Αποσπάσματα από την Πλατωνική Φιλοσοφία

Για το Αγαθόν

Η Γνώση, έχει δύο όψεις, την εξωτερική και την εσωτερική. Η εσωτερική γνώση αφορά στην ενατένιση της εσωτερικής ζωής και των νόμων της. Είναι η  γνώση που κερδίζεται με την υπέρβαση των αισθήσεων και τον έλεγχο του νου.

Η άλλη γνώση, η εξωτερική, είναι αυτή που ο άνθρωπος αποκτά με τη λογική των αισθήσεων που χρησιμοποιεί για να ικανοποιεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Αν και αυτές οι γνώσεις, οι εξωτερικές, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, γιατί μέσω των  αισθήσεων και της λογικής  ο άνθρωπος διαμορφώνει και τελειοποιεί τα ψυχολογικά και φυσικά του  στοιχεία, τα οποία αποτελούν τη φόρμα και την κατοικία της ψυχής του. Το ψυχολογικό και φυσικό του σώμα είναι οι διόπτρες μέσω των οποίων η ψυχή παρατηρεί τα πράγματα του δικού μας κόσμου και μέσω αυτών πρόκειται να εκφράσει στο μέλλον τις πνευματικές  δυνάμεις της, που τώρα ληθαργούν.

Ο Πλάτωνας δίδαξε πως το Αγαθό είναι ο ύστατος στόχος της Γνώσης και η επιδίωξη της αληθινής σοφίας γίνεται με τη χαλάρωση των δεσμών που συνέχουν την ψυχή με το σώμα.

Επίσης, ότι το Ένα βρίσκεται πίσω από τα πολλά και ότι ό,τι υπάρχει στον κόσμο είναι άτεχνα και πρόσκαιρα αντίγραφα των Ιδεών που απορρέουν από το Ένα. Και ο τρόπος να προσεγγίσει ο άνθρωπος το Ένα, δηλαδή να ανεβεί από τα πολλά στο Ένα, είναι να οράται τις Ιδέες, δηλαδή το Δίκαιο, το Καλό, το Ωραίο. Όμως τα υπέρτατα αντικείμενα των μελετών μας, δεν τα προσλαμβάνει ποτέ καμία από τις αισθήσεις μας. Γιατί το σώμα αποτελεί εμπόδιο για τη σύλληψη της πραγματικότητας. Όσο βρισκόμαστε μέσα στο σώμα, το υπέρτατο αγαθό το πλησιάζουμε ανάλογα με τον βαθμό αυτοσυγκέντρωσης  και με την ικανότητα απόσπασης της προσοχής μας από το σώμα, περιμένοντας υπομονετικά την στιγμή που ο θείος Εαυτός θα κρίνει κατάλληλη για να ολοκληρώσει τη λύτρωσή μας. (Φαίδων - Πλάτων ο άνθρωπος και το έργο του, του Α.Ε.Τεϋλορ)

Για τον Πλάτωνα η ψυχή είναι στοιχείο μόνιμο και θεϊκό, ενώ το σώμα είναι μεταβλητό. Η επίτευξη της «θεϊκότητας» ή «θεομορφίας» επιφυλάσσεται σε όποιον έζησε αποφασιστικά τον ανώτατο από τους τρεις βίους, που είναι ο βίος του «εραστή της σοφίας». (Πολιτεία)

Η θεωρία των Ιδεών

Πολλοί φιλοσοφικοί ορισμοί δόθηκαν για την «Ιδέα», που σημαίνει κίνηση και ενέργεια αυτοδύναμη, η οποία δεν επηρεάζεται και δεν κατευθύνεται από πουθενά. Σημαίνει ένα είδος που μένει πάντα το ίδιο. Η ύψιστη Ιδέα του Αγαθού είναι ένα με τη Θεία Αρχή.

Ο Θεός Διας μας λέει ο Πλάτωνας, ή η Μία Θεία Αρχή κατά τη Θεοσοφία, εκπόνησε το σύμπαν και έθεσε μέσα σ'αυτό τις Ιδέες ως παραδείγματα. Η ψυχή μας υπήρχε πριν γεννηθούμε, όμως με τη γέννησή μας αυτή εισήλθε στο σώμα μας και δεσμεύτηκε μέσα του. Το σώμα μας λοιπόν, θεωρείται ο τάφος της ψυχής μας. Εφόσον δηλαδή η ψυχή είδε τις Ιδέες επειδή υφίσταντο πριν από το σώμα, τις θυμάται, καθώς βλέπει τον φθαρτό γήινο κόσμο, ο οποίος είναι μια αντανάκλαση, μια λειψή αποτύπωση των Ιδεών, ένα απείκασμα.

Τα αισθητά πράγματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά απατηλές εικόνες των αισθήσεών μας, σε αντίθεση με τις Ιδέες οι οποίες είναι άυλες οντότητες, που μένουν αναλλοίωτες και αιώνια σταθερές υπάρξεις και συνιστούν την αληθινή πραγματικότητα. Οι Ιδέες λοιπόν, είναι τα όντως Όντα, που η ύπαρξή τους δεν μεταβάλλεται ούτε καν επηρεάζεται από τις μεταβαλλόμενες μέσα στον χρόνο και τον χώρο συνθήκες. Για να μπορέσει όμως να δει τέλεια και ολοκάθαρα η ψυχή μας τις Ιδέες, πρέπει να πάψει να ζει το σώμα, δηλαδή οι αισθήσεις. Η απαλλαγή της ψυχής από το σώμα γίνεται είτε διαμέσου των μετενσαρκώσεων και της συλλογής εμπειριών είτε δια της διαλεκτικής.

Η Διαλεκτική

Η διαλεκτική φιλοσοφία είναι η ύψιστη επιστήμη, με την οποία επιτυγχάνεται η γνώση της ύψιστης Ιδέας, της Ιδέας του Αγαθού. Το Αγαθόν δεν αποτελεί για τον Πλάτωνα μία εκ των Ιδεών· βρίσκεται πέρα από τις Ιδέες και είναι ανώτερη σε αξία και δύναμη από αυτές. Σύμφωνα με τον Taylor, «η Ιδέα του Καλού δίχως άλλο ταυτίζεται με την τέλεια Ωραιότητα, που η θέασή της, κατά το Συμπόσιο, αποτελεί το προσκύνημα του φιλοσοφικού εραστή».

Στην Πολιτεία η σχέση του Αγαθού με τις Ιδέες παραλληλίζεται με τη σχέση του ήλιου με τα αντικείμενα. Με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή, που ο ήλιος καθιστά τα αντικείμενα ορατά έτσι και το Αγαθό καθιστά τις ιδέες γνώσιμες. Έτσι, η επιστήμη της διαλεκτικής «καταλήγει στην άμεση κατανόηση του Καλού ως πηγής ύπαρξης και ταυτόχρονα γνωρίσματος». Η προσπάθεια, ωστόσο, του Πλάτωνα να στηρίξει στο Αγαθό το επιχείρημα ότι η διαλεκτική αποτελεί την ύψιστη επιστήμη αποβαίνει άκαρπη. Το Αγαθόν δεν μπορεί να περιγραφεί παρά μόνο να βιωθεί ... [15].

Ο ρόλος της διαλεκτικής, που είναι ανώτερη και των μαθηματικών, είναι να οδηγεί άμεσα στη θέαση του Καλού, που σαν υπέρτατη Ιδέα αποτελεί το ύψιστο αντικείμενο μελέτης του φιλόσοφου.

«Στις επιστήμες η ενατένιση είναι αποτέλεσμα ενός συλλογισμού. Αυτός που κάνει τον συλλογισμό αυτοκαταφεύγει στις σκέψεις και όχι στις αισθήσεις, αλλά η έρευνά του μένει στις υποθέσεις, χωρίς να ανεβαίνει στην αρχή ...  είναι ανίκανος να έχει μια κατανόηση των πραγμάτων, αν και αυτά είναι κατανοητά, αν συνοδεύονται από την αρχή τους.» (Πολιτεία, 511 c-d, Γλαύκων)

Για την Ψυχή

Στην ψυχή ο Πλάτωνας διακρίνει τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμοειδές και το επιθυμητικό. Γι' αυτό και αναγνωρίζει τρεις αρετές: τη σοφία, την ανδρεία και τη σωφροσύνη, η καθεμία απ' αυτές αντιστοιχεί και σε ένα από τα τρία μέρη της ψυχής. Τις τρεις αυτές αρετές τις παραλληλίζει με τις τρεις χορδές της λύρας, την υπάτη, τη μέση και τη νήτη. Αλλά οι τρεις αυτές αρετές πρέπει να αναπτύσσονται αρμονικά, ώστε το λογιστικό, που είναι το λογικό, ως θείο να κυβερνά το θυμοειδές, που είναι καθαρά το ψυχικό, το συναισθηματικό, να υπακούει σ' αυτό ως βοηθός, και τα δύο μαζί να διευθύνουν το επιθυμητικό, που είναι η όρεξη, ο πόθος, για να μην επιχειρεί να άρχει αυτό, αφού είναι το πιο άπληστο και το κατώτερο μέρος της ψυχής. Από την αρμονική ανάπτυξη των τριών αυτών αρετών αποτελείται η δικαιοσύνη, η οποία είναι αρμονία των τριών άλλων αρετών.

πηγή: http://www.blavatsky.gr/index.php?option=com_acymailing&ctrl=archive&task=view&mailid=30&key=ab37107bd4de3c00873c9474d0dc60db&subid=150-cea5ad4f2155ed03efa3e0107274f516

Στη διαδικασία του σχηματισμού χριστιανικού ποιμνίου εντάσσονται τα εκκλησιαστικά μυστήρια. Η λέξη «μυστήριο», έχει πολλαπλές ερμηνείες και σημασίες· σημαίνει απόκρυφη διδασκαλία, ιεροτελεστία, μυστικό ή και ακόμη κάτι το ανεξήγητο. Όλα αυτά καλύπτουν τις σημασίες που δίνει ο Χριστιανισμός. Ας εξετάσουμε με την σειρά τα πράγματα.

«Τα μυστήρια εισίν τελεταί αισθητικοί, δι' ων αοράτως και μυστικώς, ενεργείται διά της χάριτος και επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, η του ανθρώπου σωτηρία και υιοθεσία... Τα μυστήρια εισί κατ' ουσίαν πράξεις ιεραί μεταδοτικοί χάριτος και αγιασμού και σύμβολα των θείων επαγγελιών» (Άγιος Νεκτάριος σ. 47-48).

Κατ' αυτή την άποψη, το μυστήριο εισάγει τον πιστό στο βασίλειο του Θεού. Η απορία είναι, αν δεν εισαγόταν που θα έμενε, σε ποιό βασίλειο, του Σατανά; Μήπως όσοι δεν ακολουθούν τα μυστήρια είναι καταδικασμένοι; Από ποιόν και γιατί εν τοιαύτη περιπτώσει;

Όπως διαφαίνεται από τον ανωτέρω ορισμό του Αγίου Νεκταρίου, τα μυστήρια προϋπέθεταν δύο πράγματα, έναν άνθρωπο αμαρτωλό που έπρεπε να σωθεί, και ένα Άγιο Πνεύμα που καραδοκεί να τον σώσει. Αν αφαιρέσεις αυτές τις δύο υποθέσεις, τότε δεν χρειάζονται μυστήρια. Ποιός όμως καθόρισε ότι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και χρειάζονται υιοθεσία από τον Γιαχβέ σωτήρα; Ασφαλώς οι χριστοπατέρες. Δημιούργησαν πρώτα τον Θεό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, κατόπιν το Άγιο Πνεύμα που έχει την χάρη και την διάθεση να υιοθετεί ανθρώπους, και τέλος ταπεινά και αμαρτωλά ανθρωπάκια, τα οποία, πάση θυσία, πρέπει να σωθούν από τις αμαρτίες που οι άλλοι όρισαν. Βεβαίως υπάρχει μια αξιοθαύμαστη συνοχή και αλληλουχία, και σ' αυτό είναι όντως νοήμονες οι χριστοπατέρες. Γιατί, πώς θα υπήρχε υιοθεσία του πιστού αν δεν υπήρχε το Άγιο Πνεύμα; Πώς θα υπήρχε σωτηρία αν οι άνθρωποι δεν θεωρούντο αμαρτωλοί, αν δεν είχαν το προπατορικό αμάρτημα; Όλα αυτά έπρεπε να συνυπάρχουν, γιατί αλλιώς σπάζει η αλυσίδα και η λογική.

Λέγεται ότι ο κατασκευασθείς θεάνθρωπος «παρέδωσε» επτά μυστήρια: Το βάπτισμα, το χρίσμα, την ευχαριστία, την ιερωσύνη, τη μετάνοια, τον γάμο και το ευχέλαιο. Πότε όμως έγινε η πράξη της παραδόσεως και πότε έγιναν αποδεκτά αυτά σαν ενιαίο δόγμα;

Επί πολλούς αιώνες, δεν είχε κατασταλάξει η ποιμαντορία ποια τέλος πάντων ήταν μυστήρια και ποια όχι. Ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει μυστήρια, «πάσας τας εκ της αποστολικής παραδόσεως εγγράφους, ή αγράφως παραδοθείσας ιεράς συνήθειας και έθιμα, άτινα η Εκκλησία εν μυστηρίω παρεδέξατο». Ο Βασίλειος θεωρεί μυστήρια όλες τις ιεροτελεστίες και λειτουργικές παραδόσεις, οι οποίες δεν υπήρχαν εξ αρχής, αλλά γεννήθηκαν συν τω χρόνω και με το πέρασμα των αιώνων. Άρα τα συμβόλαια του Σωτήρος δεν ήταν τόσο καθαρά για τα επτά μυστήρια εξ αρχής, ώστε κάθε αυτοσχέδια τελετουργία των παπάδων ονομαζόταν μυστήριο. Αυτό δεν ήταν βέβαια παράξενο, αφού σαν υιοθετημένοι του Θεού και εμπλουτισμένοι από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, είχαν αντιπροσωπευτικό δικαίωμα να ονομάζουν μυστήριο κάθε φαντασία, αυθαιρεσία και ευρεσιτεχνία κινήσεων και πράξεων. Και φυσικά το Άγιο Πνεύμα δεν θα είχε αντίρρηση, αφού και αυτό ήταν δικό τους δημιούργημα.

Με την πάροδο όμως πολλών αιώνων, σκέφτηκαν τελικώς να βάλουν κάποια τάξη. Επικαλέστηκαν, ως συνηθίζουν, την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ουδέποτε τους χαλάει τη διάθεση, και συνήλθαν σε μια τοπική σύνοδο στα Ιεροσόλυμα το 1672, επί πατριάρχου Δοσιθέου. Εκεί ανακηρύσσονται επτά μυστήρια ως «παρά του ιερού Ευαγγελίου νομοθετούμενα και συναγόμενα. Εξ εκείνου δε του χρόνου κατέστη κοινή εν τη ημετέρα ορθοδόξω Εκκλησία η διδασκαλία αύτη» (Νεκτάριος, «Ποιμαντική», σ. 51). Συνεπώς ο Κύριος καθυστέρησε 1672 χρόνια για να κάνει τα τελικά συμβόλαια και να καθορίσει ποια είναι τα ιερά μυστήρια. Αλλά επειδή ο Κύριος ιδέα δεν έχει περί αυτών, η ιερή ποιμαντορία τα καθιέρωσε στο όνομα του Χριστού, λόγω αντιπροσωπείας. Η ιερή ποιμαντορία βγαίνει κάθε τόσο και λέει, ότι έτσι θέλει ο Κύριος, όπως η χήρα του άρρωστου Μάο Τσε Τουνγκ εξερχόταν από τον κοιτώνα του και απήγγελε τις θελήσεις του.

Μυστήρια, ονομάζονται επίσης από την ποιμαντορία όλες οι μυστηριώδεις και παράλογες πράξεις. «Μυστήρια Θεού εισί και εμπνεύσεις και αι προψητείαι και αποκαλύψεις και των νεκρών αναστάσεις και άπαντα τα εν τη Παλαιά και Καινή Διαθήκη μυστικό χαρακτήρα φέροντα και θείας ενεργείας μαρτυρούντα» (Νεκτάριος σ. 49). Όλοι οι χριστιανικοί παραλογισμοί, που υποβιβάζουν την έλλογη οντότητα και προσωπικότητα, όπως οι νεκραναστάσεις, χαρακτηρίζονται μυστήρια. Δηλαδή, η λέξη «μυστήριο» εδώ χρησιμοποιείται, ως είναι κατανοητό, για να ξεφεύγουν οι ποιμένες από τη λογική των ανθρώπων, διότι ό,τι πιο παράλογο και αφύσικο εξηγείται με τη λέξη «μυστήριο». Πώς; Απλώς βαπτίζεται σαν μυστήριο που ξεπερνά τα όρια του πεπερασμένου ανθρωπίνου νου, όπως λέγεται, κι εκεί θαυμάσια τελειώνει η αναζήτηση και συζήτηση.

Θέλεις, να χαζέψεις ένα ποίμνιο που σε πιστεύει; Διηγήσου ό,τι πιο αφύσικο και παράδοξο, ονόμασέ το «μυστήριο» και θα γίνεις άγιος και σοφός. Αυτή η τακτική έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική. Αν ρωτήσεις κάποιο χριστοπατέρα, πως είναι δυνατόν να μοιράζεται ο Θεός στα τρία και να σχηματίζεται η περίφημη Αγία Τριάδα, σου απαντά ότι πράγματι είναι μυστήριο, διότι άγνωστες και συνεπώς μυστήριο είναι οι βουλές και πράξεις του Κυρίου. Κατ' αυτόν τον τρόπο, εξέρχεται νικητής, χωρίς καν να πει τίποτα, και το ποίμνιο ευχαριστιέται από την εξήγηση, γιατί ποιός χριστιανός μπορεί να τα βάλει με τον Γιαχβέ ή τον Χριστό, να γίνει θεομάχος; Μόνο οι Έλληνες έστηναν τους θεούς στον τοίχο και τους πολιορκούσαν με την οξύνοιά τους και την λογική τους. Γιατί ο Έλληνας δεν ικανοποιούταν με την σφραγίδα του μυστηρίου, δηλαδή του απορρήτου και πάντοτε ο ίδιος έψαχνε τον λόγο των πραγμάτων, ακόμη και των θεών. Όταν οι Έλληνες έχασαν την ταυτότητά τους και μετατράπηκαν σε Ρωμιούς και ποίμνια, έχασαν την ψυχική ρώμη να πολεμούν τους θεούς και υποτάχτηκαν σαν δούλοι του Γιαχβέ, αφού πρώτα τον παραδέχθηκαν ως αδυσώπητο, οργισμένο, δεσπότη και αφέντη.

Θ' αναφερθεί ένα εκ των επτά μυστήρια, το βάπτισμα, το οποίο θεωρείται πολύ σπουδαίο, αλλά και έχει μεγάλη κοινωνική σημασία. Στους τύπους του βαπτίσματος υπάγεται η περιτομή, η «προβατική» κολυμβήθρα και η βάπτιση εντός του ύδατος, ακολουθεί δε το μυστήριο τον χρίσματος. Την περιτομή, μια καθαρά ιουδαϊκή παράδοση, την ακολούθησαν οι πρώτοι χριστιανοί που ήταν φυσικά Εβραίοι. Όπως αναφέρεται στις «Πράξεις» των Αποστόλων, ο Παύλος ο ίδιος, ένας καλός χειρουργός της μεμβράνης όντως, περιέτεμνε τον Τιμόθεο, για να μπορεί να μπαίνει στις εβραϊκές συναγωγές, γιατί φαίνεται πως γινόταν έλεγχος στο πέος και αυτό ήταν απόδειξη Ιουδαϊσμού. Ο Παύλος θεωρούσε την περιτομή μάλιστα, απαλλαγή των αμαρτιών της σάρκας και λέγει, «αυτός εστίν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας, εν ω και περιτμήθητε περιτομή αχειροποιήτω, εν τη απεκδύσει του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού» («Προς Κολοσσαείς», 2: 9-11). Την ίδια άποψη εκθέτει ο Ιωάννης Χρυσόστομος στον λόγο του «Περιτομή του Χριστού». Θεωρεί ότι δεν κάνουν την περιτομή τα χέρια, αλλά το Άγιο Πνεύμα, το οποίο δεν τέμνει μέρος ανθρώπου, αλλά όλον τον άνθρωπο πνευματικώς. Κατ' αυτόν τον τρόπο, αποβάλλονται τα αμαρτήματα. Θ' αναρωτιέται κάποιος βέβαια, ποια αμαρτήματα έχουν τα παιδιά. Ασφαλώς το μεγάλο εύρημα, το προπατορικό. Επίσης ο μέγας Αθανάσιος, στον λόγο «Περί περιτομής», λέει «τύπος ην η περιτομή του βαπτίσματος». Όλοι οι πρώιμοι χριστοπατέρες Εβραίοι έδωσαν βέβαια μεγάλη σημασία στην περιτομή, σαν τρόπο καθάρσεως και υποτάξεως των ανθρώπων στον Γιαχβέ. Πώς άραγε δεν σοφίστηκαν να περιτέμνουν την κλειτορίδα των γυναικών, όπως ακόμη συμβαίνει στο Σουδάν και αλλαχού; Ίσως επειδή οι γυναίκες ήταν υποταγμένες ούτως ή άλλως.

Όταν όμως εισήλθαν στον Χριστιανισμό τα άλλα έθνη, δεν δέχτηκαν την περιτομή και ο θεσμός έμεινε τυπικός. Εξακολουθεί να παραμένει ως τύπος του «ιερού» βαπτίσματος και διά συμβολικών κινήσεων ασκείται πνευματική πλέον περιτομή. Συμβολικά αποβάλλεται κάθε άλλη αντίληψη, κάθε άλλη δοξασία, κάθε άλλη πίστη και αφοσιώνεται ο πιστός στον «μοναδικό και αληθινό Θεό». Γι' αυτό, έχει τεράστια σημασία για την ποιμνιοποίηση των ανθρώπων, αν και αυτοί δεν το καταλαβαίνουν αμέσως. Το νόημα είναι να αποβάλλουν τα παιδιά την προσωπικότητά τους, να μετατραπούν σε δούλους του Θεού, και ασυνειδήτως αυτό επιτυγχάνεται.

Δεύτερος τύπος είναι η «προβατική κολυμβήθρα κατά τον "θείον" Χρυσόστομον» (Νεκτάριος σ. 57), η οποία περιέχει «αγιασμένο» ύδωρ. Βέβαια, δεν είναι τυχαίο που η κολυμβήθρα ονομάζεται προβατική. Έχει και την σημασία του προβάτου, αφού ο πιστός θεωρείται ένα πρόβατο. Μέσα στο βάπτισμα υποτίθεται ότι καθαρίζονται οι αμαρτίες, που φέρει εκ γενετής, ή κατόπιν απέκτησε ο πιστός. Αλλά η βάπτιση στο νερό έχει παλιά καταγωγή στην ιουδαϊκή παράδοση. Συμβολίζει την διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης, «διότι διελθόντες δι' αυτής οι Ισραηλίται του θανάτου και της δουλείας του Φαραώ ελυτρώθησαν» (Νεκτάριος σ. 57). Γι' αυτό το γεγονός ο Παύλος λέει, «πάντες υπό την νεφέλην ήσαν και πάντες διά της θαλάσσης διήλθον, και πάντες εις τον Μωυσήν εβαπτίσαντο εν νεφέλη και εν θαλάσση» («Προς Κορινθίους Α'», 10: 1-2). Αυτή την ιστορική παράδοση φαίνεται να ακολούθησε ο Ιωάννης Βαπτιστής, και αυτή δέχτηκαν οι Έλληνες για να ενταχθούν στον οίκο Ισραήλ και δοξάζουν τον Κύριο για την λύτρωση του περιούσιου λαού. Το ποίμνιο δε, χαίρεται και ευφραίνεται από την παράδοση, την οποία θεωρεί δική του πλέον, ενώ δεν γνωρίζει ποιες αναφορές έχει. Χωρίς να το καταλαβαίνει, ξαναθυμάται την ιουδαϊκή ιστορία και εξιουδαΐζεται. Εκεί γίνεται δούλος του πνευματικού Ισραήλ, γίνεται ιουδύλος.

Τέλος, μαζί με το βάπτισμα τελείται και το μυστήριο του χρίσματος, «δι' ου ο χρισμένος τω Αγίω Μύρω λαμβάνει την σφραγίδα της υιοθεσίας και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος» (Νεκτάριος σ. 57). Λέγεται ότι παρεδόθη από τους αποστόλους και ετελείτο διά της εναποθέσεως της χειρός επί της κεφαλής του βαπτιζομένου και επερχόταν η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αργότερα αντικαταστάθηκε από ένα περισσότερο ιουδαϊκό εύρημα, το Άγιο Μύρο. Για ποιόν λόγο χρειάζεται το Μύρο; Διότι «αναδείκνυται νοσημάτων αλεξιτήριον, πλημμελημάτων καθαρτήριον και δαιμόνων φυγαδευτήριον» (Το Άγιον Μύρον εν τη Ορθοδόξω Ανατολική Εκκλησία). Είναι δηλαδή όπλο κατά του Σατανά. Οι θαυμάσιοι κατασκευαστές της απάτης εφεύραν τον Σατανά και κατόπιν τα όπλα εναντίον του, με την διαφορά ότι τα όπλα πουλιούνται από την ποιμαντορία, ενώ ο Σατανάς είναι αόρατος. Έτσι κάνουν το ποίμνιο να πιστεύει την ύπαρξη του τρομερού αυτού κακού όντος, που συνεχώς καραδοκεί να αρπάξει την ψυχή του ανθρώπου. Αλλά ευτυχώς έδωσαν την λύση και την λύτρωση από τα απαίσια νύχια του.

Για να σωθείς λοιπόν πρέπει να χριστείς, γιατί έτσι γίνεσαι αλεξίσφαιρος. Κατ' αυτόν όμως τον «ιερό» τρόπο επέρχεται και η αποβλάκωση των ανθρώπων.

Πώς προέκυψε το Άγιο Μύρο, αφού όλα έχουν νόημα και σημασία; Το Άγιο Μύρο πρωτοπαρουσιάζεται στην Παλαιά Διαθήκη, «όπερ ο Μωυσής πρώτος παρά Θεού κελεύσας εποίησε διά την των αρχιερέων και ιερέων χρίσιν» (Νεκτάριος σ. 62). Λένε πως την «αγία συνταγή» κατείχε μόνο ο Μωυσής, γιατί την παρέλαβε από τον Θεό στο Σινά. Ξεχνούν όμως ότι ο Μωυσής μεγάλωσε μέσα στα αρώματα και μύρα των Φαραώ και από εκεί έκλεψε πολλά. Η συνταγή πέρασε στο ιερατείο και, σαν «γνήσιος» συνεχιστής του ιουδαϊκού ιερατείου, την κατέχει σήμερα το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που κατασκευάζει μια ορισμένη ποσότητα κατά τακτά διαστήματα και πουλάει στις Εκκλησίες. Την παράδοση του Μωυσή να χρίζει τους ιερείς του, δηλαδή τους επιτελείς του και τον αρχιερέα στρατηγό Ααρών, συνεχίζουν οι χριστοπατέρες να χρίζουν τα Ελληνόπουλα, προς ανάμνηση εκείνης της εκστρατείας για την από τους Εβραίους κατάληψη της Χαναάν, που κατεχόταν από τους ελληνικής καταγωγής Φιλισταίους. Φαντάσου πόσο άγιο είναι το χρίσμα και πως υποδουλώνεται η εθνική ψυχή των Ρωμιών στον οίκο Ισραήλ.

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, δηλαδή μυστήριο ως θεία επικοινωνία και μυστήριο ως απόρρητο και άγνωστο, ο πιστός είναι ποίμνιο. Στη δεύτερη περίπτωση βλακοποιείται και στην πρώτη δουλοποιείται. Το μυστήριο ως άγνωστο και απόρρητο συνοδεύεται με την απαγόρευση της λογικής εξηγήσεως, διότι τότε παρεμβαίνεις στο ιερό σχέδιο και στα χωράφια του Θεού. Δεν έχεις παρά να αποδεχτείς το μυστήριο ως έχει. Αυτό, ως είναι φυσικό, καταρρίπτει κάθε ανθρώπινο λόγο και αποβλακώνει τον άνθρωπο, αφού του αφαιρεί την ικανότητα της σκέψεως. Έτσι όταν κάποιος εισάγεται σε κάποιο μυστήριο, συμβάλλει ασυνειδήτως στη αποβλάκωσή του, όσο και αν αυτό φαίνεται λίγο και ασήμαντο. Μέσα στο ασυνείδητο περνάει η κατάργηση του λόγου, όσο και να νομίζεις ότι έχεις τον έλεγχο και, βαθμιαίως σε κάνει να δέχεσαι την βλακεία και σε άλλους τομείς της ζωής.

Η δουλοποίηση όμως προέρχεται από δύο αιτίες...

Πρώτον, γιατί σε κάθε μυστήριο εισάγεται το ποίμνιο ως δούλος του Θεού. Είτε βάπτιση, είτε γάμος, είτε θάνατος, δούλος αρχίζεις τη ζωή και δούλος την τελειώνεις. Δεν είναι τυχαία τα λόγια του ποιμένα, «βαπτίζεται» ή «στέφεται ο (η) δούλος του Θεού», ή «την ψυχή του κεκοιμημένου δούλου σου σώτερ ανάπαυσον». Θ' αναρωτιέσαι βέβαια αν ο Θεός έχει ανάγκη από τόσους δούλους, αφού έχει στη διάθεσή του άπειρες στρατιές αγγέλων. Αν τα εκκλησιαστικά έργα είναι θεόπνευστα, τότε ο Θεός έχει πράγματι ανάγκη από πολλούς δούλους, ως ένας αρχιπασάς τους υποτακτικούς του. Αν όμως αυτή η δουλοποίηση είναι εύρημα της ποιμαντορίας, τότε τα έργα τους δεν είναι θεόπνευστα, όπως ισχυρίζονται και βάζουν τον Θεό να απαιτεί δούλους, γιατί αυτοί οι ίδιοι έχουν την ανάγκη δούλων. Σ' αυτή την περίπτωση είναι θεοκάπηλοι, γιατί, υπό το πρόσχημα της θεϊκής θελήσεως, δουλοποιούν τους πιστούς τους. Είναι δε περισσότερο εύλογο να μην ασχολείται ο Θεός ούτε με δούλους, ούτε με δουλεμπόρια, ούτε με ψυχοεμπόρια. Μ' αυτά ασχολούνται οι αντιπρόσωποί του οι ποιμένες, οι οποίοι έχουν κάθε συμφέρον από την πνευματική και υλική υποδούλωση του ποιμνίου.

Η δεύτερη αιτία υποδουλώσεως του ποιμνίου είναι η αφαίρεση της άμεσης επικοινωνίας με τον Θεό. Η καθιέρωση τυπικών των μυστηρίων έχουν ακριβώς αυτό τον θαυμάσιο σκοπό, δηλαδή την περιχαράκωση ή μάντρωμα του ποιμνίου μέσα στον τύπο και στο δόγμα. Μόνο ο χρισμένος χριστοπατέρας έχει δικαίωμα να ασκεί τα τυπικά των μυστηρίων, λόγω της αντιπροσωπείας και των αρχαίων συμβολαίων που έχει με τον Θεό. Είναι δε ύβρις προς τον Θεό αν ένας μη χρισμένος ασκεί μυστήρια, και αυτή μεταφράζεται σε ύβρη κατά της ποιμαντορικής εξουσίας και των επιγείων συμφερόντων της πολύ βαθιάς τσέπης τους. Γιατί, τα μυστήρια των χριστιανών έχουν καταστεί η πλέον προσοδοφόρα επιχείρηση, μια επιχείρηση χωρίς έξοδα παρά μόνο με έσοδα. Απλώς πουλάνε το χρίσμα τους και τον Θεό. Η θεία επικοινωνία και ο Θεός είναι στην ουσία εμπορεύματα στην υπηρεσία της ποιμαντορίας.

Το ποίμνιο απλώς σκύβει το κεφάλι, γονατίζει και σταυροκοπιέται, ενίοτε αναστενάζει και αναμένει την ευλογία Κυρίου και το έλεος της χάριτος να έλθει και να τον περιλούσει. Ένας Έλληνας πατέρας της αρχαιότητας, αντιθέτως προς τους χριστιανούς, ήταν ο ίδιος ιερέας και ονοματοδοτούσε τα παιδιά του ή μπορούσε να νυμφεύει τον γιο του, χωρίς την παρέμβαση τυπικού και ιερέα. Ο κάθε Έλληνας ήταν ελεύθερος να επικαλείται τους Θεούς της ελευθερίας, όποτε και όπως επιθυμούσε. Στον Χριστιανισμό όμως, έγινε η τυποποίηση της λατρείας, η οποία έφερε ένα πολύ καλοστημένο ιερατείο, που ζει και αναπαράγεται από την τυποποίηση και τα μυστήρια. Το δε ποίμνιο, πνευματικό πρόβατο εισέρχεται και πρόβατο εξέρχεται από το μυστήριο, ακολουθώντας το τυπικό και ευχαριστείται από την ποιμνιοποίησή του, στο όνομα δήθεν της παραδόσεως και των πατρώων χριστιανικών θεσμών. Μόνο που η παράδοση αυτή είναι ξενόφερτη και διά της βίας επεβλήθη στη χώρα των Ελλήνων για να την κάνει τελικούς Ρωμανία.

Η βλακοποίηση και δουλοποίηση εκ των μυστηρίων έχει μεγάλες κοινωνικές επεκτάσεις. Ο νέος, εισαγόμενος από πολύ νωρίς στη ζωή του στα χριστιανικά μυστήρια, εισάγεται εντέχνως στη βλακεία και δουλεία, όπως ανωτέρω έχει οριστεί, και αυτή η πνευματική υποβάθμιση περνάει στο ασυνείδητο, χωρίς να έχει επίγνωση της αθλιότητάς του. Τα παιδιά μαθαίνουν ότι ο Θεός και οι πράξεις του είναι μυστήριο, δηλαδή απόρρητα πράγματα και η επικοινωνία με τον Θεό είναι ένα μυστήριο, που γίνεται μέσω ενός ανωτέρου όντος, του θεοαντιπροσώπου. Σ' εκείνη την τρυφερή ηλικία που σχηματίζεται το συναίσθημα, η πνευματική οξυδέρκεια και το ασυνείδητο, γαλουχείται ο άνθρωπος να είναι ποίμνιο για όλη του τη ζωή. Επειδή δε, η χριστιανική πνευματική υποδούλωση ξεπερνά τα όρια του ενός ατόμου, δημιουργείται δια των μυστηρίων μία συλλογική βλακοποίηση και δουλοποίηση, ώστε το συλλογικό ασυνείδητο των Ρωμιών να βλακοκρατείται και δουλοκρατείται, για να μη μπορέσουν ποτέ να γίνουν ελεύθεροι γίγαντες, δηλαδή Έλληνες.

Αυτό το βλακοκρατούμενο συλλογικό ασυνείδητο αποτελεί μεγάλο μέσο αναπαραγωγής της ποιμνιοποιήσεως και τροχοπέδη για κάθε κοινωνική αλλαγή έξω από τον «άγιο» χώρο της ποιμαντορίας και των συμφερόντων της. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός όταν για κάποια κοινωνική αλλαγή φέρει αντίρρηση η ποιμαντορία, σιωπούν και υποχωρούν οι κυβερνήτες. Το ποίμνιο ανήκει πρωτίστως στην ποιμαντορία και ύστερα στον κυβερνήτη, και ο λόγος της ποιμαντορίας περνάει αμέσως στο ποιμνιωμένο και δουλοκρατούμενο ασυνείδητο του ατόμου και του συνόλου. Ο λόγος ποιμένος είναι λόγος Θεού, αλλά όχι οποιουδήποτε Θεού, είναι του οργισμένου και τιμωρού, του Θεού της αγάπης και των βασανισμών. Ποιό θύμα τα βάζει με τον θύτη του και ποιο γαλουχημένο ποίμνιο αντιστέκεται στον αιώνιο ποιμνίτη του; Θα σηκωθεί μέσα από το ασυνείδητό του ο Χριστός και θα τον πνίξει την νύχτα στον ύπνο, όπως ο δράκουλας το ηδονιζόμενο θύμα του.

Πηγή: «Ποίμνιο ή Έλληνας;» (Τρύφων Ολύμπιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Στοκχόλμης)

Με χρήματα του Ελληνικού λαού διεξάγει τα "φιλανθρωπικά" συσσίτια η Εκκλησία!!Αυτό είναι το "κοινωνικό' πρόσωπο της Ιουδαϊκής αίρεσης!!Οι αλήτες πολιτικοί για να ευχαριστήσουν  τους σκοταδιστες ρασοφόρου για την παραγωγή προβάτων ψηφοφόρων, χρηματοδοτεί τα συσσίτια της εκκλησίας!!          Έτσι παραπλανούν τους πολίτες και βγάζουν προς τα έξω ότι η εκκλησία είναι ο χορηγός των συσσιτίων!! Ο Χριστιανισμός είναι κλινικά νεκρός τον κρατούν στη ζωή με ευρωτίνη!!! ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ??

πηγη...ROMFEA.GR | Δύο χιλιάδες μαθητές από οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα ανέλαβε να σιτίσει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας.

Το σχετικό σύμφωνο συνεργασίας υπέγραψαν σήμερα το πρωί ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και ο Υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος και προβλέπει την παράδοση δύο χιλιάδων δεμάτων με τρόφιμα, μέσω των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τα οποία θα παραδίδονται στις οικογένειες που έχουν ανάγκη.

Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής, το ΥΠΑΙΘΠΑ θα επιλέγει τις κατάλληλες σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που θα εντάσσονται στις ακολουθούμενες δράσεις.

Τα οικονομικά κριτήρια προσδιορίζονται ως εξής:

3 Για οικογένεια με τρία άτομα συμπεριλαμβανομένων των γονέων ή κηδεμόνων: εισόδημα μέχρι 8.000 ευρώ

3 Για οικογένεια με τέσσερα άτομα συμπεριλαμβανομένων των γονέων: εισόδημα μέχρι 9.500 ευρώ

3 Για οικογένεια με πέντε άτομα συμπεριλαμβανομένων των γονέων: εισόδημα μέχρι 11.000 ευρώ

3 Για οικογένεια με έξι άτομα συμπεριλαμβανομένων των γονέων: εισόδημα μέχρι 12.500 ευρώ

3 Για οικογένεια με επτά άτομα συμπεριλαμβανομένων των γονέων: εισόδημα μέχρι 14.000 ευρώ

3 Σε περίπτωση πολυμελούς οικογένειας πέραν των επτά ατόμων το ποσό των 14.000 ευρώ θα προσαυξάνεται κατά 1.500 ευρώ για κάθε ακόμη άτομο στην οικογένεια.

Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας έγιναν οι ακόλουθες δηλώσεις:

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ: Έχει γίνει πολύς λόγος για τα παιδιά των σχολείων μας, τα οποία φεύγουν νηστικά πολλές φορές από το σπίτι τους, διότι η οικογένεια έχει οικονομικές ανάγκες. Ως αποτέλεσμα είναι τα παιδιά αυτά να υποφέρουν και να μην αποδίδουν στο σχολείο.

Όλοι μας αισθανόμαστε ότι αυτή η στέρηση των παιδιών πρέπει να καλυφθεί από δικές μας φροντίδες. Έχουμε συζητήσει πολλές ώρες γύρω από αυτό το θέμα με τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο και με την φροντίδα της «Αποστολής», της φιλανθρωπικής αυτής προσπάθειας της Αρχιεπισκοπής, καταλήξαμε στην απόφαση να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτά να ξεπεράσουνε αυτές τις δυσκολίες.

Όμως το θέμα αυτό είναι πάρα πολύ λεπτό, διότι δεν πρέπει να βλάψουμε την αξιοπρέπεια και την ψυχική ισορροπία των παιδιών. Για αυτό προχωρήσαμε με τον κ. Υπουργό, σε επιπλέον ενέργεια και κίνηση, και αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τις οικογένειες αυτών των παιδιών που έχουνε τις δυσκολίες.

Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να υπογράψουμε αυτή τη σύμβαση, ώστε στις οικογένειες αυτές να δίνονται 2.000 περίπου δέματα ,τα οποία όμως θα διανέμονται μέσω των σχολείων. Ο τρόπος επιλογής είναι μια επιμελής φροντίδα και προσπαθούμε να γίνουν όσο το δυνατόν τα λιγότερα λάθη.

Θα θέλαμε και εσείς να βοηθήσετε -από την δική σας τη σκοπιά-, την προσπάθεια του Υπουργείου, του κ. Υπουργού και τη δική μας, ώστε αυτή η ενέργεια, της αγάπης, μέσω της φιλανθρωπικής προσπάθειας της «Αποστολής» να έχει καλά αποτελέσματα.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Θα ήθελα να εξάρω την αγάπη και τη στοργή με την οποία ο Μακαριώτατος περιβάλλει το ποίμνιο και ιδιαίτερα αυτούς που δοκιμάζονται από την κρίση και περνάνε δύσκολες ώρες.

Θα ήθελα να εξάρω το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ιδιαίτερα αυτήν την εποχή γιατί βοηθάει να διατηρηθεί, να μείνει αρραγής ο κοινωνικός ιστός της Πατρίδας μας.Ρε απατεώνα Υπουργέ πες μας πόσα λεφτά θα δώσει η εκκλησία!!

Θέλω να ευχαριστήσω, προσωπικά τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο αλλά και την Εκκλησία. Είναι μια μεγάλη προσπάθεια, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους συμπατριώτες μας, ιδιαίτερα τις οικογένειες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση, να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.

Κάνουμε και άλλες ενέργειες, -τα έχουμε συζητήσει κατά καιρούς- γενικότερα για τους μαθητές μας, προγράμματα τα οποία έχουν ως στόχο να τους βοηθήσουν, χωρίς να γίνονται κοινωνικές διακρίσεις, χωρίς να δίνονται προσωπικά δεδομένα , με σεβασμό στον άνθρωπό και στην οικογένεια για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε, στον βαθμό που μπορεί η Πολιτεία, να ανταπεξέλθουν σε αυτή την κρίση.

Θέλω να ευχαριστήσω για ακόμη μία φορά μέσα από την καρδιά μου τον Αρχιεπίσκοπο για όλα όσα έχει κάνει για την Πατρίδα μας και για την κοινωνία σε αυτές τις δύσκολες ώρες. Τι κάνει ρε Εβραιοπροσκυνημένε η εκκλησία έδωσε τίποτα χρήματα δικά της ή στέγασε τους άστεγους στα χιλιάδες ακίνητα που έχει?? Να δώσετε την σύμβαση στον λαό να μάθουμε το ποιος θα βάλει τα λεφτά!!

ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ Η ΠΑΠΑΛΗΣΤΕΣ!!

Σύμφωνα με τη Αστυνομία, το ύψος των οφειλών του 62χρονου, ανέρχεται στο χρηματικό ποσό του 1.448.437,05 ευρώ!!!Απίστευτο ποσό πρέπει να ψάξει ο αρμόδιος εισαγγελέας σε τι μαύρες μπίζνες είναι ανακατεμένη η μονή!!

Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Μεσολογγίου κατηγορούμενος, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο νόμος, για «μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο».

ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΤΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΑΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΕΔΙΩΞΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ, ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΓΚΡΕΜΙΣΑΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΤΟΥΣ!!!

   Πριν συγκρουσθούν  μεταξύ τους, με το Διάταγμα των Μεδιολάνων για τη Δύση, το οποίο ήλθε να συμπληρώσει εκείνο της Νικομηδείας που είχε εκδώσει για την Ανατολή ο Μαξιμίνος Ντέα, οι Αύγουστοι Λικίνιος και Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος εγγυώνται πλήρη θρησκευτική ελευθερία σε  όσους υπακούουν στη Ρωμαϊκή εξουσία. Οι χριστιανοί, πολυάριθμοι πια και έχοντας  σταματήσει τα κηρύγματα  κατά της δημοσίας τάξης και του στρατού,  απολαμβάνουν πλέον τα ίδια δικαιώματα με τους εθνικούς. Αυτοί ωστόσο δεν αρκούνται εκεί, αλλά εκμεταλλεύονται την εύνοια του Κωνσταντίνου, που ελέγχεται απολύτως από την αρνητική προς τις εθνικές λατρείες μητέρα του, για να καταστρέψουν όλες τις άλλες λατρείες. Ο επίσκοπος Ειρηναίος είχε άλλωστε ήδη διακηρύξει ότι οι χριστιανοί "δεν χρειάζονται τους νόμους, διότι βρίσκονται πολύ υπεράνω αυτών". Ο Άγιος Αντώνιος της Αιγύπτου, ιδρυτής του μοναχισμού, προτρέπει  ανοικτά τον άμεσο αφανισμό του ειδωλολατρικού κόσμου με φωτιά       314  Αμέσως μετά την νομιμοποίησή της από τον ηλιολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο, η Χριστιανική Εκκλησία αρχίζει επιθέσεις κατά των εθνικών. Η Σύνοδος της Αγκύρας ταυτίζει πτυχές της λατρείας της Θεάς Αρτέμιδος-Diana με  μαγεία και λατρεία του Σατανά των χριστιανών.      315   Στις 13 Αυγούστου (Ζωναράς Annales,  και Χρονικό Γεωργίου Μοναχού ΧΙ, 1) γίνεται διαγωνισμός ανάμεσα σε δώδεκα Εβραίους ραβίνους και τον εκ Ρώμης εξορκιστή επίσκοπο Συλβέστρο για το αν ο αυτοκράτωρ και η μητέρα του Ελένη θα ασπασθούν την Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τον σχισματικό Χριστανισμό. Η θαυματοποιϊα του Συλβέστρου αποδεικνύεται πιό δυνατή και αφού εντυπωσίασε την Ελένη γίνεται ο προσωπικός της πνευματικός.      319  Ο Κωνσταντίνος εκδίδει διάταγμα με το οποίο απαλλάσσει πλήρως την Εκκλησία από φόρους και τους χριστιανούς κληρικούς από στρατιωτικές υποχρεώσεις      324   Ο Κωνσταντίνος ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά.      326    Με προτροπή της μητέρας του Ελένης, ο Κωνσταντίνος δολοφονεί τη σύζυγό του Φάουστα. Η Ελένη φεύγει με τους πνευματικούς της για την Ιερουσαλήμ, όπου, παρά το ότι οι Ιουδαϊκοί νόμοι  προέβλεπαν την καύση όλων  των σταυρών μετά τις θανατώσεις, η Ελένη, και όπως  θα ισχυρισθεί η χριστιανική Γραμματεία 114 χρόνια αργότερα, "ανακάλυψε" με τη βοήθεια Εβραίων ραβίνων  άθικτο τον λεγόμενο Τίμιο Σταυρό  πάνω στον οποίο είχε σταυρωθεί σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση ο  Ιησούς. Με προτροπή της Ελένης, ο υιός της εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του για κατασκευή εκκλησιών. Επίσης καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης πάνω στον υποτιθέμενο τάφο του Ιησού,  και άλλους ναούς της ιδίας Θεάς  στην Αφάκα του Λιβάνου, τη Μάμβρη, την Φοινίκη και τη Μπααλμπέκ-Ηλιούπολη του Λιβάνου .       330:   Οι χριστιανοί λεηλατούν και πυρπολούν στο Bayeux το Ιερό του Κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λυντσάρουν τους ιερείς του. Ο Κωνσταντίνος, σε ημερομηνία που τού υπέδειξαν οι αστρολόγοι (11 Μαϊου, "Ήλιος στον Τοξότη με επιρροές Καρκίνου) μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανατολικά, στην ιδρυθείσα από αυτόν Κωνσταντινούπολη, την οποία διακοσμεί λεηλατώντας τα ιερά των εθνικών.       331 Ο Κωνσταντίνος συνεχίζει τη καταλήστευση των Ιερών των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Παραβιάζονται τα θησαυροφυλάκια όλων ανεξαιρέτως των ειδωλολατρικών Ναών.       335  Εγκαίνια της Εκκλησίας του Αγίου Τάφου, ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326-327. Για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα τα εθνικά ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους όλοι οι μάγοι και μάντεις και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος που είχε προσωπικά επιχειρήσει να επαναφέρει τον Κωνσταντίνο στον εθνισμό μέσω της φιλοσοφίας.      337  Ο ετοιμοθάνατος Κωνσταντίνος βαπτίζεται χριστιανός από τον Αρειανό επίσκοπο Ευσέβιο Νικομηδείας.      341  Ο διάδοχος του Κωνσταντίνου αυτοκράτωρ Φλάβιος Ιούλιος Κωνστάντιος κηρύσσει διωγμό κατά των μάντεων και των ελληνιζόντων. Πολλοί εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται.      346  Μέγας διωγμός στην Κωνσταντινούπολη κατά των εθνικών. Ο ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται με την κατηγορία της γοητείας-μαγείας.      353  Διάταγμα του Κωνσταντίου απαγορεύει επί ποινή θανάτου τη λατρεία δια θυσιών και αγαλμάτων.      354 Νέο διάταγμα του Κωνσταντίου επαναλαμβάνει την απαγόρευση επί ποινή θανάτου της λατρείας δια θυσιών και αγαλμάτων και διατάσσει το σφράγισμα όλων των εθνικών Ιερών ή τη βεβήλωσή τους με παράδοσή τους σε χαρτοπαίκτες και πόρνες για κυβευτήρια ή πορνοστάσια. Ο επίσκοπος Ρώμης Λιβέριος  ορίζει τον εορτασμό της γεννήσεως του  Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι εθνικοί εώρταζαν παλαιότερα τη γέννηση του Θεού Ανικήτου Ηλίου (Sol Invictus).      355 Χορηγείται από τον αυτοκράτορα Φλάβιο Ιούλιο Κωνστάντιο πλήρης ποινική ασυλία των χριστιανών επισκόπων απέναντι στα δικαστήρια.      356  Νέο έδικτο του Κωνσταντίου με το οποίο επιβάλλει  την ποινήν του θανάτου εις τους θύοντας."Και τα Ιερά και τους Ναούς τους μέν έκλεισε τους δε κατέσκαψε" όπως γράφει ο Λιβάνιος. Σε όλη την Αυτοκρατορία στήνονται ασβεστοκάμινα δίπλα στα εθνικά Ιερά όπου μετατρέπεται σε ασβέστη η γλυπτική  των ειδωλολατρών. Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις μεγάλων βιβλιοθηκών.      357 O Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου επί ποινή θανάτου όλες τις μαντικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας. Σε επίσκεψή του στη Ρώμη σφραγίζει τον Ναό του Θεού Απόλλωνος, φυλακίζει τους ιερείς και αφαιρεί τον βωμό της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου. Η Θεά Νίκη (Βικτόρια) αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού (284-305) τμήμα της ανωτάτης Τριάδος (Jupiter, Hercules, Victoria) του Πανθέου των εθνικών.      359  Η λατρεία των Διοσκούρων κηρύσσεται εκτός νόμου ως μαγική, θανατώνονται οι ιερείς της και κλείνονται οι ναοί της. Στη Σκυθόπολη της Συρίας στήνονται τα πρώτα στρατόπεδα θανάτου, οργανωμένα κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των εθνικών.      360  Στο Παρίσι, τον Φεβρουάριο του 360, ο 28χρονος Καίσαρ και Ύπατος Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, σπουδαγμένος στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών, νικητής των Αλαμανών, των Φράγκων και των Χαμαβών στις τέσσερις Γαλατικές Εκστρατείες του (356 - 359), στέφεται Αυτοκράτωρ από τις ρωμαϊκές λεγεώνες.      361-363  Κήρυξη πλήρους ανεξιθρησκίας από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό που μπαίνει στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 361. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός διαμαρτύρεται επειδή στέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την χαρά του μαρτυρίου .      363 Ο Ιουλιανός διατάσσει την απομάκρυνση από τον Ναό του Απόλλωνος στη Δάφνη της Αντιοχείας του μιάσματος των λειψάνων του Αγίου Βαβύλα, επισκόπου Αντιοχείας που υποτίθεται ότι είχε μαρτυρήσει επί Δεκίου, αλλά στην πραγματικότητα είχε εκτελεσθεί από τον χριστιανό αυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα επειδή,  για τη δολοφονία του Γορδιανού, του είχε αρνηθεί την θεία κοινωνία" (Lieu, 1989, σελ. 48). Χριστιανοί εμπρηστές πυρπολούν τον Ναό μετά την απομάκρυνση των λειψάνων. Στις 26 Ιουνίου ο Ιουλιανός δολοφονείται άνανδρα από χριστιανό ακόλουθό του ενώ μάχεται κατά των Περσών.      364  Ο νέος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάσσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιοχείας.      364  Στις 11 Σεπτεμβρίου εκδίδεται διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται η εθνική λατρεία επί ποινή θανάτου. Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των εθνικών προστίθεται ο κατακομματιασμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα. Με θάνατο τιμωρούνται και οι σπλαχνοσκοπήσεις    για να πάψει διαπαντός η μαντική περιέργεια. Με τρία διατάγματα της 4ης Φεβρουαρίου, 9ης Σεπτεμβρίου και 23ης Δεκεμβρίου, ξανακατάσχονται οι περιουσίες των εθνικών Ιερών που είχαν επιστραφεί από τον Ιουλιανό και απαγορεύονται ακόμη και οι ιδιωτικές σπονδές, θυσίες και επωδές. Η Σύνοδος της Λαοδικείας εισηγείται την ποινή του θανάτου για τους αστρολόγους και τους χριστιανούς που εορτάζουν τα Σάββατα.      365  Διάταγμα της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες.     367  Ο εθνικός Βέττιος Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει στη Ρώμη, με δικά του έξοδα και παρά τις διαμαρτυρίες του Πάπα, το Ιερό των Δώδεκα Ολυμπίων Θεών.     370  Ο αυτοκράτωρ Βάλης εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία με κέντρο την Αντιόχεια όπου μαρτυρούν ο πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οι ιερείς Ιλάριος και Πατρίκιος και πολλοί άλλοι. Σωροί βιβλίων καίγονται στις πλατείες καθώς θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι που απλώς αρνούνται να προδώσουν την λατρεία των προγόνων τους. Στα θύματα του διωγμού περιλαμβάνονται  όλοι οι επιφανείς συνεργάτες του Ιουλιανού (Ορειβάσιος, Σαλλούστιος, Πηγάσιος, κ.ά). Μετά από φρικτά βασανιστήρια καίγεται ζωντανός ο φιλόσοφος Σιμωνίδης και αποκεφαλίζεται στις 12 Μαρτίου ο φιλόσοφος Μάξιμος.     370-371 Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Βαλεντινιανός που μισούσε τους καλοντυμένους, τους μορφωμένους, τους πλούσιους και τους ευγενείς όπως υπογραμμίζει ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος, εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των Ρωμαίων εθνικών. Χιλιάδες εξορίζονται, βασανίζονται ή θανατώνονται και  η περιουσία τους κατάσχεται και αποδίδεται στην Εκκλησία.      372  Ο διακατεχόμενος από υστερικό φόβο προς την μαγεία αυτοκράτωρ Βάλης, εξουσιοδοτεί τον ανθύπατο Ασίας Φήστο να αφανίσει όλους τους εθνικούς και τα έργα τους. Έντρομοι οι άνθρωποι αρχίζουν και καίνε  τις βιβλιοθήκες τους για να γλυτώσουν. Οι υπόλοιποι παραδίδονται στους δήμιους.      373 Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας. Πρωτοχρησιμοποιείται ο όρος pagani (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για μείωση των εθνικών.      375  Ο Άγιος Μαρτίνος ολοκληρώνει την καταστροφή των εθνικών Ιερών της Γαλατίας και κτίζει πάνω στα ερείπια τους μοναστήρια. Οι χριστιανοί της Ανατολικής Αυτοκρατορίας κλείνουν το Ασκληπιείο της Επιδαύρου και ποινικοποιούν ακόμη και τις παράλληλες εκδηλώσεις τής εκεί λατρείας, συμπεριλαμβανομένων των θεατρικών παραστάσεων.      376   Ο άβουλος αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός επιτρέπει στην χριστιανική κοινότητα της Ρώμης να καταστρέψει πολλά Μιθραία και Ιερά των παραδοσιακών εθνικών λατρειών μέσα στην Αιωνία Πόλη. Ταυτόχρονα καταργεί το αφορολόγητο των κτήματων που ανήκουν στα ειδωλολατρικά ιερατεία, απαγορεύει την κληροδότηση νέων περιουσιών σε αυτά και κατάσχει όλη την κινητή τους περιουσία. Υπό την καθοδήγηση των επισκόπων Αμβροσίου και Δαμάσου, διατάσσει τη νέα απομάκρυνση του Βωμού της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου όπου τον είχε επανατοποθετήσει ο Ιουλιανός. Επίσης απαρνείται δημοσίως τον τίτλο του Pontifex Maximus, ως αξίωμα των ειδωλολατρών. Το αποκηρυχθέν αξίωμα ωστόσο ιδιοποιείται αμέσως ο επίσκοπος Δάμασος και από εκεί περνάει εσαεί  στην Παποσύνη της Ρώμης.      378   Με νόμο του χριστιανού επάρχου του Πραιτωρίου Γράκχου και προγραφή όλων των ιερέων του Θεού Μίθρα, τα  Μιθραία ιερά της αυτοκρατορίας κατεστρέφονται από τους χριστιανούς με φωτιά και παραχώνονται στο έδαφος.      379  Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως υιοθετεί την 25η Δεκεμβρίου του επισκόπου Ρώμης Λιβερίου  για τον εορτασμό της γεννήσεως του Ιησού.      380   Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί.     Ο επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί.     Αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος: Απαγόρευσε όλες τις θρησκείες πλην του Χριστιανισμού     Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο.        Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους.        Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του παράφρονες  όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.        381  Στις 2 Μαϊου, εκδίδεται από τον Θεοδόσιο ο νόμος κατά των αποστατών που τιμωρεί με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων όλους τους πρώην χριστιανούς που απογοητευμένοι από την χριστιανική μισαλλοδοξία αποκηρύσσουν μαζικά την κρατούσα Θρησκεία και επιστρέφουν στην ανεκτική  εθνική  παραδοσιακή λατρεία.        381  Στις 21 Δεκεμβρίου, εκδίδεται διάταγμα του Θεοδοσίου με το οποίο απαγορεύεται κάθε θυσία ή απλή επίσκεψη σε εθνικούς Ναούς. Κύμα λεηλασιών, βεβηλώσεων, πυρπολήσεων και κάθε είδους καταστροφών σαρώνει από άκρου σε άκρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τους Ναούς, τα μνημεία και τις Βιβλιοθήκες των εθνικών. Στην Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πορνοστάσιο ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης και σε αποθήκες οι Ναοί του Ηλίου και της θεάς Αρτέμιδος.        382  Στις χριστιανικές εκκλησίες καθιερώνεται το "αλληλούϊα" (hallelu-Jah) δηλαδή δόξα στον Ιαχωβά. Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός διατάσσει το σβύσιμο της αιωνίας Ιεράς Πυράς της Θεάς Βέστα και τον διωγμό των ιερειών της. Η μεγάλη περιουσία των φυλακισμένων Εστιάδων, μεταβιβάζεται στην Εκκλησία.         384 Οι εθνικοί Βέτιος Αγόριος Πραιτεξτάτος (έπαρχος Πραιτωρίου) και Αυρήλιος Σύμμαχος (έπαρχος Αστεως), εξουσιοδοτημένοι από την Σύγκλητο, κάνουν έκκληση στον διάδοχο του Γρατιανού Βαλεντινιανό Β΄ να παλινορθώσει τον Βωμό της Νίκης. Ο επίσκοπος Αμβρόσιος απειλεί με αφορισμό τον νεαρό αυτοκράτορα και το αίτημα απορρίπτεται. Ο φωτισμένος Πραιτεξτάτος πεθαίνει από  θλίψη  λίγους μήνες αργότερα. Ο Θεοδόσιος διορίζει ύπαρχο Ανατολής τον φανατικό Μάτερνο Κυνήγιο που επιστρατεύει, σε συνεργασία με τους ανά τόπους επισκόπους, στρατιές μοναχών και λαϊκών για την καταστροφή των εθνικών Ναών της βορείου Ελλάδος και της Μικράς Ασίας.         385-388  Ο Μάτερνος Κυνήγιος και ο επίσκοπος Άγιος Μάρκελλος, καταστρέφουν αμέτρητα μικρασιατικά Ιερά. Ανάμεσά τους και ο Ναός της Εδέσσης στην Συρία, τα Καβείρεια Ίμβρου, ο Ναός του Απαμείου Διός, το Διδυμαίο Ιερό, όλα τα Ιερά της Παλμύρας, κ.ά. Στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως μαρτυρούν μυριάδες αθώοι άνθρωποι. "Από τα πιό απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και  κοινωνικής τάξεως. Πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις κατά τόπους φυλακές. Οσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων" γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.       386  Νόμος της 16ης Ιουνίου απαγορεύει κάθε φροντίδα των  εθνικών Ιερών. Νέες συλλήψεις εθνικών και πυρπολήσεις ιδιωτικών βιλιοθηκών.        387  Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα της Δύσεως Βαλεντινιανό οι τελευταίες εθνικές εορτές των Ρωμαίων. Ο επίσκοπος Μεδιολάνων (Μιλάνου) Αμβρόσιος αποκτά πλήρη πνευματικό έλεγχο πάνω στον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο.       388  Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο όλες οι δημόσιες συζητήσεις για θρησκευτικά ζητήματα. Ο γηραιός ρήτωρ Λιβάνιος δικάζεται μαζί με άλλους εθνικούς για μαγεία αλλά αθωώνεται από τον εθνικό δικαστή Τατιανό. Μετά την αθώωσή του στέλνει στον Θεοδόσιο την έκκληση "Υπερ των Ιερών" με την οποία τον παρακαλεί να σταματήσει την καταστροφή των εθνικών Ναών.       389  Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολόγήσης. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής,  καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν εθνικούς και πυρπολούν Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για νέους  διωγμούς κατά των εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός. Ο ιερεύς του Διός Ελλάδιος, γλυτώνει το λυντσάρισμα σκοτώνοντας 9 οχλοκράτες. Ο όχλος διαπομπεύει ανά ομάδες τους εθνικούς ιερείς σκοτώνοντάς τους στη συνέχεια με λιθοβολισμό. Τα ιερά σύμβολα και αγάλματα παραδίδονται στη χλεύη των χριστιανών περιφερόμενα πάνω σε γαϊδούρια προτού καταστραφούν.       390 Οι μισάνθρωποι μοναχοί παραμένουν στις πόλεις και τρώνε τις περιουσίες των θυμάτων τους εθνικών. Στην συνέχεια επεκτείνουν την κακοποιό δράση τους κατά των μη εθνικών. Στις 2  Σεπτεμβρίου επιχειρείται ανεπιτυχώς με διάταγμα του Θεοδοσίου η εκδίωξή τους από τις πόλεις της Μέσης Ανατολής.       391 Στις 24 Φεβρουαρίου διάταγμα του Θεοδοσίου απαγορεύει κάθε επίσκεψη στους εθνικούς Ναούς αλλά και το απλό ακόμη κοίταγμα των αγαλμάτων. Νέος μεγάλος διωγμός σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Στην Αλεξάνδρεια, οι ελάχιστοι εθνικοί εξεγείρονται με επικεφαλής τον φιλόσοφο Ολύμπιο και κλείνονται στο Ιερό του Σεράπιδος. Οι χριστιανοί το καταλαμβάνουν με δόλο, το ισοπεδώνουν και πυρπολούν την ονομαστή Βιβλιοθήκη του που φιλοξενούσε τμήμα της θρυλικής συλλογής της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. Τα ιερά σκεύη του Σεραπείου διαπομπεύονται στους δρόμους της Αλεξανδρείας.       392  Στις 22 Αυγούστου ανακηρύσσεται αυτοκράτωρ της Δύσεως στο Λούγδουνο από τους εθνικούς, ο ρήτωρ Φλάβιος Ευγένιος που αποκηρύσσει το βάπτισμά του κι επιστρέφει στην εθνική λατρεία. Στις 8 Νοεμβρίου ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος θέτει εκτός νόμου όλες τις μη χριστιανικές λατρείες τις οποίες χαρακτηρίζει εθνικές δεισιδαιμονίες. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες  των εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.       392 Νέος μεγάλος διωγμός κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από σφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα "διωγμιτών" που αποβιβάσθηκε στο νησί. Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων "κυλούν ρυάκια αίματος", όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής "Αγιος" επίσκοπος  Επιφάνειος και ο "Άγιος" Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης. Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: "Οποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί".  Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιούπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των εθνικών κατά των διωγμητών, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους.       393  Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.       394  Πλήρης παλινόρθωση του ρωμαϊκού Εθνισμού στη Δυτική Αυτοκρατορία. Ο Φλαβιανός, με το αξίωμα του υπάτου Ρώμης και υποστηριζόμενος  από την ευσεβή σύζυγό του, αναβιώνει όλες τις καταργηθείσες από τους χριστιανούς λατρείες. Στην Όστια επανανοίγει το Ιερό του Ηρακλέους. Στις 27 Μαρτίου, 1 Απριλίου και 28 Απριλίου έως 3 Μαϊου οι Ρωμαίοι ξαναεορτάζουν με μεγαλοπρέπεια την Εορτή της Κυβέλης, την Εορτή της Βήνους Βερτικόρντια, τα Μεγαλήσια και τα Φλοράλια. Κατά χιλιάδες οι χριστιανοί επιστρέφουν στην εθνική Θρησκεία φοβούμενοι το οριστικό τέλος του Χριστιανισμού.       394  Στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου συγκρούονται οι στρατοί των εθνικών υπό τον Φλαβιανό και των χριστιανών υπό τον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο στην κοιλάδα του ποταμού Φρίγδου. Οι κατά πολύ ολιγώτεροι εθνικοί ηττώνται και κατασφάζονται. Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος συλλαμβάνεται, βασανίζεται, αποκεφαλίζεται και το κεφάλι του περιφέρεται πάνω σε παλούκι σε ολόκληρη την Δυτική Αυτοκρατορία για παραδειγματισμό. Ο Φλαβιανός αυτοκτονεί για να μην πέσει στα χέρια των χριστιανών.    395   Νόμοι της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των εθνικών.Ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές τών υπό τον Αλάριχο, χριστιανών Γότθων προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία. Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου.      396   Νόμος της 23ης Μαρτίου, απαγορεύει σε ολόκληρη της Ανατολική Αυτοκρατορία ακόμη και την απλή παρατήρηση ειδωλολατρικών τελετών.     396  Στις 7 Δεκεμβρίου, νόμος του αυτοκράτορος Φλαβίου Αρκαδίου, εξισώνει την εθνική λατρεία με προδοσία κατά του Κράτους. Οι τελευταίοι εθνικοί ιερείς και ιεροφάντες καθαιρούνται και φυλακίζονται.     397  Νέος νόμος του Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση όλων των εθνικών Ναών της Ανατολικής Αυτοκρατορίας που  στέκουν ακόμη όρθιοι.     398   Η Τετάρτη Σύνοδος της Καρθαγένης απαγορεύει ακόμη και στους επισκόπους την ανάγνωση των βιβλίων των εθνικών. Ο "Άγιος"επίσκοπος Γάζης Πορφύριος κλείνει τους περισσότερους εθνικούς Ναούς της πόλεώς του. Σε Δύση και Ανατολή αμέτρητα φιλοσοφικά και επιστημονικά βιβλία του προχριστιανικού κόσμου εξαφανίζονται στην πυρά. Ο εκχριστιανισμένος Βάνδαλος στρατηγός Στηλίχων πρωτοστατεί σε καταστροφές εθνικών Ιερών και σφαγές ιερέων και θρησκευτών. Με διάταγμα του Αρκαδίου εξουσιοδοτούνται οι τοπικές αρχές να ξυλοκοπούν τους φανατικούς μοναχούς που συνηθίζουν να επιτίθενται, ν';αποσπούν από τα χέρια των στρατιωτών και να λυντσάρουν τους συλλαμβανόμενους εθνικούς.     399  Νέος νόμος (13 Ιουλίου) του αυτοκράτορος Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση και των ελαχίστων πλέον Ναών των εθνικών που έστεκαν ακόμη όρθιοι, κυρίως σε αγροτικές περιοχές. Ανάμεσα σε άλλα Ιερά ισοπεδώνονται και οι Δελφοί. Στη Βόρειο Αφρική οι διωγμήτες Ιόβιος και Γαυδέντιος κτυπούν όλα τα αστικά κέντρα των εθνικών, καταστρέφουν τους Ναούς, καίνε τις βιβλιοθήκες και θανατώνουν τους ιερείς.      400   Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το Μαντείο του Διονύσου των Βεσσών και εκχριστιανίζει με τη βία ολόκληρη την γύρω περιοχή.       401   Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο "Άγιος" επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ΄ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όσοι δημιουργούν συγγένειες με εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν εθνικοί.       402   Ο στρατηγός Στηλίχων καίει στη Ρώμη τα περίφημα Σιβυλλικά Βιβλία.      405  Ο Ιωάννης ο λεγόμενος Χρυσόστομος στέλνει ορδές ροπαλοφόρων μοναχών να σαρώσουν τα είδωλα (Ναούς, αγάλματα και βωμούς) ολόκληρης της Παλαιστίνης.      406   Ο Ιωάννης Χρυσόστομος συγκεντρώνει χρήματα από θεομανείς προσήλυτες για τις εργασίες διαλύσεως των εθνικών Ναών. Το ίδιο έτος διατάσσει την εκθεμελίωση και πυρπόληση του θαυμαστού Ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος. Στην Σαλαμίνα της Κύπρου οι "Άγιοι" Επιφάνειος και Ευτύχιος συνεχίζουν τις καταστροφές των Ιερών και την σφαγή όσων αρνούνται να βαπτισθούν.      407   Νέος νόμος ανανεώνει την ποινικοποίηση κάθε μη χριστιανικής τελετής.     408  Κοινός νόμος των Αρκαδίου και Ονωρίου διατάσσει την αφαίρεση του κάθε είδους γλυπτού διακόσμου από τα αρχαία μνημεία ή από τα συντρίμμια των εθνικών Ναών. Ακόμη και οι ιδιώτες οφείλουν να παραδώσουν όλα τα αγαλματίδια που τυχόν έχουν στην κατοχή τους. Ο Στηλίχων ληστεύει στη Ρώμη τον χρυσό του Ναού του Καπιτωλίου Διός. Νέοι διωγμοί και καταστροφές Βιβλιοθηκών υπό την άμεση εποπτεία των τοπικών επισκόπων. Οι δικαστές που φαίνονται επιεικείς προς τους "ειδωλολάτρες" μετατρέπονται αυτομάτως σε κατηγορούμενους. Στην πόλη Καλάμα της σημερινής Αλγερίας, η σκληρότητα των διωγμών προκαλεί μεγάλη εξέγερση του πληθυσμού με πυρπολήσεις εκκλησιών η οποία όμως πνίγεται στο αίμα υπό την εποπτεία του "Αγίου" Αυγουστίνου.     409  Επαναλαμβάνεται η επί ποινή θανάτου απαγόρευση όλων των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας.     410  Ο αυτοκράτωρ Ονώριος κηρύσσει νεό διωγμό κατά των εθνικών. Στο σχετικό διάταγμά του αναφέρει: "Ας μάθουν λοιπόν όλοι αυτοί που δρούν ενάντια στους αγίους νόμους ότι η εμμονή τους στην αιρετική δεισιδαιμονία, τού να ασκούν λατρεία σε απόμακρα μαντεία, τιμωρείται με εξορία ή αίμα, ώστε να μην ξανατολμήσουν να συγκεντρωθούν σε τέτοια μέρη για τις εγκληματικές τους δραστηριότητες"     410  Στις 24 Αυγούστου, ο Αλάριχος καταλαμβάνει μετά από προδοσία την Ρώμη και επί τρείς ημέρες λεηλατεί τους θησαυρούς της, καταστρέφει τα έργα τέχνης και τα βιβλία των εθνικών και κατασφάζει τους κατοίκους της Αιωνίας Πόλεως. Το χάλκινο άγαλμα της Θεάς Βίρτους (Ανδρείας) καταστρέφεται στο χυτήριο από τους φανατικούς μοναχούς.     415  Λίγο πριν το Πάσχα, κατά προτροπή του επισκόπου Κυρίλλου, η εθνική φιλόσοφος Υπατία δολοφονείται με άγριο τρόπο από τον χριστιανικό όχλο της Αλεξανδρείας. Οδηγείται στην πατριαρχική εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, όπου οι χριστιανοί την κόβουν κομμάτια τα οποια περιφέρονται στους δρόμους της πόλεως. Στο τέλος τα καίνε  μαζί με τα συγγράμματα της φιλοσόφου σε μία τεράστια πυρά στη θέση Κυναρών. Στις 30 Αυγούστου εκδίδεται έδικτο που απαιτεί να συλλαμβάνονται και να σταυρώνονται ή να καίγονται ζωντανοί όλοι οι εθνικοί ιερείς της Βορείου Αφρικής. Στις 7 Δεκεμβρίου, καθαιρούνται όλοι οι μη χριστιανοί στρατιωτικοί, αυλικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και δικαστικοί. Ο μοναχός Υπάτιος, ο επονομαζόμενος "η Σπάθα του Θεού", περιοδεύει την Βιθυνία και εντοπίζει κρυφούς λάτρεις των αρχαίων Θεών, τους οποίους εξοντώνει μαζί με τις οικογένειές τους δίχως μεσολάβηση δίκης.     421 Ισοπεδώνεται το μεγάλο Ιερό της Κελαιστίδος στην Καρχηδόνα. Νέες σφαγές εθνικών σε ολόκληρη την Βόρειο Αφρική.     423  Στις 8 Ιουνίου, ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος ο επονομαζόμενος Μικρός, εκδίδει νόμο του με τον οποίο τιμωρείται με φυλάκιση και βασανιστήρια η παραδοσιακή λατρεία, η οποία χαρακτηρίζεται λατρεία των δαιμόνων.      429  Δήωση του Παρθενώνος των Αθηνών και μέγας διωγμός των εκεί "οπαδών των δαιμόνων".      431 Το ιερό σύμβολο των εθνικών, ο Σταυρός,  εισάγεται ως χριστιανικό πλέον σύμβολο στις εκκλησίες.      435   Νέος νόμος του Θεοδοσίου απειλεί στις 14 Νοεμβρίου με θάνατο όλους τους αιρετικούς και εθνικούς της Αυτοκρατορίας. Μόνο ο Ιουδαϊσμός γίνεται αποδεκτός.  Σε περίπτωση κρυφού μικτού γάμου η  γυναίκα θανατώνεται ως μοιχαλίδα. Με τον ίδιο νόμο ορίζεται ο εξαγνισμός και στη συνέχεια χρήση ως εκκλησία του κάθε Ναού των εθνικών που δεν έχει ακόμη γκρεμισθεί.     438 Εδικτο του Θεοδοσίου, υπενθυμίζει στις 31 Ιανουαρίου την ύπαρξη της θανατικής ποινής για τιμωρία της ειδωλολατρίας την οποία κατηγορεί μάλιστα ως αιτία ενός πρόσφατου λιμού.     440-450  Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη όρθιοι στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.     448 Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα αντιχριστιανικά βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται  τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.    ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ: Η ίδια εικόνα φανατισμού άλλοτε  και τώρα       450 Καταστρέφονται όλοι οι Ναοί και οι Βιβλιοθήκες της Αφροδισιάδος της οποίας το όνομα αλλάζει σε Σταυρούπολις.      451  Στις 4 Νοεμβρίου, νόμος του αυτοκράτορος Θεοδοσίου ανανεώνει όλους τους προηγούμενους που προέβλεπαν ποινή θανάτου για τους ειδωλολάτρες.      457- 491  Σποραδικοί διωγμοί εθνικών στην Ανατολική κυρίως Αυτοκρατορία (η Δυτική κατελύθη το 476).  Ανάμεσα σε χιλιάδες ανωνύμους μάρτυρες θανατώνονται ο ιατρός Ιάκωβος και φιλόσοφος Γέσσιος ενώ φυλακίζονται οι Σεβηριανός, Ηραίστιος, Ζώσιμος, Ισίδωρος κ.ά. Την ίδια εποχή, ο προσηλυτιστής Κόνων κατασφάζει τους pagani της νήσου Ίμβρου, ενώ άλλοι προσηλυτιστές εξοντώνουν τους τελευταίους λάτρεις του Διός Λαβρανίου στη Φασούλα της Κύπρου και της Ίσιδος στην Αίγυπτο.      482-488   Πνίγονται στο αίμα οι τελευταίες εξεγέρσεις των εθνικών της Μικράς Ασίας.        486   Στην Αλεξάνδρεια γενικεύονται οι διαπομπεύσεις και μαρτυρικές θανατώσεις των κρυφών εθνικών ιερέων. Δολοφονούνται διάφοροι εθνικοί στρατιωτικοί, όπως  ο νικητής των Βανδάλων στρατηγός Μαρκελλίνος.        494  Ο Παπας Γελάσιος αφορίζει τους εορταστές των Λουπερκαλίων. Σφραγίζονται όλοι  αρχαίοι Ναοί της Δύσης που στέκουν ακόμα όρθιοι.       500   Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει ανεπιτυχώς ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ότι είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια. Ο γνωστός συγγραφέας McCabe (στο "History';s Greatest Liars", σελ. 27) κάνει μία εκπληκτική σύγκριση ανάμεσα στον ρωμαϊκό κόσμο των εθνικών και σε εκείνον των χριστιανών του Μεσαίωνος: "Στη Ρώμη του τετάρτου αιώνος, αντιστοιχούσαν τρείς ελεύθεροι χειρώνακτες σε έναν σκλάβο αλλά από το 500 έως το 1100 η συντριπτική πλειοψηφία των χειρωνακτών της Ευρώπης ήσαν δουλοπάροικοι.. Στη Ρώμη, οι εργάτες των πόλεων μπορούσαν να απολαύσουν δωρεάν εκπαίδευση, φθηνή διασκέδαση, φθηνή τροφή, υπέροχα λουτρά και γυμναστήρια, εορτές και αργίες για τουλάχιστον 200 από τις 365 ημέρες του έτους. Από το 500 έως το 1100, οι εργάτες της Ευρώπης δεν είχαν κανένα από τα παραπάνω αγαθά, ούτε ελευθερία, ούτε προστασία από τον νόμο. Στην παγανιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι γυναίκες είχαν ισονομία και ίση κοινωνική αντιμετώπιση με τους άνδρες. Από το 500 έως το 1100 τις αντιμετώπιζαν όπως και τα ζώα. Οι παγανιστές Ρωμαίοι παρήγαγαν μία μεγάλη βιβλιογραφία, οικοδόμησαν εκπληκτικά κτίρια, καθώς και υδραγωγεία, γέφυρες, υπέροχες οδούς, θέατρα κ.τ.λ. Από το 500 έως το 1100 σχεδόν κανένα βιβλίο δεν παρήχθη, τουλάχιστον σημαντικό ώστε να διαβάζεται και σήμερα, σχεδόν κανένα ζωγραφικό έργο ή γλυπτό ή οικοδόμημα που να είναι σήμερα αξιοθέατο. Οι Ρωμαίοι διέθεταν βιβλιοθήκες μέχρι και 500.000 τόμων. Από το 500 έως το 1100 δεν υπήρχαν πάνω από 600 τόμοι σε ολόκληρη την Ευρώπη.."     500   Το ειδωλολατρικό θυμίαμα γίνεται για πρώτη φορά δεκτό στις εκκλησίες των χριστιανών.     515  Ο αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αναστάσιος διατάσσει την κατασφαγή των εθνικών της πόλεως Ζοάρα της Αραβίας και την εκθεμελίωση του εκεί Ιερού του Θεού Θεανδρίτου. Το βάπτισμα γίνεται υποχρεωτικό επί ποινή θανάτου, ακόμη και για όσους δηλώνουν ήδη χριστιανοί.      Ο Σλάβος Αυτοκράτορας Γιουτπράδα-Ιουστινιανός      528 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την ειδωλολατρίαν και απαγορεύσει να διδάσκουν οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων δηλαδή οι εθνικοί.     529  Με έδικτο του Σλαβικής καταγωγής αυτοκράτορος Γιουτπράδα - Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).     532  Μία ακόμη χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η συντέλεια του Κόσμου. Ο μοναχός Ιωάννης Ασιακός, επικεφαλής ενόπλων ομάδων προσηλυτιστών, αρχίζει γενοκτονία κατά των Μικρασιατών εθνικών.     540  Η ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως γνώση του Διαβόλου και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο την αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται  ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των αιρέσεων και της ειδωλολατρίας. Ο όχλος τρέχει πανικόβλητος να εκκλησιασθεί. Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης σαρώνει τις χριστιανικές πόλεις της Συρίας. Την μόνη πόλη που δεν καταστρέφει ή λεηλατεί είναι η Χαρράν (ελληνιστί Κάρρες), της οποίας οι κάτοικοι είχαν παραμείνει πεισματικά εθνικοί.      542  Ο Σλάβος  αυτοκράτορας Γιουτπράδα-Ιουστινιανός αναθέτει καθήκοντα αυτοκρατορικού προσηλυτιστού (επισκόπου τιτουλαρίου) στον Ιωάννη Ασιακό. Επί 35 ολόκληρα χρόνια ο τελευταίος εφαρμόζει μαζικούς και βιαίους εκχριστιανισμούς των εθνικών της Φρυγίας, Καρίας και Λυδίας και κτίζει 99 εκκλησίες και 12 μοναστήρια πάνω στα συντρίμμια των εθνικών Ιερών.    545-546  Ο Ιωάννης Ασιακός εξοντώνει εκατοντάδες εθνικούς της Κωνσταντινουπόλεως. Τα θύματα της χριστιανικής παραφροσύνης σταυρώνονται, κόβονται κομμάτια ή πνίγονται στην θάλασσα μέσα σε σάκκους και σε πολλές περιπτώσεις τα έντερά τους περιφέρονται ως τρόπαια στους δρόμους από τον χριστιανικό όχλο (Mac Mullen, "Christianity & Paganism..", σελ. 176-177, σημ. 89). Πολλοί ευγενείς εθνικοί γλυτώνουν την βάπτιση ή το μαρτύριο αυτοκτονώντας. Οι χριστιανοί βεβηλώνουν τα πτώματά τους και τους πετούν στους σκουπιδότοπους.     550   Στην Κυρηναϊκή και τη Σίβα σφάζονται οι τελευταίοι λάτρεις του Άμμωνος Διός.     556  Ο Ιουστινιανός στέλνει στην Αντιόχεια τον  ιεροεξεταστή Αμάντιο που συλλαμβάνει, βασανίζει,  θανατώνει και καίει όλες τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες και τους τελευταίους εθνικούς της πόλης.     560  Ο ευνούχος Αρμένιος στρατηγός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ναρσής, νικά τους εθνικούς Βλέμυες και καταστρέφει το τελευταίο Ιερό της Ίσιδος στη νησίδα Φιλά του Νείλου.     562  Μετά από διορία τριών μηνών για εγκατάλειψη των πατρογονικών λατρειών, ο Ιουστινιανός διατάσσει μαζικές συλλήψεις, διαπομπεύσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εκτελέσεις Ελλήνων εθνικών στην Αθήνα, την Αντιόχεια, την Παλμύρα και την Κωνσταντινούπολη. Στην πλατεία του Κυνηγίου της τελευταίας, καίγονται σε τεράστιες πυρές χιλιάδες βιβλία και πολλά ιδιωτικά αγάλματα (Ι. Μαλάλας "Χρονογραφία"). Οι συντεχνίες και οι οικογένειες καθίστανται αποκλειστικά υπεύθυνες για τις θρησκευτικές αντιλήψεις των μελών τους. Το ίδιο και οι αφέντες για τις αντιλήψεις των δούλων τους.     566  Η Σύνοδος της Τούρ απαγορεύει τον εορτασμό της ημέρας του ρωμαϊκού Θεού Ιανού την 1η Ιανουαρίου.     570  O Ρωμαίος αυτοκράτωρ Ιουστίνος Β΄ τυπώνει νομίσματα με ένα πτερωτό πλάσμα, το "γκένιους" της Κωνσταντινουπόλεως, πάνω από το κεφάλι του αντί του καθιερωμένου σταυρού. Η Εκκλησία ξεσηκώνει εναντίον του τον όχλο των ανατολικών επαρχιών διαδίδοντας ότι ίσως είναι αποστάτης.     578-582  Επί αυτοκράτορος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Τιβερίου, οι χριστιανοί διώκτες φυλακίζουν, βασανίζουν και σταυρώνουν εκατοντάδες επιφανείς Έλληνες τους οποίους υποπτεύονται για Εθνισμό. Ο επικεφαλής των περιβόητων "διωγμητών" Θεόφιλος, κατασφάζει ή σταυρώνει όλους τους τελευταίους εθνικούς της Ηλιοπόλεως (Βααλβέκ).     580 Εφοδος των "διωγμητών" της Αντιοχείας σε μυστικό Ναό του Θεού Διός. Ο ιερεύς αυτοκτονεί επί τόπου, αλλά συλλαμβάνονται αρκετοί θρησκευτές, ανάμεσά τους ο ύπαρχος Ανατόλιος. Οι κρατούμενοι βασανίζονται και στέλνονται στην Κωνσταντινούπολη για να δικασθούν. Σε αυτό το χρονικό σημείο τοποθετούν οι μη χριστιανοί ερευνητές την απαρχή του ιεροεξετασμού. Ο χριστιανικός όχλος της Κωνσταντινουπόλεως, ερεθισμένος από τις μυστικές δίκες, λυντσάρει στους δρόμους διάφορους, πραγματικούς ή υποτιθέμενους εθνικούς. Οι Αντιοχείς εθνικοί καταδικάζονται σε θάνατο και ρίχνονται στα θηρία του Ιπποδρόμου που όμως δεν δείχνουν πρόθυμα να τους κατασπαράξουν. Οι χριστιανοί τους θανατώνουν τελικά με σταύρωση. Τα πτώματά τους σύρονται από τον όχλο στους δρόμους της πολεως και πετάγονται άταφα στις χωματερές.     583  Νέοι διωγμοί κατά των εθνικών από τον αυτοκράτορα Μαυρίκιο.     586  Το ιερό σύμβολο των εθνικών, ο Σταυρός, ως χριστιανικό πλέον σύμβολο, τοποθετείται πάνω στα κωδωνοστάσια των εκκλησιών.     590 Σε όλη την Ανατολική Ρωμαίκή Αυτοκρατορία, οι καταδότες της Εκκλησίας ανακαλύπτουν συνεχώς συνωμοσίες των εθνικών. Νέες εκτελέσεις με παλουκώματα, σταυρώσεις και αποκεφαλισμούς. Στον παπικό θρόνο ανεβαίνει ο Πάπας Γρηγόριος ο λεγόμενος Μέγας (590- 604), που θα κάψει σε λίγο την Βιβλιοθήκη του Παλατίνου Απόλλωνος "για να μη στερήσει τους πιστούς η θύραθεν σοφία της από την Βασιλεία των Ουρανών"      600  Η Χριστιανική Εκκλησία, δια στόματος Πάπα Γρηγορίου, αναγγέλλει για μία ακόμη φορά την συντέλεια του κόσμου. Τρομοκρατημένοι πάμπολλοι δουλοκτήτες και γαιοκτήμονες χαρίζουν την περιουσία και τους δούλους  τους στην Εκκλησία και ντύνονται μοναχοί.      601 Ο αυτοκράτωρ Μαυρίκιος διατάσσει τον βίαιο εκχριστιανισμό της Χαρράν (Κάρρες). Ανάμεσα σε δεκάδες μάρτυρες εθνικούς, σταυρώνεται και ο επικεφαλής της στρατιωτικής δυνάμεως της πόλεως Ακίνδυνος μετά από κατάδοση συνεργατών του. Ο Πάπας Γρηγόριος διατάσσει τον εξαγνισμό όλων των ειδωλολατρικών τόπων λατρείας και συστήνει αργή και συστηματική δράση των προσηλυτιστών ώστε να μην προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις: "Δεν μπορεί ν';ανέβει κανείς στην κορυφή ενός όρους με ένα μόνο άλμα, αλλά χρειάζεται να το κάνει σιγά και μεθοδικά, βήμα προς βήμα.. Πρέπει να προσέξουμε πρώτα από όλα να μην εξοργίσουμε τους ειδωλολάτρες και να μη καταστρέφουμε τους ναούς τους. Πρέπει να καταστρέφουμε μόνο τα είδωλα και έπειτα να ραντίζουμε το μέρος με αγιασμό και να τοποθετούμε μέσα του άγια λείψανα.. Αν οι ναοί αυτοί είναι καλοκτισμένοι, μάς συμφέρει να τους μετατρέπουμε απλώς από χώρο λατρείας των δαιμόνων σε χώρο λατρείας του αληθινού Θεού".      609  Νέες σφαγές εθνικών στην Αγγλία, την Ιλλυρία, την Μέση Ανατολή και τη Μικρά Ασία. Το Ρωμαϊκό Πάνθεον μετατρέπεται σε Εκκλησία της Σάντα Μαρία Ροτόντα.      692   Η Εν Τρούλλω  Πενθέκτη Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, καταδικάζει τον εορτασμό των Καλενδών, των Βρουμαλίων, των Ανθεστηρίων, καθώς και τις Διονυσιακές πομπές και  μεταμφιέσεις.      804  Οι Ελληνες εθνικοί της Λακωνίας αντιστέκονται με επιτυχία στην απόπειρα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου να τους εκχριστιανίσει.      850-900  Από  Αρμένιους  ένοπλους μοναχούς  εκχριστιανίζονται με τη βία οι τελευταίοι Έλληνες εθνικοί της Λακωνίας και κατασφάζονται οι δούκες και οι ιερείς τους.      960  Ο διαβόητος Αρμένιος προσηλυτιστής Νίκων ο Μετανοείτε εκστρατεύει  στην Κρήτη και εκχριστιανίζει βίαια τους ΕΛΛΗΝΕΣ κατοίκους του νησιού.Το ίδιο κάνει και στην Λακωνία, τελευταίο προπύργιο των Εθνικών της Πελοπονήσου.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ!!ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ!!ΚΑΙ ΣΑΝ ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΝ ΔΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΨΕΥΤΟΘΕΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!! Η προσφορά ξεκίνησε από τη Γένεση όπου ο ΚάΪν προσέφερε ως θυσία στον Θεό καρπούς της γης και ο Άβελ προσέφερε ως θυσία από τα πρωτότοκα των προβάτων αυτού. Ο Θεός εκεί δέχθηκε την προσφορά ερευνώντας και την διάθεση του προσφέροντος. Αυτή η πράξη μας πληροφορεί όχι μόνο για την αποδοχή των θυσιών από το Θεό αλλά και για την διάκρισή τους σε αιματηρές και αναίμακτες.

Η θυσία γινόταν επί τη ευκαιρία συγκεκριμένων περιστατικών σε θυσιαστήρια που ήταν πρόχειρα κατασκευασμένα όπου η ίδρυσή τους ήταν ισάξια με τη θεμελίωση Ιερού.

Πριν τη Μωσαϊκή περίοδο δεν υπήρχε καθορισμένος τόπος προσφοράς αλλά ούτε και ειδικοί λειτουργοί. Από την ΜωσαΪκή εποχή ορίζονται τακτοί χρόνοι προσφοράς των θυσιών σε μόνιμο θυσιαστήριο το καλούμενο ως «θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων» (Έξ 30,28) που βρίσκονταν στην αυλή του Ιερού. Αυτό κατασκευάσθηκε με εντολή του Θεού από τον Μωϋσή και αποτελούσε το κέντρο της λατρείας στην Π.Δ.

Ο περιορισμός της προσφοράς των θυσιών σε έναν ορισμένο τόπο ήταν σύμφωνος προς το πνεύμα της Μονοθεϊστικής θρησκείας τής Π.Δ επειδή ο Θεός δεν μπορούσε να λατρευθεί σε άλλο τόπο εκτός του καθορισμένου θυσιαστηρίου .

Οι θυσίες χωρίζονταν σε αιματηρές και αναίμακτες και προσφέρονταν «εις οσμήν ευωδίας τω Κυρίω ». Αυτή η έκφραση «εις οσμήν ευωδίας τω Κυρίω» (Λευιτ 1,9) δηλώνει την αποδοχή τους εκ μέρους του Θεού και την ευαρέσκειά του.

Αιματηρές είναι το ολοκαύτωμα και η εξιλαστήρια θυσία και αναίμακτες είναι οι καρποί της γης που ήταν κυρίως δημητριακά, οίνος και έλαιο, η θυσία του θυμιάματος και η προσευχή. Ο σκοπός τέλεσής τους ήταν ο φόβος του Θεού, η προσπάθεια εξευμένισης του Θεού δηλαδή από τον άνθρωπο για τα παραπτώματα του τελευταίου που εξόργιζαν τον Θεό. Μέσα στο σκοπό αυτό ήταν και η έκφραση ευγνωμοσύνης καθώς και η απαλλαγή του Ισραήλ από κάποια δοκιμασία.

Από τις αναίμακτες θυσίες το πιο βασικό στοιχείο είναι το έλαιο. Η αναίμακτη θυσία γνωστή ως δώρο του θεού συνόδευε συνήθως την αιματηρή αλλά μπορούσε να προσφερθεί και από μόνη της. Ήταν συνήθως άζυμος άρτος παρασκευασμένος από σιμιγδάλι διαποτισμένο με λάδι όπου εναπέθεταν πάνω σε αυτό λιβάνι. Το έλαιο είχε και τελετουργική χρήση. Με αυτό χρίονταν ο Αρχιερέας και οι ιερείς αλλά και οι βασιλείς για να εγκατασταθούν στο αξίωμα τους αλλά και απλοί άνθρωποι.

Υπήρχαν και οι ιερές προσφορές οι οποίες έχουν τον χαρακτήρα των θυσιών. Μία τέτοια προσφορά είναι η προσφορά των πρωτοτόκων αρσενικών τέκνων στο Θεό και η εν συνεχεία εξαγόραση της αφιέρωσής τους με την καταβολή λύτρων στο Ναό.

3. Τρόποι προσφοράς των θυσιών

Το ολοκαύτωμα προσφερόταν σύμφωνα με τις διατάξεις του Λευϊτικού (1,1-17.6,1) οι οποίες χαρακτηρίζονται ως «ο νόμος της ολοκαυτώσεως» (6,2.7,37).

Το τελετουργικό της περιελάμβανε την ένδυση του Αρχιερέα με την ειδική αρχιερατική του ενδυμασία και την είσοδό του στο θυσιαστήριο όπου προσέφερε τον ενιαύσιο Μόσχο.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι θάνατος απειλούσε τους Ιερείς εάν έμπαιναν μεθυσμένοι μέσα στη Σκηνή του Μαρτυρίου. Έπρεπε να εισέρχονται με καθαρή τη διάνοια χωρίς να είναι μεθυσμένοι από «σίκερα» και ανθρώπινους λογισμούς και έννοιες .

Το θυσιαζόμενο ζώο ήταν τρυγόνα, περιστερά, ερίφιο, αμνός, μόσχος, και καιγόταν  ολόκληρο στο θυσιαστήριο εκτός από το δέρμα του.

Εν συνέχεια ράντιζε με το Αίμα του Μόσχου το Άγιον και μόνο αυτή τη μέρα το Άδυτο της Σκηνής του Μαρτυρίου. Ράντιζε επίσης επτά φορές το «ιλαστήριον» της Κιβωτού της Διαθήκης.

Το τυπικό συνεχιζόταν με την προσφορά δύο τράγων για τους οποίους έριχναν κλήρο για το ποιός θα προσφερθεί ως θυσία στο Θεό ενώ ο άλλος στέλνονταν στην έρημο μεταφέροντας εκεί τις αμαρτίες του λαού. Ο ραντισμός με το αίμα του κληρωθέντος τράγου έχει την έννοια του εξαγνισμού και της κάθαρσης των αντικειμένων της λατρείας από τους μολυσμούς των Ισραηλιτών. Σειρά έχει μετά ο εξαγνισμός και η κάθαρση του Αρχιερέα και των ιερέων.

Ο Αρχιερέας θέτει τα χέρια του στο κεφάλι του δεύτερου  και εξομολογείται τις αμαρτίες του λαού .

4. Σημασία των θυσιών

Οι θυσίες αυτές είχαν εξιλαστικό χαρακτήρα όπως και τα ολοκαυτώματα τα οποία θεράπευαν τον διακαή πόθο του Ισραηλίτη να εξαγνισθεί ενώπιον του Θεού για τις αμαρτίες του.

Η απομάκρυνση του Ισραήλ από την Διαθήκη που συνήψε και από την αγιότητα του Θεού τον κάνουν να προσφέρει ως εξιλέωση τις θυσίες. Ο Ισραηλίτης είχε τη βαθιά συναίσθηση ότι είναι αμαρτωλός σε αντίθεση με την Αγιότητα του Γιαχβέ με τον οποίο προσπαθούσε να συνδεθεί. Στόχος του είναι η θεμελίωση μιας κοινωνίας αγάπης μαζί του .

Έπρεπε όμως πρώτα να εξιλεωθεί απέναντι στο Θεό του. Η εξιλέωση στην Π. Δ. κατανοείται ως εξάλειψη των αμαρτιών του Ισραηλίτη  και αποκατάσταση των σχέσεών του με τον Θεό τις οποίες ο ίδιος ο Ισραηλίτης είχε διαρρήξει.

Για το σκοπό αυτό είχε καθιερωθεί η ετήσια εορτή του Εξιλασμού  ως μία από τις επισημότερες εορτές του Ιουδαϊκού ημερολογίου. Πραγματική εξιλέωση όμως δεν επιτυγχάνεται με την εναπόθεσή τους στον αποδιοπομπαίο τράγο . Εδώ έχουμε μόνο εναπόθεση των αμαρτιών.

Το προσφερόμενο ζώο έπρεπε να ήταν απαλλαγμένο από παντός μώμου αλλιώς δεν γινόταν δεκτό .           Ο τράγος παίρνει της αμαρτίες πάνω του αλλά δεν ταυτίζεται με το θύμα της θυσίας .

Η πραγματική άρση των αμαρτιών του κόσμου ολόκληρου γίνεται από τον ίδιο τον Δούλο του Γιαχβέ.

Στην Κ. Δ. έχουμε την πλήρη ανάθεση των αμαρτιών του στον Δούλο του Γιαχβέ  όπου με την θυσία του υποκαθιστά ελεύθερα τους αμαρτωλούς και εκτίει την ποινή τους .

Έτσι ο Δούλος του Γιαχβέ στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού επιτελεί την πραγματική εξαγνιστική πράξη παραδίδοντας «την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών» . Με το αίμα του Χριστού έχουμε την πλήρη απολύτρωση !! ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΠΟΙΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΕ ΡΩΜΙΟΙ ΩΣ ΘΕΟ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ ΙΗΣΟΥ!!!ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΕΔΩ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΕΧΕΤΕ ΠΙΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΝΟΣ ΨΥΧΑΣΘΕΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΝΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΓΙΟ ΞΥΛΟΥΡΓΟΥ!!

Η φωτογραφία απαθανατίζει τη Γερμανίδα Καγκελάριο σε ηλικία μόλις 19 ετών με την παρέα της να ενστερνίζεται πλήρως τις συνήθειες των χίπις της εποχής και να κάνει γυμνισμό σε παραλία της Ευρώπης!

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!! πηγη...http://www.thebest

Σεπτόν Πατριαρχικόν Μήνυμα πρός τόν Εντιμ. κ. Δαυίδ Σαλτιέλ, Πρόεδρον της εν Θεσσαλονίκη Ισραηλιτικής Κοινότητος  

Τω Εντιμοτάτω κυριω Δαυίδ Σαλτιέλ, Προέδρω της εν Θεσσαλονίκη Ισραηλιτικής Κοινότητος, χάριν και είρήνην παρά Θεού.Και βέβαια τον Γιαχβέ εννοεί ο Βαρθολομαίος!!Παραμύθι η αντιπαλότητα Εβραίων Χριστιανών λέει ο Πατριάρχης των Ορθόδοξων Ρωμιών!!  Ο Πατριάρχης των Ορθοδόξων Χριστιανών καταρρίπτει την καραμέλα των Χριστιανών απολογητών με την δήθεν αντιπαλότητα Εβραίων και χριστιανών!!Όλοι οι ιδρυτές του Χριστιανισμού και ο Ιησούς ήταν Εβραίοι ομολογεί ο Πατριάρχης των Ορθόδοξων Χριστιανών!!Επίσης ο Πατριάρχης λέει ότι Εβραίοι και Χριστιανοί έχουν τον ίδιο "Θεό"!!Επειδή ορισμένοι Χριστιανοί απολογητές θα προσπαθήσουν να με διαψεύσουν δείτε το Μήνυμα του Βαρθολομαίου στον παρακάτω σύνδεσμο που βρίσκεται η επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου!!Μητροπολίτη Σεραφείμ δεν άκουσα τι είπες??

ΣΑΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΠΑΡΗΓΑ!!ΝΑΙ ΕΓΡΑΨΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΛΕΓΙΟ!!ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ!!ΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!

Σάλος εχει προκληθεί από τη δημόσια ομολογία της γραμματέως του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα ότι έγραψε την κόρη στο Αμερικάνικο κολέγιο. Μάλιστα, στη συνέντευξή της στον Σταύρο Θεοδωράκη διερωτήθη "πού το πρόβλημα";

Το "πού είναι το πρόβλημα" εξόργισε τη Χρυσή Αυγή η οποία με ανάρτησή της στο ιστολόγιό της κατακεραυνώνει την κ. Παπαρήγα και το κόμμα της:

Στην ομιλία του στη βουλή ο συναγωνιστής Παναγιώτης Ηλιόπουλος ανέφερε ότι η κόρη της Παπαρήγα φοιτά στο ιδιωτικό Αμερικάνικο Κολέγιο της "φτωχολογιάς" το επονομαζόμενο και ως "Deree", το οποίο διοικείται από τον Αλέξανδρο Σαμαρά, αδελφό του σημερινού πρωθυπουργού της χώρας Αντώνη Σαμαρά.

Αυτά τα λόγια του Συναγωνιστή προκάλεσαν πανικό στους μπολσεβίκους του ΚΚΕ που ήταν παρόντες στην αίθουσα, οι οποίοι προσπάθησαν με φωνασκίες και ουρλιαχτά να διακόψουν τον λόγο του βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα αποκάλεσαν ψεύτη τον Συναγωνιστή μας, ο οποίος τους απάντησε ευθέως ότι αυτά που είπε δεν είναι δικά του λόγια αλλά τα ομολόγησε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα σε συνέντευξή της σε τηλεοπτική εκπομπή μπροστά στο πανελλήνιο.

Οι μπολσεβίκοι παρόλα αυτά συνέχισαν να επιμένουν ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει επιμένοντας ότι ο Συναγωνιστής μας ψεύδεται, όμως όταν τους ρώτησε να μας πουν πού σπουδάζει η κόρη της γενικής γραμματέας τους, κάνανε τους ανήξερους. Περαστικά σας σύντροφοι..."

Δείτε το βίντεο:

Δεν μπορώ να καταλάβω τους Χριστιανούς, από την μια προσκυνούν ως "Άγιες" πρώην πόρνες όπως π.χ η Θεοδώρα και από την άλλη φωνάζουν για την συγκεκριμένη ιερόδουλη!!Μην φωνάζετε καλοί μου Χριστιανοί που ξέρετε στον μέλλον μπορεί να συγχωρεθεί και να αγιοποιηθεί!!Δείτε το παρακάτω βιντεο!!

Στο βίντεο η Annie Lobert λέει την ιστορία της, για την ζωή της ως πόρνη πολυτελείας στο Λας Βέγκας για πάνω από 11 χρόνια, πως κινδύνεψε να χάσει την ζωή της από υπερβολική δόση κοκαΐνης και πως έγινε η μεταστροφή της στον Χριστιανισμό!!Τελικά ο οίκος ανοχής είναι ο προθάλαμος της εκκλησίας και της αγιοποίησης!!!

Έχει χαθεί τελείως η λογική στον Χριστιανισμό κάθε μέρα ακούμε και μια νέα ιστορία τρέλας!!Διαβάστε παρακάτω να φρίξετε, οι άνθρωποι ζουν ακόμα στον Μεσαίωνα!!Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα  της αμάθειας και του χριστιανικού δόγματος!!

Ο διάκονος Σπυρίδων της ενορίας της Αγίας Σοφίας και των Τριών Θυγατέρων της από την πόλι Κιπούσι μας διηγείται: Ένας Χριστιανός, τ'όνομά του Βασίλειος, ετοιμαζόταν να δώσει εξετάσεις, αλλά δεν ήξερε σχεδόν τίποτε να απαντήσει στις ερωτήσεις που του είχαν δοθή. Σκεπτόταν κι έλεγε, τι θα κάνω για να επιτύχω σΏ αυτές τις εξετάσεις. Τον εφώτισε το Άγιο Πνεύμα και μπήκε στην Εκκλησία. Μας ζήτησε αγιασμό, χωρίς να μας πεί τι τον θέλει. Έβαλε αγιασμό μέσα στο σωληνάκι του στυλού του και πήγε στο σχολείο. Μπήκε στην αίθουσα και πριν δοθούν τα θέματα, έβγαλε τον αγιασμό από τον στυλό του, εράντισε μΏ αυτό το κεφάλι του προσευχόμενος  ταυτόχρονα: «Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθησέ με. Φώτισε το μυαλό μου να γράψω καλά».  

Ο καθηγητής έγραψε τα θέματα στον πίνακα. Ο Βασίλειος φωτιζόμενος από τον Θεό, έγραψε πολύ καλά και παρέδωσε πρώτος την κόλλα του. Ο καθηγητής απόρησε και έλεγε πως έγραψε αυτός τόσο γρήγορα, ενώ δεν παρηκολούθησε τα μαθήματά μου. Είδε το γραπτό του και εξεπλάγη, διότι ήσαν όλες οι απαντήσεις σωστές. Τον ερώτησε: -Πως έγραψες, χωρίς να διαβάσεις; -Δεν έκανα τίποτε, του απήντησε. Τον ερώτησε πάλι ο καθηγητής: σε ποιά εκκλησία προσεύχεσαι; Ο μαθητής του απήντησε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. -Συνέχισε να προσεύχεσαι, του είπε ο καθηγητής, σΏ αυτήν την Εκκλησία, διότι, φαίνεται ότι λατρεύεται αληθινά εκεί ο Θεός!!  

ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ!~!!!!

Αν ο Αδάμ και οι Εύα ήταν σύμφωνα με την Βίβλο οι πρώτοι κάτοικοι της Γης τότε καλοί μου Χριστιανοί απολογητές οι Κινέζοι οι Αφρικανοί και όχι μόνο από που ήρθαν??Δείτε παρακάτω να σας λυθεί η απορία!!Πόλι ψέματα σου είπαν Ρωμιέ όπως ψέματα σου είπαν για τον Εβραίο Μαραγκό!!!

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ!!    ΓΕΝΕΣΗ ΚΕΦ:4    1 Ο δε Αδάμ εγνώρισεν Εύαν την γυναίκα αυτού· και συνέλαβε, και εγέννησε τον Κάϊν· και είπεν, Απέκτησα άνθρωπον διά του Κυρίου.     2 Και προσέτι εγέννησε τον αδελφόν αυτού τον Άβελ. Και ήτο ο Άβελ ποιμήν προβάτων, ο δε Κάϊν ήτο γεωργός.     3 Και μεθ' ημέρας προσέφερεν ο Κάϊν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον.     4 Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού· Εβρ 11:4    5 επί δε τον Κάϊν και επί την προσφοράν αυτού δεν επέβλεψε. Και ηγανάκτησεν ο Κάϊν σφόδρα, και εκατηφίασε το πρόσωπον αυτού     6 Και είπε Κύριος προς τον Κάϊν, Διά τι ηγανάκτησας; και διά τι εκατηφίασε το πρόσωπόν σου;     7 αν συ πράττης καλώς, δεν θέλεις είσθαι ευπρόσδεκτος; και εάν δεν πράττης καλώς, εις την θύραν κείται η αμαρτία. Αλλ' εις σε θέλει είσθαι η επιθυμία αυτού, και συ θέλεις εξουσιάζει επ' αυτού.     8 Και είπεν ο Κάϊν προς Άβελ τον αδελφόν αυτού, Ας υπάγωμεν εις την πεδιάδα· και ενώ ήσαν εν τη πεδιάδι, σηκωθείς ο Κάϊν κατά του αδελφού αυτού Άβελ εφόνευσεν αυτόν. Μτ 23:35, A' Ιω 3:12, Ιουδα 1:11    9 Και είπε Κύριος προς τον Κάϊν, Που είναι Άβελ ο αδελφός σου; Ο δε είπε, Δεν εξεύρω· μη φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ;     10 Και είπεν ο Θεός, Τι έκαμες; η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά προς εμέ εκ της γής· Εβρ 12:24   11 και τώρα επικατάρατος να ήσαι από της γης, ήτις ήνοιξε το στόμα αυτής διά να δεχθή το αίμα του αδελφού σου εκ της χειρός σου·     12 όταν εργάζησαι την γην, δεν θέλει εις το εξής σοι δώσει τον καρπόν αυτής· πλανήτης και φυγάς θέλεις είσθαι επί της γης. Πρμ 28:17    13 Και είπεν ο Κάϊν προς τον Κύριον, Η αμαρτία μου είναι μεγαλητέρα παρ' ώστε να συγχωρηθή·     14 ιδού, με διώκεις σήμερον από προσώπου της γης, και από του προσώπου σου θέλω κρυφθή, και θέλω είσθαι πλανήτης και φυγάς επί της γής· και πας όστις με εύρη, θέλει με φονεύσει. Ιωβ 15:20    ΠΟΙΟΥΣ ΦΟΒΟΤΑΝ Ο ΚΑΪΝ??ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!    15 Είπε δε προς αυτόν ο Κύριος, διά τούτο, πας όστις φονεύση τον Κάϊν, επταπλασίως θέλει τιμωρηθή. Και έβαλεν ο Κύριος σημείον εις τον Κάϊν, διά να μη φονεύση αυτόν πας όστις εύρη αυτόν.   

ΔΗΛΑΔΗ Ο ΨΕΥΤΟΘΕΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ!!  

ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΠΟΡΝΗ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ Η "ΑΓΙΑ" ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΡΩΜΙΩΝ!!ΑΙΣΧΟΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!

Θεοδώρα, η σεξοβόμβα του βυζαντινού θρόνου

Αυτά ήταν λοιπόν, καθώς νομίζω, τα σχετικά με το χαρα­κτήρα του Ιουστινι­ανού, όσα τουλάχιστον εγώ μπο­ρώ να πω. Όσο για τη γυναίκα που παντρεύτηκε, θα εξηγήσω τώρα πώς γεννήθηκε και ανατράφηκε και πώς, αφού συνδέθηκε με τον άνθρωπο αυτόν, αφάνισε πέρα για πέρα τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Υπήρχε στο Βυζάντιο ένας κάποι­ος Ακάκιος, φύλακας των θηρίων στο τσίρκο, οπαδός των Πράσινων, ένας άνθρωπος απο αυτούς που ονομάζουν αρκουδιάρηδες. Αυτός ο άνθρωπος πέθανε από αρρώστια στα χρόνια που ήταν αυτοκράτο­ρας ο Αναστάσιος, κι άφησε τρεις κόρες, την Κομιτώ, τη Θεοδώρα και την Αναστασία, από τις οποίες η μεγαλύτερη δεν ήταν ακόμα εφτά χρόνων. Η γυναίκα του ξέπεσε και βρήκε άλλον άνδρα με την ελπίδα ότι θα ανελάμβανε τη φροντίδα του σπιτιού όπως επίσης και τη δουλειά στο τσίρκο. Αλλά ο πρώτος χορευτής των Πράσινων, Αστέριος το όνομα, πληρώθηκε από κάποι­ον άλλον για να τους διώξει από τη θέση αυτή και την έδωσε, χωρίς καμιά δυσκολία, στον άνθρωπο που του είχε δώσει τα χρήματα. Οι χορευτές, βλέπετε, μπορού­σαν να κανονίζουν όπως ήθελαν κάτι τέτοιες υποθέσεις. Η γυναίκα όμως, όταν βεβαιώθηκε πως όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί στο τσίρκο, φόρεσε στεφάνια στο κεφάλι και στα χέρια των κοριτσιών της και τις έβαλε να καθήσουν ως ικέτισσες. Οι Πράσινοι βέβαια αρνήθηκαν κατη­γορηματικά να δεχθούν την ικεσία, οι Βένετοι όμως τους έδωσαν μια ανάλογη θέση, επειδή και ο δικός τους φροντιστής των θηρίων είχε πεθάνει πρόσφατα. Όταν λοιπόν τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν, η μητέρα τους τα έβγαλε αμέσως στη σκηνή του τσίρκου γιατί ήταν όμορφα κο­ρίτσια. Δεν τις έβγαλε όμως συγχρό­νως και τις τρεις, αλλά τη στιγμή που καθεμιά τους φάνηκε να ωριμάζει. Η πρώτη λοιπόν, η Κομιτώ, είχε ήδη κατακτήσει διακεκριμένη θέση ανάμεσα στις εταίρες του καιρού της· η δεύτερη, η Θεοδώρα, φορώ­ντας έναν κοντό χιτώνα με μακριά μανίκια σαν αυτούς που φοράνε οι μικρές σκλάβες, την ακολουθού­σε υπηρετώντας τη σε καθετί και κουβαλώντας στους ώμους της το σκαμνί, πάνω στο οποίο εκείνη συνήθιζε να κάθεται στις δημόσιες συγκεντρώσεις. Εκείνη την εποχή η Θεοδώρα δεν είχε ακόμα ωριμάσει κι έτσι δεν ήταν καθόλου σε θέση να πέσει σε κρεβάτι μ' έναν άνδρα και να συνευρεθεί μ' αυτόν σαν γυ­ναίκα, γι' αυτό και επιδιδόταν σ' ένα είδος ασέλγειας ανδρικού τύπου με κάτι πανάθλιους τύπους και μά­λιστα δούλους που ακολουθούσαν τους αφέντες τους στο θέατρο και έβρισκαν περιστασιακά την ευκαι­ρία να κάνουν την ολέθρια αυτή πράξη· αλλά και στο μπορντέλο καταγινόταν αρκετές ώρες μ' αυτή την παρά φύσιν σωματική εργασία. Όταν όμως έγινε γυναίκα και ωρίμα­σε επιτέλους, άρχισε ν' απασχολεί­ται στο θέατρο κι αμέσως έγινε το είδος της πόρνης που οι παλιοί τις έλεγαν παρακατιανές. Ούτε αυλό έπαιζε ούτε τραγουδούσε ούτε καν έκανε τη χορεύτρια, αλλά μόνο πρό­σφερε τα τρυφερά της νιάτα στον πρώτο τυχόντα ασκώντας το επάγ­γελμα μ' όλο της το σώμα. Αργότε­ρα άρχισε ν' ανακατεύεται σ' όλες τις δουλειές του θεάτρου μαζί με τους κωμικούς ηθοποιούς κι έπαιρνε μέρος μαζί τους στις παραστάσεις που δίνονταν εκεί, βοηθώντας τους γελωτοποιούς με διάφορες αισχρολογίες. Ήταν πρώτη στα αστεία και στα πειράγματα και, γι' αυτά της τα καμώματα, γρήγορα έγινε περιζήτη­τη. Η γυναίκα αυτή ήταν τελείως ξετσίπωτη και κανείς δεν την είδε ποτέ να κοκκινίζει, αλλά προσέφερε αναί­σχυντες υπηρεσίες χωρίς τον παρα­μικρό δισταγμό και ήταν τέτοιος τύπος που, όταν έτρωγε χαστούκια και κατακεφαλιές, χαριεντιζόταν και έσκαζε στα γέλια και, βγάζοντας τα ρούχα της, τα έδειχνε όλα θεόγυμνα στον πρώτο τυχόντα κι από μπρος κι από πίσω, ενώ το σωστό είναι αυτά τα πράγματα να μένουν κρυμμένα από τα μάτια των ανδρών.

Τους εραστές της τους βαριόταν και τους κορόιδευε και τα κατάφερ­νε πάντα να κερδίζει τις ακόλαστες ψυχές τους δείχνοντάς τους με κα­μάρι όλο και πιο ασυνήθιστα κόλπα στο κρεβάτι. Σε κανέναν απ' αυτούς που συναναστρεφόταν δεν κατα­δεχόταν ν' αφήσει την πρωτοβουλία· αντίθετα, εκείνη τους ερέθιζε όλους, ακόμα και τ' αμούστακα παι­διά, λέγοντας πρόστυχα αστεία και κουνώντας ξεδιάντροπα τον πισινό της. Πουθενά στον κόσμο δεν γεν­νήθηκε κανείς τόσο παραδομένος σε κάθε είδους ηδονή όσο αυτή. Συχνά πήγαινε σε συμπόσια μαζί με δέκα ή και περισσότερους νεαρούς, όλους εξαιρετικά γεροδεμένους, που είχαν κάμει δουλειά τους τη λα­γνεία, και επιδιδόταν σε ολονύχτια όργια με όλους μαζί τους συνδαιτυ-μόνες. Ύστερα, όταν δεν έμενε πια πνοή σε κανέναν απ' αυτούς, εκείνη πήγαινε κι έβρισκε τους υπηρέτες τους, πολλές φορές καμιά τριαντα­ριά, και ζευγάρωνε με έναν έναν απ' αυτούς· αλλά ούτε κι έτσι μπορούσε να χορτάσει τη λαγνεία της.

Μια φορά που είχε πάει στο σπίτι ενός διακεκριμένου προσώπου, κι ενώ όλοι οι συνδαιτυμόνες την κοί­ταζαν πιωμένοι, καθώς λένε, ανέ­βηκε στην άκρη του ανάκλιντρου πλάι στα πόδια τους και, σηκώνο­ντας με τον πιο αηδιαστικό τρόπο τα φουστάνια της, θεώρησε καλό να τους κάμει επιτόπου μια επίδειξη λαγνείας. Κι ενώ δούλευε και με τις τρεις τρύπες μαζί, κατηγορούσε τη φύση, παραπονούμενη που δεν της είχε κά΅ει πιο φαρδιές και τις τρύπες των μαστών της ώστε να μπορεί να σκαρφίζεται κι άλλα κόλπα συνουσιαζόμενη κι από εκεί. Συχνά βέβαια έμενε έγκυος, αλλά, μεταχειριζόμενη διάφορα κόλπα, τα κατάφερνε αμέσως να αποβάλλει.

Πολλές φορές μάλιστα γδυνόταν ακόμα και στο θέατρο, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, και στεκό­ταν ανάμεσαστους θεατές γυμνή, φορώντας μόνο μια ποδίτσα γύρω από τους βουβώνες και τα αιδοία, όχι όμως επειδή ντρεπόταν να δεί­ξει ακόμα κι αυτά στον κόσμο, αλλά επειδή δεν επιτρέπεται σε κανέναν να παρουσιάζεται ολωσδιόλου γυ­μνός στο θέατρο· πρέπει να φοράει τουλάχιστον ένα διάζωμα γύρω από τους βουβώνες και τα αιδοία. Μ' αυ­τό λοιπόν το ντύσιμο ξάπλωνε κατά­χαμα και κειτόταν ανάσκελα. Μερικοί θήτες, που έπαιζαν κατά κανόνα το ρόλο αυτόν, της έριχναν πάνω στο αιδοίο της κριθάρι, που το έπιαναν σπυρί σπυρί και το έτρωγαν χήνες γυμνασμένες επί τούτω. Εκείνη όχι μόνο σηκωνόταν χωρίς να κοκκινίζει, αλλά και φαινόταν να περηφανεύε­ται γι' αυτή την παράσταση. Δεν ήταν μόνο ξεδιάντροπη, αλλά και τα κατά­φερνε καλύτερα από τον καθένα να παρασύρει τους άλλους στην αδιαντροπιά. Συχνά γδυνόταν και στεκό­ταν πάνω στη σκηνή ανάμεσα στους μίμους, πότε γέρνοντας το κορμί της προς τα πίσω και πότε τουρλώνοντας τον πισινό της και προς αυτούς που την είχαν χαρεί και προς τους άλλους που δεν την είχαν ακόμα πλησιάσει, επιδεικνύοντας με καμάρι τα συνηθισμένα της γυμνάσματα. Με τόση λαγνεία καμάρωνε για το κορμί της, ώστε φαινόταν ότι δεν είχε το αιδοίο της στη φυσική του θέση όπως οι άλλες γυναίκες, αλλά ότι το 'χει στο κούτελο. Αλλά κι εκείνοι που την πλη­σίαζαν αμέσως αποκαλύπτονταν ότι δεν το συνήθιζαν να συνουσιάζονται κατά τους νόμους της φύσης· γι' αυτό και τα αξιοσέβαστα πρόσωπα, όταν τη συναντούσαν στην αγορά, άλλα­ζαν δρόμο κι έφευγαν βιαστικά από φόβο μήπως αγγίξουν κάποιο από τα φορέματα αυτής της γυναίκας και νο­μιστεί ότι κόλλησαν το μίασμα. Όσοι την έβλεπαν, ιδιαίτερα νωρίς το πρωί, το 'χαν για γρουσουζιά. Όσο για τη σχέση της με τις άλλες γυναίκες του θεάτρου, συνήθιζε να τους επιτίθεται όλη την ώρα με φοβερή αγριότητα σαν σκορπιός, γιατί την κυριαρχούσε μεγάλος φθόνος.

Αργότερα έφυγε μαζί με τον Εκηβόλο, έναν άνδρα από την Τύρο που είχε αναλάβει τη διοίκηση της Πενταπόλεως, για να του προσφέρει τις πιο αισχρές υπηρεσίες, αλλά κάτι του έκαμε του ανθρώπου και την έδιωξε άρον άρον από εκεί· γι' αυ­τό λοιπόν βρέθηκε χωρίς κανέναν πόρο ζωής κι από τότε τα 'βγαζε πέρα με τον συνηθισμένο της τρόπο, πουλώντας άνομα το κορ­μί της. Αρχικά λοιπόν πήγε στην Αλεξάνδρεια. Έπειτα, αφού γύρισε όλη την Ανατολή, ξεκίνησε να επιστρέψει στο Βυζάντιο ασκώντας σε κάθε πόλη το επάγγελμά της, που αν άνθρωπος το κατονόμαζε, ποτέ, νομίζω, δεν θα τον συγχω­ρούσε ο θεός· σαν να μην άντεχαν οι ουράνιες δυνάμεις να μείνει τό­πος κανείς που να μη γνωρίσει την ακολασία της Θεοδώρας.

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε κι ανα­τράφηκε η γυναίκα αυτή κι έτσι έγινε περιβόητη ανάμεσα σε πολλές δημόσιες γυναίκες και σε όλους τους ανθρώπους. Αλλά μόλις έφτασε πάλι στο Βυζάντιο, την ερωτεύτηκε ο Ιουστινιανός με παράφορο έρωτα. Στην αρχή τη συναναστρεφόταν ως ερωμένη, μολονότι την είχε ανυψώσει στο αξίωμα της πατρικίας. Η Θεοδώ­ρα λοιπόν τα κατάφερε αμέσως να αποκτήσει υπέρμετρη δύναμη και τεράστια πλούτη γιατί για τον άνθρωπο αυτόν - όπως συνήθως συμβαίνει με τους τρελά ερωτευ­μένους - το πιο γλυκό πράγμα στον κόσμο ήταν να κάνει όλα τα χατίρια της αγαπημένης του και να της προσφέρει όλα τα πλούτη του κόσμου. Όσο για το κράτος, καιγόταν σαν προσάναμμα για χάρη αυτού του έρωτα. Με τη βοήθεια της Θεοδώρας εκείνος προξενούσε ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές στο λαό, όχι μόνο στο Βυζάντιο, αλλά και σ' όλα τα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατο­ρίας. Καθώς κι οι δυο τους ανήκαν από παλιά στην παράταξη των Βένετων, έδωσαν όλο το ελεύθερο στα μέλη αυτής της φατρίας να χειρίζονται τις κρατικές υποθέσεις. Ύστερα όμως από πολύν και­ρό το κακό αυτό κατευνάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του με τον εξής τρόπο:

Έτυχε ο Ιουστινιανός να πέσει άρρωστος για πολλές μέρες και στην αρρώστια αυτή έφτασε σε τέτοιο κίνδυνο, ώστε κυκλοφόρη­σε ακόμα κι η φήμη πως πέθανε· οι στασιαστές εν τω μεταξύ εξα­κολουθούσαν να διαπράττουν τα εγκλήματα που αναφέρθηκαν και μάλιστα σκότωσαν μέρα μεση­μέρι, μέσα στο "ιερό" της Σοφίας, κάποιον Υπάτιο, ένα πρόσωπο όχι ασήμαντο. Όταν λοιπόν διαπρά­χθηκε το έγκλημα, ο θόρυβος που προκλήθηκε από την πράξη τους έφτασε στ' αυτιά του αυτοκρά­τορα και καθένας από τους αυλι­κούς, παίρνοντας θάρρος από το γεγονός ότι ο Ιουστινιανός απου­σίαζε από το χώρο του εγκλήμα­τος, έσπευδε να διεκτραγωδεί το άτοπο της πράξης απαριθμώντας ένα ένα όλα όσα είχαν συμβεί. Τε­λικά ο αυτοκράτορας πρόσταξε τον έπαρχο της πόλης να επι βάλει ποινές για όλα τα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί. Ο άνθρωπος αυτός ονομαζόταν Θεόδοτος και τον φώναζαν με το παρατσούκλι Κολοκύθα...Η Θεοδώρα πέθανε το 548 μ.Χ και τάφηκε στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Το μονόγραμμά της είναι χαραγμένο στα κιονόκρανα της "Αγίας" Σοφίας και η μορφή της μαζί με του Ιουστινιανού έχει αποτυπωθεί στο ψηφιδωτό του "Αγίου" Βιταλίου της Ραβέννας.  ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΣΤΕ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ!!

 

Ήταν δυο πόρνες (μια φορά)...

ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ!!ΜΕΤΑ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΒΡΟΜΕΡΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!

Οι ψυχές στο χέρι του Θεού. Τοιχογραφία στη μονή Ρεσάβ της Σερβίας, 15ος αιώνας (από εδώ)

Ι

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΚΤΩΡΟΣ  ΑΡΗ ΠΟΥΛΙΑΝΟΥ ΣΤΗΝ "ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"

 Ερώτηση από ΑΕΙ ('Αγνωστη Ελληνική Ιστορία) : Κύριε Πουλιανέ ποια είναι τα νεώτερα ευρήματα (εκτός του αρχανθρώπου των Πετραλώνων) που αποδεικνύουν την αυτοχθονία του ανθρώπου στην Ελληνική γη;

 Απάντηση:  Το οστό από κνήμη ανθρώπου που βρέθηκε στην περιοχή της Τρίλλιας (βρέθηκε πέρυσι τον Σεπτέμβρη, σε νέα ανασκαφή) και αποτελεί ίσως την πιο σημαντική επιτυχία της σταδιοδρομίας μου, μιας και οριστικά  πλέον ανατρέπεται η θεωρία της Αφρικής. Και ο αρχάνθρωπος την ανέτρεψε με το να αποδείξουμε ότι δεν είναι ο  πρώτος Αφρικανός εκτός Αφρικής όπως υποστήριξαν κάποιοι επιστήμονες, αλλά και το γεγονός ότι βρέθηκαν ίχνη ανθρώπου, τμήματα σκελετών και εργαλεία, 11 (± 1) εκατομμυρίων ετών , όχι μόνο ανατρέπει την θεωρία της  Αφρικής , αλλά και εντοπίζει σε πιο σημείο πρωτοεμφανίζεται επί της γης ο άνθρωπος .

 Τα μέχρι στιγμής συμπεράσματα από τις ανασκαφές σας στην περιοχή της Τρίλλιας, δείχνουν ύπαρξη οικισμού ;

 Όχι ακόμα είναι νωρίς να καταλήξουμε σε αυτό  -βέβαια έχω και άλλα ευρήματα πέρα από την κνήμη-  αλλά και  πάλι δεν είναι αρκετά για να μιλήσουμε για οικισμό, αλλά για μία ομάδα ανθρώπων που ζουν στην ύπαιθρο και η  οποία έχει εργαλεία (τα οποία έχουν πρωτοδημοσιευτεί στο 3^ο πανευρωπαϊκό ανθρωπολογικό συνέδριο)

 H ανακάλυψη των ευρημάτων της Τρίλλιας έγινε σε χώρο που υπάρχει λατομείο. 'ρα υπάρχει πάντα η πιθανότητα να χάθηκαν ευρήματα.  

Έχουν χαθεί πάρα πολλά πράγματα (σημ. της ΑΕΙ : μέσα στο μάρμαρο που εξορύχθηκε ) τα οποία έχουν κτιστεί μέ  σα στους οικισμούς των γύρω περιοχών Τρίλλιας, Ελαιοχωρίου και αλλού.

 Το χειρότερο είναι ότι έχει βρεθεί ολόκληρο κεφάλι χτισμένο μέσα σε πέτρα ενός σχολείου, γεγονός που μου ανέφερε ο τέως πρόεδρος της κοινότητος  νέας  Τρίλλιας  Χαλκιδικής ο οποίος είναι τελειόφοιτος της Nομικής και  όταν αναφέρω τον τίτλο του τελειόφοιτου, το λέω για να δείξω ότι είναι αξιόπιστος περισσότερο από έναν φαντασιόπληκτο χωριάτη. Του το έδωσαν οι  λατόμοι Λάμπρου και Βογιατζής, καθώς και αργότερα του έδωσαν μία χωριστή σιαγώνα.

 Στον 13^ο τόμο του "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"* αναφέρω όλα τα ονόματα και την κατάσταση αυτή.

 Ίσως περίμεναν τους Ινδοευρωπαίους να τους μάθουν...

 Γι αυτό λεω ότι ο αρχάνθρωπος πρέπει να έχει ταραχτεί μέσα στο μαυσωλείο που κοιμάται και να έχει γυρίσει ανάποδα με αυτά που εφευρίσκουν οι απόγονοί του, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

 Mε τα όσα μας αναφέρατε, καλύπτετε κατά ένα μεγάλο μέρος  και την επόμενη ερώτησή μας,  που είναι για την  γνώμη σας όσον αφορά την Αφροσημιτική προέλευση του Ανθρώπου.

 Κοίτα στην Αφρική έχουν βρεθεί εργαλεία μέχρι 2.500.000 - 3.000.000 ετών , αλλά αυτά είναι πολύ μεταγενέστερα  της κουλτούρας -σε εισαγωγικά- που άφησε ο Τριλλιανός των 11.000.000 ετών και της πληθώρας εργαλείων.

 Έχω δημοσιεύσει μερικά μόνο στον τόμο 13 του "ΑΝΘΡΩΠΟΣ".

 Φυσικά επίκειται νεώτερη δημοσίευση δεκάδων και εκατοντάδων εργαλείων.

 Ποιες είναι οι νεώτερες εξελίξεις όσον αφορά το σπήλαιο των Πετραλώνων και το εκεί μουσείο;

 Εμένα με πέταξαν έξω δια της βίας στις 18/8/83. Αυτοί αποσκοπούσαν κάπου. Ντόπιοι και ξένοι ανθέλληνες ήθε-  λαν να αποσιωπήσουν και να σβήσουν τα ευρήματά μου.

 Επανήλθα στην σπηλιά και στο μουσείο που έκτισα με έξοδα δικά μου, της οικογενείας μου, 15 χρόνια μετά, χάρη  μόνο στην Ελληνική δικαιοσύνη, την οποία και ευχαριστώ.

 Στο μουσείο βρήκα αρκετά ευρήματα να λείπουν.

 Καταρχήν έλειπε το δεξί μηριαίο οστό του αρχανθρώπου.   Ένα ολόκληρο οστό που αποδείκνυε ότι στην σπηλιά    υπήρχε σκελετός (σημ. της ΑΕΙ : με βάση αυτό το οστό έγιναν οι υπολογισμοί για το ύψος του αρχανθρώπου), για-  τί οι αντίπαλοι ισχυριζόντουσαν ότι η σπηλιά ήταν μία τρύπα που κατέφυγε μία ύαινα και κουβάλησε το κρανίο  τραβώντας το μέσα ή μπορεί και να κύλησε το κρανίο με το ποτάμι (σημ. της ΑΕΙ : ισχυριζόντουσαν δηλαδή ότι η  σπηλιά δεν ήταν ο τόπος κατοικίας του αρχανθρώπου).

 Πράγμα που δεν ισχύει γιατί στην σπηλιά βρήκαμε και κομμάτια σκελετού και τα κομμάτια του σκελετού αποδει  κνύουν την ύπαρξη ολόκληρου του σώματος.

 'ρα να γιατί με έδιωξαν με την βία από το σπήλαιο και το μουσείο.  Για να εξαφανίσουν τα ευρήματά μου

Ο λαός πεινάει και τα κόμματα παίρνουν "δώρο" 11 εκατ. ευρώ!!!Ξυπνήστε ρε μια συμμορία απατεώνων είναι όλα τα κόμματα!!

Το ποσό-μαμούθ των 11 εκατ. ευρώ θα μοιραστούν εντός της εβδομάδας τα πολιτικά κόμματα... Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει την τακτική της υψηλής χρηματοδότησης, οι περισσότεροι κομματικοί οργανισμοί βρίσκονται σε κατάσταση στάσης πληρωμών, αφού αδυνατούν να είναι στοιχειωδώς έστω συνεπείς στις συμβατικές υποχρεώσεις τους απέναντι σε προμηθευτές και εργαζομένους, ενώ εξακολουθούν να είναι υπερχρεωμένοι στις τράπεζες, με ό,τι σημαίνει αυτό, όπως επισημαίνει η εφημερίδα "Παραπολιτικά". Πολλά είναι τα ερωτήματα που εγείρονται με την απόφαση του υπουργείου Οικονομικών να χορηγήσει το 50% της ετήσιας χρηματοδότησης και όχι το 25-30% που δινόταν από τον προϋπολογισμό όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.

Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα Ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.

"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!"

"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!

ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,

Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ

ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,

Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),

ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ

ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,

ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,

Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)".

Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.

Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:

Φά-ος = το φώς.

Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).

Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.

Γα = Γή (δωρικός τύπος).

Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.

Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.

Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.

Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.

Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.

Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζη = προστ. ρημ. ζώ.

Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.

Θη = προστ. ρημ. θέτω.

Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).

Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).

Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)

Νύξ = (ουσ.) νύχτα.

Ο = (αναφ.) το οποίο, που.

Φύ(οι) = ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Απόδοση:

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται

(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)

για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν

και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,

και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)

το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,

και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,

το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται..

Διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ελληνικής ψυχής τους...

Πηγή -ellinikoarxeio.com

Ο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Αυτές είναι οι «ευχές», τις οποίες απευθύνει ο ορθόδοξος παπάς προς τους ορθόδοξους Έλληνες και Ελληνίδες (τι οξύμωρο!), όταν παντρεύονται. Σε τι διαφέρει άραγε από μια ευχή πού δίδεται σε μια συναγωγή; Ούτε ένα Ελληνικό όνομα. Λές κι η Ελληνική φυλή δεν είχε ποτέ ένδοξους προγόνους, βασιλείς, ήρωες, φιλοσόφους, επιστήμονες και εκπολιτιστές. Ο Έλληνας δεν καλείται να μοιάσει στον Οδυσσέα, στον Λεωνίδα, ή στον Περικλή. Η Ελληνίδα δεν ευλογείται όπως ευλογήθηκε από τους Έλληνες θεούς η Ανδρομάχη, η Πηνελόπη, η Ασπασία. Λές και δεν υπήρξαμε ποτέ τέκνα του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, παρά τυχάρπαστα γεννήματα απολίτιστων νομάδων. Λίγο πιο κάτω στην «Ακολουθία του Γάμου» πάντα, οι «ευχές» συνεχίζονται: «Και συ, Νύμφη, μεγαλύνθητι ως η Σάρρα [που την εκπόρνευε συστηματικά ο σύζυγός της, Αβραάμ («Γένεσις» ιβ'11-20 και κ'1-18)] και ευφράνθητι ως η Ρεβέκκα [που ο σύζυγός της, Ισαάκ, την παρέδωσε στον έρωτα του βασιλιά των Φιλισταίων («Γένεσις» κστ'6-10), ενώ η ίδια συνωμότησε εναντίον του συζύγου της και του γιού της Ησαύ, ώστε να λάβει την ευχή των πρωτοτοκίων ο αγαπημένος της γιος, Ιακώβ («Γένεσις» κζ')] και πληθύνθητι ως η Ραχήλ [που μοιραζόταν το κρεβάτι του συζύγου της με την ίδια της την αδελφή και μερικές ακόμα δούλες («Γένεσις» κθ' κ.εξ.)] ευφραινομένη τω ιδίω ανδρί».  ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ