Πώς είναι το ποδόσφαιρο χωρίς διαιτητή, με σκληρά τάκλιν, αλλά δίχως βωμολοχίες; Πάνω από όλα όμως, πώς γίνεται να κυνηγά ένας παίκτης την μπάλα ή τον αντίπαλο, ενώ φορά ράσα, αντί για σορτσάκι και φανέλα; Κάποιοι ιερείς στην Ελβετία έχουν την απάντηση.
Πρόκειται για την ιεαρατική αδερφότητα του Αγίου Πίου, εκεί όπου ιερείς ή μελλοντικοί συνάδελφοί τους κάθε Κυριακή, μετά βέβαια από τα καθήκοντά τους, παίρνουν μία ανάσα από τη μελέτη ή την προσευχή. Κάποιοι κάνουν τζόκινγκ, άλλοι παίζουν μπάσκετ. Οι περισσότεροι όμως προτιμούν το ποδόσφαιρο, κανονίζοντας τακτικές αναμετρήσεις. Κουράστηκαν οι τεμπέληδες ρασοφόροι από τις πολλές προσευχές??Ρε γαμ@@@ που θέλουν !!!
Με αφορμή την έναρξη του Μουντιάλ, εξαιτίας του οποίου τα πάντα κινούνται σε ποδοσφαιρικούς ρυθμούς σε όλο τον πλανήτη, το AFP βρέθηκε στην Ελβετία, για να δει από κοντά εκείνους που υμνούν το Θεό, αλλά λατρεύουν και τη στρογγυλή «θεά»Έτσι κι αλλιώς ένα χριστιανικό τσίρκο είναι!!.
Το θέαμα είναι περίεργο. Οι ιερείς δεν επιτρέπεται να φορέσουν άλλα ρούχα πέρα από το ράσο τους για κανένα λόγο. Τουλάχιστον, δεν έχουν σχετικό περιορισμό και για τα υποδήματα, οπότε μπορούν να παίξουν φορώντας ποδοσφαιρικά παπούτσια. Τα μαρκαρίσματα και τα τάκλιν είναι σκληρά, όπως επιβάλει το παιχνίδι. Με μία βασική διαφορά όμως. Στο γήπεδο δεν ακούγεται καμία βρισιά, καμία βωμολοχία, ούτε καν η παραμικρή διαμαρτυρία σε κάποια φάση για το αν υπήρχε φάουλ ή όχι.
Ολοι τους, όπως περιγράφει το AFP είναι εξαιρετικά ευγενικοί. «Αδελφέ, παρακαλώ δώσε μου την μπάλα». Κάπως έτσι απευθύνονται ο ένας στον άλλον. Και όλα αυτά, παρότι στην αναμέτρηση δεν υπάρχει διαιτητής. Δεν τον χρειάζονται άλλωστε, ο... εργοδότης τους κρατά το σκορ από ψηλά.
