Quantcast
Channel: ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ: ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Viewing all 8271 articles
Browse latest View live

ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ "ΑΓΙΟΥ"ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΚΑΤΕΚΤΗΣΑΝ ΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ!!ΟΥΣΤ!!

$
0
0

alt Το Ανάκτορο Αγ. Μιχαήλ και Γεωργίου χτίστηκε το 1819-1924 μ.Χ. επί του Άγγλου Αρμοστή Θωμά Μαιτλαντ, από το αρχτέκτωνα G. Whitmore. Το σπουδαιότερο μνημείο της Αγγλο κρατίας, από τα πρώτα νεοκλασσικού ρυθμού έργα στην Ελλάδα. Κτισμένο από πέτρα Μάλτας.

 alt

Η ονομασία "Ανάκτορο Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου" δόθηκε γιατί εκτός από γραφεία και κατοικία των Άγγλων Αρμοστών, ήταν η έδρα του ομώνυμου τάγματος. Η όψη του κοσμείται με δωρική κιονοστοιχία, που διακόπτεται από δύο μεγαλοπρεπείς πύλες μορφής θριαμβευτικού τόξου και καμπυλώνεται στα άκρα της (οριοθετώντας το βόρειο άκρο της Σπιανάδας). Το κεντρικό τμήμα πάνω από το γείσο διακοσμείται με ανάγλυφες παραστάσεις των επτά νησιών του Ιονίου και στη μέση το κέρας της Αμαλθέιας (Αγγλικό Σύμβολο). Έργα του Κερκυραίου γλύπτη Προσαλένδη. Στο εσωτερικό οι τοίχοι και οι οροφές των κυρίων αιθουσών έχουν πλούσιο διάκοσμο ανάγλυφο και ζωγραφικό.  Δειτε παρακατω ποσο ανθελληνες ειναι οι Ορθοδοξοι Ρωμιοι!! 

Το Τάγμα του Αγίου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου απονέμεται σε άνδρες και γυναίκες υψηλό αξίωμα, ή που καθιστούν εξαιρετική ή σημαντική μη στρατιωτική υπηρεσία σε μια ξένη χώρα.

alt Μπορεί επίσης να εξουσιοδοτηθεί για σημαντικές ή πιστή υπηρεσία σε σχέση με την εξωτερική πολιτική και την Κοινοπολιτεία υποθέσεων.

Συστάθηκε το 1818 από τον Prince Regent (αργότερα George IV), το Τάγμα του Αγίου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου είχε ως στόχο να τιμήσει τη διάθεση των Ιονίων Νήσων υπό βρετανική προστασία. Αρχικά επρόκειτο για τους διακεκριμένους πολίτες των νησιών, καθώς επίσης και της Μάλτας.

alt Κατά την πρώτη, το Τάγμα είχε ανατεθεί όσους κατέχουν υψηλή θέση και τις εντολές στη Μεσόγειο. Τα νησιά εκεί, που αποκτήθηκαν ως αποτέλεσμα των Ναπολεόντειων Πολέμων, ήταν εκείνη την εποχή πολύ στρατηγικά τοποθετημένα και επομένως σημασία για τη Βρετανία.

Προς το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, λόγω της επέκτασης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, το Τάγμα στη συνέχεια επεκτάθηκε σε όσους είχαν δώσει τη διακεκριμένη υπηρεσία στις κτήσεις και των αποικιών, καθώς και εξωτερικών υποθέσεων γενικά.  Ο Άθλιος Γεώργιος είναι ο προστάτης των Βρετανών κατακτητών των Ελληνικών Ιονίων νήσων  αυτόν τιμούν οι Ορθόδοξοι Ρωμιοι αυτόν έκαναν προστάτη του ......Ελληνικού Στρατού!!!! 


ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ!!Η ΧΡΥΣΟΒΕΛΩΝΗ ΔΙΟΡΙΣΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ!!

$
0
0

Οι διορισμοί δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ με υπογραφή Καμμένου

Ένα τρανταχτό παράδειγμα οικογενειοκρατίας από μία κυβέρνηση που διατεινόταν ότι δεν θα έκανε τα ίδια με τους προκατόχους της έρχεται στο φως. Η εκπρόσωπος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και τέως βουλευτής του κόμματος, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, διόρισε στο γραφείο του υπουργού Εθνικής Αμυνας, Πάνου Καμμένου, την κόρη της και την γραμματέα της.ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΑΛΛΟΝ ΤΥΧΑΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ!! Ούτε λέξη από τη Χρυσοβελώνη για το διορισμό της κόρης της στο υπουργείο Άμυνας! Οι διορισμοί δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ με υπογραφή του Πάνου Καμμένου. -Στο (Φ.470.1/87/192359/Σ,150/06,04,2015) διορίζεται η θυγατέρα της κυρίας Χρυσοβελώνη στο Υ.ΕΘ.Α (Παπαδοπούλου Μιχαέλα - Ιωάννα του Κωνσταντίνου). Διαβάστε ΕΔΩ το ΦΕΚ -Στο (Φ 470.1/71/192142/Σ.108/16.03.2015) διορίζεται ως ειδική συνεργάτης στο πολιτικό γραφείο ΥΕΘΑ (Καμμένος), η γραμματέας του πολιτικού γραφείου της, η κυρία Κορομηλά -Βαλσαμή. Διαβάστε ΕΔΩ το ΦΕΚ

Ούτε λέξη από τη Χρυσοβελώνη για το διορισμό της κόρης της στο υπουργείο Άμυνας!

ΘΑΥΜΑ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ "ΑΓΙΟΥ"ΓΕΩΡΓΙΟΥ!!ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ!!ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ!!

$
0
0

alt Στις φλόγες τυλίχτηκε, το μεσημέρι της Τετάρτης, ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής στη Δροσιά Εύβοιας.Σύμφωνα με πληροφορίες μας έγινε μεγάλος καυγάς μεταξύ "Αγίου" Γεωργίου και Ο δρακοφονιάς έκαψε το εκκλησάκι της Παρασκευής!!

Εύβοια: Εκκλησία τυλίχθηκε στις φλόγες(ΦΩΤΟ&ΒΙΝΤΕΟ)

Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες στο εσωτερικό της εκκλησίας και τέθηκε γρήγορα υπό έλεγχο, προτού εξαπλωθεί στα πεύκα που βρίσκονται εκτός του ναού.

Μάλιστα, σύμφωνα με το eviazoom.gr, άμεσα ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάσταση των ζημιών, το κόστος των οποίων υπολογίζεται σε αρκετές χιλιάδες ευρώ.

alt

 

alt

'ΑΓΙΟΣ'ΓΕΩΡΓΙΟΣ:ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ!!

$
0
0
alt

Γεννήθηκε στη Συρία!!. Υπηρέτησε στο στρατό μίας ιταλικής πόλης-κράτους και τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Τουρκία!!

 Οι γονείς του είχαν γεννηθεί στην Καππαδοκία της κεντρικής Τουρκίας και στην Παλαιστίνη.

alt

Ηταν μετανάστης 

Κάτι που επίσης πολύς κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι ο Αθλιος Γεώργιος ήταν μετανάστης, με τη σύγχρονη έννοια του όρου: Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο ψάχνοντας για δουλειά και τελικά πήγε από τη Συρία στη σημερινή Τουρκία!!!

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!!

EΠΙΚΛΗΣΗ ΔΙΟΣ!!ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ!!!ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!ΕΡΡΩΣΘΕ

ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΖΩΩΝ Η ΑΜΑΘΕΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!!!

$
0
0

ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΥΠΑΤΙΑ!!

ΣΦΑΞ.jpg Ο ΙΗΣΟΥΣ-ΓΙΑΧΒΕ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΘΑΡΑ: "ΑΛΛΑ ΟΣΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΟΥΣ, ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΦΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ".    ΛΟΥΚΑΣ 19:27

ΥΠΑΤΙΑ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ!!!

Θ2.jpg Υπατία. Η Αλεξανδρινή φιλόσοφος που βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από φανατικούς Xριστιανούς, που την έγδαραν και τη διαμέλησαν...  Η δολοφονία της Υπατίας
Η "Ανάσταση" στον ιερό ναό του Αποστόλου Παύλου είχε ακόμα και παρέμβαση της Αστυνομίας...  Επεισοδιακή ήταν η Ανάσταση στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου.  Η εκκλησία τηρεί κάποια έθιμα την ημέρα της Ανάστασης, όπως το πέταγμα κόκκινων αυγών στους πιστούς και η προσφορά ενός ζωντανού αρνιού σε οικογένεια της ενορίας, έπειτα από κλήρωση.   Το αρνί, που ήταν δεμένο πάνω στον εξώστη που είχε στηθεί στον περίβολο της εκκλησίας για τη λειτουργία, βέλαζε, αντιλαμβανόμενο... την τύχη του! Αν και το έθιμο τηρείται εδώ και δεκαετίες, χθες έγινε παρέμβαση από τους φιλόζωους.  πεσαχ.jpg

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ!!ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΤΟΥΣ!!!

$
0
0

alt Πατριάρχης Αλεξανδρείας:

Ο Παρθενώνας του Χριστιανισμού στην Αίγυπτο ανέκτησε το αρχικό του κάλλος. Ο προμαχώνας της πίστης αποτίναξε τα σημάδια του χρόνου. Το αειθαλές δέντρο της αγάπης του Θεού άνθισε και πάλι. Η πυξίδα της Ορθοδοξίας κουρδίστηκε και συνεχίζει να δίνει νόημα ζωής σε κάθε καρδιά δεκτική που χτυπά στη γλυκιά πατρίδα, στην Αίγυπτο".Μάλιστα τι άλλο θα ακούσουμε από τους σκοταδιστες!!Προσπαθούν να μοιάσουν με τους Έλληνες αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να γελοιοποιούνται!!Ο Παρθενώνας των Ελλήνων έχει τόση σχέση με το Εβραϊκό τερατούργημα όση σχέση έχουν οι παρθένες με την Μαριάμ!! Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ .........ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ!!!!

alt

ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ:ΓΕΝΝΗΣΕ ΜΕ ΣΠΕΡΜΑ ΓΙΑΧΒΕ

$
0
0

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ!!

ΤΟ ΑΓΙΟ ΣΠΕΡΜΑ!!!ΑΜΗΝ!!

alt

Η "Αγία" Άννα (Μητέρα της Μαριαμ) ήταν στείρα και τόσο αυτή, όσο και ο σύζυγός της ήταν μεγάλης ηλικίας. Για τον λόγο αυτό ένιωθαν ντροπή κα μεγάληι λύπη και ποτέ δεν έπαψαν να προσεύχονται στο Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί με την υπόσχεση ότι, αν γίνει αυτό, το παιδί που θα γεννηθεί θα το προσφέρουν δώρο στο Θεό. Ο Θεός άκουσε την προσευχή τους και μήνυσε με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Σύμφωνα με το Πρωτευαγγέλιο ενώ κάποτε προσευχόταν και παρακαλούσε το Θεό η συνετή Άννα, άκουσε τη φωνή του Αρχαγγέλου, που τη διαβεβαίωνε πως το αίτημά της ικανοποιήθηκε από το Θεό.

Της έλεγε δηλαδή καθαρά ο Αρχάγγελος Γαβριήλ: "Η παράκλησή σου έφτασε στον Κύριο, γι'αυτό να μην είσαι σκυθρωπή μήτε να χύνεις δάκρυα. Θα γίνεις γόνιμη και καρπερή σαν την ελιά και θα βλαστήσεις ένα ωραίο κλαδί, την Παρθένο, κι Αυτή θα ανθήσει ένα πανέμορφο Άνθος, το σαρκωμένο Χριστό, που δωρίζει στον κόσμο το άπειρο του έλεος".   Την άλλη μέρα ο Ιωακείμ και η Άννα πρόσφεραν ευχαριστήρια δώρα στο Θεό. Έτσι με τους νόμους της φύσεως και με μήνυμα και υπόσχεση του Θεού, αξιώθηκε η Άννα να συλλάβει και να γεννήσει ύστερα από εννέα μήνες την Θεοτόκο Μαρία.ΤΕΛΙΚΑ Ο ΓΙΑΧΒΕ 'Η ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΑΘΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΪ ΤΟΥ, 'Η ΤΟ ΟΛΟ  ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!ΠΑΝΤΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ!!!ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Ο ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑΧΒΕ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΙΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ (ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ" ΠΑΝΑΓΙΑΣ"),ΤΗΣ "ΠΑΝΑΓΙΑΣ¨" ΚΑΙ ΣΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ!!   ΔΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ "ΠΑΝΑΓΙΑΣ"

Tο μήνυμα του αγγέλου στην Παρθένο Mαρία για τη γέννηση του Xριστού

26Tον έκτο μήνα, λοιπόν, ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ να πάει σε μια πόλη της Γαλιλαίας που ονομάζεται Nαζαρέτ, 27σε μια παρθένο αρραβωνιασμένη μ' έναν άντρα από τη γενιά του Δαβίδ, που ονομαζόταν Iωσήφ. Kαι το όνομα της παρθένου ήταν Mαριάμ. 28Παρουσιάστηκε, λοιπόν, ο άγγελος σ' αυτήν και της είπε: "Xαίρε εσύ, η πλημμυρισμένη με θεία χάρη. O Kύριος είναι μαζί σου. Eυλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες"! 29Mα εκείνη, σαν τον είδε, ταράχτηκε με τα λόγια του, και συλλογιζόταν τι τάχα να σήμαινε ο χαιρετισμός αυτός. 30Tης είπε τότε ο άγγελος: "Mη φοβάσαι Mαριάμ, γιατί βρήκες χάρη από το Θεό. 31Kαι τώρα άκου! Θα μείνεις έγκυος και θα γεννήσεις γιο, και θα τον ονομάσεις Iησού. 32Aυτός θα είναι μεγάλος, και Γιος του Yψίστου θα ονομαστεί. Kαι θα του δώσει ο Kύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του προπάτορά του. 33Kαι θα βασιλέψει στον οίκο του Iακώβ στους αιώνες και η βασιλεία του δε θα έχει τέλος". 34Eίπε τότε η Mαριάμ στον άγγελο: "Πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό, αφού δεν έχω σαρκική σχέση με άντρα;" 35Kαι της αποκρίθηκε ο άγγελος: "Tο Όγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και η δύναμη του Yψίστου θα σε καλύψει. Γι' αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννηθεί, Γιος Θεού θα ονομαστεί. 36Kαι, άκου! Tότε η Mαριάμ είπε: "Nάμαι, η δούλη του Kυρίου. Aς γίνει σε μένα σύμφωνα με το λόγο σου". Kι έφυγε απ' αυτήν ο άγγελος. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΑΚΡΙΔΟΦΑΓΟΣ!! alt Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ:ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΕΡΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ"ΠΑΝΑΓΙΑ"

H Eλισάβετ η συγγενής σου έχει κι αυτή συλλάβει γιο, τώρα στα γερατειά της, κι αυτός είναι ο έκτος μήνας εγκυμοσύνης αυτής που την έλεγαν στείρα! 37Γιατί τίποτε απ' όσα ειπώθηκαν δεν είναι ακατόρθωτο για το Θεό". !!Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ που ήταν συγγενής της Θεοτόκου. Περί της σύλληψης και της γέννησής του που συνέβη 6 μήνες πριν τη γέννηση του Ιησού Χριστού ο ίδιος Ευαγγελιστής εξιστορεί θαυμαστά γεγονότα. Αν και η Ελισάβετ φερόταν στείρα ο αρχάγγελος Γαβριήλ διαμήνυσε στον Ζαχαρία ότι τελικά η γυναίκα του θα γεννήσει αγόρι και να του δώσει το όνομα Ιωάννης. Στην αρχή ο Ζαχαρίας φέρεται να μη πίστεψε τα λόγια του Γαβριήλ και πιθανώς να υπέστη κάποιο κλονισμό κατά τον οποίο έχασε την ομιλία του, (ερμηνευμένη ως τιμωρία) όπου και παρέμεινε άλαλος έως την ημέρα που θα βαπτιζόταν το παιδί που θα έφερνε στον κόσμο η Ελισάβετ. Έτσι και έγινε. Οκτώ ημέρες μετά την γέννηση του μωρού, όταν ζητήθηκε από τον ίδιον να φανερώσει το όνομα του παιδιού, εκείνος έγραψε σε μια πινακίδα το όνομα «Ιωάννης» και αμέσως επανήλθε η ομιλία του.

Πατρίδα του Ιωάννη κατά μία παράδοση φέρεται η Χεβρών, (ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ!!)κατ΄ άλλη όμως γνώμη φέρεται η πόλη Ιούττα. Περί της νεανικής ζωής του Ιωάννη και του ιδιωτικού του βίου καμία πληροφορία δεν υπάρχει εκτός της πολύ λιτής αναφοράς του ίδιου παραπάνω Ευαγγελιστή ότι: «το παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι και ήν εν ταις ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ». ΙΕΡΗ ΓΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ!!


ΤΕΛΙΚΑ Ο ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΟΣ "ΑΓΙΟΣ"ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΙΝΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ!!

$
0
0

alt ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΙ ΛΕΕΙ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ!!ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!!Ο ΔΡΑΚΟΦΟΝΙΑΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΤΟΝ ΒΑΖΕΙ ΚΑΤΩ ΤΟΝ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ!! alt Στο Όφι του Πόντου, παλαιά έλεγαν τον Άγιο Αέρις. Επίσης στον Πόντο, οι Τούρκοι τον έλεγαν Αέρτς, ο Ζαντών, δηλαδή Άγιος Γεώργιος ο τρελός, γιατί τους τιμωρούσε αφαιρώντας τους τα μυαλά. Στη Θράκη τον ονόμαζαν Αράπη ή Αρακλειανό (Ηρακλειανό), επειδή θαυματουργή εικόνα του βρίσκονταν στην Ηράκλεια της Προποντίδας. Αράπη δε για τον λόγο ότι ο Άγιος παρουσιάζεται μαύρος σε αυτή την εικόνα, που είναι ανάγλυφη από μαύρη πέτρα, ή από σκληρό ξύλο. Στο Θησείο, έλεγαν τον Αϊ-Γιώργη Ακαμάτη, επειδή οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν να τελείται στην εκκλησία του Θεία Λειτουργία παρά μόνον στην εορτή του, στις 23 Απριλίου. Οι παλαιότεροι συνήθιζαν να τον προσφωνούν Αφέντη Αϊ-Γιώργη. Στη Καστοριά κυρίως, αλλά και σε άλλα μέρη, είναι γνωστός ως Αϊ-Γιώργης ο Γοργός. Και τούτο γιατί είναι πολύ ταχύς Άγιος στη βοήθεια αυτών που τον επικαλούνται, όπως λέγουν και τα τροπάρια του: η ταχύτατη βοήθεια, η ταχεία επίσκεψις, ταχινέ προστάτα. Στη Κρήτη είναι πολύ γνωστός ο Αϊ-Γιώργης ο Διασορίτης και σχετίζεται ίσως με τη λατρεία του Δία (Διός-ιερού). Μια άλλη επωνυμία είναι Δυσουρίτης, θεραπεύει δηλαδή τη δυσουρία. Τοιχογραφία του Αϊ-Γιώργη τού Δυσουρίτη υπάρχει στη Μονή Ξενοφώντος. Στην Ίμβρο έχουμε τον Αϊ-Γιώργη τον Ζούρο, επειδή θεραπεύει τη ζούρα, τη φυματίωση, τον μαρασμό, σε αυτούς που αφήνουν στο εκκλησάκι του τα ρακή τους. Συνηθισμένα επωνύμια είναι ακόμα Θαυματουργός, Τροπαιοφόρος, Μέγας ή Μεγάλος. Τον ονόμασαν έτσι από τα άπειρα θαύματα που κάνει σε όποιον με πίστη τον επικαλείται. Επίσης, επειδή έστησε πολλά τρόπαια, δηλαδή νίκες και θριάμβους στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ως αξιωματικός. Αλλά κυρίως στην Εκκλησία του Χριστού όπου θριάμβευσε εναντίον του κακού και νίκησε το διάβολο. Και Μέγας επειδή θεωρείται ο μεγαλύτερος και κορυφαίος των αθλητών και Μαρτύρων. Στη Κάσο ονομάζεται Αϊ-Καλλάρης, ενώ αλλού Αϊ-Καβαλάρης, επειδή είναι έφιππος Άγιος. Άλλοι τον προσφωνούν Αϊ-Γιώργη Καππαδόκη, τόπο καταγωγής του και πατρίδα του πατέρα του. Καλείται ακόμα και Παλαιστίνιος, από το τόπο καταγωγής της μητέρας του. Στην πόλη της Χίου και στη θέση Λίμνη υπάρχει ο ναός του Αγίου Γεωργίου του Καταδότη. Εκεί συγκεντρώθηκαν οι χριστιανοί να συνεννοηθούν για την επανάσταση κατά των Γενουατών. Κάποιος όμως τους κατέδωσε και σφαγιάστηκαν όλοι. Στην Πρίγκηπο ονομάζεται Κουδουνάς, και τούτο διότι στην εικόνα του απεικονίζονται κουδούνια, σύμβολα της παραφροσύνης, την οποίαν όλοι πιστεύουν ότι θεραπεύει. Εκεί αν θέλουν να πουν για κάποιο ότι δεν είναι καλά, λένε: αυτός είναι για τον Κουδουνά. Τη γιορτή του, 3 Νοεμβρίου, την ονομάζουν του Κρασά, ή του Μεθυστή, επειδή προφανώς την ήμερα αυτή γινόταν το άνοιγμα των νέων κρασιών. Στη Κύπρο λέγεται Αϊ-Γιώργης του Σπόρου, ή αλλού του Σποράρη, γιατί από την ήμερα αυτή αρχίζει η σπορά των δημητριακών από τους γεωργούς. Στα Ψωμαθιά της Πόλης υπάρχει ναός του Αγίου, στον αυλόγυρο του οποίου παλιά ήταν ένα μεγάλο κυπαρίσσι που κάηκε το 1782. Από αυτό έλεγαν τον Άγιο Κυπάρισσο. Το 1883 και αυτό για την ιστορία, ο Πατριάρχης Κωνστάντιος φύτεψε ένα καινούριο κυπαρίσσι. Σε πολλές περιοχές ο Άγιος θεωρείται προστάτης των ψαράδων και συχνά τον παρακαλούν να τους βοηθήσει στη ψαριά. Και όταν δεν πάει καλά η ψαριά, τον λένε Παξιμαδοκλέφτη. Σε ένα χωριό της Μεσσηνίας τα Γιαννιτσά, κοντά στο ναό του φαίνονται ίχνη από πέταλα, που όλοι πιστεύουν πως είναι του αλόγου του, και για αυτό τον λένε Πεταλωτή. Σε διάφορες περιοχές τον καλούν Αϊ-Στρατηγό, για το αξίωμα φαίνεται που είχε. Στη Κρήτη όταν κάποτε έκτιζαν ένα ναό του, μερικοί πήγαν να ψαρέψουν για να ταΐσουν τους εργάτες. Και έπιασαν τόσα πολλά ψάρια που ονόμασαν και την εκκλησία του, του Αϊ-Γιώργη του Ψαροπιάστη. Στο Άγιο Όρος υπάρχει κελλί του Αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου. Πρόκειται για ένα κελλί απομακρυσμένο από τις Καρυές. Πριν από 200 τόσα χρόνια, μία νύκτα, πήγαν ληστές με σκοπό να κλέψουν τα δύο γεροντάκια που έμεναν εκεί. Τους άνοιξε με καλωσύνη ένας νέος και τους πήγε στο αρχονταρίκι, ίσαμε να φωνάξει τον Γέροντα. Περίμεναν για πολύ οι κλέφτες και αφού δεν είδαν κανέναν είπαν να αρχίσουν τη ληστεία. Αλλά τότε κατάλαβαν ότι ήταν αοράτως δεμένοι. Από τις φωνές, σηκώθηκαν οι Γέροντες και τους είδαν. Όταν έμαθαν τί συνέβη, έφεραν από την εκκλησία την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και οι ληστές αναγνώρισαν το παλικάρι που τους άνοιξε. Και αμέσως μετανοημένοι έπεσαν και προσκύνησαν τον Άγιο. Ένας μάλιστα από αυτούς πήγε και ασκήτεψε στα Καρούλια, όπου και έκτισε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Μετά από αυτό το θαύμα, το κελί πήρε το όνομα: Άγιος Γεώργιος Φανερωμένος. Πολλές φορές δίνουν στον Άγιο το όνομα του κτήτορα του ναού, π. χ. ο Αϊ-Γιώργης ο Μαχαιράς, ή ο Αϊ-Γιώργης ο Τραχύς· και οι δύο αυτοί ναοί βρίσκονται στη Νάξο. Και ο μεν ένας από αυτούς ανήκει στην οικογένεια των Μαχαιράδων, ο δε άλλος σε κάποιον ονόματι Τραχύ. Στην Πόλη υπάρχει ο Αϊ-Γιώργης ο Αγριδιανός (Μ. Γεδεών. Πατριαρχικοί Πίνακες, Κων/πολις 1885-90, σελ. 551), ενώ στη Χίο τον καλούν Πεζόστρατο ή Κητοκτόνο (Γ. Σωτηρίου, Βυζαντινά μνημεία Κύπρου, Αθήνα 1935 ).

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΧΘΕΣ ΤΟΝ "ΑΓΙΟ"ΓΙΩΡΓΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ!

$
0
0

alt Μουσουλμάνοι προσκυνούν τον Άγιο Γεώργιο ΤΟΝ ΚΟΥΔΟΥΝΑ!! ΚΟΥΔΟΥΝΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΘΕΛΕΤΕ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!!

alt

Η πίστη σπρώχνει δεκάδες Τούρκους στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά.  ΕΥΧΕΣ  «Ό,τι ζητήσαμε από τον Άγιο, μας το έδωσε» 

Ευχές στον τοίχο γράφουν μουσουλμάνοι.

ΤΗΣ ΡΑΛΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

H κυρία που βρισκόταν στο ίδιο φαιτόν (αλογάμαξα) με εμάς ήταν μουσουλμάνα. Γιατί όμως πήγαινε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και μάλιστα ανήμερα του ορθόδοξου Πάσχα; Το πρώτο σχόλιό μας ήταν για την κακή κατάσταση του δρόμου. Στην Πρίγκηπο, όλοι οι δρόμοι είναι σκαμμένοι! Τελικά τη ρώτησα, «δεν είστε μουσουλμάνα;».  - Είμαι.  - Τότε γιατί πηγαίνετε σε ελληνορθόδοξο μοναστήρι;  - Ορθόδοξος, μουσουλμάνος, δεν έχει σημασία.  - Γιατί πηγαίνετε; Επιμένω εγώ...  - Πίστη!  Έμεινα άφωνη με την απάντηση! Μια μουσουλμάνα πιστεύει στον Άγιο Γεώργιο..! Μου εξήγησε πως πάει για να κάνει ευχή. Είναι η 4η ή η 5η φορά που πηγαίνει, ενώ ο γιος της δεύτερη. «Πραγματοποιήθηκαν οι ευχές σας;», τη ρωτάω. «Ναι», μου λέει, ενώ ο γιος της, αν και απογοητευμένος, επιμένει πιστεύοντας πως ίσως αυτήν -την 3η φορά- και η δική του ευχή πραγματοποιηθεί. Φτάνοντας στους πρόποδες του λόφου που βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, το θέαμα είναι εκπληκτικό!!! Χιλιάδες άνθρωποι ανεβαίνουν την ανηφόρα που οδηγεί στο μοναστήρι! Είναι κυρίως μουσουλμάνοι! Οι Έλληνες είναι ελάχιστοι. Μου το είχαν επισημάνει και το προηγούμενο βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία του Πατριαρχείου, «φέτος δεν ήρθαν τόσοι πολλοί από Ελλάδα». 

Άνδρες, γυναίκες, παιδιά ανηφορίζουν κρατώντας στα χέρια τους μια... κουβαρίστρα! Πολύχρωμες κλωστές κατά μήκος του δρόμου δίνουν χρώμα στο ήδη ανοιξιάτικο περιβάλλον. Οι άνθρωποι δένουν μικρές κορδέλες ή μαντιλάκια στα κλαδιά των δέντρων, αφήνουν σημειώματα ή ζωγραφιές, για να τους προστατεύει ο Άγιος από κάθε κακό, να αγοράσουν ένα σπίτι, να βρουν καλύτερη δουλειά, να τους αγαπήσει αυτός που θέλουν. «Το όνομα του Βεντούτ, στην καρδιά του, πρόσθεσε την αγάπη μου γι' αυτόν, ας με αγαπήσει σε παρακαλώ!..»  Στην Προποντίδα, γνωστή και ως θάλασσα του Μαρμαρά, βρίσκονται τα πανέμορφα Πριγκηπόνησα. Το μεγαλύτερο και ίσως ωραιότερο από όλα τα νησιά θεωρείται η Πρίγκηπος. Στην κορυφή του νότιου λόφου της δεσπόζει επιβλητικά η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά. alt 100.000 Τούρκοι συνωστίζονται κάθε χρόνο και περιμένουν υπομονετικά ατελείωτες ώρες προκειμένου να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο ζητώντάς του να εισακούσει τις παρακλήσεις τους.Ο βοσκός που ανακάλυψε τη θαυματουργή εικόνα Η παράδοση θέλει το μοναστήρι να χτίστηκε το 963 μ.Χ. και τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου να έχει δοθεί στο μοναστήρι από τη γυναικεία Μονή της Ειρήνης της Αθηναίας. Η εικόνα αυτή έμεινε χωρίς να υποστεί καμία φθορά μέχρι τη θαυματουργή εύρεσή της από κάποιο βοσκό. Σύμφωνα με το θρύλο, ο βοσκός είδε στον ύπνο του τον Άη Γιώργη να του προτείνει να ανέβει στο λόφο για να τον βρει.Του είπε να σκάψει εκεί όπου θα άκουγε κουδούνια να χτυπούν. Έτσι και έγινε. Ο βοσκός ακολούθησε κατά γράμμα αυτά που του είπε ο Άγιος και βρήκε την εικόνα στολισμένη με κουδούνια. Στη συνέχεια επανίδρυσε τη μονή προς τιμή του Αγίου. Από τότε δίνονται στους χιλιάδες προσκυνητές κουδουνάκια ως ευλογία του Αγίου τα οποία κατά τους ίδιους «θαυματουργούν».Τα θαύματα του Αγίου Τα θαύματα του Αγίου είναι πολλά. Ο Άγιος δεν ξεχωρίζει τους πιστούς. Δεν ικανοποιεί μόνο τα θελήματα των Ρωμιών που του έτρεφαν ανέκαθεν μεγάλη ευλάβεια. Όποιος απευθύνεται σε Εκείνον λαμβάνει τη Θεία Χάρη. Έτσι εξηγείται η μεγάλη προσέλευση αλλοθρήσκων στο Μοναστήρι από όλη σχεδόν την Τουρκία.Τούρκοι προσκυνητές, γυναίκες, άντρες και παιδιά ανεβαίνουν προς το μοναστήρι κρατώντας στα χέρια τους καρουλάκια. Ξετυλίγουν την κλωστή μέχρι να φτάσουν στην είσοδο της εκκλησίας. Δεν επιτρέπεται να μιλάνε όσο ανεβαίνουν. Μπορούν να μιλήσουν μόνο στην επιστροφή όταν θα έχουν αφήσει την ευχή τους στον Άγιο. Μόνο έτσι θα τους ακούσει ο Άγιος και θα πραγματοποιήσει την ευχή τους.Ο καθένας γράφει ό,τι θέλει σε ένα χαρτάκι και το αφήνει στον Άγιο. Άλλοι ζητάνε αυτοκίνητα, άλλοι να έχουν υγεία και άλλοι να μπει το παιδί τους στον πανεπιστήμιο. Κάποιοι μάλιστα αφήνουν και κλειδιά αυτοκινήτου ή σπιτιού για να «πουν» στον Άγιο ότι επιθυμούν ένα αυτοκίνητο ή ένα σπίτι. Πολλοί θα επιστρέψουν σε σύντομο χρονικό διάστημα για να ευχαριστήσουν τον Άη-Γιώργη που άκουσε την προσευχή τους και ικανοποίησε την επιθυμία τους ή βρήκε λύση στο πρόβλημά τους.Στην Τουρκία, η 23η Απριλίου αποτελεί επίσημη αργία αφιερωμένη στα παιδιά. Έτσι, το πλήθος μπορεί να προσέλθει στο νησί χωρίς να χρειασθεί να πάρει άδεια από την εργασία του.Το δεύτερο πανηγύρι του Μοναστηριού γίνεται στις 24 Σεπτεμβρίου, εορτή της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης και της Άγιας πρωτομάρτυρας Θέκλης. Και με την ευκαιρία αυτή, συρρέει πάλι μεγάλο πλήθος προσκυνητών. alt Πηγή ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΟ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Η ΡΩΜΙΩΣΥΝΗ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ!!ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΕ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΡΙΖΕΣ!!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΩΡΙΓΕΝΗΣ!!ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ!!

$
0
0

alt

Οι φανταστικοί διωγμοί των χριστιανών «μαρτύρων» ΌΛΟΙ ΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΨΕΥΤΟΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΟΙ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΟΝ "ΚΑΚΟ" ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟ!!ΠΑΡΑΚΑΤΩ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΩΡΙΓΕΝΗΣ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!!

Οι δήθεν διωγμοί των χριστιανών από τους Ρωμαίους είναι ακόμα ένα μεγάλο ψέμα των χριστιανών προκειμένου να κερδίσουν την συμπάθεια των πιστών !!Αρκεί από μόνο του το γεγονός ότι οι ίδιοι αγιοποίησαν τον Πιλάτο και την γυναίκα του και τους τιμούσαν έως και τον 4ον αιώνα για να ανατραπεί αυτός ο μύθος !!Οι Ρωμαίοι είχαν πάντα μια σχέση αγάπης και μίσους με την φιλοσοφία και τα μυστήρια!!Η λατρεία του Θεού  Διονυσου απαγορεύτηκε το 186 π.κ οι ναοί του καταστράφηκαν όλοι και οι οπαδοί του εκτελέστηκαν  ως συνωμότες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας!!Ακόμα και ο μεγάλος στωικός φιλόσοφος Επίκτητος εξορίστηκε μαζί με αμέτρητους άλλους!!Αντίθετα οι Ρωμαίοι έβλεπαν με συμπάθεια τους χριστιανούς και ο μύθος περί διωγμών των χριστιανών από τον Διοκλητιανό  καταρρίπτεται από τον χριστιανό Ωριγένη !!Στα μέσα του τρίτου αιώνα γράψει πως οι λίγοι χριστιανοί που πέθαναν για την πίστη τους είναι εύκολο να μετρηθούν!!Στους διωγμούς του Δεκιου στην Αλεξάνδρεια μόνο δέκα άνδρες και εφτά γυναίκες πέθαναν επειδή ήταν χριστιανοί!!Ο δε αυτοκράτορας Αλέξανδρος Σεβήρος είχε το άγαλμα του Ιησού στο προσωπικό του παρεκκλήσι για τέτοιους διωγμούς μιλάμε!!!Απολλώνιος...

http://www.hellenica.de/Griechenland/Ikone/AgioiDeka.jpg

Είναι ευρέως διάχυτη η εντύπωση σήμερα, πως οι χριστιανοί, σχεδόν αμέσως μετά την σταύρωση του Ιησού, υπέστησαν ανελέητους διωγμούς, μέσα απ' τους οποίους αναδείχθηκαν πάμπολλοι «μάρτυρες». Ως βασικά αίτια, προβάλλονται από την Εκκλησία, η πίστη τους στον Χριστό, ή άρνησή τους να προσκυνήσουν είδωλα κ.λπ.

Για πολλούς αφελείς και εύπιστους σημερινούς χριστιανούς, αυτό το «σενάριο» εξακολουθεί να αποτελεί μια εύπεπτη «αλήθεια», που τονώνει ακόμη περισσότερο το ειδικό βάρος του θρησκευτικού τους συναισθήματος. Η πραγματική ιστορία όμως, ελάχιστη σχέση έχει με την «ιστορία» που έχει εφεύρει η Εκκλησία (συνήθως μέσα από πλαστογραφίες και παραποίηση των γεγονότων) ...;

Είναι απορίας άξιον, πως η Εκκλησία κάνει λόγο για διωγμούς των χριστιανών, απ' τον πρώτο κιόλας αιώνα, όταν την εποχή εκείνη, ο Χριστιανισμός ως θρησκεία ήταν ασήμαντος με σχετικά λίγους οπαδούς. Αν παραβλέψουμε το παράδοξο(;) γεγονός, πως η μανία καταδιώξεως και η «μαρτυρολαγνία» είχαν αρχίσει να φουντώνουν κυρίως μετά τον 3ο με 4ο αιώνα (ένα βήμα δηλαδή πριν την οριστική επικράτηση του Χριστιανισμού), η απορία μεγαλώνει, αν αναλογιστεί κανείς, πως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, επιδείκνυε μια ανοχή στις επιμέρους θρησκείες των υπηκόων της.

Η απάντηση στην απορία, είναι πως το πρόβλημα δεν ήταν η θρησκεία αυτή καθ' αυτή, αλλά η εν γένει συμπεριφορά των ακραίων οπαδών του Χριστιανισμού, που αντιμετωπίζονταν από τον ρωμαϊκό λαό με μεγάλη επιφύλαξη. Παρ' ότι επιζητούσαν την ανεκτικότητα για την θρησκεία τους, οι ίδιοι χλεύαζαν και ύβριζαν τους θεούς των άλλων θρησκειών, ενώ περιφρονούσαν τους ειδωλολάτρες. Σε σχέση με την αυτοκρατορία, οι περιπτώσεις για τις οποίες αντιμετώπισαν οργανωμένες διώξεις ήταν πολύ συγκεκριμένες: Πραγματοποιούσαν μυστικές νυχτερινές συναντήσεις, και θεωρήθηκαν δημιουργοί ή συνένοχοι πολιτικών συνωμοσιών, και το πιο βασικό ίσως· αρνούνταν την στράτευση στον ρωμαϊκό στρατό (ή λιποτακτούσαν) και μάλιστα σε εποχές που η αυτοκρατορία αντιμετώπιζε εξωτερικούς κινδύνους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν εξαπολύθηκε ένα «προγκρόμ» με «αμέτρητα θύματα» όπως πιστεύεται, αλλά οι όποιοι συστηματικοί διωγμοί (που χρεώνονται κυρίως σε τρία πρόσωπα: Δέκιος, Βαλεριανός, Διοκλητιανός), εφαρμόστηκαν κυρίως σε ακραία στοιχεία του Χριστιανισμού, που θεωρούνταν απειλή για την σταθερότητα της αυτοκρατορίας.

Οι περισσότερες Πράξεις Μαρτύρων είναι πλαστογραφημένες· θεωρούνται όμως στο σύνολό τους ως ιστορικά ντοκουμέντα, πλήρους αξίας. Ολόκληρος χείμαρρος πλαστογραφιών έγινε σχετικά με τους αρχαίους διωγμούς των χριστιανών: όσο λιγότεροι πραγματικοί μάρτυρες, τόσο περισσότερες πλαστογραφημένες Πράξεις Μαρτύρων.

Αρχικά οι χριστιανοί πλαστογραφούσαν από τον 2ο αιώνα και μετά αυτοκρατορικά διατάγματα ανοχής: όπως το διάταγμα του Αντωνίνου του Ευσεβούς (γύρω στα 180). Ή μια επιστολή του Μάρκου Αυρήλιου προς τη σύγκλητο, στην οποία ο αυτοκράτορας δίνει μαρτυρία για τη διάσωση από χριστιανούς ρωμαϊκών στρατευμάτων που κινδύνευαν να πεθάνουν από τη δίψα. Οι χριστιανοί πλαστογράφησαν και μια επιστολή του τοποτηρητή Τιβεριανού προς τον Τραϊανό σχετικά με τη δήθεν αυτοκρατορική διαταγή να δοθεί τέλος στον αιματηρό διωγμό· πλαστογράφησαν ένα διάταγμα του Νέρβα το οποίο ανακαλεί τα σκληρά μέτρα του Δομιτιανού εναντίον του Αποστόλου Ιωάννη. Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος Ευσέβιος (στηριζόμενος στον Ανατολίτη χριστιανό Ηγήσιππο, τον συγγραφέα πέντε βιβλίων με τον τίτλο «Υπομνήματα») αναφέρει μάλιστα ότι ο ίδιος ο Δομιτιανός απελευθέρωσε «το συγγενή του Κυρίου», αφού τον είχαν συλλάβει ως απόγονο του Δαβίδ, και διέταξε «να σταματήσουν το διωγμό της Εκκλησίας».

Αλλά, ενώ αρχικά οι χριστιανοί πλαστογραφούσαν ντοκουμέντα για την απαλλαγή τους από τους αυτοκράτορες, τελικά, όταν παρήλθαν οι διωγμοί τους και άρχισαν οι ίδιοι να διώκουν με πολύ χειρότερο τρόπο τους ειδωλολάτρες, πλαστογραφούσαν ντοκουμέντα για την ενοχοποίηση των ειδωλολατρών ηγεμόνων. Από τη μια πλευρά πλαστογραφούσαν δηλαδή αδιάκοπα μεγάλο αριθμό αντιχριστιανικών διαταγμάτων και εγκυκλίους αυτοκρατόρων και τοποτηρητών (ιδιαίτερα κατά τον όψιμο 3ο αιώνα), δήθεν δημόσια έγγραφα τα οποία υπάρχουν στις μη ιστορικές Πράξεις Μαρτύρων, και από την άλλη πλήθος μαρτυρίων. Αμέτρητοι είναι οι χριστιανοί οι οποίοι εμφανίζονται ως αυτόπτες μάρτυρες σε όλα τα εντελώς μυθικά πάθη ή τις εξιστορήσεις της ζωής των μαρτύρων.

Ήδη ο πρώτος δήθεν διωγμός την εποχή του Νέρωνα, ο οποίος για δύο χιλιετίες έκανε αυτόν τον αυτοκράτορα να μοιάζει με τέρας μοναδικό στο είδος του το οποίο έγδερνε χριστιανούς, δεν ήταν καν διωγμός κατά των χριστιανών, αλλά μια δίκη για εμπρησμό. Ακόμη και οι εχθρικοί προς το Νέρωνα ιστορικοί Τάκιτος και Σουητώνιος έκριναν τη δίκη ως δίκαιη και συνετή -«ο ίδιος ο χριστιανισμός δεν συζητήθηκε καθόλου», γράφει ο ευαγγελικός θεολόγος Carl Schneider. Αλλά και η «Ιστορία του Χριστιανισμού» του καθολικού θεολόγου Michel Clevenot διαπιστώνει «ότι ούτε ο Νέρων, ούτε η αστυνομία του, ούτε οι Ρωμαίοι δεν θα πρέπει να πίστευαν ότι επρόκειτο για χριστιανούς. Αυτοί κινούνται ακόμη πάρα πολύ στα σκοτεινά και είναι πολύ ολιγάριθμοι, για να αποτελούσε η εκτέλεση τους αντικείμενο του δημόσιου ενδιαφέροντος ...;».

Αλλά καθώς οι καθολικοί θεολόγοι δεν τα πάνε και πολύ καλά με τη λογική, ή μάλλον δεν τους επιτρέπεται να τα πηγαίνουν καλά, ο Clevenot -αφού σημειώνει πρώτα την «εντυπωσιακά» καλή μνήμη που άφησε ο αυτοκράτορας Νέρων στους Ρωμαίους- κλείνει το κεφάλαιο του σχετικά με τον εμπρησμό της Ρώμης τον Ιούλιο του 64 ως εξής: στη μνήμη των χριστιανών ζει ακόμη και σήμερα ως αιμοσταγής τρελός. Και αυτό, λέει, είναι «ίσως(!) παρ' όλα αυτά η καλύτερη απόδειξη για το ότι οι χριστιανοί πρέπει πράγματι να προσμετρηθούν στα θύματα της φοβερής σφαγής του Ιουλίου του έτους 64».

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δίκη δεν έπαιξαν κανέναν ή πολύ δευτερεύοντα ρόλο τα θρησκευτικά κίνητρα. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι επιχειρήσεις του Νέρωνα περιορίστηκαν στους χριστιανούς της Ρώμης. Ναι μεν πλαστογράφησαν αργότερα έγγραφα, τα οποία τοποθετούν μαρτύρια και αλλού, στην Ιταλία και στη Γαλατία, αλλά, γράφει ο καθολικός θεολόγος Ehrhard, «όλες αυτές οι Πράξεις Μαρτύρων δεν έχουν ιστορική αξία».

Η ανοχή των Ρωμαίων ήταν συνήθως μεγάλη από θρησκευτικής άποψης. Ανοχή έδειξαν ακόμη και στους Ιουδαίους, τους διασφάλισαν πλήρη θρησκευτική ελευθερία, ακόμη και μετά τον ιουδαϊκό πόλεμο δεν απαίτησαν να λατρεύουν τους θεούς του κράτους και τους απάλλαξαν και από τις υποχρεωτικές θυσίες υπέρ του αυτοκράτορα. Έως και τις αρχές του 3ου αιώνα το μίσος εναντίον των χριστιανών, οι οποίοι συμπεριφέρονταν σαν να ήταν μοναδικοί, οι οποίοι παρ' όλη την ταπεινοφροσύνη(!) αισθάνονταν ως κάτι εντελώς ιδιαίτερο, ως «Ισραήλ του Θεού», «γένος των εκλεκτών», «ιερός λαός», ως «το χρυσό τμήμα», εκπορευόταν κυρίως από το λαό. Οι αυτοκράτορες θεωρούσαν τον εαυτό τους απέναντι στην περίεργη σέκτα των ασήμαντων ανθρώπων πάρα πολύ ισχυρό για να επέμβουν σοβαρά. «Όσο μπορούσαν απέφευγαν»τις δίκες χριστιανών (Eduard Schwartz). Για δύο ολόκληρους αιώνες γενικά δεν «διώκανε» τους χριστιανούς. 0 αυτοκράτορας Κόμμοδος είχε χριστιανή μετρέσα. Και στη Νικομήδεια το κτίριο της κύριας εκκλησίας των χριστιανών βρισκόταν απέναντι από τα ανάκτορα του Διοκλητιανού. Και κατά τη διάρκεια του ειρότερου πογκρόμ εναντίον των χριστιανών ο καθηγητής ρητορικής του αυτοκράτορα, ο εκκλησιαστικός πατέρας Λακτάντιος, παρέμεινε εντελώς ανέπαφος στο στενότατο περιβάλλον του ηγεμόνα. Ο Λακτάντιος δεν δικάστηκε ούτε κλείστηκε στα μπουντρούμια. Σχεδόν όλοι γνώριζαν τους χριστιανούς, αλλά δεν ήθελαν να λερώσουν τα χέρια τους με τη δίωξη τους. Αν όμως ήταν καμιά φορά αναγκαίο, επειδή οι μάζες των ειδωλολατρών μαίνονταν, οι υπάλληλοι έκαναν τα πάντα, για να μπορέσουν να απελευθερώσουν πάλι όσους είχαν συλλάβει. Οι χριστιανοί έπρεπε μόνο να εγκαταλείψουν την πίστη τους -και την εγκατέλειπαν κατά μάζες, αυτό ήταν παντού ο κανόνας- και κανείς δεν τους ενοχλούσε πλέον. Κατά τον πιο αυστηρό διωγμό ακόμη, εκείνον του Διοκλητιανού, το κράτος επέμενε μόνο στην εκτέλεση της υποχρεωτικής θυσίας η οποία επιβαλλόταν από το νόμο για κάθε πολίτη. Μόνο η άρνηση της τιμωρούταν, σε καμία περίπτωση η εξάσκηση της χριστιανικής θρησκείας. Γιατί οι εκκλησίες ακόμη και στους διωγμούς του Διοκλητιανού μπορούσαν να έχουν περιουσία.

Για γενικό και συστηματικό διωγμό των χριστιανών μπορούμε να μιλάμε μόνο την εποχή του αυτοκράτορα Δέκιου το έτος 250. Ως πρώτο θύμα διωγμού πέθανε τότε ο Ρωμαίος επίσκοπος Φαβιανός -και πέθανε στη φυλακή· δεν είχε εκδοθεί θανατική ποινή εναντίον του. Έως τότε όμως η αρχαία Εκκλησία παρουσίαζε ήδη έντεκα από δεκαεπτά Ρωμαίους επισκόπους ως «μάρτυρες », αν και ούτε ένας τους δεν ήταν μάρτυρας! Και να σκεφτεί κανείς ότι ήδη διακόσια χρόνια ζούσαν δίπλα-δίπλα με τους αυτοκράτορες. Και παρ' όλα αυτά ακόμη και στα μέσα του 20ού αιώνα ψεύδονται από καθολικής πλευράς -με τυπογραφική άδεια της Εκκλησίας (και αφιέρωση: «Στην Αγία Θεομήτορα»)- ότι «οι περισσότεροι πάπες πεθαίνουν εκείνη την εποχή ως μάρτυρες» (Ruger).

Ο πάπας Κορνήλιος, ο οποίος απεβίωσε ειρηνικά στη Σιβιταβέκια, σύμφωνα με τις εκκλησιαστικές Πράξεις Μαρτύρων αποκεφαλίζεται. Το ίδιο πλαστές είναι οι Πράξεις οι οποίες καθιστούν το Ρωμαίο επίσκοπο Στέφανο Α' (254-257) θύμα των διωγμών του Βαλεριανού. Ο άγιος πάπας Ευτυχιανός (275-283) λέγεται μάλιστα ότι έθαψε «με τα ίδια του τα χέρια» 342 μάρτυρες, προτού τους συναντήσει ο ίδιος. Την αποστασία πολλών παπών κατά τον πρώιμο 4ο αιώνα προσπάθησαν να καλύψουν παρομοίως με πλαστογραφίες Πράξεων. To Liber pontificalis, ο επίσημος κατάλογος των παπών, βάζει το Ρωμαίο επίσκοπο Μαρκελλίνο (296-304), ο οποίος έκανε θυσίες στους θεούς και παρέδωσε στον εχθρό τα «ιερά» βιβλία, να μετανοεί αμέσως και να υφίσταται μαρτυρικό θάνατο, πράγμα που δεν είναι παρά πλαστογραφία. Στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο ο ένας πάπας μετά τον άλλο κερδίζει το στέφανο του μάρτυρα -σχεδόν όλα είναι ψέματα και απάτη (χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η λατρεία των μαρτύρων εμφανίστηκε γενικά κατά τα τέλη του 3ου αιώνα).

Ειδικά οι επίσκοποι -ο μαρτυρικός θάνατος των οποίων θεωρείτο ως «κάτι το ανώτερο» σε σχέση με εκείνον των απλών χριστιανών, αφού ακόμη και στον άλλο κόσμο καταλαμβάνουν υψηλότερη θέση στην ιεραρχία-, ειδικά οι επίσκοποι σπάνια γίνονταν μάρτυρες. Κατά σωρούς το έβαζαν στα πόδια, πολλές φορές διέφευγαν από χώρα σε χώρα, έφταναν μάλιστα μέχρι τα πέρατα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, φυσικά με ειδική εντολή του Θεού και χωρίς να ξεχνάνε να στέλνουν από την ασφαλή κρυψώνα τους εμψυχωτικές επιστολές σε φυλακισμένους πιστούς κατώτερου βαθμού. Στην αρχαία Εκκλησία αυτό ήταν τόσο γνωστό, ώστε ακόμη και στις πολυάριθμες πλαστογραφημένες ιστορίες μαρτύρων μόνο λίγοι επίσκοποι φιγουράρουν ως μάρτυρες! (με το ξέσπασμα του τοπικού πογκρόμ, ο πατριάρχης της Αλεξάνδρειας Διονύσιος ήταν σε τέτοια βιασύνη που έφυγε καβάλα σε ασέλωτο ζώο -δικαίως φέρει την προσωνυμία «Μέγας»).

Σχεδόν όλοι οι «άγιοι» των πρώτων αιώνων ανακηρύχτηκαν εκ των υστέρων σε «μάρτυρες», «ακόμη και αν είχαν πεθάνει ειρηνικά. Κάθε ένδοξο πρόσωπο της προκωνσταντίνειας εποχής έπρεπε, βλέπετε, να έχει υποστεί μαρτυρικό θάνατο» (Kotting). Κι όμως «λίγες μόνο» των αποκαλούμενων Acta Martyrum (Πράξεων Μαρτύρων) είναι «γνήσιες και βασίζονται σε γνήσιο αποδεικτικό υλικό» (Syme). Και κυρίως από τον 4ο αιώνα και μετά άρχισαν οι καθολικοί χριστιανοί να «καθαρίζουν» Πράξεις και ιστορίες μαρτύρων που τους φαίνονταν πλαστογραφημένες από «αιρετικούς», κατασκευάζοντας δικές τους πλαστογραφίες. Αναγνώριζαν μεν τα αναφερόμενα θαύματα των Αποστόλων, απέρριπταν όμως τις «ψευδείς διδασκαλίες» οι οποίες υπήρχαν επίσης εκεί. Έτσι αντέδρασαν ορθόδοξοι πλαστογράφοι όπως ο Ψευδο-Μελίτων, ο Ψευδο-Ιερώνυμος, ο Ψευδο-Αβδίας με δικές τους πλαστογραφίες.

Οι χριστιανικές «Πράξεις Μαρτύρων» δε σταματούν μπροστά σε καμία υπερβολή, καμία αναλήθεια, κανένα «κιτς». Καθώς η Εκκλησία δεν έκανε χρήση του μαρτυρίου της συζύγου του κορυφαίου Αποστόλου και πρώτου πάπα, του Αγίου Πέτρου, για το οποίο παραδίδει στοιχεία κάποιος εκκλησιαστικός Πατέρας, πρώτη γυναίκα μάρτυρας θεωρείται η αγία Θέκλα, αν και λέγεται ότι σώθηκε από κάποιο θαύμα. Όπως αποδεικνύουν οι «Πράξεις Παύλου και Θέκλας» οι οποίες πλαστογραφήθηκαν από έναν «ορθόδοξο») και έκτοτε διαπλάθουν την ηθική ολόκληρης της χριστιανικής υφηλίου, τα βασανιστήρια ήταν τόσο φριχτά, ώστε να αναρωτιόμαστε ποιος εξακολουθεί να πιστεύει σήμερα αυτά τα πράγματα, ακόμη και ανάμεσα στους πιστούς. Αλλά οι μεγαλύτεροι εκκλησιαστικοί Διδάσκαλοι, ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός, ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο Αμβρόσιος, ο Ιερώνυμος, ο Αυγουστίνος και άλλοι, τα εξιστόρησαν και τα δόξασαν.

Όμορφη κόρη ενός πλούσιου «ιερέα των ειδώλων» από το Ικόνιο, ανοίγει την καρδιά της στον Θεό με το κήρυγμα του Αγίου Παύλου περί εγκράτειας. Τη φανατίζει υπέρ της αγνότητας, έτσι ώστε εκείνη δεν δίνεται στον αρραβωνιαστικό της Θάμυρη, αλλά, αντί αυτού, το σκάει ντυμένη με αντρικά ρούχα με τον Άγιο Απόστολο των εθνών. Αφού τη φέρνουν πίσω, ο γαμπρός και ολόκληρη η ειδωλολατρική οικογένεια προσφέρουν τα πάντα για την επανάκτηση της χριστιανής νύφης του Θεού. αλλά μάταια. Ο Παύλος μαστιγώνεται, διώκεται, η Θέκλα καταδίδεται ως χριστιανή από τον γαμπρό και την ίδια της τη μητέρα, ρίχνεται ολόγυμνη σε λεοπαρδάλεις, λιοντάρια, τίγρεις που βρυχώνται τρομακτικά. Αλλά τα θηρία ξαπλώνουν σαν αρνιά στα πόδια της και τη γλείφουν με μεγάλη αγάπη. «Τέτοια θαυμαστή μαγεία καλύπτει την παρθενία της», εκθειάζει ο εκκλησιαστικός διδάσκαλος Αμβρόσιος, «ώστε ακόμη και τα λιοντάρια τής καταθέτουν το θαυμασμό τους: αν και ήταν πεινασμένα, δεν τα παρέσυρε το φαγητό· αν και ήταν εξερεθισμένα, δεν τα παρέσυρε η βία· αν και τα κέντριζαν, ο θυμός τους δεν φούντωνε· αν και ήταν συνηθισμένα, η συνήθεια δεν τα πτοούσε· αν και άγρια, η φύση δεν τα εξουσίαζε πλέον. Έγιναν διδάσκαλοι της ευσέβειας, τιμώντας τη μάρτυρα, όπως και διδάσκαλοι της αγνότητας, αφού γεύονταν μόνο τα πέλματα της παρθένου, με τα μάτια χαμηλωμένα στο χώμα, σαν από ντροπή, ώστε τίποτα το αρσενικό, ακόμη κι αν ήταν ζωώδες, να μην κοιτάξει τη γυμνή παρθένο». Θεούλη μου, Θεούλη μου!   Τώρα η μνηστή του Θεού πηγαίνει στην πυρά στη Ρώμη. Αλλά ανάμεσα στις πυρωμένες φλόγες μένει αλώβητη. Καταλήγει σε ένα λάκκο με φίδια, όπου όμως οι απεχθείς οχιές, προτού προλάβουν να γλείψουν πάλι τρυφερά τη Θέκλα, κεραυνοβολούνται από αίθριο ουρανό. Και αργότερα αποφεύγει όλες τις παγίδες του Σατανά. Μια φορά ρίχνεται σε μια δεξαμενή γεμάτη θαλάσσιους ελέφαντες με την κραυγή: «Στο όνομα του Ιησού Χριστού δέχομαι την τελευταία ημέρα τη βάπτιση».Αλλά τελικά δεν είναι το τέλος της. Ένας άλλος κεραυνός σκοτώνει τους θαλάσσιους ελέφαντες, και απελευθερώνεται με θαυμαστό τρόπο από δύο ταύρους στους οποίους τη δένουν. Ο γαμπρός πεθαίνει, εκείνη συνοδεύει τον Άγιο Παύλο και σε πολλά άλλα αποστολικά ταξίδια, συγκεντρώνει γύρω της και άλλες ευσεβείς παρθένες και κηρύττει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Και έζησε αυτή καλά, και εμείς καλύτερα.

Τέλεια γνώστρια όμως γίνεται η καθολική ιστορία των μαρτυρικών θανάτων με το μαρτύριο του Πολύκαρπου, του οποίου γνωρίζουν ακόμη και την ώρα του θανάτου -σχεδόν μοναδικό φαινόμενο στην πρώιμη χριστιανική λογοτεχνία. Η ημερομηνία όμως είναι άγνωστη· δεν γνωρίζουμε καν αν συνέβη επί Μάρκου Αυρήλιου ή επί Αντωνίνου του Ευσεβούς. Σε αυτή την αρχαιότατη έκθεση αυτόπτη μάρτυρα σχετικά με το μαρτυρικό θάνατο χριστιανού, ένα κείμενο στο οποίο έχουν παρεμβάλει από την αρχή μέχρι το τέλος πλαστά κομμάτια, στο οποίο υπάρχουν επιμέλειες και επεμβάσεις, προσθήκες πριν και μετά τον Ευσέβιο, όπως και ένα μη γνήσιο παράρτημα, ο άγιος επίσκοπος γνωρίζει εκ των προτέρων τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνει. Μπαίνοντας στην αρένα, τον ενθαρρύνει μια ουράνια φωνή: «Πολύκαρπε βάστα γερά!». Δεν καίγεται στην πυρά, για την οποία έφερναν ξύλα «ιδιαίτερα οι Ιουδαίοι», μάταια λαμπαδιάζουν οι φλόγες. Έτσι ο δήμιος αναγκάζεται να του καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα, οπότε το αίμα του σβήνει τη φωτιά και από την πληγή βγαίνει ένα περιστέρι που πετάει προς τον ουρανό ...;

Αυτές οι Πράξεις «γράφονταν», λοιπόν, μόνο «αργά και κομμάτι-κομμάτι» (Kraft). Και τον 20ό αιώνα ακόμη ακτινοβολεί στο καθολικό «Θεολογικό και Εκκλησιαστικό Λεξικό» αυτή η ιστορία ως «η πολυτιμότερη μαρτυρία για τη λατρεία αγίων και λειψάνων από τους καθολικούς». Σήμερα ακόμη ο γενναιόψυχος μάρτυρας (ο οποίος παρεμπιπτόντως, όπως αρμόζει σε επίσκοπο, το είχε σκάσει προηγουμένως πολλές φορές, και είχε αλλάξει πολλά κρησφύγετα) εορτάζεται ως άγιος: από τη Βυζαντινή και Συριακή Εκκλησία στις 23 Φεβρουαρίου, από τους μελχίτες στις 25 Ιανουαρίου, από τους καθολικούς στις 26 και ακόμη παίζει το ρόλο του «προστάτη εναντίον της ωτίτιδας»

Ας ρίξουμε μια ματιά, επί παραδείγματι, στις «Πράξεις Περσών Μαρτύρων». Εδώ οι χριστιανοί τρέχουν κατά πλήθη να εκτελεστούν, «ψέλνοντας πανηγυρικά τους ψαλμούς του Δαβίδ». Και δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να γελάνε, καθώς ο δήμιος ακονίζει ήδη το σπαθί. Εδώ τους σπάνε όλα τα δόντια και τους τσακίζουν όλα τα κόκκαλα. Αγοράζουν ειδικά γι' αυτό το λόγο καινούρια μαστίγια, για να τους λιώσουν. Τους χτυπάνε και τους σακατεύουν. Τους διαμελίζουν, τους γδέρνουν από την κορυφή μέχρι τα νύχια, τους κόβουν αργά από τη μέση του σβέρκου έως το κρανίο, τους κόβουν τις μύτες και τα αφτιά, τους μπήγουν πυρωμένα καρφιά στα μάτια, τους πετροβολούν, τους κόβουν φέτες με πριόνια, τους αφήνουν να πεθάνουν της πείνας μέχρι που το δέρμα ξεκολλάει και πέφτει από τα κόκκαλα. Μία φορά φέρνουν και 16 ελέφαντες για να ποδοπατήσουν τους ήρωες ...; Αλλά ό,τι κι αν τους κάνουν, εκείνοι υπομένουν σχεδόν τα πάντα εκπληκτικά για πολύ ώρα και ευδιάθετοι, που λέει ο λόγος μέσα στην καλή χαρά. Αφού τους έχουν κάνει κομμάτια, όλο αίμα και πύο, εκείνοι βγάζουν τους πιο εμψυχωτικούς λόγους: Ουρλιάζουν: «Η καρδιά μου αγαλλιάζει στον Κύριο και χαίρεται στη σωτηρία του». Ή ομολογούν: «Αυτός ο πόνος αναζωογονεί».

Ο μάρτυρας Ιάκωβος, ο εκμελισθείς (διαμελισμένος), αφού του έχουν αφαιρέσει ήδη τα δέκα δάχτυλα των χεριών και τρία των ποδιών, γελώντας, κάνει βαθυστόχαστες παρομοιώσεις: «Ακολούθησε κι εσύ, τρίτο δάχτυλο του ποδιού μου, τους συντρόφους σου και μη σε νοιάζει. Γιατί, όπως το σιτάρι που πέφτει στη γη και την άνοιξη βγάζει τους συντρόφους του, έτσι κι εσύ θα ενωθείς με τους δικούς σου αυτοστιγμεί την ημέρα της Ανάστασης». Ωραία δεν τα είπε; Αφού του κόβουν το πέμπτο δάχτυλο του ποδιού, φωνάζει όμως και ζητάει εκδίκηση: «Δίκασε, ω Θεέ, τη δίκη μου, και εκδικήσου την εκδίκησή μου στον ανελέητο λαό».

Γενικά αυτοί οι άγιοι γίνονται συχνά δύστροποι και βρίζουν τους τελείως άθεους βέβαια βασανιστές ή δικαστές τους σύμφωνα με όλους τους κανόνες της θρησκείας και της αγάπης· τους υπόσχονται ότι «θα τρίζουν τα δόντια τους στους αιώνες των αιώνων», τους αποκαλούν «ακάθαρτους, βρόμικους, αιμοσταγείς», «κακά κοράκια που κάθονται επί πτωμάτων», «μαγικά φίδια που διψάνε να δαγκώσουν», «πράσινους» από μίσος «σαν κακιές οχιές», λάγνους άντρες που κυλιούνται «με γύναια στις κρεβατοκάμαρες», «ακάθαρτους σκύλους». Ο άγιος Αιθέριος (Aitillaha) απευθύνεται στο δήμιο του χαρακτηρίζοντάς τον: «Πράγματι, είσαι άλογο ζώο». Και ο άγιος Ιωσήφ ούτε που σκέφτεται να αγαπήσει τον εχθρό του, να του στρέψει και το άλλο μάγουλο, όχι· εύστοχα γράφουν: «Ο Ιωσήφ μάζεψε σάλιο στο στόμα του, τον έφτυσε, γεμίζοντας με το σάλιο του όλο του το πρόσωπο και είπε: "Βρε ακάθαρτε και μιαρέ, δεν ντρέπεσαι; ...;"».

Αφού κόβουν ένα-ένα όλα τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών του μάρτυρα Ιάκωβου, κάθε φορά συνοδευόμενοι είτε από έναν ευγενή είτε και από ένα φαρμακερό λόγο εναντίον των «σαρκοβόρων λύκων», η πίστη του γίνεται όλο και πιο σταθερή και ζητάει περισσότερα βασανιστήρια. «Τι καθόσαστε και τεμπελιάζετε;» φωνάζει ανυπόμονος. «Ας μη φείδονται οι οφθαλμοί σας. Διότι η καρδιά μου αγαλλιάζει στον Κύριο και η ψυχή μου υψώθηκε σε εκείνον ο οποίος αγαπά τους ταπεινούς».Και έτσι οι δήμιοι μετά από τα δέκα δάχτυλα των ποδιών και τα δέκα των χεριών, συνεχίζουν τρίζοντας τα δόντια, να του κόβουν και άλλα μέλη, εντελώς συστηματικά, και κάθε μέλος που πέφτει καταγής ο άγιος το σχολιάζει πάλι με ένα ευσεβές ρητό. Μετά την απώλεια του δεξιού πέλματος λέει: «Κάθε μέλος που μου κόβετε, δίνεται θυσία στον επουράνιο βασιλέα». Του έκοψαν το αριστερό πέλμα και εκείνος είπε: «Εισάκουσε με, ω Κύριε, διότι εσύ είσαι αγαθός και μεγάλη είναι η καλοσύνη σου προς όλους όσοι σε καλούν». Του έκοψαν το δεξί χέρι και εκείνος φώναξε: «Η χάρη του Θεού ήταν μεγάλη επάνω μου· ελευθέρωσε την ψυχή μου». Του έκοψαν το αριστερό χέρι και εκείνος είπε: «Κοίτα, στους νεκρούς κάνεις θαύματα». Προχώρησαν και του έκοψαν τον δεξί μπράτσο και εκείνος είπε πάλι: «Θα υμνώ τον Κύριο, όσο ζω και θα δοξάζω το Θεό μου, όσο υπάρχω. Ας του αρέσει ο ύμνος μου· εγώ θα χαρώ στον Κύριο».

Οι κακοί ειδωλολάτρες κόβουν και το αριστερό μπράτσο, βγάζουν τον δεξή μηρό από την κλείδωση του γόνατος ...; και τέλος «ο ένδοξος» κείτεται ξαπλωμένος πλέον μόνο με «κεφάλι, στήθος και κοιλιά», σκέφτεται λίγο την κατάσταση και ανοίγει «πάλι το στόμα», για να απαριθμήσει επακριβώς σε μια μικρή ομιλία προς τον Θεό όλα όσα έχασε ήδη για χάρη του -πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι αρκετά γενναίο σε αυτή την περιορισμένη κατάσταση: «Κύριε και Θεέ, ευσπλαχνικέ και ελεήμονα, σε παρακαλώ εισάκουσε την προσευχή μου και αποδέξου τις ικεσίες μου. Κείτομαι εδώ, αφού μου έχουν αφαιρέσει τα μέλη· ο μισός κείτομαι εδώ και σιωπώ. Δεν έχω, Κύριε, δάχτυλα, για να σε ικετέψω · ούτε μου άφησαν οι διώκτες χέρια, για να τα απλώσω σ' εσένα. Τα πόδια μού τα έκοψαν τα γόνατα τα έλυσαν τα μπράτσα μού τα έβγαλαν τους μηρούς τούς έκοψαν. Τώρα κείμαι ενώπιον Σου σαν διαλυμένο σπίτι, από το οποίο έχει μείνει μόνο ένα κομμάτι στέγης. Σε ικετεύω, Κύριε και Θεέ ...;» κ.λπ. κ.λπ.

Και το βράδυ, ως συνήθως, οι χριστιανοί έκλεψαν το πτώμα ή μάλλον «περισυνέλεξαν και τα είκοσι οχτώ κομμένα μέλη» μαζί με το υπόλοιπο σώμα -και τότε έπεσε φωτιά από τον ουρανό, «έγλυψε το αίμα από το αχυρόστρωμα ...; έως ότου τα μέλη του αγίου κοκκίνισαν και έγιναν σαν ώριμο τριαντάφυλλο». Σύμφωνα με τέτοια υποδείγματα μπορούσαν να βάζουν πολλούς χριστιανούς ήρωες να πεθαίνουν.

Ας συγκρίνουμε με το μαρτύριο του μάρτυρα Ιακώβου στην Περσία εκείνο του αγίου Αρκαδίου στη Βόρεια Αφρική (ο οποίος ακτινοβολεί επίσης στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο), και του οποίου τη μνήμη η Καθολική Εκκλησία εξακολουθεί να εορτάζει ακόμη και σήμερα στις 12 Ιανουαρίου. Όπως ο άγιος Ιάκωβος έτσι και ο Άγιος Αρκάδιος είναι ήρωας και χριστιανός από την κορυφή έως τα νύχια, επομένως τίποτα δεν μπορεί να τον ταράξει. Όταν τελικά ο λυσσασμένος τοποτηρητής τού δείχνει τα εργαλεία των βασανιστηρίων, εκείνος χλευάζει μόνο: «Θα διατάξεις να γδυθώ;». Αλλά και την απόφαση του δικαστηρίου να του κόψουν ένα-ένα τα μέλη του σώματός του, αργά-αργά, την ακούει «με εύθυμη διάθεση». «Τώρα όρμησαν οι δήμιοι επάνω του και του έκοψαν τις κλειδώσεις των δαχτύλων, των βραχιόνων και των ώμων, και κομμάτιασαν τα δάχτυλα των ποδιών, τα πέλματα και τους μηρούς. Ο μάρτυρας πρότεινε πρόθυμα το ένα μέλος μετά το άλλο ...; Κολυμπώντας στο αίμα του προσευχόταν δυνατά: "Κύριε και Θεέ μου, όλα αυτά τα μέλη εσύ μου τα έδωσες, κι εγώ τώρα στα επιστρέφω ως θυσία ...;"» κ.λπ. Και όλοι οι παρευρισκόμενοι πλέουν στα δάκρυα, όπως ο άγιος στο αίμα. Ακόμη και οι δήμιοι καταριούνται την ημέρα που γεννήθηκαν. Μόνο ο κακός ειδωλολάτρης τοποτηρητής μένει ασυγκίνητος. «Όταν είχαν κόψει όλα τα άκρα του άγιου ομολογητή, εκείνος παρακαλούσε να του κόψουν με ένα στομωμένο τσεκούρι και τα μεγαλύτερα, έτσι ώστε να απομείνει πλέον μόνο ο κορμός. Και τότε ο άγιος Αρκάδιος, ο οποίος ζούσε ακόμη(!), θυσίασε τα σκορπισμένα μέλη του στο Θεό και φώναξε: "Ευτυχή μέλη!"». Και ύστερα -όλα αυτά, όπως αναφέραμε «μόνο με τον κορμό»- ακολουθεί και ένα φλογερό θρησκευτικό κήρυγμα προς τους ειδωλολάτρες ...;

Και τον 20ό αιώνα η καθολική μέριμνα -πολλές φορές με άδεια της ηγεσίας- για τη σωτηρία της ψυχής βγάζει το «δίδαγμα» από αυτό το φρικιαστικό κιτς με τα λόγια του αγίου Αρκαδίου: «Το να πεθαίνεις για Εκείνον, σημαίνει ζωή. Το να υποφέρεις για Εκείνον, είναι η μεγαλύτερη χαρά! Υπόμεινε, χριστιανέ, τα πάθη και τα δεινά αυτής της ζωής και μην αφήσεις τίποτα να σε απομακρύνει από την υπηρεσία του Θεού. Ο ουρανός αξίζει τα πάντα».

Για όσους το μαρτύριο του μάρτυρα Ιάκωβου δεν είναι αρκετά θαυμαστό, συμβαίνουν φυσικά (ή υπερφυσικά) και άλλα μεγαλειώδη πράγματα.. Κάποιος χριστιανός ο οποίος παίρνει τη διαταγή και επιχειρεί να σκοτώσει έναν χριστιανό, τον σηκώνει η «δύναμη του Θεού» δύο φορές και τον συντρίβει σχεδόν στη γη· τρεις ώρες κείτεται σαν νεκρός. Στον μακάριο Ναρσή δεν μπόρεσαν να κόψουν την κεφαλή, τη γενναία, ούτε με δεκαοχτώ σπαθιά, ύστερα τα κατάφερε ένα μαχαίρι. Και στον τόπο που πεθαίνουν αυτοί οι ήρωες, καθώς βέβαια πρέπει να πεθάνουν κάποτε, «ανεβοκατεβαίνουν συχνά τη νύχτα ...; στρατιές αγγέλων ...;» Κάποτε μάλιστα, χωρίς καμία αμφιβολία, είδαν ακόμη και ειδωλολάτρες βοσκοί ότι «για τρεις νύχτες στρατιές αγγέλων ανεβοκατέβαιναν» πάνω από «τον τόπο της δολοφονίας των αγίων και υμνούσαν τον Θεό».

Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εδώ δεν πρόκειται για χριστιανικούς θρύλους, αλλά, βλέπετε, για πράξεις, για ιστορικές αναφορές· ότι εκτός αυτού τα ίδια τα ντοκουμέντα τονίζουν ακόμη μια φορά την «ορθή καταγραφή»· ότι αναφέρουν: «Ακούσαμε την ακριβή ιστορία εκείνων οι οποίοι υπήρξαν πριν από εμάς, από το στόμα γέρων, φιλαληθών και αξιόπιστων επισκόπων και ιερέων. Διότι αυτοί τους είδαν με τα μάτια τους και έζησαν στις ημέρες τους».

Εννοείται ότι οι χριστιανοί ομολογούν με το αίμα τους την πίστη τους σε όλο και μεγαλύτερα πλήθη, ότι πεθαίνουν σε τόσες ποσότητες και με τόσο ηρωικό τρόπο, ώστε οι δήμιοι κουράζονται από το πολύ σφάξιμο. Κάποτε πεθαίνουν μαζί με τον επίσκοπό τους, δεκαέξι, ύστερα εκατόν είκοσι οχτώ μάρτυρες, ύστερα εκατόν έντεκα άντρες και εννέα γυναίκες, ύστερα διακόσιοι εβδομήντα πέντε, ύστερα οχτώ χιλιάδες εννιακόσιοι σαράντα, ύστερα δεν μπορούν πλέον να μετρηθούν, μια και «ο αριθμός τους υπερβαίνει τις πολλές χιλιάδες».

Στην πραγματικότητα υπήρχαν πολύ, μα πάρα πολύ λιγότεροι χριστιανοί μάρτυρες από όσους παρουσίαζαν στον κόσμο για αιώνες ολόκληρους. Κάποιοι πραγματικοί, εξαφανίστηκαν επιπλέον χωρίς ίχνος, η στάχτη τους πετάχτηκε στα ποτάμια, σκορπίστηκε στους τέσσερις ανέμους. Υπήρχαν μεγάλες περιοχές φτωχές ή κενές μαρτύρων. Και, όταν άρχισαν να κλείνουν τα άγια λείψανα στα ιερά, οι άνθρωποι πήγαιναν συχνά προσκυνητές διανύοντας μακρινές αποστάσεις και επιχειρούσαν επίπονες ανακομιδές, ό,τι και αν ανακόμιζαν στην πραγματικότητα. Λείψανα γνωστών μαρτύρων πουλιόντουσαν ακριβά, υπήρχε μεγάλη ζήτηση και για μεγάλες ποσότητες, για κομμάτια πολλών μαρτύρων, είτε γνώριζαν το όνομα τους είτε όχι.

Όλο και πιο δημοφιλείς γίνονταν γι' αυτό λόγο οι ομαδικοί μάρτυρες: οι 18 της Σαραγόσας, οι 40 της Σεβαστής, όλοι τους «σκλάβοι του πολέμου», οι 70 σύντροφοι του αγίου μοναχού Αναστάσιου τους οποίους έπνιξαν στο ποτάμι, οι 99 εκτελεσθέντες με τον άγιο Νίκωνα της Καισαρείας της Παλαιστίνης, οι 128 οι οποίοι πέθαναν με τον άγιο επίσκοπο Σαδώθ την εποχή του Πέρση βασιλέα Σαπώρ· οι περίπου δύο ντουζίνες επίσκοποι και 250 κληρικοί οι οποίοι κέρδισαν τον μαρτυρικό θάνατο επίσης στην Περσία, οι 200 άντρες και 70 γυναίκες οι οποίοι διεκπεραίωσαν ηρωικά τα μαρτύρια τους την εποχή του Διοκλητιανού στη νήσο Παλμαρία, οι 300 αυτόχειρες τους οποίους επινόησε ο Προυδέντιος (ο χριστιανός ποιητής που θαυμαζόταν και διαβαζόταν το Μεσαίωνα περισσότερο από όλους) και οι οποίοι, για να μην αναγκαστούν να θυσιάσουν στους θεούς, έπεσαν δήθεν μέσα σε ένα λάκκο με καυτό ασβέστη την εποχή του Βαλεριανού, -κι άλλες ψεύτικες ιστορίες- οι 1.525 οσιομάρτυρες στην Ούμπρια, η θηβαϊκή Λεγεώνα, σχεδόν 6.600 άνθρωποι οι οποίοι βρήκαν μαρτυρικό θάνατο δήθεν στην Ελβετία (πιθανώς πλέον πολύ περισσότεροι από όλους τους χριστιανούς· μάρτυρες που υπήρχαν την αρχαιότητα), οι πολλές χιλιάδες μάρτυρες τους οποίους ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός διέταξε να κάψουν ζωντανούς σε μια εκκλησία στη Νικομήδεια, καθώς όλοι αρνήθηκαν τη «θυσία στα είδωλα» -ειδικά «την αγία ημέρα των Χριστουγέννων» και κατά την «Θεία Λειτουργία ...;» (Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο), εκτός αυτών οι 10.000 χριστιανοί που σταυρώθηκαν στο όρος Αραράτ ή οι 24.000 συνοδοιπόροι του αγίου Πάππου οι οποίοι την εποχή του Λικίνιου χύνουν το αίμα τους για τον Χριστό στην Αντιόχεια, μέσα σε πέντε ημέρες σε ένα και μοναδικό βράχο. Πολύ συχνά δεν αναφέρουν καν αριθμό, αλλά βάζουν να πεθαίνει «αμέτρητο πλήθος πιστών», μιλάνε για «αμέτρητους» μάρτυρες, ισχυρίζονται εντελώς στερεότυπα μόνο το θάνατο «πάρα πολλών ιερομαρτύρων», ή υπερηφανεύονται επίσης για το γεγονός ότι «σχεδόν ολόκληρο το ποίμνιο» ακολούθησε τον επίσκοπό του στον θάνατο, ή αναφέρουν «τα πάθη πάρα πολλών αγίων γυναικών, οι οποίες ...; για χάρη της χριστιανικής πίστης βασανίστηκαν και θανατώθηκαν με τον πιο επώδυνο τρόπο» (Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο ή «Κατάλογος όλων εκείνων των χριστιανών πιστών οι οποίοι στέφθηκαν με αγιότητα και μαρτυρικό θάνατο, των οποίων τη ζωή, τη δράση και τον ηρωικό θάνατο η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία συνέλεξε, έλεγξε και κατέγραψε και φύλαξε εις αιώνια πανηγυρική μνήμη εκείνων. Με συνημμένη σύντομη περιγραφή των σημαντικότερων στιγμών της ζωής τους, αφορμή του προσηλυτισμού τους, της δράσης τους και του επώδυνου θανάτου τους».) Όπως καταλαβαίνουμε ήταν συχνός ο χαρακτηρισμός των λειψάνων με τη διατύπωση: «Των οποίων το όνομα γνωρίζει ο Θεός».

Γεγονός είναι ότι ο αριθμός όλων των χριστιανών μαρτύρων των τριών πρώτων αιώνων μπόρεσε να υπολογιστεί κατ' εκτίμηση στους 1.500 (σίγουρα ένας προβληματικός αριθμός)· ότι από τα αναφερόμενα 250 ελληνικά μαρτύρια σε, όπως και να το κάνουμε, 250 χρόνια, μόνο περίπου 20 αποδείχθηκαν ιστορικά· ότι γενικά γραπτές πηγές έχουμε μόνο για μερικές δωδεκάδες μαρτύρων ότι και ο Ωριγένης, ο μεγαλύτερος θεολόγος της προκωνσταντίνειας εποχής, τόσο σεβαστός για πολλά πράγματα, χαρακτηρίζει τον αριθμό των χριστιανών μαρτύρων «μικρό και εύκολο να μετρηθεί». Παρ' όλα αυτά το 1959 ακόμη ο καθολικός θεολόγος Stockmeier γράφει: «Τρεις ολόκληρους αιώνες τούς κυνηγούσαν μέχρι θανάτου ...;»·και παρομοίως στα μέσα του 20ού αιώνα ακόμη γράφει και ο Ιησουίτης Hertling: «Θα πρέπει να υποθέσουμε σίγουρα έναν εξαψήφιο αριθμό». Θα πρέπει; Γιατί; Μας απαντάει ο ίδιος: «Ο ιστορικός ο οποίος εξετάζει τις πηγές με κριτικό πνεύμα και θέλει να παρουσιάσει τα πράγματα όπως ήταν, διατρέχει διαρκώς κίνδυνο να τραυματίσει ευσεβή αισθήματα. Μόνο και μόνο όποιος βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν υπήρξαν εκατομμύρια μάρτυρες ...;».

Η Εκκλησία όμως δεν υπερέβαλε εγκληματικά μόνο στον αριθμό των μαρτυρίων, αλλά και στην παρουσίασή τους. Στα μέσα του 20ού αιώνα ακόμη ο καθολικός Johannes Schuck υπερηφανεύεται (με διπλή τυπογραφική άδεια της Εκκλησίας) λες και συνεχίζει την ευσεβιανή εκκλησιαστική ιστορία του 4ου αιώνα: «Αυτή ήταν μάχη! Από τη μια πλευρά τα θηρία της αρένας, η φωτιά που έγλυφε τα μέλη που σπαρταρούσαν, τα βασανιστήρια, ο σταυρός και όλα τα δεινά που έμοιαζαν να βγαίνουν σαν βρόμικος οχετός από την κόλαση· από την άλλη πλευρά η ακλόνητη δύναμη με την οποία οι χριστιανοί αντιμετώπιζαν έναν ολόκληρο κόσμο, αβοήθητοι και παρ' όλα αυτά υποστηριζόμενοι από μια βοήθεια πάνω στην οποία έσπαγε κάθε τρικυμία, αν και με λυσσαλέο μένος, άνθρωποι με το ένα πόδι ακόμη στη σκοτεινή γη, με την καρδιά ήδη στην πρώτη φωτεινή λάμψη της αιωνιότητας ...;».

Εδώ ο Schuck αγάλλεται ακόμη και για το γεγονός ότι οι τόσο φρικιαστικοί διωγμοί εναντίον των χριστιανών, «όσο παράλογο κι αν ακούγεται, έφεραν στη βασιλεία του Θεού μεγάλο κέρδος», ότι «η Εκκλησία μόνο κέρδος είχε», μέχρι «ψηλά στους ουρανούς» και «στα πέρατα του κόσμου». Αφού το «αίμα των μαρτύρων» τής απέφερε ειδικά «τις πολυτιμότερες ψυχές εκτός Εκκλησίας», αφού ειδικά τα θηρία «μπήκαν στο κοπάδι του Κυρίου δια της πίστης και της αυτοθυσίας, της αγάπης και της ηθικής ευγένειας των χριστιανών ...;».

Οι μάρτυρες επισκιάζουν τα πάντα   Στην προκωνσταντίνεια Εκκλησία τα πιο τολμηρά θαύματα τα κατάφερναν οι μάρτυρες. Τα σχετικά αρχεία είναι τις περισσότερες φορές πλαστογραφημένα, αλλά θεωρούντο όλα ως ιστορικά ντοκουμέντα πλήρους αξίας. Και η μετάβαση στις εντελώς μυθικές ιστορίες των μαρτύρων και στα μυθιστορήματα, όπου θριαμβεύει «η πλήρης έλλειψη ιστορικής λογικής» (Lucius), ήταν σχεδόν φυσική, όσο περίεργη κι αν ήταν. Φωνές ηχούν από τον ουρανό, περιστέρια βγαίνουν από το αίμα των μαρτύρων, άγρια ζώα ψοφάνε με την προσευχή των ευσεβών ηρώων ή δαγκώνουν και σπάνε τα δεσμά τους. Είδωλα, ολόκληροι ναοί καταρρέουν μπροστά τους. Ο άγιος Λαυρέντιος, σχεδόν ήδη λιωμένος στη σχάρα του, φιλοσοφεί με άνεση για την ειδωλολατρική και χριστιανική Ρώμη.

Άλλοι, σχεδόν απανθρακωμένοι, κατεβάζουν φλογερούς ιεραποστολικούς λόγους. Ο μάρτυρας Ρωμανός, τον οποίο η Εκκλησία εξακολουθεί να γιορτάζει στις 9 Αυγούστου, επιτίθεται με 260 στίχους στην ειδωλολατρία και, αφού του κόβουν τη γλώσσα, απαγγέλλει και άλλους 100. Για τον πρώην καθηγητή θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης Franz Joseph Peters έχουμε στα χέρια μας -με έγκριση της Εκκλησίας- μέσω «δύο μαρτύρων που άκουσαν και είδαν οι ίδιοι» «την πλήρη πιστοποίηση» για το γεγονός ότι ο βασιλιάς των Βανδάλων Χάινριχ -προφανώς ο Ονώριχος-«το έτος 483 διέταξε να κόψουν το δεξί χέρι και τη γλώσσα των καθολικών της πόλης Τίπασα στη Βόρεια Αφρική, επειδή δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν τον αρειανιστή επίσκοπο. Δια θαύματος διατήρησαν την ικανότητα της ομιλία τους».

Ο άγιος Ποντιανός ο οποίος μαρτύρησε την εποχή του αυτοκράτορα Αντωνίνου, βαδίζει χωρίς να καίγεται σε αναμμένα κάρβουνα, τον βασανίζουν μάταια, μάταια τον ρίχνουν στα λιοντάρια, μάταια τον περιλούζουν με καυτό μολύβι. Τώρα γιατί ξαφνικά τον σκοτώνει το σπαθί, αυτό δεν το καταλαβαίνουμε. Αλλά αναρωτιόμαστε συχνά, γιατί αυτοί οι ήρωες αντέχουν στα πιο σκληρά βασανιστήρια και ύστερα υποκύπτουν σε ένα εντελώς τετριμμένο χτύπημα με σπαθί ή σε μια απλή λαβή στραγγαλισμού, όπως ο άγιος Ελευθέριος, επίσκοπος Ιλλυρικού, μαζί με τη μητέρα του Ανθία την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού. Γιατί, ακόμη και αν κάποιοι κερδίζουν τις δάφνες του μάρτυρα πνιγμένοι σε ένα ποτάμι, σε ένα πηγάδι ή στη θάλασσα, πολλές φορές με μια βαριά πέτρα στο λαιμό ή μέσα σε ένα σάκο με φίδια και σκύλους, ακόμη κι αν κάποιοι λιμοκτονούν, ακόμη κι αν «στέφονται» στην αγχόνη, ακόμη κι αν παλουκώνονται, σταυρώνονται, «γεννιούνται» για τον ουρανό με τη συντριβή των κοκάλων τους ή με σιγανό ψήσιμο, ακόμη κι αν καίγονται στο καμίνι σαν ζώσα φλόγα, κι αν ξεσκίζονται από θηρία, ακόμη κι αν τους πετροβολούν, τους κατακρεουργούν με πριόνι ή ακόμη κι αν ο Κυριάκος, ένα τρίχρονο αγοράκι, συντρίβεται στα σκαλοπάτια της δικαστικής έδρας και κερδίζει «το στέμμα της αιώνιας ζωής» -παρ' όλα αυτά η πλειοψηφία καταλήγει πάντα πολύ απλά αποκεφαλισμένη. Ο αποκεφαλισμός είναι σχεδόν πάντα αποτελεσματικός. Το ερώτημα ωστόσο παραμένει: γιατί τότε οι ειδωλολάτρες δοκίμαζαν τόσα χρόνια στην αρχή τόσο μάταιες μεθόδους θανάτωσης στους χριστιανούς, και γιατί αυτοί επιβίωναν ακόμη και από τα πιο καλοσχεδιασμένα και περίτεχνα μαρτύρια, αλλά σχεδόν ποτέ από τον πρωτόγονο αποκεφαλισμό;

Θαύματα επί θαυμάτων, όπως και να έχει το πράγμα. Οι χριστιανοί ήρωες, όσο διακαώς κι αν επιθυμούσαν τον θάνατο, για να πάρουν την ύψιστη αμοιβή, το βασίλειο των ουρανών, συχνά αργούν να πεθάνουν, δεν γλυτώνουν μόνο από τη συνηθισμένη φωτιά, όπως ο Απολλώνιος, ο Φιλήμων και αμέτρητοι άλλοι, επιζούν ακόμη και από το καμίνι, βγαίνουν, φυσικά, «αλώβητοι», π.χ. ο άγιος Νεόφυτος. (Και γιατί όχι, αφού στην «Αγία Γραφή» ο Δανιήλ και οι σύντροφοι του επιζούν «ακέραιοι » από το πυρωμένο καμίνι «που το έκαιγαν επτά φορές περισσότερο» απ' ό,τι χρειαζόταν. Αν υπερβάλλουν τα «Απόκρυφα», τότε υπερβάλλει και η Βίβλος). Ο ιερομόναχος Βενέδικτος αντέχει τη διαδικασία στο καμίνι μια ολόκληρη νύχτα, χωρίς να πάθει τίποτα. Και ο άγιος Λουκιλλιανός, ένας πρώην «ιερέας των ειδώλων», γλυτώνει από το αναμμένο καμίνι μαζί με τέσσερα αγόρια, αν και μόνο λόγω μίας ξαφνικής βροχής. Τέλος πάντων ...;

Τελικά οι περισσότεροι από αυτούς τους μάρτυρες είχαν βασανιστεί πριν μέχρι θανάτου, συχνά όμως εις μάτην. Αφού συνεχώς εμφανίζονται άγγελοι -υπάρχουν πολλοί- και το έχουν κάνει σίγουρα αποστολή ζωής να συμπαραστέκονται σε μάρτυρες. Ο άγιος ιερέας Φήλιξ ελευθερώνεται από άγγελο και μάλιστα νύχτα (και γιατί όχι, αφού στην Καινή Διαθήκη άγγελος ανοίγει στους Αποστόλους την πόρτα της φυλακής, νύχτα! Αν υπερβάλλουν τα «Απόκρυφα», τότε υπερβάλλει και η Βίβλος). Τον άγιο Ευστάθιο βγάζει από το ποτάμι ένας άγγελος και ύστερα ένα περιστέρι τον οδηγεί «στη δόξα της αιώνιας χαράς». Στην περίπτωση του Στεφάνου, του πολυδοκιμασμένου ηγουμένου, «οι άγιοι άγγελοι» είναι τουλάχιστον παρόντες στο θάνατο του· ο ίδιος πάπας Γρηγόριος Α', ο «Μέγας» το πιστοποιεί αυτό, και τους «είδαν και άλλοι». Ε, ποιος άλλος να αμφιβάλει! Ο άγιος φύλακας Απρονιανός δεν βλέπει μεν αγγέλους, δεν μπορεί ο καθένας να βλέπει αγγέλους, ακούει όμως, όταν βγάζει από τη φυλακή τον άγιο Σισίνιο, μια ουράνια φωνή: «Ελάτε, εκλεκτοί του πατρός μου ...;»κ.λπ., οπότε εκείνος πιστεύει και πεθαίνει για τον Κύριό του. Μάλιστα αυτός ο ίδιος, δήθεν, υφίσταται το θάνατο του μάρτυρα, ένα από τα πιο σκληρά μαρτύρια που συνέβη στη Συρία, το μαρτύριο «κατ' εικόνα του Σωτήρος μας, ο οποίος σταυρώθηκε από τους Ιουδαίους, και έχυσε τόσο αίμα, ώστε οι Εκκλησίες της Ανατολής και της Δύσης πήραν πολύ από αυτό».

Και φυσικά όλοι οι πειρασμοί συντρίβονται πάνω στους χριστιανούς ήρωες. Κανείς δεν απαρνείται την πίστη του. Ό,τι κι αν τους προσφέρουν, τίποτα δεν τους κλονίζει, ούτε προνόμια ούτε δώρα ούτε τιμές. Εις μάτην προσφέρει ένας δικαστής την ίδια του την κόρη σε γάμο. Εις μάτην υπόσχεται ολόκληρος αυτοκράτορας να παντρευτεί μια χριστιανή, εις μάτην τής υπόσχεται τη συμβασιλεία και τιμητικούς στύλους σε όλη την αυτοκρατορία ...;

Οι πιο γνωστοί αρχαίοι Πατέρες της Εκκλησίας συμμετείχαν αναίσχυντα στις πιο αισχρές υπερβολές αυτού του έπους. Ολόκληρο το αρχαίο βιβλίο της εκκλησιαστικής ιστορίας του Ευσέβιου είναι γεμάτο από αυτές. Από τη μια πλευρά η αδιανόητη κακία των διωκτών των χριστιανών, των «υπηρετών των δαιμόνων», από την άλλη πλευρά οι ένδοξες πράξεις των «πραγματικά θαυμαστών μαχητών», πάνω στους οποίους ξεσπάνε τα πάντα, «φωτιά, σπαθί, κάρφωμα, θηρία, θαλάσσια βάθη, κόψιμο των άκρων, πυρωμένο σίδερο, βγάλσιμο των ματιών, ακρωτηριασμοί σε όλο το σώμα ...;». Ο επίσκοπος Ευσέβιος συγκεντρώνει «αμέτρητα» ψεύτικα θύματα, «μαζί και μικρά παιδιά», όπως και πλήθος από απίστευτες λεπτομέρειες: «Και όταν το κάθε ένα από τα θηρία ήταν έτοιμο να χυμήξει, υποχωρούσε συνεχώς, σαν να το κρατούσε μια θεϊκή δύναμη ...;». «Πανηγύριζαν μάλιστα και έψελναν στο Θεό δοξολογίες και αίνους μέχρι την τελευταία τους πνοή». Του φαίνεται αδύνατον, λέει ο «πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας», «να ντύσει με λέξεις το πλήθος και το μέγεθος των μαρτύρων του Θεού».Και στην αρχή ακόμη ομολογεί ότι «υπερβαίνει τις δυνάμεις μας» να περιγράψουμε όλα αυτά «επάξια» -πόσο αλήθεια λέει! Παρεμπιπτόντως, ο ίδιος ο Ευσέβιος δεν είχε ηρωικό θάνατο. Οι χριστιανοί αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια των διωγμών έκανε θυσίες στους θεούς ή τουλάχιστον το είχε υποσχεθεί· ίσως να ήταν συκοφαντία. Αλλά, όταν η κατάσταση έγινε επικίνδυνη, ο μεγάλος υμνητής των μαρτύρων αποσύρθηκε σε ασφαλές μέρος και κατάφερε να επιζήσει και από τους διωγμούς του Διοκλητιανού, χωρίς να πάθει τίποτα. Όσες δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες κι αν δόξασε κι επινόησε, αυτός ο «πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας » δεν συγκαταλέγεται μεταξύ τους. Και γιατί άλλωστε; Ούτε ένας επίσκοπος της Παλαιστίνης δεν υπέστη μαρτυρικό θάνατο.

Κι όμως, σύμφωνα με τον διδάσκαλο της Εκκλησίας, Εφραίμ, τον ασυγκράτητο αντισημίτη, σύμφωνα με τον διδάσκαλο της Εκκλησίας Γρηγόριο Ναζιανζηνό, αλλά και άλλους, οι μάρτυρες δεν ένιωθαν κανένα πόνο. Σύμφωνα με τους διδασκάλους της Εκκλησίας, Βασίλειο και Αυγουστίνο, οι μάρτυρες απολάμβαναν τα βασανιστήρια. Περπατάνε, γράφει ο εκκλησιαστικός διδάσκαλος Χρυσόστομος, πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, λες κι ήταν τριαντάφυλλα, και ρίχνονται στην πυρά σαν σε δροσερό λουτρό. Ο Προυδέντιος, ο μεγαλύτερος αρχαίος χριστιανός ποιητής της Δύσης, τον οποίο στο Μεσαίωνα θαύμαζαν περισσότερο από όλους, αναφέρει το μαρτύριο ενός παιδιού που μόλις είχε αποκοπεί από το στήθος της μάνας του και που υπέμενε γελώντας τις βουρδουλιές που έσκιζαν το σωματάκι του. Φυσικά δεν είναι το μοναδικό βρέφος-θύμα στην καθολική ένδοξη μυθολογία!

Και για την κάπως μεγαλύτερη στην ηλικία Αγνή, ο εκκλησιαστικός διδάσκαλος Αμβρόσιος, ο ταλαντούχος ευρετής τόσων μαρτύρων, γράφει: «Μα πρόσφερε γενικά το τρυφερό κορμί του παιδιού χώρο για θανάσιμο τραύμα;». Για τον Αμβρόσιο, όπως και για όλους τους ομοίους του, ένα θαύμα δεν μπορούσε ποτέ να είναι αρκετά θαυμαστό. «Γιατί μίλησε ακόμη και το γάίδουράκι με ανθρώπινη φωνή, καθώς ήταν θέλημα Θεού».Από την άλλη πλευρά, ο μαρτυρικός θάνατος του Αγίου Γεωργίου επισκιάζει όλους τους άλλους. Ήταν τόσο παράλογος και φιλοτεχνημένος με τόσο τρελά θαύματα, ώστε οι άνδρες της Εκκλησίας σε Ανατολή και Δύση τα μετρίασαν με «βελτιώσεις», για να τον κάνουν πιο πιστευτό.

Γενικά διακρίνονται και γυναίκες, τις περισσότερες φορές φυσικά παρθένες, όπου εντύπωση κάνει πόσο συχνά οι χρονικογράφοι των χριστιανών βάζουν τους κακούς ειδωλολάτρες να κόβουν τα στήθη καθολικών παρθένων: Κόβουν τα στήθη της αγίας παρθένου Αγάθης, της αγίας παρθένου Μάκρας, της αγίας παρθένου Φεβρονίας, της αγίας παρθένου Εγκρατίδας, της οσιομάρτυρος Ελικωνίδας, της αγίας Καλλιόπης κ.ο.κ. Για την αγία παρθένο Αναστασία την πρεσβυτέρα το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο αναφέρει: «Κατά τους διωγμούς του Βαλεριανού υπό τον ηγεμόνα Πρόβο δέθηκε με σκοινιά καιλουρίδες, βασανίστηκε με χαστούκια, φωτιά και χτυπήματα, και, καθώς επέμενε αμετακίνητη παρ' όλα αυτά στην ομολογία πίστης του Χριστού, της έκοψαν τα στήθη, της έβγαλαν τα νύχια, της έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, και τέλος το κεφάλι, και έτσι έσπευσε να συναντήσει τον ουράνιο νυμφίο της». Ένα εντυπωσιακό τέλος, μα την αλήθεια. Επί Κωνστάντιου ο «αιρετικός Μακεδόνιος», επομένως ένας χριστιανός, διατάζει, προφανώς εντελώς συστηματικά, να κόβουν με το χαντζάρι τα στήθη των «πιστών γυναικών» και να τα καυτηριάζουν με πυρωμένο σίδερο. Κι αν δεν αναφύονται πάντα τα στήθη τους, και συχνά δεν το κάνουν, παρ' όλα αυτά οι κυρίες κάνουν άλλα θαυμαστά πράγματα ...;

Η αγία παρθένος Αγνή ρίχνεται στην πυρά, και η προσευχή της σβήνει τη φωτιά. Η αγία παρθένος Ιουλιανή περιφρονεί τον τοποτηρητή Εβιλάσιο ως σύζυγο και επιβιώνει τόσο από πύρινες φλόγες, όσο και από ένα ντους με βραστό νερό. Και η αγία Ερωτηίδα βγαίνει ζωντανή από τις πύρινες φλόγες, «από αγάπη προς τον Χριστό». Με τον ίδιο τρόπο βγαίνουν σώες μέσα από τις φλόγες την εποχή των διωγμών του Διοκλητιανού οι αγίες παρθενομάρτυρες Αγάπη και Χιονία. Η αγία παρθένος Εγκρατίδα επιβιώνει (αρχικά) παρά τα κομμένα στήθη και το βγαλμένο συκώτι, για να μην αναφέρουμε και τα άλλα μαρτύρια. Και η αγία Ελικωνίδα η οποία εκτέθηκε σε πολλά βασανιστήρια επί αυτοκράτορα Γορδιανού, βγαίνει ζωντανή από τον ακρωτηριασμό του στήθους της, τη ρίψη στην πυρά και σε θηρία, έως ότου υποκύπτει τελικά στο σπαθί. Η αγία παρθένος Χριστίνα, ήδη φριχτά κομματιασμένη, σώζεται από άγγελο   μέσα σε μια λίμνη, παραμένει «σώα» επί πέντε ημέρες μέσα σε ένα καμίνι, επιβιώνει και από δηλητηριώδη φίδια, από το κόψιμο της γλώσσας της, οπότε όμως ολοκληρώνει «την πορεία του ένδοξου μαρτυρίου της» (Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο).

Κατά τους διωγμούς των χριστιανών στη Γαλατία το 177 υπό τον Μάρκο Αυρήλιο -οι οποίοι, σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό ιστοριογράφο Ευσέβιο, κόστισαν τη ζωή σε «δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες», ενώ τώρα στο καθολικό «Θεολογικό και Εκκλησιαστικό Λεξικό» απομένουν μόνο οχτώ!- «οι οσιομάρτυρες περνούσαν από βασανιστήρια τα οποία ξεπερνούν κάθε περιγραφή» (Ευσέβιος). Ιδιαίτερα η αγία Βλανδίνη (εορτάζεται τη 2α Ιουλίου), μια τρυφερή υπηρέτρια, διακρίνεται για τις επιδόσεις της δύναμής της. Παρότι τη βασανίζουν από το πρωί έως το βράδυ, αντί να κουραστεί εκείνη, εξαντλείται το μαστίγιο των βασανιστών της. Κατακρεουργημένη ήδη σε όλο της σώμα, ρίχνεται στα θηρία, τη μαστιγώνουν, την ψήνουν, έτσι ώστε τα μέλη που ψήνονται «την τύλιγαν στην τσίκνα τους». Αφού ύστερα τη μαστίγωσαν άλλη μια φορά, αφού την έριξαν στα θηρία και αφού τη σούβλισαν, «εγκαταλείπει στο τέλος τα εγκόσμια».

Ο καθολικός εκκλησιαστικός ιστορικός Michel Clevenot τονίζει μεν ότι εκείνη την εποχή, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους του Τραϊανού, «δεν κυνηγούσαν τους χριστιανούς», αλλά αρκούνταν να συλλαμβάνουν απλά τους καταγγελθέντες (δικαίως το θεωρεί άλλη μια απόδειξη, «αν γενικά χρειάζεται, για το γεγονός ότι οι ρωμαϊκές αρχές δεν ήταν καθόλου εχθρικά διατεθειμένες εναντίον των χριστιανών»). Ύστερα όμως αναφέρεται στο «λουτρό αίματος της Λυών» και ψέλνει έναν μακροσκελή ύμνο στην αγία Βλανδίνη: «Ω! αξιέραστη Βλανδίνη, φτωχή μικρή που μορφωμένοι κρατικοί υπάλληλοι, ανθρωπιστές, στολισμένοι με διπλώματα και τιμές, σε έδωσαν βορά της αμβλύνου αγριότητας του ξεσηκωμένου όχλου, εσύ είσαι το σύμβολο όλων εκείνων των θυμάτων αυτού του τρομακτικού κρατικού Δικαίου ...; Εσύ σίγουρα δεν νοιάστηκες για το σώμα σου, Βλανδίνη, και δεν έκλαψες για τη ψυχή σου. Ήσουν εντελώς αφοσιωμένη, με ψυχή και σώμα, στον ίδιο τον Ιησού ...;».

Σχεδόν ακόμη πιο μεγαλόπρεπη στάση από την αγία κράτησε ο διάκονος Σάνκτος ο οποίος μαρτύρησε μαζί της. Αφού τον υπέβαλαν σε όλων των ειδών τα βασανιστήρια, αφού τελικά πλάκωσαν τα πιο ευαίσθητα τμήματα του σώματος του με πυρωμένες σιδερένιες πλάκες, έτσι ώστε ήταν μόνο μια πληγή, εντελώς συντετριμμένος, καμένος, παραμορφωμένος, γεμάτος όγκους, εξανθήματα, αίμα, τον βασάνισαν πάλι μετά από δύο ημέρες, άνοιξαν ξανά όλες τις πληγές του, οι οποίες όμως γιατρεύτηκαν πάλι όλες με θαυμαστό τρόπο. Ζωηρός ζωηρός, υγιής και δυνατός ξανασηκώθηκε από τους βασανισμούς. «Ρωτάτε, ποιοι ήταν οι μεγάλοι της Εκκλησίας; Αποκλειστικά και μόνο οι μάρτυρες»(Καθολικός Van der Meer). Ο Σάνκτος, η Βλανδίνη και οι σύντροφοί τους πυρπολήθηκαν και, σύμφωνα με τη μαρτυρία του αγίου επισκόπου Γρηγόριου της Τουρ, η τέφρα τους ρίχτηκε στον ποταμό Ροδανό, όπου όμως ξαναβρέθηκε με θαυματουργικό τρόπο -αυτό κι αν είναι θαύμα- και ενταφιάστηκε στη Λυών.

Ο μακράν επιφανέστερος χριστιανός της Λυών, ο άγιος Ειρηναίος, ο οποίος, όταν άρχισαν οι διωγμοί, ήταν ακόμη στην πόλη, βρέθηκε ύστερα στο άψε-σβήσε σε υπηρεσιακό ταξίδι στη Ρώμη, αλλά αργότερα πρόλαβε και έγινε και μάρτυρας -στα χαρτιά ...;

Πηγή: «Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού» (Karlheinz Deschner)

ΟΛΑ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ!!

$
0
0

jesusdonut.gif

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ!! Περιέργως, το ζήτημα ενός πραγματικού ιστορικού Ιησού αντιμετωπίζει σπάνια τη θρησκευτική πιστός. Η δύναμη της πίστης έχει τόσο έντονα με γνώμονα τα μυαλά των πιο πιστών, και ακόμη και απολογητική μελετητές, ότι το ζήτημα της αξιόπιστα αποδεικτικά στοιχεία παίρνει επισκιάζεται από την παράδοση, θρησκευτική τεχνάσματα, και εξωφρενικές αξιώσεις. Στη συνέχεια ακολουθεί μια σύντομη προοπτικές για τους ισχυρισμούς ενός ιστορικού Ιησού και γιατί τα αποδεικτικά στοιχεία που οι Χριστιανοί μας παρουσιάζουν δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως δικαιολογία για αξιόπιστες αποδείξεις για ένα ιστορικό Ιησού.

 

Όλες οι αξιώσεις ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ αντλεί από φήμες ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ

Κανείς δεν έχει την παραμικρή σωματική στοιχεία για να υποστηρίξει ένα ιστορικό Ιησού? Δεν υπάρχουν αντικείμενα, κατοικία, έργα της ξυλουργικής, ή αυτο-γραμμένο χειρόγραφα. Όλες οι αιτήσεις για τον Ιησού προέρχονται από τα γραπτά των άλλων ανθρώπων. Εμφανίζεται υπάρχει σύγχρονη ρωμαϊκή ρεκόρ που δείχνει τον Πόντιο Πιλάτο την εκτέλεση ενός άνδρα με το όνομα Ιησούς. Καταστροφικές για ιστορικούς, δεν εμφανίζεται μια ενιαία σύγχρονη γραφή, που αναφέρει τον Ιησού. Όλα τα έγγραφα σχετικά με τον Ιησού ήρθε καλά μετά την ζωή του Ιησού από υποτιθέμενη είτε: άγνωστο συγγραφείς, άνθρωποι που δεν είχαν συναντήσει ποτέ ένα γήινο Ιησού, ή από δόλιες, μυθικό ή αλληγορικά γραπτά. Παρά το γεγονός ότι μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι πολλά από αυτά τα γραπτά προέρχονται από απάτη ή παρεμβολές, εγώ θα χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες και τις ημερομηνίες για να δείξει ότι ακόμη και αν δεν προέρχονται αυτές οι πηγές από τις παρεμβολές, θα μπορούσαν ακόμη να χρησιμεύσει ως αξιόπιστες αποδείξεις για ένα ιστορικό Ιησού, μόνο και μόνο επειδή Όλες οι πηγές για τον Ιησού προέρχονται από φήμες λογαριασμούς.

Φήμες νοούνται οι πληροφορίες που προέρχονται από άλλους ανθρώπους και όχι στη δική του γνώση ενός μάρτυρα.

Δικαστήρια δεν επιτρέπουν γενικά φήμες ως μαρτυρία, και ούτε είμαι ειλικρινής σύγχρονη υποτροφία. Οι φήμες δεν παρέχουν αξιόπιστα αποδεικτικά στοιχεία, και ως εκ τούτου, θα πρέπει να την απορρίψει.

Αν δεν το κατανοήσουμε αυτό, φανταστείτε τον εαυτό σας αντιμέτωπος με μια χρέωση για ένα έγκλημα που ξέρετε ότι δεν διέπραξε. Μπορείτε να αισθάνονται σίγουροι ότι κανείς δεν μπορεί να αποδείξει την ενοχή γιατί ξέρετε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη για την κατηγορία εναντίον σας. Τώρα φανταστείτε ότι θα σταθεί υπάρχουν σε ένα δικαστήριο του νόμου που επιτρέπει φήμες ως αποδεικτικά στοιχεία. Όταν η δίωξη παρουσιάζει την υπόθεσή του, ο καθένας που παίρνει την θέση εναντίον σας ισχυρίζεται ότι διέπραξε το έγκλημα, όχι ως μάρτυρα τον εαυτό τους, αλλά αποκλειστικά και μόνο επειδή ισχυρίζονται άλλοι άνθρωποι είπε έτσι. Κανένας από αυτούς τους άλλους ανθρώπους, το μυαλό σας, ποτέ εμφανιστεί στο δικαστήριο, ούτε μπορεί κανείς να τα βρει.

Οι φήμες δεν λειτουργεί ως αποδεικτικό στοιχείο, διότι δεν έχουμε τρόπο να γνωρίζουμε αν το πρόσωπο που είπε ψέματα, ή απλά με βάση τις πληροφορίες του ή της για παράνομη πεποιθήσεων ή προκατάληψη. Γνωρίζουμε από την ιστορία σχετικά με τις δοκιμές μαγεία και τα δικαστήρια καγκουρό που φήμες παρέχει ούτε αξιόπιστα ούτε δίκαιες δηλώσεις των αποδεικτικών στοιχείων. Γνωρίζουμε ότι η μυθολογία μπορεί να προκύψει από απολύτως καμία καλές πληροφορίες. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου πολλοί άνθρωποι πιστεύουν σε δαίμονες, τα UFO, φαντάσματα, ή τέρατα, και αμέτρητες αριθμός των φαντασιώσεων πίστευαν ως γεγονός που λαμβάνονται από το τίποτα, αλλά πίστη και διαδόσεις. Προέρχεται από αυτούς τους λόγους για τους οποίους φήμες δεν μπορεί να χρησιμεύει ως μια καλή απόδειξη, και η ίδια συλλογιστική πρέπει να πάει ενάντια στις αξιώσεις του ιστορικού Ιησού ή οποιοδήποτε άλλο ιστορικό πρόσωπο.

Συγγραφείς της αρχαίας ιστορίας σήμερα, βέβαια, μπορεί να γράψει μόνο από την έμμεση παρατήρηση σε ένα χρόνο μακριά από το στόχο τους. Αλλά η δική γραφή ενός έγκυρου ιστορικού παίρνει παρατίθενται με πηγές που εντοπίζουν με το θέμα οι ίδιοι, ή με αυτόπτες μάρτυρες και έργα τέχνης. Για παράδειγμα, ένας ιστορικός σήμερα που γράφει για τη ζωή του George Washington, βέβαια, δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως αυτόπτης μάρτυρας, αλλά μπορεί να παρέχει αναφορές σε έγγραφα που δίνετε τα προσωπικά ή αυτόπτες μάρτυρες. Κανένας από τους ιστορικούς για τον Ιησού να δώσει αξιόπιστες πηγές με αυτόπτες μάρτυρες, ως εκ τούτου, το μόνο που έχουμε παραμένει ως φήμες.

 

Η ΒΙΒΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Οι πιο "έγκυρες" λογαριασμούς ενός ιστορικού Ιησού προέρχονται από τα τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια της Βίβλου. Σημειώστε ότι αυτά τα Ευαγγέλια δεν έρχονται στην Αγία Γραφή ως πρωτότυπο και έγκυρες από τους ίδιους τους συγγραφείς, αλλά μάλλον από την επίδραση των πρώτων Πατέρων της Εκκλησίας, ιδιαίτερα με τη μεγαλύτερη επιρροή από όλα αυτά: Ειρηναίος της Λυών που έζησε στα μέσα του δεύτερου αιώνα. Πολλές αιρετικές Ευαγγέλια υπήρχαν μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλά ο Ειρηναίος θεωρείται μόνο μερικά από αυτά για μυστικιστική λόγους. Ισχυρίστηκε μόνο τέσσερις σε αριθμό? σύμφωνα με Romer, "όπως οι τέσσερις ζώνες του κόσμου, οι τέσσερις άνεμοι, τα τέσσερα τμήματα της περιουσίας του ανθρώπου, και οι τέσσερις μορφές της πρώτης ζωής creatures-- το λιοντάρι του Μάρκου, του μόσχου του Λουκά, ο άνθρωπος του Ματθαίου, ο αετός του Ιωάννη (βλ εναντίον των αιρέσεων ). Τα τέσσερα ευαγγέλια στη συνέχεια έγινε Εκκλησία κανόνι για την ορθόδοξη πίστη. Οι περισσότερες από τις άλλες ισχυρίστηκε γραπτά ευαγγέλιο κάηκαν, καταστράφηκαν, ή να χαθούν. " [Romer]

Elaine Pagels γράφει: "Αν και τα Ευαγγέλια της Καινής Testament-- όπως αυτές που ανακαλύφθηκε στο Nag Hammadi-- αποδίδεται στους οπαδούς του Ιησού, κανείς δεν ξέρει ποιος πραγματικά έγραψε κάποια από αυτές. " 

Όχι μόνο εμείς δεν ξέρουμε ποιος τα έγραψε, ότι κανένα από τα Ευαγγέλια υπήρχαν κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης ζωής του Ιησού, ούτε οι άγνωστες συγγραφείς κάνουν την αξίωση να έχουν συναντήσει έναν επίγειο Ιησού. Προσθέστε σε αυτό ότι κανένας από το πρωτότυπο Ευαγγέλιο υπάρχουν χειρόγραφα? έχουμε μόνο αντίγραφα των αντιγράφων.

Η συναίνεση των πολλών βιβλικών ιστορικοί θέσει τη χρονολόγηση του το συντομότερο Ευαγγελίου, ότι του Μάρκου, σε κάποια στιγμή μετά το 70 μ.Χ., και το τελευταίο Ευαγγέλιο, ο Ιωάννης μετά από 90 CE [Pagels, 1995? Helms]. Αυτό θα είναι περίπου 40 χρόνια μετά την υποτιθέμενη σταύρωση του Ιησού που έχουμε οποιαδήποτε γραπτά Ευαγγέλιο που τον αναφέρω κάνουν! Elaine Pagels γράφει ότι "η πρώτη χριστιανική Ευαγγέλιο γράφτηκε μάλλον κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους του πολέμου, ή το έτος που έληξε στις περιπτώσεις που γράφτηκε και από ποιον δεν γνωρίζουμε?. Το έργο είναι ανώνυμο, αν και η παράδοση αποδίδει στον Μάρκο. .. "

Η παραδοσιακή Εκκλησία έχει παρουσιάσει στους συγγραφείς όπως οι απόστολοι Μάρκος, ο Λουκάς, ο Ματθαίος, και τον Ιωάννη, αλλά μελετητές γνωρίζουν από κρίσιμα υφής έρευνα ότι συμβαίνει απλά δεν υπάρχει απόδειξη ότι οι συγγραφείς ευαγγέλιο θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως τους αποστόλους που περιγράφονται στις ιστορίες του Ευαγγελίου. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, ακούμε τους ιερείς και τους υπουργούς που περιγράφουν αυτούς τους συγγραφείς ως οι πραγματικοί μαθητές του Χριστού. Πολλοί Βίβλους εξακολουθούν να επισημαίνουν τις ιστορίες ως "Το Ευαγγέλιο κατά Ματθαίον», «Αγίου Μάρκου», «Άγιος Λουκάς», Αγίου Ιωάννη. "Δεν απόστολος θα έχουν ανακοινώσει τη δική της αγιοσύνης του πριν από την ίδρυση της Εκκλησίας της αγιότητας . Αλλά δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε μελετητές για τον προσδιορισμό της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων για τη συγγραφή Ως ένα πείραμα, φανταστείτε τα Ευαγγέλια χωρίς τους τίτλους Δείτε αν μπορείτε να μάθετε από τα κείμενα που τα έγραψε?.. προσπαθήστε να βρείτε τα ονόματά τους.

Ακόμη και αν τα κείμενα υποστήριξαν την ιδέα ότι οι απόστολοι τα έγραψε, θεωρούν το χαμηλό προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων κατά τον πρώτο αιώνα. Σύμφωνα με τη θρησκευτική λόγιος, JD Crossan, «το προσδόκιμο ζωής των Εβραίων ανδρών στο εβραϊκό κράτος ήταν τότε είκοσι εννέα χρόνια." [Crossan] Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ηλικία αυτή φαίνεται παραπλανητική λόγω των υψηλών ποσοστών θανάσιμα βρέφος κατά τη γέννηση. Ωστόσο, κατά τη γέννηση οι κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχε ακόμα χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής περίπου είκοσι πέντε χρόνια. [ πηγή ] Σύμφωνα με Ουλπιανός, ένα ρωμαϊκό νομικός από τις αρχές του τρίτου αιώνα CE, το μέσο προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση ήρθε ακόμη χαμηλότερα σε περίπου είκοσι ένα. [Πότερ] Φυσικά οι ηλικίες αυτές αντιπροσωπεύουν μέσους όρους και μερικοί άνθρωποι έζησαν μετά την ηλικία των 30, αλλά πόσοι; Σύμφωνα με τον ιστορικό Richard Carrier:.. «Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι μόνο το 4% του πληθυσμού σε κάθε δεδομένη στιγμή ήταν άνω των 50 ετών? Ηλικίας άνω των 70, λιγότερο από το 2% και ότι είναι υπό κανονικές συνθήκες, αλλά τα Ευαγγέλια γραπτή μετά από δύο πολύ καταστροφικές απρόβλεπτα συμβάντα: Ιουδαϊκού Πολέμου και η Neronian Διώξεις, δύο εκ των οποίων θα έχει, σε συνδυασμό, μειώνεται σημαντικά το προσδόκιμο ζωής του ακριβώς εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι ήταν αυτόπτες μάρτυρες με τις διδασκαλίες του Ιησού και είναι ακριβώς έτσι συμβαίνει αυτό. Αυτά τα είδη των ανθρώπων είναι περιέργως λείπει από το ιστορικό ρεκόρ ακριβώς όταν τα Ευαγγέλια άρχισαν να κυκλοφορούν. " [Φορέα] Ακόμα κι αν ζούσαν σε αυτές τις ηλικίες απίθανο, να εξετάσει την ψυχική και σωματική διοδίων (ειδικά κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα), η οποία θα είχε πιθανώς μειωμένη μνήμη και την ικανότητα τους να γράψουν. Επιπλέον, αυτά τα μικρά ποσοστά των ανθρώπων που έζησαν τα τελευταία 50 χρόνια ήταν συνήθως πλούσιοι άνθρωποι (αριστοκράτες, οι πολιτικοί, η γη και οι ιδιοκτήτες σκλάβων, κλπ). Ωστόσο, τα Ευαγγέλια δείχνουν ότι οι οπαδοί του Ιησού ζούσαν καλά, και αυτό θα μειώσει περαιτέρω τις πιθανότητες για μεγάλη διάρκεια ζωής. Παρά το γεγονός ότι η Καινή Διαθήκη δεν παρέχει τις ηλικίες των μαθητών, οι περισσότεροι Χριστιανοί πιστεύουν ηλικίες τους ήρθε σε περίπου 20-30 ετών. Ιησού γέννηση θα πρέπει να έχει συμβεί πριν από το θάνατο του Ηρώδη στο 4 π.Χ. Αν λοιπόν ο Ιησούς «γέννηση συνέβη κατά το έτος 4 π.Χ., η οποία θα έθετε την ηλικία των μαθητών, κατά τη στιγμή της συγγραφής του πρώτου Ευαγγελίου, γύρω στην ηλικία των 60 -70 και το τελευταίο ευαγγέλιο σε ηλικία περίπου 90-100! Με βάση μόνο τη ζωή προσδόκιμο μόνο, που θα κάνει η πιθανότητα απίθανο έζησαν κατά τη διάρκεια της συγγραφής του πρώτου Ευαγγελίου, και είναι εξαιρετικά απίθανο κάποιο από αυτά έζησαν κατά τη διάρκεια της συγγραφής του ευαγγελίου τελευταία (και έχω χρησιμοποιήσει μόνο τις πιο συντηρητικές αριθμούς).

Το ευαγγέλιο του Μάρκου περιγράφει την πρώτη γραπτή Βίβλος ευαγγέλιο. Και παρόλο που ο Mark φαίνεται απατηλά μετά το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, το ευαγγέλιο του Μάρκου γράφτηκαν τουλάχιστον μια γενιά πριν Ματθαίου. Από τα λεγόμενά της, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι ο συγγραφέας του Μάρκου είχε ούτε ακούσει τον Ιησού, ούτε υπηρέτησε ως προσωπική οπαδός του. Όποιος έγραψε το ευαγγέλιο απλά αποδέχονται την ιστορία του Ιησού χωρίς ερώτηση και έγραψε ένα ακατέργαστο ένα σόλοικος λογαριασμό του δημοφιλούς ιστορία εκείνη την εποχή. Οι ιστορικοί μας από τα τρία Συνοπτικά Ευαγγέλια (Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά) πείτε, Μαρκ υπηρέτησε ως κοινό στοιχείο μεταξύ Ματθαίου και Λουκά και εφόσον η κύρια πηγή για τους δύο. 666 * στίχους Μάρκου, περίπου 600 εμφανίζονται στο Κατά Ματθαίον, περίπου 300 στον Λουκά.Σύμφωνα με Randel Helms, ο συγγραφέας του Μάρκου, ανέρχεται σε τουλάχιστον ένα τρίτο αφαίρεση από τον Ιησού και πιο πιθανό στην τέταρτη αφαίρεση. [Helms]

Τα περισσότερα Ευαγγέλια δείχνουν 678 στίχους για τον Mark, όχι 666, αλλά πολλοί μελετητές της Βίβλου ότι τα τελευταία 12 στίχους ήρθε αργότερα από την παρεμβολή. Τα πρώτα χειρόγραφα και άλλες αρχαίες πηγές δεν έχουν Μάρκος 16: 9-20. Επιπλέον, το στυλ του κειμένου δεν ταιριάζει και η μετάβαση μεταξύ στίχο 8 και 9 φαίνεται δύσκολη. Ακόμη και κάποιοι από τους σημερινούς Βίβλους, όπως η Αγία Γραφή αναφέρει: αποκλείουν τα τελευταία 12 στίχους.

Ο συγγραφέας του Ματθαίου είχε προφανώς πάρει τις πληροφορίες του από το Ευαγγέλιο του Μάρκου και τα χρησιμοποίησε για τις δικές του ανάγκες. Διαμόρφωσε αφήγηση του να προσφύγει στην εβραϊκή παράδοση και την Αγία Γραφή. Βελτίωσε την γραμματική της Μάρκον Ευαγγέλιο, διορθώνεται αυτό που ένιωθε θεολογικά σημαντική, και αυξημένη τα θαύματα και την μαγεία.

Ο συγγραφέας του Λουκά παραδέχεται ο ίδιος ως διερμηνέας των προηγούμενων υλικό και όχι έναν αυτόπτη μάρτυρα (Λουκάς 1: 1-4). Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο συντάκτης του Λουκά έζησε ως Έλλην, ή τουλάχιστον, εξελληνισμένος Ιουδαίος. Μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι το Ευαγγέλιο του Ματθαίου και του Λουκά ήρθε από το Ευαγγέλιο του Μάρκου και μια υποθετική έγγραφο που ονομάζεται "Q" (γερμανικό Quelle , που σημαίνει «πηγή»). [Helms? Wilson]. Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν έχουμε καμία χειρόγραφο από το Q, κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει το συντάκτη της ή πού ή πώς πήρε τις πληροφορίες του ή την ημερομηνία της πατρότητας του. Επιπλέον, άλλοι μελετητές αμφισβητούν την ύπαρξή της και όσους σκέφτονται Q υπήρχε έχουν προβλήματα που εξηγούν αυτό. Και πάλι παίρνουμε αντιμέτωποι με αναξιόπιστη μεθοδολογία και σκοτεινές πηγές.

Ιωάννης, ο τελευταίος εμφανίζεται Γραφή Ευαγγέλιο, μας φέρνει αντιμέτωπους με μεγάλες θεολογικές ομιλίες από τον Ιησού και δεν θα μπορούσαν να έχουν έρθει ως κυριολεκτική λόγια από έναν ιστορικό Ιησού. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη διαφωνεί με τα γεγονότα που περιγράφονται στο Μάρκο, Ματθαίος και ο Λουκάς. Επιπλέον, ο άγνωστος συγγραφέας (ες) του αυτό το ευαγγέλιο που έγραψε στα ελληνικά κοντά στο τέλος του πρώτου αιώνα, και σύμφωνα με τον Επίσκοπο Shelby Spong, το βιβλίο "που μέσα σε αυτό μια πολύ προφανής αναφορά στο θάνατο του Ιωάννη του Ζεβεδαίου (Ιωάννης 21:23 ) ". [Spong]

Παρακαλούμε να κατανοήσετε ότι οι ίδιοι οι ιστορίες δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως παραδείγματα αυτόπτες μάρτυρες, δεδομένου ότι ήρθε ως προϊόντα των μυαλών των άγνωστων συγγραφέων, και όχι από τους ίδιους τους χαρακτήρες. Τα Ευαγγέλια περιγράφουν αφηγηματικές ιστορίες, γραμμένο σχεδόν σχεδόν στο τρίτο πρόσωπο. Οι άνθρωποι που θέλουν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως αυτόπτες μάρτυρες, θα γράψει σε πρώτο πρόσωπο, όχι σε τρίτο πρόσωπο. Επιπλέον, πολλά από τα αποσπάσματα που αποδίδονται στον Ιησού θα μπορούσε παρά να προέρχεται από την εφεύρεση των συντακτών της. Για παράδειγμα, πολλές από τις δηλώσεις του Ιησού ισχυρίζονται ότι προέρχονται από αυτόν, ενώ φέρεται μόνο. Αν ναι, ποιος τον άκουσε; Γίνεται ακόμα πιο έντονη όταν οι Ευαγγελιστές αναφορές για το τι σκέφτηκε ο Ιησούς. Σε ποιον είπε ο Ιησούς εκμυστηρευτεί τις σκέψεις του; Σαφώς, τα Ευαγγέλια χρησιμοποιούν τεχνικές που χρησιμοποιούν φανταστικό συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση, τα Ευαγγέλια μπορεί να χρησιμεύσει μόνο, στην καλύτερη περίπτωση, ως φήμες, και στη χειρότερη περίπτωση, ως πλασματικός, μυθολογικά, ή παραποιημένα ιστορίες.

 

Άλλα γραπτά Καινή Διαθήκη

Ακόμα και κατά την αρχαιότητα οι άνθρωποι, όπως ο Ωριγένης και ο Ευσέβιος εγείρει αμφιβολίες για την αυθεντικότητα των άλλων βιβλίων της Καινής Διαθήκης, όπως Εβραίους, ο James, ο John 2 & 3, Πέτρου 2, Ιούδα, και στην Αποκάλυψη. Ο Μαρτίνος Λούθηρος απέρριψε την Επιστολή του Ιακώβου καλώντας άνευ αξίας και μια "επιστολή του άχυρου» και αμφισβήτησε Ιούδα, Εβραίους και την Αποκάλυψη στην Αποκάλυψη. Παρ 'όλα αυτά, όλα τα γραπτά της Καινής Διαθήκης ήρθε καλά μετά την υποτιθέμενη θάνατο του Ιησού από άγνωστους συγγραφείς (με την πιθανή εξαίρεση του Παύλου, αν και ακόμα μετά την υποτιθέμενη θάνατο).

Επιστολές του Παύλου: βιβλικές επιστολές του Παύλου (επιστολές) χρησιμεύουν ως τα αρχαιότερα σωζόμενα χριστιανικά κείμενα, γραμμένο κατά πάσα πιθανότητα περίπου 60 CE Οι περισσότεροι μελετητές έχουν λίγο λόγο να αμφιβάλλει ότι ο Παύλος έγραψε μερικά από αυτά ο ίδιος. Από τις δεκατρείς επιστολές, μελετητές της Βίβλου πιστεύουν έγραψε μόνο οκτώ από αυτούς, ακόμη και εδώ, εμφανίζεται εκεί παρεμβολές. Δεν είναι ένα μόνο παράδειγμα σε κάποιο από τα γραπτά του Παύλου ισχυρίζεται ότι ποτέ πληροί ή βλέπει ένα γήινο Ιησού, ούτε Παύλος δώσει καμία αναφορά για τη ζωή του Ιησού στη γη (εκτός από μερικά πολύ γνωστά παρεμβολές). Ως εκ τούτου, όλοι οι λογαριασμοί για έναν Ιησού μπορούσαν να προέρχονται μόνον από τους άλλους πιστούς ή τη φαντασία του. Φήμες.

Επιστολή προς τους Γαλάτες: Σε αυτή την επιστολή ο Παύλος περιγράφει μια συνάντηση με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Κυρίου (Γαλ: 1: 18-20). Το πρόβλημα εδώ περιλαμβάνει την έννοια της «αδελφό του Κυρίου». Μερικοί μελετητές πιστεύουν αυτό σημαίνει τη βιολογική αδελφός του Κυρίου, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι σημαίνει αδελφός σε μια κοινόχρηστη πνευματική έννοια, όπως όλοι οι χριστιανοί είναι αδελφοί και αδελφές του Κυρίου. Σημειώστε, ποτέ δεν οποιαδήποτε επιστολή αναφέρεται στον αδελφό του Ιησού. Σε όλες τις περιπτώσεις, ο Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη «Κύριος», σύμφωνα με την πνευματική έννοια. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν αυτή η φράση σήμαινε ένα βιολογικό αδελφός, ο Παύλος δεν θα μπορούσε να είναι γνωστό ότι ο James είχε έναν αδελφό. Στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε μόνο να πιστεύεται ότι επειδή οι πληροφορίες του δεν μπορούσε παρά να προέρχεται από άλλο πρόσωπο, κατά πάσα πιθανότητα ο ίδιος ο James. Αυτό κάνει αυτό το γράμμα φήμες.

Επιστολή του Ιακώβου: Παρά το γεγονός ότι η επιστολή προσδιορίζει ως James επιστολή συγγραφέας, αλλά τα οποία Τζέιμς; Πολλοί με τον ισχυρισμό ότι το μαθητή ευαγγέλιο, αλλά τα ευαγγέλια αναφέρουν πολλές διαφορετικές Τζέιμς. Ποιο από όλα? Ή ίσως αυτό James δεν έχει τίποτα να κάνει με οποιαδήποτε από το ευαγγέλιο του James.Ίσως αυτή η συγγραφέας προέρχεται από κάθε μία από τις αναρίθμητες James έξω από τα ευαγγέλια. James υπηρέτησε ως κοινή ονομασία τους πρώτους αιώνες και μελετητές της Βίβλου έχουν απλά δεν υπάρχει τρόπος να πει ποιος είναι αυτός ο James αναφέρεται. Περισσότερα για το σημείο, η Επιστολή του Ιακώβου αναφέρει τον Ιησού μόνο μια φορά ως μια εισαγωγή στην πίστη του. Πουθενά κάνει η αναφορά επιστολή ένα ιστορικό Ιησού και αυτό από μόνο του δεν εξαλείφει από την ιστορική αφήγηση. [1]

Επιστολές του Ιωάννη: Οι μελετητές μας λένε οι επιστολές του Ιωάννη, το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, και στην Αποκάλυψη φαίνονται τόσο διαφορετικό σε ύφος και το περιεχόμενο που θα μπορούσαν να έχουν σχεδόν το ίδιο συγγραφέα. Μερικοί προτείνουν ότι αυτά τα γραπτά του Ιωάννη προέρχονται από τις εργασίες μιας ομάδας επιστημόνων στη Μικρά Ασία, οι οποίοι ακολούθησαν ένα «Ιωάννης» ή ήρθαν από το έργο της εκκλησίας πατέρων Αυτός προσπάθησε να προωθήσει τα συμφέροντα της Εκκλησίας. Ή θα μπορούσαν να έχουν απλώς προέρχονται από ανθρώπους, επίσης, ονομάζεται John (ένα πολύ κοινό όνομα). Κανείς δεν ξέρει. Επίσης, σημειώστε ότι πουθενά στο σώμα των τριών επιστολές του "John" δεν αναφέρει μια Ιωάννη. Σε κάθε περίπτωση, οι επιστολές του Ιωάννη πω τίποτα να δει ένα γήινο Ιησού περίπου. Όχι μόνο εμείς δεν ξέρουμε που έγραψε αυτές τις επιστολές, μπορούν να χρησιμεύσουν μόνο ως φήμες λογαριασμούς. [2]

Επιστολές του Πέτρου: Πολλοί μελετητές αμφισβητούν την πατρότητα του Πέτρου από τις επιστολές. Ακόμη και εντός του πρώτου επιστολή, λέει στο 5:12 που Σιλουανού έγραψε. Οι περισσότεροι μελετητές θεωρούν τη δεύτερη επιστολή ως αναξιόπιστες ή μια ολοκληρωτική πλαστογραφία (για ορισμένα παραδείγματα, δείτε την εισαγωγή στην 2 Πέτρου στην πλήρη έκδοση του Βίβλος της Ιερουσαλήμ, 1985). Οι άγνωστες συντάκτες των επιστολών του Πέτρου έγραψε καιρό μετά από τη ζωή του παραδοσιακού Πέτρου.Επιπλέον, ο Πέτρος έζησε (αν έζησε ποτέ καθόλου) ως αδαείς και αγράμματος αγρότης (ακόμη και Πράξεις 4:13 πιστοποιεί αυτό). Εν ολίγοις, κανείς δεν έχει καμία τρόπος για να καθοριστεί αν οι επιστολές του Πέτρου προέρχονται από την απάτη, ένας συγγραφέας ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ξέρει τι δήλωσε ο Peter (φήμες), ή από κάποιον που προσπαθεί να επιτευχθούν οι στόχοι της Εκκλησίας. Εγκυκλοπαίδειες περιγράφουν συνήθως μια παράδοση που Αγίου Πέτρου τα έγραψε. Ωστόσο, κάθε φορά που βλέπετε τη λέξη "παράδοση" αναφέρεται σε μια πεποίθηση περάσει κάτω μέσα σε μια κοινωνία. Με άλλα λόγια: φήμες. [3], [4]

Επιστολή Ιούδα: Ακόμη και οι πρώτοι Χριστιανοί υποστήριξε για την αυθεντικότητά του. Παραθέτει ένα απόκρυφο βιβλίο που ονομάζεται Ενώχ σαν να εκπροσωπούνται εξουσιοδοτημένο Γραφή. Μελετητές της Βίβλου δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν για την υποτιθέμενη μαθητής Ιούδας να έχετε γράψει γιατί όποιος έγραψε ότι έπρεπε να έχουν γραφτεί κατά τη διάρκεια μιας περιόδου, όταν οι εκκλησίες είχαν εδώ και καιρό. Όπως και τα άλλα υποτιθέμενα μαθητές, Jude θα έχουν ζήσει ως αγράμματος αγρότης και ανίκανος να γράψει (πολύ λιγότερο στα ελληνικά), αλλά ο συγγραφέας του Ιούδα έγραψε σε άπταιστα ελληνικά υψηλής ποιότητας.

 

Από τα υπόλοιπα βιβλία και γράμματα στη Βίβλο, επέρχεται καμία άλλη τεντωμένο αξιώσεις ή αυτόπτες μάρτυρες για ένα ιστορικό Ιησού και δεν χρειάζεται καμία αναφορά τους εδώ γι 'αυτή την συζήτηση.

Όσον αφορά την ύπαρξη των πρωτότυπων εγγράφων της Καινής Διαθήκης, κανένα δεν υπάρχει. Κανένα βιβλίο της Καινής Διαθήκης επιβιώνει στο πρωτότυπο αυτόγραφο.Αυτό που έχουμε στη συνέχεια να έρθει από τα αντίγραφα, καθώς και αντίγραφα των αντιγράφων, αμφιβόλου πρωτότυπα (αν οι ιστορίες ήρθε σταδιακά με την πάροδο του χρόνου, καθώς φαίνεται ότι έχει, τότε δεν μπορεί ποτέ να υπήρχε ένα πρωτότυπο). Τα πρώτα αντίτυπα που έχουμε ήρθε περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα από ό, τι τα αυτόγραφα, και αυτά υπάρχουν σε θραύσματα του παπύρου. [Pritchard? Graham] Σύμφωνα με τον Hugh Schonfield, "Θα ήταν αδύνατο να βρείτε κάθε χειρόγραφο της Καινής Διαθήκης μεγαλύτερα από τα τέλη του τρίτου αιώνα, και στην πραγματικότητα έχουμε αντίγραφα από το τέταρτο και το πέμπτο. [Schonfield]

 

Ψέματα για την εκκλησία

Η επεξεργασία και ο σχηματισμός της Βίβλου ήρθε από τα μέλη της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας. Δεδομένου ότι οι πατέρες της Εκκλησίας κατείχε το scriptoria και προσδιορίζεται τι θα εμφανίζεται στην Αγία Γραφή, συνέβη υπάρχουν πολλές ευκαιρίες και το κίνητρο να αλλάξει, να τροποποιήσει, ή να δημιουργήσετε κείμενα που θα μπορούσε να ενισχύσει τη θέση της Εκκλησίας ή τα μέλη των ίδιων Εκκλησίας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία αγωνίστηκε επίσης σε βάρος των ανταγωνιστών χριστιανική λατρεία. Ειρηναίος, ο οποίος προσδιόρισε την ένταξη των τεσσάρων (τώρα κανονικό) ευαγγέλια, έγραψε περίφημο βιβλίο του, "εναντίον των αιρέσεων." Σύμφωνα με τον Romer, "μεγάλο βιβλίο του Ειρηναίου έγινε όχι μόνο το κριτήριο των μεγάλων αιρέσεις και οι διαψεύσεις τους, το σημείο εκκίνησης του αργότερα inquisitions, αλλά απλά λέγοντας τι ήταν ο Χριστιανισμός δεν είναι επίσης, σε ένα περίεργο ανεστραμμένο τρόπο, έγινε ο ορισμός του η ορθόδοξη πίστη. " [Romer] Εάν ο Ιησούς δεν υπάρχουν, ίσως αυτόπτης μάρτυρας γραπτά κάηκε μαζί τους, λόγω της αιρετικής φύσης τους. Εμείς ποτέ δεν θα μάθουμε.

Σε μια προσπάθεια να σώσει την Αγία Γραφή το καθιερωμένο ρεβιζιονιστική και λόγιος, ο Bruce Metzger έχει γράψει εκτενώς για τα προβλήματα της Καινής Διαθήκης. Στο βιβλίο του, «Το κείμενο της νέας Testament-- της Μεταφοράς, της διαφθοράς και της αποκατάστασης, Metzger απευθύνεται: Λάθη που προκύπτουν από την ελαττωματική όραση? Σφάλματα που προκύπτουν από την ελαττωματική ακοή? Λάθη του νου? Σφάλματα κρίσης? Εκκαθάριση μέχρι ιστορικές και γεωγραφικές δυσκολίες ?. και οι μεταβολές λόγω της δογματικής εκτιμήσεις [Metzger]

Η Εκκλησία είχε τέτοια δύναμη πάνω από τους ανθρώπους, ώστε να αμφισβητήσει η Εκκλησία θα μπορούσε να οδηγήσει σε θάνατο. Ανεξάρτητα από το τι υποστήριξε η Εκκλησία, οι περισσότεροι άνθρωποι απλά πίστευε ό, τι τους ιερείς τους είπε.

Στην επιστολή Ι.ΙΙ να Nepotian , Ιερώνυμος γράφει για το δάσκαλό του, Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, όταν του ζήτησε να εξηγήσει μια φράση στο Λουκά, ο Ναζιανζηνός απέφυγε το αίτημά του λέγοντας «εγώ θα σας πω σχετικά με αυτό στην εκκλησία, και εκεί, όταν όλοι οι άνθρωποι χειροκροτήσουν μου, θα αναγκαστεί παρά τη θέλησή σας να ξέρετε τι δεν ξέρετε καθόλου. Διότι, αν και μόνο παραμένουν σιωπηλοί, κάθε μία από αυτές θα σας βάλει κάτω για έναν ανόητο ». Ιερώνυμος απαντά με," Δεν υπάρχει τίποτα τόσο εύκολη όσο από καθαρή ευφράδεια να εξαπατήσει μια κοινή πλήθος ή ένας αμόρφωτος εκκλησίασμα. »

Κατά τον 5ο αιώνα, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο έργο του « Πραγματεία περί της Ιερωσύνης, Book 1 », έγραψε,« Και συχνά είναι απαραίτητο να εξαπατήσει και να κάνετε τα μέγιστα οφέλη από τη βοήθεια αυτής της συσκευής, ενώ αυτός που έχει περάσει από μια ευθεία Φυσικά έχει κάνει μεγάλη αναστάτωση στο πρόσωπο για το οποίο δεν έχει εξαπατηθεί. "

Ιγνάτιος Λογιόλα του 16ου αιώνα, έγραψε στο πνευματικές ασκήσεις : "Για να έχει δίκιο σε όλα, οφείλουμε να θεωρήσει ότι το λευκό που βλέπω, είναι μαύρο, αν η ιεραρχική Εκκλησία, ώστε να αποφασίζει πάντα."

Μάρτιν Λούθερ αποφάνθηκε: «Τι κακό θα το κάνουμε, αν ένας άνδρας πει μια καλή ισχυρή ψέμα για χάρη του καλού και για τη χριστιανική εκκλησία ... ένα ψέμα από ανάγκη, ένα χρήσιμο ψέμα, ένα χρήσιμο ψέμα, τέτοια ψέματα δεν θα εναντίον του Θεού, θα τους δεχτεί. "

Με τέτοια εισαγωγή σε ψέματα για την αποδοχή, την καύση των αιρετικών κειμένων, Γραφή λάθη και μεταβολές, πώς θα μπορούσε κάποιος τίμιος μελετητής λαμβάνει κάθε βιβλίο της Καινής Διαθήκης ως απόλυτη, πολύ λιγότερο, χρησιμοποιώντας ξένα κείμενα που υποστηρίζουν την αδιάλλακτη και μεροληπτική θέση ενός Εκκλησίας, ως αξιόπιστα αποδεικτικά στοιχεία ;

 

Ευαγγέλια των Γνωστικών

Το 1945, ένας Άραβας έκανε μια αρχαιολογική ανακάλυψη στην Άνω Αίγυπτο από διάφορα αρχαία βιβλία πάπυρο. Έχουν αναφέρονται έκτοτε ως The Nag Hammadi κείμενα.Περιείχαν πενήντα δύο αιρετικά βιβλία γραμμένα στην κοπτική γραφή που περιλαμβάνουν Ευαγγέλια του Θωμά, Φιλίππου, ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης, ο Θωμάς, και πολλοί άλλοι. Οι αρχαιολόγοι τα έχουν χρονολογηθεί περίπου 350-400 CE Αντιπροσωπεύουν αντίγραφα από τα προηγούμενα αντίγραφα. Κανένα από τα πρωτότυπα κείμενα υπάρχουν και μελετητές υποστηρίζουν για μια πιθανή ημερομηνία των πρωτοτύπων. Κάποιοι από αυτούς πιστεύουν ότι δύσκολα μπορεί να έχει μεταγενέστερη ημερομηνία από 120-150 CE Άλλοι έχουν βάλει πιο κοντά στο 140 μ.Χ.,

Άλλες ευαγγέλια των Γνωστικών, όπως το Ευαγγέλιο του Ιούδα, που βρέθηκε κοντά στο αιγυπτιακό χώρο των κειμένων του Nag Hammadi, δείχνει μια διαφορετική διάρθρωση της αφήγησης, πάντα ένα σημάδι του μύθου. Το ευαγγέλιο του Ιούδα λέει ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, όπως οι περισσότεροι πιστοί μαθητής του Ιησού, ακριβώς απέναντι από εκείνη των κανονικών ιστορίες ευαγγέλιο. Σημειώστε ότι το κείμενο αυτό δεν ισχυρίζονται ότι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης το έγραψε. Το ευαγγέλιο του Ιούδα, ένα αντίγραφο γραμμένο στην Κοπτική, χρονολογείται γύρω στην τρίτη στην τέταρτη αιώνα. Το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρονολογείται πιθανώς μεταξύ 130 και 170 CE, περίπου την ίδια εποχή με τα κείμενα του Nag Hammadi. Ειρηναίος αναφέρει για πρώτη φορά αυτό το ευαγγέλιο σε Adversus Haereses (Κατά Αιρέσεων) γράφτηκε γύρω στο 180 CE, έτσι ώστε να γνωρίζουμε ότι αυτό αντιπροσώπευε μια αιρετική ευαγγέλιο.

Δεδομένου ότι αυτά τα Γνωστικά κείμενα θα μπορούσαν να έχουν μόνο άγνωστο συντάκτες της γραφής και μετά την υποτιθέμενη ζωή του Ιησού, δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως ιστορική απόδειξη για τον Ιησού πια από τις κανονικές εκδόσεις. Και πάλι, έχουμε μόνο "αιρετικές" φήμες.

 

ΜΗ-Χριστιανικές πηγές

Σχεδόν όλες οι άλλες απαιτήσεις του Ιησού προέρχεται από πηγές εκτός της χριστιανικής γραπτά. Καταστροφικές για τις αξιώσεις των χριστιανών, ωστόσο, προέρχεται από το γεγονός ότι όλες αυτές οι λογαριασμοί έρχονται από συγγραφείς που έζησαν μετά την υποτιθέμενη ζωή του Ιησού. Από τη στιγμή που δεν ζουν κατά τη διάρκεια της υποθετικής Ιησού, κανένας από τους λογαριασμούς τους χρησιμεύουν ως αυτοπτών μαρτύρων.

Ο Ιώσηπος Φλάβιος , ο Ιουδαίος ιστορικός, έζησε ως το νωρίτερο μη-Χριστιανός ο οποίος αναφέρει ένα Ιησού. Παρά το γεγονός ότι πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο Ιώσηπος «μικρής λογαριασμούς του Ιησού (σε Αρχαιοτήτων ) προήλθε από παρεμβολές που διαπράττονται από μια μεταγενέστερη Εκκλησία πατέρας (το πιο πιθανό, ο Ευσέβιος), ο Ιώσηπος «γέννηση σε 37 CE (και μετά την υποτιθέμενη σταύρωση του Ιησού), τον βάζει έξω του φάσματος ενός αυτόπτη μάρτυρα. Επιπλέον, έγραψε Αρχαιοτήτων στο 93 Κ.Χ.,μετά τα πρώτα ευαγγέλια γράφτηκαν! Ως εκ τούτου, ακόμη και αν τους λογαριασμούς του για τον Ιησού προήλθε από το χέρι του, πληροφορίες του θα μπορούσε να χρησιμεύσει μόνο ως φήμες.

Ο Πλίνιος ο Νεότερος (γεννήθηκε: 62 CE) επιστολή του για τους Χριστιανούς δείχνει μόνο ότι πήρε τις πληροφορίες του από τον εαυτό τους Χριστιανοί πιστοί. Ανεξάρτητα, την ημερομηνία γέννησής του, τον τοποθετεί εκτός της εμβέλειας ως αυτόπτη μάρτυρα.

Ο Τάκιτος , έτος γέννησης Ο Ρωμαίος ιστορικός κατά 64 CE, τον βάζει καλά μετά την υποτιθέμενη ζωή του Ιησού. Δίνει μια σύντομη αναφορά σε μια «Χριστός» στο έργο τουAnnals (Βιβλίο XV, 44 δευτ.), που έγραψε περίπου 109 CE Δεν δίνει καμία πηγή για το υλικό του. Αν και πολλοί έχουν αμφισβητήσει την αυθεντικότητα του αναφορά Τάκιτου του Ιησού, το ίδιο το γεγονός ότι η γέννηση του συνέβη μετά την υποτιθέμενη Ιησού και έγραψε τα Χρονικά κατά τη διάρκεια του σχηματισμού του Χριστιανισμού, δείχνει ότι η γραφή του μπορεί να μας παρέχει μόνο με φήμες λογαριασμούς.

Suetonius , ένας Ρωμαίος ιστορικός, γεννήθηκε το 69 Κ.Χ., αναφέρει ένα "Chrestus," ένα κοινό όνομα. Οι απολογητές υποθέσουμε ότι "Chrestus" σημαίνει "Χριστός" (μια αμφισβητήσιμη αξίωση). Αλλά ακόμη και αν Seutonius σήμαινε «Χριστός», εξακολουθεί να λέει τίποτα για έναν επίγειο Ιησού. Ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι, γέννηση Suetonius «συνέβη και μετά την υποτιθέμενη Ιησού. Και πάλι, μόνο φήμες.

Ταλμούδ: Εκπληκτικά μερικοί Χριστιανοί χρησιμοποιούν σύντομη τμήματα του Ταλμούδ, (μια συλλογή του εβραϊκού θρησκευτικού αστικού δικαίου, συμπεριλαμβανομένων σχόλια στην Τορά), ως αποδεικτικά στοιχεία για τον Ιησού. Ισχυρίζονται ότι Γεσσού στο Ταλμούδ αναφέρεται στον Ιησού. Ωστόσο, αυτή η Γεσσού, σύμφωνα με τους μελετητές απεικονίζει έναν μαθητή του Γιεχοσσούα Ben-Perachia τουλάχιστον έναν αιώνα πριν την υποτιθέμενη χριστιανική Ιησούς ή μπορεί να αναφέρεται σε Γεσσού Ben Pandera, δάσκαλος του 2ου centuy CE. Ανεξάρτητα από το πώς ερμηνεύει το γεγονός αυτό, η Παλαιστινιακή Ταλμούδ δεν ήρθε σε ύπαρξη μέχρι τον 3ο και 5ο αιώνα μ.Χ., και το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ μεταξύ του 3ου και του 6ου αιώνα μ.Χ., τουλάχιστον δύο αιώνες μετά την υποτιθέμενη σταύρωση. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να χρησιμεύσει μόνο ως μια αμφιλεγόμενη χριστιανική ή εβραϊκή επιγραφή? δεν μπορεί ενδεχομένως να χρησιμεύσει ως απόδειξη για ένα ιστορικό Ιησού.

Χριστιανοί απολογητές ως επί το πλείστον χρησιμοποιούν τις παραπάνω πηγές για "αποδείξεις" του Ιησού, επειδή πιστεύουν ότι αντιπροσωπεύουν τις καλύτερες εξωτερικές πηγές. Όλες οι άλλες πηγές (χριστιανικών και μη-χριστιανικές) προέρχονται από ακόμη λιγότερο αξιόπιστες πηγές, μερικές από τις οποίες περιλαμβάνουν: Mara Bar-Serapion (περίπου 73 CE), Ιγνάτιος (50 - 98 CE;), Πολύκαρπος (69-155 CE), Κλήμης της Ρώμης (; - περίπου 160 CE), ο Ιουστίνος Μάρτυρας (100-165 CE), ο Λουκιανός (περίπου 125-180 CE), ο Τερτυλλιανός (160 - CE), Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (; - 215 CE), ο Ωριγένης (185 - 232 CE), Ιππόλυτος (; - 236 CE), και της Κύπρου (- 254 CE). Όπως μπορείτε να δείτε, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν καλά μετά την υποτιθέμενη θάνατο του Ιησού. Δεν είναι ένας από αυτούς παρέχει ένα αυτόπτη μάρτυρα, όλα αυτά απλά στόμιο φήμες.

Όπως μπορείτε να δείτε, απολογητής Χριστιανοί φέρουν σε δύσκολη θέση, όταν άθελά τους ή απατηλά παραβιάζουν τους κανόνες της ιστοριογραφίας με τη χρήση μετά-την-εκδήλωση γραπτά ως αποδεικτικό στοιχείο για την ίδια την εκδήλωση. Ούτε ένας από τους συγγραφείς αυτούς δίνει μια πηγή ή στηρίζει τους ισχυρισμούς του με αποδεικτικό υλικό για τον Ιησού. Παρά το γεγονός ότι μπορούμε να παρέχουμε πολλούς λόγους για τους οποίους οι πηγές χριστιανικές και μη χριστιανικές αποδειχθούν ψευδή, και υποστηρίζουν ασταμάτητα γι 'αυτούς, μπορούμε να μπούμε στο ψητό με απλά τον καθορισμό των ημερομηνιών των εγγράφων και τις ημερομηνίες γέννησης των συγγραφέων.Δεν έχει σημασία τι αυτοί οι άνθρωποι έγραψε για τον Ιησού, ένας συγγραφέας που γράφει μετά την υποτιθέμενη συμβαίνει και δίνει κανένα ανιχνεύσιμο πηγές για το υλικό του μπορεί να δώσει μόνο παράδειγμα από φήμες. Όλες αυτές οι αναχρονιστικές συγγράμματα για τον Ιησού θα μπορούσε εύκολα να είχε προέλθει από τις πεποιθήσεις και τις ιστορίες από τη χριστιανική τους εαυτούς τους πιστούς. Και όπως γνωρίζουμε από το μύθο, δεισιδαιμονία, και την πίστη, τις πεποιθήσεις δεν απαιτούν πραγματικά ή αποδεικτικά στοιχεία για τη διάδοση και την κυκλοφορία τους. Έτσι έχουμε μόνο τις πεποιθήσεις σχετικά με την ύπαρξη του Ιησού, και τίποτα περισσότερο.

Προϊόντα απομίμησης, ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ μυθοπλασίες

Επειδή η θρησκευτική μυαλό στηρίζεται στην πίστη και την πίστη, το θρησκευτικό πρόσωπο μπορεί να κληρονομήσει μια εξάρτηση για κάθε πληροφορία που υποστηρίζει την πεποίθηση ότι και περιλαμβάνει δόλια ιστορίες, φήμες, αναξιόπιστα στοιχεία, καθώς και ταινίες μυθοπλασίας, χωρίς την ανάγκη να ελέγξετε τις πηγές, ή να διερευνήσει την αξιοπιστία των πληροφοριών. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν εκατοντάδες των δόλιων απαιτήσεων για τα εκθέματα του Ιησού, θα παρουσιάσω μόνο τρία παραδείγματα, τα οποία φαίνεται να έχουν μια δική τους ζωή και έχουν εξαπλωθεί μέσα από τη θρησκευτική κοινότητα και ειδικά στις ομάδες συζήτησης στο διαδίκτυο.

Η Σινδόνη του Τορίνο

Πολλοί πιστοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η σινδόνη αντιπροσωπεύει το πραγματικό σάβανο του Ιησού όπου ισχυρίζονται ότι η εικόνα στο ύφασμα αντιπροσωπεύει μια πραγματική «φωτογραφική» εικόνα προς τα αριστερά πίσω από το σταυρωμένο σώμα.

Η πρώτη αναφορά της σινδόνης προέρχεται από μια πραγματεία (γραπτή ή υπαγορεύονται) από Γοδεφρείδος Charny το 1356 και ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή του το ύφασμα (βλέπε το βιβλίο του Ιππότη του Γοδεφρείδος De Charny ). Αργότερα, τον 16ο αιώνα, εμφανίστηκε ξαφνικά σε έναν καθεδρικό ναό στο Τορίνο της Ιταλίας. (Σημειώστε ότι χιλιάδες ισχυρίστηκε λείψανα Ιησούς εμφανίστηκε σε καθεδρικούς ναούς σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της ξυλείας από το σταυρό, δισκοπότηρα, το αίμα του Ιησού, κ.λπ. Αυτά τα αντικείμενα αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής και υπηρέτησε ως μια ευημερούσα εμπορική συσκευή που γεμίζουν τα ταμεία τα χρήματα των εκκλησιών.)[Βλέπε την οικογένεια κοσμήματα για ορισμένα παραδείγματα.]

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι της πίστης πιστεύουν ότι υπάρχει πραγματικά επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τις πεποιθήσεις τους στην αυθεντικότητα της σινδόνης.Λαμβάνοντας υπόψη πόσο απολογητές της σινδόνης χρησιμοποιούν τις λέξεις, «επιστήμη», «γεγονός» και «αυθεντικό», χωρίς πραγματική επιστημονική αιτιολόγηση, και περιλαμβάνουν ακόμη και ψευδο-επιστήμονες (χωρίς να αναφέρει την «ψευδο») να καταθέσουν για τα συμπεράσματά τους, δεν θα πρέπει να έρχονται σε οποιαδήποτε έκπληξη γιατί ένας πιστός δεν θα έθετε σε αμφισβήτηση τις πληροφορίες τους ή τα κίνητρά τους. Τηλεόραση αφιερώματα έχουν εμφανιστεί επίσης που ισχυρίζονται την αυθεντικότητα της σινδόνης. Επιστήμη, όμως, δεν λειτουργεί αν και αφιερώματα τηλεόραση που έχουν εμπορικό ενδιαφέρον και που δεν διστάζουν να εξαπατά το κοινό.

Οι ειδικοί σε όλο τον κόσμο θεωρούν το 14-πόδι-μακρύ φύλλο λινό, το οποίο έχει παραμείνει σε έναν καθεδρικό ναό στο Τορίνο από το 1578, ένα πλαστό διότι δοκιμών άνθρακα-χρονολόγηση πραγματοποιήθηκε το 1988. Τρία διαφορετικά εργαστήρια ανεξάρτητης ραδιοχρονολόγηση στη Ζυρίχη, της Οξφόρδης και το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα έδωσε ένα εύρος ημερομηνιών του 1260-1390 CE (σύμφωνα με το χρονικό διάστημα της διεκδίκησε την κυριότητα της Charny). Joe Ζίας του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ καλεί το σάβανο αναμφισβήτητα ένα ψεύτικο. "Δεν είναι μόνο αυτό μια πλαστογραφία, αλλά είναι μια κακή πλαστογραφία." Το σάβανο απεικονίζει πραγματικά έναν άνθρωπο του οποίου η πρόσοψη μέτρα 2 ίντσες ψηλότερη από την πλάτη του και του οποίου επιμήκη χέρια και τα μπράτσα θα έδειχνε ότι είχε την θλίψη του γιγαντισμού αν όντως έζησε. (Διαβάστε επίσης Joe Nickell, η Ανάκριση στη σινδόνη του Τορίνο: πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα )

Walter C. McCrone, κ.ά., (βλέπε Ημέρα της Κρίσης για τη Σινδόνη του Τορίνο ) ανακάλυψε κόκκινη ώχρα (μια χρωστική που υπάρχει στο χώμα και χρησιμοποιείται ευρέως στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα) πάνω στο ύφασμα το οποίο σχηματίζεται η εικόνα του σώματος και πορφυρό χρώμα, που από θειούχο υδράργυρο, που χρησιμοποιούνται για την αναπαράσταση του αίματος. Η πραγματική επιστημονικά ευρήματα αποκαλύπτουν το σάβανο ως ζωγραφική του 14ου αιώνα, όχι δύο χιλιάδων ετών ύφασμα με την εικόνα του Χριστού. Λέει πολλά, δεν βιβλικός μελετητής ή επιστήμονας (με οποιαδήποτε αξιοπιστία), αναφέρει το σάβανο του Τορίνου ως αποδεικτικά στοιχεία για ένα ιστορικό Ιησού.

Το κουτί Ταφή του Τζέιμς

Ακόμη και πολλές αξιόπιστες θεολόγοι αγόρασαν αυτό απάτης, άγκιστρο-line-και-βαρίδι. Το Νοέμβριο / Δεκέμβριο 2002, το θέμα της Βιβλικής Αρχαιολογίας κριτική περιοδικό ανακοίνωσε μια «παγκόσμια αποκλειστικότητα!" άρθρο σχετικά με απόδειξη για τον Ιησού γραμμένο σε πέτρα, υποστηρίζοντας ότι βρήκαν την πραγματική οστεοφυλάκιο του «Ιάκωβος, ο αδελφός του Ιησού» στην Ιερουσαλήμ. Αυτή η ιστορία εξερράγη στις ειδήσεις και εμφανίστηκε ευρέως στην τηλεόραση και εφημερίδες σε όλο τον κόσμο.

Είναι ενδιαφέρον, που ανακοίνωσε την ανακάλυψη, όπως η "πρώτη ιστορική αναφορά του Ιησού ακόμη βρεθεί." Από τη στιγμή που ισχυρίστηκε ότι η εγχάραξη πάνω στο κουτί σημειώθηκε γύρω στο 70 μ.Χ., που συμφωνεί με ό, τι ισχυρίζεται η εν λόγω διατριβή (ότι δεν υπάρχει σύγχρονη απόδειξη για τον Ιησού). Ακόμη και αν το σενάριο κουτί αποδείχθηκε αυθεντικό, δεν θα παρέχει στοιχεία για τον Ιησού απλά επειδή κανείς δεν ήξερε ποιος έγραψε το σενάριο και γιατί. Θα εμφανιστεί μόνον η πρώτη έμμεση αναφορά του Ιησού και δεν θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως σύγχρονη απόδειξη μόνο και μόνο επειδή δεν ήρθε σε ύπαρξη μέχρι πολύ μετά την υποτιθέμενη θάνατο του Ιησού.

Η αξίωση για την αυθεντικότητα του κουτιού ταφή του Τζέιμς, ωστόσο, αποδείχθηκε ιδιαίτερα ενοχλητικό για τη Βιβλική Αρχαιολογία κριτική και για όσους δεν τους πίστεψε χωρίς ερώτηση. Λίγους μήνες αργότερα, οι αρχαιολόγοι προσδιόρισαν την επιγραφή ως πλαστογραφία (και μια προφανής σε αυτό) και βρήκαν το δράστη και διέταξε να τον συλλάβουν (βλέπε «Ιησούς κουτί» που εκτίθενται ως πλαστά και ένα ψεύτικο; James οστεοφυλάκιο έμπορος συνελήφθη, ύποπτοι για πλαστογραφία ).

Δυστυχώς, η είδηση για την απάτη δεν ταίριαζε με την ευφορία των πολυάριθμων ιστορίες του ευρήματος και πολλοί άνθρωποι σήμερα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ιστορία ως αλήθεια.

Επιστολές του Πόντιου Πιλάτου

Αυτό φαίνεται ξεκαρδιστική, αν όχι για τα τραγικά αποτελέσματα που μπορεί να προκύψουν από την πίστη στη μυθιστοριογραφία: πολλοί πιστοί (ειδικά στο Διαδίκτυο) έχουν μια ισχυρή πεποίθηση ότι ο Πόντιος Πιλάτος έγραψε πραγματικά επιστολές προς Σενέκα στη Ρώμη, όπου θα αναφέρει τον Ιησού και αναφέρονται θαύματα θεραπείας του.

Λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη των δοκιμαζόμενων ψυχραιμία της θρησκευτικής μυαλό, θα μπορούσε να αποδειχθεί ενδιαφέρον για την κρίσιμη αναγνώστη ότι η κύρια πηγή για τα γράμματα του Πιλάτου έρχονται από το 1928 το βιβλίο WP Crozier με τίτλο, « Επιστολές του Πόντιου Πιλάτου: Γραπτή Κατά κυβερνήτη του της Ιουδαίας στην Του φίλο Σενέκα στη Ρώμη . " Το βιβλίο αναφέρει Crozier ως συντάκτης σαν να αντιπροσώπευε μια λόγιος ο οποίος επιμελήθηκε τα γράμματα του Πιλάτου. Λοιπόν, από τον τίτλο, σίγουρα φαίνεται να δείχνουν ότι ο Πιλάτος έγραψε μερικά γράμματα έτσι δεν είναι; Ωστόσο, εν αγνοία ή αγνοούνται από την άκριτη πιστούς, το βιβλίο αυτό αποτελεί το πρώτο Crozier του μυθιστόρημα , μια μυθιστορηματική υπόψη τι σκέφτηκε ο Πιλάτος θα είχε γράψει.

Κατά την πρώτη δημοσίευση, κανείς δεν πίστευε αυτό το μυθιστόρημα εκπροσωπείται γεγονός και σχόλια της ημέρας αποκαλύπτουν ως ένα έργο φαντασίας .

Crozier, ένας εκδότης εφημερίδας, πήγε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και διατήρησε το ενδιαφέρον στη Λατινική, Ελληνική και την Αγία Γραφή. Έγραψε αυτό το μυθιστόρημα σαν να αντιπροσώπευε την πραγματική επιστολές του Πιλάτου. Φυσικά κανένας λόγιος δεν θα αναφέρω αυτό ως αποδεικτικό στοιχείο, διότι δεν υπάρχουν τα γράμματα του Πιλάτου προς Σενέκα, και Σενέκα ποτέ δεν αναφέρει τον Ιησού σε οποιοδήποτε από τα γραπτά του.

Η πίστη στις επιστολές του Πιλάτου αποτελεί ένα από τα πιο διασκεδαστικά πεποιθήσεις μανία της αποδεικτικής Ιησού, όμως, αποκαλύπτει επίσης πόσο μύθους, προϊόντα απομίμησης, μυθοπλασίες και μπορεί να διαρρεύσει σε θρησκευτική σκέψη. Εκατοντάδες χρόνια από τώρα, ο απολογισμός Crozier μπορεί κάλλιστα να καταλήξει απλά ως «αξιόπιστα», όπως τα ευαγγέλια.

 

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΑΡΘΡΑ κατά τη διάρκεια ζωής του Ιησού;

Αυτό που φαίνεται πιο αποκαλυπτική από όλα, δεν προέρχεται από ό, τι οι άνθρωποι αργότερα έγραψε για τον Ιησού, αλλά τι έκαναν οι άνθρωποι δεν γράφουν γι 'αυτόν.Σκεφτείτε ότι δεν είναι μια ενιαία ιστορικός, φιλόσοφος, γραφέας ή οπαδός που έζησε πριν ή κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης εποχή του Ιησού τον αναφέρει ποτέ!

Αν, μάλιστα, τα Ευαγγέλια απεικονίζουν μια ιστορική ματιά στην ζωή του Ιησού, τότε το ένα χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει σε περίοπτη θέση μέσα από τις ιστορίες δείχνει ότι οι άνθρωποι φέρεται να γνωρίσουμε τον Ιησού και πολύ μεγάλη, όχι μόνο από ένα μεγάλο πλήθος των οπαδών, αλλά από τη μεγάλη ιερείς, ο Ρωμαίος κυβερνήτης ο Πιλάτος, και ο Ηρώδης ο οποίος ισχυρίζεται ότι είχε ακούσει "από τη φήμη του Ιησού» (Ματθ 14: 1) ". Αρκεί να διαβάσει μόνο ο Ματ: 4:25, όπου ισχυρίζεται ότι" τον ακολούθησαν εκεί [τον Ιησού] όχλοι των ανθρώπων από τη Γαλιλαία, και από Δεκαπόλεως, και από την Ιερουσαλήμ, και από την Ιουδαία, και πέρα από την Ιορδανία. " Τα ευαγγέλια αναφέρουν, αμέτρητες φορές, το μεγάλο πλήθος που ακολούθησαν τον Ιησού και τα πλήθη των ανθρώπων που είχαν συγκεντρωθεί για να τον ακούσουν. Έτσι συνωστισμό είχε μερικές από αυτές τις συγκεντρώσεις που καλλιεργούνται, ότι ο Λουκάς 12: 1 ισχυρίζεται ότι ένα «αναρίθμητο πλήθος των ανθρώπων ... trode μία πάνω στην άλλη." Λουκάς 5:15 λέει ότι μεγάλωσε εκεί "μια φήμη στο εξωτερικό γι 'αυτόν: και όχλοι ήρθαν μαζί για να ακούω ... "Η δίωξη του Ιησού στην Ιερουσαλήμ επέστησε τόσο πολύ την προσοχή που όλοι οι αρχιερείς και οι γραμματείς, συμπεριλαμβανομένου του αρχιερέα Καϊάφα, ήξερε όχι μόνο γι 'αυτόν, αλλά βοήθησε στην υποτιθέμενη σταύρωση του. (Βλ Ματ 21: 15-23, 26: 3, Λουκάς 19:47, 23:13). Το πλήθος των ανθρώπων που πίστευαν του Ιησού, όχι μόνο ως δάσκαλος και θεραπευτής θαύμα, αλλά προφήτης (βλ Ματ: 14: 5).

Έτσι, εδώ έχουμε τα ευαγγέλια που απεικονίζει τον Ιησού ως διάσημη και πολύ μεγάλη, μια προφήτης και θεραπευτής, με μεγάλη πλήθη των ανθρώπων που γνώριζαν γι 'αυτόν, συμπεριλαμβανομένων τις μεγαλύτερες εβραϊκές αρχιερείς και τις ρωμαϊκές αρχές της περιοχής, και όχι ένα άτομο καταγράφει την ύπαρξή του κατά τη διάρκεια της ζωής του; Αν οι φτωχοί, οι πλούσιοι, οι άρχοντες, οι αρχιερείς και οι γραμματείς ήξεραν για τον Ιησού, ο οποίος θα δεν έχουν ακούσει γι 'αυτόν;

Στη συνέχεια έχουμε ένα συγκεκριμένο αστρονομικό γεγονός που θα προσελκύσει την προσοχή όλων όσοι ενδιαφέρονται για τα "ουρανούς". Σύμφωνα με τον Λουκά 23: 44-45, συνέβη εκεί »για την έκτη ώρα, και δεν υπήρχε σκοτάδι σε όλη τη γη μέχρι την ένατη ώρα, και ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει, και το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στη μέση."Ωστόσο, δεν είναι μια ενιαία αναφορά σε μια τέτοια περίπτωση εκλειπτικής τρεις ώρες πήρε καταγραφεί από κανέναν, συμπεριλαμβανομένων των αστρονόμοι και οι αστρολόγοι, οπουδήποτε στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και ο Σενέκας, που και οι δύο εκλείψεις που καταγράφονται από άλλες ημερομηνίες. Σημειώστε επίσης ότι, για προφανείς λόγους, ηλιακές εκλείψεις δεν μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια μιας πανσέληνο (passovers πάντα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της πανσελήνου), Ούτε ένα ενιαίο σύγχρονο πρόσωπο γράφουν για τον σεισμό που περιγράφεται στο Κατά Ματθαίον 27: 51-54, όπου η γη άρχισε να τρέμει, πετρώματα έσκισε (ενοίκιο), και τάφοι άνοιξαν.

Ματθαίος 2 περιγράφει τον Ηρώδη και όλη η Ιερουσαλήμ είναι προβληματισμένος από την λατρεία του Θείου Βρέφους. Ηρώδης είχε τότε όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ σκοτώθηκε.Αν είχε συμβεί τέτοια έκτακτη παιδοκτονιών αυτού του μεγέθους, γιατί δεν κανείς να γράψω γι 'αυτό;

Μερικά απολογητές προσπαθούν να σκάψουν οι ίδιοι από αυτό το πρόβλημα με τον ισχυρισμό ότι ζούσαν εκεί δεν ικανά ιστορικοί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ή λόγω της έλλειψης εκπαίδευσης των ατόμων με ικανότητα γραφής, ή ακόμα sillier, η έλλειψη του χαρτιού, εξήγησε τους λόγους για τους οποίους κανείς δεν καταγράφονται «σωτήρα τους." Αλλά η περιοχή μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ που εξυπηρετούνται, στην πραγματικότητα, ως το κέντρο της εκπαίδευσης και την τήρηση αρχείων για τον εβραϊκό λαό. Οι Ρωμαίοι, φυσικά, διατηρείται επίσης πολλές εγγραφές. Επιπλέον, τα ευαγγέλια αναφέρουν γραφείς πολλές φορές, όχι μόνο ως οπαδοί του Ιησού, αλλά οι γραμματείς που συνδέονται με τους αρχιερείς. Και όσο για τους ιστορικούς, έζησε εκεί αφθονία κατά το χρόνο που είχαν την ικανότητα και την ικανότητα να καταγράφει, όχι μόνο ασήμαντες κουτσομπολιά, αλλά σημαντικά γεγονότα, ειδικά από μια θρησκευτική αίρεση που συνέταξε τόσο δημοφιλές προσοχή μέσω μιας δήθεν διάσημους και διαβόητους Ιησού.

Πάρτε, για παράδειγμα, τα έργα του Φίλωνα Judaeus (πριν επίσης γνωστή ως Φίλωνα του Αλεξάνδρου) του οποίου η γέννηση συνέβη στο 20 π.Χ. και πέθανε 50 CE Έζησε ως το μεγαλύτερο εβραϊκό Ελληνιστική φιλόσοφος και ιστορικός της εποχής και έζησε στην περιοχή της Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια της η υποτιθέμενη ζωή του Ιησού. Έγραψε λεπτομερείς λογαριασμούς των εβραϊκών γεγονότα που συνέβησαν στη γύρω περιοχή. Ωστόσο, όχι μόνο μια φορά, σε όλους τους όγκους του γραπτά, διαβάζουμε ένα μόνο λογαριασμό του Ιησού * «ο Χριστός». Επίσης, δεν βρίσκουμε καμία αναφορά του Ιησού στο Σενέκα (4 π.Χ. - 65 CE) γραπτά, ούτε από τον ιστορικό Πλίνιο τον Πρεσβύτερο (23 - 79 CE).

Σημείωση, Philo είχε γράψει για ένα προχριστιανικό ουράνια "Ιησούς", αλλά αυτό δεν είχε καμία σχέση με τη χριστιανική Ιησούς (εκτός αν οι Χριστιανοί «έκλεψε» τις ιδέες του Φίλωνα). Δείτε Φίλωνα Από τη σύγχυση των γλωσσών (62-63, 146-147)

Αν, μάλιστα, όπως ένα πολύ γνωστό υπήρξε ο Ιησούς, καθώς τα ευαγγέλια ισχυρίζονται, κάνει κάθε αναγνώστης εδώ νομίζω λογικό ότι, τουλάχιστον, η φήμη του Ιησού δεν θα είχαν φτάσει στα αυτιά του ένας από αυτούς τους άνδρες;

Περιέργως, δεν έχουμε μία εβραϊκή, ελληνική, ρωμαϊκή και συγγραφέας, ακόμη και εκείνοι που ζούσαν στη Μέση Ανατολή, πολύ λιγότερο οπουδήποτε αλλού στη γη, που τον αναφέρουν ποτέ κατά τη διάρκεια του υποτίθεται ότι του χρόνου ζωής του. Αυτό φαίνεται κάτι το εξαιρετικό, και θα βρείτε λίγους Χριστιανούς απολογητές που τολμούν να αναφέρω αυτό το ενοχλητικό γεγονός.

Για να φανεί αυτό το εξαιρετικό απουσία του Ιησού Χριστού λογοτεχνία, φανταστείτε πηγαίνει μέσα από τη λογοτεχνία του δέκατου ένατου αιώνα, ψάχνει για ένα Αβραάμ Λίνκολν, αλλά αδυνατεί να βρει μια μοναδική αναφορά του σε οποιαδήποτε γραπτώς στη γη μέχρι τον 20ο αιώνα. Ωστόσο, κατ 'ευθείαν-που αντιμετωπίζουν Χριστιανοί απολογητές και ιστορικοί θέλουν να αγοράσουν ένα πραγματικό Ιησού έξω από έλλειψη κενό των αποδεικτικών στοιχείων, και βασίζονται σε τίποτα, αλλά φήμες γραμμένο καλά μετά την υποτιθέμενη ζωή του. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περισσότεροι Χριστιανοί πιστεύουν ότι ο Ιησούς έζησε ως Θεού επί της γης, ο Παντοδύναμος δίνει ένα δυσάρεστο παράδειγμα για να εξηγήσουν την ύπαρξή του. Θαρρείς και ένας Δημιουργός θα μπορούσε τουλάχιστον να έχουν την ικανότητα να γαυγίζει κάποια καλή αδιάσειστα στοιχεία.

 

Ιστορικά μελετήματα

Πολλά προβλήματα εμφανίζονται με την αξιοπιστία των λογαριασμών από τους αρχαίους ιστορικούς. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν παρέχουν πηγές για τους ισχυρισμούς τους, όπως αυτοί περιλαμβάνονται σπάνια βιβλιογραφικές λίστες, ή να στηρίξει τους ισχυρισμούς. Δεν έχουν πρόσβαση σε σύγχρονες ακαδημαϊκές τεχνικές, και πολλές φορές θα περιλαμβάνουν φήμες ως αποδεικτικά στοιχεία. Κανείς σήμερα δεν θα χρειαζόταν ένα σύγχρονο μελετητή σοβαρά ο οποίος χρησιμοποίησε τα πρότυπα των αρχαίων ιστορικών, όμως αυτό αποδεικνύεται ως η μόνη είδος της πηγής που προέρχεται από την Χριστολογία. Ζευγάρι αυτό με το γεγονός ότι πολλοί ιστορικοί πίστευαν ως Χριστιανοί, μερικές φορές τα μέλη της Εκκλησίας, και έχετε ένα ενσωματωμένο επιφύλαξη προς την υποστήριξη «πραγματικό» του Ιησού.

Στη σύγχρονη υποτροφία, ακόμη και οι καλύτερες ιστορικοί και Χριστιανοί απολογητές παίξει τον ιστορικό παιχνίδι. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν μόνο ό, τι τα έγγραφα που έχουν στη διάθεσή τους. Εάν έχουν μόνο φήμες λογαριασμούς τότε θα πρέπει να παίξουν τα χαρτιά ότι η ιστορία τους ασχολείται. Πολλοί ιστορικοί αισθάνονται υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν παρεμβολή ή εικασίες από φήμες, και όμως αυτό είναι πολύ αμφίβολη πληροφορίες καταλήγει μερικές φορές σε εγκυκλοπαίδειες και βιβλία της ιστορίας ως γεγονός.

Με άλλα λόγια, Βιβλική φιλολογία παίρνει εξαναγκάζονται σε ένα χαμηλότερο επίπεδο από τις ίδιες τις πηγές που εξετάζουν. Ένας διάσημος μελετητής της Βίβλου φαίνεται αυτό σαφώς σε μια συνέντευξη όταν ρωτήθηκε για Βιβλική ερμηνεία. David Noel Freeman (η Γενική συντάκτης της Anchor Bible Series και πολλά άλλα έργα) απάντησε με:

"Πρέπει να δεχτούμε κάπως πιο χαλαρές προδιαγραφές. Στο νομικό επάγγελμα, να καταδικάσουν τον κατηγορούμενο εγκλήματος, θα πρέπει να έχετε απόδειξη πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Στις αστικές υποθέσεις, η υπεροχή των αποδεικτικών στοιχείων είναι επαρκής. Όταν ασχολούμαστε με την Αγία Γραφή ή οποιαδήποτε αρχαία πηγή, θα πρέπει να χαλαρώσει λίγο? αλλιώς, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα ».

-David Noel Freedman (στο περιοδικό Αναθεώρηση Αγία Γραφή, Δεκέμβριο 1993, σελ.34)

Οι επιπτώσεις φαίνεται προφανής. Αν κάποιος επιθυμεί να πιστεύουν σε ένα ιστορικό Ιησού, αυτός ή αυτή πρέπει να αποδεχθεί αυτό βασίζεται σε χαλαρά πρότυπα. Ζευγάρι αυτό με το γεγονός ότι όλοι οι ισχυρισμοί προέρχονται από φήμες, και έχουμε μια βάση που αποτελείται από άμμο, και ένα κάστρο των πληροφοριών που χτίστηκε από κάρτες.

 

Επικαλούμενη τη γεωγραφία, και τα γνωστά ιστορικά στοιχεία «αποδείξεις»

Παρά το γεγονός ότι η Καινή Διαθήκη αναφέρει διάφορες πόλεις, γεωλογικές περιοχές, βασιλιάδες και τους ανθρώπους που υπήρχαν ή έζησε κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης ζωής του Ιησού, οι περιγραφές αυτές δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη του Ιησού πια από έργα μυθοπλασίας που περιλαμβάνουν αναγνωρίσιμες τοποθεσίες, και να κάνουν αναφορά πραγματικούς ανθρώπους.

Οδύσσεια του Ομήρου, για παράδειγμα, περιγράφει τα ταξίδια του Οδυσσέα σε όλα τα ελληνικά νησιά. Το έπος περιγράφει λεπτομερώς, πολλές θέσεις που υπήρχαν στην ιστορία. Αλλά πρέπει να λάβουμε Οδυσσέα, τους Έλληνες θεούς και θεές, μονόφθαλμος γίγαντες και τέρατα ως κυριολεκτική γεγονός απλώς και μόνο επειδή η ιστορία απεικονίζει γεωγραφικές θέσεις με ακρίβεια; Φυσικά και όχι. Οι συγγραφείς των μυθικών ιστοριών, μυθοπλασίες, και μυθιστορήματα χρησιμοποιούν σχεδόν πάντα γνωστά ορόσημα ως τοποθετήσεις για τις ιστορίες τους. Οι συγγραφείς των ελληνικών τραγωδιών που όχι μόνο τις ιστορίες τους σε εύλογες ρυθμίσεις όπως συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο, αλλά υπερφυσικές χαρακτήρες τους πήρε τις επιθυμίες, τα ελαττώματα και τις αποτυχίες των θνητών ανθρώπων. Σκεφτείτε ότι μυθοπλασίες όπως ο Κινγκ Κονγκ, ο Superman, και το Star Trek αναγνωρίσιμα πόλεις, πλανήτες, και τα αξιοθέατα, με πρωταγωνιστές τους και ανταγωνιστές miming ανθρώπινα συναισθήματα.

Ομοίως, μόνο και μόνο επειδή τα Ευαγγέλια αναφέρουν πόλεις και τοποθεσίες στην Ιουδαία, και είναι γνωστό ιστορικά πρόσωπα, με τον Ιησού να συμπεριφέρονται σαν ένα πραγματικό ανθρώπινο ον (με την πρόσθετη διάσταση του υπερφυσικού κατάρες, θαύματα, κ.λπ.), αλλά αυτό δεν λέει τίποτα για την πραγματικότητα των χαρακτήρων απεικονίζονται στις ιστορίες. Ωστόσο, όταν μια ιστορία χρησιμοποιεί αδύνατο ιστορικές τοποθεσίες, ή γεωγραφική λάθη, εμείς μπορεί να αμφισβητήσει την εξουσία των αξιώσεων.

Για παράδειγμα, σε Ματ 4: 8, ο συγγραφέας περιγράφει ο διάβολος λαμβάνοντας Ιησού σε ένα εξαιρετικά ψηλό βουνό για να του δείξει όλα τα βασίλεια του κόσμου. Επειδή δεν υπάρχει σημείο στη γη σφαιροειδές να δείτε "όλα τα βασίλεια,« γνωρίζουμε ότι η Βίβλος σφάλλει εδώ.

Ιωάννης 12:21 λέει, «Η ίδια ήρθε, επομένως, προς τον Φίλιππο, που ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας...." Βηθσαϊδά κατοικούσε στην Gaulonitis (περιοχή Γκολάν), ανατολικά του ποταμού Ιορδάνη, δεν Γαλιλαία, που κατοικούσαν στα δυτικά του ποταμού.

Ιωάννης 3:23 λέει, «Ιωάννης βάπτιζε επίσης σε Aenon κοντά Salim...." Οι κριτικοί συμφωνούν ότι δεν υπάρχει τέτοια θέση ως Aenon κοντά Σαλίμ.

Κανείς δεν έχει αποδείξεις για μια πόλη που ονομάζεται Ναζαρέτ κατά τη στιγμή της υποτιθέμενης Ιησού. [Gauvin] Ναζαρέτ δεν εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, ούτε φαίνεται στον όγκο των γραπτών του Ιώσηπου (έστω κι αν αυτός παρέχει μια λίστα με τις πόλεις της Γαλιλαίας). Παραδόξως, κανένα από τα επιστολή συγγραφείς της Καινής Διαθήκης αναφέρει ποτέ Ναζαρέτ ή ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ακόμη κι αν οι περισσότερες από τις επιστολές εμφανίστηκαν πριν από τα ευαγγέλια. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν αναφέρει Ναζαρέτ μέχρι τα Ευαγγέλια, όπου ο πρώτος δεν έρχονται σε ύπαρξη μέχρι περίπου 40 χρόνια μετά την υποτιθέμενη θάνατο του Ιησού. Αν μια πόλη που ονομάζεται Ναζαρέτ υπήρχε κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα, τότε χρειαζόμαστε τουλάχιστον ένα σύγχρονο κομμάτι των αποδεικτικών στοιχείων για το όνομα, αλλιώς δεν μπορούμε να αναφέρονται σε αυτήν ως καθιερωμένη ιστορία. Σύμφωνα με τον John Dominic Crossan και Jonathan L. Reed, "Η μόνη επιγραφική μαρτυρία για Ναζαρέτ προέρχεται από μια εβραϊκή συναγωγή επιγραφή, γραμμένη στα εβραϊκά. Ένα μικρό σκούρο γκρι μάρμαρο θραύσμα από το ένα τρίτο, ή τέταρτο πλάκα συναγωγή αιώνα μ.Χ. ανακαλύφθηκε στην Καισάρεια Maritima το 1962, που περιέχει την πρώτη εμφάνιση του ονόματος Ναζαρέτ σε μια μη-χριστιανική πηγή. Αυτό το κομμάτι και οι άλλοι δύο στο φως με το διατηρήσουμε μια λίστα με τις παραδοσιακές θέσεις όπου εβραϊκό ιερείς επανεγκαταστάθηκαν μετά του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού απαγόρευσε όλους τους Εβραίους από την Ιερουσαλήμ το 135 CE " Και με δεδομένο το παρελθόν του από τα αντικείμενα για τον Ιησού, ακόμη και αυτό μπορεί να αποδειχθεί ως πλαστό.

Μερικοί ιστορικοί δεν συμφωνούν με αυτό φυσικά. Ορισμένοι πιστεύουν Ναζαρέτ υπήρξε, κάποιοι δεν νομίζω ότι υπήρχε, και μερικοί από αυτούς παραμένουν επιφυλακτικοί, αλλά το γεγονός ότι οι ιστορικοί εξακολουθούν να συζητήσουμε αυτό πρέπει να σας πω ότι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε αυτό ως μια βεβαιότητα. Επιπλέον, ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ως ένα αμφισβητήσιμο σημείο, επειδή πιστεύουν "Ναζαρέτ" αναφέρεται σε ένα Χριστιανικό κίνημα, όχι μια πόλη. Για ένα παράδειγμα, Πράξεις 24: 5 αναφέρεται σε μια αίρεση των Ναζωραίων. Οι συγγραφείς Ευαγγέλιο τότε θα μπορούσε να συγχέεται ο όρος σημαίνει την πόλη (το οποίο από τη στιγμή που έγραψαν τα ευαγγέλια, μια πόλη δεν υπάρχουν με αυτό το όνομα). Έχουμε πολλές εικασίες μορφωμένοι από τους μελετητές, αλλά καμία βεβαιότητα.

Πολλά περισσότερα είδη των λαθών και των αβεβαιοτήτων, όπως αυτό εμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη. Και αν κάποιος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά ως αποδεικτικά στοιχεία εναντίον ενός ιστορικού Ιησού, μπορούμε να αμφισβητήσει σίγουρα την αξιοπιστία των κειμένων. Αν οι γραφές κάνουν τόσα πολλά πραγματικά σφάλματα για την γεωλογία, την επιστήμη, και περιέχει τόσο πολλές αντιφάσεις, αναλήθειες θα μπορούσε να συμβεί οποιαδήποτε στην περιοχή.

Αν έχουμε μια σύζευξη με ιστορικά πρόσωπα και τοποθεσίες, τότε θα πρέπει επίσης να έχει κάποια ιστορική αναφορά του Ιησού σε αυτές τις θέσεις και τους ανθρώπους. Αλλά ακριβώς το αντίθετο αποδεικνύει την υπόθεση. Η Αγία Γραφή απεικονίζει τον Ηρώδη, ο κυβερνήτης της εβραϊκής Παλαιστίνης κάτω από τη Ρώμη ως αποστολή τους άνδρες για να αναζητήσετε και να σκοτώσει το βρέφος Ιησού, αλλά τίποτα στην ιστορία υποστηρίζει μια τέτοια ιστορία. Πόντιος Πιλάτος υποτίθεται ότι εκτελείται ως δικαστής στη δίκη και την εκτέλεση του Ιησού, αλλά δεν ρωμαϊκή εγγραφή αναφέρει μια τέτοια δίκη. Τα Ευαγγέλια απεικονίζουν ένα πλήθος των πιστών σε όλη την εξάπλωση ιστορίες του δασκάλου, προφήτης και θεραπευτής, αλλά κανείς στη διάρκεια της ζωής του Ιησού ή και χρόνια μετά την γη, ποτέ καταγράφει μια τέτοια ανθρώπινη φιγούρα. Η έλλειψη ενός ιστορικού Ιησού στο γνωστό ιστορικό ρεκόρ μιλάει από μόνη της.

 

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΙΗΣΟΥ σε άλλες ιστορικές ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Πολλοί Χριστιανοί απολογητές προσπαθούν να ξεφύγουν από την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων με τον ισχυρισμό ότι αν δεν μπορούμε να βασιστούμε στην θέση χρονικό εξήγηση του Ιησού, τότε δεν μπορούμε να καθιερώσουν ιστορικό θεμέλιο για άλλα στοιχεία, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Αύγουστος Καίσαρας, ο Ναπολέων, κ.λπ. Ωστόσο, κάθεται εκεί μια τεράστια διαφορά μεταξύ των ιστορικών δεδομένων και τον Ιησού. Εμφανίζεται υπάρχει είτε αντικείμενα, γραπτά, ή αυτόπτες μάρτυρες για ιστορικά πρόσωπα, ενώ, για τον Ιησού δεν έχουμε τίποτα .

Αλέξανδρος, για παράδειγμα, άφησε ένα απόηχο της καταστράφηκαν και δημιουργήθηκαν πόλεις πίσω. Έχουμε κτίρια, βιβλιοθήκες και πόλεις, όπως η Αλεξάνδρεια, αριστερά στο όνομά του. Έχουμε συνθήκες, και ακόμη και μια επιστολή από τον Αλέξανδρο έως το λαό της Χίου, χαραγμένα σε πέτρα, που χρονολογείται στο 332 π.Χ. Για Αύγουστος Καίσαρας, έχουμε το Res Gestae Δίβιο Αύγουστο , για ίδιο λογαριασμό του αυτοκράτορα των έργων και τις πράξεις του, μια επιστολή προς του Ο γιος ( Epistula ad Gaium filium), αυτόπτες μάρτυρες του Βιργίλιου, και πολλά άλλα. Ναπολέων άφησε πίσω αντικείμενα, μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων και των γραμμάτων. Μπορούμε να δημιουργήσεικάποια ιστορικότητα σε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί έχουμε στοιχεία που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της περιόδους της ζωής τους. Ωστόσο, ακόμη και με τη σύγχρονη απόδειξη, οι ιστορικοί έχουν γίνει επιφυλακτικοί μετά το συμβάν ιστορίες πολλών από αυτά τα ιστορικά πρόσωπα. Για παράδειγμα, μερικές από τις ιστορίες των κατακτήσεων του Αλεξάνδρου, ή το Nero που αρχίζει η φωτιά στη Ρώμη παίρνει πάντα υπό αμφισβήτηση ή αμφέβαλε επειδή περιέχουν αντιφάσεις ή προέρχονται από τους συγγραφείς που έγραψαν χρόνια μετά τα καταγγελλόμενα γεγονότα . Χαρακτηρίζοντας την ιστορία του Αλεξάνδρου, ο Pierre Briant γράφει, "Παρά το γεγονός ότι πάνω από είκοσι από τους συγχρόνους του, εξιστορείται η ζωή και τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κανένα από αυτά τα κείμενα να επιβιώσουν στην αρχική του μορφή. Πολλά γράμματα και ομιλίες αποδίδεται στον Αλέξανδρο είναι αρχαία πλαστογραφίες ή ανακατασκευές εμπνευσμένα από τη φαντασία ή πολιτικά κίνητρα. Το μικρό στερεό τεκμηρίωση που διαθέτουμε από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι κυρίως για να βρεθεί σε επιγραφές πέτρα από τις ελληνικές πόλεις της Ευρώπης και της Ασίας. " [Briant]

Εφευρίσκοντας ιστορίες από ολόκληρο ύφασμα ή στολισμένη από ένα σπόρο ενός πραγματικού ιστορικού γεγονότος φαίνεται κοινές σε όλο τον χρονικό της ανθρώπινης σκέψης. Robert Τιμή παρατηρεί, «Αλέξανδρος ο Μέγας, ο αυτοκράτορας Αύγουστος Καίσαρας, ο Κύρος, ο βασιλιάς Αρθούρος, και άλλοι έχουν σχεδόν υπέστη αυτή τη μοίρα. Αυτό που κρατά τους ιστορικούς να απολύουν ως απλή μύθους, όπως ο Paul Bunyan, είναι ότι υπάρχει κάποια υπόλειμμα. Ξέρουμε τουλάχιστον ένα κομμάτι της εγκόσμια πληροφορίες σχετικά με αυτές, ίσως πολύ λίγο, ότι δεν αποτελούν μέρος οποιουδήποτε κύκλου θρύλος ". [Τιμή, σελ. 260-261]

Είναι ενδιαφέρον, σχεδόν όλα τα σημαντικά ιστορικά άνθρωποι έχουν περιγραφές του τι έμοιαζε. Έχουμε την εικόνα του Αυγούστου Καίσαρα ρίχνει σε δηνάριο νομίσματα, προτομές των ελληνικών και ρωμαϊκών αριστοκράτες, έργα τέχνης του Ναπολέοντα, κ.λπ. Έχουμε περιγραφές των ιδιοτήτων του προσώπου, το ύψος, το βάρος, το μήκος των μαλλιών και το χρώμα, την ηλικία και ακόμη και οι εικόνες από τα πιο σημαντικά ιστορικά στοιχεία . Αλλά για τον Ιησού, δεν έχουμε τίποτα . Πουθενά στη Βίβλο, δεν έχουμε μια περιγραφή της ανθρώπινης μορφής του Ιησού. Πώς μπορούμε να στηριζόμαστε στις Ευαγγέλια ως το λόγο του Ιησού, όταν κανείς δεν περιγράφει καν τι έμοιαζε; Πόσο περίεργο το γεγονός ότι κανένας από τους χαρακτήρες μαθητής καταγράφει ό, τι έμοιαζε, αλλά οι πιστοί αποδίδουν τους να γνωρίζουν ακριβώς τι είπε. Πράγματι, αυτό μας δίνει μια ένδειξη ότι ο Ιησούς ήρθε να τους συγγραφείς ευαγγέλιο και έμμεσες και μέσα από το μύθο. Όχι μέχρι εκατοντάδες χρόνια μετά την υποτιθέμενη έκανε ο Ιησούς εικόνες αναδύονται ως προς το τι έμοιαζε από τη λατρεία των χριστιανών, και αυτά ευρέως διέφερε από μια ξανθιά καλοξυρισμένος, σγουρά μαλλιά Απολλώνιος νεολαία (που βρίσκεται στο ρωμαϊκές κατακόμβες) σε μια μακράς γενειοφόρος ιταλικά απεικονίζεται σε αυτήν την ημέρα. Αυτό μιμείται το σχήμα της ελληνικής μυθολογικές μορφές, όπως οι πιστοί τους κατασκεύασαν τις διάφορες εικόνες από ό, τι οι θεοί τους έμοιαζαν σύμφωνα με τη δική τους πολιτιστική εικόνα.

Ιστορικά οι άνθρωποι μας αφήσει με το σύγχρονο αποδείξεις, αλλά για τον Ιησού δεν έχουμε τίποτα . Αν θέλαμε να παρουσιάσουμε μια δίκαιη σύγκριση το είδος των πληροφοριών για τον Ιησού με ένα άλλο παράδειγμα της ίσης ιστορικής αξίας, θα μπορούσαμε να κάνουμε δεν είναι καλύτερη από το να συγκρίνετε τον Ιησού με τη μυθική φιγούρα του Ηρακλή.

 

Αν ο Ιησούς, τότε γιατί να μην τον Ηρακλή;

Εάν ένα άτομο δέχεται φήμες και τους λογαριασμούς από τους πιστούς ως ιστορική μαρτυρία για τον Ιησού, τότε δεν θα πρέπει να ενεργούν με συνέπεια σε άλλους λογαριασμούς που βασίζονται αποκλειστικά σε φήμες και την πίστη;

Για να δοθεί ένα παράδειγμα, να εξετάσει τα αποδεικτικά στοιχεία για τον Ηρακλή από την ελληνική μυθολογία και θα το βρείτε παραλληλίζει την «ιστορικότητα» του Ιησού σε ένα τέτοιο εκπληκτικό βαθμό ώστε για Χριστιανοί απολογητές να αρνηθεί τον Ηρακλή ως ένα ιστορικό πρόσωπο διαψεύδει και έρχεται σε αντίθεση με την ίδια μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε για ένα ιστορικό Ιησού.

Σημειώστε ότι ηράκλειο μύθος μοιάζει με τον Ιησού σε πολλούς τομείς. Η θνητή Αλκμήνη και αγνή, η μητέρα του Ηρακλή, τον γέννησε από μια ένωση με το Θεό (Δία). Παρόμοια με τον Ηρώδη, που ήθελε να σκοτώσει τον Ιησού, η Ήρα ήθελε να σκοτώσει τον Ηρακλή. Όπως ο Ιησούς, ο Ηρακλής ταξίδεψε τη γη ως θνητός ανθρωπότητα βοηθώντας και εκτελούνται θαυμαστά έργα. Παρόμοια με τον Ιησού που πέθανε και αναστήθηκε στον ουρανό, ο Ηρακλής πέθανε, ανήλθε σε Mt. Όλυμπος και έγινε θεός. Ο Ηρακλής δίνει το παράδειγμα του ίσως την πιο δημοφιλή ήρωα στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη. Πίστευαν ότι στην πραγματικότητα έζησε, είπε ιστορίες γι 'αυτόν, τον προσκύνησαν, και ειδικά ναούς σ' αυτόν.

Ομοίως, τα «αποδεικτικά στοιχεία» του Ηρακλή παραλληλίζεται στενά με εκείνη του Ιησού. Έχουμε ιστορικά πρόσωπα, όπως ο Ησίοδος και ο Πλάτων, που αναφέρουν τον Ηρακλή στα γραπτά τους. Παρόμοια με τον τρόπο που τα ευαγγέλια λένε μια αφηγηματική ιστορία του Ιησού, έτσι κι εμείς έχουμε τις επικές ιστορίες από τον Όμηρο, που απεικονίζουν τη ζωή του Ηρακλή. Αίσωπος διηγείται ιστορίες και παραθέτει τα λόγια του Ηρακλή. Ακριβώς όπως έχουμε μια σύντομη αναφορά του Ιησού από Joesphus στο έργο του Αρχαιοτήτων , Joesphus αναφέρει και ο Ηρακλής (περισσότερες φορές από τον Ιησού), στο ίδιο έργο (βλέπε: 1.15? 8.5.3? 10.11.1). Ακριβώς όπως ο Τάκιτος αναφέρει ένα Christus, το ίδιο κάνει και ο ίδιος αναφέρει τον Ηρακλή πολλές φορές στο έργο του Annals . Και το πιο σημαντικό, όπως ακριβώς δεν έχουμε αντικείμενα, γραπτά ή αυτόπτες μάρτυρες του Ηρακλή, έχουμε επίσης τίποτα για τον Ιησού. Όλες οι πληροφορίες σχετικά με τον Ηρακλή και τον Ιησού προέρχεται από τις ιστορίες, τις πεποιθήσεις, και διαδόσεις. Πρέπει λοιπόν να πιστέψουμε σε ένα ιστορικό Ηρακλή, μόνο και μόνο επειδή οι αρχαίοι ιστορικοί τον αναφέρω και ότι έχουμε τις ιστορίες και τις πεποιθήσεις γι 'αυτόν;Φυσικά όχι, και το ίδιο πρέπει να ισχύει για τον Ιησού, αν θέλουμε να κρατήσει οποιαδήποτε συνέπεια στα ιστορικότητα.

Μερικοί κριτικοί αμφιβολία ότι μια ιστορικοποιείται ο Ιησούς θα μπορούσε να αναπτυχθεί από το μύθο, επειδή νομίζουν ότι δεν υπάρχει καμία συνέβη προτεραιότητα για αυτό.Έχουμε πολλά παραδείγματα από τον μύθο από την ιστορία, αλλά τι γίνεται με τον άλλο τρόπο γύρω; Αυτή η αμφιβολία δεν υπό το φως των πιο προφανής example-- των ελληνικών μυθολογίες, όπου Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων Διόδωρο, ο Κικέρων, ο Λίβιος, κλπ, υποτίθεται ότι πρέπει να υπήρχε μια ιστορική ρίζα για προσωπικότητες όπως ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Οδυσσέας, Μίνωας, ο Διόνυσος, κ.λπ. Αυτές οι συγγραφείς που μυθολογικά τους ήρωες σε μια επινοημένη ιστορικό διάγραμμα του χρόνου. Ο Ηρόδοτος, για παράδειγμα, προσπάθησε να προσδιορίσει πότε έζησε ο Ηρακλής. Όπως αποκάλυψε ο Robert M. Τιμή, «Η όλη προσέγγιση κέρδισε το όνομα του Ευημερισμός, από Ευήμερος ο Μεσσήνιος που προέρχεται." [Τιμή, σ. 250] Ακόμα και σήμερα, βλέπουμε πολλά παραδείγματα δενδρύλλιο ιστορικοποιείται μυθολογίες: Οι υποστηρικτές των UFO οποίων οι πεποιθήσεις ξεκίνησε ως ένα όνειρο αλλοδαπός εισβολή του σώματος, και στη συνέχεια εκφράζεται ως πραγματικά έχει συμβεί (μερικά από τα οποία έχουν σχηματιστεί θρησκευτικές λατρείες)? πεποιθήσεις των αστικούς μύθους που ξεκίνησε ως καθαρά υποθετικό ή φάρσες? προπαγάνδα από τους πολιτικούς που απορρέουν από τη μυθιστοριογραφία, αλλά θεωρείται από τα συστατικά τους.

Οι άνθρωποι θεωρούν τον Ηρακλή και άλλους Έλληνες θεούς ως μύθο, επειδή οι άνθρωποι δεν είναι πλέον πιστεύουν στην ελληνική και ρωμαϊκή ιστορίες. Όταν ένας πολιτισμός πεθαίνει, το ίδιο κάνουν και οι θεοί τους. Χριστιανισμός και εκκλησιαστικές αρχές του, από την άλλη πλευρά, εξακολουθούν να κατέχουν μια ισχυρή επιρροή στις κυβερνήσεις, ιδρύματα και κολλέγια. Όποιος κάνει την έρευνα για τον Ιησού, ακόμη και οι σκεπτικιστές, είχαν καλύτερη υπαινίσσεται την ύπαρξή του ή αλλιώς τον κίνδυνο μελλοντικής χρηματοδότησης και ζημιά στη φήμη τους ή το φόβο αμηχανία ενάντια στις χριστιανικές τους φίλους τους. Χριστιανισμός εξαρτάται για την καθιέρωση ενός ιστορικού Ιησού και θα υπερασπιστούν, με κάθε κόστος, ακόμη και τις πιο αναξιόπιστες πηγές. Οι πιστοί θέλουν να πιστεύουν στον Ιησού, και η πίστη μόνη της μπορεί να δημιουργήσει πνευματική εμπόδια που διαρρέουν ακόμη και σε άθεος και κοσμική σκέψη. Έχουμε τόσες πολλές χριστιανικές καθηγητές, θεολόγων και ιστορικών «ειδικοί» σε όλο τον κόσμο που μας λένε ότι πρέπει να δεχθεί ένα ιστορικό Ιησού ότι αν επαναληφθεί αρκετά συχνά, τείνει να πείσει ακόμα και τον πιο ένθερμους σκεπτικιστές. Η δημιουργία της ιστορίας δεν πρέπει ποτέ να κατοικούν με τους «ειδικούς» μόνο λόγια ή απλά επειδή ένας μελετητής έχει τη φήμη ως ιστορικός. Ιστορική αναδρομή δεν έχει ακόμη επιτευχθεί η αξιοπιστία της επιστημονικής έρευνας, (και στην πραγματικότητα, πολλές φορές αγνοεί). Εάν ένας μελετητής κάνει μια ιστορική αξίωση, ο ισχυρισμός του θα πρέπει να εξαρτάται κατά κύριο λόγο με την ίδια την απόδειξη και όχι μόνο επειδή αυτός ή αυτή λέει έτσι. Τα πραγματικά περιστατικά δεν απαιτούν πίστη. Και ενώ οι πεποιθήσεις μπορούν να ζουν άνετα χωρίς αποδεικτικά στοιχεία σε όλα, πραγματικά εξαρτάται σε αποδείξεις.

 

ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ;

Μερικοί άνθρωποι πραγματικά πιστεύουν ότι ακριβώς επειδή τόσο πολύ η φωνή και το μελάνι έχει εξαπλωθεί η λέξη ενός χαρακτήρα που ονομάζεται Ιησούς σε όλη την ιστορία, ότι αυτό πρέπει να σημαίνει ότι στην πραγματικότητα έζησε. Το επιχείρημα αυτό απλώς δεν ισχύει. Ο αριθμός των ανθρώπων που πιστεύουν ή να γράψουν για κάτι ή των επαγγελματικών πτυχίων που κατέχουν πω τίποτα καθόλου για το γεγονός. Τα πραγματικά περιστατικά προκύπτουν από αποδείξεις, όχι από φήμες, όχι απ 'τους σπουδασμένους ύβρις, και σίγουρα όχι από πιστούς. Ανεξάρτητα από τη θέση ή το θαυμασμό που κατέχονται από ένα μελετητή, πιστός, ή ιερέα, εάν αυτός ή αυτή δεν μπορεί να υποστηρίξει μια υπόθεση με καλά στοιχεία, τότε μπορεί να παραμείνει μόνο μια υπόθεση.

Ενώ ένα πιθανό ενδεχόμενο ότι υπάρχει ένας πραγματικός Ιησούς έζησε, ένα άλλο πιθανό ενδεχόμενο αποκαλύπτει ότι η μυθολογία θα μπορούσε να προέρχεται από προηγούμενες μυθολογίες ή, ενδεχομένως, ανεξάρτητη αρχέτυπο του ήρωα λατρεία. Αν και δεν έχουμε αποδείξεις για ένα ιστορικό Ιησού, σίγουρα έχουμε πολλούς λογαριασμούς των μυθολογιών από τη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνα και πριν. Πολλές από αυτές τις ιστορίες είναι παρόμοιο με το Χριστό, τον Σωτήρα ιστορία.

Ust πριν και κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνα, οι Εβραίοι είχαν προφητεύσει για ένα επερχόμενο Μεσσία βασίζεται στην εβραϊκή γραφή. Οι πεποιθήσεις τους επηρέασε πολλούς από τους οπαδούς τους. Γνωρίζουμε ότι οι ισχυρές πεποιθήσεις μπορεί να δημιουργήσει αυτοεκπληρούμενες προφητείες, και σίγουρα αυτό αποδείχθηκε ακριβώς όπως ισχύει και στην αρχαιότητα. Χρησίμευε ως ένα δημοφιλές όνειρο που εκφράζονται σε Εβραϊκών Γραφών για την υπόσχεση μιας «τέλος του χρόνου» με σωτήρας για να τους οδηγήσει στη γη της επαγγελίας. Πράγματι, ρωμαϊκά αρχεία δείχνουν εκτελέσεις πολλών επίδοξων μεσσίες, (αλλά όχι ένα ενιαίο αρχείο αναφέρει ένας Ιησούς). Πολλοί αρχαίοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένας τελικός πόλεμος κατά του «υιών του σκότους» - τους Ρωμαίους.

Αυτό, στη συνέχεια, θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμεύσει ως ανάφλεξη και φλόγα για τη μελλοντική ανάπτυξη του Χριστιανισμού. Μελετητές της Βίβλου μας λένε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ζούσαν μέσα σε παγανιστικές κοινότητες. Εβραϊκή βιβλικές πεποιθήσεις σε συνδυασμό με τις παγανιστικές τους μύθους της εποχής δίνουν επαρκείς πληροφορίες σχετικά με το πώς μια τέτοια θρησκεία θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί. Πολλά από τα ελληνιστικά και ειδωλολατρικό μύθους παράλληλα τόσο στενά με την υποτιθέμενη Ιησού που να αγνοούν τις ομοιότητες του σημαίνει να αγνοήσει τις μυθολογικές αντιλήψεις της ιστορίας. Δεκάδες παρόμοια σωτήρας ιστορίες πολλαπλασιάζονται τα μυαλά των ανθρώπων πολύ πριν την υποτιθέμενη ζωή του Ιησού. Σχεδόν τίποτα για τον Ιησού "ο Χριστός" ήρθε στους Χριστιανούς ως αρχική ή νέα.

Για παράδειγμα, η θρησκεία του Ζωροάστρη, που ιδρύθηκε γύρω στο 628 με 551 π.Χ. στην αρχαία Περσία, ξεσήκωσαν την ανθρωπότητα στην ανάγκη για ένα διάβολος μισεί, την πεποίθηση ενός παραδείσου, τελευταία κρίση και την ανάσταση των νεκρών. Μιθραϊσμό, ένα παρακλάδι του Ζωροαστρισμού πιθανώς επηρεασμένος πρώιμου χριστιανισμού. Οι Μάγοι περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη εμφανίζεται ως Ζωροαστρισμού ιερείς. Σημείωση η λέξη "παράδεισος" προήλθε από την περσική pairidaeza.

Όσιρις, ο Ηρακλής, ο Ερμής, ο Προμηθέας, ο Περσέας, ο Ρωμύλος, και άλλοι σε σύγκριση με το χριστιανικό μύθο. Σύμφωνα με τον Πάτρικ Κάμπελ από το μυθικό Ιησού , όλα σερβίρονται ως προ-χριστιανικοί Θεοί ήλιο, αλλά όλοι υποτίθεται ότι είχαν θεοί για τους πατέρες, παρθένες για τις μητέρες? είχε γεννήσεις τους ανακοινώθηκε από τα αστέρια?έχεις γεννηθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο γύρω 25η Δεκέμβρη? είχε τυράννους που προσπάθησαν να τους σκοτώσουν εν τη γενέσει τους? συναντήθηκε βίαιους θανάτους?αναστήθηκε από τους νεκρούς? και σχεδόν όλα τα πήρε λατρεύτηκε από «σοφούς» και υποτίθεται ότι είχε νηστέψει για σαράντα ημέρες. [McKinsey, Κεφάλαιο 5]

Ακόμη Ιουστίνος ο Μάρτυρας αναγνώρισε τις αναλογίες μεταξύ του Χριστιανισμού και του παγανισμού. Για τους ειδωλολάτρες, έγραψε: "Όταν λέμε ότι ο Λόγος, που είναι η πρώτη που γεννήθηκε από τον Θεό, παρήχθη χωρίς σεξουαλική ένωση, και ότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο δάσκαλός μας, σταυρώθηκε και πέθανε και αναστήθηκε και αναλήφθηκε σε ουρανό? θα προτείνω τίποτα διαφορετικό από ό, τι πιστεύετε σχετικά με εκείνους τους οποίους θα τιμώ τους γιους του Δία (Ζευς) ". [Πρώτη Απολογία, κεφ. xxi]

Σχεδόν όλα τα μυθικά λογαριασμούς του σωτήρα Ιησού έχουν παραλληλισμούς με το παρελθόν ειδωλολατρική μυθολογίες που υπήρχε πολύ πριν από το χριστιανισμό και από τις εβραϊκές γραφές που τώρα ονομάζουμε την Παλαιά Διαθήκη. Οι λογαριασμοί από αυτούς τους μύθους λένε τίποτα για την ιστορική πραγματικότητα, αλλά κάνουν να πούμε πολλά για τους πιστούς, πώς πίστευαν, και πως προπαγανδίζουν τα πιστεύω τους.

Στο βιβλίο του παζλ του Ιησού , ο μελετητής της Βίβλου, Earl Doherty, παρουσιάζει όχι μόνο μια πρόκληση για την ύπαρξη ενός ιστορικού Ιησού, αλλά αποκαλύπτει ότι η πρώιμη προ-χριστιανικό Ευαγγέλιο έγγραφα δείχνουν ότι η έννοια του Ιησού ξεπήδησε από μη-ιστορικές πνευματικές πεποιθήσεις ενός Χριστός προέρχεται από εβραϊκή γραφή και εξελληνισμένο μύθους του σωτήρα θεών. Πουθενά κάνει οποιαδήποτε από τα επιστολή συγγραφείς της Καινής Διαθήκης περιγράφουν έναν άνθρωπο Ιησού, συμπεριλαμβανομένου του Παύλου. Καμία από τις επιστολές αναφέρω ένα Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ένας επίγειος δάσκαλος, ή ως ανθρώπινη θαυματουργού. Πουθενά δεν βρούμε αυτούς τους συγγραφείς αναφέροντας τον Ιησού. Πουθενά δεν τους βρούμε περιγράφει όλες τις λεπτομέρειες της ζωής του Ιησού στη γη και τους ακολούθους του.Πουθενά όμως μπορούμε να βρούμε τους συγγραφείς επιστολή ακόμα και χρησιμοποιώντας τη λέξη «μαθητής» (που φυσικά χρησιμοποιούν τον όρο «απόστολος», αλλά η λέξη σημαίνει απλά αγγελιοφόρος, όπως ο ίδιος ο Παύλος είδε). Εκτός από μερικές πολύ γνωστές παρεμβολές, ο Ιησούς παίρνει πάντα παρουσιάζεται ως ένα πνευματικό ον που υπήρχε πριν από όλων των εποχών με το Θεό, και ότι η γνώση του Χριστού ήρθε κατευθείαν από το Θεό ή ως μια αποκάλυψη από τη λέξη της Αγίας Γραφής. Doherty γράφει, «Χριστιανική έγγραφα εκτός των Ευαγγελίων, ακόμα και στο τέλος του πρώτου αιώνα και πέρα, δεν δείχνουν ότι κάθε παράδοση για έναν επίγειο ζωή και τη διακονία του Ιησού ήταν σε κυκλοφορία."

Επιπλέον, η Επιστολή προς Εβραίους (8: 4), καθιστά ρητά σαφές ότι ο συγγραφέας επιστολή δεν πιστεύουν σε ένα ιστορικό Ιησού: «Αν [ο Ιησούς] ήταν στη γη, δεν θα ήταν ιερέας».

Μήπως οι Χριστιανοί να αντιγράψετε (ή να κλέψει) τις παγανιστικές ιδέες άμεσα στη δική τους πίστη; Όχι απαραίτητα. Μπορούν να έχουν πάρει πολλές από τις πεποιθήσεις τους μέσω συγκρητισμού ή μέσω ανεξάρτητων ήρωα αρχέτυπο λατρεία, έμφυτη στην ανθρώπινη ιστορία λέει. Αν πάρει μέσω συγκρητισμού, Εβραίοι και ειδωλολάτρες θα μπορούσε κάλλιστα να έχει επηρεάσει τους πρώτους χριστιανούς, ιδιαίτερα τις ιδέες της σωτηρίας και πεποιθήσεις για το καλό και το κακό. Αργότερα, κατά τον χρόνο των Ευαγγελίων, άλλοι μύθοι μπορούν να εγγράφονται χριστιανικές πεποιθήσεις όπως ένα παρθένο γέννηση και θαύματα. Τον 4ο αιώνα, εμείς γνωρίζουμε ότι οι Χριστιανοί είχαν προκύψει κατά την γενέθλια του Ιησού από τους ειδωλολάτρες. Αν πάρει μέσω ανεξάρτητων μέσων, εξακολουθεί να λέει τίποτα για χριστιανική πρωτοτυπία, διότι γνωρίζουμε ότι οι ειδωλολάτρες είχαν πεποιθήσεις για ενσαρκωθεί θεούς, πολύ πριν υπήρχε ο Χριστιανισμός. Τα αρχέτυπα ήρωας εξακολουθούν να υπάρχουν στην ιστορία μας λέει σήμερα. Ως ένα προσωπικό παράδειγμα, όπως ένα αγόρι που χρησιμοποιείται για να διαβάσει και να συλλέγουν Superman κόμικς. Ποτέ δεν συνέβη σε μένα στο χρόνο για να δούμεSuperman ως Χριστός-σχήμα . Ωστόσο, αν αναλύσουμε Σούπερμαν και ο Ιησούς ιστορίες, έχουν παράξενη ομοιότητες. Στην πραγματικότητα, η ταινία Superman Returns ρητά αφηγείται την ιστορία του Σούπερμαν από το σημείο σωτήρας του άποψη, χωρίς να αναφερθεί μια φορά τον Ιησού, αλλά οι Χριστιανοί θα γνωρίζουν ενστικτωδώς τη σύνδεση.Άλλες ταινίες όπως το Star Wars , Φαινόμενο , K-PAX , The Matrix , κλπ, καθώς και συγκεκαλυμμένα πω σωτήρας ιστορίες. Έτσι, αν οι πρώτοι χριστιανοί δανείστηκαν ή ανεξάρτητα ήρθε με μια ιστορία σωτήρας δεν κάνει καμία απολύτως διαφορά. Το θέμα εδώ έχει ως στόχο μόνο να δείχνουν ότι οι Χριστιανοί δεν προέρχονται από την ιστορία σωτήρας.

Οι αρχές του ιστορικά έγγραφα μπορεί να αποδείξει τίποτα για ένα πραγματικό Ιησού, αλλά το κάνουν να δείχνει μια εξέλιξη της πίστης που προέρχονται από ποικίλες και διαφορετικές έννοιες του Χριστιανισμού, ξεκινώντας από μια καθαρά πνευματική μορφή του Χριστού σε μια ανθρώπινη φιγούρα που ενσωματώνονται αυτό το πνεύμα, όπως απεικονίζεται στα Ευαγγέλια . Οι ιστορίες της Καινής Διαθήκης φαίνεται ως μια εκλεκτική συνονθύλευμα των Εβραίων, εξελληνισμένος και παγανιστικές ιστορίες που καταρτίζονται από ευσεβιστική πιστούς να προσελκύσει ένα ακροατήριο για συγκεκριμένη θρησκευτική τους χρόνους.

Μια σημείωση σχετικά με Χρονολόγηση:

Η AD ( Anno Domini , ή «έτος του Κυρίου μας») μέθοδο χρονολόγησης που προέρχεται από το μοναχό Διονύσιο Σκύθης (Ντένις ο Μικρός), στον έκτο αιώνα, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν το Πάσχα πίνακες του. Παραδόξως, κάποιοι άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν αυτό έχει σημασία για ένα ιστορικό Ιησού. Αλλά φυσικά δεν έχει καθόλου να κάνει με αυτό. Στο χρόνο πριν και κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα, οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται διάφορες άλλες μεθόδους χρονολόγησης. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν AUC ( Anno Urbis conditae , «έτος της ίδρυσε την πόλη," ότι το να είσαι Ρώμη). Οι Εβραίοι είχαν το δικό τους σύστημα χρονολόγησης. Δεν έχει μέχρι έκανε το δέκατο αιώνα οι περισσότερες εκκλησίες δέχονται το νέο σύστημα χρονολόγησης. Το σύστημα μ.Χ. απλά να μηδενίσετε το χρόνο από την 1η Ιανουαρίου, 754 AUC έως την 1η Ιανουαρίου του έτους μία AD, η οποία Διονύσιος λοξά προέρχεται από την πίστη του την ημερομηνία της «ενσάρκωση» του Ιησού. Η ημερομηνία, αν κάποιος χρησιμοποιεί τη Βίβλο ως ιστορία, δεν μπορεί ενδεχομένως να ισχύει. *

Αντί της BC και AD, έχω χρησιμοποιήσει τη σύμβαση του BCE (Πριν από την Κοινή Εποχή) και σήμανση (Κοινή Εποχή), όπως χρησιμοποιείται συχνά στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία. Αντιστοιχούν στις ίδιες ημερομηνίες π.Χ. και μ.Χ., αλλά χωρίς να υπαινίσσεται την γέννηση ή τον θάνατο ενός υποτιθέμενου Χριστού.

* Διονύσιος πίστευε ότι η σύλληψη (ενσάρκωση) του Ιησού συνέβη τον Μάρτιο του 25. Αυτό σημαίνει ότι η σύλληψη θα πρέπει να συνέβη εννέα μήνες αργότερα, στις 25 Δεκεμβρίου μάλλον όχι συμπτωματικά, η ίδια ημερομηνία κατά την οποία ο αυτοκράτορας Αυρηλίου, σε 274 CE, δήλωσε Δεκέμβριο 25 αργία για τον εορτασμό της γέννησης του Μίθρα, του θεού του ήλιου. Με 336 CE, οι Χριστιανοί αντικατέστησε Μίθρα με τη γέννηση του Ιησού από την ίδια ημερομηνία. Διονύσιος τότε κήρυξε το νέο έτος αρκετές ημέρες αργότερα, την 1η Ιανουαρίου, πιθανότατα για να συμπέσει με το παραδοσιακό ρωμαϊκό έτος που αρχίζει την 1η Ιανουαρίου. Διονύσιος πιθανώς διαβάσει ποτέ το λογαριασμό ευαγγέλιο της γέννησης του Ιησού, επειδή το ευαγγέλιο Ματθαίος λέει γέννησή του συνέβη ενώ ο Ηρώδης υπηρέτησε ως βασιλιά.Αυτό σήμαινε ότι αν υπήρχε, τη γέννησή του, θα πρέπει να συμβεί το 4 π.Χ. ή νωρίτερα. Έκανε ένα άλλο «λάθος» με την ανάθεση του πρώτου έτους ως 1 αντί για 0 (γενέθλια καθένας ξεκινά κατά το έτος 0, δεν 1). Η έννοια του μηδέν (που εφευρέθηκε από την Αραβία και την Ινδία) δεν έρχονται στην Ευρώπη μέχρι περίπου διακόσια χρόνια αργότερα.

 


Αποσπάσματα από λίγους λόγιους:

Αν και η πλειονότητα των μελετητών σήμερα πιστεύουν ότι ένα Ιησούς έζησε στη γη, οι λόγοι γι 'αυτό φαίνονται ύποπτες στιγμή που θα εξετάσει την ιστορία και την εξέλιξη του Ιησού υποτροφία. Εκατοντάδες χρόνια πριν, όλοι οι μελετητές της Βίβλου πίστευε στο Θεό. Λαμβάνοντας υπόψη χριστιανικές πεποιθήσεις τους, θα πρέπει, βέβαια, πιστεύουν σε ένα ιστορικό Ιησού. Στους δύο τελευταίους αιώνες, το σχολείο έχει χαλαρώσει λίγο, και σήμερα επιτρέπουν ακόμη και άθεοι σε αίθουσες μελέτης τους. Αλλά ακόμη και σήμερα, θα έπρεπε καλύτερα να παραπέμπουν σε ένα ιστορικό Ιησού, ακόμη και αν αμφισβητούν την αξιοπιστία των πηγών, αλλιώς, μπορεί να μην έχουν δουλειά. Αν, μάλιστα, μελετητές της Βίβλου επέτρεψαν σκεπτικιστές ενός ιστορικού Ιησού στις σπουδές τους, και παρουσίασε μια πειστική υπόθεση, ότι θα μπορούσε να απειλήσει την ίδια υποκατάστημα του Ιησού υποτροφία που μελέτησε ένα ιστορικό Ιησού. Θα μπορούσε κάλλιστα να εξαφανιστούν, όπως αυτή του euhermerism.

Αν και κάποια κοσμική freethinkers και άθεοι δέχονται ένα ιστορικό Ιησού (μείον τα θαύματα), αυτοί, όπως και οι περισσότεροι χριστιανοί, απλώς αποδεχθεί την παραδοσιακή άποψη, χωρίς ερώτηση. Καθώς περνάει ο καιρός, όλο και περισσότεροι επιστήμονες έχουν αρχίσει να ανοίξει το δρόμο για μια πιο ειλικρινή ματιά στην απόδειξη, ή θα έπρεπε να πω, την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων. Έτσι, για όσους επιθυμούν να βασίζονται σε επιστημονική γνωμοδότηση, θα δώσω μερικά αποσπάσματα από βιβλικές ερευνητές και μελετητές, το παρελθόν και το παρόν:

 

Όταν οι μυθολόγων Εκκλησία ιδρύθηκε το σύστημά τους, μάζεψαν όλα τα γραπτά που θα μπορούσε να βρει και να τα διαχειρίζονται κατά βούληση. Είναι ένα ζήτημα εντελώς αβεβαιότητας για μας αν κάποιο από τα γραπτά ως τώρα εμφανίζονται κάτω από το όνομα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης βρίσκονται στην ίδια κατάσταση στην οποία τα εν λόγω συλλέκτες λένε ότι τις βρήκε, ή αν προστεθεί, μεταβληθεί, συνοπτικό ή κατεργασμένα τα επάνω.

-Thomas Paine (Η Εποχή της Λογικής)

 

Ο κόσμος έχει ασχοληθεί πολύ καιρό με το να γράφει τις ζωές του Ιησού ... Η βιβλιοθήκη τέτοιων βιβλίων έχει αυξηθεί από τότε. Αλλά όταν θα έρθει για να τους εξετάσει, ένα εκπληκτικό γεγονός: όλα αυτά τα βιβλία σχετίζονται με μια προσωπικότητα για την οποία δεν υπάρχει ούτε ένα ίχνος σύγχρονων πληροφοριών - ούτε ένα! Με την αποδεκτή παράδοση γεννήθηκε κατά τη βασιλεία του Αυγούστου, τη μεγάλη λογοτεχνική εποχή του έθνους στο οποίο ήταν υπήκοος. Στις Αυγούστου ιστορικοί ηλικία άνθισε? ποιητές, ρήτορες, κριτικοί και αφθονούσαν οι ταξιδευτές. Ωστόσο, ούτε ένας δεν αναφέρει το όνομα του Ιησού Χριστού, πολύ λιγότερο κάποιο συμβάν της ζωής του. 
-Moncure Δ Conway [1832 - 1907] (Σύγχρονη Σκέψη)

 

Είναι μόνο σε συγκριτικά σύγχρονη εποχή ότι η δυνατότητα θεωρήθηκε ότι ο Ιησούς δεν ανήκει στην ιστορία καθόλου.

-JM Ρόμπερτσον (Pagan Χριστού)

 

Πολλοί people-- τότε και now-- να υποθέσει ότι αυτές οι επιστολές [του Παύλου] είναι γνήσια, και πέντε από αυτούς ήταν στην πραγματικότητα ενσωματωθεί στην Καινή Διαθήκη ως «επιστολές του Παύλου». Ακόμα και σήμερα, οι μελετητές των διαφορών που είναι γνήσια και ποιες όχι. Οι περισσότεροι μελετητές, πάντως, συμφωνούν ότι ο Παύλος έγραψε στην πραγματικότητα μόνο οκτώ από τις δεκατρείς "Pauline" επιστολές περιλαμβάνεται τώρα στην Καινή Διαθήκη. συλλογή: Ρωμαίοι, 1 και 2 Κορινθίους, Γαλάτες, Φιλιππησίους, 1 Θεσσαλονικείς, και Φιλήμονα. Σχεδόν όλοι οι μελετητές συμφωνούν ότι ο ίδιος ο Παύλος δεν έγραψε 1 ή 2 Τιμόθεο ή Titus-- γράμματα γραμμένο σε ένα στυλ διαφορετικό από τον Παύλο και αντανακλούν καταστάσεις και απόψεις σε ένα στυλ διαφορετικό από εκείνα που προέρχονται από τις επιστολές του Παύλου. Σχετικά με την πατρότητα της Εφέσου, Κολοσσαείς, και 2 Θεσσαλονικείς, η συζήτηση συνεχίζεται? αλλά η πλειονότητα των μελετητών περιλαμβάνουν αυτές, επίσης, μεταξύ των «δευτερο-Pauline" - κυριολεκτικά, δευτερευόντως Pauline-- γράμματα ".

-Elaine Pagels, καθηγητής θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, (Αδάμ, την Εύα και το φίδι)

 

Γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα σχετικά με τα πρόσωπα που έγραψαν τα ευαγγέλια καλούμε Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη.

-Elaine Pagels, καθηγητής θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, (Ο Γνωστικός Ευαγγέλια)

 

Κάποιοι ήλπιζαν να διεισδύσουν στους διάφορους λογαριασμούς και να ανακαλύψουν το «ιστορικό Ιησού". . . και ότι η επίλυση των «αυθεντικό» υλικό στα ευαγγέλια ήταν σχεδόν αδύνατη, ελλείψει ανεξάρτητων στοιχείων. "

-Elaine Pagels, καθηγητής θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον

 

Τα Ευαγγέλια είναι τόσο ανώνυμο ότι οι τίτλοι τους, όλοι οι εικασίες δεύτερο αιώνα, είναι οι τέσσερις λάθος.

-Randel McCraw Helms (ο οποίος έγραψε τα Ευαγγέλια;)

 

Μακριά από το να είναι μια οικεία από ένα οικείο του Ιησού, ο Μάρκος έγραψε το τέταρτο αφαιρέσει από τον Ιησού.

-Randel McCraw Helms (ο οποίος έγραψε τα Ευαγγέλια;)

 

Mark ίδιος προφανώς δεν ήξερε οποιεσδήποτε αυτόπτες μάρτυρες του Ιησού.

-Randel McCraw Helms (ο οποίος έγραψε τα Ευαγγέλια;)

 

Και τα τέσσερα Ευαγγέλια είναι ανώνυμα κείμενα. Οι εξοικειωμένοι αποδόσεις των Ευαγγελίων του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη προέρχονται από τα μέσα του δεύτερου αιώνα και αργότερα και δεν έχουμε κανένα καλό ιστορικό λόγο να αποδεχθεί αυτές τις αποδόσεις.

-Steve Mason, καθηγητής κλασικής φιλολογίας, ιστορίας και Θρησκευτικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Γιορκ στο Τορόντο (Αναθεώρηση Αγία Γραφή, Φεβρουάριος 2000, σελ. 36)

 

Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί επίσης ως προς το αν έχουμε τα πραγματικά λόγια του Ιησού σε κάθε Ευαγγέλιο.

Επίσκοπος John Shelby Spong

 

Αλλά ακόμη και αν μπορούσε να αποδειχθεί ότι το Ευαγγέλιο του Ιωάννη ήταν το πρώτο από τα τέσσερα που θα γράψει κάτω, θα εξακολουθεί να επικρατεί μεγάλη σύγχυση ως προς το ποιος ήταν "Ιωάννης". Για τις διάφορες μορφές των κειμένων της Καινής Διαθήκης αποδίδεται σε John-το Ευαγγέλιο, τα γράμματα, και το βιβλίο του Revelations-- είναι κάθε τόσο διαφορετικό ύφος τους, που είναι εξαιρετικά απίθανο να είχε γραφτεί από ένα άτομο.

-John Romer, αρχαιολόγος και μελετητής της Βίβλου (Διαθήκη)

 

Δεν ήταν μέχρι τον τρίτο αιώνα που σταυρό της εκτέλεσης του Ιησού έγινε ένα κοινό σύμβολο της χριστιανικής πίστης.

-John Romer, αρχαιολόγος και μελετητής της Βίβλου (Διαθήκη)

 

Αυτό που πιστεύει και τι μπορεί κανείς να αποδείξει ιστορικά είναι συνήθως δύο διαφορετικά πράγματα.

-Robert J. Miller, βιβλικός λόγιος, (Bible Review, Δεκέμβριος 1993, ΙΧ, Vol. Αριθμός 6, σελ. 9)

 

Όταν πρόκειται για την ιστορική ερώτηση σχετικά με τα Ευαγγέλια, έχω υιοθετήσει μια position-- διαμεσολαβητικό που είναι, αυτά είναι τα θρησκευτικά βιβλία, κοντά στις πηγές, αλλά δεν είναι σύμφωνα με τις σύγχρονες ιστοριογραφικές απαιτήσεις ή επαγγελματικά πρότυπα.

-David Noel Freedman, βιβλικός λόγιος και γενικά συντάκτης της σειράς Anchor Bible (Bible Review, Δεκέμβριος 1993, ΙΧ, Vol. Αριθμός 6, σελ.34)

 

Ο Παύλος δεν έγραψε τις επιστολές προς τον Τιμόθεο να Τίτο ή διάφορα άλλα δημοσιευμένο με το όνομά του? και είναι πιθανό ότι οι απόστολοι Ματθαίος, ο James, Τζουντ, ο Πέτρος και ο Ιωάννης είχε τίποτα να κάνει με τα κανονικά βιβλία που τους αποδίδεται.

-Michael Δ Coogan, καθηγητής θρησκευτικών σπουδών στο Κολλέγιο Stonehill (Αναθεώρηση Αγία Γραφή, Ιούνιος 1994)

 

Μια γενιά μετά το θάνατο του Ιησού, όταν γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, οι Ρωμαίοι είχαν καταστραφεί η Ιερουσαλήμ Ναός (το 70 Κ.Χ.)? Οι πιο σημαίνοντες κέντρα του Χριστιανισμού ήταν πόλεις του κόσμου της Μεσογείου, όπως η Αλεξάνδρεια, την Αντιόχεια, την Κόρινθο, τη Δαμασκό, την Έφεσο και τη Ρώμη. Παρά το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός των Εβραίων ήταν, επίσης, οι οπαδοί του Ιησού, μη-Εβραίοι ήρθαν να κυριαρχούν στην πρώτη Εκκλησία. Θα ελέγχεται πώς τα Ευαγγέλια γράφτηκαν μετά το 70 μ.Χ.

Μπρους Chilton, Bell Καθηγητής της Θρησκείας στο Bard College (Bible Review, Δεκέμβριος 1994, σ. 37)

 

James Dunn λέει ότι η επί του Όρους Ομιλία, αναφέρεται μόνο από τον Ματθαίο, "είναι στην πραγματικότητα δεν είναι ιστορική . "

Πώς μπορεί ιστορικά τα Ευαγγέλια είναι; Υπάρχουν εικασίες Murphy-O-Conner σχετικά με το βάπτισμα του Ιησού από τον Ιωάννη απλά λανθασμένη; Πώς μπορούμε πραγματικά να ξέρω αν το βάπτισμα, ή οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση γράψει για τα Ευαγγέλια, είναι ιστορική;

-Daniel Π Sullivan (Αναθεώρηση Αγία Γραφή, Ιούνιο του 1996, XII, Vol. Αριθμός 3, σελ. 5)

 

David Friedrich Strauss (Η ζωή του Ιησού, 1836), είχε υποστηρίξει ότι τα Ευαγγέλια δεν θα μπορούσε να εκληφθεί ως απλή λογαριασμούς για το τι στην πραγματικότητα ο Ιησούς έκανε και είπε? Αντίθετα, οι ευαγγελιστές και αργότερα redactors και σχολιαστές, επηρεάζεται από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, είχε κάνει χρήση των μύθων και θρύλων που καθιστούσαν τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων, και παραδοσιακούς λογαριασμούς της ζωής του Ιησού, αναξιόπιστες ως ιστορικές πηγές.

-Bible Κριτική, Οκτώβριος 1996, Vol. XII, Number 5, σ. 39

 

Οι συγγραφείς Ευαγγέλιο ήταν Εβραίοι εγγράφως, εντός της midrashic παράδοση και προορίζονται ιστορίες τους να διαβαστεί ως ερμηνευτικές αφηγήσεις, δεν ιστορικές αφηγήσεις.

Επίσκοπος Shelby Spong, απελευθερώνοντας την Ευαγγέλια

 

Άλλοι μελετητές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Αγία Γραφή είναι το προϊόν ενός καθαρά ανθρώπινη προσπάθεια, ότι η ταυτότητα των συντακτών είναι για πάντα χαθεί και ότι η εργασία τους έχει σε μεγάλο βαθμό εξαλειφθεί από αιώνες της μετάφρασης και της επιμέλειας.

-Jeffery Λ Sheler, "Ποιος έγραψε τη Βίβλο," (US News & World Report, 10η, Δεκεμβρίου, 1990)

 

Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν μερικά Βιβλική scholars-- από φιλελεύθερες σκεπτικιστές στη συντηρητική evangelicals- που πιστεύουν ότι Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη πράγματι έγραψε τα Ευαγγέλια. Πουθενά κάνουν οι συγγραφείς των κειμένων αυτοπροσδιορίζονται με βάση το όνομα ή την αξίωση σαφώς να γνωρίζει ή να ταξιδέψει με τον Ιησού.

-Jeffery Λ Sheler, «Τα τέσσερα Ευαγγέλια," (US News & World Report, 10 του Δεκ του 1990)

 

Μόλις γραφτεί, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι, τα Ευαγγέλια ήταν αναθεωρημένα ή επεξεργασία, όπως κατ 'επανάληψη είχαν αντιγραφεί και κυκλοφόρησε μεταξύ υπερήλικες εκκλησιών κατά τη διάρκεια των τελευταίων πρώτη και στις αρχές του δεύτερου αιώνα.

-Jeffery Λ Sheler, «Τα τέσσερα Ευαγγέλια," (US News & World Report, 10 του Δεκ του 1990)

 

Η παράδοση αποδίδει το τέταρτο Ευαγγέλιο στον Απόστολο Ιωάννη, το γιο του Ζεβεδαίου, για πρώτη φορά σημειώνεται από τον Ειρηναίο μ.Χ. 180. Πρόκειται για μια παράδοση που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ό, τι κάποια άποψη ως αναφορά του συγγραφέα για τον εαυτό του ως "τον αγαπημένο μαθητή» και «η μαθητής που αγαπούσε ο Ιησούς. "Τρέχουσα αντίρρηση για την πατρότητα του Ιωάννη βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις σύγχρονες υφής αναλύσεις που υποδεικνύουν έντονα το τέταρτο Ευαγγέλιο ήταν το έργο πολλών χεριών, ίσως οι οπαδοί της μια ηλικιωμένη δασκάλα στη Μικρά Ασία που ονομάζεται John ο οποίος ισχυρίστηκε ως ένας νεαρός άνδρας να ήταν μαθητής του Ιησού.

-Jeffery Λ Sheler, «Τα τέσσερα Ευαγγέλια," (US News & World Report, 10 του Δεκ του 1990)

 

Μερικοί μελετητές λένε τόσα πολλά αναθεωρήσεις σημειώθηκαν κατά τα 100 χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού, που κανείς δεν μπορεί να είναι απολύτως σίγουροι για την ακρίβεια ή τη γνησιότητα των Ευαγγελίων, ιδιαίτερα από τις λέξεις οι συγγραφείς αποδίδεται στον Ιησού Χριστό τον εαυτό του.

-Jeffery Λ Sheler, "Το καθολικό χαρτιά," (US News & World Report, 10η, Δεκεμβρίου, 1990)

 

Τρεις επιστολές που φέρεται να έγραψε ο Παύλος στους φίλους του και πρώην συναδέλφους Τιμόθεο και Τίτο τώρα αμφισβητείται ευρέως ως προερχόμενος από το χέρι του Παύλου.

-Jeffery Λ Sheler, "Το καθολικό χαρτιά," (US News & World Report, 10η, Δεκεμβρίου, 1990)

 

Η Επιστολή του Ιακώβου είναι ένα πρακτικό βιβλίο, το φως στην θεολογία και γεμάτο συμβουλές για την ηθική συμπεριφορά. Ακόμα κι έτσι, τη θέση της στην Αγία Γραφή έχει αμφισβητηθεί επανειλημμένα κατά τη διάρκεια των ετών. Πιστεύεται γενικά ότι έχει γραφτεί κοντά στο τέλος του πρώτου αιώνα από τους Ιουδαίους Χριστιανούς. . . αλλά επιστήμονες δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν με βεβαιότητα τον συγγραφέα.

Πέντε άνδρες ονόματι Τζέιμς εμφανίζονται στην Καινή Διαθήκη: ο αδελφός του Ιησού, το γιο του Ζεβεδαίου, ο γιος του Αλφειού, «Ιάκωβος ο νεότερος» και ο πατέρας του Αποστόλου Ιούδα.

Λίγα είναι γνωστά για τα τρία τελευταία, και δεδομένου ότι ο γιος του Ζεβεδαίου μαρτύρησε το 44 μ.Χ., η παράδοση έχει έγειρε προς τον αδελφό του Ιησού. Ωστόσο, ο συγγραφέας δεν ισχυρίζεται ότι είναι ο αδελφός του Ιησού. Και μελετητές βρίσκουν τη γλώσσα πολύ πολυμαθής για ένα απλό παλαιστινιακό. Αυτή η επιστολή είναι επίσης αμφισβητείται πάνω σε θεολογική βάση. Μάρτιν Λούθερ αποκάλεσε "μια επιστολή από άχυρο" που δεν ανήκουν στην Αγία Γραφή, επειδή φαινόταν να έρχονται σε αντίθεση με τις διδασκαλίες του Παύλου ότι η σωτηρία έρχεται με την πίστη ως "δώρο Θεού" - όχι από τα καλά έργα.

-Jeffery Λ Sheler, "Το καθολικό χαρτιά," (US News & World Report, 10η, Δεκεμβρίου, 1990)

 

Η προέλευση των τριών επιστολών του Ιωάννη είναι επίσης πολύ από ορισμένους.

-Jeffery Λ Sheler, "Το καθολικό χαρτιά," (US News & World Report, 10η, Δεκεμβρίου, 1990)

 

Χριστιανική παράδοση έχει κρίνει ότι ο απόστολος Πέτρος έγραψε το πρώτο [επιστολή], πιθανώς στη Ρώμη, λίγο πριν το μαρτύριο του σχετικά Ωστόσο μ.Χ. 65., μερικοί σύγχρονοι μελετητές αναφέρουν καλλιεργημένη γλώσσα του επιστολή και οι αναφορές του σε διωγμούς που δεν συνέβη μέχρι την εποχή του Δομιτιανού (81-96 μ.Χ.), ως απόδειξη ότι στην πραγματικότητα ήταν γραμμένο από τους μαθητές του Πέτρου κάποια στιγμή αργότερα.

Δεύτερη Πέτρος έχει υποστεί ακόμη σκληρότερη έλεγχο. Πολλοί μελετητές θεωρούν την τελευταία του συνόλου των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, που γράφτηκε γύρω στο 125. Η επιστολή δεν αναφέρθηκε ποτέ στα γραπτά του δεύτερου αιώνα και αποκλείστηκε από ορισμένους κανόνες εκκλησία στο πέμπτο αιώνα. "Αυτή η επιστολή δεν μπορεί να έχει γραφτεί από τον Peter," έγραψε ο Werner είδος ηδύποτου, ένα Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης λόγιος, σε μεγάλη υπόληψη του Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη.

-Jeffery Λ Sheler, "Το καθολικό χαρτιά," (US News & World Report, 10η, Δεκεμβρίου, 1990)

 

Η επιστολή του Ιούδα θεωρείται επίσης πολύ αργά για να έχει γραφτεί από τον πιστοποιείται author-- "ο αδελφός του Ιακώβου» και, ως εκ τούτου, του Ιησού. Η επιστολή, που πιστεύεται γραμμένο στις αρχές του δεύτερου αιώνα.

-Jeffery Λ Sheler, "Το καθολικό χαρτιά," (US News & World Report, 10η, Δεκεμβρίου, 1990)

 

Σύμφωνα με τη δήλωση του Δεύτερο Συμβούλιο του Βατικανού, ένας πιστός υπόψη τις πράξεις και τα λόγια του Ιησού είναι να βρεθεί στα Ευαγγέλια? αλλά είναι αδύνατο να συμβιβαστούν με την ύπαρξη στο κείμενο των αντιφάσεων, απιθανοτήτων, πράγματα τα οποία είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον ή δηλώσεις που έρχονται σε αντίθεση με τις καθιερωμένες σταθερά την πραγματικότητα.

-Maurice Bucaille (Η Αγία Γραφή, το Κοράνι, και Επιστήμης)

 

Η κατώτατη γραμμή είναι ότι πραγματικά δεν ξέρω με σιγουριά ποιος έγραψε τα Ευαγγέλια.

-Jerome Neyrey, του Weston Θεολογική Σχολή, Cambridge, Mass., Στο "τέσσερα Ευαγγέλια," (US News & World Report, 10 του Δεκέμβρη του 1990)

 

Οι περισσότεροι μελετητές έχουν έρθει να αναγνωρίσουμε, δεν είχε γίνει από τους Αποστόλους, αλλά από ανώνυμους οπαδούς τους (ή τους οπαδούς τους οπαδούς τους »).Κάθε παρουσίασε μια κάπως διαφορετική εικόνα της ζωής του Ιησού. Η παλαιότερη φαίνεται να έχουν γραφτεί περίπου 40 χρόνια μετά από τη σταύρωσή του.

-David Van Biema, «Το Ευαγγέλιο Αλήθεια;" (Χρόνος, 8 Απριλίου 1996)

 

Έτσι αναξιόπιστη ήταν το Ευαγγέλιο λογαριασμούς ότι «τώρα μπορούμε να ξέρουμε σχεδόν τίποτα σχετικά με τη ζωή και την προσωπικότητα του Ιησού.»

-Rudolf Bultmann, Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ, το κύριο Πρτεστάντης στον τομέα το 1926

 

Τα Συνοπτικά Ευαγγέλια χρησιμοποιούν τεχνικές που έχουμε σήμερα συνεργάτης με φαντασία.

-Paul Ερ Beeching, Κεντρική Connecticut State University (Αναθεώρηση Αγία Γραφή, Ιούνιος 1997, ΧΙΙΙ, Vol. Αριθμός 3, σελ. 43)

 

Ο Ιώσηπος λέει ότι ο ίδιος είδε ένα ορισμένο Ελεάζαρ εκβάλλει δαιμόνια με μια μέθοδο του εξορκισμού που είχαν δοθεί στον Σολομώντα από τον Θεό himself-- ενώ ο Βεσπασιανός παρακολουθούσε! Στο ίδιο έργο, ο Ιώσηπος λέει την ιστορία ενός Βροχοποιός, Onias (14.2.1).

-Paul Ερ Beeching, Κεντρική Connecticut State University (Αναθεώρηση Αγία Γραφή, Ιούνιος 1997, ΧΙΙΙ, Vol. Αριθμός 3, σελ. 43)

 

Για να λειτουργήσει το Ευαγγέλιο του Μάρκου, για παράδειγμα, θα πρέπει να πιστέψουμε ότι Ησαΐας 40: 3 (αναφέρεται, σε μια ελαφρώς διαστρεβλωμένη μορφή, Μάρκος 1: 2-3) προέβλεψε σωστά ότι ένας ξένος που ονομάζεται John θα βγει από την έρημο για να προετοιμάσει το δρόμο για τον Ιησού. Στη συνέχεια, θα έρθει ως κάτι σαν έκπληξη για να μάθουν στο πρώτο κεφάλαιο του Λουκά που ο John είναι ένας κοντινός συγγενής, γνωστό στην οικογένεια του Ιησού.

-Paul Ερ Beeching, Κεντρική Connecticut State University (Αναθεώρηση Αγία Γραφή, Ιούνιος 1997, ΧΙΙΙ, Vol. Αριθμός 3, σελ. 43)

 

Η αφήγηση συμβάσεις και παγκόσμιες προοπτικές του ευαγγελίου απαγορεύουν μας, χρησιμοποιώντας ως ιστορικό αρχείο του εν λόγω έτους.

-Paul Ερ Beeching, Κεντρική Connecticut State University (Αναθεώρηση Αγία Γραφή, Ιούνιος 1997, ΧΙΙΙ, Vol. Αριθμός 3, σελ. 54)

 

Ο Ιησούς είναι μια μυθική φιγούρα στην παράδοση της παγανιστικής μυθολογίας και σχεδόν τίποτα δεν σε όλα της αρχαίας λογοτεχνίας, θα μπορούσε κανείς να πιστέψει αλλιώς. Όποιος θέλει να πιστεύουν ότι ο Ιησούς έζησε και περπάτησε ως ένα πραγματικό ζωντανό ανθρώπινο ον πρέπει να το πράξει, παρά τις αποδείξεις, όχι εξαιτίας της.

-C. Dennis McKinsey, Γραφή κριτικός (Η εγκυκλοπαίδεια της Βιβλικής πλάνη)

 

Τα Ευαγγέλια είναι πολύ περίεργη είδη της λογοτεχνίας. Δεν είστε βιογραφίες.

-Paula Φρέντρικσεν, ο καθηγητής και ιστορικός του πρώιμου Χριστιανισμού, του Πανεπιστημίου της Βοστόνης (στο ντοκιμαντέρ PBS, από τον Ιησού στον Χριστό , προβλήθηκε το 1998)

 

Τα ευαγγέλια δεν είναι αυτόπτες μάρτυρες

-Allen Δ Κάλαχαν, Αναπληρωτής Καθηγητής της Καινής Διαθήκης, του Harvard Divinity School

 

Οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι, στο παρελθόν του Παύλου, δεν υπήρχε ιστορικό Ιησού. Αντίθετα, οι δραστηριότητες του Υιού για την οποία το ευαγγέλιο του Θεού στην Αγία Γραφή είπε, όπως ερμηνεύεται από τον Παύλο, είχαν λάβει χώρα στον πνευματικό κόσμο και ήταν προσβάσιμη μόνο μέσω της αποκάλυψης.

-Earl Doherty, "Το παζλ του Ιησού," σελ.83

 

Πριν από τα Ευαγγέλια εγκρίθηκαν ως ιστορία, δεν υπάρχει καταγραφή ότι ήταν ποτέ στην πόλη της Ιερουσαλήμ στο all-- ή οπουδήποτε αλλού στη γη.

-Earl Doherty, "Το παζλ του Ιησού," p.141

 

Ακόμη και αν υπήρχε ένας ιστορικός Ιησούς που βρίσκεται πίσω από το Ευαγγέλιο του Χριστού, δεν μπορεί ποτέ να ανακτηθεί. Αν υπήρξε ποτέ μια ιστορική Ιησού, δεν υπάρχει ούτε ένας πια. Όλα επιχειρεί να ανακτήσει τον αποδειχθεί ότι είναι μόνο στη σύγχρονη remythologizings του Ιησού. Κάθε «ιστορικού Ιησού» είναι ένας Χριστός της πίστης, της πίστης κάποιου. Έτσι, ο «ιστορικός Ιησούς" της σύγχρονης έρευνας δεν είναι λιγότερο μια μυθοπλασία.

-Robert Μ Τιμή, «Ο Ιησούς: Μύθος ή πραγματικότητα, ένας διάλογος με τον Δρ Ρόμπερτ τιμή και αναθ John Rankin," εναρκτήρια δήλωση

 

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε το προφανές: . Η ιστορία του Ευαγγελίου του Ιησού είναι η ίδια προφανώς μυθικές από την πρώτη να διαρκέσει "

-Robert Μ Τιμή, καθηγητής της βιβλικής κριτικής στο Κέντρο για την Έρευνα Ινστιτούτο (Αποδομώντας τον Ιησού, σ. 260)

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η πίστη δεν μπορεί να παράγει ιστορικό γεγονός, και οι αξιώσεις που προέρχονται από το τίποτα, αλλά φήμες δεν ισοδυναμούν με μια ειλικρινή προσπάθεια για να πάρει τα γεγονότα. Ακόμη και με αυτόπτες μάρτυρες θα πρέπει να προχωρήσει προσεκτικά. Απλά επειδή κάποιος κάνει μια αξίωση, δεν σημαίνει ότι αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, σκεφτείτε μερικές από τις ψεύτικες αξιώσεις που υποτίθεται ότι προέρχονται από πολλές μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων των ξένων εξωγήινους και διαστημόπλοια τους. Δεν διεκδικούν μόνο αυτόπτες μάρτυρες, αλλά παρουσιάζουν θολές φωτογραφίες για την εκκίνηση! Αν μπορούμε να αμφισβητήσει αυτούς τους λογαριασμούς, τότε γιατί να μην αμφισβητούν τις αξιώσεις που προέρχονται από φήμες ακόμα περισσότερο; Επιπλέον, θεωρούν ότι η φήμη προέρχεται από την αρχαία και άγνωστους ανθρώπους που δεν ζουν πια.

Δυστυχώς, η πίστη και η πίστη υποκατάστατο ως γνώση στο μυαλό πολλών ανθρώπων και τίποτα, ακόμη και άμεση απόδειξη ώθηση στα πόδια των απαιτήσεών τους, θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξουν τα μυαλά τους. Έχουμε πολλές ιστορίες, μύθους και τις πεποιθήσεις του Ιησού, αλλά αν θέλουμε να διαπιστώσει τα πραγματικά περιστατικά της ιστορίας, δεν μπορούμε καν να βάλει μαζί ένα καταρτισμένο λογαριασμό χωρίς τουλάχιστον έναν αυτόπτη μάρτυρα ή ένα σύγχρονο τεχνούργημα που οδηγεί σε ένα βιολογικό Ιησού.

Φυσικά ένας ιστορικός Ιησούς μπορεί να υπήρξαν, ίσως βασίζεται χαλαρά σε ένα ζωντανό άνθρωπο, ακόμη κι αν την πραγματική ιστορία του χάθηκαν, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα, αλλά η κερδοσκοπία. Ωστόσο, εμείς κάνουμε μια αφθονία των αποδεικτικών στοιχείων που υποστηρίζουν το μυθικό εξέλιξη του Ιησού. Σχεδόν κάθε μεγάλη λεπτομέρεια στις ιστορίες ευαγγέλιο συνέβη στην εβραϊκή γραφή και τις παγανιστικές δοξασίες, πολύ πριν την έλευση του χριστιανισμού. Εμείς απλά δεν έχουν ίχνος αποδείξεων για να καθορίσει την ιστορικότητα του Ιησού »του Χριστού." Έχουμε μόνο αποδεικτικό στοιχείο για την πίστη του Ιησού.

Έτσι, αν ακούτε όποιον ισχυρίζεται ότι έχει αποδείξεις για μια μαρτυρία ενός ιστορικού Ιησού, απλά ρωτήστε για την ημερομηνία γέννησης του συγγραφέα. Καθένας του οποίου η γέννηση συνέβη μετά την εκδήλωση δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως αυτόπτης μάρτυρας, ούτε να τα λόγια τους και μόνο να χρησιμεύσουν ως αποδεικτικά στοιχεία για την εν λόγω εκδήλωση. ΠΗΓΗ..

http://www.nobeliefs.com/exist.htm

ΘΑΥΜΑ!!Η "ΚΑΛΟΥΛΑ""ΠΑΝΑΓΙΑ"ΕΣΠΑΣΕ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΑΝ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

$
0
0

ΑΠΟΘΕΩΣΤΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ....."ΑΓΑΠΗΣ"!!Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ!!ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!! Πολλές περικοπές υποστηρίζουν τη σωματική πειθαρχία. «Μην είσαι φειδωλός στου παιδιού το σωφρονισμό. Μ` ένα γερό ξυλοδαρμό δεν θα πεθάνει. Αντίθετα, χτυπώντας το, το προστατεύεις από λάθη θανάσιμα» (Παροιμίες 23:13-14). Υπάρχουν κι άλλα εδάφια που υποστηρίζουν τη σωματική πειθαρχία (Παροιμίες 13:24, 22:15, 20:30). Η Αγία Γραφή τονίζει τη σπουδαιότητα της πειθαρχίας. Είναι κάτι που μαθαίνεται ευκολότερα σε μικρή ηλικία. Τα παιδιά που δεν έχουν πειθαρχηθεί μεγαλώνουν επαναστατικά, δεν έχουν σεβασμό για την εξουσία, και σαν αποτέλεσμα προφανώς δεν θα είναι πρόθυμα να υπακούσουν και να ακολουθήσουν το Θεό. Αυτός χρησιμοποιεί πειθαρχία να μας διορθώνει και να μας οδηγεί στο σωστό μονοπάτι, και να ενθαρρύνει τη μετάνοια για τις πράξεις μας (Ψαλμός 94:12, Παροιμίες 1:7, 6:23, 12:1, 13:1, 15:5, Ησαίας 38:16, Εβραίους 12:9). Αυτά είναι μερικά εδάφια για το καλό της πειθαρχίας.  

ξυλο1.jpg

Ένας συγγενής μου, μου διηγήθηκε το έξης περιστατικόΈνας φίλος του γιατρός, όταν ήταν μικρός, όπως όλα τα παιδάκια, πού γελάνε και μετακινούνται άσκοπα μέσα στον Ναό, χωρίς να καταλαβαίνουν, έτσι κι αυτός, μαζί με ένα ξαδελφάκι του γελούσε και πείραζε τα άλλα παιδάκια, πότε έτρεχε από δω και πότε έτρεχε από κει.

Τελείωσε ή εκκλησία, πήραν το Αντίδωρο, ο κόσμος έφυγε, αλλά αυτά τα δυο παιδάκια, ο γιατρός με τον ξάδελφο του, άρχισαν πάλι να ατακτούν μέσα στον Ναό. Τότε λοιπόν ακούγεται μία αυστηρή αλλά γλυκεία γυναικεία φωνή να τους λέγει:

- Στον οίκο του Υιού μου δεν παίζουν! Δεν τρέχουν από δω κι από κει. Προσεύχονται, κοινωνούν, μεταλαμβάνουν το Σώμα και το Αίμα Του. Το Αίμα του Υιού μου!

Και ...φράπ! τα αρπάζει από τον σβέρκο και εν ριπή οφθαλμού ευρέθησαν και τα δύο παιδάκια έξω, στο προαύλιο του Ναού! ΠΗΓΗ..http://www.agioritikovima.gr/thavmata ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΤΑΚΑ ΤΑΚΑ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΡΑΜΑΤΑ!! Θαύμα της Παναγίας: «Στον οίκο του Υιού μου δεν παίζουν»

ΚΑΤΑΝΤΙΑ!!ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ "ΑΓΙΟΥ"ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ!!

$
0
0

alt

Στα Χανιά η "Τίμια η κάρα του Αγίου" Παρθενίου-Με τον ορό στο χέρι προσκυνούν οι καρκινοπαθείς!!!

ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΝ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ!!

ΡΩΜΙΟ.jpg Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ!!ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ ....ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ!!!!ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ!!

alt ΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!! alt

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Ο ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ!!ΦΩΤΟ ΣΟΚ!!

$
0
0
alt  Φυσικά η φωτογραφία είναι παλιά,αλλά διακρίνονται καθαρά (με τα βέλη) ΟΙ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ,με Μασονους σε νεότερη ηλικία:Μάλιστα,ο πρώτος φοράει την παραδοσιακή τεκτονική ποδιά,προφανώς διότι κατέχει αξίωμα υψηλού βαθμού!  ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΔΥΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ; 

ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΓΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟ!!ΤΟΥΣ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ

$
0
0

ΕΜΕΙΣ ΓΕΝΝΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!!!Ο ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ!!

ΑΘΛ1.png Χίτλερ με Whip  (TV φωτογραφία από το National Geographic Channel με τίτλο «Αυγή των Ναζί: Να γίνει Χίτλερ," προβλήθηκε Δεκέμβριος 2011) ΑΘΛ22.jpg βομβα.jpg Αθλι3.jpg
alt

hitler.2.jpg alt

alt

alt


alt
(TV Φωτογραφία από το History Channel του
"Lost σχέδιο του Χίτλερ," αέρισε 18 Απριλίου 2005)
alt
(Πηγή φωτογραφιών: Ο Χίτλερ No One Knows : 100 Εικόνες της ζωής του Fόhrer, από τον Heinrich Hoffmann)

Ο Χίτλερ με (που ενεργεί σαν «Ιησούς»)

Στενός φίλος του Χίτλερ, Dietrich Eckart, είπε από overhearing Χίτλερ επίδειξη σε μια κυρία με την καταγγελία του Βερολίνου σε εξωφρενικές όρους: "...  η πολυτέλεια, η διαστροφή, η ανομία, η απρόκλητη οθόνη και το εβραϊκό υλισμό μου αηδιασμένος τόσο καλά ότι ήμουν σχεδόν δίπλα από τον εαυτό μου. εγώ σχεδόν φαντάστηκα τον εαυτό μου να είναι ο Ιησούς Χριστός όταν ήρθε στο ναό του πατέρα του και βρήκε τους αργυραμοιβούς. " Eckart περιγράφεται Χίτλερ " κραδαίνοντας το μαστίγιο του και αναφώνησε ότι η αποστολή του ήταν να κατέβει από την πρωτεύουσα σαν τον Χριστό και να μαστιγώσουν το διεφθαρμένο».

Και βρέθηκε στο ναό εκείνα που πωλούνται βόδια και πρόβατα και περιστέρια, και οι μετατροπείς της συνεδρίαση χρημάτων: Και όταν είχε κάνει μια μάστιγα των μικρών καλώδια, τους οδήγησε όλους έξω από το ναό, και τα πρόβατα, και τα βόδια? Και χύνεται έξω τα χρήματα των υπέρμαχων  των αλλαγών ", και ανέτρεψε τα τραπέζια.  - John 2:14-15  (Σημείωση, μια μάστιγα των μικρών χορδών περιγράφει ένα μαστίγιο.)
alt
Χίτλερ wth Αρχιεπίσκοπος Cesare Orsenigo, ο παπικός αντιπρόσωπος του πάπα στο Βερολίνο, 1935

Στις 20 Απριλίου του 1939, ο Αρχιεπίσκοπος Orsenigo γιόρτασε τα γενέθλιά του Χίτλερ. Οι γιορτές, που ξεκίνησε από Pacelli (Πάπας Πίος XII) έγινε παράδοση. Κάθε 20 Απριλίου καρδινάλιος Bertram του Βερολίνου ήταν να στείλει "τα θερμότερα συγχαρητήρια στον Φύρερ στο όνομα των επισκόπων και των μητροπόλεων στη Γερμανία» και πρόσθεσε με "ένθερμες προσευχές που οι καθολικοί της Γερμανίας στέλνουν στον ουρανό σε βωμούς τους."

επίσης

Ο Φύρερ στο Franken

Αδόλφος Χίτλερ (κέντρο), στο μνημείο του πολέμου στο Franken Γερμανία. Σύμφωνα με τον Ray Κάουντερυ, ο Χίτλερ σπάνια έχασε την ευκαιρία να επισκεφθείτε τα μνημεία του πολέμου, ακόμη και όταν ένας φωτογράφος δεν ήταν παρούσα.

 

(Πηγή: Χίτλερ:.. Οι φωτογραφίες Hoffmann, Τόμος 1, Ray Κάουντερυ, Ed, 1990)

 

alt Ο Χίτλερ χαιρετά Muller το «Επίσκοπος του Ράιχ» και Ηγούμενος Schachleitner

 

 

alt
Ο Χίτλερ χαιρετά ένα Καθολικός Καρδινάλιος 
alt
alt
alt

Χίτλερ αφήνοντας Εκκλησία

Ο Χίτλερ αφήνει το Marine Εκκλησία στο Wilhelmshaven.

Ο Χίτλερ σε ναζιστικό κόμμα συλλαλητήριο  Σημειώστε την «Εκκλησία της Παναγίας μας" στο παρασκήνιο, όπως εάν αντιπροσώπευε την ίδρυση του κόμματος. . Φωτογραφία που λαμβάνονται σε Νυρεμβέργη, Γερμανία (περίπου 1928)  (Πηγή: Ιστορία του 20ου αιώνα )

Εκκλησία και Κράτος  Χίτλερ μπροστά "Εκκλησία της Παναγίας" στη Νυρεμβέργη, Σεπτ. 1934. . Φωτογράφος, Heinrich Hoffmann&;nbsp;;

alt

Χίτλερ υπογράφει αυτόγραφο του για μια χριστιανική ανεμιστήρα

(Πηγή: Ο Χίτλερ στο Seinen Μπέργκεν, Heinrich Hoffmann, Βερολίνο, den 09/24/35)

alt
Χίτλερ προσεύχεται

Η λεζάντα αναφέρει: "Der ergreifende Abschlub der Kundgebung in Wien: Wir treten zum Beten ..."

[Το συγκινητικό και συναισθηματικό τέλος του αγώνα στη Βιέννη: Ας προσευχηθούμε ...]

(Πηγή: Χίτλερ:.. Οι φωτογραφίες Hoffmann, Τόμος 1, Ray R. Κάουντερυ, Ed, 1990)

alt

Τάφο της μητέρας του Χίτλερ

Klara Χίτλερ ήταν ένας ευσεβής καθολικός μητέρα που έθεσε ο Χίτλερ σύμφωνα με τις πεποιθήσεις της.

Χίτλερ αισθάνθηκε θλίψη που επλήγησαν για το θάνατο της μητέρας του.Θάφτηκε μαζί με το σύζυγό της στο Linz της Αυστρίας. Γερμανοί στρατιώτες εδώ τα σέβη τους στον τάφο το 1938.

Σημειώστε το χριστιανικό σταυρό στο μνημείο της.

(Πηγή: Η σημασία του Αδόλφου Χίτλερ, . με Eleanor H. Ayer, Lucent Books, 1996, σ. 25)

Για να δείτε ποιο είναι το μνήμα μοιάζει σήμερα, κάντε κλικ εδώ .

alt

Ο Gφring Γάμος

Μόνο οι Χριστιανοί εκτελέσει χριστιανικές γάμους, και οι Ναζί δεν ήταν καμία εξαίρεση.

Hermann Gφring παντρεύτηκε Emmy Sonnemann, ένα διάσημο αστέρι της Όπερας.

Αδόλφος Χίτλερ στέκεται στην πρώτη γραμμή ως "Best Man" κατά την τελετή στον καθεδρικό ναό του Reichbishop Mόller.


Ναζί Χριστούγεννα ( Μερικοί άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν ότι ο Χίτλερ απαγόρευσε τα Χριστούγεννα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έκανε ποτέ απαγορεύσει τα Χριστούγεννα ή οποιαδήποτε άλλη χριστιανική διακοπές.)
alt
Autobahn εργαζομένων, όπως οι επισκέπτες του Χίτλερ στο ΒερολίνοSportpalast τα Χριστούγεννα του 1938. Σημειώστε τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στα δεξιά.
(Πηγή: calvin.edu )
alt
Ο Χίτλερ τον εορτασμό των Χριστουγέννων με τους στρατιώτες του.
alt
Χριστούγεννα 1942 - 1943
(Πηγή: forum.axishistory.com )
alt
Χριστούγεννα 1944 με τη ναζιστική αξιωματικούς και τις φίλες τους.
Σημειώστε το γερμανικό Santa Claus.
(Πηγή: www.dhm.de/ )

alt (Πηγή: Wikipedia )

Το Κονκορδάτο μεταξύ του Βατικανού και του Ναζί Βασικός γραμματέας του κράτους, Eugenio Pacelli (αργότερα για να γίνει Πάπας Πίος XII) υπογράφει το Κονκορδάτο μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και του Βατικανού, σε επίσημη τελετή στη Ρώμη στις 20 Ιουλίου 1933. Ναζί Αντιπρόεδρος καγκελάριος Franz von Πάπεν κάθεται στα αριστερά, Pacelli στη μέση, και ο Rudolf Buttmann κάθεται στα δεξιά.

Το Κονκορδάτο νομιμοποίησε ουσιαστικά ο Χίτλερ και η ναζιστική κυβέρνηση για τα μάτια του καθολικισμού, του Χριστιανισμού και του κόσμου.

 


alt
Χίτλερ Brown Στρατού φοιτούν και την έξοδο από τις υπηρεσίες της εκκλησίας. Αυτές οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Χίτλερ.
(Πηγή: Das Braune Heer: mit einem von Geleitwort Αδόλφος Χίτλερ [Μετάφραση: The Brown Στρατός: με πρόλογο από τον Αδόλφο Χίτλερ], Φωτογραφίες από τον Heinrich Hoffmann)

alt Μια ναζιστική σημαία κυματίζει μπροστά από τον καθεδρικό ναό της Κολωνίας, 1937 

alt

Όρκος του Χίτλερ:

Ορκίζομαι από τον Ιησού,  αυτό το ιερό όρκο,  με το Φύρερ του γερμανικού Ράιχ και τους ανθρώπους.  Αδόλφος Χίτλερ ...


Ναζί Graves

Κάποιος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γερμανία αποτελεί τον πιο Christianized χώρα στον κόσμο στη δεκαετία του 1930 και του '40. Ναζί Christian στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους προτεστάντες και τους καθολικούς και επιτύμβια τους μαρτυρία για τη θρησκεία τους.

alt
(Πηγή: Photoarchive του Τρίτου Ράιχ:
alt
ST Μέτωπο
alt

 

Εφημέριος με μια μονάδα πολυβόλο
Οι περισσότεροι πόλεμοι δικαιολογούνται για θρησκευτικούς λόγους.
Φυσικά, αν ένας στρατιώτης αισθάνθηκε άβολα για τη σφαγή τους άλλους, θα μπορούσαν πάντα να στραφούν σε έναν ιερέα που θα ήταν τότε υπομονετικά να τους εξηγήσουμε ότι η θανάτωση ζώων επιτρέπεται από τον Θεό και για το δίκαιο ηθική του πολέμου. Θα μπορούσε στη συνέχεια να δώσει μερικά βιβλικά παραδείγματα του Θεού χειροτονήθηκε δολοφονίες. Και τότε μπορεί να τους πει ότι ο Ιησούς θα τους συγχωρέσει και να τους στείλει στον ουρανό, αν πρέπει να συμβεί για να πεθάνει.
 
alt

Ναζί κηδεία (Πηγή: Τρίτο Ράιχ Depot )

Σύμφωνα με την πηγή, η περίοδος αυτή η φωτογραφία προέρχεται από το SS Heimwehr Danzig Κηδεία / Εκδηλώσεις για Fallen SS στρατιώτες της «Μάχης της Westerplatte» που έλαβε χώρα στην Πολωνία το 1939.

 

   Βέρμαχτ Εφημέριος Με Καθολική Σταυρού

Εφημέριος με Καθολική Σταυρού

  (Φωτογραφία πηγή: άγνωστο)


alt

. Καθολικών Επισκόπων δίνοντας το ναζιστικό χαιρετισμό προς τιμήν του Χίτλερ  Σημείωση Γιόζεφ Γκέμπελς (τέρμα δεξιά) και ο Wilhelm Frick (δεύτερος από δεξιά)  , Πηγή φωτογραφιών: Bayerische Staatsbibliothek [Bavarian State Library])

Φραγκισκανοί αδελφοί συγκεντρώνονται γύρω από Γερμανούς στρατιώτες

alt   (Πηγή: USHMM )

alt

Μια Αρχιεπισκόπου με τους Ναζί

Αρχιεπίσκοπος Cesare Orsenigo, επικεφαλής του Διπλωματικού Σώματος, που παρακολουθεί την Νυρεμβέργη Κόμμα Ράλι το Σεπτέμβριο του 1933.  Σύμφωνα με τον Δρ Paul O'Shea, Orsenigo, ως Κοσμήτορας του Σώματος, ήταν ο ρόλος του πάπα να οδηγήσει το σώμα σε όλες τις μεγάλες κρατικές λειτουργίες . Μετά το 1935, Orsenigo δεν παρέστη μεγάλες οθόνες προπαγάνδα της κυβέρνησης.

(Πηγή φωτογραφιών: Μια ηθική Reckoning: Ο ρόλος της Καθολικής Εκκλησίας στο Ολοκαύτωμα και Ανεκπλήρωτες Duty της Επισκευήαπό τον Daniel Jonah Goldhagen) [. Note, Goldhagen αποδίδει σωστά αυτή τη φωτογραφία στο Cardinal Faulhaber]
alt

Καρδινάλιος Bertram στην νεκρική πομπή για Bishop Μπάρες, Βερολίνο, 7 Μάρ, 1935

Ως πρόεδρος της γερμανικής διάσκεψης επίσκοπος το Breslauer Cardinal Bertram διαδραματίζει καίριο ρόλο στη διαμόρφωση της στάσης των Γερμανών επισκόπων σε σχέση με το εθνικοσοσιαλιστικό κράτος.

(Πηγή φωτογραφιών: Gedenkstδtte Deutscher Widerstand )

alt

Καλώς Εορτασμός για Bishop Konrad Graf von Preysing στο Sportpalast , Βερολίνο, 8 Σεπτέμβρη του 1935

Σημειώστε την Καθολική Chi Rho-Cross στα δεξιά της ναζιστικής σημαίας. Chi Rho είναι και τα δύο πρώτα γράμματα της ελληνικής λέξης για τον Χριστό. Η Chi Rho Σταυρός, ή σταυρός πολεμιστή, προήλθε από το μονόγραμμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Πώς τοποθέτηση ότι εμφανίζεται δίπλα σε μια σβάστικα.

Μετά το θάνατο του Βερολίνου Επίσκοπος Μπάρες, ο Πάπας Πίος ΧΙ επιλέγει απροσδόκητα Konrad Graf von Preysing, ένα ελάχιστα γνωστό Eichstatt επίσκοπος, ως επίσκοπος του Βερολίνου. Βερολίνο, η περιοχή για την οποία είναι υπεύθυνος, περιλαμβάνει πλέον και το κέντρο της δομής της εξουσίας Εθνικό Σοσιαλιστικό και έτσι απαιτεί υψηλό βαθμό πολιτικής ικανότητας από εκκλησιαστικός ηγέτης της.

(Πηγή φωτογραφιών: Gedenkstδtte Deutscher Widerstand )

alt

Ιερείς δίνοντας το χαιρετισμό του Χίτλερ

Ιερείς δίνοντας το χαιρετισμό του Χίτλερ σε ένα καθολικό αγώνα της νεολαίας στο γήπεδο Berlin-Neukφlln, τον Αύγουστο του 1933.

(Πηγή: Μια ηθική Reckoning: Ο ρόλος της Καθολικής Εκκλησίας στο Ολοκαύτωμα και Ανεκπλήρωτες Duty της Επισκευή από τον Daniel Jonah Goldhagen)

 

Καθολική Υπηρεσία για Ναζί

Ιερείς υπηρεσία για τους Ναζί

(Φωτογραφία πηγή: άγνωστο)

 


alt

Ludwig Mόller , ένας συμπαθών των Ναζί, και ένας υποψήφιος του Χίτλερ, εξελέγη στη θέση του Επισκόπου Ράιχ το 1933, όπως ο Χίτλερ προσπάθησε να ενώσει τις περιφερειακές προτεσταντικές εκκλησίες κάτω από τη ναζιστική έλεγχο.Ο Χίτλερ δεν είχε πρακτική διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους.

Παρά το γεγονός ότι ο Χίτλερ είχε προβλήματα με την Καθολική Εκκλησία και τελικά ήθελε να αντικαταστήσει τον καθολικισμό με το εμπορικό σήμα του Χριστιανισμού, το γεγονός ότι ο Χίτλερ ήθελε μια ενωμένη Γερμανική Εκκλησία αποδεικνύει ότι υποστήριξε τον Χριστιανισμό.

Βερολίνο, Γερμανία, 17 Νοεμβρίου 1933.

alt

Αυτό αυτόγραφα πορτρέτο του Mόller τον δείχνει να φοράει το NSDAP-Hoheitsabzeichen (ναζιστικό κόμμα Eagle σήμα) και Feldschnalle (κορδέλες).

(Κάντε κλικ στην εικόνα για μια διευρυμένη άποψη)

(Πηγή: αποστέλλονται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από Gregers Forssling)

alt

Ράιχ Επίσκοπος Ludwig Mόller, Berlin, 1934

(Πηγή φωτογραφιών: Gedenkstδtte Deutscher Widerstand )

alt

 

Μαζική συνεδρίαση της γερμανικής Χριστιανικού Κινήματος
13 Nov.1933

Μια ριζοσπαστική πτέρυγα της γερμανικής Λουθηρανισμό και ο κύριος προτεσταντική υποκατάστημα υποστήριξη της ναζιστικής ιδεολογίας, η γερμανική Χριστιανικού Κινήματος συμφιλιωθεί χριστιανικό δόγμα με το γερμανικό εθνικισμό και τον αντισημιτισμό.

alt

Ανάληψης των καθηκόντων Ράιχ Church Bishop, 1933

Οι γυναίκες με παραδοσιακά φορέματα εντάχθηκε στους Ναζί κατά την ανάληψη των καθηκόντων Ludwig Mόller, όπως Ράιχ Εκκλησία Επίσκοπος. Mόller εξήρε την έννοια της "ένα ισχυρό, όλα-αγκαλιάζει την εκκλησία γερμανικού λαού."

Deutsche Christens

alt

Deutsche Christen (Γερμανοί Χριστιανοί)

Η Deutsche Christen (DC), έγινε η φωνή της Ναζιστικής ιδεολογίας μέσα στην Ευαγγελική Εκκλησία (η θρησκευτική δεξιά της ημέρας τους) και έχουν εγκριθεί από τον Χίτλερ. Πρότειναν μια εκκλησία "Άρια παράγραφο" να αποτρέψει την "μη-Αρίων" από το να γίνει υπουργοί ή θρησκευτικούς δασκάλους. Οι περισσότεροι εκκλησιαστικοί ηγέτες υποστήριξε σταθερά το "Judenmission." Μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός των χριστιανών σε αντίθεση ναζισμού, όπως τα "Ομολογούντες Χριστιανοί" (ένα κίνημα Εκκλησία δεν αναγνωρίζεται από την ορθοδοξία προτεσταντική) με επικεφαλής τον Dietrich Bonhoeffer . Η υποστήριξη του ναζισμού από την πλειονότητα των Γερμανών Χριστιανών και ο Γερμανός Χριστιανοδημοκράτης ηγέτες δείχνει τον κίνδυνο της ανάμειξης της θρησκείας με την κυβέρνηση.
 
Η φωτογραφία στα αριστερά δείχνει την πομπή των επισκόπων μπροστά από τον καθεδρικό ναό του Βερολίνου, 23η Σεπτεμβρίου 1934. Φρουροί SS στέκονται σε στάση προσοχής. Η κεφαλή της πορείας δείχνει μελών στο κόμμα και SA στολές, ενώ ποιμένες ακολουθούν στο πίσω μέρος.  Σημειώστε τις σημαίες με το χριστιανικό σταυρό με την σβάστικα στη μέση. Για να δείτε το τρέιλερ μιας ταινίας για την Deutsche Christen, από το ντοκιμαντέρ, «Θεολόγοι Σύμφωνα με τον Χίτλερ," 

(Πηγές Φωτογραφία: άγνωστος)

Deutsche Christen Σημαία

Deutsche χριστιανική πορεία (Πηγές Φωτογραφία: άγνωστος)

alt

Deutsche Christen (Γερμανοί Χριστιανοί)

SA λοκατζήδες με πλακάτ των «Γερμανοί Χριστιανοί", Βερολίνο, Ιούλιος 1933.

Στις 14 του Ιουλίου του 1933, η κυβέρνηση του Χίτλερ εγκρίνει ένα νέο χάρτη για την προτεσταντική εκκλησία. Με τη μαζική παρέμβαση του NSDAP, οι εκλογές εκκλησία προγραμματιστεί μόνο ένα μικρό χρονικό διάστημα αργότερα να οδηγήσει σε μια θριαμβευτική νίκη για τους «Γερμανοί Χριστιανοί». Ο ίδιος ο Χίτλερ έκκληση προς όλους τους προτεστάντες σε ραδιοφωνική ομιλία του για την παραμονή των εκλογών να ψηφίσουν για τις «Γερμανοί Χριστιανοί». Με το σύνθημα «εκκλησία πρέπει να παραμείνει εκκλησία»

alt

Προεδρείο των «Γερμανοί Χριστιανοί», Βερολίνο, 13 Νοεμβρίου 1933

Οι "Γερμανοί Χριστιανοί" επιθυμητό να επιτευχθεί απόλυτη οργανωτική και ιδεολογική της πιστότητας μεταξύ της προτεσταντικής εκκλησίας και το εθνικοσοσιαλιστικό κράτος. Μετά την θριαμβευτική επιτυχία τους στις εκλογές προτεσταντική εκκλησία, τον Ιούλιο του 1933 και την εκλογή του Ludwig Mόller στο γραφείο του Ράιχ επίσκοπος, αισθάνονται ότι έχουν φθάσει στο απόγειο της δύναμής τους στην πολιτική της εκκλησίας το φθινόπωρο του 1933.

alt

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ!! ΠΗΓΗ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΜΠΛΟΚ

Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ!!ΕΠΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ ΡΩΜΙΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!

$
0
0

Δημοσκόπηση: Συμφωνία τώρα θέλουν 7 στους 10 "Ελληνες" -Στις 15 μονάδες η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ!!!ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!!

(EUROKINISSI) Υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, το ευρώ και το ΝΑΤΟ τάσσεται η συντριπτική πλειονότητα των "Ελλήνων", που ζητούν συμφωνία με τους δανειστές τώρα, σε νέα δημοσκόπηση.

Στην έρευνα της Κάπα Research για το Βήμα της Κυριακής, το 71,9% δηλώνει ότι καλύτερο για τη χώρα είναι μια συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές έναντι του 23,2% που τάσσεται υπέρ της ρήξης.

Το 72,9% επιθυμεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ, την ώρα που ένα 20,3% ζητά την επιστροφή στη δραχμή. Ακόμη, υπέρ της παραμονής στην ΕΕ (79,4%) και στο ΝΑΤΟ (73,7%) τάσσεται η συντριπτική πλειοψηφία, με τις αντίθετες φωνές να φτάνουν στο 17,2% και 22% αντίστοιχα.

Πάντως, οι πολίτες φοβούνται το Grexit, με το 68,8% να θεωρεί υπαρκτό τον κίνδυνο της εξόδου από το ευρώ, την ώρα που το 24,1% εκτιμά ότι έχει αποφευχθεί ο κίνδυνος. Διχασμένη είναι η κοινή γνώμη σε ότι αφορά τον κίνδυνο χρεοκοπίας, καθώς το 36,1% πιστεύει ότι η χώρα είναι στα πρόθυρα, ενώ το 32,7% διαφωνεί.

Η έρευνα αποκαλύπτει ότι το αίσθημα ελπίδας (43,3% τον Απρίλιο, 62,5% τον Φεβρουάριο) προς την κυβέρνηση μειώνεται και στη θέση της έρχονται η ανησυχία (52,9% τον Απρίλιο και 34% τον Φεβρουάριο) και ο θυμός (32,6% τον Απρίλιο, έναντι 2,7% τον Φεβρουάριο).

Σε ό,τι αφορά τη δυναμική των κομμάτων, η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Δημοκρατία ξεπερνά τις 15 ποσοστιαίες μονάδες. Στο ερώτημα τι θα ψήφιζαν αν σήμερα διεξάγονταν βουλευτικές εκλογές, το 36,9% επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το 21,7% τη Νέα Δημοκρατία. Ακολουθούν το Ποτάμι με 7,3%, η Χρυσή Αυγή με 5,7%, το ΚΚΕ με 5%, οι ΑΝΕΛ με 4,6% και το ΠΑΣΟΚ με 3,9%.

Πηγή: Δημοσκόπηση: Συμφωνία τώρα θέλουν 7 στους 10 "Ελληνες" -Στις 15 μονάδες η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/203267/dimoskopisi-symfonia-tora-theloyn-7-stoys-10-ellines-stis-15-monades-i-diafora-syriza-nd#ixzz3YLqvww6c

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΚΟΥΡΗΤΩΝ !!!ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΘΑΥΜΑ!!ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΕΝΝΕΑ ΜΥΡΟ-ΒΛΥΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ!!!"!!ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!!!

$
0
0
ΜΥΡΟ.jpg ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΕΝΝΕΑ ΜΥΡΟ-ΒΛΥΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ   ΠΗΓΗ    Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ:   ΕΝΝΕΑ ΜΥΡΟΒΛΥΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ   (Ι. Μ. ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)!   alt "ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ"ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΕΤΟΙΑ "ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ"!!    ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟΥΣ ΕΝΝΕΑ ΜΥΡΩΔΑΤΟΥΣ ........ΑΓΙΟΥΣ!!!     alt   ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΙΣ ΕΝΝΕΑ ΜΥΡΟΒΛΥΖΟΥΣΕΣ ΚΑΡΕΣ ΜΟΝΑΧΩΝ!!ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΕΣ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ!!ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΗΔΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΙΙΑΣ!!   ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΝ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ  ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ ΑΡΩΜΑΤΟΣ!!Π.Χ ΓΙΑΧΒΕΞ, ΧΡΙΣΤΟ-ΦΕΡΕ ....   ΚΛΑ.jpg

Ο ΨΕΥΤΟΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΠΟΘΕΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ "ΘΕΟ"ΤΟΥΣ!!

$
0
0

ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΨΕΥΤΟΘΕΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΪΣΙΟ!!ΠΕΡΑΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΗΣ!!  Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ

alt

Στην Κατοχή, όταν είχε πέσει ακρίδα, είχαν βγάλει εδώ στην Χαλκιδική την Αγία Ζώνη από την Μονή Βατοπεδίου και η ακρίδα έπεφτε σύννεφα-σύννεφα στην θάλασσα. Στην Ήπειρο, θυμάμαι, ηταν σαν το χιόνι. Κάναμε όλοι προσωπική εργασία· με τα σεντόνια την μαζεύαμε και μετά την πετούσαμε. Ήταν και η πείνα ..., μην τα ρωτάς! Τα σιτάρια είχαν ξαναδώσει, αλλά είχαν σακατευθή.

 

Οι ακρίδες, οι πόλεμοι, η ανομβρία, οι αρρώστιες είναι μάστιγα. Όχι ότι ο Θεός θέλει να παιδαγωγήση έτσι τον άνθρωπο, αλλά είναι συνέπεια της απομακρύνσεως του ανθρώπου από τον Θεό. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ο άνθρωπος από τον Θεό. Έρχεται η οργή του Θεού, για να θυμηθή ο άνθρωπος τον Θεό και να ζητήση βοήθεια. Δεν είναι ότι ο Θεός τα κανονίζει έτσι και βγάζει μια διαταγή να έρθη κάποια συμφορά στον άνθρωπο, αλλά ο Θεός βλέπει μέχρι πού θα φθάση η κακία των ανθρώπων και ότι δεν θα αλλάξουν, και γι' αυτό επιτρέπει να συμβή μια συμφορά, για να συνετισθούν. Όχι ότι τα κανόνισε έτσι ο Θεός.

 

Στον Ιησού του Ναυή (Ιησού του Ναυή 13,1-2. Κριταί 3,1-4) είχε πει ο Θεός να μην εξαφανίσουν μια φυλή, τους Φιλισταίους, γιατί αυτή θα ήταν μάστιγα για τους Εβραίους, όταν θα ξεχνούσαν τον Θεό. Όταν λοιπόν οι Εβραίοι απομακρύνονταν από τον Θεό, είχε δικαιώματα ο διάβολος και έβαζε τα «ξαδέρφια» του, τους Φιλισταίους, και ορμούσαν στους Εβραίους. Έπαιρναν τα παιδιά των Εβραίων και τα χτυπούσαν πάνω στην πέτρα, για να τα σκοτώσουν. Κάποτε όμως πού οι εχθροί ήρθαν, χωρίς να φταίνε οι Ισραηλίτες, πολέμησε γι' αυτούς ο Θεός. Έριξε χαλάζι σαν πέτρες (Ιησού του Ναυή 10, 11.) και τους εξόντωσε, γιατί τότε οι Ισραηλίτες δικαιούνταν την θεία επέμβαση.

 

Πόσες υποσχέσεις είχε δώσει ο Θεός για τον Ναό του Σολομώντος, και όμως πόσες φορές κάηκε, ρήμαξε. Όταν ξέφευγε ο λαός του Ισραήλ, οι Προφήτες φώναζαν-φώναζαν οι Ισραηλίτες τίποτε! Ανέπαυαν τον λογισμό τους: «Αφού, όταν έκτισε ο Σολομών τον Ναό, έδωσε τόσες ευλογίες ο Θεός και είπε ότι από έδώ θα ευλογούνται και θα αγιάζωνται όλοι οι άνθρωποι (Γ' Βασιλειών 9,1-9), άρα θα μείνουν όλα αυτά, και τα τείχη μας και ο Ναός μας. Τέτοια υπόσχεση έδωσε ο Θεός»! Ό Θεός έδωσε τέτοια υπόσχεση, αλλά εφόσον και οι Ισραηλίτες θα ζούσαν σωστά. Είχε δώσει Χάρη στον Ναό του Σολομώντος, αλλά, όταν οι Ισραηλίτες δεν τηρούσαν τις εντολές, επέτρεπε και καιγόταν η καταστρεφόταν ο Ναός και, όταν μετανοούσαν, πάλι τον έχτιζαν. Όταν λ.χ. ξέφυγαν επί βασιλέως Σεδεκίου, έρχεται ο Ναβουχοδονόσορ, βάζει φωτιά στον Ναό του Σολομώντος, γκρεμίζει και τα τείχη, τους δένει και τους πηγαίνει στην Βαβυλώνα αιχμάλωτους (Δ' Βασιλειών 24 κ.έ.). Φυσικά, πήγαν και αυτοί πού δεν έφταιγαν αλλά αυτοί εΐχαν καθαρό μισθό. Οι άλλοι πού έφταιγαν πολύ, ξόφλησαν. Όσοι έφταιγαν λίγο και ταλαιπωρήθηκαν, είχαν και λιγάκι μισθό. Όταν ένας γίνεται αιτία να έρθη η οργή του Θεού και να ταλαιπωρηθούν και άλλοι πού δεν έφταιγαν, ακόμη και μισθό να έχουν, αυτό είναι εγκληματικό, γιατί οι άλλοι θα κληρονομούσαν την Ουράνια Βασιλεία χωρίς να βασανισθούν, ενώ τώρα βασανίζονται.

 

Πρέπει να ξέρουμε ότι οι πιστοί πού τηρούν τις εντολές του Θεού δέχονται την Χάρη του Θεού, και ο Θεός -πώς να πή κανείς;- είναι υποχρεωμένος να τους βοηθάη μέσα σ΄ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Στην Αμερική είχα ακούσει πώς παρουσιάσθηκε μια νέα αρρώστια (ο Γέροντας εννοεί το έιτζ), ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1984. Πολλοί πού ζουν μια αφύσικη, αμαρτωλή ζωή, μολύνονται από αυτήν και πεθαίνουν. Τώρα έμαθα ότι παρουσιάσθηκε και έδώ αυτή η αρρώστια. Βλέπετε, δεν καταστρέφει ο Θεός τους ανθρώπους· μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους και καταστρέφονται. Δεν είναι δηλαδή ότι τους τιμωρεί ο Θεός, αλλά την τιμωρία την δημιουργούν μόνοι τους με την αμαρτωλή ζωή τους. Και βλέπει κανείς να έξαφανίζωνται εκείνοι οι άνθρωποι πού δεν έχει νόημα η ζωή τους.

 

Το κακό είναι ότι και να βρεθή το φάρμακο για τον καρκίνο, θα βγή άλλη αρρώστια. Ήταν η φυματίωση· βρήκαν το φάρμακο για την φυματίωση, παρουσιάσθηκε τώρα αυτή. Και αν βοηθήση σ' αυτή, θα βγή άλλη αρρώστια. Οι ίδιοι οι άνθρωποι θα γίνουν αιτία να παρουσιασθή κάποια άλλη μετά, και δεν έχει τελειωμό!

  ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ??

Οι αρχαιολόγοι και ιστορικοί έχουν αναρωτηθεί κατ' επανάληψη για την εθνικότητα των Φιλισταίων και πολλοί πιστεύουν ότι είχαν ελληνικές ρίζες. Δύο είναι οι λόγοι. Πρώτο, μια αιγυπτιακή αναφορά τους τοποθετεί σε συμμαχία με άλλες φυλές κάποιες από τις οποίες ίσως να ήταν ελληνικές. Δεύτερο, στις ανασκαφές που έχουν γίνει στις πόλεις των Φιλισταίων έχουν βρεθεί πάμπολλα μυκηναϊκά αγγεία, και κάποια από αυτά, τα γνωστά δίχρωμα, είχαν κατασκευαστεί επί τόπου. Μάλιστα κάποιοι έχουν προσπαθήσει να βρουν ελληνικές ετυμολογίες για τις λίγες λέξεις της γλώσσας των Φιλισταίων που έχουν σωθεί. Έτσι ο Γολιάθ γίνεται Γαλεάτης, οι Σεράνοι (κυβερνήτες των πόλεων) τύραννοι κλπ.

Viewing all 8271 articles
Browse latest View live


<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>