ΜΠΡΟΥΝΟ ΜΠΑΟΥΕΡ : ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ!!
Η άποψη ότι η Ρώμη υπήρξε το λίκνο του χριστιανισμού δεν είναι και τόσο νέα. Ο πρώτος που διατύπωσε την άποψη ότι η αναζήτηση του χριστιανικού λίκνου στον χώρο της Παλαιστίνης ήταν σκέτη ματαιοπονία ήταν ο Μπρούνο Μπάουερ το 1877 με το βιβλίο του Christus und die Caesaren. Der Hervorgang desChristentums aus dem romischen Griechentum (Ο Χριστός και οι Καίσαρες. Η Καταγωγή του Χριστιανισμού από τον Ρωμαϊκό Ελληνισμό). Ο Μπρούνο Μπάουερ αρνήθηκε φυσικά την ιστορικότητα του Ιησού. Θεώρησε ως «πατέρα» του χριστιανισμού τον Φίλωνα τον Αλεξανδρέα και ως «θείο» του τον στωικό φιλόσοφο Σενέκα, δάσκαλο και «υπουργό» του Νέρωνα. Το έργο του Μπάουερ, όπως ήταν αναμενόμενο, αγνοήθηκε, επηρεάζοντας μόνον κάποιους εκπροσώπους της Ολλανδικής Ριζοσπαστικής Σχολής. Ο μόνος που αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου του στον Μπάουερ ήταν ο Άλμπερτ Σβάιτσερ, που προσέγγισε το έργο του Μπάουερ με τη μεγαλύτερη δυνατή νηφαλιότητα. [Ο Σβάιτσερ εξαιτίας των αντιδράσεων που προκάλεσε το βιβλίο του αναγκάστηκε να «αυτοεξοριστεί» στην Αφρική και να εργαστεί εκεί ως γιατρός-ιεραπόστολος, κερδίζοντας και το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1952.]
Ο Μπρούνο Μπάουερ, ως «δεξιός» χεγκελιανός, αγνοήθηκε και από τη «μαρξιστική αριστερά». Αργότερα ήρθαν οι εποχές που οι σοσιαλδημοκράτες αναζητούσαν «ψηφαλάκια» και από τη μεσαία τάξη, οπότε κατέβασαν τον Ιησού από το θεϊκό του βάθρο και τον ανέβασαν σε εκείνο του κοινωνικού επαναστάτη. Οι εποχές που ο «πολύς» Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν χαρακτήριζε «αντιδραστικό» κάθε «αστό θεολόγο» που διακήρυσσε ότι ο Ιησούς ήταν μυθολογικό πρόσωπο. Ενώ ο Ιησούς, ως ιστορικό πρόσωπο και επαναστάτης, εξυπηρετούσε καλύτερα τους σκοπούς της «προλεταριακής επανάστασης»...