Ποιά χέρια Δουλικά
είναι αυτά πού σένα Υπηρετούνε;
Έλληνες Είναι!
μά εσύ τους λές «Ρωμιούς!»
Ποιοι Όμηροι μπροστά σου
Σκύβουνε και σένα Προσκυνούνε;
Έλληνες Είναι!
μά σύ τους λές «Γραικούς!»
Ποια Μάτια είναι αυτά
πού σένα βλέπουνε και Δακρύζουν,
και με Ευλάβεια Μεγάλη
τά Μαύρα σου άμφια Αγγίζουν
λές κι είναι θαυματουργά;
Έλληνες Είναι!
μά σύ τους θές «Ρωμανούς!»
Ποια χείλη είναι αυτά
πού τά παχιά σου χέρια
με Δέος και Ενοχή Φιλούνε
σαν να' ναι ιερά,
και τον Ζηλότυπο Ψευδοθεό σου Υμνούνε;
Έλληνες Είναι!
μά σύ τους λές
Εβραίους-τέκνα του Αβραάμ
Ποίμνια Χριστιανούς!»
Γιατί σε σας Χοιροειδή
τέτοιες Δουλόπρεπες τιμές;
Ω! Κάτασπροι Σκώλυκες
της Μαύρης Μύγας Ερπετοϊδή
Σαπίλες μεσ' στα Ράσα
Πανάγιοτατοι Υποκριτές-
Εσύ Λαλίστατε Αρχιμανδρίτη!
Κι Αλαζόνα Μητροπολίτη!
Και Πατριάρχη με Άρχοντα Τιμές
μεσ' στην Τουρκία και στο Ισραήλ
σε θρόνους ξένους Βολεμένε!
Εσύ Παπά και Μοναχέ
Στα μοναστήρια και στις Εκκλησιές
Κέρβερε Μαντρωμένε!
Γιατί;;;
Ποιος είσαι εσύ
Ω! Μορμολύκειο σε θρόνο Πατριαρχικό;
Των Σλάβων και Ρωμαίων,
των Τούρκων, καί Εβραίων,
Βάρβαρο Μείγμα Αλλοδαπό!
Ποιά χέρια Δουλικά
είναι αυτά πού σένα Υπηρετούνε ;
Έλληνες είναι!
Μα Σύ τους λές πώς είναι Ζώα,
Πρόβατα Άμυαλα και Παλαβά!
Και στο ΜΑΝΤΡΙ σου το Ατσάλινο
φυλακισμένους τούς κρατάς,
Κάτω απ' την Τερατόμορφη Ευγένεια
της Πύρινης Μαγκούρας σου της Ιεράς!
Την κεφαλή τους να σηκώσουν δεν τολμούν,
σαν Άνθρωποι και πάλι να σταθούν,
φοβούμενοι την Ευσπλαχνία σου την Φθονερή
πού Αγιάζει το Μίσος σου το δολερό,
φοβούμενοι την Αγάπης σου την Τρυφερή
της Μοχθηρίας σου Στοργή Ελεεινή
πού βρίθει Μίσος χωρίς Τελειωμό,
και μ' Έλεος Αιώνια Καταδικάζει,
μέσα στην την Κόλαση σου την Φρικτή
στο Κολαστήριο σου μέσα το Αγνό
Τό κάθε Ανυπάκουο Αρνί-
Τ' ανθρώπου την Πανφώτεινη Ψυχή!
Το Μαύρο Πρόβατο το Τολμηρό!
Το Βέλασμα πού δεν Ταιριάζει!
Έτσι τους Έλληνες, Εσύ Ποιμένα,
μέσ' στην Φοβέρα σου, αιώνες τους Βασανίζεις!
Ζώα Μουγκά και Κατατρομαγμένα
Στον Βούρκο της Υποκρισίας τους Βαφτίζεις,
Στο βέβηλο Αίμα σου όλα Μολυσμένα,
Στην Ψεύτικη Θρησκεία σου Παραδομένα!
Θυσία όλοι τους Αιματηρή για Αλλοδαπό Βωμό
για τόν Εβραίο Θεό σου Ιεχωβά θρεμμένα,
Αρνιά, της Ψεύτικης Αγάπης σου Κρίματα
Όλοι τους, των ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΩΝ σου Θύματα!
Το δηλητήριο των λόγων σου στο μέλι βουτηγμένο
τους δίνεις μέσ' στις Εκκλησιές,
και Κλέβεις έτσι τις Ψυχές τους,
και ύστερα τούς βουτάς στίς Ύβρεις καί Ματαλαβιές,
και στ' όνομα της Αγάπης Σου Τους Θερίζεις
με Αιώνιες Προπατορικές Εβραίων Ενοχές!
Βρισιές! Αναθεματισμούς!
Δόλιες Ευχές, και Αφορισμούς!
Ποίμνια στις Κατάρες σου Αιώνες Καταδικασμένα
Πρόβατα στην Μαύρη σου Καρδιά Εγκλωβισμένα.
Ποιος είσαι εσύ!
Προδότη των Ελλήνων,
Ποιμένα Προσποιητή!
Ω! Μορμολύκειο σε Θρόνο Πατριαρχικό;
Των Σλάβων και Ρωμαίων,
των Τούρκων, καί Εβραίων,
Βάρβαρο Μείγμα Αλλοδαπό!
Το Ανάκτορό σου στήνετε Ψηλό,
στην Αιματόλουστη Ιωνία,
Ελλήνων Γή Πανάρχαιο Ιερό,
πού πάνω της ποδοπατούν
οι Μόγγολοι με Ιεροσυλία.
Και κάθε Ιεροσυλία πού έχει καταγραφεί
ενάντια στην Ελλάδα του Ολύμπου την Γή,
αφότου Ρήμαξε τον πλανήτη
η Βέβηλη Εβραϊκή Γραφή,
μεσ' στο Πατριαρχείο σου
και μεσ' στήν Εκκλησιά σου,
Ευλαβικά Υμνείς και Ευλογείς!
Ω! Πατριάρχη Υποκριτή!
Και κάθε μέρα- Κυριακή,
και Σάββατο και καθημερινή-
δοξάζεις, Αιμοβόρε Σαδιστή
τον Ύψιστο στον Βούρκο σου Θεό,
τού Αβραάμ Σάπιο Κουφάρι,
Πνεύμα Άρρωστο και Υιό Δημαγωγό,
γιά όλες εκείνες τις Κρυφές σου Αμαρτίες-
Βασανιστήρια κολαστήρια και Σφαγές
τις Ανελέητες Σου θεάρεστες Γενοκτονίες
τις Προδοσίες ΣΟΥ Πολλές και Τρομερές,
ενάντια στους Έλληνες τους Αρχαίους,
τους Ένδοξους τους Φωτοδότες Παλαιούς,
και τους μετέπειτα εις το Μαντρί σου
Έλληνες Μαραμένους -πρόβατα Χριστιανούς,
τις πιο αδικημένες, τις πιο Ευγενικές Ψυχές
πού βάδισαν πάνω στήν Γή,
Εκείνων των Ελλήνων των Μεγάλων,
πού σύ Χοίρε Μικροπρεπή,
Προδότη! Ψεύτη! Υποκριτή!
με ΦΘΟΝΟ σκόπιμα αποκαλείς
Ρωμιούς, Γραικούς,
Ρουμάνους, Ποίμνια και Χριστιανούς,
Εβραίους απόγονους
του Αβραάμ και Μωϋσή!
στην πλάνη να τους διαφθείρεις
ωσότου από την Γη για πάντα να χαθούν
Οι Έλληνες ωσάν Φυλή να ξεχασθούν!
Για αυτό και τους κρατείς
Προδότη Δειλέ
Ποιμένα Χριστιανέ!
στο Θρήσκευμα σου το Φρικτό-
το Ψέμα Σου το Εβραϊκό
Δέσμιους στού Ιεχωβά σου το Μαντρί,
Μαντρί σου Απάνθρωπε, Κολασμένο,
Το Γένος των Ελλήνων
Την Δόξα την Παλαιά να μην ιδεί,
Ο Έλληνας Ποτέ του να μην θυμηθεί
την ΙΕΡΑ ΦΥΛΗ ΤΟΥ και να Ελευθερωθεί!
Ποιός είσαι εσύ! Υποκριτή!
Προδότη των Ελλήνων,
Τους Βάρβαρους όπου τη Γή-
Τής Ύβρεως Υμνωδούς,
Του Σκότους Ιμπεριαλιστές
Δύσης και Ανατολής Στρατιές,
Πουλημένες Ψυχές!
Όρνεα στην Αρπαγή Ορκισμένα
Στού Αβραάμ το Δείπνο Καλεσμένα,
Άπληστη Κορεσμένη Ορδή!
Ατέλειωτη Ιστορία Αιματηρή ...
Στον Κόρφο τού Έλληνα Πολεμιστή
Αστείρευτη Πληγή του ακόμα Ωμή-
Ότι Όνομα και νά 'χουνε Αυτοί
Παλιοί και Νέοι Εχθροί,
Γή των Ελλήνων νά απαιτούν
και Ελληνικό Νερό!
Στα Νύχια τους Γή Ιερή,
του Αιγαίου θάλασσα
και των Ελλήνων Ουρανό!
με Θράσος απαράμιλλο να Καρτερούν,
Εχθροί Ελλήνων Να 'ναι
Σού Αρκούν!
Και Σύ Ποιμένα Υποκριτή
το Αίμα των Ελλήνων τους πουλάς
χωρίς Ντροπή,
κι Ελλήνων Γή τους Δίνεις,
και των Ελλήνων τά κορμιά,
Ολάκερη την Φυλή την Παραδίνεις,
στα Όρνεα του Αβραάμ, Τροφή
Ύαινα Πάντα Χαμογελαστή!
Προδότη των Ελλήνων,
Ποιμένα Προσποιητή!
Ω! Μορμολύκειο σε Θρόνο Πατριαρχικό;
Των Σλάβων και Ρωμαίων,
των Τούρκων, καί Εβραίων,
Βάρβαρο Μείγμα Αλλοδαπό!
ΕΚΑΣ! Βέβηλε!
ΕΚΑΣ! Ποιμένα Χριστιανέ! -Γάγγραινα Εβραϊκή!
ΕΚΑΣ ! Μορμολύκειο σε Θρόνο Πατριαρχικό!
ΕΚΑΣ! Προδότη, Ψεύτη, Υβριστή!
ΕΚΑΣ! Βάρβαρε! Έξω απ' των Ελλήνων την Γή!
Έξω από το Χώμα το Ιερό!
ΕΚΑΣ ! Εσύ και το Κουφάρι ο Θεός Σου,
ΕΚΑΣ! ΕΚΑΣ! ΕΚΑΣ!
Ευρυνόμη