O δεύτερος ερχομός του Γιου του Aνθρώπου
(Mτ 24:29-31, Λκ 21:25-28)
24"Όμως τις μέρες εκείνες, ύστερα από τη θλίψη εκείνη, ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και το φεγγάρι θα πάψει πια να δίνει το φως του. 25Kαι τ' άστρα από τον ουρανό θ' αρχίσουν να πέφτουν και οι ουράνιες δυνάμεις θα σαλευτούν. 26Tότε είναι που θα δουν το Γιο του Aνθρώπου να έρχεται μέσα σε νεφέλες με δύναμη πολλή και δόξα. 27Kαι τότε θα στείλει τους αγγέλους του και θα μαζέψουν στον ίδιο τόπο τους εκλεκτούς του από τα τέσσερα σημεία των ανέμων από την άκρη της γης ως την άκρη τ' ουρανού". ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ!!!
Θαλής ο Μιλήσιος Ο Θαλής ήταν ένας από τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Καταγόταν από τη Μίλητο, στην οποία οφείλεται το προσωνύμιο "Μιλήσιος". Γεννήθηκε το 643 π.Χ. και πέθανε το 548 π.Χ. σε βαθιά γεράματα.Στον τομέα της φυσικής ασχολήθηκε με τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό και ανακάλυψε τις δυνάμεις που ασκούνται σε ηλεκτρισμένα ή μαγνητισμένα σώματα. Στις φιλοσοφικές του τοποθετήσεις δεχόταν πως το νερό ήταν η αρχή των πάντων και ότι πάνω σε αυτό στηριζόταν η γη ενώ μέσω αυτού μεταδιδόταν η ζωή.
Ταξίδεψε πολύ, αγαπημένος προορισμός όμως ήταν ή Αίγυπτος, από τον πολιτισμό της οποίας άντλησε πολλά στοιχεία, σχετικά με τις επιστήμες της εποχής.
Ο Θαλής, εκτός από την φιλοσοφία, ασχολήθηκε με την αστρονομία, τη γεωμετρία, τη φυσική και τα μαθηματικά. Θεμελίωσε τις αποδείξεις από πολλά θεωρήματα της γεωμετρίας όπως για παράδειγμα ότι οι κατά κορυφή γωνίες είναι ίσες, ότι η διάμετρος διχοτομεί τον κύκλο, ότι οι γωνίες της βάσης ισοσκελούς τριγώνου είναι ίσες κ.ά.
Στον τομέα της αστρονομίας, παρατηρώντας τη σταθερότητα του πολικού αστέρα στον ουράνιο θόλο, θεώρησε πως ήταν το καλύτερο σημείο αναφοράς για το νυχτερινό προσανατολισμό. Παρατηρώντας την κίνηση των ουρανίων σωμάτων είπε πως ένα έτος πρέπει να έχει 365 ημέρες και ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι η σελήνη δεν είναι αυτόφωτο ουράνιο σώμα, αλλά το φως της οφείλεται σε αντανάκλαση του ηλιακού φωτός. Έτσι, εξήγησε σωστά το μηχανισμό δημιουργίας των ηλιακών εκλείψεων θεωρώντας ότι η σελήνη μπαίνει ανάμεσα στη γη και τον ήλιο, καταφέρνοντας μάλιστα να προβλέψει την ηλιακή έκλειψη του 585 π.Χ.