Σύμφωνα με τις Χριστιανικές Γραφές, ο Δαβίδ υπήρξε προφητικός τύπος του Χριστού. Μάλιστα, ο Ιησούς γεννήθηκε από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ ως ο προειπωμένος Μεσσίας. Γι' αυτό και ο Ιησούς Χριστός καλείται και «Γιος του Δαβίδ». Ο άγγελος Γαβριήλ είπε στην παρθένα Μαρία σχετικά με το ένδοξο παιδί που κυοφορούσε: «Αυτός θα είναι μεγάλος, και Γιος του Υψίστου θα ονομαστεί. Και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του προπάτορά του»[35]. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ότι ο Ιησούς Χριστός «παίρνοντας ανθρώπινη φύση, ήρθε στον κόσμο από το γένος του Δαβίδ», ενώ περιγράφεται από τον Ιωάννη να λέει ο ίδιος ο ενδοξασμένος Ιησούς: «Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, το αστέρι το λαμπρό, το πρωινό».
Για να δούμε όμως ποιος είναι ο Δαυίδ που τιμούν οι Ρωμιοι!!Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι οι χριστιανοί απολογητές ομιλούν με ενθουσιασμό για την Βασιλική καταγωγή του Ιησού!!Ο Ματθαίος ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς κατάγεται από τον υιό του Σολομώντα Δαυίδ!!Έτσι κατά τον Ματθαίο ο Ιησούς ΚΑΤΆΓΕΤΑΙ από ένα παράνομο και εγκληματικό ζευγάρι!!Παράξενη επιλογή εκ μέρους του "Υιού του Θεού" αυτή η γενεαλογία!!
Ο βασιλιάς Δαβίδ , την ώρα που βράδιαζε σηκώθηκε από το κρεβάτι του και είδε μια γυναίκα με το όνομα Βηθ σαβεέ που ήταν πολύ ελκυστική να λούζεται (2 Σαμουήλ 11:2). Κατόπιν ο Δαβίδ έστειλε να ρωτήσουν ποια είναι η γυναίκα και του απάντησαν ότι ήταν η γυναίκα του Ουρία του Χετταίου. Έτσι λοιπόν έστειλε αγγελιαφόρους για την πάρουν, και η Βηθ σαβεέ πήγε στον βασιλιά Δαβίδ και είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί του με αποτέλεσμα να μείνει έγκυος (2 Σαμουήλ 11:4,5). Όταν το έμαθε ο Δαβίδ κάλεσε τον Ουρία που έλειπε στον πόλεμο και του είπε να να κατεβεί στο σπίτι του, αλλά αυτός δεν πήγε στο σπίτι του να ξεκουραστεί( 2 Σαμουήλ 11:6-13). Ο Δαβίδ ήθελε ο Ουρίας να πάει να ξαπλώσει με την γυναίκα του με σκοπό να δικαιολογηθεί η εγκυμοσύνη της Βηθ σαβεέ. Όταν είδε πως δεν κατάφερνε να καλύψει την εγκυμοσύνη, έγραψε μια επιστολή στον Ιωάβ τον αρχηγό των στρατιωτικών δυνάμεων του Ισραήλ λέγοντας του να βάλουν τον Ουρία μπροστά στις σκληρότερες πολεμικές εφόδους και να αποτραβηχτούν οι άλλοι στρατιώτες από δίπλα του ώστε να σκοτωθεί (2 Σαμουήλ 11:14,15). Έτσι ο Ιωάβ κανόνισε να σκοτωθεί ο Ουρίας σε μάχη και κατόπιν έστειλε αναφορά στον Δαβίδ εξηγώντας του ότι ο Ουρίας ο Χετταίος σκοτώθηκε (2 Σαμουήλ 11:22-24). Αργότερα η Βηθ σαβεέ έγινε σύζυγος του Δαβίδ και του γέννησε ένα γιο τον οποίο θανάτωσε ο Θεός θέλοντας να τιμωρήσει τον Δαβίδ (2 Σαμουήλ 11:15)
Εντοπίζουμε τρείς μεγάλες αδικίες σχετικά με αυτή την ιστορία. Εκτός το ότι ο Δαβίδ δεν τιμωρήθηκε με θάνατο όπως προέβλεπε ο μωσαϊκός νόμος, η Βηθ σαβεέ συμπεριφέρθηκε σαν μια πόρνη που με την πρώτη ευκαιρία έκανε έρωτα με τον βασιλιά Δαβίδ(Έξοδος 21:23-25, Αριθμοί 35:16-21). Δεν αντιστάθηκε και ούτε αρνήθηκε αλλά πήγε στον βασιλιά Δαβίδ όπως λέει ξεκάθαρα η Αγία Γραφή και πλάγιασε μαζί του χωρίς κανένα πρόβλημα. Ενώ δεν έγινε καμιά εφαρμογή του μωσαϊκού νόμου στην περίπτωση της Βηθ σαβεέ. Ο νόμος προέβλεπε θάνατο στις πόρνες με λιθοβολισμό, κάτι που δεν εφαρμόστηκε στη Βηθ σαβεέ(Δευτερονόμιο 22:22,23). Έτσι βλέπουμε μια ακόμη περίπτωση που ο νόμος εφαρμόζετε στους απλούς ανθρώπους και παραλείπει τους ανθρώπους με ψηλή θέση όπως την Βηθ σαβεέ που έγινε γυναίκα του βασιλιά Δαβίδ. 
Η άλλη μεγάλη και σοβαρή αδικία είναι ο θάνατος του γιου του Δαβίδ. Ο θάνατος του βρέφους είναι απαράδεκτος, διότι δεν έφταιξε σε απολύτως τίποτα. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος που να δικαιολογεί αυτό τον απαράδεκτο θάνατο. Ο θεός είπε ξεκάθαρα ότι το παιδί δεν φέρει ευθύνη για τα αμαρτήματα του γονιού, εντούτοις ο Θεός θανάτωσε το παιδί του Δαβίδ (Δευτερονόμιο 24:16). Η σωστή κρίση είναι να τιμωρηθεί ο Δαβίδ και η Βηθ σαβεέ που έπραξαν σοβαρές αμαρτίες όπως πορνεία, φόνο και όχι το βρέφος που μόλις είχε γεννηθεί. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή ακόμη και η ζωή ενός αγέννητου παιδιού έχει αξία και δεν πρέπει να θανατωθεί.(Έξοδος 22:22,23). Ο Θεός όμως ενήργησε εντελώς διαφορετικά όσων αφορά το βρέφος. Αντί να σταθεί στα λόγια του, θανατώνει το βρέφος θέλοντας να τιμωρήσει τον Δαβίδ και δεν θανατώνει τον ίδιο τον Δαβίδ όπως προέβλεπε ο νόμος του(Δευτερονόμιο 22:22 και Έξοδος 20:13,14).
Η τελευταία αδικία που πρέπει να δούμε είναι η στάση του Θεού απέναντι στον Ιωάβ τον αρχηγό των στρατιωτικών δυνάμεων του Ισραήλ. Αν ο Δαβίδ ο οποίος διέταξε να οργανώσουν την δολοφονία του Ουρία θεωρείται ένοχος αμαρτίας, ποσό μάλλον ο Ιωάβ ο οποίος εφάρμοσε την διαταγή του βασιλιά. Ο Ιωάβ είναι εξίσου ένοχος με τον Δαβίδ διότι διέπραξε μια δολοφονία με όλη την έννοια της λέξης. Δεν είναι καθόλου δίκαιο να μείνει ατιμώρητος από τη στιγμή που συμμετέσχε σε οργανωμένη δολοφονία. Ακόμη και η δικαιολογία ότι ο Δαβίδ δεν εξήγησε στον Ιωάβ για ποιον λόγο διέταξε να σκοτώσουν τον Ουρία δεν τον κάνει αθώο. Ο Μωσαϊκός νόμος λέει ξεκάθαρα ότι όταν κάποιος σκοτώσει τον συνάνθρωπο του εσκεμμένα η ποινή είναι θάνατος(Έξοδος 21:23-25, Αριθμοί 35:16-21). Από ότι φαίνεται ο νόμος δεν εφαρμόζετε σε ισραηλίτες με ψηλή θέση όπως τον στρατηγό Ιωάβ.
Εσείς ποιοι νομίζετε ότι άξιζαν να θανατωθούν; Ένα νεογέννητο βρέφος ή η πόρνη Βηθ σαβεέ που με την πρώτη ευκαιρία απάτησε τον άντρα της; Δεν έπρεπε να τιμωρηθεί ο Δαβίδ και ο Ιωάβ που συμμετείχαν στο οργανωμένο έγκλημα αντί ένα νεογέννητο βρέφος; Ας μην ξεχνάμε το κλασσικό σχήμα της Αγίας Γραφής όπου οι κοινοί άνθρωποι τιμωρούνται εξαιτίας των αμαρτημάτων άλλων ανθρώπων. Επίσης οι κοινοί άνθρωποι πληρώνουν όλα τα αμαρτήματα που περιλαμβάνουν ποινή ενώ οι άνθρωποι σε ψηλή θέση απαλλάσσονται από τον νόμο του Θεού τις πλείστες φορές.