Ορθόδοξη Μαύρη μαγεία (12α)
Αίρεση νηπιοβαπτισμού: Βασανισμός ανηλίκου
(Τα προηγούμενα μέρη: 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 )
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Ιστορικόν δοκουμένδον: Ο Κώστας Ντεγκρέτσιας (άνεργος άναξ) βαπτίζει το γιό του. Διακρίνεται το τ.μέλος της Ναζιστικής Νεολαίας η ευσεβέστατη (Βουδίστρια) Φρειδερίκη Πωλ Γλυξβούργου.
Το Άγ.Πνεύμα στάθηκε στο κεφάλι του Ιησού με την μορφή περιστεριού, την ώρα της βάπτισής του. Το θαύμα επαναλήφθηκε στον αγιασμό των υδάτων στον Κεράτιο κόλπο από τον κ.Βαρθολομαίο, με τον αρχηγό του «Λάος» κ.Καρα Τζαφέρη. (10-1-'04).
Με κάποιο μυστηριώδη τρόπο το βάπτισμα απαλλάσσει από το προπατορικό αμάρτημα, που σύμφωνα με τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης βαραίνει όλους τους ανθρώπους. Ο Πελάγιος ένας πολύ καλλιεργημένος ασκητικός Βρετανός μοναχός, που στις αρχές του 5ου αι., τόλμησε να αμφισβητήσει την κληρονομικότητα του αμαρτήματος της Εύας, καταδικάστηκε από την Γ΄Οικουμενική Σύνοδο επειδή έτσι καθιστούσε το νηπιοβαπτισμό περιττό. Οι οπαδοί του καταδιώχτηκαν και ο ίδιος εξαφανίστηκε για να γλυτώσει τη ζωή του. Πίστευε πως ο θεός των χριστιανών αγαπούσε τα πλάσματά του, (ακόμη και τα ζώα) και πως ποτέ του δεν θα τα τιμωρούσε άδικα. O Πελάγιος υποστήριξε θαρραλέα την καλοσύνη του θεού του απέναντι στην αίρεση του προπατορικού αμαρτήματος, που επέβαλλε την τρομοκρατία της εκ γεννετής ενοχής του γένους των ανθρώπων. Για την ενωμένη Καθολική Εκκλησία (πριν αποσχιστεί η Ανατολή), την αίρεση υπερασπίστηκε ο Αυγουστίνος που πίστευε πως το προπατορικό αμάρτημα μεταδίδεται δίκην κληρονομικής νόσου και εμποδίζει την ελεύθερη βούληση να επιλέξει το αγαθό και αυτό θεραπεύεται μόνο μέσω της χάριτος του Χριστού. Η πρώτη Εκκλησία όμως θεωρούσε πως αυτή η μαγική θεραπεία από μια κληρονομική αμαρτία επιτυγχανόταν μόνο αν ο αμαρτωλός το επιθυμούσε. Έτσι βαπτιζόταν κάποιος οικειοθελώς κατόπιν κατηχήσεως, χωρίς να του ασκηθεί βία και εφ'όσον εγνώριζε και αποδεχόταν τα της πίστεως. Tα απολογητικά κείμενα των αγίων Κυπριανού και Γρηγορίου Θεολόγου υπέρ της αίρεσης του νηπιοβαπτισμού μαρτυρούν πως αυτός είχε μεν εισαχθεί νωρίς αλλά συναντούσε αντιδράσεις.
Οι πρώτοι Χριστιανοί, είχαν τον θεσμό των κατηχούμενων, που βαπτίζονταν ενσυνείδητα ύστερα από μύηση. Μάλιστα αποχωρούσαν από το ναό την ώρα που η λειτουργία προχωρούσε στη μαγική τελετή της Θεοφαγίας, ύστερα από επιτακτική και επαναλαμβανομένη διαταγή του ιερέα: «Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε ....», εντολή που ακούγεται τυπικά και σήμερα χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα. Οι Ι. Χρυσόστομος και Γ. Ναζιανζηνός, βαπτίσθηκαν στα 30 τους, ο Μ. Βασίλειος, στα 27, και ο αγ. Ιερώνυμος στα 20 κι ας ήταν παιδιά της χριστιανής μαμάς τους που είχε φροντίσει να τους κάνει έγκαιρα πλύση εγκεφάλου. Η αίρεση των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης εισήγαγε τη βάπτιση δια της βίας και μάλιστα τη βάπτιση η οποία γίνεται ασυνείδητα χωρίς ο βαπτιζόμενος να συμμετέχει στην τελετουργία αλλά εκπροσωπούμενος από κάποιον αυτόκλητο ανάδοχο ο οποίος υποτίθεται πως θα τον μυήσει στα μυστικά της πίστης, πράγμα που δεν γίνεται σχεδόν ποτέ. Η ευαγγελική ρήση «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται ...» (Μαρκ. 16,16), δηλαδή η διαπίστωση πως προαπαιτείται πίστη για τη βάπτιση, πετάχτηκε στα σκουπίδια, μαζί με το παράδειγμα του Χριστού που βαπτίστηκε οικιοθελώς, ενήλικος και με επίγνωση της πράξης του. Ο γάμος είναι άκυρος χωρίς την συγκατάθεση αυτών που μετέχουν, αλλά για την βάπτιση δεν ισχύει ο όρος αυτός. Αν δεν βαπτιζόντουσαν οι ορθόδοξοι από μωρά, πολλοί δεν θα το έκαναν ποτέ. Η Εκκλησία υπολόγισε το οικονομικό και πολιτικό κόστος μιας τέτοιας προϋπόθεσης και προτίμησε την αίρεση μπροστά στην απώλεια πιστών και χρήματος. Γνώριζε πως οι πιο κακοσχηματισμένοι ενήλικες θα είχαν πρόβλημα να εμφανισθούν ημίγυμνοι και πολλοί θα αδιαφορούσαν να υποστούν την εξευτελιστική συμμετοχή σε μια δημόσια διαπόμπευση. Ο υποχρεωτικός νηπιοβαπτισμός καθιερώθηκε από τον Αλβανό χασάπη αγ.Ιουστινιανό, σύζυγο της φόνισσας αγ.Θεοδώρας, (η οποία πριν αγιάσει και κακουργήσει, κέρδιζε τίμια το ψωμί της ασκώντας το λειτούργημα της πορνείας) με την Νεαρά 116. Έτσι σήμερα τα παιδιά βαπτίζονται πριν προλάβουν να έχουν γνώμη. Δεν είναι όλοι τόσο καλόβολοι σαν τον Αλβανό ποδοσφαιριστή, που αποφάσισε να βαπτιστεί, να πάρει ελληνική υπηκοότητα και να συνεχίσει την καριέρα του στην ΑΕΚ η οποία «εκφράζει την Ορθοδοξία και το Βυζάντιο» (Metrorama», 30-1-2001). Μερικοί χρειάστηκαν χρυσή κολυμπήθρα όπως ο διάδοχος Κωνσταντίνος. «Τρακόσιες χιλιάδες δραχμές για την κολυμπίθρα του διαδόχου είναι τρακόσιες χιλιάδες μαρτυριές ότι το Έθνος μας εζουρλάθηκε», έγραψε στον βασιλιά ο Λασκαράτος προκαλώντας την οργή του τότε προκατόχου του κ. Σανιδά
Για να δέσουν το γάϊδαρό τους και να εξασφαλίσουν πελατεία τρομοκρατώντας τους αφελείς, ο πατριάρχης Κύριλλος και 12 αρχιερείς, βεβαιώνουν σε επιστολή προς τον Κωνσταντίνο Οικονόμο το 1815 «Τα αβάπτιστα νήπια ...της γε μην ουρανίου Βασιλείας ουκ αξιούνται ...». Αυτή η αντίληψη πως ο θεός είναι ανώμαλος σαδιστής που θα ψήνει αιωνίως τα αβάπτιστα μωρά επικράτησε στην Εκκλησία σταδιακά με ευθύνη εκκλησιαστικών πατέρων που μετέτρεψαν το βάπτισμα από μια συμβολική τελετή αναγέννησης και ομολογίας πίστης σε μια μαγική μυστηριακή τελετουργία απάλειψης αμαρτημάτων που με δημόσιο φτύσιμο στο πρόσωπο του βαπτιζόμενου, έδιωχνε τους δαίμονες και τον ίδιο τον Σατανά από το σώμα και την διάνοιά του. Την προσβλητική τελετή του εξορκισμού των νηπίων λίγο πριν τη βαπτισή τους περιγράφει γλαφυρά ο πρώην αρχιμανδρίτης Σεραφείμ (Στυλιανός) Χαραλαμπάκης που τα βρόντηξε και παντρεύτηκε μη αντέχοντας να ζει σε περιβάλλον διαφθοράς: «Απο τους εξορκισμούς είναι φανερόν ότι ο ιερέας βλέπει το νήπιον, το αγαθό εκείνο πλάσμα του Θεού, κυριευμένο από στρατιά δαιμονίων, τα οποία φωλιάζουν στην καρδιά του και κατοικούν μέσα του. ....Στην απόταξη του Σατανά εμφανίζει ο ιερέας 'εν σκηνή παίζων' μία φοβερή κατάσταση. Εμφανίζει τον Ναό ως πολυκατοικία Δαιμονίων ( κάτι θα ξέρει! ), ... .... Γιαυτό και λέγει στον Νουνό ...να φυσήξει και να φτύσει τον Διάβολο .....Ο ιερέας ... ... φθάνει στο διώξιμο των δαιμονίων από το νερό της Κολυμπήθρας. Στο σημείο αυτό ... ...φυσά ο ιερέας το νερό και με το χέρι του το χτυπά τρεις φορές και λέει ' ...υποχωρησάτωσαν ημιν πάντα τα εναέρια και αφανή είδωλα και μη υποκριβήτω τω ύδατι τούτω δαιμόνιον σκοτεινόν, μηδέ συγκαταβήτω τω βαπτιζομένω' ... Στην περίπτωση αυτή και σύμφωνα με τα λόγια του ιερέα η Κολυμπήθρα του Βαπτίσματος πλαισιώνεται με όλο το φόντο, ως Πισίνα, στην οποία κάνουν το μπάνιο τους τα δαιμόνια. Εκεί κατά το μυστήριο, κολυμπούν και λούονται τα παμπόνηρα. Γι αυτό ο ιερέας χτυπά το νερό και προσπαθεί να τα διώξει».
Η στάση των γονιών, ακόμη και μορφωμένων ανθρώπων-τι ευθύνη να ζητήσεις από τον αγράμματο λαό όταν ακόμη ο Μ. Ράπτης (Πάμπλο) στήθηκε στα γεράματα ως νονός μπροστά στην κολυμπήθρα;- που παραδίνουν το μωρό τους σ'αυτές τις εξευτελιστικές διαδικασίες είναι λυπηρή, αλλά η δύναμη της φοβερής παράδοσης που κρατά σ'όλα τα μήκη της γης αλυσοδεμένους εκατομμύρια ανθρώπους όλων των φυλών και των θρησκειών, είναι ακατανίκητη. Ο Χαραλαμπάκης που έζησε εκ των ένδον αυτή τη ιλλαροτραγωδία δεν χαρίζει κάστανα: «Έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι 'αν το παιδί αποθάνει αβάπτιστον, είναι επικίνδυνον δια τους επιζώντας, διότι γίνεται τελώνι, ξωτικό, βρυκολακιάζει ...κλπ' ...Ο τόσο λανθασμένος αυτός θεσμός του νηπιοβαπτισμού έφερε το λαό σε τέτοιο θλιβερό κατάντημα, ώστε αυτά τα αθώα πλάσματα να τα ονομάζει όταν είναι αβάπτιστα, το μεν αγοράκι Δράκο, το δε κοριτσάκι Δρακούλα ....» («Τα ανάποδα της θρησκείας»).
Σε όσους δεν πιάνουν οι απειλές, δίνονται και κίνητρα. Tο εκκλησιαστικό συμβούλιο Κίττας, «αποφάσισε ότι όποιος βαπτίζει τα παιδιά του στην ενορία της, θα έχει πριμ, δηλαδή δώρο, 25.000 δρχ ...» (Εφ. «Λακωνία SOS», Μάϊος '01). Πρόκειται για παλιό ορθόδοξο μέτρο αφού και ο άγ. Ιουστινιανός χορηγούσε οικονομική βοήθεια στους προσερχόμενους στην ορθοδοξία μετά την βάπτιση (C.Magno, 'Η αυτοκρατορία της Ν.Ρώμης'-Μορφ Ίδρ.Εθν.Τραπέζης). Οι περισσότεροι θεωρούν την βάπτιση του μωρού τους τους ένα απλό έθιμο, μια κοινωνική εκδήλωση απαραίτητη αφού το κάνουν όλοι. Ξέρουν πως καμία επίδραση δεν έχει το βάπτισμα πάνω στον άνθρωπο, σε τίποτα δεν τον αλλάζει και μόνο οι ανόητοι πιστεύουν στα σοβαρά πως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δεν βαπτίστηκαν ορθόδοξοι θα καίγονται από τον κακό θεό τους για το λόγο αυτό στην Κόλαση. Ο συζυγοκτόνος και παιδοκτόνος αυτοκράτορας Ισαπόστολος άγιος Κωνσταντίνος, ένας πραγματικός κτηνάνθρωπος, βαφτίστηκε καιροσκοπικά λίγο πριν πεθάνει, ελπίζοντας πως ο θεός του θα τον συγχωρήσει για μια ζωή βουτηγμένη στο αίμα και στις φρικαλεότητες.
... ...
Συνεχίζεται, αύριο το Μέρος 12β - μην το χάσετε!
Πηγη
ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΑΠΤΙΣΗ!!ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΨΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ!!
ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ!!ΕΝΑΣ "ΘΕΟΣ" ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ!!
Αλληλούια. Ο νηπιοβαπτισμός είναι από τις πλέον βίαιες τελετές. Το να υπερισχύσεις και να στιγματίσεις τη ζωή ενός βρέφους είναι χαρακτηριστικό καθυστερημένων λαών, όπου η πατριαρχική βία κυβερνά, γυναίκες, παιδιά και πρόβατα.
Αφορκισμός Α
«Επιτιμά σοι Κύριος, Διάβολε, ο παραγενόμενος εις τον κόσμον και κατασκηνώσας εν ανθρώποις». Σε επιτιμά ο Κύριος, Διάβολε, εσένα που ήρθες στον κόσμο και κατασκήνωσες στους ανθρώπους.
Ο χριστιανός ιερέας θεωρεί λοιπόν ότι μέσα σε αυτό το αναμάρτητο βρέφος κατοικεί όχι ο θεός αλλά ο διάβολος. Αυτό συμβαίνει διότι οι αρχαίοι αυτοί χριστιανοί που δημιούργησαν την βάπτιση, ήταν βεβαίως πλανεμένοι στο νου και θεωρούσαν ότι κάθε έλληνας ή άλλος εθνικός διακατεχόταν από το πνεύμα των αρχαίων θεών, δηλαδή των δαιμόνων.
Φυσικά οι χριστιανοί δεν σχολιάζουν το γεγονός ότι εκτός από τον Διόνυσο και την Άρτεμη, υπάρχει ο Απόλλωνας και η Αθηνά, θεοί που συμβολίζουν τις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις. Ο Απόλλωνας, στον οποίο γινόταν αναίμακτες θυσίες, συμβόλιζε τον ήλιο του μεσημεριού και η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία, συμβολίζοντας τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου. Ο Απόλλωνας είχε σκοτώσει το δράκο που αρχικά βρισκόταν στους Δελφούς κι έκανε δικό του τον ναό, ώστε έβαλε κάτω από την κυριαρχία του το κορυφαίο των Ελλήνων μαντείο, όπου γινόταν και οι αμφικτιονίες.
Οι χριστιανοί όμως δεν κάνουν επίκληση σε κανένα θεό της λογικής ή της φιλοσοφίας αλλά στον εθνικό θεό των Ιουδαίων και του ζητούν να βγάλει μέσα από τον Έλληνα άνθρωπο την ελληνική του ψυχή την οποία θεωρούν υποταγμένη στον σατανά. Αδιαφορούν για το γεγονός ότι και ο θεός των Ιουδαίων ο Κύριος Σαβαώθ (Σαβάζιος) ή Αδονάι, (Αδωνης) έχει ξεκάθαρα Διονυσιακά στοιχεία. Οι πιστοί του μάλιστα τον προσκυνούν το βράδυ, βλέποντας προς την δύση. Οι γνωστικοί χριστιανοί θεωρούν τον θεό των Ιουδαίων ως τον κακό θεό, τον σατανά. Γι' αυτό όμως θα μιλήσουμε σε άλλη δημοσίευση.
Ο αφορκισμός που διαβάζουν στην βάπτιση είναι ίδιος με τις αρχαίες κατάρες των μάγων, με τις οποίες οι Έλληνες προσπαθούσαν να διώξουν τα κακά πνεύματα των ασθενειών, όπως του πονοκεφάλου παράδειγμα.
Αφορκισμός Α
«Φοβήσου και βγες και φύγε από αυτό το πλάσμα και μην ξαναγυρίσεις, ουτε να κρυφτείς μέσα του, ούτε να το συναντήσεις αυτό και να ενεργήσεις σε αυτό τη νύκτα, ούτε τη μέρα, ούτε το πρωί, ούτε το μεσημέρι αλλά πήγαινε στον τάρταρο σου, μέχρι την ημέρα της κρίσεως. Φοβήσου τον θεό που κάθεται πάνω στα χερουβίμ και επιβλέπει τις αβύσσους, τον θεό που τρέμουν οι άγγελοι, οι αρχάγγελοι, οι θρόνοι, κυριότητες, αρχαί, εξουσίαι, δυνάμεις, τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ, τον θεό που τρέμει ο ουρανός και η γή, η θάλασσα και τα πάντα που ζουν μέσα στη θάλασσα. Βγες και φυγε από εκείνο τον σφραγισθέντα στρατιώτη του Χριστού.»
Αφορκισός Γ
Κύριε Σαβαώθ, ο Θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, επίβλεψον επί τον δούλον σου, εκζήτησον, εξερεύνησον και απέλασον απ ΄αυτού παντα τα ενεργήματα του Διαβόλου. .. και καθάρισον το έργο των χειρών σου.
Αφού λοιπόν βγάλουν τα ρούχα και τα παπούτσια του βρέφους, το στρέφει ο Ιερέας δυτικά και σηκώνοντας τα χέρια λέει τρεις φορές.
Αποτάσση τω Σατανά; Και πάσι τοις έργοις αυτού; Και πάση τη λατρεία; Και πάσι τοις αγγέλοις αυτού; Και πάση τη πομπή αυτού;
Εγκαταλείπεις τον Σατανά; Και όλα του τα έργα; Και ολη την λατρεία του; Και όλους τους αγγέλους του; Και όλη την πομπη του;
Και απαντάει ο βαπτιζόμενος, στην περίπτωση του βρέφους βέβαια ο νονός του, (ανάδοχος) και λέει.
Αποτάσομαι. Τον εγκαταλείπω.
Απετάξω τω σατανά; Εγκατέλειψες το σατανά;
Απεταξάμην. Τον εγκατέλειψα.
Και όταν ειπωθούν αυτά, λέγει τρεις φορές ο Ιερέας.
Και εμφύσησον, και έμπτυσον αυτώ. Και φύσα του και φτύσε του.
Αφού φτύσουν τρεις φορές τον εγκαταλλειμένο Σατανά, στρέφουν το βρέφος προς τα ανατολικά κι έχοντας κάτω τα χέρια λέει.
Συντάσση τω Χριστώ; Ερχεσαι με τον Χριστό;
Και απαντάει ο ανάδοχος.
Συντάσσομαι. Ερχομαι με τον Χριστό.
Συνατάξω τω Χριστώ. Ήρθες με τον Χριστό;
Συνεταξάμην. Ήρθα με τον Χριστό.
Και πιστεύεις αυτό; Και τότε λέει το σύμβολο της Πίστεως, το Πιστεύω εις ένα Θεόν ....
Με αυτόν τον τρόπο γίνονται λοιπόν χριστιανοί από Έλληνες, με μία μαγική τελετή που έχει σκοπό να διώξει τα κακά ελληνικά δαιμόνια.
Το νερό είναι εξαγνιστικό στοιχείο. Η βάπτιση έχει σκοπό να καθαρίσει την καρδιά από τα ανθρώπινα πάθη. Μάλιστα κατά παράλογο τρόπο το στοιχείο του νερού είναι αντίθετο της φωτιάς και συμβαδίζει με τη γη και όχι με τον ουρανό όπως κάνει ο αέρας. Η καθαριότητα αυτή της βαπτίσεως γίνεται με την αγάπη της μητέρας, της Αρτεμης, της Σελήνης, της κάτω ενέργειας δηλαδή. Αυτή όμως ακριβώς την ενέργεια αποκαλούν οι χριστιανοί σατανική. Ποτέ η βάπτιση δεν ήταν μια τελετή εξορκισμού. Οι χριστιανοί έχουν αγνοήσει την σοφία του ουρανού και της γης και ακολουθούν μάταια και ψευδή δόγματα.
Ετσι τελειώνουν οι αφορκισμοί και γίνεται έπειτα η ακολουθία του βαπτίσματος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και το χρίσμα με το έλαιο που κατασκευάζεται την μεγάλη Τετάρτη στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, όταν γίνεται η ανάμνηση της γυναίκας πόρνης που μύρωσε τον Ιησού. Το βρέφος το παραλαμβάνει ο ιερέας και το βάζει να προσκυνήσει τα είδωλα των χριστιανών, την εικόνα της Παναγίας και του Χριστού, του Ιωάννη του Προδρόμου και τυχόν άλλου αγίου της εκκλησίας κι έτσι τελειώνει αυτό το μαρτύριο. (Και όχι φυσικά μυστήριο όπως το αποκαλούν οι βάρβαροι, διότι καμία μυστηριακή γνώση δεν προσφέρεται. Γίνεται μια κανονική μαγική τελετή. )
Όταν ολοι οι θεοί των αρχαίων θρησκειών θεωρούνται δαίμονες, όταν η Αφροδίτη ως Εωσφόρος θεωρείται ο αρχιδιάβολος, ο Πάνας ο διάβολος και ο Διόνυσος ο σατανάς, τότε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε την μαγεία, ούτε την αρχαία θρησκεία. Οι αρχαίοι είχαν ναούς του Πλούτωνα, του θεού Άδη και μάλιστα ο Σαραπις των Αλεξανδρινών ήταν καθαρά ο Άδης, όπως φαίνεται από τα σκυλιά και την δίαινα. Οι χριστιανοί όμως ταυτίζουν και τον Αδη με τον διάβολο.
Ολόκληρη η χριστιανική θεολογία έχει στηριχθεί σε αυτή την παρανόηση. Ο θεός λυπήθηκε τους ανθρώπους και αποφάσισε να τους λυτρώσει από τον διάβολο. Προφανώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και συγχώρεσε το αμάρτημα της Εύα και του Αδάμ. Έστειλε τον μοναδικό του γιό, (μονογενή) για να θυσιαστεί και να αποσπάσει τους ανθρώπους από την εξουσία του διαβόλου. Ο μοναδικό γιος του μοναδικού αληθινού Θεού αποκαλύπτει την μοναδική αληθινή θρησκεία και σώζει τους ανθρώπους από το σατανά και τους κακούς δαίμονες. Οι άλλες θρησκείες δεν είναι θρησκείες που τις αποκάλυψε η παρουσία του ίδιου του θεού και μάλιστα είναι κάτω από την εξουσία του σατανά. Στο τέλος, την Δευτέρα παρουσία, ο Χριστός θα νικήσει το Σατανά, γιατί ακόμα δεν έχει τελειώσει το ματς. Παίζομαι συνεχώς παρατάσεις. Σε αυτή τη μάχη, οι στρατιώτες του Χριστού, πολεμούν τον σατανά με τα ίδια του όπλα, με την ίδια την μαγεία δηλαδή. Η μαγεία όμως των χριστιανών είναι λευκή και είναι επικλήσεις στον Ιησού που σκοπό έχουν να διώξουν τα κακά δαιμόνια, διότι μπορεί στο βάφτισμα να έφυγε ο Σατανάς αλλά αυτά τα δαιμόνια έχουν την μανία να επιστρέφουν.