Αντώνιος ο ευσεβέστατος κατά Αλεξίου του ευλαβή
Χαλκογραφία (1588-Βρεττανικό Μουσείο) του Frans Hogenberg, όπου απεικονίζονται Καλβινιστές εικονοκλάστες που επιτίθενται στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας της Αμβέρσας, στις 20 Αυγούστου 1566. Ο απόστρατος Μεσσήνιος Μακεδονομάχος Αντώνιος Σαμαράς σε αυτό το χαρακτικό βλέπει μέλη του ΣΥΡΙΖΑ!
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Ο ιστορικός του μέλλοντος, θα διαπιστώσει με μεγάλη έκπληξη, πως στο Ελλαδιστάν των αρχών του 21ου αιώνα, κεντρική θέση στην προεκλογική εκστρατεία του νέου δικομματισμού είχαν η πίστη και η Εκκλησία. Οι δυο μονομάχοι ερίζουν σήμερα για την εύνοια του Αρχιεπισκόπου και αμιλλώνται στη λατρεία των εικόνων. Ο Αλέξιος, ο άνθρωπος του Θεού, ζήτησε, επισκεπτόμενος το (κατά τις εξαγγελίες της Ειρήνης Δούρου της Αθηναίας) αυριανό παράρτημα του υπουργείου των Εξωτερικών, να μείνει μόνος για δέκα λεπτά με την θαυματουργή, κερδοφόρα και αφορολόγητη εικόνα «Άξιον εστί». Αυτή η αδιάσειστη απόδειξη βαθιάς του πίστης και μετάνοιας, αμφισβητήθηκε από τον Αντώνιο τον ελάσσονα, ο οποίος μέσα στο ορυμαγδό των αντικομμουνιστικών, κινδυνολογικών και ψυχροπολεμικων του κραυγών, συνεπικουρούμενος από τον πελεκυφόρο Βορίδη, ανέκραξε: Αυτές οι εικόνες δεν θα κατέβουν ποτέ», πανικόβλητος που ο νεαρός του αντίπαλος έχει τολμήσει να επελάσει πολλές φορές στα μέχρι χθες απάτητα από την Αριστερά οικόπεδα του θεομπαιχτικού δεξιού φαρισαϊσμού. «Προχωρούμε με κριτήριο πατρίδα, θρησκεία, έθνος», «δεν θα γίνει εδώ σοβιέτ, δεν θα γίνει κομμουνισμός», είναι δυο από τα συνθήματα που εκτόξευσε ο Αρχιστράτηγος του ατυχήσαντος Μακεδονικού Αγώνα, τον οποίο ο αντίπαλός του δεν τόλμησε ποτέ να ρωτήσει σε τι είδους αποδέκτες είχε διαθέσει τα 'μυστικά κονδύλια' του υπουργείου των Εξωτερικών (1990-'92), πολύ δε περισσότερο να ζητήσει με επιμονή νομοθέτηση αδιάβλητων ελέγχων, από τώρα και στο εξής, αυτών των μέχρι σήμερα ανεξέλεγκτων ποσών: « ...Ορισμένες από αυτές τις καταγγελίες προέρχονταν από την πλευρά Μητσοτάκη, η οποία απέδιδε στον κ. Σαμαρά την ιδιοτελή χρήση αυτών των κονδυλίων, με σκοπό την προσωπική προβολή του φιλόδοξου νέου πολιτικού και την ανάπτυξη καλών δημόσιων σχέσεων με μερίδα των μέσων ενημέρωσης ...ο τρόπος που ελέγχονταν τα κονδύλια αυτά ήταν απολύτως συγκεντρωτικός επί Σαμαρά, ενώ η ευθύνη αυτή ανατέθηκε σε πολυπρόσωπο σχήμα από τον κ. Μητσοτάκη. .. πριν αναλάβει ο κ. Μητσοτάκης το Υπουργείο, στις 13.4.1992, είχαν καταστραφεί τα παραστατικά των δαπανών αυτών ...Το μόνο που έμενε για να διερευνηθεί η υπόθεση ήταν οι συνολικές δαπάνες και οι μαρτυρίες των ανθρώπων που είχαν χειριστεί τη χρηματοδότηση αυτή. Όμως αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι έμπιστοι κάθε πλευράς ... Η υπόθεση ήρθε στο φως με τη μορφή σκανδάλου μετά την πτώση Μητσοτάκη ...Ο κ. Παπούλιας ανέθεσε τη διενέργεια ΕΔΕ σε σύμβουλό του, πρώην δικαστικό, η οποία δεν κατέληξε σε συγκεκριμένο καταλογισμό ευθυνών. Πάντως αυτή η πρώτη έρευνα εντόπισε την αύξηση των ετήσιων απορρήτων δαπανών: ... Το έτος 1990, με αρχική πίστωση 2.000.000.000 δρχ. δαπανήθηκε ποσό 2.047.761.404. Το έτος 1991, με αρχική πίστωση 2.500.000.000 δαπανήθηκε ποσό 5.047.837.085. Το έτος 1992, με αρχική πίστωση 4.100.000.000 δαπανήθηκε ποσό 7.459.447.649. ..» ('Ιός', 'Ελευθεροτυπία'-13.12.2009).
Ασφαλώς τα ποσά αυτά είναι ασήμαντα για γαλαντόμους πολιτικούς όπως ο κ. Τσίπρας, αν συγκριθούν με τα ποσά του ΕΝΦΙΑ που θα «καταργήσει» ή με τους μισθούς των κληρικών, που το ΔΝΤ είχε βάλει στο μάτι (σπάζοντας προ του αρραγούς διακομματικού εθνικού μετώπου τα μούτρα του) ή με τις ιερές φοροαπαλλαγές και με το κόστος των ατιμώρητων ιερών οικονομικών σκανδάλων.
Πάντως δεν ήταν πάντοτε οι πολιτικοί μας τόσο εικονόφιλοι. Αν διαβάσει κανείς τα ειρωνικά εικονοκλαστικά σχόλια, όχι μόνο των Φιλελεύθερων Γ.Βεντήρη, και Θρασύβουλου Παπαστρατή κατά του Αρχιεπισκόπου Θεόκλητου A΄, κατά της Δεξιάς, κατά του μοιραίου λαϊκιστή δεξιού πρωθυπουργού Γούναρη και κατά των ανακτόρων, για την πολιτική εκμετάλλευση της εικόνας της Τήνου, αλλά ακόμη και του πρώην ιδιαίτερου Γραμματέα του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄, Γεωργίου Μ. Μελά (της γνωστής οικογένειας), η σύγκριση με τη σημερινή σιωπή θα προκαλέσει σε κάθε τίμιο άνθρωπο αφόρητη θλίψη. Γράφει λοιπόν ο Γ.Μελάς στο βιβλίο του «Ο Κωνσταντίνος», αναφερόμενος στον τότε πρωθυπουργό: «Η εικών αυτή μετεφέρθη πομπωδέστατα επί πολεμικού πλοίου τη εισηγήσει όλων των γεροντικών γυναρίων της Ελλάδος και του Γούναρη ....Το πράγμα ήτο τόσον οικτρόν και χονδροειδές δι'έναν πρωθυπουργόν, ώστε κατελαμβάνετο τις από θλίψιν ότι ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Εικονοκλάστης, δεν κατόρθωσε να περατώση το έργον του κατά τον 7ον αιώνα δια ριζικωτέρας πολιτικής εις το ζήτημα της περί των εικόνων έριδος» (Γ.Δ.Καρανικόλα, «Ρασοφόροι συμφορά του Έθνους», εκδ.Γραμμή-1976).
Ο κ.Σαμαράς πρέπει οπωσδήποτε να ηττηθεί, και ει δυνατόν με τέτοιο ποσοστό που να τον υποχρεώσει σε παραίτηση από την αρχηγία της ΝΔ, πράγμα πολύ δύσκολο γιατί η ανερμάτιστη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώνει γύρω του τον κόσμο της Δεξιάς αλλά και κάποιους κεντρώους, εξασφαλίζοντάς του έτσι αξιοπρεπή ήττα και ο Σαμαράς δεν είναι ο Καραμανλής της Ραφήνας, θα επιδιώξει να πάρει ρεβάνς. Η αυτοδιαφημιζόμενη θρησκευτική του πίστη είναι ανάλογης αξίας με αυτήν του δαμαστή των περιστεριών Καρατζαφέρη ή με αυτήν του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος ξέρει να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με επικερδείς αφορολόγητες «φιλανθρωπίες» πληρωμένες από το κράτος του κ. Λοβέρδου. Εκπροσωπεί, αυτός και η υπερπατριωτική αυλή του, την πιο μουχλιασμένη και ακραία εκδοχή της κοινοβουλευτικής Δεξιάς. Επενδύει επικίνδυνα στη θρησκοληψία, στον παλιομοδίτικο αντικομουνισμό, στην κινδυνολογία και ελέγχεται για μακροχρόνια ανοχή στην εγκληματική δράση των Νεοναζί, μέχρι να εξαναγκαστεί, εκών-άκων, να κινητοποιήσει τον απαθή ή και συνένοχο μέχρι τότε κρατικό μηχανισμό. Απέτυχε, για λόγους που εκείνος γνωρίζει, να χτυπήσει σε βάθος τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τα αμαρτωλά συμφέροντα και τη φοροδιαφυγή.
Ο κ. Τσίπρας δεν είναι δυστυχώς ακριβώς αυτός που περιμέναμε. Θα ψηφιστεί, σε πόση έκταση δεν το ξέρω, λόγω της απόγνωσης μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος. Η ελπίδα είναι μεγάλη υπόθεση όταν δεν φαίνεται από πουθενά αλλού φως και οι διαφημιστές του ΣΥΡΙΖΑ το ξέρουν αυτό πολύ καλά. Οι εγγυήσεις επιτυχίας είναι μικρές, φέρνει όμως (ή εμπορεύεται) η διευρυμένη Αριστερά την απολιτική ελπίδα, που αποτελεί και το πολυχρησιμοποιημένο και ανέξοδο κεντρικό της σύνθημα, μέσα σε έναν ωκεανό προγραμματικής ασάφειας και νεφελωδών δεσμεύσεων. Κάθε τίμιος πατριώτης όμως εύχεται ολόψυχα να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ είτε αυτοδύναμος (κάποτε η Αριστερά επιζητούσε δημοκρατικές συνεργασίες και συγκλίσεις, επικρίνοντας τις αυτοδυναμίες και τους παραμορφωτικούς εκλογικούς τους νόμους, τώρα ανακαλύπτει την κρυφή γοητεία των εκλογικών πριμοδοτήσεων και της «καθαρής εντολής»), είτε σε κάποια αναγκαστική συνεργασία με το 'Ποτάμι'. Το τελευταίο μπορεί να φανεί χρήσιμο πιστοποιητικό καθησυχασμού των 'Αγορών' (που δεν θα υπακούουν στον επίδοξο χοροδιδάσκαλό τους) και άλλοθι των αναπόφευκτων μελλοντικών αναδιπλώσεων Τσίπρα, αν βέβαια το επιτρέψει ο κ. Λαφαζάνης, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος ο θίασος των εθνικοφρόνων ΑΝΕΞΕΛ να διασωθεί και να υποχρεωθεί η Αριστερά σε συνεργασία μαζί του, με βάση το παρανοϊκό δόγμα πως η «αντιμνημονιακή» ακρο('λαϊκή')δεξιά είναι κοντύτερα στο ΣΥΡΙΖΑ από τη «μνημονιακή» κεντροαριστερά και από το «μνημονιακό» Κέντρο. Ας ευχηθούμε λοιπόν να καταποντιστούν οι εναπομείναντες ευσεβείς, συνωμοσιολόγοι και ξενοφοβικοί του Π.Καμμένου στο εκλογικό Φαρμακονήσι που τους αξίζει κι ας ελπίσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνος ή με σοβαρότερους συμμάχους (που τυπικά τουλάχιστον έχουν ακόμη στο πρόγραμμά τους τον χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να δώσει εξηγήσεις, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, τον ξέχασε), θα μπορέσει να παίξει με κάποια επιτυχία το ρόλο που τόσο πολύ θέλει και να μην αποδειχθεί για μια ακόμη φορά πως ο δρόμος προς την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.
ΥΓ Ο αδελφός του Χριστού, ο Ιάκωβος, που η αποστολική επιστολή του, όπως και το Ευαγγέλιο δεν συμφωνούν καθόλου με τον κ.Σαμαρά και με τη στρατιά των υποκριτών Ρωμιών πολιτικών, οι οποίοι δίνουν κάτω από την καθοδήγηση θεομπαιχτών Αρχιερέων θρησκευτικό όρκο («Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε ...», 5.12), δεν συμφωνούν ούτε με τα κριτήρια της υποτιθέμενης πίστης του, για την οποία ζητούν ως απόδειξη ανθρωπιστικό έργο. Τα λόγια του Ιακώβου, λες και απευθύνονται στον κ.Σαμαρά: «Τι το όφελος, αδελφοw μου, εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δε μη έχη ...εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και λειπόμενοι ώσι της εφημsρου τροφής ....μη δώτε δε αυτοίς τα επιτήδεια του σ}ματος, τι το όφελος; .. πίστις, εάν μη έργα έχη, νεκρά εστί καθ' εαυτήν ...δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου» (2.14-18). Προσωπικά υποψιάζομαι πως ο αγαθός Απόστολος του (και) πρόσφυγα Θεού, δεν εννοούσε να ντυθούν οι γυμνοί και να φάνε οι πεινασμένοι, μέσω των γνωστών ρουσφετιών του κ.Σαμαρά, που τώρα παριστάνει το δρεπανηφόρο κήνσορα της Αναξιοκρατίας, απολύοντας εργαζόμενους, αλλά δεν ακουμπάει την κάθε λογής πελατεία του. Ο πρωθυπουργός, που η κυβέρνησή του διατηρεί για τους πρόσφυγες στρατόπεδα και φυλακές-κολαστήρια, ακόμη και παιδιών, έχει μιλήσει από το φράχτη του Έβρου με τρόπο ιδιαίτερα σκληρόκαρδο και πονηρά παραπλανητικό: «Ο φράχτης αυτός έχει δουλέψει για το καλό του τόπου και οι θεωρίες ότι θα πρέπει να τον ρίξουμε, να τον γκρεμίσουμε, ώστε να μπαίνουν μέσα οι λαθρομετανάστες και να τους παρέχουμε νοσοκομειακή και ασφαλιστική κάλυψη είναι κάτι το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να το επιτρέψει ο ελληνικός λαός».
Ο μητροπολίτης της Δράμας, ο παρακαθήμενος του Άρχοντα Κουροπαλάτη του πατριαρχείου Δ. Μελισσανίδη (που έχει εχθρούς που τον συκοφαντούν για λαθρεμπόριο ναυτιλιακού πετρελαίου, αν είναι δυνατόν!) στις εκδηλώσεις για το (εθνικώς και θρησκευτικώς αναγκαίον) γήπεδο της ΑΕΚ (υπάρχουν λεφτά), έχει τη δική του αντίληψη για το τι είναι η θρησκευτική πίστη και δεν ντρέπεται να γίνεται δεξιός κομματάρχης, που αποδοκιμάζει τους ειλικρινείς άθεους πολιτικούς αλλά όχι τους Φαρισαίους που η Εκκλησία φιλοξενεί στην αυλή της. Ο Χριστός όμως πουθενά δεν ασχολήθηκε με τους άθεους, αυτούς που στηλίτευσε ήταν οι υποκριτές. Ο κ.Τσίπρας απέχει πολύ από αυτό που έπρεπε να είναι, όμως οι κοινωνικές ιδέες του είναι πολύ πιο κοντά στο ηθικό περιεχόμενο του Ευαγγελίου από τις σκληρόκαρδες ιδέες και πράξεις της Δεξιάς του κ.Σαμαρά. Μπορεί εμείς να μην παριστάνουμε τους πιστούς, όμως δικαιούμαστε να μετράμε με το ευαγγελικό μέτρο τους μητροπολίτες και τους «πιστούς» που το εμπορεύονται: