Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το σημείο Τερμέζ (από την Ελληνική ονομασία «Θερμές») ακριβώς πάνω στα σύνορα με το Αφγανιστάν ....».Ο διασημότερος- εν ζωή -αρχαιολόγος του κόσμου -ειδικός για τα Ελληνιστικά ευρήματα στην Κεντρική Ασία , ο Εντγκαρ Ρετβελάτζε , άνοιξε τα χαρτιά του στο Hellasforce και μίλησε για τα νεα ευρήματα που αφήνουν άφωνη την ανθρωπότητα, όπως για τη βιβλιοθήκη παπύρων στο Καμπίρ Τεπέ με γραφή βασισμένη στο Ελληνικό αλφάβητο, αλλά και για το πλήθος νομισμάτων (που δεν χωρούν πλέον σε μουσεία ) κυρίως του βασιλιά Ευθύδημου από τη Μαγνησία, του Ευκρατήδη και των Σέλευκου και Αντιόχου.Ο Ρετβελάτζε που είναι Ακαδημαϊκός στο Ουζμπεκιστάν και γερουσιαστής, έχει πάθος ασίγαστο για τον Έλληνα στρατηλάτη. «Ο Μεγάλος Βασιλιάς σας - μου εκμυστηρεύτηκε στην πολύκροτη συνέντευξη που μου έδωσε σε ένα προάστιο της Τασκένδης- άνοιξε δρόμους στην Ιστορία κι έφερε σε συνεννόηση, σε συνάντηση, τη Δύση με την Ανατολή ....Γι αυτό και για 10.000 άλλους λόγους που μαθαίνουμε κάθε μέρα παραμένει μεγάλος ....».Και καθώς τα κατέγραφα όλα αυτά, απ τον Ιντιάνα Τζόουνς του καιρού μας, μου άνοιξε το προσωπικό του θησαυροφυλάκιο στην Ακαδημία Επιστημών της Ουζμπεκικής πρωτεύουσας.Χιλιάδες νομίσματα με Ελληνικές επιγραφές αλλά και μια λευκή λήκυθος που πάνω της γράφει «ΜΕΓΑΡΑ». Πάνω σε Πεντελικό μάρμαρο, χαραγμένο το όνομα της Ελληνικής πόλης απ τούς στρατιώτες που ακολουθούσαν τον ένδοξο στρατηλάτη στη μοναδική εποποιία στην έρημο της Κεντρικής Ασίας ....ΠΗΓΗ"http://www.aetos-apokalypsis.com/ 

Σε κύρια ανάκριση παραπέμφθηκε η υπόθεση του άτυχου σπουδαστή από το Ρέθυμνο Βαγγέλη Γιακουμάκη, καθώς ο εισαγγελέας Πρωτοδικών άσκησε δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, επικίνδυνες σωματικές βλάβες και παράνομη βία κατ' εξακολούθηση. Ο δικηγόρος της οικογένειας Γιακουμάκη, Δημήτρης Μπούκας, ύστερα από αυτή την εξέλιξη, είπε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων πως τίποτε δεν αποκλείεται και αναμένουμε το αποτέλεσμα της ανάκρισης.     Ο 20χρονος Βαγγέλης Γιακουμάκης, είχε εξαφανιστεί την Παρασκευή 6 Ιανουαρίου από τη Γαλακτοκομική Σχολή όπου φοιτούσε και βρέθηκε, 37 ημέρες μετά, νεκρός σε χωράφι της περιοχής. πηγή: protothema.gr ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΙΣ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ!! ΚΑΤΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ!!ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ!! ΟΤΑΝ ΤΟ ΓΡΑΨΑΜΕ ΕΔΩ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΕΠΙΘΕΣΗ!!

Κάτι βρωμάει στην όλη υπόθεση τον νεκρό Βαγγέλη το βρήκε ένα ζευγάρι ...500 μέτρα από την σχολή που φοιτούσε ο άτυχος νέος!!Ερώτημα όλοι αυτοί που τον έψαχναν για 40 μέρες που τον έψαχναν??Γιατί η Ελληνική αστυνομία βγάζει προς τα έξω ως πιθανότερο σενάριο την αυτοκτονία του Βαγγέλη??Γιατί ο Βαγγέλης διάλεξε  να αυτοκτονήσει εκεί??Αν χρησιμοποίησε το μαχαίρι για να αυτοκτονήσει γιατί επέλεξε εκεί και όχι κάπου πιο κοντά??Πρώτη φορά το ακούω αυτό ,αυτόχειρας να φοβάται να μπας και  βρεθεί!!Μπορούσε να κλειδωθεί σε ένα χώρο μέσα στη σχολή του 'η στο σπίτι του ,εγώ προσωπικά αυτοκτονία σε έρημη τοποθεσία όπως αυτήν του Βαγγέλη δεν έχω ξανακούσει!!Αν δεν κάνω λάθος είχαν βάλει και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά να βρουν τον Βαγγέλη!!Ούτε αυτά δεν μπόρεσαν 500 μέτρα από την σχολή του??????       Κάτι δεν κολλάει στην όλη ιστορία!!Από την αρχή η όλη ιστορία έχει πολλά κενά πιστεύω κάποια στιγμή να αποκαλυφθεί η αλήθεια!!

Νεκρός βρέθηκε λίγο μετά τις 8.00 το πρωί σε βαλτώδη περιοχή της Δημοτικής Επιχείρησης Λίμνης Ιωαννίνων, κοντά στο γήπεδο της Ανατολής, ο αγνοούμενος 20χρονος σπουδαστής της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων Βαγγέλης Γιακουμάκης. Το πτώμα του Βαγγέλη Γιακουμάκη βρέθηκε σε κατάσταση προχωρημένης σήψης σε χωράφι στην περιοχή Κάτσικα και σε απόσταση 500 μέτρων από τη Γαλακτοκομική Σχολή!!Tο πτώμα του νεαρού το εντόπισε ένα ζευγάρι που σταμάτησε στο σημείο νωρίς το πρωί της Κυριακής λόγω βλάβης στο αυτοκίνητό τους. Βρέθηκε σε κατάσταση προχωρημένης σήψης σε χωράφι στην περιοχή Κάτσικα, 60 μέτρα από χωματόδρομο και σε απόσταση 500 μέτρων από τη Γαλακτοκομική Σχολή.  Δίπλα από το πτώμα βρισκόταν ένα μαχαίρι, το οποίο μεταφέρθηκε στα εγκληματολογικά εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ. για να εξεταστεί. Ωστόσο στελέχη της αστυνομίας δεν ήταν ακόμη σε θέση να πουν με βεβαιότητα αν έχει χρησιμοποιηθεί ή όχι.  Οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν αυτοκτονία  Σε αυτοκτονία, πιθανόν με κόψιμο των φλεβών στα χέρια -καθώς το το πτώμα φέρει τραύμα στον καρπό- αποδίδεται, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις κι εκτιμήσεις των ιατροδικαστών, ο θάνατος του 20χρονου σπουδαστή. Ο νεκρός βρέθηκε με παραμορφωμένο πρόσωπο, καθώς ήταν σε προχωρημένη σήψη, ενώ φέρει τραύματα και από επιθέσεις άγριων ζώων. Σε αυτοκτονία, πιθανόν με κόψιμο των φλεβών στα χέρια -καθώς το το πτώμα φέρει τραύμα στον καρπό- αποδίδεται, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις κι εκτιμήσεις των ιατροδικαστών, ο θάνατος του 20χρονου σπουδαστήΩστόσο ιατροδικαστές και αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί για τα ευρήματα αυτά, λόγω της προχωρημένης σήψης. Οι αξιωματικοί εξέτασαν αν ο άτυχος σπουδαστής σύρθηκε ή μεταφέρθηκε στο σημείο όπου εντοπίστηκε από άλλο μέρος, και τα πρώτα ίχνη δεν επιβεβαιώνουν αυτή την εκδοχή. Τα στελέχη της αστυνομίας δεν είναι πάντως κατηγορηματικά σε αυτό το στάδιο των ερευνών.  Σύμφωνα με πηγές, η οικογένεια του άτυχου νεαρού έχει ορίσει δικό της πραγματογνώμονα, στο πλαίσιο της διερεύνησης των αιτιών και συνθηκών θανάτου του. Το χρονικό της ανεύρεσης Πιο συγκεκριμένα, στις 7.40 ενημερώθηκε η Άμεση Δράση για την ανεύρεση πτώματος σε προχωρημένη σήψη μέσα σε χωράφι με λάσπες, σε απόσταση περίπου 20 μέτρων από χωμάτινο δρόμο που οδηγεί στη λίμνη Παμβώτιδα. Στο σημείο έσπευσαν αστυνομικές δυνάμεις που απέκλεισαν την περιοχή, ενώ ενημερώθηκε και ο ιατροδικαστής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων Θεόδωρος Βουγιουκλάκης. Αρχικά οι αστυνομικοί είδαν πως πρόκειται για άτομο νεαρής ηλικίας. Επειδή τα ρούχα του έμοιαζαν πολύ με εκείνα που φορούσε ο νεαρός την ημέρα που εξαφανίστηκε, ενημερώθηκε επίσης ο θείος του παιδιού Γιώργος Βιβιεδάκης. Εκείνος έσπευσε επιτόπου και αναγνώρισε τον ανιψιό του, το πτώμα του οποίου εκτιμάται πως παρέμεινε στο συγκεκριμένο σημείο περίπου 30 ημέρες.  Υπενθυμίζεται ότι ο 20χρονος φοιτητής από το Ρέθυμνο είχε εξαφανιστεί από τη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Φεβρουαρίου. Δείτε τις πρώτες φωτογραφίες και βίντεο από το σημείο όπου βρέθηκε το πτώμα:

Play Button

  Πηγές αναφέρουν ότι ο νεκρός φορά μπλούζα με το χαρακτηριστικό σήμα ITALIA, στοιχείο που παρέπεμψε τις αρχές στον αγνοούμενο φοιτητή, καθώς το ίδιο σήμα έφερε η μπλούζα του τη μέρα που εξαφανίστηκε.  Αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. αναφέρουν ότι το σημείο όπου βρέθηκε το πτώμα δυσκολεύει τις έρευνες λόγω της μορφολογίας του αλλά και επειδή τις τελευταίες ημέρες έβρεχε καταρρακτωδώς, με αποτέλεσμα την πιθανή αλλοίωση στοιχείων που θα μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις. Απαντώντας στο ερώτημα γιατί επί έναν μήνα κανείς δεν είχε βρει το πτώμα, οι ίδιοι αξιωματικοί ανέφεραν πως στις έρευνες για τον εντοπισμό του νεαρού συμμετείχαν πολλοί αστυνομικοί (σημειώνεται πως είχαν σταλεί κλιμάκια εξειδικευμένων αστυνομικών από Θεσσαλονίκη και Αθήνα), καθώς επίσης και αρκετοί εθελοντές, αλλά πιθανόν λόγω του σημείου όπου βρισκόταν το πτώμα (χαμηλή βλάστηση) δεν ήταν εύκολη η ανεύρεσή του. Αυτή την ώρα έχει προκληθεί έντονη αστυνομική κινητοποίηση στα Ιωάννινα, ενώ στη Γαλακτοκομική Σχολή οι φοιτητές είναι αναστατωμένοι, καθώς η εξέλιξη ανοίγει νέο κύκλο ανακρίσεων, μαρτυριών και ερμηνειών, που ίσως δώσουν απαντήσεις στο αίνιγμα της εξαφάνισης και του θανάτου του παιδιού.

Μυστική Κρήτη

Τρεις φορές έχω κάνει τον γύρο της Κρήτης, μαζί με φίλους και συνεργάτες, για εξερευνητικούς σκοπούς, αναζητώντας τη Μυστική Κρήτη. Το γενικό συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι τα μεγάλα μυστικά - όσο και οι μεγάλες ομορφιές - του νησιού, είναι στην ορεινή Κρήτη. Η Κρήτη είναι ένας τόπος μοναδικός στην Ελλάδα και στον κόσμο, που συνδυάζει τόσα πολλά επίπεδα ατμοσφαιρών για τον ονειροπόλο ταξιδιώτη, που δεν θα μου έφτανε ένα ολόκληρο βιβλίο για να αναλύσω τα πράγματα που έμαθα και είδα εκεί, τα πράγματα που «διδάχθηκα» από την Κρητική γη κι από τους Κρητικούς.

Η προσωπική γνώμη μου είναι ότι η Κρήτη έπαιξε στο μακρινό παρελθόν καθοριστικότατο ρόλο για την ανθρωπότητα, και πρόκειται να ξαναπαίξει σημαντικό «υπερβατικό» ρόλο στο άμεσο μέλλον για τον κόσμο. (Μέχρι και ο μεγαλύτερος δημιουργός της επιστημονικής φαντασίας, ο Φίλιπ Κ. Ντικ, στο τελευταίο του βιβλίο λίγο πριν πεθάνει, το Valis (Vast Active Living Intelligence System), προς το τέλος του βιβλίου, μιλά για την Κρήτη. Οι αναγνώστες της υπερβατικής Φανταστικής Λογοτεχνίας θα πρέπει να ρίξουν μια ματιά εκεί ...).

Εκεί γεννήθηκε ο Δίας, εκεί ήταν ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου ο Μίνωας, εκεί αφίχθηκε ο Απόστολος Παύλος, εκεί γεννήθηκε ο Καζαντζάκης, για την Κρήτη μελετούσε ο Λάβκραφτ από μικρό παιδάκι, εκεί έγινε ένα από τα μεγαλύτερα σκηνικά του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη και πιο ιδιαίτερη μυστικιστική μουσική παράδοση στην Ελλάδα (και συνεχίζεται μέχρι σήμερα), εκεί πήγε ο Νταίνικεν μόλις πάτησε σε ελληνικό έδαφος, εκεί αναπνέει η Μυστική Ελλάδα καλά κρυμμένη απ' όλους τους «ανίδεους» που την επισκέπτονται σαν τουρίστες ή την κατοικούν σαν αυτόχθονες.

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΥ

Όταν είχα πάρει μια συνέντευξη από τον Έριχ Φον Νταίνικεν για λογαριασμό του περιοδικού Τρίτο Μάτι, (τη μοναδική στην Ελλάδα, νομίζω), την εποχή που «συλλάβαμε» τον Νταίνικεν σε ελληνικό έδαφος (ο ίδιος έλεγε ότι είχε έρθει με εκδρομή της λέσχης των «Αρχαιο-αστροναυτών» για να πάει στους Δελφούς), μου είπε ότι έγραφε ένα βιβλίο για την Ελλάδα, κι έπειτα έμαθα ότι είχε σκοπό να ταξιδέψει μυστικά στην Κρήτη, όπως κι έγινε. Από τότε ξετυλίγεται ένα μυστήριο που η ροή του διαρκεί μέχρι σήμερα με πολλές προεκτάσεις. Τι πήγε να κάνει ο Νταίνικεν στην Κρήτη; Τι έψαχνε εκεί;

Μια πολύπλοκη σειρά γεγονότων - που δεν είναι η θέση τους να κατατεθούν σ' αυτές τις σελίδες - μου αποκάλυψε ότι ο Νταίνικεν έψαχνε για τον τάφο του Μίνωα. Όχι φυσικά από αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αλλά γιατί υπήρχαν πολλές πληροφορίες (πάνω σ' αυτήν τη ροή πληροφοριών έπεσα κι εγώ) ότι «κάποιοι» είχαν εντοπίσει σε μυστική τοποθεσία της Κρήτης ένα υποχθόνιο μέρος με υπόγειες πυραμίδες, στο οποίο υπήρχαν άγνωστες τεχνολογίες και (διαστημικά;) σκάφη, μεγάλοι θησαυροί και μυστικές γνώσεις, κι ότι σε μία από τις πυραμίδες κοιμόταν ο Μίνωας, ο κριτής των νεκρών, (ο «Μανού», «Αμήν» και «Βασιλιάς του Κόσμου» από το κέντρο της Γης, σύμφωνα με τις σημειολογικές μελέτες μου που ένα δείγμα τους κατέθεσα στο βιβλίο μου Κούφια Γη, στο κεφάλαιο Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ).

Αφού πρώτα μια «λανθασμένη» ροή πληροφορίας με παραπλάνησε και βρέθηκα να ψάχνω στους πρόποδες του Γιούχτα, έξω από το Ηράκλειο, τη μάλλον ανύπαρκτη τοποθεσία «Κωλοφωτιά», τελικά έμαθα από έγκυρες πηγές ότι ο Νταίνικεν είχε πάει στον Τσούτσουρο, στη νότια Κρήτη, στα «Αστερούσια» όρη. (Βλέπε και ένα περίεργο δισέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας Απογευματινή εκείνης της εποχής, από «διαρροή» των ερευνών μου για την υπόθεση Νταίνικεν, για μια μυστική ομάδα ερευνητών στην Κρήτη με την οποία βρισκόταν σε επαφή ο Νταίνικεν, κ.ά.) ...

Αν επιχειρήσεις να κάνεις κυριολεκτικά τον γύρο της Κρήτης, διαγράφοντας ένα κύκλο που αρχίζεις δεξιά από το Ηράκλειο με παράκτιες διαδρομές, η παραλιακή διαδρομή σταματά στον Τσούτσουρο, ένα μικρό σχετικά άγνωστο χωριό αρκετά μετά την Ιεράπετρα. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα παράλια της Νότιας Κρήτης δεν είναι προσβάσιμα με δρόμους (τουλάχιστον όχι γνωστούς) μέχρι τουλάχιστον τη Χώρα Σφακίων και το Φραγκοκάστελο.

Υπάρχουν βέβαια λίγες εξαιρέσεις με δρόμους που οδηγούν από την ενδοχώρα προς λιγοστές τουριστικές περιοχές. Αλλά δεν μπορείς να πάρεις από τον Τσούτσουρο και πέρα ακτή-ακτή την νότια Κρήτη και να βγεις, ας πούμε στην Παλαιοχώρα ή στον Κόρακα (με μοναδικές εξαιρέσεις το Τυμπάκι και την Αγιά Γαλήνη, την Πρέβελη και το Φραγκοκάστελο, τη Μέλισσα και τους Καλούς Λιμένες, μεμονωμένα τουριστικά μέρη στα οποία έχεις πρόσβαση από πάνω).

Ο Τσούτσουρος στέκει μοναχικός δίπλα στη βραχώδη ακτή, έπειτα από μια ορεινή διαδρομή στα αφιλόξενα Αστερούσια, (ίσως την πιο ιδιαίτερη μικρή οροσειρά της Ελλάδας, κατά την προσωπική μου γνώμη), ή μάλλον στους πρόποδές τους. Η ευρύτερη περιοχή είναι γεμάτη έρημους λόφους, σπηλιές, μέρη που τα ζώνουν τρομακτικοί θρύλοι, άγνωστες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, και άλλα πολλά και περίεργα. Ο ίδιος ο Τσούτσουρος είναι ένα μέρος με πολύ παράξενη ατμόσφαιρα, σπηλαιώδη πετρώματα και έντονα ιονισμένη θάλασσα, ένα χωριό που φιλοξενεί - όπως διαπίστωσα - και πολλά καθυστερημένα παιδιά.

Οι πληροφορίες μου έλεγαν ότι ο Νταίνικεν έψαχνε στην ευρύτερη περιοχή του Τσούτσουρου και των ανατολικών Αστερουσίων ένα άνοιγμα ή σπηλιά που οδηγούσε στο εσωτερικό της γης και στη θρυλική ταφική κρύπτη του Μίνωα, ή - έτσι, κάπως αόριστα - «έναν υπόγειο χώρο που κρύβει τα μεγαλύτερα μυστικά της Ελλάδας, με κοσμοϊστορική σημασία, που αν ανακαλυφθεί θα είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη όλων των εποχών κι αν δημοσιοποιηθεί θα φέρει τα πάνω, κάτω ...».

Σε δύο διαφορετικές δόσεις εξερεύνησα όσο μπορούσα στα Αστερούσια, την ευρύτερη περιοχή από τον Τσούτσουρο μέχρι την τοποθεσία που λέγεται «Παράνυμφοι», και μαζί με συνεργάτες ανακαλύψαμε τρία ανοίγματα τα οποία ήταν σφραγισμένα με ενισχυμένο μπετόν. Δηλαδή, ουσιαστικά τίποτα, γιατί δεν θέλαμε να διακινδυνέψουμε χωρίς λόγο. (Σε περιοχές και συνθήκες, που κάλλιστα μπορεί να σε συλλάβουν για αρχαιοκάπηλο ή κατάσκοπο του Καντάφι, αν «κινείσαι ύποπτα». Κι άντε μετά να τους πείσεις ότι ψάχνεις για «εξωγήινους». Ή - ακόμη χειρότερα - να το ξέρουν ήδη ...).

Επιπλέον - και φαινομενικά άσχετα με όλα αυτά - σε κάποιον ερευνητικό κύκλο της Αθήνας, άκουσα την εξής ιστορία, που σχετίζεται με το ζήτημα, (δεν γνωρίζω αν οι πληροφορίες αυτές ευσταθούν): Ένας βοσκός της Κρήτης, σε άγνωστη τοποθεσία, ακολούθησε ένα χαμένο κατσίκι του σε μια σπηλιά (αυτός ο βοσκός ακολουθεί το κατσίκι στη σπηλιά σε όλη την Ελλάδα, σε όλες τις εποχές ...), και ξαφνικά βγήκε σε έναν πολύ παράξενο και τεράστιο, σχεδόν αχανή, υπόγειο τόπο. Στην είσοδο αυτής της υπόγειας κοιλάδας (;) υπήρχε χρυσή πύλη γεμάτη λεπτεπίλεπτα χρυσά στεφάνια με λουλούδια, κι από εκεί έβλεπες τη συγκλονιστική θέα από μεγάλες πυραμίδες, τεράστια χρυσά αγάλματα, μηχανήματα αγνώστου προελεύσεως και ...παράξενα αεροσκάφη σε παράταξη.

Ο βοσκός, κατατρομοκρατημένος έγινε καπνός, για να επιστρέψει για δεύτερη φορά όταν ξαναβρήκε την ψυχραιμία του, (το χρυσάφι, βλέπετε). Άρχισε να πηγαίνει εκεί και να παίρνει κάθε φορά χρυσάφι από την πύλη. Αργότερα, επειδή ήταν μάλλον αρκετά γέρος, εμπιστεύθηκε το μεγάλο μυστικό σε κάποιον νεαρότερο φίλο του, για να πάνε μαζί και να τον βοηθήσει να μπει πιο μέσα - γιατί φοβόταν μόνος του - και να κουβαλήσει περισσότερο χρυσάφι.

Ο φίλος πήγε μαζί του, και μαζί διαπίστωσαν ότι εκεί υπήρχαν πολλά παράδοξα, ακόμη και αγάλματα που μιλούσαν!! Αφού συνήλθε, ο φίλος του είπε ότι αυτό το πράγμα είναι πολύ μεγάλη ανακάλυψη κι ότι αρκετό χρυσάφι πήρανε από εκεί, τώρα έπρεπε να ειδοποιήσουν κάποιον αρμόδιο για να το αποκαλύψουν. Θα έπαιρναν και τα «εύρετρα» αλλά και τη δόξα για την ανακάλυψη.

Ο φίλος πήγε στην Αθήνα, στο υπουργείο πολιτισμού, και υποτίθεται ότι συναντήθηκε με τη Μελίνα Μερκούρη που ήταν τότε υπουργός. Η Μελίνα άκουσε προσεκτικά την ιστορία του και στο τέλος του είπε ότι δεν μπορούσε να στείλει συνεργείο στην περιοχή, γιατί αυτό θα ήταν πολυέξοδο και ενδεχομένως να την εξέθετε, γιατί η ιστορία ήταν πολύ παράδοξη για να είναι αληθινή, και το ίδιο ίσχυε και για να στείλει έστω κάποιο συνεργείο για να διαπιστώσει αν είναι αλήθεια.

Πονηρά, υποτίθεται ότι η Μελίνα πρότεινε στον τύπο το εξής: αν είναι αλήθεια όλα αυτά, τότε αυτοί οι δύο είναι πλούσιοι, γιατί σκέφτηκε ότι σίγουρα έχουν κλέψει χρυσάφι, οπότε ας πληρώσουν αυτοί το συνεργείο διερεύνησης του ζητήματος κι αν διαπιστωθεί ότι λένε την αλήθεια, θα εισπράξουν πολύ περισσότερα εύρετρα και θα αποζημιωθούν με το παραπάνω για τα έξοδά τους. Ο τύπος αρνήθηκε και έφυγε. Από εκεί και πέρα το ζήτημα δεν συνεχίστηκε, λίγο αργότερα η Μερκούρη αρρώστησε και είχε άλλα να σκεφτεί ...

Η διήγηση που έμαθα εγώ και παραθέτω πιο πάνω, υποτίθεται ότι είναι η διήγηση αυτού του (αγνώστου σε μένα) ανθρώπου προς τη Μερκούρη, η οποία διέρρευσε σε έναν ερευνητικό κύκλο. Προσέλκυσε το ενδιαφέρον μου, παρ' όλο που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας νεομυθολογίας, γιατί ταιριάζει απόλυτα με αυτά που σας έλεγα πιο πάνω περί Νταίνικεν, τα οποία οι πηγές μου δεν γνώριζαν ...

Από τότε - και δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω αυτό - άκουσα σχεδόν την ίδια ιστορία για τουλάχιστον άλλα πέντε μέρη της Ελλάδας: στους Δελφούς, για το «σπήλαιο του Κόχραν» (ενός άγγλου ερευνητή που το ανακάλυψε στη Χαράδρα και βρέθηκε εκεί το πτώμα του), όπου ένας βοσκός μίλησε με τον Άγγελο Σικελιανό λέγοντάς του για χρυσά αγάλματα που μιλούσαν, πυραμίδες, τεχνολογίες και άλλα τέτοια.

Στη Γκιώνα, για έναν υπόγειο τόπο με χρυσές πυραμίδες, που τον ανακάλυψε ένας βοσκός και το αποκάλυψε σε έναν φίλο του κι έπειτα εξαφανίστηκε εκεί κάτω. Στη Ροδόπη, για έναν μηχανικό δημοσίων έργων που διάνοιγε μια σήραγγα κι έπεσε πάνω σε ένα παρόμοιο μέρος, για το οποίο έχει ορκιστεί να μη μιλήσει ποτέ.

Στο Βόλο, για έναν βοσκό που ανακάλυψε μια σπηλιά που οδηγεί σε μυστική αίθουσα που περιέχει μια χρυσή στρογγυλή τράπεζα και γύρω της κάθονται χρυσά αγάλματα που αρχίζουν να σου μιλούν μόλις μπαίνεις μέσα και σε άλλα μέρη, πάντα η ίδια πάνω-κάτω ιστορία ...

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΤΖΑΝΗ ΚΑΙ Η ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Σ' αυτόν μου τον τριπλό γύρο της Μυστικής Κρήτης, εκτός από τα Αστερούσια, το πιο ιδιαίτερο μέρος που συνάντησα, είναι κατά τη γνώμη μου ο Ομαλός και η ευρύτερη ορεινή περιοχή, στο νομό Χανίων. Το φαράγγι της Σαμαριάς, το λιγότερο γνωστό φαράγγι της Αγίας Άννης, γενικά το οροπέδιο του Ομαλού με τα αιώνια μυστικά του. Εκεί μπήκα στο σκοτεινό και τρομακτικό «Σπήλαιο του Τζανή», (εκεί μπήκε και ο «Τζανής» και δεν ξαναβγήκε, αφήνοντας πίσω μόνο το όνομά του). Είχαμε μάθει από τους ντόπιους ότι εκεί μέσα πριν από χρόνια είχε μπει μια εξερευνητική αποστολή Γάλλων, που είχαν έρθει με ελικόπτερα (!).

Οι ντόπιοι μου διηγήθηκαν ότι οι Γάλλοι (15-20 άτομα) μπήκαν εκεί μέσα και βγήκαν μετά από δύο μέρες και είπαν ότι έπεσαν σε μια υπόγεια λίμνη και ζήτησαν από τους δικούς τους να τους φέρουν βάρκες. Οι βάρκες ήρθαν με ελικόπτερα (!) κι αυτοί ξαναμπήκαν και βγήκαν έπειτα από τέσσερις ημέρες, μόνο που ήταν λιγότεροι από τους μισούς, χωρίς βάρκες. Όταν οι ντόπιοι τρομαγμένοι τους ρώτησαν που ήταν οι υπόλοιποι, αυτοί είπαν ότι είχαν φύγει από άλλο μέρος (;). Μόνο που στον Ομαλό δεν υπάρχει άλλο μέρος για να φύγεις ...

Όταν μπήκαμε στη σπηλιά του Τζανή, ελπίζαμε ότι θα βρούμε τη λίμνη και τις βάρκες για να την περάσουμε, (αφού δεν τις είχαν μαζί τους βγαίνοντας θα τις είχαν αφήσει εκεί για να ξανάρθουν). Προχωρήσαμε αρκετά βαθιά, με δύσκολες συνθήκες, γιατί είναι ένα μέρος ιδιαίτερα «φορτισμένο με αρνητική ενέργεια» που σε πολλούς προκαλεί «πανικό» και έντονο στρες. Τελικά συναντήσαμε έναν «κάρκαρο» με πολύ μεγάλο στόμιο, μια άπατη τρύπα (ρίχναμε μέσα πέτρες που δεν εξιστορούσαν καθόλου την πτώση τους) που έφραζε μπροστά μας το διάδρομο. Πέρα απ' αυτήν η στοά συνεχιζόταν, αλλά δεν μπορούσαμε να περάσουμε πάνω από την τεράστια τρύπα - ή δεν θέλαμε να το διακινδυνέψουμε. Ο μόνος τρόπος θα ήταν να στήναμε μια αυτοσχέδια γέφυρα, με υλικά και εξοπλισμό που δεν είχαμε.

Όταν βγήκαμε, συνειδητοποιήσαμε ότι κάποια άτομα μας παρακολουθούσαν διακριτικά. Τους είδα να κρύβονται, κι όταν τους πλησίασα για να συστηθούμε, απομακρύνθηκαν και χάθηκαν. Ένα ζευγάρι γέρων της περιοχής μας προειδοποίησε ότι στη σπηλιά αυτή υπάρχουν «δαίμονες» που τον παλιό καιρό έβγαιναν και έκαναν απαγωγές. Ένας άλλος ντόπιος μου είχε πει «δεν θέλεις να πας εκεί δα, μόνο καλικάντζαρους έχει κει μέσα και δεν θέλουνε παρέα ...». Ίσως να τους κρατάνε ακόμη παρέα κάποιοι Γάλλοι, μαζί με τον Τζανή και με μερικές δεκάδες ανθρώπους που έφυγαν εκεί μέσα κυνηγημένοι την εποχή της κατοχής και του εμφύλιου, μαζί και με μια διμοιρία των Ες-Ες.

Δεν ξέρω κι έτσι, η σπηλιά του Τζανή παρέμεινε ένα μυστήριο μέχρι σήμερα.

Ίσως κάποτε ξαναπάω για να το εξιχνιάσω περισσότερο, ίσως όμως αντί για μένα το κάνει κάποιος από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ...

Σε έναν τέτοιο άγνωστο φίλο, προτείνω μια ειδική διαδρομή, την οποία μπορεί να ακολουθήσει με αυξημένη την «ειδική προσοχή» του και νομίζω πως θα ανακαλύψει πολλά. Άνοιξε έναν οδικό χάρτη της Κρήτης και συμβουλέψου τον διαβάζοντας την παρακάτω διαδρομή:

Εθνική οδός δεξιά από το Ηράκλειο, προς τα ανατολικά. Στροφή για Κνωσό, κι έπειτα Κνωσός, Σπηλιά (μεταξύ Βλίχια και Σκάλανι), Κάτω Αρχάνες, Άγιος Σύλας, Άγιος Βλάσιος, Λυκαστός, Γιούχτας, Προφήτης Ηλίας. Κι από εκεί, προς τα κάτω πάλι από την άλλη μεριά, Βαθύπετρο, Σπηλιώτισσα, Αστρίτσι, Πεζά, Βαρβάροι (χωριό Καζαντζάκη), Μονή Αγκράθου, Καστέλι, Κασταμονίτσα, Δίκτη, Δικταίον Άντρον (σπήλαιο γεννήσεως Δία), Τζερμιάδο, Μέσα Ποτάμι, Μαχαίρα, από εκεί στην Εθνική οδό προς Άγιο Νικόλαο. Λιμάνι Αγίου Νικολάου, Καλό Χωριό, Τουρλωτή, Σητεία, Αγία Φωτιά, Παλαίκαστρο, Ζάκρος, Βίγλα Ζάκρου, Άγιος Σπυρίδωνας

... και πάλι στην εθνική οδό προς Ιεράπετρα. Καλά Νερά, Κακιά Σκάλα, Ιεράπετρα, και προς τα πάνω μετά την Ιεράπετρα, Καλόγερο, Ανατολή (οι ντόπιοι διηγούνται για το ορεινό μέρος έξω από το χωριό τους «όπου κατέβαινε ο Δίας με το πλοίο του και έλεγε ιστορίες» - το ίδιο και στο χωριό Μύθοι - και για τη «γουρούνα με τα γουρουνάκια, που βρήκαν οι Γάλλοι»), Εξακουστή, Εσταυρωμένος, Μύθοι, και πάλι πίσω στην εθνική οδό προς Τυμπάκι. Κάτω Βιάννος, Μέση, Καστελλιανά, στροφή προς Τσούτσουρο. Ανατολικά Αστερούσια, Τσούτσουρος, πάλι πίσω, Αχενδριάς, Παράνυμφοι, και πάλι πίσω στην εθνική οδό προς Τυμπάκι. Άγιοι Δέκα (όπου η εκκλησία με τους δέκα τάφους σε κρύπτη από κάτω της), Μοίρες, Φαιστός, Τυμπάκι, Μέλαμπες (Μ' Έλαμπες; Με Λάμπες;), Σπήλι, Ασώματος, Πρέβελη, πίσω στην εθνική οδό για Ρέθυμνο.

Ρέθυμνο, Σούδα (και η περιοχή ειδικής εποπτείας που περιγράφω παρακάτω), Χανιά, στροφή μετά το Μάλεμε κοντά στα Ραπανιανά, δεξιά στο ακρωτήριο για Ελληνοσπηλιά, και πάλι πίσω. Εθνική οδός και δρόμος για Ομαλό. Ομαλός, φαράγγι Αγίας Άννης, φαράγγι Σαμαριάς, (πεζοπορίες), Αγία Ρούμελη, Χώρα Σφακίων, Φραγκοκάστελο (Δροσουλίτες). Άγιος Βασίλειος, Φωτεινός, Βαλσαμόνερο, Σωματάς, Ρέθυμνο.

Αυτή η διαδρομή, (συν το Ιδαίον Άντρον στην Ίδη αλλά και τα Λευκά Όρη), σύμφωνα με τις δικές μου περιηγήσεις, είναι που κρύβει τη Μυστική Κρήτη. «Χαθείτε» σ' αυτήν και πολλά έχετε να «βρείτε»

ΙΕΡΑ ΣΠΗΛΑΙΑ, ΙΕΡΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ, ΙΕΡΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Το σπήλαιο «Γκουβερνέτο» (δηλ. «Σπηλιά της Κυβέρνησης»!) ή «Αγίου Ιωάννη Ξένου» ή «σπηλιά του Ερημίτη», είναι ένα πολύ «ειδικό» μέρος. Βρίσκεται στην τοποθεσία Αυλάκι Κυδωνίων, σε υψόμετρο 800μ. Στην ίδια περιοχή υπήρχε παλαιότερα και η «Μονή Κυβερνείο» («Γκουβερνέτο» όπως την έλεγαν στα φράγκικα), η οποία καταστράφηκε από επιδρομές πειρατών.

Οι μοναχοί αναγκάστηκαν να χτίσουν ένα άλλο μοναστήρι, πιο ασφαλές, σε απόσταση μισής ώρας από το πρώτο, που τελικά σώζεται μέχρι σήμερα. Δεξιά από την είσοδο του σπηλαίου υπάρχει φυσικά ομώνυμο εκκλησάκι, σκαλισμένο ολόκληρο σε συμπαγή βράχο (!) όπου κατά την επέτειο της μνήμης του Αγίου Ξένου συγκεντρώνονται πολύ πιστοί. Οι περισσότεροι καταδύονται μέσα στο σπήλαιο, αναζητώντας το τέλος του, όπου θεωρείται ότι ασκήτεψε και πέθανε (εξαφανίστηκε) ο Άγιος.

Για την εύκολη πρόσβαση στο σπήλαιο οι μοναχοί άνοιξαν μονοπάτι με σκαλάκια μέχρι την είσοδο. Πέντε μέτρα αριστερά μετά την είσοδο, μέσα στη σπηλιά, υπάρχει μια δεξαμενή στην οποία συγκεντρώνεται νερό που προέρχεται από διάφορες αιτίες, το οποίο θεωρείται «αγίασμα». Μέσα στη σπηλιά, υπάρχει η ξερή πια κοίτη μυστικού ποταμού, που έχει μήκος 150μ και καλύπτει έκταση 1500τμ κι έπειτα εξαφανίζεται πέρα από τους σταλακτίτες.

Το σπήλαιο έχει αρκετές αίθουσες με επιβλητικές σταλαγμιτικές κολώνες. Η τελευταία απ' αυτές είναι το «ασκηταριό» του «Ξένου». Προς το τέλος του αριστερού τείχους του, σε ύψος 1μ περίπου, υπάρχει μια σταλαγμιτική προεξοχή με επίπεδη επιφάνεια την οποία χρησιμοποιούν για αγία τράπεζα. Πάνω της είναι τοποθετημένη η εικόνα του αγίου.

Το σπήλαιο «Μιλάτου» βρίσκεται στην πλαγιά μιας απότομης και πολύ βαθιάς χαράδρας, σε απόσταση 3χλμ από το χωριό Μίλατος από τον αυτοκινητόδρομο, κι έπειτα πεζοπορία διάρκειας είκοσι λεπτών. Στη σπηλιά αυτή, όπως αναφέρει η παράδοση, αλλά και μια ειδική επιγραφή που έχει σκαλιστεί πάνω από την αριστερή είσοδό της, σφάχτηκαν το 1823, από τις ορδές του στρατηγού Χασάν, 3.600 (!) άνδρες και γυναικόπαιδα. Φυσικά το μέρος, εδώ και δύο αιώνες θεωρείται στοιχειωμένο και συχνά παρουσιάζει πολλά παράξενα φαινόμενα, ειδικά τις νύχτες. Τα οστά που είχαν μείνει από τους νεκρούς, τοποθετήθηκαν σε «Ηρώο» μέσα στο σπήλαιο.

Η «Κυριακή του Θωμά» έχει καθιερωθεί ως τοπική εθνική εορτή και γιορτάζεται μέσα στο σπήλαιο με μεγάλη επισημότητα (!). Η σπηλιά έχει 8 κατά σειρά εισόδους σε μήκος 50μ με παράδοξους εξώστες προς τη χαράδρα, και καλύπτει μια έκταση περίπου 3.000 τμ, αν και έχει πολλές στοές με στενωπούς εισόδους, που δεν έχουν εξερευνηθεί. Από τον κεντρικό θάλαμο του σπηλαίου, ξεκινούν τσιμεντένιες σκάλες που οδηγούν στον παράλληλο «Θάλαμο των Ηρώων». Στο δεξί μέρος του θαλάμου βρίσκεται η είσοδός του και στο αριστερό υπάρχει ένα εκκλησάκι, που στα δεξιά της είναι το« Ηρώον».

Το σπήλαιο «Δικταίον Άντρον», βρίσκεται στη βορεινή πλευρά του όρους Δίκτη (1.000μ υψόμετρο), κοντά στα σύνορα Ηρακλείου και Λασιθίου. Για την πρόσβαση σ' αυτό, υπάρχει ανηφορικός πεζόδρομος που αρχίζει από το τουριστικό περίπτερο του «Ψυχρού» και φτάνει στην τεράστια είσοδό του ύστερα από πορεία μισής ώρας. Το θρυλικό Δικταίο Άντρο αποτελείται από έναν τεράστιο θάλαμο που στο τέλος του χωρίζεται σε 4 διαμερίσματα, γεμάτα επιβλητικές σταλαγμιτικές κολώνες. Είναι μια θεϊκή σπηλιά, αντίστοιχη για την ελληνική θρησκεία με αυτήν που γεννήθηκε ο Χριστός στη Βηθλεέμ: στον τελευταίο θάλαμο του Δικταίου σπηλαίου, η Ρέα γέννησε τον Δία.

Για να τον προστατέψει από τον πατέρα του τον Κρόνο που ήθελε να τον φάει για να διατηρήσει τη βασιλεία του, τον παρέδωσε στους «Κουρήτες» που τον μετέφεραν στο σπήλαιο «Ιδαίον Άντρον», στο όρος Ίδη, στην απέναντι μεριά του νομού Ηρακλείου, αρκετά κοντά στην Κνωσό. Δεν είναι ξεκάθαρο αν οι Κουρήτες τον μετέφεραν υπογείως ή από την επιφάνεια, ούτε και «τι» ή ποιοι ήταν αυτοί. Στο Ιδαίον Άντρον ανέθρεψαν τον Δία οι Νύμφες (νεράιδες) με το ειδικό γάλα της κατσίκας (αίγας) Αμάλθειας και με άγριο μέλι. Και τα δύο σπήλαια, Δικταίον και Ιδαίον, αποτέλεσαν ισχυρούς ιερούς τόπους δύναμης κατά την αρχαιότητα, και ήταν τόποι λατρείας του Διός.

Στο Δικταίο Άντρο, το αχανές κοίλωμά του φωτίζεται από την τεράστια είσοδό του (14Χ8μ) και ο επισκέπτης το ατενίζει με δέος. Το σκηνικό είναι παραμυθένιο και κατεβαίνοντας φτάνουμε στο κατώτατο τμήμα του ανάμεσα από συστάδες με πανύψηλες κολώνες, που περικυκλώνουν τη λιμνούλα όπου λουζόταν ο Δίας. Στο δεξιό θάλαμο από τη λιμνούλα, κρέμεται ο «Μανδύας» του Δία, ενώ προς τα αριστερά βρίσκεται ένας μικρότερος θάλαμος. Εκεί, σε μια κόγχη που διακρίνεται, γεννήθηκε ο Δίας.

Η Κρήτη είναι γεμάτη από σπήλαια που θεωρούνται «ιερά», που φυσικά είναι πανάρχαια, το ίδιο και η «χρήση» τους. Αναφέρω αυτά τα ιερά σπήλαια που ανακάλυψα στις περιηγήσεις μου, χωρίς να αποκλείω ότι υπάρχουν και άλλα περισσότερα τα οποία δεν τα γνωρίζω:

Νομός Χανίων: Ελληνόσπηλιο, Σπήλαιο Αρκούδας, Λερά Σπηλιά, Νυμφοσπηλιά, Ελλανία.

Νομός Ρεθύμνου: Σπήλαιο Μελιδονίου, Σπήλαιο Ελλενών, Σπήλαιο Πατσού, Ιδαίον Άντρον. Νομός Ηρακλείου: Σπήλαιο Καμαρών, Σπήλαιο «Μυστικό» Αρκαλοχωρίου, Σπήλαιο «Σκοτεινό», Σπήλαιο Ειλειθυίας (ή Ηλιθίας), Σπήλαιο Ειλειθυίας Ινάτου, Σπήλαιο Σίβα. Νομός Λασιθίου: Σπήλαιο Τράπεζας, Βρόκαστρο, Δικταίον Άντρον, Σπήλαιο Προφήτη Ηλία, Ζακροσπηλιά, σπηλιά Κουφονησιού.

Επίσης υπάρχουν πολλές «ιερές κορυφές» (που οι περισσότερες φιλοξενούν και ιδιαίτερα αρχαία ιερά), από τις οποίες προσωπικά έχω εντοπίσει: Ιερό νήσου Δία, Ιερό Βρυσίνας (Ρεθύμνου), Γωνιών, Γιούχτα (Αρχάνες), Κουμάσα, Κόφινα, Μαζά, Προφήτη Ηλία (Μάλια), Καρφί, Ανατολής, Πετσοφά (Παλαικάστρου), Τραόσταλου, Πισκοκέφαλου (Σητείας), Καλού Χωριού (Πεδιάδας).

Στα σύνορα Ηρακλείου και Λασιθίου, στην περιοχή Μάλια, υπάρχει μια αρχαία έπαυλη με διακοσμημένους τοίχους και δάπεδα, με σκάλες και διαδρόμους, που διαθέτει δίκτυο στοών (που το έχουν χαρακτηρίσει σαν «δίκτυο αποχετεύσεων» παρ' όλο που μπορεί να κινείται άνετα μέσα του ένας όρθιος άνθρωπος ...).

Στην Κρήτη υπάρχουν πολλές περιοχές που είναι «ειδικές» για τη μελέτη της Ιερής Γεωγραφίας, τόποι ιδιαίτεροι με πολυεπίπεδες ιδιαιτερότητες που συχνά έχουν μέχρι και «γεωπολιτική» ή «στρατηγική» αξία, και η σωστή οπτική αυτών των τόπων ξεκλειδώνει πολλά μυστικά. Παραθέτω από το σημειωματάριό μου, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας ευρύτατης περιοχής, πολύ μεγάλου «ειδικού» ενδιαφέροντος, με την ειδική διαδρομή εποπτείας της, γι' αυτούς που μπορούν να χειριστούν αυτά τα θέματα:

Έξοδος Α., από το δρόμο της Σούδας. Στο 2ο χλμ διακλάδωση δεξιά από το δρόμο με τους ευκαλύπτους, οδηγεί στη Μονή «Χρυσοπηγής» (16ου αι.). Η Μονή περιβάλλεται από τείχος. Νότια της Χρυσοπηγής, κοντά στο χωριό Νεοκούρου, μινωικός οικισμός με ειδική ανακτορική έπαυλη. Στο 4ο χλμ περνάμε το λιμάνι της Σούδας, (στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται και Αμερικανικές βάσεις και πολλά ραντάρ), στο 5ο χλμ παίρνουμε την εθνική οδό προς Ρέθυμνο. Στα 12,5 χλμ έξοδος δεξιά για «Άπτερα», στενός ανηφορικός δρόμος με στροφές.

Στο 13ο χλμ το χωριό «Μεγάλα Χωράφια» (εκεί κοντά νεκρόπολη), όπου διακλάδωση αριστερά οδηγεί στην τοποθεσία της αρχαίας Απτέρας (2χλμ. Πήρε το όνομά της από τις Σειρήνες που έχασαν εδώ τα φτερά τους ύστερα από την ήττα τους σ' ένα μουσικό αγώνα που έγινε με τις Μούσες). Τείχη μήκους 4χλμ. Από εκεί, πανοραμική θέα του κόλπου της Σούδας, από την κορυφή του λόφου (υψόμετρο 200 μ.).

Ο δρόμος στο μικρό οροπέδιο συνεχίζει, (προσπερνώντας διακλάδωση δεξιά προς αρχαιολογικό χώρο) μέχρι το ανακαινισμένο τουρκικό φρούριο που δεσπόζει στον κόλπο και σε όλη την ακτή. Η θέα συναρπαστική. Στα ανατολικά φαίνεται όλη η ακτή και η πεδιάδα «Κοιλιάρη». Προς βορά, δίπλα στην εθνική οδό, στέκει το μεσαιωνικό φρούριο «Ιτζεδίν» και απέναντι ο κόλπος της Σούδας με το ναύσταθμο και τα μικρά νησάκια, τεράστιες περιοχές που απαγορεύεται η πρόσβαση.

Σε ένα από τα απαγορευμένα νησάκια, στη νήσο Σούδα, υπάρχει βενετσιάνικο φρούριο. Στο βάθος, τον ορίζοντα κλείνει η χερσόνησος του Ακρωτηρίου. Προς νότο, η εντυπωσιακή εικόνα των Λευκών Ορέων. Πάνω από τα Άπτερα, χωριό «Στύλος» (38,5 χλμ από τα «Μεγάλα Χωράφια»), με ιερά βράχια στην εξοχή του. Λόφοι με ειδική θέα ...

Ο αναζητητής της Μυστικής Κρήτης, μπορεί να αποκτήσει μια ειδική θέα του νησιού, μέσα από τις περιηγήσεις του, τις ανακαλύψεις του, τη συγκριτική του παιδεία, τις ιστορίες που μπορούν να του διηγηθούν οι άλλοι αναζητητές. Η θέα αυτή, θα μεγαλώνει και θα παραλλάσσεται στο πέρασμα του χρόνου, αλλάζοντας πρόσωπα, αλλάζοντας μυστικά κι η Μυστική Κρήτη πάντα θα υπάρχει ... Αναρτήθηκε από Pantelis Giannoulakis

Ένα ενδιαφέρον σημείο από την προσωπική ιστορία του Μωάμεθ, ήταν η μητέρα του. Η επικρατούσα τουρκική άποψη για την  μητέρα του Μωάμεθ ήταν ότι πάντως δεν ήταν Μουσουλμάνα, αλλά Χριστιανή. Αλλά το ίδιο υποστηρίζεται και για την αρχή της ίδιας της Οθωμανικής δυναστείας. Η επίσημη δυναστική παράδοση αναφέρει ότι ο ίδιος γενάρχη των Οσμανλίδων, ο Οσμάν, παντρεύτηκε κόρη Δερβίση, δηλαδή μη ορθόδοξου μουσουλμάνου που έγινε μητέρα του Ορχάν, δηλαδή η αρχή της ίδιας της αυτοκρατορίας δεν έχει σχέση με το κανονικό ορθόδοξο Ισλάμ. Η ίδια η μητέρα του Μωάμεθ ήταν Χριστιανή ορθόδοξη, ενώ ο ίδιος ο Μωάμεθ, όπως αναφέρουν τα στοιχεία της εποχής, δεν πρέπει να ήταν ορθόδοξος Μουσουλμάνος, αλλά Αλεβίτης. Και γι' αυτό δεν ήταν τυχαίο ότι έδειχνε μεγάλη προτίμηση σε οτιδήποτε περσικό και σε όλες τις δοξασίες του Σιϊτισμου.

Τον 15ο αιώνα ο Μωάμεθ όταν άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της αυτοκρατορικής κυριαρχίας του, παράλληλα με το ενδιαφέρον του για κάθε τι το περσικό, έδειχνε και μεγάλο πάθος για τις χριστιανικές αρχές και την θρησκεία του Χριστού. Σαν μεγάλο κατηχητή του στις αρχές αυτές, είχε τον ίδιο τον πρώτο Οικουμενικό Πατριάρχη, μετά την άλωση, τον Γεννάδιο. Οι στενές σχέσεις του Γενναδίου με τον Μωάμεθ, ενίσχυσαν τις φήμες πως ο Σουλτάνος είχε ασπαστεί τον χριστιανισμό, ή τουλάχιστον λάτρευε παράλληλα με την θρησκεία του Προφήτη και της χριστιανικής ορθοδοξίας.  Ο ίδιος ο Μωάμεθ μάλιστα είχε παρακαλέσει στον Πατριάρχη Γεννάδιο να καταγράψει το αποτέλεσμα των μακρών θεολογικών συζητήσεων που είχαν οι δυο άντρες,  στο μοναστήρι της Παμμακάριστου, όπου ο Μωάμεθ μόνος επισκέπτονταν συχνά τον Πατριάρχη. Ο Γεννάδιος τότε κατέγραψε τις σχετικές συζητήσεις σε ένα βιβλίο με τίτλο «Περί της μόνης οδού προς την σωτηρία των ανθρώπων». Το σύγγραμμα αυτό μεταφράστηκε και στα τουρκικά και ήταν ένα από τα βιβλία κατήχησης του Μωάμεθ του Πορθητή.

Ο Μωάμεθ ήταν αυτός που είχε βοηθήσει τον Γεννάδιο να ανέβει στον πατριαρχικό θρόνο και γι' αυτό οι σχέσεις τους ήταν κάτι παραπάνω από σχέση συνομιλητών. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την στέψη του Πατριάρχη, ο Σουλτάνος και Πορθητής είχε σηκωθεί από τον θρόνο του, γεγονός μεγάλης σημασίας  για την εποχή, για να υποδεχτεί τον αρχηγό τον Ορθοδόξων Χριστιανών και να τον συγχαρεί για το αξίωμα που έπαιρνε. Επειδή η μητέρα του Μωάμεθ ήταν συνειδητή Χριστιανή, είχε επηρεάσει για πολύ καιρό και σε μεγάλο βαθμό τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Πορθητή. Λέγεται ότι από την  πιο τρυφερή ηλικία του, είχε μάθει την προσευχή του «Πάτερ Ημών» και μερικές ακόμα χριστιανικές προσευχές. Συνεπώς οι σχέσεις του με την ορθοδοξία δεν ήταν απλώς σε ένα επίπεδο περιέργειας και ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, αλλά κάτι παραπάνω και πολλοί αναφέρουν ότι παρά το ότι ήταν επίσημα Μουσουλμάνος, εκφραζόταν συχνά, σαν Χριστιανός ορθόδοξος.

Αυτό μαρτυρεί και ο σύγχρονός του ιστορικός, ο Κατακουζηνός Θεόδωρος Σπαντουνής, αυτόπτης μάρτυρας, ο οποίος αναφέρει ότι στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μωάμεθ είχε εγκαταστήσει στα προσωπικά του διαμερίσματα ένα ολόκληρο χριστιανικό εικονοστάσι με κανδήλια και κεριά. Παράλληλα είχε παραγγείλει στον Ιταλό ζωγράφο Τζεντίλε Μπελίνι, να κάνει το πορτρέτο του, κάτι όπου ήταν τελείως αντίθετο στις ισλαμικές πεποιθήσεις περί απαγόρευσης απεικονίσεως προσώπων και παράλληλα και το πιο εντυπωσιακό, να κάνει και το πορτρέτο της Παναγιάς με τον Χριστό στην αγκαλιά της. Σε όλα αυτά κατά τον Κατακουζηνό, συνέβαλε  ότι την παιδική του ηλικία ο Μωάμεθ την πέρασε απομονωμένος με την μητέρα του στην  Μαγνησία, ανατρεφόμενος αποκλειστικά με χριστιανικό ορθόδοξο τρόπο. Είναι γνωστό πως η μητέρα του Μωάμεθ είχε παντρευτεί τον σουλτάνο Μουράτ και εκείνη την εποχή μια γυναίκα που παντρεύονταν αλλόθρησκο διατηρούσε την θρησκεία της.

Την ίδια περίοδο ένα άλλος βυζαντινός λόγιος, ο γνωστός φιλόσοφος,  Γεώργιος ο Τραπεζούντιος, που είχε επηρεαστεί από αυτή την στάση του Μωάμεθ, είχε πάρει το θάρρος και του έστειλε κάποιες επιστολές τονίζοντας πως δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ του Ισλάμ και της Ορθοδοξίας, ενώ προέτρεπε τον Μωάμεθ να ενοποιήσει τις δυο θρησκείες και να γίνει ο κήρυκας της κοινής θρησκείας. Ο Τραπεζούντιος ήξερε ότι απευθύνονταν σε ένα Αλεβίτη κρυπτοχριστιανό και όχι σε ένα στερεότυπο Σουνίτη Μουσουλμάνο, γι' αυτό και έγραψε αυτές τις επιστολές. 

Ο Φατίχ χρησιμοποιούσε τον τίτλο σαν «Κύριος των Δυο Στεριών, Ρούμελης και Ανατολής και των Δυο Θαλασσών, Μεσογείου και Μαύρης Θάλασσας».  Ήταν ένας πολεμιστής με δίψα για παγκόσμια επιβολή, ταυτόχρονα και ένας άνθρωπος ανεκτικός και πολιτισμένος. Έχοντας διορίσει τον Γεννάδιο, Πατριάρχη των ορθόδοξων, τον πρόσταξε να συνθέσει μια πραγματεία που θα συνόψιζε τις αρχές της χριστιανικής θρησκείας. Στο παλάτι του δεχόταν ουλεμάδες, (θεολόγους μελετητές του Κορανίου), σε καθορισμένες ημέρες της εβδομάδας για να κατηχηθεί στα κηρύγματά τους. Δεχόταν στην αυλή του ακόμα και ουμανιστές και Έλληνες λόγιους. Όλα αυτά τον κατέτασσαν για πολλούς στην ίδια κατηγορία με τους συγχρόνους του ηγεμόνες της Αναγέννησης στην Δύση, αν και οι σύγχρονοι Τούρκοι ιστορικοί τον θεωρούν σαν ένα γνήσιο Μουσουλμάνο, Γαζή, πολέμαρχο, που χρησιμοποιούσε την εξουσία του για να μεταστρέψει το κράτος του στην ισχυρότερη αυτοκρατορία του κόσμου.

Ας δούμε τι γράφει συγκεκριμένα για τον Μωάμεθ ο μεγάλος Τούρκος ιστορικός, Χαλίλ Ινανλτσίκ, στο έργο του, «Η Οθωμανική αυτοκρατορία»:  «Έχει υποστηριχθεί ότι ο Μωάμεθ ο πορθητής ενδιαφέρθηκε ενεργά για τον πολιτισμό της Δύσης και ειδικότερα για την ιταλική αναγέννηση και για τον λόγο αυτό συναναστρέφονταν συχνά με Χριστιανούς. Οπωσδήποτε ο Μωάμεθ ήταν το πιο ανοιχτό μυαλό από κάθε άλλο σουλτάνο και δεχόταν να συναντηθεί με ανθρώπους διαφορετικών θρησκειών και να ανταλλάσσει τις απόψεις του με αυτούς. Προκειμένου να γνωρίσει από την αρμοδιότερη πηγή τις αρχές της χριστιανικής θρησκείας, πρόσταξε τον πατριάρχη Γεννάδιο να γράψει μια πραγματεία για τον Χριστιανισμό. Παράλληλα συγκέντρωσε στο παλάτι του διάφορους Έλληνες και Ιταλούς λόγιους, όπως ο Γεώργιος Αμιρούτσης, ο Κριτόβουλος ο Ίμβριος και ο Κυριάκος ο Αγκωνίτης. Παράγγειλε στον Αμοιρούτση να του κάνει ένα παγκόσμιο χάρτη και φρόντισε για την μετάφραση της γεωγραφίας του Πτολεμαίου, ενώ έφτιαξε μέσα  στο παλάτι του μια μεγάλη βιβλιοθήκη με κλασικά ελληνικά και λατινικά συγγράμματα. Τίμησε πλουσιοπάροχα τον ζωγράφο Τζεντίλε Μπελίνι, τον οποίο έφερε από την Βενετία για να στολίσει τους τοίχους του Σαραγιού με μεταλλικές νωπογραφίες και να φτιάξει το πορτρέτο του. Ο γνωστός τότε λόγιος Μπερλινγκέρι, σκόπευε να χαρίσει την «Γεωγραφία» του στον Μεχμέτ (Μωάμεθ), όπως και ο Ρομπέρτο Βαλιούρο την «Στρατιωτική τέχνη» του ενώ ο Τζιοβάνι Μαρία Φιλελφο έγραψε το έργο «Εν απιστία Αμυρίς», με το  οποίο εγκωμιάζει τον Πορθητή».

Πιο ενδιαφέρουσα  είναι η άποψη για τον Μωάμεθ τον πορθητή, του Βρετανού μελετητή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Lord Kinros, όπως αναγράφεται στο έργο του «Οθωμανική Αυτοκρατορία». Αναφέρει λοιπόν ο έγκυρος Βρετανός ιστορικός τα εξής: «Ο Αυτοκράτορας έδειχνε να έχει αρκετά καλές διαθέσεις έναντι των Ελλήνων της Πόλης οι οποίοι αντιπροσώπευαν την μεγαλύτερη, πλουσιότερη και πιο καλλιεργημένη μη μουσουλμανική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης. Αντιλήφθηκε πολύ καλά ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα κεφάλαιο για την αυτοκρατορία του, με την δεξιότητα τους γύρω από τη βιομηχανία, το εμπόριο και τη ναυτιλία, στα οποία οι Τούρκοι υστερούσαν σημαντικά. Κατά την διάρκεια των σπουδών του είχε αποκτήσει πολλές γνώσεις γύρω από την ελληνική ιστορία, κλασική και βυζαντινή. Μπορεί ακόμα να είχε και ελληνικό αίμα στις φλέβες του από την Χριστιανή μητέρα του. Έδειχνε ιδιαίτερη εκτίμηση για την μητριά του, κατά το ήμισυ Σέρβα  και το άλλο ήμισυ Ελληνίδα, χήρα του Μουράτ, την αρχόντισσα Μάρα, (η οποία σημειωτέον είχε θεωρηθεί μετά τον θάνατο του συζύγου της σαν πιθανή νύφη για τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο)».     

Έτσι ο Μωάμεθ δεν χρειάστηκε πολλά χρόνια για να δώσει στην ελληνική εκκλησία ένα νέο Πατριάρχη. Ο τελευταίος κάτοχος του πατριαρχικού θρόνου είχε φύγει στην Ιταλία, το 1451 και έτσι θεωρήθηκε παραιτημένος. Η προτίμηση του σουλτάνου στράφηκε προς τον μοναχό Γεννάδιο, ή διαφορετικά Γεώργιο Σχολάριο, ένα έξοχο λόγιο. Ο Γεννάδιος είχε πρωτοστατήσει έναντι της ένωσης της ελληνικής εκκλησίας με την ρωμαϊκή, μια τελευταία προσπάθεια για την εξασφάλιση δυτικής βοηθείας προς την Πόλη και επομένως ήταν απίθανο να συνωμοτήσει με τους Χριστιανούς της Δύσης. Όταν αναζητήθηκε από τον σουλτάνο, ανακαλύφθηκε ότι είχε μεταφερθεί από το μοναστικό κελί του σαν αιχμάλωτος όταν έγινε η κατάληψη και βρίσκονταν σκλάβος στην κατοχή κάποιου πλούσιου Τούρκου, ο οποίος έχει εντυπωσιαστεί από τις γνώσεις του. Αφού εξαγοράστηκε οδηγήθηκε με μεγάλο σεβασμό στον Μωάμεθ, ο οποίος τον μεταχειρίστηκε επίσης με μεγάλο σεβασμό. Τον έπεισε να δεχτεί τον πατριαρχικό θρόνο και συζήτησε μαζί του τους όρους του καθεστώτος που θα εφαρμόζονταν για την Ορθόδοξη κοινότητα της νέας αυτοκρατορίας. Το καθεστώς αυτό όριζε για τους Ορθόδοξους τέτοιες εγγυήσεις, ώστε να τους εξασφαλίσει τις βασικές τουλάχιστον ελευθερίες στην διαχείριση των δικών τους υποθέσεων.

 Με τον Γεννάδιο ο Μωάμεθ ανέπτυξε πολύ φιλικές σχέσεις συζητώντας μαζί του φιλικά πάνω σε θεολογικά ζητήματα. Ο Μωάμεθ επιδείκνυε αξιοσημείωτο ενδιαφέρων για την χριστιανική θρησκεία, μέσα στα πλαίσια της αναζήτησης της γνώσης που τον διέκρινε. Κατόπιν επιθυμίας του ο Γεννάδιος έκανε μια έκθεση για το ορθόδοξο δόγμα, η οποία μεταφράστηκε και στην  οθωμανική γλώσσα. Η κατάσταση αυτή είχε δημιουργήσει στην Δύση ευσεβείς ελπίδες ότι ο Σουλτάνος μπορούσε να αναδειχτεί σε ένα πανίσχυρο προστάτη του χριστιανισμού. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, ένας ξακουστός φιλέλληνας, ο Φραγκίσκος  Φίλφελος, έγραψε στον Πορθητή παρακαλώντας τον να ελευθερώσει την πεθερά του, Ιταλίδα χήρα ενός Έλληνα φιλοσόφου η οποία είχε συλληφθεί μέσα στον Πόλη, απευθύνοντας του μάλιστα την θερμή επιθυμία να ενώσει την χριστιανική θρησκεία. Λέγεται δε ότι και ο Πάπας Νικόλαος ο V, είχε προσευχηθεί για τον προσηλυτισμό του Σουλτάνου μετά από κατάλληλη κατήχηση, η οποία ακολούθησε μια υποτιθέμενη ανταλλαγή επιστολών στις οποίες ο Μωάμεθ αναφερόμενος στον εαυτό σαν τον διάδοχο και εκδικητή του Έκτορα, έκανε νύξη για μια τέτοια πιθανότητα. Λίγο Αργότερα ο Πάπας Πίος ο ΙΙ, φοβούμενος μήπως ο σουλτάνος ανταποκρινόμενος στο ορθόδοξο δόγμα προσηλυτιστεί, του έγραψε διερμηνεύοντας την ανωτερότητα  και αλήθεια του καθολικού δόγματος, και του πρότεινε να βαπτιστεί ώστε να γίνει κάτω από την προστασία του Πάπα, ο μεγαλύτερος χριστιανός άρχοντας της οικουμένης. Στην ίδια την Κωνσταντινούπολη ένας Έλληνας φιλόσοφος, ο Γεώργιος Αμιρούτζης, έγραψε μια μελέτη για τον σουλτάνο για να δείξει ότι υπήρχε κοινό έδαφος μεταξύ του Ισλάμ και του χριστιανισμού, με εισήγηση να ενωθούν σε μια θρησκεία, ή τουλάχιστον η μια να αναγνωρίσει την άλλη σαν αδελφή.

Είναι γεγονός πως η αυλή του Μωάμεθ στην Κωνσταντινούπολη αποτελούνταν κυρίως από Έλληνες εξισλαμισμένους, όπως άλλωστε και των περισσότερων σουλτάνων, ένα γεγονός που έχει κάνει πολλούς ιστορικούς να ισχυριστούν ότι ουσιαστικά η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν δημιούργημα εξωμοτών παρά των εκ γενετής  μουσουλμανικής καταγωγής.  Ο Μωάμεθ όμως επιχείρησε μια σημαντική καινοτομία που τον έκανε διαφορετικό από τους προγόνους του, ακόμα και από τον πατέρα του τον Μουράτ. Ενώ οι προηγούμενοι σουλτάνοι αναμειγνύονταν και έτρωγαν κοντά με τους υπηκόους τους, αυτός εγκατέλειψε αυτή την τακτική και γευμάτιζε μόνος του απομακρύνοντας ακόμα και τους βεζίρηδες και άλλους αξιωματούχους με ένα νόμο που είχε θεσπίσει και έλεγε ότι: «Δεν επιθυμώ να συντρώγει κανένας με την βασιλική εξοχότητα μου, εκτός από αυτούς όπου έχουν βασιλικό αίμα».

Αυτόν τον τρόπο ζωής του Μωάμεθ, που ήταν ένας μοναχικός τύπος και για πολλούς λάτρης του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον περιγράφει με αναλυτικό τρόπο ο σύγχρονός του βιογράφος ο Έλληνας Κριτόβουλος.

Ο Μωάμεθ ζούσε σε ένα πανέμορφο ανάκτορο (το Τοπ-Καπί),  το οποίο είχε αρχίσει να κτίζει από το 1465 μ. Χ. στην όλο στροφές τοποθεσία της προηγούμενη βυζαντινής ακρόπολης, η κορυφή της οποίας δέσποζε στην συμβολή τριών θαλασσών, του Κερατίου κόλπου, της θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου. Τα σχέδια του ανακτόρου έγιναν και αυτά από Έλληνες κυρίως αρχιτέκτονες, καθώς και Πέρσες και Άραβες  και ήταν τόσο μεγαλειώδη, που η συμπλήρωσή τους θα κρατούσε, όπως υπολογίστηκε, περίπου 25 χρόνια. Με την εξαιρετική όμως μεγάλη κλίμακα μισθών και τα πλούσια φιλοδωρήματα που μοίρασε απλόχερα ο σουλτάνος στους εργάτες, το ανάκτορο τελικά συμπληρώθηκε στο τέταρτο  χρόνο.  Αξιόλογη είναι και η περιγραφή της εποχής για τα ανάκτορα του Μωάμεθ που αναφέρει, «Μέσα στο σαράγι υπήρχαν τεράστιοι και ωραιότατοι κήποι μέσα στους οποίους καλλιεργείται όποιο φυτό και φρούτο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Νερό δροσερό καθαρό και πόσιμο έτρεχε συνεχώς. Σε κάθε γωνιά κοπάδια τα πουλιά, τόσο από αυτά που τρώγονται, όσο και μελωδικά, τιτίβιζαν και κελαηδούσαν. Αγέλες από οικιακά και αγρία ζώα  έβοσκαν στους κήπους.  Εδώ ο σουλτάνος Μωάμεθ περνούσε απομονωμένος τους χειμερινούς μήνες ανάμεσα σε δυο εκστρατείες».

Μετά από τόσους αιώνες από τον θάνατο του Πορθητή η ταυτότητα του Μωάμεθ είναι ένα περίπλοκο θέμα που σχετίζεται και με την ταυτότητα των ίδιων των Οθωμανών σουλτάνων. Η πραγματική θρησκεία του Πορθητή είναι ένα ζήτημα που αν αποκαλυπτόταν, σίγουρα για πολλούς θα δημιουργούσε μεγάλη κρίση συνειδήσεως για την σημερινή Τουρκία, που έχει ανασκευάσει όλη την ιστορία της, ακριβώς για να στηρίξει ένα οικοδόμημα που είναι για πολλούς τεχνητό. 

Αλλά το μυστήριο της αληθινής ταυτότητας του Μωάμεθ περιπλέχτηκε στις αρχές του αιώνα, τότε που η αυτοκρατορία που ίδρυσε έπνεε πλέον τα λοίσθια και ίσως η πνευματική του μαρτυρία επιζητούσε κάποιο τρόπο για να αποκαλυφθεί η αλήθεια, μια αλήθεια που θα μπορούσε να κλονίσει πολλά ιστορικά ταμπού.

Ο πρώτος που μίλησε αποκαλυπτικά για το θέμα αυτό το  ήταν  ένας μεγάλος Τούρκος πολιτικός και ποιητής, ο Γιαχία Κεμάλ Μπεγιατλί και το γεγονός αυτό  αναφέρει ο Τούρκος συγγραφέας, Ρεσάτ Εκρέμ Κοτσού στο βιβλίο του, «Οθωμανοί ηγεμόνες». Η απαγορευμένη αυτή μαρτυρία  είναι άκρως αποκαλυπτική για την πραγματική θρησκευτική ταυτότητα του μεγάλου Φατίχ των Οθωμανών, του Μωάμεθ του Πορθητή. Γράφει λοιπόν το βιβλίο: «Την εποχή του Αμπντούλ Χαμίτ του Β΄, στις αρχές του εικοστού αιώνα, είχε σπάσει ένας μεγάλος αγωγός νερού στη συνοικία του μεγάλου τεμένους  του Προθητού, το Φατίχ. Το Φατίχ είχε οικοδομηθεί μεταξύ των ετών 1463 και 1470, πάνω στα ερείπια της κατεδαφισμένης από τους Οθωμανούς εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων, κάτω από την οποία βρίσκονται θαμμένοι πολλοί βυζαντινοί βασιλείς. Στην εκκλησία αυτή ο Γεννάδιος είχε εγκαταστήσει το Πατριαρχείο κατόπιν άδειας του Μωάμεθ μετά την άλωση. Το 1454 ο Πατριάρχης εγκατέλειψε οικιοθελώς την εκκλησία, επειδή μέσα σε αυτή είχε βρεθεί το πτώμα ενός Τούρκου και φοβήθηκε μήπως κατηγορηθούν οι Έλληνες για το έγκλημα. Την κατασκευή του τζαμιού είχε αναλάβει ο Έλληνας αρχιτέκτονας, Χριστόδουλος, που φρόντισε όμως να διατηρήσει τα θεμέλια της κατεδαφισμένης εκκλησίας.  Κατά την επισκευή όμως του χαλασμένου αγωγού, ο Αμπντούλ Χαμίτ έδωσε εντολή να ανοιχτεί ο τάφος του Μωάμεθ που βρισκόταν δίπλα στο τζαμί, για να διαπιστωθούν τυχόν ζημιές και να επισκευαστούν. Ο τάφος λοιπόν ανοίχτηκε και σε βάθος τριών μέτρων βρέθηκε μια σιδερένια καταπακτή από όπου μια πέτρινη σκάλα οδηγούσε στην υπόγεια αίθουσα της βυζαντινής εκκλησίας. Εκεί βρέθηκε ο μαρμάρινος τάφος που βρισκόταν το ταριχευμένο πτώμα του Μωάμεθ, ολόιδιο με το πορτρέτο που είχε φιλοτεχνήσει ο Ιταλός ζωγράφος Μπελίνι, πέντε μήνες πριν από τον θάνατο του Πορθητή. Το γεγονός αυτό και μόνο για πολλούς αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Μωάμεθ θέλησε να ταφεί σαν χριστιανός και βυζαντινός βασιλιάς, εν μέσω των άλλων βυζαντινών αυτοκρατόρων».

 Ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ, που για λόγους πολιτικούς την εποχή εκείνη είχε εγκαταλείψει το μπεκτασισμό, (δηλαδή το αιρετικό Ισλάμ), τον οποίο ακολουθούσε και ασπάστηκε τον σουνιτισμό, δηλαδή το ορθόδοξο Ισλάμ, κυριεύτηκε από πανικό και έδωσε εντολή να σφραγιστεί αμέσως ο τάφος του Μωάμεθ. Τα παραπάνω συνέβησαν πριν από το 1908 και έκτοτε ο τάφος του Μωάμεθ δεν ξανάνοιξε. Γι' αυτό και σήμερα είναι αδύνατο να αποδειχτεί αυτή η μαρτυρία του Μπεγιατλί. Αποτελεί όμως μαρτυρία επιφανούς Τούρκου, η οποία δεν εξυπηρετεί κάποιες σκοπιμότητες και δεν είχε λόγους να παρουσιάζει τον Μωάμεθ Χριστιανό. Σήμερα το μέρος εκείνο είναι απαγορευμένο και δεν επιτρέπεται σε κανένα, είτε αρχαιολόγο είτε θρησκευτικό αρχηγό να το πλησιάσει, επιτείνοντας έτσι το μυστήριο για τους βυζαντινούς βασιλικούς τάφους αλλά και για τους τάφους των σουλτάνων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Είναι γεγονός ότι παρόμοιες με αυτήν  μαρτυρίες έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς στην Τουρκία, αλλά χωρίς να τις δοθεί για ευνόητους λόγους μεγάλη έκταση. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις 19 Δεκεμβρίου 1996, το εβδομαδιαίο περιοδικό μεγάλης κυκλοφορίας στην Τουρκία, «Ακτουέλ», του συγκροτήματος της γνωστής εφημερίδας, «Σαμπάχ», είχε κυκλοφορήσει με τον εξής εντυπωσιακό τίτλο: «Ο Πορθητής ήταν Χριστιανός;» και από κάτω είχε τον υπότιτλο:  «Οι ιστορικοί δεν μπόρεσαν μέχρι σήμερα να λύσουν αυτό το μυστήριο, 540 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Φατίχ».

Το ότι στην σημερινή Τουρκία στην οποία αναδύεται δυναμικά το ισλαμικό στοιχειό, δημοσιεύονται αναφορές για ένα τέτοιο θέμα ήταν μια μεγάλη απόδειξη της αμφιβολίας για την πραγματική θρησκευτική ταυτότητα του Μωάμεθ, ακόμα και για το ίδιο το επίσημο τουρκικό κατεστημένο. Και αυτό παίρνει μεγαλύτερη αξία αν κατανοήσουμε τα παρακάτω: Ο Φατίχ, ήταν και είναι ένα από τα πιο μεγάλα ταμπού της τουρκικής ιστορίας, του τουρκισμού και του σύγχρονου τουρκικού εθνικισμού. Γι' αυτό και ένας ηγέτης σαν τον Φατίχ, έπρεπε να προσωποποιεί εκτός από το εθνικό συναίσθημα του λαού και το θρησκευτικό. Δηλαδή δεν χωράει καμία άλλη θεωρία όσον αφορά τα θρησκευτικά πιστεύω του Μωάμεθ του Πορθητή, εκτός από του ότι ήταν ένας θρησκευτικός αρχηγός των Σουνιτών Τούρκων Μουσουλμάνων.

Και όμως εκεί μέσα στον τάφο του Πορθητή υπάρχει το μεγαλύτερο μυστικό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ένα μυστικό που αποδεικνύει ότι ο ιδρυτής του δευτέρου Βυζαντίου, όπως του  άρεσε να ονομάζει την νέα αυτοκρατορία ο Μωάμεθ ο Πορθητής, πιθανώς είχε ασπαστεί στο τέλος της ζωής του τον χριστιανισμό, μια θρησκεία που σε όλη του την ζωή τον ακολουθούσε, ενώ απ' τα παιδικά του χρόνια είχε τις πρώτες επαφές μαζί της μέσω της χριστιανής μητέρας του.

 Η κατάρρευση ενός ταμπού, που  αφορά την θρησκεία του μεγάλου Φατίχ, του Μωάμεθ του Πορθητή, του ιδρυτή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και του επίσημου προστάτη του σουνιτικού Ισλάμ, θα ήταν ένα γερό χτύπημα  για τα ίδια τα θεμέλια της σύγχρονης Τουρκίας, αλλά το κυριότερο θα ήταν μια αρχή για μια αλυσίδα καταρρεύσεων πολλών μύθων πάνω στους οποίους είναι κτισμένο το  οικοδόμημα της σύγχρονης, «ισχυρής», Τουρκίας. Η εσωτερική συνείδηση, η πραγματική θρησκευτική καταβολή ακόμα και η φυλετική καταγωγή των σημερινών Τούρκων, θα ήταν ένα επόμενο ισχυρό ταμπού που θα κατάρρεε και θα διέλυε όλες τις επίσημες ιστορικές κοσμοθεωρίες του κεμαλισμού. Αλλά το κυριότερο, θα δημιουργούσε την μεγαλύτερη κρίση ταυτότητας των σημερινών Τούρκων, για τους οποίους όταν ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ επισκέφτηκε το 1997 για πρώτη φορά  το Τουρκμενιστάν, που υποτίθεται πως είναι η φυσική κοιτίδα των Τούρκων, ο τότε πρόεδρος του Τουρκμενιστάν, Σαπαρμουράτ Τουρκμένμπασί, του είπε με χαιρέκακο ύφος: «Εσείς όταν φύγατε από την κεντρική Ασία ήσασταν σαν και μας, σήμερα όμως δεν μας μοιάζετε καθόλου».

Tου Νίκου Χειλαδάκη

Δημοσιογράφου - Συγγραφέα - Τουρκολόγου

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΧΟΛΑΡΙΟΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΤΟΝ ΜΩΑΜΕΘ Β' ΤΟΝ ΠΟΡΘΗΤΗ!! Ο Σχολάριος, ως πατριάρχης με το όνομα Γεννάδιος, ήταν ηγέτης της αντιδυτικής και ανθενωτικής πτέρυγας της ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία συνέπραξε στην κατάλυση του Βυζαντίου τουλάχιστον με ηττοπαθή μηνύματα πριν και μετά την άλωση, για παράδειγμα, αρχικά με τη θρησκευτική δικαίωση της επερχόμενης καταστροφής «... γιατί είναι θέλημα θεού η Πόλη να τουρκέψει» και στη συνέχεια με την ανάδειξη σε ματαιοπονία κάθε προσπάθειας για αντίσταση αφού η θεϊκή βούληση έστειλε τον «φιλάνθρωπο» σουλτάνο και τον «εκλεκτό πατριάρχη», τον εαυτό του, «να συνετήσουν τους αμαρτωλούς χριστιανούς».Στο Βυζάντιο είχε αρχίσει η Επανελλήνιση των Ρωμιών ο Ελληνικός ΔΙΑ- φωτισμός και η επιστροφή στην Ελληνική Θρησκεία!!Ο κίνδυνος για το τέλος του χριστιανισμού ήταν πλέον ορατός!! Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Χριστιανοί καλόγεροι και ο Γεννάδειος παρέδωσαν την πόλη στον Μωάμεθ!! Αυτό και μόνο αποδεικνύει πόσο μεγαλοφυής ήταν η τοποθέτηση του Σχολάριου στη θέση του πατριάρχη από το Μωάμεθ. 

Η υπόθεση έλαβε μεγάλες διαστάσεις και συγκλόνισε την κοινή γνώμη, ενώ έγινε αφορμή για σκωπτικά σχόλια κατά της Εκκλησίας και για να κατηγορηθεί ο Αρχιεπίσκοπος εξαιτίας της στάσης του. Ο Εμμανουήλ Ροΐδης φέρεται να έγραψε: «Αν ουδέν άλλο προκύψει όφελος εκ της ανακρίσεως περί των επισκοπικών, η νεοελληνική γλώσσα θέλει τουλάχιστον πλουτισθή διά νέας λέξεως· εις τον μητροπολίτην δηλαδή θέλει προστεθεί και ο μιτροπωλητής».Η Βουλή τελικά παρέπεμψε με βάση τον νέο τότε «νόμο περί ευθύνης υπουργών» στις 22 Δεκεμβρίου 1875 τους δύο Υπουργούς μαζί με τους εν τω μεταξύ εκλεγέντες μητροπολίτες Κεφαλληνίας Σπυρίδωνα Κομποθέκρα, Πατρών και Ηλείας Αβέρκιο Λαμπίρη και Μεσσηνίας Στέφανο Αργυριάδη στοΥπουργοδικείο: τον Ι. Βαλασόπουλο με τις κατηγορίες της δωροδοκίας και της εκβίασης, τον Β. Νικολόπουλο με την κατηγορία της συναυτουργίας σε δωροδοκία και τους μητροπολίτες με την κατηγορία της σιμωνίας. Οι υπουργοί μάλιστα προφυλακίστηκαν.

Η δίκη ξεκίνησε στις 26 Ιανουαρίου 1876 και ολοκληρώθηκε δύο μήνες μετά, στις 31 Μαρτίου. Συνολικά κατέθεσαν 109 μάρτυρες. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι δύο αλληλοκατηγορούμενοι υπουργοί έφτασαν έως του σημείου να ανταλλάσσουν ύβρεις και τελικά να γρονθοκοπηθούν. Όλοι οι κατηγορούμενοι, πλην ενός, κρίθηκαν ένοχοι κατά το κατηγορητήριο και καταδικάστηκαν: ο Ι. Βαλασόπουλος σε ποινή φυλάκισης ενός έτους, τριετή στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων και στην καταβολή 56.200 δραχμών υπέρ του πτωχοκομείου, ο Νικολόπουλος σε φυλάκιση δέκα μηνών και οι μητροπολίτες σε πρόστιμο διπλάσιο από το ποσό που ο καθένας είχε καταβάλει ως δωροδοκία. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο επίσκοπος της Αργολίδας Τερζόπουλος είχε δώσει στον υπουργό Εκκλησιαστικών Βαλασόπουλο 42.000 δρχ για να εξασφαλίσει την έδρα του. Ο διευθυντής της Ιερατικής Σχολής Χαλκίδος Βαρθολομαίος Γεωργιάδης έδωσε 9.000 δρχ σε μεσάζοντα για να μιλήσει στον υπουργό. Ο επίσκοπος Κομποθέκρας έδωσε στο Βαλασόπουλο 10.000 δρχ για να πάρει την έδρα, άλλα για να υπογράψει το διάταγμα τού έδωσε άλλες 8.000 δρχ. Ένας από τους μητροπολίτες αντί για χρήματα είχε δώσει ένα ζευγάρι σκουλαρίκια και μια χρυσή καρφίτσα. Κάποιοι μητροπολίτες, μάλιστα, φυλακίστηκαν μέχρι να καταβάλουν τα ποσά που τους επιδικάστηκαν τα οποία έφταναν συνολικά τις 92.400 δρχ., μεγάλο ποσό για τα δεδομένα της εποχής.

Η απόφαση του δικαστηρίου διαβιβάστηκε στην Ιερά Σύνοδο για να επιληφθεί της υπόθεσης από την πλευρά του Εκκλησιαστικού Δικαίου. Η Σύνοδος αποφάσισε στις 19 Απριλίου 1876 ότι δεν θεωρούσε μεν τις πράξεις αυτές σιμωνία κατά τους Ιερούς Κανόνες, έθεσε όμως παρ' όλα αυτά τους μητροπολίτες σε τριετή αργία από κάθε ιεροπραξία. Ο τότε Βασιλικός Επίτροπος (όπως λέγονταν τότε ο Εισαγγελέας) στη Σύνοδο, χωρίς τη σύμπραξη του οποίου δεν μπορούσε να ληφθεί καμιά απόφαση) Νικόλαος Δαμαλάς, καθηγητής Θεολογίας, αρνήθηκε να υπογράψει την απόφαση.

Το Υπουργείο Εκκλησιαστικών όμως έθεσε εκ νέου το ζήτημα στην Ιερά Σύνοδο και ύστερα από ενάμιση χρόνο, στις 19 Οκτωβρίου 1877, συνήλθε η τελευταία εκ νέου και ανέθεσε στον Επίσκοπο Φωκίδος να προτρέψει εν ονόματί της τους τρεις Αρχιερείς να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Τελικά, όπως δήλωσαν στα σχετικά τους κείμενα, «οικεία βουλήσει και προαιρέσει προς κατάπαυσιν των σκανδάλων μεταξύ της Εκκλησίας και της Πολιτείας» παραιτήθηκαν στις 18 Νοεμβρίου 1877.  ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ Ο Κώστας Μπογδανίδης

Μια απο τις μεγαλύτερες κρίσεις που βίωσε ποτέ η Εκκλησία μας ήταν το περιβόητο σκάνδαλο των «Σιμωνιακών» .Το  1875 προκάλεσε πολιτικό και θρησκευτικό «σεισμό». Τρεις επίσκοποι πιάστηκαν να δωροδοκούν με τεράστια για την εποχή ποσά δύο υπουργούς για να μεσολαβήσουν στην Ιερά Σύνοδο και να εξασφαλίσουν τις αρχιεπισκοπικές έδρες των! Και σε εκείνο το σκάνδαλο υπήρχαν ...Γιοσάκηδες (που μεσολαβούσαν ...), αλλά και επίορκοι δικαστές!

Τα «Σιμωνιακά» αποκαλύφθηκαν τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο 1875 όταν άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες και πληροφορίες για ορισμένους μητροπολίτες που πλήρωσαν πολιτικά πρόσωπα ώστε να τους βοηθήσουν να εξασφαλίσουν χηρεύουσες θέσεις. Η κυβέρνηση Βούλγαρη ωστόσο έκανε τα πάντα για να σκεπαστεί η υπόθεση και να μην προχωρήσει καμία ανακριτική διαδικασία. Και αυτό δεν έγινε τυχαία. Ένας εκ των υπόπτων για τη δωροδοκία εφέρετο ο υπουργός επί της Δικαιοσύνης Β.Νικολόπουλος ο οποίος ήταν γαμπρός του πρωθυπουργού! Ο άλλος εμπλεκόμενος ήταν ο υπουργός επί εκκλησιαστικών θεμάτων και δημόσιας διοίκησης Ι.Βαλασόπουλος.

Ακολούθησε ένα διάστημα ορισμένων εβδομάδων που η υπόθεση έδειχνε να 'κουκουλώνεται». Ώσπου στις 27 Απριλίου 1875 ο Βούλγαρης παραχωρεί τη θέση του στο νέο πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη. Ο οποίος και αμέσως διατάσσει να γίνει ανάκριση η οποία διαρκεί πολλούς μήνες και βγάζει απίστευτα πράγματα στη φόρα. Σύμφωνα με το  ανακριτικό πόρισμα οι επίσκοποι Μεσσήνης Αργυριάδης, Πατρών Αβερκίου και Κεφαληνίας Κομποθέκρας έδωσαν χρήματα στους υπουργούς Εκκλησιαστικών και δικαιοσύνης για να μεσολαβήσουν ώστε να εξασφαλίσουν τις έδρες που χήρευαν. Μάλιστα προέκυψε ότι και άλλοι είχαν δώσει χρήματα, αλλά οι συγκεκριμένοι επίσκοποι κατάφεραν να πλειοδοτήσουν! Για παράδειγμα ο επίσκοπος Κεφαληνίας έδωσε 42000 δραχμές(εκπληκτικό ποσό για την εποχή),ενώ ένας άλλος ενδιαφερόμενος, ο διευθυντής της Ιερατικής Σχολής Χαλκίδος, Βαρθολομαίος Γεωργιάδης είχε δώσει μόλις 9 χιλιάρικα! Ο επίσκοπος Κομποθέκρας είχε δώσει 10 χιλιάρικα στον υπουργό και επιπλέον 8 χιλιάδες για να υπογράψει το προεδρικό Διάταγμα. Ήταν δε τόση η απληστία των δύο πολιτικών που όταν ένας μητροπολίτης δεν είχε χρήματα του έπαιρναν και αντικείμενα! Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός μητροπολίτη που κατέθεσε ότι έδωσε στον υπουργό ένα ζευγάρι ενώτια και μια χρυσή καρφίτσα!

Από την ανάκριση προέκυψαν και άλλα ονόματα: του ειρηνοδίκη Π.Οικονομόπουλου και των ιδιωτών Ν.Πετρή και Δ.Χαριτάκη που ήταν οι μεσολαβητές για να εισπράττονται τα χρήματα αφού κανονίζονται οι δουλειές.

                                                   Η δίκη

Μετά τις εκλογές και την επικράτηση Κουμουνδούρου η Βουλή στις 22 Δεκεμβρίου 1875 αφού προχώρησε σε ερμηνεία των διατάξεων του Συντάγματος παρέπεμψε τους υπουργούς στο ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Μαζί τους και τους μητροπολίτες, αλλά και τους ιδιώτες, όπως και τον ειρηνοδίκη. Πρόεδρος του Δικαστηρίου ήταν ο Δ.Βάλβης ως πρέοδρος του Αρείου Πάγου(γιος του πρωθυπουργού Ζηνόβιου Βάλβη και ο ίδιος για μικρό διάστημα πρωθυπουργός αργότερα) ενώ κατήγοροι βουλευτές ορίστηκαν οι Κωνσταντίνος Λοβάρδος και Τιμολέων Φιλήμων.

Η δίκη άρχισε στις 26 Ιανουαρίου του 1876 και διήρκεσε ως τις 31 Μαρτίου. Η ακροαματική διαδικασία ήταν τόσο ενδιαφέρουσα που κάθε μέρα η αίθουσα(της παλιάς Βουλής) ήταν γεμάτη από κόσμο. Άλλωστε είχαν να ακούσουν και να δουν πολλά. Μέχρι και ξύλο μεταξύ τους έπαιξαν οι κατηγορούμενοι, ο ένας για να γλιτώσει τα έριχνε στον άλλο.

Οι αποφάσεις ήταν καταδικαστικές για όλους. Ο Βαλασόπουλος ως έχω την ευθύνη υπουργός καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλακή και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Ο Νικολόπουλος σε δέκα μήνες. Οι μητροπολίτες υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν στο ελληνικό δημόσιο το διπλάσιο του ποσού που είχαν δώσει στους υπουργούς, ήτοι 92.000 δραχμές! Και επειδή δεν είχαν να τα πληρώσουν φυλακίστηκαν!

Η καταδίκη αυτή συγκλόνισε τον πολιτικό κόσμο. Συντάραξε την Εκκλησία. Ήταν η πολιτική ταφόπλακα και για τον Βούλγαρη που έτσι κι αλλιώς είχε την χειρότερη φήμη. Αλλά η φυλάκιστη του γαμπρού του ξεπερνούσε τα όρια.

                            Ο νόμος

Τα «σιμωνιακά» ήταν η αφορμή για να θεσπιστεί αργότερα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, το 1877. Για να είμαστε δίκαιοι και ιστορικά ακριβείς το σκάνδαλο αυτό εντάσσεται σε μια περίοδο έντονης πολιτικής αστάθειας καθώς η νέα όξυνση του Aνατολικού Zητήματος θα επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις και στο εσωτερικό της χώρας. «H σύσταση εθνικών εταιρειών ως απάντηση στην εμφάνιση του κινήματος του πανσλαβισμού, η έκταση της στρατιωτικής προετοιμασίας, οι νέες επαναστάσεις σε Ήπειρο, Θεσσαλία, Mακεδονία και Kρήτη και οι χρονοβόρες διαπραγματεύσεις σχετικά με τους όρους (π.χ. σύνορα) προσάρτησης της Θεσσαλίας στο ελληνικό βασίλειο θα αποτελέσουν συχνά αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης και διαμάχης σε αυτά τα πρώτα χρόνια κυβερνήσεων κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας». Ο Τρικούπης αναλαμβάνει να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές και επί της ουσίας μένει για λίγο καιρό πρωθυπουργός

 Tην περίοδο αυτή πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή της χώρας είναι αναμφισβήτητα ο Aλ. Kουμουνδούρος, νικητής των εκλογών του 1875. Έως τις εκλογές του 1881 που σήμαναν και το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας, αναδείχθηκε έξι φορές πρωθυπουργός κυβερνώντας συνολικά για περισσότερο από τέσσερα χρόνια. Tην ίδια περίοδο ως βασικός του αντίπαλος αναδεικνύεται ο X. Tρικούπης, ένας δυναμικός πολιτικός που προς το τέλος της δεκαετίας του 1870 συσπειρώνει σταδιακά γύρω από το κόμμα του, το λεγόμενο Nεωτερικό, τις διάσπαρτες αντιπολιτευόμενες τον Aλ. Kουμουνδούρο πολιτικές δυνάμεις. O Χ. Τρικούπης φαίνεται ότι πέρα από την εκτίμηση του Γεωργίου διέθετε και την υποστήριξη των ανερχόμενων κοινωνικών δυνάμεων που δραστηριοποιούνταν στο πεδίο της οικονομίας και πριμοδοτούσαν την αναδιάρθρωση του πολιτικού πεδίου.

Χριστιανισμός Δεν έχει Επαφή με την Ζωή

Ποιος έχει λόγους να ξεφύγει από την πραγματικότητα μ' ένα ψέμα; Εκείνος που υποφέρει απ' αυτήν:  Στον Χριστιανισμό ούτε η ηθική ούτε η θρησκεία έχουν κάποια σημεία επαφής με την πραγματικότητα. Τίποτε άλλο εκτός από φανταστικά αίτια («Θεός», «ψυχή», «εγώ», «πνεύμα», «ελεύθερη βούληση» -ή και «ανελεύθερη βούληση»), τίποτε άλλο εκτός από φανταστικά αποτελέσματα («αμαρτία», «λύτρωση», «χάρη», «τιμωρία», «άφεση των αμαρτιών»).

Σχέσεις μεταξύ φανταστικών όντων («Θεός», «πνεύματα», «ψυχές»)· μια φανταστική φυσική επιστήμη (ανθρωποκεντρική· απόλυτη έλλειψη της έννοιας των φυσικών αιτίων)· μια φανταστική ψυχολογία (τίποτε άλλο εκτός από αυτο-παρεξηγήσεις, ερμηνείες ευχάριστων ή δυσάρεστων γενικών αισθημάτων, με τη βοήθεια της συνθηματικής γλώσσας της θρησκευτικό-ηθικής ιδιοσυγκρασίας: «Μεταμέλεια», «τύψεις συνειδήσεως», «πειρασμός από τον Διάβολο», «παρουσία του Θεού»)· μια φανταστική τελεολογία («βασιλεία του Θεού», «έσχατη κρίση», «αιώνια ζωή»).

Τούτος ο καθαρά φανταστικός κόσμος είναι πολύ κατώτερος από τον κόσμο των ονείρων στο μέτρο που ο τελευταίος αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, ενώ ο πρώτος την παραποιεί, την υποτιμά και την αρνείται.

Από τη στιγμή που επινοήθηκε η έννοια «φύση» ως αντίθετο του «Θεού», το «φυσικό» έγινε συνώνυμο του «αξιοκατάκριτου» ολόκληρος ο φανταστικός αυτός κόσμος ριζώνει στο μίσος για το φυσικό (για την πραγματικότητα!) είναι η έκφραση της βαθιάς δυσαρέσκειας που προκαλείται από την πραγματικότητα ... Αλλά αυτό εξηγεί τα πάντα.

Ποιος έχει λόγους να ξεφύγει από την πραγματικότητα μ' ένα ψέμα; Εκείνος που υποφέρει απ' αυτήν. Αλλά το να υποφέρεις από την πραγματικότητα σημαίνει ότι είσαι μια αποτυχημένη πραγματικότητα ... Η υπεροχή των αισθημάτων δυσαρέσκειας έναντι των αισθημάτων ευχαρίστησης είναι η αιτία αυτής της πλασματικής ηθικής και θρησκείας. Αλλά τούτη η υπεροχή δίνει τη συνταγή της παρακμής ...

Φωτογραφίες Eos Aurora

Ο καλός Θεός και ο κακός Διάβολος: Δύο εξαμβλώματα της παρακμής.

Πώς είναι δυνατόν να ενδίδει κανείς σήμερα στην απλοϊκότητα των χριστιανών θεολόγων μέχρι σημείου να επιμένει μαζί τους ότι η εξέλιξη της έννοιας του Θεού από τον «Θεό του Ισραήλ», τον Θεό ενός λαού, στον χριστιανικό Θεό, την πεμπτουσία όλων των καλών, αντιπροσωπεύει πρόοδο; ... Κι αυτός ο ίδιος τόσο αναιμικός, τόσο αδύναμος, τόσο παρακμιακός .... Ακόμη και οι αναιμικότεροι των αναιμικών έγιναν αφέντες του: Οι κύριοι μεταφυσικοί μας ... Άπλωσαν τα δίχτυα τους γύρω του, κι αυτός, υπνωτισμένος απ' τις κινήσεις τους, κατάντησε αράχνη ...

Η χριστιανική αντίληψη του Θεού -ο Θεός ως Θεός των αρρώστων, ο Θεός ως αράχνη, ο Θεός ως πνεύμα- είναι μια από τις πιο διεφθαρμένες αντιλήψεις του Θεού που εμφανίστηκαν ποτέ στη γη. Ίσως να αντιπροσωπεύει το χαμηλότερο δείκτη της καθοδικής εξέλιξης των θεϊκών τύπων.

Ο Θεός εκφυλίστηκε σε αντίθεση της ζωής, αντί να είναι η εξύμνηση της και το αιώνιο ΝΑΙ της! Ο Θεός ως κήρυξη πολέμου εναντίον της ζωής, εναντίον της φύσης, εναντίον της θέλησης για ζωή! Ο Θεός· η συνταγή για κάθε συκοφαντία «αυτού του κόσμου» ... Ο Θεός· η θεοποίηση του μηδενός, η θέληση του μηδενός που εκφράζεται με άγια λόγια! ...

Όταν ο Χριστιανισμός εγκατέλειψε το πρώτο του έδαφος, τα κατώτερα στρώματα, τον υπόκοσμο του αρχαίου κόσμου, όταν άρχισε να αναζητά τη δύναμη ανάμεσα σε βαρβαρικούς λαούς, δεν αντιμετώπιζε πια βαριεστημένους ανθρώπους, αλλά αποκτηνωμένους ανθρώπους, ανθρώπους ωμούς -δυνατούς αλλά χοντροκομμένους ανθρώπους ...

Ο Χριστιανισμός χρειαζόταν βαρβαρικές έννοιες και αξίες, για να γίνει κύριος των βαρβάρων· τέτοιες είναι η θυσία του πρωτότοκου, η πόση αίματος στη «Θεία Ευχαριστία», η περιφρόνηση προς το πνεύμα και τον πολιτισμό, το μαρτύριο σ' όλες τις μορφές του, σωματικό και πνευματικό και η μεγαλοπρέπεια της λατρείας ...

Οι Εβραίοι είναι ο πιο περίεργος λαός της παγκόσμιας ιστορίας, γιατί στο ερώτημα «να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν», διάλεξαν, μετά από μια ανησυχαστική προμελέτη, να υπάρχουν με οποιοδήποτε τίμημα. Τούτο το τίμημα ήταν η ριζική παραποίηση όλης της φύσης, όλης της φυσικότητας, όλης της πραγματικότητας, ολόκληρου του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου.

Οχυρώθηκαν εναντίον όλων των συνθηκών που επέτρεπαν ως τότε σ' έναν λαό να ζει· από τον εαυτό τους δημιούργησαν μια έννοια αντίθετη προς τις φυσικές συνθήκες· μετέτρεψαν τη θρησκεία, τη λατρεία, την ηθική, την ιστορία, την ψυχολογία, τη μια μετά την άλλη, σε ανεπανόρθωτες αντιθέσεις προς τις φυσικές τους αξίες.

Συναντάμε το ίδιο φαινόμενο για μια ακόμη φορά και σε πολύ μεγαλύτερες αναλογίες. Μολαταύτα δεν είναι παρά ένα αντίγραφο: Η χριστιανική εκκλησία δεν μπορεί να εγείρει την παραμικρή αξίωση πρωτοτυπίας όταν συγκριθεί με τον «ιερό λαό». Γι' αυτόν τον λόγο οι Εβραίοι είναι ο πιο καταστροφικός λαός της παγκόσμιας ιστορίας:

Με τη μετεπίδρασή τους έκαναν τόσο κίβδηλη την ανθρωπότητα, που ακόμη και σήμερα ο χριστιανός μπορεί να νιώθει αντιεβραίος χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτός ο ίδιος είναι η έσχατη εβραϊκή συνέπεια ... Από ψυχολογική άποψη ο ιουδαϊκός λαός είναι προικισμένος με την πιο σφριγηλή ζωτική ενέργεια. Όταν βρεθεί σε δυσκολότατες περιστάσεις παίρνει πρόθυμα το μέρος όλων των ενστίκτων της παρακμής, δείχνοντας μια εκπληκτική τάση για αυτοσυντήρηση.

Κι αυτό δεν το κάνει επειδή κυριαρχείται απ' αυτά τα ένστικτα, αλλά επειδή μαντεύει την ύπαρξη μιας δύναμης εκεί, με την οποία θα μπορούσε κανείς να κυριαρχήσει στον κόσμο. Οι Εβραίοι είναι η αντίθεση όλων των παρακμιακών: Μπόρεσαν να παραστήσουν τους παρακμιακούς μέχρι σημείου αυταπάτης· μπόρεσαν, μ' ένα «non plus ultra» θεατρινίστικου ταλέντου, να μπουν στην κορυφή όλων των κινημάτων παρακμής (όπως ο Χριστιανισμός του Παύλου), ώστε να δημιουργήσουν κάτι ισχυρότερο από οποιοδήποτε καταφατικό μέρος της ζωής. Η παρακμή είναι μόνο μέσο για τον τύπο ανθρώπου του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού που θέλει να αποκτήσει δύναμη, τον ιερατικό τύπο.

Τούτος ο τύπος ανθρώπου έχει ζωτικό ενδιαφέρον να κάνει άρρωστη την πραγματικότητα και να αναποδογυρίσει τις έννοιες του καλού και του κακού, του αληθινού και του ψεύτικου, έτσι ώστε να εκθέσει σε κίνδυνο τη ζωή και να συκοφαντήσει τον κόσμο ...

Η έννοια του Θεού γίνεται εργαλείο στα χέρια ιερέων ταραχοποιών, που ερμηνεύουν κάθε μορφή ευτυχίας ως ανταμοιβή, κάθε μορφή δυστυχίας ως τιμωρία για ανυπακοή στο Θεό, ως «αμαρτία». Επινοούν τον πιο ψευδολόγο τρόπο ερμηνείας, την υποτιθέμενη «ηθική τάξη», με την οποία αντιστρέφονται μια για πάντα οι φυσικές έννοιες του αίτιου και του αποτελέσματος ...

Τί σημαίνει «ηθική τάξη»; Ό,τι υπάρχει, μια για πάντα· μια θέληση του Θεού που αποφασίζει τί πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει ο άνθρωπος· ότι η αξία ενός λαού, ενός ατόμου μετριέται ανάλογα με τον βαθμό με τον οποίο υπακούει στη θέληση του Θεού· ότι η θέληση του Θεού αποδεικνύεται κυρίαρχη στο πεπρωμένο ενός λαού ή ενός ατόμου, δηλαδή, τιμωρεί και ανταμείβει ανάλογα με το βαθμό υπακοής.

Στη θέση του θλιβερού αυτού ψεύδους, η πραγματικότητα λέει: Ένα παρασιτικό είδος ανθρώπου, που ευδοκιμεί μόνο σε βάρος όλων των υγιεινών μορφών ζωής, ο ιερέας, κάνει κατάχρηση του ονόματος του Θεού: Ονομάζει «βασιλεία του Θεού» μια κατάσταση πραγμάτων όπου ο ιερέας είναι εκείνος που καθορίζει τις αξίες· ονομάζει «θέληση του Θεού» τα μέσα με τα οποία μπορεί να επιτευχθεί ή να διατηρηθεί μια τέτοια κατάσταση· με ψυχρό κυνισμό μετράει τους λαούς, τις εποχές, τα άτομα ανάλογα με το αν ευνόησαν ή αντιστάθηκαν στην επικυριαρχία των ιερέων.

Πρέπει να τους δει κανείς επί το έργον: Στα χέρια των Εβραίων ιερέων, η μεγάλη εποχή στην ιστορία του Ισραήλ έγινε μια εποχή κατάπτωσης· η «Έξοδος», η μακρόχρονη δυστυχία, μετατράπηκε σε μια αιώνια τιμωρία για τη μεγάλη εποχή -μια εποχή, στην οποία ο ιερέας δεν ήταν ακόμη τίποτα. Ανάλογα με τις ανάγκες τους, οι ιερείς μετάτρεψαν τις ισχυρές, τις πολύ ελεύθερες μορφές της ιστορίας του Ισραήλ σε άθλια ανθρωπάκια και υποκριτές ή σε «άθεους»· απλούστευσαν την ψυχολογία κάθε μεγάλου γεγονότος ανάγοντας το στην ηλίθια φόρμουλα «υπακοή ή ανυπακοή στον Θεό» ...

Πρέπει να καταλάβουμε το εξής: Κάθε φυσική συνήθεια, κάθε φυσικός θεσμός (κράτος, δικονομία, γάμος, μέριμνα για τους άρρωστους και τους φτωχούς), κάθε αίτημα εμπνευσμένο από το ένστικτο της ζωής -κοντολογίς, καθετί που φέρει μέσα του την αξία του, χάνει την αξία του, γίνεται αντίθετο προς την αξία του από τον παρασιτισμό του ιερέα (ή της «ηθικής τάξης»).

Η χριστιανική εκκλησία δεν άφησε τίποτε άθικτο με τη διαφθορά της,  μετάτρεψε κάθε αξία σε μη αξία, κάθε αλήθεια σε ψέμα, κάθε ακεραιότητα σε ποταπότητα της ψυχής. Ας τολμήσει κανείς να μου μιλήσει για τα «ανθρωπιστικά» της αγαθά! Η εξάλειψη μιας συμφοράς ήταν αντίθετη προς τη βαθιά χρησιμοθηρία της· ζούσε από τη συμφορά, δημιουργούσε τη συμφορά για να διαιωνίσει τον εαυτό της ... Το σαράκι της αμαρτίας, για παράδειγμα, αυτήν την συμφορά έδωσε πρώτα πρώτα η εκκλησία στην ανθρωπότητα!

Η «ισότητα ψυχών μπροστά στον Θεό», αυτή η ψευτιά, αυτό το πρόσχημα για το μίσος όλων των αποβρασμάτων, αυτή η εκρηκτική ύλη μιας έννοιας που κατάληξε να γίνει επανάσταση, σύγχρονη ιδέα, και η αρχή της παρακμής ολόκληρης της τάξης της κοινωνίας, είναι χριστιανικός δυναμίτης ... Τα «ανθρωπιστικά» αγαθά του Χριστιανισμού! Να δημιουργείς μεσ' από την «humanitas» (την ιδιότητα να είσαι άνθρωπος) μια αυτοαντίφαση, μια τέχνη αυτοβεβήλωσης, μια θέληση για ψέματα με οποιοδήποτε τίμημα, μια αποστροφή, μια περιφρόνηση για όλα τα καλά και τίμια ένστικτα! Αυτά είναι μερικά από τα αγαθά του Χριστιανισμού!

(Υπάρχουν κι άλλα Η Ελευθερία του Λόγου σε Κίνδυνο από τους θεϊστές και Διαφθορά-Διαπλοκή: Από το Βυζάντιο στο Βατοπέδι και Θρησκεία - Σύμπτωμα Οικουμενικής Διανοητικής Διαταραχής; και Γιατί δεν είμαι χριστιανός και Οι Φονικοί Μονοθεϊσμοί)

Ο παρασιτισμός, η μοναδική πρακτική της Εκκλησίας, που ρουφάει, με το ιδανικό της αναιμικότητας, της «αγιότητας», όλο το αίμα, όλη την αγάπη, όλη την ελπίδα για ζωή· το επέκεινα, ως θέληση για άρνηση κάθε πραγματικότητας· ο σταυρός, ως αναγνωριστικό σημάδι για την πιο υποχθόνια συνωμοσία που υπήρξε ποτέ εναντίον της υγείας, της ομορφιάς, ο,οτιδήποτε καλοφτιαγμένου, εναντίον του θάρρους, του πνεύματος, της καλοσύνης της ψυχής, εναντίον της ίδιας της ζωής ...

Θέλω να γράψω σ' όλους τους τοίχους, όπου υπάρχουν τοίχοι, αυτήν την αιώνια κατηγορία εναντίον του Χριστιανισμού· έχω γράμματα για να κάνω ακόμη και τους τυφλούς να δουν ... Ονομάζω τον Χριστιανισμό μοναδική μεγάλη μάστιγα, μοναδική μεγάλη εσωτερική διαφθορά,μοναδικό μεγάλο ένστικτο εκδίκησης, που δεν βρίσκει μέσο αρκετό δηλητηριώδες,αρκετά ύπουλο, αρκετά υποχθόνιο, αρκετά ποταπό.

Τον ονομάζω μοναδικό και αθάνατο στίγμα της ανθρωπότητας ... Και ο χρόνος μετριέται από την καταραμένη μέρα από την οποία άρχισε τούτη η συμφορά -από την πρώτη μέρα του Χριστιανισμού!

Γιατί να μη τον μετρούμε από την τελευταία μέρα του Χριστιανισμού; Γιατί όχι από σήμερα; Επαναξιολόγηση όλων των αξιών!

the antichrist nietzsche

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ!!

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που φίλος της σελίδας με ρώτησε αν έχουμε ασχοληθεί με το θέμα του αγιασμού, (ξέρετε, το νερό που ευλογεί ο παππάς στην εκκλησία, ε αυτό), και κατά πόσο οι ισχυρισμοί που έχουν γίνει σχετικά (δεν χαλάει ποτέ, κ.α.) αληθεύουν.

Του απάντησα πως σε αυτή τη σελίδα προσπαθούμε να αποφεύγουμε τα θρησκευτικά θέματα και αν θέλει να δει τέτοια άρθρα θα πρέπει να πάει στο blog μου (greeksceptic.com) όπου το υλικό είναι σαφώς περισσότερο.

Αλλά είναι να μη μου βάλεις το μικρόβιο για τέτοια θέματα. Πως να το κάνω, έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην θρησκεία και ειδικά στην εκκλησία και τους βοσκούς της, συγνώμη, ποιμένες εννοούσα. Τί; Το ίδιο είναι; Τέλος πάντων.

Σκέφτηκα λοιπόν πως ένας ισχυρισμός πως ο αγιασμός δεν χαλάει ποτέ όπως κάνει αργά ή γρήγορα το νεράκι της βρύσης, μπορεί να έχει θρησκευτική βάση, αλλά δεν παύει να είναι επιστημονικά επαληθεύσιμο. Με άλλα λόγια, σαν ισχυρισμός, δεν είναι "καθαρόαιμα" θρησκευτικός οπότε και να  εξαιρείται από αυτό το site, αλλά είναι σαν όλους αυτούς που εξετάζουμε και συνεπώς μπορούμε να τον αναλύσουμε επιστημονικά, χωρίς απαραίτητα να κάνουμε κάποια συγκεκριμένη δήλωση για την αλήθεια της θρησκείας πάνω στην οποία στηρίζεται, άρα και χωρίς να καταστρατηγήσω τους κανόνες του site με τους οποίους έχω συμφωνήσει.

Οπότε, ήρεμος πως δεν κάνω κάτι λάθος, άρχισα την έρευνά μου. Ευτυχώς γρήγορα βρήκα αυτό το άρθρο όπου αναφέρεται και μια έρευνα που έχει γίνει πάνω στο θέμα, αλλά και το όνομα της ερευνήτριας, Angelina Malakhovskaya. Αυτά είναι καλά νέα γιατί έτσι θα βρω την έρευνα, ε; Έλα μου όμως που απογοητεύτηκα. Δεν μπόρεσα ποτέ να βρω την έρευνα. Είτε δεν ήμουν αρκετά καλός στο ψάξιμο ή δεν υπήρχε. Βρήκα όμως ένα άρθρο από τον φίλο Κρυπτεία ο οποίος έχει κάνει πολύ όμορφη δουλειά και έχει και αυτός αποτύχει να βρει την αρχική έρευνα.  Ο Κρυπτεία από την αρχή είπε πως δεν υπάρχει έρευνα άρα όλος ο ισχυρισμός είναι αίολος και έχει δίκιο.

Αλλά εγώ ήθελα να δω με λίγο μεγαλύτερη λεπτομέρεια τους ισχυρισμούς της έρευνας, πλήρη αναφορά της οποίας θα βρείτε εδώ. Πρόκειται για μετάφραση του αρχικού Ρωσικού άρθρου και αυτό είναι το καλύτερο που έχω βρει.

Η έρευνα λοιπόν λέει:

Το σημείο του σταυρού σκοτώνει μικρόβια Το σημείο του σταυρού αλλάζει την οπτική πυκνότητα του νερού ως προς την υπεριώδη ακτινοβολία

Ξεκάθαροι ισχυρισμοί που μπορούν να ελεγχθούν από την επιστήμη, αλλά και να τσεκάρουμε και τα στοιχεία της έρευνας, να κάνουμε ένα peer review που λένε. Ας τα δούμε ένα ένα.

1. Το σημείο του σταυρού σκοτώνει μικρόβια. Η έρευνα μας λέει πως κάθε φορά που έλεγαν το Πάτερ Ημών (όχι ανάποδα) και έκαναν το σήμα του σταυρού τα μικρόβια μειώνονταν κατά 7, 10, 100 και καμιά φορά 1000 φορές! Εδώ υπάρχει το πρώτο πρόβλημα! Μια από τις βασικές αρχές της επιστήμης είναι πως όταν πειράζεις μια παράμετρο αλλάζει και το αποτέλεσμα. Αλλά η έρευνα μας λέει πως το πλήθος των μικροβίων έπεφτε κατά 7, 10, 100 μέχρι και 1000 φορές κάνοντας μία φορά το σημείο του σταυρού και όχι περισσότερες. Χωρίς λοιπόν να αλλάζει κάποια παράμετρο το αποτέλεσμα άλλαζε! Αυτό είναι ξεκάθαρο χαρακτηριστικό λανθασμένου σχεδιασμού του πειράματος. Αν κάθε φορά που κάνεις το πείραμα, χωρίς να αλλάξεις κάτι, παίρνεις άλλο αποτέλεσμα, τότε καλό θα είναι να αλλάξεις το σχεδιασμό σου. Κάποιο λάθος έχεις κάνει. Τί λάθος δεν ξέρω, αλλά είναι είναι πιο λογικό να συμβαίνει ένα λάθος από το να σκεφτούμε πως το σημείο του σταυρού απολυμάνει το νερό καλύτερα την Τρίτη αντί την Κυριακή, ή τις μονές μέρες αντί τις ζυγές.

2. Το σημείο του σταυρού αλλάζει την πυκνότητα του νερού ως προς την υπεριώδη ακτινοβολία Εδώ πρέπει να δούμε κάποια θέματα φυσικής. Ας ξεκινήσουμε ορίζοντας την οπτική πυκνότητα του νερού, πληροφορίες που αντλούμε από το The Physics Classroom:

Η οπτική πυκνότητα ενός υλικού έχει σχέση με τη τάση των ατόμων του υλικού να κρατήσουν την απορροφημένη ενέργεια της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φωτός) πριν την ελευθερώσουν ξανά. Όσο πιο πυκνό είναι ένα υλικό τόσο πιο αργά κινείται το φως μέσα του. Αυτή τη ταχύτητα τη συγκρίνουμε με την ταχύτητα του φωτός στο κενό και βλέπουμε τη διαφορά.

Οπότε, ο ισχυρισμός είναι πως η ταχύτητα του φωτός αλλάζει μέσα στο νερό, αλλά μόνο για το υπεριώδες φάσμα. Αυτό είναι το δεύτερο πρόβλημα!

Χάρη στην εκτεταμένη έρευνα που έχουμε κάνει σχετικά με τη ταχύτητα του φωτός μέσα από διάφορα υλικά, κυρίως για να φτιάξουμε καλούς φακούς για φωτογραφικές μηχανές και κάμερες, ξέρουμε πως η εξίσωση Sellmeier δεν επιτρέπει αυτό που λέει η έρευνα. Πιο συγκεκριμένα, η εξίσωση Sellmeier λέει πως η ταχύτητα του φωτός αλλάζει μέσα σε ένα υλικό, αλλά αλλάζει σε όλα τα μήκη κύματος και όχι μόνο σε ένα όπως μας λέει η έρευνα. Για να συμβεί αυτό που λέει η έρευνα θα πρέπει να ανατραπεί ένα μεγάλο μέρος της φυσικής και πολλά από τα συμπεράσματα που ξέρουμε πως είναι σωστά, να αναθεωρηθούν εντελώς.

Άρα, πάνε και οι δύο ισχυρισμοί. Όπως είδαμε κανείς από τους δύο δεν μπορεί να ισχύει όπως τους παρουσιάζει η έρευνα.

Τί αποδείξαμε; Πως ο αγιασμός δεν κάνει θαύματα; Όχι. Δεν μπορούμε να αποδείξουμε κάτι αρνητικό. Είναι δουλειά των πιστών να αποδείξουν πως ο αγιασμός κάνει θαύματα, αλλά σε αυτή την περίπτωση η κυρία Angelina Malakhovskaya απέτυχε παταγωδώς να το κάνει.

Με άλλα λόγια, ακόμα και αν βρίσκαμε την έρευνά της, αυτή δεν θα είχε την παραμικρή επιστημονική αξία.

Θίξαμε με κάποιο τρόπο την ορθοδοξία; Δεν νομίζω.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι που όλοι οι πιστοί μου λένε πως η θρησκεία είναι θέμα πίστης και η επιστήμη δεν έχει καμία θέση σε αυτή, αλλά μόλις εμφανιστούν επιστημονικά δεδομένα, ακόμα και σαν αυτή την έρευνα που μόλις δείξαμε πόσο λάθος είναι, τα γραπώνουν όπως ο ναυαγός τη σχεδία και μου τα πετούν στα μούτρα όσο πιο συχνά μπορούν.

Αλλά όταν η επιστήμη δείχνει πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα λέει η θρησκεία τότε όλοι μου λένε πως είναι ανόμοια και δεν θα έπρεπε να ασχολείται η επιστήμη με τα της θρησκείας (ενώ το αντίθετο επιτρέπεται βέβαια).

Πως να το κάνουμε, δεν μπορείτε να έχετε και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Αποφασίστε, με την επιστήμη ή μακρυά της; Αν θέλετε την επιστήμη τότε θα παίξετε με τους κανόνες της. Αν δεν τη θέλετε τότε φτιάξτε δικούς σας. Η θρησκεία είναι καλή σε αυτό.

Το κάνει χιλιάδες χρόνια τώρα.

Greek Skeptic...http://ellinikahoaxes.gr/

Το σημείο του Σταυρού και της ορθόδοξης χριστιανικής προσευχής είναι ικανά να σκοτώσουν μικρόβια, και να μεταβάλουν τις οπτικές ιδιότητες του νερού. Επιστήμονες έχουν αποδείξει πειραματικά τις θαυματουργικές ιδιότητες του σημείου του Σταυρού και της προσευχής. Είναι διαπιστωμένο, το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές εδώ στο pentapostagma.gr ότι η παλιά συνήθεια να γίνεται το σημείο του Σταυρού πάνω από το φαγητό και το ποτό πριν το γεύμα, έχει ένα προφανές μυστικό και αληθινό νόημα και αυτό δεν είναι άλλο από το μαρτύριο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Πάνω στο Σταυρό έχυσε το Πανάγιο αίμα Του και με το μαρτύριο του μας έσωσε από την αιώνια καταδίκη. Πίσω από αυτό παραμένει η πρακτική χρησιμότητα με την οποία ασχολείται η επιστήμη.

Η τροφή κυριολεκτικά καθαρίζεται μέσα σε μία στιγμή. Αυτό είναι ένα μεγάλο θαύμα, που κυριολεκτικά συμβαίνει κάθε ημέρα" δήλωσε η φυσικός Angelina Malakhvskaya που προσκλήθηκε από την εφημερίδα 

ΕΔΩ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΤΟΦΥΣΙΚΟ  ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ!!

Από τον πρόλογο του Δελτίου Ν; 5 2009 του RAN [Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών] 's για την καταπολέμηση των ψευδοεπιστήμη, «Προς υπεράσπιση της Επιστήμης"

Είμαστε όλο και περισσότερο βυθίζεται στην άβυσσο της μεσαιωνικής βαρβαρότητας. Τα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης συμβάλλουν αισθητά σε αυτό το θέμα. Τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια (πρώτο και Rossiya) έχουν ενταχθεί στην εκστρατεία μετατρέποντας τους ανθρώπους σε ανόητους. Μπορείτε να είναι παρόντες σε συνομιλίες με αστρολόγοι, μέντιουμ, και αμφίβολη θεραπευτές και να μάθετε πολλά χρήσιμα πράγματα για τα βαμπίρ, δαίμονες, εξωγήινους συνεχίζει να απαγάγουν ανθρώπους, poltergeists, κ.λπ. Θα σας πω για την "θετική ενέργεια" όλων των ειδών των φυλαχτά και η "αρνητική ενέργεια" των παθογόνων ζωνών ??

Από καιρό σε καιρό αυτά τα ίδια τα κανάλια παράγουν υπερβολικές τηλεοπτικών ταινιών γεμάτη με ψέματα. Σχεδόν τρία χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που «Βελίκα Tayna Βόντι [Το μεγάλο μυστικό του νερού]" εμφανίστηκε στην οθόνη, συμβάλλοντας έμπρακτα στην τόνωση της ψευδοεπιστήμης της νέας «έρευνα» των γειτονικών νερού στην θαυματουργή.Εδώ είναι διάφορες απεικονίσεις.

Μια γυναίκα με το όνομα NN Antonenko, ένας "μοναχικός εργαζόμενος χειροτεχνίας», ετοιμάζει μια καθολική υγρό, «λύση Antonenko», το «ενεργώντας επιλεκτικά στα παθογόνα κύτταρα, συμπεριλαμβανομένων καρκινικά, τους αναστατώνει, και αποβάλλει [τους] από τον οργανισμό χωρίς να αγγίξει υγιείς [αυτά ], και επαναφέρει το ανοσοποιητικό σύστημα, τα προσβεβλημένων ιστών και οργάνων, καθαρισμό ολόκληρο το όργανο στο πλαίσιο της διαδικασίας " . Η σύνθεση του διαλύματος είναι εξαιρετικά απλή: το συνηθισμένο νερό από τη βρύση αντιμετωπίζεται προσωπικά από τις Ορθόδοξες προσευχές από Ναντέζντα Nikolayevna.

Μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση χρησιμοποιείται από την εταιρεία που παράγει το "Biola δομημένο νερό". Η εταιρεία αναφέρει ότι «η τεχνολογία προετοιμασίας του νερού στρέψης έχει εισαχθεί σε μια πραγματική βιομηχανική επιχείρηση, για πρώτη φορά" . Το παράδοξο είναι ότι οι τεχνολογίες στρέψης είναι αδύνατο δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πεδία στρέψης.Δομημένη νερού επίσης δεν υπάρχει. Είναι ενδιαφέρον, τι κάνει το νερό η επιχείρηση πωλεί;

Η "έρευνα" του νερού έχει αναδεύεται έξω στη Βιομηχανική και Θαλάσσιων Ιατρική καθαρά έσοδα από τόκους [Επιστημονικού Ερευνητικού Ινστιτούτου] (Αγία Πετρούπολη), η οποία αποτελεί μέρος της Ομοσπονδιακής Βιοϊατρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου RF Κοινωνικής Ανάπτυξης. Ένα σημαντικό μέρος του συνοψίζεται στο βιβλίο, "Voda Privychnaya i Paradoksal'naya [Τακτική και παράδοξο νερού]» (οι συγγραφείς είναι V. Dovgush, Ν Lekhtlaan-Tynisson, και L. Dovgush).Ο διευθυντής του Ινστιτούτου και ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου, Β Dovgush, είναι πεπεισμένη ότι η διάδοση αυτών των ασθενειών όπως το AIDS, η γρίπη των πτηνών, και το SARS εξηγούνται από τις αλλαγές στη δομή του νερού. Ο επικεφαλής του εργαστηρίου του Ινστιτούτου, Α Sulin, προχώρησε ακόμη περισσότερο. Είναι σε θέση να καθορίσει τις χαρακτηριστικές πληροφορίες του νερού από το χαρακτήρα του σχηματισμού παγετού. Αν λάβει κανείς δύο τρυβλία Petri και στο εξώφυλλο ενός γράφει τη λέξη "Lyubov» [Αγάπη] »και« ZLO [Κακό] "στην άλλη τα δείγματα του νερού στα ποτήρια συμπεριφέρονται διαφορετικά. Υπό την κάλυψη του «κακού», η δομή του νερού έχει διαταραχθεί εξαιτίας της «αρνητικής επίδρασης πληροφορίες, αλλά σύμφωνα με το δεύτερο εξώφυλλο του" θετική επίδραση "της" Αγάπης "δομές το νερό" .

Σε ηλεκτρικές μηχανικός Αντζελίνα Malakhovskaya θα πρέπει να προστατεύονται από δικαιώματα πάρει την πρώτη θέση μεταξύ των εν λόγω "ερευνητές" του νερού. Έχει ερευνηθεί δείγματα νερού πριν και μετά τη χειροτονία. "Αποδεικνύεται ότι αν διαβάσετε την προσευχή του« Πάτερ Ημών »επί του σκάφους και να κάνω το σημείο του σταυρού πάνω από το νερό, τότε το ποσό των επιβλαβών βακτηρίων μειώνεται κατά περισσότερο από 99%" . Εφεξής, βιομηχανικών μεθόδων απολύμανσης δίκτυο παροχής ύδατος δεν χρειάζονται πλέον μετά τις «ανακαλύψεις» του κα Malakhovskaya. Τι μια εξοικονόμηση σε εθνική κλίμακα! αγίασμα δεν είναι απλώς καθαριστεί, αλλάζει τη δομή του και γίνεται όχι μόνο ασφαλή αλλά και υγιεινά. Ειδικά μέσα παρέχουν αντικειμενική πληροφόρηση για το φαινόμενο αυτό. Τι είδους εργαλεία;Φασματογράφους δείχνουν ότι αφιερωμένο νερό έχει αρκετές φορές την οπτική πυκνότητα . Σε γενικές γραμμές, η οπτική πυκνότητα μετριέται όχι από φασματογράφους, αλλά από πυκνόμετρα. Καλά, εντάξει. Το υγρό είδους διακρίνει το νόημα των προσευχών είπε πάνω του και το αποθηκεύει ?? Το νερό λέει ο βαθμός της πίστης του ατόμου. Όταν χειροτονήθηκε από τον ιερέα η οπτική πυκνότητα αυξάνει δυόμισι φορές, από μια πίστη απλή γλώσσα, ένα και δυόμισι φορές, αλλά αν οι προσευχές διαβάζονται από μια βαπτισμένοι άπιστο που δεν φορούσε σταυρό τις αλλαγές οπτική πυκνότητα εντελώς ασήμαντο " . Θα παραμείνουμε σιωπηλοί σχετικά με το γεγονός Κυρία Malakhovskaya έχει επίσης ερευνήσει την αποτελεσματική δράση απολύμανσης του τον ήχο μιας καμπάνας ενόψει του προφανούς υπερβολή.

Υποψήφιος physicomathematical επιστημών (μερικές φορές παρουσιάζει τον εαυτό της ως υποψήφιος των ιατρικών επιστημών) Ναντέζντα Paulevna Lekhtlaan-Tynisson διευθύνει την πρακτική Science Institute της προηγμένης ιατρικής που λειτουργεί από το Biosystems ερευνητικό εργαστήριο του ίδιου Ινστιτούτου, όπως ο κ V. Dovgush. Η τιμή της ανακάλυψης ενός "κύμα διασποράς» που εκπέμπεται από το νερό μετά από ειδική επεξεργασία ανήκει σε αυτήν. Η ένταση αυτού του κύματος είναι τόσο μικρό ώστε δεν είναι ένα φυσικό όργανο που ανιχνεύει. Παρ 'όλα αυτά, η κα Lekhtlaan αντιμετωπίζει πολλές ασθένειες με αυτό το κύμα. Η μέθοδος έχει αποκτήσει το όνομα "αντίστροφη μέθοδο κύμα". Αναφέρουμε ειδικά για το γραφείο του εισαγγελέα μπουλντόζας είναι ότι στα αρχεία της Ανώτατης Επιτροπής Πιστοποίησης που ελέγχει την πιστοποίηση των επιστημόνων δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με την υπεράσπιση είτε ιατρικού ή physicomathematical διατριβή με αυτή τη γυναίκα. Ναντέζντα Paulevna απλά δεν έχουν ιατρική εκπαίδευση. Σύμφωνα με τις επίσημες νομικές νόρμες η ιατρική δραστηριότητα αυτού του πολίτη είναι ποινικά αξιόποινη, για να μην αναφέρουμε ότι η «μέθοδος αντίστροφη κύμα» της είναι ένα πλήρες απάτη.

Το κύριο πεδίο δραστηριότητας του Ινστιτούτου κ V. Dovgush είναι οι ιατρικές πτυχές της ασφάλειας από την ακτινοβολία για πυρηνικά υποβρύχια και τα ορυχεία ουρανίου. Σύμφωνα με την έρευνα της ίδιας κα Malakhovskaya "μια έκκληση προς τον Θεό μπορεί να εξουδετερώσει ακόμη και ακτινοβολία» . Κοιτάς αυτήν την τρέλα και η εντύπωση που προκύπτει είναι ότι είστε στη γη της Παπούα Νέας Γουινέας στην εποχή της Mikhlukho-Maklay [ένας Ρώσος εξερευνητής του 19ου αιώνα].

Δεν χρειάζεται να σκεφτείτε ότι η τρέλα έχει αγγίξει μόνο το ινστιτούτο V. Dovgush. Υποψήφιος τεχνικών επιστημών Α Stekhin από την καθαρά έσοδα από τόκους Ανθρώπινης Οικολογίας και Υγιεινής Περιβάλλοντος μαζί με τους συναδέλφους έχει επίσης εμπλακεί στην έρευνα για το νερό. Τα ακόλουθα «μαργαριτάρια» ανήκουν στην Α Stekhin, «Είναι [η Γη -. Ed] είναι μια πραγματική δεξαμενή των ηλεκτρονίων και μεταφέρει την πλειοψηφία τους στο νερό Στις συνηθισμένες ημέρες την ποσότητα ενέργειας σε αλλαγές νερού ανάλογα με την εποχή του. ημέρες. Το νερό είναι το πιο ενεργό από τις 7 το απόγευμα έως τις 9 το πρωί ". Και ακόμα: "« καθίσει »ηλεκτρόνια στη λιθόσφαιρα και νερό και κορεστεί μας με υγιείς δυνάμεις» .

Καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και ο γιατρός των βιολογικών επιστημών V. Voyeykov, ένας από τους συμμετέχοντες της ταινίας διατριβή για το νερό, με στόμφο είπε σχολιάζοντας το θέμα αυτό, "Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλα τα είδη των μαγνητικών και νετρονίων (; ) καταιγίδες επηρεάζουν το νερό. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι η ηλιακή ακτινοβολία αλλάζει έντονα τις ιδιότητες του νερού " . Κάπως δεν έχω ακούσει ακόμη καταιγίδες νετρονίων. Σας ευχαριστώ, κ Voyeykov, έχετε διαφωτιστική [μας]. Όσον αφορά την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας για τις ιδιότητες του νερού είστε απόλυτα σωστό. Μία ολική έκλειψη συνέβη στο Νοβοσιμπίρσκ το 2008. ταινία Ο συνάδελφός σας Konstantin Korotkov, "ένας επιστήμονας με παγκόσμια φήμη», ήρθε στην πόλη ειδικά. Αλλά στη συνέχεια πήγε στη λίμνη Μπαϊκάλ να συναντηθεί με ένα τρίτο πρόσωπο ταινία, ένα ιαπωνικό άτομο που ονομάστηκε Emoto Masaru. Υπάρχουν Korotkov ήταν να μετρηθεί η επίδραση των ευλογιών για το νερό. Ήταν σε αυτό.Κατάφερε να μετρηθεί η ανύπαρκτη αύρα ενός ατόμου. Έτσι, ο κ Voyeykov, γνωρίζετε πολύ καλά ότι Eh. Masaru δεν έχει καμία σχέση με την επιστήμη και η αλήθεια είναι ότι είναι μια πρώτης τάξεως απατεώνας. Κάποιος θα σκεφτόταν ότι θα γνώριζε πολύ καλά για Korotkov. Γιατί να σας παραπέμψει σε Korotkov ως επιστήμονας; Με την ευκαιρία, ξέρετε ένα μοναδικό επιστήμονα (χωρίς να υπολογίζουμε Κ Korotkov), ο οποίος θα επιβεβαιώσει ότι η έκλειψη επηρεάζει τις ιδιότητες του νερού; Σχεδόν. Ίσως μόνο από το Ινστιτούτο της Β Dovgush.

Στις 12 Φεβρουαρίου, η 200η επέτειο από τη γέννηση του Κάρολου Δαρβίνου, το κανάλι Rossiya παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ που ονομάζεται "Charles Darwin σε δίκη». Κάποιος θα μπορούσε να καταλάβει πώς οι συγγραφείς της ταινίας είχαν την τάση, αν Μάσα Shrayber μιλούσε ως ένας από τους "ειδικούς" στην ταινία.

Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ένα πιο πρόσφατη ταινία για τον Δαρβίνο (το κανάλι Kul'tura), ο στόχος της οποίας ήταν να μειώσω σε οποιαδήποτε τιμή του ρόλου του Δαρβίνου και της θεωρίας του και να προσελκύσει δημιουργισμός. Ούτε μια λέξη για το τι ισχυρή εξελικτική πρόοδο που έχει σημειώσει τα 150 χρόνια από την εργασία στιγμή του Δαρβίνου, δόθηκε στη δημοσιότητα. Βεβιασμένες ερμηνείες, τα λάθη, και η στρέβλωση δυσφήμηση του Δαρβίνου παρουσιάστηκαν σε αφθονία. Έφθασε στο σημείο ότι η δημιουργία ονομάστηκε θεωρία και η θεωρία του Δαρβίνου μια υπόθεση! Πρέπει να ειπωθεί ότι οι ιεράρχες του Βατικανού συμπεριφέρονται πολύ σωστά. Πολλά χρόνια πριν, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος II συμφώνησε ότι η εξέλιξη ήταν "περισσότερο από μια υπόθεση". Το Βατικανό αναγνώρισε τη θεωρία της εξέλιξης, την παραμονή της δισεκατοντήριδα του Δαρβίνου. Τι συμβαίνει στη Ρωσία;

Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: οι συγγραφείς της ταινίας έκανε τα πάντα, έτσι ώστε ο θεατής που καταλαβαίνει τίποτα από τον αγώνα που έχει αναπτυχθεί σε όλο τον κόσμο ενάντια στις προσπάθειες να εισαχθεί ο δημιουργισμός σε κοσμικά σχολεία είναι να οδηγήσει στην ιδέα ότι και οι δύο απόψεις θα έπρεπε να εκπροσωπούνται στα σχολεία μας σε ισότιμη βάση.

Η επιστημονική κοινότητα της χώρας έχει αντιταχθεί την παρουσίαση της "χαρακτηριστικό" διατριβή ταινία για Λ Landau. Το κύριο πράγμα για την τηλεόραση είναι πορνογραφία και οι βαθμολογίες.

Ιστορίες για τη σερβική επιστήμονα και εφευρέτη Νίκολα Τέσλα περιστράφηκαν σε πολλές πρόσφατες ταινίες. Η επιστήμη ξέρει τι αυτό το πρόσωπο έκανε. Έχει εισέλθει ιστορία και το όνομά του δόθηκε στη μονάδα της μαγνητικής βαρύτητας.Όμως, η ανακάλυψη ενός αυτοκινήτου που δεν απαιτεί καύσιμα, η μετάδοση της ενέργειας σε μεγάλες αποστάσεις χωρίς απώλειες, και την εφεύρεση ενός όπλου τεράστια καταστροφική δύναμη έχουν αποδοθεί σε αυτόν. Θα μας οδηγήσει να καταλάβουμε ότι ο μετεωρίτης Τουνγκούσκα ήταν το αποτέλεσμα ενός πειράματος Tesla με την ιονόσφαιρα, από την οποία εξάγεται τεράστιο πλεόνασμα ενέργειας. Επιχειρήματα που τέτοια πειράματα, αν ήταν πράγματι δυνατόν, θα έχουν από καιρό έχουν αναπαραχθεί από άλλους ερευνητές αντιμετωπίζουν με επίπεδη απόρριψη από τους ειδικούς «επιστήμονες» που είναι άγνωστες στον κόσμο της επιστήμης, αλλά οι οποίοι εμφανίζονται στην τηλεόραση με αξιοζήλευτη κανονικότητα. Αυτοί, όπως και οι δημιουργοί αυτών των ταινιών, έχουν μια σταθερή αντεπιχείρημα: επιστήμονές μας διεξήγαγαν πειράματα όπως του Tesla πολύ καιρό πριν μόνο που είναι αυστηρά απόρρητες. Και για τους Αμερικανούς, λένε ότι είναι ακριβώς γνωστό ότι έχουν κατασκευαστεί ισχυρό σταθμών ραντάρ στην Αλάσκα. Δεν είναι αλλιώς, πώς αναπαράγονται τα πειράματα του Tesla για τη δημιουργία ενός superpowerful όπλο.

Β Ροντιόνοφ, καθηγητής από ένα από τα σεβαστά Μόσχας ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, έγραψε ένα βιβλίο, "κατά μήκος της διαδρομής Kulik για το φαινόμενο της Tesla". [Σημείωση του μεταφραστή: Kulik ήταν η πρώτη για την έρευνα του μετεωρίτη Tunguska]. Περιέχει μια έκδοση που Tesla δημιουργήσει ένα παγκόσμιο όπλο της εξαιρετικής δύναμης. "Δεν αποκλείεται ότι μια τέτοια επίδειξη [ο μετεωρίτης Tunguska -. Ed] προετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε από Tesla κατά τη σειρά της Morgan (ενός μεγιστάνα ο οποίος χρηματοδότησε πολλά από Τέσλα έργα -. Ed.) σε μια σχεδόν ακατοίκητη περιοχή της Σιβηρίας Προφανώς ήταν μετά από μια μυστική προειδοποίηση από τις ρωσικές αρχές (μέσω Premier Στολίπιν) ".

Βιβλίο Rodionov έχει κυριολεκτικά πλημμυρίσει με όλα τα είδη των υποθέσεων: για παράδειγμα, θεωρείται σαν, τι δεν αποκλείεται προφανώς, κλπ Παρά την πληθώρα των πολύ αμφίβολη γεγονότα και ακόμη και προφανή σφάλματα από τον συγγραφέα του βιβλίου έρχεται να τα ακόλουθα συμπεράσματα από το πουθενά, "Θα μπορούσε Τέσλα με τη βοήθεια της εγκατάστασης του μεγαλοπρεπή« Wardenclyffe »έχουν επιστήσει την ενέργεια από τον ήλιο σε μια στιγμή; Σήμερα γνωρίζουμε ότι θα μπορούσε να έχει αν ο ίδιος είχε εργαστεί στο πλαίσιο της κοινής κβαντικής Γης-Ήλιου σύνολο " . Δεν είναι καθόλου αξίζει να προσπαθεί να κατανοήσει ποια είναι η «κοινή Γης-Ήλιου κβαντική σύνολο". Η έννοια αυτή δεν απαντάται σε ένα μόνο περιοδικό με κριτές φυσικής. Ακριβώς όπως και οι "ροές - κυλινδρικό άτομα", σκέφτηκε ο συγγραφέας του βιβλίου.

Β Rodionov αφορά τα πειράματα του Avramenko, μια εξαιρετική εφευρέτης, τη Ρωσική Tesla , ο οποίος συνέχισε τις φανταστικές έργα της σερβικής, πολύ θερμά. Το όνομα Avramenko συναντάται επίσης στις παραπάνω ταινίες σε σχέση με την PRO [αντιπυραυλικής άμυνας] έργα στην ΕΣΣΔ και στη συνέχεια στη Ρωσία. RF Avramenko ήταν πραγματικά υπεύθυνος PRO σχεδίων για έναν αριθμό ετών. Μεταξύ αυτών προέκυψαν εντελώς τρελό επιχειρεί να χρησιμοποιήσει την ενέργεια που αποθηκεύεται στην ιονόσφαιρα για να καταστρέψει εχθρικούς πυραύλους. Για να μην χάνουμε χρόνο σε μια παράλογη συζητήσεις, παραθέτουμε εκτός από μια επιστολή του Τσερνομίρντιν, ο πρόεδρος της κυβέρνησης RF, προς τον Πρόεδρο Γιέλτσιν. »Πραγματογνωμοσύνη για τα έργα στον τομέα των τεχνολογιών υπερ-υψηλών συχνοτήτων και πλάσματος για την προστασία των αμυντικών συστημάτων και τη μετατροπή ενέργεια από το περιβάλλον που πραγματοποιούνται από κορυφαίους ειδικούς της βιομηχανίας, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, και έτρεξε έχει δημιουργήσει το ασύμφορο της χρήσης τους στην πράξη. Αν και αυτές διεξάγονταν οι επιστήμονες σημείωσε την επιστημονική ανεντιμότητα του επικεφαλής του έργου, RF Avramenko. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, και επίσης λόγω της έλλειψης των αποτελεσμάτων που καταδεικνύουν πειστικά την ανάγκη να συνεχιστούν τα έργα του προγράμματος "Planeta", το μέλος της Επιτροπής Αμυντικής Βιομηχανίας της Ρωσίας αποφάσισε να περατώσει τα έργα αυτά » .

Στις 31 Ιανουαρίου 2009 το κανάλι Rossiya έδειξε τίποτα λιγότερο από μια συναρπαστική ταινία που ονομάζεται "Lightning δολοφόνος. The Pursuit of Ball [Lightning]". Φυσικά, πολλά είναι ακόμα ασαφής σχετικά με αστραπή μπάλα: δεν θέλει να πετάξει στα εργαστήρια των επιστημόνων που είναι εξοπλισμένα με τα κατάλληλα μέσα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι παραλογισμοί θα έπρεπε να εφευρεθεί για το θέμα αυτό που έχει κανείς την ευκαιρία να ακούσω από πολύ συγκεκριμένες "επιστήμονες" περιαγωγής από ταινία σε ταινία. Φυσικά, οι συγγραφείς της ταινίας προσπαθούν να απεικονίσουν την αντικειμενικότητα. Μπορούν ακόμη να αναφέρω Ι Σταχάνοφ, ο οποίος προσέφερε την πιο πιθανή εικόνα του σχηματισμού των σφαιρικών αστραπών. Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο η εμφάνιση της αντικειμενικότητας. Οι συγγραφείς αυτών των ταινιών δεν δίνουν δεκάρα για την πραγματική κατάσταση του προβλήματος. Έχουν πετύχει στη φύτευση όλα τα είδη των ανοησίες στους εγκεφάλους των τηλεθεατών, για παράδειγμα, η εκπληκτική ιδέα ότι η Γη μας είναι ένας ζωντανός, νομίζοντας οργανισμό και ότι αστραπή μπάλα με κάποιο τρόπο εμπλέκονται στη διαδικασία σκέψης. Την ίδια στιγμή «εντελώς αξιόπιστη γεγονός" αναφέρεται: ένα άτομο πέθανε εξαιτίας της αστραπής μπάλα, αλλά τα εσωτερικά όργανα του κάηκαν ολοσχερώς και το δέρμα και τα ρούχα του παρέμεινε άθικτη. Θα καταβάλουμε τον αναγνώστη και δεν θα αφηγούνται την συλλογή των παραλογισμών συντρίβοντας κάτω για τους θεατές σε αυτές τις ταινίες.

Εφημερίδες και περιοδικά προσπαθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο για να κάνουν τη δική τους συμβολή για την αιτία της μετατροπής του πληθυσμού σε ανόητοι. Στις 14 Αυγούστου 2008, το σχόλιο του δημοσιογράφου Ναντέζντα Ποπόβα δημοσιεύθηκε στην «Argumenty Nedeli [Επιχειρήματα της εβδομάδας]", "Μια αυθόρμητη καύση ενός ατόμου συνέβη στην Αγία Πετρούπολη". Η περίπτωση που περιγράφεται * δεν κάνει μέσα μαζικής ενημέρωσης μας δείχνουν καλά, αλλά, δυστυχώς, είναι αρκετά τυπικό.

Στις 27 Ιανουαρίου του 2009 ο Οργανισμός Interfax διακρίθηκε. Είναι οργάνωσε μια συνέντευξη Τύπου για το θέμα, «Η αστάθεια της ταχύτητας του φωτός έχει αποδειχθεί από τα αποτελέσματα μιας που μόλις ολοκλήρωσαν το πείραμα, το θάνατο της θεωρίας της σχετικότητας, και την απελπισία της εκκίνησης του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων" . Εκτός από πέντε συνεργάτες του κύριου αστέρι αυτής της παράστασης ήταν Dzhabrail Baziyev? μόνο οι δημοσιογράφοι πήραν μέρος στη συνέντευξη Τύπου. Ούτε ένας επαγγελματίας φυσικός ήταν στο δωμάτιο που θα μπορούσε να έχει αντιρρήσεις επί της ουσίας με τον κ Baziyev και της εταιρείας. Ένα μέλος της Επιτροπής για την καταπολέμηση της ψευδοεπιστήμη, Διδάκτωρ Physicomathematical Επιστημών RF Polishchuk που έμαθε για το σόου στο στάδιο της προετοιμασίας, έγινε δεκτή η διαπίστευση και είναι σαφές για ποιο λόγο. Πολύ πριν από τα γεγονότα που περιγράφονται, (στις 26 Αυγούστου 2001) που οργάνωσε το RIA Novosti σε συνέντευξη Τύπου της ομάδας της Β Sobolev από Βόλγκογκραντ. Αυτή η ομάδα ανακοίνωσε επτά μεγαλοπρεπείς ευρήματα, μεταξύ των οποίων ήταν ακόμη μια αέναη πηγή ενέργειας. Φυσικά, δεν καλούμε τους φυσικούς, αλλά πολλά μέλη της Επιτροπής για την καταπολέμηση της ψευδοεπιστήμη (Ακαδημαϊκός Β Rubakov, Καθηγητής SP Kapitsa, και Διδάκτωρ Physicomathematical Επιστημών RF Polishchuk) ήταν, ωστόσο, σε θέση να μπει σε συνέντευξη Τύπου την τελευταία στιγμή. Οι συγγραφείς των ευρημάτων φάνηκε αρκετά χλωμό παρουσία της επαγγελματικής τους φυσικούς του υψηλότερου επιπέδου. Το σύνολο του παιχνιδιού ήταν απόλυτα χάλασε από τους φυσικούς και τους συντάκτες των «ανακαλύψεις» δεν έλαβε το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Στην περίπτωση του Δ Baziyev ο τύπος αντέδρασαν με «την κατάρρευση της θεωρίας της σχετικότητας» που παρασκευάζεται από ένα Τελευταίων Ημερών φωτιστικό της επιστήμης. Ακόμη και ένα τέτοιο σεβαστό εφημερίδα Izvestiya απάντησε με ένα σχόλιο επικαλούμενη δήλωση Δ Baziyev ότι «η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν έχει θανάσιμο πλήγμα".

Κάποιος θα σκεφτόταν ότι ακόμη και οι δημοσιογράφοι που είναι μακριά από την επιστήμη, αλλά που θέλουν να υποβάλει έκθεση σχετικά με τα γεγονότα χωρίς προκατάληψη θα μπορούσαν να έχουν καταλάβει ότι υπάρχουν πολλά στην ιστορία Baziyev του που είναι αμφίβολη. Το 1994 Δ Kh. Baziyev δημοσίευσε ένα βιβλίο «Οι Αρχές μιας ενοποιημένης θεωρίας της Φυσικής» [Μόσχα, Pedagogika Εκδοτικός Οίκος]. Το "παρουσιάζει τα 100 πιο πρόσφατες ανακαλύψεις και περισσότερα από 100 νέα θεμελιώδεις σταθερές που επέτρεψε επίσης ο συγγραφέας για να δημιουργήσετε μια πραγματική θεωρία της φυσικής στις οποίες δεν υπάρχουν συγκρούσεις με υλικό που συγκεντρώθηκε πειραματικά κατά τα τελευταία 400 χρόνια" .Μήπως κάποιος, για παράδειγμα, να είναι περίεργος για το αν αυτές οι «τελευταίες ανακαλύψεις" και "θεμελιώδεις σταθερές"υποβλήθηκαν στην κρίση της επιστημονικής κοινότητας; Η απάντηση θα είναι αρνητική. Baziyev δεν έχει δημοσιεύσεις σε φυσική σε επιστημονικά περιοδικά. Παρ 'όλα αυτά, ήταν κατηγορηματικά αναφερθεί σε ένα δελτίο Τύπου, «η ανακάλυψη της electrino έχει γίνει το πιο σημαντικό γεγονός στην παγκόσμια ιστορία της Φυσικής, καθόσον έχει αποδειχθεί ότι το σωματίδιο είναι ο φορέας του μαγνητικού πεδίου και ο φορέας του ηλεκτρικού ρεύμα, και ενεργεί ως ένα φωτόνιο σε όλες τις μορφές της ακτινοβολίας " , κ.λπ. Ένας από τους ισχυρισμούς του «μια ομάδα επιστημόνων" είναι ότι η ανακάλυψη του electrino επιτρέπει την ενέργεια που πρέπει να λαμβάνονται για τις ανάγκες της ανθρωπότητας από ?? της Γης μαγνητικό πεδίο. Φυσικά, τα χρήματα είναι αναγκαία για την έρευνα για να πάρει αυτό αποθήκη. Το αποτέλεσμα μπορεί ήδη να προβλεφθεί σήμερα: τα χρήματα θα «κεκτημένα», αλλά δεν θα καταφέρουν να προσελκύσουν ενέργεια.

Baziyev καταφέρει να «ζυγίζουν» την electrino (μάζα του κατέληξε να είναι το ένα εκατοστό της μάζας του ηλεκτρονίου, το μόνο στοιχειώδες σωματίδιο που ανακαλύφθηκε από παλιά φυσικής που ((το σωματίδιο)) Δ Baziyev δεν απορρίπτει).Εκείνος πήρε ειδικοί από την Διεθνή Ακαδημία της Πληροφορικής (ΠΣΕ) και το NS Kurnakov Ινστιτούτο Γενικής και Ανόργανης Χημείας του RAN που συμμετέχουν στο έργο, ώστε να "ζυγίσει" το electrino. Λοιπόν, όσον αφορά τους «ειδικούς» από την ΠΣΕ, κανείς στην επιστημονική κοινότητα λαμβάνει σοβαρά υπόψη τα αποτελέσματά τους. Αρκεί να ανακαλέσουν τις εν λόγω "ανακαλύψεις" της ύπαρξης των αρνητικών θερμοκρασιών στην απόλυτη κλίμακα Κέλβιν ή το παράλογο αποτελέσματα για την ύπαρξη της ταχύτητας του φωτός στο κενό εντός του εύρους των 400.000 χιλιομέτρων / sec έως ένα μέτρο / δευτερόλεπτο του κ Ι. Yuzvishin, ο πρώτος Πρόεδρος του ΠΣΕ! Όσον αφορά το NS Kurnakov Ινστιτούτου, ο διευθυντής του, Αντεπιστέλλον Μέλος της RAN VM Novotortsev, δεν έχει ποτέ ακούσει Baziyev και αρνείται κατηγορηματικά τη συμμετοχή του Ινστιτούτου σε πειράματα για τον προσδιορισμό της μάζας του electrino.

Ένα πείραμα για να μετρήσει την ταχύτητα του φωτός σε ορισμένες περιοχές του φάσματος βάσει των οποίων Baziyev κήρυξε την «κατάρρευση της θεωρίας της σχετικότητας» ήταν, σύμφωνα με τον ίδιο, η οποία διεξήχθη στο Ινστιτούτο του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας της Μηχανικής. Yu. Μ Okunev, ο διευθυντής του Ινστιτούτου, αρνείται επίσης πραγματοποιούν τα πειράματα στο Ινστιτούτο του. Λοιπόν, δεν δημοσιογράφος πρέπει να έχουν ειδικές γνώσεις που πρέπει να πειστεί ότι είναι απλά να τον εξαπατούν; Όχι, βέβαια, χρειάζονται μόνο την επιθυμία να διερευνήσει.

Ένα ακόμα "φωτιστικό της επιστήμης", VS Petrosyan, ο πρωτοπόρος του «gravitonics, ενιαία φυσική", η "θεωρητική βάση μιας νέας επιστήμης», ο Πρόεδρος της «Ακαδημίας Νέα Θεωρητικής (ANTN), την« Ακαδημία Gravitonics "έσπρωξε τον τρόπο του στην κυβέρνηση με προτάσεις για να ξεκινήσει η μελέτη ενός νέου επιστημονική εικόνα του κόσμου που δημιουργήθηκε στη χώρα μας: gravitonics, ενωμένη φυσικής (τη βάση των υπο-πρωτονίων, υπο-ηλεκτρονίων, και υπο-φωτονίων φυσικής, ένα ενοποιημένη θεωρία του πυρήνα, κλπ).

Ο αναγνώστης έχει προφανώς καταλάβει ότι εδώ είμαστε δέκα χρόνια μπροστά από ολόκληρο τον κόσμο. Σύμφωνα με τον Petrosyan, «η ενιαία βασική, πραγματικά στοιχειώδες σωματίδιο, του οποίου όλα τα υπόλοιπα στοιχειώδη σωματίδια"αποτελούνται είναι βαρυτόνια. Με τη σειρά του, το ηλεκτρόνιο (ποζιτρόνιο) "αποτελείται από ένα τεράστιο αριθμό πολύ μικρών χαμηλότερου επιπέδου υπο-σωματίδια» , βαρυτόνια. Με βάση το νέο «ενιαίο φυσική" Ο κ Petrosyan υπόσχεται στην κυβέρνηση μάννα, από την ενέργεια υπο-πρωτονίων με την κυκλοφορία του «γιγαντιαία ενέργειας χωρίς ταίρι από την ενέργεια του ατομικού πυρήνα" για τον έλεγχο των διαδικασιών της βαρύτητας με το δημιουργία και εφαρμογή προηγμένων μεταφοράς με βάση graviplanes. Ένα πράγμα που στέκεται εμπόδιο: ο συγγραφέας του "ενιαίου φυσική" δεν έχει δημοσιεύσεις σε περιοδικά με κριτές φυσική και η επιστημονική κοινότητα δεν ξέρει τίποτα για τον ίδιο είτε φυσική ή του.Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος δημοσίευσε ένα «Ενιαίο μαθήματος της Φυσικής" σε τρεις τόμους (Μόσχα, Gravitonika Εκδοτικός Οίκος, 2002 - 2005) με τη συμμετοχή της λαμπρής Ρώσοι επιστήμονες γνωστό στον κόσμο. Οι συγγραφείς συλλογικό του τρίτομο έργο εμφανίζεται ως εξής: "VS Petrosyan, με τη συμμετοχή του RAN ακαδημαϊκοί AF Αντρέγιεφ, ST Belyayev, Διδάκτωρ Physicomathematical Επιστημών BM Bololovsky, και Ακαδημαϊκών του RAN VL Ginzburg και Yu Α Osip». Yan). Η εξαιρετική Αμερικανός φυσικός καθηγητής Sheldon L. Glashow προστίθεται στον όγκο των τριών. VS εκφράζει ευγνωμοσύνη προς όλους τους προαναφερθέντες επιστήμονες "για τη συμμετοχή στην ανάπτυξη της ενοποιημένης θεωρίας".Επιπλέον, λέει ότι «η ANTN, η ' Ακαδημία των Gravitonics », θα εργαστεί σε στενή συνεργασία με τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών". Και επιπλέον, «όλοι οι συνεργάτες μου είναι από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, και τα αποτελέσματά μας με βάση τα υψηλά επιτεύγματα του έτρεξε και τον κόσμο της επιστήμης και να δω η Ακαδημία της Νέας Θεωρητικής, η «Ακαδημία Gravitonics», ως συνδεδεμένο μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών ".

Πρώτον, ο κ Petrosyan, είναι απαραίτητο για την RAN να δείτε Ακαδημία σας ως συνδεδεμένο μέλος της, αλλά αναγκάζεται να αρνηθεί μια τέτοια τιμή. Μια έρευνα των επιστημόνων τους οποίους V. Petrosyan που ασχολούνται με την ανάπτυξη και τη δημιουργία της «ενιαίας φυσικής" και τη δημιουργία της τρίτομο έργο χωρίς την άδεια των προτέρων, δείχνει ότι κανένας από αυτούς δεν ήξερε τίποτα για είτε Petrosyan ή φυσικής του. Δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε αυτές τις ίδιες ερωτήσεις Yu. Α Osip'yan, ο οποίος πέθανε πρόσφατα, αλλά κατάφερε να ανακαλύψει ότι δεν υπήρχε "Osip'yan Επιτροπή, η οποία ασχολείται με« την ιδέα ενός προγράμματος κατάρτισης ενός ενιαίου μάθημα στη φυσική " στο οποίο περιλαμβάνονται οι παραπάνω επιστήμονες. Αυτό είναι ένα ψέμα.

Οι δύο «μόνη αξιόπιστη" διδασκαλίες των κ.κ. Baziyev και Petrosyan είναι ριζικά διαφορετικό το ένα από το άλλο. Ποιο από τα δύο είναι το πιο αξιόπιστο; Είναι παράλογο να ερευνήσει το εξής: κάθε ένα από αυτούς τους άνδρες έχουν πει τόσα πολλά ψέματα.

Κανείς δεν ξέρει πόσα άλλα τέτοια "επιστήμονες" που παρασιτούν Ρωσία στο όνομα της επιστήμης. Πολλές επιχειρήσεις τρέφονται με thermogenerators δίνη που παράγουν δήθεν περισσότερη ενέργεια από όση χρησιμοποιούν από την [ηλεκτρικό] δικτύου (με κάποια αναίδεια υπόσχονται% απόδοση 500!). Αλίμονο, μόνο στην ψευδοεπιστήμη είναι ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας δεν ισχύει ?? Υπάρχουν «επιστήμονες» που αναπτύσσουν μια νέα φλέβα στα όρια της φυσικής και της βιολογίας. Αυτοί (η πρώτη στον κόσμο!) Μαθαίνουν να μετρούν τη συγκεκριμένη ροή της εντροπίας ενός ατόμου.Φυσικά, έχουν λάβει ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας (που δεν δίνουν διπλώματα ευρεσιτεχνίας μόνο για αυτό!). Εντροπία, το επίπεδο της στον οργανισμό ενός ατόμου, και η ροή υπολογίζεται από την επίδραση σε ένα πρόσωπο της προσευχής, αυτο-ύπνωση, διαλογισμό, κ.λπ. Με μια λέξη, μια φαντασίωση ψευδοεπιστήμη που υπερβαίνει κάπως την ιδέα της ιστορίας του γυμνού αυτοκράτορα.

Μεγάλη αναστάτωση έχει προκληθεί στη Ρωσία μετά τη δήλωση της πρώην συντρόφου του Πούτιν ότι ο πρώην άνδρας της έχει πεθάνει εδώ και δύο χρόνια! Μήπως, τελικά, ξέρει κάτι;

Η πρώην σύζυγος του Βλαντιμίρ Πούτιν, Λουντμίλα, αποκάλυψε ότι ο πρώην άνδρας της έχει πεθάνει εδώ και δύο χρόνια και πως η ρωσική κυβέρνηση τον αντικατέστησε με έναν σωσία του!

"Ο σύζυγός μου είναι νεκρός εδώ και καιρό. Ένα βράδυ μπήκαν στο σπίτι τα έκαναν γυαλιά καρφιά και τον άρπαξαν. Μετά από ένα μήνα επέστρεψε ένας άλλος άνθρωπος, ο σωσίας του", είπε η πρώην σύζυγος του Ρώσου προέδρου και οι περισσότεροι έσπευσαν να τη χαρακτηρίσουν "τρελή".

Ωστόσο, κάτι ανάλογο είχε υποστηρίξει κατά το παρελθόν και ο γνωστός συνωμοσιολόγος - ερευνητής Jones, ο οποίος, μάλιστα, είχε παρουσιάσει με φωτογραφίες τις διαφορές που υπάρχουν στο πρόσωπο του πραγματικού Πούτιν και του "κλώνου" του.

Αυτές οι φωτογραφίες κυκλοφορούν εκ νέου στα ρωσικά ΜΜΕ και έχουν προκαλέσει τις τελευταίες ώρες μεγάλη αναστάτωση στο ρωσικό λαό.

Δείτε τις με τα αρχικά σχόλια στα αγγλικά, ώστε να αποφευχθούν οι παραφράσεις... 

As you can see, the double you saw on Monday is sporting a scar or patch of hair missing from his left eyebrow. Here is the real Putin, the double seems bloated and out of place. Sweaty and drugged up double on March 16, 2015 Real Putin in Middle Fake Putin Top, as you can see, the hands and fingers are way diffirent. The sizes are way off Check out the scar or Mole left side under this "Putins" Nose No scar/mole on this Putin, how many doubles does Putin have? Pay Close Attention to the "real" Putin's left ear, the lobe. Now take a look at The fake Putin from March 16th Whats going on here? Oh I know, The Russians are trolling and The Real Putin got Whacked

ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΚΑΤΗΧΗΣΗ! Αν νομίζετε πως η «Ελλαδική Εκκλησία» καταδυναστεύει μόνο το ταλαίπωρο υπουργείο α-παιδείας και α-λογίας (γνωστό και ως Παιδείας και ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ!) κάνετε μεγάλο λάθος.   Η εκκλησία στις μέρες μας (21ος αιώνας!), έχει διεισδύσει κανονικά και θεσμοθετημένα και στα Υπ. Εξωτερικών, Πολιτισμού, Δημόσιας Τάξης και ιδιαίτερα στο Εθνικής Άμυνας!   Η χριστιανική κατήχησή της δεν περιορίζεται στα σχολεία όλων των βαθμίδων. Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός στηρίζει την εκκλησία και την προπαγάνδα της, ώστε ούτε λεπτό στη ζωή μας να στερηθούμε την -με το ζόρι- «θεόσταλτη» προσφορά της!   Δείτε τα παρακάτω και βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Σημειώστε ακόμη ότι θρησκευτική υπηρεσία έχουν το Λιμενικό, η Πυροσβεστική και η Ελληνική Αστυνομία. Και διερωτάται ο κάθε απλός πολίτης: πού είναι το ανεξίθρησκο κράτος; Μπορεί ένας μη ορθόδοξος να προσληφθεί στις παραπάνω υπηρεσίες; Το Σύνταγμα ορίζει βέβαια ως επίσημη θρησκεία του κράτους τη χριστιανική, πουθενά όμως δε λέει πως είναι και υποχρεωτική για τον κάθε πολίτη, ένστολο ή όχι.   Μ' όλο αυτό το σφιχταγκάλιασμα των πάντων απ' το παπαδαριό, δε βλέπω σε τι διαφέρουμε πια από τις μουσουλμανικές χώρες, αφού έχουμε γίνει ήδη μουσουλμανικότεροι των μουσουλμάνων! Και απορώ πώς μας ανέχεται πλέον η Ευρώπη. Ή μήπως το ίδιο κλίμα επικρατεί κι εκεί; Όποιος γνωρίζει, ας με διαφωτίσει, έχουν οι ευρωπαϊκοί στρατοί, οι αστυνομίες, οι πυροσβεστικές τους κ.λ.π. θρησκευτικές υπηρεσίες; Υπηρετούν σ' αυτές στρατιωτικοί ιερείς με βαθμούς ταγματάρχη και άνω; Ταξιδεύουν οι ιερωμένοι τους με στρατιωτικά ελικόπτερα και αεροπλάνα; Υποχρεώνονται με το ζόρι οι ένστολοι να παρακολουθούν θρησκευτικές τελετές;   ΘΕΜΑ: Θρησκευτική Αγωγή   1. Αποστέλλεται το πρόγραμμα θρησκευτικής αγωγής μηνός όπως στο Παράρτημα «Α».   2. Στις αγιαστικές πράξεις και ομιλίες, να παρευρίσκονται όλοι οι εκτός υπηρεσίας ασφαλείας αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατεύσιμοι οπλίτες και το πολιτικό προσωπικό.   3. Με φροντίδα των στρατοπεδαρχών, να διευθετείται και προετοιμάζεται κατάλληλα ο χώρος διεξαγωγής, σύμφωνα με τα καθοριζόμενα στο (α) σχετικό.   4. Ο χρόνος των παραπάνω συγκεντρώσεων να καταχωρείται στα εβδομαδιαία προγράμματα των μονάδων.   5. Οι διοικητές των μονάδων παρακαλούνται:   α. Να ενημερώνουν το προσωπικό τους για το χρόνο επίσκεψης του Στρατιωτικού Ιερέα και για τη δυνατότητα συμμετοχής του στο Μυστήριο της Εξομολόγησης, με την ευκαιρία της επίσκεψής του.   β. Να παροτρύνουν το προσωπικό των μονάδων τους να συμμετέχει στις Ιερές ακολουθίες των Κυριακών και των εορτών, στις κατά τόπους ενορίες και να το διευκολύνουν για το σκοπό αυτό.   6. Επισημαίνεται η προετοιμασία των Φυλακίων και η παρουσία του αρμόδιου Δκτού Λόχου Προκαλύψεως σε κάθε φυλάκιο, συνοδεύοντας τον Στρ/κό Ιερέα σύμφωνα με το πρόγραμμα.   Ακριβές αντίγραφo Ταξίαρχος....................................   Δ ι ο ι κ η τ ή ς  

Και αλλού:   α. Η διεξαγωγή των υπόψη δραστηριοτήτων να καταχωρείται οπωσδήποτε στα αναλυτικά εβδομαδιαία προγράμματα όλων των Μονάδων - Ανεξ. Υπομονάδων, τα οποία υποβάλλονται κάθε Δευτέρα για την επόμενη εβδομάδα.   β. Η έγκαιρη ενημέρωση όλου του προσωπικού για την ημέρα δραστηριότητας θρησκευτικής αγωγής, να εξασφαλίζεται με ανάλογη επισήμανση στο γενικό προσκλητήριο μονάδος κάθε Παρασκευή (εφόσον υπάρχει προγραμματισμός για την επόμενη εβδομάδα) και με ευκαιριακή ανακοίνωση για συγκέντρωση κατά την ημέρα και ώρα της δραστηριότητας.   γ. Οι Διοικήσεις των Μονάδων - Ανεξ. Υπομονάδων να λαμβάνουν ιδιαίτερη μέριμνα ώστε, κατά την προγραμματισμένη ημέρα και ώρα, να ρυθμίζονται ανάλογα οι διάφορες λειτουργικές δραστηριότητες των μονάδων και στρατοπέδων, για την εξασφάλιση της καθολικής συμμετοχής του στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού.   δ. Κατάλληλη προετοιμασία και διευθέτηση του χώρου διεξαγωγής των υπόψη δραστηριοτήτων να γίνεται έγκαιρα και κατόπιν συνεργασίας με τον Στρκό Ιερέα, για την εξασφάλιση των σωστών και επιβαλλομένων συνθηκών τέλεσης του εκάστοτε προγράμματος. Επισημαίνεται η εκτίμηση των αναγκών και ο προγραμματισμός προμήθειας απαραίτητων υλικών, εφόσον δεν υπάρχουν στο Στρατόπεδο (Τράπεζα, τραπεζομάντηλο, γυάλινη λεκάνη ύδατος, επιτραπέζια κηροπήγια, επιτραπέζιο θυμιατήρι, αναλόγιο τοποθετήσεως εικόνος, κηροστάτης, επιτραπέζιος σταυρός κ.λ.π).   ε. Κατά την εφαρμογή του προγράμματος στα Φυλάκια Προκαλύψεως, να παρίσταται σε κάθε Φυλάκιο ο Δκτής του αντιστοίχου Λόχου Προκαλύψεως και ο Δκτής του Τάγματος Προκαλύψεως κατά την κρίση του.   3. Οι Διοικήσεις των Μονάδων - Ανεξ. Υπομονάδων να παροτρύνουν το προσωπικό για την παρακολούθηση της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας στους κατά τόπους Ιερούς Ναούς, διευκολύνοντας την έξοδο των εκκλησιασθέντων μέχρι 12.00 ώρας.   4. Στην έδρα της Ταξιαρχίας, κατά τις Κυριακές, στον Ι.Ν. Αγ.......................................να προσέρχεται για παρακολούθηση το παρακάτω κατ' ελάχιστον προσωπικό, με μέριμνα του ΕΑΣ Στρ/δου:................................   5. Η παρούσα Διαταγή αποτελεί Διαταγή Διαρκούς Ισχύος και να τηρείται κατά τα προβλεπόμενα.

Οι φανταστικοί διωγμοί των χριστιανών «μαρτύρων»

Οι "άγιοι" Δέκα

Είναι ευρέως διάχυτη η εντύπωση σήμερα, πως οι χριστιανοί, σχεδόν αμέσως μετά την σταύρωση του Ιησού, υπέστησαν ανελέητους διωγμούς, μέσα απ' τους οποίους αναδείχθηκαν πάμπολλοι «μάρτυρες». Ως βασικά αίτια, προβάλλονται από την Εκκλησία, η πίστη τους στον Χριστό, ή άρνησή τους να προσκυνήσουν είδωλα κ.λπ.

Για πολλούς αφελείς και εύπιστους σημερινούς χριστιανούς, αυτό το «σενάριο» εξακολουθεί να αποτελεί μια εύπεπτη «αλήθεια» που τονώνει ακόμη περισσότερο το ειδικό βάρος του θρησκευτικού τους συναισθήματος. Η πραγματική ιστορία όμως, ελάχιστη σχέση έχει με την «ιστορία» που έχει εφεύρει η Εκκλησία (συνήθως μέσα από πλαστογραφίες και παραποίηση των γεγονότων).

Είναι απορίας άξιον, πως η Εκκλησία κάνει λόγο για διωγμούς των χριστιανών, απ' τον πρώτο κιόλας αιώνα, όταν την εποχή εκείνη, ο Χριστιανισμός ως θρησκεία ήταν ασήμαντος με σχετικά λίγους οπαδούς. Αν παραβλέψουμε το παράδοξο (;) γεγονός, πως η μανία καταδιώξεως και η «μαρτυρολαγνία» είχαν αρχίσει να φουντώνουν κυρίως μετά τον 3ο με 4ο αιώνα, ένα βήμα δηλαδή πριν την οριστική επικράτηση του Χριστιανισμού, η απορία μεγαλώνει, αν αναλογιστεί κανείς, πως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, επιδείκνυε μια παροιμιώδη ανοχή στις επιμέρους θρησκείες των υπηκόων της, λεγόταν χαρακτηριστικά, πως «πιο εύκολα συναντάς έναν θεό στη Ρώμη, παρά άνθρωπο»

Η απάντηση στην απορία, είναι πως το πρόβλημα δεν ήταν η θρησκεία αυτή καθ' αυτή, αλλά η εν γένει συμπεριφορά των ακραίων οπαδών του Χριστιανισμού, που αντιμετωπίζονταν από τον ρωμαϊκό λαό με μεγάλη επιφύλαξη. Παρ' ότι επιζητούσαν την ανεκτικότητα για την θρησκεία τους, οι ίδιοι χλεύαζαν και ύβριζαν τους θεούς των άλλων θρησκειών, περιφρονούσαν τους ειδωλολάτρες, ενώ απουσίαζαν επιδεικτικά από την δημόσια ζωή. Σε σχέση με την αυτοκρατορία, οι περιπτώσεις για τις οποίες αντιμετώπισαν οργανωμένες διώξεις ήταν πολύ συγκεκριμένες:

Περιφρονούσαν το κράτος, αρνούνταν την λατρεία τού αυτοκράτορα, πραγματοποιούσαν μυστικές νυχτερινές συναντήσεις και θεωρήθηκαν δημιουργοί ή συνένοχοι πολιτικών συνωμοσιών, και το πιο βασικό ίσως· αρνούνταν την στράτευση στον ρωμαϊκό στρατό (ή λιποτακτούσαν) και μάλιστα σε εποχές που η αυτοκρατορία αντιμετώπιζε εξωτερικούς κινδύνους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν εξαπολύθηκε ένα «προγκρόμ» με «αμέτρητα θύματα» όπως πιστεύεται, αλλά οι όποιοι συστηματικοί διωγμοί (που χρεώνονται κυρίως σε τρία πρόσωπα: Δέκιος, Βαλεριανός, Διοκλητιανός), εφαρμόστηκαν κυρίως σε ακραία στοιχεία του Χριστιανισμού, που θεωρούνταν απειλή για την σταθερότητα της αυτοκρατορίας.

Οι περισσότερες Πράξεις Μαρτύρων είναι πλαστογραφημένες

Θεωρούνται όμως στο σύνολό τους ως ιστορικά ντοκουμέντα, πλήρους αξίας. Ολόκληρος χείμαρρος πλαστογραφιών έγινε σχετικά με τους αρχαίους διωγμούς των χριστιανών: όσο λιγότεροι πραγματικοί μάρτυρες, τόσο περισσότερες πλαστογραφημένες Πράξεις Μαρτύρων.

Αρχικά οι χριστιανοί πλαστογραφούσαν από τον 2ο αιώνα και μετά αυτοκρατορικά διατάγματα ανοχής: όπως το διάταγμα του Αντωνίνου του Ευσεβούς (γύρω στα 180). Ή μια επιστολή του Μάρκου Αυρήλιου προς τη σύγκλητο, στην οποία ο αυτοκράτορας δίνει μαρτυρία για τη διάσωση από χριστιανούς ρωμαϊκών στρατευμάτων που κινδύνευαν να πεθάνουν από τη δίψα. Οι χριστιανοί πλαστογράφησαν και μια επιστολή του τοποτηρητή Τιβεριανού προς τον Τραϊανό σχετικά με τη δήθεν αυτοκρατορική διαταγή να δοθεί τέλος στον αιματηρό διωγμό· πλαστογράφησαν ένα διάταγμα του Νέρβα το οποίο ανακαλεί τα σκληρά μέτρα του Δομιτιανού εναντίον του Αποστόλου Ιωάννη.

Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος Ευσέβιος (στηριζόμενος στον Ανατολίτη χριστιανό Ηγήσιππο, τον συγγραφέα πέντε βιβλίων με τον τίτλο «Υπομνήματα») αναφέρει μάλιστα ότι ο ίδιος ο Δομιτιανός απελευθέρωσε «το συγγενή του Κυρίου», αφού τον είχαν συλλάβει ως απόγονο του Δαβίδ, και διέταξε «να σταματήσουν το διωγμό της Εκκλησίας».

Αλλά, ενώ αρχικά οι χριστιανοί πλαστογραφούσαν ντοκουμέντα για την απαλλαγή τους από τους αυτοκράτορες, τελικά, όταν παρήλθαν οι διωγμοί τους και άρχισαν οι ίδιοι να διώκουν με πολύ χειρότερο τρόπο τους ειδωλολάτρες, πλαστογραφούσαν ντοκουμέντα για την ενοχοποίηση των ειδωλολατρών ηγεμόνων. Από τη μια πλευρά πλαστογραφούσαν δηλαδή αδιάκοπα μεγάλο αριθμό αντιχριστιανικών διαταγμάτων και εγκυκλίους αυτοκρατόρων και τοποτηρητών (ιδιαίτερα κατά τον όψιμο 3ο αιώνα), δήθεν δημόσια έγγραφα τα οποία υπάρχουν στις μη ιστορικές Πράξεις Μαρτύρων, και από την άλλη πλήθος μαρτυρίων. Αμέτρητοι είναι οι χριστιανοί οι οποίοι εμφανίζονται ως αυτόπτες μάρτυρες σε όλα τα εντελώς μυθικά πάθη ή τις εξιστορήσεις της ζωής των μαρτύρων.

Ήδη ο πρώτος δήθεν διωγμός την εποχή του Νέρωνα, ο οποίος για δύο χιλιετίες έκανε αυτόν τον αυτοκράτορα να μοιάζει με τέρας μοναδικό στο είδος του το οποίο έγδερνε χριστιανούς, δεν ήταν καν διωγμός κατά των χριστιανών, αλλά μια δίκη για εμπρησμό. Ακόμη και οι εχθρικοί προς το Νέρωνα ιστορικοί Τάκιτος και Σουητώνιος έκριναν τη δίκη ως δίκαιη και συνετή -«ο ίδιος ο χριστιανισμός δεν συζητήθηκε καθόλου» γράφει ο ευαγγελικός θεολόγος Carl Schneider. Αλλά και η «Ιστορία του Χριστιανισμού» του καθολικού θεολόγου Michel Clevenot διαπιστώνει «ότι ούτε ο Νέρων, ούτε η αστυνομία του, ούτε οι Ρωμαίοι δεν θα πρέπει να πίστευαν ότι επρόκειτο για χριστιανούς. Αυτοί κινούνται ακόμη πάρα πολύ στα σκοτεινά και είναι πολύ ολιγάριθμοι, για να αποτελούσε η εκτέλεση τους αντικείμενο του δημόσιου ενδιαφέροντος»

Αλλά καθώς οι καθολικοί θεολόγοι δεν τα πάνε και πολύ καλά με τη λογική, ή μάλλον δεν τους επιτρέπεται να τα πηγαίνουν καλά, ο Clevenot -αφού σημειώνει πρώτα την «εντυπωσιακά» καλή μνήμη που άφησε ο αυτοκράτορας Νέρων στους Ρωμαίους- κλείνει το κεφάλαιο του σχετικά με τον εμπρησμό της Ρώμης τον Ιούλιο του 64 ως εξής: στη μνήμη των χριστιανών ζει ακόμη και σήμερα ως αιμοσταγής τρελός. Και αυτό, λέει, είναι «ίσως (!) παρ' όλα αυτά η καλύτερη απόδειξη για το ότι οι χριστιανοί πρέπει πράγματι να προσμετρηθούν στα θύματα της φοβερής σφαγής του Ιουλίου του έτους 64».

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δίκη δεν έπαιξαν κανέναν ή πολύ δευτερεύοντα ρόλο τα θρησκευτικά κίνητρα. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι επιχειρήσεις του Νέρωνα περιορίστηκαν στους χριστιανούς της Ρώμης. Ναι μενπλαστογράφησαν αργότερα έγγραφα, τα οποία τοποθετούν μαρτύρια και αλλού, στην Ιταλία και στη Γαλατία, αλλά, γράφει ο καθολικός θεολόγος Ehrhard, «όλες αυτές οι Πράξεις Μαρτύρων δεν έχουν ιστορική αξία».

Η ανοχή των Ρωμαίων ήταν συνήθως μεγάλη από θρησκευτικής άποψης.

Ανοχή έδειξαν ακόμη και στους Ιουδαίους, τους διασφάλισαν πλήρη θρησκευτική ελευθερία, ακόμη και μετά τον ιουδαϊκό πόλεμο δεν απαίτησαν να λατρεύουν τους θεούς του κράτους και τους απάλλαξαν και από τις υποχρεωτικές θυσίες υπέρ του αυτοκράτορα. Έως και τις αρχές του 3ου αιώνα το μίσος εναντίον των χριστιανών, οι οποίοι συμπεριφέρονταν σαν να ήταν μοναδικοί, οι οποίοι παρ' όλη την ταπεινοφροσύνη(!) αισθάνονταν ως κάτι εντελώς ιδιαίτερο, ως «Ισραήλ του Θεού», «γένος των εκλεκτών», «ιερός λαός», ως «το χρυσό τμήμα», εκπορευόταν κυρίως από το λαό.

Οι αυτοκράτορες θεωρούσαν τον εαυτό τους απέναντι στην περίεργη σέκτα των ασήμαντων ανθρώπων πάρα πολύ ισχυρό για να επέμβουν σοβαρά. «Όσο μπορούσαν απέφευγαν» τις δίκες χριστιανών (Eduard Schwartz). Για δύο ολόκληρους αιώνες γενικά δεν «διώκανε» τους χριστιανούς. 0 αυτοκράτορας Κόμμοδος είχε χριστιανή μετρέσα. Και στη Νικομήδεια το κτίριο της κύριας εκκλησίας των χριστιανών βρισκόταν απέναντι από τα ανάκτορα του Διοκλητιανού. Και κατά τη διάρκεια του ειρότερου πογκρόμ εναντίον των χριστιανών ο καθηγητής ρητορικής του αυτοκράτορα, ο εκκλησιαστικός πατέρας Λακτάντιος, παρέμεινε εντελώς ανέπαφος στο στενότατο περιβάλλον του ηγεμόνα. Ο Λακτάντιος δεν δικάστηκε ούτε κλείστηκε στα μπουντρούμια.

Σχεδόν όλοι γνώριζαν τους χριστιανούς, αλλά δεν ήθελαν να λερώσουν τα χέρια τους με τη δίωξη τους. Αν όμως ήταν καμιά φορά αναγκαίο, επειδή οι μάζες των ειδωλολατρών μαίνονταν, οι υπάλληλοι έκαναν τα πάντα, για να μπορέσουν να απελευθερώσουν πάλι όσους είχαν συλλάβει. Οι χριστιανοί έπρεπε μόνο να εγκαταλείψουν την πίστη τους -και την εγκατέλειπαν κατά μάζες, αυτό ήταν παντού ο κανόνας- και κανείς δεν τους ενοχλούσε πλέον.

Κατά τον πιο αυστηρό διωγμό ακόμη, εκείνον του Διοκλητιανού, το κράτος επέμενε μόνο στην εκτέλεση της υποχρεωτικής θυσίας η οποία επιβαλλόταν από το νόμο για κάθε πολίτη. Μόνο η άρνηση της τιμωρούταν, σε καμία περίπτωση η εξάσκηση της χριστιανικής θρησκείας. Γιατί οι εκκλησίες ακόμη και στους διωγμούς του Διοκλητιανού μπορούσαν να έχουν περιουσία.

Για γενικό και συστηματικό διωγμό των χριστιανών μπορούμε να μιλάμε μόνο την εποχή του αυτοκράτορα Δέκιου το έτος 250. Ως πρώτο θύμα διωγμού πέθανε τότε ο Ρωμαίος επίσκοπος Φαβιανός -και πέθανε στη φυλακή· δεν είχε εκδοθεί θανατική ποινή εναντίον του. Έως τότε όμως η αρχαία Εκκλησία παρουσίαζε ήδη έντεκα από δεκαεπτά Ρωμαίους επισκόπους ως «μάρτυρες» αν και ούτε ένας τους δεν ήταν μάρτυρας! Και να σκεφτεί κανείς ότι ήδη διακόσια χρόνια ζούσαν δίπλα-δίπλα με τους αυτοκράτορες. Και παρ' όλα αυτά ακόμη και στα μέσα του 20ού αιώνα ψεύδονται από καθολικής πλευράς -με τυπογραφική άδεια της Εκκλησίας (και αφιέρωση: «Στην Αγία Θεομήτορα»)- ότι «οι περισσότεροι πάπες πεθαίνουν εκείνη την εποχή ως μάρτυρες» (Ruger).

Ο πάπας Κορνήλιος, ο οποίος απεβίωσε ειρηνικά στη Σιβιταβέκια, σύμφωνα με τις εκκλησιαστικές Πράξεις Μαρτύρων αποκεφαλίζεται. Το ίδιο πλαστές είναι οι Πράξεις οι οποίες καθιστούν το Ρωμαίο επίσκοπο Στέφανο Α' (254-257) θύμα των διωγμών του Βαλεριανού. Ο άγιος πάπας Ευτυχιανός (275-283) λέγεται μάλιστα ότι έθαψε «με τα ίδια του τα χέρια» 342 μάρτυρες, προτού τους συναντήσει ο ίδιος. Την αποστασία πολλών παπών κατά τον πρώιμο 4ο αιώνα προσπάθησαν να καλύψουν παρομοίως με πλαστογραφίες Πράξεων.

To Liber pontificalis, ο επίσημος κατάλογος των παπών, βάζει το Ρωμαίο επίσκοπο Μαρκελλίνο (296-304), ο οποίος έκανε θυσίες στους θεούς και παρέδωσε στον εχθρό τα «ιερά» βιβλία, να μετανοεί αμέσως και να υφίσταται μαρτυρικό θάνατο, πράγμα που δεν είναι παρά πλαστογραφία. Στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο ο ένας πάπας μετά τον άλλο κερδίζει το στέφανο του μάρτυρα -σχεδόν όλα είναι ψέματα και απάτη (χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η λατρεία των μαρτύρων εμφανίστηκε γενικά κατά τα τέλη του 3ου αιώνα).

Ειδικά οι επίσκοποι -ο μαρτυρικός θάνατος των οποίων θεωρείτο ως «κάτι το ανώτερο» σε σχέση με εκείνον των απλών χριστιανών, αφού ακόμη και στον άλλο κόσμο καταλαμβάνουν υψηλότερη θέση στην ιεραρχία- ειδικά οι επίσκοποι σπάνια γίνονταν μάρτυρες. Κατά σωρούς το έβαζαν στα πόδια, πολλές φορές διέφευγαν από χώρα σε χώρα, έφταναν μάλιστα μέχρι τα πέρατα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, φυσικά με ειδική εντολή του Θεού και χωρίς να ξεχνάνε να στέλνουν από την ασφαλή κρυψώνα τους εμψυχωτικές επιστολές σε φυλακισμένους πιστούς κατώτερου βαθμού.

Στην αρχαία Εκκλησία αυτό ήταν τόσο γνωστό, ώστε ακόμη και στις πολυάριθμες πλαστογραφημένες ιστορίες μαρτύρων μόνο λίγοι επίσκοποι φιγουράρουν ως μάρτυρες! Με το ξέσπασμα του τοπικού πογκρόμ, ο πατριάρχης της Αλεξάνδρειας Διονύσιος ήταν σε τέτοια βιασύνη που έφυγε καβάλα σε ασέλωτο ζώο -δικαίως φέρει την προσωνυμία «Μέγας».

Σχεδόν όλοι οι «άγιοι» των πρώτων αιώνων ανακηρύχτηκαν εκ των υστέρων σε «μάρτυρες» «ακόμη και αν είχαν πεθάνει ειρηνικά.

Κάθε ένδοξο πρόσωπο της προκωνσταντίνειας εποχής έπρεπε, βλέπετε, να έχει υποστεί μαρτυρικό θάνατο» (Kotting). Κι όμως «λίγες μόνο» των αποκαλούμενων Acta Martyrum (Πράξεων Μαρτύρων) είναι «γνήσιες και βασίζονται σε γνήσιο αποδεικτικό υλικό» (Syme). Και κυρίως από τον 4ο αιώνα και μετά άρχισαν οι καθολικοί χριστιανοί να «καθαρίζουν» Πράξεις και ιστορίες μαρτύρων που τους φαίνονταν πλαστογραφημένες από «αιρετικούς», κατασκευάζοντας δικές τους πλαστογραφίες. Αναγνώριζαν μεν τα αναφερόμενα θαύματα των Αποστόλων, απέρριπταν όμως τις «ψευδείς διδασκαλίες» οι οποίες υπήρχαν επίσης εκεί.

Έτσι αντέδρασαν ορθόδοξοι πλαστογράφοι όπως ο Ψευδο-Μελίτων, ο Ψευδο-Ιερώνυμος, ο Ψευδο-Αβδίας με δικές τους πλαστογραφίες.

Οι χριστιανικές «Πράξεις Μαρτύρων» δε σταματούν μπροστά σε καμία υπερβολή, καμία αναλήθεια, κανένα «κιτς». Καθώς η Εκκλησία δεν έκανε χρήση του μαρτυρίου της συζύγου του κορυφαίου Αποστόλου και πρώτου πάπα, του Αγίου Πέτρου, για το οποίο παραδίδει στοιχεία κάποιος εκκλησιαστικός Πατέρας, πρώτη γυναίκα μάρτυρας θεωρείται η αγία Θέκλα, αν και λέγεται ότι σώθηκε από κάποιο θαύμα.

Όπως αποδεικνύουν οι «Πράξεις Παύλου και Θέκλας» οι οποίες πλαστογραφήθηκαν από έναν «ορθόδοξο» και έκτοτε διαπλάθουν την ηθική ολόκληρης της χριστιανικής υφηλίου, τα βασανιστήρια ήταν τόσο φριχτά, ώστε να αναρωτιόμαστε ποιος εξακολουθεί να πιστεύει σήμερα αυτά τα πράγματα, ακόμη και ανάμεσα στους πιστούς. Αλλά οι μεγαλύτεροι εκκλησιαστικοί Διδάσκαλοι, ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός, ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο Αμβρόσιος, ο Ιερώνυμος, ο Αυγουστίνος και άλλοι, τα εξιστόρησαν και τα δόξασαν.

Όμορφη κόρη ενός πλούσιου «ιερέα των ειδώλων» από το Ικόνιο, ανοίγει την καρδιά της στον Θεό με το κήρυγμα του Αγίου Παύλου περί εγκράτειας. Τη φανατίζει υπέρ της αγνότητας, έτσι ώστε εκείνη δεν δίνεται στον αρραβωνιαστικό της Θάμυρη, αλλά, αντί αυτού, το σκάει ντυμένη με αντρικά ρούχα με τον Άγιο Απόστολο των εθνών. Αφού τη φέρνουν πίσω, ο γαμπρός και ολόκληρη η ειδωλολατρική οικογένεια προσφέρουν τα πάντα για την επανάκτηση της χριστιανής νύφης του Θεού. αλλά μάταια. Ο Παύλος μαστιγώνεται, διώκεται, η Θέκλα καταδίδεται ως χριστιανή από τον γαμπρό και την ίδια της τη μητέρα, ρίχνεται ολόγυμνη σε λεοπαρδάλεις, λιοντάρια, τίγρεις που βρυχώνται τρομακτικά.

Αλλά τα θηρία ξαπλώνουν σαν αρνιά στα πόδια της και τη γλείφουν με μεγάλη αγάπη. «Τέτοια θαυμαστή μαγεία καλύπτει την παρθενία της», εκθειάζει ο εκκλησιαστικός διδάσκαλος Αμβρόσιος,

«ώστε ακόμη και τα λιοντάρια τής καταθέτουν το θαυμασμό τους: αν και ήταν πεινασμένα, δεν τα παρέσυρε το φαγητό· αν και ήταν εξερεθισμένα, δεν τα παρέσυρε η βία· αν και τα κέντριζαν, ο θυμός τους δεν φούντωνε· αν και ήταν συνηθισμένα, η συνήθεια δεν τα πτοούσε· αν και άγρια, η φύση δεν τα εξουσίαζε πλέον. Έγιναν διδάσκαλοι της ευσέβειας, τιμώντας τη μάρτυρα, όπως και διδάσκαλοι της αγνότητας, αφού γεύονταν μόνο τα πέλματα της παρθένου, με τα μάτια χαμηλωμένα στο χώμα, σαν από ντροπή, ώστε τίποτα το αρσενικό, ακόμη κι αν ήταν ζωώδες, να μην κοιτάξει τη γυμνή παρθένο». Θεούλη μου, Θεούλη μου!

Τώρα η μνηστή του Θεού πηγαίνει στην πυρά στη Ρώμη.

Αλλά ανάμεσα στις πυρωμένες φλόγες μένει αλώβητη. Καταλήγει σε ένα λάκκο με φίδια, όπου όμως οι απεχθείς οχιές, προτού προλάβουν να γλείψουν πάλι τρυφερά τη Θέκλα, κεραυνοβολούνται από αίθριο ουρανό. Και αργότερα αποφεύγει όλες τις παγίδες του Σατανά. Μια φορά ρίχνεται σε μια δεξαμενή γεμάτη θαλάσσιους ελέφαντες με την κραυγή: «Στο όνομα του Ιησού Χριστού δέχομαι την τελευταία ημέρα τη βάπτιση». Αλλά τελικά δεν είναι το τέλος της.

Ένας άλλος κεραυνός σκοτώνει τους θαλάσσιους ελέφαντες, και απελευθερώνεται με θαυμαστό τρόπο από δύο ταύρους στους οποίους τη δένουν. Ο γαμπρός πεθαίνει, εκείνη συνοδεύει τον Άγιο Παύλο και σε πολλά άλλα αποστολικά ταξίδια, συγκεντρώνει γύρω της και άλλες ευσεβείς παρθένες και κηρύττει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Και έζησε αυτή καλά, και εμείς καλύτερα.

Τέλεια γνώστρια όμως γίνεται η καθολική ιστορία των μαρτυρικών θανάτων με το μαρτύριο του Πολύκαρπου, του οποίου γνωρίζουν ακόμη και την ώρα του θανάτου -σχεδόν μοναδικό φαινόμενο στην πρώιμη χριστιανική λογοτεχνία. Η ημερομηνία όμως είναι άγνωστη· δεν γνωρίζουμε καν αν συνέβη επί Μάρκου Αυρήλιου ή επί Αντωνίνου του Ευσεβούς. Σε αυτή την αρχαιότατη έκθεση αυτόπτη μάρτυρα σχετικά με το μαρτυρικό θάνατο χριστιανού, ένα κείμενο στο οποίο έχουν παρεμβάλει από την αρχή μέχρι το τέλος πλαστά κομμάτια, στο οποίο υπάρχουν επιμέλειες και επεμβάσεις, προσθήκες πριν και μετά τον Ευσέβιο, όπως και ένα μη γνήσιο παράρτημα, ο άγιος επίσκοπος γνωρίζει εκ των προτέρων τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνει.

Μπαίνοντας στην αρένα, τον ενθαρρύνει μια ουράνια φωνή: «Πολύκαρπε βάστα γερά!». Δεν καίγεται στην πυρά, για την οποία έφερναν ξύλα «ιδιαίτερα οι Ιουδαίοι», μάταια λαμπαδιάζουν οι φλόγες. Έτσι ο δήμιος αναγκάζεται να του καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα, οπότε το αίμα του σβήνει τη φωτιά και από την πληγή βγαίνει ένα περιστέρι που πετάει προς τον ουρανό.

Αυτές οι Πράξεις «γράφονταν», λοιπόν, μόνο «αργά και κομμάτι-κομμάτι» (Kraft). Και τον 20ό αιώνα ακόμη ακτινοβολεί στο καθολικό «Θεολογικό και Εκκλησιαστικό Λεξικό» αυτή η ιστορία ως «η πολυτιμότερη μαρτυρία για τη λατρεία αγίων και λειψάνων από τους καθολικούς». Σήμερα ακόμη ο γενναιόψυχος μάρτυρας (ο οποίος παρεμπιπτόντως, όπως αρμόζει σε επίσκοπο, το είχε σκάσει προηγουμένως πολλές φορές, και είχε αλλάξει πολλά κρησφύγετα) εορτάζεται ως άγιος: από τη Βυζαντινή και Συριακή Εκκλησία στις 23 Φεβρουαρίου, από τους μελχίτες στις 25 Ιανουαρίου, από τους καθολικούς στις 26 και ακόμη παίζει το ρόλο του «προστάτη εναντίον της ωτίτιδας»

Ας ρίξουμε μια ματιά, επί παραδείγματι, στις «Πράξεις Περσών Μαρτύρων»

Εδώ οι χριστιανοί τρέχουν κατά πλήθη να εκτελεστούν, «ψέλνοντας πανηγυρικά τους ψαλμούς του Δαβίδ». Και δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να γελάνε, καθώς ο δήμιος ακονίζει ήδη το σπαθί. Εδώ τους σπάνε όλα τα δόντια και τους τσακίζουν όλα τα κόκκαλα. Αγοράζουν ειδικά γι' αυτό το λόγο καινούρια μαστίγια, για να τους λιώσουν. Τους χτυπάνε και τους σακατεύουν. Τους διαμελίζουν, τους γδέρνουν από την κορυφή μέχρι τα νύχια, τους κόβουν αργά από τη μέση του σβέρκου έως το κρανίο, τους κόβουν τις μύτες και τα αφτιά, τους μπήγουν πυρωμένα καρφιά στα μάτια, τους πετροβολούν, τους κόβουν φέτες με πριόνια, τους αφήνουν να πεθάνουν της πείνας μέχρι που το δέρμα ξεκολλάει και πέφτει από τα κόκκαλα. Μία φορά φέρνουν και 16 ελέφαντες για να ποδοπατήσουν τους ήρωες.

Αλλά ό,τι κι αν τους κάνουν, εκείνοι υπομένουν σχεδόν τα πάντα εκπληκτικά για πολύ ώρα και ευδιάθετοι, που λέει ο λόγος μέσα στην καλή χαρά. Αφού τους έχουν κάνει κομμάτια, όλο αίμα και πύο, εκείνοι βγάζουν τους πιο εμψυχωτικούς λόγους: Ουρλιάζουν: «Η καρδιά μου αγαλλιάζει στον Κύριο και χαίρεται στη σωτηρία του». Ή ομολογούν: «Αυτός ο πόνος αναζωογονεί».

Ο μάρτυρας Ιάκωβος, ο εκμελισθείς (διαμελισμένος), αφού του έχουν αφαιρέσει ήδη τα δέκα δάχτυλα των χεριών και τρία των ποδιών, γελώντας, κάνει βαθυστόχαστες παρομοιώσεις: «Ακολούθησε κι εσύ, τρίτο δάχτυλο του ποδιού μου, τους συντρόφους σου και μη σε νοιάζει. Γιατί, όπως το σιτάρι που πέφτει στη γη και την άνοιξη βγάζει τους συντρόφους του, έτσι κι εσύ θα ενωθείς με τους δικούς σου αυτοστιγμεί την ημέρα της Ανάστασης». Ωραία δεν τα είπε; Αφού του κόβουν το πέμπτο δάχτυλο του ποδιού, φωνάζει όμως και ζητάει εκδίκηση: «Δίκασε, ω Θεέ, τη δίκη μου, και εκδικήσου την εκδίκησή μου στον ανελέητο λαό».

Γενικά αυτοί οι άγιοι γίνονται συχνά δύστροποι και βρίζουν τους τελείως άθεους βέβαια βασανιστές ή δικαστές τους σύμφωνα με όλους τους κανόνες της θρησκείας και της αγάπης· τους υπόσχονται ότι «θα τρίζουν τα δόντια τους στους αιώνες των αιώνων», τους αποκαλούν «ακάθαρτους, βρόμικους, αιμοσταγείς», «κακά κοράκια που κάθονται επί πτωμάτων», «μαγικά φίδια που διψάνε να δαγκώσουν», «πράσινους» από μίσος «σαν κακιές οχιές», λάγνους άντρες που κυλιούνται «με γύναια στις κρεβατοκάμαρες», «ακάθαρτους σκύλους». Ο άγιος Αιθέριος (Aitillaha) απευθύνεται στο δήμιο του χαρακτηρίζοντάς τον: «Πράγματι, είσαι άλογο ζώο». Και ο άγιος Ιωσήφ ούτε που σκέφτεται να αγαπήσει τον εχθρό του, να του στρέψει και το άλλο μάγουλο, όχι· εύστοχα γράφουν: «Ο Ιωσήφ μάζεψε σάλιο στο στόμα του, τον έφτυσε, γεμίζοντας με το σάλιο του όλο του το πρόσωπο και είπε: Βρε ακάθαρτε και μιαρέ, δεν ντρέπεσαι;»

Αφού κόβουν ένα-ένα όλα τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών του μάρτυρα Ιάκωβου, κάθε φορά συνοδευόμενοι είτε από έναν ευγενή είτε και από ένα φαρμακερό λόγο εναντίον των «σαρκοβόρων λύκων», η πίστη του γίνεται όλο και πιο σταθερή και ζητάει περισσότερα βασανιστήρια. «Τι καθόσαστε και τεμπελιάζετε;» φωνάζει ανυπόμονος. «Ας μη φείδονται οι οφθαλμοί σας. Διότι η καρδιά μου αγαλλιάζει στον Κύριο και η ψυχή μου υψώθηκε σε εκείνον ο οποίος αγαπά τους ταπεινούς». Και έτσι οι δήμιοι μετά από τα δέκα δάχτυλα των ποδιών και τα δέκα των χεριών, συνεχίζουν τρίζοντας τα δόντια, να του κόβουν και άλλα μέλη, εντελώς συστηματικά, και κάθε μέλος που πέφτει καταγής ο άγιος το σχολιάζει πάλι με ένα ευσεβές ρητό.

Μετά την απώλεια του δεξιού πέλματος λέει: «Κάθε μέλος που μου κόβετε, δίνεται θυσία στον επουράνιο βασιλέα». Του έκοψαν το αριστερό πέλμα και εκείνος είπε: «Εισάκουσε με, ω Κύριε, διότι εσύ είσαι αγαθός και μεγάλη είναι η καλοσύνη σου προς όλους όσοι σε καλούν». Του έκοψαν το δεξί χέρι και εκείνος φώναξε: «Η χάρη του Θεού ήταν μεγάλη επάνω μου· ελευθέρωσε την ψυχή μου». Του έκοψαν το αριστερό χέρι και εκείνος είπε: «Κοίτα, στους νεκρούς κάνεις θαύματα». Προχώρησαν και του έκοψαν τον δεξί μπράτσο και εκείνος είπε πάλι: «Θα υμνώ τον Κύριο, όσο ζω και θα δοξάζω το Θεό μου, όσο υπάρχω. Ας του αρέσει ο ύμνος μου· εγώ θα χαρώ στον Κύριο».

Οι κακοί ειδωλολάτρες κόβουν και το αριστερό μπράτσο, βγάζουν τον δεξή μηρό από την κλείδωση του γόνατος και τέλος «ο ένδοξος» κείτεται ξαπλωμένος πλέον μόνο με «κεφάλι, στήθος και κοιλιά», σκέφτεται λίγο την κατάσταση και ανοίγει «πάλι το στόμα», για να απαριθμήσει επακριβώς σε μια μικρή ομιλία προς τον Θεό όλα όσα έχασε ήδη για χάρη του -πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι αρκετά γενναίο σε αυτή την περιορισμένη κατάσταση: «Κύριε και Θεέ, ευσπλαχνικέ και ελεήμονα, σε παρακαλώ εισάκουσε την προσευχή μου και αποδέξου τις ικεσίες μου. Κείτομαι εδώ, αφού μου έχουν αφαιρέσει τα μέλη· ο μισός κείτομαι εδώ και σιωπώ. Δεν έχω, Κύριε, δάχτυλα, για να σε ικετέψω · ούτε μου άφησαν οι διώκτες χέρια, για να τα απλώσω σ' εσένα. Τα πόδια μού τα έκοψαν τα γόνατα τα έλυσαν τα μπράτσα μού τα έβγαλαν τους μηρούς τούς έκοψαν. Τώρα κείμαι ενώπιον Σου σαν διαλυμένο σπίτι, από το οποίο έχει μείνει μόνο ένα κομμάτι στέγης. Σε ικετεύω, Κύριε και Θεέ ...» κ.λπ. κ.λπ.

Και το βράδυ, ως συνήθως, οι χριστιανοί έκλεψαν το πτώμα ή μάλλον «περισυνέλεξαν και τα είκοσι οχτώ κομμένα μέλη» μαζί με το υπόλοιπο σώμα -και τότε έπεσε φωτιά από τον ουρανό, «έγλυψε το αίμα από το αχυρόστρωμα ... έως ότου τα μέλη του αγίου κοκκίνισαν και έγιναν σαν ώριμο τριαντάφυλλο». Σύμφωνα με τέτοια υποδείγματα μπορούσαν να βάζουν πολλούς χριστιανούς ήρωες να πεθαίνουν.

Ας συγκρίνουμε με το μαρτύριο του μάρτυρα Ιακώβου στην Περσία εκείνο του αγίου Αρκαδίου στη Βόρεια Αφρική (ο οποίος ακτινοβολεί επίσης στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο), και του οποίου τη μνήμη η Καθολική Εκκλησία εξακολουθεί να εορτάζει ακόμη και σήμερα στις 12 Ιανουαρίου. Όπως ο άγιος Ιάκωβος έτσι και ο Άγιος Αρκάδιος είναι ήρωας και χριστιανός από την κορυφή έως τα νύχια, επομένως τίποτα δεν μπορεί να τον ταράξει. Όταν τελικά ο λυσσασμένος τοποτηρητής τού δείχνει τα εργαλεία των βασανιστηρίων, εκείνος χλευάζει μόνο: «Θα διατάξεις να γδυθώ;». Αλλά και την απόφαση του δικαστηρίου να του κόψουν ένα-ένα τα μέλη του σώματός του, αργά-αργά, την ακούει «με εύθυμη διάθεση».

«Τώρα όρμησαν οι δήμιοι επάνω του και του έκοψαν τις κλειδώσεις των δαχτύλων, των βραχιόνων και των ώμων, και κομμάτιασαν τα δάχτυλα των ποδιών, τα πέλματα και τους μηρούς. Ο μάρτυρας πρότεινε πρόθυμα το ένα μέλος μετά το άλλο ... Κολυμπώντας στο αίμα του προσευχόταν δυνατά: «Κύριε και Θεέ μου, όλα αυτά τα μέλη εσύ μου τα έδωσες, κι εγώ τώρα στα επιστρέφω ως θυσία ...»» κ.λπ. Και όλοι οι παρευρισκόμενοι πλέουν στα δάκρυα, όπως ο άγιος στο αίμα. Ακόμη και οι δήμιοι καταριούνται την ημέρα που γεννήθηκαν.

Μόνο ο κακός ειδωλολάτρης τοποτηρητής μένει ασυγκίνητος. «Όταν είχαν κόψει όλα τα άκρα του άγιου ομολογητή, εκείνος παρακαλούσε να του κόψουν με ένα στομωμένο τσεκούρι και τα μεγαλύτερα, έτσι ώστε να απομείνει πλέον μόνο ο κορμός. Και τότε ο άγιος Αρκάδιος, ο οποίος ζούσε ακόμη(!), θυσίασε τα σκορπισμένα μέλη του στο Θεό και φώναξε: Ευτυχή μέλη!». Και ύστερα -όλα αυτά, όπως αναφέραμε «μόνο με τον κορμό»- ακολουθεί και ένα φλογερό θρησκευτικό κήρυγμα προς τους ειδωλολάτρες ...

Και τον 20ό αιώνα η καθολική μέριμνα -πολλές φορές με άδεια της ηγεσίας- για τη σωτηρία της ψυχής βγάζει το «δίδαγμα» από αυτό το φρικιαστικό κιτς με τα λόγια του αγίου Αρκαδίου: «Το να πεθαίνεις για Εκείνον, σημαίνει ζωή. Το να υποφέρεις για Εκείνον, είναι η μεγαλύτερη χαρά! Υπόμεινε, χριστιανέ, τα πάθη και τα δεινά αυτής της ζωής και μην αφήσεις τίποτα να σε απομακρύνει από την υπηρεσία του Θεού. Ο ουρανός αξίζει τα πάντα».

Για όσους το μαρτύριο του μάρτυρα Ιάκωβου δεν είναι αρκετά θαυμαστό, συμβαίνουν φυσικά (ή υπερφυσικά) και άλλα μεγαλειώδη πράγματα.. Κάποιος χριστιανός ο οποίος παίρνει τη διαταγή και επιχειρεί να σκοτώσει έναν χριστιανό, τον σηκώνει η «δύναμη του Θεού» δύο φορές και τον συντρίβει σχεδόν στη γη· τρεις ώρες κείτεται σαν νεκρός. Στον μακάριο Ναρσή δεν μπόρεσαν να κόψουν την κεφαλή, τη γενναία, ούτε με δεκαοχτώ σπαθιά, ύστερα τα κατάφερε ένα μαχαίρι. Και στον τόπο που πεθαίνουν αυτοί οι ήρωες, καθώς βέβαια πρέπει να πεθάνουν κάποτε, «ανεβοκατεβαίνουν συχνά τη νύχτα, στρατιές αγγέλων» Κάποτε μάλιστα, χωρίς καμία αμφιβολία, είδαν ακόμη και ειδωλολάτρες βοσκοί ότι «για τρεις νύχτες στρατιές αγγέλων ανεβοκατέβαιναν» πάνω από «τον τόπο της δολοφονίας των αγίων και υμνούσαν τον Θεό».

Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εδώ δεν πρόκειται για χριστιανικούς θρύλους, αλλά, βλέπετε, για πράξεις, για ιστορικές αναφορές· ότι εκτός αυτού τα ίδια τα ντοκουμέντα τονίζουν ακόμη μια φορά την «ορθή καταγραφή»· ότι αναφέρουν: «Ακούσαμε την ακριβή ιστορία εκείνων οι οποίοι υπήρξαν πριν από εμάς, από το στόμα γέρων, φιλαληθών και αξιόπιστων επισκόπων και ιερέων. Διότι αυτοί τους είδαν με τα μάτια τους και έζησαν στις ημέρες τους».

Εννοείται ότι οι χριστιανοί ομολογούν με το αίμα τους την πίστη τους σε όλο και μεγαλύτερα πλήθη, ότι πεθαίνουν σε τόσες ποσότητες και με τόσο ηρωικό τρόπο, ώστε οι δήμιοι κουράζονται από το πολύ σφάξιμο. Κάποτε πεθαίνουν μαζί με τον επίσκοπό τους, δεκαέξι, ύστερα εκατόν είκοσι οχτώ μάρτυρες, ύστερα εκατόν έντεκα άντρες και εννέα γυναίκες, ύστερα διακόσιοι εβδομήντα πέντε, ύστερα οχτώ χιλιάδες εννιακόσιοι σαράντα, ύστερα δεν μπορούν πλέον να μετρηθούν, μια και «ο αριθμός τους υπερβαίνει τις πολλές χιλιάδες».

Στην πραγματικότητα υπήρχαν πολύ, μα πάρα πολύ λιγότεροι χριστιανοί μάρτυρες από όσους παρουσίαζαν στον κόσμο για αιώνες ολόκληρους. Κάποιοι πραγματικοί, εξαφανίστηκαν επιπλέον χωρίς ίχνος, η στάχτη τους πετάχτηκε στα ποτάμια, σκορπίστηκε στους τέσσερις ανέμους. Υπήρχαν μεγάλες περιοχές φτωχές ή κενές μαρτύρων. Και, όταν άρχισαν να κλείνουν τα άγια λείψανα στα ιερά, οι άνθρωποι πήγαιναν συχνά προσκυνητές διανύοντας μακρινές αποστάσεις και επιχειρούσαν επίπονες ανακομιδές, ό,τι και αν ανακόμιζαν στην πραγματικότητα. Λείψανα γνωστών μαρτύρων πουλιόντουσαν ακριβά, υπήρχε μεγάλη ζήτηση και για μεγάλες ποσότητες, για κομμάτια πολλών μαρτύρων, είτε γνώριζαν το όνομα τους είτε όχι.

Όλο και πιο δημοφιλείς γίνονταν γι' αυτό λόγο οι ομαδικοί μάρτυρες: οι 18 της Σαραγόσας, οι 40 της Σεβαστής, όλοι τους «σκλάβοι του πολέμου», οι 70 σύντροφοι του αγίου μοναχού Αναστάσιου τους οποίους έπνιξαν στο ποτάμι, οι 99 εκτελεσθέντες με τον άγιο Νίκωνα της Καισαρείας της Παλαιστίνης, οι 128 οι οποίοι πέθαναν με τον άγιο επίσκοπο Σαδώθ την εποχή του Πέρση βασιλέα Σαπώρ· οι περίπου δύο ντουζίνες επίσκοποι και 250 κληρικοί οι οποίοι κέρδισαν τον μαρτυρικό θάνατο επίσης στην Περσία, οι 200 άντρες και 70 γυναίκες οι οποίοι διεκπεραίωσαν ηρωικά τα μαρτύρια τους την εποχή του Διοκλητιανού στη νήσο Παλμαρία, οι 300 αυτόχειρες τους οποίους επινόησε ο Προυδέντιος (ο χριστιανός ποιητής που θαυμαζόταν και διαβαζόταν το Μεσαίωνα περισσότερο από όλους) και οι οποίοι, για να μην αναγκαστούν να θυσιάσουν στους θεούς, έπεσαν δήθεν μέσα σε ένα λάκκο με καυτό ασβέστη την εποχή του Βαλεριανού.

Κι άλλες ψεύτικες παραπλανήσεις

Οι 1.525 οσιομάρτυρες στην Ούμπρια, η θηβαϊκή Λεγεώνα, σχεδόν 6.600 άνθρωποι οι οποίοι βρήκαν μαρτυρικό θάνατο δήθεν στην Ελβετία (πιθανώς πλέον πολύ περισσότεροι από όλους τους χριστιανούς· μάρτυρες που υπήρχαν την αρχαιότητα), οι πολλές χιλιάδες μάρτυρες τους οποίους ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός διέταξε να κάψουν ζωντανούς σε μια εκκλησία στη Νικομήδεια, καθώς όλοι αρνήθηκαν τη «θυσία στα είδωλα» -ειδικά «την αγία ημέρα των Χριστουγέννων» και κατά την «Θεία Λειτουργία» (Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο), εκτός αυτών οι 10.000 χριστιανοί που σταυρώθηκαν στο όρος Αραράτ ή οι 24.000 συνοδοιπόροι του αγίου Πάππου οι οποίοι την εποχή του Λικίνιου χύνουν το αίμα τους για τον Χριστό στην Αντιόχεια, μέσα σε πέντε ημέρες σε ένα και μοναδικό βράχο.

Πολύ συχνά δεν αναφέρουν καν αριθμό, αλλά βάζουν να πεθαίνει «αμέτρητο πλήθος πιστών» μιλάνε για «αμέτρητους» μάρτυρες, ισχυρίζονται εντελώς στερεότυπα μόνο το θάνατο «πάρα πολλών ιερομαρτύρων», ή υπερηφανεύονται επίσης για το γεγονός ότι «σχεδόν ολόκληρο το ποίμνιο» ακολούθησε τον επίσκοπό του στον θάνατο, ή αναφέρουν «τα πάθη πάρα πολλών αγίων γυναικών, οι οποίες για χάρη της χριστιανικής πίστης βασανίστηκαν και θανατώθηκαν με τον πιο επώδυνο τρόπο» (Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο ή «Κατάλογος όλων εκείνων των χριστιανών πιστών οι οποίοι στέφθηκαν με αγιότητα και μαρτυρικό θάνατο, των οποίων τη ζωή, τη δράση και τον ηρωικό θάνατο η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία συνέλεξε, έλεγξε και κατέγραψε και φύλαξε εις αιώνια πανηγυρική μνήμη εκείνων.

Με συνημμένη σύντομη περιγραφή των σημαντικότερων στιγμών της ζωής τους, αφορμή του προσηλυτισμού τους, της δράσης τους και του επώδυνου θανάτου τους») Όπως καταλαβαίνουμε ήταν συχνός ο χαρακτηρισμός των λειψάνων με τη διατύπωση: «Των οποίων το όνομα γνωρίζει ο Θεός».

Γεγονός είναι ότι ο αριθμός όλων των χριστιανών μαρτύρων των τριών πρώτων αιώνων μπόρεσε να υπολογιστεί κατ' εκτίμηση στους 1.500 (σίγουρα ένας προβληματικός αριθμός)· ότι από τα αναφερόμενα 250 ελληνικά μαρτύρια σε, όπως και να το κάνουμε, 250 χρόνια, μόνο περίπου 20 αποδείχθηκαν ιστορικά· ότι γενικά γραπτές πηγές έχουμε μόνο για μερικές δωδεκάδες μαρτύρων ότι και ο Ωριγένης, ο μεγαλύτερος θεολόγος της προκωνσταντίνειας εποχής, τόσο σεβαστός για πολλά πράγματα, χαρακτηρίζει τον αριθμό των χριστιανών μαρτύρων «μικρό και εύκολο να μετρηθεί».

Παρ' όλα αυτά το 1959 ακόμη ο καθολικός θεολόγος Stockmeier γράφει: «Τρεις ολόκληρους αιώνες τούς κυνηγούσαν μέχρι θανάτου ...»· και παρομοίως στα μέσα του 20ού αιώνα ακόμη γράφει και ο Ιησουίτης Hertling: «Θα πρέπει να υποθέσουμε σίγουρα έναν εξαψήφιο αριθμό». Θα πρέπει; Γιατί; Μας απαντάει ο ίδιος: «Ο ιστορικός ο οποίος εξετάζει τις πηγές με κριτικό πνεύμα και θέλει να παρουσιάσει τα πράγματα όπως ήταν, διατρέχει διαρκώς κίνδυνο να τραυματίσει ευσεβή αισθήματα. Μόνο και μόνο όποιος βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν υπήρξαν εκατομμύρια μάρτυρες»

Η Εκκλησία όμως δεν υπερέβαλε εγκληματικά μόνο στον αριθμό των μαρτυρίων, αλλά και στην παρουσίασή τους. Στα μέσα του 20ού αιώνα ακόμη ο καθολικός Johannes Schuck υπερηφανεύεται (με διπλή τυπογραφική άδεια της Εκκλησίας) λες και συνεχίζει την ευσεβιανή εκκλησιαστική ιστορία του 4ου αιώνα: «Αυτή ήταν μάχη! Από τη μια πλευρά τα θηρία της αρένας, η φωτιά που έγλυφε τα μέλη που σπαρταρούσαν, τα βασανιστήρια, ο σταυρός και όλα τα δεινά που έμοιαζαν να βγαίνουν σαν βρόμικος οχετός από την κόλαση· από την άλλη πλευρά η ακλόνητη δύναμη με την οποία οι χριστιανοί αντιμετώπιζαν έναν ολόκληρο κόσμο, αβοήθητοι και παρ' όλα αυτά υποστηριζόμενοι από μια βοήθεια πάνω στην οποία έσπαγε κάθε τρικυμία, αν και με λυσσαλέο μένος, άνθρωποι με το ένα πόδι ακόμη στη σκοτεινή γη, με την καρδιά ήδη στην πρώτη φωτεινή λάμψη της αιωνιότητας»

Εδώ ο Schuck αγάλλεται ακόμη και για το γεγονός ότι οι τόσο φρικιαστικοί διωγμοί εναντίον των χριστιανών, «όσο παράλογο κι αν ακούγεται, έφεραν στη βασιλεία του Θεού μεγάλο κέρδος», ότι «η Εκκλησία μόνο κέρδος είχε», μέχρι «ψηλά στους ουρανούς» και «στα πέρατα του κόσμου» Αφού το «αίμα των μαρτύρων» τής απέφερε ειδικά «τις πολυτιμότερες ψυχές εκτός Εκκλησίας», αφού ειδικά τα θηρία «μπήκαν στο κοπάδι του Κυρίου δια της πίστης και της αυτοθυσίας, της αγάπης και της ηθικής ευγένειας των χριστιανών»

Οι μάρτυρες επισκιάζουν τα πάντα

Στην προκωνσταντίνεια Εκκλησία τα πιο τολμηρά θαύματα τα κατάφερναν οι μάρτυρες. Τα σχετικά αρχεία είναι τις περισσότερες φορές πλαστογραφημένα, αλλά θεωρούντο όλα ως ιστορικά ντοκουμέντα πλήρους αξίας. Και η μετάβαση στις εντελώς μυθικές ιστορίες των μαρτύρων και στα μυθιστορήματα, όπου θριαμβεύει «η πλήρης έλλειψη ιστορικής λογικής» (Lucius), ήταν σχεδόν φυσική, όσο περίεργη κι αν ήταν. Φωνές ηχούν από τον ουρανό, περιστέρια βγαίνουν από το αίμα των μαρτύρων, άγρια ζώα ψοφάνε με την προσευχή των ευσεβών ηρώων ή δαγκώνουν και σπάνε τα δεσμά τους. Είδωλα, ολόκληροι ναοί καταρρέουν μπροστά τους. Ο άγιος Λαυρέντιος, σχεδόν ήδη λιωμένος στη σχάρα του, φιλοσοφεί με άνεση για την ειδωλολατρική και χριστιανική Ρώμη.

Άλλοι, σχεδόν απανθρακωμένοι, κατεβάζουν φλογερούς ιεραποστολικούς λόγους. Ο μάρτυρας Ρωμανός, τον οποίο η Εκκλησία εξακολουθεί να γιορτάζει στις 9 Αυγούστου, επιτίθεται με 260 στίχους στην ειδωλολατρία και, αφού του κόβουν τη γλώσσα, απαγγέλλει και άλλους 100. Για τον πρώην καθηγητή θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης Franz Joseph Peters έχουμε στα χέρια μας -με έγκριση της Εκκλησίας- μέσω «δύο μαρτύρων που άκουσαν και είδαν οι ίδιοι» «την πλήρη πιστοποίηση» για το γεγονός ότι ο βασιλιάς των Βανδάλων Χάινριχ -προφανώς ο Ονώριχος- «το έτος 483 διέταξε να κόψουν το δεξί χέρι και τη γλώσσα των καθολικών της πόλης Τίπασα στη Βόρεια Αφρική, επειδή δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν τον αρειανιστή επίσκοπο. Δια θαύματος διατήρησαν την ικανότητα της ομιλία τους».

Ο άγιος Ποντιανός ο οποίος μαρτύρησε την εποχή του αυτοκράτορα Αντωνίνου, βαδίζει χωρίς να καίγεται σε αναμμένα κάρβουνα, τον βασανίζουν μάταια, μάταια τον ρίχνουν στα λιοντάρια, μάταια τον περιλούζουν με καυτό μολύβι. Τώρα γιατί ξαφνικά τον σκοτώνει το σπαθί, αυτό δεν το καταλαβαίνουμε. Αλλά αναρωτιόμαστε συχνά, γιατί αυτοί οι ήρωες αντέχουν στα πιο σκληρά βασανιστήρια και ύστερα υποκύπτουν σε ένα εντελώς τετριμμένο χτύπημα με σπαθί ή σε μια απλή λαβή στραγγαλισμού, όπως ο άγιος Ελευθέριος, επίσκοπος Ιλλυρικού, μαζί με τη μητέρα του Ανθία την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού.

Γιατί, ακόμη και αν κάποιοι κερδίζουν τις δάφνες του μάρτυρα πνιγμένοι σε ένα ποτάμι, σε ένα πηγάδι ή στη θάλασσα, πολλές φορές με μια βαριά πέτρα στο λαιμό ή μέσα σε ένα σάκο με φίδια και σκύλους, ακόμη κι αν κάποιοι λιμοκτονούν, ακόμη κι αν «στέφονται» στην αγχόνη, ακόμη κι αν παλουκώνονται, σταυρώνονται, «γεννιούνται» για τον ουρανό με τη συντριβή των κοκάλων τους ή με σιγανό ψήσιμο, ακόμη κι αν καίγονται στο καμίνι σαν ζώσα φλόγα, κι αν ξεσκίζονται από θηρία, ακόμη κι αν τους πετροβολούν, τους κατακρεουργούν με πριόνι ή ακόμη κι αν ο Κυριάκος, ένα τρίχρονο αγοράκι, συντρίβεται στα σκαλοπάτια της δικαστικής έδρας και κερδίζει «το στέμμα της αιώνιας ζωής» -παρ' όλα αυτά η πλειοψηφία καταλήγει πάντα πολύ απλά αποκεφαλισμένη.

Ο αποκεφαλισμός είναι σχεδόν πάντα αποτελεσματικός. Το ερώτημα ωστόσο παραμένει: γιατί τότε οι ειδωλολάτρες δοκίμαζαν τόσα χρόνια στην αρχή τόσο μάταιες μεθόδους θανάτωσης στους χριστιανούς, και γιατί αυτοί επιβίωναν ακόμη και από τα πιο καλοσχεδιασμένα και περίτεχνα μαρτύρια, αλλά σχεδόν ποτέ από τον πρωτόγονο αποκεφαλισμό;

Θαύματα επί θαυμάτων, όπως και να έχει το πράγμα

Οι χριστιανοί ήρωες, όσο διακαώς κι αν επιθυμούσαν τον θάνατο, για να πάρουν την ύψιστη αμοιβή, το βασίλειο των ουρανών, συχνά αργούν να πεθάνουν, δεν γλυτώνουν μόνο από τη συνηθισμένη φωτιά, όπως ο Απολλώνιος, ο Φιλήμων και αμέτρητοι άλλοι, επιζούν ακόμη και από το καμίνι, βγαίνουν, φυσικά, «αλώβητοι», π.χ. ο άγιος Νεόφυτος. Και γιατί όχι, αφού στην «Αγία Γραφή» ο Δανιήλ και οι σύντροφοι του επιζούν «ακέραιοι » από το πυρωμένο καμίνι «που το έκαιγαν επτά φορές περισσότερο» απ' ό,τι χρειαζόταν.

Αν υπερβάλλουν τα «Απόκρυφα», τότε υπερβάλλει και η Βίβλος. Ο ιερομόναχος Βενέδικτος αντέχει τη διαδικασία στο καμίνι μια ολόκληρη νύχτα, χωρίς να πάθει τίποτα. Και ο άγιος Λουκιλλιανός, ένας πρώην «ιερέας των ειδώλων», γλυτώνει από το αναμμένο καμίνι μαζί με τέσσερα αγόρια, αν και μόνο λόγω μίας ξαφνικής βροχής. Τέλος πάντων.

Τελικά οι περισσότεροι από αυτούς τους μάρτυρες είχαν βασανιστεί πριν μέχρι θανάτου, συχνά όμως εις μάτην. Αφού συνεχώς εμφανίζονται άγγελοι -υπάρχουν πολλοί- και το έχουν κάνει σίγουρα αποστολή ζωής να συμπαραστέκονται σε μάρτυρες. Ο άγιος ιερέας Φήλιξ ελευθερώνεται από άγγελο και μάλιστα νύχτα (και γιατί όχι, αφού στην Καινή Διαθήκη άγγελος ανοίγει στους Αποστόλους την πόρτα της φυλακής, νύχτα! Αν υπερβάλλουν τα «Απόκρυφα», τότε υπερβάλλει και η Βίβλος). Τον άγιο Ευστάθιο βγάζει από το ποτάμι ένας άγγελος και ύστερα ένα περιστέρι τον οδηγεί «στη δόξα της αιώνιας χαράς».

Στην περίπτωση του Στεφάνου, του πολυδοκιμασμένου ηγουμένου, «οι άγιοι άγγελοι» είναι τουλάχιστον παρόντες στο θάνατο του· ο ίδιος πάπας Γρηγόριος Α', ο «Μέγας» το πιστοποιεί αυτό, και τους «είδαν και άλλοι». Ε, ποιος άλλος να αμφιβάλει! Ο άγιος φύλακας Απρονιανός δεν βλέπει μεν αγγέλους, δεν μπορεί ο καθένας να βλέπει αγγέλους, ακούει όμως, όταν βγάζει από τη φυλακή τον άγιο Σισίνιο, μια ουράνια φωνή: «Ελάτε, εκλεκτοί του πατρός μου» κ.λπ., οπότε εκείνος πιστεύει και πεθαίνει για τον Κύριό του. Μάλιστα αυτός ο ίδιος, δήθεν, υφίσταται το θάνατο του μάρτυρα, ένα από τα πιο σκληρά μαρτύρια που συνέβη στη Συρία, το μαρτύριο «κατ' εικόνα του Σωτήρος μας, ο οποίος σταυρώθηκε από τους Ιουδαίους, και έχυσε τόσο αίμα, ώστε οι Εκκλησίες της Ανατολής και της Δύσης πήραν πολύ από αυτό»

Και φυσικά όλοι οι πειρασμοί συντρίβονται πάνω στους χριστιανούς ήρωες. Κανείς δεν απαρνείται την πίστη του. Ό,τι κι αν τους προσφέρουν, τίποτα δεν τους κλονίζει, ούτε προνόμια ούτε δώρα ούτε τιμές. Εις μάτην προσφέρει ένας δικαστής την ίδια του την κόρη σε γάμο. Εις μάτην υπόσχεται ολόκληρος αυτοκράτορας να παντρευτεί μια χριστιανή, εις μάτην τής υπόσχεται τη συμβασιλεία και τιμητικούς στύλους σε όλη την αυτοκρατορία.

Οι πιο γνωστοί αρχαίοι Πατέρες της Εκκλησίας συμμετείχαν αναίσχυντα στις πιο αισχρές υπερβολές αυτού του έπους. Ολόκληρο το αρχαίο βιβλίο της εκκλησιαστικής ιστορίας του Ευσέβιου είναι γεμάτο από αυτές. Από τη μια πλευρά η αδιανόητη κακία των διωκτών των χριστιανών, των «υπηρετών των δαιμόνων», από την άλλη πλευρά οι ένδοξες πράξεις των «πραγματικά θαυμαστών μαχητών», πάνω στους οποίους ξεσπάνε τα πάντα, «φωτιά, σπαθί, κάρφωμα, θηρία, θαλάσσια βάθη, κόψιμο των άκρων, πυρωμένο σίδερο, βγάλσιμο των ματιών, ακρωτηριασμοί σε όλο το σώμα»

Ο επίσκοπος Ευσέβιος συγκεντρώνει «αμέτρητα» ψεύτικα θύματα, «μαζί και μικρά παιδιά», όπως και πλήθος από απίστευτες λεπτομέρειες: «Και όταν το κάθε ένα από τα θηρία ήταν έτοιμο να χυμήξει, υποχωρούσε συνεχώς, σαν να το κρατούσε μια θεϊκή δύναμη». «Πανηγύριζαν μάλιστα και έψελναν στο Θεό δοξολογίες και αίνους μέχρι την τελευταία τους πνοή».

Του φαίνεται αδύνατον, λέει ο «πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας», «να ντύσει με λέξεις το πλήθος και το μέγεθος των μαρτύρων του Θεού». Και στην αρχή ακόμη ομολογεί ότι «υπερβαίνει τις δυνάμεις μας» να περιγράψουμε όλα αυτά «επάξια» -πόσο αλήθεια λέει! Παρεμπιπτόντως, ο ίδιος ο Ευσέβιος δεν είχε ηρωικό θάνατο. Οι χριστιανοί αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια των διωγμών έκανε θυσίες στους θεούς ή τουλάχιστον το είχε υποσχεθεί· ίσως να ήταν συκοφαντία. Αλλά, όταν η κατάσταση έγινε επικίνδυνη, ο μεγάλος υμνητής των μαρτύρων αποσύρθηκε σε ασφαλές μέρος και κατάφερε να επιζήσει και από τους διωγμούς του Διοκλητιανού, χωρίς να πάθει τίποτα. Όσες δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες κι αν δόξασε κι επινόησε, αυτός ο «πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας » δεν συγκαταλέγεται μεταξύ τους. Και γιατί άλλωστε; Ούτε ένας επίσκοπος της Παλαιστίνης δεν υπέστη μαρτυρικό θάνατο.

Κι όμως, σύμφωνα με τον διδάσκαλο της Εκκλησίας, Εφραίμ, τον ασυγκράτητο αντισημίτη, σύμφωνα με τον διδάσκαλο της Εκκλησίας Γρηγόριο Ναζιανζηνό, αλλά και άλλους, οι μάρτυρες δεν ένιωθαν κανένα πόνο. Σύμφωνα με τους διδασκάλους της Εκκλησίας, Βασίλειο και Αυγουστίνο, οι μάρτυρες απολάμβαναν τα βασανιστήρια. Περπατάνε, γράφει ο εκκλησιαστικός διδάσκαλος Χρυσόστομος, πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, λες κι ήταν τριαντάφυλλα, και ρίχνονται στην πυρά σαν σε δροσερό λουτρό. Ο Προυδέντιος, ο μεγαλύτερος αρχαίος χριστιανός ποιητής της Δύσης, τον οποίο στο Μεσαίωνα θαύμαζαν περισσότερο από όλους, αναφέρει το μαρτύριο ενός παιδιού που μόλις είχε αποκοπεί από το στήθος της μάνας του και που υπέμενε γελώντας τις βουρδουλιές που έσκιζαν το σωματάκι του. Φυσικά δεν είναι το μοναδικό βρέφος-θύμα στην καθολική ένδοξη μυθολογία!

Και για την κάπως μεγαλύτερη στην ηλικία Αγνή, ο εκκλησιαστικός διδάσκαλος Αμβρόσιος, ο ταλαντούχος ευρετής τόσων μαρτύρων, γράφει: «Μα πρόσφερε γενικά το τρυφερό κορμί του παιδιού χώρο για θανάσιμο τραύμα;». Για τον Αμβρόσιο, όπως και για όλους τους ομοίους του, ένα θαύμα δεν μπορούσε ποτέ να είναι αρκετά θαυμαστό. «Γιατί μίλησε ακόμη και το γάίδουράκι με ανθρώπινη φωνή, καθώς ήταν θέλημα Θεού». Από την άλλη πλευρά, ο μαρτυρικός θάνατος του Αγίου Γεωργίου επισκιάζει όλους τους άλλους. Ήταν τόσο παράλογος και φιλοτεχνημένος με τόσο τρελά θαύματα, ώστε οι άνδρες της Εκκλησίας σε Ανατολή και Δύση τα μετρίασαν με «βελτιώσεις», για να τον κάνουν πιο πιστευτό.

Γενικά διακρίνονται και γυναίκες, τις περισσότερες φορές φυσικά παρθένες, όπου εντύπωση κάνει πόσο συχνά οι χρονικογράφοι των χριστιανών βάζουν τους κακούς ειδωλολάτρες να κόβουν τα στήθη καθολικών παρθένων: Κόβουν τα στήθη της αγίας παρθένου Αγάθης, της αγίας παρθένου Μάκρας, της αγίας παρθένου Φεβρονίας, της αγίας παρθένου Εγκρατίδας, της οσιομάρτυρος Ελικωνίδας, της αγίας Καλλιόπης κ.ο.κ.

Για την αγία παρθένο Αναστασία την πρεσβυτέρα το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο αναφέρει: «Κατά τους διωγμούς του Βαλεριανού υπό τον ηγεμόνα Πρόβο δέθηκε με σκοινιά καιλουρίδες, βασανίστηκε με χαστούκια, φωτιά και χτυπήματα, και, καθώς επέμενε αμετακίνητη παρ' όλα αυτά στην ομολογία πίστης του Χριστού, της έκοψαν τα στήθη, της έβγαλαν τα νύχια, της έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, και τέλος το κεφάλι, και έτσι έσπευσε να συναντήσει τον ουράνιο νυμφίο της».

Ένα εντυπωσιακό τέλος, μα την αλήθεια. Επί Κωνστάντιου ο «αιρετικός Μακεδόνιος», επομένως ένας χριστιανός, διατάζει, προφανώς εντελώς συστηματικά, να κόβουν με το χαντζάρι τα στήθη των «πιστών γυναικών» και να τα καυτηριάζουν με πυρωμένο σίδερο. Κι αν δεν αναφύονται πάντα τα στήθη τους, και συχνά δεν το κάνουν, παρ' όλα αυτά οι κυρίες κάνουν άλλα θαυμαστά πράγματα.

Η αγία παρθένος Αγνή ρίχνεται στην πυρά, και η προσευχή της σβήνει τη φωτιά. Η αγία παρθένος Ιουλιανή περιφρονεί τον τοποτηρητή Εβιλάσιο ως σύζυγο και επιβιώνει τόσο από πύρινες φλόγες, όσο και από ένα ντους με βραστό νερό. Και η αγία Ερωτηίδα βγαίνει ζωντανή από τις πύρινες φλόγες, «από αγάπη προς τον Χριστό». Με τον ίδιο τρόπο βγαίνουν σώες μέσα από τις φλόγες την εποχή των διωγμών του Διοκλητιανού οι αγίες παρθενομάρτυρες Αγάπη και Χιονία.

Η αγία παρθένος Εγκρατίδα επιβιώνει (αρχικά) παρά τα κομμένα στήθη και το βγαλμένο συκώτι, για να μην αναφέρουμε και τα άλλα μαρτύρια. Και η αγία Ελικωνίδα η οποία εκτέθηκε σε πολλά βασανιστήρια επί αυτοκράτορα Γορδιανού, βγαίνει ζωντανή από τον ακρωτηριασμό του στήθους της, τη ρίψη στην πυρά και σε θηρία, έως ότου υποκύπτει τελικά στο σπαθί. Η αγία παρθένος Χριστίνα, ήδη φριχτά κομματιασμένη, σώζεται από άγγελο μέσα σε μια λίμνη, παραμένει «σώα» επί πέντε ημέρες μέσα σε ένα καμίνι, επιβιώνει και από δηλητηριώδη φίδια, από το κόψιμο της γλώσσας της, οπότε όμως ολοκληρώνει «την πορεία του ένδοξου μαρτυρίου της» (Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο).

Κατά τους διωγμούς των χριστιανών στη Γαλατία το 177 υπό τον Μάρκο Αυρήλιο -οι οποίοι, σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό ιστοριογράφο Ευσέβιο, κόστισαν τη ζωή σε «δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες», ενώ τώρα στο καθολικό «Θεολογικό και Εκκλησιαστικό Λεξικό» απομένουν μόνο οχτώ!- «οι οσιομάρτυρες περνούσαν από βασανιστήρια τα οποία ξεπερνούν κάθε περιγραφή» (Ευσέβιος). Ιδιαίτερα η αγία Βλανδίνη (εορτάζεται τη 2α Ιουλίου), μια τρυφερή υπηρέτρια, διακρίνεται για τις επιδόσεις της δύναμής της.

Παρότι τη βασανίζουν από το πρωί έως το βράδυ, αντί να κουραστεί εκείνη, εξαντλείται το μαστίγιο των βασανιστών της. Κατακρεουργημένη ήδη σε όλο της σώμα, ρίχνεται στα θηρία, τη μαστιγώνουν, την ψήνουν, έτσι ώστε τα μέλη που ψήνονται «την τύλιγαν στην τσίκνα τους». Αφού ύστερα τη μαστίγωσαν άλλη μια φορά, αφού την έριξαν στα θηρία και αφού τη σούβλισαν, «εγκαταλείπει στο τέλος τα εγκόσμια».

Ο καθολικός εκκλησιαστικός ιστορικός Michel Clevenot τονίζει μεν ότι εκείνη την εποχή, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους του Τραϊανού, «δεν κυνηγούσαν τους χριστιανούς», αλλά αρκούνταν να συλλαμβάνουν απλά τους καταγγελθέντες (δικαίως το θεωρεί άλλη μια απόδειξη, «αν γενικά χρειάζεται, για το γεγονός ότι οι ρωμαϊκές αρχές δεν ήταν καθόλου εχθρικά διατεθειμένες εναντίον των χριστιανών»). Ύστερα όμως αναφέρεται στο «λουτρό αίματος της Λυών» και ψέλνει έναν μακροσκελή ύμνο στην αγία Βλανδίνη: «Ω! αξιέραστη Βλανδίνη, φτωχή μικρή που μορφωμένοι κρατικοί υπάλληλοι, ανθρωπιστές, στολισμένοι με διπλώματα και τιμές, σε έδωσαν βορά της αμβλύνου αγριότητας του ξεσηκωμένου όχλου, εσύ είσαι το σύμβολο όλων εκείνων των θυμάτων αυτού του τρομακτικού κρατικού Δικαίου. Εσύ σίγουρα δεν νοιάστηκες για το σώμα σου, Βλανδίνη, και δεν έκλαψες για τη ψυχή σου. Ήσουν εντελώς αφοσιωμένη, με ψυχή και σώμα, στον ίδιο τον Ιησού»

Σχεδόν ακόμη πιο μεγαλόπρεπη στάση από την αγία κράτησε ο διάκονος Σάνκτος ο οποίος μαρτύρησε μαζί της. Αφού τον υπέβαλαν σε όλων των ειδών τα βασανιστήρια, αφού τελικά πλάκωσαν τα πιο ευαίσθητα τμήματα του σώματος του με πυρωμένες σιδερένιες πλάκες, έτσι ώστε ήταν μόνο μια πληγή, εντελώς συντετριμμένος, καμένος, παραμορφωμένος, γεμάτος όγκους, εξανθήματα, αίμα, τον βασάνισαν πάλι μετά από δύο ημέρες, άνοιξαν ξανά όλες τις πληγές του, οι οποίες όμως γιατρεύτηκαν πάλι όλες με θαυμαστό τρόπο. Ζωηρός ζωηρός, υγιής και δυνατός ξανασηκώθηκε από τους βασανισμούς. «Ρωτάτε, ποιοι ήταν οι μεγάλοι της Εκκλησίας; Αποκλειστικά και μόνο οι μάρτυρες» (Καθολικός Van der Meer).

Ο Σάνκτος, η Βλανδίνη και οι σύντροφοί τους πυρπολήθηκαν και, σύμφωνα με τη μαρτυρία του αγίου επισκόπου Γρηγόριου της Τουρ, η τέφρα τους ρίχτηκε στον ποταμό Ροδανό, όπου όμως ξαναβρέθηκε με θαυματουργικό τρόπο -αυτό κι αν είναι θαύμα- και ενταφιάστηκε στη Λυών.

Ο μακράν επιφανέστερος χριστιανός της Λυών, ο άγιος Ειρηναίος, ο οποίος, όταν άρχισαν οι διωγμοί, ήταν ακόμη στην πόλη, βρέθηκε ύστερα στο άψε-σβήσε σε υπηρεσιακό ταξίδι στη Ρώμη, αλλά αργότερα πρόλαβε και έγινε και μάρτυρας -στα χαρτιά.

Για τους χριστιανούς, ακόμη και τα μαθηματικά ήταν ύποπτα. Τον 4ο αιώνα στην Έμεσα δεν ήθελαν τον Ευσέβιο ως επίσκοπο, επειδή έκανε μαθηματικές μελέτες. Η γεωμετρία και οι άλλες επιστήμες θεωρούνται κυριολεκτικά άθεες δραστηριότητες. Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος Ευσέβιος επιτίθεται σε «αιρετικούς», λέγοντας ότι «περιφρονώντας τα ιερά κείμενα του Θεού ασχολούνται με τη γεωμετρία· διότι είναι άνθρωποι της γης, μιλούν γήινη γλώσσα και δεν γνωρίζουν Εκείνον ο οποίος έρχεται από τον ουρανό. Με ζήλο μελετούν τη γεωμετρία του Ευκλείδη. Θαυμάζουν τον Αριστοτέλη και τον Θεόφραστο. Μερικοί μάλιστα σχεδόν προσκυνούν τον Γαληνό». Η χριστιανική θεολογία αναθεμάτισε ιδιαίτερα τις φυσικές επιστήμες».

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ

ΠΗΓΗ.. Αναρτήθηκε από Eos Aurora  // 

«Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού» Karlheinz Deschner

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ !

"..Ειναι εξαιρετικα δυσκολο καποιος να βλεπει να εκτιμουν κατι δημοσια και να το καταφρονει ως αχρηστο στην ιδιωτικη του ζωη.Ετσι προσαρμοζονται οι συνηθειες του εκαστοτε ατομου,απο τις δραστηριοτητες και τις αντιληψεις της δημοσιας ζωης..

"ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Λυσανδρος (Βιοι Παραλληλοι)

Πραγματι ειναι πολυ δυσκολο να ξεφυγεις απο τα κοινωνικα κατεστημενα και τις γενικοτερες εμπειριες που σου εχουν χαρακτει σε ολη σου την υπαρξη.Ειδικα σημερα,οπου η ραγδαια εξελιξη της τεχνολογιας επιφερει αναλογη ηθικη οπισθοδρομηση,ειναι σχεδον ακατορθωτο να ζησεις "ελευθερα".Περα ομως απο αυτην την κατασταση υπαρχει μια σταση ζωης και μια αντιληπτικοτητα που κεντριζει τις ανωτερες φυσεις και κανει καποιους ανθρωπους να νοιωθουν "ζωντανοι".

Ο δυσβατος δρομος του Μαχητη Ανθρωπου που εχει μαθει στην ζωη του να μην εγκαταλειπει και να επιδιωκει τα δυσκολα που θα του δωσουν δοξα και τιμη,ειναι αυτος που χαριζει στην ανθρωποτητα δυνατες και ξεχωριστες προσωπικοτητες και που δινει μια αισθηση νοηματος στην ζωη.

Πλησιαζει τους Θεους οποιος ξεπερνα τα ορια της φθαρτης του υποστασης!Ο πραγματικος εχθρος του πολεμιστη ειναι η τρυφηλοτητα και η διαφθορα.Οσο ενας ανθρωπος δεν συμβιβαζεται με εναν πιο εφησυχασμενο και χαλαρο τροπο ζωης και οσο απαρνιεται την εμπορικη θεαση της ζωης που επιφερει πλαδαροτητα,αδυναμια και αποβλακωση,εχει ισχυρες πιθανοτητες να ζησει ελευθερος σε μια αξιοπρεπης ζωη.Ο δυσκολος δρομος της αρετης και αυτος ο τροπος ζωης ειναι η ασπιδα που προστατευει την αξιοπρεπεια στην υπαρξη μας.

Ο θανατος μας εχει ηδη συμβει.Εμεις απλα βαδιζουμε μεσα στον χρονο για να 

τον συναντησουμε.Το ποτε θα γινει το γνωριζουν μονο οι Θεοι.Το πως θα πεθανουμε ομως ειναι επιλογη μας και απο το πως πεθανε κανεις μπορουμε να συμπερανουμε και το πως εζησε.(Στοχαζομενος στο πως θα πεθανω εμαθα το πως να ζω..Λ.Ντα Βιντσι)  Ο αυτοσκοπος της τερψης της ψυχης οδηγει στην τρυφη και στον ακαρπο ευδαιμονισμο,ο οποιος δεν λυτρωνει απο τον φοβο του θανατου.Αντιθετως,η προσκολληση στην ζωη,μας ενισχυει τον φοβο του Θανατου,και μας οδηγει σε μια ζωη ανεντιμη στην οποια θα κανουμε οποιαδηποτε αδικια και καθε ειδους κακια προκειμενου να εξασφαλισουμε την ανεση μας και την καλοπεραση,και οσο γινεται να αποφυγουμε να δωσουμε την ζωη μας ακομα και αν αυτη ειναι επαισχυντη.Προτιμουμε ευκολα δηλαδη μια απαισια ζωη υποδουλωμενη στην "ακρατεια¨ της ακολασιας,παρα μια ζωη αξιοπρεπη και εναν θανατο ανταξιο της!

Η μεγαλυτερη ελευθερια που μπορει να βιωση ο ανθρωπος ειναι να μην φοβαται τον θανατο.Και ειναι λογικο αφου πως μπορει να ειναι ελευθερος και ευτυχισμενος ο φοβισμενος.Ηττημενος στην ζωη,τι αξια εχει να νικησεις μια μαχη?Ηττημενος απο τον εαυτο σου,τι αξια εχει να νικησεις οποιοδηποτε αντιπαλο?(ο μεγαλυτερος εχθρος ειναι ο εαυτος σου-Μ.Ουεσιμπα)Ο πονος θα ερθει΄οσο περισσοτερο προετοιμασμενος εισαι τοσο αξιοπρεπεστερα θα τον αντιμετωπισεις!

Ανελιξη χωρις αξιοπρεπεια δεν ειναι νοητη και η αξιοπρεπεια χωρις γενναιοτητα δεν ειναι εφικτη.Ο πολεμιστης καταξιωνεται οταν ζει πολεμικα σε ολη του την ζωη,καθως η ιδια ζωη ειναι ενας συνεχης πολεμος,και οχι μονο σε προσκαιρες μαχες.Η ζωη του πολεμιστη ειναι ο σκοπος,οχι η μαχη,ενα απλο επεισοδιο..Ζωντας ξεκαθαρα και εναρετα,χωρις καμια προσφυγη σε κακια και αδικια,θα "πολεμησεις" αποτελεσματικα.Η οποια υποχωρηση και δειλια που προερχεται απο το πως εχουμε μαθει να ζουμε,σου προσφερει προσκαιρα την βιολογικη σου ζωη,αλλα σου αφαιρει μονιμα την ψυχη!  Για οσους απο εσας εχετε επιλεξει να "πολεματε" να θυμαστε πως δεν μπορουν να σας κατανοησουν ολοι.Δεν καταλαβαινουν οτι καποια πραγματα δεν γινονται για αμοιβη η' για καποιον παρομοιο λογο αλλα ειναι τροπος ζωης!Επειδη εκτιμαμε την ζωη μας ειμαστε αυτο που ειμαστε και δεν γινεται να αλλαξουμε...Ετσι ειμαστε και το κανουμε για μας και μονο για εμας..Για κανεναν αλλον!!

"..Μπροστα στο Λιονταρι αν θελεις να σωθεις,και προπαντος να σωσεις το φιλοτιμο σου,αλλος τροπος δεν υπαρχει απο το να γινεις και συ Λιονταρι!Εαν η ανυψωση του ανθρωπου σε τετοιο υψος βουλητικης δυναμης φαινεται δεινη,ειναι μυριες φορες χειροτερα τα δεινα που τον περιμενουν,εφοσον συνεχισει τον δρομο της απατης που τραβαει

πηγή

ΜΑΛΛΙΑ ΚΟΥΒΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΟΤΙ Ο ΠΑΪΣΙΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ!!  Ο Γερ. Παΐσιος άρρωστος μια εβδομάδα με διακονητές αγγέλους και αγίους!!Και τώρα όλοι ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ          μια επίσκεψη στο ΔΑΦΝΙ!!  

 

  Σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στην Αθήνα, μέλη της Ευρωπαϊκής Ουμανιστικής Ομοσπονδίας, που εκπροσωπεί τις οργανώσεις αθέων και αγνωστικιστών στην Ευρώπη, κατέληξαν σε συνολικά 17 προτάσειςγια το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα για τον απόλυτο διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος. Μάλιστα οι 12 από τις 17 προτάσεις αποτελούν αντιγραφή των θέσεων της Θεματικής Δικαιωμάτων στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ από το 2009, που καλείται τώρα ως κυβέρνηση να εφαρμόσει. Μεταξύ αυτών των προτάσεων είναι κι αυτές.

Πρέπει να καταργηθούν τα Άρθρα 198 και 199 του ποινικού κώδικα που τιμωρούν τη βλασφημία--Ramon Casha, Μάλτα

Πρέπει να καταργηθούν τα Άρθρα 198 και 199 του ποινικού κώδικα που τιμωρούν τη βλασφημία. Οι νόμοι περί βλασφημίας είναι ασυμβίβαστοι με τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη και πρέπει να καταργηθούν. Η ελευθερία της έκφρασης είναι ένα από τα πιο κρίσιμα δικαιώματα αφού πολλά άλλα δικαιώματα εξαρτώνται από αυτό. Έχει συμφωνηθεί ότι υπάρχουν δικαιολογημένοι περιορισμοί, όπως το να βασίζονται στην αλήθεια τα όσα λένε οι μάρτυρες και να μην ψευδορκούν. Ωστόσο, δεν μπορούμε να περιορίσουμε αυτό που κάποιος μπορεί να πει με βάση το τι το άλλο άτομο θεωρεί προσβλητικό. Πράγματι, όταν οι απόψεις που εκφράζονται είναι προσβλητικές τότε είναι που η ελευθερία της έκφρασης είναι περισσότερο αναγκαία (Handyside έναντι του Ηνωμένου Βασιλείου). Η βλασφημία είναι ένας τέτοιος τομέας. Η πεποίθηση ενός ατόμου είναι η βλασφημία ενός άλλου ατόμου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο κάθε πεποίθηση ή ιδεολογία, ή οποιοδήποτε πρόσωπο ή θεότητα, πρέπει να προστατεύονται από την κριτική ή την προσβολή. Στην πραγματικότητα, όταν πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν τη θρησκεία ως οδηγό στη ζωή τους, είναι σημαντικό να υπάρχει κριτική όσο κάποια πολιτική ή άλλη ιδεολογία. Αυτό περιλαμβάνει ακόμη και τη γελοιοποίηση, αφού η κωμωδία χρησιμοποιείται συχνά ως ένα μέσο για να εκφραστεί η κριτική σκέψη. Στην περίπτωση της θρησκείας, έχει νόημα να θεσπίζονται νόμοι για να προστατεύσουν υποτίθεται ένα παντοδύναμο ον;

Η Ελλάδα πρέπει να θεσπίσει υποχρεωτικό πολιτικό γάμο για όλους τους πολίτες-Aurιlie Wielchuda, Γαλλία

Η Ελλάδα πρέπει να θεσπίσει υποχρεωτικό πολιτικό γάμο για όλους τους πολίτες (δηλ. με προαιρετικό τυχόν μεταγενέστερο θρησκευτικό). Το να υπάρχει πολιτικός γάμος για όλους τους πολίτες είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρει ότι «κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής του ζωής». Αυτό μπορεί να γίνει σεβαστό μόνον αν ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει ποιον θα παντρεύεται και σε ποιες συνθήκες, ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό.  Στην Ευρώπη, έχουμε πολύ διαφορετικές θρησκευτικές καταστάσεις και στάση της εκπαίδευσης στα σχολεία. Ο πιο σημαντικός νόμος πρέπει να είναι η ίση μεταχείριση των θρησκευτικών και των αθεϊστικών ή ανθρωπιστικών οργανώσεων.  Πρέπει να γίνει κατάργηση του σημερινού μαθήματος Θρησκευτικών και αντικατάσταση του από μάθημα Θρησκειολογίας που θα αντιμετωπίζει με τρόπο ισότιμο, ουδέτερο και αμερόληπτο όλα τα θρησκεύματα και τα αθεϊστικά ρεύματα, και που θα διδάσκεται σε προαιρετική βάση (δηλαδή με δυνατότητα εναλλακτικής επιλογής μαθήματος Φιλοσοφίας Ιδεών κι Επιστημών εκ μέρους του / της μαθητή / τριας).

Στη Γαλλία, υπάρχουν πολιτικοί γάμοι από το 1792 για τα ετερόφυλα ζευγάρια και είναι η μόνη μορφή γάμου που αναγνωρίζεται από το κράτος. Οι θρησκευτικές τελετές είναι καθαρά εθιμοτυπικές και προαιρετικές και δεν μπορεί να τελεστούν αν το ζευγάρι δεν έχει κάνει πρώτα πολιτικό γάμο. Στην πραγματικότητα, είναι ένα ποινικό αδίκημα για οποιοδήποτε μέλος του κλήρου κάνει μια θρησκευτική τελετή γάμου σε ανύπαντρα άτομα. H πολτική ένωση (civil union) δημιουργήθηκε μόλις το 1999 για να προωθήσει μια μορφή αναγνώρισης και για τα ομόφυλα ζευγάρια. Αυτή η πολύ πιο ευέλικτη μορφή ένωσης έχει γίνει τόσο δημοφιλής όσο οι γάμοι και τώρα χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον από τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Η μεγάλη ανάπτυξη του γάμου στη Γαλλία κατά τα τελευταία χρόνια είναι η διεύρυνση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια το 2013. Παρά το γεγονός ότι σήμερα το 68% των Γάλλων είναι υπέρ των γάμων ατόμων του ιδίου φύλου, υπήρξαν μαζικές διαμαρτυρίες από τη θρησκευτική δεξιά. Ήταν εξαιρετικά περίεργο κατά τη γνώμη μου, το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι (μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες) διαδήλωσαν ενάντια σε έναν νόμο ισότητας. Στη Γαλλία, όπου το 70% των ανθρώπων δεν έχουν θρησκεία, ήταν ένα τρομερό νέο και ασυνήθιστο φαινόμενο να υπάρχουν τέτοιες μαζικές συναθροίσεις ανθρώπων για θρησκευτικούς λόγους.

Ίση μεταχείριση των θρησκευτικών και των αθεϊστικών ή ανθρωπιστικών οργανώσεων στα σχολεία-Werner Schultz, Γερμανία

Είναι δυνατόν το να μην υπάρχει καμία θρησκευτική εκπαίδευση στα σχολεία. Αλλά είναι επίσης δυνατό να υπάρχει θρησκευτική και ανθρωπιστική παιδεία. Πρέπει να αντιμετωπίζονται με ισότητα από το κράτος και θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν με τον ίδιο τρόπο.

Κατάργηση του σημερινού μαθήματος Θρησκευτικών και αντικατάσταση του από μάθημα Θρησκειολογίας-Viola Mackova, Σλοβακία

Ανά τους αιώνες, η θρησκεία έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Η θρησκευτική εκπαίδευση όπως και αυτή άλλων ιδεολογικών ρευμάτων είναι απολύτως ουσιώδης για την σωστή κατανόηση του πολιτισμού και της ιστορίας εν γένει. Οι θρησκευτικές σπουδές οφείλουν να είναι αντικειμενικές εστιαζόμενες σε γεγονότα και να παρουσιάζουν πληροφορίες για τα διαφορετικά δόγματα και ιδεολογίες με τρόπο αμερόληπτο. Πρέπει να καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θρησκειών, πιθανώς με εστίαση στις περισσότερο κυρίαρχες, δεδομένου ότι αυτές είχαν την ισχυρότερη επιρροή κατά τη διάρκεια της ανθρωπότητας. Οι θρησκευτικές σπουδές δεν πρέπει να παρουσιάζουν καμία θρησκεία ως την μόνη αληθινή ή να απορρίπτουν τις υπόλοιπες εξυμνώντας αυτή που τυγχάνει μια κυριαρχεί στην επικρατούσα κουλτούρα. Ο τρόπος με τον οποίοι εκπαιδεύουμε την νεώτερη γενιά θα καθορίσει το μέλλον των χωρών μας. Προωθώντας την ευρύτερη κατανόηση μιας πληθώρας θρησκειών και άλλων φιλοσοφικών ρευμάτων είναι ζωτικό αν θέλουμε να στοχεύσουμε σε πιο επιτυχημένες και ορθολογικές γενιές.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διεξάγουμε μια εκστρατεία για την αφαίρεση των νόμων περί βλασφημίας διεθνώς-Pavan Dhaliwal, Μεγάλη Βρετανία

Οι βρετανικοί νόμοι περί βλασφημίας καταργήθηκαν επίσημα το 2008. Οι νόμοι περί βλασφημίας βασίστηκαν ανά τους αιώνες στην απαρχαιωμένη ιδέα ότι η "πίστη" βρισκόταν στο κέντρο μιας ηθικής κοινωνίας. Προκαλώντας ή προσβάλλοντας την επίσημη πίστη ήταν ταυτόσημο με απειλή εναντίον του ιστού που κρατούσε ενωμένη την βρετανική κοινωνία. Παρόλο που αυτοί οι νόμοι εφαρμόζονταν σπάνια, το δεδομένο ότι υπήρχαν δημιουργούσε φαινόμενα αυτολογοκρισίας στο δημόσιο λόγο, την κινηματογραφική παραγωγή, τη λογοτεχνία και άλλες μορφές τέχνης.

Για πάρα πολύ καιρό, οι νόμοι περί βλασφημία είχαν εφαρμοστεί από τα κράτη με σκοπό να φιμώσουν τους επικριτές και να καταδιώξουν όσους δεν πίστευαν ή όσους ήταν μέλη θρησκευτικών μειονοτήτων. Επιπλέον, κατέπνιγαν την ελεύθερη έκφραση και συνείσφεραν σε ένα κλίμα καταπίεσης για τις μειονότητες όλων των ειδών. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διεξάγουμε μια εκστρατεία για την αφαίρεση των νόμων περί βλασφημίας διεθνώς, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης ώστε να εξασφαλίσουμε ότι τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων και όσων δεν πιστεύουν τηρούνται.

Πρέπει να δημιουργηθούν χώροι για τελετές πολιτικής κηδείας σε κάθε δημόσιο κοιμητήριο χωρίς εξαιρέσεις.-Lone Ree Milkaer, Δανία

Πρέπει να δημιουργηθούν χώροι για τελετές πολιτικής κηδείας σε κάθε δημόσιο κοιμητήριο χωρίς εξαιρέσεις. Θα πρέπει να γίνει δυνατό όλοι να μπορούν να πενθήσουν με το δικό τους τρόπο. Σε περίπτωση που κάποιος δεν είναι θρησκευόμενος μπορεί να είναι άβολο να εξαναγκαστεί σε κηδεία που θα τελεστεί σε χώρα με έντονα θρησκευτικά φαινόμενα. Επιπλέον, σε στιγμές πένθους δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο για κάποιον να κανονίσει τις διαδικασίες για την κηδεία ή να μην είναι δυνατό να την τελέσει στην κοντινότερη πόλη.   Από το tvxs.grΗ λογική του «κοινωφελούς χαρακτήρα» της δράσης της θωρακίζει έως και σήμερα τα εισοδήματα της εκκλησίας από τις αλλεπάλληλες εισπρακτικές επιδρομές των εκάστοτε υπουργών Οικονομικών. Το ζήτημα της μη φορολόγησης της εκκλησίας αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αναντιστοιχίας ανάμεσα στις προεκλογικές εξαγγελίες και τις τελικές πράξεις της σημερινής κυβέρνησης. Προβάλλει δε ως επιτακτικό θέμα συζήτησης, εν μέσω της καταιγίδας οικονομικών μέτρων η οποία πλήττει..., έχει εξαγγείλει ενδεικτικά στο παρελθόν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Σύμφωνα με το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, αφενός η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας θα αφορούσε στο μέρος της που αξιοποιείται οικονομικά, αφετέρου στόχος θα ήταν «η ρύθμιση των σχέσεων πολιτείας και εκκλησίας που θα οδηγεί στην αποσαφήνιση των διακριτών ρόλων τους, μία ρύθμιση που θα απαλλάξει την εκκλησία από κρατικές εξαρτήσεις, ξένες με την πνευματική και κοινωνική αποστολή της και την πολιτεία από πρακτικές ξένες με τον ευρωπαϊκό συνταγματικό πολιτισμό».  ακόμη και τα πιο χαμηλά εισοδήματα πολιτών, που μπορεί μάλιστα να ανήκουν σε άλλα θρησκευτικά δόγματα ή να είναι άθεοι. Διευκρινίσεις Βενιζέλου για την έκτακτη εισφορά στα ακίνητα της εκκλησίας.  «Θα καθιερώσουμε τη φορολόγηση του εισοδήματος που προκύπτει από την επιχειρηματική δραστηριότητα της Εκκλησίας»  Στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, σε προεκλογικές συνεντεύξεις προχωρούσαν σε δηλώσεις όπως η ακόλουθη: «Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να μιλήσει ανοικτά και ειλικρινά. Χωρίς μείωση στρατιωτικών δαπανών και χωρίς τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας, δεν μπορούν να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες για παιδεία, υγεία και κοινωνική προστασία. Δεν μπορούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο».  Ωστόσο, από τις σαρωτικές περικοπές στα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών μέσα από το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, το 2010 και το 2011, έχουν εξαιρεθεί οι μισθοί των ιερατικών λειτουργών. «Μάλιστα, ο κ. Βενιζέλος για να δικαιολογήσει την εξαίρεση των ιερέων από τις περικοπές που επιτάσσει το Μεσοπρόθεσμο, δήλωσε ότι το ζήτημα είναι 'ηθικό'!», αναφέρεται σε σχετική ερώτηση του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Γρηγόρη Ψαριανού, με την παρατήρηση ότι μένουν άθικτα τα 218.654.000 ευρώ που προβλέπει για το 2011 ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων για τη μισθοδοσία ιερέων και αρχιερέων. Επισημαίνεται δε πως «το ποσό της μισθοδοσίας των αρχιερέων και ιεροκηρύκων ήταν 4.608.560 το 2008, 6.100.000 το 2009, 6.200.000 το 2010 και 6.654.000 το 2011. Επομένως, οι μισθοί όχι μόνο δεν έχουν μειωθεί αλλά αυξάνονται συνεχώς!».  Στο μεταξύ, όπως προκύπτει από την απάντηση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Παντελή Οικονόμου σε άλλη σχετική ερώτηση του κ. Ψαριανού, οι εισφορές στους ιερούς ναούς και τα μοναστήρια που γίνονται "επ΄ευκαιρία" τέλεσης μυστηρίων, "υπό τύπο δωρεάς" για την ενίσχυση του εκκλησιαστικού έργου, δεν αποτελούν αντικείμενο του ΦΠΑ. Μάλιστα, «τα έσοδα από το παγκάρι απαλλάσσονται της φορολογίας κατά ρητή διατύπωση του νόμου, καθόσον αυτά πραγματοποιούνται κατά την εκπλήρωση του κοινωφελούς χαρακτήρα». Είχε προηγηθεί η παρατήρηση από το βουλευτή της ΔΗΜΑΡ ότι «εξαιρέθηκε από την υποχρέωση έκδοσης αποδείξεων από ταμειακές μηχανές το εμπόριο της πίστης" και η αγοραπωλησία εκκλησιαστικών ειδών, όπως κεριά, λιβάνια, κομποσχοίνια, καντηλέρια σε εκκλησιαστικούς ναούς, πρόναους, μοναστήρια και άλλους θρησκευτικούς χώρους. Σημειώνεται ότι η έκτακτη εισφορά στα ακίνητα προβλέπει την απαλλαγή των Ναών, των Ιερών Μονών, του Ιερού Κοινού του Πανάγιου Τάφου, της Ιεράς Μονής του Όρους Σινά, του Άγιου Όρους, της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και των Θρησκευτικών γενικών ιδρυμάτων.   Εν μέσω αντιδράσεων για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στην εκκλησιαστική περιουσία, το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε: «σε σχέση με το ζήτημα της απαλλαγής εκκλησιαστικών και άλλων θρησκευτικών ιδρυμάτων από το ειδικό τέλος στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, αποσαφηνίζεται ότι αυτή αφορά σε ακίνητη περιουσία που εξυπηρετεί μόνο θρησκευτικούς ή λατρευτικούς σκοπούς και όχι σε ακίνητη περιουσία προς εμπορική εκμετάλλευση». Σε αντίστοιχη δήλωση, o αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ανέφερε: «Προς αποφυγή παρανοήσεων διευκρινίζεται ότι η Εκκλησία της Ελλάδος ουδέποτε έθεσε ζήτημα απαλλαγής της από το έκτακτο ειδικό τέλος επί των ακινήτων όσον αφορά στην περιουσία της που αξιοποιεί εμπορικά, σε μία περίοδο που ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται σκληρά (...) Η Εκκλησία έχει εντείνει τις προσπάθειές της για την ενίσχυση του φιλανθρωπικού και κοινωνικού της έργου, προς την εξυπηρέτηση του οποίου στοχεύει άλλωστε και η εμπορική εκμετάλλευση των ακινήτων της, για να επουλώσει τις πληγές που έχει προκαλέσει σε ευπαθείς και όχι μόνον πλέον ομάδες του πληθυσμού η πρωτοφανής κρίση».  Εκτιμήσεις τοποθετούν το ύψος της εκκλησιαστικής περιουσίας στη δεύτερη θέση μετά την αντίστοιχη του ελληνικού Δημοσίου. Ανάμεσα στις απόψεις οι οποίες διατυπώνονται είναι πως ενδεχομένως η φορολόγηση -για παράδειγμα- των ναών της εκκλησίας να αποτελεί ένα σύνθετο ζήτημα, καθώς δύσκολα ορίζονται τα κριτήρια (αντικειμενικές αξίες κλπ). Ωστόσο, όσον αφορά τις καταθέσεις, τα ξενοδοχεία, τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις κ.ά., διαπιστώνεται ένα είδος φορολογικής «ασυλίας».

Spiegel: Η Εκκλησία επιμένει στα προνόμιά της οξύνοντας την κρίση στην Ελλάδα!!Η εκκλησία αρνείται πεισματικά τον διαχωρισμό Κράτους εκκλησίας και το Ελληνικό δημόσιο πληρώνει 2,5 δις ευρώ τον χρόνο για μισθούς ιερωμένων!!

Τα φορολογικά προνόμια της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδας σχολιάζει δημοσίευμα του εβδομαδιαίου περιοδικού Der Spiegel.

Σύμφωνα με την Deutsche Welle, δημοσίευμα του περιοδικού με τον τίτλο «ιερός δεσμός» αναφέρεται στο ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα, σημειώνοντας ότι «επιμένει στα προνόμιά της οξύνοντας έτσι την κρίση στην Ελλάδα». Το δημοσίευμα αναφέρει την περίπτωση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου και παρατηρεί: «ο Μητροπολίτης, ένας από τους πιο συντηρητικούς ιερωμένους της χώρας, διαβόητος για τις λεκτικές του επιθέσεις εναντίον μουσουλμάνων, αριστερών και ομοφυλοφίλων, αισθάνεται ότι απειλείται. Από δανειστές που απομυζούν τη χώρα του. Από παράνομους μετανάστες τους οποίους, όπως λέει, κανείς δεν μπορεί να ελέγξει πλέον. Και από όσους τα βάζουν με την εκκλησία του. Από διανοούμενους που απαιτούν να συνεισφέρει και ο κλήρος το μερίδιό του στην κρίση».

Ένα πραγματικό μνημείο της Ελληνικής και ταυτόχρονα της Παγκόσμιας Ιστορίας!

Το «θωρηκτό» της Μυκηναϊκής εποχής. Η αρχαιότερη άθικτη και η πιο πλήρης πανοπλία του πλανήτη είναι Ελληνική!

Ανασκάφτηκε στο χωριό «Δένδρα» της Αργολίδας το 1960. Με τέτοιεςπανοπλίες θα πρέπει να φανταστούμε τους Ήρωες των Ομηρικών Επών.

Το μπρούτζινο αυτό τεχνούργημα αποδεικνύει έμπρακτα το υψηλό τεχνολογικό επίπεδο του Μυκηναϊκού κόσμου ήδη από τον 15ο π.Χ αιώνα.

Αποτελεί ένα ολοκληρωμένο και λειτουργικό οπλικό σύστημα που αποτελούσε τα «τεθωρακισμένα» της τότε εποχής.

Αποτελείται από 18 ξεχωριστά ελάσματα τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με δερμάτινα κορδόνια επιτρέποντας μεγάλη ελευθερία κινήσεων παρόλο τον ογκώδη χαρακτήρα της.

Το επίπεδο προστασίας που προσέφερε ήταν πάρα πολύ υψηλό, ουσιαστικά καθιστούσε τον πολεμιστή άτρωτο από εισερχόμενες απειλές.

Ένα πραγματικό μνημείο της Ελληνικής και ταυτόχρονα της Παγκόσμιας Ιστορίας!

more http://apocalypsejohn.com/2015/06/archeoteri-athikti-pliris-panoplia-tou-planiti-ine-elliniki-ikones.html