Η Καλομοίρα απαγγέλει λάθος τον Εθνικό Ύμνο! Ακούστε την!!
Η Καλομοίρα έδωσε το «παρών» στο πρώτο φιλικό της Εθνικής μας ομάδας στο ματς με τη Νιγηρία. Η τραγουδίστρια βρέθηκε έξω από το «PPL Stadium» στη Φιλαδέφλεια και τραγούδησε τον Εθνικό Ύμνο σε μια γιορτή που είχε στηθεί από τους Έλληνες της χώρας, με αρνιά, κλαρίνα και παραδοσιακούς χορούς..!!
ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΤΣΙΡΚΟ!!ΡΩΜΙΟΙ ΕΙΣΤΕ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΟΙ!!
Όμως, την ώρα που τραγουδούσε η Καλομοίρα τον ύμνο έκανε ένα μικρό λαθάκι! Αντί να πει «χαίρε ω χαίρε λευτεριά», είπε «χαίρε χαίρε λευτεριά».ΑΥΤΑ ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΡΩΜΙΟΙ ΤΑ ΤΗΛΕΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!! ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ!!
Δείτε φωτογραφίες
H Καλομοίρα δίνει συναυλίες σε εκκλησίες!!!!Γιατί σας κάνει εντύπωση Χριστιανά όλο το χριστιανικό δόγμα ένα σόου είναι με πρωταγωνιστή τον Ιησού!!Ταχυδακτυλουργίες ψευτοθαύματα όλα τα εχει η καινή το μόνο που λείπει είναι ο ορθός λόγος!!Απλά το τσίρκο (Καλομοιρα) μετακινήθηκε στο φυσικό της χώρο!!Τώρα και αυτή θα τα πάρει χοντρά από τους ρασοφόρους που με την σειρά τους θα τα πάρουν από τα Χριστιανικά ...προβατάκια!!!Είπα και εγώ πως ηταν δυνατόν να ανέβει αυτή η άσχετη τα σκαλοπάτια της επιτυχίας τόσο γρήγορα!!Τωρα εξηγείται και η πλύση εγκεφάλου των Ρωμιών απο τα Μ.Μ.Ε με την Καλομοίρα!!ΗΤΑΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!!!
Η Καλομοίρα:Ένα Κυπριακό Παραμύθι-Kalomira:ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΓΙΑ ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ Η ΚΟΥΝΙΣΤΗ!!!ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!!
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα φτωχό αντρόγυνο.Δουλεύοντας από εκεί, δουλεύοντας από εδώ, τα βόλευαν με το ψωμί, με τις ελιές και με τις προσευχές.Εκάμαν κι ένα κορίτσι που το ονόμασαν Καλομοίρα ίσως κι αλλάξει και η μοίρα τους.Μα όσο Καλομοίρα την εφώναζαν, κακομοίρα εγινόταν.Χαΐρι δεν έβλεπε και προκοπή δεν θωρούσε.Χρυσό έπιανε στα χέρια της, χώμα γινόταν.Τεμπέλα ήταν κι ακουμαντάρισσα.Ολοένα με τα λουλούδια μιλούσε και με τα πουλιά ετραγουδούσε.Άλλο τίποτα, μήτε δουλειά, μήτε μιλιά.
Μια μέρα ένα πουλάκι την επερίπαιζε με αυτό το τραγούδι: -Καλομοίρα, Καλομοίρα τα καλά σου, σου τα πήρα, Καλομοίρα, Καλομοίρα δούλεψε να βρεις τη μοίρα. Η κοπέλα άκουσε παραξενεμένη το τραγούδι και της άρεσε, μα δεν καταλάβαινε τι ήθελε να πει το πουλάκι.Μια μέρα η νονά της, τής εχάρησε μια γαριφαλιά, μιας κι αγαπούσε τόσο τα λουλούδια.Την εφύτεψε σε μια όμορφη γλάστρα και την είχε μεγάλη αγάπη αυτή τη γαριφαλιά.Την επότιζε και της μιλούσε, την εντάντευε και της ετραγουδούσε, και κάθε μέρα την ερωτούσε: -Γαριφαλιά μου πράσινη, πότε θα κοκκινίσεις; Από τα πολλά γλυκόλογα κι από τις πολλές αγάπες, μια μέρα έσκασε ένα μπουμπουκάκι κόκκινο-κόκκινο σαν τη φωτιά.Την άλλη μέρα τινάχτηκε άλλο και την παράλλη άλλο κι άλλο.Κι έγινε η γαριφαλιά μας ολόπλουμη, λουλουδιασμένη, χαρά σου να τη θωρείς! Η καλομοίρα όλο χαρές και όλο τραγούδια καθόταν στο παραθύρι της κι εκαμάρωνε τη γαριφαλιά.Ένα πρωινό στο παραθύρι της κάθησε κι εκείνο το πουλάκι και την επερίπαιζε πάλι: -Καλομοίρα, Καλομοίρα τα καλά σου, σου τα πήρα, Καλομοίρα, Καλομοίρα δούλεψε να βρεις τη μοίρα. Της άρεσε το τραγούδι και το πουλάκι της το έλεγε ξανά και ξανά.Από τα πολλά που το άκουσε σκέφτηκε: Δίκιο έχει το πουλί, να κάμω και καμιά δουλειά.Μα τι να κάμω, τι να κάμω...Της ήρθε μια ιδέα. -Να κόψω ένα γαρίφαλο, να κάμω φρουκαλίτσα. 'Εκοψε λοιπόν ένα μεγάλο γαρίφαλο κι έφτιαξε μια φρουκαλίτσα, μια όμορφη μικρή σκούπα.Την εκοίταζε με καμάρι και σκεφτόταν.Τι να φρουκαλώ...Τι να φρουκαλώ... -Να φρουκαλώ τη θάλασσα να ρέσσουν τα καΐκια. Ενθουσιασμένη τότε με την ιδέα της, έτρεξε στο γιαλό και έπιασε δουλειά.Μ΄εκείνη την όμορφη φρουκαλίτσα, εφρουκάλιζε τη θάλασσα. Φρουκάλιζε, φρουκάλιζε, με κέφι με σπουδή.Με αγάπη για τη φρουκαλίτσα και για τη θάλασσα, και για τα καΐκια.Κι ημέρευε η θάλασσα με εκείνη τη σκουπίτσα, με εκείνη την αγάπη της κοπέλας κι ερέσσαν τα καΐκια μια χαρά.Θάλασσα είναι όμως κι αναπαμό δεν έχει.Όσο την εφρουκάλιζε καλά, άμα σταματούσε, πολλή ταραχή, τρικυμία και τραμουντάνα.Κουράστηκε η Καλομοίρα κι απόκαμε με αυτή τη δουλειά.Έκατσε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο με τη φρουκαλίτσα της αγκαλιά.Άκουσε πάλι το πουλάκι να κελαηδάει και να την περιπαίζει: -Καλομοίρα, Καλομοίρα τα καλά σου, σου τα πήρα, Καλομοίρα, Καλομοίρα γύρεψε να βρεις τη μοίρα. Έλαχε τότε να αράξει ένα καράβι στο γιαλό.Σηκώθηκε η Καλομοίρα κι ερωτά τον Καπετάνιο: -Που πάτε Καπετάνιο; -Πάμε στους Αγίους Τόπους να προσκυνήσουμε το Σταυρό. -Με παίρνετε κι εμένα; -Άμα ξέρεις καμιά δουλειά να κάνεις σε παίρνουμε. -Έχω μια φρουκαλίτσα κι άμα θέλετε θα σας φρουκαλώ το καΐκι σας. Έλα τότε κι εσύ με τη φρουκαλίτσα σου. Έτσι, έφυγε η Καλομοίρα με εκείνο το καΐκι.Έμπα μέρα-έβγα μέρα, μόνο ουρανός και θάλασσα φαινόταν, μέχρι που ήρθε μία μέρα που άραξε το καράβι σε ένα λιμάνι. -Που ήρθαμε; Ρωτά η κοπέλα. -Στου βασιλιά την πόρτα της λέγουν.Κι άρχισαν ένας-ένας να κατεβαίνουν από το καράβι και να μπαίνουν από μία ωραία πύλη σε ένα κάστρο, ένα παλάτι. Η κοπέλα κάθισε κι εχάζευε το ανάκτορο.Δεν είχε δει ποτέ ως τώρα τέτοιο κάλλος, τέτοια πολυτέλεια. Οι τοίχοι και τα κεραμίδια του, οι πόρτες και τα παράθυρα του, οι πύργοι και τα μπαλκόνια του, οι γλάστρες με τα λουλούδια τους...Ένα θαύμα! Ένας μύθος! Θαύμασε και να αποθαυμάσεις η κοπέλα, ενέβησαν μέσα οι προσκυνητές κι έκλεισε η μεγάλη εκείνη θύρα του κάστρου.Τι να κάμει και τι να γίνει τώρα.Από τη χαζομάρα και την παλαβομάρα της έμεινε έξω από το καράβι.Εκάθησε κι έκλαιγε, έκλαιγε απαρηγόρητη.Σε κάποια στιγμή άκουσε το γνωστό πουλάκι.Καθόταν στο περιβάζι ενός παράθυρου κι ετραγουδούσε: -Καλομοίρα, Καλομοίρα τα καλά σου, σου τα πήρα, Καλομοίρα, Καλομοίρα σήκω για να βρεις τη μοίρα. Σηκώθηκε τότε και τι να δει; Ο βασιλιάς δεν ήτανε, μονάχα τρεις κοπέλες.Έκαθουνταν κι εκουβέντιαζαν αναμεταξύ τους μπροστά στα σπίτια του βασιλιά, ανάμεσα σε γλάστρες από λουλούδια. -Που πάεις κορούδα μου, την ερωτούσαν, έτσι μοναχή σου; -Έμεινα μόνη μου κι έρημη μέσα στις στράτες. -Έλα, άμα θέλεις μαζί μας. -Έρχομαι.Και την πήραν στο σπίτι τους. -Εμείς της είπαν δουλεύουμε, θα δουλεύεις κι εσύ; -Θα δουλεύω, έχω μία φρουκαλίτσα και θα φρουκαλώ τα σπίτια σας.Έτσι κι έγινε, μπήκε στην υπηρεσία των τριών αδελφών. Η μεγάλη αδελφή κεντούσε σε ένα πανί τον ουρανό και τα άστρα.'Οταν το είδε η Καλομοίρα αποθαυμάστηκε. -Θέλω κι εγώ να κεντήσω τον ουρανό. -Θέλεις, αλλά πρέπει να μαθητεύσεις κοντά μου για ένα χρόνο και μπορεί να μάθεις. -Θα μαθητεύσω. Κι έγινε μαθήτρια.Βοηθούσε και παρακολουθούσε την κεντήστρα κι ότι της έλεγε άκουγε.Της έλεγε ιστορίες κι όλου του κόσμου τις θεωρίες.ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΑΖΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!!