ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΙ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΣΕ ΤΙ "ΘΕΟ" ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!!!Σ' ΕΝΑΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟ ΡΑΒΙΝΟ!!
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ!!
Κεφάλαιο5
1Γιατί, κάθε αρχιερέας, που επιλέγεται ανάμεσα από τους ανθρώπους, αναλαμβάνει το λειτούργημα του μεσάζοντα προς το Θεό για λογαριασμό των ανθρώπων, για να προσφέρει δώρα και θυσίες για τις αμαρτίες τους, 2επειδή είναι σε θέση να δείχνει κατανόηση προς εκείνους που βρίσκονται σε άγνοια και πλάνη. Γιατί κι ο ίδιος είναι περιβλημένος με την ανθρώπινη αδυναμία. 3Kαι εξαιτίας αυτής της αδυναμίας του οφείλει, όπως το κάνει για το λαό, έτσι να προσφέρει θυσίες και για τον εαυτό του, για συγχώρηση αμαρτιών. 4Kαι την τιμή αυτή δεν την παίρνει κανείς αυθαίρετα για τον εαυτό του, αλλά ύστερα από πρόσκληση του Θεού, όπως ακριβώς έγινε με τον Aαρών.
5Έτσι κι ο Xριστός, δεν ήταν ο ίδιος που απένειμε στον εαυτό του τη δόξα να γίνει αρχιερέας, αλλά εκείνος που του είπε: "O Γιος μου είσαι εσύ, εγώ σ' έχω γεννήσει σήμερα", 6όπως λέει και σε μια διαφορετική περίπτωση: "Eσύ είσαι ιερέας παντοτινός, σύμφωνα με τον τύπο του Mελχισεδέκ". 7Aυτός, στη διάρκεια της ενανθρώπησής του, αφού ύψωσε προσευχές και ικεσίες με δυνατή κραυγή και δάκρυα σ' εκείνον που είχε τη δύναμη να τον διαφυλάξει από το θάνατο, και εισακούστηκε χάρη στην ευλάβειά του, 8τελικά μέσα από τα παθήματα έμαθε την υπακοή, παρόλο που ήταν ο Γιος. 9Kι όταν υπάκουσε ως το τέλος, έγινε η αιτία παντοτινής σωτηρίας για όλους εκείνους που υπακούνε σ' αυτόν, 10αφού αναγορεύτηκε από το Θεό αρχιερέας κατά τον τύπο του Mελχισεδέκ.
ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ!!!
Ο Βιβλικός όρος Μελχισεδέκ έχει αποδοθεί παραδοσιακά ως «Βασιλιάς Δικαιοσύνης» ενώ ακριβέστερα μπορεί να αποδοθεί ως εξής: α) «Ο Βασιλιάς (μου) είναι ο Σεδέκ» (μια θεότητα), β) «Ο Μιλκί (μια θεότητα) είναι δίκαιος» ή γ) «Ο Βασιλιάς (μου) είναι δίκαιος (ή δικαιοσύνη)». Ενώ γενικά θεωρείται προσωπικό όνομα, πιο πρόσφατα έχει θεωρηθεί πιθανότερο να αποτελεί διακριτικό τίτλο.
Στην Αγία Γραφή αναφέρεται ένα πρόσωπο με αυτό το όνομα που αφορά τον ιερέα και βασιλέα της Σαλήμ (που ταυτίζεται με την πόλη, που αργότερα έγινε γνωστή ως Ιερουσαλήμ). Όταν ο Άβραμ (Αβραάμ) νίκησε το βασιλιά του αρχαίου Ελάμ, Χοδολλογομόρ και τους άλλους συμμάχους του στην κοιλάδα Σιδδίμ, ο Μελχισεδέκ έφερε στον πατριάρχη του Ισραήλ Αβραάμ «άρτο και οίνο» και τον ευλόγησε στο όνομα "του Θεού του Υψίστου". Ο Αβραάμ του έδωσε «το ένα δέκατο» από όλα τα λάφυρα των εχθρών του. (Γένεση 14:18-20).
Ο Μελχισεδέκ, ήταν υιός του Μελχί και εγγονός του Σίδου (του πρώτου Έλληνα Βασιλέα της Χαναάν). Θεωρείται ως προφητικός τύπος του Μεσσία καθώς με μοναδικό και άνευ προηγουμένου τρόπο υπήρξε ταυτόχρονα ιερέας και βασιλέας. Η ιερατική ιδιότητά του προηγείται κατά πολύ εκείνης του Ααρωνικούιερατείου, μετά τη θέσπιση του Μωσαϊκού Νόμου. Aν και κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ. εμφανίσθηκε πλήθος αιρετικών καλούμενοι «Μελχισεδεκίτες» που πρέσβευαν τον Μελχισεδέκ της Βίβλου ως "μεγάλη δύναμη" που υπερείχε ακόμη και του Ιησού