ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΑΝΤΙΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΤΡΟΜΑΡΑ ΣΟΥ, ΠΟΣΕΣΦΟΡΕΣ ΕΧΕΙΣ ΨΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΨΑΛΜΟ ΑΥΤΟΝ??ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΕΙΣ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥΨΕΥΤΟΘΕΟΥ??ΕΙΣΤΕ ΜΙΑ ΕΒΡΑΪΚΗ ΚΑΙ ΑΘΛΙΑ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΚΡΥΒΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΠΡΕΜΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΑΣ!!ΑΛΛΗΛΟΥΪΑ=ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ!!
ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ :ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΣΑΣ ΘΑ ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΤΟΥΝ!!
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!!
Για να ξεκαθαρίσω κει πάλι τη θέση μου, ο συγκεκριμένος πολιτικός σχηματισμός προβάλλει και καλώς προβάλλει τον εθνικισμό ως αγάπη στην πατρίδα μέσα σε ένα εθνικομηδενιστικό καί κακώς εννοούμενο πολυπολιτισμικό περιβάλλον αλλά διαφωνώ με την σημειολογία ναζιστικών χαιρετισμών 'η με την «αναρρίχιση» της νεολαίας του σε βουνοκορφές για τον εορτασμό του χειμερινού ηλιοστασίου και την απόδοση τιμής σε μία κτιστή ασυνείδητη μάζα ενέργειας, όπως είναι το άστρο του πλανητικού μας συστήματος καθώς και με παλαιότερες αναρτήσεις πού αναφέροντο σε παγανιστικές κει αποκρυφιστικές αντιλήψεις.
Ο ΕΒΡΑΙΟΔΟΥΛΟΣ ΘΕΛΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΕΙ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΜΑΡΑΓΚΟ!!
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΨΑΛΕΙ Ο ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ!!
Σε απόδοση από την Φώτη Κόντογλου
Σώσε με, Κύριε, γιατί μπήκανε νερά ως μέσα στην ψυχή μου. Βούλιαξα μέσα σε βάλτο άπατον, και δε γλυτώνω πιά. Κατέβηκα ως τα βάθη της θάλασσας, και με πόντισε η φουρτούνα. Απόκανα να φωνάζω, βράχνιασε το λαρύγγι μου, τα μάτια μου θολώσανε περιμένοντας να έρτεις σε βοήθειά μου. Πληθύνανε περσότερο απ' τις τρίχες του κεφαλιού μου κείνοι που με οχτρεύουνται άδικα. Γίνανε μεγάλοι και τρανοί κείνοι που με διώχνουν σα σκυλί· πλήρωσα σα να χρωστούσα πράγματα που δεν είχα πάρει. Θεέ μου, εσύ ξέρεις τη αμυαλωσύνη μου, και τα σφάλματά μου δεν είναι κρυφά σε σένα. Ας μη ντροπιαστούν στο πρόσωπό μου κείνοι που ελπίζουν σε σένα, Κύριε των Δυνάμεων· ας μην ντροπιαστούν κείνοι που περιμένουν από σένα βοήθεια, Θεέ του Ισραήλ, γιατί για σένα υπόμεινα εξευτελισμούς κ' η ντροπή σκέπασε το πρόσωπό μου για σένα· κατάντησα να μη θέλουν να με ξέρουνε τ' αδέρφια μου, και να 'μαι ξένος στους γυιούς της μητέρας μου· γιατί θα με φάγει η αγάπη του σπιτιού σου, κ' βρισιές κείνων που σε βρίζουν πέσανε απάνω μου. Τσάκισα την ψυχή μου με νηστεία, και με περιπαίζανε· και φόρεσα τσουβάλι για ρούχο, και κατάντησα η παροιμία τους· για μένα κουτσομπολεύανε οι χασομέρηδες που καθόντανε στην καστρόπορτα, και μένα τραγουδάγανε κείνοι που πίνανε κρασί. Μα εγώ παρηγοριέμαι με την προσευχή μου σε σένα, Κύριε· είναι καιρός πια να με γλυτώσεις, Θεέ μου.
