Η ΔΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΒΡΑΪΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ!!ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΥΤΟ Η ΕΒΡΑΙΑ ΜΑΡΙΑΜ ΕΙΧΕ ΕΠΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ
Όπου υπάρχει καπνός, λένε, υπάρχει και φωτιά... Φυσικά τα περί σύλληψης του Χριστού με την όσφρηση του κρίνου, από την Μαρία, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά ένα ακόμα σενάριο χριστιανικής φαντασίας, το οποίο μπορεί να γίνει αποδεκτό μόνο από μικρά παιδιά, καθώς και οπαδούς τού «πίστευε και μη ερεύνα».Τι ήταν όμως αυτό που οδήγησε τούς πρώτους χριστιανούς, στην επινόηση αυτού τού μύθου; Γιατί ντε και καλά η Μαρία έπρεπε να είναι «παρθένα» και πολύ περισσότερο, όταν τόσο ο Λουκάς, όσο κι ο Ματθαίος, αφήνουν να εννοηθεί ότι ο Ιησούς δεν είναι το μόνο παιδί που γέννησε η Μαρία; («Και ενώ βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι ημέρες για να γεννήσει· και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο...», Λουκάς 2: 6-7 - «Και όταν ο Ιωσήφ σηκώθηκε από τον ύπνο, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου· και πήρε τη γυναίκα του. Και δεν τη γνώριζε, μέχρις ότου γέννησε τον πρωτότοκο γιο της· και αποκάλεσε το όνομά του Ιησού», Ματθαίος 1: 25-26). Μήπως ήθελαν να «κουκουλώσουν» κάτι;Τα «κουτσομπολιά» τής εποχής εκείνης, αναφέρουν ότι η Μαρία δεν ήταν και τόσο...πιστή σαν σύζυγος. Διάφορες πηγές, όπως το Ταλμούδ και ο φιλόσοφος Κέλσος, αναφέρουν ότι η Μαρία «παραστράτησε» και κατέστη έγκυος, τρώγοντας από ξένη «πορτοκαλιά». Το ποιος ήταν ο απατημένος και ποιος ο «επιβήτορας», δεν είναι σαφές και για να είμαστε ειλικρινείς είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί ιστορικά. Σύμφωνα πάντως με την πιο διαδεδομένη άποψη, ο μαραγκός Ιωσήφ χώρισε την Μαρία και την έδιωξε, όταν έμαθε ότι «τού τα φορούσε» με κάποιον Εβραίο, ονόματι Παντέιρα. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο άντρας της δεν ονομάζονταν Ιωσήφ, αλλά Ιωάννης, ενώ όσον αφορά το «τρίτο πρόσωπο», γίνεται λόγος και για έναν Ρωμαίο στρατιώτη. Αυτή, γεμάτη ντροπή, αλλά και φόβο, καθώς ο μωσαϊκός νόμος ήταν ιδιαίτερα αυστηρός με την μοιχεία και τα νόθα παιδιά, περιπλανιόταν από δω κι από κει, μέχρι που γέννησε τον Ιησού. Οι εκδοχές της γέννησης, πολλές κι αυτές, που δεν είναι τού παρόντος.Αιχμές και υπονοούμενα για την νόθα προέλευση του Ιησού βρίσκουμε και στην Αγία Γραφή (που σε κάποιες νεοελληνικές μεταφράσεις «εξαφανίζονται»): «λεγεν οVν A 8ησοζς πρxς τοzς πεπιστευκότας αPτχ 8ουδαίους· pν QμεΦς μείνητε ν τχ λόγσ τχ μχ, ληθφς μαθηταί μού στε, καv γνώσεσθε τtν λήθειαν καv ! λήθεια λευθερώσει QμΆς. πεκρίθησαν αPτχ· Σπέρμα βραάμ σμεν καv οPδενv δεδουλεύκαμεν πώποτε· πφς σz λέγεις Eτι λεύθεροι γενήσεσθε; πεκρίθη αPτοΦς A 8ησοζς· μtν μtν λέγω QμΦν Eτι πΆς A ποιφν τtν μαρτίαν δοζλός στι τΖς μαρτίας. A δr δοζλος οP μένει ν τΗ ο0κί³ ε0ς τxν α0φνα· A υ1xς μένει ε0ς τxν α0φνα. pν οVν A υ1xς QμΆς λευθερώσΓ Dντως λεύθεροι σεσθε. ο6δα Eτι σπέρμα βραάμ στε· λλp ζητεΦτέ με ποκτεΦναι, Eτι A λόγος A μxς οP χωρεΦ ν QμΦν. γ| C ώρακα παρp τχ πατρv μου λαλφ· καv QμεΦς οVν C ωράκατε παρp τχ πατρv Qμφν ποιεΦτε. πεκρίθησαν καv ε6πον αPτχ· I πατtρ !μφν βραάμ στι. λέγει αPτοΦς A 8ησοζς· Ε0 τέκνα τοζ βραάμ &τε, τp ργα τοζ βραpμ ποιεΦτε. νζν δr ζητεΦτέ με ποκτεΦναι, νθρωπον Cς τtν λήθειαν QμΦν λελάληκα, #ν $κουσα παρp τοζ Θεοζ· τοζτο βραpμ οPκ ποίησεν. QμεΦς ποιεΦτε τp ργα τοζ πατρxς Qμφν. ε6πον οVν αPτχ· )μεΦς κ πορνείας οP γεγεννήμεθα· να πατέρα χομεν, τxν Θεόν». Κατά Ιωάννην, 8: 31-41Μετάφραση: «Στους Iουδαίους, λοιπόν, που είχαν πιστέψει σ' αυτόν, έλεγε ο Iησούς: Aν εσείς μείνετε σταθεροί στον λόγο μου, θα είστε πραγματικά μαθητές μου, και θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. Tου απάντησαν: Eμείς είμαστε απόγονοι του Aβραάμ και δεν έχουμε γίνει ποτέ δούλοι κανενός, πώς λοιπόν λες εσύ ότι θα γίνουμε ελεύθεροι; O Iησούς τους αποκρίθηκε: H αλήθεια είναι, και σας το τονίζω, πως ο καθένας που αμαρτάνει, είναι δούλος της αμαρτίας. Kι ο δούλος δε μένει στο σπίτι μόνιμα, ο γιος όμως μένει μόνιμα. Aν, λοιπόν, σας ελευθερώσει ο Γιος, τότε θα είστε πραγματικά ελεύθεροι. Tο ξέρω πως είστε απόγονοι του Aβραάμ. Όμως θέλετε να με σκοτώσετε, γιατί η δική μου διδαχή δε βρίσκει χώρο μέσα σας. Eγώ μιλώ για ό,τι είδα κοντά στον Πατέρα μου, κι εσείς λοιπόν κάνετε ό,τι είδατε κοντά στον δικό σας πατέρα. Aποκρίθηκαν εκείνοι και του είπαν: O πατέρας μας είναι ο Aβραάμ. Tους λέει ο Iησούς: Aν ήσασταν παιδιά του Aβραάμ, θα κάνατε τα έργα του Aβραάμ. Tώρα όμως θέλετε να με σκοτώσετε, έναν άνθρωπο που σας έχω πει την αλήθεια, την οποία άκουσα από τον Θεό. Aυτό ο Aβραάμ δεν το έκανε. Eσείς κάνετε τα έργα του δικού σας πατέρα. Tου είπαν τότε: Eμείς δεν έχουμε γεννηθεί από πορνεία. Έναν πατέρα έχουμε: τον Θεό».Είναι περιττό να ειπωθεί βέβαια, πως ο Ιησούς αφήνει ασχολίαστη αυτή τη μομφή και συνεχίζει την «διδασκαλία» του, σαν να μην την άκουσε. Οι χριστιανοί, θέλοντας να «καθαρίσουν» το λερωμένο όνομα τής μητέρας του Ιησού, επινόησαν την ιστορία τής παρθενικής σύλληψης, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, την «δανείστηκαν» από παλαιότερους παγανιστικούς μύθους (Διόνυσος, Μίθρας, Όσιρις κ.α.). Τα περί παρθενίας της Μαρίας ακόμη και μετά τον τοκετό, τα μαθαίνουμε από το απόκρυφο ευαγγέλιο «Πρωτευαγγέλιον τού Ιακώβου», ενώ είναι απορίας άξιον, ότι κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται σε κανένα από τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης!Η ιδέα ότι η Μαρία ήταν μοιχαλίδα ποτέ δεν εξαλείφθηκε τελείως στην χριστιανική μυθολογία. Αντί τής πλήρους εξαλείψεως, ο χαρακτήρας τής Μαρία διαχωρίστηκε στα δύο: Την Μαρία (Μαριάμ) την μητέρα του Ιησού, που επιστεύετο ότι ήταν παρθένος, και την Μαρία Μαγδαληνή, που επιστεύετο ότι ήταν μια γυναίκα ανήθικης υπόληψης. Σύμφωνα με τον Εβραίο ερευνητή Hayyim ben Yehoshua (Περί Ιησού Χριστού αυστηρώς επιστημονικά - Απορρίπτοντας ιεραποστόλους), η ιδέα ότι ο χαρακτήρας τής Μαρίας Μαγδαληνής προέρχεται επίσης από την Μαρία την μητέρα τού Ιησού, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι το παράξενο όνομα «Μαγδαληνή» μοιάζει καθαρά με τον αραμαϊκό όρο «μγάδλα νσάγια» που σημαίνει «κομμώτρια γυναικών». Υπήρχε η πεποίθηση ότι η μάνα του Ιησού ήταν η «Μιριάμ, η κομμώτρια γυναικών». Επειδή όμως οι χριστιανοί δεν γνώριζαν τι σήμαινε το όνομα «Μαγδαληνή», αργότερα είκαζαν ότι σήμαινε αυτήν που καταγόταν από τα Μάγδαλα στα δυτικά της λίμνης Κιννέρετ (Γεννησαρέτ). Η ιδέα τών δύο Μαριών ταίριαζε καλά με τον παγανιστικό τρόπο σκέπτεσθαι. Το απείκασμα του Ιησού που συνοδευόταν από δύο Μαρίες μάς υπενθυμίζει κτυπητά τον Διόνυσο που συνοδευόταν από την Δήμητρα και την Περσεφόνη.Όλα αυτά όμως ήταν «ψιλά γράμματα» για τούς «πατέρες» της Εκκλησίας, αν και τούς πήρε κάπου τέσσερις αιώνες να παραμερίσουν τον μισογυνισμό τους και να ανακηρύξουν την Μαρία ως «Παναγία και Υπεραγία Θεοτόκο» στην Γ' Οικουμενική Σύνοδο τής Εφέσου (431 μ.Χ.). Μέχρι τότε η «Μεγαλόχαρη» βρίσκονταν σε γενική ανυποληψία. Ας όψεται όμως η ανάγκη τής ανεύρεσης μιας γυναικείας θεότητας, που μέχρι τότε απουσίαζε από τον Χριστιανισμό, καθώς μέσα στον γενικό αχταρμά του, υπήρχε ένας Θεός απροσδιορίστου φύλου, ένας άντρας (Χριστός) και κάτι...ουδέτερο (Άγιο Πνεύμα). Δεν υπήρχε όμως γυναίκα, σε αντίθεση με τις περισσότερες θρησκείες. Με λίγα λόγια, έγινε η ανάγκη φιλότιμο...ΠΗΓΗ