Παπαφλέσσα : «Αλιτήριο» και «εξωλέστατο» τον ονομάζει ιερωμένος Π. Π. Γερμανός.
Ο Διάκος στην Αλαμάνα, διάκος δεν ήταν; Ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι παπάς δεν ήταν και ο μπουρλοτιέρης στο Κούγκι του Σουλίου παπάς δεν ήταν; Χρειαζόταν να πλαστεί ο μύθος της ευλογίας της σημαίας από έναν μητροπολίτη για να δηλωθεί η συμμετοχή του κλήρου στην Επανάσταση; ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν ήταν στα Καλάβρυτα τη μέρα που τον απεικονίζει πασίγνωστη ρομαντική ζωγραφική εικόνα.
ο Παπαφλέσσας δεν υπήρξε ποτέ παπάς ή καλόγερος. Απεναντίας μελέτησε τους Έλληνες, γι 'αυτό κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τους αφορισμούς του ανθελληνικού παπαδαριού και τα «εξωλέστατος» του πλατσικολόγου Π.Π Γερμανού. ".... ο δε Δικαίος, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος, περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους, δια να πλουτίση εκ των αρπαγών, τους εβεβαίωνεν, ότι είναι τα πάντα έτοιμα. »(« Απομνημονεύματα »). Ο Δημητσανίτης δεσπότης Π. Π. Γερμανός για τον ηρωϊκό Παπαφλέσσα
Δίχως ίχνος ντροπής η ελληνική πολιτεία διδάσκει στους νέους της ότι οι ανθέλληνες ιεράρχες και το παπαδαριό όχι μόνον συνέβαλαν στην επανάσταση αλλά κι ότι σ 'αυτούς κυρίως χρωστάμε την ελευθερία μας! Απεναντίας μελέτησε τους Έλληνες, γι 'αυτό κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τους αφορισμούς του ανθελληνικού παπαδαριού και τα «εξωλέστατος» του πλατσικολόγου Π.Π Γερμανού!!
Επίσης ο Παπαφλέσσας είχε άλλου είδους συνήθειες που δεν αρμόζουν σε άγαμους κληρικούς:
Η φήμη του πορνόβιου, του απόκοτου και ασύδωτου αλαζόνα συνόδευε τον Φλέσσα δια βίου...
Αν και περιβεβλημένος το μοναχικό σχήμα (για λόγους κοινωνικού κύρους), ο Φλέσσας ήταν από νωρίς έκδοτος στις ηδονές, με μανιώδη ροπή προς τον έκλυτο βίο. Στην Πολη μολις μυείται στη Φιλική ωφελείται από τις εισφορες των κατηχούμενων, νοικιάζει χωριστή οικία και ντύνεται ευσχήμως στην αρχή και κατόπιν «λαμπρώς και μεγαλοπρεπώς».
Συνελήφθη μάλιστα από τις τουρκικές αρχές όχι για τη συνωμοτική του δράση, πα΄ρα «δια την άτοπον και ανοίκειον διαγωγήν του Γρηγορίου, δίδοντος παράδειγμα διαφθοράς εις την συνοικίαν αυτού.» Ευτυχώς το επεισόδιο έκλεισε με νουθεσίες προς τον Ρωμιό ιερέα ειπωμένες από οθωμανικά χείλη: «Ε παπά δεν είναι εντροπή εις το ιδικόν σου σχήμα, να φέρνης κάθε νύχτα γυναίκας εις το σπίτι σου, και να σηκώνης την ησυχίαν των γειτόνων;»
[Δημητρίου Αινιάνος, Απαντα, Ατλας 1962 ]
[Κωστή Παπαγιώργη, Κανέλος Δεληγιάννης, Καστανιώτη, 2001]
Ο Μακρυγιάννης ειρωνεύεται τον πατριωτισμό του Παπαφλέσσα και των πατριωτών του και ρίχνει και το φαρμάκι του γιατί... άκουσον άκουσον... του άρεσαν οι γυναίκες.
...και τον γενναίον Παπά-Φλέσια, οπού γλεντάγει εις το Λιοντάρι με τις γυναίκες και τα λαλούμενα -και δια-να γλεντάγη βάσταξε κι' όλους τους ανθρώπους (δια-να πάθω εγώ με τους συντρόφους μου), πρέπει να φέρω και την αγιωσύνην του εδώ να μιλήση με τους πατριώτες του τους Αρκάδιους, οπού γνωρίζουν τον πατριωτισμό και την αρετή ένας του άλλου.
πηγη...http://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=2029