Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΑ
O αυτοκράτορας Ιουστινιανός την καταπνίγει στο αίμα , με 30000 νεκρούς.
Με την ευκαιρία να τονίσουμε ότι ο 4 και ο 5ος αιώνας παρουσιάζουν όλα τα συμπτώματα μεταβατικής περιόδου.Περισσότερο όμως χαρακτηρίζεται από ηθική και θρησκευτική κρίση.Η πτώση του αρχαίου κόσμου δεν ήταν δυνατόν να συντελεσθεί χωρίς την βίαιη ανατροπή των ηθικών αξιών,επί των οποίων είχε μέχρι τότε εδραιωθεί η ανθρώπινη ζωή.
Και λίγα πράγματα για το "έργο" του "Μέγα" Ιουστινιανού.
Ιουστινιανός Α (~482 - 565)
Ο Ιουστινιανός Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος, σλάβικης καταγωγής με αρχικό όνομα κατά τον Παπαρρηγόπουλο, Ουπράβδα, γεννήθηκε στο μακεδονικό Ταυρίσιο, παρέλαβε την εξουσία στην αυτοκρατορία από το θείο του Ιουστίνο το 527, έμελλε δε να είναι ο τελευταίος αυτοκράτορας που είχε υπό τον έλεγχό του όλη τη Μεσόγειο. Το όνομα Ιουστινιανός προστέθηκε στα ονόματά του, αφού υιοθετήθηκε ο μετέπειτα αυτοκράτωρ από το θείο του.
Στο εσωτερικό ασχολήθηκε ο Ιουστινιανός με τη δημιουργία μιας συγκροτημένης διοίκησης και κωδικοποίησε το ρωμαϊκό δίκαιο με το «Corpus Iuris Civilis». Στα πλαίσια του βίαιου εκχριστιανισμού έκλεισε το 529 με έδικτο τη φιλοσοφική σχολή του Πλάτωνα στην Αθήνα που λειτούργησε περί τα 1000 χρόνια. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι της σχολής καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους τοποθέτησε στο Πανεπιστήμιο. Επίσης περιόρισε τη δραστηριότητα της χριστιανικής αίρεσης των μονοφυσιτών, με τους οποίους είχε όμως σχέσεις συμπαθείας η γυναίκα του, αυτοκράτειρα Θεοδώρα. .
Το 532 εκδηλώθηκε στην Κων/πολη μια λαϊκή επανάσταση που έμεινε στην Ιστορία ως «στάση του Νίκα» και της οποίας αφορμή ήταν η αύξηση των φόρων για τη χρηματοδότηση των πολεμικών επιχειρήσεων. Ο Ιουστινιανός ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την εξουσία, αλλά λέγεται ότι τον έπεισε να παραμείνει η Θεοδώρα.Η Θεοδώρα ήταν πόρνη και συχνά προκαλούσε τον λαό με την συμπεριφορά της!! Μετά τον θάνατό της αγιοποιήθηκε!!Τελικά η επανάσταση κατεπνίγη με σφαγή των εξεγερμένων από το στρατηγό Βελισάριο και εκτεταμένες καταστροφές στην πόλη. Το 542 αναθέτει ο Ιουστινιανός καθήκοντα «αυτοκρατορικού προσηλυτιστού» στον Ιωάννη Ασιακό, ο οποίος επιδίδεται σε μαζικούς και βίαιους εκχριστιανισμούς των εθνικών της Φρυγίας, Καρίας και Λυδίας και κτίζει εκκλησίες και μοναστήρια πάνω στα ερείπια των ναών που καταστρέφονται.Εδώ αποκαλύπτεται ότι στη στάση του Νίκα υπήρχε και Θρησκευτική επανάσταση διότι πολλοί ήθελαν να επιστρέψουν στην Εθνική Θρησκεία των Ελλήνων!!
Το έτος 562 δίνει ο Ιουστινιανός με έδικτο διορία τριών μηνών να εγκαταλείψουν άπαντες τις «παραδοσιακές» λατρείες. Εκείνη την εποχή η επίκληση της παραδόσεως γινόταν από τους εθνικούς και ανατροπείς ήταν οι χριστιανοί. Μετά την παρέλευση του τριμήνου έγιναν μαζικές συλλήψεις, διαπομπεύσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εκτελέσεις εθνικών στην Αθήνα, την Αντιόχεια, την Παλμύρα και την Κων/πολη. Στην πλατεία του Κυνηγίου της Πόλης κάηκαν σε τεράστιες πυρές χιλιάδες βιβλία και πολλά έργα τέχνης, όπως περιγράφει στη «Χρονογραφία» του ο Ι. Μαλάλας. Οι συντεχνίες και οι οικογένειες καθίστανται με την απόφαση του Ιουστινιανού αποκλειστικά υπεύθυνες για τις θρησκευτικές αντιλήψεις των μελών τους. Το ίδιο και οι αφέντες για τις αντιλήψεις των δούλων τους.
Στο εξωτερικό, στόχος τού Ιουστινιανού που κατεχόταν από το όραμα της οικουμενικής εξουσίας, ήταν να επαναφέρει τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία στα παλαιά σύνορά της. Για το σκοπό αυτό έρχισε πολέμους με αρχιστράτηγο το Βελισάριο στη βόρεια Αφρική εναντίον των Βανδάλων (533-4). Μετά την κατάλυση του βασιλείου τους και την ενσωμάτωση της περιοχής στην αυτοκρατορία, πέρασε ο Βελισάριος στη Σικελία και στη νότια Ιταλία, όπου κυριεύει τη Νάπολη και το ίδιο έτος τη Ρώμη (536) από τους Οστρογότθους, οι οποίοι κατείχαν την πόλη από το έτος 476. Κύριο μέλημα των ανατολικών μετά τη νίκη ήταν να αποκατασταστήσουν τους επισκόπους και τους ισχυρούς γαιοκτήμονες, οι οποίοι έτσι επανέκτησαν όλα τα προνόμια που τους είχαν αφαιρέσει οι Οστρογότθοι. Ταυτόχρονα επανέρχονται όσοι δούλοι και δουλοπάροικοι είχαν ελευθερωθεί στο παλαιό καθεστώς δουλείας. Μετά από κάποια ανασύνταξη των Οστρογότθων, συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις με τους Βυζαντινούς, οι οποίοι, με αρχιστράτηγο τον Νουρσή, κατέκτησαν μέχρι το 554 όλη την Ιταλία μέχρι τις 'Αλπεις.
Μακροπρόσθεσμα, το όραμα της βυζαντινής Ιταλίας είχε βαρύτατο τίμημα, γιατί οι συνεχείς πόλεμοι στη Δύση απογύμνωσαν τα βόρεια σύνορα του κράτους και οι Σλάβοι έγιναν απειλητικοί. Αλλά και στα ανατολικά σύνορα υπήρξε αδράνεια, οπότε ήδη το 540 εισέβαλε οι Πέρσες σε περιοχές που ενδιέφεραν το Βυζάντιο.
Παράλληλα με τις πολεμικές δραστηριότητες ο Ιουστινιανός έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη στον εκκλησιαστικό τομέα. Στην εποχή του πραγματοποιήθηκε η ανακατασκευή πολλών εκκλησιών στην Πόλη που είχαν καταστραφεί κατά την κατάπνυξη της στάσης του Νίκα. Σπουδαιότερη από αυτές τις εκκλησίες ήταν η Αγία Σοφία. Ο Ιουστινιανός πέθανε στην Κων/πολη σε ηλικία 83 ετών και θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ανθέλληνες αυτοκράτορες του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους. Ήδη στα βυζαντινά χρόνια ονομάστηκε «Μέγας» σφαγέας των Ελληνων.