Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΕΘΝΟΣ!!ΕΔΩ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!! Όταν οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι μιλούσαν για πατρίδα εννοούσαν την γη όπου οι κάτοικοί της μιλούσαν την ίδια γλώσσα την ίδια Θρησκεία τα ίδια ήθη και έθιμα!!Όλα αυτά μαζί κάνουν την πατρίδα!!Εσείς οι Χριστιανοί τι κοινό έχετε με τουςπρόγονούς μας??

Η λέξη έθνος απαντάται κατ αρχάς στον Όμηρο και δηλώνει την ομάδα, το άθροισμα των ανθρώπων που αποτελούν ένα σύνολο. Στον Όμηρο απαντώνται οι φράσεις «έθνος λαών», «Αχαιών έθνος», «Λυκίων μέγα έθνος», «έθνεα πεζών» κλπ. Ο όρος έθνος αναφέρεται ακόμη από τον Όμηρο και στο σύνολο των νεκρών: «έθνεα νεκρών». Επίσης αποδίδεται και στα σμήνη και τις ομάδες των εντόμων και των ζώων. Είναι χαρακτηριστικές οι φράσεις «έθνεα μυιάων, μελισσάων, ορνίθων» κλπ. Από διαφόρους άλλους αρχαίους συγγραφείς η λέξη έθνος ταυτίζεται με τον λαό, αποδίδεται σε διάφορες φυλές «το Θετταλών... Πενεστικόν έθνος» σε ιδιαίτερες τάξεις ανθρώπων, όπως «έθνος κηρυκικόν, ραψωδών», καθώς επίσης αποδίδεται και σ ένα συγκεκριμένο φύλο, όπως «το θήλυ έθνος»¹.

Γενικά από την μελέτη των πηγών συμπεραίνεται ότι η λέξη έθνος είχε κατ  αρχάς φυλετικό χαρακτήρα και έδειχνε τα κοινά γνωρίσματα που συγκροτούν μια ιδιαίτερη φυλή και αυτά είναι η καταγωγή, η θρησκεία και «τα ομότροπα ήθη» . Μέσα δε στην καταγωγή και τα «ομότροπα ήθη», που αποτελούν τον πολιτισμό ενός λαού, συγκαταλέγεται οπωσδήποτε η Θρησκεία και η γλώσσα!!Στην "Αγία" Γραφή ιδιαιτέρως ο πληθυντικός αριθμός έθνη χρησιμοποιείται για να δηλώση τους ειδωλολατρικούς λαούς που δεν πιστεύουν στον Εβραϊκο  "Θεό, αλλά στα είδωλα. Ο Χριστός στην ομιλία Του στους μαθητές τους είπε να πάνε μόνο στα πρόβατα του Ισραήλ!!, . Ο Χριστός στη καινή διαθήκη ομιλεί για τον λαό του Ισραήλ και τους νόμους των Ιουδαίων και ξεκαθαρίζει την ιουδαϊκή του ταυτότητα!!Υπάρχουν πάρα πολλά χωρία στην Αγία Γραφή που αναφέρονται σε αυτήν την έννοια του έθνους, δηλαδή ότι τα έθνη ταυτίζονται με τους ειδωλολάτρες που πιστεύουν στα είδωλα.

Η Ελλάδα μας βρίσκεται σε πολίτικο και κοινωνικό αδιέξοδο.. Η χώρα μας  συγκλονίζεται από πολιτικά και εκκλησιαστικά σκάνδαλα !!Μια πολιτική ηγεσία ανίκανη να διαχειριστεί και τα πιο απλά πράγματα και μια εκκλησία που βαρύνεται με σωρεία σεξουαλικών και οικονομικών σκανδάλων!!Η Ελλάδα χρειάζεται Ελληνική κυβέρνηση  και  ελληνική θρησκεία!!Ο ιουδαιοχριστιανισμος    δεν ταιριάζει στον Έλληνα  τα ήθη και τα  έθιμα είναι εβραϊκά και ο Έλληνας δεν μπορεί να τα αφομοιώσει!!Τόσα χρόνια επέζησε  ο ιουδαιοχριστιανισμος    στην Ελλάδα με την βια   και τον φόβο!! Ήρθε επιτέλους η ώρα η Ελλάδα να απαλλαγή από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό του!!Μαζί με αυτόν τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει  στον τόπο μας γιατί έχει απλώσει  τα θανατηφόρα πλοκάμια του παντού!Από την παιδεία που την κρατάει δέσμια του τόσα χρόνια μέχρι την πολιτική εξουσία!!Πρέπει η πνευματική ηγεσία του τόπου να αναλάβει τις ευθύνες της και  να ξεκινήσει  πρωτοβουλίες για την ανάδειξη του προβλήματος που δημιουργεί στην χώρα μας ο ιουδαιοχριστιανισμος   .Ο λαός πεινάει και  τα θησαυροφυλάκια της εκκλησίας είναι γεμάτα..Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά  να δώσει λίγα ευρώ παραπάνω  στους εργαζομένους και από την άλλη δίνει παχυλούς μισθούς στους ρασοφόρους  !!Ερωτώ είναι επάγγελμα η κάθε θρησκεία??  Ο ρασοφόρος "ιερεας" ειναι  δημόσιος υπάλληλος και  πρέπει να τον πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος??Δεν ντρέπονται οι  ρασοφόροι  να πληρώνονται από το φτωχό κράτος??Είναι ντροπή και εθνική προδοσία ο Έλληνας πρωθυπουργός να ορκίζετε στον Γιαχβέ που είχε κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα!!Είναι ντροπή να μαθαίνουν τα παιδιά μας οι ανθέλληνες  εκπαιδευτικοί ότι είναι απόγονοι του Ιησού και όχι του Σωκράτη!! Είναι ντροπή για όλους εμάς να ανεχόμαστε όλα αυτά και όλους αυτούς τους  ανθέλληνες και προδότες του ελληνισμού!!Μοναδική λύση για να σωθεί η πατρίδα μας είναι η επιστροφή του Έλληνα στις προγονικές του ρίζες..Απολλωνιος

Η Σκωτία θέλει να αποδράσει από την "φυλακή" του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς αποτελεί μια τελείως διαφορετική εθνότητα από τους Άγγλους, με ιστορία χιλιάδων χρόνων και διαφορετική φυλετική καταγωγή. Είναι ένας αρχαίος περήφανος λαός και δεν μπορεί να ανεχθεί να αποτελεί το "δεκανίκι" των Άγγλων που είναι η κυριαρχούσα εθνότητα στην κρατική οντότητα της Βρετανίας, εδώ και τρεις αιώνες όταν το 1707 το βασίλειο της Σκωτίας ενώθηκε με αυτό της Αγγλίας, με την υπογραφή της Ενωτικής Πράξης μεταξύ των κυβερνήσεων των δυο κρατών και στη δημιουργία του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας.Οι Σκωτσέζοι είναι λαός κελτικής καταγωγής, αντίθετα με τους Άγγλους που αποτελούν ένα κράμα γερμανικών φυλών με λίγο κελτικό αίμα.Η κέλτικη γλώσσα, εκτός απ' τη βρετανική περιλαμβάνει και μια δεύτερη γλωσσική ομάδα, που λέγεται γαελική. Πρόκειται για την σκωτική, την ιρλανδική και τη μανική (που μιλιέται στο νησί Μαν). Καμιά από τις παραπάνω πανάρχαιες κέλτικες διαλέκτους δεν είναι ακριβώς όμοια με την άλλη. Πάντως όλες κατάγονται απ' την αρχαία κελτική γλώσσα. Η οποία ουδεμία εμφανή σχέση έχει με τη σημερινή αγγλική, που είναι ένα κράμα κελτικής, γερμανικής και γαλλικής, εξού και οι περιπλοκές της τόσο όσον αφορά την ορθογραφία, όσο και τη φθογγολογία. Πρόκειται για έναν λαό εξαιρετικά εξαπλωμένο και διασπαρμένο. Έφτανε από τις ευρωπαϊκές ακτές της μεσογείου μέχρι τη Σκωτία και την Ιρλανδία αλλά και μέχρι το κέντρο της Μικράς Ασίας. Οι προς Γαλάτας επιστολές του Αποστόλου Παύλου απευθύνονται στους Γαλάτες (Κέλτες) της κεντρικής Μικράς Ασίας.Οι Κέλτες πέρασαν στο νησί Μεγάλη Βρετανία από δύο μεριές. Από τη γαλλική Βρετάνη και από την Ιρλανδία, όπου έφτασαν νωρίτερα πάλι απ'τη Βρετάνη. Το γεγονός συνέβει την εποχή του σιδήρου, δηλαδή γύρω στο 1000π.Χ.Οι Σκωτσέζοι είναι κέλτες κατά την καταγωγή. Όμως δεν ονομάζονταν έτσι πάντα, αλλά από τον 11ο μ.χ. αιώνα και έπειτα. Μέχρι τότε η Σκωτία είχε το ρωμαϊκό όνομα Καληδονία. Ένα «Αγγλοσαξονικό Χρονικό» του 10ου αιώνα είναι η αρχαιότερη πηγή με τη χρήση της ονομασίας Σκωτία. Προέρχεται από το λατινικό Scoti, αγνώστου προελεύσεως, που αναφερόταν στους Γαλάτες της Ιβερνίας (σημερινή Ιρλανδία). Η ύστερη λατινική ονομασία Scotia (χώρα των Γαλατών) χρησιμοποιόταν μόνο για τις περιοχές της Σκωτίας όπου ομιλούνταν Κελτικά, ενώ κατά τον Ύστερο Μεσαίωνα περιλάμβανε ολόκληρη την περιοχή της Σκωτίας. Σήμερα, ο όρος χρησιμοποιείται για να δηλώσει οποιονδήποτε κάτοικο της περιοχής, ανεξάρτητα της εθνικότητας των προγόνων του.Η γραπτή ιστορία της Σκωτίας ξεκίνησε με την άφιξη των Ρωμαίων στη νότια και κεντρική Μεγάλη Βρετανία, όταν κατέλαβαν τα τωρινά εδάφη της Αγγλίας και της Ουαλίας και τα μετέτρεψαν στη ρωμαϊκή επαρχία Britannia. Η κατοχή της Σκωτίας από τους Ρωμαίους γνώρισε σύντομα διαλείμματα. Οι Ρωμαίοι έχτισαν το Τείχος του Αδριανού για να ελέγξουν τις τοπικές φυλές και από τις δυο πλευρές, αλλά τελικά αποτέλεσε το βόρειο σύνορο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Βρετανία.Τον 4ο μ.χ. αιώνα έρχονται στην περιοχή της σημερινής Σκωτίας και νεότεροι εξ Ιρλανδίας Κέλτες, οι Πίκτοι. Το 860 ο βασιλιάς των Σκωτσέζων Κέννεθ θα τους υποτάξει και θα τους εξαφανίσει ως ευδιάκριτη εθνότητα. Οι Ρωμαίοι ωστόσο πολύ νωρίτερα τα βρίσκουν μπαστούνια με τους άγριους Σκωτσέζους. Ωστόσο, ο στρατηγός Ιούλιος Αγκρίκολα τους νικάει το 84π.χ., τη χρονιά που οι ρωμαίοι κατακτητές φτάνουν μέχρι τη Σκωτία. Όμως δεν κατάφεραν να καθυποτάξουν αυτόν τον πολεμικό λαό, γι'αυτό κι ο Αδριανός χτίζει το 120μ.χ. το περίφημο τείχος που φέρει το όνομά του, κόβοντας την Μεγάλη Βρετανία στα δύο ώστε να μην περνούν οι σκωτσέζοι στη γειτονική Αγγλία. Φυσικά αυτο το τείχος βοήθησε και στο να παραμείνει η φυλετική καθαρότητα των Σκοτσέζων.Από το 843 που ο βασιλιάς Κέννεθ ιδρύει το βασίλειο της Σκωτίας, όλα ηρεμούν σιγά σιγά και η Σκωτία γίνεται με τον καιρό μια νοικοκυρεμένη χώρα, χάρη στις εξαιρετικές επιδόσεις των Σκωτσέζων στην οικονομία. Εξού και η παροιμιώδης τσιγγουνιά τους. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει άλλωστε, πως ο δημιουργός της επιστήμης της πολιτικής οικονομίας ο Άνταμ Σμιθ ήταν σκωτσέζος.Έτσι δίπλα στην πρώτη βασιλική δυναστεία των Κέννεθ, έρχεται και κολλάει στα γρήγορα μια δεύτερη, των Ντάνκαν. Η ιστορία των απογόνων και των δύο δυναστειών θα αποτελέσει την αφορμή για να γραφεί το σπουδαιότερο λογοτεχνικό κείμενο πάνω στο πρόβλημα της λύσσας για εξουσία: ο Μάκβεθ του Σαίξπηρ, μια τραγωδία βουτηγμένη σε σκωτσέζικο αίμα απ'την πρώτη μέχρι την τελευταία αράδα. Η πραγματική ιστορία της τραγωδίας αναφέρεται στον ομώνυμο σκωτσέζο βασιλιά που ήταν γιός του ηγεμόνα του Μορέμπ, τον δολοφόνησε ο ανιψιός του το 1020, του πήρε το στέμμα και βασίλευσε ως Μάλκομ Β'. Το 1040 τον δολοφόνο διαδέχεται ο Ντάνκαν-τον οποίο όμως ο Μάκβεθ γιος του δολοφονηθέντος θα τον σκοτώσει ως εκδίκηση και θα του πάρει το στέμμα. Τελικά μετά από την προσπάθεια υφαρπαγής του στέμματος από 5-6 βασιλιάδες ο γιός του Ντάνκαν θα σκοτώσει τον Μάκβεθ και θα γίνει ο επόμενος βασιλιάς με το όνομα Μάλκομ Γ'.Στην εποχή της βασιλείας του δολοφόνου του Μάκβεθ, του Μάλκομ Γ' οι σκωτσέζοι υιοθετούν την αγγλική γλώσσα καθώς και τα αγγλικά ήθη των γερμανικής καταγωγής γειτόνων τους, ενώ μέχρι τότε μιλούσαν κελτικά.Το βασίλειο των Πίκτων ήταν το κράτος που έγινε τελικά γνωστό ως Άλμπα ή Σκωτία. Στις αρχές του 8ου αιώνα, το βασίλειο των Πίκτων ήταν σε μεγάλο βαθμό όμοιο με το βασίλειο των Σκώτων, υπό τη βασιλεία του Αλέξανδρου Α' της Σκωτίας (1107 - 1124). Ωστόσο, μέχρι τον 10ο αιώνα, οι Πίκτες επηρεάστηκαν από τη γαελική κουλτούρα και ανέπτυξαν ένα μύθο με ιρλανδικές ρίζες γύρω από τον πρόγονο της τότε βασιλικής δυναστείας, τον Κένεθ Α' της Σκωτίας.Μέχρι το 12ο αιώνα, οι βασιλείς της Άλμπα κατέκτησαν τα αγγλόφωνα εδάφη στα νοτιοανατολικά και κυρίευσαν το Γκάλογουεϊ και το Κέιθνες, ενώ στο τέλος του 13ου αιώνα διαμορφώθηκαν τα σύνορα Αγγλίας - Σκωτίας όπως είναι γνωστά περίπου σήμερα. Ωστόσο, οικονομικές και πολιτισμικές αλλαγές μετέβαλαν τη Σκωτία κατά τα ύστερα μεσαιωνικά χρόνια. Στα χρόνια του βασιλιά Δαυίδ Α' της Σκωτίας, ξεκίνησαν η φεουδαρχία, η αναδιοργάνωση της κυβέρνησης και η ίδρυση των πρώτων, από νομικό ορισμό, πόλεων, που ονομάζονταν burghs. Συν τοις άλλοις, η μετανάστευση Γάλλων και Άγγλων ιπποτών και κληρικών έφερε πολιτισμικές αναμείξεις: ο πολιτισμός και η γλώσσα των παράκτιων περιοχών στα ανατολικά και νοτιοανατολικά δέχτηκε αγγλικές επιρροές, ενώ η υπόλοιπη χώρα διατήρησε τη Γαελική γλώσσα.Ο θάνατος του Αλέξανδρου Γ' της Σκωτίας το 1286 και της εγγονής του, Μαργαρίτας της Νορβηγίας, έσπασε τη διαδοχή των βασιλιάδων της Σκωτίας, με αποτέλεσμα να παρέμβει ο βασιλιάς Εδουάρδος Α' της Αγγλίας, ο οποίος τοποθέτησε τον Ιωάννη της Σκωτίας σαν υπο-βασιλιά. Η σχέση αυτή διεκόπη, οδηγώντας σε μια αποτυχημένη προσπάθεια των Άγγλων για καθολική κυριαρχία. Πρόκειται για το γνωστό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, με επιφανή τον Γουίλιαμ Γουάλας και άλλους, ενώ στη διαιρεμένη χώρα έγινε βασιλιάς ο Ροβέρτος Μπρους. Ο πόλεμος συνεχίστηκε για κάποιες δεκαετίες μέχρι τα μισά του 14ου αιώνα. Η έλλειψη διαδόχου του Δαυίδ Β' της Σκωτίας οδήγησε τον ανιψιό του, Ροβέρτου Β', στο θρόνο και στην καθιέρωση της δυναστείας των Στιούαρτ, που βασίλεψαν στη Σκωτία μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα. Η χώρα γνώρισε μεγάλη ευημερία κατά τη Σκωτσέζικη Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό.Το 1603, ο Ιάκωβος ΣΤ' της Σκωτίας κληρονόμησε τον αγγλικό θρόνο. Η Σκωτία παρέμεινε, εκτός μιας σύντομης περιόδου, ξεχωριστό κράτος, παρά τη σύγκρουση μεταξύ στέμματος και Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας περί εκκλησιαστικής διακυβέρνησης. Το 1707, αγγλικές απειλές για πάγωμα του εμπορίου και της ελεύθερης διακίνησης από τα σύνορα Αγγλίας - Σκωτίας, οδήγησαν στην υπογραφή της Ενωτικής Πράξης του 1707 μεταξύ των κυβερνήσεων των δυο κρατών και στη δημιουργία του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας.Το 1745 οι Χαϊλάντερς επαναστατούν διεκδικώντας τη σκωτσέζική τους γνησιότητα και φυσικά την ανεξαρτησία τους αν και λίγο νωρίτερα το 1707 τα δύο βασίλεια της Σκωτίας και Αγγλίας είχαν ενωθεί σε ένα - το Ενωμένο βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Αργότερα βέβαια με την προσάρτηση του Ώλστερ (βόρεια Ιρλανδία) θα πάρει το πλήρες σημερινό όνομα: Ενωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας.Αξίζει να σημειωθεί πως η ένωση των δύο βασιλείων, της Αγγλίας και της Σκωτίας, έγινε από τη βασίλισσα Άννα Στιούαρτ, που αν και Σκωτσέζα ήταν βασίλισσα της Αγγλίας πριν από την ένωσή της με την Σκωτία.Το 1998, εγκαθιδρύθηκε το Κοινοβούλιο της Σκωτίας από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Αρχηγός κράτους στη Σκωτία είναι ο Βρετανός μονάρχης, επί του παρόντος η βασίλισσα Ελισάβετ Β'.Οκτώ ημέρες πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα της 18ης Σεπτεμβρίου, το Παλάτι του Μπάκιγχαμ διαμηνύει σε υψηλούς τόνους "Αφήστε ήσυχη τη Βασίλισσα" την ώρα που ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, ο ηγέτης των Φιλελεύθερων, Νικ Κλεγκ και ο επικεφαλής των Εργατικών, Εντ Μίλιμπαντ, μεταβαίνουν σήμερα στη βόρεια Σκωτία έχοντας ήδη αλλάξει άρδην τα προγράμματά τους προκειμένου να πείσουν τους πολίτες να ψηφίσουν όχι στην ανεξαρτητοποίηση.Την ίδια ώρα, σύμφωνα με την βρετανική "Telegraph", κορυφαίες τράπεζες , όπως η Barclay's, η Deutsche Bank, η Societe Generale και η JP Morgan, προειδοποιούν ότι, εάν οι Σκωτσέζοι ψηφίσουν υπέρ της απόσχισης, τότε αυτό θα σήμαινε καταστροφή για την βρετανική οικονομία.Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα επισημαίνουν μάλιστα ότι, αμέσως μετά τις πρώτες δημοσκοπήσεις που έδειξαν ότι μπορεί να επικρατήσει το "ναι" στην απόσχιση την ημέρα της κάλπης ,πολλοί ήταν αυτοί που απέσυραν τα χρήματά τους από βρετανικές εταιρείες. Από την πλευρά της, η γαλλική επενδυτική τράπεζα, Societe Generale, προέβλεψε πως , εάν τελικά οι Σκωτσέζοι ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτητοποίησης, τότε η στερλίνα θα μπορούσε να κατρακυλήσει ακόμα και 5% έναντι του δολαρίου.Η πιθανότητα να ψηφίσουν οι Σκωτσέζοι την ανεξαρτησίας τους είναι πλέον πολύ μεγάλη, καθώς το ρεύμα του "ναι" αυξήθηκε εντυπωσιακά τους τελευταίους δύο μήνες, και όλοι γνωρίζουν ότι οι αναποφάσιστοι, επιλέγουν στο τέλος με βάση το ρεύμα του νικητή. Πρόκειται για μια ξεκάθαρα διαφορετική εθνότητα που δεν αφομοιώθηκε ποτέ από την αγγλική κηδεμονία, και τώρα νιώθει αρκετά δυνατός να σταθεί στα πόδια του ακολουθώντας τον δικό του δρόμο. Μην ξεχνάμε ότι τα πετρέλαια που δίνουν την ενεργειακή ανεξαρτησία στην Αγγλία, ανήκουν στην σκωτσέζικη ΑΟΖ της Βόρειας Θάλασσας.Εάν φύγουν οι Σκωτσέζοι η Αγγλία θα "μικρύνει" αισθητά, και οι άρχοντες του Λονδίνου θα πέσουν θύματα για πρώτη φορά του δικού τους δόγματος, του "διαίρει και βασίλευε". Τελικά η Θεία Δικαιοσύνη χτυπά με αρκετή δόση ειρωνίας. πηγη - See more at: http://www.hellas-now.com/2014/09/blog-post_195.html#sthash.YFxCWuWq.dpuf

Ο Ηρόδοτος χρονολογεί αρκετά γεγονότα με βάση το σεληνοηλιακό ημερολόγιο, από το οποίο κάθε ελληνική πόλη-κράτος χρησιμοποίησε μια παραλλαγή. Ο αστρονομικός υπολογισμός μας επιτρέπει να καθορίσουμε μια απόλυτη ημερομηνία με το προλεπτικό Ιουλιανό ημερολόγιο το οποίο χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς ως χρονολογικό φάσμα. Ο Φίλιππ Αύγκουστ Μπεκ το 1855 υπολόγισε ότι η μάχη έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου 490 π.Χ με το Ιουλιανό ημερολόγιο, η οποία είναι δεκτή ημερομηνία. Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από το πότε γιόρταζαν τα Κάρνεια οι Σπαρτιάτες και αν είναι πιθανό ότι το σπαρτιατικό ημερολόγιο ήταν ένα μήνα πίσω από το αθηναϊκό. Στη περίπτωση αυτή, η μάχη έγινε στις 12 Αυγούστου 490 π.Χ.

Η Μάχη του Μαραθώνα  διεξήχθη το 490 π.Χ, κατά τη διάρκεια της πρώτης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, μεταξύ των Αθηναίων, μαζί με τουςΠλαταιείς, και των Περσών υπό την ηγεσία των στρατηγών Δάτη και Αρταφέρνη. Η μάχη υπήρξε το αποκορύφωμα της πρώτης προσπάθειας των Περσών, υπό την ηγεσία του Μεγάλου Βασιλιά Δαρείου Α', να υποδουλώσουν την Ελλάδα. Η πρώτη περσική εισβολή στην Ελλάδα ήταν απάντηση στην υποστήριξη της Ιωνικής Επανάστασης από τους Έλληνες, όταν οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς έστειλαν στρατιωτική δύναμη για να υποστηρίξουν την προσπάθεια των πόλεων της Ιωνίας να απαλλαγούν από τον περσικό ζυγό. Οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς κατέλαβαν τις Σάρδειςεκτός της ακρόπολης, αλλά μετά υπέστησαν βαριές απώλειες και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Σε απάντηση αυτής της εκστρατείας, ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος Α' ορκίστηκε να καταστρέψει την Αθήνα και την Ερέτρια.

Όταν η Ιωνική Επανάσταση έληξε με τη νίκη των Περσών στη ναυμαχία της Λάδης, ο Δαρείος άρχισε να σχεδιάζει τη κατάληψη της Ελλάδος. Το 490 π.Χ, έστειλε θαλάσσια δύναμη υπό την ηγεσία του Δάτη και του Αρταφέρνη δια μέσου του Αιγαίου, για να καταλάβουν τις Κυκλάδες, και μετά να επιτεθούν στην Αθήνα και στην Ερέτρια. Διασχίζοντας την Εύβοια στα μέσα του καλοκαιριού, μετά την επιτυχή εκστρατεία στο Αιγαίο, οι Πέρσες πολιόρκησαν και κατέλαβαν την Ερέτρια. Τότε η περσική δύναμη έπλευσε προς την Αττική και στρατοπέδευσε σε στένωμα του εδάφους, κοντά στην πόλη του Μαραθώνα. Οι Αθηναίοι, με μικρή βοήθεια από τους Πλαταιείς βάδισαν προς το Μαραθώνα, και κατάφεραν να κλείσουν τις δύο εξόδους των στενών. Για πέντε ημέρες, οι αντίπαλοι δεν έκαναν καμία κίνηση. Τότε, οι Αθηναίοι (για μη σαφείς λόγους) αποφάσισαν να επιτεθούν στους Πέρσες. Παρά την αριθμητική υπεροχή των Περσών, οι Αθηναίοι οπλίτες αποδείχθηκαν περισσότερο αποτελεσματικοί κατά του ελαφρού περσικού πεζικού, διαλύοντας τις πτέρυγές του πριν στραφούν προς το κέντρο της περσικής παράταξης.

Η νίκη στον Μαραθώνα σήμαινε το τέλος της πρώτης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, και την επιστροφή των Περσών στην Ασία. Τότε ο Δαρείος άρχισε να ετοιμάζει ένα νέο μεγάλο στρατό για να καταλάβει όλη την Ελλάδα - ωστόσο, το 486 π.Χ, οι Αίγυπτιοι επαναστάτησαν, και αναβλήθηκε επ' αορίστον οποιαδήποτε εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας. Μετά τον θάνατο του Δαρείου, ο γιος του Ξέρξης Α' ξανάρχισε τις προετοιμασίες για τη δεύτερη εκστρατεία στην Ελλάδα, η οποία άρχισε το 480 π.Χ.

Η Μάχη του Μαραθώνα αποτέλεσε ορόσημο των Περσικών Πολέμων, αποδεικνύοντας στους Έλληνες ότι οι Πέρσες μπορούν να ηττηθούν - ο τελικός θρίαμβος των Ελλήνων σε αυτούς τους πολέμους φαίνεται να άρχισε από τον Μαραθώνα. Δεδομένου ότι στα επόμενα διακόσια χρόνια επήλθε η ακμή του κλασικού ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος επηρέασε τις μετέπειτα Δυτικές κοινωνίες, η Μάχη του Μαραθώνα θεωρείται συχνά ως μια σημαντική στιγμή στην ευρωπαϊκή ιστορία. Για παράδειγμα, ο Τζον Στιούαρτ Μιλ θεωρεί ότι «η Μάχη του Μαραθώνα, αν θεωρηθεί και ως γεγονός της ιστορίας της Βρετανίας, είναι πιο σημαντικό από τη μάχη του Χέιστινγκς». Η Μάχη του Μαραθώνα είναι πιθανώς πιο γνωστή ως έμπνευση για τον Μαραθώνιο Δρόμο. Παρά το γεγονός ότι είναι ιστορικά ανακριβής, ο θρύλος του Έλληνα αγγελιαφόρου που έτρεξε ως την Αθήνα για να αναγγείλει τα νέα της νίκης, έγιναν έμπνευση αυτού του αθλητικού γεγονότος, το οποίο εισήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896.

Η μάχη σύμφωνα με τον Ηρόδοτο σε μετάφραση αντιγραμμένη από τη σειρά "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ" των εκδόσεων Οδυσσέας Χατζόπουλος. 

103 [ ] Τον αθηναϊκό στρατό διοικούσαν δέκα στρατηγοί, από τους οποίους τελευταίος ήταν ο Μιλτιάδης. Ο πατέρας του, ο Κίμωνας, γιος του Στησαγόρα, είχε εξοριστεί από την Αθήνα από τον Πεισίστρατο, γιο του Ιπποκράτη. Ενώ βρισκόταν στην εξορία, είχε την τύχη να κερδίσει τον αγώνα με τον τέθριππο στην Ολυμπία κι έτσι να αποσπάσει την ίδια δόξα με τον ομομήτριο αδερφό του, Μιλτιάδη. Στους επόμενους Ολυμπιακούς αγώνες, κέρδισε πάλι το έπαθλο με τα ίδια άλογα, αλλά αυτή τη φορά παραιτήθηκε από τη νίκη για χάρη του Πεισίστρατου· γι αυτήν του την πράξη, ο τελευταίος του επέτρεψε να γυρίσει στην Αθήνα. Σε μια μεταγενέστερη διοργάνωση των Ολυμπιακών, κέρδισε για τρίτη φορά τη νίκη, πάντα με τα ίδια άλογα. Λίγο αργότερα, αφού πέθανε ο Πεισίστρατος, δολοφονήθηκε από τους γιους του τυράννου, που έστειλαν τη νύχτα μερικούς άνδρες να του στήσουν ενέδρα στο δρόμο κοντά στο πρυτανείο. Θάφτηκε έξω από την Αθήνα, στην άλλη πλευρά του δρόμου που λέγεται Κοίλη οδός και απέναντι από τον τάφο του θάφτηκαν τα άλογα με τα οποία είχε κερδίσει τρεις φορές στην Ολυμπιάδα. Τριπλή νίκη είχε επιτευχθεί από μια μοναδική ομάδα αλόγων, αυτή του Ευαγόρα από τη Λακωνία· από τότε, δεν το έχει κατορθώσει κανείς άλλος. Την εποχή εκείνη, ο Στησαγόρας, πρωτότοκος από τους δύο γιους του, ζούσε στη Χερσόνησο με το θείο του, Μιλτιάδη, ενώ ο μικρότερος, που είχε πάρει το όνομα Μιλτιάδης από το μεσολαβητή στη Χερσόνησο, βρισκόταν με τον πατέρα του στην Αθήνα. 

104. Αυτός ο Μιλτιάδης έγινε τώρα ένας από τους δέκα στρατηγούς των Αθηναίων. Είχε έρθει πρόσφατα από τη Χερσόνησο και δυο φορές λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του. Τη μια όταν τον καταδίωξαν οι Φοίνικες μέχρι την Ίμβρο, προσπαθώντας να τον συλλάβουν και να τον πάνε στον βασιλιά, και τη δεύτερη, όταν, αφού γλίτωσε απ' αυτή την απειλή κι έφτασε στην ασφάλεια της πατρίδας του, βρήκε τους εχθρούς του να τον περιμένουν και σύρθηκε στα δικαστήρια για την τυραννική διακυβέρνησή του στη Χερσόνησο. Πάντως, ξέφυγε κι απ' αυτό τον κίνδυνο και μετά τη νίκη του, εκλέχτηκε στρατηγός από το λαό.

105. Προτού φύγουν από την πόλη, οι Αθηναίοι στρατηγοί έστειλαν ένα μήνυμα στη Σπάρτη. Αγγελιαφόρος ήταν ένας Αθηναίος που λεγόταν Φειδιππίδης επαγγελματίας δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Σύμφωνα με την αναφορά που έδωσε στους Αθηναίους όταν επέστρεψε, συνάντησε το θεό Πάνα στο όρος Παρθένιο, πάνω από την Τεγέα. Ο Πάνας, είπε, τον φώναξε με τ' όνομά του και του είπε να ρωτήσει τους Αθηναίους γιατί τον αγνοούσαν, παρ' όλο που εκείνος ήταν φιλικός απέναντί τους και, μάλιστα, τους είχε φανεί χρήσιμος αρκετές φορές στο παρελθόν και θα μπορούσε να το κάνει και στο μέλλον. Οι Αθηναίοι πίστεψαν την ιστορία του Φειδιππίδη και μόλις η ζωή τους επανήλθε στο φυσιολογικό, έχτισαν ένα ναό στον Πάνα κάτω από την Ακρόπολη και, από τότε που πήραν το μήνυμά του, οργανώνουν μια ετήσια γιορτή, με λαμπαδηδρομία και θυσίες, για να έχουν την εύνοιά του.

106. Ο Φειδιππίδης λοιπόν που ανέλαβε την αποστολή από τους στρατηγούς της Αθήνας και συνάντησε τον Πάνα έφτασε στη Σπάρτη την επόμενη μέρα που έφυγε από την Αθήνα και παρέδωσε στους άρχοντες των Σπαρτιατών το μήνυμα που έλεγε: «Άνδρες της Σπάρτης, οι Αθηναίοι σας ζητούν να τους βοηθήσετε και να μη μείνετε απλοί θεατές της επικείμενης συντριβής και υποδούλωσης της αρχαιότερης πόλης της Ελλάδας από ένα βάρβαρο εισβολέα· αυτή τη στιγμή, η Ερέτρια έχει πέσει στα χέρια του κι η Ελλάδα είναι πιο αδύναμη μετά την απώλεια μιας αξιόλογης πόλης της». Αυτός είπε όσα είχε πάρει εντολή να πει. Οι Σπαρτιάτες, μολονότι ήθελαν να στείλουν βοήθεια στην Αθήνα, δεν μπορούσαν να το κάνουν αμέσως γιατί θα καταπατούσαν τους νόμους τους. Ήταν η ένατη μέρα του μήνα και δεν έπρεπε να αρχίσουν εχθροπραξίες προτού γεμίσει το φεγγάρι.

107. Έτσι, περίμεναν την πανσέληνο ενώ στο μεταξύ, ο Ιππίας, γιος του Πεισίστρατου, οδηγούσε τους Πέρσες στο Μαραθώνα. Την προηγούμενη νύχτα ο Ιππίας ονειρεύτηκε ότι κοιμόταν με τη μητέρα του και υπέθεσε ότι το όνειρο σήμαινε πως θα επέστρεφε στην Αθήνα, θα ανακτούσε την εξουσία και θα πέθαινε ειρηνικά στην πατρίδα του σε βαθιά γεράματα. Ας αφήσουμε όμως την ερμηνεία του ονείρου του. Την επομένη, οδηγώντας τους εισβολείς μέσα στα αθηναϊκά εδάφη, αποβίβασε τους Ερετριείς αιχμάλωτους στην Αιγίλια, ένα νησί που ήταν στην επικράτεια της πόλης Στύρα, οδήγησε τον στόλο στο λιμάνι του Μαραθώνα κι αφού αποβιβάστηκε ο στρατός στην ξηρά, έδωσε οδηγίες πως να παραταχτεί. Σε μια στιγμή, άρχισε να βήχει και να φτερνίζεται δυνατότερα απ' ό,τι συνήθως και, αφού ήταν γέρος πια και τα περισσότερα δόντια του ήταν χαλασμένα, άθελά του έφτυσε ένα. Έπεσε κάπου στην άμμο κι όσο κι αν έψαξε, δεν το βρήκε πουθενά. Ο Ιππίας τότε στράφηκε στους συντρόφους του και είπε μ' ένα βαθύ στεναγμό: «Αυτή η γη δεν είναι δική μας και δεν θα καταφέρουμε ποτέ να την κατακτήσουμε. Το μόνο κομμάτι της που μου ανήκει είναι ο χώρος που καταλαμβάνει το δόντι μου».

108. Έτσι, κατανόησε τελικά το πραγματικό νόημα του ονείρου.  Τα αθηναϊκά στρατεύματα είχαν παραταχτεί σ' ένα κομμάτι γης που ήταν ιερός χώρος του Ηρακλή κι εκεί τους συνάντησαν οι Πλαταιείς, που ήρθαν να τους υποστηρίξουν με όλο τον διαθέσιμο στρατό τους. Λίγο καιρό πριν, οι Πλαταιείς είχαν παραδώσει την ανεξαρτησία τους στους Αθηναίους, οι οποίοι είχαν ήδη, με τη σειρά τους, προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στις Πλαταιές σε πολλές και δύσκολες καταστάσεις. Και να πώς συνέβη. Οι Πλαταιές πιέζονταν από τη Θήβα και, αφού ο Κλεομένης, γιος του Αναξανδρίδη, βρισκόταν στην περιοχή με σπαρτιατικό στρατό, οι Πλαταιείς παραδόθηκαν στην αρχή στα χέρια των Σπαρτιατών. Αυτοί, ωστόσο, αρνήθηκαν την προσφορά λέγοντας: «Κατοικούμε πολύ μακριά κι η συμμαχία σας μαζί μας θα είναι μαύρη παρηγοριά· θα μπορούσαν να σας υποδουλώσουν πολλές φορές πριν εμείς ακούσουμε το παραμικρό. Σας συμβουλεύουμε να πλησιάσετε τους Αθηναίους· η Αθήνα είναι πολύ πιο κοντά σας κι η βοήθεια του λαού της δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη. Η συμβουλή αυτή δε δόθηκε από καλή θέληση προς τις Πλαταιές, αλλά είχε σκοπό να εμπλέξει την Αθήνα σε συγκρούσεις με τους Βοιωτούς. Παρ' όλα αυτά, οι Πλαταιείς την ακολούθησαν. Έστειλαν μια πρεσβεία στους Αθηναίους, οι οποίοι έτυχε να ασχολούνται με τις θυσίες τους προς τιμήν των Δώδεκα Θεών, οι πρέσβεις κάθισαν δίπλα στον βωμό ως ικέτες και παραδόθηκαν. Όταν έμαθαν οι Θηβαίοι την ενέργεια αυτή των Πλαταιών, έστειλαν αμέσως στρατό εναντίον τους. Οι Αθηναίοι έσπευσαν να υπερασπιστούν την πόλη που είχαν υπό την προστασία τους αλλά, τη στιγμή που ήταν έτοιμη να ξεσπάσει η μάχη, επενέβησαν οι Κορίνθιοι. Όταν δέχτηκαν κι οι δυο πλευρές να υποβάλουν τη διαφωνία τους στη διαιτησία των Κορινθίων, καθόρισαν τα σύνορα ανάμεσα στις δυο χώρες, με τον όρο ότι οι Θηβαίοι δε θα αναμειγνύονταν στα εσωτερικά των Βοιωτών που δεν ήθελαν να ανήκουν στο κράτος αυτό. Οι Κορίνθιοι, αφού έβγαλαν αυτή την απόφαση, γύρισαν στην πατρίδα τους κι οι Αθηναίοι είχαν ξεκινήσει για την πόλη τους, όταν δέχτηκαν επίθεση από τους Βοιωτούς. Στη μάχη που ακολούθησε, οι Αθηναίοι νίκησαν και προέλασαν πέρα από τα σύνορα που είχαν καθορίσει για τους Πλαταιείς οι Κορίνθιοι, για να επιβάλουν τον Ασωπό ως όριο ανάμεσα στα εδάφη της Θήβας από τη μια μεριά και των Πλαταιών και των Υσιών από την άλλη. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες αφέθηκε ο λαός των Πλαταιών στα χέρια των Αθηναίων κι αυτό τους ώθησε να σπεύσουν να τους βοηθήσουν στον Μαραθώνα.

109. Οι απόψεις των Αθηναίων στρατηγών διχάζονταν: μερικοί ήταν ενάντια στην προοπτική μιας αναμέτρησης, (με το επιχείρημα ότι ο αθηναϊκός στρατός ήταν πολύ μικρός για να αντιμετωπίσει τους Μήδους)· άλλοι - ανάμεσα στους οποίους ήταν κι ο Μιλτιάδης υποστήριζαν ότι έπρεπε να πολεμήσουν. Για λίγο, όλα έδειχναν ότι θα επικρατούσε η χειρότερη άποψη και αυτό θα γινόταν, αν δεν έκανε κάτι ο Μιλτιάδης. Εκτός από τους δέκα στρατηγούς, υπήρχε κι άλλο ένα άτομο που είχε δικαίωμα ψήφου, ο πολέμαρχος, που επιλεγόταν με κλήρωση. Αυτό το αξίωμα (που παλιότερα είχε την ίδια βαρύτητα σε αποφάσεις σχετικές με τον πόλεμο με την ψήφο των στρατηγών) το είχε εκείνη την εποχή ο Καλλίμαχος από τις Αφίδνες. Σ' αυτόν, λοιπόν, στράφηκε ο Μιλτιάδης και είπε: «Τώρα είναι στο χέρι σου, Καλλίμαχε, ή να οδηγήσεις την Αθήνα στη δουλεία ή να την ελευθερώσεις και ν' αφήσεις στις μελλοντικές γενιές μια μνήμη πιο ένδοξη απ' αυτή του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα. Ποτέ πριν στην ιστορία της δε βρέθηκε η Αθήνα αντιμέτωπη με τόσο φοβερό κίνδυνο. Αν υποταχτούμε στους Πέρσες, ο Ιππίας θ' αναλάβει πάλι την εξουσία και δεν υπάρχει αμφιβολία για τη δυστυχία που θα μας φέρει· αν πολεμήσουμε και νικήσουμε, όμως, τότε η πόλη μας θα είναι η επικρατέστερη απ' όλες τις ελληνικές πόλεις Αν με ρωτήσεις πώς θα γίνει αυτό και γιατί είναι στα χέρια σου η τελική απόφαση, θα σου πω το εξής. Εμείς οι στρατηγοί είμαστε δέκα και δεν συμφωνούμε για το πώς πρέπει να δράσουμε· οι μισοί είμαστε υπέρ της μάχης κι οι άλλοι μισοί κατά. Αν δε συγκρουστούμε με τους Πέρσες, δεν αμφιβάλλω ούτε στιγμή ότι θα καταλήξουμε σε φοβερή διχόνοια· ο σκοπός μας θα κλονιστεί και τελικά θα υποταχτούμε με τη θέλησή μας στους Πέρσες.  Αν όμως πολεμήσουμε πριν φανεί γενικά η πτώση του ηθικού μας τότε, αν οι θεοί μας φερθούν δίκαια, μπορεί και να υπερισχύσουμε. Δική σου είναι η απόφαση· όλα εξαρτώνται από σένα· υποστήριξέ με και η πόλη μας θα είναι ελεύθερη και αρχόντισσα ολόκληρης της Ελλάδας. Αν ψηφίσεις ενάντια στη μάχη, δεν θα ζήσεις αυτή την ευτυχία αλλά το αντίθετο».

110. Τα λόγια του Μιλτιάδη βρήκαν στόχο και με την ψήφο του Καλλίμαχου πάρθηκε η απόφαση να προχωρήσουν στη μάχη. Οι στρατηγοί έχουν ηγετική θέση με τη σειρά, για μια μέρα ο καθένας·  όσοι απ' αυτούς συμπαρατάχτηκαν στην ψηφοφορία με το Μιλτιάδη, πρότειναν, όταν ήρθε η σειρά τους να του την παραχωρήσουν. Ο Μιλτιάδης δέχτηκε, αλλά διέταξε να μην κινηθεί ο στρατός παρά μόνο όταν ήρθε η μέρα που ήταν έτσι κι αλλιώς η σειρά του.

111. Τότε οι Αθηναίοι παρατάχτηκαν για τη μάχη. Η δεξιά πτέρυγα ήταν κάτω από τις διαταγές του Καλλίμαχου, αφού οι Αθηναίοι συνήθιζαν εκείνη την εποχή να παραχωρούν στον πολέμαρχο τη διοίκηση αυτής της πτέρυγας· ακολουθούσαν οι διάφορες φυλές, στη συνηθισμένη σειρά τους και, τελικά, στην αριστερή πτέρυγα, παρατάχτηκαν οι Πλαταιείς. Από τη μάχη του Μαραθώνα και μετά, όταν οι Αθηναίοι κάνουν θυσίες στις ανά τετραετία γιορτές τους ο κήρυκας της Αθήνας συνδέει τα ονόματα της Αθήνας και των Πλαταιών στην προσευχή για την εύνοια των θεών. Μια συνέπεια της παράταξης των αθηναϊκών στρατευμάτων για τη μάχη ήταν η αποδυνάμωση του κέντρου στην προσπάθεια να απλωθούν αρκετά οι γραμμές, ώστε να καλύπτουν ολόκληρο το μέτωπο των Μήδων· τα δύο άκρα ήταν αρκετά ισχυρά, ενώ το κέντρο είχε λίγες μόνο γραμμές βάθος.

112. Αφού παρατάχτηκαν οι άνδρες και οι προκαταρκτικές θυσίες υποσχέθηκαν νίκη, δόθηκε το σύνθημα κι οι Αθηναίοι ξεκίνησαν τρέχοντας προς τις γραμμές του εχθρού, όχι λιγότερο από οχτώ στάδια μακριά. Οι Πέρσες, ξαφνιασμένοι που οι εχθροί τους πλησίαζαν τρέχοντας, ετοιμάστηκαν να τους αντιμετωπίσουν, με την πεποίθηση ότι οι Αθηναίοι αυτοκτονούσαν τολμώντας άμεση επίθεση, και μάλιστα με δρομαία έφοδο, με τόσο λίγες δυνάμεις, χωρίς την υποστήριξη ιππικού ή τοξοτών. Έτσι σκέφτηκαν αυτοί· οι Αθηναίοι, πάντως, πλησίασαν σε όλο το μήκος του μετώπου και πολέμησαν με αλησμόνητο τρόπο. Ήταν οι πρώτοι Έλληνες, απ' όσο ξέρω, που επιτέθηκαν τρέχοντας και οι πρώτοι που αντίκρισαν χωρίς φόβο τη Μηδική ενδυμασία και τους άνδρες που τη φορούσαν· γιατί, ως τότε, κανείς Έλληνας δεν άντεχε ούτε ν' ακούσει το όνομα Μήδος χωρίς να νιώσει τρόμο.

113. Η μάχη στον Μαραθώνα είχε μεγάλη διάρκεια. Στο κέντρο, όπου είχαν παραταχτεί οι ίδιοι οι Πέρσες και οι Σάκες, οι εισβολείς υπερτερούσαν, σε βαθμό, μάλιστα, που έσπασαν τις γραμμές των Ελλήνων και καταδίωξαν τους φυγάδες προς τα ηπειρωτικά· οι Αθηναίοι, όμως, από τη μια πτέρυγα και οι Πλαταιείς από την άλλη, βγήκαν νικητές. Μόλις νίκησαν, άφησαν τους ηττημένους εχθρούς να υποχωρήσουν κι έπειτα, ενώνοντας τα δυο άκρα, στράφηκαν ενάντια στους Πέρσες που είχαν διαπεράσει το κέντρο. Και πάλι κατάφεραν να υπερισχύσουν, κυνηγώντας τον οικτρά ηττημένο εχθρό και πετσοκόβοντας τις δυνάμεις του μέχρι που έφτασαν στη θάλασσα, όπου απείλησαν να καταλάβουν και να κάψουν τα πλοία.

114. Σ' αυτή τη φάση του αγώνα σκοτώθηκε ο πολέμαρχος Καλλίμαχος, πολεμώντας γενναία, όπως κι ο Στησίλαος, γιος του Θρασύλη, ένας από τους στρατηγούς· επίσης, ο Κυνέγειρος, γιος του Ευφορίωνα, έχασε το χέρι του από τσεκούρι ανεβαίνοντας στην πρύμνη ενός πλοίου και, τελικά, και τη ζωή του, μαζί με πολλούς άλλους γνωστούς Αθηναίους.

115. Οι Αθηναίοι ακινητοποίησαν επτά πλοία· τα υπόλοιπα, όμως, κατάφεραν να φύγουν κι οι Πέρσες, αφού πήραν τους αιχμαλώτους από την Ερέτρια που είχαν αφήσει στην Αιγίλια, περιέπλευσαν το Σούνιο με κατεύθυνση την Αθήνα, ελπίζοντας ότι θα έφταναν εκεί πριν τον αθηναϊκό στρατό. Στην Αθήνα, οι Αλκμεωνίδες κατηγορήθηκαν ότι αυτοί πρότειναν αυτή την κίνηση στους Πέρσες· ειπώθηκε πως είχαν συνεννοηθεί με τους Πέρσες και σήκωσαν μια ασπίδα ως σύνθημα για να ξεκινήσουν την ώρα που αυτοί βρίσκονταν ήδη στα πλοία.

116. Ενώ ο περσικός στόλος περιέπλεε το ακρωτήριο, οι Αθηναίοι έτρεξαν στην πόλη τους με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα για να την υπερασπιστούν και κατάφεραν να φτάσουν πριν τον εχθρό. Όπως στον Μαραθώνα το αθηναϊκό στρατόπεδο βρισκόταν πάνω σε ιερό έδαφος του Ηρακλή, έτσι και τώρα στρατοπέδευσαν στον άλλο ιερό χώρο του Ηρακλή, στο Κυνόσαργες. Όταν εμφανίστηκε ο περσικός στόλος, αγκυροβόλησε για λίγο έξω από το Φάληρο (που, εκείνη την εποχή, ήταν το σπουδαιότερο λιμάνι των Αθηνών) κι έπειτα απέπλευσε για την Ασία. 

117. Στη μάχη του Μαραθώνα, σκοτώθηκαν περίπου έξι χιλιάδες τετρακόσιοι Πέρσες· οι απώλειες των Αθηναίων ήταν εκατόν ενενήντα δύο άνδρες. Τόσοι ήταν οι νεκροί και από τις δυο πλευρές.

Την εκτίμηση ότι τάφος της Αμφίπολης ανήκει στον Ηφαιστίωνα ( 356 π.Χ - 325 π.Χ. - παιδικός φίλος, αξιωματικός και συνοδοιπόρος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην εκστρατεία του στην Ασία) εξέφρασε σε εισήγηση του ο αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, Θεόδωρος Μαυρογιάννης με θέμα «Ο τύμβος της Αμφιπόλεως: έλεγχος των γεγονότων και των πηγών της περιόδου 324-294 π.Χ.».

Σύμφωνα με το Φιλελεύθερο, στα ερωτήματα που τέθηκαν σε ποιον ανήκει το υπερμεγέθες επιτάφιο μνημείο, πότε και από ποιον οικοδομήθηκε, ο κ. Μαυρογιάννης υποστήριξε, μέσα από την οπτική γωνία της Ιστορίας των Ελληνιστικών Χρόνων, ότι ο Τύμβος Καστά στην Αμφίπολη, είναι μακεδονικός τάφος και οικοδομήθηκε περί το 325 π.Χ. κατά παραγγελία του Αλεξάνδρου για τον Ηφαιστίωνα. Σημείωσε ότι η διαφορετικότητα ιστορίας και αρχαιολογίας είναι αυτή που καθιστά δύσκολη την απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα που τίθενται για τον Τύμβο. Η παρουσίαση επικεντρώθηκε κατ' αρχήν στα γεγονότα των ετών 325-320 π.Χ., με αφετηρία την αίσια επάνοδο από την Ινδία του στόλου του Αλεξάνδρου υπό τον «Αμφιπολίτη» Νέαρχο στις εκβολές του ποταμού Τίγρη (αρχές του 324 π.Χ.) και την απόφαση της Ώπιδος για την αποστρατεία. Συνεχίστηκε με τον αιφνίδιο θάνατο του «φιλαλέξανδρου» Ηφαιστίωνα τον Οκτώβριο του 324 π.Χ. στα Εκβάτανα και κορυφώθηκε με τον θάνατο του ιδίου του Αλεξάνδρου στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα και με τα της ταφής του στην Αίγυπτο, αρχικά στην Μέμφιδα και κατόπιν στην Αλεξάνδρεια, οριστικά στο μαυσωλείο των ανακτόρων που ονομάστηκε Σήμα. Στο δεύτερο μέρος εξετάστηκαν τρία δραματικά επεισόδια με κίνητρο τη διαδοχή της βασιλείας του Αλεξάνδρου: Η δολοφονία του «βασιλέως» Φιλίππου Γ΄ Αρριδαίου και της συζύγου του Ευρυδίκης με διαταγή της Ολυμπιάδος το 317 π.Χ., η δολοφονία της Ολυμπιάδος από τον Κάσσανδρο το 316 π.Χ. και τέλος η δολοφονία της Ρωξάνης, χήρας του Αλεξάνδρου, και του ηλικίας 12/13 ετών παιδιού τους «βασιλέως» Αλεξάνδρου Δ΄, με απόφαση επίσης του Κασσάνδρου. Το τελευταίο αυτό έγκλημα φέρεται να έλαβε χώρα στην ακρόπολη της Αμφιπόλεως το 310/309 π.Χ., όπου μητέρα και γιος είχαν τεθεί υπό αυστηρό περιορισμό από το 316 π.Χ. Και οι δύο χρονολογικοί πυρήνες του ιστορικού προβλήματος (325-320 π.Χ., 320-315 π.Χ., μέχρι την διακήρυξη της Τύρου από τον Αντίγονο Μονόφθαλμο) είχαν σκοπό να υποβοηθήσουν μιαν λογική απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν. Εξετάστηκε ο θάνατος του Αντιγόνου Μονόφθαλμου ο οποίος πέθανε το 301 π.Χ. και ανακηρύχτηκε βασιλεύς μαζί με το γιο του Δημήτριο Πολιορκητή το 306 π.Χ., μετά από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας στην Κύπρο.

Πηγή: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, skai.gr

Ο ναός του Διός στο Υπάτιο όρος!!Αυτά να τα βλέπουν κάποιοι που μας κατηγορούν για φανατισμό και ζητούν να σεβαστούμε τους Ναζωραίους!!Σε όλους τους Ελληνικούς ναούς έχουν κτίσει Εβραιοχριστιανικά μοναστήρια!!Δείτε και το βιντεο ομολογία της Ορθοδοξίας!!Δείτε το μετά το 2.48!!Στο Υπάτιο όρος(στο χώρο όπου βρίσκεται η ιερά μονή Σαγματά) υπήρχε κατά την αρχαιότητα ο ναός του Υπάτου Διός,οπου στο εσωτερικό του υπήρχε το επιβλητικό άγαλμα του θεού. Οπως αναφέρεται σε αρχαία κείμενα ήταν τόσο μεγαλοπρεπής και τοσο μεγάλων διαστάσεων όπου γινόταν αντιληπτός απο πολύ μακριά,ενω για τους μυημένους εδω βρίσκονταν και οι περίφημες Ύψιστες πύλες. Ο Δίας Ύπατος είναι μια διαφορετική υπόσταση, από τον Δια Ολύμπιο. Είναι ο θεός του Ουρανού, των κορυφών, του βουνού. Είναι ο θεός ο οποίος είναι ψηλότερα από όλους τους άλλους και στην πραγματικότητα στην αντίληψη των αρχαίων είναι ο μοναδικός θεός. Είναι ο θεός παντοκράτωρ, είναι ο θεός ο οποίος χρησιμοποιεί ως αγγελιοφόρους του οι οποίοι μεταφέρουν τα μηνύματα από πάνω προς τα κάτω και αντιστρόφως, τους αετούς,γιαυτό και στα περισσότερα ιερά υπήρχαν αφιερώματα απο μαρμάρινους αετούς.Ξέρουμε πως οι Αρχαίοι απεικόνιζαν αυτόν τον Δία Ύπατο σαν ένα ένθρονο θεό. Επίσης στις πλαγιές του Υπάτιου όρους υπήρχε και η αρχαία βοιωτική πόλη ο Γλίσαντας (Γλίσας). Αναφέρεται από τον Όμηρο ως μία από τις Βοιωτικές πόλεις που πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Ο Παυσανίας αναφέρει πως στον Γλίσαντα πραγματοποιήθηκε η μάχη ανάμεσα στους Επιγόνους(οι οποίοι ήταν οι απόγονοι των Αργείων στρατηγών που είχαν εκστρατεύσει κατά της Θήβας στην εκστρατεία που είναι γνωστή ως «Επτά επί Θήβας»),και την Θήβα. Την εποχή που επισκέφτηκε την πόλη ο Παυσανίας είχαν απομείνει από αυτή μόνο ερείπια.

Σας το έχουμε πει ο Χριστιανισμός βλάπτει σοβαρά τον εγκέφαλο!! Με λευκά ρούχα και μαύρο μανδύα εμφανίζεται να κυκλοφορεί άγνωστος άντρας σε διάφορα νεκροταφεία στην πολιτεία «Νέο Μεξικό» των ΗΠΑ. Ο εν λόγω άντρας, όπως είναι φυσικό προκαλεί φόβο και αναστάτωση στο πέρασμά του.Κάτοικοι της περιοχής δηλώνουν ότι τον έχουν δει αρκετές φορές να κάνει βόλτες ανάμεσα στους τάφους, στο νεκροταφείο του Αλμπουκέρκι,της μεγαλύτερης πόλης της πολιτείας του Νέου Μεξικού.Ο ίδιος μιλώντας σε τοπικό κανάλι, χωρίς να αποκαλύπτει τα στοιχεία του, τονίζει ότι δεν είναι καθόλου επικίνδυνος και απλά προσεύχεται στον Ιησού για τους νεκρούς.Όπως έχει δηλώσει: «Ο χρόνος βαραίνει τις ψυχές μας. Υπάρχει ένα μέρος όπου αυτοί που νυστάζουν, κοιμούνται και οι ονειροπόλοι μπορούν να ονειρευτούν. Το περιμένουν υπομονετικά. Εγώ απλά προσεύχομαι στον Κύριο για τους νεκρούς».Οι κάτοικοι της περιοχής θεωρούν ότι ο μυστηριώδης άνδρας απλά ζητάει λίγη δημοσιότητα και τίποτα παραπάνω. 

ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ ...Μετά την ΑΠΟΦΑΣΗ-ΣΚΑΝΔΑΛΟ, οι ΑΡΧΕΣ δίνουν στην ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ με τον ΠΙΣΤΟΡΙΟΥΣ βουτηγμένο στο ΑΙΜΑ της Στέενκαμπ (ΠΡΟΣΟΧΗ -ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ)

Βγαίνει δίσκος προς ενίσχυσιν του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εβραιοεκκλησίας! !!

  Η ΑΘΛΙΑ  Σύνοδος και εξέδωσε την ακόλουθη σχετική εγκύκλιο της ντροπής!!Την ώρα που ο λαός πεινάει η ορθόδοξη εκκλησία με τον απίστευτο πλούτο ζητάει χρήματα από τους εξαθλιωμένους οικονομικά πολίτες!!Θα γεμίσετε τα παγκάρια προβατάκια μου?? Αριθμ. Πρωτ. 4419

Διεκπ. 1969 Αθήνησι 9η Σεπτεμβρίου 2014 Προς Την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών και Τας Ιεράς Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος. Εντολή και Εξουσιοδοτήσει της Ιεράς Συνόδου Ο Διαυλείας Γαβριήλ 

Διά του παρόντος υπομιμνήσκομεν υμίν, ότι διά προγενεστέρας Συνοδικής Αποφάσεως κοινοποιηθείσης διά της υπ' αριθμ. 2491/ 22.8.1989 Συνοδικής Εγκυκλίου, προσδιωρίσθησαν οι πόροι του λειτουργούντος Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Μεταξύ αυτών είναι και το προιόν εράνου διά περιαγομένου δίσκου εις άπαντας τους Ιερούς Ναούς της Εκκλησίας της Ελλάδος άπαξ του έτους κατά την 14ην του μηνός Σεπτεμβρίου, εορτήν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Όθεν, Συνοδική Εξουσιοδοτήσει, παρακαλούμεν, όπως: α) την 14ην Σεπτεμβρίου ε.ε. διεξαχθή δισκοφορία προς οικονομικήν ενίσχυσιν του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, β) δοθούν εις τους υφ' υμάς Εφημερίους αι σχετικαί οδηγίαι, ίνα διά θερμών λόγων συστήσουν εις τους πιστούς, κατά την ημέραν διεξαγωγής της δισκοφορίας, όπως συνεισφέρουν μετά φιλοτιμίας υπέρ του ειρημένου σκοπού, εξηγηθή δε εις αυτούς, ότι ο Ραδιοφωνικός Σταθμός υπηρετεί το Ιεραποστολικόν έργον της Εκκλησίας ημών.

Το συλλεγησόμενον ποσόν παρακαλείσθε, όπως καταθέσητε εις τον υπ' αριθμ. 146/55809003 Τραπεζικόν Λογαριασμόν της Ιεράς Συνόδου εν τω Υποκαταστήματι της Εθνικής Τραπέζης της Πλατείας Μητροπόλεως υπό την ένδειξιν «Υπέρ Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος» κατά δε τα ειθισμένα ενημερώσητε την Ιεράν Σύνοδον περί της πραγματοποιηθείσης καταθέσεως αποστέλλοντες το σχετικόν Γραμμάτιον Καταθέσεως του χρηματικού ποσού της Τραπέζης διά την ενημέρωσιν του Λογιστηρίου του Ραδιοφωνικού Σταθμού.

Ο Αρχιγραμματεύς

Παΐσιος: Για τον Μέγα Αλέξανδρο.

Ο Μ. Αλέξανδρος δεν ήταν ειδωλολάτρης. Ο ιστορικός Ιώσηπος λέει ότι, όταν ο Μ. Αλέξανδρος μπήκε στην Ιερουσαλήμ (αφού αρνήθηκε την υπόδειξη των Εβραίων να συναντήσει πρώτα το Δαρείο και μετά αυτούς), ο αρχιερέας Ίαδδος τον υποδέχτηκε στο Ναό του Σολομώντα. Εκεί, ο Αλέξανδρος είπε: "Κι εγώ προσκυνώ το Θεό του ουρανού".!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι άλλο θα ακούσουμε από τους ψυχασθενείς Ιουδαιοχριστιανους ο Μέγας Αλέξανδρος που δήλωνε Υιός του Θεού Δια προσκύνησε τον ανύπαρκτο ψευτοθεό των Εβραίων!!Τόσο Έλληνες είναι οι Χριστιανοί ρασοφόροι που  δεν διστάζουν να δυσφημίζουν τον μέγα Στρατηλάτη στο όνομα του παρανοϊκού ψευτοθεού!!Ο Παΐσιος από το πολύ το τακα-τακα έβλεπε οράματα!!Δείτε την αλήθεια εδώ!! Γνωστά τα ανιστόρητα μυθεύματα περί σχέσεων με τους εβραίους και επισκέψεως του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ιερουσαλήμ. Επισκέψεως που ουδέποτε έγινε... Μέσα στα πλαίσια των διηγήσεων του Ψευδο-Καλλισθένους περιλαμβάνεται και η περίφημη συνάντηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τους Εβραίους. Σύμφωνα λοιπόν με αυτές, ο Αλέξανδρος ... προσκύνησε τον αρχιραββίνο(!!!) της Ιερουσαλήμ και προσέφερε θυσία στον ... Ιεχωβά(!!!). Μάλιστα, βλέποντας ο Αλέξανδρος το θεϊκό σχήμα των ενδυμάτων των Ραββίνων, απόρησε και τους ρώτησε ποιον θεόν πιστεύουν. Οι Εβραίοι τότε απήντησαν στον θεό που έπλασε τον ουρανό και τη γη. Για την συνάντηση αυτή μεταξύ Εβραίων και Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν αναφέρει φυσικά ούτε μία λέξη ο Αρριανός ούτε βεβαίως ο Πλούταρχος και κανένας αρχαίος συγγραφέας εκτός από τον ...Εβραίο Ιώσηπο. Για την συνάντηση Αλεξάνδρου και Εβραίων γράφει χαρακτηριστικά στην μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια ο πολύς (πολύς και γι αυτό λησμονημένος) καθηγητής εθνολόγος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Στίλπων Κυριακίδης: «Το διήγημα τούτο, ευρίσκεται παρά Ψευδο-Καλλισθένη, ότι αποτελεί δε πλάσμα Ιουδαϊκόν ουδεμία υπάρχει αμφιβολία. Η επίσκεψη άλλως του Αλεξάνδρου εις Ιεροσόλυμα ως ανήκουσα εις την Ιουδαϊκήν Παράδοσιν δεν είναι άγνωστος και εις τον Ιώσηπο». Ψέμα λοιπόν και τερατολογία όλα τα περί προσκυνήσεως του Αλεξάνδρου εις τον αρχιραββίνο. Αλλά για τις σχέσεις Ελληνισμού και εβραϊσμού ας δούμε τι γράφει ο Γουίλ Ντυράν στην Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού: «Ο αγών μεταξύ του Ελληνικού και εβραϊκού τρόπου ζωής ήτο μια από τας διαρκεστέρας συγκρούσεις του ανθρωπίνου αισθήματος και της σκέψεως». Όλοι άλλωστε γνωρίζουμε τις αιματηρές συγκρούσεις Ελλήνων και εβραίων μέσα στην Ελληνική Αυτοκρατορία των Σελευκιδών. Ίσως μάλιστα να μην γνωρίζετε ότι ο σκληρός πυρήνας του διεθνούς σιωνισμού ακόμη και σήμερα, οι περίφημοι «Χασιντίμ», άρχισαν την δράση τους το 300π.Χ. σαν κίνημα φανατικών εβραίων που εστηρίζοντο στην προστασία της Ρώμης και επολέμουν τον Αντίοχο τον Επιφανή. Αυτά τα λίγα λοιπόν για ένα ακόμη από τα μεγάλα ψέμματα που συστηματικά καλλιεργούνται στην εποχή μας από τους ψευτοϊστορικούς περί των αγαθών σχέσεων του Αλεξάνδρου με τους εβραίους». ΠΑΪΣΙΕ ΔΕΣ ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ!!

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΒΕΒΗΛΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΣΥΓΚΙΝΗΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ!!!

Τον εμφανίζουν κατώτερο των Εβραίων ισχυριζόμενοι ότι ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΡΈΑ ΤΟΥΣ . 

Η Τεχνική Σκέψη των Αρχαίων Ελλήνων Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ (ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ) ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ  ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΥΠΟΤΑΓΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ [1] Η Τεχνική Σκέψη των Αρχαίων Ελλήνων και η Κατευθυνόμενη Τεχνολογική Υπανάπτυξη: Όπως παντού (οικονομία,  επιστήμη, πολιτική, τέχνη κλπ.) έτσι και στο ζήτημα της τεχνολογίας οι έλληνες επιζήτησαν την υπαγωγή του σε ένα πεδίο ανώτερης γνωστικής  ενοποίησης, το οποίο είχε ως επίκεντρο τον άνθρωπο.  Η τεχνολογία έπρεπε να εξεταστεί ανθρωποκεντρικά και όχι, όπως σήμερα, ως κάτι δήθεν «αυθύπαρκτο», «ουδέτερο» και  αυτονομημένο από την κοινωνία. Υπ' αυτή την έννοια οι έλληνες ανέπτυξαν γνήσια τεχνική σκέψη, η οποία δεν προσφέρεται για να  ικανοποιεί τις τεχνολογικές «παραγγελίες» κάποιων εξουσιαστών. Η τεχνική σκέψη των αρχαίων ελλήνων είναι προσανατολισμένη κατ' εξοχήν στην απαλλαγή από τον βιοποριστικό μόχθο και όχι στις άλλες παραμέτρους της σύγχρονης παραγωγικής διαδικασίας (π.χ.  κατοχύρωση «ευρεσιτεχνίας», μεγιστοποίηση του κέρδους, «κατάκτηση» της αγοράς κλπ.). Σε ένα  περίφημο χωρίο του (1) , ο Αριστοτέλης απαξιώνει την εξαρτημένη εργασία και την εργασιακή ιεραρχία, όταν θεωρεί τη χρήση της κάτι καταναγκαστικό λόγω της τεχνολογικής υστέρησης  και, παράλληλα, προαναγγέλλει/εύχεται το τέλος της, όταν εκπληρωθούν κάποιες τεχνικές προϋποθέσεις: «Αν κάθε όργανο μπορούσε να κάνει τη δουλειά του, διατασσόμενο, ή προαισθανόμενο από μόνο του όπως λέγεται για τα αγάλματα του Δαιδάλου ή τους τρίποδες του Ηφαίστου, οι οποίοι, όπως λέει ο ποιητής "έτρεχαν μόνοι τους (αυτόματοι) στη συγκέντρωση των θεών", αν λοιπόν οι σαϊτες ύφαιναν μόνες τους και τα πλήκτρα έκρουαν μόνα τους τις χορδές της κιθάρας, τότε ούτε οι αρχιτεχνίτες θα είχαν ανάγκη από βοηθούς ούτε οι αφέντες από δούλους». Επίσης στην Οδύσσεια τα πλοία των φαιάκων λέγεται ότι πλέουν μόνο με τη σκέψη των πλοηγών και, φυσικά, είναι ταχύτατα. Σε κάθε περίπτωση είναι εμφανές ότι η τεχνολογία γίνεται αντιληπτή με τρόπο ορθολογικό, δηλ. ως προέκταση/αναβάθμιση των ανθρωπίνων δυνατοτήτων και όχι ως μια αρρωστημένη ικανοποίηση συμπλεγματικών επιθυμιών (π.χ. για δύναμη, κερδοσκοπία κ.α.). Οι δε τεχνολογικοί στόχοι τίθεντο ως απόρροια μιας υγιούς αντίληψης και φαντασίας: ο σκοπός παρέμενε σε κάθε περίπτωση η αύξηση της δημιουργικής σχόλης (και όχι κάποιου, γενικώς κι αορίστως αποκαλούμενου, «ελεύθερου χρόνου»), η απελευθέρωση από τον μόχθο και η ενασχόληση των ανθρώπων με πράγματα ουσιωδέστερα και δημιουργικότερα του βιοπορισμού (το κυριότερο από τα οποία θεωρείτο η πολιτική, με την ελληνική βεβαίως έννοια: δηλ. η αυτοπρόσωπη -και όχι «δι' αντιπροσώπων»- ενασχόληση με τα κοινά και η αναζήτηση μιας αυτόνομης -και όχι ετερόνομης, όπως η σύγχρονη- κοινωνίας). Σε αυτό το πνεύμα κινήθηκε η παρ' ολίγον πρώτη βιομηχανική επανάσταση της ιστορίας, στην ελληνιστική Αίγυπτο. Επιστήμονες μηχανικοί, όπως ο  Ήρων, ή ο Αρχύτας, δεν ήσαν απλοί εφευρέτες, που ενεργούσαν ως παραγγελιοδόχοι κάποιων οικονομικά ισχυρών της εποχής. Υπήρξαν  άνθρωποι με γνήσια τεχνολογική σκέψη γιατί, απώτερος σκοπός τους παρέμεινε πάντα η απελευθέρωση από τον μόχθο της βιοπάλης και η εξασφάλιση χρόνου σχόλης. Πατούσαν γερά σε μια ελληνική τεχνολογική παράδοση που πήγαινε πίσω, όχι μόνο στον Αρχιμήδη, αλλά και στα μεγάλα αρδευτικά και αποξηραντικά έργα της ελληνικής «προϊστορίας». Η τεχνολογία της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής για την οποία έχουμε λάβει γνώση (με πιο γνωστό παράδειγμα αυτό τού λεγόμενου «μηχανισμού των Αντικυθήρων»), δεν είναι απλώς τεχνικές εφευρέσεις αλλά, μαρτυρά ένα υπόβαθρο προχωρημένης καικοινωνικά προσανατολισμένης τεχνικής φαντασίας και σκέψης. Οι τεχνολογικές καινοτομίες της αρχαιότητας φανερώνουν προέλευση από ανθρώπους, που τους απασχολούσαν τα συλλογικά οφέλη  της τεχνολογίας και όχι η ιδιοποίησή της από κάποιους κοινωνικά ισχυρούς. Οι τελευταίοι (π.χ. οι δουλοκτήτες της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου) σκέφτηκαν εντελώς οικονομίστικα και έτσι σπουδαιότατες επιστημονικές εφαρμογές όπως π.χ. αυτή της ατμοδύναμης δεν μπόρεσαν να καταργήσουν την εκτεταμένη χρήση της υπερπροσφερόμενης και φθηνής εργασίας των δούλων. Εν συνεχεία ο χριστιανισμός -μια θρησκεία για δούλους- προκειμένου να μην χάσει το πολυάριθμο ποίμνιό του και τους πλούσιους πάτρωνές του, επιχείρησε την εξαφάνιση του ελληνικού πολιτισμού και ανθρωπισμού. Η δουλεία γενικεύθηκε μέσω του μετασχηματισμού της σε δουλοπαροικία και έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τον 18ο αιώνα για να επανανακαλυφθούν οι εφαρμογές του ατμού και να κατασκευαστεί η πρώτη ατμομηχανή. (!!) Ο περιστροφικός ατμοστρόβιλος, που εφηύρε ο Ήρων, έγινε γνωστός σαν αιολόσφαιρα. Το νερό ατμοποιούνταν σε ένα βραστήρα, μέσω δύο σωλήνων οδηγούνταν σε μία σφαίρα, όπου εκτονωνόταν από δύο αντιδιαμετρικά τοποθετημένους σωλήνες με αποτέλεσμα την περιστροφική κίνηση της σφαίρας. Ατμομηχανές κατασκευάστκαν πάλι ύστερα από 1.800 χρόνια ... Ο ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ «ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ» ΤΗΣ  ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΓΓΕΝΗΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ. Κάθε κοινωνία φτιάχνει τα εργαλεία που ταιριάζουν στους σκοπούς της και στις ιεραρχήσεις των αναγκών της. Π.χ. αν ο στόχος είναι η ικανοποίηση μιας συγκεκριμένης ανάγκης της κοινωνίας εν γένει, τότε τα εργαλεία, που θα επινοηθούν και θα χρησιμοποιηθούν, θα είναι τελείως διαφορετικά από εκείνα, που θα επινοούντο αν η εν λόγω ανάγκη αφορούσε μόνο σε ένα ορισμένο τμήμα (= «κομμάτι αγοράς», ή κάστα δύναμης) του πληθυσμού. Κατά συνέπεια ο τρόπος που προσδιορίζονται οι ανάγκες σε μια κοινωνία έχει άμεση επίπτωση στην κατασκευή των τεχνολογικών της εργαλείων. Η τεχνολογία δεν είναι κάτι που μπορεί να εξεταστεί «γενικώς», κι ούτε η τεχνολογία με τη μορφή που έχει σήμερα αποτέλεσε μονόδρομο. Αντιθέτως η εκάστοτε τεχνολογία είναι αποτέλεσμα επιλογής μιας κοινωνίας ανάμεσα σε πολλούς διαφορετικούς τεχνολογικούς δρόμους. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (2) έχει τοποθετήσει το ζήτημα στη σωστή του διάσταση όταν επισημαίνει ότι, διαφορετικού είδους κοινωνίες με διαφορετικό προσδιορισμό αναγκών, παράγουν και διαφορετικού είδους εργαλεία: «τα εργαλεία που έχει εισάγει στην παραγωγή αλλά και παντού ο καπιταλισμός δεν είναι κοινωνικά "ουδέτερα" τεχνικά μέσα [ ...] Ανταποκρίνονται στην αναγκαία τάση του καπιταλισμού να περιορίζει όσο το δυνατό περισσότερο την κυριαρχία και την πρωτοβουλία του ανθρώπου πάνω στη δουλειά του. Αυτή την τάση δεν την "εξυπηρετούν" εξωτερικά: την εκφράζουν και την ενσωματώνουν [ ...] Για να αλλάξει πραγματικά η παραγωγή, η ζωή των ανθρώπων και η στάση τους απέναντι στην κοινωνία, πρέπει να αλλάξει η σχέση των ανθρώπων με την εργασία τους, δηλ. πρέπει να αισθάνονται την εργασία τους σαν δική τους. Αυτό σημαίνει  ότι οι άνθρωποι κυριαρχούν στις μηχανές κι όχι οι μηχανές στους ανθρώπους. Κι αυτό συνεπάγεται άμεσα: άλλη οργάνωση της δουλειάς και άλλου είδους μηχανές. Δεν είναι νοητή μια αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία, όπου το ποιές και τί είδους μηχανές θα κατασκευαστούν να αποφασίζεται ερήμην εκείνων που θα τις δουλέψουν [ ...] Την οδηγό ιδέα μας την προσφέρει, κατά τη γνώμη μου, η αρχική σχέση του ανθρώπου με το εργαλείο (ή όπλο) του. Ο λεγόμενος πρωτόγονος φτιάχνει ο ίδιος το τόξο του πάνω στα δικά του μέτρα και ανάλογα με τις προσωπικές του ιδιότητες  Έτσι, στη μυθολογική προέκταση και προβολή αυτής της κατάστασης, το τόξο του Οδυσσέα μόνο ο Οδυσσέας μπορεί να το τανύσει, το σπαθί του Ζήγκφρηντ μόνο ο Ζήγκφρηντ μπορεί να το χειριστεί ». Το τεχνολογικό εργαλείο δεν είναι -όπως αφελώς πιστεύεται- κάτι δήθεν ουδέτερο, που η «καλή», ή «κακή» χρήση θα τού προσδώσει ηθική ταυτότητα αλλά, η ταυτότητά του αυτή είναι εξ' αρχής δοσμένη από τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκε και από τις ανάγκες  τις οποίες προορίστηκε να ικανοποιήσει. Το τεχνολογικό εργαλείο κουβαλάει εγγενώς τον σκοπό του κατασκευαστή του, κοινωνικές σχέσεις και αξίες, κοινωνικώς ιεραρχημένες προτεραιότητες και, εν τέλει, κοινωνική ιδεολογία. Π.χ. τα εργαλεία μιας κοινωνίας, που συνυπάρχει με τη φύση είναι τελείως διαφορετικά από αυτά μιας κοινωνίας (όπως η σύγχρονη), που η σχέση της με τη φύση έχει διαταραχθεί. Τα εργαλεία μιας κοινωνίας που βασίζεται στην ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος θα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά μιας κοινωνίας (όπως η σύγχρονη), που καθαγιάζει τον εξοντωτικό ανταγωνισμό των μελών της. Τα εργαλεία μιας κοινωνίας που θα αυτοπροσδιορίζεται ως προς τις ανάγκες της, θα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά μιας κοινωνίας (όπως η σύγχρονη), όπου οι ανάγκες έχουν μετατραπεί σε «αγορά» και σε πολλά υποσχόμενο πεδίο «επιστημονικών» ερευνών και, φυσικά, «χειρισμών». Τα εργαλεία μιας κοινωνίας όπου η εργασία θα θεωρείται ταυτόσημη με την δημιουργία, θα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά μιας κοινωνίας (όπως η σύγχρονη), που κατατρύχεται από την μανιοκαταθλιπτική ψύχωση της κερδοσκοπικής «παραγωγικότητας». Τα εργαλεία μιας κοινωνίας που βασίζεται στην ολόπλευρη προσωπική (και άρα συλλογική) εξέλιξη και ολοκλήρωση, θα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά μιας κοινωνίας (όπως η σύγχρονη),  όπου η αντίληψη της εργασίας ως εμπορεύματος οδηγεί σε αντιεξελικτική αλλοτρίωση από τον εαυτό. Τα εργαλεία μιας κοινωνίας που βασίζεται στην αμοιβαιότητα θα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά μιας κοινωνίας (όπως η σύγχρονη), που καθαγιάζει τήν με κάθε μέσο απόσπαση κέρδους. Τα εργαλεία μιας κοινωνίας που βασίζεται στον ισότιμο συνεργατικό καταμερισμό θα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά μιας κοινωνίας (όπως η σύγχρονη), που βασίζεται στον ιεραρχικό καταμερισμό και στο δικαίωμα κάποιων να αποφασίζουν και να  διατάζουν (είτε εντός, είτε εκτός τών χώρων παραγωγής). Κατά τον ίδιο τρόπο τα εργαλεία μιας κοινωνίας που αντιλαμβάνεται την πολιτική ως την τέχνη της ορθολογικής ανθρώπινης συνύπαρξης, θα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά μιας κοινωνίας (όπως η σύγχρονη), που θα αντιλαμβάνεται την πολιτική ως την τέχνη του εξουσιασμού και της καθυποταγής. Στις πρώτες περιπτώσεις τα εργαλεία θα πρέπει να έχουν σχεδιαστεί με βασικό στόχο π.χ. να μην εξαντλούν ενεργειακά το φυσικό περιβάλλον και να ικανοποιούν σε σταθερή, μακροχρόνια και ασφαλή βάση τις ανθρώπινες ανάγκες. Επίσης οι χρησιμοποιούμενες μορφές ενέργειας, πρώτων υλών κλπ. θα επιλέγονται με κριτήριο την, όσο γίνεται, αμεσότερη διαχείρισή τους από τους πολίτες,  την τοπική ενεργειακή αυτάρκεια και την δημιουργία μιαςκοινωνικής ενεργειακής δημοκρατίας, στην οποία όλοι θα έχουν ίσες δυνατότητες  πρόσβασης. Παραπλανητικές επιστημονικοφανείς επινοήσεις όπως η «ελαχιστοποίηση του χρηματικού κόστους», ή η «ταχύτητα στην επίτευξη των παραγωγικών στόχων»  θα συζητιούνται μόνο ως μακάβρια ανέκδοτα (στην πραγματικότητα η επιχειρηματική «ελαχιστοποίηση του κόστους» αποβαίνει μεγιστοποίηση του κόστους για την κοινωνία, αφού επιδιώκεται κυρίως μέσω της δραστικής συμπίεσης των εργασιακών αμοιβών, ενώ η «ταχύτητα στην επίτευξη των επιχειρηματικών στόχων» συχνότατα υποσκάπτει και αναβάλλει την ικανοποίηση των  ουσιαστικών κοινωνικών αναγκών, όπως του προσωπικού χρόνου). Αντιθέτως, το ζητούμενο θα είναι η ποιότητα ζωής. Οι οικονομολόγοι μιας τέτοιας κοινωνίας δεν θα αποβλακώνονται με τις προσφιλείς τους αλγεβρικές ομφαλοσκοπήσεις αλλά, θα εφαρμόζουν μια οικονομική επιστήμη, που θα έχει επανακτήσει το αρχικό της ελληνικό νόημα ως πολιτικής οικονομίας: διαχείριση των υποθέσεων της κοινωνίας σαν να πρόκειται για ένα ενιαίο σύνολο ενός ενιαίου οίκου (3) . Στις δεύτερες περιπτώσεις τα τεχνολογικά εργαλεία είναι πολύ λιγότερο «απαιτητικά» και  έχουν σχεδιαστεί με πολύ φτωχότερες προδιαγραφές: είναι θορυβώδη, ρυπογόνα, τοξικά, ενεργοβόρα και, γενικώς, πρωτόγονα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τεχνολογικά σοφίσματα, απολύτως περιορισμένων δυνατοτήτων, τα οποία πολύ μακρινή σχέση έχουν με την αυθεντική και ολοκληρωμένη τεχνική σκέψη, όπως την εννοούσαν οι έλληνες. Το κυριότερο, αναπαράγουν την εξουσιαστική / ιεραρχική κοινωνική σχέση στον τόπο παραγωγής. Η σχέση αυτή εκφράζεται ως  διάκριση ανάμεσα σε διευθύνοντες και εκτελεστές (2) . Μια τέτοια τεχνολογία αποτελεί κτήμα και όπλο μιας κυρίαρχης και παρασιτικής μειοψηφίας. Μέσω της κατανάλωσης των αντίστοιχων προϊόντων, η εξουσιαστική σχέση περνάει και διαιωνίζεται στην κοινωνία. Έτσι δεν είναι περίεργο που ενώ η εποχή μας διαθέτει απεριόριστη «τεχνολογία», οι ώρες π.χ. της δημιουργικήςσχόλης (το βασικό ζητούμενο των αρχαίων επιστημόνων) δεν έχουν αυξηθεί. Αντίθετα, ο σημερινός άνθρωπος δεν διευθύνει ούτε καν αυτό το κίβδηλο πράγμα, που παραπλανητικά αποκαλείται «ελεύθερος χρόνος» του.

ΔΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΜΕ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΣΤΑΥΡΟ!!!ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ!!ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ!!!!ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΟΣ ,ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΕΣ ΠΟΙΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΗΚΩΝΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΥΛΗΣΑΤΕ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΠΡΟΒΑΤΑ??

ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΤΟΣΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΑΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 10.000 ΜΕΤΡΑ!!!ΕΡΩΤΗΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΤΙΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ????????ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!

ΨΑΛΜΟΣ:ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 28

1 <<Ψαλμός του Δαβίδ.>> Προς σε θέλω κράξει, Κύριε· φρούριόν μου, μη σιωπήσης προς εμέ· μήποτε σιωπήσης προς εμέ, και ομοιωθώ με τους καταβαίνοντας εις τον λάκκον. Ψλ 143:7, Ψλ 30:3   2 Άκουσον της φωνής των δεήσεών μου, όταν κράζω προς σε, όταν υψόνω τας χείρας μου προς τον ναόν τον άγιόν σου.   3 Μη με σύρης μετά των ασεβών και μετά των εργαζομένων ανομίαν, οίτινες λαλούντες ειρήνην μετά των πλησίον αυτών, έχουσι κακίαν εν ταις καρδίαις αυτών. Ψλ 12:2, Ιερ 9:8   4 Δος εις αυτούς κατά τα έργα αυτών και κατά την πονηρίαν των επιχειρήσεων αυτών· κατά τα έργα των χειρών αυτών δος εις αυτούς· απόδος εις αυτούς την ανταμοιβήν αυτών.   5 Επειδή δεν προσέχουσιν εις τας πράξεις του Κυρίου και εις τα έργα των χειρών αυτού, θέλει κατακρημνίσει αυτούς και δεν θέλει ανοικοδομήσει αυτούς.   6 Ευλογητός ο Κύριος, διότι ήκουσε της φωνής των δεήσεών μου.   7 Ο Κύριος είναι δύναμίς μου και ασπίς μου· επ' αυτόν ήλπισεν η καρδία μου, και εβοηθήθην· διά τούτο ηγαλλίασεν η καρδία μου, και με τας ωδάς μου θέλω υμνεί αυτόν.   8 Ο Κύριος είναι δύναμις του λαού αυτού· αυτός είναι και υπεράσπισις της σωτηρίας του κεχρισμένου αυτού.   9 Σώσον τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου· και ποίμαινε αυτούς και ύψωσον αυτούς έως αιώνος.   ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ!! ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΧΗ ΕΒΡΑΙΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΟΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ!!ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ!!ΕΕΕΕ ΨΕΥΤΟΠΑΤΡΙΩΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΨΑΛΛΕΙ ΑΝΤΙΣΙΩΝΙΣΤΗ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ ΩΡΑΣ!!

Μείωση που φτάνει ακόμη και το 70% εμφανίζουν τα έσοδα της Εκκλησίας τα τελευταία πέντε χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει καταγραφεί «τρύπα» εκατομμυρίων στο ταμείο της. Η οικονομική κρίση έχει αναγκάσει τους πιστούς να αφήνουν ελάχιστα χρήματα στο παγκάρι, ενώ η μείωση των μυστηρίων και των δωρεών διογκώνουν το πρόβλημα. Επίσης οι πιστοί στις εκκλησίες έχουν μειωθεί σημαντικά!!Πλήγμα έχει δεχτεί η εκκλησία και από το γεγονός ότι οι περισσότεροι Έλληνες προτιμούν τον πολιτικό γάμο και η εκκλησία έχει χάσει μεγάλο μέρος από τα έσοδα που είχε από τους Θρησκευτικούς γάμους!! ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΤΙΣ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ!! Την ίδια ώρα, πολλά ακίνητα της Εκκλησίας παραμένουν ξενοίκιαστα, σε άλλα τα μισθώματα έχουν πέσει ακόμη και 60%, ενώ από το 2008 σταμάτησε η καταβολή τραπεζικών μερισμάτων. Σύμφωνα με εκτίμηση στελέχους της ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ Συνόδου στον «Ελεύθερο Τύπο», το 1/4 των ακινήτων της Εκκλησίας μένει ανοίκιαστο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξαώροφο κτίριο στην οδό Μητροπόλεως, όπου στεγαζόταν το υπουργείο Παιδείας, και το οποίο από το 2007 παρέμενε στα αζήτητα διότι δεν υπήρχε επενδυτικό ενδιαφέρον. Τελικά, μετά από δέκα άγονους διαγωνισμούς, βρέθηκε επενδυτής (Όμιλος Ξενοδοχείων Ηλέκτρα) και σύντομα το κτίριο θα λειτουργήσει ως ξενοδοχειακή μονάδα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τα έσοδα της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών μειώθηκαν από 10 εκατ. που ήταν το 2011 σε περίπου 9.330.000 εκατ. το 2012 και σε 7.400.000 περίπου το 2013. Η εκκλησιαστική περιουσία περιλαμβάνει 300 δεσμευμένα ακίνητα, 570 ακίνητα, διαμερίσματα γραφεία, 225.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων, 7.400 στρέμματα χορτολιβαδικές εκτάσεις και 440 οικόπεδα εντός σχεδίου.

Τις πρώτες φωτογραφίες από τον τρίτο θάλαμο του τύμβου Καστά της Αμφίπολης έδωσε την Κυριακή στη δημοσιότητα το υπουργείο Πολιτισμού.

Oλόκληρη η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού:

Την Παρασκευή 12-9-2014 έγινε η είσοδος μελών της διεπιστημονικής ομάδας, στον τρίτο θάλαμο του μνημείου, από την υφιστάμενη οπή στον τοίχο του τρίτου διαφράγματος, προκειμένου να τεκμηριωθεί αρχαιολογικά η υφιστάμενη εικόνα του και να διαπιστωθεί η δομική κατάσταση του θαλάμου, ώστε να σχεδιαστούν τα αναγκαία μέτρα αντιστήριξης και υποστύλωσης. (φωτο 1, σχέδιο).

Από την επί τόπου παρατήρηση προέκυψαν τα ακόλουθα δεδομένα: Το ύψος του αμμώδους χώματος βρίσκεται χαμηλότερα από ότι στους προηγούμενους δυο χώρους. Επί των χωμάτων διαπιστώνονται αμμώδη φυσικά ιζήματα με απολιθώματα από όστρεα, που προέρχονται από το φυσικό έδαφος του λόφου Καστά. Σύμφωνα με τις γεωλογικές παρατηρήσεις φαίνεται ότι η επίχωση παραμένει αδιατάρακτη.

Εσωτερικά, η θόλος είναι κατασκευασμένη από πωρόλιθο, ακριβώς όπως και στους προηγούμενους θαλάμους.(φωτο 2,3).

Στους τρεις κατακόρυφους τοίχους-ανατολικό, δυτικό και βόρειο- στο ορατό μέρος, επαναλαμβάνεται η ίδια μορφή μαρμάρινης επικάλυψης, όπως και στους δυο προηγούμενους θαλάμους, με ορθοστάτες , στέψη και ιωνικό επιστύλιο. (φωτο 4,5).

Στο νότιο τοίχο -στο εμφανές μέρος του- δεξιά και αριστερά του θυρώματος, συνεχίζεται η μαρμάρινη επικάλυψη. Οι υπερκείμενοι πωρόλιθοι καλύπτονται με επίχρισμα κόκκινου χρώματος. (φωτο 6). Έχει καταπέσει το εσωτερικό τμήμα του υπέρθυρου.(φωτο 7).

Η θόλος του θαλάμου δείχνει να βρίσκεται σε κατάσταση οριακής ισορροπίας, (φωτο 8) με τους θολίτες στην περιοχή της στέψης να παρουσιάζουν άνοιγμα αρμών, σε ικανό βάθος, από την εσωτερική επιφάνειά της. Στο σύνολο σχεδόν των θολιτών παρατηρούνται ρηγματώσεις και επιπλέον σε εκτεταμένες περιοχές, εκατέρωθεν της στέψης, διαπιστώθηκε σημαντική απώλεια μάζας του υλικού. (φωτο 9).

Οι μαρμάρινοι ορθοστάτες περιμετρικά, στο ορατό τμήμα των κατακόρυφων τοίχων παρουσιάζουν συστηματικά αποκολλήσεις τεμαχίων τα οποία εντοπίστηκαν στην επιφάνεια της επίχωσης, φωτογραφήθηκαν, αριθμήθηκαν και περισυνελέγησαν.(φωτο 10). Οι αποκολλήσεις φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα έντονης καταπόνησης, πιθανώς από τις μεγάλου ύψους επιχώσεις επί της θόλου. Συγκεκριμένα, το νότιο τμήμα του θαλάμου φορτίζεται από γαίες ύψους 2μ. περίπου, ενώ στο βόρειο τμήμα οι γαίες έχουν ύψος περί τα 12-13μ.

Τα ανωτέρω τεχνικά δεδομένα δεν επιτρέπουν την ασφαλή εκτέλεση εργασιών απομάκρυνσης χώματος από τον τρίτο θάλαμο, πριν ληφθούν τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Ειδικότερα, για την αντιστήριξη-υποστύλωση του θαλάμου, θα χρησιμοποιηθεί ισχυρότερη διάταξη από αυτή των δύο προηγούμενων θαλάμων. Θα περιλαμβάνει σύστημα οριζόντιων πλαισιωτών δοκών, κατά μήκος και πλάτος του θαλάμου, για την αντιστήριξη των κατακόρυφων τοίχων από τις γεωστατικές ωθήσεις. Για την στήριξη της θόλου θα χρησιμοποιηθούν μεταλλικές σωληνωτές δοκοί. Η απομάκρυνση του χώματος θα γίνεται τμηματικά, κατά περιοχές της επίχωσης, ώστε να καθίσταται εφικτή η ασφαλής προσαρμογή της έδρασης των αντιστηρίξεων.

Η εφαρμογή των μέτρων αντιστήριξης και υποστύλωσης, εξαιτίας της δυσκολίας πρόσβασης στο χώρο και της απαίτησης ιδιαίτερης προσοχής, λόγω της δυσμενούς δομικής κατάστασης, θα απαιτήσουν αρκετές μέρες εργασίας.

Τέλος, συνεχίζονται οι εργασίες γεωμετρικής τεκμηρίωσης του μνημείου και του περιβάλλοντος χώρου του, ενώ ο Δήμος Αμφιπόλεως τοποθέτησε νυχτερινό φωτισμό και σύστημα ασφαλείας.

Δείτε πατώνταςΕΔΩ τη νέα καθηλωτική αναπαράσταση του τάφου της Αμφίπολης.

Διαβάστε για τους 13 πιθανότερους ενοίκους του τάφου πατώντας ΕΔΩ.

Οι πρώτες φωτογραφίες από τον τρίτο θάλαμο του τάφου της Αμφίπολης:

Αν σας ρωτήσει κάποιος «μπορεί ένας άνθρωπος να συνομιλήσει μ' ένα ζώο;», το πιθανότερο είναι να τον κοιτάξετε καχύποπτα και να προσπαθήσετε να μαντέψετε από ποιο τρελοκομείο το έσκασε. Κι όμως...

Η χριστιανική θρησκεία έχει καταφέρει να φυτέψει στον εγκέφαλο των πιστών της, την συνομιλία μιας γυναίκας κι ενός φιδιού, ως πραγματικό γεγονός. Μιλάμε φυσικά για την Εύα και τον «κατηραμένο όφη» και την «συνομιλία» τους η οποία διημείφθη στον «Παράδεισο». Αν σκεφτεί λοιπόν κανείς, ότι πάνω στο αλλόκοτο αυτό «γεγονός» έχει χτιστεί το τερατούργημα του Χριστιανισμού κι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως όντως συνέβη κάτι τέτοιο, τότε δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια οι ίδιοι άνθρωποι να πειστούν ότι ένας κατοπινός «μεσσίας» έκανε «πράματα και θάματα». Μιλάμε φυσικά για τον Ιησού Χριστό.

Με τον Ιησού παρατηρείται το εξής παράδοξο: Ενώ υπάρχουν σχετικά άφθονες «πληροφορίες» για την αρχή και το τέλος τής ζωής του (όχι ιστορικές βέβαια, αλλά απ' τα «θεόπνευστα» ευαγγέλια), για τον υπόλοιπο βίο του δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτε. Ή μήπως γνωρίζουμε;...

Μερικά από τα «απόκρυφα» ευαγγέλια της Εκκλησίας και ο φιλόσοφος Κέλσος ο οποίος επικαλείται εβραϊκές μαρτυρίες, ρίχνουν λίγο φως σ' αυτή την σκοτεινή πλευρά του «Θεανθρώπου», ο οποίος, παιδί ακόμα, ως φαίνεται οδηγημένος απ' τη φτώχεια, πήγε αρχικά στην Αίγυπτο για να εργαστεί. Εκεί κατέληξε να γίνει μαθητευόμενος μάγος, μαθαίνοντας την τέχνη του υπνωτισμού και της ταχυδακτυλουργίας. Από κει φέρεται να περιπλανήθηκε στην Μέση Ανατολή, αποκομίζοντας ακόμα περισσότερες εμπειρίες, μέχρι ότου επέστρεψε στη Γαλιλαία έτοιμος να εφαρμόσει όλα όσα έμαθε.

Ένας επαγγελματίας «μάγος» όμως χρειάζεται και συνεργάτες για να κάνει τις απατεωνιές του. Αυτοί δεν άργησαν να βρεθούν. Ήταν οι 12 Απόστολοι, που δεν ήταν μόνο 12 βέβαια (ο αριθμός είναι καθαρά συμβολικός), αλλά πολλοί περισσότεροι (κι αυτό δεν είναι κρυφό, ασχέτως αν δεν είναι ευρέως γνωστό). Τουλάχιστον άλλοι 70 («Ύστερα απ' αυτά ο Kύριος διόρισε κι άλλους εβδομήντα και τούς έστειλε, να πάνε πριν από τον ίδιο, σε κάθε πόλη και σε κάθε τόπο που επρόκειτο να επισκεφτεί», Κατά Λουκά, κεφ.10.1). Και τι Απόστολοι... Ένας κι ένας... Του σκοινιού και του παλουκιού οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, κρίνοντας για παράδειγμα τις επιλογές του Σίμωνα του Ζηλωτή και του Ιούδα του Ισκαριώτη, οι οποίοι ανήκαν σε ομάδες δολοφόνων, φανατικών Ιουδαίων επαναστατών.

Κι κάπως έτσι αρχίζει η «βιομηχανία» των «θαυμάτων», αρχής γενομένης απ' τον «γάμο της Κανά», όπου ο Ιησούς εμφανίζεται να μετατρέπει το νερό σε κρασί, αφού προηγουμένως έχει ευλογήσει τον γάμο. Το συγκεκριμένο «θαύμα», αναφέρεται μόνο στο «Κατά Ιωάννην» ευαγγέλιο (κεφάλαιο 2). Οι υπόλοιποι μαθητές, δεν ξέρουν, δεν είδαν, δεν άκουσαν. Μια στιγμή όμως... Έστω κι έτσι... Αλήθεια, τί γνώμη είχε ο Ιησούς για την ένωση άντρα και γυναίκας; Την απάντηση την βρίσκουμε στο «απόκρυφο» του Θωμά: «Ουαί σε εσάς που αγαπάτε την παρέα με την θηλυκότητα και την άπρεπη συναναστροφή μαζί της», ενώ στο Κατά Ματθαίον (19.10) διαβάζουμε: «...Υπάρχουν ευνούχοι που γεννήθηκαν έτσι. Υπάρχουν ευνούχοι που τους ευνούχισαν άνθρωποι και υπάρχουν ευνούχοι που μόνοι τους ευνουχίσθηκαν για χάρη της Βασιλείας των Ουρανών. Όποιος μπορεί να βαδίσει αυτόν τον δρόμο ας τον βαδίσει». Όταν το περιστατικό αυτό ξεκινά με τέτοιες αντιφάσεις (πως γίνεται να ευλογείς κάτι που δεν πιστεύεις;), χρειάζεται κάποιος ν' αρχίζει να «πονοκεφαλιάζει» για το υποτιθέμενο θαύμα, για το αν έγινε και πώς έγινε;

Ένα άλλο καταπληκτικό «θαύμα», είναι αυτό όπου ο Ιησούς με λίγα ψάρια και ψωμί τάισε 5.000 άτομα. Απίστευτο; Ε ναι, είναι απίστευτο, αν λάβει κανείς υπόψιν το γεγονός ότι οι ίδιοι οι «μαθητές» τού Ιησού, οδηγημένοι απ' την πείνα τους μπήκαν να κλέψουν σε ξένο χωράφι και μάλιστα Σάββατο, την ιερή ημέρα των Ιουδαίων («Eκείνον τον καιρό, ο Iησούς περνούσε κάποιο Σάββατο μέσα από τα σπαρτά. Kι επειδή οι μαθητές του πείνασαν, άρχισαν να ξεσποριάζουν στάχυα και να τρώνε», Κατά Ματθαίον, 12.1). Το πιο καταπληκτικό είναι ότι ο ίδιος ο Ιησούς, μετά την «ανάστασή» του, εμφανίζεται στους μαθητές τους και τους ρωτά: «Έχετε κάτι φαγώσιμο εδώ;» (Κατά Λουκάν, 24: 41). Αυτός δηλαδή που χόρτασε την πείνα των άλλων με τα «θαύματά» του, εμφανίζεται με τα συμπτώματα ενός κοινού θνητού που γουργουρίζει η κοιλιά του απ' την πείνα. Για την «ιστορία», οι μαθητές του τον τάισαν με ψάρι και μέλι.

Θα αναρωτηθεί κάποιος εδώ «Εντάξει, άντε και πες ότι τα δέχομαι αυτά. Εδώ ο Κύριος ανάστησε νεκρούς, θεράπευσε ανάπηρους. Αυτά πως εξηγούνται;». Όπως εξηγήθηκε και παραπάνω, ο Ιησούς είχε μια στρατιά από συνεργάτες κι απ' αυτούς έστελνε πάντα 2 άτομα πριν απ' αυτόν σε κάθε πόλη και χωριό που επισκέπτονταν με σκοπό να «θαυματουργήσει». Ο λόγος ήταν για να διαπιστώσουν αν τούς «σηκώνει το κλίμα» και στη συνέχεια να «πιάσουν δουλειά». Η ιστορία αυτή θυμίζει τούς σημερινούς «μάγους», οι οποίοι επιλέγουν «τυχαία» κάποιον «εθελοντή» απ' το κοινό για να κάνουν τα «μαγικά» τους. Μαντέψτε λοιπόν, ποιοι ήταν αυτοί που «θεράπευσε» κι «ανάστησε» ο Χριστός... Όσον δε, αφορά την περίφημη ανάσταση του Λαζάρου, πρόκειται προφανώς για μία ακόμη απάτη. Το «θαύμα» αναφέρεται μόνο σε ένα ευαγγέλιο, στο «Κατά Ιωάννην» (κεφάλαια 11-12). Και είναι να απορεί κανείς, πως για το «θαύμα» των θαυμάτων, δεν υπάρχει λέξη γραμμένη, όχι μόνο στα υπόλοιπα τρία ευαγγέλια, αλλά ούτε καν και στα λεγόμενα «απόκρυφα». Διαβάζοντας όμως αυτό το κεφάλαιο, μαθαίνουμε και κάτι άλλο: Οι Ιουδαίοι αποφάσισαν να σκοτώσουν τον αναστημένο Λάζαρο! Είναι δυνατόν, θα αναρωτηθεί κάποιος, μετά από ένα τέτοιο θαύμα, να αποτολμούν κάτι τέτοιο; Προφανώς οι Ιουδαίοι δεν ήταν και τόσο εύπιστοι στα «μαγικά» του Ιησού και με την πράξη αυτή του έδιναν μια πολύ καλή ευκαιρία να τους κλείσει το στόμα μία και καλή, ανασταίνοντας για δεύτερη φορά τον νεκρό Λάζαρο (πραγματικά νεκρό όμως τώρα...). Δυστυχώς, ο Ιωάννης δεν μας αναφέρει τι συνέβη στην συνέχεια με τον Λάζαρο, αλλά μεταφέρει το σκηνικό απευθείας στον δρόμο για την Ιερουσαλήμ, όπου ο Ιησούς, στον γάιδαρο καβάλα, με την δόξα και την φήμη του «θαύματος», γίνεται δεκτός «μετά βαΐων και κλάδων» από εκστασιασμένους πιστούς.

Θα έπρεπε να απορεί πάντως, ακόμη και ο πιο καλόπιστος χριστιανός, γιατί ο Ιησούς με τις θεϊκές ικανότητες, χρειάζεται «γιατροσόφια» (π.χ. πηλό από σάλιο και χώμα, στα μάτια ενός τυφλού που «θεράπευσε») για να επιτελέσει τα «θαύματά» του, όταν αυτά θα μπορούσαν να γίνουν, με μια απλή προσταγή του.

Ίσως είναι περιττό βέβαια να ειπωθεί, πως «θαύματα», ανάλογα μ' αυτά του Ιησού, προϋπάρχουν ήδη σε προχριστιανικές θρησκείες. Πρόκειται, δηλαδή, για μια ακόμη αντιγραφή και αναπαραγωγή παλαιότερων θρύλων.

Αλλά κι ίδιος ο Ιησούς (σύμφωνα πάντα με τα «θεόπνευστα» ευαγγέλια), εξοργίστηκε απ' την απάθεια του πλήθους το οποίο έμεινε «αμετανόητο», παρά τα «πράματα και θάματα» που έκανε για να τους φέρει στον «δρόμο του Θεού» και άρχισε να εξαπολύει...κατάρες: «Τότε άρχισε ο Ιησούς να κατηγορή τας πόλεις εις τας οποίας είχαν γίνει τα περισσότερα θαύματά του διότι δεν μετενόησαν. "Αλλοίμονόν σου Χοραζίν, αλλοιμονόν σου Βηθσαιδά, διότι εάν τα θαύματα τα οποία έγιναν σ' εσάς είχαν γίνει εις την Τύρον και την Σιδώνα, θα είχαν δείξει μετάνοιαν προ πολλού, με σάκκον και στάκτην. Εν τούτοις σας λέγω, η Τύρος και η Σιδών θα υποφέρουν πιο λίγο από σας κατά την ημέραν της κρίσεως. Και συ Καπερναούμ που υψώθηκες έως τον ουρανόν, θα καταβιβασθής έως τον Άδην, διότι, εάν εις τα Σόδομα είχαν γίνει τα θαύματα, τα οποία έγιναν σ' εσέ, θα παρέμεναν μέχρι σήμερον. Αλλά σας λέγω ότι η χώρα των Σοδόμων θα υποφέρη πιο λίγο από σένα κατά την ημέρα της κρίσεως» (Κατά Ματθαίον, 11.20-11.25).

Κι απατεώνας κι αποτυχημένος δηλαδή...

Παρουσία εκατοντάδων Αθηναίων τελέστηκε η Πανηγυρική Λειτουργία για τον εορτασμό της Υψώσεως του Τιμίου

(υπάρχει και άτιμος Σταυρός??) Σταυρού στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου.Οι Χριστιανοί απολογητές ζούνε στην εποχή του Μεσαίωνα που όλες τις ασυναρτησίες τους τις έκαναν πιστευτές με το έτσι θέλω!!Μιλούν εδώ για εκατοντάδες Αθηναίους αλλά οι δικές τους εικόνες τους διαψεύδουν!!Στις φώτο πιο πολλοί είναι οι ρασοφόροι από το ποίμνιο!!Σας έχει εγκαταλείψει ο λαός αυτό αποδεικνύεται καθημερινά οι εκκλησίες και τα παγκάρια αδειάζουν ,ώρα να πηγαίνετε στην πατρίδα σας το Ισραήλ!!