Η 27η Ιανουαρίου, η ημέρα εισόδου του σοβιετικού στρατού στο κολαστήριο του Άουσβιτς, έχει οριστεί διεθνώς σαν "Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος".
Φέτος, στην επέτειο αυτή, οργανώθηκε σχετική εκδήλωση στο θέατρο Παλλάς. Το ΜΑΚΕΛΕΙΟ ήταν εκεί. Για να καταγράψει την υποταγή, τις πολιτικές επικύψεις και τα ευχαριστήρια των γραικύλων στην Εβραιομασονική κοινότητα του ΚΙΣ στη χώρα. Τιμάμε το ολοκαύτωμα και κάθε ολοκαύτωμα και κάθε γενοκτονία. Όμως όταν η Ελληνική Βουλή δίσταζε να τιμήσει την γενοκτονία των Ποντίων(αναγνωρίστηκε μόλις το 1994),όταν δεν τιμούν τους Έλληνες προγόνους μας που έδωσαν την ζωή τους για να υπάρχει η πατρίδα μας σήμερα, όταν παραβλέπονται τα εγκλήματα πολέμου των Ισραηλινών δολοφόνων της Μοσάντ κατά των Παλαιστινίων, όταν η Ελλάδα παραδίδει τον Οτσαλάν στους Τούρκους, όταν δεν αναγνωρίζονται τα εγκλήματα των Εβραίων κατα των λαών της Μέσης Ανατολής, όταν οι Κούρδοι παραδίδονται στα χέρια των Οθωμανών από Εβραίους και Έλληνες, τότε λυπούμαστε αλλά δεν θα πάρουμε και δεν θα τιμήσουμε κανέναν.
Διαβάστε τι είπε ο Δένδιας το βράδυ της Δευτέρας στο Συμβούλιο των Εβραίων για να καταλάβετε τι σημαίνει ΥΠΟΤΑΓΗ:
"Αποτελεί για εμένα ιδιαίτερη τιμή να βρίσκομαι σήμερα κοντά σας αυτή την ξεχωριστή ημέρα, την Ημέρα Μνήμης των Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος. Μία τιμή που αντανακλάται στο σύνολο της ελληνικής κυβέρνησης.
Ο Πρωθυπουργός μας Αντώνης Σαμαράς μου ζήτησε να σας μεταφέρω ότι η σκέψη του είναι μαζί σας. Υποκλίνεται στη θυσία ενός ολόκληρου λαού τιμώντας τα έξι εκατομμύρια Εβραίους που εξολοθρεύθηκαν από τους ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η ευχή του είναι μία, ΄΄Ποτέ ξανά΄΄ τέτοια τραγωδία για την ανθρωπότητα και τους λαούς μας.
Η σημερινή μέρα είναι εξ'ορισμού ημέρα περισυλλογής. Είναι όχι μόνο ημέρα ανάμνησης, που επαναφέρει τις παραστάσεις του παρελθόντος με έμφαση στους ανθρώπους που αγαπάμε, αλλά και ημέρα μνήμης ως ενεργητικής επιβεβαίωσης της δέσμευσής που έχουμε ως διεθνής κοινότητα και ως Ελληνική κοινωνία να μην επαναληφθούν παρόμοια αποτρόπαια φαινόμενα.
Από το 2004, οπότε η Ελληνική Βουλή ψήφισε νόμο ορίζοντας την 27η Ιανουαρίου ως την «Εθνική Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος» η απόδοση τιμής στα θύματα αυτής της τραγικής περιόδου της Ιστορίας απέκτησε νέα διάσταση για την ελληνική Πολιτεία.
Πριν επεκταθώ στο νόημα και την αξία της σημερινής ημέρας επιτρέψτε μου να κάνω μία ευρύτερη αναφορά στους δεσμούς που συνδέουν δύο μεγάλους πολιτισμούς: τον ελληνικό και τον εβραϊκό. Δύο σημαντικούς και πανάρχαιους πολιτισμούς που λειτούργησαν εν πολλοίς ως μήτρα της οικουμενικής σκέψης. Οι δύο πολιτισμοί άφησαν το διαχρονικό αποτύπωμά τους στο πέρασμα των αιώνων και συνδιαμόρφωσαν την αντίληψη του ανθρώπινου γένους, για τον ίδιο τον άνθρωπο, τη φύση της ζωής και των πραγμάτων και τις απαντήσεις στα μέγιστα μεταφυσικά ερωτήματα.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Ελλάδα υπήρξε το ιστορικό κέντρο των Σεφαραδιτών Εβραίων, των οποίων οι πρόγονοι είχαν εκδιωχθεί από την Ισπανία του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας το 1492. Και είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι οι Εβραίοι που προϋπήρχαν στην Ελλάδα, έπαιξαν ρόλο στη ζωή της χώρας, ιδίως από τη Ρωμαϊκή περίοδο και ύστερα.
Στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας, άλλωστε, στους πρόποδες του Θησείου, ανακαλύφθηκαν το 1930, στη θέση «Μητρώον» τα ερείπια της αρχαίας Συναγωγής, που δίδαξε ο Απ. Παύλος τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα.Ώπα εδώ στα πρόβατα λένε ότι ο Παύλος δίδαξε στους Αθηναίους??Εμείς έχουμε βαρεθεί να το λέμε ο Παύλος δεν τόλμησε να μιλήσει στους Έλληνες γιατί ήξερε ότι θα τον έπαιρναν με τις πέτρες κάτι που δεν το απέφυγε!!
Η μακραίωνη παρουσία του ελληνικού εβραϊσμού έχει αφήσει το ανεξίτηλο σημάδι της στην ελληνική κοινωνία. Το ίδιο και οι οργανωμένες εβραϊκές κοινότητες στην Ελλάδα, οι οποίες, όπως προανέφερα αριθμούν ιστορία δύο και πλέον χιλιετιών. Σε αυτές ανήκαν προσωπικότητες χαρισματικές, με αγάπη και γνώση, που έδωσαν σημαντικά δείγματα γραφής στην οικονομική, κοινωνική και παραγωγική ανάπτυξη της χώρας μας. Θα σταθώ σε έναν ασυμβίβαστο μαχητή κατά του αντισημιτισμού, τον Μαρσέλ Γιοέλ που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες. Επιτρέψτε μου ακόμη να αναφερθώ στον Αλμπέρ Κοέν, που γεννημένος στην πατρίδα μου την Κέρκυρα αν και μεγάλωσε στη Γαλλία ποτέ δεν ξέχασε την Ελλάδα. Είναι ένας από τους σημαντικότερους γαλλόφωνους πεζογράφους του 20ού αιώνα που με τη λογοτεχνική του πένα κατάφερε να εισάγει πρώτος στη γαλλόφωνη λογοτεχνία το ζήτημα της εβραϊκής ταυτότητας. Και πέρα από τους ανθρώπους του πνεύματος υπήρξαν ήρωες, όπως ο συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής που διακρίθηκε τόσο στη Μικρασιατική εκστρατεία όσο και κατά το έπος του 1940, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο πεδίο του αλβανικού μετώπου.
Πολλοί Εβραίοι έχουν ξεχωριστή θέση στο Πάνθεον των Ελλήνων Ηρώων. Εκτός όμως της προσφοράς των μελών της στην Ελλάδα, την ιστορία και τον πολιτισμό της, η Εβραϊκή κοινότητα αποτελεί τον συνδετικό μας κρίκο με την φίλη χώρα του Ισραήλ.
Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω ότι πριν από μερικούς μήνες ο Πρωθυπουργός μας κ. Αντώνης Σαμαράς, συνοδευόμενος από Υπουργούς της Κυβέρνησης και ομάδα επιφανών επιχειρηματιών πραγματοποίησε μια πολύ σημαντική επίσκεψη στο Ισραήλ. Πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνεδρίαση του Ανώτατου Υπουργικού Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ με τη συμμετοχή δώδεκα υπουργών από τις δύο χώρες. Ήταν μία σημαντική στιγμή στις σχέσεις των δύο κρατών όχι μόνο επειδή στη συνεδρίαση τέθηκαν θέματα διμερούς συνεργασίας, σε πολλούς τομείς. Αλλά και γιατί ανέδειξε τα πλεονεκτήματα μίας «στρατηγικής σχέσης μακράς πνοής».
Δεν ήταν όμως τα πράγματα πάντοτε εύκολα ούτε για τους Έλληνες ούτε για τους Εβραίους. Το αντίθετο. Η σημερινή, λοιπόν εκδήλωση μας δίνει την ευκαιρία να τιμήσουμε τα θύματα της μισαλλοδοξίας και του φασισμού, σε μία από τις πιο μελανές περιόδους της παγκόσμιας ιστορίας, που ξεκινά από τις αρχές τις δεκαετίας του ΄30 και ολοκληρώνεται με τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Είναι γεγονός ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος επεφύλαξε δοκιμασίες, οδυνηρές, δυσβάστακτες για όλους τους Έλληνες. Οι δοκιμασίες όμως υπήρξαν ασύλληπτες για τους Εβραίους Έλληνες που βίωσαν ως ατομικό και συλλογικό πάθος την απόλυτη έκπτωση των αξιών της ανθρωπότητας, το αναίτιο κακό.
Αποτελεί δυστύχημα τραγικό για τη χώρα μας ότι μεταξύ 1943 και 1945 εξολοθρεύθηκε η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων Εβραίων, που έφθασε στο ανατριχιαστικό ποσοστό του 86%.
Σε εκείνα τα πολύ δύσκολα χρόνια, οι Έλληνες Χριστιανοί και Εβραίοι, έδειξαν ότι το θρήσκευμα δεν παίζει ρόλο.
Ο ρόλος σημαντικών πνευματικών προσωπικοτήτων αποδεικνύεται καταλυτικός για το μέλλον πολλών Εβραίων. Μέσα από την ενεργό τους δράση σώθηκαν ανθρώπινες ζωές.
Αποτελούν οι άνθρωποι αυτοί, που κινδύνευσαν για να σώσουν τους συνανθρώπους τους, οι 99 δίκαιοι των εθνών ::, ένδειξη σαφή του κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν, απόδειξη ύπαρξης ενός ευγενέστερου προορισμού για το ανθρώπινο γένος. Τα παραδείγματα είναι πολλά για την προσπάθεια διάσωσης Εβραίων από Ορθόδοξους Χριστιανούς. Τα ονόματα των Ελλήνων που βρίσκονται εγγεγραμμένα στον τοίχο των Δικαίων, ξεπερνούν τα 310. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ μόνο σε ορισμένα. Ως Επτανήσιος θα ήθελα να σταθώ στο παράδειγμα της Ζακύνθου. Η εβραϊκή κοινότητα αριθμούσε 275 μέλη. Στη διάρκεια της Κατοχής με τη βοήθεια των χριστιανών κατοίκων σώθηκε ακέραια.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, κάτω από την καθοδήγηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Δαμασκηνού έδωσε δυναμικό παρών στη διάσωση των Εβραίων. Συνυπέγραψε ο Αρχιεπίσκοπος δυο μνημόνια υπερασπιζόμενα την Εβραική παρουσία στην Ελλάδα. Με απόρρητη εγκύκλιό του προς όλες τις εκκλησίες παρακίνησε τους ιερείς και τους πιστούς να δώσουν κάθε βοήθεια στους κατατρεγμένους Εβραίους. Την ίδια στιγμή μαζί με το Διευθυντή του Μητρώου του Δήμου Αθηναίων, Παναγιώτη Χαλδέζο, ανοίγουν ειδικό αρχείο, όπου καταχωρήθηκαν οι 560 Εβραίοι που για να σωθούν προσποιήθηκαν τους Χριστιανούς.
Αλλά και οι ελληνικές αρχές προσπάθησαν: Στην Αστυνομία Πόλεων, υπό τη διεύθυνση του αείμνηστου Αγγέλου Έβερτ, όπως και στη Χωροφυλακή, δόθηκαν εντολές να εκδίδονται ψεύτικες ταυτότητες σε όσους Εβραίους το επιθυμούσαν. Οι ταυτότητες αυτές, είχαν χριστιανικά ονόματα και ανέγραφαν ως θρήσκευμα Χριστιανός Ορθόδοξος.
Κλείνοντας αυτή την παρένθεση θα ήθελα να αναφερθώ και στον Δικηγόρο Ηλία Κεφαλίδη, που λειτουργώντας ως σύνδεσμος της Αντίστασης, μεσολάβησε για τη φυγάδευση του Αρχιραββίνου Μπαρτζιλάι, από τα χέρια του γερμανού Δήμιου Βισλιτσένυ.
Όμως δυστυχώς η ελληνική ανθρωπιά υπήρξε σταγόνα στον ωκεανό της Ναζιστικής θηριωδίας.
Αν μου επιτρέπετε δε ένα προσωπικό σχόλιο, αυτό που με τρομάζει αφάνταστα δεν είναι μόνο η θηριωδία. Θηριωδίες ως φαινόμενο επαναλαμβάνονται συχνά δυστυχώς στην ιστορία του ανθρώπινου γένους.
Αυτό που μου κόβει την ανάσα είναι η μεθοδικότητα στην θηριωδία.
Τα προτερήματα της οργανωτικότητας και της αποτελεσματικότητας, στην υπηρεσία του πιο άνομου, του πιο απάνθρωπου, του πιο ανήθικου, του πιο σκοτεινού σκοπού.
Θα προχωρήσω με μία αντιπροσωπευτική απαρίθμηση των απωλειών του εβραϊκού πληθυσμού της Ελλάδος από το γερμανικό διωγμό κατά τη διετία 1943 - 1943. Για την ακρίβεια του λόγου δεν πρέπει να μιλάμε για διωγμό, αλλά για γενοκτονία και αφανισμό.
Πριν τον διωγμό της περιόδου 1943 -1944 ο εβραϊκός πληθυσμός της Ελλάδος έφθανε τους 77.377 κατοίκους. Αμέσως μετά τον διωγμό μόλις τους 10.226 κατοίκους. Μειώθηκε κατά 86%!
Στη Θεσσαλονίκη πριν το 1943 ζούσαν 56.000 Εβραίοι. Μετά το 1944 μόλις 1.950. Ποσοστό μείωσης 98%.
Στην Καβάλα η ίδια εικόνα: προ του διωγμού ζούσαν 2.100 Εβραίοι αμέσως μετά 42, στην Καστοριά μέχρι το 1943 ζούσαν 900 Εβραίοι αμέσως μετά 35.
Στην Κοινότητα της Κομοτηνής ζούσαν 819 Εβραίοι μέχρι το 1943 και μετά το 44 επέστρεψαν μόλις 28.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Κέρκυρα, μέχρι τη τραγική περίοδο του διωγμού ζούσαν 2.000 Εβραίοι. Από αυτούς μόνο 187 κατάφεραν να επιβιώσουν από τα δεινά του ναζισμού.
Αν διατηρώ το δικαίωμα μιας μικρής προσωπικής αναφοράς θα ήθελα να ξέρετε, ότι έχω μεγαλώσει δίπλα σ' αυτούς τους 187 και τα παιδιά τους, στην εβραϊκή συνοικία της Κέρκυρας, που ήταν το μαγαζί του πατέρα μου.
Σούσης, Βελέλης, Ματαθίας , Μιζάν αντιστοιχούν στην ψυχή μου σε πρόσωπα οικεία, φίλων του πατέρα μου, κομματιών της ζωής μου.
Ένας εξ αυτών μου έκανε χρόνια πριν την εξαιρετική τιμή να μου δείξει, ιερό κειμήλιο μνήμης του πάθους, φρεσκοσιδερωμένη και καλοδιατηρημένη σαν γαμπριάτικο κοστούμι, την ριγωτή φόρμα του πατέρα του από το στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η Κοινότητα των Αθηνών που περιελάμβανε 3.000 Εβραίους έχασε περίπου 1.000 άτομα.
Για να επανέλθω στον κατάλογο του πόνου, σε μία μόνο περίπτωση 5.200 άτομα στριμωγμένα μέσα σε 84 βαγόνια εξαναγκάστηκαν στο μακάβριο ταξίδι με προορισμό το Άουσβιτς. Ένα ταξίδι που ξεκίνησε μετά το αιφνιδιαστικό μπλόκο στη Συναγωγή της Αθήνας, στις 23 Μαρτίου 1944, όταν η Γκεστάπο συνέλαβε περίπου 350 άτομα, αριθμός που στη συνέχεια πολλαπλασιάστηκε για να φθάσει τα 5.200 άτομα, καθώς σε κάθε πόλη προστίθενται νέα βαγόνια με περισσότερους αιχμαλώτους.
Το Ολοκαύτωμα δεν υπήρξε ένα ιστορικό ατύχημα. Δεν προέκυψε από άτυχη σύμπτωση γεγονότων. Δυστυχώς, σε ταραγμένες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας ήταν σύνηθες οι εβραϊκές κοινότητες να γίνονται θύματα βιαιοτήτων και εγκληματικών πράξεων.
Αλλά αυτή η περίπτωση ήταν διαφορετική. Κατασκευάσθηκε ολόκληρο νοσηρό ιδεολογικό περίβλημα που θα «δικαιολογούσε» τη γενοκτονία. Έτσι, θεωρίες που αρνούνταν την ενότητα του ανθρωπίνου γένους και οδηγούσαν σε φυλετικές διακρίσεις, από περιθωριακές έγιναν κυρίαρχες λόγω των συνθηκών που επικράτησαν στη Γερμανία κατά την «Δημοκρατία της Βαϊμάρης». Ο εθνικοσοσιαλισμός χρησιμοποίησε αυτές τις θεωρίες για να επιβάλει τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό ως κρατούσα άποψη ζωής ενός ολόκληρου μορφωμένου Ευρωπαϊκού λαού.
Είναι άλλωστε αδιαμφισβήτητο ότι η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός ευδοκιμούν πάντοτε σε εποχές κρίσεων όταν στις ψυχές της μάζας φωλιάζει η ανασφάλεια και ο φόβος. Σας παρακαλώ μην ξεγελιέστε. Εύκολα ο πολίτης μπορεί να παρασυρθεί και να αγκαλιάσει απίθανες θεωρίες και ιδέες που λίγο καιρό πριν απέρριπτε και καταδίκαζε.
Στις συνθήκες της παρούσης οικονομικής κρίσης βρήκαν την ευκαιρία να αναπτυχθούν και στην σύγχρονη Ελλάδα σαν άνθη του κακού τα γνωστά φαινόμενα ρατσιστικής βίας και νεοναζισμού. Στη χώρα που έχει δοκιμασθεί με το πιο σκληρό τρόπο κατά τη γερμανική κατοχή. Στη χώρα που έχει πληρώσει το βαρύτατο τίμημα του ενός εκατομμυρίου θυμάτων. Η ύπαρξη των νεοναζί στην Ελλάδα δεν είναι απλώς ιστορικό παράλογο, τεκμήριο ιστορικής αμνησίας και βαρύτατη προσβολή της μνήμης των γονέων μας. Συνιστά ντροπή και θανάσιμο κίνδυνο για τη Χώρα και τη Δημοκρατία. Οι ναζί υπήρξαν οι χειρότεροι τύραννοι που γνώρισε ο τόπος. Κι είναι αληθινά εξοργιστικό να εμφανίζονται σήμερα θαυμαστές και οπαδοί τους στην Πατρίδα μας. Μερικοί στρουθοκαμηλίζουν ισχυριζόμενοι ότι δεν πρόκειται για ναζιστές, αλλά για Έλληνες Εθνικιστές. Αυτό συνιστά ύβρι, όπως ύβρις είναι και η παρουσία των νεοναζιστών με την Ελληνική Σημαία. Γι΄ αυτούς ισχύει ο στίχος του Ζ΄ Ψαλμού του προφητάνακτος Δαυίδ ΄΄ Ωδίνησαν αδικία, συνέλαβον πόνον και έτεκαν ανομίαν ΄΄.
Για τη δημοκοπική άνοδο της Χρυσής Αυγής έχουν ήδη ειπωθεί και γραφτεί πολλά. Η δυναμική της εκτείνεται όταν το κράτος παραμένει αναξιόπιστο και αδύναμο να υπερασπιστεί το δίκαιο του πολίτη. Οι συγκεκριμένες ιδέες ήταν εντελώς περιθωριακές στην ελληνική κοινωνία και δεν έγιναν βέβαια ξαφνικά οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές και ρατσιστές. Όμως οι πολίτες νιώθουν «μόνοι» και εκτεθειμένοι και η πλήρης αποδόμηση των επιτευγμάτων της Μεταπολίτευσης, όπως και η ακραία απονομιμοποίηση ολόκληρης της πολιτικής τάξης επέτρεψε να εμφανισθεί το άνθος του κακού.
Η Ελληνική Δημοκρατία, όπως γνωρίζετε, δεν έμεινε απαθής στην πρόκληση που συνιστούσε για το Κράτος Δικαίου η εγκληματική δραστηριότητα των νεοναζιστών.
Είμαστε, Κυρίες και Κύριοι, τοποθετημένοι απέναντί στο νεοναζισμό όχι μόνο ως πολίτες όχι μόνο ως Έλληνες, αλλά κυρίως ως άνθρωποι.
Η Ελλάδα παραμένει Κράτος Δικαίου. Ως κράτος δικαίου με δεδομένη θεσμική παρακαταθήκη, την ιστορική μας μνήμη, την μνήμη των εθνικών αγώνων, των αγώνων των γονιών μας, έχουμε εγγράψει στο γενετικό υλικό του πολιτεύματός μας την υποχρέωση προστασίας του αδυνάτου και την καταπολέμηση της βίας. Είμαστε εξ ορισμού ο αντίπαλος, των ρατσιστών, των κακεκτύπων του 3ου Ράιχ. Των νοσταλγών του ναζισμού, του Χίτλερ του Γκάιμπελς, του Χίμλερ, του Ες, των προαγωγών των ύβρεων, των φίλων της βίας, των εραστών των όπλων, των ανθρώπων με τα ξυρισμένα σώματα ιδίως με τις ξυρισμένες ψυχές.
Και έρχομαι τώρα σε ένα ακόμη απεχθές πρόσωπο της βίας, αυτό της τρομοκρατίας. Ένα φαινόμενο το οποίο επίσης έχουν βιώσει πολύ έντονα και με δραματικό τρόποι οι Εβραίοι ανά την υφήλιο.
Δυστυχώς η πρόκληση της τρομοκρατίας στη χώρα μας είναι υπαρκτή. Πιστεύω ακράδαντα και δεν το λέω καθ'υπουργική υποχρέωση ότι η ελληνική κοινωνία, ομονοούσα, χωρίς υποσημειώσεις, χωρίς παραπομπές μπορεί να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία. Η απόλυτη κοινωνική σύμπνοια στο θέμα αυτό είναι το απαραίτητο πλαίσιο, ώστε να μπορέσουν οι διωκτικές αρχές της χώρας μας να αντιμετωπίσουν τη τρομοκρατία.
Κυρίες και Κύριοι,
Η σταθερότητα πολιτική, οικονομική, κοινωνική είναι η βάση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση κάθε φαινομένου εκφασισμού. Αυτή η σταθερότητα έχει επιστρέψει στην Ελλάδα.
Πολλοί προέβλεπαν ή ακόμη και υποστήριξαν με ένθερμο μάλιστα τόνο εκείνο το περίφημο "Grexit", ότι δηλαδή η Ελλάδα κατευθύνεται προς την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Όλες αυτές οι φωνές, δεν είναι πλέον τίποτα περισσότερο από ηχορύπανση στα αυτιά των ευρωπαίων πολιτών.
Η Ελλάδα ανέλαβε την Προεδρία της Ε.Ε. όχι ως χώρα σε κρίση αλλά ως χώρα σε ανάκαμψη.
Υπό αυτό το πρίσμα οι τομείς της ελευθερίας, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης, που ως γνωστό αποτελούν μια διαχρονική προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεωρούνται υψίστης σημασίας προτεραιότητα για την Ελληνική Προεδρία.
Κυρίες και κύριοι,
Πριν από λίγο καιρό είχα την τιμή να επισκεφθώ το Γιάντ Βασσέμ αλλά και τη Συναγωγή ενώ σήμερα είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ και πάλι το Ελληνικό Μνημείο του Ολοκαυτώματος για να αποτίσω φόρο τιμής στα θύματα αυτής της ναζιστικής κτηνωδίας.
Το μήνυμα, που στέλνει η Ελληνική Κυβέρνηση προς κάθε κατεύθυνση είναι ότι έχουμε χρέος να καταπολεμήσουμε τον φασισμό, να καταπολεμήσουμε τον αντισημιτισμό, φαινόμενα τα οποία διαχέονται σε όλο τον κόσμο και σε όλη την Ευρώπη.
Για όλους τους Έλληνες πολίτες, Εβραίους, Χριστιανούς, Μουσουλμάνους ή οιουδήποτε άλλου θρησκεύματος, η Ελληνική Δημοκρατία εγγυάται τη ζωή, την περιουσία και την αξιοπρέπειά τους, το δικαίωμα στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Σας καλώ όλοι μαζί να συμβάλλουμε από κοινού στην ανάπτυξη και ευημερία της πατρίδας μας, ως παιδιά του ίδιου Θεού.
Σας ευχαριστώ για την πραγματικά πολύ θερμή υποδοχή που μου επιφυλάξατε."
Και εις ανώτερα κύριε Σαμαρά
Δείτε τις φωτογραφίες και το βίντεο του Makeleio.gr:
