαίοι πιστοί στον Θεό, βασανίστηκαν φρικτά και εκτελέσθηκαν από τον βάρβαρο, κακό Έλληνα βασιλιά γιατί δεν έφαγαν από τα απαγορευμένα φαγητά που τους πρόσφερε (!!!;;;). Τα συμπεράσματα δικά σας ...;]  ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΝΑ ΦΡΙΞΕΤΕ!!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      Τήν Τετάρτη, 8ην /21ην Δεκεμβρίου 2011,         ο Γενικός Στρατιωτικός Διοικητής των Κατεχομένων Περιοχών κ. Eitan Dangot μετά του κ. Moti Almog, Διευθυντού της Πολιτικής Στρατιωτικής Διοικήσεως καί άλλων ανωτέρων Ισραηλινών Στρατιωτικών παραγόντων καί του Διευθυντού του Tμήματος Χριστιανικών Υποθέσεων του Υπουργείου Θρησκευμάτων του Ισραήλ κ. Σεζάρ Μαρζηε καί Ισραηλινών Αστυνομικών της Παλαιάς Πόλεως των Ιεροσολύμων,  επεσκέφθησαν τό Πατριαρχείον.Τήν Στρατιωτικήν ταύτην ομάδα εδέχθη η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών καί Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Η επίσκεψις αυτή έλαβε χώραν, ως είπαν ο κ. Dangot  εις τόν Μακαριώτατον, προκειμένου εκείνος καί η συνοδεία αυτού νά ευχηθούν Αυτώ επί τη εγγιζούση... εορτή των Χριστουγέννων υγείαν καί Ειρήνη καί δύναμιν διά τήν εκπλήρωσης της ειρηνευτικής καί ποιμαντικής αποστολής του Πατριαρχείου καί προκειμένου νά πληροφορήσουν Αυτόν οτι ο Ισραηλινός Στρατός προέβη ήδη εις τήν προώθησή σειράς μέτρων διευκολυντικων της απρόσκοπτου επιτελέσεως της εορτής των Χριστουγέννων πρός χαράν καί ευφροσύνη όσων τό δυνατόν περισσοτέρων Χριστιανών.   Ο Μακαριώτατος δεχόμενος τούτους,  ευχαρίστησεν διά τά επί τη εορτή των Χριστουγέννων μέτρα ταύτα του Ισραηλινού Στρατού ως καί διά τήν υπ' αυτού άμεσου εκκένωσης της Ιερας Μονής του Τιμίου Προδρόμου παρά τόν τόπον της Βαπτίσεως εις Ιορδάνην εκ των καταληψιών αυτής.   Επί τη επισκέψει ταύτη ο Μακαριώτατος επέδωσε εις τόν κ. Dangot  καί εις τήν συνοδείαν του τό προσφάτως εκδοθέν υπό του Πατριαρχείου βιβλίον του καθηγητου κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου περί του τόπου της Βαπτίσεως εις τόν Ιορδάνην ποταμόν καί μικρογραφίαν της επτάφωτου λυχνίας της Εβραϊκής εορτής της Χανουκά!!!!!ΔΗΛΑΔΗ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΚΑΝΕ ΔΩΡΟ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΧΑΝΟΥΚΑ!!!ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!