Ο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Αυτές είναι οι «ευχές», τις οποίες απευθύνει ο ορθόδοξος παπάς προς τους ορθόδοξους Έλληνες και Ελληνίδες (τι οξύμωρο!), όταν παντρεύονται. Σε τι διαφέρει άραγε από μια ευχή πού δίδεται σε μια συναγωγή; Ούτε ένα Ελληνικό όνομα. Λές κι η Ελληνική φυλή δεν είχε ποτέ ένδοξους προγόνους, βασιλείς, ήρωες, φιλοσόφους, επιστήμονες και εκπολιτιστές. Ο Έλληνας δεν καλείται να μοιάσει στον Οδυσσέα, στον Λεωνίδα, ή στον Περικλή. Η Ελληνίδα δεν ευλογείται όπως ευλογήθηκε από τους Έλληνες θεούς η Ανδρομάχη, η Πηνελόπη, η Ασπασία. Λές και δεν υπήρξαμε ποτέ τέκνα του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, παρά τυχάρπαστα γεννήματα απολίτιστων νομάδων. Λίγο πιο κάτω στην «Ακολουθία του Γάμου» πάντα, οι «ευχές» συνεχίζονται: «Και συ, Νύμφη, μεγαλύνθητι ως η Σάρρα [που την εκπόρνευε συστηματικά ο σύζυγός της, Αβραάμ («Γένεσις» ιβ'11-20 και κ'1-18)] και ευφράνθητι ως η Ρεβέκκα [που ο σύζυγός της, Ισαάκ, την παρέδωσε στον έρωτα του βασιλιά των Φιλισταίων («Γένεσις» κστ'6-10), ενώ η ίδια συνωμότησε εναντίον του συζύγου της και του γιού της Ησαύ, ώστε να λάβει την ευχή των πρωτοτοκίων ο αγαπημένος της γιος, Ιακώβ («Γένεσις» κζ')] και πληθύνθητι ως η Ραχήλ [που μοιραζόταν το κρεβάτι του συζύγου της με την ίδια της την αδελφή και μερικές ακόμα δούλες («Γένεσις» κθ' κ.εξ.)] ευφραινομένη τω ιδίω ανδρί». ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ