Ελάχιστοι από τους προσκυνητές που φτάνουν στην Τήνο θα γνωρίζουν, φαντάζομαι, ότι ο ναός της "Μεγαλόχαρης" είναι κτισμένος πάνω σε ένα αρχαίο θέατρο του Διόνυσου, αυτού του καλού θεού που διακονούσε με ευλάβεια από την αρχαιότητα, τις χαρές των ανθρώπων.

Το Ορυκτό της Τήνου αποτελειται από όλων των ειδών και χρωματων Μαρμαρου το Μάρμαρο η επιστημη πλέον έχει αποδεχτει ότι συσσωρεύει την υψηλότερη Συμπαντική ενέργεια.

το Πραγματικό Αρχαίο ΘΕΑΤΡΟΝ είναι ένα ΘΕΙΟΝ ΙΑΤΡΕΙΟΝ

Η λέξη επιδαυρος σημαινει "Δρα Επι της Αυρας",

δεν ειναι τυχαια και η υπαρξη των Ασκληπιειων εκει, που εχει να κανει με τον ηχο ,την ακουστικη, την επίγεια μουσικη αρμονια η οποία συγχρονίζεται με την συμπαντική μουσική αρμονία και την ιαση.

Η ακουστικη λοιπον στο αρχαιο θεατρο της Επιδαυρου εχει το αξιοπεριεργο, οτι ετσι οπως ακουγονται καθαρά τα Ελληνικα εκει, δεν μπορουν να ακουστουν αλλες γλώσσες, υπάρχει δηλ καποιου ειδους συντονισμου του ηχου, της Μαθηματικής Ελληνικης γλωσσας, του χωρου και της ακουστικής, και αυτο γιατι η Ελληνικη γλώσσα ειναι μουσική γλωσσα. (γνωστη δε η σχεση μεταξυ μουσικης αρμονιας και των μαθηματικων και των μαθηματικων με την αρμονια του συμπαντος, όπως επίσης γνωστό είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα η μουσική, η αριθμητική η γεωμετρία και η αστρονομία ήταν αδελφές επιστήμες)

Η ορχίστρα του είναι ένας τέλειος κύκλος, ενώ το κοίλον του αποτελεί τμήμα σφαίρας. 34 σειρές καθησμάτων στο κάτω διάζωμα και 21 στο επάνω δίνουν τον αριθμό 55 (-). Το άθροισμα των πρώτων 10 αριθμών (1+2+3+4+5+6+7+8+9+10) δίνει 55 (-), το άθροισμα των πρώτων 6 (1+2+3+4+5+6) δίνει 21 και το άθροισμα των 4 τελευταίων (7+8+9+10) δίνει 34.

Ο χρυσός αριθμός Φ κάνει την εμφάνιση του μιας και η αναλογία σειρών των δυο διαζωμάτων 21/34=0,618=Φ, αλλά και η αναλογία του κάτω διαζώματος προς το σύνολο των σειρών 34/55=0,618=Φ. Η τοποθεσία της Επιδαύρου δεν είναι καθόλου τυχαία. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέχθηκε για να δημιουργηθεί εκεί το κορυφαίο θεραπευτήριο της Αρχαιότητας. Ένα θεραπευτήριο εναλλακτικής, όπως θα λέγαμε σήμερα, ιατρικής.

Η ίδια η λέξη Επίδαυρος μας επιτρέπει να κατανοήσουμε, αν ξέρουμε τον τρόπο, την λειτουργία του χώρου και την διαδικασία της ίασης. Όπως πρώτη αποκαλύπτει η ερευνήτρια Αλτάνη, αν αναγραμματίσουμε την λέξη ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ, η ίδια η λέξη μας εξηγεί το νόημά της καθώς η Επίδαυρος ΔΡΑ ΕΠΙ ΑΥΡΑΣ. Με την λέξη αύρα στην αρχαία Ελλάδα εννοούσαν την ίδια μας την ψυχή. Επομένως αντιλαμβανόμαστε ότι οι θεραπείες που γινόταν στην Επίδαυρο, ήταν πρωτίστως θεραπείες ψυχής. Ο Ασκληπιός και κατά συνέπεια οι αρχαίοι γιατροί της Επιδαύρου, ως πρώτο και κύριο μέλημα στην διαδικασία της ίασης ενός ασθενούς, είχαν να εξισορροπήσουν τις ψυχικές του δυνάμεις.

Οι αρχαίοι γιατροί πίστευαν ότι για να θεραπευτεί το σώμα πρέπει απαραίτητα να προηγηθεί η θεραπεία της ψυχής. Όσο η ψυχή πάσχει, η αδυναμία της αυτή, μεταφέρεται και αντικατοπτρίζεται στο σώμα. Ένα σώμα που έχει μια υγιή ψυχή είναι αδύνατο να παρουσιάσει οποιοδήποτε είδους νόσο. Ποιος ήταν όμως ο τρόπος που μπορούσαν να καταφέρουν κάτι πραγματικά τόσο δύσκολο, κάτι που στις μέρες μας αποτελεί ίσως την δυσκολότερη ίαση;

Από τις τεχνικές και τις θεραπείες που πραγματοποιούσαν στην Επίδαυρο οι αρχαίοι ιατροί-ιερείς πολύ λίγα είναι γνωστά στις μέρες μας. Το σίγουρο είναι ότι καλούσαν τον ασθενή σε «εγκοίμηση», να κοιμηθεί δηλαδή ένα βράδυ μέσα στον ναό του Ασκληπιού. Εκεί κατά την διάρκεια του ύπνου του ο Θεός εμφανιζόταν στον ύπνο του ασθενούς και τον θεράπευε. Έτσι το επόμενο πρωινό που ο εγκοιμώμενος ξυπνούσε ήταν θεραπευμένος και έφευγε υγιής ευχαριστώντας και ευγνωμονώντας τον Θεό!

Γνωρίζουμε τα ονόματα πολλών ασθενών και πολλές από τις παθήσεις τους και μάλιστα ο σημερινός επισκέπτης μπορεί να βρει στο μουσείο του χώρου πλήθος μαρτυριών που το αποδεικνύουν.

Εκτός όμως από αυτά που ξέρουμε είναι απολύτως βέβαιο ότι όσον αφορά τον συγκεκριμένο θεραπευτήριο είναι πολύ περισσότερα αυτά που δεν ξέρουμε. 

Είναι βέβαιο ότι υπήρχαν και άλλοι τρόποι θεραπειών, βασισμένες πάντοτε στην ίδια λογική της εξισορρόπησης της ψυχής ή τουλάχιστον πολλές ειδικές προετοιμασίες που γινόταν ανάλογα με την ασθένεια που έπρεπε να θεραπευτεί.

Η Επίδαυρος είναι γνωστή στις μέρες μας κυρίως για το εξαίσιο θέατρο που περιλαμβάνει στον αρχαιολογικό της χώρο. Πόσοι όμως έχουν αναρωτηθεί για ποιον λόγο υπήρχε ένα θέατρο και μάλιστα αυτών των διαστάσεων μέσα σε ένα θεραπευτήριο; Φαίνεται πως οι αρχαίοι μας πρόγονοι γνώριζαν πολύ περισσότερα για την θεραπεία από όσα εμείς σήμερα με τα υπερσύγχρονα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, τα αντιβιοτικά, και τα αναρίθμητα χαπάκια ... Από τελευταίες έρευνες, ανακαλύπτουμε σιγά σιγά τις τεχνικές και τους τρόπους, που οι θεραπείες της ψυχής ήταν δυνατό να γίνουν μέσα στο θέατρο κατά την διάρκεια των παραστάσεων του αρχαίου δράματος.

Άλλωστε, εφόσον η Επίδαυρος «δρα επί αύρας» αυτό συμβαίνει και μέσα στον χώρο του θεάτρου που με την σειρά του αποκαλύπτεται ότι το ΘΕΑΤΡΟΝ είναι ένα ΘΕΙΟΝ ΙΑΤΡΕΙΟΝ.

Φαίνεται πως υπήρχαν οι κατάλληλες τεχνικές όπου μέσα από μία θεατρική παράσταση ήταν δυνατό ο Θ-ίασος να δώσει την Ίαση στους θεατές-ασθενείς που είχαν συγκεκριμένες θέσεις επί του κοίλου του θεάτρου ... Θεραπείες όμως γινόταν και στους διάφορους ναούς του ιερού αυτού χώρου, αλλά και στην περίφημη Θόλο της Επιδαύρου, το αινιγματικότερο ίσως μνημείο της Αρχαίας Ελλάδας που στις μέρες μας αναστηλώνεται.

Φαίνεται πώς ανάλογα την «πάθηση» υπήρχε και ο αντίστοιχος τρόπος θεραπείας σε κάποιον ιδιαίτερο ναό. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να καταλάβουμε πως οι θεραπείες αυτές δεν ήταν αποσπασματικές και επικεντρωμένες στο συγκεκριμένο όργανο ή σύστημα που ασθενούσε, αλλά ήταν ολοκληρωμένες, ολιστικές προσεγγίσεις στην ασθενούσα ψυχή, έτσι ώστε μετά από την θεραπεία της και την απομάκρυνσή της από τον σπουδαίο αυτό χώρο να μην χρειαζόταν ποτέ η επιστροφή της για ...συμπληρωματική θεραπεία.