Σήμερα ο Χριστιανισμός επαγγέλλεται έναν ειδικό ρόλο στην προστασία και την εκπαίδευση των παιδιών. «Αλίμονο σ' αυτόν», λέει ο Μέγας Ιεροεξεταστής στους «Αδελφούς Καραμαζώφ» του Ντοστογιέφσκι, «που βλάπτει τα παιδιά». Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς μας πληροφορεί ότι όποιος είναι τόσο ένοχος καλύτερα να ρίχνεται στον βυθό της θάλασσας και μάλιστα με μια μυλόπετρα δεμένη στον λαιμό του. Αλλά τόσο στην θεωρία όσο και στην πράξη, ο Χριστιανισμός χρησιμοποιεί τους ανυπεράσπιστους και αθώους για πειραματικούς σκοπούς.
Ένας ενήλικος Εβραίος που τηρεί πιστά τους κανόνες της θρησκείας του Ναζωραίου, αν θέλει να βάλει το περιτετμημένο πέος του με τη φρέσκια πληγή στο στόμα ενός ραβίνου, ας το κάνει αφού το θέλει (θα ήταν νόμιμο, στη Νέα Υόρκη τουλάχιστον). Μια ώριμη γυναίκα που δεν εμπιστεύεται την κλειτορίδα ή τα εξωτερικά χείλη του αιδοίου της, αν θέλει να βάλει μια άλλη άθλια ενήλικη να της τα κόψει, ας το κάνει. Ο Αβραάμ αν θέλει να θυσιάσει τον γιο του για να αποδείξει την αφοσίωσή του στον Κύριο ή την πίστη του στις φωνές που άκουγε μες στο κεφάλι του, ας το κάνει.
Ο ευσεβείς γονιός ας αρνείται στον εαυτό του τη βοήθεια της ιατρικής όταν πονάει πολύ και ταλαιπωρείται, αφού το θέλει. Οπωσδήποτε -και σκασίλα μου μεγάλη- ο ιερέας που έχει ορκιστεί αγαμία ας γίνει, αφού το θέλει, ένας επιπόλαιος ομοφυλόφιλος. Το ποίμνιο που πιστεύει ότι με το μαστίγωμα μπορείς να διώξεις από το σώμα τον Διάβολο, ας διαλέγει κάθε εβδομάδα έναν νέο αμαρτωλό ή αμαρτωλή κι ας τους μαστιγώνει μέχρι θανάτου. Οπωσδήποτε, όποιος πιστεύει στο δόγμα της εκ του μηδενός δημιουργίας του κόσμου, ας κάνει αν θέλει κήρυγμα στους συναδέλφους του στα διαλείμματα για φαγητό. Όμως η στράτευση απροστάτευτων παιδιών γι' αυτούς τους σκοπούς συνιστά αμαρτία ακόμη και για τον πιο φανατικό άθρησκο.Όλα αυτα υπάρχουν μέσα στους Χριστιανικούς κανόνες!!
Δεν παρουσιάζω τον εαυτό μου ως ηθικό πρότυπο, γιατί θα διαψευδόμουν γρήγορα αν το έκανα, αλλά αν ήμουν ύποπτος για βιασμό ή για βασανισμό παιδιού ή ότι μετέδωσα αφροδίσιο νόσημα σε κάποιο παιδί ή ότι πούλησα παιδί για σεξουαλική ή άλλη εκμετάλλευση, μπορεί να σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω ανεξάρτητα αν ήμουν ένοχος ή όχι. Αν είχα διαπράξει το αδίκημα, θα δεχόμουν ευχαρίστως τον θάνατο σε οποιαδήποτε μορφή του. Αυτή η αποστροφή είναι έμφυτη στον υγιή άνθρωπο και δεν την διδάσκεται από κάπου.
Αφού η Χριστιανική θρησκεία έχει αποδειχθεί εξαιρετικά παραβατική πάνω στο ένα και μοναδικό θέμα όπου η ηθική εξουσία μπορεί να θεωρηθεί καθολική και απόλυτη, νομίζω ότι έχουμε το δικαίωμα να εξαγάγουμε τρία τουλάχιστον προσωρινά συμπεράσματα. Το πρώτο είναι ότι η Χριστιανική θρησκεία και οι Εκκλησίες είναι δημιουργήματα του ανθρώπου και ότι αυτό το γεγονός είναι τόσο προφανές που κανείς δεν μπορεί να το παραβλέψει. Το δεύτερο είναι ότι η ηθική και η ηθικότητα είναι εντελώς ανεξάρτητες από την πίστη και δεν απορρέουν από αυτήν.
Το τρίτο είναι ότι η θρησκεία -επειδή διεκδικεί ειδική εξαίρεση για τις πρακτικές και τις πεποιθήσεις της- είναι όχι μόνο αήθης αλλά και ανήθικη. Ο ακαταλόγιστος ψυχοπαθής ή κτηνάνθρωπος που κακοποιεί τα παιδιά του πρέπει να τιμωρείται, ωστόσο η συμπεριφορά του είναι κατανοητή. Ενώ εκείνος που ισχυρίζεται ότι έχει λάβει θεϊκή εντολή για τη σκληρότητά του είναι διεφθαρμένος και αποτελεί κάτι περισσότερο από απλό κίνδυνο.
Το νοσοκομείο ψυχικών νοσημάτων στην Ιερουσαλήμ έχει ειδικό τμήμα για τους ασθενείς που είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι για τον εαυτό τους και τους άλλους. Αυτοί οι παρανοϊκοί πάσχουν από το «Σύνδρομο της Ιερουσαλήμ» κάτι ανάλογο με την Χριστιανοκατάθλιψη. Η αστυνομία και η ασφάλεια έχουν εκπαιδευτεί ειδικά για να τους αναγνωρίζουν, παρ' όλο που η ψύχωσή τους φορά συχνά ένα προσωπείο απατηλής μακαριότητας. Πηγαίνουν στην ιερή πόλη για να αναγγείλουν ότι είναι μεσσίες ή λυτρωτές ή να προαναγγείλουν το τέλος του κόσμου.
Από την άποψη της ανεξιθρησκείας και της πολυπολιτισμικότητας, η σχέση ανάμεσα στη θρησκευτική πίστη και την ψυχική διαταραχή δεν είναι μόνο πολύ φανερή, αλλά και ακατονόμαστη. Όταν κάποιος σκοτώσει τα παιδιά του και μετά ισχυριστεί ότι τον διέταξε ο Θεός να το κάνει, παρ' όλο που εμείς μπορεί να του αναγνωρίζουμε το ακαταλόγιστο, θα εγκλειστεί στη φυλακή. Όταν κάποιος ζει σε μια σπηλιά και ισχυρίζεται ότι βλέπει οράματα και προφητικά όνειρα, εμείς μπορεί να τον αφήσουμε στην ησυχία του μέχρι να αποδειχθεί ότι σχεδιάζει, καθόλου χιμαιρικά, τη χαρά των επιθέσεων αυτοκτονίας.
Όταν κάποιος διακηρύττει ότι είναι χρισμένος από τον Θεό και συγκεντρώνει αποθέματα από Kool-Aid και όπλα και οικειοποιείται τις γυναίκες και τις κόρες των ακολούθων του, τον αντιμετωπίζουμε με κάτι περισσότερο από δυσπιστία. Όμως, όταν όλα αυτά κηρύσσονται με την προστασία μιας επίσημης θρησκείας εμείς πρέπει να τα παίρνουμε τοις μετρητοίς. Και οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, για να πάρουμε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, υμνούν τον Αβραάμ που άκουγε φωνές και μετά πήγε τον γιο του τον Ισαάκ μια μακρινή και μάλλον τρελή και θλιβερή βόλτα. Και συνάμα το καπρίτσιο που συγκράτησε τελικά το φονικό του χέρι έχει καταγραφεί ως θεϊκή ευσπλαχνία.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η σχέση μεταξύ σωματικής και ψυχικής υγείας συνδέεται στενά με τη σεξουαλική λειτουργία ή δυσλειτουργία. Είναι τυχαίο, λοιπόν, που όλες οι θρησκείες διεκδικούν το δικαίωμα να νομοθετούν πάνω στα σεξουαλικά θέματα; Ο κυριότερος τρόπος με τον οποίο οι πιστοί βασανίζουν τον εαυτό τους, ο ένας τον άλλο, και τους άθρησκους, ήταν ανέκαθεν η αξίωσή τους να έχουν το μονοπώλιο σε αυτόν τον τομέα. Οι περισσότερες θρησκείες δεν χρειάζεται να ασχοληθούν καν με την επιβολή του ταμπού της αιμομιξίας (με εξαίρεση τις ελάχιστες εκείνες που ουσιαστικά την επιτρέπουν ή την ενθαρρύνουν).
Συνήθως οι άνθρωποι θεωρούν ασυζητητί την αιμομιξία αποτροπιαστική, όπως τον φόνο και την κλεψιά. Όμως αν κανείς εξετάσει την ιστορία του φόβου και της απαγόρευσης του σεξ, όπως έχει κωδικοποιηθεί από τη θρησκεία, θα διαπιστώσει ότι υπάρχει μια πολύ ανησυχητική σχέση ανάμεσα στην υπερβολική ηδυπάθεια και την υπερβολική καταπίεση. Σχεδόν κάθε σεξουαλική παρόρμηση δίνει αφορμή για να επιβληθεί κάποια απαγόρευση, ενοχή και ντροπή.
Το «χειροκίνητο» σεξ, το στοματικό σεξ, το πρωκτικό σεξ, το σεξ σε μη ιεραποστολική στάση· για ό,τι και αν κατονομάσεις, υπάρχει μια φοβερή απαγόρευση. Ακόμη και στη σύγχρονη ηδονιστική Αμερική, σε πολλές πολιτείες η «σοδομία» ορίζεται νομικά ως πράξη που δεν στοχεύει στην πρόσωπο με πρόσωπο ετεροφυλοφιλική αναπαραγωγή του είδους.
Αυτό γεννάει γιγάντιες ενστάσεις σχετικά με το επιχείρημα περί «ευφυούς σχεδίου», είτε κανείς συμφωνεί με τον χαρακτηρισμό «ευφυές» είτε όχι. Είναι σαφές ότι ο άνθρωπος έχει σχεδιαστεί να πειραματίζεται στο σεξ. Είναι εξίσου σαφές ότι αυτό το γνωρίζουν καλά τα ιερατεία. Όταν ο Δρ Σάμιουελ Τζόνσον είχε ολοκληρώσει το πρώτο πραγματικό λεξικό της αγγλικής γλώσσας, τον επισκέφτηκαν κάποιες αξιοσέβαστες γηραιές κυρίες για να τον συγχαρούν που δεν συμπεριέλαβε άσεμνες λέξεις στο λεξικό.
Η απάντησή του -ότι έβρισκε ενδιαφέρον το ότι τις έψαξαν στο λεξικό- περιέχει σχεδόν όλα όσα χρειάζεται να πει κανείς εν προκειμένω. Οι ορθόδοξοι Εβραίοι δεν συνουσιάζονται μέσω κάποιας τρύπας στο σεντόνι, αλλά υποβάλλουν τις γυναίκες τους σε τελετουργικά λουτρά για να καθαριστούν από τη βρωμιά της εμμηνόρροιας. Οι μουσουλμάνοι τιμωρούν τους μοιχούς με δημόσιο μαστίγωμα. Οι χριστιανοί έγλειφαν τα χείλη τους όταν εξέταζαν γυναίκες για να βρουν σημάδια μαγείας. Δεν θα συνεχίσω στο ίδιο πνεύμα· ο αναγνώστης θα γνωρίζει κάποιο ανάλογο παράδειγμα ή απλώς θα καταλάβει τι εννοώ.
Μια μόνιμη απόδειξη ότι η θρησκεία είναι δημιούργημα του ανθρώπου και ανθρωπομορφική αποτελεί το γεγονός ότι όταν λέμε ότι είναι δημιουργημένη από τον «άνθρωπο» συνήθως εννοούμε τον «άνδρα». Το ιερό βιβλίο με την πιο μακρόχρονη συνεχή χρήση -το Ταλμούδ- ορίζει ότι ο πιστός πρέπει να ευχαριστεί καθημερινά τον δημιουργό που δεν γεννήθηκε γυναίκα. (Αυτό θέτει και πάλι το μόνιμο ερώτημα: Ποιός, παρά μόνο ο δούλος, ευχαριστεί τον αφέντη του για κάτι που αποφάσισε να κάνει ο αφέντης του χωρίς καν να μπει στον κόπο να τον ρωτήσει;).
Η Παλαιά Διαθήκη, όπως την αποκαλούν συγκαταβατικά οι χριστιανοί, λέει ότι η γυναίκα κλωνοποιήθηκε από τον άνδρα για τη δική του χρήση και καλοπέραση. Στην Καινή Διαθήκη, ο απόστολος Παύλος εκφράζει τον φόβο του και ταυτοχρόνως την περιφρόνησή του για τη γυναίκα. Σε όλα τα θρησκευτικά κείμενα, απαντά ο αρχέγονος φόβος ότι η μισή ανθρώπινη φυλή είναι διεφθαρμένη και ακάθαρτη και ταυτοχρόνως ένας ακαταμάχητος πειρασμός για την άλλη μισή. Μήπως έτσι δικαιολογείται η υστερική λατρεία της παρθενίας και της Παρθένου και ο φόβος για τη γυναικεία μορφή και τις γυναικείες αναπαραγωγικές λειτουργίες;
Αν κάποιος μπορεί να δικαιολογήσει τις σεξουαλικές και άλλες ωμότητες των ευσεβών, για να μην πω για την εμμονή τους με την αγαμία, αυτός σίγουρα δεν είμαι εγώ. Εγώ απλώς γελάω όταν διαβάζω το Κοράνι, με τις άπειρες απαγορεύσεις του σχετικά με το σεξ και την αχρεία υπόσχεσή του για μια μέλλουσα αιώνια ζωή ακολασίας· είναι σαν να βλέπω το παιχνίδι «Έλα να κάνουμε πως» που παίζουν τα παιδιά, χωρίς όμως την επιείκεια με την οποία βλέπω τα αθώα πλάσματα να παίζουν.
Οι παρανοϊκοί ανθρωποκτόνοι της 11ης Σεπτεμβρίου -που έκαναν πρόβες για τον ρόλο τους ως παρανοϊκών γενοκτόνων- μπορεί να παρασύρθηκαν από υποσχέσεις για παρθένους, αλλά το γεγονός ότι, όπως πολλοί από τους ομοϊδεάτες τους ιερούς μαχητές, ήταν οι ίδιοι παρθένοι, είναι αηδιαστικό αν το σκεφτεί κανείς. Σαν τους μοναχούς του παλιού καιρού, αυτοί οι φανατικοί απομακρύνονται σε μικρή ηλικία από τις οικογένειές τους, μαθαίνουν να περιφρονούν τις μητέρες και τις αδελφές τους και ενηλικιώνονται χωρίς ποτέ να έχουν κάνει μια κανονική συζήτηση, πόσο μάλλον μια κανονική σχέση με γυναίκα.
Αυτή η κατάσταση είναι εξ ορισμού παθολογική. Ο Χριστιανισμός είναι υπερβολικά καταπιεσμένος για να προσφέρει σεξ στον Παράδεισο -στην πραγματικότητα στάθηκε ανίκανος να παρουσιάσει έστω έναν δελεαστικό Παράδεισο- ωστόσο μοιράζει πλουσιοπάροχα την υπόσχεση ότι οι σεξουαλικά διεστραμμένοι θα τιμωρούνται σαδιστικά και αιώνια στην Κόλαση, κάτι σχεδόν εξίσου αποκαλυπτικό επειδή ουσιαστικά λέει το ίδιο πράγμα με διαφορετικό τρόπο.
Ειδική υποκατηγορία της σύγχρονης λογοτεχνίας είναι τα απομνημονεύματα ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, που έτυχαν θρησκευτικής παιδείας. Ο κόσμος σήμερα έχει έναν αρκετά κοσμικό χαρακτήρα· έτσι ορισμένοι από αυτούς τους συγγραφείς προσπαθούν να διακωμωδήσουν όσα υπέστησαν και όσα υποτίθεται ότι έπρεπε να πιστεύουν. Ωστόσο, οι συγγραφείς αυτών των βιβλίων είναι κατ' ανάγκη άνθρωποι που είχαν τη δύναμη να επιζήσουν από αυτήν την εμπειρία.
Είναι ανυπολόγιστη η ζημιά που έχει προξενήσει σε δεκάδες εκατομμύρια παιδιά η προειδοποίηση ότι ο αυνανισμός προκαλεί τύφλωση ή ότι οι ανήθικες σκέψεις τιμωρούνται με αιώνια μαρτύρια ή ότι οι αλλόπιστοι, συμπεριλαμβανομένων μελών της οικογένειάς τους, καίγονται στην Κόλαση ή ότι τα αφροδίσια νοσήματα μεταδίδονται με τα φιλιά. Και δεν υπάρχει καμία ελπίδα να υπολογιστεί η ζημιά που προξένησαν οι ευσεβείς δάσκαλοι που επέβαλαν βίαια αυτά τα ψέμματα και τα συνόδευσαν με μαστιγώματα και βιασμούς και δημόσιες ταπεινώσεις.
Ορισμένοι από εκείνους που «αναπαύονται σε τάφους που δεν τους επισκέπτεται κανείς» μπορεί πράγματι να έχουν συντελέσει στο καλό του κόσμου, όμως εκείνοι που κήρυξαν το μίσος και τον φόβο και την ενοχή και ρήμαξαν αμέτρητες παιδικές ζωές πρέπει να είναι ευγνώμονες που η Κόλαση που κήρυτταν ήταν απλώς ένα από τα πολλά πρόστυχα ψέμματά τους και δεν έχουν σταλεί εκεί για να σαπίσουν.
Η οργανωμένη θρησκεία είναι βίαιη, παράλογη, μισαλλόδοξη, συγγενική με τον ρατσισμό και τον σεχταρισμό, ανίδεη και εχθρική προς την ελεύθερη έρευνα· περιφρονεί τις γυναίκες και καταπιέζει τα παιδιά· είναι πολλά εκείνα που θα έπρεπε να βαρύνουν τη συνείδησή της. Στο κατηγορητήριο πρέπει να προστεθεί και κάτι ακόμη: Με ένα συγκεκριμένο μέρος του συλλογικού μυαλού της, η θρησκεία προσβλέπει στην καταστροφή του κόσμου. Όταν λέω «προσβλέπει», δεν το εννοώ με την καθαρά εσχατολογική έννοια της προσδοκίας του τέλους.
Εννοώ, μάλλον, ότι φανερά ή κρυφά επιθυμεί το τέλος. Επειδή ίσως γνωρίζει εν μέρει ότι τα αστήριχτα επιχειρήματά της δεν είναι πειστικά και επειδή ίσως ανησυχεί γιατί έχει συσσωρεύσει άπληστα κοσμική εξουσία και πλούτο, η θρησκεία δεν έχει πάψει ποτέ να κηρύττει την Αποκάλυψη και τη Δευτέρα Παρουσία. Αυτό ήταν το μόνιμο τροπάρι της, από τότε που οι πρώτοι μάγοι-γιατροί και σα-μάνοι έμαθαν να προβλέπουν εκλείψεις και να χρησιμοποιούν τις φτωχές γνώσεις τους σχετικά με τα ουράνια φαινόμενα για να τρομοκρατούν τους αγράμματους.
Ξεκινάει από τις επιστολές του αποστόλου Παύλου, που πίστευε και ήλπιζε σαφώς ότι ο χρόνος της ανθρωπότητας εκπνέει, και φτάνει μέχρι τις τρελές φαντασιώσεις της Αποκάλυψης, που την έγραψε, σε κάθε περίπτωση αλησμόνητα, ο επονομαζόμενος Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Πάτμο, και τη δημοφιλή λαϊκή σειρά βιβλίων «Left Behind», η οποία, «με την υπογραφή» δήθεν του Τιμ Λαχέι και του Τζέρι Μπ. Τζένκινς, συγγράφηκε προφανώς με την παλιά γνωστή μέθοδο: Δυο ουρακοτάγκοι αφέθηκαν ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν με έναν επεξεργαστή κειμένου:
Η στάθμη του αίματος συνέχισε να ανεβαίνει. Εκατομμύρια πουλιά συνέρρευσαν στην περιοχή και έτρωγαν τα απομεινάρια ( ...) και στο σταφυλοπιεστήριο πατούσαν έξω από την πόλη, και αίμα χυνόταν από το σταφυλοπιεστήριο, που έφτανε μέχρι τα γκέμια των αλόγων, σε απόσταση τριακοσίων είκοσι δύο χιλιομέτρων.
Πρόκειται για καθαρά παρανοϊκή αφήγηση, γαρνιρισμένη με περικοπές άλλων συγγραφέων. Πιο στοχαστικά, αλλά όχι λιγότερο θλιβερά, απαντά στον «Πολεμικό Ύμνο της Δημοκρατίας» της Τζούλια Γουόρντ Χάου, που μιλάει για το ίδιο σταφυλοπιεστήριο, και σε αυτό που ψιθύρισε ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ όταν παρακολουθούσε την πρώτη πυρηνική έκρηξη στην έρημο Αλαμογκόρντο στο Νέο Μεξικό και άκουσε τον εαυτό του να απαγγέλει από το ινδουιστικό έπος Μπαγκαβάντ Γκιτά: «Είμαι ο Θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων». Ένα από τα κοινά που έχει η θρησκευτική πίστη με την επικίνδυνη, εγωιστική νηπιακή ηλικία του ανθρώπινου είδους, είναι η απωθημένη επιθυμία της να δει τα πάντα να διαλύονται, να ερειπώνονται και να εκμηδενίζονται.
Αυτή η ανάγκη για καταστροφή συνδυάζεται με δύο άλλα είδη «ένοχης χαράς» ή, όπως λένε οι Γερμανοί, (shcadenfreude). Πρώτον, με την εξολόθρευση των άλλων, ακυρώνεται -ή μάλλον ξεπληρώνεται ή αντισταθμίζεται- ο δικός σου θάνατος. Δεύτερον, μπορεί κανείς πάντα να ελπίζει εγωιστικά ότι ο ίδιος θα γλυτώσει, ότι ο εξολοθρευτής θα τον περιμαζέψει και θα τον κρύψει στον κόρφο του για να τον προφυλάξει και από εκεί θα παρακολουθεί ευχαριστημένος τις συμφορές των λιγότερο τυχερών.
Ο Τερτυλλιανός, ένας από τους πατέρες της Εκκλησίας που απέτυχαν να δώσουν πειστική περιγραφή του Παραδείσου, είχε ίσως την εξυπνάδα να αναζητήσει τον μικρότερο δυνατό κοινό παρονομαστή και να υποσχεθεί, ότι μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις τής μετά θάνατον ζωής, θα είναι η αιώνια θέαση των μαρτυρίων των κολασμένων. Δεν ήξερε πόσο δίκιο είχε όταν επικαλέστηκε την ανθρωπογενή φύση της πίστης.
Όπως πάντα, τα ευρήματα της επιστήμης εμπνέουν πολύ περισσότερο δέος από τις μεγαλοστομίες των ευσεβών. Η ιστορία του κόσμου ξεκινά περίπου δώδεκα δισεκατομμύρια χρόνια πριν, αν η λέξη «χρόνος» σημαίνει κάτι. (Αν δεν χρησιμοποιήσουμε σωστά τη λέξη «χρόνος», θα καταλήξουμε στην παιδαριώδη εκτίμηση του περίφημου αρχιεπισκόπου Τζέιμς Άσερ του Άρμα της Ιρλανδίας, που υπολόγισε ότι η γη -η «γη», προσέξτε, όχι το σύμπαν- γεννήθηκε το Σάββατο 22 Οκτωβρίου 4004 π.κ.ε. στις 6.00 μ.μ.
Ο Γουίλιαμ Τζένινγκς Μπράιαν, πρώην υπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α. και δυο φορές υποψήφιος των Δημοκρατικών για την προεδρία, επιβεβαίωσε τη συγκεκριμένη ημερομηνία σε ένορκη κατάθεσή του στο δικαστήριο την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Η πραγματική ηλικία του ήλιου και των πλανητών που περιστρέφονται γύρω του -από τους οποίους μόνο ένας μπορεί να φιλοξενήσει ζωή- είναι ίσως 4.500.000.000 έτη, υπολογισμός που υπόκειται σε αναθεώρηση. Πιθανότατα, αυτό το συγκεκριμένο μικροσκοπικό ηλιακό σύστημα έχει μπροστά του τουλάχιστον άλλα τόσα χρόνια για να συνεχίσει και να ολοκληρώσει την πύρινη πορεία του· το προσδόκιμο ζωής του ήλιου μας ανέρχεται κάπου στα 5.000.000.000 έτη.
Ωστόσο, σημειώστε την ημέρα. Καθώς θα πλησιάζει εκείνη η στιγμή, ο ήλιος θα εκραγεί και θα μεταλλαχθεί, όπως εκατομμύρια άλλοι ήλιοι, σε έναν πρησμένο «κόκκινο γίγαντα», οι ωκεανοί της γης θα αρχίσουν να βράζουν και κάθε δυνατότητα ζωής σε οποιανδήποτε μορφή θα εξαφανιστεί. Οι περιγραφές των προφητών δεν αποδίδουν ούτε στο ελάχιστο την τρομακτική ένταση και το αναπόδραστο αυτής της στιγμής. Ο άνθρωπος έχει έναν τουλάχιστον αξιοθρήνητο εγωιστικό λόγο να μην φοβάται ότι θα ζήσει εκείνη τη στιγμή: Σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς είναι πολύ πιθανόν η βιόσφαιρα να έχει καταστραφεί στο μεταξύ από διαφορετικά και πιο χαμηλής έντασης είδη υπερθέρμανσης. Σύμφωνα με πολλούς αισιόδοξους ειδικούς, δεν απομένουν πολλοί αιώνες ζωής στον άνθρωπο ως βιολογικό είδος στη γη.
Επομένως, με πόση περιφρόνηση και δυσπιστία πρέπει κανείς να αντιμετωπίζει εκείνους που δεν θέλουν να περιμένουν και κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και τρομοκρατούν τους άλλους -ειδικά τα παιδιά, όπως συμβαίνει συνήθως- με φρικτές εικόνες της αποκάλυψης, που θα την ακολουθήσει η αμείλικτη κρίση εκείνου που υποτίθεται ότι μας έβαλε σε αυτό το αναπόδραστο δίλημμα; Μπορεί τώρα να γελάμε με τους μαινόμενους ιεροκήρυκες που μιλούσαν για την αιώνια καταδίκη στην Κόλαση και απολάμβαναν να κάνουν νεανικές ψυχές να ζαρώνουν από φόβο μπροστά στις πορνογραφικές εικόνες του αιώνιου μαρτυρίου που τους περιέγραφαν, όμως αυτό το φαινόμενο έχει επανεμφανιστεί με πιο προβληματική μορφή στην ιερή συμμαχία που έχουν συνάψει οι ευσεβείς με αυτό που μπορούν να δανειστούν ή να κλέψουν από τον κόσμο της επιστήμης.Η μοναδική Θρησκεία που κατάφερε να συμβιώσει αρμονικά με τον Άνθρωπο είναι η Εθνική Θρησκεία των Ελλήνων η οποία άφησε τον Έλληνα ελεύθερο από ηθικούς και πνευματικούς φραγμούς να μεγαλουργήσει!!Το μόνο που ζήτησαν οι Θείοι από τους Έλληνες είναι το καλό και το αγαθό!!