Τον Νοέμβρη του 2012 πληροφορηθήκαμε , ότι στις 26 του ίδιου μήνα το Ίδρυμα Βιβλικών Σπουδών "Αρτος Ζωής" διοργάνωνε μία απογευματινή συζήτηση στο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο "Νεοναζιστικός Παγανισμός και Ορθοδοξία".Στην συζήτηση αυτή εκτός από τον Πρόεδρο του Ιδρύματος κ. Σταύρο Ζουμπουλάκη ο οποίος θα ήταν ο συντονιστής της συζήτησης, θα τοποθετούντο με εισηγήσεις τους, ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθιμος,ο κ. Παύλος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος,ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου,ο κ. Βασίλειος Θερμός, ο κ. Γιώργος Καλαντζής. Το θέμα ήταν πολύ ενδιαφέρον και αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε αυτήν την συζήτηση. Πήγαμε λοιπόν και μάλιστα νωρίς για να μπορέσουμε να καθίσουμε στα κάπως μπροστινά καθίσματα, ώστε αν είχαμε κάποιες απορίες ή ενστάσεις να μπορέσουμε να τις εκφράσουμε. Καθίσαμε πράγματι στην δεύτερη σειρά των καθισμάτων και μπροστά μας, τοποθετήθηκαν διάφοροι ρασοφόροι, που δεν μπορούσα βέβαια να διακρίνω το αξίωμά τους. Σιγά σιγά άρχισε να γεμίζει η αίθουσα. Ήρθε κοντά μας και μας έφερε τα έντυπά τους ο κ. Σταύρος Ζουμπουλάκης (μετά έμαθα το όνομά του), πιθανώς θα μας πέρασε για... δικούς του, έτσι νωρίς που πήγαμε. Παρατηρώντας τον κόσμο που έμπαινε, έβλεπα ηλικιωμένους, παιδιά, νεαρούς, νεαρές, να έρχονται εκεί στο μπροστινό έδρανο, να φιλούν το χέρι των ρασοφόρων και μετά να κάθονται στην θέση τους.. Το κλίμα μέσα στην αίθουσα ήταν άκρως φορτισμένο χριστιανικά. Το έβλεπες αυτό στο ντύσιμο και το χτένισμα των κατηχητικών στις γυναίκες και στον τύπο του επιτρόπου στους άνδρες. Οι ρασοφόροι μπροστά μου με εκείνα τα χεράκια τα αδούλευτα, τα ζυμαρένια, με τα πανάκριβα ρολόγια, με τα κάτασπρα πουκάμισα και τα μακινετόκουμπα τα χρυσά, ανέμελοι σιγομιλούσαν μεταξύ τους. 'Ηρθαν και βουλευτές, εκκλησία και πολιτική, δημοσιογράφοι νεορθόδοξοι, και ψευτοδημοκράτες όπως ο κ. Ψαράς του Ιού της Ελευθεροτυπίας. Δεν θα σταθώ στην ουσία της συζήτησης, πώς δηλαδή η εκκλησία η προστάτις πασών των δικτατοριών προσπαθούσε να πετάξει από πάνω της σαν τρίχα, την Χρυσή Αυγή, κατηγορώντας την για ακροδεξιά και αντιδημοκρατική συμπεριφορά, ενώ αντιθέτως, έλεγε, η εκκλησία είναι γεμάτη από... δημοκρατικές δυνάμεις. Για Παγανισμό βεβαίως λέξη. Έγινε η τοποθέτηση του κ. Ζουμπουλάκη και των άλλων ομιλητών σε κλίμα δημοκρατικής ευφορίας (δηλαδή πόσο δημοκράτες είναι η εκκλησία και οι εκκλησιαστικοί λειτουργοί της), τόσο που ενοχλούνται τα μάλα από την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής. Τοποθετήθηκαν οι βουλευτές όλοι στο ίδιο υποτακτικό κλίμα. Η τραγική φιγούρα της βραδυάς για μένα ήταν ο κ. Δρετάκης. Κάποτε υπουργός του ΠΑΣΟΚ, όχι τόσο για τόσο για το πώς ένας τόσο ηλικιωμένος άνθρωπος πήγε σ' αυτήν την συζήτηση όσο γι' αυτά που έλεγε. Τέλεια υποταγή στην εκκλησία. Μέχρι και για "Αγιον Όρος" και για οράματα, παραμιλούσε. Ο κ. Ζουμπουλάκης τα συντόνιζε και εξηγούσε όλα τα εκκλησιαστικά. Ζήτησε τον λόγο ο κ, Ρασσιάς, μάλλον νομίζοντας ότι είναι... δικός τους, του τον έδωσαν και μάλιστα του είπαν να πάει και στο βήμα. Αυτό ήταν το λάθος τους. Φαντάζομαι θα έχετε δει το σπουδαίο αυτό στιγμιότυπο στο you tube http://youtu.be/jpWh4oYjCzM . Με τους βουλευτές τον κ. Γεροντόπουλο και δεν θυμάμαι ποιους άλλους να αποδοκιμάζονται από μια μερίδα του κόσμου, έγινε ο κακός χαμός και φύγαμε. Πέρασαν μήνες και προχθές Σάββατο, ξεφυλλίζοντας μία από τις εφημερίδες που είχα μπροστά μου, βλέπω έναν κύριο, γνωστή φυσιογνωμία. Διαβάζω: "Ωρα η εκκλησία να απονομιμοποιήσει τη Χρυσή Αυγή". Α, λέω αυτόν κάπου τον ξέρω. Και ναι ο κ. Ζουμπουλάκης ο πρόεδρος του Ιδρύματος Βιβλικών Σπουδών "Αρτος Ζωής" με λεζάντα "ο παγανισμός είναι η φωνή του αίματος και της φυλής, η έξαρση της φυσικής ρώμης, η βία. Στα οποία η βιβλική παράδοση αντιτάσσει το ανθρώπινο πρόσωπο χωρίς κανέναν προσδιορισμό, εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό, ή άλλον". Αυτόν λοιπόν τον κύριο, διόρισε η σημερινή υπόδουλη στην εκκλησία κυβέρνηση, μέσω (φαντάζομαι του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων) ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ. Στον αγώνα του; (αν ήταν μόνο για την Χρυσή Αυγή θα ήταν καλά) ο κ. Ζουμπουλάκης βρήκε εξαιρετικούς συμμάχους: τον κ. Παύλο Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης, τον αγιορείτη μοναχό Αββακούμ και άλλους φαντάζομαι του ίδιου είδους. Πάντα πίστευα ότι όλοι οι διορισμένοι πρόεδροι των διαφόρων οργανισμών είναι υπόδουλοι των πολιτικών και της εκκλησίας. Τώρα όμως βεβαιώθηκα.