Σε καιρούς αλλοτινούς, αν και όχι τόσο μακρινούς όσο έχουμε συνηθίσει να τους θεωρούμε, οι παραδόσεις των εθνών ήσαν σεβαστές. Οι άνθρωποι ήσαν δεμένοι με την γη που τους έτρεφε και με τον ουρανό που τους σκέπαζε, και η ελευθερία κάθε λαού να έχει τα δικά του ήθη και την δική του παράδοση, να ζει σύμφωνα με την φύση του και με την Φύση και να επιβιώνει μέσα στην διαφορετικότητά του, ήταν κάτι αυτονόητο. Η ανθρωπότητα έζησε έτσι για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

Δεν είναι παρά μόνον από τότε που ο προσηλυτιστικός «μονοθεϊσμός»ολοκλήρωσε την βίαιη εξάπλωσή του στους περισσότερους λαούς του πλανήτη, που η κατάσταση αυτή ανατράπηκε. Οι αυτόχθονες σε κάθε γωνιά της γης, παιδιά της γης και του ουρανού, έχασαν το δικαίωμα στην διαφορετικότητά τους και την παράδοσή τους. Η γενοκτονία των Ινδιάνων της Αμερικής ήταν η πρόσφατη επανάληψη μιας ιστορίας που ξεκίνησε πριν από περίπου δυο χιλιάδες χρόνια -αν και, αλλοίμονο, όχι σαν φάρσα παρά ως τραγωδία και πάλι.

Όπως και οι Ινδιάνοι της Αμερικής, έτσι κι εμείς, οι «Ινδιάνοι της Ελλάδος», οι Εθνικοί Έλληνες, που αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε ζωντανή την παράδοση του τόπου μας, είμαστε θύματα της βίαιης εξάπλωσης του προσηλυτιστικού «μονοθεϊσμού». Όπως και οι Ινδιάνοι της Αμερικής και δεκάδες άλλα έθνη του πλανήτη, έτσι και εμείς στην πραγματικότητα ποτέ δεν εκχριστιανιστήκαμε. Όπως και οι Ινδιάνοι της Αμερικής και δεκάδες άλλα έθνη του πλανήτη έτσι και εμείς είδαμε τους θεσμούς μας να γεννιούνται μέσα από την κοσμοαντίληψή μας, μέσα από τη σχέση μας με την Φύση. Έτσι, μέσα από την δημοκρατία του Ολύμπου γεννήθηκε η άμεση δημοκρατία.Χιλιάδες χρόνια αργότερα, κάποιοι, ανάμεσά τους ο«άγιος» Αυγουστίνος και ο Ευσέβιος Καισαρείας ισχυρίστηκαν ότι αυτή η δημοκρατία ήταν «πολίτευμα του διαβόλου»(«civitas diaboli»).

Έκαψαν τα ιερά και τις βιβλιοθήκες μας, τις αγορές μας όπου συγκεντρωνόταν ο δήμος για να συνεδριάσει, απείλησαν και σκότωσαν. Για πρώτη φορά, όχι μόνο στην ελληνική ιστορία αλλά στην ιστορία όλων των εθνών του κόσμου ήλθαν να επιβάλουν την απάτη της «μίας και μοναδικής αλήθειας» -ακριβώς μάλιστα στον θρησκευτικό τομέα, αυτόν δηλαδή που από την φύση του είναι προορισμένος να μην διεκδικεί ποτέ απόλυτες αλήθειες και ποτέ να μην προβάλει δογματικούς αφορισμούς.Είπαν: «Μετανοήστε για τους δημοκρατικούς σας θεσμούς, μετανοήστε για την πηγαία σχέση σας με την παράδοση του τόπου σας και της γης

σας, και ο Θεός θα σας συγχωρήσει». Αυτή, είπαν, είναι η χριστιανική συγχώρηση. Το ίδιο είπαν και στους Ινδιάνους της Αμερικής και στα δεκάδες άλλα έθνη του πλανήτη. Ούτε εκείνοι ούτε εμείς τους πιστέψαμε.

Τώρα πια, όλοι το γνωρίζουν. Η ανταλλακτική αξία της χριστιανικής«συγχώρεσης» είναι τα δισεκατομμύρια θύματα του προσηλυτιστικού «μονοθεϊσμού» ανά τον κόσμο. Μόνο που εμείς δεν είμαστε χριστιανοί για να «συγχωρούμε».

Γι' αυτό και δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον μαζικό εκχριστιανισμό των εθνών που δεν συντελέστηκε βέβαια με την πειθώ αλλά με την ωμή βία, με τα πιο φρικτά εγκλήματα που σημάδεψαν ποτέ την Παγκόσμια Ιστορία.

Γι' αυτό και δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε, αλλά ούτε και να χρεωθούμε επειδή απλώς είμαστε λευκοί, την γενοκτονία των αδελφών μας Ινδιάνων. Η γενοκτονία των Ινδιάνων δεν ήταν έγκλημα της λευκής φυλής αλλά του προσηλυτιστικού«μονοθεϊσμού». «Ινδιάνοι» είμαστε κι εμείς. Παιδιά της δικής μας γης, που γνωρίζαμε να μιλάμε την γλώσσα των πηγών μας και να σιγοψιθυρίζουμε μαζί με τον άνεμο το δικό του τραγούδι, όπως άλλοτε οι ιερείς της Δωδώνης ερμήνευαν τον λόγο των φυσικών δυνάμεων από το θρόϊσμα των φύλλων των ιερών δρυών στον άνεμο.Πριν έλθουν και κάψουν τα δάση μας, προτού οι πηγές μας στερέψουν. Γιατί κι εδώ όπως παντού, ο προσηλυτιστικός «μονοθεϊσμός» φρόντισε να διαμορφώσει έναν άνθρωπο που δεν έχει επαφή με την γη και την Φύση, έναν άνθρωπο που έχει προγραμματιστεί με την εντολή να εξαπλωθεί σε βάρος όλων των άλλων ειδών του πλανήτη, να καίει δάση, να καίει βιβλία, να καίει ανθρώπους,να κάνει γενοκτονίες.

Ο προσηλυτιστικός«μονοθεϊσμός» φρόντισε να διαμορφώσει έναν άνθρωπο προγραμματισμένο να στηρίξει αδιαμαρτύρητα το πιο άδικο οικονομικο-κοινωνικό σύστημα που επικράτησε ποτέ στον κόσμο και να γίνει αίτιος της ασύλληπτης οικολογικής καταστροφής του πλανήτη.

Αυτό το είδος ανθρώπου, θα μας βρίσκει πάντοτε απέναντί του εμάς, τους«Ινδιάνους της Ελλάδος» που δεν λησμονούμε ότι κάποτε ζούσαμε σε αυτήν την γη με ελευθερία, δημιουργώντας τον δικό μας πολιτισμό και σεβόμενοι τον πολιτισμό κάθε άλλου λαού. Εμάς, που δεν λησμονούμε ότι περί το έτος 530 μετά την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης καταργήθηκε και τυπικά από την χριστιανικο-βυζαντινή αυτοκρατορία ο

ελληνικός θεσμός του δήμου. Εμάς, που την ώρα που βλέπουμε τους εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό αντιπροσώπους μέσα στην ίδια την Βουλή να σκύβουν το κεφάλι και να προσκυνούν τους παπάδες που κάνουν ...«αγιασμό», δεν λησμονούμε την γνήσια, πραγματική (και τελικά πιο έντιμη γιατί ήταν, τουλάχιστον, ειλικρινής) πολιτική αρχή του Χριστιανισμού, όπως ακριβώς διατυπώθηκε από τους λατρευομένους ως αγίους «πατέρες της Εκκλησίας»: «Όπως ακριβώς υπάρχει ένας Θεός και όχι δυο ή τρεις ή περισσότεροι, έτσι και επιβάλλεται να υπάρχει ένας μόνον ηγεμόνας επί της γης».

Εμάς, που θυμόμαστε ότι η ωραία λέξη «εκκλησία» είχε κάποτε μια έννοια εντελώς διαφορετική, κι άλλη εκκλησία από την εκκλησία του δήμου ούτε παραδεχθήκαμε ποτέ ούτε στο μέλλον θα παραδεχθούμε.

Σήμερα, στον τόπο μας, οι εκπρόσωποι του Χριστιανισμού, κρατούντες πια,φροντίζουν να μην επιτρέπουν ούτε καν να ακουστεί ένας λόγος διαφορετικός από τον δικό τους. Το απαράδεκτο, γελοίο, τραγελαφικό φαινόμενο στην χώρα μας το«Υπουργείο Παιδείας» να είναι συγχρόνως και«Υπουργείο Θρησκευμάτων» (ως εάν να μην υπήρξε ποτέ στην Ευρώπη ένας Διαφωτισμός) εξυπηρετεί άριστα την μισαλλοδοξία και τα συμφέροντά τους. Κι όμως, είναι αυτοί οι ίδιοι που, από συστάσεως νεοελληνικού κράτους και ως τις ημέρες μας, στά-

θηκαν εχθρικά απέναντι σε κάθε προσπάθεια να γίνει μια ουσιαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Η παρουσία, όμως, του υποχρεωτικού μαθήματος των Θρησκευτικών στο σχολικό πρόγραμμα, ο υποχρεωτικός αγιασμός αλλά και,κυρίως, η συμμετοχή κληρικών στις επιτροπές για την παιδεία και ο ρόλος τους στο Υπουργείο Παιδείας συνιστούν,στην Ελλάδα του σήμερα, απροκάλυπτη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, φυσικά, παράγοντα θρησκευτικών διακρίσεων που απαιτεί την άμεση παρέμβαση των ανά την Ευρώπη και τον κόσμο φορέων κατά των διακρίσεων.

Ομοίως, παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί και το γεγονός ότι στην χώρα μας κανείς άλλος πέρα από τις τρεις«βυζαντινές» Θρησκείες (Ορθοδοξία, Ιουδαϊσμός και Μωαμεθανισμός της Θράκης) δεν έχει το δικαίωμα να ασκεί θρησκευτική λατρεία ενεργά και σε λατρευτικούς τόπους που χαίρουν ασυλίας και προστασίας από την πολιτεία.Ακόμη χειρότερα, η δικτατορία αυτή (όπως και κάθε δικτατορία άλλωστε) είναι θεμελιωμένη σε μια ιστορική απάτη, αυτήν του λεγόμενου «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού» ή της «ελληνοορθοδοξίας». Η αλήθεια εδώ είναι πως το μοναδικό «ελληνοχριστιανικό» στοιχείο σε ολόκληρη την ιστορία μας υπήρξαν οι σφαγές των Ελλήνων Εθνικών (όσων δηλαδή αρνήθηκαν να εκχριστιανιστούν και να ασπαστούν τον χριστιανικό τρόπο ζωής, όχι μόνο στον θρησκευτικό αλλά και τον πολιτικό τομέα) από τους χριστιανούς που επέβαλαν την θρησκεία τους σφάζοντας,καίγοντας, ρημάζοντας και λεηλατώντας.

Όπως ακριβώς δηλαδή έκαναν και με τους Ινδιάνους της Αμερικής.Λησμόνησαν άραγε πως οι ιδέες δυναμώνουν μέσα από τους διωγμούς; Λησμόνησαν ότι η σκέψη δεν υπακούει πραγματικά ποτέ σε καμμία βία;

Εμείς οι κατά τα πάτρια Έλληνες, οι Έλληνες Εθνικοί, αντιμετωπιζόμαστε σήμερα από την υπόδουλη στην θεοκρατία κοινωνική πραγματικότητα σαν κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, σαν κάτι το ενοχλητικό. Δικαιολογημένα ίσως... Η ύπαρξή μας και μόνο υπενθυμίζει στους ένοχους τα εγκλήματά τους που αδέξια πάνε να σκεπάσουν, όμως για εμάς είναι δύσκολο να παραιτηθούμε για χάρη τους από το έσχατο των δικαιωμάτων

μας: από το δικαίωμα να υπάρχουμε, να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε.