ΘΑ ΜΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΦΑΣΚΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΥΛ ΜΟΥΜΙΑΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΗΛΙΑ??
Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ!!ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΛΑΖΑΡΟ ΚΟΛΛΗΤΟ ΤΟΥ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΜΑΡΑΓΚΟΥ!! Αναβιώνουν αύριο στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Τρικκαίων το έθιμο της Λαζαρίνας και τα λαζαρινά κάλαντα και παινέματα στην εκδήλωση "Λαζαρίνες 2014", που διοργανώνει το Τμήμα Πολιτισμού-Αθλητισμού της Διεύθυνσης Παιδείας-Πολιτισμού του Δήμου Τρικκαίων σε συνεργασία με τον Σύλλογο Φίλων Λαογραφικού Μουσείου Τρικάλων.
Η αναβίωση σκοπό έχει τη συνέχιση και διάδοση στα παιδιά των εθίμων της εορτής του Λαζάρου. Οι Λαζαρίνες συμμετέχουν είτε ατομικά, είτε ομαδικά έχοντας καλάθια κατασκευασμένα με φυσικά υλικά και στολισμένα με φυσικά λουλούδια και τραγουδώντας ένα από τα παραδοσιακά κάλαντα της εορτής.
Σε όλα τα παιδιά προσφέρονται τα παραδοσιακά φιλέματα (καρύδια, αυγά, ξερά σύκα, καραμέλες), λαζαράκια (ψωμένια ανθρώπινα ομοιώματα) και ενθύμια συμμετοχής. Θα βραβευθούν τα τρία ωραιότερα καλάθια, τα τρία σπανιότερα- παραδοσιακά τραγούδια και οι τρεις καλύτερες συνολικές παρουσίες (καλάθι και τραγούδι).
Στη Θεσσαλία, όπως και στη Στερεά Ελλάδα, στη Μακεδονία, και στη Θράκη τα κάλαντα του Λαζάρου τα τραγουδούν μόνο κορίτσια , οι Λαζαρίνες.
Στολισμένες με ωραίες φορεσιές και κρατώντας καλάθια στολισμένα με λογής λογής ανοιξιάτικα λουλούδια γυρίζουν όλα τα σπίτια. Καθώς τελείται μέσα στην "καρδιά" της Άνοιξης πέρα από τα θρησκευτικά μηνύματα που μεταδίδει, συμβολίζει και την αναγέννηση της φύσης.
Οι Λαζαρίνες συμβολίζουν επίσης την αναγέννηση και συνέχιση της ίδιας της παραδοσιακής κοινωνίας. Είναι οι κοπέλες- μελλοντικές νύφες που θα αναλάβουν μέσα από το γάμο και την απόκτηση παιδιών να ανανεώσουν και να συνεχίσουν την παραδοσιακή κοινωνία.
Τα δε λαζαρινά κάλαντα περιέχουν τραγουδάκια ολιγόστιχα που αναφέρονται στο θρησκευτικό μήνυμα της εορτής και πάρα πολλά παινέματα, τραγούδια που εξυμνούν τα μέλη της οικογένειας (νοικοκύρης, νοικοκυρά, μικρό παιδί, παλικάρι, κοπέλα, αρραβωνιασμένοι, νιόπαντροι) αλλά και τα μέλη της παραδοσιακής κοινωνίας του χωριού (ιερέας, δάσκαλος, γεωργός, τσομπάνος).