Το Gazzetta Plus φιλοξενεί τον Νότη Σφακιανάκη σε μία ανοιχτή συζήτηση που θα ... συζητηθεί! Αν είστε έτοιμοι για ατάκες που θα σας ταρακουνήσουν πατήστε εδώ ...
Τι δουλειά έχουν αθλητικοί συντάκτες να συζητούν με ανοιχτό κασετοφωνάκι με τον Νότη Σφακιανάκη; Είναι απ' αυτά τα... συναπαντήματα που τα θέλει η ζωή για να συμβούν!
Ένα (προ μηνός) γλέντι του gazzetta στην «Ιερά Οδό», μια γνωριμία με τον Νότη και ορισμένες ατάκες του στα παρασκήνια για το ποδόσφαιρο αποτέλεσαν την αφορμή για την πρώτη (από τις πολλές που θα επακολουθούσαν) ερώτηση εκείνης της βραδιάς: «Να τα πούμε και... δημόσια;». Για όλα όμως! Για Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, στημένα, μετανάστες, εξωγήινους, πολιτικούς (άχρηστο το κόμμα μεταξύ των δύο τελευταίων λέξεων), εκκλησία, Χρυσή Αυγή, μουσική. Έχει άποψη για όλα ...
Με πολλά απ' όσα θα διαβάσετε θα διαφωνήσετε. Με άλλα θα συμφωνήσετε. Με ορισμένα θα εξοργιστείτε. Αποκλείεται πάντως να διαβάσετε όσα λέει σήμερα στο gazzetta.gr και να τα περάσετε στο... ντούκου.
Οι θέσεις που εκφράζει δεν είναι απλά ριζοσπαστικές. Είναι ανατρεπτικές, είναι... σφακιανακικές. Σοκάρουν! Διότι όπως λέει και ο ίδιος είμαστε στην εποχή του... Σοκ και δέος!
Θέλετε ένα ορεκτικό πριν περάσετε στο ... κυρίως πιάτο;
-Η εκκλησία; Από μόνη της η ονομασία τι σημαίνει; Ζητιανιά. Έκκληση.
-Με λένε άθεο; Χέστηκα! Αυτοί είναι πραγματικά άθεοι
-Η Χρυσή Αυγή είναι στη Βουλή ό,τι ήταν και η 17η Νοέμβρη κάποτε για κάποιους...
-Πολύς κόσμος πια αναπολεί την εξαετία, μεταξύ 1967 και 1973...
-Μόνο το όνομα Ολυμπιακός έχει μείνει, άντε και δυο τρία δικά μας παιδιά...
-Η ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών αποδεικνύεται και στην Ακρόπολη...
-Ο Κασιδιάρης είναι αληθινός. Εσύ Λιάνα, δεν μπορείς να κάνεις τον λαχαναγορίτη και μόλις τρως τη σφαλιάρα να λες είμαι γυναίκα γιατί με βαράς...
-Αν δούλευαν όσοι είναι στο δημόσιο θα είχαμε άψογο κράτος
-Η γενιά του Πολυτεχνείου κατέλυσε τα πάντα
-Ντρέπομαι που η δικτατορία ήταν καλύτερη από το πριν και το μετά
-Κατακάθια και τύραννοι Βενιζέλος, Σαμαράς
-Δεν είμαι Χριστιανός, είμαι Ελληνας
-Είναι στημένη η ζωή μας, δεν θα ήταν το ποδόσφαιρο;
-Παπανδρέου και Μητσοτάκης ήταν εγκληματίες... Μην τους συγκρίνεις με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο που ήταν μισότρελος αλλά φιλόπατρις...
-Ιησούς ή Σωκράτης; Φυσικά Σωκράτης, προϋπήρχε κιόλας...»
Αυτή είναι η πρώτη συνέντευξη που παραχωρεί μετά το ατύχημα που λίγο έλειψε να του κοστίσει ακριβά. Χωρίς άλλους προλόγους, καθίστε αναπαυτικά και διαβάστε τον... -ποταμό των 8.000 λέξεων!
Με ατάκες τόσο ... επαναστατικές που φεύγοντας από τα «αποδυτήρια» του Νότη, παρέα με τον Φώτη Πολίτη, διαπιστώσαμε ότι η κορνίζα του Τσε Γκεβάρα που στέκεται σε περίοπτη θέση, είχε κουνηθεί από τη θέση της ...
Ήρθαμε εδώ για να κάνουμε περισσότερο μια συζήτηση μαζί σου και όχι τόσο μια τυπική συνέντευξη διότι έχεις κι εσύ... αρκετούς οπαδούς και θέλουν να ακούσουν την άποψή σου.
«Δεν δίνω συνεντεύξεις με την έννοια της συνέντευξης. Δεν μου αρέσουν οι τύποι. Είμαι ... άτυπος. Όπως θα τα λέγαμε σε μια καφετέρια, σε μια φιλική κουβέντα, έτσι θα τα πούμε και τώρα. Ολες οι ομάδες έχουν φιλάθλους και εγώ θέλω φιλάθλους. Το δυστύχημα είναι πως στον χώρο του αθλητισμού και ιδιαίτερα σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλει υπάρχουν οπαδοί. Αυτό είναι το μέγιστο πρόβλημα. Η οπαδοποίηση στον αθλητισμό, στην πολιτική και γενικότερα».
Εσύ είσαι δηλωμένος Ολυμπιακός ... Πώς έγινες;
«Είμαι Ολυμπιακός από πιτσιρικάς και το αποφάσισα αυτό περίπου 7,5 ετών, όπου όλοι είχαν κάποια ομάδα και κάτι έπρεπε και εγώ να λέω ότι είμαι. Ημουν, λοιπόν, ανάμεσα στην ΑΕΚ λόγω καταγωγής Μικρασιάτικης και στον Ολυμπιακό λόγω χρωμάτων διότι μου αρέσει ιδιαίτερα το ερυθρόλευκο. Με τρελαίνει. Κατέληξα κάποια στιγμή στον Ολυμπιακό, αλλά επειδή έχω μεγαλώσει στην Κω και ήμουν λίγο μακριά από την Αθήνα, όταν είσαι μακριά και ξέρεις δεν παρακολουθείς από κοντά τα πράγματα είσαι λίγο αποστασιοποιημένος. Και είμαι φίλαθλος, με όλη την έννοια. Δεν είμαι οπαδός».
Όταν ήρθες στην Αθήνα γήπεδο πήγαινες;
«Πήγαινα γήπεδο και τελευταία φορά που πήγα θυμάμαι ήταν το 1994, όταν έπαιζε ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη με τον Πανσερραϊκό και ήταν προπονητής ο Μπλαχίν. Είχε καλή ομάδα ο Ολυμπιακός τότε, με τους Σοβιετικούς, τον Χαντζίδη κλπ. Ηταν, λοιπόν, ένας παλαίμαχος της ομάδας από πίσω μου, ο οποίος ήμουν εγώ ο φίλος μου ο Σάκης και ο γιος του και δεν σταμάτησε να βρίζει, δεν σταμάτησε να μιλάει, να φωνάζει, να κάνει τον προπονητή, να κάνει με λίγα λόγια αυτό που κάνουν οι περισσότεροι στα ελληνικά γήπεδα.
Και αφού τα είπε όλα, σου λέω απηύδησα, έπιανε την μπάλα ο Χαντζίδης - τα είχε βάλει με αυτόν - και άρχιζε: «κριάρι, δεν κάνεις, έτσι αλλιώς» και μετά από λίγο γινόταν μια φάση και άλλαζε το τροπάρι και έλεγε «αγόρι μου, παικταρά μου» και διάφορα άλλα τέτοια. Μέχρι που γυρνάω σε μια φάση και του λέω: «ρε άνθρωπε του Θεού σταμάτα επιτέλους. Δηλαδή πρέπει το παιδάκι να μάθει όλα τα κοσμητικά επίθετα από σένα σήμερα;», μα μου λέει «τι ζόρι τραβάς, ξέρεις εγώ ήμουνα παλαίμαχος» και του λέω «ένας λόγος παραπάνω, δηλαδή όταν έπαιζες εσύ ήθελες να σε βρίζουν, να σου κάνουν αυτά τα πράγματα;»
Είναι σαν τον στρατό. Μπαίνεις στον στρατό οι παλαιότεροι σε ... χοροπηδάνε. Μετά από δύο μήνες αυτοί οι ίδιοι που χοροπήδησαν κάνουν ... χοροπήδημα στους νεότερους. Δηλαδή διαιωνίζουν την ... εκδίκηση».
Και δηλαδή από τότε έχεις να πας; Γιατί;
«Ναι από τότε. Ε, γιατί δεν το μπορώ αυτό το πράγμα. Καλά δεν παίζανε και καλό ποδόσφαιρο μετέπειτα, τώρα λίγο που έγιναν οι ομάδες πολυεθνικές έγινε κάπως καλύτερο το ποδόσφαιρο. Αλλά δεν μου αρέσει αυτό το πράγμα. Είναι ξέρω εγώ παίκτες από την Γκάνα, την Ουγκάντα, την Ζάμπια από όλες τις φυλές. Δεν υπάρχουν Ελληνες».
Γενικότερα οι αρχές που διέπουν τον Ολυμπιακό ως ομάδα σε εκφράζει σαν Νότη;
«Ποιες αρχές; Τι να με εκφράζει; Σου λέω είναι πολυεθνικό το κόλπο, πολυεθνικές εταιρείες. Δεν με αφορούν. Το όνομα μόνο έχει παραμείνει, ο Ολυμπιακός, εκτός από δύο τρία παιδιά δικά μας. Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο ελληνικό, το λέει και η ονομασία, Σούπερ Λίγκα. Και μόνο που το ακούω ντρέπομαι».
Μόνο φέτος βλέπουμε αρκετούς Ελληνες, νέους στο πρωτάθλημα και αυτό επειδή αναγκάστηκαν οι ομάδες λόγω της κρίσης να παίρνουν χαμηλόμισθους και να τους πληρώνουν... όταν έχουν.
«Βλέπεις πως το λες; Αναγκάστηκαν. Κοίταξε σε μια κοινωνία, μάλλον στην παγκόσμια κοινωνία που δεν υπάρχουν πλέον αρχές, παιδεία, όρια είναι λογικό και επόμενο. Αυτά που ξέραμε πρέπει να τα ξεχάσουμε. Δηλαδή η ζωή με τον τρόπο που εξελίσσεται εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, κάποια στιγμή άλλαξε, διαφοροποιήθηκε. Δεν ισχύουν πια αυτά που ξέραμε σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στον αθλητισμό».
Μήπως ευθυνόμαστε εμείς για αυτό;
«Μα μόνο εμείς ευθυνόμαστε. Αυτοί που κάνουν τα κουμάντα, οι κυβερνώντες ας πούμε, αυτοί που δίνουν τις εντολές απέξω για να τις εκτελέσουν οι δικοί μας και αυτοί είναι άνθρωποι σαν εμάς. Εμείς, οι ίδιοι. Εμείς είμαστε, το ανθρώπινο είδος, το οποίο βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση».
Νιώθεις πως έχουμε συμβιβαστεί με όλο αυτό το σκηνικό;
«Απόλυτα. Μας συμβίβασαν με πολύ περίτεχνο τρόπο μέσα από την διαδικασία του δανείου, δηλαδή να έχεις, να την βγάζεις, να περνάς, αλλά δεν είναι δικά σου αυτά, κάποια στιγμή θα στα κόψουν. Μόλις, λοιπόν, στα κόψουν αρχίζει η στέρηση. Σαν τον ναρκομανή.
Τώρα χάνεις τον προσανατολισμό σου, δεν ξέρεις από πού να κρατηθείς διότι σου έκοψαν αυτό που σου έδιναν και έχεις σπίτι να χρωστάς, αυτοκίνητο να χρωστάς και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Θα σου πάρω πίσω αυτά που σου έδωσα, αφού πρώτα σου έχω πάρει αυτά που πλήρωνες για το σπίτι, το αυτοκίνητο, τώρα θα σου πάρω και το αντικείμενο και δεν έχεις τίποτα πια. Μένεις αιχμάλωτος. Δεν έχεις δύναμη. Δεν έχεις το χωριό, το οικόπεδο, το χωράφι, το έτσι το αλλιώς του παππού σου ας πούμε, στο πήρανε με το χρηματιστήριο το 1999. Είναι ένα σχέδιο το οποίο εξελίσσεται μέσα σε πάρα πολλά χρόνια.
Απλά οι λαοί, οι κάτοικοι των χωρών αυτών περιμένουν τους κυβερνώντες να τους δείξουν τον δρόμο, να τους πουν πως έχουν τα πράγματα, που όμως αυτοί δεν τους λένε την αλήθεια και τους κοροϊδεύουν, κάποια στιγμή έχουν βρεθεί προ τετελεσμένου γεγονότος, έκθαμβοι. Βρισκόμαστε στο ΣΟΚ και ΔΕΟΣ. Κάθε πρωί ξυπνάς και βλέπεις ειδήσεις και σου ρίχνουν το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Πάρε να χεις. Αμα σε χαστουκίζουν από το πρωί κάθε μέρα αρχίζεις και ζαλίζεσαι».
Κατευθυνόμενες οι ειδήσεις;
«Απόλυτα κατευθυνόμενες. Ελα όμως που οι λαοί έχουν στα χέρια τους και το μαχαίρι και το καρπούζι και αντί να το κόψουν αφήνουν το μαχαίρι σε κάποιον άλλον και παίρνει το καρπούζι και φεύγει».
Μέσα από την κρίση μπορεί να βγει κάτι καλό;
«Όχι, βέβαια. Αυτό είναι το παραμύθι της αισιοδοξίας που πουλάμε. Από την κρίση τι να βγει; Μαυρίλα βγαίνει. Σου παίρνω την περιουσία, σου κόβω τα χρήματα από τον μισθό σου που είχαμε συμφωνήσει, έχεις 35 χρόνια σύνταξη αλλά δεν ισχύει, τα λεφτά που έδινες που ήταν τα δικά σου τα λεφτά που σου κρατούσαν και θα έπαιρνες όταν συνταξιοδοτούσο, όταν ήταν λοιπόν να πάρεις πίσω τα χρήματα που έδινες λίγο λίγο σου λέει δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει; Φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή τη στιγμή ούτε ξύλο όρθιο. Τίποτα. Όχι με την έννοια της βίας, έλα να τα σπάσουμε όλα και τα ρέστα. Όχι.
Σε διαγράφω, σε καθαιρώ πρόεδρε της Δημοκρατίας, πρωθυπουργέ, υπουργέ τάδε, βουλευτή, δήμαρχε και πάει λέγοντας. Σας καθαιρώ. Εγώ ο εργοδότης σας, σας καθαιρώ, σας σταματάω. Δεν σας δίνω. Εγώ είμαι ο εργοδότης σας, εσείς είστε υπάλληλοί μου».
Κατά κάποιο τρόπο δεν το πλήρωσαν αυτό; Πχ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που εξαφανίζεται ως κόμμα ...
«Ε, και; Καθόλου δεν το πλήρωσαν. Θα έπρεπε να είναι εξαφανισμένο πολλά χρόνια πριν. Εδώ φέρανε την μέγιστη καταστροφή και είναι ακόμα στα πράγματα και βγαίνουν και μιλάνε, έχουνε θράσος. Και εμφανίζονται και μιλούν και λένε τι; Δώσε μου δύναμη εμένα του καταστροφέα σου να σε σώσω».
Η γνώμη σου για την Χρυσή Αυγή; Σε ρωτάω γιατί έχεις «κατηγορηθεί» για κάποια φερόμενα ως λεγόμενα σου σε παλαιότερες συνεντεύξεις σου.
«Ακου να δεις, εγώ υποστηρίζω το δίκαιο από όπου κι αν προέρχεται. Δεν με ενδιαφέρει πως λέγεται. Οι βιτρίνες και οι ετικέτες εμένα δεν μου λένε τίποτα. Το έντεχνο, το μοντέρνο, το λαϊκό και το ποπ δεν μου λένε τίποτα. Υπάρχει καλή και κακή μουσική. Εχεις δίκιο ή έχεις άδικο. Σήμερα είμαι μαζί σου γιατί αυτό που λες είναι σωστό για το κοινωνικό όφελος, αύριο είμαι απέναντι σου γιατί αυτό που κάνεις είναι εις βάρος μας. Τελειώσαμε. Δεν ανήκω πουθενά είναι ανένταχτος από τότε που γεννήθηκα».
Κεφάλαιο μετανάστες. Είναι πρόβλημα;
«'Ελα τώρα, δηλαδή εγώ που λέω πολλά χρόνια πριν εμφανιστεί στο προσκήνιο η Χρυσή Αυγή, το 1991 σε μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο έλεγα αυτό ακριβώς. Ότι κάποια στιγμή θα είναι τόσοι άνθρωποι με το ανεξέλεγκτο που έχει δημιουργηθεί που θα φτιάξουν κόμματα μέσα στην πατρίδα μας και οι Μουσουλμάνοι και οι Αλβανοί κλπ. Τότε θα δείτε από πού βγαίνει ο ήλιος. Δεν το καταλαβαίνανε. Εγώ Χρυσή Αυγή ήμουνα τότε; Ούτε τώρα είμαι, ούτε ποτέ θα είμαι γιατί δεν θέλω να ανήκω κάπου. Δεν έχω ανάγκη να ανήκω σε κάποια ομάδα για αυτό και είμαι φίλαθλος και όχι οπαδός».
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος της εκκλησίας;
«Η εκκλησία; Από μόνη της η ονομασία τι σημαίνει; Ζητιανιά. Εκκληση. Κάνεις έκκληση στον άγνωστο Θεό να σε βοηθήσει. Ελα μου όμως που συν Αθηνά και χείρα κίνει. Δηλαδή βοήθησε τον εαυτό σου αδερφάκι μου και περίμενε και από την Θεία δύναμη, αλλά όχι σηκώνω τα χέρια και αρχίζω τα Παναγιά μου βόηθα και τα έχει ο Θεός».
Η εκκλησία βοηθάει τον λαό;
«Πως δεν τον βοηθάει, τον ναρκώνει, τον κρατάει σε καταστολή. Ανέκαθεν και επί τουρκοκρατίας αυτός ήταν ο ρόλος της εκκλησίας, η καταστολή του λαού».
Πολλές φορές και χωρίς να υπάρχει τέτοια δήλωσή σου σε έχουν κατηγορήσει για άθεο ...
«Χέστηκα! Άκου να δεις, αυτοί που με κατηγορούν το αποδεικνύουν με τις πράξεις τους ότι πραγματικά είναι άθεοι. Δεν πιστεύουν σε κανέναν Θεό. Η Ιερά Εξέταση, εκκλησία ήταν, πίστευε σε Θεό; Οι άνθρωποι αυτοί που τώρα είναι κρατούντες στην εκκλησία πιστεύουν σε Θεό από την στιγμή που έχουν πάρει από τους Τούρκους όλη αυτήν την περιουσία που έχουν; Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου εγώ το έκανα ή η εκκλησία;
Το ότι η εκκλησία έχει χρήματα, έχει περιουσία και την πληρώνουμε εμείς, μας εγώ δεν είμαι χριστιανός γιατί να σε πληρώνω αγοράκι μου; Πήγαινε δούλεψε. Προσέφερε εργασία όχι να έρθεις να πληρωθείς από εμένα. Από μένα; Τι λες αγόρι μου; Μαγαζί δεν είσαι; Ε, κάνε τα κουμάντα σου.
Οι τράπεζες για παράδειγμα ζητούν από εμάς να τις χρηματοδοτήσουμε. Εμείς; Τους απατεώνες και τους τοκογλύφους τους επίσημους; Τόσο κορόιδα είμαστε.
Εγώ είμαι θυμωμένος. Αν είχε θυμώσει όλος ο κόσμος, όχι να καταστρέφει και να σπάει, δεν χρειάζεται, όλα τριγύρω μας είναι δικά μας, περιουσία μας. Θυμώνεις, σκέπτεσαι δηλαδή και λες ότι αυτό που έκανα ήταν λάθος, ψήφισα ανθρώπους ακατάλληλους που δημιούργησαν προβλήματα. Αρα, αυτούς τους διώχνω. Αυτό κάνεις όταν θυμώνεις».
Να γυρίσω σε ένα σύνθετο πρόβλημα που ανέφερες προηγουμένως σε σχέση με τους λαθρομετανάστες. Κάθεσαι, λοιπόν, σε ένα καφέ από αυτά που πηγαίνεις και έρχεται ένας λαθρομετανάστης και σου πουλάει και cd, δικό σου κιόλας. Τι κάνεις;
«Πολλές φορές έχει τύχει. Στις αρχές που συνέβαινε θύμωνα, μετά έκανα πλάκα του στυλ "Σφακιανάκη έχεις"; Αγόρι μου ξέρεις κάτι; Εσύ αυτή τη στιγμή δεν θα έπρεπε να είσαι εδώ. Θα έπρεπε να έχεις συλληφθεί και να σε στείλουν πίσω στην πατρίδα σου, όχι με την βία, ούτως ώστε τα προβλήματα σου να μην τα μεταφέρεις σε εμένα. Διότι εγώ δεν σου οφείλω, δεν σου χρωστάω τίποτα.
Και αυτό ήταν μια σκέψη μακροχρόνια. Δηλαδή έβλεπα αυτό που ερχότανε. Και φτάσαμε στο σημείο να είναι εκατομμύρια αυτοί οι άνθρωποι που έχουν έρθει από διάφορες χώρες, σκόπιμα φυσικά δεν είναι τυχαίο. Ότι δεν κάνει κανένας τίποτα και η αριστερά τα υποστηρίζει, και η δεξιά τα υποστηρίζει και το κέντρο τα υποστηρίζει να βρίσκονται οι λαθρομετανάστες στην πατρίδα μας με τέτοιο τρόπο συνεπάγεται ότι είναι καθοδηγούμενο. Πρέπει να υπάρχει αυτό, όπως γίνεται και στο ποδόσφαιρο με τις πολυεθνικές, ούτως ώστε να μπασταρδευτούν οι λαοί, να αναμιχθούν για να μην είναι ισχυρές αντικρουόμενες δυνάμεις. Όταν έχεις έναν λαό γροθιά είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις, πρέπει να τον διασπάσεις. Και πως θα τον διασπάσεις; Του ρίχνεις μέσα να πούμε διαφόρους και μπερδεύεται. Τα χρώματα μπερδεύονται, όλα μπερδεύονται.
Ρατσιστής; Τι θα πει ρατσιστής στα ελληνικά; Φυλετιστής. Ναι. Εγώ δεν ανήκω σε κάποια φυλή; Οι Πακιστανοί δεν ανήκουν σε κάποια φυλή; Οι Ιάπωνες δεν ανήκουν; Δεν υπάρχουν φυλές; Σαφώς και υπάρχουν. Υπάρχουν και οι μιγάδες. Τους αγαπώ κι αυτούς. Το παιδάκι μου, όμως, δεν θέλω να είναι ας πούμε ημίλευκο. Είναι κακό αυτό;».
Αρα αν το θέσουμε πιο σωστά το φυλετιστής, είσαι εθνικιστής... Μιλάς με μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα.
«Την λατρεύω την πατρίδα μου, ίσως περισσότερο και από την οικογένειά μου και πάρτο όπως θέλεις. Είναι το σπίτι μου, το αίμα μου, η σάρκα μου, η γλώσσα μου, η ψυχή μου, η σκέψη μου, η ζωή μου, αυτό».
Με τον κίνδυνο με όλα αυτά που λες να χαρακτηριστείς φασίστας. Έχει γίνει, άλλωστε, πολλές φορές κατά το παρελθόν.
«Φασίστας; Δεν έχω εγώ στο λεξιλόγιό μου λατινικές λέξεις. Είπαμε είμαι φυλετιστής και λέω φυλετιστής διότι έχω ελληνικές λέξεις για να πω. Λοιπόν, φασίστας που σημαίνει τι; Ότι εμένα μου αρέσει το πανομοιότυπο; Διότι αυτό είναι ο φασισμός. Όλα ίδια, αλλά εγώ είμαι διαφορετικός, όπως είσαι και εσύ. Κατάλαβες; Εγώ αιτιολογώντας καταρρίπτω την μαλακία που μου λέει κάποιος. Είμαι ένα παιδί της έκτης δημοτικού, το οποίο όμως είναι μορφωμένο, δεν είμαι κορόιδο. Δεν είμαι ο μαλάκας δηλαδή, ο μέσος κοινός πολίτης. Δεν είμαι αυτός, που έχει γίνει πελάτης. Εγώ είμαι πολίτης. Πολιτικό ων και είμαι εργοδότης του Παπούλια, του Παπανδρέου, του Βενιζέλου, του Παπαδήμου και όλων αυτών. Είμαι ο εργοδότης τους και για αυτό σηκώνω ανάστημα. Ετσι ήμουν ανέκαθεν».
Σε σχέση με τον φασισμό, που συζητάμε... Ισχύει ότι έδωσες μια συνέντευξη στο ΡΙΚ και στην έκοψα επειδή δεν τους άρεσαν όσα είπες.
«Αυτό είναι. Ξέρεις γιατί την έκοψαν; Διότι δεν συνάδουν, λέει, με τα ήθη της κρατικής τηλεοράσεως της Κύπρου. Είπα αυτά που λέω. Είμαι γνωστός. Εγώ με την Κύπρο έχω ένα δεσμό αγάπης, διότι είναι πατρίδα μου. Μέσα στο χάρτη αυτόν που βλέπουμε η Κύπρος είναι κομμάτι της πατρίδας μου, δεν είναι ξένο κράτος. Όμως, αυτοί που κυβερνούν και όλοι όσοι κυβέρνησαν στο παρελθόν πλην του Τάσου Παπαδόπουλου άφησαν τα περιθώρια να είναι ξένο κράτος η Κύπρος.
Επειδή εγώ είχα αντίθετη γνώμη και δεν είμαι διεθνιστής αυτής της ράτσας, είμαι διεθνιστής, αγαπώ την πατρίδα σου από όπου κι αν προέρχεσαι από αυτόν τον κόσμο, αλλά αγαπώ την πατρίδα μου περισσότερο από την δική σου. Δεν έρχομαι να σε βλάψω, αλλά όταν έρθεις να το κάνεις εσύ, δεν σου το επιτρέπω. Τόσο απλά. Εθνικιστής; Πες μου όπως γουστάρεις. Εγώ την άποψή μου την λέω ευθαρσώς και την αιτιολογώ. Αν τώρα εσύ, ο οποιοσδήποτε, θέλεις να μου δώσεις έναν χαρακτηρισμό θα πρέπει να το αιτιολογήσεις κιόλας.
Φασισμός, λοιπόν η σκέψη η δική μου και όχι φασισμός ότι εμένα μου κόψανε την συνέντευξη; Το ότι εμένα κάποια στιγμή μου έκοψαν από περιοδικό πριν από πάρα πολλά χρόνια στην σελίδα 64, αν θυμάμαι καλά υπήρχαν τότε 12 σελίδες δικές μου, σε 40.000 αντίτυπα κόψανε τις σελίδες από μέσα. Διότι δεν τα βρήκαμε με κάποιον τύπο που ήταν μεγαλοεκδότης και είχε και δισκογραφική εταιρεία και ήθελε να πάω εκεί και εγώ πέταξα στην άκρη τα διπλάσια χρήματα που μου έδινε, την φούσκα όμως, για να πάω στα μισά. Που στα μισά όμως εγώ βρίσκομαι ακόμα εδώ, αυτός δεν υπάρχει. Ούτε η εταιρεία του, ούτε τα περιοδικά του, ούτε τα ραδιόφωνά του. Κατάλαβες;»
Έχεις πληρώσει το γεγονός ότι τα λες έξω από τα δόντια;
«Ε, να δεν το πληρώνω όταν βγαίνουν και με κατηγορούν για κάτι που δεν είμαι; Εγώ είμαι αυτό που ακούς και βλέπεις και δεν το έκρυψα ποτέ».
Οι ταμπέλες δεν σου αρέσουν από ότι καταλαβαίνω ...
«Η ετικέτα γιατί να μου αρέσει αν είναι ψεύτικη; Αν απέξω γράφει νεωτερισμοί και μέσα είναι εστιατόριο; Πλάκα μας κάνεις; Αν γράφεις απέξω εστιατόριο και μέσα υπάρχουν ας πούμε γυναίκες εκδιδόμενες; Γιατί δεν το λες πουταναριό κατευθείαν να τελειώνουμε;»
Έχεις πει ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια εξέλιξη της 17 Νοέμβρη;
« Όχι. Είπα ότι πριν από κάποια χρόνια υπήρχε μια οργάνωση και ονομαζόταν 17 Νοέμβρη. Αυτή λοιπόν ανεξάρτητα από την εξέλιξή της, ανεξάρτητα από το ποιος την δημιούργησε και για ποιους λόγους, υπήρχε και όσο υπήρχε ήταν «ο φόβος των Ιουδαίων».
Δηλαδή, κάποιος μεγαλοσχήμων το σκεφτόταν να κάνει κάποια χοντράδα διότι φοβόταν μη τυχόν τον βάλουν στόχαστρο και τον «καθαρίσουν». Ετσι δεν συνέβαινε; Και λέγαμε «α, ρε θα σε περιλάβει η 17 Νοέμβρη». Ετσι έλεγε ο λαός. Αρα ήταν το φόβητρο.
Η Χρυσή Αυγή τώρα μέσα στη Βουλή είναι το φόβητρο κάποιων ανθρώπων οι οποίοι πατροπαράδοτα δρούσαν ανεξέλεγκτα, φασιστικά. Δηλαδή διόριζαν χιλιάδες ανθρώπους σε θέσεις που δεν χρειάζονταν. Αυτή τη στιγμή λέμε ότι έχουμε μεγάλο κρατικό μηχανισμό, έχουμε δηλαδή 500.000 υπαλλήλους στο δημόσιο; Ναι. Εάν εργαζόντουσαν αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν ένα κράτος άψογο. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, επιδεικτικά με βίσματα, γλειψίματα κλπ δεν εργάζονται και παίρνανε σύνταξη στα 43, στα 54 εις βάρος του κρατικού συνόλου. Αυτά που λέω εγώ δεν είναι μαλακίες. Είναι γεγονότα, έχουν συμβεί. Ετσι έχουν λειτουργήσει οι άνθρωποι και οι κάτοικοι της χώρας των Ελλήνων είναι τελικά ύβρεις».
Μιας και αναφερόμαστε στην Χ.Α. και υποθέτω πως το είδες το περιστατικό με τον Κασιδιάρη και την Κανέλλη ...
«Μισό λεπτό να σου πω για τον Κασιδιάρη. Ο Κασιδιάρης που τον άκουσα στην Βουλή ήταν κατά πολύ καλύτερος, απόλυτος σε αυτά που έλεγε, χωρίς περικοκλάδες, χωρίς να πηγαίνει λάου λάου, γύρω γύρω για να αρέσω, τα είπε τα πράγματα ακριβώς όπως είναι. Κατηγορώντας. Αυτός, τελικά είναι ικανός ή ανίκανος; Είναι καλό αυτό που κάνει ή κακό; Ότι λέει αυτό το πράγμα έτσι ακριβώς όπως έχει γίνει. Λέει την αλήθεια».
Εξαρτάται εάν συμφωνείς στο τέλος. Γιατί με τους πολιτικούς πολλές φορές δεν καταλαβαίνεις αυτό που λένε.
«Μα γιατί δεν καταλαβαίνεις; Επίτηδες. Για να είσαι σε πλήρη σύγχυση. Είμαστε στην περίοδο της συγχύσεως. Πριν από δύο χρόνια απέναντι που εμφανιζόμουν στην Ιερά Θέα, μετά το 1969 που είχα ακούσει το τραγούδι των King Crimson, το Epitaph, αποφάσισα να το πω γιατί ήταν η κατάλληλη στιγμή. 2009 προς 2010 τότε που ξεκίναγε το πανηγύρι. Τότε μου ήρθε να το πω. Όλα τα χρόνια έλεγα θα το πω, θα το πω και το είπα τότε. Γιατί;
Διότι εκείνη την περίοδο αισθάνθηκα ότι τώρα πραγματικά μπαίνουμε στην τελική ευθεία της συγχύσεως και το είχα πει σε μια εκπομπή. Ο σώζων εαυτό σωθήτο. Το τραγούδι έλεγε αυτό ακριβώς: «Confusion will be my epitaph», δηλαδή: «Η σύγχυση θα είναι ο επιτάφιός μου», του ανθρωπίνου είδους».
Από τους πολιτικούς που έχεις ζήσει, που έχεις ακούσει υπάρχει κάποιος που να σε εκφράζει; Γιατί τους περισσότερους τους απορρίπτουμε, είμαστε της απόρριψης.
«Όχι, ποιος να με εκφράζει;»
Δεν αναφέρομαι μόνο στο σήμερα, αλλά και στο παρελθόν. Πχ να πεις «μακάρι να είχαμε αυτόν» ...
«Α, θα σου πω κάτι που λέει τώρα πια ο περισσότερος λαός. Αναπολούν το παρελθόν ανάμεσα στο 1967 και το 1973. Που ήταν έξι χρόνια και όχι επταετία διότι τον τελευταίο χρόνο ήταν ο Ιωαννίδης. Τότε που ένας μισότρελος αξιωματικός του ελληνικού στρατού επειδή συνέβαιναν ακριβώς τα ίδια πράγματα που συμβαίνουν σήμερα, σήκωσε το ανάστημα του και μαζί με δύο τρεις άλλους έκαναν επανάσταση, κατέλαβαν την εξουσία και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις πάλι σεβασμού και αυτοσεβασμού προς το περιβάλλον μας, προς τους γύρω μας, με συνέπεια αυτά τα έξι χρόνια η Ελλάδα να ορθοποδήσει και να πάμε προς το καλύτερο. Και ήρθε η γενιά του Πολυτεχνείου το 1973 και κατέλυσε τα πάντα. Δημοκρατία, αξιοκρατία τα πάντα. Απόλυτη ισοπέδωση.
Έφτασαν, λοιπόν, οι άνθρωποι που χρόνια ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ κλπ να λένε: «ρε γαμώτο κοίτα να δεις που τελικά τότε ήταν καλύτερα». Αυτό δεν είναι ντροπή; Να φτάσεις στο σημείο δηλαδή να αναπολείς το παρελθόν μιας δικτατορίας στρατιωτικών οι οποίοι κατέλαβαν την εξουσία διά της βίας, διότι αυτό που συνέβαινε τότε ήταν η πραγματική βία συγκεκαλυμμένη, γιατί τώρα αυτό που συμβαίνει είναι βιασμός. Δεν σου βιάζουν την ψυχή και τη ζωή σου; Εσένα και της οικογένειάς σου από το πρωί σε καθημερινή βάση. Σου περνάει μέτρα τα οποία είναι δυσβάσταχτα. Ρε παιδάκι μου δεν γίνεται να σηκώνω κάθε μέρα 180 κιλά που μου βάζεις στην πλάτη, ενώ εγώ μπορώ να σηκώσω μέχρι 60. Άρα γιατί μου βάζεις και ακόμα μου βάζεις; Γιατί θες να με ισοπεδώσεις. Είναι σκόπιμο, δεν είναι τυχαίο. Δεν αντέχει τα βάρη τα επιπλέον ο κόσμος ο οποίος ευθύνεται, αλλά του βάζουν κι άλλα βάρη γιατί; Για να τον σκοτώσουν ή να τον αναγκάσουν να εξεγερθεί και να γίνει ότι έγινε στη Χιλή, την Τυνησία, το Ιράκ κλπ. Έτσι απλά είναι τα πράγματα».
Είναι αυτό λύση;
«Δεν είναι λύση. Αυτό θέλουν να συμβεί διότι όταν συμβεί αυτό δημιουργείται ένας εμφύλιος πόλεμος και στον εμφύλιο έρχεται κάποιος να κάνει τον διαιτητή και αυτός που τον κάνει σου παίρνει την περιουσία. Τόσο απλά. Το διαίρει και βασίλευε δηλαδή που συνέβη και στην Κύπρο, την Ελλάδα την χώρισαν πήραν δηλαδή την Κύπρο με αυτόν τον τρόπο οι Εγγλέζοι».
Την εξαετία δεν την πρόλαβα, δεν την έζησα. Υπήρχαν όμως πολλά πράγματα τα οποία δεν ήταν ωραία για να τα επαινούμε... Δεν επέτρεπαν καν τις συναθροίσεις ανθρώπων...
«Εφόσον οι συναθροίσεις γίνονταν με την προτροπή ανθρώπων όπως αυτοί που κυβερνάνε σήμερα και τις κάνανε για να δημιουργήσουν ξανά το καθεστώς που υπάρχει σήμερα γιατί διαφορετικά τους είχαν κόψει το ... παντεσπάνι. Τι συναθροίσεις να κάνεις; Δεν είχες εργασία; Είχες. Γιατί λοιπόν θα πρέπει να συναθροιστείς με τους άλλους. Κατάλαβες; Όταν, όμως, αυτός που κινεί τα νήματα σου λέει να κάνουμε το ένα το άλλο επειδή είμαστε ριγμένοι,. Να πάρουμε το ένα το άλλο ...»
Καλώς ή κακώς ξέρεις και εσύ πως συζητιούνται έντονα αυτά που λες, θα συζητηθούν και πάλι και ξέρεις ότι υπήρχαν και άνθρωποι που βασανίστηκαν τότε, που πέρασαν δύσκολα ...
«Το ξέρω ότι θα συζητηθούν. Βεβαίως και υπήρχαν τέτοια περιστατικά, μας ποιος το αμφισβητεί; Εγώ δεν αμφισβητώ την αλήθεια. Τον Θεοδωράκη τον σαπίσανε στο ξύλο τον άνθρωπο».
Ναι η επιστροφή, όμως, σε ένα τέτοιο καθεστώς δεν είναι λύση ...
«Σε ποιο καθεστώς; Ποια επιστροφή; Ποιος θέλει να επιστρέψει; Εγώ λέω ντρέπομαι που κάποια στιγμή μια εξαετία δικτατορίας ήταν καλύτερη από τους πριν και τους μετά. Ντρέπομαι, πώς να το πω αλλιώς; Μισότρελοι στρατιωτικοί να γίνουν κουμανταδόροι της πατρίδος; Οι άνθρωποι αυτοί είναι για συγκεκριμένα πράγματα, έχουν σπουδάσει τον πόλεμο και είναι εκεί για να προστατέψουν την πατρίδα μας εάν κάποτε συμβεί κάτι από κάποιον έξω, εχθρό. Όχι να αναγκαστούν να πάρουν την εξουσία για να μας σώσουν από τους τυράννους. Γιατί περί τυραννίας πρόκειται, αυτοί είναι τύραννοι. Οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι κλπ κατακάθια είναι. Τύραννοι. Όπως στο λέω».
Αν ερχόταν ένα βράδυ ο Σαμαράς να παρακολουθήσει το πρόγραμμα σου τι θα του έλεγες;
«Τι θα του έλεγα; Θα έβλεπε τα στιγμιότυπα που παίζουν από πίσω στο πανί όταν τραγουδάω και θα καταλάβαινε περί τίνος πρόκειται. Πρόβατα ξυπνάτε η σειρά μας έφτασε. Εμείς μιλάμε και λέμε αυτά που γίνονται. Ονομάζουμε. Παράδειγμα. Τσιτσουρίδης, τραγουδάω στην Θεσσαλονίκη, έρχεται να με δει, έλεγα εγώ διάφορα τραγούδια κάποια στιγμή έλεγα κοινωνικού περιεχομένου τραγούδια που το κάνω πάντα. Και βλέπω κάποια στιγμή στο πρώτο πρόγραμμα κάποια παρέα να σηκώνεται και να φεύγει. Βλέπω και αναγνωρίζω αυτόν πριν φτάσουν στην έξοδο. Σταματάω το πρόγραμμα και λέω παιδιά αυτός είναι ένας από αυτούς που έχετε ψηφίσει, είναι ένας εξ αυτών που σας εκπροσωπεί και μόλις είπαμε τραγούδια κοινωνικά τα οποία αφορούν όλους μας και όχι μόνο τον έρωτα και την καύλα και αφορούν τη ζωή μας γενικότερα, την έκανε. Αυτούς ψηφίζετε».
Αν ήσουν μισθωτός των 700 ευρώ θα ερχόσουν να διασκεδάσεις παίρνοντας ένα μπουκάλι που κάνει 150 ευρώ; Δεν είσαι της άποψης ότι πρέπει να χαμηλώσουν κι άλλο οι τιμές;
«Αν είχα την οικονομική δύναμη, ναι. Χαμήλωσαν οι τιμές παντού και εδώ χαμήλωσαν»
Ακόμα, όμως, υπάρχει κόσμος που τα βγάζει δύσκολα και τα 100 ευρώ ακόμα κι αν μοιραστεί στα τέσσερα είναι δύσκολο πλέον.
«Ναι, αλλά δεν γίνεται. Γιατί αυτό το πράγμα που κάνουμε έχει κόστος μεγάλο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που συνυπάρχουν εδώ για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Ετσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα φυσικά και έχουμε μειώσει όλοι τις αμοιβές μας ούτως ώστε να μπορεί ο κόσμος να συνεχίσει, σε μικρότερο ενδεχομένως ποσοστό, αλλά να συνεχίσει να έρχεται. Γιατί αυτό που κάνουμε δεν είναι μόνο η διασκέδαση, έχει μέρη αρκετά ψυχαγωγίας. Κάνουμε συνδιάλεξη με τους ανθρώπους που έρχονται κάτω και μοιραζόμαστε πράγματα που μας αφορούν όλους. Είναι για το κοινό όφελος αυτό το πράγμα. Η ψυχαγωγία και όχι απλά η διασκέδαση φέρνει αποτελέσματα. Επηρεάζονται οι συνειδήσεις, επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον».
Ανάλογα βέβαια και σε ποια μαγαζιά έχεις πάει ...
«Ναι εντάξει είπα ψυχαγωγία. Είναι κάποιοι οι οποίοι το έχουνε αυτό. Είναι άλλοι οι οποίοι απλά τραγουδάνε, λένε τα τραγούδια τους, τελειώνουν, φύγαμε, γεια. Εγώ δεν κάνω αυτό. Κάνω άλλο πράγμα. Η πολιτική άποψη που έχω και δεν λέω ως πολιτικός, ως πολιτικό ων, ως πολίτης όχι πελάτης παρουσιάζεται αντίστοιχα και από τα τραγούδια μέσα.
Πιστεύεις ότι κάποιες απόψεις από αυτές που εκφράζεις μπορούν να κόψουν ή να προσθέσουν κοινό;
«Κοίταξε να δεις, όταν ένας άνθρωπος είναι φανατισμένος Χριστιανός πώς θα έρθει σε έναν άνθρωπο που δεν είναι Χριστιανός, αλλά είναι Ελληνας; Κι, όμως, έχουνεπηρεαστεί και έρχονται και αρκετοί εξ αυτών αρχίζουν και το σκέπτονται και διαφορετικά, του τύπου 2012 χρόνια που ήταν η εξέλιξη και η καλυτέρευση της ζωής μας; Το ανθρώπινο είδος έγινε καλύτερο; Όχι. Πέρασε από φάσεις καλές-κακές, εμφυλίους πολέμους, παγκοσμίους πολέμους, Ιερές Εξετάσεις, Σταυροφορίες, κατάλαβες; Πού είναι το καλό λοιπόν;
Αυτό τελικά που έχει υπερισχύσει είναι το καλό ή το κακό;
Δηλαδή το κακό μήπως δεν είναι ο Εωσφόρος και είναι το αντίπαλον δέος; Το αντίπαλον δέος του Εωσφόρου που ονομάζουμε Διάβολο, που Εωσφόρος συνεπάγεται ο φέρων το φως, ο φωτοδώτης λοιπόν, που αν αυτό είναι το κακό ο αντίπαλος κέρδισε. Ποιο είναι το αντίπαλο του φωτός; Το σκότος. 2012 χρόνια σκοταδισμός. Εχει ο Θεός, κάτω το κεφάλι. Βοήθα Παναγιά μου, πάλι κάτω το κεφάλι. Μετάνοιες. Οι Μουσουλμάνοι βαράνε κάτω το κεφάλι λες και έχουν κάλο στο κούτελο, οι δικοί μας εδώ δεν βαράνε το κεφάλι, παλαιότερα η γιαγιά μου έκανε την μετάνοια μέχρι το έδαφος».
Έχεις πει ότι ο Χριστιανισμός είναι εχθρός του Έλληνα;
«Του Ελληνισμού. Διότι ο Ελληνισμός είναι πνεύμα και ο Χριστιανισμός είπαμε τι είναι».
Τι διαβάζεις;
«Ό,τι πέσει στην αντίληψή μου και με κερδίσει διότι τα περισσότερα πια δεν με κερδίζουν. Ανοίγω δηλαδή ένα βιβλίο και μετά από τρεις, τέσσερις σελίδες το παρατάω διότι νιώθω ότι ο συγγραφέας δεν έχει και πολλά να μου πει.
Παράδειγμα όταν ήμουν 18-19 ετών διάβαζα Ντένινγκεν, ο οποίος αυτά που έλεγε τότε τώρα βγαίνουν σωστά για την ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών κλπ και από πού προερχόμαστε και τα χνάρια που έχουν αφήσει είδη από άλλα σημεία του γαλαξία κλπ. Αυτό το βλέπεις στις Πυραμίδες της Αιγύπτου, στην Ακρόπολη σε διάφορα μνημεία της Ελλάδος, στο Μεξικό, οι Ινκας, οι Αζτέκοι κλπ, στις Ινδίες, λαοί οι οποίοι από την μία μέρα στην άλλη, από εκεί που βρισκόμασταν δηλαδή σε μια κατάσταση ζωώδη, όλοι οι λαοί του πλανήτη, σε πολλά σημεία του, διέπρεψαν. Έκαναν πράγματα τα οποία δεν έστεκαν βάσει των συνθηκών που επικρατούσαν, βάσει των γνώσεων. Υπάρχουν κατασκευάσματα που μόνο με μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας θα μπορούν να έχουν φτιαχτεί. Πώς έγιναν;»
Ένα παράδειγμα λες η Ακρόπολη, πιστεύεις ότι δημιουργήθηκε με έναν ... εξωγήινο τρόπο;
«Η Ιστορία της πατρίδας μου και όχι η μυθολογία που έχουν περάσει δεν είναι τα Ιερά Ευαγγέλια. Η Ιστορία της πατρίδος μου είναι αυτοί που ερχόντουσαν από επάνω με τα ιπτάμενα άρματα, δεν είναι τυχαίο που αναφέρθηκαν αυτά. Και μέσα στο λεξιλόγιο της πατρίδας μου, την γλώσσα μου δηλαδή, υπάρχει η λέξη αστροναύτης εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Κάποιος λόγος υπήρχε για να την δημιουργήσουν οι πρόγονοί μου».
Τηλεόραση βλέπεις;
«Πολύ»
Ας πούμε βλέπεις και ειδήσεις;
«Βλέπω και ειδήσεις για να δω πόσο σιχαμένοι είναι αρκετοί άνθρωποι τελικά. Βλέπω και εκπομπές, ντοκιμαντέρ, ταινίες, διάφορα».
Υπάρχει κάποια εκπομπή που σου αρέσει;
«Η Μηχανή του χρόνου, οι Πρωταγωνιστές, η εκπομπή που έκανε ο Βαξεβάνης που έβγαλε και τον κατάλογο της κοκέτας της γκόμενας της Γαλλίδας που κάνει το μοντέλο, της Λαγκάρντ. Μια χαρά κομψή είναι η γυναίκα, αλλά αυτό μας παρουσιάζει. Δηλαδή το παρουσιαστικό της κερδίζει τις εντυπώσεις και αφήνει σε δεύτερη μοίρα ότι σου σκίζει τον πάτο και σου περνάει πράγματα τα οποία είναι απόλυτα ακραία. Διάφορες εκπομπές βλέπω που κάνουν διάφορα πρόσωπα, που έχουν καλεσμένους και μιλάνε τέτοια πράγματα».
Ελληνική μουσική ακούς;
«Όχι».
Γιατί;
«Άκουγα πάντα ξένη μουσική από μικρός. Άκουγα ραδιόφωνο στα σπίτια τα πατρικά κλπ με ελληνική μουσική και άκουγα και ξένη μουσική».
Κάποιος, κάποια από τους τραγουδιστές αυτής της γενιάς τώρα δεν σου αρέσει; Θα πήγαινες να ακούσεις κάποιον;
«Όχι μου αρέσουν και ο Ρόκκος και ο Ρέμος και έχω πάει σε ορισμένους να τους ακούσω πριν από χρόνια. Γιατί εγώ δεν βγαίνω να πηγαίνω σε κέντρα, δεν είμαι τόσο του έξω, αλλά έχω πάει και έχω δει τι κάνουν. Και πολλούς ακόμα έχω δει. Την Άλκηστις Πρωτοψάλτη έχω δει, την Μαρινέλα, τον Πάριο και διάφορους άλλους».
Γιατί με κάποιους από αυτούς δεν έχεις συνεργαστεί; Την τελευταία 10ετία για παράδειγμα μόνο δύο φορές έτυχε να είσαι με καταξιωμένο καλλιτέχνη, το 2003 με τον Μαζωνάκη και το 2009 με την Γαρμπή.
«Γιατί η δικιά μου η παντιέρα, η σημαία, είναι αυτή, είναι δικιά μου».
Τι σημαίνει αυτό; Τεχνικά θα μπορούσαμε να το αναλύσουμε αυτό;
«Δεν κάνω τέτοιες συνεργασίες γιατί δεν μπορεί να βγει. Διότι αν κάνω συνεργασία με έναν άνθρωπο ο οποίος είναι καταξιωμένος πρέπει να συνυπάρξεις επάνω στη σκηνή συγκεκριμένη ώρα. Αυτό εγώ δεν το μπορώ γιατί συνεπάγεται πρόγραμμα. Πρέπει εκείνη την ώρα να πεις αυτά τα τραγούδια».
Εσύ δηλαδή κάθε βράδυ που είσαι στην Ιερά Οδό δεν έχεις ένα πρόγραμμα;
«Το πρόγραμμα μου είναι μόνο το πρώτο τραγούδι του πρώτου μέρους και το πρώτο του δευτέρου μέρους. Αυτό είναι. Από εκεί και έπειτα ό,τι κάτσει. Νόημα στην ορχήστρα και πάμε στο επόμενο τραγούδι. Καμία φορά τους έχω δώσει σήμα να παίξουν το επόμενο τραγούδι και την ώρα που τραγουδάω εγώ αλλάζει η διάθεσή μου, περνάει από το μυαλό μου ένα άλλο και τελευταίο δευτερόλεπτο γυρνάω και κάνω άλλο νόημα να αλλάξει και χάνονται, αλλά εντάξει ξαναβρίσκονται. Ετσι έχουμε μάθει και για αυτό αυτή η ορχήστρα είναι μαζί μου πάρα πολλά χρόνια. Από το 1993 έχω ιδρύσει την ορχήστρα μου».
Και τόσα χρόνια δεν έχεις τσακωθεί με κανέναν; Πάνω στη σκηνή, που λογικά θα υπάρχουν εντάσεις.
«Εντάξει πάνω στη σκηνή μπορεί να πω μια κουβέντα, αλλά μετά τελειώνει. Είναι της στιγμής. Είναι η ομάδα μου».
Πως νιώθεις που με τα τραγούδια έχεις σημαδέψει τις ζωές πολλών ανθρώπων;
«Άμα ήταν καλά τα τραγούδια; Αυτό δεν είναι η ουσία; Το καλό τραγούδι. Άμα ήταν χάλια και αστεία θα είχαμε αυτή τη σχέση; Θα ήμασταν έτσι με τον κόσμο;».
Ποιο είναι το κριτήριο επιλογής ενός τραγουδιού για σένα;
«Η αισθητική μου. Η αισθητική του κάθε ανθρώπου είναι το κριτήριο σε όλα».
Έχεις πει κάποιο που δεν σου άρεσε;
«Έχω πει τραγούδια τα οποία είναι ανάλαφρα, όχι μαλακίες. Δεν έχω μετανιώσει κανένα»
Αγαπημένο σου τραγούδι;
«Το "πατρίδα μου", φυσικά»
Βλέπω έχεις αετούς παντού στο καμαρίνι, είναι το σήμα σου;
«Δώρα είναι όλα όσα βλέπεις. Για τους άλλους είναι το σήμα μου, για μένα όχι. Για μένα το σήμα μου είναι η ψυχή μου».
Μετά από 28 χρόνια στο χώρο του τραγουδιού αν σου έλεγα να απομονώσεις και να κρατήσεις μια στιγμή που σε έχει σημαδέψει, ποια θα επέλεγες;
«Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Είναι πολλές, πάρα πολλές, αλλά μία έτσι συγκινητική στιγμή ήταν το 2004 τον Μάιο όταν έχω αποχή γύρω στους 16 μήνες αν θυμάμαι καλά διότι είχα κάνει επέμβαση στο λαιμό μου και έπρεπε να σταματήσω για λίγο και χτίζαμε το σπίτι μου με την γυναίκα μου και έπρεπε να είμαι από πάνω. Γιατί αν δεν ήμουν από πάνω δεν θα τελείωνε ποτέ γιατί είχαμε τραβήξει τα πάνδεινα με το μαστοριλίκι κλπ, πράγματα που συμβαίνουν και τα οποία τα ξέρουμε όλοι.
Τότε λοιπόν μετά από 16 μήνες ξεκίνησα στα Αστέρια και την ημέρα που ξεκινήσαμε, έχω κάνει τότε και τον δίσκο «Με αγάπη ό,τι κάνεις» και έχω μέσα τα «Γενέθλια» το οποίο ο αδερφός μου με είχε επηρεάσει και με είχε πιέσει να το βάλω και θυμάμαι μου έλεγε: «αυτό το τραγούδι θα το λες και θα το ακούς σε όλα τα αμάξια στα φανάρια που σταματάς», εντάξει και εγώ το ήξερα αλλά όταν μου το είχαν δώσει την πρώτη φορά για να το πω είχα ήδη μέσα στον δίσκο «Ας μιλήσουν τα τραγούδια» κάποια κοινωνικού περιεχομένου και δεν χώραγε να μπει και αυτό και το έβαλα στο επόμενο.
Με αυτό, λοιπόν, θα ξεκινούσα το πρόγραμμα και ένα δεκάλεπτο περίπου πριν βγω είναι η Ευδοκία στη σκηνή και τραγουδάει και εγώ έχω στο μυαλό μου να κάνω πλάκα. Δηλαδή να βγω και να αλλοιώσω την φωνή μου και να πω σας αρέσει η καινούργια μου φωνή μετά την επέμβαση; Και παιδιά ενώ τραγουδάει η Ευδοκία ακούγεται ένα «Νότης, Νότης, Νότης» από όλο το μαγαζί με την ένταση να αυξάνεται συνεχώς, γήπεδο, να πάλλεται όλο το μαγαζί και λέω εδώ δεν βγαίνεις να κάνεις πλάκα, βγαίνεις κανονικά. Και ήταν απόλυτα συγκινητικό το σκηνικό».
Είπες πριν κάτι για τα φανάρια και την αισθητική. Και κάπου τα είχες χώσει επειδή σου χαλάνε την αισθητική στα φανάρια Πακιστανοί ή τελοσπάντων αυτοί που καθαρίζουν τα τζάμια... Γιατί;
«Οι ζητιάνοι. Ε, ναι δεν σου χαλάνε την αισθητική άνθρωποι που επαιτούν στα φανάρια; Ανεξάρτητα το χρώμα, την εθνικότητά τους, το όνομά τους, δεν με ενδιαφέρει. Και Έλληνες υπάρχουν στα φανάρια. Αυτό δεν καταστρέφει την αισθητική σου; Δεν σου δίνει την αίσθηση ότι υπάρχει κατάπτωση κοινωνική; Και για αυτό αναγκάζονται οι άνθρωποι να βγαίνουν και να επαιτούν στα φανάρια;
Εάν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι από άλλες χώρες και υπήρχαν μόνο από τον λαό μας που αναγκαζόντουσαν να κάνουν επαιτεία στα φανάρια το κοινωνικό πρόβλημα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Θα σήμαινε ότι η δικιά μας κοινωνία θα είχε πια διαλυθεί.
Τώρα έρχονται άνθρωποι από άλλες χώρες και πάνε στα φανάρια γιατί είναι δουλεμπόριο έτσι; Τους φέρνουν κάποιοι δουλέμποροι και τους βάζουν εκεί για να κάνουν αυτό που κάνουν. Λυπάμαι, ντρέπομαι, πληγώνομαι και λέω ναι πως χαλάει την αισθητική μου όλη αυτή η κατάσταση, η οποία έχει δημιουργηθεί σκόπιμα από κάποιους ανθρώπους.
Το φουκαριάρικο το ανθρωπάκι το οποίο βρίσκεται στα φανάρια και επαιτεί και μπορεί και να μην βγάλει μεροκάματο και πηγαίνει μετά το βράδυ να κοιμηθεί σε έναν χώρο με 40 νοματαίους σε ένα δωμάτιο είναι εξευτελισμός του ανθρώπου.
Καλύτερα να έμενε στην πατρίδα του και να πέρναγε ότι πέρναγε εκεί πέρα παρά να ερχόταν εδώ κάτω και να τον πετάνε σαν ζώο σε ένα δωμάτιο και να σε βγάζουν έξω χωρίς να έχεις χαρτιά και τα ρέστα, να είναι αιχμάλωτος δηλαδή, δούλος και να σε στέλνουν να πουλάς μπανάνες, λουλούδια και να καταστρέφεις και το εμπόριο της κοινωνίας. Να είσαι μπροστά στο κατάστημα που ο άλλος πληρώνει φόρο, όλα αυτά που πληρώνει ένας καταστηματάρχης και να έρχομαι εγώ να πετάω κάτω τις τσάντες και να πουλάω ίδια πράγματα με εσένα, αλλά τζάμπα. Πράγματα, όμως, τα οποία είναι ψεύτικα, μαϊμουδιάρικα και να κλείσεις εσύ. Κατάλαβες ποιο είναι το πρόβλημα μου; Είναι αλυσίδα».
Η ζωή σου πότε σου άρεσε περισσότερο; Όταν δούλευες όλη την εβδομάδα στο μαγαζί και δεν είχες χρόνο για την οικογένειά σου ή τώρα;
«Το ίδιο είναι. Κάποιοι έφτασαν σε σημείο να δουλεύουν δύο μέρες την εβδομάδα εξ ανάγκης. Εμένα είναι επιλογή μου χρόνια τώρα. Το 1997 από το REX ή μάλλον και πριν από το Γκάζι τις έξι μέρες τις έκανα πέντε, τις πέντε μετά τέσσερις και έφτασα στο σήμερα που τραγουδάω δύο φορές την εβδομάδα, αλλά το κάνω ήδη τρία χρόνια. Είναι επιλογή μου. Το 2003 έλεγα στον Ηλία Μαρασούλη πως σε μερικά χρόνια θα τραγουδάω δύο φορές την εβδομάδα και μετά μία φορά, Σαββάτο. Αυτό είναι επιλογή μου και αυτό αντέχω. Για να βγω εγώ να τραγουδήσω τρεις ώρες θα πρέπει να ανταπεξέλθω».
Τι προετοιμασία κάνεις; Ρωτάω επειδή άλλοι διαβάζουν, γυμνάζονται, διάφορα τέτοια.
«Τίποτα. Ναι, ναι γυμνάζομαι πνευματικά (γέλια). Κάνω ασκήσεις με τον λαιμό μου, αλλά από μέσα μου και αυτό πνευματική άσκηση είναι».
Έχεις βάλει όριο να πεις για παράδειγμα σε δύο χρόνια τέλος από τις πίστες;
«Όχι. Όταν κάποια στιγμή δεν αισθάνομαι καλά και δεν με γεμίζει αυτό που κάνω θα σταματήσω. Μόλις γίνει αυτό, όποτε γίνει αυτό, αν γίνει αυτό»
Έχεις μετανιώσει ποτέ για κάτι που έχεις πει, έχεις κάνει ή που δεν έχεις κάνει ενώ θα μπορούσες;
«Είναι πολλά πράγματα. Η ζωή μου όλη θα μπορούσε να είναι διαφορετική αν ήμουν πιο ανοιχτός άνθρωπος, τώρα με βλέπεις ότι είμαι διαχυτικός κλπ. Είμαι σεμνότατος, είναι ντροπαλός σε τελική ανάλυση. Δεν θα φύγω να πάω μόνος μου σε έναν χώρο να κάτσω. Είμαι μαζεμένος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Μπορεί να μην φαίνεται, αλλά αυτή είναι. Δεν έχω ζήσει πάρα πολλά πράγματα λόγω αυτών των αναστολών που έχω».
Άρα και όταν ήσουν μικρός στις γυναίκες δεν την «έπεφτες» απροκάλυπτα ...
«Όχι, ποτέ. Εάν δεν έπαιρνα σήμα ότι εδώ είναι αμφίδρομο δεν έκανα κίνηση».
Η γυναίκα σου δηλαδή σου έδωσε σήμα;
«Είναι η περίπτωση που δεν μου έδωσε σήμα και για αυτό την παντρεύτηκα. Ακου τώρα ιστορία. Χορεύει πάνω στη σκηνή στον Απόλλωνα στην Κω τότε που έπαιζα μουσική είναι δίπλα μου ένας φίλος μου παιδικός και κάποια στιγμή την βλέπω και χορεύει με ενός φίλου μου τη γυναίκα. Και όπως χορεύανε και τα λοιπά έχω ακούσει ότι η Καρολίνα έχει μια ωραία αδερφή και λέω του Τάμπη αυτή είναι η αδερφή της; Μου λέει δεν ξέρω πάω να ρωτήσω και εκεί όπως παίζει κάποια στιγμή τσουπ μου την φέρνει από δίπλα. Γυρνάω λοιπόν στο πίσω μέρος της κονσόλας και πιάνω την συζήτηση. Τις λέω τι κάνεις εδώ, μου λέει ξεναγός έχω έρθει, εσύ μου λέει τι κάνεις; Λέω κοίτα να δεις που δεν με πρόσεξε καθόλου. Απόλυτα απαρατήρητος. Τις λέω εδώ, τι να κάνω γυρνάω το βράδυ σε διάφορα μαγαζιά και πουλάω ξηρούς καρπούς και τέτοια πράγματα, της έκανα πλάκα. Μα καλά τις λέω δεν με είδες που έπαιζα μουσική στην κονσόλα και εσύ χόρευες;»
Επιστρέφω λίγο στα αθλητικά θέματα και δη αυτά του Ολυμπιακού. Εχεις κάνει ποτέ κάποια τρέλα;
«Πλάκα μου κάνεις; Ποτέ. Όπως με βλέπεις τώρα, έτσι ήμουν πάντα. Υπήρξα «φανατισμένος» με την ομάδα του νησιού μου, τον Ανταγόρα Κω. Ερχόντουσαν και ομάδες όπως Αγιος Ιερόθεος, το Κορωπί, φασαρίες»
Τώρα στο νησί πας;
« Βέβαια, όλο το καλοκαίρι εκεί είμαι»
Τον Βαγγέλη Μαρινάκη τον ξέρεις; Αν συζητούσατε τι θα του έλεγες;
«Τον ξέρω ναι, ξέρω ποιος είναι. Τι να έλεγα ομως; Δεν έχω κάτι να τον ρωτήσω, να συζητήσω. Θα έβλεπα. Ανάλογα. Πχ να υπάρχουν περισσότεροι Ελληνες στις ομάδες, αυτό θα έλεγα και στον Μαρινάκη και στον οποιονδήποτε που ασχολείται με το ποδόσφαιρο».
Άρα να φανταστώ ότι αφίσα πάνω από το κρεβάτι σου δεν είχες καμία ...
«Όχι, τίποτα. Ούτε ομάδες, ούτε τραγουδιστές. Τίποτα».
Ανένταχτος από μικρός δηλαδή;
«Πάντα. Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα. Και ξέρεις τώρα θα πει ο άλλος να μας λέει έτσι, αλλά δεν μπορεί να είναι έτσι όλο και κάτι θα είχε. Γιατί έχουν συνηθίσει να ακούνε διάφορα από ανθρώπους και μετά να διαπιστώνουν ότι αυτά δεν αλήθευαν και θεωρούν ότι έτσι είμαι και εγώ. Δεν είμαι. Εγώ είμαι αυτό που ακούνε και βλέπουνε. Αυτά είμαι».
Τον γιο σου τον αφήνεις να πάει στο γήπεδο;
«Πηγαίνει ο Απόλλωνας. Εχει πάει κάποιες φορές».
Του αρέσει;
«Παίζει στον Φοίβο Βάρης από πιτσιρικάς, η ομάδα που έχει στα γήπεδά της ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, Κώστας Ελευθεράκης».
Άρα, αν πάει στον Παναθηναϊκό δεν σε πειράζει...
«Πλάκα κάνεις; Έχω δει τον Παναθηναϊκό περισσότερες φορές από τον Ολυμπιακό. Ο φίλος μου ο Σάκης είναι Παναθηναϊκός και είχαμε πάει περισσότερες φορές. Παναθηναϊκός εκείνος, Ολυμπιακός εγώ, είχαμε πάει και στην μία ομάδα και στην άλλη μαζί».
Οι φίλοι σου που υποστηρίζουν άλλες ομάδες σε τσιγκλάνε για τον Ολυμπιακό, τη διαιτησία και τέτοια πράγματα;
«Τα ακούω αυτά, αλλά όχι από τους φίλους μου. Δεν μου μιλάνε για τέτοια γιατί ξέρουν ότι δεν με απασχολεί το κομμάτι αυτό. Δεν ασχολούμαι».
Δεν το ξέρεις κιόλας ...
«Δεν το ξέρω; Καλύτερα από αυτούς το ξέρω!».
Εσύ τι λες; Υπάρχει γενικότερα παρασκήνιο στο ποδόσφαιρο;
«Φυσικά και ισχύει, αλλά σε άλλο βαθμό από αυτό που παρουσιάζεται. Ότι «πιάνονται» οι άνθρωποι; Ε, βέβαια «πιάνονται». Και διαιτητές και ποδοσφαιριστές και παράγοντες και προπονητές και πρόεδροι μεταξύ τους και όλα. Και με το στοίχημα γίνονται διάφορα κόλπα. Στημένα πολλά. Εδώ είναι στημένη η ζωή μας ολόκληρη δεν θα είναι το ποδόσφαιρο; Αλλά πρέπει να λέμε και την αλήθεια έτσι; Ο Ολυμπιακός έχει την καλύτερη ομάδα από όλες τις υπόλοιπες ομάδες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Ο Παναθηναϊκός με θλίβει αφάνταστα που έχει χάσει την αίγλη του. Εμένα ο Παναθηναϊκός με έχει κάνει πολλές φορές υπερήφανο. Τον έβλεπα σε παιχνίδια στην Ευρώπη και ζαλιζόμουνα, χαιρόμουνα. Τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, όποτε παίζει ελληνική ομάδα στο εξωτερικό εγώ είμαι με εκείνη την ομάδα. Πανηγυρίζω μόνος μου, σα να παίζει ο γιος μου μέσα.
Όταν ένας ποδοσφαιριστής Ελληνας παίζει στο εξωτερικό εγώ γίνομαι Μπόλτον επειδή έπαιζε ο Γιαννακόπουλος, γίνομαι Νιούκαστλ γιατί έπαιζε ο Νταμπίζας. Ο Καραγκούνης έβαλε το γκολ τις προάλλες με την Φούλαμ ξέρεις πόσο χάρηκα; Και ο Φάνης ο Γκέκας. Και ο Γιωργάκης ο Σαμαράς όταν βάζει γκολ με την Σέλτικ τρελαίνομαι. Χαίρομαι για τους ανθρώπους από τον τόπο μου να πηγαίνουν καλά».
Υπήρξε κάποιος αθλητής που ήταν αδυναμία σου;
«Πολλοί. Ο Δεληκάρης, ο Καραπιάλης, ο Κούδας, ο μέγιστος Χατζηπαναγής, ο Νίκος ο Σαργκάνης που ήταν και φιλοσοφημένο άτομο».
Ποιος είναι σήμερα στην πίστα ας πούμε ο αντίστοιχος Ριβάλντο, ο αντίστοιχος Χατζηπαναγής;
«Δεν ξέρω. Σου είπα δεν βγαίνω τα βράδια, δεν γυρνάω για να κρίνω και να σου απαντήσω».
Κάποιος καλλιτέχνης που θαυμάζεις;
«Πολλούς. Νταλάρας, Αλεξίου, Πρωτοψάλτη, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζηδάκις, Γιάννης Μαρκόπουλος, Νίκος Ξυλούρης, σημαντικοί καλλιτέχνες»
Να σου βάλω μερικά διλήμματα; Αλλα θα είναι πιο γλαφυρά και άλλα πιο ρεαλιστικά. Μπέος ή Ψωμιάδης;
«Κανένας».
Παπανδρέου, Μητσοτάκης ή Παπαδόπουλος.
«Παπαδόπουλος ο δικτάτωρ; 100% Παπαδόπουλος! Οι άλλοι ήταν εγκληματίες. Αυτός ήταν φιλόπατρις. Αν έκανε όποια λάθη έκανε τα έκανε όχι επίτηδες. Οι άλλοι δύο ήταν εγκληματίες συνειδητά. Εβραϊκής καταγωγής, να το τονίσουμε αυτό. Και οι δύο».
Χρυσή Αυγή ή Σύριζα;
«Με όποιον έχει δίκιο. Ανάλογα την περίσταση, ανάλογα το θέμα. Οποιος άνθρωπος λέει το σωστό είμαι μαζί του»
Κασιδιάρης ή Κανέλλη;
«Η Λιάνα είναι ποταμός ολόκληρος, αλλά κάποιες φορές υπερβαίνει τα όρια και όταν συμβαίνει αυτό μπορεί να βρεθείς απέναντι σε κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μασούν. Δηλαδή χέστηκε και για την ιστορία σου και για τις απόψεις σου και σηκώνει το χέρι και σου δίνει δύο σφαλιάρες. Διότι όταν κάνεις τον άντρα, εδώ είναι τώρα το κακό, όταν το είδα εγώ αυτό με έπιασε θλίψη που έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο και κάποιος να σηκώνει το χέρι του και μάλιστα άνδρας απέναντι σε γυναίκα, αλλά κάποιες γυναίκες φέρονται πια σαν άνδρες. Δεν μπορείς να κάνεις τον λαχαναγορίτη και μόλις τρως τη σφαλιάρα να λες είμαι γυναίκα γιατί με βαράς; Κατάλαβες; Κανέναν από τους δύο. Αμετροέπεια στην συγκεκριμένη περίπτωση».
Οι γυναίκες είχες πει πρόσφατα είναι για το νοικοκυριό;
«Οι γυναίκες είναι η διαιώνιση του είδους, είναι η μητέρα μας. Είναι η Παν Αγία. Η μητέρα του κάθε ανθρώπου είναι η Παν Αγία του. Δεν με καταλαβαίνει το κοινό, ξέρεις τι εννοώ κοινό».
Ένα ποδοσφαιρικό. Σισέ ή Μήτρογλου;
«Μήτρογλου, μου αρέσει περισσότερο».
Πάολα ή Παντελίδης;
«Δεν τους ξέρω. Δεν τους έχω ακούσει. Δεν έχω γνώμη».
Θα μπορούσε να συνεργαστεί κάποιος μαζί σου;
«Όχι»
Νότης Σφακιανάκης ή Αρης Σφακιανάκης, ο ξάδελφος σου ο συγγραφέας;
«Καλλιτέχνες και οι δύο»
Ιησούς ή Σωκράτης;
«Εκ των πραγμάτων Σωκράτης. Προϋπήρχε κιόλας. Δηλαδή πριν τα ακούσουν από τον Ιησού τον Ναζωραίο των Βασιλιά των Ιουδαίων, τα είχε πει ο Σωκράτης. Και ήταν και αυτός που έκανε αυτό που έκανε και ο Παπαδόπουλος μετά. Μην το ξεχνάμε αυτό. Ο Σωκράτης τιμωρήθηκε από την πατρίδα του, άκομψα, άδικα, αλλά κάποια στιγμή παρέμεινε εκεί και είπε ότι εγώ θα πιω το δηλητήριο διότι είναι ο νόμος της πατρίδος μου και υπακούω.
Το ίδιο έκανε και ο Παπαδόπουλος που ενώ θα μπορούσε να ζητήσει ξέρω εγώ αναψηλάφηση της δίκης, έμεινε μέσα και πέθανε στη φυλακή. Αυτό συνεπάγεται ανδρεία. Γενναιότητα. Αν μη τι άλλο ένας άνθρωπος ο οποίος είναι ανδρειωμένος θα πρέπει να του το χρεώσουμε και εμείς επειδή είμαστε λίγοι και μικροί και δεν έχουμε την δύναμη να αναγνωρίσουμε την μεγαλοσύνη του άλλου και για αυτό έχουμε φτάσει εδώ, δεν μπορούμε να το κάνουμε. Ο Παπαδόπουλος ήταν ένας εξ αυτών. Ο οποίος σου είπα ότι μπορεί να ήταν ένας μισότρελος στρατιωτικός, γιατί όταν γουστάρεις τον πόλεμο δεν μπορείς να είσαι στα καλά σου, σπουδάζεις τον πόλεμο για να πάρεις όπλα στα χέρια σου να τα κάνεις τι; Να σκοτώνεις μπεκάτσες; Όχι. Αρα δεν είσαι στα καλά σου. Όμως αυτός ήταν καλύτερος από τους πριν και τους μετά. Ντρέπομαι. Το τονίζω πάλι για να μην γίνει παρεξήγηση. Ντρέπομαι. Μετά από τόσα χρόνια που το λέω, ακόμα δεν καταλαβαίνουν τι θέλω να πω».
Καινούργιος δίσκος; «16 Αυτοτελείς Ιστορίες», πότε να τον περιμένουμε;
«Σύντομα, σε λιγότερο από ένα μήνα».
Προσωνύμια όπως «πρίγκιπας», «άρχοντας» και διάφορα άλλα τέτοια που κατά καιρούς σου έχουν αποδώσει πως τα εκλαμβάνεις;
«Οι άλλοι τα λένε. Άρχοντα με είχε πει η Πόλυ Πάνου το 1989. Εγώ βλέπεις παντού υπογράφω Νότης. Από τότε που έπαιζα μουσική και υπέγραφα σε δίσκους και κασέτες. Παναγιώτη με βάφτισαν, αλλά αυτή είναι η υπογραφή μου».
Το Παναγιώτης αληθεύει ότι προήλθε από ένα όραμα που είχε δει ο παππούς σου;
«Μόνον ο παππούς μου με έλεγε Παναγιώτη και ο Τόλης Βοσκόπουλος. Ναι, είχε δει ο παππούς μου ένα όραμα. Ήταν στο κρεβάτι και διάβαζε την εφημερίδα του και μου το εξιστόρησε μετά και μου λέει «Παναγιώτη κάποια στιγμή όπως διαβάζω την εφημερίδα νιώθω μια παρουσία στο δωμάτιο και αφού δεν μιλάει, δεν κινείται φαντάζομαι ότι είναι η γιαγιά σου και γυρνάω να δω και βλέπω μια άγνωστη γυναίκα. Μένω έκθαμβος και μου λέει η κόρη σου είναι έγκυος, το παιδί είναι αγόρι, δεν θα επιτρέψεις να πάθει τίποτα και θα το ονομάσεις Παναγιώτη».
Ο παππούς μου ήταν άπιστος. Τάλε κουάλε. Ανθρωπος μορφωμένος, σκληρός. Από δύο πολέμους είχε περάσει, είχε δύο τρια σημάδια από σφαίρες πάνω στο σώμα του. Αμέσως, λοιπόν, φωνάζει την γιαγιά μου και τις λέει τι μου κρύβεται, όχι απαντάει τι είναι αυτά που λες. Ρε μου κρύβετε κάτι της λέει για να μην σας πάρει και σηκώσει, συνέβη αυτό μου κρύβεται κάτι; Λυγίζει η γιαγιά και του λέει ότι η μάνα μου είναι έγκυος, εν τω μεταξύ είχαν ήδη δύο παιδιά και ξέρεις έκαναν σκέψεις. Δεν θα γίνει τίποτα λέει, γιατί θα σας κόψω τα πόδια, το παιδί θα γεννηθεί και θα βαφτιστεί Παναγιώτης. Ετσι κι έγινε».