Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ!!ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ!!

Η πολιτική πρόταση του Δημήτρη Λιαντίνη."Από που, και γιατί τόση δυστυχία στη χώρα! Η τελευταία συνέπεια του πράγματος δηλαδή, η πιο επώδυνη και η πιο κολαστική, είναι πως η σύγχρονη Ελλάδα λογαριάζεται ο ουραγός και το μπαίγνιο των εθνών σε όλες τις σφαίρες και σε όλες τις συμπεριφορές.  Το αποτέλεσμα το καταμετράς από την κατάσταση της εθνικής οικονομίας ως τα ποδόσφαιρα, και από την επιστημονική έρευνα ως τις σκουπιδοφόρες ακτές της πανάρχαιης Ελληνικής θάλασσας. Εκεί που ο ποιητής Ρίλκε έλεγε κάποτε das uralte griechische Meer, και έσκυβε την κεφαλή με κατάνυξη.  Γιατί τάχα. Και οι Ιταλοί στη γειτονική μας χερσόνησο κατοικούν το Λάτιο και την αρχαία Καμπανία, όπως και εμείς κατοικούμε την αρχαία Ήλιδα και το Ληλάντιο πεδίο. Γιατί οι Ιταλοί σήμερα μετριούνται στους εφτά ανεπτυγμένους λαούς του κόσμου, και εμείς καταντήσαμε να γίνουμε οι κατσίβελοι της Ευρώπης; Βέβαια το φαινόμενο είναι σύνθετο και έχει πολλές αιτίες. Ως τόσο ο θεμελιώδης λόγος εντοπίζεται στον εγκληματικό τρόπο, που μέσα από την παιδεία μεταβιβάζεται στις νέες γενεές η  κλασική παράδοση.  Να μη μας το ειπούν, γιατί το γνωρίζουμε,πως εμείς δεν έχουμε M.A.N και A.E.G και Bosch. Δεν έχουμε I.B.M και Gross, και FIAT και General Motors Corporation και Scotch Whisky.  Έχουμε όμως μια παράδοση μεγάλη σαν τον ειρηνικό και σαν την Σιβηρία. Έχουμε τέτοιο τον ήλιο και την θάλασσα, που αν γνωρίζαμε να τα βοσκήσουμε και να τα αρμέγουμε, η μικρή μας χώρα, τούτο το πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο που έλεγε ο Σεφέρης, θα ήταν εφτά φορές Ελβετία. Και μάλιστα μια Ελβετία χωρίς τα οικονομικά λύματα και όλα τα κλοπιμαία του αιώνα που συσσωρεύονται εκεί από κλέφτες τύπου Σάχη, και Μάρκος, και Τσαουσέσκου.  Όμως άλλα...  Η προειδοποίηση του παλαιού Οδυσσέα να μην σφάξουν οι ναύτες τα γελάδια του ήλιου, ούτε από τους συντρόφους του καιρού του, ούτε από μας σήμερα λογαριάζεται. Όχι μόνο τον ήλιο μας σφάζουμε, αλλά και τη θάλασσα μαστιγώνουμε και τον αέρα τον φτύνουμε στο πρόσωπο. Έγινε καυσαέριο πια.  Θέλω να ειπώ πως ο ταξιτζής που κλέβει με το δεκαπλάσιο τον τουρίστα από το Ελληνικό, ως το Σύνταγμα, διαφημίζει την ελληνική παιδεία του. Και οι πως οι χώροι καθαριότητας στα εστιατόρια που ζωντανεύουν τους στάβλους του Αυγεία, ζωγραφίζουν την παιδεία των Ελλήνων. Ρωτάς, τι σχέση έχει ο τουρισμός με τα Αρχαία Ελληνικά. Μα την ίδια ακριβώς που είχε το θέατρο του Διονύσου στην αρχαία Αθήνα με την ναυμαχία της Σαλαμίνας.  Για μας το κλίμα, η θάλασσα, και ο ήλιος είναι πρώτες ύλες πρώτης αξίας. Πολύ πιο πολύτιμες από το πετρέλαιο της Νιγηρίας με τα πλούσια οκτάνια, και από το ουράνιο του Καναδά με την πυκνή σχάση."  Δ. Λιαντίνης "Δάσκαλοι και ποντίκια" Αυτά στοχάζονταν πριν το 92 ο Λιαντίνης και τα εξέδωσε εκείνη τη χρονιά. Τα χρόνια του γλεντιού και του παροξυσμού. Όχι, δεν ήταν προφήτης. Έλληνας ήταν. Δάσκαλος πραγματικός, αλλά ούτε και τα δικά του λόγια ακούστηκαν, όπως εκείνα του "παλαιού Οδυσσέα"... Σήμερα στην εποχή των σωτήρων, των εύκολων λύσεων, των θαυματοποιών και των λοιπών τσαρλατάνων, ο λόγος του δάσκαλου στέκει εκεί σαν τον κλασσικό Παρθενώνα. Από ψηλά, αγέρωχος, απόμακρος από τη βουή του ανόσιου όχλου, θωρεί και χαμογελά με την παραζάλη και την παράκρουση του Ρωμιού. Γιατί τούτος ο Παρθενώνας κρύβει μία πραγματική Αθηνά μέσα!   Την θεά Αθηνά! πηγη