2161 ΧΡΟΝΙΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ!!
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΠΟΙΟΣ??
Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου
Το ιερατείο ισχυρίζεται ότι τα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας διέσωσε τον Ελληνισμό, κρατώντας τον ενωμένο κάτω από την σκέπη της Εκκλησίας. Επίσης δια της γλώσσας του Ευαγγελίου και των Ιερών Γραφών διέσωσε την Ελληνική γλώσσα. (Μάλλον η Ελληνική γλώσσα διέσωσε τας Γραφάς τους).
Μου θυμίζουν την λαϊκή παροιμία « Να σε σφάξω Γιάννη να σε αλείψω λάδι ». Ακόμη δεν μπορούν να αντιληφθούν οι του ιερατείου ότι ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι της κατάρρευσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, και μετά εμφανίζονται τάχα ως σωτήρες.
Από ποιούς μας διέσωσαν, από ποιούς πράγματι κινδύνευε ο Ελληνισμός η ιστορία του και η γλώσσα του. Γιατί μέχρι να επιβληθεί δια της βίας ο χριστιανισμός ο Όμηρος και τα άλλα συγγράμματα κυκλοφορούσαν ελεύθερα χωρίς κανένα κίνδυνο εξαφάνισης. Ποίοι ήταν αυτοί που επιβουλεύονταν την Ελληνική γραμματεία. Φυσικά είναι αυτοί που έκαιγαν τα βιβλία δημοσίως, και δεν είναι άλλοι από τους διανοητικώς ανάπηρους (αγίους) πατέρες, και το σκυλολόι τους τις ορδές των καλογέρων, και με πρώτον διδάξαντα τον Παύλο, στην πρώτη οργανωμένη καύση βιβλίων στην Έφεσο. Μετά την Έφεσο και επί οκτώ αιώνες έχουμε ένα πλήθος από οργανωμένες καύσεις βιβλίων. Το μέγεθος του διαπραχθέντος εγκλήματος κατά της γνώσης ήταν τρομακτικό, αν λάβουμε υπ' όψιν ότι η τέχνη της τυπογραφίας δεν είχε ακόμη εφευρεθεί, και τα κυκλοφορούντα τότε βιβλία ήταν χειρόγραφα, άρα και σπάνια.
Κατά την οθωμανική κατοχή οι Τούρκοι δεν απαγόρευσαν την ίδρυση σχολείων. Τότε από ποιους κινδύνευε ο Ελληνισμός; Κινδύνευε ο Ελληνισμός από κάποιους ρασοφόρους που του έλεγαν, ότι «δεν είναι Έλληνες αλλά χριστιανοί». Κινδύνευε από κάποιους άλλους ρασοφόρους, που απαγόρευαν να βάζουν στα παιδιά τους αρχαιοελληνικά ονόματα. Κινδύνευε και ακόμη κινδυνεύει από όλους τους ρασοφόρους, εκόντες άκοντες που σε πολλές λειτουργίες εξακολουθούν να εξυβρίζουν τους γίγαντες της αρχαιοελληνικής διανόησης. Κινδύνευε ο Ελληνισμός από κάποιο ρασοφόρο που του έλεγε, «ντρέπομαι γιατί είμαι Έλλην» και «άξιοι μαχαίρας οι Ελληνόφρονες». Κινδύνευε ο Ελληνισμός από κάποιους ρασοφόρους, όπως ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Άνθιμος, που τύπωσε στο Πατριαρχικό τυπογραφείο της Κων/πολης, το περιβόητο «Πατρική Διδασκαλία», που ήταν ένα κήρυγμα δουλικής υποταγής εις την υψηλή βασιλεία των Οθωμανών, και λίβελλος κατά της Γαλλικής επανάστασης και του Ελληνισμού. Χαρακτηριστικό απόσπασμα : « Ο Θεός ....ύψωσε την βασιλεία αυτήν των Οθωμανών περισσότερο από κάθε άλλην, δια να αποδείξει αναμφιβόλως ότι θείο εγένετω βουλήματι».
Και επειδή η ταυτότητα ενός λαού καθορίζεται από δύο κυρίως παράγοντες ήτοι την Ιστορία του και την γλώσσα του. Προτρέπω λοιπόν το ιερατείο να δουν τους Αλβανούς που διέσωσαν και την φυλή τους και την γλώσσα τους, κουβαλώντας μια Ιστορία που δεν συγκρίνεται με την Ελληνική, και μια γλώσσα που μέχρι το 1920 ποτέ δεν είχε γραφτεί.
Πώς λοιπόν δεν θα διασώζαμε εμείς οι Έλληνες την φυλή και την γλώσσα μας, αφού είχαν μεριμνήσει οι προγονοί μας να μας εφοδιάσουν με μια αξιοθαύμαστη ιστορία, με ένα ανεπανάληπτο πολιτισμό (τον οποίο οι Πατέρες της Εκκλησίας εξύβρισαν, και διαπόμπευσαν ) και με χιλιάδες συγγράμματα, ( Ιστορικά, Φιλοσοφικά, επιστημονικά κ. α. ) πρωτοφανή και μοναδικά στα μέχρι τότε παγκόσμια δεδομένα. Δυστυχώς ένα μέρος αυτών που διασώθηκαν, και τα έχουμε σήμερα στα χέρια μας, το οφείλουμε στους Άραβες και όχι στους Βυζαντινούς.
Οι διoχθέντες, Ελληνιστές, από τους Βυζαντινούς, έτυχαν της εύνοιας των Αράβων, και ειδικά αργότερα των Χαλίφηδων της δυναστείας των Αβασσιδών, που έγιναν προστάτες των γραμμάτων και των τεχνών. Τότε και για 3 Αιώνες 7ος, 8ος, και 9ος Έλληνες και Άραβες φιλόσοφοι μελέτησαν και δίδαξαν τα Ελληνικά γράμματα στο Χαλιφάτο. Βάζοντας της βάσεις για την ανάπτυξη του πολιτισμού της Βαγδάτης. Της Βαγδάτης των Χιλίων και μίας Νυκτών. Ένα πλήθος Ελληνικών συγγραμμάτων μεταφράστηκαν στην Αραβική, και διασώθηκαν από τις οργανωμένες καύσεις βιβλίων που συντελούνταν στο αναχρονιστικό Βυζάντιο. Μετά τον 10ον Αιώνα άρχισε η αντεπίθεση των Ιμάμηδων και ο Αραβικός κόσμος παραδόθηκε στο Μουσουλμανικό σκοταδισμό. Ο Αλ Μαμούν ήταν ο έβδομος χαλίφης της Βαγδάτης από την δυναστεία των Αββασιδών και βασίλεψε για 20 χρόνια από το 813 μέχρι τον θάνατό του το 833. Ήταν γιός του Χαρούν Αλ Ρασίδ ( που η αραβική παράδοση έχει ταυτίσει με τον θρυλικό χαλίφη διαφόρων ιστοριών από τις Χίλιες και μία νύχτες) και υπήρξε ένας άνθρωπος σοφός και λάτρης του Ελληνικού πνεύματος.
Οι Αββασίδες, ήταν μια σπουδαία δυναστεία, προστάτες των γραμμάτων και των επιστημών. Επί διακυβερνήσεως του διακεκριμένου χαλίφη Αλ-Μαμούν, η ελληνική σκέψη σημείωσε τεράστια άνοδο. Ο χαλίφης ίδρυσε την ανακτορική βιβλιοθήκη, η οποία ονομάστηκε «Οίκος σοφίας». Μεγάλο βάρος έδωσαν στον πλούτο της ελληνικής και αριστοτελικής σκέψης.
ΑΛ ΜΑΜΟΥΝ
Με την ραγδαία εισροή στον Ελληνικό χώρο κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αι. των νέων ιδεών του Διαφωτισμού δυστυχώς το Ιερατείο δεν κατάφερε να συμπλεύσει. Η στάση του θα μπορούσε να ήταν τουλάχιστον ουδέτερη, όμως ήταν άκρως εχθρική, σε αντίθεση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που κράτησε ουδέτερη στάση.
Στα χρόνια αυτά ενώ οι λαοί της Ευρώπης δονούντο από τις νέες ιδέες του Διαφωτισμού που οι ρίζες του ξεκίνησαν από την Αρχαία Ελλάδα, στην νέα Ελλάδα, για το Ιερατείο ήταν αποδιοπομπαίος.
Δυστυχώς το ιερατείο δεν μπόρεσε, αλλά ούτε και σήμερα μπορεί να ξεκόψει από τον μεσαιωνικό σκοταδισμό.
Με αυτά και με τα άλλα πως λοιπόν να μην αναφωνήσουμε : «Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες ποιος».