Η φάτνη με το θείο βρέφος(Διόνυσο)!! ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ?ΑΠΟ ΕΔΩ ΑΝΤΕΓΡΑΨΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗ ΦΑΤΝΗ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΙΗΣΟΥ!! Η παρακάτω φωτογραφία (έκθεμα)την οποία τραβήξαμε σε πρόσφατη επίσκεψή μας ,είναι από το μουσείον Αγοράς της Αθήνας και είναι χρονολογημένη τον 4ον αι.π.κ.
Πατήστε πάνω για μεγαλύτερη ανάλυση
Σ`αυτήν μπορούμε να διακρίνουμε την φάτνη όπου ο Ερμής παραδίδει το Θείο βρέφος Διόνυσο στις Νύμφες υπό το βλέμμα του Διός,του Πανός,του Απόλλωνος και της Δήμητρας."ΕΝ ΦΑΤΝΗ ΤΩΝ Α-ΛΟΓΩΝ..."
Επισήμως πατέρας τού Ιησού είναι ο Γιαχβέ, ο οποίος γονιμοποίησε τη Μαριάμ με τη βοήθεια τού αρχαγγέλου του, Γαβριήλ. Αλλά εξ ίσου επισήμως ο Χριστός είναι γιός τού μνηστήρα τής Μαριάμ, Ιωσήφ, γι΄ αυτό οι ευαγγελιστές παραθέτουν το γενεαλογικό δένδρο τού «μνήστορος» ξυλουργού, για να αποδείξουν δηλαδή, ότι ο ιδρυτής τής χριστιανικής θρησκείας έχει, μέσω Ιωσήφ, το αίμα τού Δαβίδ, τού Αβραάμ κ.λπ. Όμως και σ΄ αυτό ή δεν συμφωνούν ή τερατολογούν. Κι όμως το χάος αυτό των θεόπνευστων δήθεν βιογραφικών πληροφοριών και απολύτων αληθειών γύρω από τον αρχηγό τού χριστιανισμού δεν εμποδίζει την τυφλή πίστη των ανθρώπων. Στην εικόνα: «Ο Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου», πίνακας τού Ελ Γκρέκο, όπου ο Γαβριήλ εξομολογείται τον... έρωτα τού Θεού προς τη Μαριάμ.)
Η «σύλληψις εν γαστρί» της Μαριάμ, όπως τής ανακοίνωσε ο αρχάγγελος Γαβριήλ, έγινε με το Άγιο Πνεύμα («κατά Λουκάν», α΄ 26-38). Εφ΄ όσον ο Ιωσήφ δέν έπαιξε κανένα ρόλο σ΄ αυτή την εγκυμοσύνη, η παραπλεύρως απεικόνιση όλων των αγίων «προπατόρων προγόνων» τού Ιησού δεν έχει κανένα νόημα. Διευκρινίζεται επίσης, ότι σε κανένα ευαγγέλιο δεν αναφέρεται, ότι ο Ιωσήφ ήταν γέρος.
Πόσοι ήταν οι μάγοι; Πουθενά στα ευαγγέλια δεν αναφέρεται ότι ήταν τρεις, αλλά ότι έφεραν τρία δώρα. Για μάγους και υπέρλαμπρο άστρο κάνει λόγο μόνο ο Ματθαίος, ο οποίος όμως αγνοεί φάτνη, αγγέλους και ποιμένες (α΄ 18 - β΄ 23), για τους οποίους κάνει λόγο ο Λουκάς, ο οποίος όμως αγνοεί τους μάγους και το άστρο (β΄ 4-20). Η προσκύνηση των μάγων δεν έγινε στη φάτνη καθ΄ ότι, «ελθόντες (οι μάγοι) εις την οικίαν, εύρον το παιδίον μετά τής Μαριάμ, τής μητρός αυτού και πεσόντες προσεκύνησαν αυτό» («Κατά Ματθαίον», β΄ 11). Το ίδιο και για το άστρο, το οποίο έλαμπε επάνω από την οικία κι όχι επάνω από την φάτνη ή από κάποιο σπήλαιο, όπως συνήθως εικονίζεται στις αγιογραφίες τής γέννησης. («Κατά Ματθαίον», β΄ 9.) (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Όταν η αρχαία οντολογία γίνεται μέσον εξουσιασμού...).
Η σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη αναφέρεται μόνον στο «κατά Ματθαίον» (β΄ 16). 14.000 άρρενα νήπια σφαγιάσθηκαν σύμφωνα με την εκκλησία, που τιμά «τη μνήμη τους» στις 29 Δεκεμβρίου. Ο πληθυσμός τής Βηθλεέμ, με 28.000 άρρενα και θήλεα νήπια έως δύο ετών θα πρέπει να ήταν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και ένα εκατομμύριο. Αστειότητες. Και γιατί ο Ηρώδης να σκοτώσει τόσα νήπια έως δύο ετών εφ΄ όσον ήξερε την ακριβή ηλικία τού νεογέννητου Ιησού; Κανείς ιστορικός δεν κάνει λόγο για μια τόσο αποτρόπαιη πράξη. Ακόμη κι ο Ιουδαίος Ιώσηπος, που αφιέρωσε αρκετά κεφάλαια της ιστορίας του στον Ηρώδη, τον οποίο κατηγορεί μάλιστα για μια σειρά δολοφονιών μελών τής οικογένειάς του, δεν κάνει λόγο για μιά τέτοιας έκτασης σφαγή.
Παναγιά η Γαλακτοτροφούσα.
Πρόκειται για εικόνα τού 1784 (Βυζαντινό Μουσείο Πολιτισμού) με εντελώς ασυνήθιστο θέμα. Παρατηρείστε, ότι το στήθος τής Παναγίας παρουσιάζεται σαν κολλημένο στον δεξιό της ώμο, ο δε Ιησούς δεν έχει χαρακτηριστικά θηλάζοντος βρέφους, αλλά μικρού παιδιού.
Αυτή είναι η «απαράμιλλη βυζαντινή τέχνη», που διατείνονται οι Ιουδαιοχριστιανοί!!
Περιοδικά παγκόσμιας κυκλοφορίας συνεχίζουν να συντηρούν δύο χιλιετίες μετά, τη σχετική με τη θρυλούμενη γέννηση τού Ιησού, παραφιλολογία.
Ελάχιστο δείγμα σιωνιστικής προπαγάνδας, ρατσισμού κι ανθελληνισμού φαίνεται στα εικονιζόμενα αποσπάσματα από ύμνους, που ψάλλονται κάθε χρόνο ανήμερα τα Χριστούγεννα στους ναούς τής Ρωμιοσύνης. (Πηγή: «Μηναίον Δεκεμβρίου»).
Οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων για το σκηνικό τής γέννησης τού Ιησού.
Οι σιωνιστικές δοξολογίες, τα κηρύγματα μίσους και οι ανθελληνικοί λειτουργικοί ύμνοι, που ψάλλονται στους ναούς τής Ρωμιοσύνης τα Χριστούγεννα.
Άγγελοι, φάτνη, πρόβατα, βοσκοί, μάγοι, κ.ά. συνθέτουν το σκηνικό τής εορταζόμενης από τους χριστιανούς επετείου τής γέννησης τού Ιησού, όπως περιγράφεται στα ευαγγέλια, τα οποία όμως παρουσιάζουν πλήρως αντικρουόμενες περιγραφές, που δεν αντέχουν στο φώς της κριτικής.
Χριστιανοί απολογητές με διάφορους συνοδοιπόρους τους προπαγανδίζουν επί πλέον, ότι το μήνυμα, που στέλνει στον κόσμο η γέννηση τού Χριστού είναι η αγάπη. Μελετώντας όμως -όχι μόνον την Αγία Γραφή- αλλά και τους χριστουγεννιάτικους λειτουργικούς ύμνους τής Εκκλησίας διαπιστώνεται, ότι με την υποτιθέμενη γέννηση τού Ιησού όχι μόνο δεν κηρύχθηκε η αγάπη στόν κόσμο, αλλά τό μίσος, ο ρατσισμός και ο σιωνισμός.
Πληροφορίες για τη ζωή τού Ιησού -αν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες, που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για τη γέννησή του πληροφορίες περιέχουν μόνο το «κατά Ματθαίον» και το «κατά Λουκάν»· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται κι έχουν πλείστες αντιφάσεις. Ας εξετάσουμε μερικές χαρακτηριστικές:
Το γενεολογικό δένδρο τού Ιησού
Στο «κατά Ματθαίον» παρατίθενται 41 γενιές, ενώ στο «κατά Λουκάν» 78, οι οποίες δεν συμφωνούν ούτε στο όνομα τού πατέρα του Ιωσήφ.(Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Το γενεολογικό δένδρο τού Ιησού).
Ο τόπος καταγωγής τού Ιησού
Ο Ιησούς, σύμφωνα με τον Ματθαίο, γεννήθηκε στην Βηθλεέμ και μετοίκησε αργότερα στην πόλη Ναζαρέτ (β΄ 23), ενώ, σύμφωνα με τον Λουκά, οι γονείς του κατοικούσαν στη Ναζαρέτ και πήγαν στην Βηθλεέμ, για να γεννηθεί ο Ιησούς εκεί (β΄ 4).
Την πόλη Ναζαρέτ δεν την αναφέρουν ούτε το Ταλμούδ, ούτε ο Ιώσηπος, ούτε τα ρωμαϊκά αρχεία κι αυτό γιατί τέτοια πόλη την εποχή τής γέννησης τού Ιησού δεν υπήρχε. Η λέξη που βρήκαν οι συντάκτες των ευαγγελίων -εβραίοι τής διασποράς- σε τρία βιβλία τής «Παλαιάς Διαθήκης» («Αριθμοί», «Κριταί» και «Σαμουήλ Α΄») ήταν «Ναζίρ» (άνθρωπος αφιερωμένος στο θεό) και για την ακρίβεια «ΝΖΡ», δεδομένου, ότι οι εβραίοι έγραφαν μόνο τα σύμφωνα κι ο αναγνώστης καλούνταν να μαντέψει τα ενδιάμεσα φωνήεντα. [«Ιδού θέλεις συλλάβει και θέλεις γεννήσει υιόν, και ξυράφιον δεν θέλει αναβήσεται επί τήν κεφαλήν αυτού διότι το παιδίον θέλει είσθαι Ναζηραίος εις τον Θεόν» («Κριταί», ιγ΄ 5)]. Η αδυναμία των συντακτών των ευαγγελίων να κατανοήσουν την εβραϊκή αυτή λέξη κι η πλήρης τους άγνοια σχετικά με την γεωγραφία τής περιοχής τούς οδήγησε στο να εκλάβουν τη λέξη «ΝΖΡ» ως πόλη τής Γαλιλαίας. Το πρόβλημα έλυσε η χριστιανική ηγεσία ιδρύοντας τον 8ο αι. μ.Χ. την πόλη Ναζαρέτ, που υπάρχει έως σήμερα.
Οι δήθεν «προφητείες» για τη γέννηση
Προσπαθώντας οι ευαγγελιστές να αποδείξουν, ότι τόσο η γέννηση, όσο κι άλλα γεγονότα τής ζωής τού Ιησού είχαν προφητευθεί στην «Παλαιά Διαθήκη», απομόνωσαν και συνέρραψαν λέξεις και φράσεις της, οι οποίες όμως, αναφέρονται σε άλλα άσχετα θέματα και καμμιά τους δεν προφητεύει τίποτε.
Η χρονολογία τής γέννησης
Χαρακτηριστικό των ευαγγελίων είναι, ότι δεν αναφέρουν καμμία χρονολογία. Τα στοιχεία δε, που παραθέτουν, είναι τόσο αλληλοαναιρούμενα, ώστε κανείς ερευνητής δεν επαλήθευσε, ότι τα περί τής γέννησης έλαβαν χώρα το έτος 0, το αντίθετο μάλιστα.
Ο μήνας τής γέννησης
«Εν εκείναις δε ταίς ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά του Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη», ενώ κατά τη γέννηση «οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς» («κατά Λουκάν», β΄ 1 και 8). Στις 25 Δεκεμβρίου, σε πλήρη χειμώνα, ούτε απογραφές γίνονται, ούτε οι ποιμένες διανυκτερεύουν στους αγρούς -ειδικά στη Βηθλεέμ- η οποία κείται σε υψόμετρο 800-900 μέτρων και το ψύχος εκεί είναι δριμύ τον χειμώνα.
Επειδή οι ιουδαιοχριστιανοί πίστευαν, ότι ο Αδάμ πλάστηκε την 6η ημέρα και δεδομένου, ότι δεν γνώριζαν πότε γεννήθηκε ο Ιησούς παραδέχθηκαν, πως γεννήθηκε την ίδια ημέρα και γιόρταζαν αρχικά τη γέννησή του στις 6 Ιανουαρίου (Θεοφάνεια). Πάνδημος όμως εορτή συμποσίων κι ευθύμων συγκεντρώσεων πολύ αγαπητή στο λαό ήταν η ημέρα τής γέννησης τού Ήλιου, η οποία γιορταζόταν από τούς εθνικούς μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, όταν η ημέρα άρχιζε να μεγαλώνει, ενώ από τούς Εβραίους γιορταζόταν κάτι αντίστοιχο, το Χανουκά, η εβραϊκή Γιορτή των Φώτων. Πολύ αργότερα, μετά τον ε΄ αι. μ.Χ. η εκκλησία υιοθέτησε τη γιορτή αυτή και καθιέρωσε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Χριστούγεννα και Χανουκά).
Παρουσιάστηκε άγγελος και σε ποιόν;
Σύμφωνα με τον Λουκά ο άγγελος παρουσιάστηκε στη Μαριάμ και τής εκμυστηρεύτηκε την επιλογή τού Γιαχβέ προς το άτομό της (α΄ 26-38). Ο Ματθαίος το αγνοεί αυτό και παρουσιάζει τον άγγελο να πηγαίνει στον Ιωσήφ. Μόλις η Μαριάμ κατέστη έγκυος πρίν «συνέλθη» μετά τού Ιωσήφ, ο μνηστήρας της «μή θέλων να θεατρίση αυτήν, ηθέλησεν να απολύση αυτήν κρυφίως» (α΄ 18-19). Στο όνειρό του όμως, φάνηκε ο άγγελος, ο οποίος τού εξήγησε το υπερφυσικό τού γεγονότος. Παρ΄ όλο που τελικά κι οι δυο υποτίθεται, ότι γνώριζαν, ότι θα γεννούσαν το γιο τού Γιαχβέ, όταν έγινε δώδεκα ετών, ενώ τον είχαν χάσει, τον βρήκαν στο ναό, τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Δεν ηξεύρετε ότι πρέπει να είμαι εις τα τού πατρός μου; Και αυτοί δεν εννόησαν τον λόγο, τον οποίον ελάλησε προς αυτούς». («κατά Λουκάν», β΄ 42-50). Δηλαδή, τόσο ο Ιωσήφ, όσο και η Μαριάμ φέρονται να αγνοούν ή να έχουν ξεχάσει τα λόγια τού αγγέλου.
Ήταν αειπάρθενος η Μαριάμ;
«Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαριάμ μετά τού Ιωσήφ, πρίν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου», («κατά Ματθαίον», α΄ 18)· κρίνος δεν αναφέρεται πουθενά. Το «πρίν συνέλθωσιν» σημαίνει, ότι κάποια στιγμή αργότερα «συνήλθαν», το οποίο επαναλαμβάνει μέ άλλα λόγια μερικές παραγράφους πιό κάτω ο Ματθαίος: «Και δεν εγνώριζεν αυτήν (την Μαριάμ ο Ιωσήφ), εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» (α΄ 25). Δεν την γνώριζε μέχρι που γέννησε, επομένως την γνώρισε μετά. Εξ άλλου, για να αναφέρεται ο Ιησούς ως πρωτότοκος γιος τής Μαριάμ, σημαίνει, ότι αργότερα έκανε κι άλλα παιδιά. Ως «πρωτότοκο» γιό τής Μαριάμ αναφέρει τον Ιησού και ο Λουκάς (β΄ 7).
Τα παιδιά τής Μαριάμ και αδέλφια τού Ιησού αναφέρονται σε πολλά σημεία τού ευαγγελίου [Ματθαίος (ιβ΄ 46-50), Μάρκος (γ΄ 31-35), Λουκάς (η΄ 19-20) κ.λπ.]. Ο Μάρκος αναφέρει: «Ουχ ούτός εστιν ο τέκτων, ο υιός τής Μαρίας, αδελφός δε Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και ουκ εισίν αι αδελφαί αυτού ώδε προς ημάς; και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ» (στ΄ 3).
Ποιό όνομα δόθηκε στο Χριστό;
«Και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι μεθ' ημών ο Θεός». («Κατά Ματθαίον», α΄ 23).
«Και εκάλεσεν το όνομα αυτού Ιησούν». (Ο ίδιος δύο παραγράφους πιό κάτω , α΄ 25).
«Διά να πληρωθή το ρηθέν διά των προφητών, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθή». (Ο ίδιος, β΄ 23).
Ήταν ο Ιησούς μονογενής γιος τού Γιαχβέ;
Όχι, διότι η «Γένεσις» κάνει λόγο γιά γιους τού Γιαχβέ: «Ιδώντες οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας» (στ΄ 2).
Τα εγκλήματα τού «γλυκύτατου» Ιησού
Οι χριστιανοί απολογητές αντιπαρέρχονται τις κραυγαλέες αντιφάσεις των -θεόπνευστων- ευαγγελίων και προσπαθούν να επικεντρώσουν την προσοχή τού ανυποψίαστου «ποιμνίου» στη σημασία τής γέννησης του «γλυκύτατου» Ιησού για τούς ανθρώπους και -ειδικότερα- στο νόημα τής γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο -σύμφωνα με την προπαγάνδα τους- είναι η αγάπη.
O θεός των χριστιανών είναι τριαδικός (Αγία Τριάς) αποτελείται από τρείς υποστάσεις αδιαίρετες κι ομοούσιες: τον πατέρα (Γιαχβέ), τον γιο (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι). (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Πατήρ, υιός και άγιο ψέμα). Στην «Παλαιά Διαθήκη» περιγράφονται πλήθος εγκλημάτων καθώς καί ρατσιστικών κι αποτρόπαιων πράξεων τού Γιαχβέ, οι οποίες κατά κανόνα υπερβαίνουν τα όρια τής κοινής λογικής. Ας εξετάσουμε δειγματοληπτικά ορισμένα από τα εγκλήματα τού Γιαχβέ, για τα οποία δεν είναι αμέτοχος ο Ιησούς, αλλά -τουναντίον- συνένοχος:
«Και θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς, όσους επεστράτευσαν κατά τής Ιερουσαλήμ· η σάρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών, και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθεί εκ των οπών αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθεί εν τω στόματι αυτών». («Ζαχαρίας», ιδ΄ 12).
«Θέλω μεθύσει τα βέλη μου από αίματος και η μάχαιρά μου θέλει καταφάγει κρέατα από του αίματος των πεφονευμένων και των αιχμαλώτων, από τής κεφαλής των αρχόντων των εχθρών.» («Δευτερονόμιον», λβ΄ 42).
«Και εγεννήθησαν οι πεσόντες εν τη ημέρα εκείνη από ανδρός και έως γυναικός δώδεκα χιλιάδες, πάντας τούς κατοικούντας Γαι, πλην των κτηνών και των σκύλων των εν τη πόλει, πάντα α επρονόμευσαν εαυτοίς οι υιοί Ισραήλ κατά πρόσταγμα Κυρίου, ον τρόπον συνέταξε Κύριος τω Ιησοί.» («Ιησούς τού Ναυή», η΄ 25-27).
«Και πατάξω πάντας τούς κατοικούντας εν τη πόλει ταύτη, τούς ανθρώπους και τα κτήνη, υπό λοιμού μεγάλου θέλουσι αποθάνει.» («Ιερεμίας», κα΄ 6).
«Μεσούσης τής νυκτός, ο Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, από τού πρωτοτόκου τού Φαραώ τού καθημένου επί τού θρόνου, έως τού πρωτοτόκου τού αιχμαλώτου τού εν τω δεσμωτηρίω και πάντα τα πρωτότοκα των κτηνών.» («Έξοδος», ιβ΄ 29).
«Τους βωμούς αυτών θέλεις καταστρέψει και τα είδωλα αυτών θέλεις συντρίψει και τα άλση αυτών θέλεις κατακόψει.» («Έξοδος», λδ΄ 13).
«Και τας σφηκίας αποστελεί Κύριος ο Θεός σου εις αυτούς, έως αν εξολοθρευθώσιν όσοι εναπελείφθησαν και εκρύπτοντο από προσώπου σου ... και θέλει εξαλείψει Κύριος ο Θεός σου τα έθνη ταύτα από προσώπου σου κατά ολίγον ολίγον. Δεν δύνασαι να αφανίσης αυτούς πάραυτα, διά να μήν πληθυνθώσιν εναντίον σου τα θηρία του αγρού. Και παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τάς χείρας σου και θέλει φθείρει αυτούς εν φθορά μεγάλη, εωσού εξολοθρευθώσι.» («Δευτερονόμιον», ζ΄ 20). Για να μην γλυτώσει κανείς ο Κύριος στέλνει και σφήκες, για να εντοπίσουν όσους θα έχουν κρυφτεί. Η γενοκτονία όμως, πρέπει να γίνει σιγά-σιγά μη τυχόν και ερημωθεί η γη και γεμίσει με άγρια θηρία.
«Ότι πυρ εξήφθη εν τω θυμώ μου, και θέλει εκκαυθή έως εις τα κατώτατα τού Άδου κάτω. Και θέλει καταφάγει την γήν και τα γεννήματα αυτής, φλέξει θεμέλια όρεων. Συνάξω εις αυτούς κακά και πάντα τα βέλη μου θέλω εκκενώσει επ' αυτούς... Οδόντας θηρίων εξαποστελώ επ' αυτούς.» («Δευτερονόμιον», λβ΄ 22-24).
«Κατηραμένος ο καρπός τής κοιλίας σου και τα γεννήματα τής γής σου... αι αγέλαι των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου... Προσκολλήσαι Κύριος εις σε το θανατικόν ... Θέλει σε πατάξει ο Κύριος με μαρασμόν και με πυρετόν και με ρίγος και με φλόγωσιν και με μάχαιραν και με ανεμοφθορίαν και με ερυσίβην.. Θέλει σε πατάξει ο Κύριος εις τα γόνατα και εις τα σκέλη με πληγήν κακήν... Και θέλει φάγη τα έκγονα της κοιλίας σου, από των σαρκών των υιών σου και των θυγατέρων σου.» («Δευτερονόμιον, κη΄ 15-69).
«Ιδού εγώ θέλω εκτείνει την χείρα μου επί τούς Φιλισταίους και θέλω εκκόψει τούς Χερεθαίους και εξαφανίσει το υπόλοιπον των λιμένων τής θαλάσσης. Και θέλω κάμει επ΄ αυτούς μεγάλην εκδίκησιν εν ελεγμοίς θυμού. Και θέλουσι γνωρίσει, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν εκτελέσω την εκδίκησίν μου επ΄ αυτούς.» («Ιεζεκιήλ», κε΄ 16-17).
«Χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών· αλάλαζε θύγατερ Ιερουσαλήμ... Και εξεγειρώ τα τέκνα σου Σιών, κατά των τέκνων σου, Ελλάς· και σε έκαμον ως ρομφαία μαχητού.» («Ζαχαρίας», θ΄ 9-15).
«Κύριος επέρριψεν κατ΄ αυτών λίθους μεγάλους έως Αζηκά, και απέθανον. Περισσότεροι ήσαν οι αποθανόντες εκ των λίθων τής χαλάζης, παρ΄ όσους οι υιοί Ισραήλ κατέκοψαν εν μαχαίρα... Και ο Ήλιος εστάθη και η Σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εκδικήθη τους εχθρούς αυτού.» («Ιησούς Ναυή», ι΄ 11-13). Εδώ ο θεός σκοτώνει περισσότερους δια λίθων χαλάζης απ΄ όσους οι Εβραίοι με τα μαχαίρια. Πιο αποτελεσματικός ο Γιαχβέ. Επειδή όμως νυχτωνε και οι Εβραίοι δε θα έβλεπαν καλά για να τους σφάξουν όλους, ο Γιαχβέ σταμάτησε μέχρι και τον Ήλιο (οι συντάκτες των «ιερών γραφών» αγνοούσαν, ότι η Γή είναι αυτή, που κινείται κι όχι ο Ήλιος) και τη Σελήνη. (Βλ. Σε ποιό θεό πιστεύουν;)
Παλαιοδιαθηκικό μίσος και στην Καινή Διαθήκη
Η «Παλαιά Διαθήκη» είναι αδιάσπαστη σε έννοιες και σε ιδέες με την «Καινή». Ο Ιησούς διευκρινίζει: «Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ούκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι» («κατά Ματθαίον», ε΄ 17). Τα εγκλήματα και τα ρατσιστικά κηρύγματα μίσους και ανθελληνισμού συνεχίζονται αμείωτα και στην «Καινή Διαθήκη». Στο άρθρο τής «Ελεύθερης Έρευνας», Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού έχουν αναλυθεί αρκετά απ' αυτά. Σας παρουσιάζουμε ένα μικρό ακόμη δείγμα:
Ο Ιησούς αρέσκεται στην εξαπόλυση απειλών, για να εκμεταλλευτεί την ανθρώπινη αγωνία για την μετά θάνατον κατάσταση. «Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων. Και θέλουσιν ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» («Κατά Ματθαίον», ιγ΄ 49-50). Απίστευτες απειλές. Στην Δευτέρα παρουσία οι αμαρτωλοί θα βράσουν στα καμίνια τής κόλασης, όπου θα πέσει το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Αυτό καλείται ψυχολογική τρομοκρατία και αποτελεί βάναυσο έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας.
«Απελθείν εις την γέεναν, εις το πύρ το άσβεστον όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβύνεται.» («Κατά Μάρκον», θ΄ 43-44). Σκουλήκια θα τρώνε τούς κολασμένους ασταμάτητα και η φωτιά δε θα σβήνει. Πώς να σχολιασθούν αυτές οι εικόνες φρίκης, που μόνο ένας διεστραμμένος εγκέφαλος θα χρησιμοποιούσε προς εκφοβισμό των ανθρώπων; Προσέξτε τη λέξη «γέενα». Η συνηθισμένη ερμηνεία, που συνήθως δίνεται γι΄ αυτή τη λέξη είναι «κόλαση»· είναι όμως λάθος. «Γέενα» την εποχή τού Χριστού ονομαζόταν ένας τόπος, που βρισκόταν μεταξύ τής Ιερουσαλήμ και τής Ιεριχούς. Ήταν μια ευρύχωρη χαράδρα, όπου έριχναν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες τής Ιερουσαλήμ και τους έβαζαν φωτιά για να τα καίνε, η οποία έκαιγε διαρκώς και υψωνόταν καπνός μαύρος, βρωμερός και αποπνικτικός. Εκεί απειλεί να μας πετάξει ο «κήρυκας τής αγάπης», Ιησούς, στην απαίσια χωματερή τής Ιερουσαλήμ.
Παρατηρείται η ίδια ακριβώς νοοτροπία με την «Παλαιά Διαθήκη», αλλά και με τούς λειτουργικούς ύμνους, που ψάλλονται στούς ναούς τα Χριστούγεννα. Σε παλαιότερα άρθρα τής «Ελεύθερης Έρευνας» έχουν παρουσιασθεί λειτουργικά κείμενα από το Τριώδιο με τούς αναθεματισμούς εναντίον τού Ελληνικού Πολιτισμού, από την Μεγάλη Εβδομάδα, από την Πεντηκοστή κ.λπ.. (Βλ. Εβραϊκό Πεσάχ - Χριστιανικό Πάσχα, Το Σαβουώτ - Πεντηκοστή κ.λπ.). Κατεβάστε δωρεάν το βιβλίο Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα τής Ορθοδοξίας κάνοντας κλικεδώ.)
Μαζοχιστική απόλαυση ιερών ύβρεων στούς ναούς τής Ρωμιοσύνης
«Θαυμάστε» δειγματοληπτικά κείμενα από αυτά πού ψάλλουν οι ορθόδοξοι ιερείς στους χριστιανικούς ναούς ανήμερα τα Χριστούγεννα:
«Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον», αντίφωνον β΄.
«Δυνατόν εν τη γή έσται το σπέρμα αυτού», ομοίως.
«Είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου· Κάθου εκ δεξιών μου, έως άν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου», («προς Εβραίους επιστολή Παύλου», α΄ 13). Πρόκειται για λίαν εύγλωττη κι εξαιρετικά δημοφιλή στην Εκκλησία περικοπή, καθ΄ ότι επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας των Χριστουγέννων εν μέσω «αλληλούια» (=δόξα στο Γιαχβέ).
«Ράβδον δυνάμεως εξαποστελεί σοι Κύριος εκ Σιών», αντίφωνον γ΄.
«Και Ισραήλ εποίησεν ισχύν», Β΄ Αριθμών το ανάγνωσμα, 17-18.
«Αγαπά Κύριος τας πύλας Σιών», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος α΄.
«Μήτηρ Σιών, ερεί άνθρωπος εγεννήθη εν αυτή, και αυτός εθεμελίωσεν αυτήν ο Ύψιστος», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος δ΄.
«Και ο ανιστάμενος άρχει εθνών», προφητείας Ησαΐου το ανάγνωσμα, κεφ. 11, 10.
«Ισραήλ τω ηγαπημένω υπ΄ αυτού», προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα, Βαρούχ 3, 36-38).
«Μη δώς ετέρω την δόξαν σου, και τα συμφέροντά σοι έθνει αλλοτρίω. Μακάριοι εσμέν Ισραήλ», προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα, Βαρούχ 4, 1-4.
«Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ, και πανηγυρίσατε πάντες, οι αγαπώντες Σιών... Δια της Θεοτόκου· βρέφος γαρ τίκτεται», Ιωάννου Μοναχού, ήχος δ΄.
«Ισραήλ γαρ ο ποιμαίνων... Χριστός», ωδή γ΄, ειρμός.
«Σκύλα Βαβυλών τής Βασιλίδος Σιών, και δορύκτητον όλβον εδέξατο· θησαυρούς Χριστός, εν Σιών δε ταύτης», ωδή η΄, ειρμός.
* * *
Ποιό είναι τελικά το μήνυμα των Χριστουγέννων και σε ποιούς απευθύνεται;
Το μήνυμα των Χριστουγέννων συνοψίζεται στα ίδια τα λόγια τού Ιησού: «Δοξάζω σε πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια». («κατά Ματθαίον», ια΄ 25). Ο Ιησούς προορίζει την διδασκαλία του για τούς μωρούς κι όχι για τους σοφούς και τούς συνετούς.
«Χριστός γεννάται σήμερον, εν φάτνη των α-λόγων»...
Γιάννης Λάζαρης