ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΪΚΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΨΕΥΤΟΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΦΡΙΚΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ!!ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΙΣΕΙ!!
Οι Άγιοι τον καιρό της ασθένειας χαίρονταν, διότι εύρισκαν ευκαιρία για να πλουτίσουν πνευματικά". Άγιος Ισαάκ ο Σύρος "Με υπομονή και ευχαριστία προς τον θεό να αντιμετωπίζουμε τις διάφορες θλίψεις και ασθένειές μας". Όσιος Ιωάννης ο Κολοβός "Με τις αρρώστειες κερδίζουμε πενυματικά περισσότερο από κάθε άλλη αρετή". Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου "Όταν το σώμα δοκιμάζεται, τότε η ψυχή αγιάζεται". Γέροντας Παίσιος " Όπως το κερί, αν δεν ζεσταθεί και μαλαχθει πολύ, δεν μπορεί να δεχθεί τη σφραγίδα που βάζουμε πάνω του, έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν δοκιμαστεί με κόπους και ασθένειες, δεν μπορεί να δεχθεί τη σφραγίδα της αρετής του Θεού. Γι' αυτό και ο Κύριος λέει στον θεσπέσιο Παύλο: "Αρκεί σοι η χάρις μου η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται" (Β' Κορ. 12:9). Μα και ο ίδιος ο Παύλος καυχιέται με τα εξής λόγια: "Ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταίς ασθενείαις μου, ινα επισκηνώση επ' εμέ η δύναμις του Χριστού" (ο.π.). Και αυτός μεν, λέγοντας "ασθένειες", εννοεί τις επιθέσεις των εχθρών του Σταυρού του Χριστού, που συνεχώς γίνονταν και σ' αυτόν και σ' όλους τους τότε αγίους για να μην υπερηφανεύονται, όπως λέει ο ίδιος, εξαιτίας των υπερβολικών αποκαλύψεων (Β' Κορ. 12:7), αλλά μάλλον να μένουν με την ταπείνωση στην κατάσταση της τελειότητος, και με τους συχνούς εξευτελισμούς να διατηρούν τη δωρεά του Θεού με οσιότητα. Εμείς όμως τώρα, όταν λέμε "ασθένειες", εννοούμε τους πονηρούς λογισμούς και τις σωματικές αρρώστιες. Γιατί τότε, επειδή τα σώματα των αγίων που αγωνίζονταν εναντίον της αμαρτίας, παραδίνονταν σε θανατηφόρα βασανιστήρια και σε διάφορες άλλες κακοπάθειες, ήταν πολύ ανώτερα από τα πάθη, που μπήκαν λόγω της αμαρτίας στην ανθρώπινη φύση. Τώρα όμως, επειδή αυξάνεται με τη χάρη του Κυρίου η ειρήνη των Εκκλησιών, πρέπει να δοκιμάζονται οι αγωνιστές της ευσέβειας στο σώμα με συνεχείς αρρώστιες και στην ψυχή με πονηρούς λογισμούς. και τούτο, για ν' απαλλάσσονται από κάθε κενοδοξία και υπερήφανη σκέψη, και να μπορέσουν, καθώς είπα, να δεχθούν μέσα στις καρδιές τους, με την πολλή ταπείνωση, τη σφραγίδα του θείου κάλλους, σύμφωνα με τον άγιο που λέει: "Έσημειώθη εφ' ημάς το φως τον πρόσωπον σον, Κύριε" (Ψαλμ. 4:7). Η αρρώστεια ταπεινώνει το σώμα και το ταπεινωμένο σώμα την ψυχή! Πρέπει λοιπόν με ευχαριστία να υπομένουμε το θέλημα του Κυρίου. Γιατί έτσι οι συνεχείς αρρώστιες και ο πόλεμος με τους δαιμονικούς λογισμούς θα μας λογαριαστούν σαν ένα δεύτερο μαρτύριο. Βλέπετε, αυτός που έλεγε τότε στους άγιους εκείνους μάρτυρες, μέσω των άνομων αρχόντων, να αρνηθούν το Χριστό και να ποθήσουν την εγκόσμια δόξα, (δηλαδή ο διάβολος), ο ίδιος στέκεται και τώρα και λέει ακατάπαυστα στους δούλους του Θεού τα ίδια. Αυτός που έκανε τότε να υποφέρουν τα σώματα των αγίων και κακοποιούσε υπερβολικά τους τιμημένους δασκάλους (του Ευαγγελίου), μέσω όσων υπηρετούσαν τα διαβολικά εκείνα φρονήματα, ο ίδιος φέρνει και τώρα στους ομολογητές της ευσέβειας τα διάφορα παθήματα, με πολλές ύβρεις και εξευτελισμούς. Γι' αυτό κι εμείς οφείλουμε ν' αντιμετωπίζουμε με σταθερότητα και υπομονή το μαρτύριο της συνειδήσεως μας ενώπιον του Θεού, όπως λέει (ο Δαβίδ): "Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον, και προσέσχε μοι" (Ψαλμ. 39:2) ".