ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΜΟΣ
Τόσο η δομή όσο και η εικόνα που παρουσίαζε το Ράιχ καταδεικνύουν ότι ο Ναζισμός ουδέποτε έκοψε τους δεσμούς του με τον Χριστιανισμό. Τα διακριτικά σημεία των αεροσκαφών της Λουφτβάφφε περιελάμβαναν μόνο δύο σβάστικες και έξι σταυρούς. Ομοίως η σημαία του Γερμανικού Ναυτικού. Ο Χίτλερ ελάμβανε μέρος σε δημόσιες προσευχές, όπου η σβάστικα και ο σταυρός ήταν μαζί. Αλλά η αποκορύφωση των σχέσεων του ναζιστικού καθεστώτος με την Καθολική Εκκλησία ήταν η Συμφωνία πάπα-ναζισμού το 1933. Το όχι πολύ γνωστό αυτό γεγονός εξετάζεται αναλυτικά στο ελεύθερο ερευνητικό περιοδικό "Free Inquiry" από το οποίο σταχυολογούμε τις πληροφορίες που ακολουθούν.
Σύμφωνα με τις έγκυρες βιογραφίες , στις οποίες μπορούμε να ανατρέξουμε, οι κυριότεροι ηγέτες των ναζί γεννήθηκαν, βαπτίσθηκαν και ανετράφησαν όλοι ως χριστιανοί. Οι περισσότεροι μεγάλωσαν σε αυστηρές, θρήσκες οικογένειες, όπου η ανοχή και οι δημοκρατικές αξίες δεν είχαν θέση. Ανάμεσα στους ηγέτες των ναζί οι οποίοι έλαβαν καθολική ανατροφή, περιλαμβάνονται ο Χίτλερ,ο Χίμμλερ, ο Χάυντριχ και ο Γκαίμπελς.
Ο Χίτλερ φοίτησε σε μοναστηριακό σχολείο. Έψελνε στην χορωδία, παθιαζόταν με την θεία λειτουργία και άλλες θρησκευτικές τελετές και έβλεπε τους ιερείς ως ινδάλματα. Εντυπωσιασμένος από την δύναμη και την εξουσία που είχαν στα χέρια τους, σκέφτηκε κάποια στιγμή να γίνει κληρικός. Ο Χίτλερ εξέφραζε τον θαυμασμό του για τον Μαρτίνο Λούθηρο, τον οποίο θεωρούσε φωτισμένο μεταρρυθμιστή. Σε πολλές ιδιωτικές συζητήσεις ανέφερε ότι θεωρούσε τον εαυτό του καθολικό. Πολλάκις δήλωσε δημοσίως ότι ο Χριστός ήταν ο Σωτήρας του. Το 1944 οργανώνοντας την επίθεση για τη μάχη που θα έμενε γνωστή ως Μάχη της Bulge, της έδωσε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Christose».
Ο Ρούντολφ Εσσε είχε αυστηρούς καθολικούς γονείς. Ο Γκαίρινγκ μεγάλωσε ανάμεσα σε καθολικούς και προτεστάντες, ενώ οι Ες, Μπόρμαν,Σπεερ, Άιχμαν σε προτεσταντικό περιβάλλον. Κανένας από τους ηγέτες των Ναζί δεν ανετράφη σε φιλελεύθερη ή αθεϊστική οικογένεια- και δίχως αμφιβολία οι γονείς των ανωτέρω θα έβρισκαν τέτοιου είδους ιδέες σκανδαλώδεις. Οι προσκολλημένοι στην παράδοση άνθρωποι δεν θα σκέφτονταν ποτέ να στερήσουν από τα παιδιά τους τις θρησκευτικές βάσεις, που εκείνοι έκριναν ότι τους ήταν απαραίτητες για να γίνουν ηθικοί ενήλικες.
Ο Χίμλερ ήταν ένας συνηθισμένος καθολικός, μέχρι που στράφηκε απότομα σ'έναν και πιο αλλόκοτο "Αρειανισμό". Εξουσιοδότησε κάποιους να ψάξουν για το Άγιο Δισκοπότηρο και άλλα ιερά αντικείμενα και λείψανα της Χριστιανοσύνης με υποτιθέμενη δύναμη. Πίστευε στη μετενσάρκωση και έστειλε αποστολές στο Θιβέτ και τις τροπικές χώρες της Αμερικής για την αναζήτηση γνησίων Αρίων ακόμα και Ατλάντων. Μετά τους πειθαρχημένους και κρυψίνοες Ιησουίτες εκείνος και ο Χάυντριχ αναδιοργάνωσαν τα S.S. Δεν δέχονταν αθεϊστές ως μέλη.
Ο Γκαίρινγκ, ο λιγότερο αθεϊστής απ' όλους τους ναζί, αποδέχθηκε τόσο την Καθολική όσο και την Προτεσταντική παράδοση.
Ο Γκαίμπελς εγκατέλειψε τον Καθολικισμό και ασπάσθηκε μια αναμορφωμένη μορφή Αρειανισμού. Τόσο τα δικά του παιδιά όσο και του Γκαίρινγκ εβαπτίσθηκαν. Ο Μπόρμαν ήταν ξεκάθαρα αντίθετος στον τρόπο που ήταν οργανωμένη η χριστιανική εκκλησία της εποχής του και μάλιστα ηγήθηκε της εκστρατείας κατά της επιρροής που ασκούσε αυτή.
Ο ιστορικός Κλάους Σκόλντερ ισχυρίζεται ότι στη Γερμανία δεν υπήρχε βαθειά δημοκρατική παράδοση και θα ήταν δύσκολο να δημιουργηθεί διότι η Γερμανία ήταν χωρισμένη σε δύο "στρατόπεδα", το Προτεσταντικό και το Καθολικό. Η διαίρεση αυτή είχε ως εξής: προκαλούσε κλίμα ανταγωνισμού, φόβου και προκαταλήψεων μεταξύ των δύο δογμάτων, γεγονός το οποίο βάραινε την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Γερμανίας. Αυτό το κλίμα ήγειρε ένα σχεδόν ανυπέρβλητο εμπόδιο στον σχηματισμό ευρέος δημοκρατικού κέντρου και ευνόησε την άνοδο του Χίτλερ, εφ' όσον τελικά και οι δύο εκκλησίες επιζητούσαν την εύνοιά του- φοβούμενη η κάθε μία ότι η άλλη θα ολοκλήρωνε την Μεταρρύθμιση ή την Αντι-Μεταρρύθμιση μέσω του Χίτλερ.
Αν σκεφτούμε το μεταφυσικό και κοσμολογικό όραμα του Χίτλερ, θα βρεθούμε και πάλι μπροστά σε μια πλήρως (όσο και απελπιστικά) δομημένη θρησκεία - και μάλιστα διακηρυγμένη ως κοσμοθεωρία με τους όρους του χριστιανισμού και του «όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου». Διαβάζοντας κανείς τα κείμενα του Χίτλερ, του Ρόζενμπεργκ και του Γκέιμπελς διαπιστώνει πως ο ναζισμός με μια απλοϊκή αφαίρεση, στο πλαίσιο μιας εσχατολογικής «εκ νέου έναρξης της Ιστορίας», ανακήρυξε ως θρησκεία τον ίδιο του τον σκοπό, αποφασίζοντας όχι να «πείσει» αλλά να κατασκευάσει το «εκκλησίασμά» του. Δηλαδή: το Άουσβιτς και το Ολοκαύτωμα δεν το γέννησε ένας αποθρησκειοποιημένος κόσμος - το γέννησαν χίλια χρόνια χριστιανισσμού συμπυκνωμένα στον ναζισμό, μια διαδοχή θρησκειοποιημένων μύθων που έγιναν «Ασύγκριτες Αλήθειες» και θεσμοποιημένο μίσος κατά των ανθρώπων.