ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΤΟ ΔΟΝΤΙ,ΤΟ ΜΟΥΣΙ ΤΑ ΣΠΑΡΓΑΝΑ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Τους «χριστέμπορους» (είτε πρόκειται για εικονομάχους είτε για εικονολάτρες) τους συναντάς άλλοτε στα παζάρια που στήνονται με αφορμή το προσκύνημα της εικόνας «Αξιον Εστί», άλλοτε στα παζάρια με αφορμή το «άγιο» εμπόρευμα που καταφθάνει συχνά πυκνά από το Αγιο Ορος, ή, όπως τώρα, από τα Ιεροσόλυμα, άλλοτε τους συναντάς στα παζάρια που στήνονται κατά την περιφορά των χρυσών και επίχρυσων «θείων σκευών». Στις περιπτώσεις αυτές, μάλιστα, η οσμή του χρυσού προσελκύει τους «θεομπαίχτες» όπως το μέλι τη σφήκα...

Ειδικά, δε, οι μέρες των Χριστουγέννων είναι για τους «αγιογδύτες» περίοδος για χρυσές δουλιές.

***

Εκείνο που δεν είναι δικαίωμα κανενός είναι η καπηλεία. Το απαράδεκτο είναι το «μιζάρισμα» πάνω στην πίστη των ανθρώπων, είτε πιστεύουν στο Χριστό, είτε στον Αλλάχ, είτε στο Βούδα.

Βέβαια, υπάρχουν και οι «ξύπνιοι». Αυτοί οι επαγγελματίες λαοπλάνοι, διαχειριστές και διακινητές ενός «οπίου», που έχουν αναγάγει σε επιστήμη την αξιοποίηση των ανασφαλειών, των μεταφυσικών προσεγγίσεων, των θρησκευτικών «πιστεύω» εκατομμυρίων ανθρώπων. Πρόκειται για τους αγύρτες που εξαργυρώνουν την αθωότητα αγνών αισθημάτων πάνω στα πανέρια με τα κομποσκοίνια και τις «άγιες» εικονίτσες, με τα και το... μαλλί της γριάς, που, επίσης, κατακλύζει σε τεράστιες ποσότητες τον περιβάλλοντα χώρο κάθε λογής προσκυνήματος.

***

Οποιος αμφιβάλλει ότι η επίσημη Εκκλησία έχει καταστήσει μια τεράστια μπίζνα εξαπάτησης την υπόθεση των κάθε φορά εκτιθέμενων φετίχ της χριστιανοσύνης, υπάρχει πλήθος βιβλιογραφίας, στην οποία θα τον παραπέμπαμε. Ενδεικτικά αναφέρουμε το βιβλίο «Αντιγνώση - τα δεκανίκια του καπιταλισμού» της Λιλής Ζωγράφου (εκδόσεις «Αλεξάνδρεια») και του Γιαρουσλάφσκι με τίτλο «Πώς γεννιούνται και πώς πεθαίνουν οι θεοί και οι θεές» (εκδόσεις «Γνώσεις»).

Αλλά ας περάσουμε στις αποδείξεις:

Ο Ιησούς ήταν υιός Θεού, αλλά ήταν και άνθρωπος. Πόσο ανθρώπινο, όμως, είναι να τον εμφανίζουν ως άνθρωπο με δυο ομφαλούς;.. Κι όμως, στην Κλερμόν και τη Σαρόλ, τις δυο γαλλικές πόλεις, οι αντίστοιχες εκκλησίες καλούσαν το ποίμνιο να δει με τα... μάτια του τον «άγιο ομφαλό» του Χριστού. Επομένως, ο Ιησούς δεν είχε έναν, αλλά... δυο ομφαλούς.

Η απάτη, όμως, δε σταματάει εδώ. Γιατί υπάρχει και... τρίτος «άγιος ομφαλός»! Επειδή, όμως, η δουλιά πρέπει να... μοιράζεται, αυτόν τον έκοψαν στα δυο. Το ένα του μέρος βρίσκεται στον καθεδρικό ναό της Ρώμης Λατεράν, το άλλο του μέρος στη Σάντα Μαρία...

Πολυπληθή, όμως, είναι, απ' ό,τι φαίνεται, και τα «άγια σπάργανα» του Ιησού. Και εδώ υπάρχουν περισσότερα του ενός. Οπως μας πληροφορούν τα βιβλία που αναφέραμε, μια τέτοια «άγια» αλλαξιά υπάρχει στον Αγιο Παύλο, στη Ρώμη. Η δεύτερη στον καθεδρικό ναό της πόλης Ααχεν. Πάλι καλά, θα πείτε, αφού οι απατεώνες θα μπορούσαν να εφεύρουν ολόκληρη... ντουλάπα.

Από το «χριστεμπόριο» δε λείπουν ακόμα και... άχυρα. Στη Γένοβα, αλλά και άλλες εκκλησίες στη Λωραίνη, οι πιστοί καλούνται να προσκυνήσουν τα... «άγια άχυρα», που, όπως λένε οι θεομπαίχτες, προέρχονται κατευθείαν από τη φάτνη του Ιησού...

Ο Ιησούς ήταν Εβραίος και κατά τη γέννησή του υπέστη την περιτομή. «Και λοιπόν;», θα πείτε. Μη βιάζεστε, διότι, όπως προκύπτει, το κομμάτι του δέρματος που αφαιρέθηκε από τον Ιησού παραήταν μεγάλο... Οπως μας πληροφορούν τα βιβλία, στα χέρια των διαφόρων μοναχών των διαφόρων εκκλησιών υπάρχει κι από ένα κομμάτι αυτού του περιτμημένου δέρματος. Θέλετε να μάθετε το σύνολο; Ανά τις εκκλησίες εκτίθενται για προσκύνημα αλλά δεκαεφτά (!) τέτοια κομματάκια «αγίου» δέρματος από την περιτομή του Ιησού...

Ενα από τα πασίγνωστα θαύματα του Ιησού ήταν και εκείνο της Κανά, όπου οι 5 στάμνες με το νερό μεταμορφώθηκαν σε στάμνες με κρασί. Εχουν περάσει 2.000 χρόνια από τότε, θαύματα με το περιεχόμενο της στάμνας δεν ξανάγιναν, αλλά... παράγιναν τα θαύματα με τις στάμνες αυτές καθ' εαυτές! Αν μπει λοιπόν στον πειρασμό να μετρήσει κανείς τους κατόχους τέτοιας «άγιας» στάμνας, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι στάμνες από 5 που ήταν στην Κανά, πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν 14! Τόσες ακριβώς εκτίθενται σαν... αυθεντικές σε διάφορες εκκλησίες, από την Πίζα και το Παρίσι μέχρι τη Ραβένα και τη Βενετία...

Ακόμα κι αν για όλα τα παραπάνω πεις κανείς «ας το πάρει το ποτάμι», πώς να προσπεράσεις την «εφευρετικότητα» των παπάδων της πόλης της Βαντόμ. Αυτοί, όπως ισχυρίζονται, κατέχουν... δάκρυα του Χριστού!

Οι κομπογιαννίτες της πίστης δεν ορρωδούν προ ουδενός. Προσέξτε τι προκύπτει, αν προσθέσει κανείς τα εκθέματα των ανά τη Γη αγυρτών:

α) Το σφουγγάρι με το ξίδι και τη χολή δεν είναι ένα, αλλά έξι(!).

β) Ο «άγιος» χιτώνας του Ιησού δεν είναι ένας, αλλά μερικές... ντουζίνες, λες και πρόκειται για... γκαρνταρόμπα.

γ) Τα καρφιά με τα οποία σταυρώθηκε δεν είναι 3 ή 4, αλλά ξεπερνούν τα... 30.

δ) Το ακάνθινο στεφάνι, στην πορεία του χρόνου... πολλαπλασιάστηκε κι αυτό σε σημείο που ούτε λίγο ούτε πολύ... 800 (!) εκκλησίες ανά τον κόσμο ισχυρίζονται ότι διαθέτουν κι από ένα κομμάτι του...

ε) Ειδική μνεία σε αυτόν το κατάλογο της λωποδυσίας, πρέπει να γίνει στην περίπτωση Πάπα, που, μπροστά στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, ισχυρίστηκε ότι κουβάλησε στη Γένοβα από τη Βηθλεέμ λίγη «ανάσα» του Ιησού, σφραγισμένη μέσα σε μια μπουκάλα!

***

Οσοι, δε, έχουν στήσει το εμπόριο, ξέρουν και σε τι στοχεύουν. Αντί άλλης απόδειξης, τα λόγια του Γρηγόριου του Ναζιανζηνού προς τον Αγιο Ιερώνυμο αρκούν:

«Εχουμε ανάγκη από όσο το δυνατόν περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Οσο λιγότερο καταλαβαίνει ο όχλος, τόσο πιο ενθουσιώδης γίνεται», του έγραφε...

Ο Μακιαβέλι το είχε περιγράψει εξίσου χαρακτηριστικά: «Οι άνθρωποι - έγραφε - κρίνουν περισσότερο με τα μάτια παρά με το μυαλό. Γιατί μπορεί να βλέπει ο καθένας, αλλά καταλαβαίνουν λίγοι. Ο καθένας βλέπει εκείνο που "φαίνεται", λίγοι καταλαβαίνουν εκείνο που "είναι"»...