ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΒΛΟ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΠΗΓΑΝ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΪΚΟ ΝΑΟ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΕΞΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΘΥΣΙΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΤΟΚΟ
ΓΙΟ ΤΟΥΣ !!!!! Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΓΑΡΓΑΡΑ ΟΠΩΣ ΓΑΡΓΑΡΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥ!! . Οι θυσίες στον Αρχαίο Ισραήλ
Οι θυσίες στον Αρχαίο Ισραήλ αποτελούν εντολή Θεού όπως αναφέρει και ο Ωριγένης όχι βέβαια ως ευτελή νομοθεσία όπως ελήφθη από ορισμένους που αντιτίθεντο σε αυτή αλλά ως «Αποκεκρυμμένα εν τούτοις μαθήματα» προς κατανόησιν των Θαυμασίων του Θεού .
Εμφανίζονται μετά την διάπραξη της αμαρτίας εκ μέρους του ανθρώπου στον κόσμο και αποτελούν την κυριότερη έκφραση λατρείας προς τον Θεό. Ένας από τους βασικούς λόγους της προσφοράς των θυσιών είναι η άφεση των Αμαρτιών «Και δείται θυσίας προς άφεσιν». Τέλος ο Ιερέας έπρεπε να φάει από το θυσιαζόμενο αλλιώς η θυσία θα ήταν ατέλεστη και η αμαρτία θα έμενε στον προσφέροντα . Η θυσία γινόταν επί τη ευκαιρία συγκεκριμένων περιστατικών σε θυσιαστήρια που ήταν πρόχειρα κατασκευασμένα όπου η ίδρυσή τους ήταν ισάξια με τη θεμελίωση Ιερού.
Σύμφωνα με τον Ωριγένη ο Θεός επέτρεψε και για έναν άλλο λόγο να του προσάγουν θυσίες. Το έκανε επειδή ήθελε να περιορίσει τις ορμές που είχαν οι Ιουδαίοι να θυσιάζουν στα είδωλα .
Το κέρδος από τη θυσία είναι διπλό διότι και στο Θεό προσάγεται τιμή αλλά και αυτά τα οποία θύει ο καθένας δεν πρόκειται να τα προσκυνήσει ποτέ νομίζοντάς τα ότι είναι Θεός αλλά παιδαγωγείται στο να τα προσφέρει στον Αληθινό Θεό ως κτίσματα.
Η θυσία του Αρχαίου Ισραήλ εξέφραζε την ατομική και την εθνική ευσέβεια και αποτελούσε το ουσιαστικώτερο μέρος της λατρείας του. Για να προσεγγίσει ο Ισραηλίτης τον Θεό έπρεπε να προσφέρει θυσίες. Ήξερε ότι δεν πρέπει να εμφανισθεί μπροστά στο Θεό με άδεια χέρια σύμφωνα με την εντολή του Θεού στην Έξοδο «ουκ οφθήση ενώπιόν μου κενός» (23,15). Αυτό όμως δεν ήταν ότι χειρότερο. Το πιο εφάμαρτο ήταν το να εμφανισθεί ο Ισραηλίτης με ακάθαρτα χέρια και με άδεια καρδιά χωρίς δικαιοσύνη.
. Είδη των θυσιών
Η προσφορά ξεκίνησε από τη Γένεση όπου ο ΚάWν προσέφερε ως θυσία στον Θεό καρπούς της γης και ο Άβελ προσέφερε ως θυσία από τα πρωτότοκα των προβάτων αυτού. Ο Θεός εκεί δέχθηκε την προσφορά ερευνώντας και την διάθεση του προσφέροντος. Αυτή η πράξη μας πληροφορεί όχι μόνο για την αποδοχή των θυσιών από το Θεό αλλά και για την διάκρισή τους σε αιματηρές και αναίμακτες.
Πριν τη ΜωσαWκή περίοδο δεν υπήρχε καθορισμένος τόπος προσφοράς αλλά ούτε και ειδικοί λειτουργοί. Από την ΜωσαWκή εποχή ορίζονται τακτοί χρόνοι προσφοράς των θυσιών σε μόνιμο θυσιαστήριο το καλούμενο ως «θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων» (Έξ 30,28) που βρίσκονταν στην αυλή του Ιερού. Αυτό κατασκευάσθηκε με εντολή του Θεού από τον Μωϋσή και αποτελούσε το κέντρο της λατρείας στην Π.Δ.
Ο περιορισμός της προσφοράς των θυσιών σε έναν ορισμένο τόπο ήταν σύμφωνος προς το πνεύμα της ΜονοθεWστικής θρησκείας τής Π.Δ επειδή ο Θεός δεν μπορούσε να λατρευθεί σε άλλο τόπο εκτός του καθορισμένου θυσιαστηρίου
Οι θυσίες χωρίζονταν σε αιματηρές και αναίμακτες και προσφέρονταν «εις οσμήν ευωδίας τω Κυρίω ». Αυτή η έκφραση «εις οσμήν ευωδίας τω Κυρίω» (Λευιτ 1,9) δηλώνει την αποδοχή τους εκ μέρους του Θεού και την ευαρέσκειά του.
Αιματηρές είναι το ολοκαύτωμα και η εξιλαστήρια θυσία και αναίμακτες είναι οι καρποί της γης που ήταν κυρίως δημητριακά, οίνος και έλαιο, η θυσία του θυμιάματος και η προσευχή. Ο σκοπός τέλεσής τους ήταν ο φόβος του Θεού, η προσπάθεια εξευμένισης του Θεού δηλαδή από τον άνθρωπο για τα παραπτώματα του τελευταίου που εξόργιζαν τον Θεό. Μέσα στο σκοπό αυτό ήταν και η έκφραση ευγνωμοσύνης καθώς και η απαλλαγή του Ισραήλ από κάποια δοκιμασία.
Από τις αναίμακτες θυσίες το πιο βασικό στοιχείο είναι το έλαιο. Η αναίμακτη θυσία γνωστή ως δώρο του θεού συνόδευε συνήθως την αιματηρή αλλά μπορούσε να προσφερθεί και από μόνη της. Ήταν συνήθως άζυμος άρτος παρασκευασμένος από σιμιγδάλι διαποτισμένο με λάδι όπου εναπέθεταν πάνω σε αυτό λιβάνι. Το έλαιο είχε και τελετουργική χρήση. Με αυτό χρίονταν ο Αρχιερέας και οι ιερείς αλλά και οι βασιλείς για να εγκατασταθούν στο αξίωμα τους αλλά και απλοί άνθρωποι.
Υπήρχαν και οι ιερές προσφορές οι οποίες έχουν τον χαρακτήρα των θυσιών. Μία τέτοια προσφορά είναι η προσφορά των πρωτοτόκων αρσενικών τέκνων στο Θεό και η εν συνεχεία εξαγόραση της αφιέρωσής τους με την καταβολή λύτρων στο Ναό.
Κανε κλικ
