ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ!!ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΚΟΥ"ΘΕΟΥ"

Η ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΦΙΑ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ "ΘΕΟΥ" ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΑΟΡΙΣΤΑ ΤΟ ΘΕΟΣ 'Η ΤΟ ΚΥΡΙΟΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΤΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ  ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΠΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ "ΘΕΟΣ" ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΤΕ ΩΣ ΓΙΑΧΒΕ ΕΙΤΕ ΣΑΝ ΙΕΧΩΒΑ!!ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ!!ΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ ,ΕΚΕΙ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΧΒΕ 'Η Ο ΙΕΧΩΒΑΣ!! ͺ Όταν ο Ιησούς παρέθετε ή διάβαζε κάτι από την Παλαιά Διαθήκη, χρησιμοποιούσετο θεϊκό όνομα. (Δευτερονόμιο 6:13, 16· 8:3· Ψαλμός 110:1· Ησαΐας 61:1, 2· Ματθαίος 4:4, 7, 10· 22:44· Λουκάς 4:1621) Στις ημέρες του Ιησού και των μαθητών του, το Τετραγράμματο εμφανιζόταν σε αντίγραφα του εβραϊκού κειμένου της κοινώς αποκαλούμενης Παλαιάς Διαθήκης, κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Ωστόσο, επί αιώνες οι λόγιοι νόμιζαν ότι το Τετραγράμματο απουσίαζε από τα χειρόγραφα τηςΜετάφρασης των Εβδομήκοντα, μιας ελληνικής μετάφρασης της Παλαιάς Διαθήκης, καθώς και από τα χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης. Κατόπιν, στα μέσα του 20ού αιώνα, ήρθε στην προσοχή των λογίων κάτι αξιοσημείωτοείχαν ανακαλυφτεί ορισμένα παμπάλαια σπαράγματα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα από τις ημέρες του Ιησού. Αυτά τα σπαράγματα περιέχουν το προσωπικό όνομα του Θεού, γραμμένο με εβραϊκούς χαρακτήρες.

ͺ Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε το όνομα του Θεού και το γνωστοποιούσε στουςάλλους. (Ιωάννης 17:6, 11, 12, 26) Ο Ιησούς δήλωσε ευθέως: «Εγώ έχω έρθει στο όνομα του Πατέρα μου». Τόνισε, επίσης, ότι τα έργα του γίνονταν «στο όνομα του Πατέρα [του]». Μάλιστα, αυτό καθαυτό το όνομα του Ιησού σημαίνει «Ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία».Ιωάννης 5:43· 10:25.

ͺ Το θεϊκό όνομα εμφανίζεται με τη συντετμημένη του μορφή στις ΕλληνικέςΓραφές. Στα εδάφια Αποκάλυψη 19:1, 3, 4, 6, το θεϊκό όνομα εμπεριέχεται στην έκφραση λληλουιά του πρωτότυπου κειμένου, ή αλλιώς «Αλληλούια». Αυτή η έκφραση σημαίνει κυριολεκτικά «Αινείτε τον Γιαχ!» Η λέξη Γιαχ είναι σύντμηση του ονόματος Ιεχωβά.

ͺ Ιουδαϊκά συγγράμματα των πρώτων αιώνων της Κοινής Χρονολογίας αφήνουν ναεννοηθεί ότι οι Ιουδαίοι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το θεϊκό όνομα στασυγγράμματά τους. Η Τοσεφτά, μια γραπτή συλλογή προφορικών νόμων που ολοκληρώθηκε γύρω στο 300 Κ.Χ., αναφέρει τα εξής σχετικά με Χριστιανικά συγγράμματα που έπιαναν φωτιά το Σάββατο: «Τα βιβλία των Ευαγγελιστών και τα βιβλία των μινίμ[θεωρείται ότι ήταν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί] δεν τα σώζουν από πυρκαγιά. Αλλά αφήνονται να καούν όπου βρεθούν, . . . αυτά καθώς και οι αναφορές στο Θεϊκό Όνομα που περιέχουν». Η ίδια πηγή παραθέτει τα λόγια του Ραβίνου Γιόσε του Γαλιλαίου, που έζησε στις αρχές του δεύτερου αιώνα Κ.Χ., σύμφωνα με τον οποίο, τις άλλες ημέρες της εβδομάδας «κάποιος κόβει τις αναφορές στο Θεϊκό Όνομα που υπάρχουν σε αυτά [τα Χριστιανικά συγγράμματα] και τις αποθηκεύει, ενώ τα υπόλοιπα τα καίει». Συνεπώς, υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις που πιστοποιούν ότι οι Ιουδαίοι του δεύτερου αιώνα Κ.Χ. πίστευαν πως οι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το όνομα του Ιεχωβά στα συγγράμματά τους.

Είναι άραγε η Μετάφραση Νέου Κόσμου η μόνη Αγία Γραφή που αποκαθιστά το όνομα του Θεού στη μετάφραση των Ελληνικών Γραφών; Όχι. Με βάση τις παραπάνω αποδείξεις, πολλοί μεταφραστές της Γραφής έχουν θεωρήσει ότι το θεϊκό όνομα πρέπει να αποκαθίσταται κατά τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης.

Παραδείγματος χάρη, πολλές εκδόσεις της Καινής Διαθήκης σε γλώσσες της Αμερικής, της Ασίας, της Αφρικής και των νησιών του Ειρηνικού χρησιμοποιούν το θεϊκό όνομα ευρέως. (Βλέπε τον πίνακα στη σελίδα 21.) Μερικές από αυτές τις μεταφράσεις είναι πρόσφατες, όπως η Βίβλος στη ροτουμάν (1999), η οποία χρησιμοποιεί το όνομα Τζιχόβα 51 φορές σε 48 εδάφια της Καινής Διαθήκης, και η έκδοση στην μπάτακτόμπα (1989) από την Ινδονησία, η οποία χρησιμοποιεί το όνομα Γιάχοουα 110 φορές στην Καινή Διαθήκη. Το θεϊκό όνομα έχει εμφανιστεί, επίσης, σε γαλλικές, γερμανικές και ισπανικές μεταφράσεις. Λόγου χάρη, ο Πάμπλο Μπεσόν μετέφρασε την Καινή Διαθήκη στην ισπανική στις αρχές του 20ού αιώνα. Η μετάφρασή του χρησιμοποιεί το όνομα Χεοβά στην επιστολή του Ιούδα εδάφιο 14, και σχεδόν 100 υποσημειώσεις υποδεικνύουν το θεϊκό όνομα ως πιθανή απόδοση.

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα αγγλικών μεταφράσεων οι οποίες έχουν χρησιμοποιήσει το όνομα του Θεού στην Καινή Διαθήκη:

Μια Κατά Λέξη Μετάφραση της Καινής Διαθήκης . . . Από το Κείμενο του ΒατικανούΧειρογράφου (A Literal Translation of the New Testament . . . From the Text of theVatican Manuscript), του Χέρμαν Χάινφετερ (1863)

Το Εμφατικό Δίγλωττο (The Emphatic Diaglott), του Μπέντζαμιν Γουίλσον (1864)

Οι Επιστολές του Παύλου στη Σύγχρονη Αγγλική (The Epistles of Paul in ModernEnglish), του Τζορτζ Μπάρκερ Στίβενς (1898)

Η Επιστολή του Αγ. Παύλου προς τους Ρωμαίους (St. Paul's Epistle to the Romans), του Γ. Γκ. Ράδερφορντ (1900)

Η Βίβλος του ΧριστιανούΚαινή Διαθήκη (The Christian's BibleNew Testament), του Ζορζ Ν. Λεφέβρ (1928)

Οι Επιστολές της Καινής Διαθήκης (The New Testament Letters), του Τζ. Γ. Τσ. Γουάντ, Επισκόπου του Λονδίνου (1946)

Πρόσφατα, η έκδοση 2004 της δημοφιλούς Νέας Ζωντανής Μετάφρασης (New LivingTranslation) έκανε το εξής σχόλιο στον πρόλογό της κάτω από τον υπότιτλο «Η Απόδοση των Θεϊκών Ονομάτων»: «Γενικά έχουμε αποδώσει με συνέπεια το Τετραγράμματο (ΓΧΒΧ) ως "ο ΚΥΡΙΟΣ", χρησιμοποιώντας μικρά κεφαλαία, κάτι που συνηθίζεται στις αγγλικές μεταφράσεις. Αυτό θα το ξεχωρίζει από το όνομα δονάι, το οποίο αποδίδουμε "Κύριος"». Στη συνέχεια, σχολιάζοντας τα όσα αφορούν την Καινή Διαθήκη, λέει: «Η λέξη κύριος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αποδίδεται με συνέπεια [με την αγγλική λέξη] "Lord", εκτόςαπό τις περιπτώσεις στις οποίες αποδίδεται "LORD" οποτεδήποτε το κείμενο της ΚαινήςΔιαθήκης παραθέτει σαφώς από την Παλαιά Διαθήκη και το κείμενο εκεί έχει τη λέξη με μικράκεφαλαία». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.)  Άρα, οι μεταφραστές αυτής της Αγίας Γραφής παραδέχονται ότι το Τετραγράμματο (ΓΧΒΧ) πρέπει να εμφανίζεται στις εν λόγω παραθέσεις της Καινής Διαθήκης.

Είναι ενδιαφέρον ότι, κάτω από τον υπότιτλο «Το Τετραγράμματο στην Καινή Διαθήκη»,Το Λεξικό της Βίβλου Άγκυρα (The Anchor Bible Dictionary) κάνει το εξής σχόλιο: «Υπάρχουν στοιχεία που πιστοποιούν ότι το Τετραγράμματο, το Θεϊκό Όνομα Γιαχβέ, εμφανιζόταν σε μερικά ή σε όλα τα σημεία όπου η Κ[αινή] Δ[ιαθήκη] παρέθετε από την Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη] όταν γράφτηκαν αρχικά τα κείμενα της ΚΔ». Επίσης, ο λόγιος Τζορτζ Χάουαρντ λέει: «Εφόσον το Τετραγράμματο ήταν ακόμη γραμμένο στα αντίγραφα της ελληνικής Αγίας Γραφής [της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα] η οποία αποτελούσε τις Ιερές Γραφές της πρώτης εκκλησίας, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι οι συγγραφείς της Κ[αινής] Δ[ιαθήκης], όταν παρέθεταν από τη Γραφή, διατηρούσαν το Τετραγράμματο μέσα στο βιβλικό κείμενο».

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η Μετάφραση Νέου Κόσμου δεν είναι η πρώτη Αγία Γραφή που περιέχει το θεϊκό όνομα στην Καινή Διαθήκη. Όπως ένας δικαστής ο οποίος καλείται να αποφανθεί σε μια υπόθεση για την οποία δεν υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες εν ζωή, έτσι και η Επιτροπή Μετάφρασης Νέου Κόσμου στάθμισε προσεκτικά όλα τα σχετικά στοιχεία. Με βάση τα τεκμήρια, τα μέλη αυτής της επιτροπής αποφάσισαν να συμπεριλάβουν το όνομα του Ιεχωβά στη μετάφραση των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Προσέξτε δύο ισχυρούς λόγους για τους οποίους το έκαναν αυτό.

(1) Οι μεταφραστές πίστευαν ότι εφόσον οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές αποτέλεσαν θεόπνευστη προσθήκη στις ιερές Εβραϊκές Γραφές, η ξαφνική εξαφάνιση του ονόματος του Ιεχωβά από το κείμενο έδειχνε ασυνέπεια.

Γιατί ευσταθεί αυτό το συμπέρασμα; Γύρω στα μέσα του πρώτου αιώνα Κ.Χ., ο μαθητής Ιάκωβος είπε στους πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ: «Ο Σιμεών αφηγήθηκε λεπτομερώς πώς ο Θεός έστρεψε για πρώτη φορά την προσοχή του στα έθνη για να πάρει από αυτά έναν λαό για το όνομά του». (Πράξεις 15:14) Σας φαίνεται λογικό να προέβαινε ο Ιάκωβος σε μια τέτοια δήλωση αν κανένας τον πρώτο αιώνα δεν γνώριζε ή δεν χρησιμοποιούσε το όνομα του Θεού;

(2) Όταν ανακαλύφτηκαν αντίγραφα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα που χρησιμοποιούσαν το θεϊκό όνομα αντί της λέξης Κύριος, οι μεταφραστές αντιλήφθηκαν ότι στις ημέρες του Ιησού αντίγραφα των παλαιότερων Γραφών στην ελληνικήκαι ασφαλώς αντίγραφα στην εβραϊκήπεριείχαν όντως το θεϊκό όνομα.

Προφανώς, η ατιμωτική για τον Θεό παράδοση της αφαίρεσης του θεϊκού ονόματος από τα ελληνικά χειρόγραφα αναπτύχθηκε αργότερα. Τι πιστεύετε εσείς; Υπάρχει περίπτωση να προήγαγαν ο Ιησούς και οι απόστολοί του μια τέτοια παράδοση;Ματθαίος 15:69.

Στην πραγματικότητα, οι ίδιες οι Γραφές αποτελούν αδιάψευστο «αυτόπτη μάρτυρα» του γεγονότος ότι οι πρώτοι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν όντως το όνομα του Ιεχωβά στα συγγράμματά τους, ιδιαίτερα όταν παρέθεταν περικοπές από την Παλαιά Διαθήκη οι οποίες περιέχουν αυτό το όνομα. Αναντίρρητα, λοιπόν, η Μετάφραση Νέου Κόσμου έχει σαφή βάση για το ότι αποκαθιστά το θεϊκό όνομα Ιεχωβά στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.

Πώς επηρεάζουν εσάς αυτές οι πληροφορίες; Παραθέτοντας από τις Εβραϊκές Γραφές, ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στους Χριστιανούς στη Ρώμη: «Όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί». Στη συνέχεια έθεσε το ερώτημα: «Πώς θα επικαλεστούν εκείνον στον οποίο δεν έχουν θέσει πίστη; Και πώς θα θέσουν πίστη σε εκείνον για τον οποίο δεν έχουν ακούσει;» (Ρωμαίους 10:13, 14· Ιωήλ 2:32) Οι μεταφράσεις της Γραφής που χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού εκεί όπου πρέπει σας βοηθούν να πλησιάσετε τον Θεό. (Ιακώβου 4:8) Πράγματι, τι τιμή αποτελεί για εμάς το να μας έχει επιτραπεί να γνωρίζουμε και να επικαλούμαστε το προσωπικό όνομα του Θεού, Ιεχωβά.