TO ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ

ΔΕΝΔΡΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Ασυμφωνία στα Ευαγγέλια

  Πληροφορίες για τη ζωή του Ιησού -άν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για την καταγωγή του ειδικότερα πληροφορίες περιέχουν μόνο το πρώτο και το τρίτο Ευαγγέλια· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται, έχουν πλείστες αντιφάσεις. Η ιστορικότητα του Ιησού όμως θεωρείται αναμφισβήτητη, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να μελετήσουμε τι ακριβώς είναι καταγραμμένο. 

 

     «Κατά Ματθαίον», α΄ 1-17:

     «Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού του Δαβίδ, υιού του Αβραάμ.  Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού, Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Ναασσών, Ναασσών δε εγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δε εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρουθ, Ωβήδ δε εγέννησε τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δε εγέννησε τον Δαβίδ τον βασιλέα. Δαβίδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δε εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησε τον Ασά, Ασά δε εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησε τον Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησε τον Οζίαν, Οζίας δε εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησε τον Άχαζ, Άχαζ δε εγέννησε τον Εζεκίαν, Εζεκίας δε εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δε εγέννησε τον Αμών, Αμών δε εγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δε εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος. Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησε τον Ζοροβάβελ,  Ζοροβάβελ δε εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησε τον Αζώρ, Αζώρ δε εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησε τον Ελιούδ, Ελιούδ δε εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. Πάσαι ουν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαβίδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαβίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες».

     «Κατά Λουκάν», δ  23-38:

     «Και αυτός ην ο Ιησούς ωσεί ετών τριάκοντα αρχόμενος, ων, ως ενομίζετο, υιός Ιωσήφ, του Ηλί, του Ματθάν, του Λευΐ, του Μελχί, του Ιωαννά, του Ιωσήφ, του Ματταθίου, του Αμώς, του Ναούμ, του Εσλίμ, του Ναγγαί, του Μαάθ, του Ματταθίου, του Σεμεΰΐ, του Ιωσήχ, του Ιωδά, του Ιωαννάν, του Ρησά, του Ζοροβάβελ, του Σαλαθιήλ, του Νηρί, του Μελχί, του Αδδί, του Κωσάμ, του Ελμωδάμ, του Ηρ, του Ιωσή, του Ελιέζερ, του Ιωρείμ, του Ματθάτ, του Λευϊ, του Συμεών, του Ιούδα, του Ιωσήφ, του Ιωνά, του Ελιακίμ, του Μελεά, του Μαϊνάν, του  Ματταθά,   του  Νάθαν,  του  Δαβίδ,  του  Ιεσσαί,  του  Ωβήδ,  του Βοόζ, του Σαλμών, του Ναασών, του Αμιναδάβ, του Αράμ, του Ιωράμ, του Εσρώμ, του Φαρές, του Ιούδα, του Ιακώβ, του Ισαάκ, του Αβραάμ, του Θάρα, του Ναχώρ,  του Σερούχ, του Ραγαύ, του Φάλεκ, του  Έβερ, του Σαλά, του Καϊνάν, του Αρφαξάδ, του Σημ, του Νώε, του Λάμεχ, του Μαθουσάλα, του Ενώχ, του Ιάρεδ, του Μαλελεήλ, του Καϊνάν, του Ενώς, του Σηθ, του Αδάμ, του Θεού».

 

      Παρατηρήσεις επί των αναγραφομένων στις ανωτέρω περικοπές:

     - Κανείς εκ των δύο ευαγγελιστών δεν αναφέρει καμμία χρονολογία.

     - Εκτός από τη μητέρα του Ιησού Μαρία (Μαριάμ) ελάχιστα ονόματα άλλων γυναικών προγόνων του αναφέρονται. Ο Ματθαίος αναφέρει συνολικά μόνο τέσσερις γυναίκες κι ο Λουκάς καμμία.

     - Η μία γενεαλογία φθάνει μέχρι τον Αβραάμ, ενώ η άλλη μέχρι το Θεό.

     - Ο Ματθαίος αναφέρει, ότι από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Ιησού είναι γενεές 14, αλλά παραθέτει 13.

     - Εκτxς από τον πατέρα του Ιησού Ιωσήφ, και τον παππού του Ματθάν, δεν υπάρχει συμφωνία σε κανένα από τα 40 κατά Ματθαίον και 77 κατά Λουκάν ονόματα των προγόνων του. Υπενθυμίζεται, ότι τα βιβλία αυτά θεωρούνται από τους χριστιανούς θεόπνευστα.

     - Δέν υπάρχει κανένα όνομα Ελληνικό, εις πείσμα των ελληνορθοδόξων «θεωρητικών», που τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να προπαγανδίζουν τη δήθεν ελληνική καταγωγή του Ιησού.

     - Τα ίδια τα ευαγγέλια μας λένε, ότι «η σύλληψις εν γαστρί» της Μαριάμ,  όπως της ανακοίνωσε ο άγγελος Γαβριήλ, έγινε με το Άγιο Πνεύμα («κατά Λουκάν», α΄ 26-41). Εφ΄ όσον ο Ιωσήφ δεν έπαιξε κανένα ρόλο σ΄ αυτήν την εγκυμοσύνη, όλη η παρατιθέμενη γενεαλογία των ανδρών «προγόνων» του Ιησού δεν έχει κανένα νόημα.

    Αν εξετάσουμε τη γενεαλογία που παραθέτει ο Λουκάς, η οποία φθάνει μέχρι τον Θεό, από τον Ιησού μέχρι τον Αδάμ είναι 77 γενεές. Πολλαπλασιάζοντας το 77 επί τον μέσο όρο των 30 ετών για κάθε γενιά, βρίσκουμε τον αριθμό 2.210. Ο πρώτος άνθρωπος δηλαδή, σύμφωνα με τον χριστιανισμό, περπάτησε στη γη το 2.210 π.Χ.. Η Παλαιά Διαθήκη βέβαια ισχυρίζεται σχετικά με τη διάρκεια ζωής μερικών από τους «προπάτορές» μας, ότι ορισμένοι εξ αυτών έζησαν μερικές εκατοντάδες χρόνια (π.χ. Νώε, Μαθουσάλας κ.τ.λ.). Αυτό δεν αλλάζει τίποτε. Το πολύ-πολύ να πάει η ημερομηνία αυτή 2-3 χιλιετίες πιο πίσω.

*   *   *

     Όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να δεχθεί την ιστορικότητα μιας προσωπικότητας, την οποία αναφέρουν μόνο δύο πηγές -τα ευαγγέλια, που σημειωτέον από κανέναν δεν θεωρούνται ιστορική πηγή- κι οι οποίες, παρ΄ όλο που βρίσκονταν τόσο κοντά σε αυτήν την προσωπικότητα, διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους.

"ΕΝ ΦΑΤΝΗ ΤΩΝ Α-ΛΟΓΩΝ..."

Οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων για το σκηνικό τής γέννησης τού Ιησού.

Οι σιωνιστικές δοξολογίες, τα κηρύγματα μίσους και οι ανθελληνικοί λειτουργικοί ύμνοι, που ψάλλονται στους ναούς τής Ρωμιοσύνης τα Χριστούγεννα.

Άγγελοι, φάτνη, πρόβατα, βοσκοί, μάγοι, κ.ά. συνθέτουν το σκηνικό τής εορταζόμενης από τους χριστιανούς επετείου τής γέννησης τού Ιησού, όπως περιγράφεται στα ευαγγέλια, τα οποία όμως παρουσιάζουν πλήρως αντικρουόμενες περιγραφές, που δεν αντέχουν στο φώς της κριτικής. 

Χριστιανοί απολογητές με διάφορους συνοδοιπόρους τους προπαγανδίζουν επί πλέον, ότι το μήνυμα, που στέλνει στον κόσμο η γέννηση τού Χριστού είναι η αγάπη. Μελετώντας όμως -όχι μόνον την Αγία Γραφή- αλλά και τους χριστουγεννιάτικους λειτουργικούς ύμνους τής Εκκλησίας διαπιστώνεται, ότι με την υποτιθέμενη γέννηση τού Ιησού όχι μόνο δεν κηρύχθηκε η αγάπη στόν κόσμο, αλλά τό μίσος, ο ρατσισμός και ο σιωνισμός. 

Επισήμως πατέρας τού Ιησού είναι ο Γιαχβέ, ο οποίος γονιμοποίησε τη Μαριάμ με τη βοήθεια τού αρχαγγέλου του, Γαβριήλ. Αλλά εξ ίσου επισήμως ο Χριστός είναι γιός τού μνηστήρα τής Μαριάμ, Ιωσήφ, γι΄ αυτό οι ευαγγελιστές παραθέτουν το γενεαλογικό δένδρο τού «μνήστορος» ξυλουργού, για να αποδείξουν δηλαδή, ότι ο ιδρυτής τής χριστιανικής θρησκείας έχει, μέσω Ιωσήφ, το αίμα τού Δαβίδ, τού Αβραάμ κ.λπ. Όμως και σ΄ αυτό ή δεν συμφωνούν ή τερατολογούν. Κι όμως το χάος αυτό των θεόπνευστων δήθεν βιογραφικών πληροφοριών και απολύτων αληθειών γύρω από τον αρχηγό τού χριστιανισμού δεν εμποδίζει την τυφλή πίστη των ανθρώπων. Στην εικόνα: «Ο Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου», πίνακας τού Ελ Γκρέκο, όπου ο Γαβριήλ εξομολογείται τον... έρωτα τού Θεού προς τη Μαριάμ.) 

Πληροφορίες για τη ζωή τού Ιησού -αν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες, που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για τη γέννησή του πληροφορίες περιέχουν μόνο το «κατά Ματθαίον» και το «κατά Λουκάν»· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται κι έχουν πλείστες αντιφάσεις. Ας εξετάσουμε μερικές χαρακτηριστικές: 

Το γενεολογικό δένδρο τού Ιησού

Στο «κατά Ματθαίον» παρατίθενται 41 γενιές, ενώ στο «κατά Λουκάν» 78, οι οποίες δεν συμφωνούν ούτε στο όνομα τού πατέρα του Ιωσήφ. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Το γενεολογικό δένδρο τού Ιησού). 

Ο τόπος καταγωγής τού Ιησού

Ο Ιησούς, σύμφωνα με τον Ματθαίο, γεννήθηκε στην Βηθλεέμ και μετοίκησε αργότερα στην πόλη Ναζαρέτ (β΄ 23), ενώ, σύμφωνα με τον Λουκά, οι γονείς του κατοικούσαν στη Ναζαρέτ και πήγαν στην Βηθλεέμ, για να γεννηθεί ο Ιησούς εκεί (β΄ 4).

Την πόλη Ναζαρέτ δεν την αναφέρουν ούτε το Ταλμούδ, ούτε ο Ιώσηπος, ούτε τα ρωμαϊκά αρχεία κι αυτό γιατί τέτοια πόλη την εποχή τής γέννησης τού Ιησού δεν υπήρχε. Η λέξη που βρήκαν οι συντάκτες των  ευαγγελίων -εβραίοι τής  διασποράς- σε τρία  βιβλία  τής «Παλαιάς Διαθήκης» («Αριθμοί», «Κριταί» και «Σαμουήλ Α΄»)  ήταν «Ναζίρ»  (άνθρωπος αφιερωμένος στο θεό) και για την ακρίβεια «ΝΖΡ», δεδομένου, ότι οι εβραίοι έγραφαν μόνο τα σύμφωνα κι ο αναγνώστης καλούνταν να μαντέψει τα ενδιάμεσα φωνήεντα. [«Ιδού θέλεις συλλάβει και θέλεις γεννήσει υιόν, και ξυράφιον δεν θέλει αναβήσεται επί τήν κεφαλήν αυτού διότι το παιδίον θέλει είσθαι Ναζηραίος εις τον Θεόν» («Κριταί», ιγ΄ 5)]. Η αδυναμία των συντακτών των ευαγγελίων να κατανοήσουν την εβραϊκή αυτή λέξη κι η πλήρης τους άγνοια σχετικά με την γεωγραφία τής περιοχής τούς οδήγησε στο να εκλάβουν τη λέξη «ΝΖΡ» ως πόλη τής Γαλιλαίας. Το πρόβλημα έλυσε η χριστιανική ηγεσία ιδρύοντας τον 8^ο αι. μ.Χ. την πόλη Ναζαρέτ, που υπάρχει έως σήμερα. 

Η «σύλληψις εν γαστρί» της Μαριάμ, όπως τής ανακοίνωσε ο αρχάγγελος Γαβριήλ, έγινε με το Άγιο Πνεύμα («κατά Λουκάν», α΄ 26-38). Εφ΄ όσον ο Ιωσήφ δέν έπαιξε κανένα ρόλο σ΄ αυτή την εγκυμοσύνη, η παραπλεύρως απεικόνιση όλων των αγίων «προπατόρων  προγόνων» τού Ιησού δεν έχει κανένα νόημα. Διευκρινίζεται επίσης, ότι σε κανένα ευαγγέλιο δεν αναφέρεται, ότι ο Ιωσήφ ήταν γέρος.

Οι δήθεν «προφητείες» για τη γέννηση

Προσπαθώντας οι ευαγγελιστές να αποδείξουν, ότι τόσο η γέννηση, όσο κι άλλα γεγονότα τής ζωής τού Ιησού είχαν προφητευθεί στην «Παλαιά Διαθήκη», απομόνωσαν και συνέρραψαν λέξεις και φράσεις της, οι οποίες όμως, αναφέρονται σε άλλα άσχετα θέματα και καμμιά τους δεν προφητεύει τίποτε. 

Η χρονολογία τής γέννησης

Χαρακτηριστικό των ευαγγελίων είναι, ότι δεν αναφέρουν καμμία χρονολογία. Τα στοιχεία δε, που παραθέτουν, είναι τόσο αλληλοαναιρούμενα, ώστε κανείς ερευνητής δεν επαλήθευσε, ότι τα περί τής γέννησης έλαβαν χώρα το έτος 0, το αντίθετο μάλιστα. 

Πόσοι ήταν οι μάγοι; Πουθενά στα ευαγγέλια δεν αναφέρεται ότι ήταν τρεις, αλλά ότι έφεραν τρία δώρα. Για μάγους και υπέρλαμπρο άστρο κάνει λόγο μόνο ο Ματθαίος, ο οποίος όμως αγνοεί φάτνη, αγγέλους και ποιμένες (α΄ 18 - β΄ 23), για τους οποίους κάνει λόγο ο Λουκάς, ο οποίος όμως αγνοεί τους μάγους και το άστρο (β΄ 4-20). Η προσκύνηση των μάγων δεν έγινε στη φάτνη καθ΄ ότι, «ελθόντες (οι μάγοι) εις την οικίαν, εύρον το παιδίον μετά τής Μαριάμ, τής μητρός αυτού και πεσόντες προσεκύνησαν αυτό» («Κατά Ματθαίον», β΄ 11). Το ίδιο και για το άστρο, το οποίο έλαμπε επάνω από την οικία κι όχι επάνω από την φάτνη ή από κάποιο σπήλαιο, όπως συνήθως εικονίζεται στις αγιογραφίες τής γέννησης. («Κατά Ματθαίον», β΄ 9.) (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Όταν η αρχαία οντολογία γίνεται μέσον εξουσιασμού...).

Ο μήνας τής γέννησης

«Εν εκείναις δε ταίς ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά του Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη», ενώ κατά τη γέννηση «οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς» («κατά Λουκάν», β΄ 1 και 8). Στις 25 Δεκεμβρίου, σε πλήρη χειμώνα, ούτε απογραφές γίνονται, ούτε οι ποιμένες διανυκτερεύουν στους αγρούς -ειδικά στη Βηθλεέμ- η οποία κείται σε υψόμετρο 800-900 μέτρων και το ψύχος εκεί είναι δριμύ τον χειμώνα. 

Επειδή οι ιουδαιοχριστιανοί πίστευαν, ότι ο Αδάμ πλάστηκε την 6^η ημέρα και δεδομένου, ότι δεν γνώριζαν πότε γεννήθηκε ο Ιησούς παραδέχθηκαν, πως γεννήθηκε την ίδια ημέρα και γιόρταζαν αρχικά τη γέννησή του στις 6 Ιανουαρίου (Θεοφάνεια). Πάνδημος όμως εορτή συμποσίων κι ευθύμων συγκεντρώσεων πολύ αγαπητή στο λαό ήταν η ημέρα τής γέννησης τού Ήλιου, η οποία γιορταζόταν από τούς εθνικούς μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, όταν η ημέρα άρχιζε να μεγαλώνει, ενώ από τούς Εβραίους γιορταζόταν κάτι αντίστοιχο, το Χανουκά, η εβραϊκή Γιορτή των Φώτων. Πολύ αργότερα, μετά τον ε΄ αι. μ.Χ. η εκκλησία υιοθέτησε τη γιορτή αυτή και καθιέρωσε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Χριστούγεννα και Χανουκά).

Παρουσιάστηκε άγγελος και σε ποιόν;

Σύμφωνα με τον Λουκά ο άγγελος παρουσιάστηκε στη Μαριάμ και τής εκμυστηρεύτηκε την επιλογή τού Γιαχβέ προς το άτομό της (α΄ 26-38). Ο Ματθαίος το αγνοεί αυτό και παρουσιάζει τον άγγελο να πηγαίνει στον Ιωσήφ. Μόλις η Μαριάμ κατέστη έγκυος πρίν «συνέλθη» μετά τού Ιωσήφ, ο μνηστήρας της «μή θέλων να θεατρίση αυτήν, ηθέλησεν να απολύση αυτήν κρυφίως» (α΄ 18-19). Στο όνειρό του όμως, φάνηκε ο άγγελος, ο οποίος τού εξήγησε το υπερφυσικό τού γεγονότος. Παρ΄ όλο που τελικά κι οι δυο υποτίθεται, ότι γνώριζαν, ότι θα γεννούσαν το γιο τού Γιαχβέ, όταν έγινε δώδεκα ετών, ενώ τον είχαν χάσει, τον βρήκαν στο ναό, τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Δεν ηξεύρετε ότι πρέπει να είμαι εις τα τού πατρός μου; Και αυτοί δεν εννόησαν τον λόγο, τον οποίον ελάλησε προς αυτούς». («κατά Λουκάν», β΄ 42-50). Δηλαδή, τόσο ο Ιωσήφ, όσο και η Μαριάμ φέρονται να αγνοούν ή να έχουν ξεχάσει τα λόγια τού αγγέλου. 

Ήταν αειπάρθενος η Μαριάμ;

«Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαριάμ μετά τού Ιωσήφ, πρίν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου», («κατά Ματθαίον», α΄ 18)· κρίνος δεν αναφέρεται πουθενά. Το «πρίν συνέλθωσιν» σημαίνει, ότι κάποια στιγμή αργότερα «συνήλθαν», το οποίο επαναλαμβάνει μέ άλλα λόγια μερικές παραγράφους πιό κάτω ο Ματθαίος: «Και δεν εγνώριζεν αυτήν (την Μαριάμ ο Ιωσήφ), εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» (α΄ 25). Δεν την γνώριζε μέχρι που γέννησε, επομένως την γνώρισε μετά. Εξ άλλου, για να αναφέρεται ο Ιησούς ως πρωτότοκος γιος τής Μαριάμ, σημαίνει, ότι αργότερα έκανε κι άλλα παιδιά. Ως  «πρωτότοκο» γιό τής Μαριάμ αναφέρει τον Ιησού και ο Λουκάς (β΄ 7). 

Τα παιδιά τής Μαριάμ και αδέλφια τού Ιησού αναφέρονται σε πολλά σημεία τού ευαγγελίου [Ματθαίος (ιβ΄ 46-50), Μάρκος (γ΄ 31-35), Λουκάς (η΄ 19-20) κ.λπ.]. Ο Μάρκος  αναφέρει: «Ουχ ούτός εστιν ο τέκτων, ο υιός τής Μαρίας, αδελφός δε Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και ουκ εισίν αι αδελφαί αυτού ώδε προς ημάς; και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ» (στ΄ 3).

Η σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη αναφέρεται μόνον στο «κατά Ματθαίον» (β΄ 16). 14.000 άρρενα νήπια σφαγιάσθηκαν σύμφωνα με την εκκλησία, που τιμά «τη μνήμη τους» στις 29 Δεκεμβρίου. Ο πληθυσμός τής Βηθλεέμ, με 28.000 άρρενα και θήλεα νήπια έως δύο ετών θα πρέπει να ήταν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και ένα εκατομμύριο. Αστειότητες. Και γιατί ο Ηρώδης να σκοτώσει τόσα νήπια έως δύο ετών εφ΄ όσον ήξερε την ακριβή ηλικία τού νεογέννητου Ιησού; Κανείς ιστορικός δεν κάνει λόγο για μια τόσο αποτρόπαιη πράξη. Ακόμη κι ο Ιουδαίος Ιώσηπος, που αφιέρωσε αρκετά κεφάλαια της ιστορίας του στον Ηρώδη, τον οποίο κατηγορεί μάλιστα για μια σειρά δολοφονιών μελών τής οικογένειάς του, δεν κάνει λόγο για μιά τέτοιας έκτασης σφαγή.

Ποιό όνομα δόθηκε στο Χριστό;

«Και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι μεθ' ημών ο Θεός». («Κατά Ματθαίον»,  α΄ 23).

«Και εκάλεσεν το όνομα αυτού Ιησούν». (Ο ίδιος δύο παραγράφους πιό κάτω , α΄ 25).

«Διά να πληρωθή το ρηθέν διά των προφητών, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθή». (Ο ίδιος, β΄ 23).

Ήταν ο Ιησούς μονογενής γιος τού Γιαχβέ;

Όχι, διότι η «Γένεσις» κάνει λόγο γιά γιους τού Γιαχβέ: «Ιδώντες οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας» (στ΄ 2).

Παναγιά η Γαλακτοτροφούσα.  Πρόκειται για εικόνα τού 1784 (Βυζαντινό Μουσείο Πολιτισμού) με εντελώς ασυνήθιστο θέμα. Παρατηρείστε, ότι το στήθος τής Παναγίας παρουσιάζεται σαν κολλημένο στον δεξιό της ώμο, ο δε Ιησούς δεν έχει  χαρακτηριστικά θηλάζοντος βρέφους, αλλά μικρού παιδιού.  Αυτή είναι η «απαράμιλλη βυζαντινή τέχνη», που διατείνονται οι ελληνορθόδοξοι.

Τα εγκλήματα τού «γλυκύτατου» Ιησού

Οι χριστιανοί απολογητές αντιπαρέρχονται τις κραυγαλέες αντιφάσεις των -θεόπνευστων- ευαγγελίων και προσπαθούν να επικεντρώσουν την προσοχή τού ανυποψίαστου «ποιμνίου» στη σημασία τής γέννησης του «γλυκύτατου» Ιησού για τούς ανθρώπους και -ειδικότερα- στο νόημα τής γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο -σύμφωνα με την προπαγάνδα τους- είναι η αγάπη.

O θεός των χριστιανών είναι τριαδικός (Αγία Τριάς) αποτελείται από τρείς υποστάσεις αδιαίρετες κι ομοούσιες: τον πατέρα (Γιαχβέ), τον γιο (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι). (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Πατήρ, υιός και άγιο ψέμα).  Στην «Παλαιά Διαθήκη» περιγράφονται πλήθος εγκλημάτων καθώς καί ρατσιστικών κι αποτρόπαιων πράξεων τού Γιαχβέ, οι οποίες κατά κανόνα υπερβαίνουν τα όρια τής κοινής λογικής. Ας εξετάσουμε δειγματοληπτικά ορισμένα από τα εγκλήματα τού Γιαχβέ, για τα οποία δεν είναι αμέτοχος ο Ιησούς, αλλά -τουναντίον- συνένοχος:

«Και θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς, όσους επεστράτευσαν κατά τής Ιερουσαλήμ· η σάρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών, και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθεί εκ των οπών αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθεί εν τω στόματι αυτών». («Ζαχαρίας», ιδ΄ 12).

«Θέλω μεθύσει τα βέλη μου από αίματος και η μάχαιρά μου θέλει καταφάγει κρέατα από του αίματος των πεφονευμένων και των αιχμαλώτων, από τής κεφαλής των αρχόντων των εχθρών.» («Δευτερονόμιον», λβ΄ 42).

«Και εγεννήθησαν οι πεσόντες εν τη ημέρα εκείνη από ανδρός και έως γυναικός δώδεκα χιλιάδες, πάντας τούς κατοικούντας Γαι, πλην των κτηνών και των σκύλων των εν τη πόλει, πάντα α επρονόμευσαν εαυτοίς οι υιοί Ισραήλ κατά πρόσταγμα Κυρίου, ον τρόπον συνέταξε Κύριος τω Ιησοί.» («Ιησούς τού Ναυή», η΄ 25-27).

«Και πατάξω πάντας τούς κατοικούντας εν τη πόλει ταύτη, τούς ανθρώπους και τα κτήνη, υπό λοιμού μεγάλου θέλουσι αποθάνει.» («Ιερεμίας», κα΄ 6).

«Μεσούσης τής νυκτός, ο Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, από τού πρωτοτόκου τού Φαραώ τού καθημένου επί τού θρόνου, έως τού πρωτοτόκου τού αιχμαλώτου τού εν τω δεσμωτηρίω και πάντα τα πρωτότοκα των κτηνών.» («Έξοδος», ιβ΄ 29).     

«Τους βωμούς αυτών θέλεις καταστρέψει και τα είδωλα αυτών θέλεις συντρίψει και τα άλση αυτών θέλεις κατακόψει.» («Έξοδος», λδ΄ 13). 

«Και τας σφηκίας αποστελεί Κύριος ο Θεός σου εις αυτούς, έως αν εξολοθρευθώσιν όσοι εναπελείφθησαν και εκρύπτοντο από προσώπου σου ... και θέλει εξαλείψει Κύριος ο Θεός σου τα έθνη ταύτα από προσώπου σου κατά ολίγον ολίγον. Δεν δύνασαι να αφανίσης αυτούς πάραυτα, διά να μήν πληθυνθώσιν εναντίον σου τα θηρία του αγρού. Και παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τάς χείρας σου και θέλει φθείρει αυτούς εν φθορά μεγάλη, εωσού εξολοθρευθώσι.» («Δευτερονόμιον», ζ΄ 20). Για να μην γλυτώσει κανείς ο Κύριος στέλνει και σφήκες, για να εντοπίσουν όσους θα έχουν κρυφτεί. Η γενοκτονία όμως, πρέπει να γίνει σιγά-σιγά μη τυχόν και ερημωθεί η γη και γεμίσει με άγρια θηρία.

«Ότι πυρ εξήφθη εν τω θυμώ μου, και θέλει εκκαυθή έως εις τα κατώτατα τού Άδου κάτω. Και θέλει καταφάγει την γήν και τα γεννήματα αυτής, φλέξει θεμέλια όρεων. Συνάξω εις αυτούς κακά και πάντα τα βέλη μου θέλω εκκενώσει επ' αυτούς... Οδόντας θηρίων εξαποστελώ επ' αυτούς.» («Δευτερονόμιον», λβ΄ 22-24).

«Κατηραμένος ο καρπός τής κοιλίας σου και τα γεννήματα τής γής σου... αι αγέλαι των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου... Προσκολλήσαι Κύριος εις σε το θανατικόν ... Θέλει σε πατάξει ο Κύριος με μαρασμόν και με πυρετόν και με ρίγος και με φλόγωσιν και με μάχαιραν και με ανεμοφθορίαν και με ερυσίβην.. Θέλει σε πατάξει ο Κύριος εις τα γόνατα και εις τα σκέλη με πληγήν κακήν... Και θέλει φάγη τα έκγονα της κοιλίας σου, από των σαρκών των  υιών σου και των θυγατέρων σου.» («Δευτερονόμιον, κη΄ 15-69). 

«Ιδού εγώ θέλω εκτείνει την χείρα μου επί τούς Φιλισταίους και θέλω εκκόψει τούς Χερεθαίους και εξαφανίσει το υπόλοιπον των λιμένων τής θαλάσσης. Και θέλω κάμει επ΄ αυτούς μεγάλην εκδίκησιν εν ελεγμοίς θυμού. Και θέλουσι γνωρίσει, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν εκτελέσω την εκδίκησίν μου επ΄ αυτούς.» («Ιεζεκιήλ», κε΄ 16-17).

«Χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών· αλάλαζε θύγατερ Ιερουσαλήμ... Και εξεγειρώ τα τέκνα σου Σιών, κατά των τέκνων σου, Ελλάς· και σε έκαμον ως ρομφαία μαχητού.» («Ζαχαρίας», θ΄ 9-15). 

«Κύριος επέρριψεν κατ΄ αυτών λίθους μεγάλους έως Αζηκά, και απέθανον. Περισσότεροι ήσαν οι αποθανόντες εκ των λίθων τής χαλάζης, παρ΄ όσους οι υιοί Ισραήλ κατέκοψαν εν μαχαίρα... Και ο Ήλιος εστάθη και η Σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εκδικήθη τους εχθρούς αυτού.» («Ιησούς Ναυή», ι΄ 11-13). Εδώ ο θεός σκοτώνει περισσότερους δια λίθων χαλάζης απ΄ όσους οι Εβραίοι με τα μαχαίρια. Πιο αποτελεσματικός ο Γιαχβέ. Επειδή όμως νυχτωνε και οι Εβραίοι δε θα έβλεπαν καλά για να τους σφάξουν όλους, ο Γιαχβέ σταμάτησε μέχρι και τον Ήλιο (οι συντάκτες των «ιερών γραφών» αγνοούσαν, ότι η Γή είναι αυτή, που κινείται κι όχι ο Ήλιος) και τη Σελήνη. (Βλ. Σε ποιό θεό πιστεύουν;) 

Περιοδικά παγκόσμιας κυκλοφορίας συνεχίζουν να συντηρούν δύο χιλιετίες μετά, τη σχετική με τη θρυλούμενη γέννηση τού Ιησού, παραφιλολογία.

Παλαιοδιαθηκικό μίσος και στην Καινή Διαθήκη

Η «Παλαιά Διαθήκη» είναι αδιάσπαστη σε έννοιες και σε ιδέες με την «Καινή». Ο Ιησούς διευκρινίζει: «Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ούκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι» («κατά Ματθαίον», ε΄ 17). Τα εγκλήματα και τα ρατσιστικά  κηρύγματα μίσους και ανθελληνισμού συνεχίζονται αμείωτα και στην «Καινή Διαθήκη». Στο άρθρο τής «Ελεύθερης Έρευνας», Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού έχουν αναλυθεί αρκετά απ' αυτά. Σας παρουσιάζουμε ένα μικρό ακόμη δείγμα:

Ο Ιησούς αρέσκεται στην εξαπόλυση απειλών, για να εκμεταλλευτεί την ανθρώπινη αγωνία για την μετά θάνατον κατάσταση. «Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων. Και θέλουσιν ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» («Κατά Ματθαίον», ιγ΄ 49-50). Απίστευτες απειλές. Στην Δευτέρα παρουσία οι αμαρτωλοί θα βράσουν στα καμίνια τής κόλασης, όπου θα πέσει το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Αυτό καλείται ψυχολογική τρομοκρατία και αποτελεί βάναυσο έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας. 

«Απελθείν εις την γέεναν, εις το πύρ το άσβεστον όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβύνεται.» («Κατά Μάρκον», θ΄ 43-44). Σκουλήκια θα τρώνε τούς κολασμένους ασταμάτητα και η φωτιά δε θα σβήνει. Πώς να σχολιασθούν αυτές οι εικόνες φρίκης, που μόνο ένας διεστραμμένος εγκέφαλος θα χρησιμοποιούσε προς εκφοβισμό των ανθρώπων; Προσέξτε τη λέξη «γέενα». Η συνηθισμένη ερμηνεία, που συνήθως δίνεται γι΄ αυτή τη λέξη είναι «κόλαση»· είναι όμως λάθος. «Γέενα» την εποχή τού Χριστού ονομαζόταν ένας τόπος, που βρισκόταν μεταξύ τής Ιερουσαλήμ και τής Ιεριχούς. Ήταν μια ευρύχωρη χαράδρα, όπου έριχναν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες τής Ιερουσαλήμ και τους έβαζαν φωτιά για να τα καίνε, η οποία έκαιγε διαρκώς και υψωνόταν καπνός μαύρος, βρωμερός και αποπνικτικός. Εκεί απειλεί να μας πετάξει ο «κήρυκας τής αγάπης», Ιησούς, στην απαίσια χωματερή τής Ιερουσαλήμ.

Παρατηρείται η ίδια ακριβώς νοοτροπία με την «Παλαιά Διαθήκη», αλλά και με τούς λειτουργικούς ύμνους, που ψάλλονται στούς ναούς τα Χριστούγεννα. Σε παλαιότερα άρθρα τής «Ελεύθερης Έρευνας» έχουν παρουσιασθεί λειτουργικά κείμενα από το Τριώδιο με τούς αναθεματισμούς εναντίον τού Ελληνικού Πολιτισμού, από την Μεγάλη Εβδομάδα, από την Πεντηκοστή κ.λπ.. (Βλ. Εβραϊκό Πεσάχ - Χριστιανικό Πάσχα, Το Σαβουώτ - Πεντηκοστή κ.λπ.). Κατεβάστε δωρεάν το βιβλίο Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα τής Ορθοδοξίαςκάνοντας κλικ εδώ.) 

Ελάχιστο δείγμα σιωνιστικής προπαγάνδας, ρατσισμού κι ανθελληνισμού φαίνεται στα εικονιζόμενα αποσπάσματα από ύμνους, που ψάλλονται κάθε χρόνο ανήμερα τα Χριστούγεννα στους ναούς τής Ρωμιοσύνης. (Πηγή: «Μηναίον Δεκεμβρίου»).

Μαζοχιστική απόλαυση ιερών ύβρεων στούς ναούς τής Ρωμιοσύνης

«Θαυμάστε» δειγματοληπτικά κείμενα από αυτά πού ψάλλουν οι ορθόδοξοι ιερείς στους χριστιανικούς ναούς ανήμερα τα Χριστούγεννα:

«Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον», αντίφωνον β΄.

«Δυνατόν εν τη γή έσται το σπέρμα αυτού», ομοίως.

«Είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου· Κάθου εκ δεξιών μου, έως άν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου», («προς Εβραίους επιστολή Παύλου»,  α΄ 13). Πρόκειται για λίαν εύγλωττη κι εξαιρετικά δημοφιλή στην Εκκλησία περικοπή, καθ΄ ότι επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας των Χριστουγέννων εν μέσω «αλληλούια» (=δόξα στο Γιαχβέ).

«Ράβδον δυνάμεως εξαποστελεί σοι Κύριος εκ Σιών», αντίφωνον γ΄.

«Και Ισραήλ εποίησεν ισχύν», Β΄ Αριθμών το ανάγνωσμα, 17-18. 

«Αγαπά Κύριος τας πύλας Σιών», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος α΄.

«Μήτηρ Σιών, ερεί άνθρωπος εγεννήθη εν αυτή, και αυτός εθεμελίωσεν αυτήν ο Ύψιστος», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος δ΄.

«Και ο ανιστάμενος άρχει εθνών», προφητείας Ησαΐου το ανάγνωσμα, κεφ. 11, 10.

«Ισραήλ τω ηγαπημένω υπ΄ αυτού», προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα, Βαρούχ 3, 36-38).

«Μη δώς ετέρω την δόξαν σου, και τα συμφέροντά σοι έθνει αλλοτρίω. Μακάριοι εσμέν Ισραήλ», προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα, Βαρούχ 4, 1-4.

«Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ, και πανηγυρίσατε πάντες, οι αγαπώντες Σιών... Δια της Θεοτόκου· βρέφος γαρ τίκτεται», Ιωάννου Μοναχού, ήχος δ΄.

«Ισραήλ γαρ ο ποιμαίνων... Χριστός», ωδή γ΄, ειρμός.

«Σκύλα Βαβυλών τής Βασιλίδος Σιών, και δορύκτητον όλβον εδέξατο· θησαυρούς Χριστός, εν Σιών δε ταύτης», ωδή η΄, ειρμός.

*     *     *

Ποιό είναι τελικά το μήνυμα των Χριστουγέννων και σε ποιούς απευθύνεται;

Το μήνυμα των Χριστουγέννων συνοψίζεται στα ίδια τα λόγια τού Ιησού: «Δοξάζω σε πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια». («κατά Ματθαίον», ια΄ 25). Ο Ιησούς προορίζει την διδασκαλία του για τούς μωρούς κι όχι για τους σοφούς και τούς συνετούς.

«Χριστός γεννάται σήμερον, εν φάτνη των α-λόγων»...

Γιάννης Λάζαρης

ΑΝΤΕ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ!!

Ευκαιρία γι' αυτό μου το σχόλιο είναι η εμμονή του πατέρα Μεταλλινού να χρησιμοποιεί σε μια διάλεξή του στην Έδεσσα αυτές τις μέρες, ειδικά αυτόν τον όρο, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι εδώ είναι Ελλάδα και όλοι νιώθουμε Έλληνες και καθόλου Ρωμιοί ή Ρωμαίοι, όπως θέλησαν κάποτε να μας μετονομάσουν οι κατακτητές και τα εκκλησιαστικά μίσθαρνα τσανάκια τους.

Ας μου επιτραπεί να σχολιάσω και το γεγονός ότι ο π. Μεταλλινός είναι εκκλησιαστικός, ένας χώρος που είχε αναπτύξει ιδιαίτερα ευνοϊκές σχέσεις με τους Ρωμαίους κοσμοκράτορες, ιδιαίτερα μετά την εποχή του μεγάλου Κωνσταντίνου, σε βάρος ειδικά των υπόδουλων τότε Ελλήνων, σχέση που είναι ισχυρή ακόμη και σήμερα, αν κρίνουμε από την εμμονή της Εκκλησίας να υψώνει τιμητικά κάποια ρωμαϊκά λάβαρα, που αναρριπίζουν σήμερα αναπεπταμένα όπως και παλιά πίσω από τις σκυφτές πλάτες των υπόδουλων τότε Ελλήνων.

Μιλάω φυσικά για τις κίτρινες σημαίες με τον ρωμαϊκό δικέφαλο αετό, που ακόμα και σήμερα υψώνει θριαμβευτικά η Εκκλησία έξω από τις μητροπόλεις και τα διάφορα εκκλησιαστικά κτίρια, όπως το γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι σε κάθε εορταστική ευκαιρία, που σίγουρα δε λείπουν καθόλου τέτοιες εορταστικές ευκαιρίες από τον Χριστιανισμό, που η φιλοσοφία του είναι δομημένη ολόκληρη πάνω σε παρόμοιες δοξαστικές λειτουργίες αφιερωμένες στον θεό του Ισραήλ με μια μυστήρια και ιδιαίτερη εμμονή σε υποθέσεις ξεχασμένες πλέον απ' όλους, με τον χαρακτηριστικό και αχαλίνωτο εκκλησιαστικό της συντηρητισμό.

Και είναι να απορεί κανείς... Ξέρει τι σήμαιναν κάποτε όλα αυτά η Εκκλησία και οι διάφοροι εκπρόσωποί της σήμερα; Ή είναι βαθύτατα νυχτωμένοι από πάντα όλοι τους;

Και τελικά με ποιους είναι η Εκκλησία; Με τους τότε υπόδουλους Έλληνες ή με τους κάποτε κοσμοκράτορες Ρωμαίους κατακτητές και γιατί άραγε; Για ποιόν λόγο ακριβώς; Ξέρουν άραγε αυτοί οι άνθρωποι πόσο ελληνικότατο αίμα χύθηκε κάποτε για να μας υποδουλώσουν και να μας φέρουν στα γόνατα οι Ρωμαίοι κατακτητές;

Η σφαγές στη μάχη της Λευκόπετρας 

Η μάχη στις Κυνός Κεφαλαί 

Η μάχη της Πύδνας 

Ο π. Ιερόθεος 

Η ατυχής σύμπτωση 

Απλά μου φαίνεται απόλυτα φυσικό να υπάρχουν Εβραίοι που πιστεύουν βαθιά στον θεό του Ισραήλ και συνωμοτούν υπέρ αυτού σε βάρος οποιουδήποτε, ακόμα και σε βάρος των Ελλήνων, επειδή οι ηγέτες τους μισούσαν και ζήλευαν κάθε τι ελληνικό, επειδή ακριβώς ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ήταν τόσο τεράστιος κι έψαχνε να βρει τις αλήθειες με τη λογική και πέρα από θεϊκές τάχα αποκαλύψεις, τις οποίες πολεμούσαν οι Έλληνες φιλόσοφοι και τις ξεμπρόστιαζαν πάντα ως ύποπτες και πονηρές.

Η φωτιά με το νερό 

Όσο κι αν σήμερα εξαλείφθηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και εξαφανίστηκε για πάντα η πανίσχυρη κάποτε ρωμαϊκή κοσμοκρατορία, φαίνεται πραγματικά ακατανόητο και πολύ χαιρέκακο που οι εκκλησιαστικοί μας ηγέτες βιάστηκαν τότε να πάρουν ολοφάνερα το μέρος των Ρωμαίων κατακτητών σε βάρος των Ελλήνων κατακτημένων και με τον ακραίο εκκλησιαστικό συντηρητισμό τους να επιμένουν μέχρι τις μέρες μας να λιβανίζουν ακόμα τους Ρωμαίους κατακτητές, αιώνες αφού ο ιστορικός χρόνος χώνεψε μέσα στη γη τις θριαμβευτικές τότε Ρωμαϊκές λεγεώνες και η υπόθεση είναι πολύ παλιά πλέον και πάει να ξεχαστεί από όλους ως κάτι εξαιρετικά ανεπίκαιρο, απόμακρο και ξεχασμένο. Οι κοσμοκρατορίες εξαφανίζονται με τα χρόνια αλλά οι πολιτισμοί εκφράζουν οπωσδήποτε αλήθειες διαχρονικές που είναι αιώνιες και κρατάν σταθερά την αξία τους για πάντα.

Και η Εκκλησία δεν λέει να ξεχάσει καθόλου εύκολα τις εποχές και τους ανθρώπους που την στήριξαν και της έδωσαν αξία και οντότητα, αφού την αναγνώρισαν και την επέβαλλαν σε όλο τον αχανή παγανιστικό τότε κόσμο δια ωμής Ρωμαϊκής βίας ως επίσημη θρησκεία του τεράστιου Ρωμαϊκού κράτους («Μέγας» Θεοδόσιος 380 μ. Χ.).

Απλά η Ελλάδα δεν πρέπει να ξεχνά κάποιες διδακτικές ιστορικές αλήθειες, όπως πραγματικά θυμάται πολύ καλά αυτές τις πρακτικές, που κρατούνται ζωντανές ακόμη μέχρι σήμερα, γιατί η μνήμη της Ελλάδας στηρίζεται στην αιώνια ιστορική αλήθεια και την απροσμάχητη ελληνική λογική και όχι σε κάποιες μεταφυσικές και αυθαίρετες δήθεν «αποκαλύψεις», που δεν στηρίζονται ποτέ με καμία λογική απολύτως, παρά σε κάποια πίστη που επέβαλε κάποτε το ρωμαϊκό ματσούκι.

Και η Ελλάδα γνωρίζει επί αιώνες αν και σιωπά αιωνίως, ποιον ρόλο ακριβώς έπαιξε και παίζει από τότε η Εκκλησία μας για όλα αυτά και οι Έλληνες έχουν ως ολοφάνερη κι αδιάσειστη απόδειξη τις ρωμαϊκές σημαίες με τον δικέφαλο ρωμαϊκό αετό, που τόσο επίμονα τιμά ακόμα και σήμερα, όπως τότε, και σηκώνει με αληθινή έπαρση η συντηρητική Ορθόδοξη Εκκλησία κι ας φαίνεται ότι αυτό σήμερα σαν να ήταν κάποτε μια απλή εβραϊκή χαιρεκακία σε βάρος των υπόδουλων τότε Ελλήνων.

Εξάλλου είναι ολοφάνερο, αφού επιμένουν ακόμα σ' αυτό ειδικά το όνομα και σ' αυτές τις πρακτικές μέχρι σήμερα ορισμένοι εκλεκτοί ταγοί της όπως ο π. Μεταλλινός κι ο επίσκοπος Ναυπάκτου π. Ιερόθεος, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι αυτή η Εκκλησία η ίδια συνέβαλε πονηρά κι αθόρυβα τα μέγιστα για να διαγραφεί το όνομα Έλληνας από τις συνειδήσεις των ανθρώπων και να μετονομαστούν αυτοί Ρωμιοί.

Και μάλιστα αυτοί οι ξεδιάντροποι εκκλησιαστικοί ταγοί επιμένουν ακόμα και σήμερα να χρησιμοποιούν σε κάθε ευκαιρία μόνιμα και αδιάλειπτα τον πονηρό όρο με ατόφιο κατάμαυρο κιτρινισμό, ακόμα και σήμερα που το όνομα Έλληνας έχει υπερισχύσει και επιβληθεί παντού σε όλη την ανθρωπότητα που δεν ξεχνά ποτέ ότι χρωστά αιώνιες χάρες (Δημοκρατία, μαθηματικά, αστρονομία, άλγεβρα, ιατρική, κτλ) ειδικά στον Ελληνικό πολιτισμό.

Σάκης Τότλης

Σφοδρές αντιδράσεις για το έργο όπου πρωταγωνιστεί ο Νίκος Ζιάγκος με ηθοποιούς να ερωτοτροπούν σχεδόν γυμνοί μπροστά στους θεατές

Hard core παράσταση-πρόκληση με τους πρωταγωνιστές Νίκο Ζιάγκο και Τίσσα Βασιλάκου να ερωτοτροπούν σχεδόν γυμνοί μπροστά στο κοινό ανέβηκε σε θέατρο της Κύπρου προκαλώντας σφοδρές αντιδράσεις από μερίδα κόσμου.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ

Το πολύκροτο έργο «Ο Αγιος Πρεβέζης και η παπαδιά», που παρουσιάζεται στο Art Πάνθεον της Λευκωσίας, συνεχίζει ύστερα από 30 χρόνια να αποτελεί «κόκκινο πανί» για χριστιανικές οργανώσεις που στο παρελθόν κόντεψαν -στην κινηματογραφική του εκδοχή- να κάψουν την Αθήνα. Υπάρχει μάλιστα το ενδεχόμενο ο θόρυβος να επαναληφθεί, αφού η παράσταση προορίζεται να παρουσιαστεί και στην Ελλάδα.

Την περασμένη Πέμπτη οι υπεύθυνοι του θεάτρου στο νησί της Αφροδίτης έμειναν άφωνοι, όταν αντίκρισαν τα απειλητικά μηνύματα που είχαν γράψει άγνωστοι με σπρέι στις πόρτες του κτιρίου και κατεστραμμένη την αισθησιακή αφίσα του έργου. Ειδοποιήθηκε η Αστυνομία, ωστόσο το γεγονός δεν επηρέασε την προγραμματισμένη πρεμιέρα της παράστασης που έγινε -την επόμενη ημέρα- υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Ανδρες ιδιωτικής εταιρίας σεκιούριτι φρουρούσαν τους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους στο Πάνθεον με άτομα της ασφάλειας ακόμα και μέσα στα καμαρίνια των πρωταγωνιστών.

Ο Νίκος Ζιάγκος, που υποδύεται τον «Αγιο Πρεβέζης», μίλησε στην «Εspresso» και, όπως αποκάλυψε, όλος ο θίασος παραμένει ψύχραιμος. «Είναι ένα διαχρονικό έργο με έναν ιερωμένο πολύ δραστήριο, οπότε γνωρίζαμε ότι ίσως αντιδράσει μια μερίδα κόσμου. Προσωπικά δεν έχω απειληθεί, προς το παρόν δηλαδή» δήλωσε ο ηθοποιός. Η παράσταση, όπως μας είπε, είναι διασκευασμένη από τον Μάκη Αντωνόπουλο και, όπως αποκάλυψε, υπάρχουν σκηνές ακατάλληλες για ανηλίκους. «Περιλαμβάνει ημίγυμνες σκηνές με εμένα και την Τίσσα Βασιλάκου και σε μια από αυτές παρουσιάζεται το βίτσιο του ιερωμένου να τραβάει φωτογραφίες τις εκάστοτε παρτενέρ του κατά τη διάρκεια του σεξ.

Υπάρχουν επίσης και πιο αισθησιακές στιγμές, τύπου στριπτίζ, καθοριστικές για την υπόθεση του έργου. Είναι μια σοβαρή και ταυτόχρονα τολμηρή παράσταση, δουλεμένη αρκετά από ηθοποιούς και δημιουργούς, επικεντρωμένη στον σεξομανή παπά, η ιστορία του οποίου δίχασε το πανελλήνιο» αποκάλυψε ο Νίκος Ζιάγκος, συμπληρώνοντας ότι στην παράσταση παίζουν και οι ηθοποιοί Ανδρέας Αργυρίδης, Σ. Πηλιούνη, Δ. Μιναρετζής, Ν. Πετρίδου και Λάκης Σκούταρης.

Τριάντα έξι χρόνια πέρασαν από τη συγκλονιστική αποκάλυψη των ερωτικών σκανδάλων του τότε μητροπολίτη Πρεβέζης και Νικοπόλεως Στυλιανού Κορνάρου. Ο έκλυτος βίος του ιερωμένου συγκλόνισε και προκάλεσε χάος στην Ελλάδα της δεκαετίας του '80. Το ερωτικό σκάνδαλο έδωσε τροφή στα καλλιτεχνικά δρώμενα και η ιστορία του Κορνάρου πέρασε από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στο θέατρο κι από εκεί στον κινηματογράφο. Ο ηθοποιός Αρης Τσιούνης ήταν ο πρώτος που υποδύθηκε τον Αγιο Πρεβέζης στο σανίδι και στη συνέχεια ο Πέτρος Φυσσούν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κολλάτου.

Ο τελευταίος το 1982 διασκεύασε το θεατρικό και το μετέφερε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές τους Κώστα Καραγιώργη, Αρη Τσιούνη, Μαρία Τσακαλίδου και Βασίλη Καΐλα. «Κάηκε» η Ελλάδα τότε από τις αντιδράσεις υποστηρικτών του μητροπολίτη αλλά και φανατικών θρησκευτικών οργανώσεων, που διαμαρτύρονταν έξω από τις αίθουσες με καδρόνια και πανό σπάζοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής. Ομως και η Εκκλησία αντέδρασε σφόδρα κι έτσι ξεκίνησαν οι διώξεις του σκηνοθέτη, των ηθοποιών του, των αιθουσαρχών και των τεχνικών των κινηματογραφικών αιθουσών που προέβαλαν την ταινία.

Το σκάνδαλο, η δίκη και η στάση «ιππαστί»

Το ανώνυμο τηλεφώνημα ενός παπά από την Πρέβεζα που περιέγραφε τις ερωτικές αταξίες του μητροπολίτη στον τότε αρχισυντάκτη της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» Σπύρο Καρατζαφέρη ήταν αρκετό για να ταξιδέψει ο δημοσιογράφος το 1989 ως την πόλη της Ηπείρου γράφοντας στη συνέχεια και βιβλίο για την υπόθεση. Το θέμα ήταν «καυτό» και ο γνωστός δημοσιογράφος γρήγορα έβγαλε «λαβράκι», που αφορούσε τον δεσμό του αρχιερέα με μια παπαδιά.

Εχασε το αξίωμα

H εφημερίδα «Απογευματινή» δημοσίευσε μάλιστα πρωτοσέλιδη φωτογραφία του μητροπολίτη με γυμνή γυναίκα σε θέση «ιππαστί», όπως έγραφε η λεζάντα. Θορυβημένος ο τότε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ιωάννης Βαρβιτσιώτης έδωσε εντολή στον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ να παραπεμφθεί ο ερωτύλος στην Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη, που καθαίρεσε τελικά τον Στυλιανό Κορνάρο (φωτό). «Αι πληροφορίαι που συνέλεξα από την ανάκρισιν είναι αρκεταί διά να αποπέσουν οι ολιγοστές εναπομείνασες τρίχες της κεφαλής μου» είχε δηλώσει τότε ο εκκλησιαστικός ανακριτής Ιάκωβος. Ο Κορνάρος έχασε το αξίωμά του, μετακόμισε από την Πρέβεζα στην Αθήνα και λειτουργούσε σε εκκλησίες ως απλός ιερέας. Το 1999 σε ηλικία 87 χρονών έφυγε από τη ζωή. Στην προετοιμασία της ταινίας ο Σπύρος Καρατζαφέρης πρότεινε εκπεσόντα μητροπολίτη να πρωταγωνιστήσει υποδυόμενος τον εαυτό του, αλλά εκείνος αρνήθηκε, αφού το σκέφτηκε πρώτα για λίγο, όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας.

      ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ο ΧΙΤΛΕΡ!!Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΠΑΝΕ ΠΑΚΕΤΟ!!ΤΟ ΑΚΟΥΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ??ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ   

     Χίτλερ έφευγε από την εκκλησία.  

     Ο Χίτλερ έχοντας Χριστουγεννιάτικο δείπνο.    

     Ο Χίτλερ έχοντας δείπνο των Χριστουγέννων στη Γερμανία το Δεκέμβριο του 1941   Το περιοδικό LIFE κυκλοφόρησε μια σειρά φωτογραφιών από ένα ναζιστικό κόμμα των Χριστουγέννων το 1941, ακριβώς κατά τις απαρχές του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έστειλαν τους Εβραίους, τους ομοφυλόφιλους και τσιγγάνους μακριά στο θάνατό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

 

Κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο: ο Αδόλφος Χίτλερ (κέντρο) κάθεται με Χάινριχ Χίμλερ προς τα αριστερά του, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής αξιωματικός των Ναζί μυστικής αστυνομίας. Και οι δύο ήταν στην πρώτη γραμμή της ώθησης του κινήματος για τη δημιουργία ενός «ανώτερης φυλής», απαλλάσσοντας τον κόσμο των Εβραίων, των ομοφυλοφίλων, και τον κατάλογο των άλλων ομάδων που θεωρούνται λιγότερο κοινωνικά αποδεκτό  

Οι φωτογραφίες δείχνουν τον αρχηγό της ομάδας του Αδόλφου Χίτλερ κάθεται με δημιουργία μετώπου με αυλάκια σε ένα επίσημο δείπνο κόμμα των Ναζί αξιωματικοί που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο.   

Ότι η εικόνα, που δείχνει τα χέρια του Χίτλερ συλλαμβάνεται στο στόμα του, όπως ο ίδιος κάθεται ήσυχα δίπλα σε ένα από ομοτίμους, ήταν ο μόνος από την ομάδα ότι το LIFE έτρεξε αρχικά.   

Η λεζάντα που έτρεξε παράλληλα με αυτό, όταν, όπως δημοσιεύθηκε το 1941, είπε ότι «αν και κυριάρχησε αξιωματικούς του και ήρθε να τους περιφρονούν, ο Χίτλερ ποτέ δεν ένιωσα κοινωνικά άνετα μαζί τους - είχαν καλύτερα υπόβαθρα και την εκπαίδευση. Ποτέ δεν τους προσκάλεσε σε δείπνο, γνωρίζουν ότι κοίταξε προς τα κάτω τις παλιούς συντρόφους του άρεσε να έχει γύρω ».

Η εκδήλωση 18η Δεκεμβρίου του 1941 πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα μπύρας Lφwenbrδukeller, και ήταν διακοσμημένο για την εποχή.

Leader και οι οπαδοί: Χίτλερ (κέντρο αριστερά) φαίνεται άβολα στο πάρτι των Χριστουγέννων και φημολογείται ότι δεν έχετε εμπιστευτεί τους συμβούλους του, και η ομάδα των underlings στα δεξιά έχει μια εξίσου άκαμπτη στάση στο Χριστουγεννιάτικο πάρτι που πραγματοποιήθηκε στις 18 Δεκέμβρη του 1941 σε μια μπυραρία του Μονάχου  

 

Προσεγμένα συνοδούς: Αν και ήταν σε μια μπιραρία, καλύτερη συμπεριφορά τους ήταν απαραίτητη στο πάρτι των Χριστουγέννων και είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να αφήσει τα χαλαρά

Ένα μεγάλο Tannenbaum δέντρο πίσω από το κάθισμα του Χίτλερ και σερπαντίνες πούλιες κοσμούσαν δοκάρια της αίθουσας.   

Η eeriest πτυχή των φωτογραφιών είναι η γνώση του τι συμβαίνει έξω από το κτίριο, και ξέροντας τι μαζικές θηριωδίες αυτές οι άνδρες που φαίνεται να ρίχνουν τις έγνοιες τους κατά μέρος για το βράδυ, ήταν σε θέση να θεσπίζουν.   

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον Hugo Jaeger, μία από τις προσωπικές φωτογράφους του Χίτλερ. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους φωτογράφους της εποχής, Jaeger χρησιμοποιούσε τεχνολογία χρωμάτων το 1941 και πήρε πολλά από τους Ναζί φωτογραφίες προπαγάνδα σε αυτό το στυλ.  

 

 

Περισσότερα ...

Η τραγική γενναιότητα μιας απελπισμένης μητέρας: Ex-Calvin Klein exec ανέβηκε στη στέγη του σπιτιού καύση στην αποτυχημένη προσπάθεια να σώσει τα τρία παιδιά της, ο οποίος πέθανε σε πυρκαγιά Χριστουγέννων Χριστούγεννα σφαγή ληστής ντυμένος Santa να πυροβολούν νεκρούς της οικογένειας επτά και άνοιξαν τα δώρα τους στο σπίτι Ο πατέρας βιντεοσκοπεί τα παιδιά του να κατεβαίνει τις σκάλες το πρωί των Χριστουγέννων ... πάνω από 25 χρόνια

 

Στο τέλος του πολέμου, Jaeger ήταν σε θέση να θάψει τις φωτογραφίες του σε γυάλινα βάζα υπόγειο, κρυμμένο για ασφαλή φύλαξη και παρέμεινε εκεί για δέκα χρόνια μέχρι το 1955.   

Μετέφερε έπειτα τις φωτογραφίες, μερικές από τα περίπου 2.000 που πήρε ενώ εργαζόταν για τον Χίτλερ, σε ένα θησαυροφυλάκιο της τράπεζας.   

Τους πούλησε στο περιοδικό LIFE το 1965, αν και μαρσπιέ δεν είχαν δείξει στο κοινό έως ότου δημοσιεύτηκαν σε μια διαδικτυακή γκαλερί το 2009, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τη 65η επέτειο της D-Day.

 

Οι μάζες συγκεντρώνονται: Το ναζιστικό κόμμα πήρε όλη την αίθουσα μπύρας Lφwenbrδukeller στο Μόναχο και ήταν διακοσμημένα με πούλιες, μεγάλα δέντρα!!

  Οι "ιεράρχες" φορούν ροζ φουστίτσες

Ο κ. Κουκούτσης στηλίτευσε και την στάση της εκκλησίας. Όπως είπε: «Αν εξαιρέσουμε ορισμένους ιεράρχες οι περισσότεροι φορούν ροζ φουστίτσες κάτω από τα ράσα τους». Ο κ. Κακλαμάνης που είναι προεδρεύων ζήτησε να διαγραφεί από τα πρακτικά.  

Ταξίδεψαν απ' όλα τα μέρη του κόσμου, προκειμένου να τιμήσουν τη σημαντικότερη μέρα της θρησκείας των Δρυίδων Λάτρεις της «παλιάς θρησκείας»; Φανατικοί των ταξιδιών; Απλή περιέργεια; Σε κάθε περίπτωση, η τελετή του θερινού ηλιοστασίου στο νεολιθικό κατασκεύασμα του Stonehedge, στη Βρετανία, έχει εξελιχθεί σε θεσμό ακόμη και στη σύγχρονη εποχή. Χιλιάδες άνθρωποι, απ' όλον τον κόσμο, ταξίδεψαν και φέτος στην περιοχή, προκειμένου να τιμήσουν την έναρξη του χειμερινού ηλιοστασίου, μία εξαιρετικά σημαντική μέρα σύμφωνα με τη μυστηριακή θρησκεία που είχαν καθιερώσει πριν χρόνια οι Δρυίδες. Σύμφωνα με τη θρησκεία των Κελτών, η μικρότερη μέρα του χρόνου, το χειμερινό ηλιοστάσιο, αντιπροσωπεύει τη έλευση του νέου ήλιου. «Αυτή είναι η αυγή που περιμένουμε, αυτή είναι η αυγή για την οποία οι αρχαίοι ενδιαφέρονταν τόσο πολύ», δήλωσε ένας από τους επικεφαλής της οργάνωσης. Στο μεγαλιθικό αυτό κατασκεύασμα αποτυπώνεται η πορεία του ήλιου κατά τη δύση του. Ο παλιός ήλιος αποχαιρετά και στη θέση του ανατέλλει ο νέος, ο οποίος θα συνοδεύσει την ανθρωπότητα μέχρι το καλοκαίρι και το εαρινό ηλιοστάσιο. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΔΡΥΪΔΩΝ !!! Με τον όρο Δρυΐδες (Druids) αναφέρεται η ευγενής ιερατική τάξη των αρχαίων Κελτικών κοινωνιών, οι οποίες έζησαν στην Δυτική Ευρώπη, βόρεια και εντεύθεν των Άλπεων και αργότερα στα Βρετανικά Νησιά. Τα έθιμα των Δρυΐδων αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών ομάδων που ονομάζονταν 'Κέλται' και 'Γαλάται' από τους Έλληνες και 'Celtae' and 'Galli' από τους Ρωμαίους, ονομασίες οι οποίες εξελίχθηκαν σήμερα σε 'Celtic' και 'Gaulish'. Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από την Βελανιδιά (Δρυς) και ήταν ιερείς και φιλόσοφοι, ενώ νομοθετούσαν και απένεμαν δικαιοσύνη. Η βελανιδιά υπήρξε επίσης το "ιερό" δέντρο των ελληνικών βασιλικών οίκων της Μακεδονίας, πράγμα που είναι ιστορικά και αρχαιολογικά αποδεδειγμένο με το πλήθος ευρημάτων τα οποία βρέθηκαν στους βασιλικούς μακεδονικούς τάφους με τα περίφημα βασιλικά διαδήματα. Δεν είναι ίσως τυχαίο που οι Δρυίδες πήραν το όνομα τους από το δέντρο δρυς, (βελανιδιά), μια που το δέντρο αυτό ήταν ιερό για τους Έλληνες από τα βάθη της αρχαιότητας. Ας μην ξεχνάμε την προφητική ιερή βελανιδιά στο μαντείο της Δωδώνης, το αρχαιότερο μαντείο στον κόσμο, το ιερό δέντρο της Γαίας και αργότερα του Δία. Οι σημαντικότερες αναφορές στους Δρυΐδες περιγράφονται σε αρχαία έγγραφα, κυρίως της λατινικής γλώσσας. Τα σπουδαιότερα βιβλία, λόγω και του προσωπικού κύρους του συγγραφέως αλλά και της πρόσβασης του τελευταίου στη γνώση καθώς και στην ιδία αντίληψη των γεγονότων, είναι τα συγγράμματα του Ιουλίου Καίσαρος που έχουν ως τίτλο "De Bello Gallico". Μία σειρά βιβλίων στα οποία γράφει για την γεωγραφία και την κοινωνία των γαλατών ή κελτών, ο ίδιος ο αυτοκράτωρ της Ρώμης. (Gaius Julius Caesar, 13 Ιουλίου -100 , 15 Μαρτίου -44) Οι δρυΐδες έχουν γίνει αρκετά γνωστοί στο ευρύ κοινό μέσα από το κόμικς Αστερίξ των Γκοσινί και Ουντερζό, στο οποίο ένας από τους κύριους χαρακτήρες είναι ο δρυΐδης Πανοραμίξ. Το απόσπασμα κειμένου σε μορφή εικόνας προέρχεται από το βιβλίο "De Bello Gallico, Liber VI, εδαφιο XIII και XIV", του Ιουλίου Καίσαρα όταν αυτός ως στρατηγός της Ρώμης στην περιοχή της σημερινής Γαλλίας, περιέγραφε: Μετάφραση απο την λατινική: "Υπάρχουν σε όλη την Γαλατία δύο τάξεις προσώπων καθορισμένης σπουδαιότητας και τιμής. Σ΄αυτές τις τάξεις, η μία αποτελείται από τους Δρυΐδες, η άλλη από τους Ιππότες." Και συνεχίζει.. "Αναφέρεται ότι στα σχολεία των Δρυϊδών, διδασκεται από στήθους μεγάλος αριθμός στίχων. Γι΄ αυτό μερικοί μένουν για είκοσι χρόνια υπό εκπαίδευση (πειθαρχία). Και δεν θεωρούν πρέπον να καταγράψουν αυτές τις ομιλίες, αν και σχεδόν για όλες τις υποθέσεις και στις δημόσιες και μυστικές εκθέσεις αυτοί χρησιμοποιούν την Ελληνική γλώσσα (ελληνικά γράμματα)" Στο ίδιο βιβλίο αναφέρει: "το βασικο σημείο της ιδεολογίας τους είναι ότι η ψυχή δεν πεθαίνει και ότι μετά το θάνατο περνάει από το ένα σώμα στο άλλο" (μετενσάρκωσις)." Αυτή η παρατήρηση του οδήγησε πολλούς αρχαίους συγγραφείς στο συμπέρασμα ότι οι Δρυϊδες ίσως είχαν επιρρεαστεί από τις διδασκαλίες του Πυθαγόρα. Ο Καίσαρας επίσης σημειώνει τη δρυϊδική έννοια του πνεύματος-φύλακα της φυλής, την οποία μεταφράζει ως Dispater (Δισπατερ-> Δίας - Πατέρας). Η Ελληνική καταγωγή των Δρυΐδων Στο βιβλίο μυθιστορίας Lebor Gabαla Ιrenn [Book of Invasions-Βιβλίο των Εισβολών] διαβάζουμε για τον Έλληνα Παρθολώνα ο οποίος ήρθε στην Ιρλανδία μετά τον κατακλυσμό. Λέγεται ότι ξεκίνησε από τη Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα, με τη γυναίκα του, τους τρεις γιους του με τις γυναίκες τους και τρεις Δρυίδες, αδέλφια μεταξύ τους, τους Φίο, Αίολο και Φομόρη, (Fios, Eσlas, Fochmarc), ονόματα που ετυμολογικά σημαίνουν, "Νόηση, Γνώση και Έρευνα". Κάτοχοι αυτής της σοφίας ήταν οι Δρυίδες, Έλληνες μύστες όπως συμπεραίνουμε από τα αρχαία κείμενα. Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε πως ο Παρθολών ήταν Έλληνας πρίγκηπας. Ήταν κύριος κάθε τέχνης. Απέκτησε συνολικά 7 γιους. Μετά από 30 χρόνια παραμονής στην Ιρλανδία πέθανε κοντά στην πόλη που σήμερα ονομάζεται Tallaght, όπου 120 χρόνια μετά οι απόγονοι του χάθηκαν από πανώλη. Α. Σ. Περδικάρης, Δ. Η. Σπυρίδου Αναφορές: De Bello Gallico, Julius Caesar Αυτοί είμαστε οι έλληνες, Θεόδωρος Πετρόπουλος Ιούλιος Καίσαρας, Wikipediaencyclopedia.com Kuno Meyer , 'Partholσn mac Sera', Zeitschrift fόr celtische Philologie, 13 (1919), 141-2; Anton G. van Hamel , 'Partholσn', Revue Celtique, 50 (1933), 217-37; Henry Morris , 'The Partholon Legend', Journal of the Royal Society of Antiquaries, 67 (1937), 57-71. Christiane L. Joost-Gaugier, 'Measuring Heaven - Pythagoras and His Influence on Thought and Art in Antiquity and the Middle Ages', (2006) , 112-113 http://pirforosellin.blogspot.gr/ Copy the BEST Traders and Make Money : http://bit.ly/fxzulu

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!!!ΠΟΛΗ ΦΑΝΤΑΣΜΑ Η ΝΑΖΑΡΕΤ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!!

Ένα άλλο μυστήριο αποτελεί η πόλη Ναζαρέτ, από την οποία λέγεται ότι καταγόταν ο Ιησούς. Η προσαγόρευση Ναζωραίος για τον Ιησού αναφέρεται στην Καινή Διαθή δώδεκα φορές. Για παράδειγμα, στο Ματθαίος 2,23 αναγράφεται: «και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγόμενην Ναζαρέτ, όπως πληρωθεί το ρηθέν δια των προφητών, ότι Ναζωραίος κληθήσεται». Επίσης, στο σταυρό που θανατώθηκε υπήρχε η επιγραφή «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων» (Ιωάννης 19,19)! Πέρα απ' αυτό, ως Ναζωραίος αναφέρεται και ο ληξιαρχικός πατέρας του Ιησού, ο Ιωσήφ. Όμως μια πόλη της Παλαιστίνης και συγκεκριμένα της Γαλιλαίας με το όνομα Ναζαρέτ δεν υπήρξε ποτέ πριν και κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού και παρουσιάζεται για πρώτη φορά μέσα από τα ευαγγέλια. Η πόλη αυτή φαίνεται να «ιδρύθηκε» από τους χριστιανούς θεολόγους.   Στα ιστορικά έργα του Ιώσηπου Φλάβιου, ο οποίος ήταν αρχιστράτηγος των γαλιλαιϊκών στρατευμάτων στην εξέγερση κατά της Ρώμης και ο οποίος, όπως προαναφέρθηκε, συνελήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος από το έτος 67 μ.Χ., δεν αναφέρεται πουθενά αυτή η πόλη, αν και τα στρατεύματά του στρατοπέδευαν στην περιοχή της σημερινής Ναζαρέτ. Κατά τις συγκρούσεις για την κατάληψη της γειτονικής πόλης Sepphoris, η οποία απείχε μερικά χιλιόμετρα από τον οικισμό που ονομαζόταν αργότερα Ναζαρέτ, έπρεπε να αποτελεί αυτή η Ναζαρέτ από στρατηγικής σκοπιάς σημείο οπισθοχώρησης ή στρατοπέδευσης των στρατευμάτων του. Μία πόλη Garis, 5 χλμ. νοτιοανατολικά της Sepphoris, που δεν υπάρχει πια και αναφέρεται πράγματι από τον Ιώσηπο (Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 6,3) ως τοποθεσία του στρατοπέδου του, βρίσκεται ακριβώς στη θέση που υπάρχει η μεταγενέστερα αναφερόμενη Ναζαρέτ. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι μέχρι το 70 μ.Χ. δεν φαίνεται να υπήρχε κατ' όνομα μια πόλη Ναζαρέτ.   Αλλά και στους προηγούμενους αιώνες, στην π.Χ. εποχή, πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στην πόλη Ναζαρέτ. Στην Παλαιά Διαθήκη, η οποία αποτελεί την πολιτική και θρησκευτική ιστορία του ιουδαϊκού λαού, γίνεται αναφορά σε χιλιάδες πόλεις, χωριά και οικισμούς, πολλά ονόματα που έπαψαν να αναφέρονται κατά τη μεταγενέστερη εποχή. Όμως, σε κανένα σημείο της Π.Δ. δεν αναφέρεται κάποιος οικισμός που θα μπορούσε να ταυτιστεί κατ' όνομα ή λόγω ιστορικών γεγονότων με την πόλη που ονομάστηκε Ναζαρέτ. 'Αρα τυχόν εικασίες ότι μπορεί να υπήρχε παλαιότερα το όνομα Ναζαρέτ, να περιέπεσε για δεκαετίες ή και αιώνες στη λήθη και να επανήλθε αργότερα, δεν ευσταθούν.   Η ανύπαρκτη πόλη Ναζαρέτ   Το Ταλμούδ, μια συλλογή ιουδαϊκών νόμων που γράφτηκε μετά τα χριστιανικά ευαγγέλια (3ος αι.), αναφέρει πολλούς μικρούς και μεγάλους γαλιλαιϊκούς οικισμούς, αλλά ούτε μία φορά τη Ναζαρέτ. Γενικότερα, ουδείς ιστορικός ή άλλος συγγραφέας, πριν ή λίγο μετά τον Ιησού, αναφέρει ποτέ το όνομα αυτής της πόλης. Η μόνη «πηγή» που «ιδρύει» και περιγράφει τη Ναζαρέτ, είναι η χριστιανική παράδοση, στην οποία αναφέρεται ακόμα ότι εκεί υπήρχε και συναγωγή, άρα θα έπρεπε να είναι ένας μεγαλύτερος οικισμός και όχι μια μικρή ομάδα κατοικιών ή ένας σταθμός αγροτικής παραγωγής. Παραμένει λοιπόν ανεξήγητο, πώς είναι δυνατόν να υπήρχε στο σταυρό του Ιησού επιγραφή που αναφερόταν σε μια πόλη, η οποία δεν υπήρχε καν εκείνη την εποχή ή πριν από αυτήν. Και πώς αναφέρεται αυτή η πόλη στα ευαγγέλια που λέγεται ότι γράφτηκαν μέσα στον 1ο αιώνα αλλά δεν αναφέρεται στο Ταλμούδ που γράφτηκε δύο αιώνες αργότερα ...;   Κατά μία «αιρετική» εκδοχή ο χαρακτηρισμός Ναζωραίος (ή αλλιώς Ναζηραίς ή Ναζηραίος) σήμαινε στα εβραϊκά ο κεχρισμένος. Επειδή όμως οι θεόπνευστοι πατέρες του χριστιανισμού δεν κατανοούσαν αυτή τη σημασία, νόμισαν ότι ήταν προσδιορισμός με τοπική-εθνική σημασία και «κατασκεύασαν» μια πόλη Ναζαρέτ. Τότε όμως, πώς αναφέρεται ο Ματθαίος στην πόλη Ναζαρέτ που κατοίκησε ο Ιησούς; Η μόνη δυνατή εξήγηση είναι ότι όλα αυτά προέρχονται από προσθαφαιρέσεις μεταγενέστερων «επιμελητών», οπότε εξηγούνται έτσι και οι πάμπολλες αντιφάσεις μεταξύ των «ιερών βιβλίων».   ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΙ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

Σημειώνεται ότι αυτή η πόλη υπό τα παραπάνω ονόματα δεν αναφέρεται σε κανένα αρχαίο κείμενο (αιγυπτιακό, σουμεριακό, βαβυλωνιακό, περσικό, αρχαίο ελληνικό ή ελληνιστικό), ούτε στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης παρά τη φημολογούμενη γεωγραφική ακριβολογία της. Επίσης δεν την αναφέρει ούτε το Ταλμούδ, ούτε ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος, αλλά ούτε και τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας κάνουν λόγο γι΄ αυτήν. Για πρώτη φορά εμφανίζεται στα Ιερά Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, το αρχαιότερο κείμενο των οποίων ανάγεται στον 4ο αιώνα. Αλλά και η αρχαιολογική σκαπάνη παρότι έχει αποκαλύψει προϊστορικό οικισμό σε παρακείμενο βουνό, σε απόσταση περίπου μία ώρα με τα πόδια, σε σπήλαιο, στο λεγόμενο "Βουνό καταβαράθρωσης", στην ίδια την πόλη δεν έχει βρει τίποτε το αξιόλογο προ του 8ου αιώνα. 

Συνεπώς η ιστορία της είναι γνωστή από τον 8ο αιώνα όπου και διαδοχικά καταλήφθηκε από Άραβες, Σταυροφόρους, πάλι Άραβες, από τον Φρειδερίκο τον Β' της Γερμανίας, τους Μαμελούκους, τους Τούρκους και τελευταία από τους Βρετανούς, που δημιούργησαν το κράτος κατ΄ εντολή της Παλαιστίνης, πριν την ίδρυση του Ισραήλ.  Για την ετυμολογία του ονόματος Ναζαρέτ που αναφέρεται 10 φορές στις ευαγγελικές περικοπές, ή του ονόματος Νάζαρα, που αναφέρεται δύο φορές, δεν έχει δοθεί μία σαφή απάντηση. Έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες, πλην όμως αποτελούν μόνο θεωρίες, χωρίς αποδεικτική εγκυρότητα, λόγω ακριβώς έλλειψης ιστορικών στοιχείων. Συνέπεια όλων των παραπάνω είναι να έχουν γεννηθεί πλείστα ερωτήματα και αμφιβολίες στους ιστορικούς ερευνητές της Καινής Διαθήκης κατά πόσον υπήρχε αυτή η πόλη στην εποχή του Ιησού Χριστού, ή επρόκειτο για άλλο γεωγραφικό τόπο - πόλη κατά τις περιγραφές των σχετικών ευαγγελικών περικοπών.

Η πόλη βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κανά, περίπου στο ενδιάμεσο της απόστασης Χάιφας και νοτίου άκρης της λίμνης της Τιβεριάδας και σε απόσταση 110 χλμ. βόρεια της Ιερουσαλήμ. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά σε μια νοτιοανατολική ομαλή πλαγιά ενός μικρού υψώματος - λόφου του λεγόμενου Ντζέμπελ ελ Σικχ σευψόμετρο 350 μ. μέσα σε ένα κοίλωμα - οροπέδιο, περιμετρικά του οποίου υψώνονται λόφοι και κάποια μεγαλύτερα βουνά. Ο πληθυσμός της αποτελείται από Άραβες Παλαιστίνιους, κατά ποσοστό θρησκεύματος, 69% Μουσουλμάνοι και 31% Χριστιανοί κυρίως Μαρωνίτες, Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι, διαμένοντας σε χωριστές συνοικίες και διατηρώντας ναούς κατά δόγμα και τζαμιά, με κύριες ασχολίες γεωργία, κτηνοτροφία και τουρισμό!!!

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΚΕΪ ΠΑΠΑΔΕΣ!!

Όλο και περισσότερα σοκαριστικά στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας για τον αμαρτωλό παπά του «Κάτι ψήνεται». Όπως σας είχαμε γράψει από το star.gr, καταγγελίες ανέφεραν ότι ο «Ράσπουτιν της Παιανίας» δεν είχε το ... Θεό του καθώς έβλεπε ακόμα και τσόντες μέσα στο μοναστήρι! 

Αυτό όμως που προκαλεί κυριολεκτικά ΑΗΔΙΑ είναι ότι όχι μόνο έβλεπε τσόντες αλλά όπως δείχνει και ένα «ροζ» βίντεο ντοκουμέντο, σύμφωνα με την Espresso, πρωταγωνιστούσε κιόλας μέσα στο κελί του στο μοναστήρι- μάλλον χωρίς τη συγκατάθεσή του. 

Πρόκειται για ένα ροζ βίντεο που, σύμφωνα με την Espresso, παραπέμπει σε gay πορνό των δεκαετιών '70 και '80, το οποίο προκαλεί αναγούλα! Η κάμερα «καρδάρει» στο διπλό λευκό, σιδερένιο  κρεβάτι με τους μπρούτζινες λεπτομέρειες. Από πάνω υπάρχει ένας καθρέφτης μέσα από τον οποίο διακρίνεται μια ελληνική σημαία(;) που προφανώς βρίσκεται απέναντι δίπλα σε μια πόρτα. 

Πάνω στο κρεβάτι γίνονται τα αίσχη! Οι ροζ σκηνές είναι το λιγότερο αηδιαστικές. 

Για δείτε τον παπαΤσαρκνιά σε τρυφερά ενσταντανέ: Δείτε και άλλο ένα τρυφερούδι να εξασκείται στην τέχνη του "π..φωνου"...

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αρχιτεκτονική μορφή του, αφού εκτός από το κεντρικό σκέλος, με προθάλαμο και κυρίως θάλαμο, διαθέτει δύο ακόμη πλευρικούς θαλάμους που ανοίγονται στη βόρεια και νότια πλευρά του προθαλάμου Ένας νέος μακεδονικός τάφος, με τέσσερις θαλάμους, ήρθε στο φως εντός του σύγχρονου οικισμού της Πέλλας κατά τη διάρκεια  έργου αποχέτευσης που υλοποιείται στην περιοχή.   Το ενδιαφέρον στο νέο μακεδονικό τάφο της Πέλλας είναι η αρχιτεκτονική μορφή του, αφού εκτός από το κεντρικό σκέλος, με προθάλαμο και κυρίως θάλαμο, διαθέτει δύο ακόμη πλευρικούς θαλάμους που ανοίγονται στη βόρεια και νότια πλευρά του προθαλάμου.  Από το κεντρικό σκέλος με ύψος τοίχων 2,50 μ. έχει καταστραφεί η καμαρωτή οροφή. Αντίθετα οι καμάρες των πλευρικών θαλάμων σώζονται σε άριστη κατάσταση. Στο εσωτερικό του νότιου πλευρικού θαλάμου υπάρχει λίθινο βάθρο, πάνω στο οποίο είχε τοποθετηθεί η κλίνη του νεκρού ή της νεκρής. Η είσοδος του αντικρινού βόρειου θαλάμου προστατευόταν με φράγμα, από το οποίο διατηρείται η κατώτερη λιθόπλινθος.Ο δρόμος και η πρόσοψη του τάφου, που βρίσκονται στα ανατολικά, δεν στάθηκε δυνατό να ερευνηθούν στην παρούσα φάση. Όμως, όπως συμπεραίνεται από τα πεσμένα αρχιτεκτονικά μέλη η πρόσοψη αναμένεται να έχει μνημειακή διαμόρφωση με αετωματική επίστεψη. Το θυραίο άνοιγμα του προθαλάμου έκλεινε με ξύλινη θύρα ύψους 2,78 μ και πλάτους 1,30 μ. Ο τάφος συλήθηκε κατά την αρχαιότητα, όπως οι περισσότεροι μακεδονικοί τάφοι. Ολόκληρα αγγεία, λυχνάρια και ειδώλια, που περισυλλέχθηκαν από το εσωτερικό του προθαλάμου, ανάγουν την κατασκευή του μνημείου στο πρώτο μισό του 3ου αι. π.Χ. Ο μακεδονικός τάφος, όπως και άλλοι δεκαοκτώ κιβωτιόσχημοι και κεραμοσκεπείς τάφοι του ανατολικού νεκροταφείου της Πέλλας, πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου, που αποκαλύφθηκαν κατά τις εκσκαφές, ερευνήθηκαν από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πέλλας από τον Οκτώβριο του 2014 έως και τον Δεκέμβριο του 2015. Η δαπάνη εξασφαλίστηκε μέσω υποέργου αυτεπιστασίας που εκτελείτο παράλληλα με το κυρίως τεχνικό έργο. 

ΡΗΜΑΞΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΝΕΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ!!

Η τρέλα που έχει συνεπάρει τον κόσμο τις τελευταίες ημέρες, από τη στιγμή που άρχισε να προβάλλεται η νέα ταινία του «Star Wars» έφτασε μέχρι και την εκκλησία.

Στο Βερολίνο, μία εκκλησία προσκάλεσε τους φανατικούς αυτής της σειράς ταινιών επιστημονικής φαντασίας να παρακολουθήσουν μία ιδιαίτερη Θεία λειτουργία την Κυριακή, εμπνευσμένη από το Star Wars.Στόχος τους, να προσελκύσουν νεαρούς πιστούς.

Περίπου 500 άτομα ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση, κάποιοι με τα φωτόσπαθα στο χέρι και άλλοι φορώντας μάσκες του Darth Vader. Ηταν ο διπλάσιος αριθμός πιστών σε σύγκριση με τις συνηθισμένες Κυριακές στη συγκεκριμένη εκκλησία.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!! 

ΣΠΑΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ ΜΕ ΣΠΑΘΙ!!ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ ΤΟΝ ΚΗΡΥΚΑ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΜΑΡΑΓΚΟ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ!!

Ο ΙΗΣΟΥΣ-ΓΙΑΧΒΕ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΘΑΡΑ: "ΑΛΛΑ ΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΟΥΣ, ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΦΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ".   

ΛΟΥΚΑΣ 19:27                                                                                                                                                                            Ιησούς:Όποιος δεν πιστέψει σ'εμένα φέρτε τον μπροστά μου και ΣΦΑΧΤΕ  τον!!Αυτά τα λόγια αγάπης είπε στους οπαδούς του ο Ιησούς και αυτοί εκτέλεσαν τις εντολές του!!Στο όνομα του Ιησού έγιναν οι μεγαλύτερες ανθρωποκτονίες στην ιστορία της ανθρωπότητας!!Τι να γράψει κανείς για την "ιερά" εξέταση που έστειλε στην πυρά εκατομμύρια ανθρώπους,για τον μεσαίωνα που όποιος ψιθύριζε κάτι ενάντια στον   ιουδαιοχριστιανισμο  τον έστελναν στην κρεμάλα!!Στη σφαγή εκατομμυρίων Ελλήνων και την καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού!!Αυτά τα βασανιστήρια που υποτίθεται ότι πέρασε ο μυθικός Ιησούς δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έκαναν οι οπαδοί του στους ανθρώπους που αντιστεκόντουσαν στην  ιουδαιοχριστιανικη   αιμοσταγή αίρεση.Αν υπήρχε έστω ένα ίχνος αλήθειας στα μυθεύματα των  ιουδαιοχριστιανικων   γραφών περί του Ιησού θα έπρεπε αυτός να είχε παρέμβει για να σταματήσει την αιματοχυσία στο όνομά του!!Στην αντίθετη περίπτωση είναι και αυτός ένοχος για τα εκατομμύρια  ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ  της   ιουδαιοχριστιανικης   αίρεσης  και πρέπει να καταδικαστεί ως ο μεγαλύτερος ηθικός εγκληματίας στην ιστορία της ανθρωπότητας!!Και μια απάντηση σ΄αυτους που προσπαθούν να Ελληνοποιήσουν τον Ναζωραίο!!  Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης αποτέλεσαν τις μοναδικές Ιερές Γραφές που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιησού , τους αποστόλους και την πρωτοχριστιανική κοινότητα. Η πρώτη χριστιανική εκκλησία αποκαλούσε αυτό το σύνολο των προγενέστερων βιβλίων «ο Νόμος και οι Προφήτες» ή απλά «οι Γραφές». Περίπου από τον 3ο αιώνα μετα. ο όρος «Παλαιά Διαθήκη» άρχισε να χρησιμοποιείται ευρύτερα για τις Γραφές που είχαν ολοκληρωθεί πριν τον Ναζωραίο. Αυτός ο όρος χρησιμοποιήθηκε σε αντιδιαστολή προς τη χρονικά μεταγενέστερη Καινή Διαθήκη, τη συλλογή των βιβλίων που αναφέρονται στην εκπλήρωση των επαγγελιών της παλαιάς και τη σύναψη της νέας διαθήκης δια του Ιησού , μιας συμφωνίας μεταξύ Θεού και του λαού του Ισραήλ δεν μίλησε ποτέ για Ελληνικό πολιτισμό και για την Ελληνική γραμματεία!!.  Η ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΑΝ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ!! 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΒΟΜΒΑ!!!! ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΑΝ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ  ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΝΤΟΛΗ!!!ΓΙΑΤΙ??ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΘΕΪΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ???ΜΑΛΛΟΝ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΥΟ ΛΗΣΤΕΣ!!ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΣΤΑΥΡΩΝΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ!!

Στη σκηνή της σύλληψης του Ιησού, έρχονται να συλλάβουν τον Ιησού. Οι μαθητές βλέπουν τι πάει να γίνει και ρωτάνε: «Κύριε, να τους χτυπήσουμε με τα μαχαίρια;». Κι ένας από τους μαχαιροβγάλτες, βγάζει το μαχαίρι του και κόβει το αυτί του δούλου του αρχιερέα. Βέβαια, ο Ιησούς το ξανακολλάει αλλά μόνον στο ευαγγέλιο του Λουκά. Στα υπόλοιπα ευαγγέλια ο δούλος μένει μ' ένα αυτί λιγότερο.Από την ερώτηση που κάνουν, όχι ένας αλλά γενικά οι μαθητές («ιδόντες ...; είπον αυτώ») για να επιτεθούν με μαχαίρια, φαίνεται πως οι μαθητές οπλοφορούσαν. Ο Ιησούς το γνώριζε αυτό; Φυσικά και το γνώριζε, αφού ο ίδιος τους είχε προτρέψει να προμηθευτούν μαχαίρι με κάθε θυσία, αφού τους είχε πει ρητά:«όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει. Αυτός που δεν έχει, να πουλήσει το πανωφόρι του (ιμάτιο και να αγοράσει μαχαίρι. Και του λένε κάποιοι μαθητές: ορίστε κύριε, εδώ έχουμε δύο μαχαίρια. Κι αυτός είπε: Καλά είναι!» (Λουκ. 22:35-3.

    Ο Ιησούς, ο περίφημος κήρυκας της αγάπης, προτρέπει τους μαθητές του ν' αγοράσουν μαχαίρια με κάθε θυσία, ακόμη και πουλώντας τα ρούχα τους. Ακόμη κι αν σκοπεύει να τα χρησιμοποιήσει για άμυνα (πάντως, είχε σκοπό να τα χρησιμοποιήσει, διαφορετικά γιατί να τους βάλει να τ' αγοράσουν και μάλιστα με κάθε θυσία, πώς θα μπορούσε να συμβιβαστεί η προτροπή για αγορά όπλων με την υποκριτική εντολή «αν σε χτυπήσει κανείς στο μάγουλο να γυρίσεις και το άλλο;» (Λουκ. 6:29)..ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ "ΑΓΑΠΗΣ" ΤΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ!!! ΜΗΝ ΝΟΜΙΣΗΤΕ ΟΤΙ ΗΛΘΟΝ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΙΡΗΝΗΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΓΗΝ,ΔΕΝ ΗΛΘΟΝ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΛΑ ΜΑΧΑΙΡΑΝ!! ΔΙΟΤΙ ΗΛΘΟΝ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΩ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΥΤΗΣ(σημ. ΟΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ?) ΚΑΙ...ΝΥΜΦΗΝ  ΚΑΤΑ ΠΕΘΕΡΑΣ ΑΥΤΗΣ!!ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ.. ΜΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΣΤΕ ΠΕΘΕΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΕΛΑΧΑΝ ΚΑΚΕΣ ΝΥΦΕΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ...ΚΑΙ ..ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΟΙ ΟΙΚΙΑΚΟΥ ΑΥΤΟΥ!!ΟΣΤΙΣ ΑΓΑΠΑ ΠΑΤΕΡΑ Ή ΜΗΤΕΡΑ ΥΠΕΡ ΕΜΕ (ΖΗΛΙΑΡΗΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΕΜΟΥ. ΚΑΙ ΟΣΤΙΣ ΑΓΑΠΑ ΥΙΟΝ ,ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΥΠΕΡ ΕΜΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΕΜΟΥ!! ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ κεφ 24..34 και κεφ.ια.4  ..37. .

                                                                                                 Ο Ιησούς Δεν Υπήρξε Ποτέ -; Μια τρελή ιδέα;     Πραγματικότητα και Φαντασία  Η Αδράνεια της Ήπιας Επιλογής     Ένα Ελαττωματικό Σενάριο  -J. Macquarrie (An Existential Theology, p 23)   Σωτηρία από αιτία     Ιστορική Κριτική  Το Τέλος των Ημερών

Σε έναν πολιτισμό εδραιωμένο πάνω στη Χριστιανική Θρησκεία η άρνηση της ύπαρξης του Ιησού μπορεί να φαίνεται με την πρώτη ματιά ως γελοία ιδέα ή ακόμη και ανόητη. Σε τελευταία ανάλυση περνάει το επιχείρημα ότι η «γενική τάση των λόγιων και επιστημόνων» αποδέχεται ότι υπήρχε ένας ιστορικός Ιησούς, ακόμη και αν δεν υπάρχει συμφωνία για το ποιος πραγματικά ήταν, πότε ακριβώς έζησε, τι έκανε ή τι είπε.

Σήμερα, οι μελετητές της Καινής Διαθήκης οδηγούνται ανάμεσα σε δυο κόσμους, σε έναν όπου ο θεολογικός Ιησούς («ο υιός του Θεού») βρίσκεται στην κεντρική σκηνή -; αλλά αυτός ο Ιησούς βέβαια αναγνωρίζεται σαν θέμα πίστεως -; και σε έναν άλλον κόσμο, τον «κόσμο του ιστορικού Ιησού».

Μια λεπτομερής και συχνά διεξοδική έρευνα για την ιστορία, τον πολιτισμό και την πολιτική της Παλαιστίνης στη δεύτερη εκκλησιαστική περίοδο δημιουργεί ένα ιστορικά έγκυρο υπόβαθρο. Έναντι αυτού του υπόβαθρου ένα λεπτό κατασκεύασμα του «Ιησού» κάνει τη φασματική του εμφάνιση.

Είναι όμως το ίδιο το ιστορικό πλαίσιο που επιτρέπει σ'; αυτόν τον σωτήρα-φάντασμα να «ζήσει», να «πεθάνει» και να «αναστηθεί» και δια μέσου αυτού να αφήσει την απατηλή του σκιά στην ιστορία.

«Είμαστε σίγουροι ότι η Ιερουσαλήμ υπήρχε, όπως και ο Ηρώδης, οι Φαρισαίοι και οι Ρωμαίοι, γιατί όχι και ένας Ιησούς;» Παρεμβάλλω το ντοκιμαντέρ του Discovery Channel:

«Αυτός είναι ο τύπος των σανδαλιών που θα μπορούσε να είχε φορέσει ο Ιησούς. Αυτός είναι ο τύπος δέντρου που κάτω από το οποίο θα είχε καθίσει να ξεκουραστεί.»

Οι επαγγελματίες ιστορικοί δεν είναι απαραίτητα δεσμευμένοι με κάποιο ειδικό ενδιαφέρον για το θέμα του Ιησού -; και είναι όλοι καλά πληροφορημένοι για την αμφιλεγόμενη φύση του. Ένας μελετητής που ανακοινώνει ότι πιστεύει ότι δεν υπάρχει ιστορικά κάποιος Ιησούς είναι πιο πιθανόν να αντιμετωπίσει την περιφρόνηση, ακόμη και τον περίγελο, και λίγα θα κερδίσει από την ειλικρίνειά του.

Έτσι οι περισσότεροι μελετητές, μεγαλωμένοι και εκπαιδευμένοι σε μια Χριστιανική κουλτούρα είναι ικανοποιημένοι είτε με το να υποθέτουν ότι ο Ιησούς υπήρξε (και υποκύπτουν στις γνώμες των ειδικών της Βίβλου που συχνά είναι άνθρωποι της πίστεως), είτε ενώ δίνουν την ανεπάρκεια αποδεικτικών στοιχείων για πολλές ιστορικές προσωπικότητες, προλογίζουν την αβεβαιότητά τους με ένα «πιθανόν». Είναι πολύ πιο ασφαλές για αυτούς να διακηρύξουν την «πιθανότητα ενός προσώπου πίσω από το μύθο» ακόμη και όταν αιτιολογούν ότι τα στρώματα του επικαλυμμένου μύθου επισκιάζουν την οποιαδήποτε γνώση για αυτό το πρόσωπο.

Αυτή η «ασφαλής» και άτολμη επιλογή διατηρεί ταυτόχρονα την «ασάφεια» ενός ξυλουργού σε ένα αρχαίο, επαρχιακό, απομονωμένο τόπο («η ανυπαρξία αποδείξεων δεν είναι απόδειξη της ανυπαρξίας») και μια ακαδημαϊκή αποστασιοποίηση από «θέματα πίστης» τα οποία ανύψωσαν αυτόν τον υποτιθέμενο αφανή γκουρού σε μια εικονική θέση.

Αλλά πόσο θα μπορούσε ένας κόσμος θρησκείας να έχει προκύψει από μια ασημότητα που απέτυχε κατά τη διάρκεια της ζωής του να προσεχθεί από κάποιον; Πόσο αξιόπιστο είναι το γεγονός ότι ένας περιπλανώμενος δάσκαλος (ραβί), που δεν έγραψε τίποτα ο ίδιος, επιλαχών σε ένα κόσμο γεμάτο από φακίρηδες, προφήτες και εξορκιστές, θα μπορούσε να μαγεύσει τόσο πολύ ώστε ο απόηχος του να έχει αντήχηση μέσα στους αιώνες;

Ο «μινιμαλιστής» Ιησούς είναι πραγματικά λιγότερο ικανοποιητικός από έναν Ιησού που δεν υπάρχει καθόλου επειδή απαιτεί και μια αναζήτηση αλλού για τις ρίζες της νέας θρησκείας. Και αν οι ρίζες πρόκειται να βρεθούν αλλού, τότε τι ανάγκη υπάρχει για αυτή την ασαφή προσωπικότητα σε κάθε περίπτωση;

«Είναι πολύ αμφίβολο για το αν η Χριστιανική πίστη θα μπορούσε να είχε χτιστεί πάνω στα θεμέλια ενός ιστορικού Ιησού ...;ο οποίος ήταν κάτι λίγο περισσότερο από ένα δάσκαλο εφαρμοσμένης φιλοσοφίας.»  

Αν συμφωνήσουμε ότι ένας περιπατητικός, ραβινικός ριζοσπάστης ονόματι Ιησούς, απαρατήρητος από τις καταγραφές της ιστορίας, δεν είναι μη αληθοφανής τότε με την ίδια λογική ούτε πολλοί τέτοιοι Ιησούδες δεν είναι αβάσιμοι.

Ποιον από αυτούς θα εκλέγαμε ως τη βάση για τη Χριστιανική πίστη ως τον «μοναδικό γεννηθέντα υιό» του Θεού; Αν θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από αυτούς τότε δεν είναι κανείς από αυτούς.

Είτε ο ΙΧ ήταν μια θεότητα που επέλεξε να θαμπώσει χιλιάδες αλλά να μην αφήσει κανένα ίχνος, που κατάφερε να επηρεάσει -; όχι τους Ιουδαίους -; αλλά μια μικρή χούφτα μυστηριωδών οπαδών των οποίων οι διάδοχοι γρήγορα διασπάστηκαν σε πολυάριθμες αντιμαχόμενες φατρίες. Είτε ο ΙΧ ήταν το κατασκεύασμα ανθρώπινων μυαλών, ένα κατασκεύασμα που προδίδεται ανά πάσα στιγμή από την αντίφαση και την παράλειψη.

Από ειρωνεία τύχης, ήταν η εργασία ενός αριθμού αδογμάτιστων θεολόγων παρά φιλελεύθερων στοχαστών αυτή που προκάλεσε τη πρώτη διάσπαση για αυτό το λαμπρό κατασκεύασμα τον Ιησού, Υιό του Θεού, Σωτήρα του Κόσμου.

Η πρώτη πρόκληση για την «εκλαμβανόμενη σοφία» της Εκκλησίας έγινε κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Μετασχηματισμού, η οποία έδωσε νομιμότητα στην κριτική για το Παπικό σύστημα. Έχοντας αφήσει να ξεχυθεί η πλημμύρα, όλες οι θρησκευτικές αρχές και η ίδια η Βίβλος τέθηκαν υπό αμφισβήτηση και ο Προτεσταντισμός εμφανίστηκε σε μυριάδες διαφορετικές σέκτες. Όμως μετά από χίλια χρόνια επιβεβλημένης άγνοιας από την Εκκλησία, οι «λόγιοι» δεν είχαν παρά ένα μικρό απόθεμα της πραγματικής γνώσης. Όπως οι αργόμισθοι κληρικοί, αυτοί οι μελετητές πάσχισαν να χρησιμοποιήσουν τα εκ νέου ανακαλυπτόμενα εργαλεία της λογικής για να υπερασπίσουν τα δόγματα του Χριστιανισμού, είτε του Ρωμαιοκαθολικισμού είτε των νέων «αγνών» μετασχηματισμένων ποικιλιών.

Όμως μετά από δύο αιώνες, καθώς ο Διαφωτισμός εκτυλισσόταν, διάφοροι γενναίοι θεολόγοι άρχισαν να εφιστούν την προσοχή στα προφανή λάθη και δυσαρμονίες στα αποδεκτά ευαγγέλια. Γιατί, ρωτούσαν, η Καινή Διαθήκη σιωπούσε όσον αφορά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του Ιησού; Γιατί ο Παύλος δεν είπε σχεδόν τίποτα για τη ζωή του Ιησού;

Κατά τη διάρκεια της Αμερικάνικης και της Γαλλικής Επανάστασης οι ελεύθεροι στοχαστές πήγαν ακόμη παραπέρα, αμφισβητώντας την ειλικρίνεια ολόκληρης της Βίβλου και καταγγέλλοντας τον Χριστιανισμό ως πλαστή δεισιδαιμονία και όργανο καταδυνάστευσης. Μια νέα μινιμαλιστική πίστη γεννήθηκε, ο «θεϊσμός», στον οποίο ένας θεός δημιουργός δεν έπαιζε κανένα άμεσο ρόλο στις υποθέσεις των ανθρώπων.

Στον αιώνα που ακολούθησε, μια ριζοσπαστική μειονότητα -; ειδικότερα οι σπουδαστές της σχολής Tόbingen στη Γερμανία στα μέσα του 19ου αιώνα με αρχές του 20ου αιώνα -; συνέχισαν να διαδίδουν την περίπτωση ότι ο Χριστιανικός Κύριος και Σωτήρας ήταν ένα ευσεβές κατασκεύασμα, κι ότι όλη η «ζωή» του, η δίκη και η σταύρωσή του ήταν μια απομίμηση εδαφίων από την Ιουδαϊκή Βίβλο.

Για αυτούς που κοίταξαν πέρα από την παρωπιδική όραση του Χριστιανισμού ήταν πολύ προφανές ότι το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του Ιησού είχε αντιστοιχίες σε πολύ παλαιότερους μύθους, οι οποίοι είχαν πανομοιότυπους κύριους και δευτερεύοντες χαρακτήρες, ίδιες πλοκές και ίδιο ηθικό σκοπό. Ο Χριστιανισμός, ήταν σαφές, δεν είχε πέσει από τον ουρανό αλλά ήταν ένα προϊόν φτιαγμένο από ανθρώπους.

Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ο ορθολογισμός, η αρχαιολογία και οι νέες τεχνικές επιστημονικής έρευνας επέβαλαν περιορισμούς πάνω στους υπέρμαχους της πίστης, παρά τα περιοδικά ξεσπάσματα θρησκευτικού ζήλου. Για να συμβιβάσουν τις συσσωρευμένες και αναμφισβήτητες αποδείξεις του λάθους της Βίβλου, ποίκιλες «ζωές» του Ιησού εμφανίστηκαν και πολλαπλασιάστηκαν όπως τα φύκια σε μια ηλιόλουστη λίμνη.

Η «επικρατούσα τάξη» των μελετητών της Καινής Διαθήκης, πολλοί από τους οποίους ήσαν αφοσιωμένοι Χριστιανοί, είχαν βρει ένα καινούριο σπίτι. Ένας μυστηριώδης «Ιησούς της ιστορίας» πιστεύεται τώρα να έχει υπάρξει κάτω από τα αναγνωρισμένα συσσωρευμένα στρώματα του -; βασισμένου στην πίστη -; κατασκευάσματος.

Έντρομοι να παραδεχτούν ότι και η πίστη και οι καριέρες τους χτίστηκαν πάνω σε μια παρανόηση μνημειωδών διαστάσεων, εικάζουν με οποιοδήποτε αριθμό ευφάνταστων ιδεών -; ένας ριζοσπάστης ραβίνος Ιησούς, ένας μεσογειακός χωρικός Ιησούς, ένας Ιησούς με γυναίκα και οικογένεια, ένας Ιησούς που ταξίδεψε στην Αγγλία, την Ινδία ή την Ιαπωνία, ένας Στωικός ή Κυνικός φιλόσοφος Ιησούς -; ένας Ιησούς για όλες τις εποχές και για όλα τα γούστα. Εκατό ή περισσότερες ενδεχόμενες «βιογραφίες» για τον θεάνθρωπο ανταγωνίζονται μεταξύ τους, καθεμιά να αποσκοπεί στην αποφυγή της προφανής αλήθειας ότι καμιά γνήσια πραγματικότητα δεν στηρίζει το θρησκευτικό μύθο.

Στον 21ο αιώνα αντιμετωπίζουμε το παράδοξο ότι αν και το ξεσκέπασμα της βιβλικής απάτης έχει προχωρήσει τόσο μακριά από όσο ποτέ πριν άλλοτε, η παγκόσμια γεωπολιτική χρηματοδοτεί και ενθαρρύνει μια θορυβώδη επαναδιατύπωση του βιβλικού φονταμενταλισμού και αλάθητου, ένας χείμαρρος παραπληροφόρησης, η ποσότητα της οποίας μπορεί να είναι συντριπτική.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ούτε τον χρόνο ούτε την τάση να ερευνήσουν διεξοδικά τη ποσότητα των στοιχείων και επιχειρημάτων. Οι Χριστιανοί απολογητές είναι πάντα έτοιμοι να καταγγείλουν ένα «Χριστο-μυθιστή» (κάποιον που υποστηρίζει ότι ο Ιησούς είναι μύθος) ως έναν απομονωμένο μονομανή που ζει στα πρόθυρα της πνευματικής διαύγειας, ανάξιο σοβαρής προσοχής. Η τραχιά εχθρότητά τους όμως κρύβει τον φόβο ότι η πτώση του υπερήρωά τους μπορεί να μην είναι μακριά. Και αυτό που δεν μπορούν να αρνηθούν ή να καταστείλουν πια είναι το γεγονός ότι η αποκάλυψη του «Ιησού Χριστού» για το προϊόν μυθεύματος το οποίο αποτελεί, έχει ενστερνιστεί και επιβεβαιωθεί από ένα συνεχές ρεύμα ταλαντούχων μελετητών σε όλες τις χώρες.

Στον Χριστιανικό ναό των Βρυξελλών, Bιguinage, και σε διάφορες αίθουσες εκδηλώσεων θα γιορτασθούν στις 19 & 26 & 27 /12/2015 η "γέννηση" ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ Ιησού και του ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗ Μωάμεθ!!!