Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής.
Ο Παλαμάς ήταν ένας από τους πολυγραφότατους Έλληνες λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους. Δημοσίευσε συνολικά σαράντα ποιητικές συλλογές καθώς και κριτικά έργα και ιστορικά δοκίμια, συγκριτολογικές μελέτες και βιβλιοκριτικές.
Λίγοι γνωρίζουν ότι έγραψε και ένα δραματικό θεατρικό έργο την «Τρισεύγενη» (1903) και ότι ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας αρκετές φορές. Σήμερα το όνομά του φέρει αίθουσα εκθέσεων του πολυχώρου Τεχνόπολις στο Γκάζι.
Η κηδεία του έγινε στις 28 Φεβρουαρίου με τη συμμετοχή χιλιάδων Αθηναίων και τον Αγγελο Σικελιανό να απαγγέλλει το «Ηχήστε οι Σάλπιγγες». Κατοχικές δυνάμεις έδωσαν το παρόν, κάτι που δεν εμπόδισε το συγκεντρωμένο πλήθος να ψάλλει τον Εθνικό Υμνο και να μετατρέψει την κηδεία του μεγάλου μας ποιητή σε μεγαλειώδη εκδήλωση εθνικής αντίστασης.