Εκκλησία των βιαστών της Δημοκρατίας. Δημοσθένη Κοκκινίδη: «Μνήμη κακών».
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Kύριε Ροΐδη,
Μετά τους δυο ιερείς Σπάρτης και Κοζάνης της κρατικής Εκκλησίας και μετά τους παλαιοημερολογίτες επίσκοπο-ηγούμενο Κερατέας πανιερότατο Νήφωνα και ιερέα της Σαλαμίνας αιδεσιμώτατο Κωνσταντίνο Ουλ., αναφέρθηκε και 5ο κρούσμα ιερατικής παρενόχλησης κατά αδυνάτου μέσα σε 5 μήνες. Έχουμε λοιπόν ρυθμό ενός επεισόδιου το μήνα.
Αντιγράφω από την ευσεβή «Απογευματινή»:
« Σοκ στη Στυλίδα. Ιερέας από τη Θεσσαλονίκη κατηγορείται ότι αποπλάνησε 20χρονο αγόρι, το οποίο έχει διανοητικά προβλήματα, με στόχο να ικανοποιήσει τις αρρωστημένες ορέξεις του. Οι γονείς του παιδιού κατήγγειλαν το περιστατικό στο αστυνομικό τμήμα της Στυλίδας. Σύμφωνα με τα όσα ανέφεραν, ο παπάς οδήγησε τον 20χρονο σε ερημική περιοχή, όπου επιχείρησε να τον βιάσει.Μετά από έρευνα, ο ιερέας εντοπίστηκε σε ξενοδοχείο της Στυλίδας, συνελήφθη και σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος του.
Το μεσημέρι, ο ... άνθρωπος του Θεού, οδηγήθηκε στον εισαγγελέα της Λαμίας, ο οποίος άσκησε δίωξη σε βάρος του για κακουργηματικές πράξεις και παραπέμφθηκε στον ανακριτή απ' όπου πήρε προθεσμία για να απολογηθεί την ερχόμενη Τρίτη».
Την επομένη μαθαίνουμε από μπλογκ της Λαμίας-αφού ο αθηναϊκός Τύπος εμφανίζει κάποια αδιαφορία για το γεγονός πως:
«Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους αφέθηκε ο αρχιμανδρίτης που κατηγορούνταν για ασέλγεια σε βαθμό κακουργήματος. ... με εγγύηση 15.000 € και να παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα κάθε πρώτη και 15 του μήνα ... σε σχέση με το κατηγορητήριο, η υπεράσπιση του αρχιμανδρίτη κατέθεσε, σειρά από αποφάσεις ανωτάτων δικαστηρίων, σύμφωνα με τις οποίες όλες οι πράξεις οι οποίες αποδίδονταν στο κατηγορητήριο δεν είχαν σχέση με την ασέλγεια ως πράξη και η οποία διώκεται σε βαθμό κακουργήματος.
Πάντως έξω από τα δικαστήρια βρέθηκαν ιερωμένοι που έφτασαν στη Λαμία από το Άγιο Όρος για να συμπαρασταθούν στον Αρχιμανδρίτη καθώς και άλλοι φίλοι και συγγενείς από την Ευρυτανία και τη Θεσσαλονίκη ...».
Εξοργιστικότερο από όλα, είναι η κλασική πια συμπαράσταση πολλών ρασοφόρων στο συνάδελφό τους, που έσπευσαν στο πλευρό του. Στα μπλογκ της Λαμίας μπορεί να βρει κάποιος το όνομα και την ενορία του ιερέα, αλλά ο νόμος δεν επιτρέπει τη δημοσίευσή του, εκτός κι αν το αδίκημα είναι παιδεραστία και δοθεί άδεια από τον εισαγγελέα. Τέτοιες προϋποθέσεις δεν φαίνονται να συντρέχουν εδώ και συχνά τα όργανα της Πολιτείας δείχνουν μια συγκατάβαση απέναντι στα σκάνδαλα των κληρικών που ξεπερνά ακόμη και την κατανόηση που δείχνει το ορθόδοξο Λάος.. http://roides.wordpress.com/2009/04/27/27apr09/
Μια και το ΄φερε η κουβέντα, ελπίζω να μην υποπέσει η υπόθεση στην αντίληψη του Ευρωβουλευτού του Λάος κ. Πλεύρη junior γιατί ως ευρωβουλευτής πλέον θα επαναφέρει λαύρος το θέμα του χημικού ευνουχισμού των παιδεραστών στο Ευρωκοινοβούλιο και δεν θα προλαβαίνει η Αστυνομία να μπουκώνει με το χωνί τα χημικά στο στόμα μοναχών, επισκόπων και ιερέων, σαν να ήταν ήρωες σαιξπηρικής τραγωδίας.
Στην περίπτωση του ιερέα της Σπάρτης που είχε λαϊκούς συγκατηγορούμενους δόθηκαν τα στοιχεία του, το ίδιο και για τους 2 παλαιοημερολογίτες μη κρατικούς ιερείς. Για τους ιερείς της Κοζάνης και της Θεσσαλονίκης, τηρήθηκε εχεμύθεια.
Θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος πως εδώ έχουμε μεν θύμα ενήλικο, αλλά όμως με κάποια νοητική ή ψυχολογική υστέρηση, οπότε η ενδεχόμενη πράξη του πανοσιολογιότατου, θα έχει για τον δικαστή ειδεχθή χαρακτηριστικά, που ίσως να καθιστούν την πράξη κακούργημα. Έπειτα κάθε λογικός άνθρωπος ρωτάει: Τα μυστήρια τα οποία τέλεσε ο παπάς είναι έγκυρα; Η Εκκλησία το έχει απαντήσει κι αυτό με ευκολία: Η καταδεκτική Θεία Χάρις που δεν το πολυσκέφτεται ούτε την ώρα της χειροτονίας, χρησιμοποιεί ως αγωγό της ακόμη και τον πιό βρωμερό ιερωμένο χωρίς να έχει πρόβλημα.
Ο Παναγιότατος πατέρας του αρχιμανδρίτη ο δεσπότης Θεσσαλονίκης Διονύσης Ρούσσας (Άνθιμος ο Μακεδονομάχος), δεν φαίνεται πάνω στον πρώτο πανικό και στην προσπάθεια να διαχωρίσει τη θέση του από τον αμαρτωλό, να πολυσέβεται το τεκμήριο της αθωότητας. Έχει μια περίεργη βεβαιότητα ενοχής του τέκνου του.
Ίσως να πηγάζει αυτό από την άκρα του αυστηρότητα κατά των αμαρτημάτων της σαρκός, που υπερβαίνει και αυτό το αξιοθαύμαστο μένος που είχαν σχετικώς οι ιερός Καλλίνικος και τρισμάκαρ Χριστόδουλος. Είναι γνωστό πως η πορνεία του πολιτικού γάμου και τα μισόγυμνα κορίτσια προκαλούν σοκ στον ιερότατο Άνθιμο, που ανακοινώνει:
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
.... Ο εν λόγω ρασοφόρος, καταγόμενος εξ άλλης περιοχής, είναι ιερομόναχος, δεν ανήκει σε Μονή της Θεσσαλονίκης, και είχε προσωρινώς διορισθεί κατόπιν αιτήσεώς του, σε μικρή ενορία της Θεσσαλονίκης «άχρι καιρού». 2. Κατόπιν του δημιουργηθέντος, υπαιτιότητί του, ηθικού ζητήματος, τίθεται σε διαθεσιμότητα και ήδη κινείται η προβλεπομένη διαδικασία απολύσεως από της προσωρινής εφημεριακής θέσεώς του, και επομένως υποχρεούται να επιστρέψη στην Μονή της μετανοίας του. 3. Η αρμοδιότητα για την διενέργεια της υπό του Νόμου 5383/ 1932 «περί Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων» προβλεπομένης διαδικασίας ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη εντός της περιοχής της οποίας φέρεται ότι διέπραξε ηθικό παράπτωμα.
Εκείνα που με εκπλήσσουν είναι ο μετριοπαθής χαρακτηρισμός «ηθικό ζήτημα» για μια τόσο αισχρή και αφύσικη πράξη προς έναν νέο που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αυτό βρήκε μόνο να πει ο βιβλικός επίσκοπος που κραδαίνει κατά του ποιμνίου του τη ρομφαία της αγνότητας και βρίζει ασύστολα με βροντερή φωνή πόρνους όσους τέλεσαν πολιτικό γάμο. Τηρουμένων των αναλογιών θα έπρεπε αγανακτισμένος για τον παπά του, να είχε κάνει φόνο. Αυτή η έλλειψη ανακλαστικών μου θυμίζει την ψυχραιμία με την οποία ο Χριστόδουλος-δεινός διώκτης του 'κουσουριού' είχε αντιδράσει στις αιτιάσεις της Πανδώρας του ΒΗΜΑΤΟΣ (6/3/2007) πως μοιράστηκε το ίδιο κρεβάτι στα πολυτελή «Φορ Σίζονς» του Μιλάνου με κάποιον άλλο ιερωμένο. Μια ευγενική επιστολή διάψευσης την επομένη από εκπρόσωπό του θεωρήθηκε αρκετή. Ίσως διότι η εφημερίδα σημείωνε την αγαθή αιτία αυτού του αήθους συγχρωτισμού: Έτσι δεν «επιβάρυνε το ταμείο της Αρχιεπισκοπής ( η τέλος πάντων του ευγενούς και γαλαντόμου χορηγού του ) με το κόστος ενός ακόμα δωματίου, αλλά μοιράστηκε την δική του σουίτα με τον συνοδό του. Προφανώς δε μοιράστηκε και το κρεβάτι του διότι βάσει της ίδιας λογικής θα ήταν μάλλον αντιχριστιανικό αν κρατούσε για τον εαυτό του ένα υπερδιπλο κρεβάτι και έστελνε τον συνοδό του στον καναπέ. Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να υπάρχει τίποτε επιλήψιμο στην περίπτωση δυο καλόγερων που μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι. ....Και εν πάση περιπτώσει, ας μην μας διαφεύγει ότι, στην κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα ου ξενοδοχείου που λατρεύουν οι σχεδιαστές μόδας και τα μοντέλα, η περίπτωση δυο ανδρών που μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο δεν προξενεί εντυπώσεις».
(Το πλήρες σχόλιο http://www.greekcanadianpress.com/archive/GCP-Easter-07.pdf, σελ.15)
Προσωπικά, αναλύοντας την ανακοίνωση, με εκπλήσσει και η προσπάθεια του κ. Ρούσσα να αποποιηθεί την πνευματική του πατρότητα σε σχέση με τον αρχιμανδρίτη και η βιασύνη του να πεταχτεί το μπαλάκι των ευθυνών αλλού:
1. «ο εν λόγω ρασοφόρος» (αήθης χαρακτηρισμός από ιερέα για ιερέα),
2. «καταγόμενος εξ άλλης περιοχής ..... είχε προσωρινώς διορισθεί κατόπιν αιτήσεώς του» (Η περιοχή καταγωγής τι ρόλο παίζει και δηλαδή οι υπόλοιποι διορίζονται κατόπιν αιτήσεως τρίτων;)
3. «σε μικρή ενορία» (Το μέγεθος-της ενορίας εννοώ-παίζει κάποιο ρόλο, χώρια που ανατρέχοντας στην ιστοσελίδα της μητρόπολης εντόπισα τον ναό ως ιστορικό)
4. «άχρι καιρού», (δηλαδή οι υπόλοιποι εφημέριοι διορίζονται ισόβια; Εδώ ο ίδιος ο κ.Ρούσσας ως επίσκοπος Αλεξανδρούπολης παράνομα εγκατέλειψε τους ενορίτες του και θα έπρεπε να είχε καθαιρεθεί για αυτό αφού τη μετάθεση των επισκόπων, παρ'εκτός και υπάρχει σοβαρός λόγος την απαγορεύουν πολλοί κανόνες όπως ο Α΄ της Συνόδου της Σαρδικής ή ο ΙΔ΄ των Αποστόλων, ή ο ΚΑ΄της Συνόδου της Αντιόχειας κλπ).
5. «η αρμοδιότητα της ανάκρισης ανήκει στην μητρόπολη Φθιώτιδας». Μου φαίνεται απίστευτο πως ο οικείος επίσκοπος δεν αγωνιά να μάθει τι συνέβη από τον ίδιο τον ιερέα του, που δεν τρέχει να συζητήσει με το φερόμενο ως θύμα του, που δεν φέρεται σαν πατέρας που αγωνιά για το τέκνο του, αλλά οχυρώνεται πίσω από αμφίβολης ακρίβειας τυπικούς ισχυρισμούς, δίκην ενωμοτάρχη που πετάει την υπόθεση στο γειτονικό τμήμα της Χωροφυλακής για να μην ταραχθεί το ραχάτι του. Παρεμπιπτόντως η μητρόπολη Φθιώτιδας ξεκίνησε την έρευνα, ή θα μας παραπέμψει με τη σειρά της στον κ.Ρούσσα;
6. «υποχρεούται να επιστρέψη στην Μονή της μετανοίας του». Από πού πήγαζε η βεβαιότητα πως το τέκνο του θα αποφυλακιζόταν και πως θα επέστρεφε στο αγιορείτικο μοναστήρι του; Αναρωτιέμαι, πως προδικάζει ο κ.Ρούσσας και τον μη αποσχηματισμό του ως μοναχού. Δηλαδή έγινε ότι έγινε και γυρνάω στο μοναστήρι μου σαν κύριος; Δηλαδή δεν ισχύει το «Έξω οι πόρνοι» της Αποκάλυψης; (22/κβ΄-15).
Κλείνω με μερικές σκέψεις:
1. Σαν πόσα διαφόρων τύπων κρούσματα σεξουαλικών παρενοχλήσεων από ιερείς, πόσα κουκουλώματα των προϊσταμένων τους και ιερά παραδικαστικά κυκλώματα πρέπει να αποκαλυφθούν για να αφυπνισθεί η στρουθοκαμηλική ελληνική κοινωνία, όπως συμβαίνει στη Δύση (φωτ. 2,3,4.) και να παραδεχτεί την κραυγαλέα πραγματικότητα που λέει πως «Κάτι τρέχει με τον κλήρο».
2. Τι, ελάχιστο κατά τη γνώμη μου, ποσοστό της θλιβερής πραγματικότητας καταφέρνει να σπάσει το τείχος της σιωπής, αφού κατά Κανόνα οι παρενοχλούμενοι είναι άνθρωποι χωρίς φωνή, ή κάμπτονται κάτω από τους παντοδύναμους μηχανισμούς του κουκουλώματος;
3. Τι μοίρα αντιμετωπίζουν τα ορφανά ή αμελών γονέων παιδάκια των εκκλησιαστικών οικοτροφείων, ορφανοτροφείων, ιδρυμάτων, αδελφοτήτων, μονών κλπ που δεν έχουν φωνή;
4. Πότε ο νομοθέτης θα φιλοτιμηθεί να θεσπίσει χρηματική αποζημίωση από την Εκκλησία, ιδιαίτερα για τα άπορα και απροστάτευτα θύματα των ιερέων της;
5. Πότε οι λεγόμενοι πιστοί θα φιλοτιμηθούν να εξεγερθούν και να ζητήσουν τιμωρία των ενόχων, στήριξη των θυμάτων, μελέτη και παραδοχή της κατάστασης; Συνήθως αδιαφορούν ('Θα το'βρει από το Θεό') παρεκτός και αφορά τα παιδιά τους, οπότε περιέργως η μεγαλοψυχία τους προς τους δράστες εξατμίζεται.
6. Θα φτάσει άραγε η υπόθεση ποτέ στο ακροατήριο, αν ναι θα τελεσιδικήσει ποτέ κι αν -το πιθανότερο-όχι πόσο αξιόπιστη θα είναι μια δήλωση του παθόντος πως είπε ψέματα, γνωστού όντος ότι η Εκκλησία μπορεί να ασκεί τεράστια ψυχολογική, οικονομική κλπ πίεση;
7. Ως πότε η Αριστερά που κολακεύεται να ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις με πατριάρχες (ΣΥΡΙΖΑ) ή ακόμη και να ζητά τον οβολό τους για τα κατεστραμμένα της αρχεία (ΚΚΕ), θα κλείνει προκλητικά τα μάτια κι το στόμα της στο φαινόμενο, με το πρόσχημα πως τάχα αυτά είναι ιδιωτικά δεδομένα, ή κουτσομπολιά, ή πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι ποινικό αδίκημα (πολύ σωστά, αλλά όταν οι δράστες είναι Φαρισαίοι ηθικολόγοι αρχιεπίσκοποι και ιερείς, που χτυπούν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων όπως ο Αναστάσιος της Αλβανίας σωπαίνουμε κι ως πότε θα αφήνει τα περιστατικά αυτά στο έλεος σκανδαλοθηρικών φυλλάδων ή ακόμη χειρότερα ακροδεξιών (χριστιανικών πάντα) εντύπων τα οποία συστηματικά εκβιάζουν κληρικούς; Και από πότε η μαρξιστική Αριστερά παραιτήθηκε από την αυτονόητη υποχρέωσή της να αποκαλύπτει στα μάτια των ανθρώπων την υποκρισία των εμπόρων του «όπιου του λαού»;
Αν η Καθολική Εκκλησία των ΗΠΑ ξεπουπουλιάστηκε ξεπουλώντας ναούς και κτίρια και αν οι επίσκοποι των Ορθόδοξων Εκκλησιών της Αμερικής κινδυνεύουν να στερηθούν το νηστήσιμο χαβιάρι τους από τις αποζημιώσεις που πληρώνουν και σε διανοητικά καθυστερημένα θύματα των κληρικών τους, γιατί να μην δούμε να βγαίνουν στο σφυρί τα μεγαθήρια που διαθέτει η Εκκλησία στο κέντρο της Αθήνας για να αποκατασταθούν τα παιδάκια που πληγώθηκαν θανάσιμα από τους Σαρδανάπαλους ιερείς της; Θα είναι κάτι σαν την πτώση της Βαστίλλης για τη θεοκρατική μας Μπανανία.
YΓ.
Οι ορθόδοξες Ρωσοαμερικανίδες κυρίες της ιστοσελίδας κατά των παιδεραστών ιερέων, της γνωστής ως «Σκέπης της Θεοτόκου» (pokrov), ο εφιάλτης του πατριάρχη και του ορθόδοξου επισκοπάτου, oι αξιοθαύμαστες Cappy Larson και Melanie Jula Sakoda, που τα παιδιά τους κακοποιήθηκαν στον καθεδρικό ναό της Αγ.Τριάδας της Van Ness Avenue έχουν, όπως θα δεί όποιος επισκεφθεί τον παραπάνω σύνδεσμο, καταγράψει και άλλες περιπτώσεις ιερέων με αντικείμενο του πόθου τους προβληματικούς νέους.
Οι άγρυπνες συνειδήσεις τους, έχουν ήδη ενημερωθεί αν και τόσο μακριά μας, για τον παπά της Θεσσαλονίκης, που πολλοί εδώ κάνουν πως δεν τον βλέπουν και έτσι κάποτε θα τον δούμε και δεσπότη να καταγγέλλει το «κουσούρι». Εδώ ο Γιοσάκης αν δεν έσκαγε το απόστημα το 2005 θα ήταν τώρα μητροπολίτης και κάποιος μακαρίτης που είχε κατηγορηθεί για τη δράση του σε ίδρυμα ανηλίκων έγινε αρχιεπίσκοπος. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και το πρόβλημα πρέπει να πάρει τη δημοσιότητα και το ενδιαφέρον που του αναλογεί. ΠΗΓΗ..http://roides.wordpress.com/2009/08/03/02aug0/