Παρακλητικός Κανόνας στην Παναγιά την Ιεροσολυμίτισσα(Εβραία) και οι Εβραιόδουλοι Ρωμιοι!!Δείτε εδώ τον παρακλητικό κανόνα και την ξεφτίλα της Ρωμιοσύνης!!
ΠΑΤΑ ΕΔΩ!!
ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΣΤΕ ΡΩΜΙΟΙ!!
↧
ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ::"ΠΑΝΑΓΙΑ"Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ (ΕΒΡΑΙΑ) ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΜΙΟΔΟΥΛΟΙ!!
↧
Η ΚΡΙΜΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑ ΤΑΥΡΙΔΑ!!!
Η ρωσική Δούμα πρότεινε προς τις αρχές της Κριμαίας «να επωφεληθούν από τη μοναδική ευκαιρία» και να επιστρέψουν στην ιστορική ονομασία της Χερσονήσου.
Σύμφωνα με την εφημερίδα 'Ιζβέστια' η ιδέα προήλθε από τον βουλευτή του Φιλελευθέρου Δημοκρατικού κόμματος της Ρωσίας, Μιχαήλ Ντεγκτουάρεφ- 8E08; 53BO@52, ο οποίος πρότεινε η χερσόνησος να έχει και ένα δεύτερο όνομα- Ταυρίς. Σύμφωνα με αυτόν, αυτό θα βοηθήσει την αποκατάσταση της
συνέχειας της ιστορίας των διάφορων περιόδων της Κριμαίας. Ο ίδιος τόνισε ότι θα μπορούσε να δοθεί η ονομασία Ταυρίς ή Ταυρίδα και πιστεύει ότι η απόφαση αυτή είναι σύμφωνη με το μήνυμα του προέδρου, ο οποίος την Τρίτη δήλωσε ότι στη Χερσόνησο θα αναγνωριστούν τρεις γλώσσες, η ρωσική, η ουκρανική και αυτή των Τατάρων της Κριμαίας.
Ο βουλευτής της παράταξης «Ενωμένη Ρωσία» στην Κρατική Δούμα, Αλεξέι Τζουράβλεφ, πιστεύει ότι αυτό πρέπει να το αποφασίσουν οι κάτοικοι της Κριμαίας. Ο συμπρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Επιστημόνων της Κριμαίας, Αλεξάντερ Φορμαντσουκ, σημείωσε ότι η ιδέα της επιστροφής της χερσονήσου στην αρχαία ονομασία 'Ταυρίς' συζητείται από καιρό σε καιρό, αλλά ακόμη δεν έχει ωριμάσει. 
Ερείπια από την αρχαία ελληνική πόλη 'Χερσόνησος' στην Ταυρίδα- κοντά στη σημερινή Σεβαστούπολη Ο επικεφαλής των Κοζάκων της Μαύρης Θάλασσας, Ανατόλι Μαριέτε δεν συμφώνησε με τη διπλή ονομασία.
«Δεν χρειαζόμαστε διπλή ονομασία. Απλά πρέπει να μετονομασθεί σε «Ταυρίς». Το Κριμαία είναι ονομασία των Τατάρων και για εμάς είναι ένα σύμβολο σκλαβιάς 300 ετών, όταν οι Τάταροι εισέβαλαν στη ρωσική γη και εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν σε απομακρυσμένα μέρη». Και το ρωσικό κείμενο τελειώνει: «Η αρχαία ονομασία Ταυρίς της σημερινής Κριμαίας, είναι γνωστή από τον 5ο π.Χ. αιώνα. Μετά την κατάκτηση της χερσονήσου από τους Τατάρους- Μογγόλους (B0B0@>-<>=3>;0<8), τον 13ο αιώνα, η παλιά πόλη που έγινε πρωτεύουσα του εμιράτου ονομάστηκε Κιρίμ και με αυτήν την ονομασία έγινε γνωστή ολόκληρη η χερσόνησος.
Το 1783, ενώθηκε με τη ρωσική αυτοκρατορία και ήταν γνωστή ως περιοχή της Ταυρίδας και αργότερα ως 'ταυριανή επαρχία'. Μετά την ήττα του Λευκού κινήματος το 1920, η χερσόνησος της Κριμαίας σχηματίστηκε ως Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία και έγινε μέλος της Σοβιετικής Ένωσης».
πηγή
↧
↧
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!!Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ 38-116 μ.Χ.!!
Επειδή κάποιοι πολύ ισχυροί δεν θέλουν να μαθαίνουμε την Ιστορία ποτέ τα παιδιά μας, δεν διδάσκονται στα σχολεία επί παραδείγματι ότι το 38 μ.X. στην Αλεξάνδρεια, δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων υπήρξαν θύματα εβραϊκής εξεγέρσεως.
Οι εξεγερθέντες μάλιστα δεν πίστευαν ότι τελικά θα τιμωρηθούν γιατί ο αυτοκράτωρ Κλαύδιος ήταν εβραίος από την μητέρα του. Και είχαν δίκαιο.
Οι εβραϊκές κοινότητες, από το 70 μ. Χ. έως το 115 μ. Χ. ανασυντάσσονται, οργανώνονται και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία, δηλαδή μια αδυναμία της Ρώμης, για να πορευθούν προς τα πατρογονικά τους εδάφη.
Ένα τέτοιου είδους κίνημα, απαιτεί ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας της διασποράς, καλλιέργεια, εκ μέρους του ιερατείου, συνωμοτικού κλίματος, πολεμικής αρετής και υψηλού ηθικού, επί σειράν ετών.
Τον χειμώνα του 116 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Τραϊανός τον περνά στα ερείπια της ανατολικής πρωτεύουσάς του, της Αντιοχείας, η οποία τον προηγούμενο χρόνο είχε ισοπεδωθεί από καταστρεπτικό σεισμό. Εκεί, ο αυτοκράτωρ έμαθε ότι οι εβραίοι είχαν εξεγερθεί.
Τα νέα ήταν ότι, οι εβραίοι εξεγερθέντες, στην σημερινή Λιβύη (Κυρηναϊκή), στην Αλεξάνδρεια, στην Κύπρο και στην Μεσοποταμία, ξεσηκώθηκαν εναντίον της Ρώμης,σφάζοντας όμως περίπου 1.000.000 Έλληνες!
Ο Τραϊανός, απεφάσισε να ανασυγκροτηθεί στην Ρώμη αλλά, στις ακτές της Κιλικίας, στην Σελινούντα, απέναντι από την Βόρειο Κύπρο, στις 8 Αυγούστου του 116, πέθανε σε ηλικία 62 ετών. Τον διαδέχθηκε ο ικανότατος και φιλέλληνας Αδριανός.
Εξέγερση και γενοκτονία των Ελλήνων στην Κυρηναϊκή
Το κίνημα των εβραίων είχε ξεκινήσει στην Κυρήνη της Λιβύης όπου οι εξεγερθέντες κατέσφαξαν τον Ελληνικό πληθυσμό, ισοπέδωσαν την πόλη, γκρέμισαν τους Ναούς και έφθασαν μέχρι του σημείου να σκάψουν τον δρόμο που οδηγούσε στο επίνειο της πόλης, την Απολλωνία. Κάποιος υπεσχέθη ότι θα ηγηθεί των εβραίων της Κυρήνης στον δρόμο προς την Σιών... Οι δε εβραίοι της Κυρήνης θα ηγούντο των συμπατριωτών τους της Αιγύπτου. Οι εβραίοι της Μεσοποταμίας θα τους συναντούσαν εκεί... Ιδού η περικοπή.
Τελικά, η εξέγερση κατεστάλη το 118 μ.Χ. Στην Ανατολική Μεσόγειο, την τάξη επέβαλλε ο στρατηγός Μάρκιος Τούρβων, ενώ στην Μεσοποταμία, ήδη ο Λούσιος Κουίετος το είχε επιτύχει αφού και οι δύο επέβαλαν την τιμωρία των λεγεώνων, σφάζοντας δεκάδες χιλιάδες εβραίων, οπωσδήποτε όμως λιγότερους από όσους Έλληνες οι ίδιοι εξόντωσαν.
Σαν αντίδραση στην καταστροφή τους, οι εβραίοι σταμάτησαν να μαθαίνουν στα παιδιά τους Ελληνικά! Για την Κύπρο όμως, η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Η αντιπαλότητα εβραίων-Κυπρίων ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της υποδουλώσεως της Κύπρου στους Ρωμαίους. Ο Κάτων κατέλαβε την Κύπρο το 56 π. Χ. και κυριολεκτικά την καταλεηλάτησε από κάθε είδος πλούτου οδηγώντας τους Κυπρίους σε πλήρη εξαθλίωση.
Σύμμαχοι των Ρωμαίων σ' αυτή την καταπίεση ήταν εβραίοι έμποροι, οι οποίοι, ως υπεργολαβία, ανέλαβαν να εκμεταλλεύονται, για λογαριασμό των Ρωμαίων, τα πλούσια ορυχεία χαλκού και κάθε άλλο πλουτοπαραγωγικό πόρο.
Στα επόμενα χρόνια, και μετά το 70 μ. Χ., ο εβραϊκός πληθυσμός της Κύπρου αυξήθηκε κατά πολύ. Έτσι, υπήρχε αρκετό πλήθος για την εφαρμογή στην Κύπρο των σιωνιστικών σχεδίων. Το 117 μ. Χ. λοιπόν κάποιος εβραίος ονόματι Αρτεμίων ηγήθηκε των εβραίων εξεγερθέντων.
Ο Βυζαντινός ιερομόναχος λόγιος και ιστορικός και μετέπειτα Πατριάρχης (1065-1075) Ιωάννης Ξιφιλίνος, ευτυχώς, διέσωσε το γεγονός ότι οι σφαγιασθέντες στο νησί έφθασαν τις 240.000, αφού από αρχαίες πηγές μόνον ο Δίων ο Κάσιος αναφέρεται στην σφαγή αυτή στο περίφημο έργο του ''ΒΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ''. Πρώτη πηγή.
Δεύτερη πηγή, του περιφήμου Αγγλου ιστορικού Εντουαρντ Γκίμπον (γνωστού ελληνικά ως Γίββων) που έζησε από το 1737 έως 1794, ήτοι κατά την περίοδο του σκλαβωμένου ελληνισμού.
Το κείμενο αυτό ανευρίσκεται στο μνημειώδες έργο του "Ιστορία της Παρακμής και Πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας" και αναφέρεται, ακόμη, στο βιβλίο "Δίκη" ("Trial") του Μπιλ Γκρίμσταντ, υπευθύνου των εκδόσεων "Αρυαν Πρες Ινκορπρέιτεντ, έκδοση 1973, Ουάσιγκτον ΗΠΑ.
"Η ανθρωπότης μένει έκπληκτη από το ρεσιτάλ (σε τρεις πράξεις) των φοβερών κακουργημάτων των Εβραίων, εναντίον των ανυποψιάστων, γηγενών Ελλήνων, οι οποίοι τους θεωρούσαν φίλους.
Οι Εβραίοι πρόδωσαν αυτή τη φιλία και έσφαξαν 220.000 Έλληνες στην Κυρηναϊκή και κατακρεούργησαν 240.000 Έλληνες στην Κύπρο, καθώς και μέγα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στην Αίγυπτο.
Πολλοί των θυμάτων Ελλήνων, επριονίσθησαν στα δύο από τους Εβραίους σύμφωνα με την παράδοσή τους, ότι ο Δαυίδ επεκύρωσε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσεως με το παράδειγμά του.
Κατά τις σφαγές αυτές των Ελλήνων, οι Εβραίοι κατεβρόχθιζαν τις σάρκες των νεκρών, έπιναν το αίμα τους και κατέστρεφαν τα εντόσθια!..."
Αυτά, όσο κι αν φαίνονται απίστευτα, υποβολιμαία ή υπερβολικά, γράφονται από έναν εκ των μεγαλυτέρων ιστορικών συγγραφέων του παρελθόντος που δεν μπορεί να καταστεί ύποπτος "αντισημιτισμού" (στην εποχή του τουλάχιστον), ούτε να κατηγορηθεί για έλλειψη σοβαρότητος, αφού τα έργα του ήταν, είναι και θα είναι μία εκ των σοβαροτέρων πηγών της Αρχαιότητας. (Αυτά από τις ιστορικές πηγές)
Κάτι ήξερε ο Κολοκοτρώνης σφάζοντας 5.000 Εβραίους!
↧
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η "ΠΑΝΑΓΙΑ"Η ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΣΑ!!ΤΟ "ΘΕΪΚΟ"ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΔΩ!!
Πρόκειται για αυτήν την φορητή εικόνα που παρουσιάζει την Εβραία "Παναγία" σε κατάσταση εγκυμοσύνης, όταν δηλαδή κυοφορούσε τον Ιησού.Ακόμα δεν ξέρουμε ποιος είναι ο πατέρας του Ιησού ο Κρίνος ,ο Γιαχβέ ,ο Ιωσήφ 'η μήπως ο ίδιος ο Ιησούς διότι σύμφωνα με το Χριστιανικό δόγμα πατέρας και υιός είναι το ....ίδιο πρόσωπο!!ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ Η ΜΑΡΙΑΜ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ www.dogma.g
↧
ΑΙΜΟΜΙΞΙΕΣ,ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΙΕΣ,ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΟΡΓΙΑ &ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!
Δολοφονίες, αιμομιξία, σεξουαλικά όργια, συνωμοσίες, φιλοδοξίες και πόλεμος. Ήταν όλα μέρος της καθημερινότητας του πιο ιερού άντρα του κόσμου, του Πάπα Αλέξανδρου Στ'. Προτού εκλεγεί Πάπας, το όνομά του ήταν Ροδρίγο Βοργία. Η οικογένεια Βοργία ήταν αδίστακτη, χρησιμοποιούσε κάθε αθέμιτο μέσο και προστάτευε τα μέλη της. Με σύγχρονους όρους μπορεί να χαρακτηριστεί η πρώτη «μαφιόζικη» οικογένεια. Οι Βοργίες είχαν καταγωγή από την Καταλονία της Ισπανίας και ποτέ δεν κατάφεραν να αποτινάξουν το στίγμα του ξένου, παρά τις υψηλές θέσεις που κατέλαβαν. Ο Ροδρίγο ήταν ανιψιός του Πάπα Κάλλιστου Γ' και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τους συγγενικούς δεσμούς. Σε ηλικία 20 ετών έγινε ο νεότερος Αρχιεπίσκοπος, στα 24 έγινε Καρδινάλιος και ένα χρόνο μετά, έφτασε στο αμέσως υψηλότερο αξίωμα πριν από τον Πάπα, αυτό του «consigliere». Το μόνο που τον χώριζε από την απόλυτη εξουσία ήταν ο θάνατος του Πάπα Ινοκέντιου Η'. Στις 11 Αυγούστου του 1492, σε ηλικία 61 ετών, ο Ροδρίγο Βοργία εκλέχθηκε Πάπας, με το όνομα Αλέξανδρος Στ'. Η εκλογή του «αγοράστηκε» ακριβά, όπως ίσχυε με τις περισσότερες θέσεις στο Βατικανό.... Κανονικά οι καθολικοί ιερείς δεν επιτρέπεται να παντρεύονται και φυσικά ορκίζονται αιώνια αγαμία. Όμως η αγάπη του Πάπα Αλέξανδρου Στ' για το γυναικείο φύλο ήταν ξακουστή.... Είχε αμέτρητες ερωμένες ως Καρδινάλιος, γεγονός που η εκκλησία παρέβλεπε μιας και δεν ήταν ο μοναδικός ιερωμένος που συμμετείχε σε «ανήθικες» πράξεις. Η μεγάλη αδυναμία του ήταν τα παιδιά που απέκτησε απ' την μακροχρόνια σχέση του με την πανέμορφη Βανότσα Ντε Κατάνι. Τα παιδιά ήταν ο Ιωάννης, ο Καίσαρας, η Λουκρητία και ο Γοδεφρείδος. Στη γενικότερη πτώση αξιών της δυτικής κοινωνίας, ήταν σχετικά αποδεκτό για ένα Καρδινάλιο να έχει νόθα παιδιά, αλλά ως Πάπας δεν μπορούσε να έχει νόμιμους απογόνους. Ο Ροδρίγο αδιαφόρησε για τους κανονισμούς και όχι μόνο νομιμοποίησε τα παιδιά του, αλλά απαιτούσε να κατοικούν όλοι μαζί στο Βατικανό. Ήταν ένα τεράστιο σκάνδαλο που μόνο ένας ικανός δολοπλόκος μπορούσε να αντέξει χωρίς να χάσει την εξουσία του.... Η Δυναστεία των Βοργία Απ' τη στιγμή που έγινε πάπας ήθελε να εξασφαλίσει τα παιδιά του. Στόχος του ήταν να ιδρύσει τη δυναστεία των Βοργία. Ως ιεράρχης δε μπορούσε να μεταβιβάσει παπική περιουσία και εδάφη στα παιδιά του. Γι' αυτό λειτούργησε ως κοσμικός άρχοντας και χρησιμοποίησε τα παιδιά του για να κλείσει συμμαχίες. Ο πρωτότοκος γιος του, Ιωάννης, έγινε Δούκας της Γάνδιας μέσω γάμου. Ο γιος του Καίσαρας χειροτονήθηκε Καρδινάλιος και ο Ροδρίγο φιλοδοξούσε να τον κάνει Πάπα. Η πανέμορφη και αχόρταγη Λουκρητία θα γινόταν το πιο πολύτιμο πιόνι στα χέρια του πατέρα της.... Τα «παπικά» όργια Ο Πάπας οργάνωνε τακτικά μεγαλοπρεπείς γιορτές, όπου δεκάδες ιερόδουλες εξυπηρετούσαν τους καλεσμένους στο Βατικανό. Μία νύχτα, πέταξε στο πάτωμα κάστανα και 50 γυμνές κοπέλες τα κυνηγούσαν στα γόνατά τους. Όποια έβρισκε τα περισσότερα, θα βραβευόταν με πλουσιοπάροχα δώρα. Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν και τα παιδιά του, με τον Ιωάννη να έχει την πρωτοκαθεδρία. Ο πρωτότοκος γιος του Πάπα είχε κληρονομήσει τα σεξουαλικά γούστα του πατέρα του και μπορούσε να τα ξετυλίξει χωρίς το «βραχνά» της καθολικής εκκλησίας. Βίαιος, γυναικάς και συχνά μεθυσμένος, ο Ιωάννης, προκαλούσε την αντιπάθεια στο Βατικανό και δεν τον εκτιμούσαν ούτε καν τα αδέρφια του. Φημολογείται ότι βίασε τη σύζυγο του Γοδεφρείδου, Σάντσα, η οποία διατηρούσε στενές σχέσεις και με τον άλλο αδερφό, τον Καίσαρα.... Η δολοφονία του άσωτου υιού Μία νύχτα το 1497, ο Ιωάννης και ο αδερφός του Καίσαρας, πήραν τα άλογά τους και χωρίς καμία συνοδεία, πήγαν βόλτα στη Ρώμη. Επέστρεψε μόνο ο Καίσαρας και μετά από μερικές μέρες, το κατακρεουργημένο πτώμα του Ιωάννη έπλεε στον ποταμό Τίβερη. Το μυστήριο της δολοφονίας του δεν εξιχνιάστηκε ποτέ, αλλά ο κόσμος κατηγόρησε τον Καίσαρα που σιχαινόταν το αξίωμα του Καρδιναλίου και ήθελε να πάρει τη θέση του αδερφού του, ως κοσμικού άρχοντα. Οι Βοργίες είχαν τόσο κακή φήμη, που όλοι πίστεψαν ότι το πιο πιθανόν είναι ότι τον σκότωσε ο αδελφός του!... Η αιμομιξία στην παπική οικογένεια Σύμφωνα με το μύθο που περιέβαλλε την οικογένεια των Βοργίων, η πανέμορφη κόρη του Πάπα, Λουκρητία, είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα της. Το 1491, η μόλις 13χρονη Λουκρητία παντρεύτηκε τον Τζιοβάνι Σφόρτζα, που ήταν μέλος της πανίσχυρης οικογένειας που διοικούσε το Μιλάνο. Ο γάμος εξυπηρετούσε ένα και μόνο σκοπό: τη συμμαχία του Μιλάνου με το Βατικανό, για να ανακοπεί η κάθοδος των Γάλλων προς την Ιταλία.... Η ένωση κράτησε μόλις δύο μήνες, γιατί οι Σφόρτζα συνεργάστηκαν με τους Γάλλους και αυτομάτως έχασαν την αξία τους για τον Πάπα. Ο γάμος διαλύθηκε. Η δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε για να ακυρωθεί ήταν ότι ο Τζιοβάνι ήταν ανίκανος να τελέσει τα συζυγικά του καθήκοντα.... Ο Τζιοβάνι εξαγριώθηκε και για να αποδείξει ότι ο Πάπας ψευδόταν, εκτέλεσε τα «καθήκοντά» του με έξι ιερόδουλες μπροστά σε ολόκληρη την αυλή του. Για να ολοκληρώσει την εκδίκησή του, διέδωσε την εξής φήμη: ο λόγος που ο Πάπας πήρε πίσω την Λουκρητία ήταν γιατί ήθελε να την έχει κοντά του, για να ικανοποιεί τις άρρωστες αιμομικτικές του ορέξεις.... Η φήμη της αιμομιξίας, όπως και η φήμη της αδελφοκτονίας, έγινε αμέσως πιστευτή από το λαό που θεωρούσε τους Βοργίες διεστραμμένους και ανήθικους. Στη συνέχεια, η ιστορία εμπλουτίστηκε με την Λουκρητία να παρέχει αντίστοιχες υπηρεσίες και στον αδερφό της, Καίσαρα. Όταν ο Καίσαρας δολοφόνησε αναίτια το δεύτερο σύζυγο της Λουκρητίας, ο κόσμος το εξέλαβε ως επιβεβαίωση της ιστορίας. Εκτός από αιμομιξία, τη Λουκρητία συνόδευαν κατηγορίες για μαγεία και για δολοφονίες.... Σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι κύρια αιτία για τις φήμες που ακολουθούσαν την Λουκρητία, ήταν η οργή των καρδινάλιων για τις εξουσίες της. Ο Ροδρίγο εκτιμούσε τόσο πολύ το μυαλό και τις ικανότητες της Λουκρητίας, που την άφηνε να διοικεί τους Καρδινάλιους, όταν αυτός απουσίαζε. Οι ιεράρχες όπως είναι φυσικό δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι ένα 20χρονο κορίτσι ασκούσε εξουσία πάνω τους και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να την υπονομεύσουν. Έτσι οι υπερασπιστές της υποστηρίζουν ότι τη συκοφαντούσαν με απίστευτες σεξουαλικές ιστορίες.... Το όνειρο του Πάπα για τη δημιουργία της δυναστείας άρχισε να πραγματοποιείται το 1498, όταν επέτρεψε στο γιο του Καίσαρα να εγκαταλείψει το Βατικανό και να εκστρατεύσει εναντίον των βασιλείων της Ιταλίας. Η πρώτη μαφιόζικη οικογένεια της Ιταλίας είχε σκοπό να δημιουργήσει τη δική της αυτοκρατορία, την οποία θα ονόμαζε «Ρωμανία»....
πηγή mixanitouxronou.gr - See more at: http://www.hellas-now.com/2014/03/blog-post_9839.html#more
↧
↧
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ??ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΕΝΑΣ ΡΩΜΙΟΣ?
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ??ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ, ΕΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ??ΔΥΟ ΤΙΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ Ή Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ(ΤΟ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ) "Η ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!!ΤΟΣΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΔΕΝ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΤΕ??ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ??ΤΕΛΙΚΑ ΟΣΟ ΥΠΗΡΞΕ Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ ΤΟΣΟ ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΙ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ!!
↧
Ο ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΛΕΦΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΜΑΤΟΛΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΟ 1805!!
Ο αφορισμός των Κλεφτών και των Αρματολών της Πελοποννήσου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1805
Στις αρχές του 1800, ο επαναστατικός αναβρασμός που επικρατούσε στα Βαλκάνια για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, αποτελούσε έναν διαρκή πονοκέφαλο για τους Τούρκους. Στον ελλαδικό χώρο, οι Κλέφτες και οι Αρματολοί, που ενώ αρχικά δρούσαν για ιδιοτελείς σκοπούς, άρχισαν να οργανώνονται και έμελλε να αποτελέσουν κατά την Επανάσταση του 1821 τον βασικό στρατιωτικό κορμό των επαναστατημένων ραγιάδων. Γι" αυτό και μετά την απελευθέρωση, η αναφορά στους Κλέφτες δεν είχε αρνητική σημασία. Κλέφτες και Αρματολοί ήταν, ηρωικές μορφές του Αγώνα, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Αθανάσιος Διάκος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, κ.ά.
Το 1805, το ανέκαθεν πιστό σκυλί του Σουλτάνου, ο πατριάρχης και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Καλλίνικος Ε', εξέδωσε μια αφοριστική εγκύκλιο που αφορούσε τους Κλέφτες της Πελοποννήσου. Τα πραγματικά κίνητρα, δεν ήταν η διατήρηση της «έννομης τάξης», όπως διαφαίνεται από το πατριαρχικό κείμενο, αλλά η υποψία-ανησυχία του Σουλτάνου πως οι Κλέφτες και οι Αρματολοί στρατολογούνταν από τους Ρώσους. Θέλησε έτσι να διαφυλάξει τα νώτα του διώκοντάς τους πριν οργανωθούν. Τον ρόλο του εντολοδόχου, ανέλαβε -για μια ακόμη φορά- το Πατριαρχείο, το οποίο η Πύλη είχε ορίσει ως τσοπανόσκυλο επί του «ποιμνίου» που αποτελούσαν οι χριστιανοί ραγιάδες και δη οι «Ρωμιοί».
Ο Καλλίνικος Ε', δείχνοντας μεγάλη «φιλοτιμία», σπεύδει εκ μέρους της «κραταιοτάτης βασιλείας, και του υψηλού δοβλετίου» (όχι για για πρώτη φορά, όπως διαπιστώνεται κι απ" το κείμενο [«Πολλούς υψηλούς προσκυνητούς ορισμούς και υψηλά φερμάνια εξαπέστειλα κατά διαφόρους καιρούς»]), να καλέσει τις άρχουσες τάξεις της Πελοποννήσου να προνοήσουν «διά την ησυχίαν και καλήν κατάστασιν όλων των υπηκόων και πιστών ραγιάδων», τηρώντας «απαρασάλευτα όσα προστάζενται» με «μεγάλην δουλικήν κλίσιν και να «εμποδίζουν με κάθε τρόπον και με όλην τους την δύναμιν κάθε κίνημα». Για τον σκοπό αυτό, καλούνται «χωρίς αργοπορίαν να πιάνωσι τους τοιούτους κλέπτας και να τους δίδωσι εις τον βοϊδόνδαν και ζαπίτην και εις τους αγιάννηδες, από τους οποίους να αποστέλλωνται εις τον μόρα βαλή πασιά εφέντη μας, δια να λάβωσι κατά νόμους τα επίχειρα της κακίας των». Σε περίπτωση δε, που δεν καταφέρουν να καταλαγιάσουν τον «δικαιότατον θυμόν του φιλόπτωχου, φιλοδίκαιου, υψηλού δοβλετίου», ο Καλλίνικος, φροντίζει να προειδοποιήσει πως η αγνόηση ή παρέκκλιση από την«υψηλήν απόφασιν και προσταγήν», θα επιφέρει «χαλεπώτατα παιδευτήρια» ακόμη και τον «πικρόν θάνατον της ζωής» τους.
Το «καταπληκτικό» με τον Καλλίνικο, είναι ότι την ίδια στιγμή που καλεί τους πρόκριτους, κοτσμπάσηδες, ιερείς κ.ά. να συλλαμβάνουν και να καταδίδουν τους Κλέφτες, εμμέσως πλην σαφώς κατακρίνει και τους ίδιους επειδή κατατυραννούν και βασανίζουν τους «πτωχούς ραγιάδες με παράνομα και άδικα χαράτζια και παρσίματα» Πέραν όμως των συνεπειών που θα έχει η μη εφαρμογή του σουλτανικού φιρμανίου, ο Καλλίνικος, σαν καλός «χριστιανός» και «ποιμήν», διαβεβαιώνει πως ο «αντιχριστιανικός» βίος τους θα επιφέρει και την μήνη της Εκκλησίας και θα είναι «κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι και πάσαις ταις πατριαρχικαίς και συνοδικαίς αραίς υπεύθυνοι και ένοχοι του πυρός της γεένης, και τω αιωνίω αναθέματι υπόδικοι». Δεν παραλείπει πάντως να κλείσει την «φιλόστοργη» και γεμάτη χριστιανικό «ήθος» επιστολή, με ένα χριστιανικότατον «η δε του Θεού χάρις είη μεθ" υμών» ...
Θεοφιλέστατε αρχιεπίσκοπε Δημητζάνης, εν αγίω πνεύματι αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών μετριότητος, κυρ Φιλόθεε, και εντιμότατοι κληρικοί, ευλαβέστατοι ιερείς και τίμιοι προεστώτες και δημογέροντες και κοτζαμπασίδες και πρόκριτοι και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι χριστιανοί της επαρχίας ταύτης, τέκνα εν κυρίω ημών αγαπητά χάρις είη υμίν και ειρήνη παρά Θεού.
H κραταιοτάτη και ευεργετικωτάτη εις ημάς βασιλεία, το δικαιότατον και πολυχρονιώτατον δοβλέτι, με το να προνοήται πάντοτε διά την ησυχίαν και καλήν κατάστασιν όλων των υπηκόων και πιστών ραγιάδων, όπου είναι υποκείμενοι εις την βασιλικήν του επικράτειαν και με το να επαγρυπνή και προστάζη με πάσαν δύναμιν όλους τους ηγεμόνας και κυβερνήτας, όπου ευρίσκονται εις κάθε χώραν και τόπον διά να έχουν μεγάλην επιστασίαν και προσοχήν εις εκείνα, οπόσα αρμόζουν εις εξολόθρευσιν και τέλειον αφανισμόν των κακοποιών ανθρώπων και εις εκείνα όπου συγχύζουσι και προξενούν ταραχήν εις την κοινήν και την κατά μέρος ασφάλειαν, εις τους πολλούς δηλαδή και εις τον καθ" έναν ξεχωριστά. Πολλούς υψηλούς προσκυνητούς ορισμούς και υψηλά φερμάνια εξαπέστειλα κατά διαφόρους καιρούς και ηγεμονικάς εξουσίας και εφανέρωναν εις τους κατά καιρόν υψηλοτάτους μόρα βαλήδες, την υψηλήν αυτής βούλησιν και θέλησιν ως πατρικήν και περιείχον τας νέας και κατά πολλά γνωστικωτάτας διατάξεις και προσταγάς, των οποίων υψηλών προσταγών, η κατά το γράμμα ενεργητική πράξις και η από μέρους όλων ημών των υπηκόων χρεωστουμένη διαφύλαξις, χωρίς αμφιβολίαν συμφέρει διά την καλήν κατάστασιν και ησυχίαν όλων εκείνων όπου κατοικούν εις τον Μωρέα· και δια την αποφυγήν της δεινής τιμωρίας και παιδεύσεως, τας οποίας είναι απαραίτητον να πάθωσι και δοκιμάσωσιν, όσοι από εσάς φέρονται εναντίοι της υψηλής προσταγής από κακοπροαίρετον γνώμη τους. Πολλές φορές και ημείς με υψηλήν προσκυνητήν προσταγήν εγράψαμεν και εις την αρχιερωσύνην σου και εις τους λοιπούς συναδέλφους αρχιερείς του Μωρέως και εις άλλους κατά τόπους προεστώτας και ηγουμένους, όπου είναι του κλήρου και της τάξεώς μας. Καθώς ομοίως εγράψαμεν και εις τους κοτζαμπασίδες, δημογέροντας προεστώτας και λοιπούς κατοικούντας εις τον Μωρέα φανερώνοντας εις όλους τους πατρικώς και εκκλησιαστικώς τα πρέποντα εις εσάς και τα συμφέροντα, παρακινούντες σας όλους εις το να έχετε μεγάλην προσοχήν, να φυλάττετε απαρασάλευτα όσα προστάζεσθε με κάθε ομόνοιαν και με μεγάλην δουλικήν κλίσιν και να εμποδίζετε με κάθε τρόπον και με όλην σας την δύναμιν κάθε κίνημα, όπου είναι εναντίον εις τας βασιλικάς προσκυνητάς προσταγάς και ως αίτιον κάθε παιδεύσεως και πικράς τιμωρίας εις εκείνους όπου αποτολμούν να ευγούν από τα όριά τους.
Και κατά το παρόν με το να εβεβαιώθη η κραταιοτάτη βασιλεία, και το υψηλόν δοβλέτι, ότι πολλοί κακοποιοί κλέπται από τους ιδίους Μωραΐτας, παραφυλάττουν εις ταις στράταις και σκοτώνουν κρυφίως και με απάτην τους διαβάτας και άλλοι πάλιν αυθαδώς με όπλα και άρματα αντιστέκονται μετά των σεϊμένιδων. Από το άλλο μέρος πολλοί από τούς κοτζαμπασίδες και δημογέροντες (χωρίς να έχετε είδησιν εσείς οι ιερωμένοι, ως είμεθα βέβαιοι) με μίαν πρόφασιν, ότι εις τον τάδε καζάν εφάνησαν κλέπται και εσκότωσαν τον τάδε διαβάτην και ακολούθως διά να ταιριαχθώσιν εδόθησαν τόσα άσπρα και άλλοτε πάλι λέγουν ότι οι κλέπται έπιασαν τον τάδε άνθρωπον εις την στράταν και τον επήραν σκλάβον και διά την αξαγοράν του εδόθησαν τόσα άσπρα και με αυτάς τας αιτίας χαρατζώνουσι με πλήθος ασπρών τους πτωχούς ραγιάδες, χωρίς έλεος και καμμίαν συνείδησιν και κερδίζουν άσπρα ασεβώς και παρανόμως και κάμουσι τον εαυτόν τους όμοιον με τούς κακοτρόπους κλέπτας και διά να είπωμεν καλύτερα, χειρότερον από αυτούς, και νομίζουσιν ένα τυχερόν εύρημα, το να είναι οι κλέπται, διά τα εδικά τους τέλη και κέρδη, και ακολούθως όχι ότι δεν συμβοηθούσιν, αλλά και εκ του εναντίον κρυφίως και με τρόπους πλαγίους και μυστικούς γίνονται εμπόδιον εις την καταστροφήν και αφανισμόν αυτών των κακοποιών κλεπτών. Και επειδή κάθε πρόφασις και αιτία είναι αβέβαιος και ανεμπίστευτος, ότι δεν έχουν καμμίαν μετοχήν με τους κλέπτας οι Μωραΐταις, ωσάν όπου ο Μωρέας από όλα τα μέρη κατά την φυσικήν κατάστασιν είναι περιτρυγισμένος με θάλασσαν και διατρέφει πάντοτε τούς ιδίους Μωραΐτας και με ευκολίαν φυλάττεται σίγουρα από κάθε διάφορον εμβασίαν των κακοποιών αυτών από τα έξω μέρη και το περισσότερον, όπου έχει και διωρισμένους διά περισσοτέραν φύλαξιν τόσους και τόσους μπελουκμπασάδες, τζερβετζίδες και άλλους καπομπασίδες εις κάθε πολιτείαν και χωρίον.
Δι" αυτάς λοιπόν τας προφάσεις και τα κάτω όπου ακολουθούν, ωργίσθη και άναψε τον δικαιότατον θυμόν το φιλόπτωχον, φιλοδίκαιον, υψηλόν δοβλέτι και ήθελε κάμη ευθύς τώρα την ολοϋστερινήν βαρυτάτην παίδευσιν εις εκείνους όπου ετόλμησαν να κάμουν τα τοιαύτα, αν ίσως ο φιλάνθρωπος και φιλυπήκοος στοχασμός του κραταιοτάτου και πολυχρονίου δοβλετίου, δεν ήθελεν εμποδίση και δυσκολεύση αυτήν την ογλήγωρον επιχείρησιν και ώστε να σταλώσι προτήτερα βασιλικαί υψηλαί προσταγαί και νέα νιζάμια, όπου ημπορούν να μεταβάλουν και σωφρονίσουν τους τοιούτους κακοποιούς αυτούς. Λοιπόν κατά την σφοδράν εις ημάς γενομένην υψηλήν προσταγήν, φανερώνομεν εις όλους σας τους Μωραΐτας ιερωμένους και λαϊκούς, την υψηλήν αυτήν βουλήν και θέλησιν, κατά τον τρόπον όπου εφεξής κατά πλάτος σημειώνομεν με τας παρούσας εκκλησιαστικάς επιστολάς εις όλους σας, γράφομεν δε και τη αρχιερωσύνη σου και εις τους προεστώτας της επαρχίας σου και δημογέροντας και κοτζαμπασίδες, φανερώνοντας ότι εξεδόθη νέον προσκυνητόν καί φοβερόν βασιλικόν φερμάνι και εστάλη προς τον υψηλότατον μόρα βαλή πασιά εφέντη μας και προστάζει εις το να βάλη εις κάθε σύστασιν και πράξιν με τον πλέον σιγουρότερον και ακινδυνότερον τρόπον εκείνους τους πρώτους υψηλούς ορισμούς, νέας βασιλικάς προσταγάς και αποφάσεις διά περισσοτέραν αύξησιν καθώς αναφέρει το υψηλόν φερμάνι εις Τούρκους και ραγιάδες, όθεν διά μεν τους Τούρκους έχουσι χρέος να φροντίζωσιν οι αγιάννηδες καί βοϊβοντάδες, καθώς θέλετε βεβαιωθή από το υψηλόν φερμάνι του πολυχρονεμένου βασιλέως μας, όπου έχει να διαβασθή εις Τριπολιτζάν εις το υψηλόν τζιβάνι, όπου να το ακούσουν όλοι και όσα ονομαστί φανερώνει διά τους ραγιάδες. Ιδού κεφαλαιωδώς καταγράφομεν εις την παρούσαν ημών επιστολήν και ακούσατε.
α) Κεφάλαιον προστάζει ότι εις όποιον χωρίον ή τζιφλίκι ευθύς όπου φανώσιν οι κλέπται, οι προεστώτες και δημογέροντες εκείνων των χωρίων φανερώνοντες εις τους κοτζαμπασίδες του καζά εκεί όπου υποτάσσονται τα χωρία και τζιφλίκια έχουσι χρέος οι κοτζαμπασίδες χωρίς αργοπορίαν να πιάνωσι τους τοιούτους κλέπτας και να τους δίδωσι εις τον βοϊδόνδαν και ζαπίτην και εις τους αγιάννηδες, από τους οποίους να αποστέλλωνται εις τον μόρα βαλή πασιά εφέντη μας, δια να λάβωσι κατά νόμους τα επίχειρα της κακίας των. Ανίσως δε οι ρηθέντες προεστώτες και δημογέροντες του χωρίου και τζιφλικίου ή οι κοτζαμπασίδες των καζάδων από αμέλειάν των, ήθελε φανώσιν εναντίοι εις την υψηλήν βασιλικήν προσταγήν, παραβλέποντες, τους τοιούτους κακοποιούς κλέπτας, αφ" ου δοκιμάσωσι βαρυτάτην και μεγάλην ζημίαν εις άσπρα θέλει θανατωθώσι με σταυρόν και πικρόν θάνατον διά να γίνουν και παράδειγμα εις όλους.
β) Όλοι οι κοτζαμπασίδες του καθ" ενός καζά έχουσι χρέος να βάλωσιν όλους τους ευρισκομένους ραγιάδες εις τα χωρία και τζιφλίκια εις τους αναμεταξύ των κεφιλεμέδες, ώστε όπου να υπόσχεται ο ένας διά τον άλλον, και από τους κοτζαμπασίδες να πέρνωνται ιδιοχείρως γεγραμμένοι κεφιλεμέδες και να απερνούν εις το σιγκίλι του ιερού μεχκαμέ της Τριπολιτζάς. γ) Το εναντίον δε μεταξύ εις αυτούς τους κεφιλεμέδες, όποιος από τους ραγιάδες ήθελε φανή κλέπτης και κακοποιός, ο μητροπολίτης εκείνος όπου ορίζει τον καζάν εκείνον, από τον οποίον ευγένουν οι κλέπται, θέλει αποδιωχθή από την επαρχία του, με απόφασιν κατά το παλαιόν υψηλόν φερμάνι, ότι να μην πέρνη ποτέ άλλην επαρχίαν. δ) Κατά τον κεφιλεμέ οπού ήθελε γένη, όποιος από τους ραγιάδες ήθελε σκοτώση κανένα άπταιστον οι πρώτοι κοζαμπασίδες του καζαπά εκείνου ή του χωρίου ή τζιφλικίου, οπού ήθελε γένη ο φόνος, έχουσι χρέος να παραστήσωσι τον φονέα, παραδίδοντές τον εις τον βοϊβόνδα καί αγιάννηδες, από τους οποίους να στέλλεται ο φονεύς με ιλάμι της ιεράς κρίσεως εις τον υψηλότατον πασιά εφέντη μας. ε) Τα πράγματα και υπάρχοντα του φονέως με ιζίνι της ιεράς κρίσεως, να πωλώνται και να δίδωνται εις τούς κληρονόμους του σκοτωμένου, αν ίσως και ο φονεύς εκείνος δεν ήθελε έχη πράγματα και μούλκια, πρέπει εκείνοι οπού ευρίσκονται εις τον καζάν εκείνου ή εις το χωρίον ή εις το τζιφλίκι, εις το όποιον έγινε ο φόνος διά δυσώπησιν και ανάπαυσιν των κληρονόμων του φονευθέντος θέλει αποδοθή και η τιμή του αίματος και να δίδουν και υπόσχεσιν ότι ανίσως και ο φονεύς εκείνος ήθελε φύγη να μη γυρίση εις το εξής πώποτε οπίσω εις τον καζάν εκείνον ή εις το χωρίον ή εις το τζιφλίκιον. Καισαρείας Φιλόθεος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Κυζίκου Ιωακείμ και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Θεσσαλονίκης Γεράσιμος και εν Χριστώ αδελφός και εύχέτης Βερροίας Χρύσανθος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Προϊλάβου Παρθένιος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Παλαιών Πατρών Μακάριος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Ηρακλείας Μελέτιος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Νικομηδείας Αθανάσιος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Προύσσης Άνθιμος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Αγκύρας Ιωαννίκιος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Ξάνθης Ναθαναήλ και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης Μυτιλήνης Ιερεμίας και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Αυταί είναι αι υψηλαί βασιλικαί γενόμεναι προσταγαί εις όλους τους πιστούς ραγιάδες, τας όποίας θέλω βεβαιωθή το περισσότερον, οπόταν με υψηλήν προσταγήν του υψηλοτάτου μόρα βαλή εφέντη μας, θέλει συναχθήτε εις Τριπολιτζάν όλοι οι μητροπολίται και επίσκοποι του Μωρέως, μαζί με τους κοτζαμπασίδες προεστούς και δημογέροντας, και θέλετε παραλάβη την παρούσαν ημών πατριαρχικήν επιστολήν καθώς θέλει ακούσετε και τας υψηλάς προσταγάς διά το καθολικόν και κοινόν νιζάμι, οπού θέλουν αποφασισθή από του υψηλοτάτου αφέντου μας χωρίς καμμίαν αργοπορίαν. Όθεν επειδή και είναι προσταγή απαραίτητος να λάβουν τέλος και να φυλάττωνται ακριβώς αυτά τα βασιλικά νιζάμια, και επειδή φοβερίζονται φοβεραί παιδεύσεις και πικρότατοι θάνατοι εις εκείνους οπού εναντιούμενοι ήθελε φανώσιν υπόδικοι, παρακινούμενοι εις τούτο είτε από αμέλειαν είτε από πονηράν γνώμην, διά τούτο άμα εκκλησιαστικώς και πατρικώς προλαμβάνοντες φανερώνομεν εις όλους σας τα ίδια συμβουλεύοντάς σας όλους περισσότερον την μεταξύ σας σύμφωνον ομογνωμίαν και ειρήνην, ωσάν οπού είναι αιτία και αρχή διά την καλήν τελείωσιν των νέων αυτών βασιλικών προσταγών για την ησυχίαν και ασφάλειαν όλης της κοινότητος, διά το οποίον και βεβαιωθέντες, την δυνατήν βασιλικήν απόφασιν το σταθερόν και αμετάτρεπτον διά την τελείωσιν, το όγληγωρον διά την ενέργειαν και την πράξιν και τον βαρύτατον και μεγάλον βασιλικόν θυμόν.
Προσέχετε ακριβώς με όλην σας τη δύναμιν και φυλάττετε απαρασάλευτα τα όσα προστάζεσθε με υψηλήν απόφασιν και προσταγήν και είναι χρέος απαραίτητον εις όλους, διότι η προσταγή είναι βασιλική και υψηλή και οπόταν η δικαιοσύνη έχη θεμέλιον και συμφέρον διά την ασφάλειαν και ησυχίαν εις όλην την κοινότητα και εις την μερικήν των ραγιάδων, τότε περισσότερον έχετε χρέος να λαμβάνετε περισσότερον ζήλον, και με καλήν συνείδησιν να τελειώνετε τας βασιλικάς προσταγάς, και με τα έργα εμπράκτως έχοντες αυτά πάντοτε εις τον νουν σας· ανίσως όμως (το οποίον άμποτε να μην ήθελε γίνη) και κάμνοντες τα εναντία, ήθελεν αντιστέκεσθε εις τα υψηλά φερμάνια και εναντιήσθε θέλει κατακριθήτε ως παρήκοοι, και οι μεν λαϊκοί, αφ" ου δοκιμάσετε τα χαλεπώτατα παιδευτήρια θέλει λάβετε και πικρόν θάνατον της ζωής σας, οι δε ιερωμένοι θέλετε χάσετε το εκκλησιαστικόν σας αξίωμα, και η αρχιερωσύνη σου αποδειωχθής παντοτινά από την επαρχίαν σου και από κάθε εκκλησιαστικόν αξίωμα. Προσέχετε λοιπόν μήπως και κατά συνήθειαν ή αψηφησίαν νομίζοντες τας φοβεράς ταύτας γραφομένας υψηλάς προσταγάς, ήθελε καταφρονήσετε το πλέον παραμικρότερον, σηκώνοντες εναντίον του εαυτού σας τον βασιλικόν θυμόν και αγανάκτησιν, οπού προξενεί τα πολυστένακτα δάκρυα, και δε θέλει εύρητε κανένα βοηθόν, μήτε καμμίαν άλλην ωφέλειαν από την ανωφελή μετάνοιάν σας.
Διά την ησυχίαν και καλήν κατάστασιν όλου του Μορέως, έγινεν αυτό το θεοφώτιστον νιζάμι, και αποβλέπει εις την ασφάλειαν και ησυχίαν όλης της κοινότητος· διά τούτο είναι ακόλουθον με ιδίαν σας προθυμίαν και αυτοθέλητον προαίρεσιν, και με όλην σας την δύναμιν, να προσπαθήσετε διά την ακριβεστάτην διαφύλαξιν των προσταζομένων, διά να μένετε ελεύθεροι πάσης βλάβης των κακοποιών ανθρώπων, και θέλετε εύρητε εις το εξής τα βασιλικά ελέη, οπού να τρέχωσιν εις εσάς πλούσια και αδιάλειπτα· ανίσως όμως, καθένας από σας διά την πλεονεξίαν του διά να ωφελή τον εαυτόν του, κατατυραννή ασεβώς και βασανίζη τους πτωχούς ραγιάδες με παράνομα και άδικα χαράτζια και παρσίματα, και νομίζει ένα τυχηρόν εύρημα διά τα χωριστά άλλα τέλη το να ευρίσκωνται κακοποιοί εις αυτήν την λησταρχικήν ζωήν, και χαίρονται εις τα φονικά, και προδίδουν τους ανθρώπους διά να σκοτώνωνται, ούτος θέλει πέση εις τας πολιτικάς παιδείας και εις τας εκκλησιαστικάς ημών κατάρας και αφορισμούς καθώς και συνοδικώς γράφοντες αποφαινόμεθα εναντίον εις τους τοιούτους, ότι όταν εις το εξής δεν ήθελε κάμωσι με προθυμίαν και μεγάλην υπομονήν, κατά τας σταλείσας υψηλάς βασιλικάς προσταγάς και φερμάνια και δεν ήθελε παύσωσιν από τας τοιαύτας ασυγχώρητους κακίας και πονηρίας, υπάρχωσιν αφωρισμένοι, κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι και πάσαις ταις πατριαρχικαίς και συνοδικαίς αραίς υπεύθυνοι και ένοχοι του πυρός της γεένης, και τω αιωνίω αναθέματι υπόδικοι· όθεν διά να μην πάθετε τα τέτοια μισητά καί αποτρόπαια, ποιήσατε ως γράφομεν εξ αποφάσεως· η δε του Θεού χάρις είη μεθ" υμών.
αωε (1805) Οκτωβρίου κε (25)
Κωνσταντινουπόλεως Καλλίνικος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Από: http://www.pare-dose.net/3685#ixzz2OXlrWAou
↧
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΒΙΑΙΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ!!!
Η ''ΑΓΝΩΣΤΗ'' ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ.
Πέρασαν 1650 τουλάχιστον χρόνια από τότε που το όνειρο ενός καλύτερου κόσμου έγινε ένας απρόσμενος εφιάλτης.
Λίγο πριν ο Ελληνισμός με όλο το μεγαλείο του, έδινε πολιτιστικές και μη μάχες, για την πνευματική άνοδο του τότε Βαρβαρικού κόσμου.
Ο Χρυσός Αιώνας του Περικλέους, ο Μέγας Αλέξανδρος κ' εκατοντάδες ακόμη παραδείγματα μιλάνε γι' αυτό.
Η μεγάλη ευκαιρία όμως για έναν καλύτερο κόσμο, χάθηκε, με την εμφάνιση ενός μεγάλου Μύστη που άλλοι ονόμασαν Ιησού Χριστό, άλλοι Απολλώνιο Τυανέα, κ' άλλοι απλά Εμμανουήλ.
Ήρθε κ' δίδαξε την αγάπη, που πηγάζει από την πλήρη συνειδητότητα. Ευκαιρία όμως που δεν έχασαν οι Αιώνιοι Παραποιητές της Παγκόσμιας Ιστορίας κ' αφού τον εξόντωσαν, μετά, δια μέσου των ''Σκοταδιστών Αποστόλων'' μετέτρεψαν αυτή την Φωτεινή Διδασκαλία σε ένα Ευαγγέλιο Σκοταδισμού, Μίσους κ' εξόντωσης, ακολουθώντας πιστά της διδαχές του Προπάτορός τους, Μωυσή κ' της Βίβλου.
Πρώτος λήπτης βέβαια της Εβραϊκής αυτής ''Αγάπης'' ο Ελληνισμός και οι λατρεύοντες αυτών. Από το 301 μ.Χ. δηλαδή για 81 συνεχή χρόνια, κυνηγήθηκε, συλήθηκε κ' γκρεμίστηκε κάθε τι το Ελληνικό σε ολόκληρο του τότε ''Πολιτισμένο κόσμο''.
Το 75% των Απανταχού Ελλήνων πού αριθμούσε 15.000.000 ψυχές, σύμφωνα με την επίσημη Ιστορία του Παπαρηγόπουλου, σταυρώθηκαν, κρεμάστηκαν, σουβλίστηκαν, σφαγιάστηκαν, εκτελέστηκαν με κάθε είδους τρόπο. Ήταν τόση η ερήμωση της Χερσονήσσου του Αίμου, πού ο περιηγητής Παυσανίας δηλώνει: Μπορούσες να περπατάς και μία ολόκληρη ημέρα χωρίς να συναντήσης ούτε έναν άνθρωπο.
Οι Ελληνικοί ναοί γκρεμίστηκαν εκ' θεμελίων και όπου δεν χτίστηκε ''Χριστιανικός'' θάφτηκαν κάτω από τόνους χώματος.
Στο παρακάτω χρονικό, παραθέτουμε, με διασταυρωμένα στοιχεία από Ιστορικούς της εποχής, την ''έμπρακτη αγάπη'' του Εβραιοχριστιανισμού στον Παγκόσμιο Πολιτισμό.
301-302
Ο Πάρθος χριστιανός προσηλυτιστής Γρηγόριος, που αργότερα απεκλήθη "φωτιστής της Αρμενίας", εκμεταλλευόμενος στην διάρκεια μίας "θεομηνίας" την ανατολίτικη δεισιδαιμονία, βαπτίζει χριστιανό τον βασιλιά της Αρμενίας Τιριδάτ Γ (τον "Μέγα"). Ο Τιριδάτ, εμπνεόμενος από τον Προφήτη Ελάϊα (Ηλία, "Θεός μου είναι ο Γιαχβέ") στο Καρμίλλον όρος, διατάσσει την κατασφαγή του εθνικού ιερατείο υ και την μετατροπή όλων των Ναών του Μίθρα, της Αναίτιδος, του Ορμούσδ και των διαφόρων Ελληνορωμαϊκών Θεών σε εκκλησίες ή οίκους κηρύγματος.
Όλες οι θαυμαστές βιβλιοθήκες της Αρμενίας, ιδρυθείσες πριν από αιώνες από τους Ελληνιστές ηγεμόνες της, πυρπολούνται ως... "κιβωτοί δαιμονικής γνώσεως". Ο Γρηγόριος στέφεται πρώτος επίσκοπος της χώρας και πλήθη προσηλυτιστών από τη Συρία συρρέουν στην Αρμενία η οποία μετατρέπεται πλέον στο πρώτο στην ιστορία χριστιανικό Κράτος.
309
Σε επίδειξη δυνάμεως, οι σκληροπυρηνικοί χριστιανοί πυρπολούν το Ναό της Θεάς Φορτούνα.
312
Πρώτη και υποκριτική προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού εν καιρώ πολέμου. Στις 28 Οκτωβρίου, ο ηλιολάτρης Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος κατανικά τον επίσης εθνικό αντίπαλό του Μαξέντιομε χριστιανικά εμβλήματα στις ασπίδες των κυρίως Γαλατών στρατιωτών του. Οι ανατολικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας δέχονται συνεχείς επιθέσεις του χριστιανού βασιλιά της Αρμενίας ως αντιπερισπασμό στην προσπάθεια του Μαξιμίνου Ντέα να διαλύσει τους χριστιανούς των περιοχών που διοικεί.
313
Δεύτερη υποκριτική προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού εν καιρώ πολέμου. Ένας δηλωμένος άθεος (ο Λικίνιος) κατανικά, στις 30 Απριλίου, τον εθνικό Αύγουστο της Ανατολής Μαξιμίνου Ντέα. Τα στρατεύματά του μπαίνουν ωστόσο στη μάχη ψάλλοντας το "Summe Sacte Deus!" ("Ω Ανώτατε και Άγιε Θεέ!"). Ο ηττημένος Ντέα εκδίδει μετά από μερικές ημέρες το Διάταγμα της Νικομηδείας με το οποίο χορηγείται πλήρης θρησκευτική ελευθερία σε όλους όσους υπακούουν απλώς στη Ρωμαϊκή εξουσία. Καταδιωκόμενος ωστόσο από τον Λικίνιο, ο Ντέα αυτοκτονεί μετά από 3-4 μήνες με δηλητήριο. Μετά τον θάνατό του, όλα τα γραπτά και τ' αγάλματά του καταστρέφονται από τον Λικίνιο και τους χριστιανούς. Το γελοίο της ιστορίας ωστόσο είναι ότι πέντε έτη αργότερα, ο υποτιθέμενος "των χριστιανών φίλος" Λικίνιος, θα ηττηθεί από τον ηλιολάτρη Κωνσταντίνο, πάλι στον όνομα του Θεού των χριστιανών αφού οι στρατιώτες του τελευταίου, κατά την μυθιστορία τουλάχιστον του Ευσεβίου, έψαλλαν το "Deus Summus Salvator!" ("Ω Θεέ Ανώτατε Σωτήρα!"). Πριν συγκρουσθούν πάντως μεταξύ τους, με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (για τη Δύση), το οποίο ήλθε να συμπληρώσει εκείνο της Νικομηδείας που είχε εκδώσει (για την Ανατολή) ο Μαξιμίνος Ντέα, οι Αύγουστοι Λικίνιος και Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος εγγυώνται και αυτοί πλήρη θρησκευτική ελευθερία σε όλους όσους υπακούουν στην Ρωμαϊκή εξουσία. Οι χριστιανοί, πολυάριθμοι πια και έχοντας προ πολλού σταματήσει τα κηρύγματά τους κατά της δημοσίας τάξεως και του στρατού, υποτίθεται ότι απολαμβάνουν πλέον τα ίδια δικαιώματα με τους εθνικούς. Αυτοί ωστόσο δεν αρκούνται εκεί, αλλά εκμεταλλεύονται την εύνοια του Κωνσταντίνου, που ελέγχεται απολύτως από την αρνητική προς τις εθνικές λατρείες μητέρα του, για να καταστρέψουν ΟΛΕΣ τις άλλες λατρείες. Ο επίσκοπος Ειρηναίος είχε άλλωστε ήδη διακηρύξει ότι οι χριστιανοί "δεν χρειάζονται τους νόμους, διότι βρίσκονται πολύ υπεράνω αυτών". Ο Άγιος Αντώνιος της Αιγύπτου, ιδρυτής του μοναχισμού, προτρέπει ήδη ανοικτά σε άμεσο αφανισμό του "ειδωλολατρικού" κόσμου με.., φωτιά (.,,).
314
Αμέσως μετά την νομιμοποίησή της από τον ηλιολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο, η Χριστιανική Εκκλησία αρχίζει την επίθεσή της κατά των θρησκειών των εθνικών. Η Σύνοδος της Αγκύρας ταυτίζει πτυχές της λατρείας της Θεάς Αρτέμιδος (Diana) με... μαγεία και.,. λατρεία του Σατανά των χριστιανών.
315
Στις 13 Αυγούστου (Ζωναράς Αnnales, Bibliotheca Hagiographica Graeca 365 και Χρονικό Γεωργίου Μοναχού ΧΙ, 1) γίνεται διαγωνισμός ανάμεσα σε δώδεκα Εβραίους ραβίνους και τον εκ Ρώμης γνωστό "εξορκιστή" επίσκοπο Συλβέστρο για το αν ο αυτοκράτωρ και η μητέρα του Ελένη θα ασπασθούν την Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τον σχισματικό Χριστιανισμό. Η θαυματοποιία του Συλβέστρου αποδεικνύεται πιο δυνατή και εντυπωσιάσας την Ελένη γίνεται ο προσωπικός της "πνευματικός".
319
Ο Κωνσταντίνος εκδίδει διάταγμα με το οποίο απαλλάσσει πλήρως την Εκκλησία από φόρους και τους χριστιανούς κληρικούς από στρατιωτικές υποχρεώσεις.
324
Ο Κωνσταντίνος ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Στο ιερό όρος
Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί Ελληνικά Ιερά.
326
Με προτροπή της μητέρας του Ελένης, ο Κωνσταντίνος δολοφονεί τη σύζυγό του Φαύστα. Η Ελένη φεύγει με τους "πνευματικούς" της για την Ιερουσαλήμ, όπου, παρά το ότι οι νόμοι των Ιουδαίων προέβλεπαν την καύση όλων ανεξαιρέτως των σταυρών μετά τις θανατώσεις, η Ελένη, και όπως βεβαίως θα ισχυρισθεί η χριστιανική γραμματεία 114 χρόνια αργότερα, "ανακάλυψε" (με τη βοήθεια φυσικά... Εβραίων ραβίνων!!) άθικτο τον λεγόμενο Τίμιο Σταυρό.
Με προτροπή της Ελένης, ο υιός της εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του στην κατασκευή εκκλησιών. Επίσης, καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης, αλλά και άλλους της ιδίας Θεάς όπως λ.χ. στην Αφάκα Λιβάνου, την Μάμβρη, την Φοινίκη και τη Βααλβέκ (Ηλιούπολη).
330
![alt]()
Οι χριστιανοί λεηλατούν και πυρπολούν στο Bayeux το Ιερό του κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λυντσάρουν τους ιερείς του. Ο Κωνσταντίνος, σε ημερομηνία που του υπέδειξαν οι αστρολόγοι (11 Μαΐου, ".Ήλιος στον Τοξότη με επιρροές Καρκίνου, άρα μία πόλη θρησκευτική") μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανατολικά, στην ιδρυθείσα από αυτόν Κωνσταντινούπολη, την οποία διακοσμεί λεηλατώντας τα Ιερά των εθνικών.
331
ο Κωνσταντίνος συνεχίζει τη καταλήστευση των Ιερών των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Παραβιάζονται τα θησαυροφυλάκια όλων ανεξαιρέτως των "ειδωλολατρικών" Ναών.
335
Εγκαίνια της Εκκλησίας του Αγίου Τάφου, ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης, που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326-327. Για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα τα εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνovται ως... υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους(...) όλοι οι "μάγοι και μάντεις", και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο νεοπλατωνικό ς φιλόσοφος Σώπατρος, που είχε προσωπικά επιχειρήσει να επαναφέρει τον Κωνσταντίνο στον εθνισμό μέσω της φιλοσοφίας και είχε συγκεντρώσει πάνω το μίσος των χριστιανών αυλικών.
337
Ο ετοιμοθάνατος Κωνσταντίνος βαπτίζεται από τον αρειανό επίσκοπο Ευσέβιο Νικομηδείας.
![alt]()
341
Ο αυτοκράτωρ Φλάβιος lούλιος Κωνσταντίνος κηρύσσει διωγμό "κατά των μάντεων και των Ελληνιζόντων". Πολλοί εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται
346
Μέγας διωγμός στην Κωνσταντινούπολη κατά των εθνικών. Ο ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται με την κατηγορία της "γοητείας" (μαγείας).
353
"Έδικτο του Κωνσταντίου απαγορεύει επί ποινή θανάτου τη λατρεία δια θυσιών και αγαλμάτων.
354
Νέο έδικτο του Κωνσταντίου επαναλαμβάνει την απαγόρευση επί ποινή θανάτου της λατρείας δια των θυσιών και αγαλμάτων και διατάσσει το σφράγισμα όλων των εθνικών Ιερών ή τη βεβήλωσή τους με παράδοσή τους σε χαρτοπαίκτες και πόρνες για κυβευτήρια ή πορνοστάσια. Ο επίσκοπος Ρώμης Λιβέριος (Liberius) ορίζει σαν εορτή της Γεννήσεως τις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι εθνικοί εόρταζαν παλαιότερα τη γέννηση του Θεού Ανικήτου Ηλίου (SoI Ιπνίctus).
355
Χορηγείται από τον αυτοκράτορα Φλάβιο lούλιο Κωνσταντίνο πλήρης ασυλία των χριστιανών επισκόπων απέναντι στα όποια δικαστήρια.
354
Νέο έδικτο του Κωνσταντίου με το οποίο "επιβάλλει αύθις την ποινήν του θανάτου εις τους θύovτας.., και τα Ιερά και τους Ναούς τους μεν έκλεισε τους δε κατέσκαψε" όπως γράφει ο Λιβάνιος. Σε όλη την Αυτοκρατορία στήνονται ασβεστοκάμινα δίπλα στα εθνικά Ιερά όπου μετατρέπεται σε ασβέστη η γλυπτική και αρχιτεκτονική των "ειδωλολατρών". Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις μεγάλων βιβλιοθηκών.
356
Ο Kωνστάvτιoς δια νόμου επιβάλλει το κλείσιμο όλων των "ειδωλολατρικών ναών". Ταυτόχρονα απαγορεύει φυσικά και τις θυσίες που ετελούντο σ' αυτούς. Η ποινή για τους παραβάτες είναι ο θάνατος.
357
Ο Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου επί ποινή θανάτου όλες τις μαντικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας. Σε επίσκεψή του στη Ρώμη σφραγίζει τον Ναό του Θεού Απόλλωνος, φυλακίζει τους ιερείς και αφαιρεί τον βωμό της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου. Η Θεά Νίκη (Βικτόρια) αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού (284-305) τμήμα της ανωτάτης Τριάδος (Jupiter, Hercules, Victoria) του Πανθέου των εθνικών.
359
Η λατρεία των Διοσκούρων κηρύσσεται εκτός νόμου ως... "μαγική", θανατώνονται οι ιερείς της και κλείνονται τα Ιερά της. Στη Σκυθούπολη της Συρίας στήνονται τα πρώτα "στρατόπεδα θανάτου", οργανωμένα δηλαδή κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των εθνικών.
360
Στο Παρίσι, τον Φεβρουάριου του 360, ο 28χρονος Καίσαρ και Ύπατος Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, σπουδαγμένος στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών (355) νικητής των Αλαμάνων, των Σαλίων Φράγκων και των Χαμαβών στις τέσσαρες "Γαλατικές Εκστρατείες" του (356-359), στέφεται Αυτοκράτωρ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες.
361-362
Κήρυξη πλήρους ανεξιθρησκίας από τον αυτοκράτορα /ουλιανό που μπαίνει στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 361. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός (lnvective versus Julianus, /58-61) διαμαρτύρεται ότι στέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την...χαρά του μαρτυρίου(...)
362
Ο lουλιανός διατάσσει την απομάκρυνση από τον Ναό του Απόλλωνος στη Δάφνη της Αντιοχείας των λειψάνων του Αγίου Βαβύλα (επισκόπου Αντιοχείας, πουυποτίθεται ότι είχε μαρτυρήσει επί Δεκίου, αλλά στηνπραγματικότητα είχε εκτελεσθεί από τον χριστιανόαυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα επειδή, ως επιτίμιογια τη δολοφονία του Γορδιανού, του είχε αρνηθεί την
"θεία κοινωνία", Lieu, 1989, σελ. 48). Χριστιανοί εμπρηστές πυρπολούν τον Ναό μετά την απομάκρυνση των λειΨάνων. Στις 2610υνίου, ο Ιουλιανός δολοφονείται άνανδρα από χριστιανό ακόλουθό του, ενώπολεμά κατά των Περσών.
364
Ο νέος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάσσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιοχείας.
364
Στις 11 Σεπτεμβρίου εκδίδεται έδικτο με το οποίο απαγορεύεται η εθνική λατρεία επί ποινή θανάτου. Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των εθνικών προστίθεται ο κατακομματιασμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα. Με θάνατο τιμωρούνται και οι
σπλαχνοσκοπήσεις: sileat omnibus perpetuo dividandi curiositas ("για να πάψει διαπαντός η μαντική περιέργεια"). Με τρία διατάγματα (της 4ης Φεβρουαρίου, 9ης Σεπτεμβρίου και 23ης Δεκεμβρίου) ξανακατάσχονται οι περιουσίες των εθνικών Ιερών που είχαν επιστραφεί από τον lουλιανό και απαγορεύονται ακόμη και οι ιδιωτικές σπονδές, θυσίες και επωδές. Η Σύνοδος της Λαοδικείας εισηγείται την ποινή του θανάτου για τους αστρολόγου ς και τους χριστιανούς που εορτάζουν τα Σάββατα.
365
Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες.
367
Ο εθνικός Βέπιος Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει στη Ρώμη, με δικά του έξοδα και παρά τις διαμαρτυρίες του Πάπα, το Ιερό των Δώδεκα Ολυμπίων Θεών.
370
Ο αυτοκράτωρ Βάλης εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία με κέντρο την Αντιόχεια (όπου μαρτυρούν ο πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οι ιερείς Ιλάριοςκαι Πατρίκιος κ.α.). Σωροί βιβλίων καίγονται στις πλατείες και θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι που απλώς αρνούνται να προδώσουν την λατρεία των προγόνων τους. Στα θύματα του διωγμού συμπεριλαμβάνονται και όλοι οι επιφανείς συνεργάτες του lουλιανού (Ορειβάσιος, Σαλλούστιος, Πηγάσιος, κ.α.). Μετά από φρικτά βασανιστήρια καίγεται ζωντανός ο φιλόσοφος Σιμωνίδης και αποκεφαλίζεται, στις 12 Μαρτίου, ο φιλόσοφος Μάξιμος.
370-371
![alt]()
341
Ο αυτοκράτωρ Φλάβιος lούλιος Κωνσταντίνος κηρύσσει διωγμό "κατά των μάντεων και των Ελληνιζόντων". Πολλοί εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται
346
Μέγας διωγμός στην Κωνσταντινούπολη κατά των εθνικών. Ο ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται με την κατηγορία της "γοητείας" (μαγείας).
353
"Έδικτο του Κωνσταντίου απαγορεύει επί ποινή θανάτου τη λατρεία δια θυσιών και αγαλμάτων.
354
Νέο έδικτο του Κωνσταντίου επαναλαμβάνει την απαγόρευση επί ποινή θανάτου της λατρείας δια των θυσιών και αγαλμάτων και διατάσσει το σφράγισμα όλων των εθνικών Ιερών ή τη βεβήλωσή τους με παράδοσή τους σε χαρτοπαίκτες και πόρνες για κυβευτήρια ή πορνοστάσια. Ο επίσκοπος Ρώμης Λιβέριος (Liberius) ορίζει σαν εορτή της Γεννήσεως τις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι εθνικοί εόρταζαν παλαιότερα τη γέννηση του Θεού Ανικήτου Ηλίου (SoI Ιπνίctus).
355
Χορηγείται από τον αυτοκράτορα Φλάβιο lούλιο Κωνσταντίνο πλήρης ασυλία των χριστιανών επισκόπων απέναντι στα όποια δικαστήρια.
354
Νέο έδικτο του Κωνσταντίου με το οποίο "επιβάλλει αύθις την ποινήν του θανάτου εις τους θύovτας.., και τα Ιερά και τους Ναούς τους μεν έκλεισε τους δε κατέσκαψε" όπως γράφει ο Λιβάνιος. Σε όλη την Αυτοκρατορία στήνονται ασβεστοκάμινα δίπλα στα εθνικά Ιερά όπου μετατρέπεται σε ασβέστη η γλυπτική και αρχιτεκτονική των "ειδωλολατρών". Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις μεγάλων βιβλιοθηκών.
356
Ο Kωνστάvτιoς δια νόμου επιβάλλει το κλείσιμο όλων των "ειδωλολατρικών ναών". Ταυτόχρονα απαγορεύει φυσικά και τις θυσίες που ετελούντο σ' αυτούς. Η ποινή για τους παραβάτες είναι ο θάνατος.
357
Ο Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου επί ποινή θανάτου όλες τις μαντικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας. Σε επίσκεψή του στη Ρώμη σφραγίζει τον Ναό του Θεού Απόλλωνος, φυλακίζει τους ιερείς και αφαιρεί τον βωμό της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου. Η Θεά Νίκη (Βικτόρια) αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού (284-305) τμήμα της ανωτάτης Τριάδος (Jupiter, Hercules, Victoria) του Πανθέου των εθνικών.
359
Η λατρεία των Διοσκούρων κηρύσσεται εκτός νόμου ως... "μαγική", θανατώνονται οι ιερείς της και κλείνονται τα Ιερά της. Στη Σκυθούπολη της Συρίας στήνονται τα πρώτα "στρατόπεδα θανάτου", οργανωμένα δηλαδή κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των εθνικών.
360
Στο Παρίσι, τον Φεβρουάριου του 360, ο 28χρονος Καίσαρ και Ύπατος Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, σπουδαγμένος στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών (355) νικητής των Αλαμάνων, των Σαλίων Φράγκων και των Χαμαβών στις τέσσαρες "Γαλατικές Εκστρατείες" του (356-359), στέφεται Αυτοκράτωρ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες.
361-362
Κήρυξη πλήρους ανεξιθρησκίας από τον αυτοκράτορα /ουλιανό που μπαίνει στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 361. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός (lnvective versus Julianus, /58-61) διαμαρτύρεται ότι στέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την...χαρά του μαρτυρίου(...)
362
Ο lουλιανός διατάσσει την απομάκρυνση από τον Ναό του Απόλλωνος στη Δάφνη της Αντιοχείας των λειψάνων του Αγίου Βαβύλα (επισκόπου Αντιοχείας, πουυποτίθεται ότι είχε μαρτυρήσει επί Δεκίου, αλλά στηνπραγματικότητα είχε εκτελεσθεί από τον χριστιανόαυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα επειδή, ως επιτίμιογια τη δολοφονία του Γορδιανού, του είχε αρνηθεί την
"θεία κοινωνία", Lieu, 1989, σελ. 48). Χριστιανοί εμπρηστές πυρπολούν τον Ναό μετά την απομάκρυνση των λειΨάνων. Στις 2610υνίου, ο Ιουλιανός δολοφονείται άνανδρα από χριστιανό ακόλουθό του, ενώπολεμά κατά των Περσών.
364
Ο νέος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάσσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιοχείας.
364
Στις 11 Σεπτεμβρίου εκδίδεται έδικτο με το οποίο απαγορεύεται η εθνική λατρεία επί ποινή θανάτου. Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των εθνικών προστίθεται ο κατακομματιασμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα. Με θάνατο τιμωρούνται και οι
σπλαχνοσκοπήσεις: sileat omnibus perpetuo dividandi curiositas ("για να πάψει διαπαντός η μαντική περιέργεια"). Με τρία διατάγματα (της 4ης Φεβρουαρίου, 9ης Σεπτεμβρίου και 23ης Δεκεμβρίου) ξανακατάσχονται οι περιουσίες των εθνικών Ιερών που είχαν επιστραφεί από τον lουλιανό και απαγορεύονται ακόμη και οι ιδιωτικές σπονδές, θυσίες και επωδές. Η Σύνοδος της Λαοδικείας εισηγείται την ποινή του θανάτου για τους αστρολόγου ς και τους χριστιανούς που εορτάζουν τα Σάββατα.
365
Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες.
367
Ο εθνικός Βέπιος Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει στη Ρώμη, με δικά του έξοδα και παρά τις διαμαρτυρίες του Πάπα, το Ιερό των Δώδεκα Ολυμπίων Θεών.
370
Ο αυτοκράτωρ Βάλης εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία με κέντρο την Αντιόχεια (όπου μαρτυρούν ο πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οι ιερείς Ιλάριοςκαι Πατρίκιος κ.α.). Σωροί βιβλίων καίγονται στις πλατείες και θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι που απλώς αρνούνται να προδώσουν την λατρεία των προγόνων τους. Στα θύματα του διωγμού συμπεριλαμβάνονται και όλοι οι επιφανείς συνεργάτες του lουλιανού (Ορειβάσιος, Σαλλούστιος, Πηγάσιος, κ.α.). Μετά από φρικτά βασανιστήρια καίγεται ζωντανός ο φιλόσοφος Σιμωνίδης και αποκεφαλίζεται, στις 12 Μαρτίου, ο φιλόσοφος Μάξιμος.
370-371
Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Βαλεντινιανός που "μισούσε τους καλοντυμένους, τους μορφωμένους, τους πλούσιους και τους ευγενείς" (όπως υπογραμμίζει ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος) , εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των Ρωμαίων εθνικών. Χιλιάδες εξορίζονται, βασανίζονται ή θανατώνονται και όλων η περιουσία κατάσχεται και αποδίδεται στην Εκκλησία.
372
Ο κατεχόμενος από υστερικό φόβο προς την μαγεία αυτοκράτωρ Βάλης, εξουσιοδοτεί τον ανθύπατο Ασίας Φήστο να αφανίσει όλους τους εθνικούς και ταέργα τους. Έντρομοι οι άνθρωποι αρχίζουν και καίνεμόνοι τους τις βιβλιοθήκες για να γλυτώσουν. Οι υπόλοιποι παραδίδονται στους δήμιους.
373
Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας. Πρωτοχρησιμοποιείταιο όρος pagani (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) ως ταπεινωτικός προσδιορισμός των εθνικών.
375
Ο "Άγιος" Μαρτίνος ολοκληρώνει την καταστροφή των εθνικών Ιερών της Γαλατίας και κτίζει πάνω στα ερείπια μοναστήρια. Οι χριστιανοί της Ανατολικής Αυτοκρατορίας κλείνουν το Ασκληπιείο της Επιδαύρουκαι ποινικοποιούν ακόμη και τις παράλληλες εκδηλώσεις της εκεί λατρείας, συμπεριλαμβανομένωντων θεατρικών παραστάσεων.
376
Ο άβουλος αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός επιτρέπει στην χριστιανική κοινότητα της Ρώμης να καταστρέψει πολλά Μιθραία και Ιερά των παραδοσιακώνεθνικών λατρειών μέσα στην "Αιώνια Πόλη", καταργείτο αφορολόγητο των κτημάτων που ανήκουν στα "ειδωλολατρικά" ιερατεία, απαγορεύει την κληροδότηση νέων περιουσιών σε αυτά και κατάσχει όλη την κινητή τους περιουσία. Επίσης, υπό την καθοδήγησητων επισκόπων Αμβροσίου και Δαμάσου, διατάσσει τηνέα απομάκρυνση του Βωμού της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου όπου τον είχε επανατοποθετήσει ο Ιουλιανός. Επίσης απαρνείται δημοσίως τον τίτλο του Pontifex Maximus, ως αξίωματων "ειδωλολατρών". Το αποκηρυχθέν αξίωμα ωστόσο ιδιοποιείται αμέσως ο επίσκοπος Δάμασος και από εκεί περνά έκτοτε στην Παποσύνη της Ρώμης.
378
![alt]()
Με νόμο του χριστιανού επάρχου του Πραιτωρίου Γράκχου και προγραφή όλων των ιερών του Θεού Μίθρα, τα ανά την Αυτοκρατορία "Μιθραία" κατεστρέφονται από τους χριστιανούς με φωτιά και θάβονται.
380
Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στοεξής "σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί". Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται νακαταστρέψει όλους τους Ναούς των εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο Ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γης βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του "παράφρονες" όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα τηςΑγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τιςθελήσεις της Εκκλησίας.
381
Με νέο νόμο ορίζεται, ότι οι Χριστιανοί που θα επέστρεφαν στην Ελληνική θρησκεία θα ετιμωρούντο μεστέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων.
381
Στις 2 Μα'ίου, εκδίδεται από τον Θεοδόσιο ο νόμος κατά των "αποστατών" που τιμωρεί με πλήρη στέρηση ατομικών δικαιωμάτων όλους τους πρώην χριστιανούς που απογοητευμένοι από την χριστιανικήμισαλλοδοξία αποκηρύσσουν μαζικά την κρατούσαθρησκεία και επιστρέφουν στην ανεκτική και καταφάσκουσα ζωή, την εθνική και παραδοσιακή λατρεία.
381
Στις 21 Δεκεμβρίου, εκδίδεται έδικτο του Θεοδοσίου με το οποίο απαγορεύεται κάθε θυσία ή απλή επίσκεψη σε εθνικούς Ναούς. Κύμα λεηλασιών, βεβηλώσεων, πυρπολήσεων και κάθε είδους καταστροφών σαρώνει από άκρου σε άκρο της Ανατολικής Ρωμα'ίκής Αυτοκρατορίας τους Ναούς, τα μνημεία και τις βιβλιοθήκες των Εθνικών. Στην Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πορνοστάσιο ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης και σε αποθήκες οι Ναοί του Ηλίου και της Αρτέμιδος.
382
Στις χριστιανικές εκκλησίες καθιερώνεται το "αλληλού'ία" (hallelu-Jah) δηλαδή "δόξα στον Ιεχωβά". Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός διατάσσει το σβύσιμο της "αιωνίας" Ιεράς Πυράς της Θεάς Βέστα και τον διωγμό των ιερειών της. Η μεγάλη περιουσία των φυλακισμένων Εστιάδων, μεταβιβάζεται στην εκκλησία.
*Τα συγκλονιστικά αυτά στοιχεία συνεχίζονται μέχρι και πέραν του 800 μ.χ. και θα συμπληρώνονται έν τω καιρώ. Θα δημοσιευτούν ακόμη ο Ιουστινιάνειος κώδικας που τιμωρούσε όποιον έλεγε ότι είναι ΕΛΛΗΝ σε θάνατο, οι αφορισμοί της εκκλησίας εναντίον των ΕΛΛΗΝΩΝ, καθώς και οι απίστευτες ύβρεις εναντίον κάθε τι ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ από τους «Αγιους» πατέρες της εκκλησίας ...;
Τις σφαγές Ελλήνων τις ομολογεί και ο Χριστιανός Ιστορικός Σωζομενος
Γιατί η λέξη Έλλην στο βυζάντιο ήταν υβριστική;
Γιατί επί βυζαντίου συναίβησαν οι χειρότερες καταστροφές του Ελληνικού Πολιτισμού και πληθυσμού;
Τι ήταν λοιπόν η Σκυθόπολις; Το περιγράφει ο Εμμανουήλ Ροϊδης στην Πάπισα Ιωάννα...<<Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραύσται, αλλά και κατά των δυστυχών εκείνων, όσους υπωπτεύοντο εμμένοντας εις των πατέρων των την θρησκείαν. Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ο προσφέρων άνθη εις του πατρός του τον τάφον, ο συλλέγων χαμαίμηλα εις το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του ή φέρων ανηρτημένον περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού κατεμηνύετο υπό κουκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος ή ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι αλύσεων και εστέλλετο εις Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθεί το χριστιανικόν κρεουργείον. Εκεί συνεδρίαζον ευσεβείς δικασταί, αμιλλώμενοι τις πλείονας ειδωλολάτρας να οπτήσει επί εσχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου ή να κατακόψη μεληδόν. Μυριάδες μαρτυρολογίων διηγούνται τας αθλήσεις των χριστιανών ομολογητών, εκ των πληγών των οποίων έσταζε γάλα, και τους εδρόσιζον αι φλόγες, αλλ' ουδείς έγραψεν ακόμη το αψευδές συναξάριον των μαρτύρων εκείνων, οίτινες αντί μυθώδους γάλακτος έχυσαν αίμα αληθές και αντί να δροσίσει κατέκαυσε το πυρ της χριστιανικής ανεπιεικίας, καυστικότερον όν, φαίνεται, του πυρός της πολυθεϊκής ωμότητος>>.
Σε εκτενέστερη περικοπή Ροϊδης επισημάνει: «Κατά τας αρχάς του Μεσαίωνος επί Ουάλεντος, Ουαλεντινιανού και Θεοδοσίου συνεστήθη εν Ανατολή αληθής «Ιερά Εξέτασις», ής αι θηριωδίαι, αι καταπιέσεις και αι σφαγαί δεν έχουσι τι να φθονήσωσιν εις τους Ιεροδικαστάς της Ισπανίας, οίτινες άτομα μόνον κατεδίωκον επί κακοδοξία, ενώ οι Ορθόδοξοι «σωφρονισταί» της Ανατολής προυτίθεντο να εξαλείψωσιν αθρόους από του προσώπου της γης πάντας τους ελληνίζοντας ή φιλοσοφούντας. Τα περί τούτων χωρία των συγχρόνων ιστορικών εξαλείφουσι παν ίχνος αμφιβολίας, διεγείροντα αγανάκτησιν και φρίκην κατά των ελθόντων «βαλείν μάχαιραν και ουχί ειρήνην»
Παρά του χριστιανού χρονογράφου Σωζομένου, ον ουδείς βεβαίως θέλει κατηγορήσει ως συκοφαντούντα τους ομοθρήσκους του, μανθάνομεν ότι «των ελληνιστών μικρού πάντες κατ' εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος' ως μηδέ τους τα' άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Ερμ. Σωζομένου, «Εκκλ. Ιστορ.», βιβλ. Στ', κεφ. 35).
Αντιλαμβάνεσαι τι λέει ο χριστιανός Σωζόμενος; Η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα που οι άνθρωποι φοβόντουσαν τι ρούχα θα φορέσουν για να μην τους περάσουν για φιλόσοφους!!!
↧
ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ:ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΔΙΩΚΤΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟ
↧
↧
ΘΕΑ ΗΡΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ:Η ΘΕΑ ΠΟΥ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ
Ήρα η δυναμική Θεα που απομυθοποιούσε την εξουσία του άντρα
Η Ήρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές του αρχαίου ελληνικού Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά των ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων, ιδιαίτερα, γυναικών και προσωποποίηση της συζυγικής πίστης.Η Ήρα ενσαρκώνει τις αρετές και τα ελαττώματα της παντρεμένης γυναίκας. Είναι η πιστή και αφοσιωμένη, η τρυφερή και υποταγμένη στον κύριο και αφέντη της γυναίκα, αλλά και η δυναμική και πολυμήχανη, εριστική και γκρινιάρα, καταπιεστική και ζηλόφθονη, παθιασμένη και εκδικητική σύζυγος. Η γυναίκα που θέλει τον άντρα της "κατάδικό" της και σκαρφίζεται, μηχανεύεται τα πάντα, για να τον κρατήσει κοντά της. Ζηλεύει παράφορα, μισεί και εκδικείται παθιασμένα. Η ζήλια, άσβεστη φλόγα, της καίει τα σωθικά και της τριβελίζει το μυαλό. Η εκδίκησή της, αφρισμένη κατεβασιά, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Μάχεται, αγωνίζεται απεγνωσμένα για ό,τι δικαιωματικά της ανήκει, για το αντικείμενο του πόθου της.Λαός εύθυμος, με σκωπτική διάθεση και πηγαίο, ανεξάντλητο χιούμορ, οι αρχαίοι Έλληνες έδωσαν μια περισσότερο ανθρώπινη διάσταση στις θεότητές τους. Φαντάστηκαν το γάμο της Ήρας και του Δία ένα πεδίο διαρκούς αντιπαλότητας, αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων και το βασιλιά θνητών και αθανάτων, το νεφεληγερέτη, αστραποβόλο και κεραυνοβόλο Δία, να κατατρέχεται ασταμάτητα από μια ζηλόφθονη και εκδικητική σύζυγο και να καταφεύγει σε τεχνάσματα και μηχανορραφίες για να αποφύγει τις θυελλώδεις εκρήξεις της οργής της.
Η γέννηση της βασίλισσας των θεών τοποθετείται στη Σάμο και κατ' άλλους στη Στυμφαλία ή στην Εύβοια. Η μοίρα της δεν ήταν διαφορετική από αυτή των αδερφών της. Ο ανελέητος Κρόνος την κατάπιε, προσπαθώντας να πολεμήσει τη μοίρα του. Μόνο όταν η πολυμήχανη Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα, να ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα, μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια της, ξαναείδε το φως. Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας τη ζήτησε σε γάμο. Εκείνη τον απέκρουσε με περηφάνια. Τρελός από έρωτα για την αδερφή του ο Δίας δεν παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μια βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κούκο, που έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πλασματάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά της, το χάιδεψε με τα τρυφερά της χέρια και το ζέστανε στους παρθενικούς της κόρφους. Τότε ο βασιλιάς των θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Μεγαλόπρεπος, επιβλητικός, πανίσχυρος και ακαταμάχητος, εξουδετέρωσε και τις τελευταίες ικμάδες αντίστασης της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού πρώτα εξασφάλισε "υπόσχεση γάμου".Ο γάμος τους έγινε με θεϊκή λαμπρότητα. Η ζωή τους όμως δεν ήταν πάντοτε ευτυχισμένη. Αντίθετα, ήταν τρικυμιώδης και πολυτάραχη, όπως, άλλωστε, θυελλώδης υπήρξε και ο έρωτάς τους.
Οι αλλεπάλληλες εκρήξεις οργής και ζήλιας της θεάς και οι συχνοί καβγάδες ανάμεσα στο θεϊκό ζευγάρι, έτρεφαν τη φαντασία των αρχαίων Ελλήνων και αποτελούσαν προσφιλείς διηγήσεις και αναγνώσματα.Εκείνος, υπερόπτης, άστατος και άπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την αξιοπρέπειά της και πλήγωνε ανεπανόρθωτα τη γυναικεία περηφάνια της. Δε δίσταζε, μάλιστα, να καυχιέται, μπροστά της, για τις αμέτρητες περιπέτειές του με θεές και θνητές.Εκείνη, αδάμαστη και αγέρωχη, επικαλούνταν την τιμημένη καταγωγή της και πρόβαλλε τα αναφαίρετα δικαιώματά της -την ιδιότητά της, της νόμιμης συζύγου.Ο Δίας, μέσα από τους ομηρικούς στίχους, δήλωνε ότι περιφρονούσε την οργή και την γκρίνια της και της ζητούσε, επίμονα, υποταγή. Δε δίστασε, μάλιστα, να κάνει κάποτε πράξεις τις απειλές του, όταν, δεμένη χειροπόδαρα, την κρέμασε ανάμεσα στον αιθέρα και στα σύννεφα.
Η Ήρα, με καταρρακωμένη αξιοπρέπεια και τυφλωμένη από το πάθος της για εκδίκηση, περνούσε συχνά στην αντεπίθεση. Κατορθώνοντας να πάρει με το μέρος της την Αθηνά και τον Ποσειδώνα, προσπάθησε κάποτε να καθυποτάξει τον Δία, ο οποίος μόλις που κατάφερε να γλιτώσει χάρη στη μεσολάβηση της Θέτιδας και του Εκατόγχειρα Αιγαίωνα.Άλλοτε πάλι, η θεά αποφάσισε να εγκαταλείψει για πάντα τη "συζυγική κλίνη". Γύρισε στην Εύβοια, εκεί όπου για πρώτη φορά του δόθηκε. Ο Δίας όμως, που ένιωσε την επιθυμία για τη νόμιμη γυναίκα του να ξαναφουντώνει, μηχανεύτηκε ένα τέχνασμα για να τη φέρει πάλι κοντά του. Πήγε κι αυτός στην Εύβοια, όπου διέδωσε ότι θα παντρευτεί μια πανέμορφη νύμφη. Έντυσε μάλιστα ένα ξόανο με νυφιάτικα πέπλα. Η Ήρα, τυφλωμένη από τη ζήλια της, όρμησε με μίσος στη νέα αντίζηλή της και της πέταξε τα πέπλα. Στη θέα όμως του ξόανου, ξέσπασε σε γέλια. Γέλια χαράς και λύτρωσης. Η αγάπη που σιγόκαιγε μέσα της έγινε πυρκαγιά. Χύθηκε με λαχτάρα στην αγκαλιά του αγαπημένου της, νικημένη και υποταχτικιά του και πάλι.
Ο Δίας όμως της έδινε αφορμές ασταμάτητα. Μανιασμένη εκείνη και ανήμπορη να εκδικηθεί προσωπικά τον άπιστο, έστρεφε την οργή της ενάντια στις δύστυχες αντίζηλές της. Σκληρή και ανελέητη έπεφτε πάνω στα αθώα θύματα η θεϊκή τιμωρία.Η Λητώ, κόρη του τιτάνα Κοίου και της Φοίβης, αντιμετώπισε την εκδικητική μανία της θεάς. Παρά τις προσπάθειες της Ήρας, έφερε, τελικά, στον κόσμο τον Απόλλωνα και την Άρτεμη, παιδιά της παράνομης ένωσής της με τον Δία.Η πανέμορφη Ιώ, κόρη του Ίναχου, βασιλιά τους Άργους, δεν κατόρθωσε να αποφύγει την οργή της Ήρας. Ο Δίας προσπάθησε να τη σώσει μεταμορφώνοντάς την σε αγελάδα. Όμως η ζηλιάρα Ήρα την καταδίωξε μέχρι την Αίγυπτο, όπου ο Δίας της έδωσε την αρχική της μορφή και γέννησε τον Έπαφο.Η τραγική Σεμέλη, κόρη του βασιλιά των Θηβών Κάδμου, ήταν ένα ακόμη θύμα της οργής της θεάς. Φριχτός θάνατος, μέσα στις φλόγες, περίμενε την άμοιρη θνητή, που τόλμησε να μοιραστεί το παρθενικό της κρεβάτι με το βασιλιά των αθανάτων. Το παιδί που είχε στα σπλάχνα της σώθηκε από τον Δία, ο οποίος το έραψε στο μηρό του και, όταν συμπληρώθηκαν οι εννιά μήνες, γεννήθηκε ο θεός Διόνυσος.Η παράφορη όμως μανία της Ήρας στράφηκε και ενάντια στα παιδιά των αντίζηλών της. Ο Ηρακλής, γιος του Δία και της Αλκμήνης, βρέφος ακόμα, στην κούνια του, αντιμετώπισε τα δυο δηλητηριώδη φίδια που η ζηλόφθονη θεά έστειλε να τον σκοτώσουν, κατά τραγική, όμως τύχη, έμελλε να είναι η Ήρα εκείνη που πρόσφερε την αθανασία στο νόθο παιδί του άντρα της.
Με προτροπή του Δία, ο Ερμής ακούμπησε το βρέφος στο κρεβάτι της θεάς, ενώ αυτή κοιμόταν. Το βρέφος άρπαξε το θείο μαστό και βύζαξε το γάλα της αθανασίας. Η Ήρα ξύπνησε και αποτράβηξε με οργή τον παράνομο τρυγητή. Το γάλα που πετάχτηκε, εκείνη τη στιγμή, από τον ζωοδότη κόρφο, γέννησε τον Γαλαξία. Πρότυπο άστατου και άπιστου συζύγου ο Δίας, ομολογεί, μέσα από τους στίχους του Ομήρου, ότι ποτέ του δεν αγάπησε, ούτε πεθύμησε άλλη γυναίκα, όσο τη μεγαλόπρεπη Ήρα. "Ποτέ θεά ή θνητή δε μου ενέπνευσε τόσο επιθυμία".Από την ένωσή της με τον Δία η Ήρα έφερε στον κόσμο την Ήβη, τη θεά της νεότητας, και τον Άρη, τον αιμοβόρο και κοσμοχαλαστή θεό του πολέμου. Κατ' άλλους, και η Ειλείθυια, μητέρα των ωδινών, και η Έριδα, θεά της διχόνοιας και της αμάχης, ήταν παιδιά της Ήρας και του Δία.Θέλοντας να εκδικηθεί τον άστατο Δία, για τα αμέτρητα νόθα που έσπερνε, η Ήρα θέλησε να φέρει στον κόσμο τα δικά της παιδιά, τα παιδιά που θα γεννιούνταν χωρίς τη σαρκική της ένωση με τον Δία.
Ο Ήφαιστος, κατά το μύθο, υπήρχε στα σπλάχνα της θεάς πριν την ένωσή της με τον Δία. Ήταν όμως τόσο άσχημος και περίγελος των θεών, που η Ήρα τον γκρέμισε στη θάλασσα. Το φοβερό εκείνο πέσιμο τον άφησε για πάντα "σακάτη και στραβοπόδαρο", γι' αυτό και ποτέ δε συγχώρεσε την άστοργη μητέρα του. Την έδεσε σε θρόνο ολόχρυσο, με αόρατα δεσμά και μονάχα ο Δίας κατόρθωσε να την ελευθερώσει από την ατιμωτική τιμωρία.
Ο φοβερός Τυφωέας, μάστιγα των θνητών, ήταν επίσης αποκλειστικός γιος της Ήρας. Το αποκρουστικό θηρίο κατόρθωσε τελικά να εξοντώσει ο Δίας σε τρομερή μονομαχία.Αν και άστατος σύζυγος ο Δίας, δεν ανεχόταν κανέναν να ερωτοτροπεί με την πανέμορφη Ήρα. Σκληρή και αμείλικτη τιμωρία περίμενε τους επίδοξους εραστές της βασίλισσας των θεών.Ο Ιξίονας, κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας που του παρείχε ο Δίας, προσπάθησε να πλησιάσει με ερωτικές διαθέσεις την Ήρα. Η τιμωρία του Δία ήταν σκληρή. Έδωσε σε μια Νεφέλη το σχήμα της Ήρας και ο μεθυσμένος Ιξίονας ζευγάρωσε μ' αυτή. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Κένταυρος. Μη συγχωρώντας την αχαριστία ο Δίας, καταδίκασε τον Ιξίονα να δεθεί πάνω σε φλεγόμενη ρόδα που στριφογύριζε ασταμάτητα στον αέρα.Ο Ενδυμίωνας που τόλμησε να ποθήσει τη μεγαλόπρεπη βασίλισσα, γκρεμίστηκε στα Τάρταρα, ενώ ο γίγαντας Πορφυρίωνας εξοντώθηκε από τα βέλη του Ηρακλή, τη στιγμή που επιχειρούσε να βιάσει την Ήρα.
Αν και η Ήρα δεν ήταν γνωστή σαν πολεμική θεά, στάθηκε στο πλευρό των Ελλήνων κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Η μνησίκακη και εκδικητική θεά ποτέ δεν ξέχασε την προσβολή του Πάρη, του επιπόλαιου βασιλόπουλου που προτίμησε τον έρωτα, από την ισχύ που του πρόσφερε η Ήρα.
Η Ήρα αγαπήθηκε, λατρεύτηκε και τιμήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες, στη ψυχή των οποίων, η αγέρωχη αυτή γυναικεία παρουσία, ήταν απόλυτα δικαιωμένη.Η ίδια κατείχε μια εντελώς ξεχωριστή, ζηλευτή θέση ανάμεσα στους Ολύμπιους θεούς. Ήταν εκείνη που απομυθοποιούσε, στα μάτια των Ελλήνων, την εξουσία του άντρα αφέντη, του κύρη, του συζύγου. Εκείνη που μπροστά της ο πανίσχυρος κυρίαρχος του σύμπαντος ξεγυμνωνόταν τη δύναμή του κι ένιωθε φόβο κάθε φορά που αντιμετώπιζε τις επιθέσεις της.
Στο όνομα της Ήρας, η Γυναίκα έπαιρνε την εκδίκησή της από τον Άντρα, στα πλαίσια μιας καλά οργανωμένης ανδροκρατούμενης κοινωνίας.
↧
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ:ΣΥΜΒΟΛΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΙΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ!!
O Απολλώνιος ο Τυανεύς, ήταν θρυλική προσωπικότητα που απετέλεσε το σύμβολο των ύστατων αγώνων των Ελλήνων κατά της βίαιης επιβολής του Χριστιανισμού. Γεννήθηκε στην ελληνική πόλη Τύανα της Καππαδοκίας το 3 ή το 10 μ.Χ., ήταν γιος πλούσιου εξελληνισμένου Καππαδόκη, και πέθανε πιθανόν σε ηλικία 93 ετών.
Η ιστορικότητά του αποδεικνύεται από τα έργα χριστιανών και εθνικών συγγραφέων, όπου οι μεν καταδικάζουν και οι δε εγκωμιάζουν τον σοφό των Τυάνων. Στον Απολλώνιο αποδίδονται τα έργα «Τελεταί», «Βίος Πυθαγόρου», «Περί μαντείων και αστέρων», «Επιστολαί», «Διαθήκη».
Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς, υπήρξε ο μυστηριώδης φιλόσοφος, γητευτής, μάγος, και θεραπευτής, με το ωραίο παράστημα, την μακριά ξανθή κώμη, τα γαλανά μάτια, και πάντα γοητευτικός και σαν νέος και ως γέρων. Έζησε την ίδια περίπου εποχή με τον Ιησού. Υπήρξε ιερέας του Ασκληπιού, οπαδός της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα, και δάσκαλος με μεγάλη απήχηση στις λαϊκές μάζες. Έζησε ζωή ενάρετη, λιτή, αποποιούμενος τα υλικά αγαθά, καταδικάζοντας αυστηρά τις καταχρήσεις και την αμαρτία. Γι' αυτό τον αποκάλεσαν «θείον άνδρα». Περιβαλλόταν από μαθητές και θρυλείται ότι έκανε πολλά θαύματα, όπως και Ιησούς. Οι φερόμενες προφητικές και τηλεπαθητικές ικανότητές του ήταν τέτοιες, που η φήμη του απλώθηκε σε όλο τον τότε κόσμο.
Ο Έντουαρντ Γκίμπον, αλλά και συγγραφείς του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης διατύπωσαν την άποψη ότι ο Ιησούς δεν ήταν άλλος από τον Απολλώνιο τον Τυανέα. Οι Άραβες συγγραφείς τον αποκάλεσαν «Μπαλίνα», και σώζονται στην αραβική γλώσσα φιλοσοφικά κείμενά του. Η μορφή του πέρασε σε εικονογραφήσεις ναών και σε απεικονίσεις νομισμάτων, τοποθετήθηκε δίπλα στους μεγάλους σοφούς, Πλάτωνα, Πλωτίνο, Αριστοτέλη.
Ο Φιλόστρατος εις το έργο του «Βίος Απολλωνίου» περιγράφει τις πράξεις, τα πολλά ταξίδια του, και τον τρόπο σκέψης και έκφρασης που τον χαρακτήριζαν. Η συγγραφή του Φιλόστρατου στηρίχτηκε στα απομνημονεύματα του Δάμιδος από τη Νινευή που ήταν μαθητής του Απολλωνίου, επίσης στο έργο του ιδίου, «Διαθήκη», στα συγγράμματα του Μαξίμου, γραμματέως του αυτοκράτορα, και σε αναφορές προς τον Απολλώνιο του Δίονος Κάσσιου, εις το έργο του «Ρωμαϊκή ιστορία». Σε αυτό το έργο του, ο Φιλόστρατος, όπως υποστηρίζουν σύγχρονοι μελετητές, προσπαθεί να συμφιλιώσει τον Χριστιανισμό με τον Ελληνισμό.
Ο Απολλώνιος μιλούσε άπταιστα την αττική διάλεκτο. Ο λόγος του ήταν σαφής, περιεκτικός και σύντομος. Δεν μιλούσε σαν αυθεντία αλλά έλεγε «νομίζω» ή «μου φαίνεται».
Σε ηλικία 14 ετών, με εφόδιο τη μνήμη του και την έφεση για μάθηση, μαθήτευσε στην πόλη Ταρσό δίπλα στο ρήτορα Ευθύδημο. Μετά, στις Αιγές παρακολούθησε τη διδασκαλία των Επικουρείων, από τον Εύξενο. Όμως αυτή που τον κέρδισε ήταν η πυθαγόρειος φιλοσοφία.
Όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του, επέστρεψε στην Τύανα για να τον θάψει. Μετά μοίρασε την περιουσία του στους συγγενείς, για να απαλλαγή από αυτήν.
Πίστευε στην αθανασία της ψυχής, και στη μετά θάνατον ζωή. Συνιστούσε παντού το μέτρο, ακόμη και στα αναθήματα, στις θυσίες και τις σπονδές. «Όποιος θύει πολυτελώς θέλει να κρύψει ανόσια έργα», έλεγε ο σοφός.
Είχε συλλάβει την ιδέα του υπέρτατου Θεού που καμία λέξη δεν μπορούσε να τον χαρακτηρίσει, που δεν είχε ανάγκη καμιάς θυσίας και σπονδής. Με τη θέση του αυτή γίνεται ο προπομπός του Νεοπλατωνισμού.
Ταξίδεψε πολύ, πάντα με τη φλόγα να διδάσκεται και να διδάσκει. Αυτοσυστήνεται παντού ως «Έλλην». Στη Βαβυλωνία, δεν προσκυνά τη χρυσή εικόνα του βασιλιά, αλλά γνωρίζεται με τους αστρολόγους. Στην Ινδία θυμάται τον Μέγα Αλέξανδρο και μυείται στα μυστήρια των Βραχμάνων. Στην Αίγυπτο συζητά με τους Γυμνοσοφιστές, και γνωρίζεται με τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό. Επισκέπτεται την Αιθιοπία, την Πέργαμο, τη Σμύρνη. Στην Έφεσο ενώ μιλούσε στο πλήθος φέρεται να προφήτεψε τον θάνατο του τυράννου Δομιτιανού στη Ρώμη. Στην Τρωάδα επισκέπτεται τον Τύμβο του Αχιλλέα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα ταξίδια του Απολλώνιου στην Ελλάδα. Αποβιβάζεται στον Πειραιά, και από εκεί μεταβαίνει στην Ελευσίνα για να μυηθεί των Ελευσινίων Μυστηρίων, αλλά ο Ιεροφάντης δεν τον μυεί. Προφητεύει ότι όταν επιστρέψει θα τον μυήσει ο επόμενος Ιεροφάντης. Μετά στη Θεσσαλία όπου συμβουλεύει τους Θεσσαλούς να περιποιηθούν τον τάφο του Αχιλλέα. Μετά επισκέπτεται το ιερά της Δωδώνης, των Αβών , του Τροφωνίου, και το Αμφιεράτειο. Γνωρίζει την Ολυμπία και τη Σπάρτη, όπου οι Λακεδαιμόνιοι τον αναγορεύουν με ψήφισμα τους «πολίτη της Σπάρτης». Από εκεί πάει στην Κρήτη. Μετά το ταξίδι του στη Σικελία, επιστρέφει στην Ελευσίνα όπου μυείται από άλλο Ιεροφάντη όπως είχε προβλέψει.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η τελευταία επίσκεψη του στην Ελλάδα, μετά την δίκη του στη Ρώμη. Επί 40 ημέρες ομιλεί στο πλήθος, και στη συνέχεια, επισκέπτεται στη Λιβαδειά το σπήλαιο του Τροφωνίου, εκεί θέτει το ερώτημα στον Τροφώνιο: «Ποιά νομίζεις Τροφώνιε ότι είναι η πιο τέλεια και καθαρή φιλοσοφία;». Τις επόμενες μέρες εμφανίζεται στην Αυλίδα κατά τρόπον θαυμαστό κρατώντας στα χέρια του ένα βιβλίο με την πυθαγόρειο φιλοσοφία που ήταν η απάντηση του Τροφωνίου.
Τίποτα το συγκεκριμένο δεν αναφέρεται για τον θάνατό του. Οι θρύλοι που αναφέρονται για τον θάνατό του είναι γοητευτικοί, όπως και για τη γέννησή του. Άλλοι λένε ότι πέθανε στη Έφεσο, έχοντας τη φροντίδα δύο υπηρετριών. Άλλοι ότι πέθανε στη Λίνδο αφού πέρασε στον ναό της Αθηνάς και εξαφανίστηκε. Άλλοι στη Κρήτη όπου εισήλθε στο ναό της Δικτύννης και με υπόκρουση το άσμα των παρθένων αναλήφθηκε στους ουρανούς. Το δε άσμα ήταν «στείχε γας στείχε ες ουρανόν στείχε οίον ίθι εκ της γης άνω». Το καταπληκτικότερο όλων είναι η θρυλούμενη μεταθανάτια εμφάνισή του σε μαθητή του που αμφισβητούσε την θεϊκότητά, και τα δόγματα του για την αθανασία της ψυχής.
Αλλά γιατί έγινε τόσο λίγο γνωστός στους πολλούς ο θρύλος αυτός, που τόσο αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε; Γιατί με την βίαιη επικράτηση του Χριστιανισμού, κάηκαν σε δημόσιες καύσεις βιβλίων, τα κείμενα των εθνικών που αναφέρονταν στον Απολλώνιο.
Ιωάννης Θεοδωρόπουλος
ΠΗΓΗ
↧
ΕΝΑΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗ:ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ!!!
Την Κυριακή, δεν γιορτάζουν οι "φαιά φορούντες, περί ηθικής λαλούντες" τον επίσημο αποκεφαλισμό του αρχαίου κόσμου. Εκείνος είχε συντελεστεί λίγους αιώνες πριν. Θέλω να πω, πως τα αναθέματα και οι κατάρες κατά των Ελλήνων, είναι ο σταυρός πάνω στο μνήμα των αρχαίων. Ο φόνος είχε συντελεστεί ήδη. Την "Κυριακή της ορθοδοξίας" κυρίως γιορτάζουν την γέννα από εκείνον τον θάνατο. Το αν δεν συζητάνε και δεν πολεμάν οι πλείστοι το γέννημα - έκτρωμα εκείνο, δεν είναι γιατί δεν το βλέπουν, μα είναι γιατί και οι ίδιοι αποτελούν αποτέλεσμα κείνης της γέννας. Έτσι λοιπόν πολλοί είναι αυτοί οι κάτοικοι της Ρωμανίας που κατανοούν πλέον τι σκότωσε ο χριστιανισμός, μόνο που δεν θέλουν να ξέρουν τι γέννησε, διότι τότε θα έπρεπε να "σκοτώσουν τον εαυτό τους".
Κάποτε ο Καραμανλής (όχι ο νεώτερος, ο επονομαζόμενος και "κουρασμένος"), είχε πει μία φράση: ανήκουμε εις την δύση. Δεν θυμάμαι άλλη φράση του να λοιδορήθηκε περισσότερο και από περισσότερους. Γιατί; Όταν ήμουν μικρότερος θαρρούσα πως αυτό έγινε λόγο της μεγάλης επιρροής της αριστεράς στην νεολαία εκείνης της εποχής. Αργότερα κατανόησα ότι το αίτιο της λοιδορίας ήταν βαθύτερο. Το δόγμα ανήκουμε στην ανατολή , γεννήθηκε με την "Κυριακή της ορθοδοξίας", ενηλικιώθηκε τον μεσαίωνα, υπογράφηκε με εκείνο το "καλύτερα Τούρκικο φέσι παρά Φράγκικο φακιόλι" της άλωσης, μας παραδόθηκε με φανατισμό μέσω των "κρυφών σχολειών" και εμείς θα το αφήσουμε σαν πνευματική διαθήκη στα παιδιά μας.
Σήμερα παίζεται ένα ακόμα τέτοιο θέατρο, δημόσιας ομολογίας ανατολικού φρονήματος του ρωμαίικου λαού. Στην υπόθεση της Ουκρανίας, σε ένα σοβαρό και πολύπλευρο ιστορικό και πολιτικό πρόβλημα, ο Ρωμιός έβγαλε αμέσως και χωρίς καμία περιστροφή το συμπέρασμα. Φταίνε οι κακοί οι δυτικοί, και οι καλοί οι Ρώσοι πρέπει να βρουν κάπου το δίκιο τους. Όπως ακριβώς μέσα σε λίγα λεπτά ο Ρωμιός έβγαλε το συμπέρασμα για τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, για την Συρία, την Γεωργία, το Ναγκόρνο καραμπάχ και όπου αλλού. Δεν με ενδιαφέρει εδώ το δίκαιο ή το συμφέρον, όπως δεν ενδιαφέρει και κανέναν Ρωμιό βέβαια. Με ενδιαφέρει το αίτιο που γεννά τούτο το ένστικτο της υπεράσπισης του ανατολικού τρόπου ζωής, ο οποίος πάντα είναι διωκόμενος από την κακιά δύση. Και τούτο το αίτιο θα το γιορτάσουν με λαμπρότητα κάποιοι στις εκκλησιές την Κυριακή και θα αναρτήσουν μύδρους εναντίων της ορθοδοξίας και του αφορισμού των Ελλήνων κάποιοι άλλοι στο facefook. Και μετά και οι μεν και οι δε, αφού διαφώνησαν πριν για τον θάνατο, θα ομονοήσουν αμέσως με την γέννηση. Διότι ανήκουμε στην ανατολή.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Θουκυδίδη; Μα για την απλή διαφορά, ότι ο Θουκυδίδης ως Έλληνας, δεν ανήκε στην ανατολή ή στην δύση, ήταν Έλληνας. Δεν έγραφε με τα ένστικτα, αλλά με την κατανόηση, ούτε καν με την απλή νόηση. Αυτός ο Έλληνας που αν στεκόταν σε μια εκκλησιά της ορθοδοξίας και αντί για έναν επικήδειο με λόγια παρηγοριάς, εκείνος απήγγειλε τον επιτάφιο του Περικλέους, θα προκαλούσε τάση για εμετό στο αριστερό ποίμνιο και λιποθυμίες στο δεξιό. 
Η φωτογραφία είναι από ομαδικό τάφο στην Σεμπρένιτσα με την σφαγή 8000 Βόσνιων από τους Σέρβους του Κάρατζιτς και του Μλάντιτς. Σφαγή για την οποία ακόμα και το Σερβικό κοινοβούλιο ζήτησε συγνώμη. Σφαγή η οποία για τους νεοέλληνες δεν έγινε ποτέ και είναι ένας ακόμα μύθος της κακιάς δύσης!
Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ
↧
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΦΑΣΙΣΜΟΣ!ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΟΥΣ ΓΚΕΪ ΠΑΠΑΔΕΣ
Η παρακάτω αντίχριστη και ασεβέστατη ταινία προβλήθηκε την προηγούμενη Πέμπτη 20/3/2014, Ώρα 10 το βράδυ
Γελοιοποιεί τα πάντα. Εκκλησία, Ιερωσύνη, Ορθοδοξία, Οικογένεια, ότι πιο Ιερό έχουμε.
Προβάλει την ομοφυλοφιλία και την ανωμαλία. Ξεφτυλίζει τον ιερέα και τον παρουσιάζει σαν ανώμαλο.
Ο Πρόεδρος του ΕΣΡ είναι πιστός και ευσεβής.
Θα κάνουμε άμεσα καταγγελία. Υπάρχει κάποιος που να είδε την ταινία;
Χρειαζόμαστε και τη μαρτυρία κάποιου που να είδε την ταινία.
Ευχαριστώ
Καραμπάτσης Ευάγγελος
Για καταγγελίες, ή οποιαδήποτε άλλη επικοινωνία :
=====================================
ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ (Ε.Σ.Ρ.)
Πανεπιστημίου & Αμερικής 5, 10564 Αθήνα
Τηλ.: 213-1502300, 213-1502301, 213-1502390 Fax: 210-3319881
Email: ncrtv@otenet.gr
===================================================
(Αναλυτικές πληροφορίες στοιχείων επικοινωνίας παρέχονται
μέσω του μενού "Το Ε.Σ.Ρ. -> Οργανωτική Δομή-Στοιχεία Επικοινωνίας")
Η ταινία είναι η παρακάτω:
Έτος: 2009
Διάρκεια: 94 λεπτά
Κατηγορία: Ελληνικές
Πρωταγωνιστές: Ελένη Καστάνη, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Τάνια Τρύπη, Δημήτρης Τζουμάκης, Μιχάλης Μαρίνος, Κώστας Βουτσάς, Ζέτα Δούκα, Δάφνη Λαμπρόγιαννη
Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας
Η κλειστή κοινωνία ενός νησιού, που όλα δείχνουν να κυλάνε ήσυχα, αναστατώνεται από τον ξαφνικό και περίεργο θάνατο του άρχοντα του τόπου, Θεμιστοκλή Δίκαιου, που αφήνει πίσω του μια τεράστια περιουσία. Καθώς είναι άκληρος, όλοι αναρωτιούνται σε ποιον θα μείνουν τόσα χρήματα. Η διαθήκη τούς επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις. Η περιουσία μοιράζεται στις τέσσερις «εξουσίες» του χωριού. Τον πρόεδρο της κοινότητας, τον αστυνομικό διευθυντή, τον δάσκαλο του σχολείου και τον ιερέα της εκκλησίας. Για να πάρουν όλοι τα χρήματα θα πρέπει να δεχτούν να διαβαστούν, δημοσίως, στην πλατεία του χωριού τέσσερις επιστολές-μία για τον καθένα- το περιεχόμενο των οποίων δεν το γνωρίζει κανείς, παρά μόνο ο ίδιος ο Θεμιστοκλής Δίκαιος. Θα δεχτούν όμως και οι τέσσερις να διαβαστούν οι συγκεκριμένες επιστολές; Μεγάλος ο πειρασμός ... Από τη μία η τεράστια περιουσία και από την άλλη τα μυστικά ... Γιατί και αυτά υπάρχουν στην κοινωνία τους ... Και είναι πολλά ...
ΣΕΝΑΡΙΟ: Έλενα Σολωμού, Κωστής Παπαδόπουλος..
Αυτό είναι το κείμενο που παίζει στα χριστιανικά ιστολόγια!!Αντι οι άθλιοι να μαζέψουν τους γκέϊ παπάδες που έχουν γινει οι περισσότεροι μέσα στον κλήρο κάνουν επίθεση στον ελεύθερο λόγο!!Δεν θέλουν οι σκοταδιστές την κριτική γιατί δεν έχουν επιχειρήματα και προσπαθούν με τον φασισμό να κρατήσουν στην ζωή τον κλινικά νεκρό Χριστιανισμό!!Δείτε αχρείοι τα χάλια σας!!
ΠΑΠΑΣ ΝΥΦΟΥΛΑ!!
↧
↧
ΝΙΚΩΝ Ο "ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ"Ο ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ!!ΑΥΤΟΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ!!
600 περίπου. Η «Λακεδαιμονία», η οποία επί δύο περίπου αιώνες εστέγαζε την δράκα των τοποτηρητών της πρωτοβυζαντινής αυταρχίας, με άρχοντα διοικητή διορισμένο πότε απευθείας υπό των θεομανών αυτοκρατόρων της Nova Roma (Νέας Ρώμης) του Βοσπόρου και πότε υπό του Στρατηγού του «Θέματος Πελοποννήσου» που ήδρευε στην Κόρινθο, εγκατελήφθη σταδιακώς από τα μη Εθνικά στοιχεία. Η χριστιανική της Επισκοπή έκλεισε και αρκετοί εκ των Σπαρτιατών του Ταϋγέτου και του Πάρνωνος επέστρεψαν σ' αυτήν, μαζί με τα λείψανα των πολιτικοθρησκευτικών Εθνικών θεσμών τους. Οι ελάχιστες εκκλησίες ερημώθησαν και, όπως αποδεικνύεται εκ της πλήρους απουσίας βυζαντινών νομισμάτων της εποχής, μετά τον Γιουτπράδα (Ιουστινιανό) οι ελεύθεροι Έλληνες της λακωνικής γής κατέφυγαν στην ανταλλακτική οικονομία προς εξασφάλιση της αυταρκείας και αυτονομίας τους.
700 περίπου. Πτωχικοί μικροπληθυσμοί μη χριστιανών «Σλάβων», ή «Χορβατών», ή «Παγανών», όπως τους απεκάλουν οι Βυζαντινοί, άρχισαν να κατέρχονται ειρηνικώς έως την Πελοπόννησο και, αναζητώντας έναν ασφαλή τόπο να εγκατασταθούν μακριά από την βία των χριστιανών, άρχισαν να ιδρύουν οικισμούς στην Κορινθία, την Αχαϊα, την Ηλεία, την Αρκαδία, καθώς και στην Λακωνία, ανεμπόδιστοι από τους εκεί Έλληνες Εθνικούς. Τρείς μη χριστιανικές εθνικές κοινότητες, οι Έλληνες Εθνικοί, οι «Παγανοί», και κάποιοι ελάχιστοι Ιουδαίοι, θα ζήσουν έκτοτε μέσα στην πόλη της «Λακεδαιμονίας» επί πολλές δεκαετίες, δίχως προστριβές, παρόλο που η κάθε κοινότης ετη
727 Ελλαδικοί και νησιώτες Έλληνες, εστασίασαν στο πλευρό του «τουρμάχου» Αγαλλιανού κατά του εικονομάχου αρμενικής καταγωγής αυτοκράτορος Λέοντος και εξεστράτευσαν κατά της Κωνσταντινουπόλεως με μεγάλο στόλο, ο οποίος όμως κατεστράφη σε ναυμαχία υπό του «Υγρού Πυρός» των Βυζαντινών. Αποτέλεσμα αυτής της ήττας ήταν να τεθεί όλη η Ελλάδα, με διάταγμα του Λέοντος, υπό την άμεση εξουσία του Πατριάρχου.
746 - 747 Διετής μεγάλος λοιμός, προερχόμενος εκ της Καλαβρίας και της Σικελίας, εσάρωσε τους πληθυσμούς της Χερσονήσου του Αίμου και των νήσων, συμπεριλαμβανομένης και της Λακωνικής, με περισσότερα θύματα ωστόσο στους επήλυδες Βυζαντινούς γύρω από την Μονεμβάσια.
755 Για να πυκνώσει τον αποδεκατισθέντα υπό του μεγάλου λοιμού, πληθυσμό της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινουπόλεως), ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος, επανέφερε μεγάλα πλήθη Βυζαντινών εποίκων και έτσι αδυνάτισε επί πολλές δεκαετίες η Βυζαντινή παρουσία στους τόπους των Ελλήνων, ιδιαιτέρως δε στην Πελοπόννησο και την Λακωνική. Οι Εζερίτες Σλάβοι κατέκλυσαν την εκκενωθείσα περιοχή του Έλους, η οποία εκ του φυλετικού τους ονόματος απεκλήθη έκτοτε Εζερού.
790 - 800 περίπου. Αποτυχημένη απόπειρα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου (784 - 806) ο οποίος απεστρέφετο πάρα πολύ την Εθνική Παράδοση, να εκχριστιανίσει με την βία των όπλων, τους απομονωμένους μη χριστιανούς πληθυσμούς της Λακωνικής. Ο Ταράσιος, ήταν ένας εκ των ελαχίστων Βυζαντινών που εκείνη την εποχή κατείχαν μία μικρή γνώση Ρητορικής και Φιλοσοφίας, ως αποτέλεσμα μελετών του σ' εκκλησιαστικές βιβλιοθήκες που περιείχαν βιβλία Εθνικών.
807 Το έτος αυτό εξέσπασε μεγάλη εξέγερση των Σλάβων της Αχαϊας κατά των Βυζαντινών, με την από θαλάσσης βοήθεια, των υπό τον Αρούν Αλ Ρασίδ Σαρακηνών, κατά την οποία επολιορκήθη η πόλη των Πατρών. Ο Βυζαντινός στρατηγός Λέων Σκληρός έπνιξε στο αίμα την εξέγερση, η οποία επαρουσιάσθη υπό της βυζαντινής προπαγάνδας της εποχής ως τάχα πολιορκία υπό ξένου στρατού, την οποία οδήγησε σε αποτυχία ένα... θαύμα του «Αποστόλου» Ανδρέου. Η κατ' ουσίαν ανθελληνική αυτή προπαγάνδα θαυματοπληξίας των χριστιανών, αφού αυτή και μόνον ήταν που έδωσε πολλούς αιώνες αργότερα λαβή σε ευρωπαίους ιστορικούς να ομιλούν για σλαβική τάχα προέλευση των Νεοελλήνων, διογκώθη αργότερα ακόμη περισσότερο: «...τα της επιδρομής των Σλάβων εις Πελοπόννησον και τα της πολιορκίας των Πατρών επί το μυθικότερον, επηύξησε το γράμμα του Πατριάρχου Νικολάου Γραμματικού (1084 - 1111). Ούτος, υπερέβη πάσαν υπερβολήν ότι επί διακόσια δέκα και οκτώ έτη οι Σλάβοι, απέταμον την Πελοπόννησον της ρωμαϊκής αρχής, ότι ουδέ πους Ρωμαίου ηδύνατο να βαδίση εν αυτή, αλλ' εν μία ώρα δια του θαύματος του πρωτοκλήτου Ανδρέου, επανήλθεν η χερσόνησος υπό τα σκήπτρα τής εν Κωνσταντινουπόλει βασιλείας. Ούτω δε η Εκκλησία δια τοιούτων υπερβολών ενόμισεν ότι προήγε την δόξαν του «Αποστόλου» Ανδρέου διαστρέφουσα τα ιστορικά γεγονότα και περιβάλλουσα αυτά δια του μύθου» (Π. Ζερλέντου, ως άνω, σελ. 16).
849 Ο Βυζαντινός στρατηγός Θεόκτιστος Βριαίνιος, κατά διαταγή του αυτοκράτορος Μιχαήλ Γ (842 - 867), κατέπνιξε μεγάλη υπερδεκαετή ανταρσία των πεδινών Μελιγγών και Εζεριτών της Λακωνικής.
880 - 900 περίπου. Η τελευταία μαζική λατρεία των Ολυμπίων Θεών, εκείνη των απομονωμένων κατοίκων της Λακωνικής, εξησθένισε ακόμη περισσότερο μετά από μανιώδεις επιχειρήσεις εκχριστιανισμού. Ο Κωνσταντίνος Ζ ο Πορφυρογένητος, έγραψε στο «Περί Διοικήσεως Της Αυτοκρατορίας» τα εξής: «Ίστεον ότι οι του κάστρου Μαϊνης οικήτορες, ουκ εισίν από της γενεάς των προρρηθέντων Σλαύων, αλλ' εκ των παλαιοτέρων Ρωμαίων, οι και μέχρι του νύν παρά των εντοπίων Έλληνες προσαγορεύονται, δια το εν τοίς προπαλαιοίς χρόνοις ειδωλολάτρας είναι και προσκυνητάς των ειδώλων κατά τους παλαιούς Έλληνας, οίτινες επί της βασιλείας του αοιδίμου Βασιλείου (σημ. 867 - 886) βαπτισθέντες, Χριστιανοί γεγόνασιν..». Τ' απομεινάρια των Ελλήνων Εθνικών περιορίσθησαν να ζούν έκτοτε στους απροσίτους οικισμούς τους επί του Ταϋγέτου, όπου ήδη εφιλοξενούντο από της εποχής των σφαγών του Σταυρακίου και οι ανυπότακτοι Μελιγγοί, που ήδη είχαν πλήρως εξελληνισθεί .
940 περίπου. Νέα στάση των μη χριστιανών της Λακωνικής εναντίον της βυζαντινής εξουσίας, κατά την διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορος Ρωμανού, κατεστάλη υπό του στρατηγού Κρινίτου Αροτρά. Ακολούθησε ωστόσο μία περίοδος αναρχίας στην όλη περιοχή, καθώς διάφοροι Βυζαντινοί πρωτοσπαθάριοι και άρχοντες (Βάρδας Πλατυπόδης κ.ά.) προέβαιναν σ' αλλεπάλληλες στάσεις κατά της εξουσίας του Ρωμανού, συνεπικουρούμενοι υπό του εντοπίου εθνικού στοιχείου.
945 - 988 Ο αφιχθείς στην Λακωνική σκληρός Αρμένιος προσηλυτιστής Νίκων, ο αποκαλούμενος «Μετανοείτε», εκτός από την κατασφαγή των εν «Λακεδαιμονία» Ιουδαίων και των ανεπιδέκτων εκχριστιανισμού παγανιστών Σλάβων των πεδινών οικισμών της περιοχής (των «Τελχίνων» όπως τους έλεγαν σε μία προσπάθεια δαιμονοποιήσεως οι Βυζαντινοί), εφρόντισε και για την εξολόθρευση των τελευταίων ιχνών της «αρχαίας ειδωλολατρίας» που, προστατευομένη υπό του δυσπροσίτου Ταϋγέτου, ελειτουργούσε ελευθέρως και απροσκόπτως υπό την ηγεσία του Έλληνος «Εφόρου των Εθνικών γαιών» και «Δουκός των Εθνικών», Αντιόχου («...ός την δουκικήν μεν αρχήν διείπε της των εθνικών χώρας...», περιγράφεται στον «Βίο Νίκωνος» 156 β), επιδείξασα μάλιστα εξαιρετική αφομοιωτική δύναμη, δεδομένου ότι οι συνοικήσαντες Μελιγγοί είχαν εξελληνισθεί πλήρως, όπως προείπαμε, «ουδέν ίχνος αφήσαντες της επί του Ταϋγέτου εξοικίσεως αυτών» (Περικλέους Ζερλέντου, ως άνω, σελ. 9). Ο Αρμένιος προσηλυτιστής εξόντωσε με τα ίδια του τα χέρια τον «φιλοδαίμονα» και «αλαζόνα» Αντίοχο, (την δολοφονία αυτή, ο βιογράφος του Νίκωνος την παρουσιάζει βεβαίως σαν... μεταθανάτιο θαύμα του «Οσίου» !), εθανάτωσε τους ιερείς και όλους τους «τολμητίες και θρασυκαρδίους» αμεταπείστους, αφού προηγουμένως, όπως φαίνεται εκ της λεγομένης «Διαθήκης» του, με αφορμή μία εκ των πολλών επιδημιών («θανατικών») της εποχής, παρεκίνησε εξ Αμυκλών τους επήλυδες χριστιανούς της περιοχής (ο ίδιος ο βιογράφος του ομολογεί στον «Βίο» του ότι επρόκειτο περί «των της Λακεδαίμονος εποίκων», 130 α 25), να κυνηγήσουν τους Ιουδαίους της περιοχής και να καταστρέψουν τους τελευταίους Εθνικούς και τα επί των υψωμάτων πτωχικά Ιερά τους: «Εις τους οποίους εγώ αποκρίθηκα ότι επειδή και η οργή είναι θεϊκή, εσείς δεν έχετε πού να φύγετε, διατί ο Θεός όπου κατοικά εις τους ουρανούς κυριεύει και την Ανατολήν και την Δύσιν, και εις οποίον τόπον εσείς θέλετε υπάγηι, ευρίσκει σας. Όμως εσείς κάμετέ μου μίαν ομολογίαν ιδιόχειρον, ότι να μου υπακούσετε εις εκείνα οπού μέλλω να κάμω. Το οποίον είναι τούτο: να ευγάλω τους Εβραίους από μέσα από την χώραν, να υπάγουν έξω. Και τα μακελιά οπού είναι προς τον άγιον Επιφάνειον να τα χαλάσουν...» («Διαθήκη Νίκωνος», όπως εδημοσιεύθη στον «Νέο Ελληνομνήμονα», τεύχος 3.1906, με πολύ ενδιαφέρον το εντελώς άσχετο τρίτο πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποιείται στο «να τα χαλάσουν»). Στην ίδια την πάλαι ποτέ «κατείδωλον» Σπάρτη, έκτισε αμέσως μετά από όλα αυτά εκκλησία του «Σωτήρος Χριστού» επάνω στον ιερό λόφο του ιστορικού Ναού της Χαλκιοίκου Αθηνάς. Προηγουμένως μάλιστα, εξοντώθη («συνέβη και απέθανε») μυστηριωδώς ένας ακόμη Εθνικός που τον εμπόδιζε να κτίσει την εκκλησία του στον ιερό τόπο, καθώς και αναρίθμητες άλλες εκκλησίες επάνω σε άλλα Ιερά (ή χρησιμοποιώντας τα συντρίμμια τους ως δομικά υλικά, όπως λ.χ. στις εκκλησίες των Γερονθών). Ταυτοχρόνως, οι Βυζαντινοί ολοένα μετέφεραν και εγκαθιστούσαν στην πεδινή Λακωνική κατά ομάδες, επήλυδες χριστιανούς, για ν' αλλοιώσουν την εθνική σύνθεση των εντοπίων.
Με αφορμή τις κακουργίες του Αρμενίου προσηλυτιστού, κάποιες εκ των οποίων ο ίδιος ο βιογράφος του έκαμε το λάθος να διασώσει, όπως έκαμαν, ευτυχώς για την ιστορική αλήθεια και άλλοι όμοιοί του, όπως λ.χ. ο ανεκδιήγητος εκείνος Μάρκος Διάκονος, πρέπει να μην αφήσουμε ασχολίαστο ένα λυπηρό αλλά κατά κόρον παρουσιαζόμενο φαινόμενο. Το ότι στρέφουν αποτόμως οι διαφόροι Ρωμιοί συγγραφείς «Ιστοριών» της Σπάρτης, ή της Ελλάδος ευρύτερα, έναν αόρατο διακόπτη του μυαλού
(Από το βιβλίο του Βλάση Γ. Ρασσιά "Επίτομος Ιστορία των Σπαρτιατών")
↧
ΙΗΣΟΥΣ:!!ΜΙΣΟΥΣΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ!
↧
5.453 ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΟΝ "ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ"ΑΡΙΘΜΟ ΑΜΚΑ!!ΑΚΟΥΤΕ ΠΡΟΒΑΤΑ?
«Η μη απόδοση ΑΜΚΑ συνεπάγεται την αναστολή καταβολής της σύνταξης, η οποία και θα επαναχορηγηθεί άμεσα με την προσκόμιση στην Υπηρεσία Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, του στοιχείου» ξεκαθαρίζει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή, μετά από ερώτηση των βουλευτών των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Γιάννη Δημαρά και Γαβριήλ Αβραμίδη, αναφορικά με τις μη αποδοθείσες συντάξεις σε συνταξιούχους του Δημοσίου που αρνούνται να καταγραφούν με ΑΜΚΑ λόγω θρησκευτικής συνείδησης.
Με το έγγραφο γίνονται γνωστά δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι ότι ο αριθμός των συνταξιούχων του Δημοσίου, των οποίων η σύνταξη ανεστάλη λόγω μη προσκόμισης ΑΜΚΑ, ανέρχεται σε 893, σύμφωνα με στοιχεία του Φεβρουαρίου του 2014. Ωστόσο, είναι άγνωστο πόσοι από αυτούς τους συνταξιούχους δεν προσκόμισαν ΑΜΚΑ λόγω της άρνησης απόδοσής του, επειδή θεωρούν ότι παραβιάζεται η θρησκευτική τους συνείδηση. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι σήμερα το Δημόσιο συνταξιοδοτεί 5.453 ιερείς και όπως μάλιστα σπεύδει να επισημάνει ο κ. Σταϊκούρας, όλοι συνταξιοδοτούνται χωρίς κανένα πρόβλημα και δεν έχουν διατυπώσει καμία επιφύλαξη για τη μη απόδοση του αριθμού αυτού.
Εδώ βγαίνουν δυο ειδήσεις ,πρώτον τον "καταραμένο" αριθμό ΑΜΚΑ τον δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα οι παπάδες και δεύτερον ότι το κράτος δεν ταΐζει μόνο 11.000 τεμπέληδες ενεργούς παπάδες αλλά και 5,453 συνταξιούχους!!
↧
ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΟΥ CERN ΕΙΔΑΝ ΤΟ BIG BANG ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ!!!
Οι επιστήμονες «είδαν» το Big Bang: Ο διευθυντής του CERN αποκαλύπτει τα μυστικά του διαστήματος
Το Big Bang αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πολυσυζητημένα θέματα στον χώρο της σύγχρονης φυσικής. Η ανακάλυψη του έγινε το 1979, ωστόσο, για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια, οι επιστήμονες κατάφεραν να «δουν» την Μεγάλη Εκρηξη. Ο διευθυντής του CERN, μιλάει για πρώτη φορά για τις νέες ανακαλύψεις και το μέλλον του ινστιτούτου.
Οπως αναφέρει η εφημερίδα Καθημερινή σε σχετικό άρθρο, την εικασία για την Μεγάλη Εκρηξη έκανε το 1979 ο Αλαν Γκουθ, υποστηρίζοντας ότι ένα πιθανό «στραβοπάτημα» στη θεωρούμενη πορεία της κοσμικής εξέλιξης, τροφοδότησε το διάστημα με μία ξεχωριστή ενέργεια, η οποία ασκώντας μία απωθητική δύναμη, έκανε το σύμπαν να διασταλεί με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός σε μία στιγμή τεράστιας βιαιότητας.
Την περασμένη Δευτέρα, οι ανακαλύψεις των αστρονόμων φαίνεται πώς δικαίωσαν τον Γκουθ, αναφέροντας ότι κατάφεραν να δουν την αρχή του Big Bang, επιβεβαιώνοντας τη θεωρία του «κοσμολoγικού πληθωρισμού» που διατύπωσε.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η Καθημερινή, ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Τζον Κόβακ από το Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, χρησιμοποίησαν τηλεσκόπια στο Νότιο Πόλο, εντόπισαν «ρυτιδώσεις» στο «ύφασμα» του Διαστήματος, τα λεγόμενα «βαρυτικά κύματα» , τη σφραγίδα δηλαδή ότι το σύμπαν τσαλακώθηκε βίαια όταν ήταν ακόμη πολύ νεότερο και από ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου.
Αν επιβεβαιωθεί αυτή η ανακάλυψη, θα αποτελέσει ορόσημο στην επιστήμη και θα μπορούσε να συγκριθεί με την πρόσφατη ανακάλυψη πώς η σκοτεινή ενέργεια ευθύνεται για τη διαστολή του σύμπαντος, ή ακόμα και με την ίδια την ανακάλυψη του Big Bag. Αυτό ουσιαστικά θα σήμαινε ότι το ορατό μας σύμπαν, αποτελεί μόλις ένα απειροελάχιστο κομμάτι ενός κόσμου που αγνοούμε.
Μιλώντας στην εφημερίδα Καθημερινή, ο διευθυντής του CERN, Ρόλφ Χόιερ (Rolf Heuer) αναφέρθηκε στις πρόσφατες ανακαλύψεις και αποκάλυψε τα σχέδια για το μέλλον του ινστιτούτου, που αποτελεί το μεγαλύτερο εργαστήριο σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο.
Με αφορμή τον LHC (Large Hadron Collider) τον μεγαλύτερο σε μέγεθος και ενέργεια επιταχυντή στον κόσμο, ο οποίος βρίσκεται εκτός λειτουργίας εδώ και δύο χρόνια, ο Χόιερ αποκάλυψε το μέλλον των ερευνών στο CERN: «Χρειαζόμαστε έναν ακόμη χρόνο, ώστε να ολοκληρωθεί η συντήρηση στον επιταχυντή πρωτονίων LHC, ώστε τα επόμενα 20 χρόνια να λειτουργεί σε ταχύτητες διπλάσιες από τη σημερινή. Μετά το 2035 όμως, αν θέλουμε να πάμε σε υψηλότερες ενέργειες, ο LHC δε θα είναι αρκετός. Γι' αυτό ερευνούμε δύο διαφορετικά σενάρια: Το ένα είναι η δημιουργία ενός επιταχυντή ποζιτρονίων-ηλεκτρονίων μήκους περίπου 50 χιλιομέτρων και το δεύτερο η κατασκευή ενός κυκλικού επιταχυντή πρωτονίων 4 φορές μεγαλύτερου από τον LHC»
Οσο για το πλάνο των μελλοντικών ερευνών του CERN, ο Χόιερ αποκαλύπτει στην Καθημερινή: «Μία από τις σημαντικότερες ερωτήσεις είναι "γιατί υπάρχουμε;" Ξέρουμε ότι χάρη στο σωματίδιο Χιγκς έχουμε μάζα, όμως αυτή η απάντηση δεν είναι αρκετή. Κατά το Big Bang η ύλη και η αντιύλη παράχθηκαν σε ίσες ποσότητες, όμως όταν αυτές συναντώνται εξαϋλώνονται και δε μένει καθόλου ύλη. Μία διαφορά όμως στη συμπεριφορά και στις ιδιότητες τους, είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί 1 στο δισεκατομμύριο περισσότερη ύλη από αντιύλη και γι' αυτό είμαστε εδώ. Ξέρουμε το αποτέλεσμα, αλλά όχι την αιτία. Με τον κυκλικό επιταχυντή, ίσως μπορέσουμε να ρίξουμε μία ματιά στα σωματίδια της σκοτεινής ύλης, απαντώντας παράλληλα και στο αιώνιο ερώτημα "από τι είναι φτιαγμένο το 95% του σύμπαντος" αφού σήμερα μπορούμε να περιγράψουμε μόνο το 5%»
↧
↧
ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟ 1821!!!Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ Ε¨!!!
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε" :ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΟΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ!! ΒΡΗΚΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ
Ζήτω το αφορισμένο 1821!
«...Οταν οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο, ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου, είναι η Ειρήνη» Γιάννης Ρίτσος Δεν είναι μόνον οι ζωντανοί που ζητούν τη δικαίωσή τους, αλλά και οι νεκροί, τα γεγονότα και οι εποχές κραυγάζουν για αλήθεια, αναγνώριση και δικαίωση. Ακόμη κι ο Κολοκοτρώνης δε γλίτωσε τον αφορισμό από τον Γρηγόριο τον Ε'
Σκοπός του μικρού αυτού σημειώματος να επιτιμήσει τον Γρηγόριο τον Ε΄, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και γενικά τον ανώτερο κλήρο που συνεργάστηκαν με τους Τούρκους και έκαναν το παν να κρατηθούν οι Ελληνες υποτελείς και δούλοι των κατακτητών. Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως και τους όπως τον μητροπολίτη Λαρίσης και πρωτομάρτυρα Δ. Σκυλόσοφο, τον ήρωα του Μεσολογγίου Επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ, τον Ανθιμο Γαζή και άλλους που δυστυχώς ήταν η εξαίρεση του κανόνα.
«Πλαστογράφοι και κιβδηλοποιοί»
Τα γεγονότα τούς διαψεύδουν
Πέρασαν πάνω από 185 χρόνια από την Επανάσταση του '21 και ακόμη και σήμερα μια σειρά από ήρωες και πρωταγωνιστές της εθνικής μας παλιγγενεσίας τούς βαραίνει ο αφορισμός του Γρηγορίου του Ε΄. Ο ίδιος αφορισμός βαραίνει και αυτήν την ίδια την Επανάσταση, την ανάσταση δηλαδή του Γένους.
Ο Κολοκοτρώνης, ο Υψηλάντης, ο Σούτσος, ο Ρήγας, ο Ανδρούτσος, ο Καραϊσκάκης, οι Σουλιώτες και μια πλειάδα ακόμη από επώνυμα και ανώνυμα παλικάρια περιμένουν καρτερικά κάτω από το χώμα την άρση του αφορισμού τους. Ο φοβερός αφορισμός ήταν ένα τρομακτικό όπλο, πολύ συνηθισμένο και αποτελεσματικό μέσο για να κρατηθούν οι Ελληνες, υποτελείς και ραγιάδες στους Τούρκους για 400 χρόνια. Οι απλοϊκοί άνθρωποι περισσότερο έτρεμαν τον αφορισμό και από τον ίδιον το θάνατο. Ακόμη κι αυτός, ο χαλκέντερος και πολύπαθος Κολοκοτρώνης δεν άντεξε τον αφορισμό του Γρηγορίου του Ε΄ στα 1806. Οταν τον επόμενο χρόνο, στα 1807 βρέθηκε κουρσάρος πλέον στη Χαλκιδική, έστειλε ένα μήνυμα στον εξόριστο τότε, από τον σουλτάνο, στο Αγιον Ορος, Γρηγόριο τον Ε΄ που του 'γραφε ότι εκείνος τον κατάντησε έτσι: «Εσύ μου 'γραψες την προδοσία στο χαρτί αλλά εγώ θα σου τη γράψω στο κούτελο». Η απάντηση του πρώην αλλά και μελλοντικού Πατριάρχη ήταν ότι όλα έγιναν «κατά θείαν παραχώρησιν»!
Παρασιώπηση γεγονότων, συνειδητά ψέματα, διαστρέβλωση της αλήθειας και κατασκευασμένα γεγονότα συντέλεσαν, ώστε ακόμη και σήμερα να επικρατεί θολούρα και σύγχυση γύρω από πρόσωπα και γεγονότα. Για το ανύπαρκτο κρυφό σχολειό, έγραψα πριν 20 χρόνια ένα κείμενο που, μέρος του, λόγω του μεγέθους του, δημοσιεύτηκε στο «Ποντίκι» το 1987. Ακόμη και αυτός ο Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος σήκωσε, πριν μερικά χρόνια στη λαοσύναξη της Αθήνας για τις ταυτότητες, το ανύπαρκτο λάβαρο της Αγίας Λαύρας, που δήθεν σήκωσε ο Π.Π. Γερμανός κηρύσσοντας έτσι την Επανάσταση!
Εκεί κατέφυγαν αυτός και άλλοι προύχοντες «τεθορυβημένοι, τεταραγμένοι και κατεπτοημένοι» μέχρι να καθησυχάσουν τα πράγματα. Κούνια που τους κούναγε!...
Εχει δίκιο ο Γιάννης Σκαρίμπας σαν γράφει ότι, «ούτε η πανούκλα, ούτε η χολέρα έκαναν τόσο κακό στην ανθρωπότητα όσο η ιστορία», εννοώντας βέβαια τους πλαστογράφους και κιβδηλοποιούς της ιστορίας τοτινούς και τωρινούς.
O,τι εγκλήματα διέπραξαν οι συνεργάτες των Γερμανών, οι ταγματασφαλίτες κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής την ίδια και χειρότερη προδοτική και εγκληματική συμπεριφορά είχαν και οι εθελόδουλοι κοτζαμπάσηδες.
Το παραμύθι ότι στην Αγία Λαύρα υψώθηκε δήθεν το λάβαρο του '21 και άρχισε η Επανάσταση, ο Miller τη θεωρεί «παράδοσιν ποιητικήν». Ο Φιλήμων την αποκαλεί «παχυλόν ψεύδος». Ο Σπυρίδων Τρικούπης γράφει: «Ψευδής είναι η εν την Ελλάδι επικρατούσα ιδέα ότι εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθη κατά πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επανάστασης». Τέλος, ο Finley υποστηρίζει: «Επικρατεί γενική γνώμη στην Ελλάδα ότι φθάνοντας στη Μονή της Αγίας Λαύρας οι προύχοντες και οι δεσποτάδες κηρύξανε την επανάσταση. Αυτό δεν είναι σωστό. Επιδιώκανε να καθησυχάσουνε τις υποψίες των Τούρκων στα Καλάβρυτα και στη Βοστίτσα».
Αν όντως είχε ανυψωθεί το περίφημο λάβαρο της επανάστασης αυτό θα το μνημόνευε στα απομνημονεύματά του, που έγραψε λίγα χρόνια αργότερα, ο Π.Π. Γερμανός. Αν είχε έστω και ίχνος αλήθειας το ευφάνταστο αυτό μύθευμα, τότε και μόνον αυτή η πράξη του Π.Π. Γερμανού θα ξέπλενε όλα του τα ανομήματα και θα τον συγχωρούσαμε για όλες τις αθλιότητες που μέχρι τότε και αργότερα διέπραξε στη ζωή του. Αντίθετα, για τον Λεωνίδα του '21, δηλαδή τον Παπαφλέσσα, γράφει με εμπάθεια και φανερή περιφρόνηση στα απομνημονεύματά του: «Γρηγόριος τις, Δικαίος λεγόμενος, αλιτήριος, απατεών, εξωλέστατος και ασυνείδητος περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω να ερεθίσει την ταραχήν (βλέπε Επανάσταση) του έθνους διά να πλουτίσει εκ των αρπαγών».
Από έγγραφα του γενικού αρχείου του κράτους που έφερε στην επιφάνεια ο Ε. Πρωτοψάλτης, αποδεικνύεται ότι το 1851 γίνεται πρώτη φορά λόγος για το λάβαρο και σε καμία περίπτωση δε θα το σήκωνε ένας παρακοιμώμενος των Τούρκων, τουρκοχριστιανός και τουρκολάτρης όπως ο Π.Π. Γερμανός, ο οποίος μόνο σε ένα πεδίο διέπρεψε, αυτό της τοκογλυφίας. Δάνειζε με βαρύτατο επιτόκιο (15%) ακόμη και σε μοναστήρια και εκκλησίες της δικαιοδοσίας του. Τύφλα να 'χουν όλοι οι σύγχρονοι Γούκοι. Αν και βαθύπλουτος, το όνομά του απουσιάζει απ' όλους τους εράνους που έγιναν για την Επανάσταση.
Ολα αυτά τα ασύστολα ψεύδη και τερατουργηματικά μυθεύματα κατασκευάστηκαν πολύ αργότερα για έναν και μόνο λόγο. Ηθελαν να κλέψουν τη δόξα του λαού, που ξυπόλυτος και πεινασμένος, σήκωσε το γιαταγάνι και το καριοφίλι και ελευθέρωσε την πατρίδα. Ο ανώτατος κλήρος και οι «αυθορμήτως υποκύψαντες στον τουρκικό ζυγό κοτζαμπάσηδες», κατέκλεψαν και διαμοίρασαν ό,τι οι αφορισμένοι ήρωες, επώνυμοι και ανώνυμοι, με το αίμα τους και τη ζωή τους ελευθέρωσαν.
Οι εθνικές γαίες, 7.000.000 περίπου στρέμματα και όλα τα κινητά πλούτη που άφησαν πίσω οι Τούρκοι, αντί να μοιραστούν στον εξαθλιωμένο και χειμαζόμενο λαό, τα σφετερίστηκαν ο ανώτατος κλήρος και οι απερίτμητοι Τούρκοι, όπως αποκαλούσε ο λαός τους κοτζαμπάσηδες. Ολοι αυτοί μπορεί να είχαν πλούτη, χωράφια και εξουσία αλλά τους έλειπε κάτι. Και αυτό ήταν η δόξα και η τιμή του λαού που απελευθέρωσε την πατρίδα. Ετσι, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της εποχής εκείνης, που βρίσκονταν στα χέρια του ανώτατου κλήρου και των προυχόντων, όπως άλλωστε συνέβαινε πάντα και συμβαίνει ακόμη και σήμερα, άρχισαν να κατασκευάζουν γεγονότα και ανύπαρκτους ηρωισμούς του σιναφιού τους. Μ' αυτόν τον τρόπο γεννήθηκαν κρυφά σχολεία, λάβαρα της Αγίας Λαύρας και άλλα ψευδολογήματα, που μαζί με την απόκρυψη πραγματικών γεγονότων, μετέτρεψαν προδότες σε ήρωες και καθιέρωσαν ως ηρωικά γεγονότα μυθοπλασίες ευφάνταστων απατεώνων. Το εθνικοαπελευθερωτικό μέρος της Επανάστασης πέτυχε αλλά το κοινωνικό της σκέλος απέτυχε παταγωδώς. Η αγροτιά, ο λαός δηλαδή συνέχισε να παραμένει νηστικός, άκληρος, ρακένδυτος και ανέστιος.
Οποιος έχει διαβάσει το χυδαίο και κατάπτυστο κείμενο του αφορισμού της Επανάστασης που υπέγραψε ο Γρηγόριος ο Ε΄ και 22 ακόμη Μητροπολίτες, αρρώστησε από αηδία και φρίκη. Ακόμη και σήμερα, όχι μόνον επιχειρείται από πολλούς να δικαιολογηθεί με αστεία επιχειρήματα η φρικιαστική ενέργεια του αφορισμού της Επανάστασης, που ράγιζε και πέτρες ακόμη, αλλά και γίνεται προσπάθεια να εμφανισθεί ο Γρηγόριος ο Ε΄ ως δήθεν ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Τα γεγονότα όμως, καθώς και οι πρωταγωνιστές της Επανάστασης τους διαψεύδουν.
Το 1805, όταν οι Αγγλοι απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη, ο Γρηγόριος ο Ε΄ όχι μόνο μίσθωσε 3.000 εργάτες, αλλά και, όπως γράφει ο Mendelson, «μετέσχε μετά ζήλου των οχυρωματικών εργασιών, ορύσσων ο ίδιος ιδίοις χερσίν ώστε να επισύρει και αυτού του Σουλτάνου την ευμενή προσοχή».
Παραμονές της Επανάστασης, ο Υψηλάντης έγραψε στους φιλικούς στην Κωνσταντινούπολη: «Προς τούτους μη δώσετε πίστιν, μήτε εις τον αγιώτατον, ασκητικώτατον και φιλογενέστατον καλόγηρον (τον Πατριάρχην), ούτε εις τους στενούς φίλους αυτού».
Επίσης, ο Κολοκοτρώνης, όχι μόνον έστειλε από τη Χαλκιδική την παραπάνω επιστολή στον Γρηγόριο τον Ε΄, αλλά και το 1833, σε ομιλία του σε φοιτητές στην Πνύκα, αναφέρθηκε με πικρία και απέχθεια σ' αυτόν.
Ο ανώτερος κλήρος και το μακρύ φοροεισπρακτικό χέρι της τουρκικής διοίκησης, «τεθορυβημένοι, τεταραγμένοι και κατεπτοημένοι» έκαναν το παν για να μην εκραγεί η Επανάσταση. Και όταν αυτή άναψε για καλά σύρθηκαν και εκείνοι εκόντες άκοντες. Αν ήταν δε στο χέρι τους, ακόμη θα είμασταν σκλάβοι στους Τούρκους. Στην προσπάθειά τους να καταπνίξουν την Επανάσταση, έξαρχοι του Πατριαρχείου περιέτρεχαν την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα και κάθε Κυριακή αφόριζαν στις εκκλησίες αλλά και στα τζαμιά κάθε έναν που σήκωνε το γιαταγάνι και το τουφέκι εναντίον των Τούρκων και με γελοία φληναφήματα, όπως: «... Ας μην χάσωμεν διά μίαν ψευδήν και ανύπαρκτον τάχα ελευθερίαν του παρόντος βίου, τας αμαράντους στεφάνους αιωνίου μακαριότητας» ή «... Ελευθερία εν τω ουρανώ και υποταγή επί της γης», κρατούσαν τον λαό ραγιά και υποτελή των Τούρκων.
Ενας άλλος δεσπότης, ο Πορφύριος της Αρτας, όχι μόνον αφόρισε τους Σουλιώτες αλλά στρατολόγησε και 500 αγρότες, τους όπλισε και τους έστειλε να πολεμήσουν εναντίον των Σουλιωτών. Ο δε μητροπολίτης Πάργας Ιγνάτιος απειλούσε με αφορισμό τους Αρτινούς εάν προσέτρεχαν σε βοήθεια των Σουλιωτών.
Μετά από όλα αυτά, απορεί κανείς πώς πέτυχε η Επανάσταση, η οποία ήταν έργο, με πρωτεργάτη τη Φιλική Εταιρεία και εθνεγέρτη τον Παπαφλέσσα, μονάχα του ΛΑΟΥ που ο Π.Π. Γερμανός αποκαλούσε «χυδαίο, απαίδευτο, άπειρο, φτωχό, ποταπό, που ...κατήντησε εις αχαλίνωτον ενθουσιασμόν».
Εχοντας υπ' όψιν όλα τα παραπάνω, αλλά και μύριες άλλες αθλιότητες και προδοσίες του ανώτατου κλήρου και των μισητών κοτζαμπάσηδων, των χριστιανών πασάδων, όπως ήταν πιο γνωστοί, ο «Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων Σουηδίας» απέστειλε τον Μάρτιο του 1982 υπόμνημα στον τότε πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, και τον καλούσε να ενεργήσει τα δέοντα ώστε η Εκκλησία της Ελλάδος να άρει τον αφορισμό της Επανάστασης του '21 και να ζητήσει συγγνώμη από τους αφορισμένους μυστακοφόρους του αγώνα.
Το υπόμνημα αυτό δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του πρωθυπουργού, όπως μας διαβεβαίωσε μερικά χρόνια μετά ο ίδιος αλλά και η διευθύντρια του γραφείου του κα Αγγέλα Κοκκόλα.
Απ' ό,τι διαφαίνεται οι αφορισμένοι του αγώνα, για πολλά χρόνια δυστυχώς ακόμη, θα περιμένουν ανειρήνευτοι τη δικαίωσή τους.
Ζήτω ο «αλιτήριος, ο απατεών, ο εξωλέστατος και ο ασυνείδητος» Παπαφλέσσας!
Ζήτω τα αφορισμένα μυστακοφόρα παλικάρια του '21!
Ζήτω «ο χυδαίος, ο απαίδευτος, ο άπειρος, ο φτωχός, ο ποταπός λαός ...που κατήντησε εις αχαλίνωτον ενθουσιασμόν»!
Λευτέρης ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
↧
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ!!ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!
(zarpa.gr)-Η οικονομική ενίσχυση της Ιεράς Μητρόπολης Κυδωνίας & Αποκορώνου και των Ιερών Ναών, με το ποσό των 17.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό του Δήμου Χανίων, το οποίο προορίζεται για τις ανάγκες των συσσιτίων, αποτέλεσε αντικείμενο αντιπαράθεσης στην σημερινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Χανίων.
Η Δημοτική Αρχή, κατηγορήθηκε για απόφαση με ... άρωμα εκλογών, με πλήθος συμβούλων της μειοψηφίας να αμφισβητεί την ορθότητα του τρόπου με τον οποίο ο Δήμος επιλέγει να ενισχύσει τα συσσίτια.
Συγκεκριμένα, διατυπώθηκαν ενστάσεις από τους κ.κ. Φραγκάκη και Κεμεσίδη για την επιλογή της απευθείας χρηματικής επιχορήγησης. "Εφόσον ο Δήμος διαθέτει κοινωνικό παντοπωλείο, να διαθέσει τα χρήματα για να αγοράσει τρόφιμα και να τα δώσει στην Εκκλησία για τα συσσίτια" πρότεινε ο πρώτος, με τον πρώην αντιδήμαρχο να συμφωνεί.
Την αντίθεσή του εξέφρασε και ο επικεφαλής της "Λαϊκής Συσπείρωσης" κ. Νίκος Παπαντωνάκης, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με την θρησκεία: "Η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη τα δικά μας χρήματα. Έχουν εκατομμύρια να διαχειριστούν", είπε μεταξύ άλλων.
Επίσης, τέθηκε το ερώτημα του γιατί δεν επιδοτούνται με ανάλογο τρόπο και άλλες κοινωνικές δομές της πόλης, όπως, για παράδειγμα η "Κοινωνική Κουζίνα", με την αρμόδια αντιδήμαρχο κ. Χρύσα Χατζηδάκη να ξεκαθαρίζει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει εφόσον δεν έχουν νομικό πρόσωπο.
Σκουλάκης: "Μακάρι να μπορούσαμε να δώσουμε κι άλλα"
Έντονη ήταν η αντίδραση του αντιδημάρχου κ. Κώστα Πρωτοπαπαδάκη που είχε εισηγηθεί το θέμα και ο οποίος ξεκαθάρισε ότι η συγκεκριμένη επιχορήγηση δίνεται για τρίτη συνεχή χρονιά: " Ιδεολογικά είμαστε υπέρ της Εκκλησίας ( ...) όσον αφορά τα συσσίτια και τον τρόπο που λειτουργούν, δεν είναι δυνατόν να τίθεται θέμα εμπιστοσύνης. Εξάλλου, δεν είχαμε ποτέ καταγγελία από κανένα", είπε χαρακτηριστικά.
Το λόγο πήρε ο Δήμαρχος, ο οποίος τόνισε: "Η Εκκλησία μας είναι ζωντανή. Είναι μια μαχόμενη Εκκλησία. Μακάρι να μπορούσαμε να δώσουμε και παραπάνω", είπε και εξέφρασε την άποψη ότι οι Δήμοι δεν πρέπει να έχουν συσσίτια, γι' αυτό πρέπει με κάθε τρόπο να ενισχύουν τα συσσίτια των Εκκλησιών.
Την άποψή αυτή συμμερίστηκε και ο επικεφαλής του "Δήμου Ενεργών Πολιτών", κ. Τάσος Βάμβουκας.
Τελικά η επιχορήγηση εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία.!!
Πόσες φορές έχουμε γράψει ότι η εκκλησία κάνει τα συσσίτια και τις φιλανθρωπίες με κρατικές επιχορηγήσεις??Φίλοι μου η εκκλησία δεν δίνει ούτε ένα ευρώ από την απίστευτη περιουσία της!!
Ο Χριστιανισμός είναι κλινικά νεκρός τον κρατούν στη ζωή με Ευρωτίνη!!!
↧
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΑΜΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ!!
Για πρώτη φορά το 2012 ήταν περισσότεροι οι πολιτικοί από τους θρησκευτικούς γάμους
Πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, το 2012 έγινε η μεγάλη ανατροπή και το χριστιανικό ποίμνιο εγκατάλειψε το χριστιανικό μαντρί!!.
Το 1982 η αναγνώριση του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα ήταν από τις πρώτες αποφάσεις της πρώτης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου που θεσμοθέτησε τον προαιρετικό πολιτικό γάμο. Είκοσι δύο χρόνια μετά, οι πολιτικοί γάμοι είναι περισσότεροι από τους θρησκευτικούς.Ο Χριστιανικός γάμος είναι ίδιος με τον Εβραϊκό!!
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Αυτές είναι οι «ευχές», τις οποίες απευθύνει ο ορθόδοξος παπάς προς τους ορθόδοξους Έλληνες και Ελληνίδες (τι οξύμωρο!), όταν παντρεύονται. Σε τι διαφέρει άραγε από μια ευχή πού δίδεται σε μια συναγωγή; Ούτε ένα Ελληνικό όνομα. Λές κι η Ελληνική φυλή δεν είχε ποτέ ένδοξους προγόνους, βασιλείς, ήρωες, φιλοσόφους, επιστήμονες και εκπολιτιστές. Ο Έλληνας δεν καλείται να μοιάσει στον Οδυσσέα, στον Λεωνίδα, ή στον Περικλή. Η Ελληνίδα δεν ευλογείται όπως ευλογήθηκε από τους Έλληνες θεούς η Ανδρομάχη, η Πηνελόπη, η Ασπασία. Λές και δεν υπήρξαμε ποτέ τέκνα του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, παρά τυχάρπαστα γεννήματα απολίτιστων νομάδων. Λίγο πιο κάτω στην «Ακολουθία του Γάμου» πάντα, οι «ευχές» συνεχίζονται: «Και συ, Νύμφη, μεγαλύνθητι ως η Σάρρα [που την εκπόρνευε συστηματικά ο σύζυγός της, Αβραάμ («Γένεσις» ιβ'11-20 και κ'1-18)] και ευφράνθητι ως η Ρεβέκκα [που ο σύζυγός της, Ισαάκ, την παρέδωσε στον έρωτα του βασιλιά των Φιλισταίων («Γένεσις» κστ'6-10), ενώ η ίδια συνωμότησε εναντίον του συζύγου της και του γιού της Ησαύ, ώστε να λάβει την ευχή των πρωτοτοκίων ο αγαπημένος της γιος, Ιακώβ («Γένεσις» κζ')] και πληθύνθητι ως η Ραχήλ [που μοιραζόταν το κρεβάτι του συζύγου της με την ίδια της την αδελφή και μερικές ακόμα δούλες («Γένεσις» κθ' κ.εξ.)] ευφραινομένη τω ιδίω ανδρί».
↧