Quantcast
Channel: ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ: ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Viewing all articles
Browse latest Browse all 8271

ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ: ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ "ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ!!ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΔΩ!!

$
0
0

"ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ: "ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ"

alt
 
alt
ΓΡΗΓΟΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΔΑΔΟΥΧΟΣ" ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2004 Τα συναξάρια που ακολουθούν αποτελούν την τήρηση των εντολών της Παλαιάς Διαθήκης που ήδη διαβάσατε και οφείλει να εκτελεί κάθε καλός χριστιανός: Η Εκκλησία τιμά και δοξάζει τον ένδοξο και μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο (23 Απριλίου) διότι, ανάμεσα στα άλλα θαυμαστά που έκανε, μπήκε «εις τον ναόν των ειδώλων και διέταξεν εν είδωλον να πει εάν ο Χριστός είναι μόνος Θεός. Όθεν δια τον λόγον τούτον εταράχθησαν όλα τα είδωλα και έπεσον εις την γην και εσυντρίφθησαν». Ε τώρα, ας μην πιστέψουμε πως ένας «λόγος» είναι αρκετός· κάποιος έβαλε το χεράκι του! Ο Άγιος Κλεόνικος (3 Μαρτίου), που ζούσε στην Αμάσεια της Καππαδοκίας, οργιζόταν με την «αγνωσία» και την «ασθένεια» των ειδώλων. Μια μέρα λοιπόν που οι Έλληνες έκαναν θυσία ο άγιος Κλεόνικος «προσευχηθείς εκρήμνισεν εις την γην το είδωλον της Αρτέμιδος». Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που οι χριστιανοί κρύβονταν στα βουνά «δια τον φόβον του διωγμού», ζούσε στη Νικομήδεια ο άγιος Ευλάμπιος (10 Οκτωβρίου). Μια μέρα λοιπόν που τον έστειλαν να πάρει ψωμί, τον συνέλαβαν οι Ειδωλολάτρες και τον πίεζαν να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε εκείνος προσποιήθηκε πως θα το κάνει κι έτσι μπήκε μέσα στο ναό και «πρόσταξε το είδωλον του Άρεως να πέση κάτω, και, ω του θαύματος ευθύς έπεσε και συνετρίβη». Οι ειδωλολάτρες άρπαξαν τον Ευλάμπιο κι άρχισαν να τον βασανίζουν «ασπλάχνως» και ήλθε και η αδελφή του Ευλαμπία (που προφανώς έψαχνε να βρει τι απέγινε μ' εκείνο το ψωμί) και παρακάλεσε να βασανιστεί κι αυτή «ασπλάχνως» μαζί με τον αδελφό της. Έτσι Ευλάμπιος και Ευλαμπία ρίχτηκαν μέσα σ' έναν λέβητα που έβραζε, αλλά επειδή δεν έπαθαν καμιά βλάβη, πείστηκαν 200 Έλληνες και πίστεψαν στον Χριστό. Μ' αυτά τα απλοϊκά και βλακώδη παραμύθια έπειθαν τόσους αιώνες τους Έλληνες πως έτσι έγιναν χριστιανοί. Η αλήθεια όμως συνοψίζεται σε μια και μόνη φράση: Πίστεψον η σε σφάζω. Η αγία Γλυκερία (13 Μαΐου) «έγραψεν επάνω εις το μέτωπόν της τον τίμιον σταυρόν» (τώρα ξέρετε πως δημιουργήθηκαν οι υστερικές αντιδράσεις σχετικά με το ζήτημα της αναγραφής η όχι του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες, με διάφορους σαλταρισμένους που ζωγράφιζαν στο μέτωπό τους το σταυρό κι έβγαιναν έτσι φωτογραφία) και παρουσιάστηκε στον Ρωμαίο ηγεμόνα λέγοντάς του πως είναι χριστιανή και δούλη του Χριστού. Εκείνος την παρεκάλεσε να θυσιάσει στα είδωλα, γιατί είχε και δουλειές, και τότε εκείνη μπήκε στο ναό και αφού προσευχήθηκε στον Χριστό «εκρήμνισε το είδωλον του Διος και κατεσύντριψεν αυτό». Οι Έλληνες που βρίσκονταν εκεί πήραν πέτρες κι άρχισαν να την κυνηγούν, πλην όμως καμιά πέτρα δεν την χτύπησε καθιστώντας αυτομάτως την Αγία Γλυκερία ανώτερη από τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο που λιθοβολήθηκε έως θανάτου. Την έκλεισαν στην φυλακή χωρίς τροφή για να πεθάνει από την πείνα, όμως ένας άγγελος της έφερνε ψωμί και γάλα. Την έριξαν σε κάμινο πυρός, όμως από τον ουρανό έπεσε δρόσος και έσβησε τη φωτιά. Της έγδαραν το κεφάλι όμως άγγελος κυρίου την θεράπευσε. Η αγία δεν παιζόταν με τίποτα. Έτσι ο δεσμοφύλαξ Λαοδίκιος, που η Εκκλησία τιμά την ίδια μέρα, τα παράτησε όλα και ασπάστηκε τον χριστιανισμό. Ο άγιος Ιουλιανός (8 Ιανουαρίου) όχι μόνον δια της προσευχής του έριξε και συνέτριψε τα είδωλα ενός ναού, αλλά «ο ναός εβυθίσθη εντός της γης». Και ενώ οι παραπάνω άγιοι καταστρέφουν τα είδωλα με μόνη την προσευχή τους αυτοί που ακολουθούν το κάνουν μέσω του σεισμού σε διάφορες παραλλαγές. Ο άγιος Κόϊντος (2 Μαρτίου) προσευχήθηκε κι έγινε σεισμός κι από τον σεισμό γκρεμίστηκε ο ναός και τα είδωλα έπεσαν και οι Έλληνες σκόρπισαν τρομαγμένοι. Ο άγιος Ηλιόδωρος (19 Νοεμβρίου) μπήκε «κρυφίως εις τον ναόν τον καλούμενον Πάνθεον, επειδή και εκεί ήσαν πάντα τα είδωλα των Θεών. Αφού δε προσευχήθη ο άγιος, ευθύς έγινε σεισμός, από δε τον σεισμόν έπεσαν κάτω τα είδωλα και εσυντρίφθησαν». Ο άγιος Κορνήλιος (13 Σεπτεμβρίου) προσποιήθηκε πως θέλει να θυσιάσει στους θεούς και μπήκε σ' ένα ναό. «Τότε θαύμα μέγα εποίησεν ο του Χριστού μαθητής, δια μέσου του οποίου προσείλκυσεν όλους τους εκεί ευρισκομένους εις την πίστιν του Χριστού· δια μέσου δηλαδή της προσευχής του αιφνιδίως έγινε μέγας σεισμός από τον οποίον έπεσεν ο ναός και τα μεν είδωλα εσύντριψε και κατέχωσε, την δε γυναίκα του Δημητρίου (του ηγεμόνα της πόλεως) Ευανθίαν ονόματι, μαζί με τον υιόν της, ζωντανούς υποκάτω εις το χώμα παραδόξως εφύλαξεν». Όταν έμαθε ο Δημήτριος για τον σεισμό έτρεξε στον τόπο εκείνο πιστεύοντας πως θα βρει την σύζυγο και το γιο του νεκρούς, όμως «ο άγιος εκβαλών από το χώμα υγιείς την γυναίκα και τον υιόν, εβάπτισεν αυτούς, ομού και τον Δημήτριον και όλους τους ανθρώπους του· έπειτα εβάπτισε και όλην την πόλιν, φωτίσας αυτούς δια της θεογνωσίας» και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Όμως το γεγονός ότι καταστρέφουν τα αγάλματα δεν τους αρκεί· αυτά πρέπει να γίνουν σκόνη: Η αγία Μελετινή (16 Σεπτεμβρίου) δια της προσευχής της κατεκρήμνισεν εις την γην τα είδωλα του Απόλλωνος και του Ηρακλέους και ως κόνιν ταύτα ελέπτυνε». Ο άγιος μάρτυς του Χριστού Ανίκητος (12 Αυγούστου) προσευχήθηκε κι έγινε σεισμός «από δε τον σεισμόν έπεσε κάτω το είδωλον του Ηρακλέους και έγινεν ως κονιορτός· αλλά και εν μέρος της πόλεως Νικομηδείας εκρημνίσθη και πολλούς Έλληνας κατεπλάκωσεν». Ο Άγιος Ορέστης (10 Νοεμβρίου) απλώς φύσηξε τα είδωλα κι εκείνα «κατέπεσον και έγιναν ως κονιορτός». Ο άρχοντας της Βιθυνίας, Ιλαριανός ονόματι, πίεζε την αγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή (7 Ιουλίου) να απαρνηθεί την πίστη της στον Χριστό και γι' αυτό την έφερε στο ναό των ειδώλων. Εκείνη όμως προσευχήθηκε κι έγινε σεισμός μεγάλος απ' τον οποίο «εκρημνίσθησαν τα είδωλα και έγιναν ως κονιορτός· ηκολούθησε δε και ανεμοστρόβιλος, όστις εσκόρπισεν εις τον αέρα τον κονιορτόν των ειδώλων. Πεσούσα δε και μία αστραπή κατέκαυσε το πρόσωπον του άρχοντος Ιλαριανού· όθεν εκείνος κρημνισθείς από τον θρόνον του εξεψύχησεν». Οι Έλληνες έφεραν τον άγιο ένδοξο μεγαλομάρτυρα Προκόπιο (8 Ιουλίου) στον ναό των ειδώλων αλλά εκείνος «δια της προσευχής του εσύντριψε τα είδωλα, τα οποία παραδόξως μεταβληθέντα εις νερόν έξω της θύρας εχύθησαν». Ο άγιος Βασιλίσκος (22 Μαΐου) προσευχήθηκε και «ευθύς ήλθε πυρ εξ ουρανού και κατέκαυσε τον ναόν και τα εν αυτώ είδωλα κατεσύντριψεν εις λεπτά κομμάτια». Η αγία Ερμιόνη (4 Σεπτεμβρίου) μπήκε μέσα στον ελληνικό ναό του Ηρακλέους και αφού προσευχήθηκε «εις τον αληθή και φιλάνθρωπον Θεόν ευθύς έγινε βροντή από τον ουρανόν και μαζί με την βροντήν έπεσαν όλα τα είδωλα όσα ευρίσκοντο εις τον Ναόν και καταθλασθέντα έγιναν ως κονιορτός. Τότε η αγία εξήλθεν από του Ναού και λέγει εις τον βασιλέα· έμβα, ω βασιλεύ εις τον ναόν και βοήθησον τους θεούς σου, διότι αυτοί έπεσον και δεν ημπορούν να σηκωθούν». Τότε ο βασιλεύς διέταξε να αποκεφαλίσουν την αγία, αλλά ξεράθηκαν τα χέρια των δημίων Θεοτίμου και Θεοδούλου που την άγγιξαν. Όμως προσκύνησαν την αγία, πίστεψαν στον Ιησού και έγιναν πάλι όπως πριν. Τότε ήλθαν κάποιοι άλλοι δήμιοι και τους αποκεφάλισαν και τους τρεις. Ο ιερομάρτυρας Έρασμος (2 Ιουνίου) μόλις αντίκρισε το είδωλον του Διος που ήταν χάλκινο με ύψος δώδεκα πόδια και πλάτος έξι πόδια «είδεν αυτό με βλοσυρόν όμμα (μάτι) και, ω του θαύματος! παρευθύς έπεσε και συνετρίβη εις λεπτά τμήματα· από δε το είδωλον εξήλθε δράκων φοβερός, όστις αφάνισε πολύ πλήθος ανθρώπων. Και ο μεν βασιλεύς επανήλθε εις το παλάτιον με καταισχύνην, οι δε λαοί φοβηθέντες από τον δράκοντα προσέπεσον εις τους πόδας του μάρτυρος και πιστεύσαντες τω Χριστώ εβαπτίσθησαν από τον άγιον είκοσι χιλιάδες άνθρωποι». Κατόπιν ο άγιος θανάτωσε τον δράκοντα, αλλά ο βασιλιάς (που ήταν ο Μαξιμιανός) θύμωσε τόσο πολύ, που έσφαξε και τους 20.000. Ορισμένα συναξάρια δεν αρκούνται σε μια μόνο καταστροφή, αλλά θέλουν τον άγιο να καταστρέφει ξανά και ξανά: Τον άγιο Ακάκιο (28 Ιουλίου) αφού τον πήγαν σ' ένα ναό για να θυσιάσει στα είδωλα και τα γκρέμισε όλα με μόνη την προσευχή του, τον έστειλαν στην Μίλητο της Ιωνίας κι όταν τον έβαλαν μέσα στον «ναόν των ειδώλων επρόσταξεν αυτά να πέσωσι κατά γης και ευθύς πεσόντα συνετρίφθησαν· φερθείς δε και εις άλλον ειδωλικόν ναόν έκαμε και εκεί το ίδιον». Ο πολύαθλος μάρτυς Θύρσος (14 Δεκεμβρίου) ενώ βασανιζόταν από τους ειδωλολάτρας που έχυναν μόλυβδο βρασμένο πάνω στην πλάτη «αλλ' ο μόλυβδος χυνόμενος περισσότερον έβλαπτε τους υπηρέτας παρά τον άγιον», προσευχήθηκε και «κατεκρίμνησε όλα τα είδωλα». Τότε οι «ειδωλολάτραι» ακόμη πιο θυμωμένοι ξέσκισαν τον άγιο με καρφιά και σίδερα κοφτερά και τον έριξαν από ένα υψηλόν τείχος. Εκείνος όμως εφυλάχθη αβλαβής υπό της δυνάμεως του Χριστού, γι' αυτό και οι «ειδωλολάτραι» τον συνέλαβαν εκ νέου και τον έβαλαν μέσα σ' ένα σάκο που τον έριξαν στην θάλασσα. «Αλλά σχισθέντος του σάκου υπό αγγέλων εξήλθεν ο άγιος εις την στερεάν» για να γκρεμίσει τα είδωλα ακόμη μια φορά δια της προσευχής του. Τότε οι «ειδωλολάτραι» τον έριξαν για να τον φάνε τα θηρία αλλά εκείνος «εκρήμνισεν εις την γην δια της προσευχής του τα των ψευδωνύμων θεών αγάλματα». Βλέποντάς τα όλα αυτά ο Καλλίνικος που ήταν ιερέας των ειδώλων «εσυλλογίσθη ως φρόνιμος, ότι εκείνος είναι από όλους μεγαλύτερος Θεός, με του οποίου την επίκλησιν κρημνίζονται τα είδωλα». Έτσι βαφτίστηκε χριστιανός και θαυματούργησε κι αυτός με τη σειρά του «κατακρημνίσας το είδωλον, όπερ οι εκείσε εσέβοντο».

Viewing all articles
Browse latest Browse all 8271

Trending Articles



<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>