«Όταν αντικρίζουμε τα των Θεών αγάλματα, ας μην τα νομίζουμε ως λίθους ή ξύλα, αλλά ούτε να θεωρούμε ότι είναι οι ίδιοι οι Θεοί. Και τις βασιλικές εικόνες (δηλ. τις εικόνες των Βασιλέων) δεν τις λέμε ξύλα ή λίθο ή χαλκό, ούτε, βέβαια, και βασιλείς, αλλά εικόνες των Βασιλέων. Όποιος, λοιπόν, αγαπά τον Βασιλέα (φιλοβασιλεύς), ορά με ευχαρίστηση την του Βασιλέως εικόνα, όπως και όποιος αγαπά το παιδί του (φιλοπαίς) ορά με ευχαρίστηση την εικόνα του παιδιού του, και όποιος αγαπά τον πατέρα του (φιλοπάτωρ), την εικόνα του πατέρα του όποιος, λοιπόν, αγαπά τους Θεούς (φιλόθεος) αποβλέπει με ευχαρίστηση τα αγάλματα και τις εικόνες των Θεών, νιώθοντας την ίδια στιγμή σεβασμό και ρίγος καθώς τον βλέπουν, αόρατοι, οι Θεοί. Αν τώρα κάποιος νομίζει πως αυτά τα αγάλματα δεν μπορούν να καταστραφούν επειδή κάποτε ονομάστηκαν εικόνες Θεών, θα τον θεωρήσω τελείως άμυαλο διότι θα έπρεπε τότε να μην είχαν φτιαχτεί από ανθρώπινα χέρια. Είναι άλλωστε δυνατό, ένας άθλιος και αμαθής άνθρωπος να καταστρέψει το έργο ενός αγαθού και σοφού ανθρώπου όμως τα ζωντανά αγάλματα που κατασκεύασαν οι Θεοί από την αφανή ουσία τους, δηλαδή εκείνοι οι Θεοί που περιφέρονται κυκλικά στον ουρανό, μένουν αΐδια στον αεί χρόνο. Ας μη χάνει λοιπόν κανείς την Πίστη του στους Θεούς, επειδή βλέπει και ακούει ότι κάποιοι φέρθηκαν υβριστικά προς τα αγάλματα και τους ναούς.»