ΘΕΩΡΕΙ ΠΩΣ ΤΟΥΣ «ΒΟΛΕΥΑΝ» ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Ο Ιησούς ήταν δημιούργημα των Ρωμαίων υποστηρίζει Αμερικανός επιστήμονας!!Δεν έχει άδικο μια ζωή με τους ισχυρούς είναι η Εβραϊκή αίρεση!!

Ένας Αμερικανός λόγιος, ο Joseph Atwill, υποστηρίζει ότι ο Ιησούς δεν υπήρξε στην πραγματικότητα αλλά ήταν δημιούργημα των Ρωμαίων αριστοκρατών.  Οι Ιουδαίοι περίμεναν τον ερχομό του Μεσσία ο οποίος θα τους λύτρωνε από τη ρωμαϊκή κατοχή. Η προσμονή τους αυτή είχε ως αποτέλεσμα να προκαλούνται συχνά εντάσεις στην περιοχή. Τότε οι κατακτητές επινόησαν τον ερχομό του Μεσσία. «Οι Ρωμαίοι εφεύρισκαν διάφορους τρόπους για να διατηρήσουν την τάξη στην περιοχή όταν δεν μπορούσαν να έχουν το αποτέλεσμα που επιδίωκαν» ανέφερε ο Atwill. Ο Ιησούς ήθελε να περάσει στον κόσμο το μήνυμα της αγάπης και της ενότητας, χωρίς φασαρίες και εχθροπραξίες, πράγμα που βόλευε πολύ τους Ρωμαίους διότι έτσι θα επικρατούσε ηρεμία. Ύστερα από πολλές μελέτες εγγράφων του πρώτου αιώνα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ζωή ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα είχε πολλά κοινά στοιχεία με τη ζωή του Ιησού. Συγκεκριμένα παρατήρησε ότι στο βιβλίο του Ιώσηπου Φλάβιου (Josephus) «Ο πόλεμος των Ιουδαίων», υπάρχουν στοιχεία τα οποία συναντάμε και στην Καινή Διαθήκη.  «Αυτό που διαφεύγει στους περισσότερους ερευνητές είναι ότι οι θέσεις του Ιησού έμοιαζαν αρκετά με αυτές που διατύπωσε ο Αυτοκράτορας Τίτος Φλάβιος», επισημαίνει ο Atwill. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις , ο θάνατος του Ιησού χρονολογείται πριν το 30-39μΧ, αρκετές δεκαετίες πριν τη στρατιωτική εκστρατεία του Τίτου Φλάβιου όπου και διατύπωσε τις θεωρίες όμοιες με αυτές του Ιησού. Να σημειωθεί ότι ο Φλάβιος γεννήθηκε το 39 μΧ και πέθανε το 81 μΧ, αρκετά δηλαδή χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού.  Αυτό έκανε τον Atwill να πιστεύει ότι ο Ιησούς πρόκειται για «κατασκεύασμα» των Ρωμαίων. Ο επιστήμονας ακόμη πιστεύει ότι οι Ρωμαίοι Καίσαρες μας άφησαν πολλά αινίγματα. Όπως λέει «δεν είναι το τέλος του Χριστιανισμού» αλλά ελπίζει πως η δουλειά του θα καταστήσει τους λιγότερο θρήσκους ως άθεους. Ο θεολόγος κ. James Crossley , καθηγητής του πανεπιστημίου Sheffield παρομοίασε τη θεωρία του Atwill με αυτή του συγγραφέα Νταν Μπράουν και επεσήμανε πως κανένας επιστήμονας δεν παίρνει στα σοβαρά τέτοιου είδους θεωρίες. Όσον αφορά τον Atwil δήλωσε το εξής: «Δεν θέλω να αναστατώσω τους Χριστιανούς, αλλά αυτή η έρευνα είναι αναγκαία για την επιστήμη. Όλοι πρέπει να γνωρίζουμε την αλήθεια για το παρελθόν μας έτσι ώστε να μπορούμε να κατανοήσουμε πως και γιατί οι κυβερνήσεις δημιουργούν ψεύτικους θεούς και αλλοιώνουν την ιστορία». Στις 19 Οκτωβρίου θα παρουσιάσει τις ιδέες του σε διάλεξη με τίτλο Covert Messiah ( Μυστικός Ιησούς). Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στο Conway Hall του Λονδίνου.Ο Ιησούς της Καινής δεν υπήρξε ποτέ κάποιος με το ίδιο όνομα Εβραίος Επαναστάτης μπορεί!!Το άρθρο είναι αφιερωμένο σε κάποιους Ελλαδέμπορες που μιλούν για Ελληνορωμαϊκό .........Πολιτισμό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Οι Ρωμαίοι κατακτητές των Ελλήνων δεν είχαν ποτέ σταθερό Θρήσκευμα και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες μισούσαν τους φιλόσοφους!!Απολλώνιος  

Τους Σπαρτιάτες όλοι τους θαυμάζουμε. Αποτελούν το πρότυπο ηρωϊσμού, αυτοθυσίας, πειθαρχίας. 

Οι τέλειοι πολεμιστές . Ο μύθος τους δεν μπορεί να καταρριφθεί από τα όποια αρνητικά αυτής της κοινωνίας που "γεννούσε" διαρκώς πολεμιστές. Στο βίντεο 10 "λεπτομέρειες" για τους Σπαρτιάτες . Μερικές απ΄ αυτές εντυπωσιάζουν.

ΑΜΦΙΑΡΑΕΙΟΝ ΩΡΩΠΟΥ Μεταξύ Αττικής και Βοιωτίας προς το μέρος του σημερινού Ωρωπού βρίσκεται το μαντείο-θεραπευτήριο του Αμφιαράου, κρυμμένο μέσα σε μία βαθιά ρεματιά χωρίς ορίζοντα, με πλούσια βλάστηση. Το θαυμάσιο τοπίο του ιερού περιβάλλεται με πεύκα, πικροδάφνες, πλατάνια και με ιαματική πηγή.

Η γεωμορφολογία του ιερού χώρου μας παραπέμπει στον αρχέγονο μύθο του ήρωα Αμφιαράου. Ο Αισχύλος στην τραγωδία του "Επτά επί Θήβας" μας εξιστορεί τα γεγονότα που έγιναν αίτια για την ίδρυση του ιερού. Ο Αμφιάραος ήταν γιος του Οικλέους και εγγονός του μάντη θεραπευτή Μελάμποδος.

Τα ερείπια του ναού του Αμφιάραου

Ο Αμφιάραος βασίλευσε στο Άργος μαζί με τον Άδραστο, του οποίου την αδελφή του Εριφύλη νυμφεύτηκε. Κάποτε ο Πολυνείκης, υιός του Οιδίποδος εκδιώχτηκε από τον αδελφό του Ετεοκλή, ήλθε στο Άργος και ζήτησε βοήθεια για να καταλάβει την Θήβα. Ο Αμφιάραος ως μάντης που ήταν, αρνήθηκε να πάει επειδή ήξερε πως όσοι θα έπαιρναν μέρος στην εκστρατεία αυτή θα εφονεύοντο, εκτός από τον Άδραστο. Ο Αμφιάραος συμβούλεψε την γυναίκα του Εριφύλη να μη φανερώσει που βρίσκεται ο ίδιος και να μη δεχθεί δώρο από τον Πολυνείκη. Όμως ο Πολυνείκης εξαπάτησε την Εριφύλη χαρίζοντας την το φημισμένο περιδέραιο της Αρμονίας, της γυναίκας του βασιλιά της Θήβας Κάδμου. Ο Αμφιάραος αναγκάστηκε να εκστρατεύσει με τους άλλους έξι αρχηγούς. Πριν φύγει όμως για τον πόλεμο παρότρυνε στα παιδιά του, τον Αμφίλοχο και τον Αλκμαίωνα, όταν ενηλικιωθούν να σκοτώσουν την μητέρα τους και να εκστρατεύσουν κατά των Θηβών. Όπως προέβλεψε ο Αμφιάραος φονεύθηκαν οι στρατηγοί εκτός του Αδράστου. Ο Αμφιάραος καθώς υποχωρούσε με το άρμα του προς την Αττική τη στιγμή που ο διώκτης του ο Περικλύμενος ετοιμαζόταν να τον σκοτώσει, ο Ζευς ρίχνει τον κεραυνό του, άνοιξε η γη και τον κατάπιε μαζί με το άρμα του και τον ηνίοχό του. Ο Αμφιάραος κατέβηκε στον Άδη άτρωτος και τέθριππος. Ιερή ΠηγήΔεν είχε παρέλθει όμως πολύς χρόνος και ο ήρωας αυτός αναδύθηκε από το χάσμα του εδάφους, από το οποίο ανέβλυζε νερό. Από την ιερή πηγή ξεκίνησε η λατρεία του Αμφιαράου. Σ' αυτή τίποτε δεν θυσίαζαν, ούτε χρησιμοποιούσαν το νερό της για καθαρμούς. Όταν όμως ένας θεραπευθεί από την αρρώστια κατόπιν μαντείας που του δόθηκε, υπήρχε η συνήθεια να ρίχνει ασημένια ή χρυσά νομίσματα στην πηγή. Με την προσφορά ο θεραπευμένος εξέφραζε την επιθυμία του να αμείψει τον θεό για την ευεργεσία. Σήμερα όταν κάνουμε μία ευχή ρίχνουμε νομίσματα σε κρήνες. Το νερό της ιερής πηγής του Αμφιαράου αναβλύζει κατά καιρούς σε μία μακρόστενη δεξαμενή κοντά στον βωμό.

Από ήρωας ο Αμφιάραος τώρα έγινε θεός με την ειδικότητα του μάντη και του θεραπευτή. Στο μυθικό παρελθόν υπήρχαν περιπτώσεις ηρώων που τιμήθηκαν ως θεοί, όπως ο Τροφώνιος της Λεβαδιάς. Εκεί λοιπόν όπου εξεβράσθηκε ο Αμφιάραος, ιδρύθηκε μεγαλοπρεπής ναός με ονειρομαντείο και θεραπευτήριο φέροντας το όνομά του. Από τον Ηρόδοτο και τον Στράβωνα μαθαίνουμε ότι ο Αμφιάραος αρχικά λατρεύτηκε στην Θήβα. Το θηβαϊκό Αμφιάρειο έχασε την φήμη του από τον 5 π.Χ. αι. Κάποιος ευλαβής Ορώπιος πήρε χρησμό να ιδρύσει νέο ιερό στην τοποθεσία όπου θύμιζε την εξαφάνιση του ήρωα βαθιά στη γη. Ο μεγάλος βωμόςΣτα τέλη του 5ου π.Χ. αι. ιδρύθηκε το Αμφιάρειο του Ωρωπού. Δίπλα στην ιερή πηγή κτίστηκε επιβλητικός βωμός μνημειακής όψης (4,60 Χ 8,90 μ.). Του βωμού σώζεται μόνο το κάτω μέρος. Διακρίνονται και δύο βωμοί παλαιοτέρας εποχής. Στον υπερκείμενο χώρο του βωμού υπάρχουν ίχνη λαξευμένων εδωλίων τα οποία προοριζόταν για τους θεατές των θυσιών όπου γινόταν πάνω στον βωμό από τους ιερείς. Ο βωμός ήταν αφιερωμένος σε διάφορες θεότητες, ήρωες και συζύγους ηρώων, όπως στους Ηρακλή, Δία, Απόλλωνα, Ερμή, Αφροδίτη, Αθηνά, Πανάκεια, Ιασώ, Υγεία, Αμφίλοχο και τα παιδιά του, ενώ ο Αλκμαίων δεν τιμάται επειδή διέπραξε το σχετικό έγκλημα με την Εριφύλη. Τέλος υπάρχει αφιέρωση για τις Νύμφες, τον Πάνα καθώς και για τους ποταμούς Αχελώο και Κηφισό.

Η συστηματική ανασκαφή που άρχισε το 1884 από την Αρχαιολογική Εταιρεία με την εποπτεία του αρχαιοδίφη και εφόρου Βασιλείου Λεονάρδου, κράτησε ως το 1929 αποκαλύπτοντας πολλά μνημεία και επιγραφές και μας έδωσε σπουδαίες πληροφορίες σχετικά με την λατρεία του Αμφιαράου και την ακτινοβολία του στον αρχαίο κόσμο. Οι επιγραφές και τα ανάγλυφα που ανακαλύφθηκαν επιβεβαιώνουν την ακριβέστατη περιγραφή του Παυσανία για την λειτουργία του Αμφιαράειου. Τα ερείπια του ναού του ΑμφιάραουΣε μικρή απόσταση δυτικά από τον μεγάλο βωμό βρίσκονται τα ερείπια του μεγάλου ναού του Αμφιαράου του 4 π.Χ. αι. Η θεμελίωση έχει διαστάσεις29 Χ 14 μ. Στην πλευρά της εισόδου υπήρχε πρόναος με έξι δωρικούς κίονες ανάμεσα σε παραστάδες. Πίσω από την κιονοστοιχία της πρόσοψης υπήρχε ο πρόδομος με μαρμάρινους πάγκους στους τοίχους για να αναπαύονται οι επισκέπτες και κατόπιν ο σηκός ο οποίος ήταν χωρισμένος σε τρία κλίτη, με δύο σειρές από ραβδωτούς ιωνικούς κίονες τοποθετημένους σ' όλο το μήκος του σηκού. Στο κεντρικό κλίτος υπήρχε μαρμάρινο άγαλμα του Αμφιαράου που είχε τον τύπο του όρθιου Ασκληπιού.

Το άγαλμα σήμερα είναι ακρωτηριασμένο. Μπροστά από το άγαλμα βρισκόταν η μαρμάρινη τράπεζα προσφορών με την χρυσή φιάλη, όπου έκανε σπονδές ο ιερέας. Στο βάθος του σηκού υπήρχε το άδυτο για την φύλαξη λατρευτικών σκευών. Ο ναός ήταν κατασκευασμένος από ντόπιο ασβεστόλιθο. Στην αρχαιότητα ο ναός ήταν γεμάτος από αφιερώματα των πιστών, μικρά ομοιώματα μελών του ανθρώπινου σώματος που έχουν θεραπευτεί και νομίσματα κολλημένα με κερί όπως συμβαίνει και σήμερα στις εκκλησίες με τα τάματα. Σώζεται μόνο το βορειοδυτικό τμήμα του ναού γιατί το υπόλοιπο τμήμα του παρασύρθηκε από τον χείμαρρο Μαυροδήλεσι στα ύστερα Ρωμαϊκά χρόνια. Το ποτάμι παρέσυρε το ανάλημμα που συγκρατούσε τα χώματα πάνω στα οποία ήταν θεμελιωμένος ο ναός. Πριν χτιστεί ο μεγάλος ναός υπήρχε ένας μικρός βορειότερα ο οποίος συνυπήρχε με τον μεγάλο επί ένα τουλάχιστον αιώνα.

Από τα σημαντικότερα μνημεία του Αμφιαρείου θεωρείται η Μεγάλη Στοά που χρησίμευε για την εγκοίμηση των προσκυνητών. Όσοι έπασχαν από κάποια αρρώστια και ήθελαν να βρουν ίαση ή ήθελαν την συμβουλή του Θεού για να λύσουν κάποιο πρόβλημα, ελάμβαναν χρησμό κατά την εγκοίμηση πάνω στην προβιά του κριού που την θυσίαζαν αφού προηγουμένως είχαν κάνει αποχή από οινοποσία και μιας ημέρας νηστεία. Μέσα στον ύπνο ο προσκυνητής δεχόταν σε όνειρο την συμβουλή του Θεού ή ακόμα και θεραπευόταν. Τα όνειρα τα ερμήνευαν οι ιερείς.

Μεγάλη ΣτοάΗ Μεγάλη Στοά χτίστηκε γύρω στα 350 π.Χ. Είχε μήκος 110,15 μ. και πλάτος 10,78 μ. Στην πρόσοψη είχε 41 πώρινες δωρικές κίονες και στο εσωτερικό είχε 17 κίονες Ιωνικού ρυθμού, οι οποίοι χώριζαν το κτήριο στο μήκος σε δύο κλίτη. Στα δύο πέρατα της στοάς κατασκευάστηκαν ανά ένα δωμάτιο διαστάσεων περίπου 10 Χ 5,5 μέτρων για την εγκοίμηση των αρρώστων και των χρηστηριαζομένων. Η στοά είναι το πιο χαρακτηριστικό κτήριο της αρχαίας Ελλάδος. Εκτός από την ονειρομαντεία, η στοά χρησίμευε για την διαμονή των επισκεπτών, για την ανάπαυση και την συζήτηση. Ας μη λησμονούμε ότι η στοά ήταν συνδεδεμένη με τις κοινωνικές και πνευματικές συνήθειες των Ελλήνων. Στοές υπήρχαν και στις αγορές. Ο Πλάτων συζητούσε στην στοά, ο δε φιλόσοφος Ζήνων και οι διάδοχοι του χρησιμοποιούσαν την Ποικίλη Στοά για την διδασκαλία τους (Στωϊκοί Φιλόσοφοι).

Απαραίτητο θεραπευτικό στοιχείο του Αμφιαράειου ήταν τα λουτρά, για σωματικό καθαρμό και ψυχική εξυγίανση. Οι εγκαταστάσεις των λουτρών αποτελούνταν από το ανδρείο και το γυναικείο λουτρό. Το δάπεδο των λουτρών ήταν στρωμένο με λίθινες πλάκες και χαραγμένο για να μη γλιστράνε οι λουόμενοι. Υπήρχε υπόκαυστο δηλαδή κάτω από το δάπεδο κυκλοφορούσε ζεστός ατμός που διοχετευόταν από πολλές τρύπες μέσα στους λουτήρες. Το σύστημα αυτό (θέρμες) πέρασε στους Ρωμαίους, στους Βυζαντινούς και αργότερα στους Οθωμανούς με τα λεγόμενα χαμάμ. Οι πάσχοντες πριν υποστούν θεραπεία, έπρεπε να κάνουν χρήση θερμού ή ψυχρού λουτρού, ανάλογα την περίσταση. Σήμερα από τα λουτρά σώζεται μία δεξαμενή και δύο μεγάλες λεκάνες.

Μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού το Αμφιαράειο καταστράφηκε. Μόνο ο χώρος των λουτρικών εγκαταστάσεων στα παλαιοχριστιανικά χρόνια ξαναχρησιμοποιήθηκε. Πάνω στα ερείπια των αρχαίων λουτρών χτίστηκε μία νέα λουτρική εγκατάσταση με επτά συνολικά δωμάτια σε σχήμα του γράμματος L. Δύο από τα δωμάτια είχαν χτιστούς πάγκους για να κάθονται εκείνοι που περίμεναν να λουστούν, άλλο δωμάτιο είχε δεξαμενή νερού, και δύο είχαν υπόκαυστα (θέρμες).

Λείψανα του θεάτρουΚάθε μαντείο και θεραπευτήριο είχε κατά γενικό κανόνα και το θέατρο του για μουσικές και λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Το θέατρο του Αμφιάρειου διαμορφώθηκε γύρω στα 190 π.Χ. και βρίσκεται ψηλότερα από τη Μεγάλη Στοά. Το κοίλον λαξεύτηκε στην πλαγιά του λόφου του οποίου σώζονται τα πώρινα εδώλια. Η στρογγυλή ορχήστρα έχει διάμετρο 12,36 μ. Στην ορχήστρα ο ιερεύς Νίκων τον 1ο αι. π.Χ. αφιέρωσε πέντε πλουσιοχτοισμένους μαρμάρινους θρόνους. Όλοι τους έχουν την επιγραφή "Νίκων Νίκωνος ιερεύς γενόμενος Αμφιαράωι".

Απέναντι από την ορχήστρα υψώνεται η αναστηλωμένη κιονοστοιχία του προσκηνίου του θεάτρου με οκτώ δωρικές κολόνες. Ανάμεσα στους κίονες τοποθετούσαν πίνακες, οι οποίοι παρουσίαζαν ζωγραφισμένες τις παραστάσεις σχετικά με τα έργα που παίζονταν στο θέατρο. Πάνω από το προσκήνιο υπήρχε ένας εξώστης. Στα παλαιότερα χρόνια τα έργα παίζονταν στην ορχήστρα από τον χορό και τους ηθοποιούς. Από τον 2ο π.Χ. αι. ο χορός σχεδόν εξαφανίσθηκε, οι ηθοποιοί έπαιζαν τα έργα πάνω στον εξώστη της σκηνής.

Πολυτελής μαρμάρινος θρόνος του θεάτρουΣυνεχίζοντας την περιπλάνηση στον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαράειου δυτικά της Μεγάλης Στοάς υπάρχει μία σειρά από μνημειώδεις βάσεις αγαλμάτων. Τα αγάλματα όλα καταστράφηκαν, σώζονται μόνο οι βάσεις, τα βάθρα με χαραγμένες επιγραφές και μικρά γράμματα. Πρόκειται για αφιερώματα σημαντικών προσώπων και κατάλογοι νικητών αγώνων (Αμφιάρεια). Υπάρχουν επίσης στήλες με επιγραφές που αφορούσαν ψηφίσματα για την επισκευή του ιερού και τον Ιερό Νόμο που καθόριζε τον τρόπο διοίκησης του ιερού.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι Αθηναίοι τίμησαν τον Βρούτο, δολοφόνο του Ιουλίου Καίσαρος, με μία αφιερωματική επιγραφή που χάραξαν πάνω σ' ένα βάθρο επί του οποίου είχε στηθεί έφιππος ανδριάντας. Μάλιστα οι Ωρώπιοι έσβησαν την επιγραφή του 3ου π.Χ. αι. και χάραξαν τη νέα επιγραφή του Βρούτου στο 42 π.Χ. Άλλο ένα δείγμα υποτελείας και παρακμής ήταν να σβήσουν την αναθηματική επιγραφή κάποιου σπουδαίου Έλληνα του 3ου π.Χ. αι. και να χαράξουν το όνομα του Γαϊου Σκριβωνίου Κουρίωνος συνεργάτη του καταστροφέα Σύλλα. Ο Σύλλας αν και είχε κατεδαφίσει πολλά ιερά της Ελλάδος έκανε δωρεές στον Ωρωπό και στο Αμφιάρειο για την άνθηση των αγώνων.

Οι Ωρώπιοι τιμούσαν τον Αμφιάραο κάθε πέμπτο χρόνο με μουσικούς, ποιητικούς, αθλητικούς και ιππικούς αγώνες (Μεγάλα Αμφιάρεια). Οι αγώνες ήταν πανελλήνιοι και έπαιρναν μέρος από όλη την Ελλάδα, Μικρά Ασία και την Κάτω Ιταλία. Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγονταν στο στάδιο που πιθανότατα βρισκόταν μπροστά από την Μεγάλη Στοά. Ως ιππόδρομο χρησίμευαν την μικρή πεδιάδα βόρεια του Ιερού, το αυλοτόπι όπως ονομάζουν οι ντόπιοι σήμερα, γεμάτη με καλλιέργειες κι αμπέλια.

Στην αρχαιότητα για να περάσει κανείς στη δεξιά όχθη του ποταμού υπήρχε μία γέφυρα, η οποία καταστράφηκε. Στη μία άκρη της ήταν τα ανδρικά λουτρά, στην άλλη υπάρχει μία κλεψύδρα. Η Κλεψύδρα ήταν ένα μεγάλο υδραυλικό ωρολόϊ, υπόγειο κτίσμα με χτιστή τετράγωνη λεκάνη που λειτουργούσε ως εξής : Όταν γέμιζε η λεκάνη με νερό, επέπλεε ένα κομμάτι ξύλου. Στον πυθμένα της λεκάνης υπήρχε στενή τρύπα από την οποία άδειαζε με πολύ αργό ρυθμό το νερό από ένα κρούνο και προκαλούσε την πτώση της στάθμης του νερού παρασύροντας προς τον πυθμένα το κομμάτι του ξύλου με τον προσαρμοσμένο σ' αυτό δείχτη, ο οποίος κατέβαινε κι' αυτός σε αριθμημένη κλίμακα κι έδειχνε την ώρα πάνω στην κλίμακα. Παρόμοια κλεψύδρα υπήρχε και στην αρχαία αγορά της Αθήνας.

Στην δεξιά όχθη που ήταν κατοικήσιμη περιοχή υπήρχαν ξενώνες, αγορά, αγορανόμιο, κατώγια δηλαδή ξενοδοχεία, για όσους ήθελαν να μείνουν περισσότερο καιρό. Από τις επιγραφές πληροφορούμεθα ότι υπήρχαν καπηλεία, μαγαζιά που εξυπηρετούσαν τους ξένους. Υπήρχαν ακόμη και εργαστήρια για να επισκευάσει κανείς τα παπούτσια του. Ιδιαίτερη ζωντάνια αποκτούσε η δεξιά όχθη όταν τελούσαν τα Μεγάλα Αμφιάρεια. Ο τόπος γέμιζε με ετερόκλητο πλήθος, με σκηνές, πάγκους και παραπήγματα. Κάτι σαν τα σημερινά πανηγύρια της Τεγέας και του Μυστρά.

Το παρθένο δάσος που περιβάλλει τον ιερό χώρο, στο παρελθόν δοκιμάστηκε πολλές φορές από τις πυρκαγιές των νεοβαρβάρων εμπρηστών. Όμως το Αμφιάρειο ως εκ θαύματος έμεινε άθικτο. Ο φανατισμός των πρωτοχριστιανικών αιώνων κι οι βαρβαρικές επιδρομές αν και ερήμωσαν το Αμφιάρειο, εν τούτοις δεν μπόρεσαν να σβήσουν την ανάμνηση και τον μαγνητισμό του ιερού. Ως πότε όμως οι θεοί και οι νύμφες θα προστατεύουν τα δάση και τα διασωθέντα μνημεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

http://www.eleysis-ellinwn.gr/

ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΔΕΛΦΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΝΗΣΤΕΙΑ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΜΗΝ ΠΑΘΕΤΕ ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΟΠΩΣ Ο ΠΑΠΑΣ ΣΤΗ ΦΩΤΟ!!

Αντίθετα με ότι πιστεύαμε ως σήμερα, η Άλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων Αν θέλεις να έχεις επιτυχία στο ψάξιμο των παλαιών χειρογράφων, καλό είναι να αποκτήσεις μερικά από τα προσόντα που διέθεταν οι παλιές κεντήστρες. Μάτι εξασκημένο στις λεπτομέρειες, παρατηρητικότητα, αυτοσυγκέντρωση, πειθαρχία, υπομονή, γνώσεις για την κάθε βελονιά και αντίστοιχα για το κάθε σημαδάκι που θα συναντήσεις, αξίζει να δίνεις σημασία ακόμη και στα περιθώρια, να έχεις μια αίσθηση για το έργο ολοκληρωμένο, επίσης να διαθέτεις πείρα, λίγη τύχη ίσως, και μαζί με όλα τα προηγούμενα άπειρο χρόνο. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να περνούν, όχι ημέρες και εβδομάδες μόνο, αλλά χρόνια ολόκληρα, κάνοντας αυτό χωρίς καν αμοιβή και καθηγητές Πανεπιστημίου που πέρα από την καθοδήγηση να μπορούν να εκτιμήσουν ένα εύρημα. Η κυρία Ιωάννα Σκούρα: σήμερα το ψάξιμο στα παλαιά χειρόγραφα γίνεται στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και πάλι είναι το μάτι που παίζει αποφασιστικό ρόλο στις διάφορες αναζητήσεις «Βρήκα κάτι που νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει. Στα σχόλια του Θέωνα, στο βιβλίο 13 της "Σύνταξης", υπάρχει σε αρκετά σημεία η παραπομπή "ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις"...». Έτσι άρχιζε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που η μαθηματικός, υποψήφια διδάκτωρ κυρία Ιωάννα Σκούρα έστελνε στον καθηγητή της κ. Γιάννη Χριστιανίδη, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιστορία των Μαθηματικών στο τμήμα το ειδικό για τη Θεωρία της Επιστήμης (ΜΙΘΕ). Ο καθηγητής με τη σειρά του, όντας ένας από τους πιο αφοσιωμένους μελετητές του Διόφαντου, κατάλαβε από την αρχή ότι αυτό το κάτι θα ενδιέφερε πολύ περισσότερους από τους λίγους ειδικούς μελετητές του Πτολεμαίου, του Διόφαντου, των σχολίων του Θέωνος και της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας. Ότι θα έδινε μια καινούργια διάσταση στην άποψη τη σχετική με την ευχέρεια της χρήσης από τους έλληνες μαθηματικούς «αλγεβρικών» μεθόδων επίλυσης προβλημάτων. Αιώνες προτού οι Άραβες μάς παρουσιάσουν τη δική τους, αναμφισβήτητα χρήσιμη, συστηματοποίηση των αλγεβρικών μεθόδων, μετά τον 9ο αιώνα μ.Χ. Το άλμα στις εξισώσεις Ο καθηγητής Γιάννης Χριστιανίδης Όπως εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης, υπάρχει μια γενικότερη διελκυστίνδα σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο σχετικά με τη συνεισφορά των Αράβων ως προς αυτό που ονομάζουμε «Άλγεβρα». Τα εισαγωγικά εδώ μπαίνουν για να τονιστεί πως δεν πρόκειται για την ολοκληρωμένη μορφή του οικοδομήματος που σήμερα γνωρίζουμε, ως ξεχωριστό κλάδο των Μαθηματικών με αρνητικούς και θετικούς αριθμούς, με μεταβλητές και παραμέτρους, με θεωρήματα για ομάδες, δακτυλίους και σώματα. Αυτό που πήρε τότε το όνομα Άλγεβρα ήταν στον πυρήνα του η έκφραση με εξισώσεις ενός γενικού τρόπου να λύνεις προβλήματα. Με δυο λόγια, είχαν από την εποχή του Διόφαντου τουλάχιστον και δεν ξέρουμε ακόμη πόσο πιο πριν, οι έλληνες μαθηματικοί βρει τον τρόπο προβλήματα που λύνονταν συνήθως μια περίπλοκη σειρά αλγοριθμικών βημάτων, με πρακτική αριθμητική όπως λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, να τα λύνουν μεταφράζοντας το πρόβλημα σε εξίσωση με τη χρησιμοποίηση κάτι αντίστοιχου με τον δικό μας σημερινό άγνωστο Χ. Δηλαδή να καταστρώνουν και εκείνοι μια εξίσωση και να φθάνουν πολύ πιο εύκολα στο αποτέλεσμα. Η σημασία της ανακάλυψης που έγινε στην έδρα της Ιστορίας των Μαθηματικών από τους Χριστιανίδη και Σκούρα έγκειται στο ότι βρέθηκε και αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός Θέων χρησιμοποίησε και σε άλλα πεδία την «αλγεβρική» μέθοδο του Διόφαντου, που ήταν μάλλον σε κοινή χρήση από τους τότε ανθρώπους, για τη λύση πρακτικών αριθμητικών προβλημάτων. Προχώρησε δηλαδή στη λύση ενός καθαρά γεωμετρικού μετρητικού προβλήματος, με προέλευση από την αστρονομία, αφού σχετιζόταν με την τροχιά του πλανήτη Άρη, μετατρέποντάς το σε εξίσωση. Ήταν η πρώτη φορά, με τη βοήθεια του χειρογράφου και των σχολίων των χαραγμένων επάνω σε αυτό, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο και έχει σαν σημαντική συνέπεια να θεωρούμε ότι κάπου αλλού μάλλον βρίσκονται οι ρίζες αυτής της πρωτόφτιαχτης, προ-νεωτεριστικής (pre-modern) Άλγεβρας από ό,τι για χρόνια πιστευόταν. Μια σχολή μελετητών επιμένει ότι όλα τα ξεκίνησαν οι Άραβες και ότι πριν δεν υπήρχε τίποτε σχετικό με τη μαθηματική σκέψη με αλγεβρικούς όρους. Απέναντι σε αυτή την άποψη αντιπαρατέθηκε μια άλλη επίσης απολυταρχική σχολή. «Οι Άραβες δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να μεταφράσουν και να διασώσουν κείμενα και δεν προσέθεσαν μια γραμμή στο σώμα των ήδη γνωστών μαθηματικών θεωριών». Τώρα, μετά και την αποδοχή του ευρήματος των δύο ελλήνων μαθηματικών και τη δημοσίευση, έπειτα από κρίση, σε ένα από τα αυστηρότερα περιοδικά του χώρου, στο ιαπωνικό SCIAMVS (14, 2013 41-57), μπορούμε να λέμε ότι πλέον μάλλον θα ανιχνευθούν προς διαφορετική κατεύθυνση οι βασικές ρίζες της Άλγεβρας. Ο Διόφαντος και ο Θέων δείχνουν την κατεύθυνση αυτή. Ψηλαφώντας τα χειρόγραφα Ένας ερευνητής, και μάλιστα Έλληνας, μπορεί, αντί να βασιστεί στις εκδόσεις των έργων των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών από άλλους, και μάλιστα ξένους, να καθίσει να τα διαβάσει προσεκτικά ο ίδιος. Δεν είναι απλό, αλλά συχνά ανταμείβεται για την υπομονή του και την επένδυση σε χρόνο, αφού πρέπει πρώτα να περάσεις και από μια εκπαίδευση στην ανάγνωση παλαιογράφων. Στην περίπτωση λοιπόν των σχολίων του Θέωνος, χρησιμοποιήθηκε ένα αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή από τον λεγόμενο κώδικα Vaticanus Graecus 198. Εκεί υπάρχει και το δέκατο τρίτο βιβλίο των σχολίων του Θέωνα αλλά δεν προσφέρεται για απλή και απρόσκοπτη ανάγνωση. Ίσως και γι' αυτό να πέρασε σχετικά ανεκμετάλλευτο ως σήμερα. Υπάρχει το λεγόμενο τρέχον κείμενο, αλλά συχνά εδώ διακόπτεται η ροή με την υπόδειξη προς τον αναγνώστη «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις» ή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις μέχρι τέλους». Με αυτή την κάπως γριφώδη για τον αμύητο προτροπή ο Θέων, διακόπτοντας τη ροή του κειμένου του, στέλνει τον αναγνώστη στο κείμενο του Πτολεμαίου, που βρίσκεται και αυτό γραμμένο σε άλλο σημείο του πακέτου όλων αυτών των φύλλων που συγκροτούν τον κώδικα μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια μεταφερμένα με επιμέλεια στο περιθώριο από τον άγνωστο αντιγραφέα. «Αναζήτησε τη συνέχεια στα σχόλια» ή «αναζήτησε τη συνέχεια και διάβασε εκεί το τέλος του (συγκεκριμένου) θέματος», διότι ο συγγραφέας εννοούσε πως στο ρέον κυρίως κείμενό του θα καταπιαστεί με κάτι καινούργιο. Και όταν έχεις την υπομονή να φθάσεις ως εκεί ακολουθώντας τα υπομνηστικά σημάδια, πρέπει στη συνέχεια να αναγνωρίσεις από τα ίχνη που έχει αφήσει στο περιθώριο ο (αντί)γραφέας για ποιο από όλα τα εκεί χαοτικά τοποθετημένα σχόλια πρόκειται. Η γλώσσα των Μαθηματικών τότε Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Θέων σε ένα αστρονομικό πρόβλημα του Πτολεμαίου, όπου υπάρχει και ένα συνοδευτικό γεωμετρικό σχήμα, εκτός από τη γεωμετρική απόδειξη που κάθεται και (ξανά)κάνει, συνεχίζει και μεταφράζει τα δεδομένα και τα ζητούμενα μεγέθη στη γλώσσα που είχε εισαγάγει ο Διόφαντος, με τρόπο που να σχηματιστεί μια εξίσωση. Αλλά και αυτό είναι απλό να το παρουσιάζεις περιγραφικά αλλά όχι το ίδιο εύκολο να το αναγνωρίσεις αν δεν κατέχεις τη μαθηματική γλώσσα της εποχής εκείνης. Μην ψάχνεις να βρεις κανέναν άγνωστο Χ ή τη στερεότυπη δράση που ξέρει και ο κάθε μαθητής σήμερα: χωρίζω γνωστούς από αγνώστους, αλλάζω τα πρόσημα (δεν γινόταν λόγος τότε για αρνητικούς αριθμούς). Με δυο λόγια, δεν χρησιμοποιούσαν τον δικό μας συμβολισμό. Πρέπει λοιπόν κάποιος να κατέχει καλά τον Διόφαντο για να βγάλει νόημα και να εκτιμήσει την ανακάλυψη. Αφού λοιπόν στην εργασία τους οι δύο ερευνητές αναλύσουν όλη την επίλυση του Θέωνος, ασχολούνται ιδιαίτερα με μια φράση αποφασιστικής σημασίας: «διά της των Διοφαντείων αριθμών αγωγής». Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη, τη λέξη αριθμός οι αλγεβριστές εκείνη την εποχή τη χρησιμοποιούσαν με δύο έννοιες: απλά για να δηλώσουν το σύμβολο που αντιπροσώπευε την αντίστοιχη αριθμητική αξία, δηλαδή ο αριθμός ε (το 5 της εποχής εκείνης), αλλά υπήρχε και μια δεύτερη έννοια πιο τεχνική, π.χ. με το όνομα «1 Αριθμός» εννοούσαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «άγνωστος Χ». Επίσης ήταν γνωστοί και άλλοι τέτοιοι αλγεβρικοί αριθμοί, όπως «δύναμις», «κύβος», «δυναμοδύναμις»... Όλοι αυτοί οι αριθμοί συγκροτούν μια γλώσσα, την τεχνική γλώσσα της άλγεβρας της εποχής εκείνης, στην οποία μετέφραζαν το κάθε πρόβλημα. Προϊόν αυτής της μετάφρασης ήταν η εξίσωση. Έτσι μια έκφραση όπως «2 αριθμοί και 3 μονάδες είναι ίσα με 10 μονάδες» είναι μια εξίσωση, σαν τη δική μας 2Χ + 3 = 10. Αυτούς τους αριθμούς χαρακτηρίζει ο Θέων «Διοφαντείους αριθμούς». Στην ουσία ήταν τα αλγεβρικά εργαλεία της εποχής. Επίσης αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της λέξης «αγωγή». Εδώ φαίνεται ότι επρόκειτο για μια γνωστή και χρησιμοποιούμενη και από άλλους μέθοδο, κάτι ανάλογο με το δικό μας σημερινό «χρησιμοποίησα τη Μέθοδο των τριών για να το βρω». Άρα βγάζουμε και το συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από τον Διόφαντο ως τον Θέωνα αυτές οι αλγεβρικές μέθοδοι όχι μόνο απαθανατίστηκαν και δεν χάθηκαν, αλλά ήταν πλέον ένα μαθηματικό εργαλείο σε χρήση. Και με τη διάχυσή τους αυτή για αρκετούς αιώνες κίνησαν αργότερα την προσοχή των αράβων μαθηματικών όπως ο Αλ Χουραΐζμι, οι οποίοι αναμφισβήτητα πήγαν και αυτοί τη γνώση λίγο παρακάτω. Η ερευνητική ομάδα από το ΜΙΘΕ, προφανώς σε αναγνώριση της σημασίας της εργασίας αυτής, έχει προσκληθεί και θα παρουσιάσει την Τετάρτη 5 Μαρτίου τα σχετικά σε συνάντηση στο Παρίσι, τον Μάιο αυτό θα επαναληφθεί στο Λονδίνο, μετά στο Ισραήλ και μάλλον θα υπάρξουν και άλλοι που θα ήθελαν να μάθουν για το πώς ο Διόφαντος μέσα από τα σχόλια του περιθωρίου και την παρατηρητικότητα κάποιων ξαναμπαίνει στην κεντρική σκηνή. Έλληνες και Άραβες Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος έζησε περίπου από το 90 ως το 168 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, έγραψε όλα τα έργα του στα ελληνικά και οι σύγχρονοί του παρ' όλο που λέγεται ότι καταγόταν από τη Νότια Αίγυπτο τον θεωρούσαν Έλληνα, αφού και το όνομά του ακόμη παρέπεμπε στον έλληνα επίγονο και διάδοχο του Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο. Ένα από τα γνωστότερα έργα του, για αιώνες σύγγραμμα αναφοράς για την Αστρονομία, ήταν η λεγόμενη «Μαθηματική Σύνταξη», αποτελούμενη από 13 βιβλία, που οι βυζαντινοί λόγιοι την ανέφεραν ως «Μεγίστη Μαθηματική Σύνταξη» και όταν τη μετέφρασαν οι Άραβες έγινε πιο γνωστή, εξαιτίας και της πρόταξης του αραβικού άρθρου «Αλ», ως «Αλμαγέστη». Πέρα από τους αστρονομικούς πίνακες τους σχετικούς με την κίνηση των πλανητών και άλλων ουρανίων σωμάτων, ο Πτολεμαίος ασχολείται και με διάφορα άλλα προβλήματα που απαιτούν μαθηματικούς υπολογισμούς. Μόνο που σε πολλά σημεία δεν κάνει τον κόπο να παρουσιάσει αναλυτικές αποδείξεις θεωρώντας αυτές ως κάτι ευκολοαπόδεικτο. Έτσι έδωσε την ευκαιρία σε έναν άλλο μαθηματικό, τον Θέωνα, διευθυντή στο Μουσείο της Αλεξανδρείας, που έζησε κατά το Λεξικό του Σουίδα την εποχή της αυτοκρατορίας του Θεοδοσίου Α' (379-395 μ.Χ.), πατέρα της δολοφονημένης από το πλήθος σπουδαίας γυναίκας μαθηματικού Υπατίας, να γράψει άλλα δεκατρία βιβλία γεμάτα με σχόλια αντίστοιχα το καθένα με αυτά του Πτολεμαίου. Τα σχόλια αυτά εκδόθηκαν για πρώτη φορά μαζί με τη «Μεγίστη» το 1538 στην κλασική έκδοση του Joachim Camerarius. Σε αυτά δηλαδή διευκρίνιζε, απεδείκνυε, συμπλήρωνε. Δυστυχώς έχουν χαθεί το ενδέκατο βιβλίο των σχολίων και τμήματα από το πέμπτο και από άλλα βιβλία. Έχουν εκδοθεί τα τέσσερα πρώτα το 1936-1943 από τον Rome, και εκείνος υπεδείκνυε στους επομένους από αυτόν να κοιτάξουν με επιμέλεια και τα επόμενα, αλλά η υπόδειξή του αυτή για δεκαετίες αγνοήθηκε. Ο Διόφαντος Ο Θέων είναι φανερό από τα σχόλιά του ότι ήταν απόλυτα εξοικειωμένος με τα Μαθηματικά του Διόφαντου. Του έλληνα μαθηματικού που έζησε στην Αλεξάνδρεια περί το 300 μ.Χ. και είναι γνωστό πως χρησιμοποιούσε «αλγεβρικές μεθόδους» για να λύνει διάφορα αριθμητικά προβλήματα. Αυτά τού έδωσαν και το προσωνύμιο «πατέρας της Άλγεβρας», αλλά μιας Άλγεβρας περισσότερο πρακτικής από όσο τη γνωρίζουμε σήμερα, ευφυούς όμως και λειτουργικής για τις γνώσεις της εποχής. Ο Μοχάμαντ Ιμπν Μουσά αλ Χουραΐζμι (περίπου 787-850 μ.Χ.) ήταν ένας πέρσης μαθηματικός που έζησε στη Βαγδάτη, στο ανάκτορο του χαλίφη Αλ Μανσούρ. Εισήγαγε στα μαθηματικά τους ινδικούς αριθμούς και το θεσιακό δεκαδικό σύστημα, και το 820 εξέδωσε το πρώτο μεγάλο βιβλίο για την Αλγεβρα της εποχής, ενώ και η λέξη αλγόριθμος είναι παραφθορά του ονόματός του. Από εκείνη την εποχή αρχίζει και η μαθηματική επιστήμη να χρωματίζεται από την επαφή των αράβων μαθηματικών με αυτήν..

.tovima - See more at: http://www.hellas-now.com/2014/03/blog-post_4722.html#more

ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ: ΣΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΗ ΠΥΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ!!!!!ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΩΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ??Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ!!!ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ!!!ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΙΑΣ ΕΒΡΑΙΑΣ ΜΟΙΧ@@@@@Σ!!!ΚΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΤΗΣΕΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ!!!

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥΣ:ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!!

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥΣ!!ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΑ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ!!ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΚΑΝΟΥΜΕ!!

Ω ταλαίπωρος Ελλάς δεν έχεις Έλληνες πια  απέκτησες Βάρβαρους Ρωμιούς!!

Ω αξιολύπητοι Ρωμιοί δεν έχετε πατρίδα δεν έχετε φιλόσοφους δεν έχετε Θεούς και Ήρωες!! Δεν έχετε πολιτισμό ,έχετε μόνο έναν ανύπαρκτο ψευτοθεό!! Δηλώνετε Έλληνες Ρωμιοί αλλά δεν έχετε τίποτα Ελληνικό!! Δεν έχετε τους ίδιους προγόνους με  τους Έλληνες δεν κάνετε τις ίδιες προσευχές και δεν τιμάται τους ίδιους ήρωες απελευθερωτές!! Αξιολύπητε σκυφτέ Ρωμιέ δεν έχεις τίποτα κοινό με τους περήφανους Έλληνες η θέση σου είναι είναι στη Βηθλεέμ!! Ρωμιέ δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ γκρέμισες των Ελλήνων τα ιερά για να στήσεις Εβραϊκά!! Όρκο δίνω στους Θεούς για των Ελλήνων τα ιερά να πολεμήσω και την πατρίδα μου να ξεβρομίσω!! Απολλώνιος!!

Το μικρό δελφίνι, η τρίαινα, το στεφάνι, το σκήπτρο και το τόξο «αποκάλυψε» η τρισδιάστατη ψηφιακή απεικόνιση της ζωοφόρου του Παρθενώνα. Κάποιο όμορφο σούρουπο, ένας αρχαίος Αθηναίος που θα ανέβαινε τα σκαλιά του Παρθενώνα στην Ακρόποληκαι θα σήκωνε το βλέμμα, θα έβλεπε με θαυμασμό σε ύψος δέκα μέτρων ένα αριστούργημα της γλυπτικής, τη ζωοφόρο. Εκτός από την κίνηση, τη χάρη, την κομψότητα, την αδρότητα και την ακρίβεια που τα χέρια του Φειδία και των συνεργατών του απέδωσαν στο ψυχρό μάρμαρο, θα τον εντυπωσίαζαν τα χρώματα σε κάθε σκηνή, όπως και οι «χρυσές» (από επιχρυσωμένο χαλκό) λεπτομέρειες. Ένα στέμμα, ένα δελφίνι, χαλινάρια αλόγου, σκήπτρα, ότι μπορεί να φανταστεί ο νους. Θέαμα εντυπωσιακό, που δεν μπορεί να συλλάβει σήμερα κανείς, αφού όλα τα συμπληρωματικά στοιχεία έχουν χαθεί. Πώς τα εντόπισαν οι αρχαιολόγοι; Μερικά, όπως τα χρώματα, που ήταν ήδη γνωστά, απλώς τα επιβεβαίωσαν. Μαζί τους, όμως, χρησιμοποιώντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, διέκριναν και ίχνη από τα πρόσθετα μεταλλικά στοιχεία, ή, σε άλλα σημεία, μαρτυρίες από επιδιορθώσεις ήδη κατά την αρχαϊκή εποχή. Ο Δημήτρης Παντερμαλής, πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης, παρουσίασε σε ημερίδα τα πρώτα συμπεράσματα από την τρισδιάστατη ψηφιακή σάρωση της ζωοφόρου του Παρθενώνα. Είναι ένα πρόγραμμα που διεξάγεται σε συνεργασία με το εργαστήριο του καθηγητή Δ. Μπουζάκη. Κάποιες έρευνες έγιναν και στην Ελβετία, μάλιστα χωρίς χρήματα, καθώς υπήρξαν χορηγίες αλλά και προσφορά από το ελβετικό ίδρυμα. Πρόκειται για αξονικές τομογραφίες με τη χρήση ακτίνων Χ και νετρονίων. Από πλήθος μετρήσεων βγάλαμε πολλά συμπεράσματα σχετικά με την τεχνική, αλλά και την ποιότητα της ζωοφόρου, είπε ο κ. Παντερμαλής στην ομιλία του. Μετρήθηκαν με απόλυτη ακρίβεια σημεία που δείχνουν την πρόθεση του αρχαίου καλλιτέχνη να δώσει προοπτικό βάθος στις μορφές - με το νόημα του 5ου αιώνα π.Χ. βέβαια σε ότι αφορά την προοπτική. Εντοπίσθηκαν ίχνη στερέωσης ή χρήσης μεταλλικών πρόσθετων στοιχείων. Όλα αυτά δείχνουν πως ο κλασικός ρυθμός, όπως τον ονομάζουμε σήμερα, ήταν απέριττος, αλλά όχι τόσο. Έχουμε χάσει πολλά που θα μας βοηθούσαν να κατανοήσουμε γιατί ο πλούσιος ρυθμός, που ακολούθησε, είναι τόσο πλούσιος. Η εικόνα που έχουμε τώρα μας δείχνει ότι η ζωοφόρος αποτελεί σύνολο φτιαγμένο με απόλυτη ακρίβεια, κάτι που καταδεικνύεται από τις λαξεύσεις, από το ότι οι λίθοι «κουμπώνουν» ακριβώς, από τις οπτικές διορθώσεις κ.λπ. Άρα, γίνεται εμφανής η μεγαλοφυΐα του Φειδία που συνέλαβε εξαρχής το σύνολο. Ο κ. Παντερμαλής ανέφερε ότι ίσως τώρα είναι καιρός να επιχειρηθεί μια ψηφιακή αναπαράσταση του Παρθενώνα από την Υπηρεσία Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως (ΥΣΜΑ). Βεβαίως, η κατάσταση του κτιρίου δεν είναι καλή, αλλά πρέπει να γίνει μια προσπάθεια. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ πηγη - See more at: http://www.hellas-now.com/2014/03/blog-post_6971.html#more

Ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε' ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ . Οι υπόδουλοι Έλληνες αποκήρυσσαν τα χριστιανικά ονόματα και ελάμβαναν Ελληνικά. Το πατριαρχείο των ναζωραίων με εγκύκλιό του απαγόρευσε την Ελληνική ονοματοθεσία. Ο Αλή πασάς έλεγε: «Εσείς οι Έλληνες κάτι μεγάλο έχετε βάλει στο μυαλό σας. Δεν βαπτίζετε πια τα παιδιά σας χριστιανικά αλλά Ελληνικά. Σίγουρα κάτι μεγάλο ετοιμάζετε». ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε' ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΩΣ ΣΥΝΕΠΗΣ ΔΙΩΚΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ "ΑΓΙΟΙ" ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ : «Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν, λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος· όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους Ιερείς των ενοριών σας, και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, δια να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αύτη, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδέν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις το εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ' αυτής εορταζομένων Αγίων, δια να είναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τους μετά πίστεως.» ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ : Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε'; Είναι εκείνος που σύνταξε το κείμενο του αφορισμού στα 1799. Και η εκκλησία το βρόντηξε αργότερα στην ανθρωπιά του Καΐρη, όπως η κατάρα τον κεραυνό στο μέτωπο του Κάιν. Του φωτισμένου σοφού, και του ήρωα στους ιερούς αγώνες Καΐρη. Γιατί άρχισε να ξεμπροστιάζει τους παπάδες, και να φωτίζει τον κοσμάκη. Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε'; Είναι ο ίδιος που αφόρισε τον Υψηλάντη και τους Φιλικούς. Το μεγαλείο και το μυστήριο της Εταιρείας. Θα μου ειπείς πως τον εκρέμασε ο σουλτάνος. Θα σου ειπώ, μα πώς αλλιώς λοιπόν; Επρόδωσε την καταχθόνια συμφωνία τους. Εκοιμήθηκε. Και χωρίς να το νιώσει άφηκε να ξεσφίξει η θηλειά στο λαιμό του ραγιά. Εφούσκωσε στο σκαφίδι το προζύμι του εθνικού άρτου, και πια δεν ημπορούσε να το κρατήσει με τίποτα. Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε'; Είναι αυτός που στα 1819 με πατριαρχικό φιρμάνι απαγόρεψε στους παπάδες να βαφτίζουν τα παιδιά μας με ονόματα ελληνικά. Καταλαβαίνεις τι σου λέω, τίμιε αναγνώστη; Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε'; Είναι ο πατριάρχης που έσκασε από το κακό του, γιατί τον εμπόδισαν και δεν επρόφταξε να αφορίσει το Ρήγα. Το μεγαλομάρτυρα Ρήγα. Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε'; Είναι ο πατριάρχης που βλέπουμε τον ανδριάντα του μπροστά στο εθνικό πανεπιστήμιο. Δίπλα στο Ρήγα. Πού ξανακούστηκε τέτοιο κυλώνειο άγος! Ο Λεωνίδας κι ο Εφιάλτης αγκαλιά. Η ελληνική σχιζοφρένεια αγαλματοποιημένη μπροστά στα πόδια της ελληνικής παιδείας. Μπροστά στο αγνό βάθρο του μέλλοντος των παιδιών μας. Αυτή η συμβολική στιγμή και εικόνα, ο Γρηγόριος Ε' δίπλα στο Ρήγα μπροστά στο πανεπιστήμιο, είναι το σύμβολο παλλάδιο της μουλαροσποράς μας. Ο καημένος ο Κολοκοτρώνης. Είπε κάποτε πως μια μέρα το πανεπιστήμιο θα γκρεμίσει το παλάτι. Λάθος, σοφέ μου γέρο. Γιατί αφόντας εστήσανε μπροστά στο πανεπιστήμιο τον πατριάρχη, η νεότερη Ελλάδα είχε παίξει πια τη ζαριά της στο Ρουβίκωνα. Είχε πάρει το δρόμο της. Τη στράτα του κακού και της ανεμοζάλης. Η Ελλαδοελλάδα αποσύρθηκε, άκρα πικραμένη και περήφανη. Και άφηκε την Εβραιοελλάδα να ξερογλείφεται σα μαϊμού απάνου στη σκηνή του Καραγκιόζη: «Γειά σου, μάνα μου Ελλάς, είμαι κλεφτοφουκαράς». ''ΓΚΕΜΜΑ'' Όπως βλέπετε οι απόψεις του αλιτήριου Ορθόδοξου Πατριάρχη ταυτίζονταν με τις απόψεις του δολοφόνου των Ελλήνων Αλη Πασά!!Οι ρασοφόροι πρόδωσαν την πατρίδα μας με ανταλλάγματα τα Χρυσόβουλα  και τα Οθωμανικά Φιρμάνια!!Σήμερα το παίζουν Έλληνες Πατριώτες!!Προτείνω στην Χριστιανική Αυγή μαζί με το άγαλμα  του Ανθέλληνα  Χριστόδουλου να φτιάξουν και του προδότη  Πατριάρχη των Ρωμιών Γρηγόριο!!

O ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε' ΑΦΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 1820. ΦΥΣΙΚΑ ΕΓΙΝΕ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ,ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥ: «Γρηγόριος ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης. » Ιερώτατε Μητροπολίτα Ναυπλίου και Άργους και υπέρτιμοι, ευλαβέστατοι ιερείς, τιμιώτατοι κοτζαμπασίδες και χρήσιμοι προεστώτες της επαρχίας ταύτης και της νήσου Σπέτζης, χάρις είη υμίν και ειρήνη παρά Θεού. [...] αποφαινόμεθα συνοδικώςμετά των περί ημάς ιερωτάτων Αρχιερέων και υπερτίμων, των εν αγίω Πνεύματι αγαπητών ημών αδελφών και συλλειτουργών, ίνα η ρηθείσα Λασκαρίνα, αν μη, άμα το ακούσαι και ιδείν το παρόν ημών συνοδικόν γράμμα, τον Θεόν φοβηθείσα και την αιώνιον κόλασιν εν νω θεμένη, [...] και οι γιγνώσκοντες τους έχοντας και κρύπτοντας πράγματα η άσπρα του αποθανόντος, [...] οποίοι αν ώσιν, άνδρες η γυναίκες, συγγενείς η ξένοι, ομού αφωρισμένοι υπάρχωσι, και κατηραμένοι, και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι· αι πέτραι και ο σίδηρος λυθείησαν, αυτοί δε μηδαμώς· κληρονομήσειαν την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του Ιούδα, στένοντες είεν και τρέμοντες επί της γης ως ο Κάιν, η οργή του Θεού είη επ' αυτούς, έχοντες και τας αράς πάντων των απ' αιώνος αγίων και των οσίων τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων. Η δε ρηθείσα Λασκαρίνα προφανώς ελεγχομένη και τη πεισμονή αυτής εμμένουσα υπάρχοι και έξω της του Χριστού Εκκλησίας, μηδείς εκκλησιάσοι αυτήν, η αγιάσοι, η θυμιάσοι, η αντίδωρον αυτή διδώ, έως ποιήση ως γράφομεν και τότε συγχωρηθήσεται. » αωκ (1820) εν μηνί Οκτωβρίω· ινδικτιώνος θ . » Ο Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος. Ο Καισαρείας Μακάριος, ο Νικαίας Μακάριος, ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, ο Τυρνάβου Ιωσήφ, ο Κυζίκου Γρηγόριος, ο Σίφνου Σαμουήλ.»

<font size="4" face="arial black, avant garde">πηγη</font>

Η ΒΡΩΜΙΣΜΕΝΗ ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΕΝΝΗΣΕ ...  ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ ΝΑ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ....ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΔΙΔΑΧΗ Δ'

ΑΓΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΑΥΤΟΣ !!!!! Ο ΙΕΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ! ΣΚΥΨΕ ΚΑΙ ΦΙΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ! ΠΩΣ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΕΦΑΛΙ Ο ΡΑΓΙΑΣ ;

ΑΓΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΑΥΤΟΣ !!!!! «Και εγώ αδελφοί μου, όπου αξιώθηκα και εστάθηκα εις αυτόν τον άγιον τόπον τον αποστολικόν, δια την ευσπλαχνίαν του Χριστού μας, εξέταξα πρώτον δια λόγου σας και έμαθα πώς με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού, δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ' είσθενε ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί ...». «Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν· και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τούς χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε (το Βυζάντιο) δια ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους. Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλο γένος; Δια ιδικόν μας συμφέρον· διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπτον εις την πίστιν, ο δε Τούρκος άσπρα (χρήματα) άμα του δώσης κάμνεις ο,τι θέλεις. Και δια να μη κολασθώμεν, το έδωσε του Τούρκου, και τον έχει ο Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλον να μας φυλάει». Αποσπάσματα από ομιλίες του Κοσμά του Αιτωλού. ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: HMEIΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΔΩ ΠΑΤΡΙΔΑ.ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΚΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΟΡΘΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΝΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΟΧΑΖΩΜΕΘΑ,ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ,ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ. ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ,ΔΙΔΑΧΗ Β' ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΠΕΡΙ ΟΡΘΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΚΛΟΠΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ! ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΤΙΜΑΙΟΣ'' ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ.... Πολυδιαφημισμένη από τους ελληνορθόδοξους είναι η διδαχή: «Είναι προτιμώτερο να έχει κανείς σχολείο στον τόπο του, παρά βρύσες και ποτάμια». Κανείς τους όμως δεν διαβάζει και τη συνέχεια: «Σκοπός του σχολείου είναι να διδάξει, τι είναι Θεός, τι είναι άγγελοι, δαίμονες, κόλαση, παράδεισος». Όλα τα σκοτεινά βυζαντινά χρόνια το πατριαρχείο, το οποίο έλεγχε πλήρως την παιδεία των Ελλήνων, επέτρεπε να διδάσκονται μόνο το Ψαλτήρι κι η Οκτώηχος. Για τέτοια σχολεία μιλούσε κι ο Κοσμάς. Ούτε καν σκεφτόταν σχολεία, που θα δίδασκαν επιστήμες, αρχαίους συγγραφείς ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Αυτά κυνηγιώνταν κι έκλειναν -όχι από τους Τούρκους, αλλά- από το πατριαρχείο. (Βλ. «Η ιερά εξέταση του Γρηγορίου Ε΄».) Ο Κοσμάς ήταν σαφής: «Το σχολείο ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείο ανοίγει τα μοναστήρια» (Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, «Κοσμάς ο Αιτωλός», εκδόσεις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Ο Σταυρός», σελ. 142 και 209). «Να μαζευθήτε όλοι να κάμετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και πτωχά. Διότι από το σχολείον μανθάνομεν τι είνε Θεός, τι είνε Αγία Τριάς, τι είνε Άγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία· τι είνε ψυχή, σώμα κ.λ.π. Διότι χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος· από το σχολείον ανοίγει το μοναστήριον» 

ΑΓΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΑΥΤΟΣ !!!!! ΑΓΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΑΥΤΟΣ !!!!!

Η παλαιότερη πυραμίδα στον πλανήτη ανακαλύφθηκε θαμμένη στην Ελληνική Κριμαία!!! 

Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτές τις πυραμίδες, επτά στο σύνολο. Αλλά γνωρίζουμε, σίγουρα, δύο πράγματα. 1. Είναι οι παλαιότερες στον πλανήτη και 2. Βρίσκονται εκεί!Ένας Ουκρανός επιστήμονας ανακάλυψε την παλαιότερη πυραμίδα του κόσμου (31/08/2012). Και το πιο ενδιαφέρον, ανακαλύφθηκε στην πιο όμορφη γωνιά της χώρας, στην Σεβαστούπολη της Κριμαίας. Όπως ανέφερε το κανάλι ICTV , το εύρημα αποκαλύφθηκε από ατύχημα, όταν κατά τη διάρκεια δοκιμών εναλλακτικών μεθόδων, για την εύρεση νερού, ο Ουκρανός επιστήμονας Vitalii Goh ανακάλυψε υπόγεια άγνωστη κατασκευή, η οποία αποδείχθηκε ότι είναι μια γιγαντιαία πυραμίδα ύψους 45 μέτρων και μήκους περίπου 72 μέτρων. Ο Goh δήλωσε ότι η πυραμίδα χτίστηκε κατά την εποχή των δεινοσαύρων.  Η είσοδος που οδηγεί στην υπόγεια πυραμίδαΗ "πυραμίδας της Κριμαίας " έχει μια περικομμένη κορυφή, σαν πυραμίδα των Μάγια, αλλά η εμφάνισή της μοιάζει περισσότερο με αιγυπτιακή. Εσωτερικά, είναι κοίλη , και μια μούμια άγνωστου πλάσματος είναι θαμμένη κάτω από τα θεμέλια.  Ένα από τα διαγράμματα από την ομάδα, που εξηγεί την κατασκευή"Κάτω από τα θεμέλια είναι ένα μικρό σώμα με τη μορφή μούμιας, διαμέτρου 1,3-1,4 μέτρων με μια κορώνα στο κεφάλι του."  Το τούνελ μέσα στην πυραμίδα"Υπάρχει ένας θάλαμος αντήχησης, ο ονομαζόμενος, Σφίγγα. Οι πυραμίδες χτίστηκαν στην εποχή των δεινοσαύρων », λέει ο επιστήμονας σε μια συνέντευξη στο ICTV. Παραμένει άγνωστο ποιοι τις έχτισαν.  Vitaly Gokh at the site of his discoveryΠερισσότερες από 20 επιτροπές, συμπεριλαμβανομένων και διεθνών , έχουν επισκεφθεί τη χώρα πρόσφατα.Η πλειονότητα των επιστημόνων θεωρεί ότι οι υπόγειες πυραμίδες της Σεβαστούπολης επιβεβαιώνουν την εικασία των Αμερικανών επιστημόνων ότι πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια ένας αρχαίος πολιτισμός καταστράφηκε εξαιτίας της πτώσης ενός γιγαντιαίου μετεωρίτη. Το μοναδικό αυτό κτίριο είναι το παλαιότερο στον πλανήτη, λέει ο Vitalii Goh. 

Οι "αρχαίοι" Έλληνες ονόμαζαν την Κριμαία Ταυρίδα (αργότερα Ταυρική), σύμφωνα με το όνομα των κατοίκων της, των Ταύρων. Ο ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ηρακλής όργωσε αυτή τη γη χρησιμοποιώντας ένα γιγάντιο ταύρο.

Οι πρωιμότεροι κάτοικοι για τους οποίους έχουμε μαρτυρία κατοίκησης ήταν οι Κιμμέριοι, που εκδιώχθηκαν από τους Σκύθες (Ιρανούς) κατά τη διάρκεια του 7ου αι. Π.Κ.Ε. Οι εναπομείναντες Κιμμέριοι οι οποίοι αναζήτησαν καταφύγιο στα βουνά έγιναν αργότερα γνωστοί ως Ταύροι. Σύμφωνα με άλλους ιστορικούς οι Ταύροι ήσαν γνωστοί για τα άγρια τελετουργικά τους και την πειρατεία και ήσαν επίσης οι πρωιμότεροι αυτόχθονες αυτής της γης. Κατά τον 5ο αι. Π.Κ.Ε. αρχαίοι Έλληνες αποικιστές άρχισαν να εγκαθίστανται κατά μήκος της Μάυρης Θάλασσας. Ανάμεσά τους υπήρχαν Δωριείς από την Ηράκλεια Ποντική η οποίοι και Ίωνες από τη Μίλητο που προσορμίστηκαν στη Θεοδοσία και το Παντικάπαιον(αποκαλούμενο επίσης Κιμμέριος Βόσπορος).

Δύο αιώνες αργότερα το 438 Π.Κ.Ε. ο Άρχων κυβερνήτης των εποικιστών έλαβε τον τίτλο Βασιλεύς Κιμμερίου Βοσπόρου, ενός κράτους που διατήρησε στενές σχέσεις με την πόλη των Αθηνών, προμηθεύοντάς τη σιτάρι, μέλι και άλλα αγαθά. Ο τελευταίος αυτής της δυναστείας, ο Παιρισάδης ο Ε', πιεζόμενος σκληρά υπό των Σκυθών, έθεσε τον εαυτόν του υπό την προστασία του Μιθριδάτη Στ',, του βασιλέα του Πόντου, το 114 Π.Κ.Ε.. Μετά την αυτοκτονία του εξαιτίας της εξέγερσης του γιου του κατά την προσπάθειά του να αναδιοργανώσει τον στρατό του μετά την ήττα του στον Γ΄ Μιθριδατικό πόλεμο, ο γιος του Φαρνάκης Β΄, έλαβε από τον Πομπήιο το βασίλειο του Κιμμέριου Βοσπόρου το 63 Π.Κ.Ε. ως ανταμοιβή για τη βοήθεια που παρέσχε στη ρωμαϊκή δημοκρατία κατά τους πολέμους με τον πατέρα του. Το 15 Π.Κ.Ε.αποδόθηκε και πάλι στον βασιλέα του Πόντου.

Στροφή στην Παναγία από τη Eurovision!!!Ερώτημα??Γιατι ολες οι αδελφές ......ψυχές ειναι Χριστιανές??

Πώς να σκύβεις, όταν μαζεύεις τα πεσμένα στάχυα Το δίδαγμα της Καλής Ρουθ (που ήταν άπορη, αλλά και μεγάλη καριόλ@)

Η Καλη Ρουθ!   Επαιρνε απο πισω τους θεριστες και μαζευε τα πεσμενα σταχυα.   Εξυπνο! («Στα σκουπίδια βρίσκουν τα σκυλιά φαγητό»)   Αλλά και κάπως απατεών. Άλλοι σπέρνουν, άλλοι θερίζουν - και κάποιοι ζουν ως παράσιτα. Κλέβουν στάχυα, κλέβουν ιδέες, κλέβουν σχέδια. Πάνε σκυφτά και κλέβουν.   Με γοήτευε από μικρό η Καλή Ρουθ, διότι είχε αυτή την τυχοδιωκτική και αμφίσημη πλευρά. Όταν πέθανε ο άντρας της, αντί να γυρίσει στο πατρικό της, προσκολλήθηκε στην πεθερά της και πήραν δρόμο για τη Βηθλεέμ, να ξαφρίσουν έναν ενάρετο γέροντα ονόματι Βοόζ. Η Ρουθ, που οι εικόνες τη δείχνουν γριά ξερακιανή αλλά στην πραγματικότητα ήταν στην πλήρη άνθησή της και με ορμές που ο άντρας της δεν είχε προλάβει να εισακούσει, ζήτησε από τον γέρο να την αφήσει να μαζεύει τα πεσμένα στάχυα τις μέρες του θερισμού. Πρέπει να έσκυβε με ιδιαίτερη χάρη, διότι ο ευσπλαχνικός ιδιοκτήτης παρήγγειλε στους δούλους του να ρίχνουν επίτηδες πιο πολλά στο χώμα. Ώσπου μια νύχτα, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, η πεθερά της τη δασκάλεψε να πάει σε μια θημωνιά όπου κοιμόταν ο Βοόζ, να σηκώσει το σεντόνι του και να μπει από κάτω. Τόσο απλά. Μετά, παντρεύτηκαν. (Με πόση φυσικότητα, στην Παλαιά Διαθήκη, οι ευσεβείς πατέρες διαπράττουν όλα όσα η Καινή Διαθήκη θα ονομάσει ακολούθως «διαστροφές» κι «εγκλήματα», είναι απορίας άξιον - και διασκεδαστικότατο: πορνείες, αιμομιξίες, δολοφονίες, ψέματα, αδελφοκτονίες... υπήρξε κινητικότης στο Ισραήλ.)   Millet: Oι Συλλέκτριες Η Ρουθ είναι ένα σύμβολο, ιδιαιτέρως θεληματικό, των ανθρώπων που επιβιώνουν σε δύσκολες συνθήκες. Η καλή πλευρά της βιβλικής παραβολής είναι το υπέροχο φιλμ της Ανιές Βαρντά Les glaneurs et la glaneuse, που στα αγγλικά κυκλοφόρησε με τίτλο The Gleaners and I -Oι συλλέκτες κι εγώ. Η (πολυαγαπημένη μου) σκηνοθέτις, σαγηνευμένη από τις «Συλλέκτριες» του Μιγέ (τον πίνακα που δείχνει τρεις χωριάτισσες να μαζεύουν τα απομεινάρια μιας συγκομιδής σταχυού, ανοίγοντας τον δρόμο με τον βαθύ ουμανισμό του στις πλύστρες του Ντεγκά και τη φανέρωση του προλεταριάτου που είχε θαφτεί κάτω από τόνους βρύα και βιολέτες), ξεκινάει ένα οδοιπορικό στις επαρχίες της Γαλλίας, να βρει αυτούς που ζουν κάτω απ' το όριο της φτώχειας και τρέφονται με όσα οι άλλοι πετάνε. Στα σκουπίδια των εστιατορίων, στις χωματερές, στα χωράφια όταν οι εργάτες έχουν φύγει. Ένας αθέατος κόσμος, ταπεινωμένος και διωγμένος σαν το σκυλί από την κεντρική εικόνα (που στην Αθήνα της κρίσης είναι, αίφνης, εντελώς θεατός), επικαιροποιεί την ιστορία της Ρουθ με ένα βλέμμα αγάπης, μετρημένο και ειλικρινές, που δεν έχει σχέση ούτε με την κόκκινη πολεμική ούτε με τις χριστιανικές μελούρες. Λοξός, καλός σοσιαλισμός.   Η άλλη πλευρά της Ρουθ, όμως, η υπολογιστική, έχει να κάνει με αυτό που είπαμε αρχικά: τον παρασιτισμό (και τη λογοκλοπή) ως επάγγελμα. Συνηθίζω έτσι να λέω όσες καλοπαντρεύονται επειδή ξέρουν να τουρλώνονται όμορφα, επειδή τις αφήνεις να σκύβουν στο χωράφι σου. Όσες με τα παρασπόρια σου κάνουν δουλίτσα.    Αλλά έτσι μοίρασε τα ζώα που είμαστε η Παλαιά Διαθήκη. Τουλάχιστον εμπλούτισε το μίζερο διαμοιρασμό με μπόλικο αίμα και σπέρμα.      www.facebook.com/stathis.tsagar Πηγή: www.lifo.gr