Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν τα νέα ευρήματα και κυρίως τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτά, κατά τη διάρκεια της έρευνας στο ιερό νησί της Δήλου.

Η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων συνέχισε την έρευνα σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) στη βορειοανατολική πλευρά της Δήλου. Η συνεργασία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της έρευνας που χρηματοδοτούν το Πανεπιστήμιο του Birmingham και η Roman Society, έρευνα που διεξάγει η Δρ. Μ. Ζαρμακούπη, εξωτερική συνεργάτις στον Τομέα Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητας του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του ΕΙΕ και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Birmingham,για την πολεοδομική εξέλιξη της Δήλου κατά την ύστερη ελληνιστική εποχή.

Σκοπός της θαλάσσιας έρευνας ήταν να επαναπροσδιοριστούν και να αποτυπωθούν τα κατάλοιπα, που βρίσκονται στη βορειοανατολική πλευρά της Δήλου συγκεκριμένα στη θαλάσσια περιοχή της συνοικίας του Σταδίου. Τα κατάλοιπα αυτά είχαν προσδιοριστεί στο παρελθόν ως λιμενικές εγκαταστάσεις. Κατά τη διάρκεια της πρώτης ερευνητικής αποστολής, η οποία διεξήχθη τον Οκτώβριο 2014, διαπιστώθηκε ότι αντί για λιμενικές εγκαταστάσεις πρόκειται για οικιστικά κατάλοιπα, τα οποία αποτελούν τα προς ανατολάς όρια της συνοικίας του Σταδίου. Στο συμπέρασμα αυτό είχε οδηγηθεί η Εφορεία από την παρουσία δαπέδου σε βάθος περίπου 1.5-2 μέτρων, το ανατολικό όριο του οποίου φέρει κατά χώρα πακτωμένα και σε κανονική διάταξη 16 πήλινα αγγεία, που σώζονται κατά το ήμισυ.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας καθαρίστηκαν τα αποθηκευτικά αγγεία που είχαν βρεθεί σε βάθος περίπου 1.5-2 μέτρων τον Οκτώβριο 2014. Κατά τη διάρκεια του καθαρισμού εντοπίστηκαν ακόμη δύο. Το σύνολο των 18. Εντοπίστηκε και αποτυπώθηκε επιπλέον σε βάθος περίπου 70 εκατοστών χώρος ο οποίος φέρει κατά χώρα πακτωμένα και σε κανονική διάταξη άλλα 15 αποθηκευτικά αγγεία.   Ο δεύτερος αυτός χώρος εντάσσεται σε ένα κτίσμα με τουλάχιστον 5 χώρους, το οποίο βρίσκεται κατά μήκος του αιγιαλού και περικλείεται από δύο δρόμους. Το δάπεδο του κτίσματος αυτού έχει ενσωματωθεί στον ψηφιδοπαγή αιγιαλό. Ο χώρος με τα 15 αγγεία βρίσκεται σε απόσταση περίπου 10 μέτρων από την ακτογραμμή. Αποτυπώθηκαν με γραφική και με φωτογραφική μέθοδο οι τοίχοι του κτίσματος αυτού , όπως επίσης και 9 πεσμένα τμήματα κιόνων, τα οποία φαίνεται ότι αποτελούν μέρη της κιονοστοιχίας του κτίσματος αυτού.

Ακόμη εντοπίστηκαν και φωτογραφήθηκαν λιθόπλινθοι μεγάλων διαστάσεων στην επέκταση του χώρου με τα 18 πακτωμένα αγγεία. Οι λιθόπλινθοι αυτοί αποτελούσαν την προς ανατολάς ευρισκόμενη προκυμαία της συνοικίας του Σταδίου.

Οι υποβρύχιες έρευνες στη Δήλο αποσαφηνίζουν τη χρήση των βυθισμένων κτιρίων στη Συνοικία του Σταδίου. Φαίνεται λοιπόν, ότι και στην περιοχή αυτή λειτουργούσε ένα δεύτερο λιμάνι εμπορικό, με χρήση βοηθητική στο κεντρικό αρχαίο λιμάνι της Δήλου στα δυτικά του νησιού.

Στην αρχαιολογική έρευνα συμμετείχαν από την ΕΑΑ, η επιστημονική υπεύθυνη και καταδυόμενη αρχαιολόγος κυρία Μαγδαληνή Αθανασούλα, ο καταδυόμενος εργατοτεχνίτης κ. Σπυρίδων  Μουρέας και ο καταδυόμενος αρχιτεχνίτης κ. Λουδοβίκος Μερσενιέ. Από το ΕΙΕ, στην αρχαιολογική έρευνα συμμετείχε η επιστημονική υπεύθυνη η καταδυόμενη αρχιτέκτονας μηχανικός και αρχαιολόγος κυρία Δρ. Μάνθα Ζαρμακούπη και ως εξωτερικός συνεργάτης ο καταδυόμενος αρχαιολόγος κ. Αλέξης Τούρτας.

Τις υποκλοπές της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ στην Άνγκελα Μέρκελ και σε γερμανούς αξιωματούχους που έχουν μεγάλο ελληνικό ενδιαφέρον αποκαλύπτει το Wikileaks (www.wikileaks.org) σε αποκλειστική συνεργασία με το Έθνος για την Ελλάδα.

Από απόρρητα έγγραφα στα οποία είχε πρόσβαση η εφημερίδα την τελευταία εβδομάδα και κατάφερε να επεξεργαστεί και να αναλύσει σε βάθος, προκύπτει ότι η γερμανίδα καγκελάριος δεν πίστευε εδώ και χρόνια ότι ένα γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους θα αποτελούσε πραγματική λύση για το «ελληνικό πρόβλημα».

Οι κοριοί της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) κατέγραψαν «εξομολόγηση» της Μέρκελ προς τον προσωπικό βοηθό της τον Οκτώβριο του 2011, λίγες ημέρες πριν από την απόφαση της συνόδου κορυφής για επιπρόσθετο haircut των ομολόγων στο 50%, από 21% που είχε συμφωνηθεί μερικούς μήνες πριν. Στο απόρρητο έγγραφο της NSA επισημαίνεται ότι έδειχνε να αισθάνεται "χαμένη" σχετικά με το ποια επιλογή -άλλο ένα κούρεμα ή άμεση παροχή βοήθειας- θα ήταν καλύτερη για να αντιμετωπίσει την κατάσταση και πως «ο φόβος της ήταν ότι η Αθήνα θα ήταν ανίκανη να ξεπεράσει το πρόβλημα ακόμα και με ένα επιπλέον "κούρεμα", από τη στιγμή που δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί το υπόλοιπο χρέος της». Επιπλέον αναφέρεται ότι σκεφτόταν να ασκήσει πιέσεις σε ΗΠΑ και Βρετανία για την επιβολή ειδικού φόρου επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών για να βοηθηθεί η ρευστότητα των τραπεζών.

Επιπλέον αποκαλύπτεται ότι ο μόνος εντός του γερμανικού υπουργικού συμβουλίου που ήταν υπέρ του επιπρόσθετου κουρέματος ήταν ο υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, «παρά τις προσπάθειες της Μέρκελ να τον "χαλιναγωγήσει"». Από την άλλη πλευρά, η Γαλλία και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο, όπως αναφέρεται στο απόρρητο έγγραφο τέθηκαν υπέρ μίας πιο ήπιας προσέγγισης. «Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ ήταν σταθερά αντίθετος, και η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ περιγράφηκε ως «αναποφάσιστη για το θέμα», επισημαίνεται από τους πράκτορες της NSA.

Σε άλλη απόρρητη αναφορά στην οποία είχε πρόσβαση το Έθνος αποδεικνύεται η παρακολούθηση γερμανών υψηλόβαθμων αξιωματούχων από τις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Γίνεται επίσης σαφές ότι τα στοιχεία διαβιβάστηκαν στην NSA, η οποία συνέταξε το κείμενο της αναφοράς. Πρόκειται για το πρώτο έγγραφο που αποδεικνύει εμπράκτως ότι οι βρετανοί κατασκόπευαν τους ευρωπαίους εταίρους τους σε υψηλό επίπεδο για λογαριασμό της NSA.

Η συγκεκριμένη απόρρητη αναφορά έχει γίνει με βάσει τα στοιχεία που υποκλάπησαν από τον γενικό διευθυντής για θέματα της ΕΕ της γερμανικής καγκελαρίας Nikolaus Meyer-Landrut, ο οποίο παρείχε στις 14 Οκτωβρίου 2011 μια επισκόπηση σχετικά με τι σχεδιάζει το Βερολίνο να ζητήσει και θα είναι έτοιμο να υποστηρίξει ενόψει των συνόδων κορυφής που ακολουθούσαν με κύριο θέμα το ελληνικό ζήτημα. Εντύπωση προκαλεί ότι εκείνη την περίοδο σχεδιαζόταν πρόταση για συνεισφορά των χωρών BRICS(Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότιος Αφρική) για την διάσωση της Ελλάδας.

Στο έγγραφο επισημαίνεται: «Το Βερολίνο δεν θα δεχόταν να δώσει στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) τραπεζική άδεια. Επίσης δεν θα δεχόταν τη θέσπιση ενός κοινού Οχήματος Ειδικού Σκοπού μεταξύ του EFSF και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ή άλλο μέτρο που θα απαιτούσε νομοθετικές αλλαγές από τα κράτη μέλη.Από την άλλη πλευρά, οι Γερμανοί θα υποστηρίξουν τη δημιουργία ενός ειδικού προγράμματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο οποίο οι χώρες BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) θα "ρίξουν" κεφάλαια για το σκοπό της ενίσχυσης δραστηριοτήτων διάσωσης στην ευρωζώνη».

Ο Meyer-Landrut πίστευε επίσης ότι η επίλυση της ελληνικής κρίσης θα απαιτήσει μεγαλύτερη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα συγκριτικά με τις πρώτες εκτιμήσεις των ειδικών, και ότι η Ευρωζώνη πρέπει να κοιτάξει πέρα από τις τεχνικές πτυχές μιας συμφωνίας, και να επικεντρώσει αντ΄αυτού στην πραγματική πρόοδο που θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα, όσον αφορά τη νομοθεσία και την εφαρμογή της.Επίσης άποψή του ήταν ότι μία ομάδα θα πρέπει να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα με σκοπό την παρακολούθηση της κατάστασης.

Σημειώνεται ότι περισσότεροι από 70 τηλεφωνικοί αριθμοί υψηλόβαθμων γερμανών αξιωματούχων εντοπίζονται στην λίστα στόχων παρακολούθησης των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών.

Χάρης Καρανίκας

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ - ΝΕΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ WIKILEAKS

Οι κοριοί της NSA άκουγαν την Μέρκελ σε «εξομολόγησή» της για το ελληνικό χρέος

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ:ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΒΡΑΊΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙ!!ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ!!ΡΕ ΡΕΜΑΛΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΒΡΑΪΚΑ ΜΙΑΣΜΑΤΑ!!

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!

ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΒΓΕΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΧΑΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΩΤΗΡΕΣ!!ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΑΛΛΟΥ ΑΥΤΑ ΟΧΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΝΗΜΗ !!ΕΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ!!

Στη δημοσιότητα έδωσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την έκθεσή του, ζητώντας ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, το οποίο χαρακτηρίζει μη βιώσιμο. Συγκεκριμένα, το Ταμείο αναφέρει ότι η ελάφρυνση πρέπει να γίνει μέσω γενναίας επέκτασης των ωριμάνσεων στα ομόλογα. Σύμφωνα με την έκθεση, το ΔΝΤ προβλέπει ότι το χρέος της χώρας θα βρίσκεται στο 150% του ΑΕΠ το 2020 και κοντά στο 140% του ΑΕΠ ΤΟ 2022. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος για την τριετία 2015-2018 θα φθάσουν τα 50 δισ. ευρώ και εκτιμά ότι είναι αναγκαίο ένα νέο πρόγραμμα βοήθειας ύψους τουλάχιστον 36 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Ταμείο θεωρεί ότι εξαιτίας της εύθραυστης δυναμικής που παρουσιάζει το δημόσιο χρέος απαιτούνται ευρύτερες συναινέσεις μεταξύ των πιστωτών της χώρας προκειμένου να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του.  Στο πλαίσιο αυτό προτείνει να επεκταθεί η περίοδος χάριτος που έχει παραχωρηθεί για τα δάνεια του Μνημονίου στα 20 χρόνια και σταδιακή αποπληρωμή των δανείων που έχει χορηγήσει η ΕΕ στα 40 χρόνια.  Πηγή: newpost.gr

Η εικονιζόμενη ξανθιά κυρία, που εμφανίστηκε στο πάνελ των Τρέμη - Ευαγγελάτου, με την ίδια την Τρέμη στο πλευρό της, ως πολίτης αγανακτισμένη με τον ΣΥΡΙΖΑ που κατέστρεψε τη χώρα έχει και μια ακόμα ιδιότητα.

Κ.Γαβράς: Απαραίτητο το δημοψήφισμα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο «Να πουν οι πολιτικοί τι σημαίνει το ναι και το όχι»!!

ΑΥΤΟΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΛΗΚΤΟ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ!!  

Θουκυδίδης, Επιτάφιος

35. «Οι περισσότεροι απ όσους έχουν μιλήσει ως τώρα απ αυτό το βήμα επαινούν τον νομοθέτη που συμπλήρωσε τη συνηθισμένη τελετή μ' αυτό τον λόγο, με τη σκέψη ότι είναι ωραίο να εκφωνείται πάνω στον τάφο των νεκρών του πολέμου. Εγώ όμως θα ήμουν της γνώμης πως είναι αρκετό, για άντρες που αποδείχτηκαν γενναίοι με έργα, με έργα να τους αποδίδονται τιμές, σαν κι αυτές που βλέπετε να συνοδεύουν αυτή την ταφή, κι όχι να κρέμεται η αναγνώριση του ηρωισμού πολλών από έναν άντρα, που ο λόγος του μπορεί να είναι ωραίος, μπορεί και κατώτερος. Γιατί είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς μ επιτυχία, εκεί που με κόπο εξασφαλίζεται η εντύπωση ότι λέει την αλήθεια. Κι αυτό, γιατί ο ακροατής που ξέρει καλά τα γεγονότα και τ' ακούει μ' ευνοϊκή διάθεση, ίσως θα σχημάτιζε τη γνώμη ότι τα λεγόμενα είναι κάπως κατώτερα, σε σύγκριση μ' αυτά που και θέλει ν' ακούει και τα ξέρει καλά' όμως, αυτός που δεν τα γνώρισε, θα σχημάτιζε τη γνώμη πως πρόκειται για υπερβολές, επειδή νιώθει φθόνο, αν τυχόν ακούσει κάτι που ξεπερνά τη δική του δύναμη. Γιατί μόνο ως εκείνο το σημείο ανέχεται ο άνθρωπος ν' ακούει επαίνους που λέγονται για άλλους, ως εκεί που κι ο καθείς πιστεύει ότι είναι ικανός να κατορθώσει κάτι απ όσα άκουσε' όμως, για καθετί που ξεπερνά τη δύναμη του, κυριεύεται απ' την πρώτη στιγμή από φθόνο, κι έτσι δεν δίνει πίστη. Αλλά, επειδή οι παλιότεροι δοκίμασαν στην πράξη το έθιμο χι έκριναν ότι έχει καλώς, έχω κι εγώ την υποχρέωση να συμμορφωθώ με τον νόμο και ν' ανταποκριθώ όσο γίνεται πιο πολύ στην επιθυμία και τις πεποιθήσεις του καθενός σας.

36. Θα μιλήσω πρώτα για τους προγόνους μας. Γιατί είναι δίκαιο, αλλά συγχρόνως και πρέπον, σε μια τέτοια περίσταση, όπως η σημερινή, να τους απονέμεται η τιμή αυτή να μνημονεύονται πρώτοι. Γιατί την χώρα αυτή, οι ίδιοι πάντα κατοικώντας από γενεά σε γενεά μέχρι των ημερών μας, χάρις στην ανδρεία τους μας την παράδωσαν ελεύθερη. Και εκείνοι λοιπόν είναι άξιοι επαίνου αλλά ακόμη περισσότερο οι πατέρες μας. Γιατί, μαζί με όσα κληρονόμησαν, αφού απέκτησαν όση εξουσία έχουμε με πολλούς κόπους τη κληροδότησαν σε μας τους σημερινούς. Τους περισσότερους τομείς εμείς οι ίδιοι που είμαστε συγκεντρωμένοι εδώ, οι οποίοι βρισκόμαστε ακόμη σε αυτήν ακριβώς την ηλικία μας, αυξήσαμε και προετοιμάσαμε την πόλη μας με όλα τα πράγματα, ώστε και για πόλεμο και για ειρήνη να είναι αυταρκέστατη. Από όλα δε αυτά εγώ όσα αναφέρονται σε πολεμικά κατορθώματα, με τα οποία έγινε η κάθε μια κατάκτηση, ή αφορούν τον τρόπο, με τον οποίο αποκρούσαμε πρόθυμα, είτε εμείς είτε οι πρόγονοί μας, κάποιον βάρβαρο ή Έλληνα επιτιθέμενο εχθρό, θα τα παραλείψω, γιατί δεν επιθυμώ να απεραντολογώ ενώπιον ανθρώπων, οι οποίοι τα γνωρίζουν. Αλλά με ποιον τρόπο φθάσαμε στο σημείο αυτό της δύναμης που είμαστε σήμερα, και με ποια μορφή πολιτεύματος και με ποιες συνήθειες έγινε μεγάλη η δύναμή μας, όλα αυτά θα αναπτύξω πρώτα, και έπειτα θα προχωρήσω στο εγκώμιο αυτών εδώ των νεκρών, γιατί νομίζω ότι δεν είναι ανάρμοστο να λεχθούν αυτά και για την παρούσα περίσταση, και δεν είναι ανώφελο να τα ακούσουν όλοι οι παρευρισκόμενοι, αστοί και ξένοι.

37. Έχουμε δηλαδή πολίτευμα, το οποίο δεν αντιγράφει τους νόμους άλλων, μάλλον δε εμείς οι ίδιοι είμαστε υπόδειγμα σε μερικούς παρά μιμούμαστε άλλους. Και ονομάζεται μεν δημοκρατία, γιατί η διοίκηση είναι στα χέρια των πολλών και όχι των ολίγων. Όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα έναντι δε των νόμων στις ιδιωτικές τους διαφορές, ενώ ως προς την θέση τους στον δημόσιο βίο κάθε ένας, ανάλογα με την επίδοση σε κάποιο τομέα, προτιμάται για ένα από τα δημόσια αξιώματα, και όχι από την πολιτική του παράταξη όσο από την αρετή του, ούτε εξαιτίας της φτώχειας, ενώ έχει την ικανότητα να παράσχει κάποια υπηρεσία στην πατρίδα του, εμποδίζεται από το γεγονός ότι είναι άγνωστος. Ζούμε ελεύθερα, και ως πολίτες στον δημόσιο βίο και ως άτομα στον ιδιωτικό, στις επιδιώξεις μας της καθημερινής ζωής, κατά τις οποίες δεν κοιτάμε ο ένας στον άλλον με καχυποψία, δεν θυμώνουμε με τον γείτονά μας, όταν κάνει σύμφωνα με την ευχαρίστησή του, ούτε παίρνουμε μια φυσιογνωμία σκυθρωπή, η οποία μπορεί να μην βλάπτει τον άλλο, πάντως όμως είναι δυσάρεστη. Ενώ δε στην ιδιωτική μας ζωή συναναστρεφόμαστε χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον, στην δημόσιά μας ζωή από σεβασμό προ πάντων δεν παραβαίνουμε τους νόμους, υπακούμε σε όσους κάθε φορά έχουν τα αξιώματα και στους νόμους, και περισσότερο σε εκείνους από τους νόμους, που έχουν θεσπιστεί για ωφέλεια των αδικούμενων, και σε άλλους, οι οποίοι αν και άγραφοι, η παράβασή τους φέρνει πανθομολογούμενη ντροπή.

38. Αλλά και για το πνεύμα μας έχουμε εφεύρει πολλούς τρόπους να το ανακουφίζουμε από τους κόπους, με γιορταστικούς αγώνες και θυσίες, που έχουμε καθιερώσει καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, και με ευπρεπή ιδιωτικά οικήματα, η ευχαρίστηση που καθημερινά απολαμβάνουμε από όλα αυτά, διώχνει την μελαγχολία. Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των κατοίκων της πόλης μας εισάγονται σε αυτήν προϊόντα όλου του κόσμου, και συμβαίνει να απολαμβάνουμε έτσι τα προϊόντα των άλλωνχωρών με όση οικειότητα καταναλώνουμε τα δικά μας.

39. Υπερέχουμε δε από τους αντιπάλους μας και στην πολεμική προετοιμασία κατά τα εξής: Την πόλη μας την παρέχουμε ανοιχτή, και ποτέ δεν αποκλείουμε κανέναν διώχνοντας τους ξένους από οποιοδήποτε μάθημα ή θέαμα, από το οποίο, αν δεν το κρατήσουμε μυστικό και το δει κανείς από τους εχθρούς μας, είναι δυνατόν να ωφεληθεί, γιατί πιστεύουμε όχι τόσο στις προετοιμασίες και τα στρατηγήματα όσο στην έμφυτη γενναιότητά μας στα έργα. Στο ζήτημα δε πάλι της αγωγής, ενώ εκείνοι υποβάλλονται από την νεαρή τους ηλικία σε επίπονη άσκηση, με την οποία επιδιώκουν να γίνουν γενναίοι, εμείς ζούμε με όλες τις ανέσεις και όμως είμαστε εξ ίσου πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε τους ίδιους μεγάλους κινδύνους. Και η απόδειξη: ενώ οι Λακεδαιμόνιοι εκστρατεύουν με όλους τους συμμάχους τους κατά της χώρας μας και ποτέ μόνοι, εμείς εισβάλλουμε κατά των άλλων εντελώς μόνοι, και τις περισσότερες φορές νικάμε χωρίς δυσκολία τους αντιπάλους μας, αν και εκείνοι μάχονται για την πατρίδα τους, εμείς δε είμαστε σε ξένο έδαφος. Και κανείς από τους εχθρούς μας δεν αντιμετώπισε μέχρι σήμερα τις δυνάμεις μας ενωμένες, γιατί από τη μία φροντίζουμε ταυτόχρονα για το ναυτικό μας, και από την άλλη στέλνουμε τις δυνάμεις μας σε πολλά σημεία της γης. Αν δε κάπου με μέρος μόνο της δύναμής μας συμπλακούν οι εχθροί μας, τότε, αν νικήσουν, καυχώνται ότι μας νίκησαν όλους, αν νικηθούν, διακηρύσσουν ότι νικήθηκαν από όλους. Και βέβαια, αν εμείς αντιμετωπίζουμε με πολλή προθυμία τους κινδύνους, περισσότερο με μια αφροντισιά και άνεση παρά μετά από επίπονη άσκηση, και με ανδρεία που οφείλεται όχι τόσο στην επιβολή των νόμων όσο στην φυσική μας ευψυχία, έχουμε το πλεονέκτημα ότι δεν κουραζόμαστε προκαταβολικά για δεινά, που ανήκουν ακόμα στο μέλλον, και, όταν φθάσουμε στα δεινά αυτά, ότι αποδεικνυόμαστε ότι δεν είμαστε λιγότερο τολμηροί από εκείνους που μοχθούν συνεχώς. Δεν είναι η πόλη μας άξια μόνο σε αυτά αλλά και σε πολλά ακόμη.

40. Γιατί αγαπούμε το ωραίο με απλότητα, και αγαπούμε τη σοφία χωρίς μαλθακότητα. Μεταχειριζόμαστε τον πλούτο περισσότερο σαν μια ευκαιρία έργων παρά σαν αφορμή κομπορρημοσύνης, το να ομολογεί δε κανείς την φτώχεια του δεν είναι ντροπή, είναι όμως αισχρότερο να μην προσπαθεί να την αποφύγει με την εργασία. Επί πλέον, οι ίδιοι εμείς είμαστε σε θέση να φροντίζουμε ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις υποθέσεις της πόλης μας, και ενώ ασχολούμαστε με διαφορετικά επαγγέλματα κατέχουμε καλά τα πολιτικά ζητήματα. Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που αυτόν που δε μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο, και οι μόνοι που ή κρίνουμε ή διαμορφώνουμε σωστές γνώμες για τα πράγματα, γιατί δεν θεωρούμε τους λόγους εμπόδιο των έργων, αλλά μάλλον θεωρούμε εμπόδιο να μην έχουμε κατατοπισθεί προφορικά σε όσα έχουμε να κάνουμε, πριν καταπιαστούμε με αυτά. Γιατί υπερέχουμε από τους άλλους και ως προς αυτό, ότι δηλαδή εμείς οι ίδιοι τολμούμε να υπολογίσουμε για όσα πρόκειται να επιχειρήσουμε. Σχετικά μ΄ αυτό στους άλλους η αμάθεια φέρνει θράσος, ενώ η σκέψη τους κάνει να διστάζουν. Πιο γενναιόψυχοι όμως πρέπει να θεωρούνται όσοι γνωρίζουν με σαφήνεια τις συμφορές και τα ευχάριστα, και όμως η γνώση αυτή δεν τους κάνει να αποφεύγουν τους κινδύνους. Αλλά και στα ζητήματα της αρετής διαφέρουμε από τους πολλούς. Γιατί εμείς αποκτάμε τους φίλους τους περισσότερο ευεργετώντας παρά ευεργετούμενοι από αυτούς. Σταθερότερος δε φίλος είναι αυτός που ευεργέτησε, γιατί είναι φυσικό να προσπαθεί να διατηρεί την ευγνωμοσύνη του ευεργετημένου με τη συμπάθεια που του δείχνει. Ενώ αντιθέτως αυτός που οφείλει την ευεργεσία είναι απρόθυμος, γιατί γνωρίζει, ότι πρόκειται να ανταποδώσει την καλοσύνη σαν χρέος και όχι για να εξασφαλίσει την ευγνωμοσύνη του άλλου. Και είμαστε οι μόνοι που βοηθάμε τον άλλο χωρίς δισταγμό, όχι τόσο από υπολογισμό του συμφέροντος, όσο από την πίστη μας στη ελευθερία.

41. Συνοψίζοντας θεωρώ ότι η όλη πόλη είναι σχολείο της Ελλάδας και ότι, μου φαίνεται, ο καθένας από εμάς μπορεί να παρουσιάσει τον εαυτό του αυτάρκη σε πάρα πολλές δραστηριότητες με χάρη και επιδεξιότητα. Και ότι αυτά είναι μάλλον η αλήθεια και όχι απλή κομπορρημοσύνη, κατάλληλη για την παρούσα περίσταση, το αποδεικνύει η ίδια η δύναμη της πόλης, την οποία αποκτήσαμε με τους τρόπους αυτούς. Γιατί είναι η μόνη πόλη από τις σημερινές που όταν δοκιμάζεται αποδεικνύεται ανώτερη της φήμης της, και η μόνη, η οποία ούτε στον εχθρό που της επιτίθεται, δίνει αφορμή να αγανακτήσει με όσα παθαίνει από τέτοιους αντιπάλους, ούτε στους συμμάχους της δίνει αφορμή για παράπονα, γιατί τάχα εξουσιάζονται από ανάξιους. Αφού παρουσιάσαμε τη δύναμή μας με μεγάλες αποδείξεις, και μαρτυρίες θα μας θαυμάζουν οι σύγχρονοί μας και οι επόμενοι, και μάλιστα χωρίς να χρειαζόμαστε τον Όμηρο να μας επαινεί, ούτε κανέναν άλλο που με λόγια θα μας ευχαριστήσει προς στιγμήν, όμως την ιδέα που θα σχηματιστεί για τα έργα μας θα τη βλάψει η αλήθεια, αλλά εξαναγκάσαμε με την τόλμη μας ολόκληρη τη θάλασσα και την ξηρά να γίνει προσιτή, ιδρύσαμε παντού αιώνια μνημεία και των συμφορών μας και των επιτυχιών μας. Για μια τέτοια πόλη και αυτοί εδώ λοιπόν πολεμώντας γενναία πέθαναν, για να μη τη στερηθούν, και είναι φυσικό ο καθένας από όσους απομένουν να θέλει να μοχθήσει γι' αυτήν.

42. Γι' αυτόν μακρηγόρησα για όσα αφορούν την πόλη, αφ' ενός γιατί ήθελα να σας δείξω, ότι εμείς δεν αγωνιζόμαστε για τον ίδιο σκοπό, που αγωνίζονται όσοι δεν έχουν κανένα από αυτά τα πλεονεκτήματα σε ίσο βαθμό με μας, και αφ' ετέρου γιατί με αυτόν τον τρόπο ήθελα να κάνω φανερό με αποδείξεις το εγκώμιο των ανδρών, για τους οποίους μιλάω τώρα. Και έχουν ειπωθεί τα κυριότερα σημεία αυτού του εγκωμίου.Γιατί οι αρετές αυτών και των ομοίων τους έκαναν στολίδια όσα ύμνησα για την πόλη, και άρα για λίγους από τους Έλληνες όπως ακριβώς γι' αυτούς ο λόγος θα μπορούσε να φανεί ισάξιος με τα έργα τους. Έχω η γνώμη, ότι ο θάνατος αυτών εδώ των νεκρών παρέχει το μέτρο της αξίας ενός ανθρώπου, είτε είναι ο πρώτος που τη φανερώνει, είτε ο τελευταίος που την επισφραγίζει. Γιατί και εκείνοι ακόμη που υστερούν κατά τα άλλα, δικαιούνται να προβάλλουν την ανδραγαθία, που επέδειξαν κατά τους πολέμους, μαχόμενοι υπέρ της πατρίδας. Γιατί εξαφάνισαν το κακό με το καλό, και με τον κοινό αγώνα για το γενικό συμφέρον ωφέλησαν περισσότερο απ' όσο έβλαψαν με τυχόν σφάλματά τους στην ιδιωτική τους ζωή. Από αυτούς εδώ κανείς δεν δείχθηκε δειλός μπροστά στον θάνατο εξ αιτίας του πλούτου του, δεν προτίμησε δηλαδή να συνεχίσει την απόλαυσή του, ούτε απέφυγε τον κίνδυνο εξ αιτίας της φτώχειας του, από την ελπίδα ότι μπορεί να την αποφύγει επί τέλους και να γίνει πλούσιος. Αντίθετα, πόθησαν την τιμωρία των εχθρών τους περισσότερο από όλα τα αγαθά, και συγχρόνως έκριναν αυτό τον κίνδυνο σαν τον πιο ωραίο από τους κινδύνους, και για αυτό αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν, να εκδικηθούν τους εχθρούς τους, και για να επιδιώξουν την απόκτηση των αγαθών αυτών΄ την αβεβαιότητα δηλαδή της επιτυχίας την εμπιστεύθηκαν στην ελπίδα, ως προς τον κίνδυνο του θανάτου που βρισκόταν μπροστά τους κατά την μάχη ήταν αποφασισμένοι να στηριχθούν στον εαυτό τους και μόνο. Και μέσα στη μάχη θεώρησαν πάντα προτιμότερο να αντισταθούν και να βρουν τον θάνατο παρά να σωθούν υποχωρώντας, και γι' αυτό απέφευγαν την αισχρή φήμη της δειλίας, και υπέβαλαν τα σώματά τους σε όλα τα δεινά της μάχης, σε μια κρίσιμη στιγμή, που ήταν στα χέρια της τύχης, στο ύψος της δόξας μάλλον παρά του τρόμου, βρήκαν τον θάνατο.

43. Αυτοί εδώ λοιπόν, σαν γνήσια παιδιά της πόλης, αυτό το φρόνημα έδειξαν. Όσοι όμως μένετε, έχετε καθήκον να εύχεστε το φρόνημά σας απέναντι στους εχθρούς να σας βάλει σε μικρότερο κίνδυνο, αλλά να μη καταδεχτείτε να είναι λιγότερο τολμηρό, λογαριάζοντας όχι μόνο με τα λόγια τις ωφέλειες - κάτι που θα μπορούσε ν' αναπτύξει κάποιος διεξοδικότερα σε σας, που κι από μόνοι σας τις ξέρετε εξίσου καλά, απαριθμώντας πόσα καλά εξασφαλίζει η αντίσταση στον εχθρό-, καλύτερα όμως προσηλώνοντας καθημερινά το βλέμμα σας στα έργα, που δείχνουν τη δύναμη της πόλης μας, κι έτσι να την αγαπήσετε με πάθος. Κι όταν αντιληφτείτε το μεγαλείο της, βάλτε στο νου σας ότι τη δύναμη αυτή την απέκτησαν άντρες τολμηροί που είχαν συνείδηση του καθήκοντος και με φιλότιμο την ώρα του αγώνα' και που, κάθε φορά που αποτύχαιναν σε κάποιο εγχείρημά τους, δεν επέτρεπαν βέβαια στον εαυτό τους να στερήσει την πόλη απ' τη δική τους ανδρεία, αλλά πρόσφεραν σ' αύτή την πιο ωραία συνεισφορά' γιατί, δίνοντας όλοι μαζί τη ζωή τους, έπαιρναν ο καθείς τους ξεχωριστά τον αγέραστο έπαινο και τον πιο περίλαμπρο τάφο: όχι τόσο τον τάφο, στον οποίο κείτονται, αλλά εκείνον όπου η δόξα τους επιζεί, για να μνημονεύεται αιώνια σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται, είτε για λόγο είτε για δράση. Γιατί τάφος των ενδόξων αντρών είναι η γη ολόκληρη, και τη μνήμη τους δεν τη διασώζει μόνο η επιγραφή μιας στήλης στην πατρίδα τους, αλλά και στα ξένα μέρη φωλιάζει στην Ψυχή του καθενός άγραφη η ανάμνηση όχι τόσο των ανδραγαθημάτων τους, όσο του φρονήματός τους. Εσείς λοιπόν να έχετε αυτούς εδώ πρότυπα και να θεωρήσετε θεμέλιο της ευτυχίας την ελευθερία και θεμέλιο της ελευθέριας τη δυνατή Ψυχή' κι έτσι μη δειλιάζετε μπροστά στους κινδύνους της μάχης. Γιατί δεν έχουν σοβαρότερο λόγο ν' αψηφούν το θάνατο οι απόκληροι της ζωής, που δεν έχουν να ελπίζουν καλύτερες μέρες, αλλά εκείνοι που, στη ζωή που τους απομένει, υπάρχει φόβος να μεταβληθεί ριζικά η καλή τύχη τους' αυτοί, αν κάπου σκοντάψουν, έχουν να χάσουν περισσότερα από κάθε άλλον. Γιατί, για έναν άντρα με υψηλό φρόνημα, είναι πιο πικρή η εξαθλίωση που φέρνει η δειλία παρά ο θάνατος που έρχεται χωρίς να τον νιώσει, σε στιγμή έξαρσης της δύναμής του και της κοινής ελπίδας.

44. Γι' αυτό και τους γονείς αυτών που ενταφιάζoυμε τώρα, όσοι βρίσκεστε εδώ, δε τους κλαίω, πιο πολύ θα προσπαθήσω να ελαφρώσω τον πόνο τους. Γιατί το ξέρουν καλά πως η ζωή τους πέρασε μέσ' από κάθε λογής μεταπτώσεις της τύχης' κι ότι ευτυχισμένοι είναι, όπως οι σημερινοί νεκροί μας, εκείνοι που η μοίρα τους χάρισε τον πιο ένδοξο θάνατο, και, όπως εσείς, για το τιμημένο πένθος σας, κι εκείνοι που κανονίστηκε το τέλος της ζωής τους να συμπέσει με το τέλος της ευτυχίας τους. Γνωρίζω βέβαια ότι είναι δύσκολο να πείσω εσάς, αφού θα σας φέρνουν ζωντανή τη θύμηση αυτών που χάσατε οι ευτυχίες των άλλων γονιών που κι εσείς κάποτε τις χαρήκατε' και θλίβεται ο άνθρωπος όχι επειδή του λείπουν αγαθά που δεν τα δοκίμασε, αλλά για όσα, ενώ είχε συνηθίσει να τα' απολαμβάνει, τα έχασε. Πρέπει όμως να δείχνετε εγκαρτέρηση, με την ελπίδα άλλων παιδιών, όσοι ακόμα είστε σε ηλικία ν' αποχτήσετε παιδία' γιατί, για τα άτομα, τα παιδιά που θα τους έρθουν στον κόσμο από δω και πέρα θα κάνουν πόλους να ξεχάσουν εκείνους που χάθηκαν, ενώ, για την πόλη, θα είναι διπλό το όφελος: και δε θα ερημώσει και θα έχει ασφάλεια' γιατί δεν είναι δυνατό να έχει την ίδια αξία ή να είναι το ίδιο δίκαιη η γνώμη για τα δημόσια πράγματα όσων δεν μπαίνουν στον ίδιο κίνδυνο, ρίχνοντας σ' αυτόν τα παιδιά τους. Κι όσους πάλι σας πήραν τα χρόνια, να θεωρήσετε κέρδος το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας, που το περάσατε ευτυχισμένοι, και ότι το μέρος της που απομένει θα είναι σύντομο, κι ας κάνει ελαφρότερο το πένθος σας η δόξα αυτών εδώ. Γιατί το μόνο που δεν γερνά είναι ο πόθος για τιμές, και στην ηλικία που ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε, δεν είναι, όπως λεν μερικοί, το κέρδος που δίνει τη μεγαλύτερη τέρψη, αλλά οι τιμές.

45. Τώρα, τα παιδιά των νεκρών μας, όσα βρίσκεστε εδώ ή τ' αδέρφια τους, βλέπω ότι έχετε μεγάλον αγώνα μπροστά σας (γιατί ο καθείς συνηθίζει να επαινεί αυτόν που δε βρίσκεται στη ζωή), και πολύ δύσκολα, ακόμη κι αν δείξετε μοναδικό ηρωισμό, θα σας κρίνουν κάπως κατώτερους - ποτέ το ίδιο ανδρείους! Γιατί οι ζωντανοί νιώθουν φθόνο για τον ανταγωνιστή τους' αντίθετα, όποιον δεν αντισκόφτει το δρόμο τους, τον τιμούν με αδιαφιλονίκητη εύνοια. Κι αν είμαι υποχρεωμένος ν' αναφέρω κάτι για την αρετή που ταιριάζει στη φύση της γυναίκας, θα δηλώσω, για όσες τώρα θα μείνουν χήρες, με μια σύντομη παραίνεση όλη μου τη σκέψη: δηλαδή, μεγάλη η δόξα σας, αν δεν φανείτε κατώτερες απ' τη γυναικεία φύση, όπως κι η δόξα εκείνης, που τ' όνομά της θ' ακουστεί λιγότερο, επαινετικά ή περιγελαστικά, ανάμεσα στους άντρες.

46. Έχετε ακούσει κι από μένα, με την επιβαλλόμενη από το νόμο αγόρευσή μου, όσα είχα κατάλληλα, και με έργα αυτοί που θάβονται έχουν κιόλας πάρει τις τιμές τους΄ εξάλλου, από σήμερα τα παιδιά τους θα τ' αναθρέψει με δημόσια δαπάνη η πόλη ως την εφηβεία τους, προβάλλοντας ως βραβείο τέτοιων αγώνων και γι' αυτούς εδώ και για όσους επιζούν, ένα στεφάνι που πιάνει τόπο. Γιατί, όπου έχουν θεσμοθετηθεί τα πιο μεγάλα βραβεία ανδρείας, εκεί ζουν ως πολίτες άντρες με τη μεγαλύτερη αρετή. Και τώρα, αφού ο καθένας αποτέλειωσε το θρήνο για τον δικό του, να πάτε στο καλό.

Ο «Ελληνοέλληνας»  Όλα καλά και περίκαλα τά 'χουμε με την πατρίδα. Με το έθνος, την ιστορία μας, και τους «αρχαίους ημών πρόγονοι». Μόνο που ξεχάσαμε ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους "αρχαίους" έλληνες έχουμε τόσα κοινά, όσα ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες, και η μοδίστρα με τα κριάρια. Κι από την άλλη φουσκώνουμε και κορδώνουμε, και ταρτουφίζουμε για «τσι γενναίοι προγονοί» σαν τι;

Όπως εκείνος ο τράγος του Σικελιανού- που εσήκωνε το απανω χείλι του, εβέλαζε μαρκαλιστικά, και οσφραινότανε όλο το δείλι την αρμύρα στη θάλασσα της Κινέττας. Αλλίμονο. Η δάφνη κατεμαράνθη. Έτσι δεν εψιθύριζε ο Σολωμός στο Διάλογο κλαίγοντας; Η δάφνη κατεμαράνθη. Όταν είσαι μέσα στο μάτι του κυκλώνα, είναι δύσκολο νά 'χεις εικόνα για τα γύρω σου. Και ζώντας μέσα στη χώρα δεν έχουμε εικόνα για τη σημερινή Ελλάδα. [1]

Αρχές του 1993 έγινε μια εκδήλωση στο Παρίσι από έλληνες καλλιτέχνες για την ασβολερή Κύπρο. Εκείνο το θαλασσοφίλητο νησί. Εκεί, ένας δημοσιογράφος ερώτησε τρεις τέσσερες έγκριτους έλληνες που ζουν μόνιμα στη Γαλλία μια ερώτηση καίρια: «Για ειπέτε μου, τους είπε, εσείς που όντας μακρυά από την Ελλάδα βλέπετε με άλλο μάτι, το αληθινό του νοσταλγού και του πάσχοντα. Με το μάτι του Οδυσσέα. Τι γνώμη έχει το παγκόσμιο κοινό για τη σύγχρονη Ελλάδα; Τη βλέπει τάχατες και τη νομίζει όπως εμείς εκεί κάτου στο Κακοσάλεσι και την Αθήνα;»

Η απόκριση που του δώσανε και οι τέσσερες ξαναζωντάνεψε, τίμιε αναγνώστη, τις σπαθιές που δίνανε οι ντελήδες του Κιουταχή στη μάχη του Ανάλατου. Όταν πια είχε πέσει ο τρανός Καραϊσκάκης.

«Ποια Ελλάδα, μακάριε άνθρωπε», του είπανε. «Μιλάς για ίσκιους στη συννεφιά. Και για σύννεφα στην αιθρία. Για τον έξω κόσμο Ελλάδα δεν υπάρχει. Κανείς δε την ξέρει, κανείς δεν τη μελετάει, κανείς δεν τη συλλογάται. Δεν άκουσες το παλιό μοιρολόι; «Κλάψε με, μάνα, κλάψε με, Και πεθαμένο γράψε με» !

Άκουσε λοιπόν, και μάθε το. Και κει που θα γυρίσεις, να το ειπείς και να το μολογήσεις. Η Ελλάδα είναι σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών. Αν στείλει κάποτε στους ξένους κανένα παράπονο ή κανένα παρακαλετό, το συζητούν πέντε δέκα άνθρωποι της διπλωματίας σε κάποιο γραφείο, και παίρνουνε την απόφαση, όπως εμείς παραγγέλνουμε καφέ στο καφενείο και στα μπιλιάρδα»

Αυτή είναι η εικόνα που έχουνε οι ξένοι για την Ελλάδα. Κι ο σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται. Έτσι δεν είπε ο πασάς της Σκόντρας, όταν ακούστηκε ότι οι ραγιάδες σηκωθήκανε στο Μοριά; Τώρα γυρίστηκε η τάξη. Σουλτάνος είναι ο έλληνας πολιτικός. [14]

Λάβε τη σύγχρονη Ελλάδα σαν ποσότητα και σαν ποιότητα, για να μιλήσουμε με «κατηγορίες». Κι έλα να μας περιγράφεις τι βλέπεις. Σαν ποσότητα πρώτα. Αν αντικρύσουμε τον πληθυσμό της γης σε κλίμακα μικρογραφική ένα προς πέντε εκατομμύρια, 1: 5 χ ΙΟ6, θα βρούμε πως ο πληθυσμός του πλανήτη μας είναι ένα χωριό από χίλιους κατοίκους. Ανάμεσα σ' αυτούς τους χίλιους οι έλληνες είμαστε δύο άνθρωποι, που τρεκλοπατάμε και αρκουδίζουμε μέσα στο πλήθος. Ζαλισμένοι και φουκαράδες ξετρέχουνε να συναντηθούν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν να μη σκυλοφαγωθούν, ζητούν να συνεννοηθούν με τους άλλους. Σε μια γλώσσα που δε μιλιέται, και σε μια γραφή που δε διαβάζεται. Λίγο μουστάκι, λίγο πρικοιούλι, χρώμα τέτζερη αγάνωτου, ζουνάρι, βέλεσι, φούντα, κι αμάν αμάν. Σερβιτόροι και αγωγιάτες όλοι μας. Και κακοί σαράφηδες του μάρμαρου, του ήλιου, και της θάλασσας.

Σαν ποιότητα ύστερα. Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει και βάλουν απέναντι της εμάς τους νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;

Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμε-ράυερ έχουν περάσει στους φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;

Σχέση με τους αρχαίους έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι γάλλοι, οι εγγλέζοι και οι γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκο-λογιά και αράπηδες. Είμαστε οι «ορτοντόξ» ...

Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς.

«Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης. [16]

Θέλεις νά 'χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι Μακαρίου Β' της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά.

Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες.

Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι ελληνίδες του Αργούς και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου.

Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ' ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα.

Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις και να τα παραβάλεις. Και στήσε τον Φράγκο από δίπλα, να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. Με το δίκιο του θά 'χει να σου ειπεί: «άλλο πράμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι». Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.

Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους:

- Ακούς αναίδεια; Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοι μωρέ; Οι χριστιανοχομεΐνηδες;

Αλλά είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων. Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας. Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών; Γιατί η Μακεδονία γίνεται Σκόπια, η Κύπρος γίνεται τουρκιά, το Αιγαίο διεκδικιέται ως το mare nostrum των Οθωμανών; Γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε πρόσφατα στην Αθήνα, ότι είμαστε μια επαρχία του παλιού οθωμανικού κράτους, που αποσχίσθηκε και πρέπει να μας ξανα-προσαρτήσουν; Γιατί ο Μπερίσα της Αλβανίας έχει να λέει πως οι έλληνες κάνουν διπλωματία που έρχεται από το Μεσαίωνα και τους παπάδες; Γιατί ο Αλέξανδρος βαφτίζεται Ισκεντέρ, και ο Όμηρος Ομέρ Βρυώνης; Γιατί οι διακόσιες χιλιάδες έλληνες της Πόλης γίνανε χίλιοι, και οι τούρκοι της Δυτικής Θράκης θρασομανούν, και γίνουνται όγκος κακοήθης που ετοιμάζει μεταστάσεις;

Γιατί δύο από τους πιο σημαντικούς ποιητές μας, ο μέτριος Σεφέρης κι ο μεγάλος Καβάφης, καταγράφουνται στις διεθνείς ανθολογίες και τους ποιητικούς καταλόγους μισό έλληνες μισό τούρκοι; Γιατί όλα τα αυτονόητα εθνικά μας δίκαια ευρωπαίοι και αλβανοί, βούλγαροι και εβραίοι, ορθόδοξοι και ρούσοι, τούρκοι και βουσμανοαμερικανοί τα βλέπουν σαν ανόητες και μίζερες προκλήσεις, σαν υλακές και κλεφτοεπαιτείες; Ποια τύφλωση μας φέρνει να μη βλέπουμε ότι στα μάτια των ξένων εκαταντήσαμε πάλι οι παλαιοί εκείνοι γραικολιγούρηδες; Οι esurientes graeculi του Γιουβενάλη και του Κικέρωνα;

Φωτογραφίες Eos Aurora

Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία. Μέσα στη χώρα, μέσα στην παιδεία δηλαδή και την παράδοση μας, εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια, εκεί που οι έξω από τη χώρα μας βλέπουνε ποντίκια. Θαρρούμε πως είμαστε τα παιδόγγονα του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου. Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες που βρεθήκανε σε κάποια ασήμαντα Μασταβά. Γιατί; Τα διότι είναι πολλά. Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη. Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον.[2-5]

Είναι ότι: νεοέλληνες ίσον ελληνοεβραίοι. Αν εφαρμόσουμε αυτή την εξίσωση στα πράγματα, θα μας δώσει δύο γινόμενα. Το πρώτο είναι ότι ζούμε σε εθνική πόλωση. Το δεύτερο, ακολουθία του πρώτου, ότι ζούμε χωρίς εθνική ταυτότητα. Ότι οι νεοέλληνες είμαστε ελληνοεβραίοι σημαίνει το εξής, ενώ λέμε και φωνάζουμε και κηρύχνουμε ότι είμαστε έλληνες, στην ουσία κινιόμαστε και υπάρχουμε και μιλάμε σα να είμαστε εβραίοι. Αυτή είναι η αντίφαση. Είναι η σύγκρουση και η αντινομία που παράγει την πόλωση. Και η πόλωση στην πράξη γίνεται απώλεια της εθνικής ταυτότητας. Και το τελευταίο τούτο σημαίνει πολλά. [6]

Στην πιο απλή διατύπωση, σημαίνει νά 'σαι τουρκόγυφτας, και να ζητάς να σε βλέπουν οι άλλοι πρίγκιπα. Σημαίνει νά 'σαι η μούμια των Μασταβά, και να ζητάς από τους ευρωπαίους να σε βλέπουν ιδιοκτήτη της Ακρόπολης. Σημαίνει να σε θωρείς λιοντάρι, και οι ξένοι να σε λογαριάζουνε πόντικα. Απώλεια της εθνικής ταυτότητας είναι να σε βλέπουν οι άλλοι αρκουδόρεμα, και συ να τους φωνάζεις πως ντε και καλά είσαι η Ολυμπία. Και ύστερα να τους ζητάς Ολυμπιακούς αγώνες στην καλογρέζα. Χλευαστικό του καλογριά.

Είναι μεγάλη ιστορία να πιαστώ να σε πείσω, ότι οι νεοέλληνες από τους αρχαίους έχουμε μόνο το τομάρι που κρέμεται στο τσιγκέλι του σφαγέα, θέλει κότσια το πράμα. Θέλει καιρό και κόπο. Θέλει σκύψιμο μέσα μας, και σκάψιμο βαθύ. Και κυρίως αυτό: θέλει το μεγάλο πόνο.

Θα σε καλέσω όμως σ' έναν απλό περίπατο. Θα κάνουμε ένα πείραμα, που λένε οι φυσικοί. Για νά 'χουμε αποτέλεσμα έμπεδο. Και η γνώση που θα κερδίσουμε νά 'ναι σίγουρη. Θα επιχειρήσουμε μια στατιστική έρευνα. Θα διατρέξουμε τη χώρα απ' άκρη σ' άκρη. Θα ρωτήσουμε νεοέλληνες απ' όλες τις τάξεις και όλα τα επίπεδα. Γυναίκες και άντρες, γερόντους και παιδιά, αγράμματους και επιστήμονες, φτωχούς και πλούσιους να μας ειπούν τι γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα. Ζητούμε μια γνώση σοβαρή και υποψιασμένη. Όχι φολκλόρ και γραφικότητες. Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια· ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους στην άμμο- ούτε τάν ή επί τάς, μέτρον άριστον (κι όχι «παν μετρον άριστον» ... δίποδο ζωντανό !) και τον Μινώταυρο στην Κρήτη. Αλλα να μας ειπούνε, δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Διογένης Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρης ο Ρηγίνος, Πυθέας. [13]

Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολυβογράμματα, έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις διάλογους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστοτέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. Να μας πουν αν ξέρουν ότι στη διάλεξη του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας, ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό, και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα, ότι η διδασκαλία τραγωδίας στο θέατρο ήταν κήρυγμα από άμβωνος, ότι η θρησκεία των ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων. [7-12]

Δε νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνα μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους δύο στους χίλιους.

Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε έλληνες; Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη.

Θα μου ειπείτε:

- Μήπως και οι ευρωπαίοι γνωρίζουν σε τέτοιο βάθος την αρχαία Ελλάδα;

Θα σας ειπώ:

-Όχι. Αλλά οι ευρωπαίοι δεν καυχιούνται ότι είναι έλληνες, όπως εμείς. Καυχιούνται ότι είναι γάλλοι, και ιταλοί, και βέλγοι.

Γιατί αυτό είναι στην ουσία της η αρχαία Ελλάδα. Δεν είναι τα πασουμάκια του Ηρακλή στο παλάτι της Ομφάλης. Ούτε ο Οδυσσέας με το παλούκι του στη σπηλιά του Κύκλωπα. Η αρχαία Ελλάδα είναι ένας πολιτισμός ασύγκριτος. Μια κοσμοθεωρία πλήρης. Ένας τρόπος ζωής ολοκληρωμένος και τέλειος. Είναι η πιο κοντά στη φύση και στη φυσική αϊδιότητα κοινωνία, που έσωσε να δημιουργήσει ο άνθρωπος. Δεν είναι τυχαίο που λέξεις ελληνικές, όπως μουσική, θέατρο, οργασμός, φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, δημοκρατία, γεωμετρία, πολιτική, περάσανε σε όλες τις γλώσσες των εθνών του OHE σήμερα. Και με τις λέξεις αυτές ζουν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης αλλά και ο ουρανός, το σύμπαν ολόκληρο είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς, και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού.

Κοίτα πρόχειρα το εξώφυλλο της «Γκέμμας».  Όχι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στη χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν οι έλληνες, ονομάζουνται έλληνες. Η έρευνα μας έδειξε ότι μόνο έλληνες δεν είναι. Γιατί τους έλληνες ούτε τους βλέπουν ούτε τους γνωρίζουν.

Από το Ελληνικό ερχόμαστε στό Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωϋσής, Αβραάμ, Ησαΐας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα. [14]

Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην τους ξεύρει τούτους τους εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους νεοέλληνες τα ναι γίνουνται ενιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα.

Μ' ένα λόγο, ο μέγας και ο βαθύς εβραίικος πολιτισμός -δεν ειρωνεύομαι, κυριολεκτώ- μέσα από τη χριστιανική του μετάλλαξη, κι αυτή πια δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε βαθιά, πέρασε ως το μυελό των οστών και στη διπλή σπείρα του DNA όλων των νεοελλήνων. Ένα μόνο δε γνωρίζουν. Ότι ο «σπουδαίος» αυτός πολιτισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας. Το αρνί και ο λύκος. Ο πάμφωτος ναός της Αφαίας στην Αίγινα, και το μονύδριο της αγίας Ελεούσας στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, με την αγράμματη καλόγρια που κυνηγά τις έγκυες και τις λεχώνες, γιατί 'ναι μαγαρισμένες, λέει. [15+]

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη.

Έλληνες θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας.

Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το «γνώθι σ' αυτόν». [10]

Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: «στάθί και οϊκτιρον».

Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα.

Ακόμη κι ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό 'ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη ...

Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:

Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη,

Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.

Κόρη, βροντούν τ' ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,

Δημήτρης Λιαντίνης  απο το βιβλίο του «ΓΚΕΜΜΑ»

Καμαρώστε , γελάστε, κλάψτε. Ανεξάρτητοι, ή Ανεξάντλητοι στις βλακείες ; 

Και όμως, ο νέος γενικός γραμματέας των ΑΝ.ΕΛ Νίκος Μοίρας, αρέσκεται στο να βγάζει φωτογραφίες με τον..

Χενρυ Κίσινγκερ!Ο άνθρωπος που μεταξύ αλλων, φέρεται να έλεγε δημόσια ότι «οι Ελληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα "κουμαντάρονται", ο άνθρωπος που βάζει το χέρι του παντού σε όλο το κόσμο, φωτογραφίζεται μετά βαϊων και κλάδων μαζί με τον νέο και υποτίθεται, άφθαρτο, γενικό γραμματέα των ΑΝ.ΕΛ.

Με το κολλητάρι του Κίσσιγνκερ για νέο γραμματέα θα κάνουν οι ΑΝΕΛ την ανατροπή....μια μερίδα υδατάνθρακες στον κύριο

Πληρωμένη ... απάντηση στον Άδωνι Γεωργιάδη έδωσε ο Κλέων Γρηγοριάδης στον ... αέρα της ΕΡΤ!

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, μετά την παρέμβαση του ηθοποιού στο «Mega», για την κίνηση πολλών ανθρώπων του καλλιτεχνικού χώρου για το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, έστειλε ... μήνυμα με το οποίο υποστηρίζει πως «δεν πρέπει να δαγκώνεις το χέρι που σε ταϊζει», αναφερόμενος στην παρουσία του Κλέωνα Γρηγοριάδη σε σίριαλ του καναλιού.

Το Σάββατο (4/7) ο Έλληνας ηθοποιός βρέθηκε σε πάνελ εκπομπής της ΕΡΤ και έδωσε ... πληρωμένη απάντηση στον Άδωνι Γεωργιάδη, αναφέροντας: «Άδωνι δεν είμαι σκύλος, είμαι άνθρωπος».

Δείτε το βίντεο ...

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ !

"..Ειναι εξαιρετικα δυσκολο καποιος να βλεπει να εκτιμουν κατι δημοσια και να το καταφρονει ως αχρηστο στην ιδιωτικη του ζωη.Ετσι προσαρμοζονται οι συνηθειες του εκαστοτε ατομου,απο τις δραστηριοτητες και τις αντιληψεις της δημοσιας ζωης..

"ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Λυσανδρος (Βιοι Παραλληλοι)

Πραγματι ειναι πολυ δυσκολο να ξεφυγεις απο τα κοινωνικα κατεστημενα και τις γενικοτερες εμπειριες που σου εχουν χαρακτει σε ολη σου την υπαρξη.Ειδικα σημερα,οπου η ραγδαια εξελιξη της τεχνολογιας επιφερει αναλογη ηθικη οπισθοδρομηση,ειναι σχεδον ακατορθωτο να ζησεις "ελευθερα".Περα ομως απο αυτην την κατασταση υπαρχει μια σταση ζωης και μια αντιληπτικοτητα που κεντριζει τις ανωτερες φυσεις και κανει καποιους ανθρωπους να νοιωθουν "ζωντανοι".

Ο δυσβατος δρομος του Μαχητη Ανθρωπου που εχει μαθει στην ζωη του να μην εγκαταλειπει και να επιδιωκει τα δυσκολα που θα του δωσουν δοξα και τιμη,ειναι αυτος που χαριζει στην ανθρωποτητα δυνατες και ξεχωριστες προσωπικοτητες και που δινει μια αισθηση νοηματος στην ζωη.

Πλησιαζει τους Θεους οποιος ξεπερνα τα ορια της φθαρτης του υποστασης!Ο πραγματικος εχθρος του πολεμιστη ειναι η τρυφηλοτητα και η διαφθορα.Οσο ενας ανθρωπος δεν συμβιβαζεται με εναν πιο εφησυχασμενο και χαλαρο τροπο ζωης και οσο απαρνιεται την εμπορικη θεαση της ζωης που επιφερει πλαδαροτητα,αδυναμια και αποβλακωση,εχει ισχυρες πιθανοτητες να ζησει ελευθερος σε μια αξιοπρεπης ζωη.Ο δυσκολος δρομος της αρετης και αυτος ο τροπος ζωης ειναι η ασπιδα που προστατευει την αξιοπρεπεια στην υπαρξη μας.

Ο θανατος μας εχει ηδη συμβει.Εμεις απλα βαδιζουμε μεσα στον χρονο για να  

τον συναντησουμε.Το ποτε θα γινει το γνωριζουν μονο οι Θεοι.Το πως θα πεθανουμε ομως ειναι επιλογη μας και απο το πως πεθανε κανεις μπορουμε να συμπερανουμε και το πως εζησε.(Στοχαζομενος στο πως θα πεθανω εμαθα το πως να ζω..Λ.Ντα Βιντσι)   Ο αυτοσκοπος της τερψης της ψυχης οδηγει στην τρυφη και στον ακαρπο ευδαιμονισμο,ο οποιος δεν λυτρωνει απο τον φοβο του θανατου.Αντιθετως,η προσκολληση στην ζωη,μας ενισχυει τον φοβο του Θανατου,και μας οδηγει σε μια ζωη ανεντιμη στην οποια θα κανουμε οποιαδηποτε αδικια και καθε ειδους κακια προκειμενου να εξασφαλισουμε την ανεση μας και την καλοπεραση,και οσο γινεται να αποφυγουμε να δωσουμε την ζωη μας ακομα και αν αυτη ειναι επαισχυντη.Προτιμουμε ευκολα δηλαδη μια απαισια ζωη υποδουλωμενη στην "ακρατεια¨ της ακολασιας,παρα μια ζωη αξιοπρεπη και εναν θανατο ανταξιο της!

Η μεγαλυτερη ελευθερια που μπορει να βιωση ο ανθρωπος ειναι να μην φοβαται τον θανατο.Και ειναι λογικο αφου πως μπορει να ειναι ελευθερος και ευτυχισμενος ο φοβισμενος.Ηττημενος στην ζωη,τι αξια εχει να νικησεις μια μαχη?Ηττημενος απο τον εαυτο σου,τι αξια εχει να νικησεις οποιοδηποτε αντιπαλο?(ο μεγαλυτερος εχθρος ειναι ο εαυτος σου-Μ.Ουεσιμπα)Ο πονος θα ερθει΄οσο περισσοτερο προετοιμασμενος εισαι τοσο αξιοπρεπεστερα θα τον αντιμετωπισεις!

Ανελιξη χωρις αξιοπρεπεια δεν ειναι νοητη και η αξιοπρεπεια χωρις γενναιοτητα δεν ειναι εφικτη.Ο πολεμιστης καταξιωνεται οταν ζει πολεμικα σε ολη του την ζωη,καθως η ιδια ζωη ειναι ενας συνεχης πολεμος,και οχι μονο σε προσκαιρες μαχες.Η ζωη του πολεμιστη ειναι ο σκοπος,οχι η μαχη,ενα απλο επεισοδιο..Ζωντας ξεκαθαρα και εναρετα,χωρις καμια προσφυγη σε κακια και αδικια,θα "πολεμησεις" αποτελεσματικα.Η οποια υποχωρηση και δειλια που προερχεται απο το πως εχουμε μαθει να ζουμε,σου προσφερει προσκαιρα την βιολογικη σου ζωη,αλλα σου αφαιρει μονιμα την ψυχη!   Για οσους απο εσας εχετε επιλεξει να "πολεματε" να θυμαστε πως δεν μπορουν να σας κατανοησουν ολοι.Δεν καταλαβαινουν οτι καποια πραγματα δεν γινονται για αμοιβη η' για καποιον παρομοιο λογο αλλα ειναι τροπος ζωης!Επειδη εκτιμαμε την ζωη μας ειμαστε αυτο που ειμαστε και δεν γινεται να αλλαξουμε...Ετσι ειμαστε και το κανουμε για μας και μονο για εμας..Για κανεναν αλλον!!

"..Μπροστα στο Λιονταρι αν θελεις να σωθεις,και προπαντος να σωσεις το φιλοτιμο σου,αλλος τροπος δεν υπαρχει απο το να γινεις και συ Λιονταρι!Εαν η ανυψωση του ανθρωπου σε τετοιο υψος βουλητικης δυναμης φαινεται δεινη,ειναι μυριες φορες χειροτερα τα δεινα που τον περιμενουν,εφοσον συνεχισει τον δρομο της απατης που τραβαει

πηγή

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΡΑΧΜΗ ΠΑΡΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΦΥΛΑΚΗ!!